Όσοι ενδιαφέρονται για την τέλεση κυρίως του μυστηρίου του γάμου στα λεγόμενα ιδιωτικά Ιερά Παρεκκλήσια και υπαιθρίους χώρους ,πως στο εξής απαγορεύονται ρητώς ,μια και η απόφαση του ανώτατου διοικητικού οργάνου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος προς τους οικείους Μητροπολίτες κατέστη αυτή τελεσίδικη μαρτυρία .
Παραθέτουμε και την ιστορική απόφαση για ενημέρωσή σας .
Περί τῆς τελέσεως Ἱερῶν Μυστηρίων εἰς ἰδιωτικά Παρεκκλήσια καί ὑπαιθρίους χώρους
Πρωτ. 325
Αριθμ. 2850
Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Σῶμα Χριστοῦ, εἶναι ὁ ἀπαρασάλευτος Στῦλος καί τό ἀπερικλόνητον Ἑδραίωμα τῆς Ἀληθείας, ἡ κιβωτός τῆς σωτηρίας τῶν πιστῶν. Μέσα θεραπευτικά τοῦ σωτηριώδους ἔργου τῆς Ἐκκλησίας εἶναι τά θεοΐδρυτα Ἱερά Μυστήρια, εἰς τά ὁποῖα οἱ πιστοί μετέχουν μετά κατανύξεως καί φόβου Θεοῦ.
Παρά ταῦτα, διαπιστώνεται μία προϊοῦσα ἐκκοσμίκευσις τῆς τελέσεως τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων, ἰδίᾳ τῆς Βαπτίσεως καί τοῦ Γάμου, ἡ ὁποία ἐνίοτε ἐγγίζει τά ὅρια τῆς βλασφημίας, καί παρατηρεῖται ὅτι ἤδη ἀρκετοί Ἱεράρχαι ἔχουν λάβει μέτρα διά τήν περιστολήν τοῦ τοιούτου φαινομένου. Τό φαινόμενον αὐτό καθίσταται πλέον ἔντονον εἰς χώρους ἀλλοτρίους τῶν Ἱερῶν Ναῶν, ἤτοι εἰς Ξενοδοχεῖα, εἰς Κτήματα διαθέτοντα Παρεκκλήσια, εἰς τόν ἔμπροσθεν ἐξωκκλησίων ὑπαίθριον χῶρον κ.λπ.
Ὅθεν, ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐν τῇ Συνεδρίᾳ Αὐτῆς τῆς 11ης Ἰανουαρίου ἐ.ἔ., διεξῆλθεν τό ἐν τοῖς ὕπερθεν διαλαμβανόμενον θέμα, τό ὁποῖον ὀφείλεται εἰς τήν ἀνεκτικότητα μέ τήν ὁποίαν ἀντεμετωπίσαμεν τά αἰτήματα προσώπων, τά ὁποῖα διά ποικίλους λόγους ἐζήτουν τήν τέλεσιν τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων εἰς παρεκκλήσια Κτημάτων καί Ξενοδοχείων.
Ἡ τέλεσις ὅμως τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων εἰς τά ἐξωκκλήσια διά λόγους γραφικούς ἤ εἰς τά Κτήματα καί τά Ξενοδοχεῖα διά λόγους πρακτικούς, ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τό Μυστήριον νά ἀφορᾷ εἰς ἐλαχίστους ἀνθρώπους, ἐνῶ οἱ ὑπόλοιποι συζητοῦν καί ἀδιαφοροῦν διά τά τελούμενα.
Πάντα ταῦτα διαπράττονται μέ τήν Ἐκκλησίαν καί τούς λειτουργούς Αὐτῆς νά φαίνωνται ἄλλοτε ἀδύναμοι νά ἀντιδράσουν καί ἄλλοτε νά συγκατατίθενται καί νά ὑποκύπτουν εἰς τάς ἀπαιτήσεις τῶν πλήρως ἐκκοσμικευμένων καί ἀνυποψιάστων διά τά τελούμενα ἀνθρώπων.
Ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἀναμετρῶσα τήν μεγίστην εὐθύνην τῶν Ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας διά τόν κίνδυνον τῆς πλήρους ἐκκοσμικεύσεως τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων, ἤχθη ἐν τῇ ῥηθείσῃ Συνεδρίᾳ Αὐτῆς εἰς τήν Ἀπόφασιν τῆς πλήρους ἀπαγορεύσεως τῆς τελέσεως τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων εἰς χώρους ἀλλοτρίους τῶν Ἱερῶν Ναῶν, οἱ ὁποῖοι εἶναι τό κέντρον τῆς Ὀρθοδόξου Λατρείας. Τά Ἱερά Μυστήρια δέν εἶναι κοσμικαί τελεταί ἀλλά γεγονότα ἐκκλησιαστικά, γεγονότα ἔχοντα ἄμεσον σχέσιν μέ τήν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρώπου.
Ἡ προσπάθεια ἐπαναφορᾶς εἰς τήν ὀρθήν τάξιν, δηλονότι τῆς τελέσεως τῶν Μυστηρίων ἐντός τῶν Ναῶν καί δή καί τῶν Ἐνοριακῶν καί ἡ μετά συνέσεως ἀλλά καί αὐστηρότητος ἀντιμετώπισις πολλῶν ἀπαραδέκτων συνηθειῶν, αἱ ὁποῖαι λάθρα εἰσεχώρησαν εἰς τήν τέλεσιν τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων, πρέπει νά θεμελιωθῇ ἐπί μιᾶς εὐρείας Κατηχήσεως τοῦ λαοῦ μας, διά παντός μέσου, ἐπί τῆς σπουδαιότητος τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων.
Δι’ ὅ, κρίνεται ἀπαραίτητον ὅπως μέ τήν μέριμναν τῶν ἑκασταχοῦ Ἱεραρχῶν κατηχηθῇ ὁ λαός τοῦ Θεοῦ διά τήν σημασίαν γενικότερον τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων καί ἐξηγηθῇ ἡ τοιαύτη Ἀπόφασις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἡ ὁποία ἐλήφθη πρός περιφρούρησιν τῆς ἱερότητος τῶν Μυστηρίων τοῦ Γάμου καί τοῦ Βαπτίσματος.
Ἡ κατήχησις αὕτη περί τῆς ἱερότητος τῶν Μυστηρίων δέον ὅπως γίνηται διεξοδικῶς, καθ’ ὅν χρόνον προσέρχονται οἱ ἐνδιαφερόμενοι εἰς τόν Ἱερόν Ναόν διά τόν καθορισμόν τῆς ἡμερομηνίας τελέσεως τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων ἤ διά τήν ἔκδοσιν τῆς Ἀδείας τοῦ Γάμου. Εἰς τήν προσπάθειαν αὐτήν ὑπάρχει ἡ δυνατότης νά συμβάλλουν οἱ Ἐκκλησιαστικοί Ραδιοφωνικοί Σταθμοί, τό Θεῖον Κήρυγμα, αἱ Ἑσπεριναί Ὁμιλίαι, τά σχετικά ἐνημερωτικά ἔντυπα, αἱ Ἱερατικαί Συνάξεις, ἀκόμη καί ἡ ἀποστολή παραινετικῆς Ἐγκυκλίου ἑκάστου ἐξ ὑμῶν πρός τόν καθ’ ὑμᾶς Ἱερόν Κλῆρον, ἡ ὁποία θά ὁρίζῃ τόν τρόπον ἀντιμετωπίσεως τοῦ φαινομένου.
Ἡ Ἱερά Σύνοδος ὡσαύτως ὑπενθυμίζει καί τήν σχετικήν νομοθεσίαν, τήν ἀφορῶσαν εἰς τήν διαδικασίαν καί λειτουργίαν τῶν ἰδιοκτήτων Ἱερῶν Ναῶν, ὡς αὕτη διατυποῦται εἰς τήν παράγραφον 1 τοῦ ἄρθρου 13 τοῦ Κανονισμοῦ 8/1979 «περί Ἱερῶν Ναῶν καί Ἐνοριῶν», ἡ ὁποία ὁρίζει ὅτι: «Ἰδιόκτητοι Ἱεροί Ναοί ἀνεγείρονται κατόπιν ἀδείας τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου ἐπί τῇ βάσει ἀρχιτεκτονικῶν σχεδίων, κατά τά περί ἀνεγέρσεως Ἐνοριακῶν Ναῶν ἰσχύοντα καί λειτουργοῦσι ἐπίσης κατόπιν ἀδείας» καί ἡ παρ. 2 ἐπιλέγει : «Οἱ ἰδιόκτητοι Ναοί παραμένουν εἰς τήν ἰδιοκτησίαν καί διαχείρισιν τοῦ ἰδιοκτήτου, ἐφ᾿ ὅσον προορίζονται ὑπ᾿ αὐτοῦ πρός ἐξυπηρέτησιν τῶν θρησκευτικῶν ἀναγκῶν αὐτοῦ μόνου καί τῆς οἰκογενείας του. Κλείονται ἐντολῇ τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου διά τῆς Ἀστυνομικῆς Ἀρχῆς ἤ ἀπαλλοτριοῦνται ὑπέρ τοῦ πλησιεστέρου Ἐνοριακοῦ ἤ προσκυνηματικοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, κατά τάς ἑκάστοτε ἰσχυούσας περί ἀπαλλοτριώσεως διατάξεις α) ἐάν ἀνηγέρθησαν ἤ λειτουργοῦν ἄνευ αἰτήσεως καί χορηγήσεως τῆς σχετικῆς ἀδείας ὑπό τοῦ Μητροπολίτου, β) ἐάν τεθῶσιν εἰς δημοσίαν λατρείαν καί γ) ἐάν παύσωσι ἐξυπηρετοῦντες τόν προορισμόν των» καί διά τήν τήρησιν τῆς ὁποίας παρακαλοῦμεν ὅπως λάβητε εἰδικήν μέριμναν πρός ἐνημέρωσιν τῶν πιστῶν καί ἀποφυγήν παρεξηγήσεων καί παρερμηνειῶν.
Εἰς τήν ὡς ἄνω Ἀπόφασιν, ἡ μόνη οἰκονομία ἡ ὁποία δύναται νά ἀσκηθῇ καί μόνον διά τό ἐνεστώς ἔτος, ἀφορᾷ εἰς περιπτώσεις Μυστηρίων, τά ὁποῖα εἶχον ἤδη προγραμματισθῆ διά τό προσεχές θέρος.
Ταῦτα γνωρίζοντες ὑμῖν ἐπί τῷ τέλει τῆς τηρήσεως τοῦ ἁγιογραφικοῦ «πάντα κατά τάξιν καί εὐσχημόνως γενέσθω» καί προκειμένου ἵνα «μή ἐγκοπήν τινα δῶμεν τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ» καί ἀσπαζόμενοι ὑμᾶς ἐν Κυρίῳ διατελοῦμεν μετ’ ἀγάπης.
† Ὁ Ἀθηνῶν Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Δ Ο Υ Λ Ο Σ, Πρόεδρος
† Ὁ Λαγκαδᾶ Σπυρίδων
† Ὁ Καρυστίας καί Σκύρου Σεραφείμ
† Ὁ Σταγῶν καί Μετεώρων Σεραφείμ
† Ὁ Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου Προκόπιος
† Ὁ Μεγάρων καί Σαλαμῖνος Βαρθολομαῖος
† Ὁ Παροναξίας Ἀμβρόσιος
† Ὁ Περιστερίου Χρυσόστομος
† Ὁ Κεφαλληνίας Σπυρίδων
† Ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος
† Ὁ Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως Βαρνάβας
† Ὁ Δράμας Παῦλος
† Ὁ Σισανίου καί Σιατίστης Παῦλος
Ὁ Ἀρχιγραμματεύων
† Ἀρχιμ. Κύριλλος Μισιακούλης
πηγή
