.

ΠΕΡΙ ΓΑΜOY MAΡΤΥΡΙΕΣ (και όχι μόνο)

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Καλάθι τοπικών αγροτικών προϊόντων, με αποδεδειγμένη ευεργετική δράση ενάντια στον καρκίνο και τα καρδιαγγειακά νοσήματα

Καλάθι τοπικών αγροτικών προϊόντων, με αποδεδειγμένη ευεργετική δράση ενάντια στον καρκίνο και τα καρδιαγγειακά νοσήματα, από ένα σύνολο περίπου 80 διαφορετικών προϊόντων που μελετήθηκαν αυτή τη χρονιά, έχει συντάξει και βγάζει για πρώτη φορά στη δημοσιότητα η Περιφέρεια Θεσσαλίας, σε συνεργασία με το εργαστήριο του Τμήματος Βιοχημείας-Βιοτεχνολογίας και του υπευθύνου καθηγητή Δημήτρη Κουρέτα.

«Όλα αυτά τα προϊόντα», εξηγεί ο κ.Κουρέτας, «πιστεύουμε ότι θα αποτελέσουν μια πλατφόρμα τροφίμων με ευεργετική δράση στην υγεία, που θα θέλαμε ως Περιφέρεια να δημιουργήσουν πόλο έλξης και των ντόπιων καταναλωτών αλλά και των τουριστών».

Τα προϊόντα αυτά είναι:

Αμύγδαλο Συκουρίου: Η αποδεδειγμένη ευεργετική δράση βρίσκεται σε βιοδραστικές ουσίες, που υπάρχουν κυρίως στη φλούδα.

Μήλα Αγυιάς και Ζαγοράς: Η φλούδα τους είναι πλούσια σε φλωριδζίνη ουσία με αποδεδειγμένη αντικαρκινική και αντιδιαβητική δράση.

Φασόλια, φακές και ρεβύθια Φαρσάλων: Τόσο τα φλαβονοειδή όσο και οι ισοφλαβόνες και οι λιγνάνες που βρίσκονται στα όσπρια αυτά είναι πολύ σημαντικές βιοδραστικές ουσίες, οι οποίες μπορεί να είναι οι ουσίες, στις οποίες οφείλονται οι ευεργετικές δράσεις που παρουσιάζουν οι επιδημιολογικές έρευνες από την κατανάλωσή τους.

Κάστανα Μελιβοίας: Στη φλούδα του κάστανου έχουν βρεθεί σημαντικές βιοδραστικές πολυφαινόλες, που ασκούν αντικαρκινική δράση σε διάφορες μορφές καρκίνου.

Τα κρασοστάφυλα Μαύρο Μεσενικόλα Καρδίτσης, Ξυνόμαυρο Ραψάνης και Μπαντίκι Τυρνάβου και οι αντίστοιχοι οίνοι έχει βρεθεί ότι έχουν πολύ σημαντική αντιοξειδωτική και κυτταροπροστατευτική δράση.

Τα ρόδια που καλλιεργούνται σε διάφορες περιοχές της Θεσσαλικής γης αποτελούν μια εξαιρετική πηγή βιοδραστικών ουσιών, με αποδεδειγμένη αντικαρκινική και καρδιοπροσταευτική δράση.

Μηζύθρες, ανθότυρα και γενικά προιόντα προερχόμενα από το τυρόγαλα: Πλήθος κλινικών μελετών έχουν δείξει ότι η κατανάλωση πρωτεινών από ορό γάλακτος (τυρόγαλα) αποτελούν ισχυρό παράγοντα, που βελτιώνει την άμυνα του οργανισμού ενάντια στον καρκίνο.

Πλήθος επιδημιολογικών ερευνών, επισημαίνει ο κ.Κουρέτας, έχουν δείξει ότι η κατανάλωση πολλών φρούτων και λαχανικών και ειδικότερα η μεσογειακή διατροφή, που είναι πλούσια σ’ αυτά, σε συνδυασμό με την κατανάλωση ελαιόλαδου, συνδέεται με χαμηλά ποσοστά κινδύνου εμφάνισης διάφορων χρόνιων παθήσεων, όπως διάφορες μορφές καρκίνου, καθώς και καρδιαγγειακές παθήσεις.

Η δράση αυτή έχει αποδοθεί στην πληθώρα των βιοδραστικών ουσιών που υπάρχουν στα φρούτα και στα λαχανικά και οι οποίες φέρουν σημαντική αντιοξειδωτική ικανότητα, αφού οι ελεύθερες ρίζες και ιδιαίτερα οι δραστικές μορφές οξυγόνου (ROS) σχετίζονται μ’ αυτές τις παθήσεις και ιδιαίτερα με τον καρκίνο.

Οι ελεύθερες ρίζες, ως πολύ δραστικά μόρια, σύμφωνα με τον ίδιο, έχουν την ικανότητα να προσβάλουν βιολογικά μόρια και κυρίως το DNA, προκαλώντας μεταλλάξεις, οι οποίες αποτελούν βασική προϋπόθεση για την έναρξη της διαδικασίας εξαλλαγής ενός φυσιολογικού κυττάρου σε καρκινικό, αποτελώντας έτσι σημαντικούς μεταλλαξιγόνους, καρκινογόνους παράγοντες. Έτσι, ουσίες, οι οποίες συμπεριλαμβάνονται στην διατροφή και δρουν ως αντιοξειδωτικά (δηλαδή ενώσεις, οι οποίες, όταν βρίσκονται σε μικρότερη συγκέντρωση από το προς οξείδωση υπόστρωμα, έχουν την ιδιότητα να καθυστερούν ή να εμποδίζουν την οξείδωση του υποστρώματος), θεωρούνται σημαντικοί προστατευτικοί παράγοντες απέναντι στον καρκίνο.

Σημαντικό κομμάτι, όμως, της μεσογειακής διατροφής αποτελεί και η μεγάλη κατανάλωση οσπρίων, η οποία φαίνεται κι αυτή να σχετίζεται με μειωμένα ποσοστά εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων, διαβήτη και διάφορων μορφών καρκίνου κυρίως του παχέως εντέρου, προστάτη καθώς και του μαστού και του παγκρέατος, σημειώνει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Όσον αφορά τα φυτοοιστρογόνα εκείνα, τα οποία έχουν εντοπιστεί στα όσπρια και ειδικότερα στα φασόλια, είναι οι ισοφλαβόνες και λιγνάνες (lignans). Οι ουσίες αυτές, ανήκοντας στα φυτοοιστρογόνα είναι μόρια, τα οποία έχουν εντοπιστεί σε πολλά φυτά και προϊόντα τους, είναι πολύ σημαντικές ουσίες οι οποίες παρουσιάζουν οιστρογονική δράση. Τα ισοφλαβονοειδή και οι λιγνάνες θεωρούνται ότι έχουν σημαντική αντικαρκινική, αντιική, αντιμυκητιακή, καθώς και αντιοξειδωτική δράση, ενώ έχουν συσχετιστεί με ευεργετικές δράσεις σε καρδιαγγειακές παθήσεις και καρκίνο της μήτρας και του μαστού.

Έτσι, διευκρινίζει ο καθηγητής, η καλύτερη κατανόηση της δράσης τους και ιδιαίτερα της αντιοξειδωτικής θεωρείται πολύ σημαντική, γιατί ίσως συμβάλει στην υιοθέτηση ενός μοντέλου διατροφής, που θα είναι πλούσιο σ’ αυτά και το οποίο μπορεί να συμβάλει στην πρόληψη ή στη θεραπεία ασθενειών, που σχετίζονται με τις ελεύθερες ρίζες και ιδιαίτερα με τον καρκίνο.

Επιπλέον, σημειώνει ο κ.Κουρέτας, η δράση των διαφόρων αγροτικών προϊόντων ενάντια σε καρκίνο και καρδιαγγειακά εξαρτάται από την ποιοτική, αλλά και την ποσοτική σύσταση σε βιοδραστικά συστατικά σ’ αυτά τα προϊόντα. Η σύσταση αυτή διαφοροποιείται ανάλογα με το μικροκλίμα της περιοχής. Έτσι, λοιπόν, ένα σταφύλι της ίδιας ποικιλίας που θα φυτευτεί στη Λάρισα, την Ξάνθη ή τη Σαντορίνη το τι θα περιέχει και το μέγεθος της δράσης που θα έχει, θα διαφέρει από περιοχή σε περιοχή. Αυτό σημαίνει ότι η εκτίμηση των αγροτικών προϊόντων σε κάθε περιοχή σε σχέση με τη δράση αυτή έχει μεγάλη σημασία, καταλήγει ο καθηγητής.

Το Παράπονο ενός Εμβρύου…


Αξίζει το κόπο να το παρακολουθήσετε, σίγουρα θα ωφεληθείτε…




πηγή

Γάμος και οικογένεια: σημεία επιβίωσης

π. Ανδρέας Αγαθοκλέους

Σ΄ ένα προσκλητήριο γάμου που έχω πάρει έγραφε: «Όταν προσεύχεσαι για την ευτυχία ενός γάμου, προσεύχεσαι για την αρμονία του κόσμου». Θα ήθελα σήμερα να γράψω για το «μεγάλο μυστήριο», κατά τον Απόστολο Παύλο. Όχι βέβαια για να το αναλύσω – αναλύεται το μυστήριο; – αλλά για να επισημάνω κάποια σημεία που, κατά τη γνώμη μου, είναι ουσιαστικά.

Όλοι μας έχουμε ως βάση της ζωής μας την ενότητα δύο ανθρώπων, οι οποίοι, για να μας φέρουν στον κόσμο, ένωσαν αγαπητικά την ψυχή και το σώμα τους. Δηλαδή η βάση της ύπαρξής μας είναι η αγάπη. Κι από την άλλη, αν θεωρήσουμε πως ευρισκόμενοι σε Ορθόδοξη χώρα παντρευτήκαν στην Εκκλησία, αυτή η «βάση της ύπαρξής μας» δέχτηκε τη χάρη του Θεού κι άρα βρίσκεται στον αγιασμό.

Στη συνέχεια, μέσα στην οικογένεια μεγαλώνουμε με δεδομένο το ενδιαφέρον και τη μέριμνα για τη σωματική, ψυχολογική και συναισθηματική μας ανάπτυξη και, ως βαπτισμένοι, και πνευματική ανάπτυξη.

Με τα πιο πάνω, άνετα μπορούμε να καταλάβουμε πως η απουσία της αγάπης και του ενδιαφέροντος δημιουργεί εξ αρχής προβλήματα. Αν αυτά τα προβλήματα στην προσωπικότητά μας δεν τα διορθώσουμε, δημιουργώντας το δικό μας γάμο θα μπλεκτούμε περισσότερο.

Διαβάζοντας για την πραγματικότητα αυτή, διερωτάται κανείς ποιου η οικογένεια είναι τέλεια και ποιου ο δικός του γάμος είναι τέλειος. Ασφαλώς κανενός! Άλλωστε το ζητούμενο δεν είναι αυτό. Τα εγχειρίδια για τον «τέλειο γάμο» είναι εκτός πραγματικότητας και ενθαρρύνουν την απογοήτευση. Απλούστατα γιατί ο κάθε γάμος, η κάθε οικογένεια, όπως κι ο κάθε άνθρωπος, διαφέρει από τον άλλο έχοντας την ιδιαιτερότητά του, δηλαδή το δικό του τρόπο υπέρβασης των προβλημάτων, της επικοινωνίας, των σχέσεων, των οραμάτων. Να συμπαρασταθούμε και να βοηθήσουμε, αν θέλουν και όσο θέλουν, ναι. Να κατευθύνουμε όχι.

Για την Εκκλησία ο γάμος και η οικογένεια είναι τόπος και τρόπος άσκησης, όπου μέσα από την αγάπη και τη συμπαράσταση θα μπορέσει ο κάθε άνθρωπος να ισορροπήσει, να χαρεί τον εαυτό του και τους άλλους, να αναπτυχθεί ως πρόσωπο, να βρει τη Βασιλεία του Θεού.

Νομίζω ότι το βασικό πρόβλημα του σύγχρονου γάμου είναι η αδυναμία του ανθρώπου να αγαπήσει τον άλλο «καθώς εστί». Βέβαια ο γάμος δεν προσφέρεται για ιεραποστολή. Δεν παντρεύεσαι για να σώσεις τον άλλο αλλά να σωθείς με τον άλλο. Γι’ αυτό ο έρωτας ως δυναμική αποδοχή του «δύσκολου άλλου», δημιουργεί βάσεις που, για ν’ αντέξουν στον χρόνο, χρειάζεται να παραχωρήσει τη θέση του στην αγάπη ως αποδοχή, κατανόηση, κάλυψη. Αλλά μια τέτοια συμπεριφορά προϋποθέτει ως δεδομένο τη δική μας ωριμότητα και πνευματική ανάπτυξη, σύμφωνα με τη διαπίστωση: «πρέπει να έχεις ένα εαυτόν για να τον δώσεις». Γι’ αυτό θα αναφερθώ την επόμενη φορά.

πηγή

Τα παιδιά κάνουν καλό στην ανδρική καρδιά

Η είδηση μπορεί να εκπλήξει τους πατέρες που τους ξυπνούν τα βλαστάρια τους απ’ τα χαράματα ακόμα και το Σαββατοκύριακο... αλλά το να έχουν παιδιά μπορεί να σημαίνει πως έχουν πιο υγιή καρδιά.

Μελέτη που διήρκησε δέκα χρόνια και πραγματοποιήθηκε σε περισσότερους από 135.000 άντρες έδειξε πως όσοι δεν απέκτησαν παιδιά, διέτρεχαν αυξημένο κίνδυνο να πεθάνουν από καρδιοπάθεια, σε σύγκριση με όσους είχαν αποκτήσει απογόνους.

Το εύρημα αυτό κάνει τους ερευνητές να διερωτώνται κατά πόσον η ανδρική υπογονιμότητα ενδέχεται να αποτελεί προειδοποιητική ένδειξη μελλοντικών καρδιολογικών προβλημάτων.

«Ολοένα περισσότερα στοιχεία υποδηλώνουν πως η υπογονιμότητα μπορεί να αποτελεί “παράθυρο” προς την μελλοντική υγεία των ανδρών», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Μάικλ Άιζενμπεργκ από το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ.

«Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει πως οι υπογόνιμοι άντρες διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν ορισμένους καρκίνους και θέλαμε να δούμε εάν ισχύει κάτι ανάλογο και στο θέμα της καρδιοπάθειας».

Όπως γράφουν ο δρ Άιζενμπεργκ και οι συνεργάτες του στην επιθεώρηση «Human Reproduction», για να διερευνήσουν το θέμα επιστράτευσαν άντρες ηλικίας άνω των 50 ετών, οι οποίοι είτε ήταν παντρεμένοι είτε υπήρξαν παντρεμένοι, ούτως ώστε να ξέρουν θετικά πως είχαν την ευκαιρία να κάνουν παιδιά.
Κανένας από τους εθελοντές δεν είχε βεβαρημένο καρδιαγγειακό ιστορικό – δεν είχαν δηλαδή περάσει εγκεφαλικό ή έμφραγμα, ούτε είχαν διαγνωστεί με οποιοδήποτε καρδιολογικό ή καρδιαγγειακό πρόβλημα.

Στη διάρκεια της 10ετίας που τους παρακολουθούσαν οι ερευνητές, το περίπου 10% των εθελοντών απεβίωσαν, με σχεδόν έναν στους πέντε θανάτους να οφείλεται σε καρδιοπάθεια.

Όταν οι ερευνητές αξιολόγησαν όλα τα διαθέσιμα στοιχεία, διαπίστωσαν πως οι άτεκνοι άντρες διέτρεχαν κατά 17% υψηλότερο κίνδυνο καρδιοπάθειας σε σύγκριση με τους πατέρες.

Αν και οι ερευνητές δεν εξέτασαν τις πρώην ή νυν συντρόφους τους για υπογονιμότητα, απ’ όσα έμαθαν από τους εθελοντές εκτιμούν ότι η ανδρική υπογονιμότητα ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για όσους δεν απέκτησαν παιδιά.

Και πιστεύουν πως πρέπει να υπάρχει κάποια βιολογική αιτία για την όλη συσχέτιση, την οποία και αναζητούν.
πηγή

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Προς το γάμο



Αν παρουσιάσουμε στους νέους μας το ιδανικό της χριστιανικής μονογαμίας , τους δίνουμε ήδη ένα υψηλό ιδανικό , το οποίο μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη βοήθεια του Θεού. Οι γονείς οφείλουν να « κηρύττουν » τις χαρές και τους αγώνες της συζυγικής ζωής κυρίως με το παράδειγμά τους . Μόνο το παράδειγμα μπορεί να εξουδετερώσει τα άλλα « ιδανικά » τα οποία συναντά κανείς στη λογοτεχνία , στα τραγούδια, στον κινηματογράφο κ.λ.π. και αντιπροσωπεύουν την κοινή γνώμη γύρω μας. Τέτοια ιδανικά συνήθως παρουσιάζονται με πολύ ελκυστικό τρόπο και όχι πάντα χυδαία. Πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν πολλών βαθμών αποκλίσεις από το χριστιανικό ιδανικό. Καλό είναι να μην τις καταδικάζουμε όλες συνολικά – ειδεμή τα παιδιά δε θα μας ακούσουν.Αν δεχόμαστε την άποψη ότι ο καθένας διαλέγει μόνος του το σύζυγό του ( στην εποχή μας δεν γίνονται πια γάμοι χωρίς την συγκατάθεση των παιδιών ) , πρέπει να δεχθούμε και τη δυνατότητα δυό νέοι να γνωριστούν πολύ στενά με την προοπτική ενός πιθανού γάμου αλλά τελικά να μην αποφασίσουν να παντρευτούν. Όμως, στην πραγματικότητα ούτε τα ραντεβού, ούτε τα συνοικέσια προετοιμάζουν το γάμο, αλλά σε αυτόν οδηγεί η προσευχή. Κάποιος χριστιανός είπε σε μερικά κορίτσια που περιέγραφαν τον ιδανικό , κατά τη γνώμη τους , σύζυγο: « Προσευχηθείτε στον Θεό να σας δώσει έναν καλό σύζυγο και μην ξεχνάτε ανάμεσα στα χαρακτηριστικά που ζητάτε , να συμπεριλάβετε το να αγαπάει εσάς και τον Θεό- και έτσι η ζωή σας θα είναι ευλογημένη »
.


Από το βιβλίο « Σκέψεις για τα παιδιά στην Ορθόδοξη Εκκλησία σήμερα »
ΙΕΡΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗ
ΜΟΝΗΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
ΕΣΣΕΞ ΑΓΓΛΙΑΣ

Αγάπη μου, συρρίκνωσα το… σώμα μου:Αμερικανικό πανεπιστήμιο ερευνά γιατί όλα μικραίνουν πάνω μας με τον χρόνο



Αγάπη μου, συρρίκνωσα το… σώμα μου
Για ποιο λόγο όσο γερνάμε συρρικνωνόμαστε; Επιστήμονες από την Καλιφόρνια ψάχνουν την απάντησηΣτοίχιση  στο  κέντρο



Μεγαλώνοντας, όλα (ή έστω τα περισσότερα) πάνω μας μικραίνουν. Μια σχετική αμερικανική έρευνα βάζει κάτω από το μικροσκόπιό της τα μέρη του κορμιού μας καθώς και διάφορα άλλα όργανα του, προσπαθώντας να δει και να καταλάβει γιατί αυτά… συρρικνώνονται με το πέρας των ετών.


Καθημερινά όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως ηλικίας, παρουσιάζουν αυξομειώσεις του ύψους τους που μπορεί να φτάσει τα 1,8 εκατοστά. Ωστόσο, μετά την ηλικία των 40 ετών, παρατηρείται μόνιμη μέση απώλεια ύψους κατά περίπου 1 εκατοστό κάθε 10 χρόνια επειδή οι 23 μεσοσπονδύλιοι δίσκοι στην σπονδυλική μας στήλη χάνουν σταδιακά την ικανότητα αναπλήρωσης του νερού που χάνουν μέσα στην ημέρα. Οι επιστήμονες του νοσοκομείου Αλβαράδο στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια, τις ΗΠΑ, λένε πως μέχρι το θάνατό του, ένας άνθρωπος μπορεί να έχει κοντύνει μέχρι και 5 εκατοστά σε σχέση με το ύψος που είχε στα 30 του χρόνια!

Καθώς μεγαλώνουμε, συρρικνώνεται η μυϊκή μας μάζα, η οποία φτάνει στο μέγιστο επίπεδό της στις ηλικίες 20 έως 30 ετών, στην ηλικία των 40 ετών, με αποτέλεσμα να χάνουμε δύναμη και ευλυγισία. Επιπλέον, ελαττώνεται η οστική μας μάζα, κάνοντας τα οστά μας λιγότερο πυκνά και περισσότερο εύθραυστα.
Γύρω στα 40 μας αρχίζει να ελαττώνεται και η οπτική μας ικανότητα, αφού τα μάτια χάνουν βαθμιαία την ικανότητα να προσαρμόζουν το σχήμα του οφθαλμικού φακού, ώστε να εστιάζει καλά στα κοντινά αντικείμενα.

Άλλες αλλαγές που συμβαίνουν στα μάτια είναι μείωση της παραγωγής δακρύων και λέπτυνση του αμφιβληστροειδούς χιτώνα του ματιού. Στην ίδια ηλικία μικραίνει κατά 10-15% ο όγκος του εγκεφάλου μας (που κυμαίνεται στο ενάμιση κιλό) με αποτέλεσμα η μνήμη, ιδίως η βραχυχρόνια, να γίνεται λιγότερο αποδοτική και τα αντανακλαστικά μας να μειώνονται. Η κατάσταση των δοντιών εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα γονίδια και την φροντίδα τους, αλλά το πέρασμα των ετών μπορεί να μειώσει την παραγωγή σάλιου, το οποίο εξουδετερώνει τα στοματικά βακτήρια, με συνέπεια τα δόντια να γίνουν πιο ευπαθή.

Ενα άλλο όργανο που μικραίνει με την ηλικία, δυστυχώς για τους αντρες, είναι το πέος. «Το πέος ενός αντρα 30 ετών και μήκους 18 εκατοστών σε στύση, μπορεί, μετα τα 60 του χρονια, να κυμαίνεται μεταξύ 15-16 εκατοστών σε στύση», επισημαίνει ο δρ. Ιρβιν Γκόλντσταϊν .

Αντιθέτως, υπάρχουν και τα μέρη εκείνα του σώματος μας, που αντί να μικραίνουν, μεγαλώνουν, όπως τα αυτιά μας (που μεγαλώνουν κατά 0.22 χιλιοστά ετησίως) ή οι πατούσες μας. Μάλιστα, οι ορθοπεδικοί λένε πως ένας άνθρωπος μετά τα 40 του χρόνια μπορεί να δει την πατούσα του να μεγαλώνει τόσο, ώστε να χρειαστεί να «ανέβει» ένα ολόκληρο νούμερο παπούτσι.


πηγή

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

ΕΝΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ!!! (Συγκινητική ιστορία)

altΤυχαία διάβασα την ιστορία αυτή και θέλησα να τη μοιραστώ μαζί σας...

Σήμερα έχει γενέθλια ο γιος μου, κλείνει τον πρωτο του χρόνο.
Τέλη Ιουλίου τον βαφτίζουμε.
Σαν πέρισυ και λίγες μέρες πιο πρίν, βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη όπου ζω, με τη γυναίκα ετοιμόγεννη.
Είχε άσχημη κύηση, ήταν το πρώτο μας παιδί, ήμασταν πολύ φοβισμένοι.
Ξαφνικά βαράει τηλέφωνο από Εύβοια.
Ο πατέρας μου.
Οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Τον πάνε επειγόντως στην Αθήνα.
"Μην το συζητάς, φύγε τώρα, έχω...
τους δικούς μου" μου είπε η γυναίκα μου και εκείνη τη στιγμή την αγάπησα όσο ποτέ άλλοτε.
Και να'μαι στην Αθήνα.
Τα πράγματα άσχημα.
Και εγώ κλαίγοντας με ένα κινητό στο χέρι, για τον ένα Κώστα που φεύγει και για τον άλλον που έρχεται χωρίς εμένα.
Ο πατέρας μου να χάνεται και η πεθερά μου να με καθησυχάζει πως ο τοκετός είναι φυσιολογικός.
Δεν ήταν έτσι.
Παραλίγο να χάσω και τη γυναίκα μου εκείνη τη μέρα.
Είχε ακατάσχετη αιμορραγία και για μερικές ώρες η ζωή της κρεμόταν από μία κλωστή.
Και ξαφνικά...ανάκαμψη!
Ο πατέρας μου αρχίζει να σταθεροποιείται.
Είμαι τρεις ημέρες άυπνος, τι να κάνω, να μείνω, να φύγω, γιατί η γυναίκα μου δε μου μιλάει στο τηλέφωνο?
(Ηταν υπό την επήρεια μορφίνης, δεν το ήξερα, απαγορεύονται τα κινητά έλεγε η πεθερά μου, δεν είχα ξανακούσει σε μαιευτήριο να μη μιλάει η λεχώνα στο κινητό, τρελάθηκα, κάτι πάθανε, αυτή η το παιδί, με κοροιδευουν, ήμουν σίγουρος).
Εφυγα σφαίρα για Θεσσαλονίκη, άγρυπνος, με το κινητό στο χέρι, "Ολα καλά" , μου λέγανε και από τις δύο πλευρές, δεν πίστευα κανέναν, ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ, ΠΕΘΑΝΑΝ, μόνο αυτό είχα στο μυαλό μου.
Και φυσικά τράκαρα.
Εναν παππού.
Δε χτύπησε, μόνο το αμάξι του σαραβάλιασα.
Και τότε με εγκατέλειψαν οι δυνάμεις μου.
Αρχισα να κλαίω με λυγμούς, "Πάρε τα πάντα του είπα, ταυτότητες, ότι θες, μόνο να μην αργήσω, πρέπει να παω στη Θεσσαλονίκη" ΣΕ ΙΚΕΤΕΥΩ.
Δεν έχω συνααντήσει πιο άγιο άνθρωπο ποτέ μου.
Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και με άφησε να φύγω, πήγαινε αγόρι μου στους δικούς σου και τα χαλάσματα φτιάχνονται, μου είπε.
Και μια κουβέντα: "Ο Θεός είναι Μεγάλος". Εσείς οι νέοι κοροιδεύετε, αλλά εγω είμαι σε συνεχή επικοινωνία με το Θεό. Και θα προσευχηθώ για σένα, με όλη τη δύναμη της ψυχής μου".
Εφτασα ένα ράκος.
Και εκεί έμαθα ότι παραλίγο να χάσω Εκείνη και Εκείνο.
Τους πήρα στην αγκαλιά μου και τους έσφιξα σα χαμένος.
Και μετά έμαθα.
Η γυναίκα μου συνήλθε την ίδια ωρα περίπου με τον πατέρα μου.
Σώθηκε η ζωή τους μέσα στα ίδια λεπτά.
Όταν τελείωσαν όλα, αναζήτησα τον παππού.
Δεν απάντησε ποτέ στα επίμονα τηλεφωνήματά μου, ούτε με πήρε ποτέ πίσω.
Οποτε βλέπω παλιό μπλέ BMW σταματάω να δω τον οδηγό η τρέχω σαν τρελός να τον προλάβω.
Μάταια.
Και έχω αρχίσει να πιστεύω πως εκείνη την ώρα, που οι τρεις πολύτιμοι για μένα άνθρωποι χαροπάλευαν, εγώ συνάντησα το Θεό... Και με λυπήθηκε!!!

Υ.Γ:
Τον πατέρα μου τον χάσαμε τελικά μετά από 8 μήνες.
Πρόλαβε όμως και πήρε στην αγκαλιά του τον Κωστάκη. Παίξανε, τον τάισε, πήγανε βόλτα.
Και έφυγε ευτυχισμένος.
Νομίζω πως δε θα πέθαινε πριν ζήσει λίγο με τον Κώστα...

Ἡ Δύναμη τῆς ἀγκαλιᾶς


πηγή

Γιατί το «αδύναμο» φύλο είναι το πιο δυνατό


Επί αιώνες τις αποκαλούσαν «αδύναμο φύλο». Όταν όμως το θέμα είναι η μάχη εναντίον σοβαρών ασθενειών και λοιμώξεων, οι γυναίκες είναι πολύ πιο ρωμαλέες απ’ ό,τι οι άντρες - ίσως διότι η Μητέρα Φύση τις έχει εφοδιάσει με καλύτερο ανοσοποιητικό σύστημα, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.

Όπως έδειξε, το «αδύναμο» φύλο είναι γενετικά προγραμματισμένο να αντιμετωπίζει καλύτερα τις λοιμώξεις και τον καρκίνο, ενώ διαθέτει και ένα «αναπληρωματικό» σύστημα για να καταπολεμά τα νοσήματα.

Το εύρημα υποδηλώνει επίσης πως όταν οι άντρες… νιαουρίζουν επειδή έπαθαν μια ιωσούλα, δεν υποκρίνονται διόλου αλλά στ’ αλήθεια υποφέρουν.

Το μυστικό της ισχυρότερης ανοσίας των γυναικών βρίσκεται σε μια ουσιώδη βιολογική διαφορά μεταξύ των δύο φύλων: οι γυναίκες διαθέτουν μία έξτρα κόπια του χρωμοσώματος Χ (το γυναικείο φύλο καθορίζεται από τον χρωμοσωμιακό συνδυασμό ΧΧ) ενώ οι άντρες διαθέτουν ένα χρωμόσωμα Χ και ένα Υ (δηλαδή τον χρωμοσωμιακό συνδυασμό ΧΥ).

Το χρωμόσωμα Υ είναι πολύ πιο βραχύ από το Χ – και αυτό σημαίνει πως ο γυναικείος οργανισμός διαθέτει πολύ περισσότερα μη κωδικοποιητικά RNA – ένα είδος μορίων (λέγονται και μικροRNA) του χρωμοσώματος Χ, τα οποία όπως αποδεικνύεται αποτελούν σημαντικούς ρυθμιστές του ανοσοποιητικού συστήματος.

Ο δρ Κλωντ Λίμπερτ, από το Πανεπιστήμιο Ghent του Βελγίου, και οι συνεργάτες του, δημιούργησαν έναν λεπτομερή χάρη όλων των μη κωδικοποιητικών RNA του χρωμοσώματος Χ, διαπιστώνοντας πως παίζουν ρόλο στις ανοσοποιητικές λειτουργίες και στον καρκίνο.

«Οι στατιστικές δείχνουν πως στα θηλαστικά και στους ανθρώπους, τα θηλυκά ζουν περισσότερο απ’ ό,τι τα αρσενικά και είναι πιο ικανά να καταπολεμούν σοβαρά προβλήματα, όπως η σήψη, τα τραύματα και οι λοιμώξεις», δήλωσε ο δρ Λίμπερτ.

«Πιστεύουμε ότι αυτό οφείλεται στο χρωμόσωμα Χ, το οποίο στους ανθρώπους περιέχει το 10% όλων των μικροRNA που έως τώρα έχουν εντοπιστεί στον γενετικό κώδικα. Πολλά από αυτά επιτελούν σημαντικές λειτουργίες στην ανοσία και στην ογκογένεση».

Τεράστια οφέλη

«Τα οφέλη από την ύπαρξη δύο Χ χρωμοσωμάτων αντί για ένα Χ και ένα Υ, είναι τεράστια», συνηγόρησε η δρ Έλενορ Φις, καθηγήτρια Γυναικείας Υγείας & Ανοσοβιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο.

«Τα μικροRNA είναι πολύ σημαντικά για την ρύθμιση των πρωτεϊνών οι οποίες επηρεάζουν την κυτταρική ανάπτυξη, τον καρκίνο και τις ανοσολογικές αντιδράσεις. Μπορούν να καταστείλουν τις πρωτεΐνες που ευνοούν την ανάπτυξη του καρκίνου και να διεγείρουν εκείνες που δρουν προστατευτικά εναντίον του».

Όπως εξηγούν οι ερευνητές στην επιθεώρηση «BioEssays», η ύπαρξη των δύο χρωμοσωμάτων Χ έχει ένα πρόσθετο όφελος: εάν συμβεί μεταλλαγή σε ένα γονίδιο του ενός χρωμοσώματος Χ, έχουν μια «υγιή» κόπια στο άλλο. Στους άντρες, όμως, αυτό δεν γίνεται.

«Από βιολογικής απόψεως, όλ’ αυτά συνέβησαν διότι οι γυναίκες είναι αυτές που πρέπει να εξασφαλίσουν την επιβίωση του είδους», πρόσθεσε η δρ Φις. «Πρέπει, συνεπώς, να μπορούν να αντέχουν τις λοιμώξεις και τις διάφορες αρρώστιες όταν είναι έγκυοι και όταν θηλάζουν τα μωρά τους, ειδάλλως η διαιώνιση του είδους κινδυνεύει».

Μειονέκτημα

Η υπερανοσία των γυναικών, πάντως, έχει ένα μειονέκτημα: εάν τελικά αρρωστήσουν από κάποια λοίμωξη, ο οργανισμός τους αντιδρά με μια πολύ έντονο τρόπο.

Το γεγονός αυτό αφ’ ενός τις θέτει σε αυξημένο κίνδυνο αναπτύξεως αυτοάνοσων νοσημάτων (όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και η ψωρίαση που όντως είναι πιο συχνές στις γυναίκες), αφ’ ετέρου σημαίνει πως όταν θα πάθουν λ.χ. γρίπη, θα την «περάσουν» πιο βαριά απ’ ό,τι οι άντρες, κατά την δρα Φις.



πηγη

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Γάμος και Βάπτιση : Μυστήριο ή τελετή;


π.Θωμά Ανδρέου,
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ελευθερουπόλεως

Η αφορμή για αυτές τις σκέψεις, ήρθε μετά από την τέλεση δύο γάμων και δύο βαπτίσεων οι οποίες τελέσθηκαν σε διαφορετικές ημερομηνίες αλλά έγιναν ταυτόχρονα και τα δυο Μυστήρια Γάμος- Βάπτιση, όπως συνηθίζεται τελευταία . Και κάθομαι να τα γράψω μην τύχει και τα ξεχάσω αυτά που είδα και έζησα αυτές τις μέρες. Στην πραγματικότητα ,ο προβληματισμός μου είναι αυτός, που με κάνει να σχηματίζω μερικές αράδες γράφοντας τα.

Τα τελευταία χρόνια, τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας, έχουν μετατραπεί, σε τελετές, που μάλιστα τις περισσότερες φορές, είναι και κακόγουστες. Η έννοια του Kits !!!,ξεδιπλώνεται σε όλο της το μεγαλείο και σε πολλές περιπτώσεις με τέτοιο τρόπο που σε κάνει να διερωτάσαι τι σημαίνει κακογουστιά και τι όχι. Και εξηγούμαι πάραυτα: Έρχονται να ‘’κλείσουν ‘’ ένα γάμο η μια βάπτιση και το πρώτο που σε ρωτάνε είναι ’’ ο στολισμός επιτρέπεται ; ’’ Αν κάνεις το λάθος να πεις ναι, γιατί περί λάθους πρόκειται, είναι ικανοί να σου φέρουν μέσα στην Εκκλησία μια μικρογραφία της ζούγκλας του Αμαζονίου, από την οποία θα λείπουν ασφαλώς μόνο τα χαριτωμένα ζωάκια, (άσε που αν μπορούσαν και αυτό θα το έκαναν για εφέ!) και σε μερικές περιπτώσεις, είναι τόσο πολύς ο στολισμός που δεν ξέρεις από πού να περάσεις μέσα από το δάσος που έχουν στήσει μέσα στην Εκκλησία.

Και αρχίζουμε και λέμε… Με τι θα έρθει η νύφη ; Άκου λοιπόν τι έχω δει στο παρελθόν: να την κουβαλάνε με μηχανή , με σκάφος δια θαλάσσης, μέχρι και με νταλίκα. Μόνο με ελικόπτερο δεν μου έφεραν καμιά μέχρι σήμερα να την προσγειώσουν στο καμπαναριό ώστε οι πρώτες φωτογραφίες της υψηλής της αφίξεως να είναι δίπλα… στις καμπάνες! Τελευταία ,της μόδας είναι τα νταούλια! Βρίσκουν δυο μουσικούς!!! να κροταλίζουν ο ένας το ντέφι και ο άλλος το ζουρνά και λένε ότι έφεραν τους μελλόνυμφους χορεύοντας με ορχήστρα! Όταν το άκουσα για πρώτη φορά αυτό, από περιέργεια βγήκα να δω την ορχήστρα και ασφαλώς, δεν περίμενα να δω την ορχήστρα της Βιέννης ,αλλά και δύο άτομα ορχήστρα τα λες;;;

Μετά τι θα φοράει η νύφη και ο γαμπρός! Α , εδώ έχουμε επιλογές για όλα τα γούστα! Τι θέλεις ,θα το δεις στους γάμους σήμερα… Καταρχήν, πάει το παραδοσιακό λευκό φόρεμα, που συμβόλιζε την αγνότητα της νύμφης, αντικαταστάθηκε με ένα άλλο, λίγο προς το εκρού! – τουλάχιστον σε αυτό πράττουν σωστά μιας και τελευταία ,πίσω από την νύφη, ακολουθεί το μωρό της- και μάλιστα σε διάφορα σχέδια και μεγέθη. Ξέρεις τι είναι να λες το ‘’Ησαΐα χόρευε’’ και μπροστά από εσένα που υποτίθεται προηγείσαι ως λειτουργός του μυστηρίου, να πηγαίνει μόνο του το παρανυφάκι, που απεγνωσμένα το δόλιο, προσπαθεί να κουβαλήσει της ουρά της Νύφης. η οποία ουρά, έχει κυκλώσει όλο το τραπέζι του γάμου ! Ασφαλώς ,έχει προηγηθεί αυτό το ανατριχιαστικό της μαμάς:’’ πάτα του το πόδι όσο είναι καιρός’’ και μέχρι να του πατήσει το πόδι, ο γαμπρός έχει γίνει καπνός και επανέρχεται δριμύτερος εις δεύτερον (εκ διαζεύξεως) αυτή την φορά γάμον, όπως γράφουμε και στα εγγυητικά του Μυστηρίου, εννοείται με κάποια άλλη κυρία με διαφορετική ουρά!

Ευτυχώς ,καταργήθηκε το ρύζι μέσα στο Ναό. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα κουβαλήσουν τους μισούς ορυζώνες της Κίνας για να τους ρίξουν στα κεφάλια των παιδιών! Α ! Όλα κιόλα σου λέει ! Δεν με αφήνεις στην Εκκλησία, θα το ρίξω στο δρόμο, αλλά θα φάνε τόσο ρύζι που δεν θα θέλουν να το ξαναδούν στα μάτια τους, ούτε ωμό, ούτε μαγειρεμένο . Και δώστου ,περιμένουν να βγει το νεόνυμφο ζευγάρι και να τα γέλια και να τα πειράγματα τύπου:’’ έλα και θα δεις τι σε περιμένει’’ και μόλις βγουν…! Ό απόλυτος χαμός!!! Γενικότερα , μέσα στην Εκκλησία γίνεται χαμός… Στρουμφοχωριό !!! Άλλος θα μιλάει, άλλος θα γελάει, άλλος θα κάνει χειρονομίες στο γαμπρό σαν να του λέει: ‘’ ήθελες και τα ‘ παθες’’, άσε δε που πολλοί κάθονται σταυροπόδι βολεμένοι σε κάνα κοντινό στασίδι ώστε να παρακολουθήσουν από κοντά την ‘’παράσταση’’ και μάλιστα κοιτώντας κάθε λίγο το ρολόι τους ! Γιατί για μερικούς είναι μόνο μία τελετή, μία απλή παράσταση ! Αφού τελειώσει ο γάμος, ε, όλο και κάποια σχόλια πάλι θα ακουστούν , θυμάμαι μάλιστα μία κυρία που περνούσα δίπλα της για να πάω στο γραφείο μου, να σχολιάζει στην διπλανή της πόσο κοντή ήταν η νύφη δίπλα στο γαμπρό, (ασφαλώς θα ήταν από το σόι του γαμπρού) και η άλλη κυρία κουνούσε καταφατικά το κεφάλι της, με τρόπο όμως μην την δουν οι υπόλοιποι και την κακοχαρακτηρίσουν! Και αφού τελειώσει και ο σχολιασμός, από ενδιαφέρον πάντα, τότε θα κινήσουν όλοι μαζί να βγουν έξω…

Αν, ακολουθεί και βάπτιση ,είναι της μόδας τώρα να γίνονται και τα δυο μαζί, τότε είναι το υπερθέαμα ! Από το γάμο κιόλας, την ώρα της ανάγνωσης των ευχών , την στιγμή που λες σοβαρά ,σοβαρά ‘’ δως αυτοίς καρπόν κοιλίας’’, προβάλει ένα αθώο μουτράκι ξαφνικά ανάμεσα στο ζευγάρι - το παιδάκι τους- σε τέτοιο βαθμό που να διερωτάσαι : ‘’ μα πριν προλάβω να το πω να γίνει !’’ Και βεβαίως, το αθώο μικρό παιδάκι, που το φέρνουνε μέσα με ένα στεφάνι στο κεφάλι- λες και πάνε να το θυσιάσουν δαφνοστεφανωμένο - δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει εκεί μέσα, μωρό είναι δικαιολογείται, οι υπόλοιποι όμως;

Άσε στην βάπτιση τι συναντάει κανείς ! Ψάχνουν ,λες και συναγωνίζονται τα ζευγάρια μεταξύ τους, να βρουν σταυρό σε ότι σχήμα θες ,εκτός από αυτό που σχηματίζει σταυρό! Μόνο την γερμανική σβάστικα δεν μου έφεραν να φορέσω στο παιδάκι! Ότι θέλει ο καθένας κουβαλάει μαζί του. Και άμα ρωτήσεις αφελώς :’’ Συγνώμη ,αυτό είναι σταυρός;’’ Το κοιτάνε για λίγο περίεργα και σου απαντούν με χαμόγελο:
’’ Μάλιστα….! ’’

Πάς να ρίξεις το λάδι στην κολυμβήθρα και μαζί του ξεχύνονται και οι κορδέλες που έχουν τυλίξει το μπουκάλι ! Πας να δώσεις την λαμπάδα στο παιδάκι να την κρατήσει και ξάφνου βλέπεις την λαμπάδα να περπατά μόνη της ! Διότι το μικρό έχει χωθεί κάτω από τα τούλια και τα στολίδια και η λαμπάδα είναι τρείς φορές μεγαλύτερη από το παιδί με αποτέλεσμα να νομίζεις πως έχεις παραισθήσεις ! Οι δε μπομπονιέρες!!! Α ...!!! Μεγάλη ποικιλία! Κουκλάκια, γλαστράκια, μπαρμπαδάκια, κουμπαράδες, κορνίζες μέχρι και κομπολόι είδα ! Και το έπαιρναν τα μικρά παιδιά στα χέρια τους και κανα δυο το βάζαν στο στόμα νομίζοντας πως τρώγεται μαζί με τα κουφέτα!.... Τι να πεις!

Και τέλος οι φωτογράφοι…. Αν μπορούσαν να σκαρφαλώσουν στο σβέρκο σου να βγάλουν τις φωτογραφίες, θα ήταν ευτυχισμένοι. Θα μου πεις, την δουλεία τους κάνουν οι άνθρωποι τι να κάνουν; Δεν είναι όμως και το καλύτερο να προσπαθείς να διαβάσεις τις ευχές, ζαλισμένος από τα φλάς που αστράφτουν και κάθε τρεις και λίγο ,να προσπαθεί ο φωτογράφος, αν είναι δυνατόν να αναρριχηθεί πάνω στο τέμπλο του Ναού για να τραβήξει ωραίες φωτογραφίες ! Είδα πολλές φορές σε κάτι ηλιθιοταινίες να διακωμωδούν τον παπά σε υποτιθέμενους γάμους. Δεν είδα όμως ποτέ να διακωμωδούν όλα τα υπόλοιπα που σήμερα αναφέρω! Και τούτο, διότι, όλα τα υπόλοιπα, αποτελούν την όμορφη τελετή που η κάθε μια και ο κάθε ένας ονειρεύεται να κάνει !

Ασφαλώς, και δεν θα μπορούσα να αφήσω απ’ έξω τον παπά, θα ήμουν άδικος εξάλλου. Επειδή, εμείς δεχθήκαμε τα μυστήρια να μεταβληθούν σε τελετές, υπάρχουν περιπτώσεις, ελάχιστες είμαι σίγουρος, που ο δόλιος ο παπάς σου λέει :’’ τι θα κάνω, εγώ θα αλλάξω τον κόσμο; Άστους να τελειώσουν, να φύγουν και ας πάνε στην ευχή του Χριστού και αυτοί και εγώ! ‘’ Έτσι και ο κόσμος ευχαριστιέται την ’’τελετή’’ και ούτε γάτα, ούτε ζημιά…. Εννοείται ,πώς όλα τούτα δεν έχουν να κάνουν με το σύνολο των Μυστηρίων που τελούμαι, διότι υπάρχουν νέα ζευγάρια που έρχονται προσευχόμενα , να ζήσουν αυτή την ανεπανάληπτη στιγμή της ζωής τους ,προετοιμασμένα με όλα τα πνευματικά εφόδια για ένα επιτυχημένο γάμο και μια ευλογημένη από τον Θεό οικογένεια. Εδώ δεν μιλάμε όμως για αυτά, τα ζευγάρια, αλλά για τα άλλα, που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τον παπά από τον…. Δήμαρχο!

Και εδώ, η αστειότητες τελειώνουν. Εξάλλου, συμβαίνουν όλα αυτά, δεν είμαι υπερβολικός άσχετα αν τα περιγράφω με μια χιουμοριστική διάθεση . Το ερώτημα είναι ένα! Μέχρι πότε θα ανεχόμαστε όλες αυτές τις γελοιότητες ; Μέχρι πότε θα αφήνουμε αυτό τον κόσμο ακατήχητο ,να κάνει τελετές με ημερομηνία λήξεως - αυτό αφορά τους γάμους -γιατί τα Μυστήρια δεν λήγουν ποτέ, οι τελετές όμως έχουν ημερομηνία λήξεως. Είμαστε και εμείς σε κάποιον βαθμό συνυπεύθυνοι για αυτό που συμβαίνει. Ίσως γιατί θεωρούμαι πως θα πρέπει να υπάρχει κάποιος συμβιβασμός. Ωστόσο, βλέπουμε ξεκάθαρα ,χρόνο με το χρόνο ,τα πράγματα να γίνονται ακόμα χειρότερα. Αυτή η πλήρης εκκοσμίκευση των Ιερών Μυστηρίων, σημαίνει κάτι, Σημαίνει πως ο κόσμος, προσπαθεί απλά να τηρήσει το ‘’ έθιμο’’, όχι να βιώσει το Μυστήριο και την Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Πιστέψαμε όλοι μας και το πιστεύουμε απόλυτα, ότι η Εκκλησία μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Δεν είναι άσχημο να αισθάνεσαι σε κάποιες στιγμές, πως η Εκκλησία κοσμικοποιείται με τον χειρότερο τρόπο; Δείχνοντας μια ανοχή που και τον μονόφθαλμο, τον αποτυφλώνει;…


Σχολιο:Τι τραβάνε και οι ιερείς τελικά;

πηγή

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

10 πράγματα που μαθαίνει μια γυναίκα μεγαλώνοντας

1. Οι υποσχέσεις που λένε "για πάντα" δεν κρατάνε για πάντα...

2. Οι ωραίοι άντρες δεν έχουν πάντα αυτοπεποίθηση

3. Το ότι είναι κάποιος ωραίος δε σημαίνει απαραίτητα και πως θα κάνει καλό σεξ...

4. Οι λιγότερο όμορφοι άντρες δεν είναι απαραίτητο να κάνουν κακό σεξ...

5. Οι πιο brutal - "νταλικέρης στυλ" άντρες μπορεί να είναι πιο τρυφεροί και γλυκούληδες από εκείνους που ξημεροβραδιάζονται στον καθρέφτη.

6. Οι ωραίοι, όσο αρσενικά και αν μοιάζουν, δεν είναι στα σίγουρα 100% straight... Θέλετε παραδείγματα μήπως;

7. Μια γυναίκα δεν είναι "ανοργασμική" εάν δεν έχει οργασμό κατά τη διάρκεια του σεξ με κάποιον. Κάποιος άλλος μπορεί να την κάνει να πετάει στα σύννεφα. Φταίει πάντα ο άντρας όταν η γυναίκα δεν ικανοποιείται! Πολύ βασικό αυτό! Δεν υπάρχουν ανοργασμικές γυναίκες!

8. Ο έρωτας είναι κάτι μόνιμο αλλά και ταυτόχρονα παροδικό. Μπορείς να είσαι ερωτευμένη χωρίς να κάνεις καθόλου διαλείμματα και με τον ίδιο τρόπο σε όλη τη διάρκεια της ζωής σου αλλά με διαφορετικά πρόσωπα!

9. Ο άντρας της ζωής σου είναι πολλοί και όχι ένας!

10. Όλα αυτά που πίστευες μικρούλα - για πρίγκιπες και λοιπές μ....... - απλά ξέχασε τα, δεν υπάρχουν!

trupokarudos

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

Η επιείκια, η αφοσίωση και η διχόνοια μεταξύ τών συζύγων



Ο ιερός Χρυσόστομος συμβουλεύει

Παράλληλα με την ανιδιοτελή αγάπη θά πρέπει οι σύζυγοι, άνδρες και γυναίκες- προπάντων οι άνδρες- νά καλλιεργούν την επιείκεια, την υπομονή, την ανεκτικότητα, την καλωσύνη πρός τό «έτερον ήμισυ». Τί μεγάλη ευλογία νά είναι επιεικείς και ήμεροι ο ένας πρός τον άλλο πάντοτε!

Η ανοχή και η ηρεμία μπροστά στά λάθη τού άλλου προκύπτει από την αγάπη τού ενός πρός τον άλλο. «Νά ανεχόμαστε, λέει ο άγιος (Απόστολος Παύλος), ο ένας τον άλλο με αγάπη. Πώς είναι δυνατόν» παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος …«νά ανέχεσαι αν είσαι οργίλος και κακόγλωσσος; Πές τον τρόπο: με αγάπη. Αν δεν ανέχεσαι τον πλησίον, πώς θά σέ ανεχθεί ο Θεός; Αν σύ δεν υποφέρεις αυτόν πού είναι σύνδουλός σου, πώς θά σέ ανεχθεί εσένα ο Κύριος;»[1]

Οι γυναίκες επίσης θά πρέπει νά είναι ειρηνικές και αφοσιωμένες στούς άνδρες τους.

Η μεγάλη αγάπη της γυναίκας πρός τον άνδρα και τό αντίστροφο, τούς κάνει νά μήν χάνουν ποτέ την ειρήνη και την καλή της διάθεση.

«Δέν υπάρχει τίποτε, τίποτε πολυτιμότερο» παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος «από τό νά αγαπιέται κανείς τόσο πολύ από την γυναίκα του και νά την αγαπάει»[2].

Η αφοσίωση της γυναίκας στόν άνδρα δεν καταργεί την αγάπη της πρός τον Θεό και την ακόμη μεγαλύτερη αφοσίωσή της σ΄ Αυτόν. Πάντοτε οι πράξεις της θά πρέπει νά είναι σύμφωνες με τό θέλημα τού Θεού. Παρ’ όλη την αφοσίωσή της στόν άνδρα ποτέ δεν συμπράττει μαζί του στην αμαρτία. Καλείται νά τον στηρίζει και νά τον βοηθεί μόνο σ’ αυτά, πού είναι σύμφωνα με τό θέλημα τού Θεού. Γι’ αυτό λέει η Αγία Γραφή ότι επλάσθηκε η Εύα «βοηθός κατ’ αυτόν» (γιά τον Αδάμ), ώστε νά επιτελεί ο Αδάμ ευκολώτερα τό έργο του μπροστά στόν Θεό.

Η οικογένεια παραβάλλεται από τον ιερό Πατέρα Άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο, με πλοίο. Ο διαπληκτισμός τού άντρα με την γυναίκα μές την οικογένεια, μοιάζει με τον διαπληκτισμό τού κυβερνήτη με τον πηδαλιούχο… Τή στιγμή μάλιστα πού τό πλοίο θαλασσοδέρνεται…

Η διχόνοια τών γονέων επηρεάζει δυσμενώς όλα τά μέλη της οικο¬γένειας. «Όταν οι κυβερνήτες τών πλοίων κάνουν στάση», λέει ο ιερός Χρυσόστομος, «συμμετέχουν στίς θλιβερές συνέπειες και οι συνταξιδιώτες».

Όταν είναι τό πλοίο ακυβέρνητο, αφού τσακώνεται ο καπετάνιος με τούς ναύτες ή με τον τιμονιέρη, επόμενο είναι νά βυθιστεί· και μαζί μ’ αυτό νά βυθιστούν και όλοι όσοι είναι μέσα σ’ αυτό.

Έτσι συμβαίνει και με την οικογένεια, στην οποία υπάρχει διχόνοια ανάμεσα στόν άντρα και στην γυναίκα. Τά παιδιά τότε, επίσης ταλαιπωρούνται, καθώς και όλα τά υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.

«Τίποτε δεν είναι πικρότερο» παρατηρεί ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «από την μάχη πού γίνεται από τον άνδρα ενάντια στην γυναίκα. Γιατί είναι πικρές, πραγματικά, οι μάχες πού γίνονται ανάμεσα σέ πρόσωπα πού αγαπιούνται, και δείχνουν ότι όταν κανείς διχάζεται με τό ίδιο του τό μέλος, όπως λέγεται, αυτό πρέπει νά προκαλείται από μεγάλη πικρία. Τό μέρος (τό καθήκον), λοιπόν, τών ανδρών είναι νά αγαπούν και τών γυναικών νά υποχωρούν. Εάν λοιπόν καθένας συνεισφέρει τό δικό του μέρος, όλα θά είναι στερεά. και η γυναίκα (τότε) γίνεται φιλική και αγαπιέται»[3].

Τό νά υπάρχει διαμάχη ανάμεσα στούς συζύγους πού υποτίθεται ότι είναι ένας άνθρωπος (οπότε ο καθένας είναι κομμάτι τού άλλου) και αγαπούν σωστά τον Χριστό είναι κάτι τό τελείως αδικαιολόγητο.

Κι όμως η εποχή μας είναι τόσο αλλοτριωμένη ώστε θεωρεί αναμενόμενο, κανονικό και νόμιμο τό νά «τσακώνονται» οι σύζυγοι.

Έχουμε δυστυχώς αποδεχθεί την αρρώστια σάν κάτι τό φυσιολογικό.

Αν ο άνδρας αγαπά πάντα την γυναίκα του, ανεξάρτητα τού πώς αυτή τού φέρεται (σύμφωνα με την εντολή τού Θεού διά τού Αποστόλου Παύλου) και απ’ την άλλη πλευρά η γυναίκα υπακούει στόν άνδρα της, όταν βεβαίως αυτό πού της ζητιέται είναι σύμφωνο με τό θέλημα τού Θεού (σύμφωνα πάλι με την εντολή τού Θεού διά τού Αποστόλου Παύλου) τότε η οικογενειακή ειρήνη είναι απαρασάλευτη (στερεωμένη γερά) σ’ αυτήν την οικογένεια.

Ιερομόναχος Σάββας Αγιορείτης

http://Hristospanagia3.blogspot.com

________________________________________

[1] Πρός Εφεσίους, Ομιλία 9, PG 62, 72

[2] Βλ. Εις Πράξεις, Ομιλία 49, ΕΠΕ, τ. 16Β, σ. 124.

[3] Πρός Κολoσσαείς, Ομιλία 10, PG 62, 365-366। Μή μάχεσθε· ουδέν γάρ ούτως της μάχης ταύτης πικρότερον, όταν παρά ανδρός πρός γυναίκα γίνηται. Αι γάρ πρός τά φιλούμενα πρόσωπα γινόμεναι μάχαι, αύται πικραί· και δείκνυσιν ότι από πολλής πικρίας τούτο γίνεται, όταν πρός τό μέλος αυτού, φησί, τίς διαστασιάζη. Τό μέν ούν αγαπάν τών ανδρών εστι, τό δέ είκειν εκείνων.Εάν ούν έκαστος τό εαυτού εισενέγκη, έστηκε πάντα βέβαια. Από μέν γάρ τού αγαπάσθαι γίνεται και η γυνή φιλική· από δέ τού υποτάσσεσθαι ο ανήρ επιεικής. Όρα δέ ότι και εν τή φύσει ούτω κατεσκεύασται, ώστε τον μέν φιλείν, την δέ υπακούειν.


πηγή

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Παιδικές κρίσεις και πώς να τις αντιμετωπίσουμε




Μαμά:
Έλα Γιωργάκη να φας το φρούτο σου!
Γιωργάκης: (τρέχει στο κατάστρωμα του πλοίου αμέριμνος)
Μαμά: Γιωργάκη έλα εδώ!
Γιωργάκης: (πλήρης αδιαφορία)
Μαμά: (σηκώνεται, παίρνει τον Γιωργάκη αγκαλιά και τον καθίζει με το ζόρι για να φάει το φρούτο)
Γιωργάκης: (αρχίζει να χτυπιέται, να κλαίει, να ουρλιάζει, να λέει ότι θέλει πατατάκια από το μπαρ του πλοίου)
Μαμά: Πήγαινε βρε Μάκη (μπαμπάς) να του πάρεις πατατάκια!
(πατατάκια καταφθάνουν, ανοίγουν, προσφέρονται – Γιωργάκης δεν θέλει τελικά πατατάκια – συνεχίζει να κλαίει και να χτυπιέται στην αγκαλιά της μαμάς)
Μαμά: Ηρέμησε αγάπη μου, τι έχεις πάθει; Τώρα σε λίγο φτάνουμε. Ηρέμησε! Δώσε ένα φιλάκι στη μαμά!
Γιωργάκης: (Χαστουκίζει τη μαμά και συνεχίζει να χτυπιέται)
Μαμά: (Βάζει κάτω τον Γιωργάκη και τον αρχίζει στις γρήγορες)
Σε όλους έχει συμβεί να γίνουμε μάρτυρες παρόμοιων σκηνών. Όσοι δεν έχουν παιδιά σκέφτονται συνήθως πόσο κακομαθημένο μπορεί να είναι ένα παιδί και πως το δικό τους ποτέ δεν θα γίνει έτσι. Όσοι έχουν παιδιά αναρωτιούνται πού έχουν κάνει λάθος –και οι ίδιοι σαν γονείς, αλλά και η οικογένεια απέναντι. Οι περισσότεροι ξένοι τουρίστες, από την άλλη, σοκάρονται, τόσο με την συμπεριφορά των παιδιών όσο και με την αντίδραση των γονιών. Τι συμβαίνει τελικά; Είναι φυσιολογικό τα παιδιά να είναι τόσο ανυπάκουα, εγωκεντρικά και απαιτητικά; Υπάρχει τρόπος να μην είναι; Γιατί τα παιδάκια των ξένων δείχνουν τόσο ήσυχα και συνεργάσιμα; Υπάρχει τρόπος τα πρώτα χρόνια ενός παιδιού να είναι ήρεμα, χαρούμενα, χωρίς κλάματα και γκρίνιες –όπως αυτά που βλέπουμε στις διαφημίσεις;

Κάποιοι ονομάζουν την συμπεριφορά αυτή των παιδιών «χειριστική». Κάποιοι άλλοι μιλούν για «temper tantrum» και παιδικές κρίσεις. Όλοι πάντως συμφωνούν πως το πρόβλημα δεν ξεκινά από τα παιδιά, αλλά από τους γονείς, οι οποίοι κάπου φταίνε. Αλλά πού και πώς μπορούν να διορθώσουν το πρόβλημα; –αν, βέβαια, θεωρούν αυτή τη συμπεριφορά προβληματική και δεν αντιδρούν με το γνωστό «τι να κάνουμε; Παιδιά είναι!».

Επικοινωνήσαμε με δύο διδάκτορες ψυχολόγους-ψυχοθεραπεύτες, τον κ. Παύλο Μεταξά και την κ. Λήδα Αναγνωστάκη, και με την βοήθειά τους «πιάσαμε» το πρόβλημα από την αρχή και καταλήξαμε σε ορισμένες «λύσεις» και συμβουλές προς «πελαγωμένους» γονείς.

Η ανάγκη για τη μαμά
Σύμφωνα με τους ειδικούς το «πρόβλημα» ξεκινά ήδη από την βρεφική ηλικία –συγκεκριμένα από την ηλικία 0. Το βρέφος έχει ανάγκη την μητέρα του, την παρουσία της, την φωνή της, την μυρωδιά της και όταν την στερείται αναπτύσσει αισθήματα ανασφάλειας, τα οποία εκφράζει -πώς αλλιώς;- με το κλάμα. «Σε μία ιδανική κοινωνία», λέει ο κ. Μεταξάς, «η μητέρα θα έπρεπε αφού γεννήσει να παραμένει στο σπίτι με το παιδί τουλάχιστον για δέκα μήνες. Για να είναι πάντα εκεί, σε κάθε του ανάγκη, μέχρι το παιδί να αρχίσει σιγά-σιγά να γίνεται κάπως πιο αυτόνομο, να μπορεί δηλαδή να παίξει με κάποια παιχνίδια». Αυτό γιατί το μωρό μέχρι δέκα μηνών αισθάνεται τη μητέρα μέρος του εαυτού του και όταν την αποχωρίζεται για πολλές ώρες βιώνει έντονα το αίσθημα της απώλειας.

Μεγαλύτερη αυτονομία έρχεται μετά τα δυόμιση χρόνια, ενώ στα 3,5 πλέον το παιδί μπορεί να μείνει αρκετές ώρες μακριά από την μητέρα χωρίς να νιώθει ανασφάλεια.

Δεδομένων των συνθηκών, ωστόσο, οι σημερινές εργαζόμενες μητέρες αναγκάζονται να επιστρέψουν πολύ νωρίς στις δουλειές τους, αφού γεννήσουν, με αποτέλεσμα το βρέφος όχι μόνο να νιώθει ανασφάλεια τις ώρες που η μαμά λείπει, αλλά και να αντιλαμβάνεται, να «διαβάζει» στην συμπεριφορά της -άγνωστο το πώς- τις τύψεις που εκείνη νιώθει για την απουσία της όταν τελικά επιστρέψει από την δουλειά. Ακόμα και κατά τους πρώτους μήνες της ζωής του, λοιπόν, το μωρό «εκμεταλλεύεται» τις τύψεις αυτές με το να απαιτεί από τη μαμά να περνά όλον τον ελεύθερο χρόνο της μαζί του. Οι περισσότερες μαμάδες υποκύπτουν στην πολύ λογική αυτή ανάγκη του μωρού, σε σημείο που σχεδόν πάντα παραμελούν όχι μόνο τους συντρόφους τους αλλά και τις δικές τους ανάγκες, ενώ τους είναι αδύνατον να απομακρυνθούν από το μωρό, αφήνοντάς το π.χ. να κλαίει ή να γκρινιάζει, ακόμα και στις πιο προσωπικές στιγμές, όταν για παράδειγμα θέλουν να κάνουν μπάνιο, να φάνε, να ξεκουραστούν.

Είναι και αυτή μία από τις στιγμές που δημιουργούν στους γονείς ερωτήματα όπως «πώς μπορώ να έχω λίγο ελεύθερο χρόνο για εμένα και τον σύντροφό μου;». Οι απαντήσεις από τους ειδικούς διχάζονται. Mία άποψη είναι ότι ένα μωρό «γεμάτο», που δε νιώθει ανασφάλεια όταν για λίγη ώρα δεν βλέπει τη μαμά του, δεν έχει λόγο να αντιδρά υπερβολικά –π.χ. με κλάματα και φωνές. Αν το κάνει σημαίνει πως έχει ανάγκη από την αγκαλιά της μαμάς και εκείνη πρέπει να είναι εκεί για να του την προσφέρει. Η άλλη άποψη, όμως, λέει, πως ακόμα κι αν το παιδί έχει ανάγκη από προσοχή εκείνη την ώρα, ο γονιός οφείλει να αφιερώσει λίγο χρόνο στον εαυτό του και αυτό είναι κάτι στο οποίο το μωρό πρέπει να συνηθίζει.

Πότε ξεκινάει το «όχι»;
Κάπου εκεί ξεκινά το πρώτο «όχι» απέναντι στο μωρό, με την έννοια ότι οι γονείς εκ των πραγμάτων δεν γίνεται να το έχουν συνέχεια αγκαλιά και αυτό είναι κάτι που το μωρό πρέπει να αρχίσει να αντιλαμβάνεται –αρκεί, όταν το έχουν αγκαλιά να του αφιερώνουν πραγματικά ποιοτικό χρόνο.

Μεγαλώνοντας το βρέφος αρχίζει σιγά-σιγά να αποκόπτεται από την μαμά, να περπατά, να αγγίζει πράγματα, να συμμετέχει στις κοινωνικές συναναστροφές.Τότε αρχίζουν και οι κίνδυνοι, με την έννοια ότι το νήπιο πλέον μπορεί να χτυπήσει, να βάλει το δάχτυλο στην πρίζα, να κοπεί με ένα ψαλίδι. Και είναι τότε που ανακαλύπτει για πρώτη φορά το «όχι», όχι μόνο από την πλευρά του γονιού, αλλά και από την δική του μεριά, αφού αρχίζει για πρώτη φορά να αρνείται να κάνει πράγματα που ζητά ο γονιός. Είναι, επίσης, τότε που οι γονείς οφείλουν να βάλουν όρια στη συμπεριφορά του παιδιού. «Τα όρια είναι ασφάλεια», λέει η κ. Αναγνωστάκη. Το να ξέρουν τα παιδιά σε ποιο σημείο μπορούν να φτάσουν τα κάνει να νιώθουν ασφαλή και αυτό είναι ένα αίσθημα που θα τα ακολουθεί για πάντα.

Πώς λέμε «όχι» στα παιδιά;
Η πραγματικά δύσκολη ηλικία στο να ακούσει και συνεργαστεί ένα παιδί με τις επιθυμίες των γονιών είναι γύρω στα δύο χρόνια, σε αυτά που οι Αγγλοσάξωνες αποκαλούν αστειευόμενοι «terrible two». Είναι η ηλικία που το παιδί αρχίζει να αυτονομείται ουσιαστικά από τους γονείς, μαθαίνει σιγά-σιγά να συγκρατεί τις φυσικές του ανάγκες, σταματά σταδιακά να φορά πάνες, ελέγχει δηλαδή καλά πλέον το σώμα του, πράγμα που από μόνο του αποτελεί μεγάλη αλλαγή στην ψυχοσύνθεσή του. Βλέπει ότι αυτός ο έλεγχος ευχαριστεί τους γονείς και αυτό μπορεί να το χρησιμοποιήσει ακόμα και με τρόπο πεισματικό, για να κάνει ή να μην κάνει κάτι σε διάφορες περιστάσεις.

«Οι γονείς πρέπει να έχουν δώσει από νωρίς το μήνυμα στο παιδί για όσα δεν πρέπει να κάνει», λέει η κ. Αναγνωστάκη. Από την άλλη τονίζει τη σημασία του να καταλάβουν οι γονείς ότι το παιδί έχει δικαίωμα να πει «όχι» σε ορισμένες καταστάσεις, να φορέσει π.χ. μία μπλούζα αντί μιας άλλης, και ότι η άρνησή του αυτή θα πρέπει να γίνεται αποδεκτή. Επίσης, η ειδικός υπογραμμίζει την σημασία του να δίνει κανείς εναλλακτικές στο παιδί όταν του λέει «όχι». Για παράδειγμα "δε μπορείς να φας άλλα μπισκότα σήμερα, αλλά μπορείς να φας φρούτα". Τέλος, πρέπει πάντα να εξηγούμε γιατί λέμε «όχι» στα παιδιά μας, αν θέλουμε να «πιάσει τόπο» η άρνησή μας και να μην επαναλάβουν τη συγκεκριμένη συμπεριφορά και στο μέλλον.

Κρίσεις οργής
Δεν είναι λίγες, όμως, οι περιπτώσεις, όπως αυτή που περιγράφεται και στην αρχή, που τα παιδιά ξεσπούν έντονα, πιθανώς και βίαια, όταν «δεν γίνεται το δικό τους». Συχνά φτάνουν να χτυπήσουν τους γονείς, τα αδέρφια τους, ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό. «Το χτύπημα προς τους γονείς εμφανίζεται μόνο σε παιδιά που είτε έχουν δει ότι υπάρχει βία μέσα στο σπίτι είτε έχει προηγηθεί ένας βαθμός βίαιης συμπεριφοράς του γονιού προς το παιδί –χωρίς να σημαίνει απαραίτητα ότι το έχουν χτυπήσει», λέει ο κ. Μεταξάς. Σύμφωνα με τον ίδιο μία τέτοια συμπεριφορά αποδεικνύει ότι το πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις το έχουν οι γονείς, και όχι τα παιδιά. Συμβαίνει γιατί οι περισσότεροι γονείς είναι αρχικά πολύ ελαστικοί με τα παιδιά τους και όταν πλέον η συμπεριφορά των παιδιών τους κουράζει γίνονται αμέσως πολύ απότομοι και αυστηροί –εξοργίζονται, φωνάζουν, τα χτυπούν. Και συμβουλεύει να αναζητήσουν βοήθεια από ειδικούς πριν αναπτύξουν τα παιδιά ακόμα πιο βίαιες συμπεριφορές.

Η καλύτερη άμεση αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών είναι να αφήσει ο γονιός το παιδί ήσυχο την δεδομένη στιγμή, λέει η κ. Αναγνωστάκη, και να του μιλήσει όταν πλέον θα έχει ηρεμήσει. Να του εξηγήσει για ποιον λόγο η συμπεριφορά του είναι λάθος, να κατανοήσει γιατί το παιδί έχει αυτή τη στάση (πώς νιώθει και γιατί) και είτε να βρει εναλλακτικές για να το κάνει να νιώσει καλύτερα είτε να του εξηγήσει γιατί δεν υπάρχουν εναλλακτικές.

Τι συμβουλεύουν οι ψυχολόγοι τους νέους γονείς:
-Να δίνουν στα παιδιά την προσοχή που χρειάζονται, όταν την χρειάζονται.

-Να αρχίσουν να θέτουν όρια στην ηλικία των δύο ετών, προκειμένου να τους διδάξουν πώς να είναι ασφαλή. Ταυτόχρονα, όμως, να τους δίνουν εναλλακτικές στα «όχι» τους και να αφήνουν τα παιδιά να πάρουν πρωτοβουλίες.

-Να έχουν μία συγκεκριμένη, σαφή στάση στους κανόνες και τα όρια που θέτουν, π.χ. να μην τα αναιρούν με την πρώτη ευκαιρία, για να είναι πειστικοί και να μη δημιουργήσουν σύγχυση και περαιτέρω ανασφάλεια στο παιδί.

-Να ακολουθούν και οι δύο γονείς μία κοινή πορεία διαπαιδαγώγησης, να μην είναι ο ένας αυστηρός και ο άλλος να κάνει όλα τα χατίρια, γιατί το παιδί θα εκμεταλλευτεί την κατάσταση αυτή προς το συμφέρον του. Δεν θα πρέπει, λοιπόν, κάποιος γονιός να τροφοδοτεί αυτή την εκμετάλλευση.

-Ο κ. Μεταξάς συμβουλεύει τους νέους γονείς να διαβάζουν βιβλία διαπαιδαγώγησης, τα οποία μπορούν να τους κατευθύνουν στο πώς να συμπεριφέρονται στο παιδί τους τα πρώτα χρόνια.

-Να απευθύνονται στα παιδιά σα να είναι ενήλικες. Να τους μιλούν ήρεμα και ευγενικά. Να μην φωνάζουν, να είναι σίγουροι γι’αυτά που τους λένε, να είναι ψύχραιμοι και να μη δραματοποιούν καταστάσεις –πρόκειται για χαρακτηριστικά που παρατηρούνται στους περισσότερους γονείς της βορειοδυτικής Ευρώπης.

-Ένα παιδί που μεγαλώνει σε ήρεμο και επικοινωνιακό περιβάλλον θα περάσει πιο «αναίμακτα» την δύσκολη περίοδο των δύο δυόμιση ετών –το ίδιο και οι γονείς.

Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ 8 ΠΑΘΩΝ

Του Αγίου Ιωάννη Δαμασκηνού



Η κατάργηση των οκτώ παθών ας γίνεται με τον εξής τρόπο:

Με την εγκράτεια καταργείται η γαστριμαργία.

Με τον θείο πόθο και την επιθυμία των μελλόντων αγαθών καταργείται η πορνεία.

Με την συμπάθεια προς τους φτωχούς καταργείται η φιλαργυρία.

Με την αγάπη και την καλοσύνη προς όλους καταργείται η οργή.

Με την πνευματική χαρά καταργείται η κοσμική λύπη.

Με την υπομονή, την καρτερία και την ευχαριστία προς τον Θεό καταργείται η ακηδία.

Με την κρυφή εργασία των αρετών και την συνεχή προσευχή με συντριβή καρδιάς, καταργείται η κενοδοξία.

Με το να μην κρίνει κανείς τον άλλο, ή να τον εξευτελίζει, όπως έκανε ο αλαζόνας Φαρισαίος, αλλά να νομίζει τον εαυτό του τελευταίο από όλους καταργείται η υπερηφάνεια.

Έτσι λοιπόν αφού ελευθερωθεί ο νους από τα παραπάνω πάθη και ανυψωθεί στο Θεό, ζει από εδώ τη μακάρια ζωή και δέχεται τον αρραβώνα του Αγίου Πνεύματος. Και όταν φύγει από εδώ, έχοντας απάθεια και αληθινή γνώση, στέκεται μπροστά στο φως της Αγίας Τριάδος, και καταφωτίζεται μαζί με τους αγίους αγγέλους στους απέραντους αιώνες.

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Το μωράκι…

Πάει το κοριτσάκι στην μαμά που ήταν έγκυος:

- Μαμά, γιατί η κοιλιά σου φουσκώνει;

- Γιατί έχει ένα μωράκι μέσα, απαντάει η μαμά.

- Και ποιος σου χάρισε το μωράκι, μαμά;…

- Ο μπαμπάς σου, ξαναπαντάει η μαμά.

… Πηγαίνει το κοριτσάκι στον μπαμπά:

- Μπαμπά, θυμάσαι το μωράκι που χάρισες στην μαμά;

- Ναι, γλυκό μου, λέει ο μπαμπάς.

- Ε λοιπόν, το κατάπιε!!

H «Λυσιστράτη» στις… Φιλιππίνες!


Την πανάρχαια μέθοδο της Λυσιστράτης, ομώνυμο έργο του Αριστοφάνους, δηλαδή την αποχή δηλαδή από το σεξ, ακολούθησαν οι γυναίκες ενός χωριού στις Φιλιππίνες για να σταματήσουν τις ένοπλες συγκρούσεις στην περιοχή τους, αναφέρει η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.

Οι γυναίκες του χωριού Ντάντο στο Μιντανάο, που διατηρούν μάλιστα ένα συνεταιρισμό, κατάφεραν να τερματιστούν οι διαμάχες στην περιοχή τους όταν απείλησαν τους συζύγους τους με αποχή από τη συζυγική εστία.

Το αποσχιστικό κίνημα στο Μιντανάο, ένα από τα μεγαλύτερα νησιά στο αρχιπέλαγος των Φιλιππινών, μαίνεται από τη δεκατρία του 1970, προκαλώντας κύμα χιλιάδων εκτοπισμένων και προσφύγων όλα αυτά τα χρόνια.

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Επικίνδυνο για τις έγκυες το γιαούρτι με χαμηλά λιπαρά

Οι έγκυες γυναίκες που τρώνε γιαούρτι με χαμηλά λιπαρά, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο το παιδί που θα γεννήσουν, να εμφανίσει αργότερα άσθμα και αλλεργική ρινίτιδα, ενώ ο ίδιος κίνδυνος δεν αφορά το γάλα, διαπίστωσε για πρώτη φορά μια νέα επιστημονική έρευνα, που αξιολόγησε κατά πόσο τα γαλακτοκομικά προϊόντα προστατεύουν τα παιδιά από αλλεργικές παθήσεις.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Αικατερίνα Μάσλοβα της Σχολής Δημόσιας Υγείας του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, που θα παρουσιάσουν τα ευρήματά τους στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Αναπνευστικής Εταιρίας (ERS) στο Άμστερνταμ, σύμφωνα με το BBC, εκτιμούν ότι ο αυξημένος κίνδυνος οφείλεται στην έλλειψη προστατευτικών λιπαρών οξέων στα γιαούρτια με χαμηλά λιπαρά.

Οι επιστήμονες ανέλυσαν τις διατροφικές συνήθειες άνω των 70.000 γυναικών στη Δανία, καθώς και την υγεία των παιδιών τους μέχρι την ηλικία των επτά ετών. Οι έγκυες που έτρωγαν ένα γιαούρτι με χαμηλά λιπαρά και φρούτα την μέρα, ήταν 1,6 φορές πιο πιθανό να έχουν παιδιά με άσθμα στην ηλικία των επτά ετών, αλλά και με αλλεργική ρινίτιδα, σε σχέση με τις εγκύους που δεν έτρωγαν αυτού του είδους τα γιαούρτια.

Η κατανάλωση γάλακτος από τις εγκύους δεν συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο παιδικού άσθματος, αντίθετα το γάλα φάνηκε να έχει προστατευτική δράση κατά της εμφάνισης άσθματος. «Σπαζοκεφαλιά» χαρακτήρισε τα ευρήματα η Μάσλοβα και είπε ότι «τα ευρήματα δείχνουν πως τα λιπαρά οξέα παίζουν σημαντικό ρόλο ή, εναλλακτικά, όσες γυναίκες έτρωγαν τέτοια γιαούρτια, μπορεί να είχαν παρόμοιο στιλ ζωής και δίαιτα, όμως προς το παρόν δεν είμαστε σε θέση να εξάγουμε συμπεράσματα, γι’ αυτό πρέπει να γίνουν και άλλες σχετικές έρευνες».

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

O θηλασμός κάνει τις γυναίκες ατρόμητες

Μητέρα θηλάζει το μωρό της. Έργο της Mary Cassatt 1907-1908

Ποτέ μην τα βάζετε με γυναίκα που θηλάζει το μωρό της. Αυτό θα μπορούσε να είναι το μήνυμα που προκύπτει από πρόσφατη έρευνα που διεξήγαγε το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, σύμφωνα με την οποία οι γυναίκες που θηλάζουν μπορούν πολύ εύκολα να «αγριέψουν» όπως μια μητέρα αρκούδα, αν χρειαστεί, προκειμένου να καταπολεμήσουν τον κίνδυνο και να προστατεύσουν το παιδί τους.

Όπως τονίζουν μάλιστα οι ειδικοί, οι γυναίκες αυτές είναι πιο θαρραλέες σε σύγκριση με αυτές που δίνουν στο μωρό τους γάλα σε σκόνη ή που δεν έχουν καθόλου παιδιά.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο θηλασμός κατευνάζει το γυναικείο φόβο μειώνοντας την αρτηριακή πίεση και αλλάζοντας τα επίπεδα των ορμονών.

Στο πείραμα συμμετείχαν σχεδόν 60 γυναίκες, το 1/3 των οποίων θήλαζαν, άλλο 1/3 που έδιναν στο παιδί γάλα σε μορφή σκόνης και 1/3 που δεν είχαν γίνει ακόμα μητέρες.

Κάθε μια από τις γυναίκες αυτές κλήθηκε να συμμετάσχει σε ένα παιχνίδι πρόκλησης στον υπολογιστή, έχοντας ως αντίπαλο της έναν από τους ερευνητές ο οποίος συμπεριφερόταν σκόπιμα με αγένεια, ενώ το παιδί της – στην περίπτωση που ήταν μητέρα – βρισκόταν στο διπλανό δωμάτιο.

Αν η γυναίκα κέρδιζε, της επιτρεπόταν να πατήσει ένα κουμπί που έβγαζε έναν εκκωφαντικό ήχο, με όση δύναμη και για όσο χρονικό διάστημα επιθυμούσε, ως ένδειξη επιθετικής συμπεριφοράς απέναντι στον αντίπαλο της.

Παρατηρήθηκε λοιπόν ότι οι γυναίκες που θήλαζαν αντιδρούσαν με πολύ πιο έντονο τρόπο και έβγαζαν πολύ πιο δυνατούς ήχους από τις υπόλοιπες.

Το φαινόμενο, που είναι γνωστό ως «μητρική αυτοάμυνα», μοιάζει με αυτό των θηλυκών αρκούδων, των λιονταριών και των ταράνδων και παρόλο που οι γυναίκες δεν θα χρειαστεί ποτέ να υπερασπιστούν τα παιδιά τους σαν ζώα στην άγρια φύση, οι ερευνητές εκτιμούν ότι το σθένος αυτό που αποκτούν μέσω του θηλασμού της βοηθάει να καταπολεμούν το άγχος του να είναι μητέρες

πηγή


Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Επηρεάζουν τη μνήμη τα αντισυλληπτικά;

Μπορούν τα αντισυλληπτικά να επηρεάσουν τη μνήμη; Η απάντηση σύμφωνα με ερευνητές του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια είναι θετική.

Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν οι επιστήμονες μετά από ένα πείραμα που έγινε με τη συμμετοχή εθελοντών γυναικών, στις οποίες έδειξαν φωτογραφίες και λεπτομέρειες από ένα αυτοκινητικό δυστύχημα, ενώ ταυτόχρονα άκουγαν και την ιστορία του συμβάντος.

Οι γυναίκες που λάμβαναν αντισυλληπτικά, έστω και για ένα μήνα, συγκρατούσαν στη μνήμη τους περισσότερο το συναίσθημα που τους δημιουργούσε το ατύχημα όπως η μεταφορά του τραυματία στο νοσοκομείο, ενώ όσες δεν λάμβαναν καθόλου το χάπι, θυμούνταν περισσότερες λεπτομέρειες, όπως για παράδειγμα την ύπαρξη ενός πυροσβεστικού κρουνού δίπλα στο αυτοκίνητο.

Σύμφωνα με το νευροβιολόγο Λάρι Καχίλ, που συνεργάζεται με τη Νίελσεν, έρευνες πάνω στις παρενέργειες των συγκεκριμένων χαπιών διεξάγονται εδώ και μία δεκαετία, με τα πρόσφατα αποτελέσματα να μην αποτελούν έκπληξη, αλλά αποτέλεσμα όλης αυτής της πολυετούς προσπάθειας.

πηγή

Ποιούς πιάνει το «μάτι»;


Σατανική ενέργεια

Ο φθονερός, όταν βλέπει κάτι το καλό στον άλλο, υποφέρει. Το ίδιο παθαίνει και ο πανούργος διάβολος. Διάβολος και φθονερός φθονούν το καλό του άλλου. Έχουν μεταξύ τους το κοινό αυτό σημείο. Κι ο διάβολος το «εκμεταλλεύεται». Περνά μέσα απ’ αυτό, (=φθόνο) την κακία του σ’ ανθρώπους.

Ο φθόνος δηλ. του φθονερού ανθρώπου είναι αγωγός, απ’ όπου διοχετεύεται στις ανθρώπινες ψυχές το δηλητήριο (=βασκανία) του διαβόλου. «Η βασκανία είναι μία δαιμονική ενέργεια, που γίνεται μέσω των φθονερών ανθρώπων» (Μ. Βασίλειος περί φθόνου, 4), «…απέλασον πάσαν διαβολικήν ενέργειαν, πάσαν σατανικήν έφοδον» (Ευχή εις βασκανίαν).

Κι αυτό σημαίνει: Βασκανία ΔΕΝ είναι ένας λ.χ. συνηθισμένος πονοκέφαλος, ή μια συνηθισμένη ζάλη κλπ., αλλά είναι κάτι το ασυνήθιστο!! Κάτι το φοβερό, το ανυπόφορο, το …σατανικό!!

Είχε κάποιος, (διηγούνται αυτόπτες μάρτυρες) ένα ωραίο άλογο. Το είδε κάποιος (φθονερός) και είπε: «Τι ωραίο άλογο». Και το άλογο δεν άντεξε το «μάτι». Έσκασε, ψόφησε ακαριαία!

Ποιοί έχουν «μάτι»;

Κακό «μάτι» έχει εκείνος, που έχει μέσα του κακία! «απέλασον πάσαν φαρμακείαν των φθοροποιών και φθονερών ανθρώπων» (ευχή εις βασκανίαν).

Γι’ αυτό παλαιότερα, οι αγράμματες γριούλες, όταν έβλεπαν ένα όμορφο παιδάκι, ή άλλο τι ωραίο, το έφτυναν· και έλεγαν: «Να μην αβασκαθεί». Έβγαζαν από μέσα τους (έφτυναν) τον τυχόν κρυμμένο φθόνο.

Ποιούς πιάνει το «μάτι»;

Εφόσον η βασκανία είναι χτύπημα του σατανά στον άνθρωπο, είναι λογικό να «χτυπιόνται» από τη βασκανία, όσοι δεν είναι εφοδιασμένοι με όπλα, που πολεμούν και συντρίβουν το διάβολο («νηστεία» προσευχή εξομολόγηση, Θ. Κοινωνία, θα το δούμε).

Για αυτό:

Τους αγίους δεν τους πιάνει «μάτι».

Τους ιερείς (λόγω της ιερωσύνης τους).

Και τον κάθε χριστιανό, που ζει την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας.

«Ξεμάτιασμα»

Και πάλι, εφόσον η βασκανία είναι χτύπημα του σατανά, απαιτείται ειδική προσευχή, που να χτυπά, εξορκίζει το διάβολο.

Η Εκκλησία μας για την περίπτωση αυτή έχει θεσπίσει την ευχή «εις βασκανίαν», που διαβάζεται από ιερέα. Που σημαίνει, πως όταν σε «πιάσει» το μάτι, θα πρέπει να πας στον ιερέα, και μόνο στον ιερέα.

Αμαρτωλό ξεμάτιασμα

Σε έπιασε το «μάτι». Αντί, λοιπόν, να πας στον ιερέα, πας στη γειτόνισσά σου, στη κουμπάρα σου, κ.λ.π., και σου κάνουν ξόρκια! Όμως έτσι αμαρτάνεις και συ, και αυτές που σε ξεματιάζουν. Εσύ, γιατί περιφρόνησες το λειτουργό του Χριστού (τον ιερέα), και κτύπησες ξένες πόρτες, αυτές γιατί πήραν τη θέση του ιερέα.

Μάθε, λοιπόν, πως ο λαϊκός, επειδή στερείται ιερωσύνης, δεν έχει δικαίωμα να σε «σταυρώνει».

Ο πατέρας ή η μητέρα, επειδή είναι πρόσωπα ιερά, και επειδή έχουν εξουσία στα παιδιά τους, μπορούν να «σταυρώνουν» τα παιδιά τους και μόνο τα παιδιά τους.( Το ίδιο ισχύει και για τον παππού ή τη γιαγιά σε σχέση με τα εγγονάκια τους). Όμως και πάλι προσοχή! Θα πρέπει να λένε προσευχές της Εκκλησίας μας και μόνο της Εκκλησίας μας, ( λ.χ. «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος ή το «απολυτίκιο» ενός αγίου κ. ά).

Με ποιό, λοιπόν, δικαίωμα σε σταυρώνουν άνθρωποι χωρίς ιερωσύνη; (Και γιατί δεν σταυρώνεσαι από μόνος σου; Άγιο είναι το χεράκι τους;)

Το εξίσου σημαντικό: Ο λαϊκός επειδή δεν έχει ιερωσύνη, δεν μπορεί να κάνει ένα μυστήριο, λ.χ. «ευχέλαιο». Και όμως, η γειτόνισσά σου, η κουμπάρα σου τολμούν (!) και κάνουν «ευχέλαιο». «Αγιάζουν» από μόνες τους το λαδάκι (!), που θα σε …σταυρώσουν!! (Διερωτήθηκες ποτέ, γιατί δεν προτιμούν το λαδάκι του κανδηλιού;).

Και να ήταν μόνο αυτό; Στο «μυστήριό» τους ανακατεύουν λόγια της Εκκλησίας μας με ξένα λόγια (=του διαβόλου). Λες και οι ευχές της Εκκλησίας μας χρειάζονται την ενίσχυση των «ευχών» του διαβόλου!

Λοιπόν, ποιά λόγια θα πιάσουν; Της Εκκλησίας ή του διαβόλου; Είναι δυνατόν να ακούσει ο Κύριος «μαγαρισμένες» προσευχές;

Θα πεις:

-Μα είναι γυναίκες χριστιανές, κάνουν τον σταυρό τους, επικαλούνται το όνομα του Θεού!

-«Γι’ αυτό (απαντά ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος) τις αποστρέφομαι! Γιατί χρησιμοποιούν το όνομα του Θεού για να Τον υβρίζουν! Γιατί, λέγοντας πως είναι χριστιανές, κάνουν εκείνα που κάνουν οι ειδωλολάτρες! Και οι δαίμονες ανέφεραν το όνομα του Θεού, αλλά ήταν δαίμονες! Ο Κύριος τους επέπληξε και τους έδιωξε!» (Κατήχησις I΄).

Και πάλι:

Μα μόλις με ξορκίζουν, είμαι μια χαρά!

Μπορεί να είναι ψυχολογικό.

Μπορεί και να σε έκανε ό διάβολος καλά, φυσικά για το κακό σου…

Διδακτικό περιστατικό

Στις 2.3.1998 ο πατρινός κ. Ε., μου ανέφερε, κάτι που συνέβη στον ίδιο, πριν δεκαπέντε περίπου χρόνια.

Από 14 ετών οι δικοί του κάθε τόσο τον πήγαιναν σε μια κυρία για «ξεμάτιασμα».

Όμως το συνεχές «ξεμάτιασμα» έδωσε «λαβή» στο διάβολο. Άρχισε τώρα και ο ίδιος (κ. Ε.) να έχει «μάτι», να «αβασκαίνει». Όποιον θαύμαζε, του συνέβαινε κακό. Έβλεπε λ.χ γυναίκα να περπατά, αμέσως η γυναίκα σκόνταφτε και έπεφτε.

Το 1983, Μ. Πέμπτη βράδυ, παρακολουθούσε την ακολουθία των αγίων Παθών στον ι. ναό αγίου Σπυρίδωνος Αιγάλεω. Ξαφνικά ένοιωσε ζάλη. Θόλωσε το μυαλό του. Έβλεπε το εκκλησίασμα να χάνεται από μπροστά του. Ταυτόχρονα τον έπιασε κρύος ιδρώτας. Δεν άντεξε. Βγήκε έξω.

Τον ακολούθησε «κατά πόδας» (έξω, στην αυλή) μια γνωστή κυρία (που ξεμάτιαζε…). Τον πλησίασε και του είπε: «Τί έπαθες, Ε;». Και άρχισε να τον ξεματιάζει, διαβάζοντας κάτι παράξενες «ευχές»(επικλήσεις δαιμόνων).

Στην «ιερή» (=δαιμονική) αυτή στιγμή, ο κ. Ε. παρατήρησε κάτι, που τον συγκλόνισε!

Η όψη της κυρίας αλλοιώθηκε! Το βλέμμα της ήταν απαίσιο! Ταυτόχρονα την «έπιασε» ένα παράξενο χασμουρητό! Το στόμα της θύμιζε στόμα άγριου θηρίου! Στο τέλος έβγαλε από την κοιλιά της ένα φυλακτό». «Πάρτο (του είπε), φόρεσέ το και δεν θα σε ξαναπιάσει».

Και με τις σατανικές της επικλήσεις (=βοήθεια του διαβόλου) ο ασθενής έγινε καλά…

Ο κ. Ε., μετά απ’ αυτό, εξομολογήθηκε, και ησύχασε. Αλλά, και έπαψε να αβασκαίνει».

(Αρχ। Βασιλείου Μπακογιάννη, «Διάβολος, Μάγια, Μέντιουμ»)


πηγή

Το φιλί ενισχύει το ανοσοποιητικό μας σύστημα


Δηλώνει αγάπη, στοργή αλλά και πάθος και τρυφερότητα. Περιμένουμε για το περίφημο πρώτο φιλί στις ταινίες και στην ίδια τη ζωή, ωστόσο μπορεί να σημαίνει περισσότερα από τα προφανή, όπως... ανταλλαγή μικροβίων ή μικροοργανισμών, οι οποίοι βρίσκουν την ευκαιρία να αλλάξουν στρατόπεδο με την προσέγγιση του άλλου.

«Στη διάρκεια του ερωτικού φιλιού, γίνεται και ανταλλαγή μικροοργανισμών», επισήμανε ο Δρ. Φίλιπ Τιέρνο, διευθυντής Κλινικής Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας στο Ιατρικό Κέντρο Langone στη Νέα Υόρκη.

Σύμφωνα με Βρετανούς επιστήμονες, το φιλί ίσως να συμβάλει αποφασιστικά στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, κυρίως γυναικών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της κύησης.


Μελέτη του 2009, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι με την ανταλλαγή φιλιού, οι γυναίκες ενισχύουν το ανοσοποιητικό τους σύστημα κατά του κυτταρομεγαλοϊού- έναν ιό που ανήκει στην κατηγορία των ερπητοϊών και μπορεί να προκαλέσει βλάβη στο έμβρυο. Επικεφαλής της μελέτης ήταν ο Δρ. Κόλιν Χέντρι και δημοσιεύτηκε στην ιατρική επιθεώρηση Medical Hypotheses.

«Η επαφή της γυναίκας με τον μεγαλοκυτταροϊό ενός άνδρα επιτυγχάνεται μέσω του φιλιού στο στόμα και με την ανταλλαγή σιέλου, κυρίως με την μεταφορά σιέλου από τον άνδρα στη γυναίκα», επισήμανε ο Δρ. Χέντρι στη Daily Mail. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, όσο περισσότερο μια γυναίκα φιλά τον ίδιο άνδρα, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να αποκτήσει ανοσία στον μεγαλοκυτταροϊό, αν μείνει έγκυος.

Πώς μπορεί να προέκυψε όμως η συνήθεια του φιλιού; Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι η ανταλλαγή μικροοργανισμών, για το καλό μας, δεν ήταν ο απώτερος στόχος που οδήγησε τους ανθρώπους ασυναίσθητα στο… δρόμο του. Ο Δρ. Τιέρνο, για παράδειγμα, πιστεύει ότι το φιλί γεννήθηκε ως ένας τρόπος για να ταίζουν οι γονείς τα παιδιά τους. «Αρχικά οι άνθρωποι δεν γνώριζαν τίποτα για το ανοσοποιητικό σύστημα, όμως αντάλλασσαν φιλιά. Πιθανότατα λοιπόν προέκυψε από τη μεταφορά της τροφής, από στόμα σε στόμα. Η πρακτική αυτή μπορεί να εντοπιστεί και σήμερα στο ζωικό βασίλειο, με προφανές παράδειγμα τα πτηνά».

Ανεξάρτητα από τις θετικές επιδράσεις του, πάντως, οι ειδικοί ζητούν την προσοχή μας κυρίως σε περιόδους ιώσεων και γενικά ασθενειών, που μπορεί να μεταδοθούν μέσω του φιλιού

πηγή


Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Ο γάμος των ρεκόρ!


Ο γάμος λέει του πρίγκιπα Γουίλιαμ και της Κέιτ Μίντλετον, στις 29 Απριλίου, έσπασε όλα τα ρεκόρ παρακολούθησης μέσω Διαδικτύου, με 72 εκατομμύρια χρήστες, γράφει η τελευταία έκδοση του βιβλίου ρεκόρ Γκίνες

Στη φετινή έκδοση του βιβλίου, που εκδίδεται ανελλιπώς επί 56 χρόνια, συμπεριλαμβάνονται τα πιο παράξενα επιτεύγματα, όπως για παράδειγμα αυτό της τραγουδίστριας Κρις Μπράουν, γνωστής ως «Δούκισσα» από το Λας Βέγκας, που πήρε τον τίτλο του ανθρώπου με τα μακρύτερα νύχια. Τα δικά της ξεπερνούν τα 50 εκατοστά...

Στο βιβλίο γίνεται αναφορά στον Εΐβιν Ντιούγκας με τα μεγαλύτερα σε όγκο φυσικά άφρο μαλλιά, αλλά και στον Τάισον Τερκ, που έκανε 3.900 τρύπες μέσα σε επτά ώρες και 46 λεπτά στο σώμα του Κρις Έλιοτ.



σχόλιο:Πάντως ούτε εγώ ούτε η γυναίκα μου πιστεύουμε σε μοναδικούς γαμους απλά επειδή τυχαίνει να είναι πριγκιπικοί ,και ο δικός μας γάμος και ο δικός σας γάμος αγαπητοί μου φίλοι είναι Μ Ο Ν Α Δ Ι Κ Ο Σ !! Εμείς πιστεύουμε πως ο κάθε γάμος που είναι αληθινός είναι και ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ!! Ανεξάρτητα πλούσιος ή φτωχός ,μην πούμε κιόλας πως των απλών ανθρώπων οι γάμοι είναι και μοναδικοί γιατί χαίρονται με τα απλά πράγματα και νοιώθουν πραγματικοί «βασιλιάδες …»

Άνετα αναίσθητοι…

Ένας φίλος, πολύτεκνος με 5 παιδάκια, με επισκέφθηκε προ ολίγων ημερών και στην κουβέντα που είχαμε μου εξέφρασε το παράπονό του αλλά και την αγανάκτιση του για τα μέτρα της κυβέρνησης κατά των πολύτεκνων οικογενειών. Ο ίδιος δε, απολύθηκε από την εργασία του σε πρόσφατες περικοπές προσωπικού, χωρίς να ληφθεί υπόψη από την ιδιωτική και μάλιστα κερδοφόρα εταιρία όπου δούλευε η οικογενειακή του κατάσταση.

Μάλιστα, μου ανέφερε ότι σε πρόσφατη εκδήλωση του Συλλόγου Πολυτέκνων όπου εδώθησαν στα παιδιά σχολικές τσάντες, ο πρόεδρος του Συλλόγου αναφέρθηκε στα μέτρα της κυβέρνησης και παρ’ ότι στο εξωτερικό η αντιμετώπιση των πολύτεκνων οικογενειών είναι εντελώς διαφορετική, στην Ελλάδα η κατάσταση έχει ξεφύγει πέρα από κάθε όριο.

Η μείωση των πολυτεκνικών επιδομάτων και η κατάργηση του νόμου για τις μεταγραφές στα πανεπιστήμια των τέκνων πολύμελών οικογενειών είναι μερικά από τα κεκτημένα, μέχρι πρότεινως, των πολύτεκνων οικογενειών. Δεν λαμβάνω υπόψη μου καθόλου το τι γίνεται εκτός Ελλάδος, μιάς και η κατάσταση απέχει κατά πολύ από την τωρινή Ελληνική πραγματικότητα αλλά και από αυτήν των προηγούμενων ετών.

Να σημειώσω εδώ ότι και εγώ είμαι τέκνο πολύτεκνης οικογένειας και γίνομαι και ο ίδιος πολύτεκνος σε λίγους μήνες. Γνωρίζω λοιπόν εκ των έσω τις δυσκολίες-ειδικά σήμερα- που αντιμετωπίζει μια πολυμελής οικογένεια.

Προσπαθήσαμε λοιπόν να εξηγήσουμε το γιατί μπορεί η κυβέρνηση να παίρνει τέτοια μέτρα, τη στιγμή που στο εξωτερικό της Ευρωπαικής Ένωσης τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Το συμπέρασμά που καταλήξαμε είναι το εξής: Η μόνη διαφορά που εντοπίσαμε μεταξύ των πολυμελών οικογενειών του εξωτερικού και της Ελλάδας είναι μία…ότι ενώ στο εξωτερικό πρόκειται απλά για μια πολύτεκνη οικογένεια, στην Ελλάδα πρόκειται για μια Ορθόδοξη πολύτεκνη οικογένεια!

Καταλάβαμε και οι δύο πόσο μια λέξη μπορεί να αλλάξει δύο κατά τα άλλα όμοιες έννοιες και να τις φέρει εκ διαμέτρου αντίθετες!Καταλάβαμε επίσης πόσο οι Έλληνες έχουμε βολευτεί και διαβρωθεί μέσα σε αυτό το σύστημα που μας έχουν επιβάλλει ώστε όχι μόνο να μην αντιδρούμε στα όποια μέτρα, αλλά και να χαιρόμαστε ενδόμυχα για την όποια αδικία του συνανθρώπου μας, θεωρώντας τον ίσως κατώτερο από εμάς. Τέλος καταλάβαμε πόσο μεγάλος αγώνας είναι για μια οικογένεια να παραμείνει Ορθόδοξη στο πέρασμα αυτής της αντι-οικογενειακής πολιτικής.

Ευτυχώς που υπάρχουν όμως και οι Ορθόδοξες οικογένειες, και πραγματικά ευλογημένοι όσοι γονείς και εκπαιδευτικοί προσπαθούν να μεγαλώσουν και να γαλουχήσουν τα παιδία τους και τα παιδιά μας με τις αρχές της πατρίδας μας και της Εκκλησίας μας. Γιατί όσο ο πολύς κόσμος κοιμάται αναπαυτικά στο στρώμα του ωχαδερφισμού και του βολέματος, υπάρχουν άνθρωποι και πνεύματα ασκητικά που προτιμούν τον αγώνα τον σωματικό και τον πνευματικό και που τελικά ακούραστοι και επίμονοι, ίσως καταφέρουν να ξυπνήσουν και εμάς του βαθιά κοιμώμενους!

Οι στίχοι του τραγουδιού Comfortably Numb των Pink Floyd μου φαίνονται σήμερα ποιό επίκαιροι από ποτέ…

Hello?

Is there anybody in there?

Just nod if you can hear me.

Is there anyone at home?

………………………….

When I was a child

I caught a fleeting glimpse

Out of the corner of my eye

I turned to look but it was gone

I cannot put my finger on it now

The child is grown,

The dream is gone.

I have become comfortably numb.

πηγή

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

Ήθελα

Ήθελα να σε προστατέψω

να μην πάθεις ότι εγώ

Ήθελα να σου δώσω

ότι δεν έδωσαν σε μένα.

Ήθελα να έχεις την αγάπη

που εγώ ποτέ δεν ένιωσα

Ήθελα να σου δείξω

τον κόσμο που δεν γνώρισα

Ήθελα να μπορέσεις να δεις

έναν κόσμο διαφορετικό

Ήθελα να νιώσεις πράγματα

που άλλοι δεν μπορούν να νιώσουν

Ήθελα να κάνεις όνειρα

που δε θα γκρεμιστούν στο μέλλον

Ήθελα να ζήσεις στιγμές αξέχαστες

που θα τις θυμάσαι μια ζωή.

Ήθελα να είχα κάθε κομμάτι της καρδιάς σου

για να μην μπορέσεις να πληγωθείς

Ήθελα να φέρω ευτυχία στη ζωή σου

ώστε να μη νιώσεις ποτέ σου πόνο

Ήθελα να σου δώσω πολλά χωρίς να πάρω κάτι πίσω

Γιατί ήθελα να είμαι ο άγγελος της ψυχής σου

Αυτή που θα σε ψάχνει μέσα στη νύχτα

και θα σου δίνει ένα φιλί στο μέτωπο

σαν ψιθυρίζει στο αυτί σου «σ’ αγαπώ»

Καλλιόπη

Σκέψεις για τα παιδιά… Δυστυχώς σπανίζουν τα προγράμματα που ξεκουράζουν, πληροφορούν ή είναι εποικοδομητικά

Αδελφής Μαγδαληνής

Η τηλεόραση προκαλεί πολλές συγκρούσεις στο σπίτι, ιδίως μεταξύ γονέων και παιδιών. Αναμφίβολα τα προγράμματά της συχνά προκαλούν τρόμο ή είναι βλάσφημα ή αισχρά ή βίαια και τέτοια προγράμματα έχουν βλαβερές συνέπειες. Ακόμη, όταν τη συνηθίσει κανείς δεν μπορεί πια να κάνει χωρίς αυτήν. Δυστυχώς σπανίζουν τα προγράμματα που ξεκουράζουν, πληροφορούν ή είναι εποικοδομητικά. Η πιθανότητα να μην υπάρχει καθόλου τηλεόραση στο σπίτι εξαρτάται από το αν μπορεί η οικογένεια να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι θα αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Δύο άκρα πρέπει να αποφεύγονται: ή να απομονώνονται πάρα πολύ τα παιδιά από τους συνομηλίκους τους ή να ζητούν την τηλεόραση ασταμάτητα. Αν δεν υπάρχει τηλεόραση στο σπίτι, θα πρέπει να αντισταθμίζονται τα αναντίρρητα κοινωνικά πλεονεκτήματα που προσφέρει αυτή. Με άλλα λόγια, τα παιδιά πρέπει να μπορούν να ζουν μαζί μ΄ εκείνους οι οποίοι περνούν πολλές ώρες καθημερινά μπροστά στη μικρή οθόνη και τους αρέσει να συζητούν για τα προγράμματα, χωρίς να αισθάνονται υπερηφάνεια ούτε να έχουν συμπλέγματα κατωτερότητας. Είναι πολύ ευκολότερο να περάσεις χωρίς τηλεόραση, όταν τα παιδιά είναι μικρά και δεν πηγαίνουν ακόμα στο σχολείο ή όταν μεγαλώσουν και συμφωνούν με την απόφαση της οικογένειας να μην έχει τηλεόραση.

Όταν υπάρχει τηλεόραση θα πρέπει να υπηρετεί την οικογενειακή ζωή και όχι να την καταδυναστεύει. Για τα πολύ μικρά παιδιά (προσχολικής ηλικίας) είναι εύκολο να μειώσουμε στο ελάχιστο το χρόνο που περνούν μπροστά στην τηλεόραση και να κάνουμε εμείς οι ίδιοι την επιλογή των προγραμμάτων. Τα παιδιά δεν πρέπει να συνηθίζουν στην παθητική ψυχαγωγία που τους προσφέρεται έτοιμη. Αυτή άλλωστε είναι και η πιο επικίνδυνη πλευρά της τηλεοράσεως: συνηθίζει εκείνους που την παρακολουθούν να δέχονται παθητικά εικόνες, ήχους και τελικά ιδέες. Οι γονείς παιδιών προσχολικής ηλικίας θα πρέπει να αφιερώνουν ώρες παίζοντας και κάνοντας εργασίες με τα παιδιά τους για να τα συνηθίσουν σε δραστηριότητες, όπως το διάβασμα, οι οποίες απαιτούν υπομονή και προσπάθεια ή επικοινωνία με άλλο πρόσωπο. Η τηλεόραση δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως φύλακας των παιδιών· δεν την ανοίγουμε για να ησυχάσουν τα παιδιά, ούτε για να μείνουν στο σπίτι. Ακόμη και για τα μεγαλύτερα παιδιά ο πειρασμός να καθίσουν μπροστά στην τηλεόραση μειώνεται, αν έχουν άλλες δραστηριότητες για να γεμίσουν το χρόνο τους και να διοχετεύσουν την ενεργητικότητά τους. Στόχος μας πρέπει να είναι να μάθουν τα παιδιά, καθώς μεγαλώνουν, να κάνουν μόνα τους την επιλογή των προγραμμάτων, να χρησιμοποιούν την τηλεόραση για να δουν ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα και μετά να την κλείνουν. Μ΄ άλλα λόγια δεν βλέπει κανείς τηλεόραση για να περνά η ώρα.

Επίσης η παρακολούθηση της τηλεοράσεως πρέπει να είναι μια οικογενειακή δραστηριότητα. Οι γονείς οφείλουν να βλέπουν μαζί με τα παιδιά τους ακόμα κι εκείνα τα προγράμματα, τα οποία κατά τη γνώμη τους δεν είναι καλά, αλλά παρόλα αυτά θεώρησαν καλό να μην τα απαγορεύσουν. Οφείλουν να συζητούν τα προγράμματα με τα παιδιά τους σε μια κατάλληλη στιγμή – ίσως πολύ αργότερα – και να καλλιεργούν στα παιδιά ένα υγιές κριτικό αισθητήριο. Τα παιδιά μπορούν να μάθουν από τις εμπειρίες τους. Κατά τη διάρκεια κάποιων συζητήσεών μου με ορισμένα πολύ μικρά παιδιά, μου είπαν ότι έχουν καταλάβει πως οι ταινίες τρόμου προκαλούν εφιάλτες. Άλλα πάλι, μεγαλύτερα, ένοιωσαν, μετά από μια αισχρή ταινία, πόσο μεγάλη βλάβη προξενεί η πορνογραφία. Τέλος, άλλα συμφώνησαν ότι είναι πολύ δύσκολο να προσευχηθεί κανείς μετά την παρακολούθηση μερικών προγραμμάτων. Μπορούμε να τους εξηγήσουμε ότι οι εικόνες μένουν τυπωμένες στο μυαλό και μπορούν να μας ενοχλούν, ακόμα και πολύ αργότερα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε να εκφράζουμε το θαυμασμό μας και να επαινούμε τα καλά προγράμματα· και πρέπει, βέβαια, να έχουμε υπ΄ όψιν τη φυσική διαφορά στις προτιμήσεις μεταξύ παιδιών και ενηλίκων.

Μερικές φορές τα παιδιά που θέλουν να παραστήσουν το μεγάλο στους φίλους τους, δεν καταλαβαίνουν ότι το να βλέπεις όλα όσα προβάλλονται στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο ή να διαβάζεις τα πάντα χωρίς να σκανδαλισθείς δεν είναι δείγμα ωριμότητος. Αν η μόνη μας αντίδραση που αφήνουμε να φανεί, όταν βλέπουμε ακατάλληλες σκηνές, είναι η απόρριψη ή η απαγόρευση, ίσως αυτό κάνει τα παιδιά μας να δείχνουν περισσότερο ενδιαφέρον για τέτοια πράγματα. Επίσης θα τα βοηθούσε, αν τους δίναμε να καταλάβουν ότι μπορεί κάλλιστα να μην αρέσουν σ΄ έναν ενήλικο οι ταινίες και τα βιβλία των οποίων η ποιότητα είναι συζητήσιμη.

Θυμάμαι μια συζήτηση όπου ένας ενήλικας είπε ότι φοβόταν να δει μια ταινία τρόμου· τα παιδιά που τον άκουσαν άρχισαν να παραδέχονται, τουλάχιστον μεταξύ τους, ότι, πράγματι, κι αυτά φοβόνταν λιγάκι… Στα μεγαλύτερα παιδιά μπορούμε να εξηγήσουμε ότι απορρίπτουμε ορισμένες τολμηρές σκηνές, όχι επειδή αφορούν κάτι το οποίο είναι βρώμικο καθ΄ εαυτό αλλά επειδή υποβιβάζουν μια αυθεντική σχέση αγάπης. Αυτή η ανοιχτή στάση απέναντι στους εφήβους είναι αποδοτικότερη από την αυστηρή λογοκρισία – και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μερικές φορές ο άνθρωπος μπορεί να αντλήσει κέρδος από πηγές που ούτε καν φανταζόμαστε. Είναι προτιμότερο οι γονείς να προσεύχονται κρυφά για τα παιδιά τους να ωφεληθούν από οτιδήποτε κάνουν, παρά να ελέγχουν όλες τους τις δραστηριότητες.

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος συμβουλεύει έναν πατέρα, ο οποίος θέλει να πείσει το γιό του να μην παρακολουθήσει ένα άσεμνο θέαμα, να του μιλήσει έτσι: «Ω τέκνον, ανελευθέρων τα θεάματα εκείνα (…). Υπόσχου μηδέν ακούσειν άσχημον μεδέ ερείν, και άπιθι· αλλ΄ ου δυνατόν εκεί μηδέν ακούσαι αισχρόν. Ανάξια των σων οφθαλμών τα γινόμενα». Και προσθέτει: «Άμα και καταφιλώμεν αυτόν λέγοντες και περιβάλλωμεν ταις χερσίν και επισφίγγωμεν, ώστε τον πόθον δεικνύειν. Τούτοις άπασιν αυτόν μαλάττωμεν». (Παιδί μου, τα θεάματα εκείνα (…) δεν είναι για ανθρώπους ελεύθερους. Δος μου την υπόσχεσή σου ότι δε θ΄ ακούσεις εκεί άσχημο λόγο και ότι δε θα πεις, και πήγαινε· αλλά δεν είναι δυνατό να μην ακούσεις εκεί αισχρό λόγο. Είναι ανάξια για τα μάτια σου τα όσα γίνονται εκεί. Συγχρόνως με τα λόγια αυτά που θα του λέμε να το φιλούμε και να το αγκαλιάζουμε και να το σφίγγουμε στην αγκαλιά μας, δείχνοντάς του έτσι την αγάπη μας. Με όλα αυτά να το μαλακώνουμε).


Απόσπασμα από το βιβλίο της «Σκέψεις για τα παιδιά στην ορθόδοξη εκκλησία σήμερα»


πηγή