Φρένο στις κοσμικές, life style βαπτίσεις βάζει ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος ο οποίος απέστειλε σχετική εγκύκλιο στις ενορίες της Μητροπόλεως του. Ο κ.Ιγνάτιος καλεί κλήρο και λαό να συμβάλουν "στην προσπάθεια περιφρουρήσεως της ιερότητας και του εκκλησιαστικού χαρακτήρα των μυστηρίων της Εκκλησίας", διαφορετικά, προειδοποιεί, "θα εκκοσμικευθουμε και θα μετατραπούμε σε υπηρεσία παραγωγής και «πωλήσεως» θρησκευτικών τελετών, δουλεύοντας κάτω από τους νόμους της αγοράς".
Υπενθυμίζει ότι το πρώτο βήμα έγινε πριν τρια χρόνια όταν η Ιεραρχία αποφάσισε τα μυστήρια να τελούνται, με ιεροπρέπεια και μακριά από κοσμικότητες, στους ενοριακούς Ναούς και ενημερώνει πως από τον ερχόμενο Οκτώβριο δεν θα επιτρέπεται η μεταβίβαση του μυστηρίου της Βαπτίσεως σε άλλο Ναό της Μητροπόλεως."Η κάθε οικογένεια θα μπορεί να βαπτίζει τα νέα της μέλη μόνο στον Ενοριακό της Ναό. Η απόφαση μας αυτή οφείλεται αποκλειστικά σε καθαρά θεολογικούς και ποιμαντικούς λόγους" σημειώνει ο κ.Ιγνάτιος.
Ακολουθεί η εγκύκλιος του Μητροπολίτη Δημητριάδος Ιγνατίου:
Προς τους Ευλαβέστατους
Κληρικούς και τον ευσεβή λαό
της καθ᾽ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως.
Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί,
Παιδιά μου εν Κυριω αγαπημένα,
Η απόφαση μας αυτή οφείλεται αποκλειστικά σε καθαρά θεολογικούς και ποιμαντικούς λόγους. Η απόσπαση των μυστηρίων (ιδιαίτερα των δυο εκκλησιολογικών μυστηρίων, της βαπτίσεως και του γάμου) από το λατρευτικό κέντρο της ενοριακής εκκλησιαστικής κοινότητας και η τέλεση τους σε παρεκκλήσια, εξωκκλήσια κ.λπ. επέφερε μια βαθιά αλλοίωση του εκκλησιολογικού τους χαρακτήρα, τα θρησκειοποιησε, τα ιδιωτικοποίησε και τελείως τα εκκοσμικευσε. Τα μυστήρια αυτά από συγκεκριμένοι «τρόποι οργανικής ένταξης του ατομικού βίου στη ζωή του εκκλησιαστικού σώματος», από δυνατότητες ενσωματώσεως του ανθρώπου στο εκκλησιαστικό σώμα, στη θεανθρωπινη πραγματικότητα της Εκκλησίας, «κατέληξαν να γίνουν "ιδιωτικές ακολουθίες" για τον ατομικό αγιασμό και τη συμβατική διευθέτηση "θρησκευτικών καθηκόντων"».
Oι υπεύθυνοι εκκλησιαστικοί ποιμένες διαπιστώνοντας τη βαθιά αλλοίωση και εκκοσμικευση των δυο αυτών μυστηρίων προχώρησαν στην προ τριετίας έκδοση μιας Εγκυκλίου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας μας, στην οποία γινόταν αναφορά στα αίτια του φαινομένου, που είναι, αφενός η ανεκτικότητα και συγκατάθεση των κληρικών σε αιτήματα που αλλοιώνουν τον εκκλησιολογικό και ιερό χαρακτήρα των μυστηρίων, και αφετέρου η πλημμελής η ανύπαρκτη κατήχηση του ποιμαινομενου λαού. Στην ίδια Εγκύκλιο συνιστούσε να αντιμετωπισθει η εκκοσμικευση αυτή «μετά συνεσεως αλλά και αυστηρότητας» και να κατηχηθεί ο λαός στην σπουδαιότητα των ιερών μυστηρίων «δια παντός μέσου», δίνοντας και τη δυνατότητα σε κάθε Ιερά Μητρόπολη να αντιμετωπίσει το ποιμαντικό αυτό πρόβλημα με ειδική εγκύκλιο.
Ανιχνεύοντας, ως επίσκοπος, τη δική μας ευθύνη στη βαθιά αυτή αλλοτρίωση των ιερών μυστηρίων της Εκκλησίας και διακατεχόμενοι από την ίδια ποιμαντική αγωνία, παράλληλα με την μυστηριακή κατήχηση του λαού ‒που ενεργούμε και εμείς οι ίδιοι και ο ιερός μας κλήρος‒ προχωρήσαμε στη λήψη ορισμένων περισταλτικών μέτρων για τους γάμους, τις βαπτίσεις και τις κηδείες, πριν τρία επίσης χρόνια, το περιεχόμενο των οποίων υπήρξε προϊόν επισταμένης διαβουλεύσεως μας με συμπρεσβυτερους μας κληρικούς.
Τα μέτρα εκείνα, τα οποία δεν επέτρεπαν την τέλεση των μυστηρίων αυτών παρά μόνο στους ενοριακούς ναούς ‒το κέντρο της θειας λατρείας κάθε τοπικής εκκλησιαστικής κοινότητας‒ και όριζαν τις προϋποθέσεις τελέσεως τους με τρόπο εύτακτο και ιεροπρεπή, υπήρξαν αφορμή να δηχθούμε πολλά ενθαρρυντικά σχόλια από συνεπισκοπους μας, αλλά ‒το σπουδαιότερο‒ έγιναν με ανακούφιση αποδεκτά από τον ποιμαινομενο λαό μας. Η επαινετή ‒από τους ιερείς και τον λαό μας‒ εφαρμογή τους, ασφαλώς δεν επιλύει από μόνη της το πρόβλημα της εκκοσμικευσεως και της εκκλησιολογικής αλλοιώσεως των μυστηρίων, ήταν όμως μια πρώτη αναγκαία προσπάθεια συμμορφώσεως μιας ανεξέλεγκτης κατάστασης.
Έχοντας, συν Θεώ, επιτύχει τον πρώτο στόχο, που ήταν η επάνοδος τελέσεως των μυστηρίων από τα εξωκκλήσια στους ενοριακούς ναούς και η προσεκτική τέλεση τους, κρίνουμε πλέον ως αναγκαίο να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα, που είναι η τέλεση του μυστηρίου της Βαπτίσεως (καταρχήν) στην ενορία κάθε πιστού, και συνεπώς να προχωρήσουμε στην απαγόρευση μεταβιβάσεως της τελέσεως του μυστηρίου αυτού από ενορία σε ενορία εντός των ορίων της Μητροπολιτικής μας περιφέρειας. Ο λόγος που μας αναγκάζει να προχωρήσουμε και στο μέτρο αυτό είναι βαθιά εκκλησιολογικός και ποιμαντικός. Είναι ανάγκη να βοηθήσουμε την ενορία και τους ποιμένες της, ώστε να παράγουν έργο θεοφιλές και σωτήριο και να συμβεί αυτό που ορίζει ο Κύριος περί του καλού ποιμενος: «...και τα πρόβατα της φωνής αυτού ακούει, και τα ίδια πρόβατα καλεί κατ᾽ όνομα και εξάγει αυτά...και τα πρόβατα αυτω ακολουθει, οτι οιδασι την φωνην αυτού» (Ιω. ι’, 3-4). Πως, στην απρόσωπη εποχή που ζούμε, θα γνωρίσουν τον ποιμένα τους οι χριστιανοί μας και πως θα γνωρισθουν απ᾽ αυτόν, αν δεν υπάρχουν οι σχετικές ευκαιρίες, έστω και αυτές που συνδέονται με τα ιερά μυστήρια; Πως θα νοιώσουν ότι η κάθε ενορία είναι ένα σώμα, που έχει πολλά μέλη συνδεόμενα μεταξύ τους, όταν δεν διδονται οι προς τούτο ευκαιρίες και αφορμές;
Η ζωή του εκκλησιαστικού σώματος, η εν Χριστώ ζωή των πιστών, αναπτύσσεται και πραγματώνεται στα όρια της ενορίας. Αλλά και η (με τα ανθρώπινα δεδομένα) ακμή και παρακμή της ίδιας της Εκκλησίας συνδέεται άμεσα με την κατάσταση της ενορίας, που αποτελεί το κύτταρο της Εκκλησίας, την μικρότερη και σημαντικότερη ποιμαντικά υποδιαίρεση της. Και είναι κοινή η διαπίστωση ότι η σύγχρονη ενορία διέρχεται βαθιά κρίση, που συνίσταται στην αδυναμία να λειτουργεί ως κοινωνία και ένωση προσώπων εν Χριστώ, ως οικογένεια του Θεού, ως ευχαριστιακή σύναξη που μεταμορφώνεται και μεταμορφώνει τον κόσμο.
Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί,
Στην πλουραλιστική κοινωνία που ζούμε ο καθένας επιλέγει τελείως ελεύθερα να εντάξει ή όχι την προσωπική του ζωή δια του μυστηρίου της βαπτίσεως στην θεανθρωπινη ζωή της Εκκλησίας. Ακριβώς γι᾽ αυτό υπάρχει –και θα υπάρχει εσαεί– η Εκκλησία, για να παρέχει δια των ιερών μυστηρίων της, της διδασκαλίας και της εν γένει θειας λατρείας της τη ζωή του Θεού στους ανθρώπους, τρέφοντας τους με τους σωστικούς χυμούς της θειας χάριτος. Εκείνοι που επιλέγουν τα εκκλησιαστικά μυστήρια για να αγιάσουν τη ζωή τους, περιμένουν να συναντήσουν στην Εκκλησία τη γνησιότητα και την αλήθεια και όχι την αλλοτρίωση και την πλάνη. Γι᾽ αυτό οι κληρικοί έχουμε μεγάλη ευθύνη στο να διατηρήσουμε αυτή τη γνησιότητα της Εκκλησίας, όπου θα καταφεύγει για να την βρει όποιος την αναζητεί. Αν δεν φροντίσουμε, κλήρος και λαός, να αποτελεί η Εκκλησία αυτό που της χάρισε ο ιδρυτής της, δηλαδή την δι αὐτής μυστηριακή φανέρωση Του στον κόσμο, τότε θα εκκοσμικευθουμε και θα μετατραπούμε σε υπηρεσία παραγωγής και «πωλήσεως» θρησκευτικών τελετών, δουλεύοντας κάτω από τους νόμους της αγοράς. Ενεργώντας έτσι θα αναφανούμε ανάξιοι της αποστολής μας, θα έχουμε αποκρύψει την πολύτιμη παρακαταθήκη, που λέγεται Ιησούς Χριστός. Θα είμαστε υπόλογοι ενώπιων Του και η Εκκλησία δεν θα έχει πλέον λόγο ύπαρξης.
Ως επίσκοπος, φέρουμε την πρώτη και κύρια ευθύνη για τη γνησιότητα της ζωής της Εκκλησίας σε τοπικό επίπεδο. Γι᾽ αυτό, σας καλώ όλους, κλήρο και λαό, να συμβάλετε στην προσπάθεια περιφρουρήσεως της ιερότητας και του εκκλησιαστικού χαρακτήρα των μυστηρίων της Εκκλησίας, εφαρμόζοντας και το νέο αυτό μέτρο για το μυστήριο της βαπτίσεως, του οποίου η εφαρμογή θα αρχίσει από τον προσεχή Οκτώβριο 2010.
Με άλλο ενημερωτικό σημείωμα της Ιεράς Μητροπόλεως διδονται προς τους ιερείς μας οδηγίες για τις λεπτομέρειες του τρόπου εφαρμογής του νέου αυτού μέτρου. Το πολύμηνο διάστημα που μεσολαβεί μέχρι την έναρξη εφαρμογής του (Οκτώβριο του 2010) πρέπει να αποτελέσει χρόνο ενημερώσεως των ενοριτών μας όχι απλώς για την εφαρμογή ενός νέου μέτρου, αλλά κυρίως για την εκκλησιολογική και ποιμαντική του αναγκαιότητα. Ισχυρή πεποίθηση μας είναι ότι αναδεικνύοντας τα θεολογικά κριτήρια της παραπάνω πρωτοβουλίας μας οι άνθρωποι θα κατανοήσουν τη σημασία της μετοχής μας στο θεμελιώδες μυστήριο της Βαπτίσεως και την σπουδαιότητα της Ενορίας τους για την πνευματική τους ζωή.
Ευχαριστώντας για τη συναντιληψη, εύχομαι ολοψύχως προς όλους εσάς, τους συμπρεσβυτερους μας κληρικούς και τον ευσεβή λαό της τοπικής μας Εκκλησίας καλό και ευφρόσυνο σταυροαναστάσιμο Πάσχα!
Μετά θερμών πατρικών ευχών και αγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ
