.

ΠΕΡΙ ΓΑΜOY MAΡΤΥΡΙΕΣ (και όχι μόνο)

Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Νεσχάν Μουλαζίμ: «Σκέφτομαι να βαφτιστώ χριστιανή ορθόδοξη»

Συνέντευξη στο περιοδικό ΕΓΩ παραχώρησε η Νεσχάν Μουλαζίμ και μεταξύ άλλων αποκάλυψε πως σκέφτεται να βαφτιστεί χριστιανή ορθόδοξη.
Το γνωστό μοντέλο από την Τουρκία, που πιστεύει στη μουσουλμανική θρησκεία, δήλωσε στο εβδομαδιαίο περιοδικό: «Του χρόνου θέλω να παντρέψω ένα πολύ αγαπημένο φιλικό ζευγάρι. Λόγω της θρησκείας μου όμως, δεν μπορώ να παραστώ ως κουμπάρα στην εκκλησία. Σκέφτομαι πάρα πολύ σοβαρά να βαφτιστώ χριστιανή ορθόδοξη».
Η Νεσχάν Μουλαζίμ ακόμη δεν δίστασε να μιλήσει και για τον ρατσισμό που έχει δεχτεί κατά καιρούς εξαιτίας της καταγωγής της.
«Κάποιοι από ό,τι έχω καταλάβει δεν θέλουν να αλλάξει η σχέση ανάμεσα στις 2 χώρες. Εγώ δεν ανήκω σε αυτήν την κατηγορία. Θυμάμαι όταν είχα πρωτοέρθει και είχα πάει σε μια εκδήλωση για τη φιλία των δυο λαών με είχε σοκάρει πως κάποιοι αντιδρώντας σε αυτήν την πρωτοβουλία, έκαιγαν τούρκικες σημαίες», εξήγησε.

 Aν είναι αλήθεια αυτό που διαβάζουμε για την κα που θέλει να γίνη "ορθόδοξη Χριστιανή",ας μου επιτραπή να σχολιάσω ότι,αν ο λόγος είναι να γίνη κουμπάρα,όπως αναφέρει ,δεν θεωρείται σοβαρός λόγος .Διότι δεν αλλάζει κανείς την πίστι του για σκοπιμότητες της καθημερινότητος.Αν όμως αγάπησε το Χριστό ,ως αληθινό Θεό και επιθυμεί να γίνη Χριστιανή γι΄αυτό και να ζήση μια άλλη ζωή πού προσφέρει ο Χριστιανισμός,νά είναι ευλογημένο.Πρέπει όμως να το ξεκαθαρίση μέσα της και να αποφασίση τί θέλει χωρίς επιπολαιότητα.

Απίστευτο story: Δαχτυλίδι εκλάπη στη Νέα Υόρκη το 1970 και εμφανίστηκε σήμερα στη Νάξο!


B9E99B047838E80D7FB67E24389134E5
Πριν από τέσσερις δεκαετίες, το δαχτυλίδι της αποφοίτησης ενός άνδρα από τη Νέα Υόρκη ήταν ανάμεσα στα πράγματα που έχασε όταν του έκλεψαν την τσάντα τη νύχτα του γάμου του. Σήμερα, το δαχτυλίδι βρέθηκε σε μέρος που δεν θα περίμενε κανείς.
Ο σχεδόν 70χρονος σήμερα Σταν Οστάπιακ είχε αποφοιτήσει το 1962 από λύκειο στο Μανχάταν. Όπως συνηθίζεται, του δόθηκε αναμνηστικό δαχτυλίδι με το όνομα του σχολείου χαραγμένο στο εσωτερικό του.
Ο Οστάπιακ φαίνεται ότι είχε αδυναμία στο δαχτυλίδι, γιατί το φορούσε όταν παντρεύτηκε δέκα χρόνια μετά και χρειάστηκε να το βγάλει στο γάμο του. Το έβαλε στην τσάντα της νύφης, αλλά η τσάντα «εξαφανίστηκε» στο τραπέζι του γάμου.
Τέσσερις δεκαετίες μετά, το δαχτυλίδι βρέθηκε κάπου που δεν θα φανταζόταν κανείς: Στη Νάξο.
Κάτοικος του νησιού βρήκε πρόσφατα το δαχτυλίδι στα πράγματα του πατέρα του, ο οποίος είχε αποβιώσει.
Ο γιος έψαξε στο Διαδίκτυο το σχολείο (το μοναδικό στοιχείο) και διαπίστωσε ότι εν τω μεταξύ είχε κλείσει, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Βρήκε από τα στοιχεία αποφοίτων συμμαθητές του Οστάπιακ, οι οποίοι τον εντόπισαν με τη σειρά τους.
Ο Ναξιώτης έστειλε το δαχτυλίδι ξανά στο Μανχάταν μαζί με μία καρτ ποστάλ. Το πώς το αντικείμενο είχε φτάσει μέχρι το νησί είναι, και μάλλον θα παραμείνει, άγνωστο.

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

Ἐσεῖς πῶς δὲν χωρίσατε ἀκόμα;

 

Του Κωνσταντίνου Γανωτή

Βλέποντας κανεὶς στὴν ἐποχή μας ζευγάρια ταιριασμένα κι ἀγαπημένα ἀπορεῖ πῶς τὰ κατάφεραν καὶ δὲν ἐχώρισαν ἀκόμα. Μά, θὰ πεῖτε, δὲν συντρέχουν προφανῶς οἱ λόγοι τοῦ χωρισμοῦ. Στὰ χρόνια τὰ δικά μας ἀκόμα πράγματι ὑπῆρχαν συμβατικοὶ λόγοι γιὰ τὸ διαζύγιο καὶ τέτοιοι ἦταν ἡ μοιχεία, ἡ ἀσωτία, ἡ κακομεταχείριση. Στὴ δική σας ἐποχὴ ἡ διάσταση τοῦ ζευγαριοῦ, ποὺ ὁδηγεῖ στὴ διάλυση τῆς οἰκογένειας, ἀποκαλύπτει τὴν πραγματικὴ αἰτία της, τὴν ἀπουσία τοῦ Θεοῦ. Χωρὶς ἄλλη αἰτία διαπιστώνουν ἕνα πρωὶ ὅτι δὲν ἀντέχουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. ῾Η ἕλξη τῶν συζύγων χαλαρώνει καὶ σβήνει μὲ τρόπο, ποὺ καὶ οἱ ἴδιοι δὲν τὸν καταλαβαίνουν. Δὲν μποροῦν νὰ ἐξηγήσουν τὸ γεγονὸς μὲ τὴ γλῶσσα, ποὺ ἔμαθαν νὰ χρησιμοποιοῦν, τὰ οἰκονομικὰ δηλ. αἴτια, τὰ βιολογικά, τὰ αἰσθητικὰ κ.λπ.

Κι ἐνῷ δὲν ἔχουν νὰ ἐπικαλεσθοῦν ἕνα ἀπὸ τὰ συμβατικὰ αἴτια, βρίσκονται μὲ ἔκπληξη μπροστὰ στὸ ψυχολογικὸ φαινόμενο νὰ μὴν ἀντέχουν τὴν ὕπαρξη, τὴν παρουσία τοῦ ἄλλου, τοῦ συζύγου τους, δηλαδὴ νὰ μὴν ἀντέχουν τὴν ἴδια τὴ σχέση. Κοιτάξετε τὸ σημερινὸ ἄνθρωπο, ποὺ ἐνῷ καίγεται ἀπὸ τὴ μοναξιά, συγχρόνως ἐπιδιώκει τὴν ἀπόλυτη μοναξιά, τὴ μοναξιὰ νὰ μὴν προσδιορίζεται ἀπὸ καμμιὰ σχέση. Αὐτὴ εἶναι ἡ μοναξιὰ τῆς κόλασης.

῾Ο γάμος διαλύεται, γιατὶ δὲν προσφέρει στὸ ζευγάρι τὴν ἀπόλαυση, ποὺ προσδοκοῦσαν νὰ ἀπολαύσουν, ὅταν παντρεύονταν. Μόνον ἡ τέλεια παράδοση τοῦ ἑνὸς στὸν ἄλλον χωρὶς ἄλλες ὁποιεσδήποτε παρεμβολές, σκέψεων λ.χ. σκοπιμοτήτων, φόβων κ.λπ. μπορεῖ νὰ δώσει τὴν εὐτυχία τοῦ γάμου. Λέω «μπορεῖ», γιατὶ ὑπάρχει μιὰ προϋπόθεση ἀκόμα ποὺ δὲν ἰσχύει στὰ ζῶα. ῾Η αἴσθηση τοῦ χρόνου, τῆς τύχης, ἡ βεβαιότητα τοῦ προσωρινοῦ τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου δηλητηριάζει τὴν εὐτυχία σὲ κάθε σχέση καὶ βέβαια καὶ τοῦ γάμου. Τὸ ἀβέβαιο τῶν προθέσεων τοῦ ἄλλου μπαίνει στὴ σχέση τοῦ ζευγαριοῦ. Ποιός θὰ ἐγγυηθεῖ τὴ συζυγικὴ πίστη, τὴν εἰλικρίνεια καὶ τὴν ἀντοχὴ τοῦ ἄλλου στοὺς πειρασμούς; ῎Ετσι ἡ συζυγικὴ σχέση προχωρεῖ κάτω ἀπὸ τὴν ἀπειλὴ τῆς ἀποτυχίας. Καὶ τὸ διαζύγιο ἔρχεται σὰν ὥριμος καρπός.

Κι ἔτσι ὑφαίνεται ἡ αἴσθηση τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου τοῦ πολιτισμοῦ. ῾Η θέα τοῦ κόσμου δὲν τοῦ προσφέρει εὐχαρίστηση, ὅσο κι ἂν ὁρκίζεται γιὰ τὸ ἀντίθετο. ᾿Επιστρατεύονται οἱ ἡδονὲς γιὰ νὰ παρηγορήσουν προσωρινὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ ἐπινοοῦνται ἄπειρες πολυποίκιλες γεύσεις καὶ ἀποχρώσεις ἡδονῶν ἔτσι γιὰ ἕνα ξεγέλασμα τῆς ἀπαρηγόρητης ψυχῆς, ποὺ θρηνεῖ βουβὰ τὴ χαμένη παιδικὴ ἀθῳότητα.

Μποροῦμε νὰ ποῦμε λοιπὸν ὅτι ἡ σύγχρονη οἰκογένεια μᾶς ἀποκαλύπτει τὰ μεταφυσικὰ αἴτια τῆς ἀποτυχίας της καὶ ἀντίστοιχα βέβαια τὰ μεταφυσικὰ αἴτια τῆς ἐπιτυχίας της. ῞Οταν λείπει καὶ δὲν καλλιεργεῖται ἡ ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ τῆς οἰκογένειας, ἡ οἰκογένεια δὲν σώζεται οὔτε μὲ καλὲς προθέσεις καὶ ἄλλες προϋποθέσεις. Τοῦ λόγου τὸ ἀληθὲς πιστοποιεῖται μ’ ἕνα ἁπλὸ κοίταγμα γύρω μας.

῾Η χριστιανικὴ οἰκογένεια μέσα στὴ χλεύη τοῦ κόσμου ἐπιβιώνει καὶ ταΐζει οἰκογενειακὴ εὐτυχία τὰ μέλη της καὶ σκανδαλίζει μὲ τὸν τρόπο τῆς ἐπιτυχίας της, ποὺ εἶναι τρόπος καθαρὰ ἀξιολογικός. Προβλήματα ἔχει πολλά, ὑποκειμενικὰ καὶ ἀντικειμενικά, ἀλλὰ τὰ ξεπερνάει χωρὶς τὶς συμβατικὲς διαδικασίες, ποὺ ἀναγνωρίζει ἡ κοινωνία. Πειστικὸ παράδειγμα εἶναι ἡ ἐπιβίωση τῶν πολυτέκνων οἰκογενειῶν μὲ τὰ ἀντιστρόφως ἀνάλογα εἰσοδήματα. ῾Η χριστιανικὴ οἰκογένεια ἀναπαύει τὸ ζευγάρι καὶ ὁ ἕνας ἀναγνωρίζει στὸ πρόσωπο τοῦ ἄλλου τὸν ἴδιο τὸ Θεὸ καὶ μιὰ ἀτμόσφαιρα ἄνεσης, ἐμπιστοσύνης καὶ ἀσφάλειας τὴν ἀγκαλιάζει.

Βέβαια ὑπάρχει τὸ πρόβλημα νὰ ἔχει ὁ ἕνας ὅλη αὐτὴ τὴ διάθεση καὶ νὰ μὴ βρίσκει ἀνταπόκριση ἀπὸ τὸν (ἢ τὴν) σύντροφό του. Εἶναι μεγάλος ὁ καημὸς κι ὁ ἀγώνας σὲ τέτοιες περιπτώσεις. Τότε γίνεται ὁ γάμος μαρτύριο. ῾Η λέξη μαρτύριο στὴν κοσμικὴ γλῶσσα ἀκούγεται ἀπαίσια, στὴν ἐκκλησιαστικὴ γλῶσσα ὅμως μοσχοβολάει βασιλικὰ καὶ ῥόδα, εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ κρεμασμένου στὸ Σταυρό, τοῦ Νυμφίου τῆς ᾿Εκκλησίας, ποὺ γρήγορα ἀνασταίνεται μέσα σὲ ἄπειρη δόξα. Ἂν ὑπάρχουν σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο ἄνθρωποι, ποὺ ἐμπνέουν ἐμπιστοσύνη καὶ ἐλπίδα γιὰ τὸ μέλλον, αὐτοὶ εἶναι οἱ μάρτυρες.

Στὴν ἱερολογία τοῦ γάμου τὴν κεντρικὴ θέση ἔχει ὁ χορὸς τοῦ ῾Ησαΐα, ὅπου ὁ ῾Ησαΐας χορεύει γιὰ τὸν παρθενικὸ τοκετὸ τῆς Θεοτόκου, γιατὶ καὶ ὁ ἔγγαμος τοκετὸς ἔχει μεγάλο μερίδιο ἀπὸ τὸ μυστήριο τῆς Θεοτόκου· αὐτὸ ἰσχύει γιὰ ὅλες τὶς μητέρες, ἀλλὰ τὸ αἰσθάνονται περισσότερο οἱ ἀδικημένες μητέρες. Γι’ αὐτὸ ὁ χορὸς συνεχίζεται μὲ τὰ λόγια· ῞Αγιοι μάρτυρες οἱ καλῶς ἀθλήσαντες καὶ στεφανωθέντες...

῾Η συνηθισμένη διαμαρτυρία τῶν ἀδικημένων συζύγων εἶναι γιατί τὰ βάρη, οἱ συνέπειες καὶ οἱ ἐνοχὲς νὰ πέφτουν ὅλα στὸν ἕνα καὶ ὁ ἄλλος νὰ φαίνεται ἄψογος. Σὲ ὅλη αὐτὴ τὴ δοκιμασία ἀπάντηση καὶ σωτηρία δίνει ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ.

῾Ο κόσμος ἀκούει δύσκολα ἕναν τέτοιο λόγο, γιατὶ ἔχει διαφημιστεῖ ὑπερβολικὰ ὁ ῥόλος τῆς ψυχολογίας. ῾Η ψυχολογία κάνει τὶς διαπιστώσεις της μὲ βάση τὶς διάφορες σχολές της καὶ ἐπινοεῖ τρὺκ γιὰ τὴν πρακτικὴ ἀντιμετώπιση τῶν συμπτωμάτων. ᾿Αγνοεῖ καὶ ἀπωθεῖ τὰ βαθύτερα αἴτια τῶν ψυχικῶν νοσημάτων, τὴν παραβίαση δηλ. τῆς ἀνθρώπινης φύσης, σωματικῆς καὶ ψυχικῆς, ἐπισημοποιεῖ τὶς ἐνοχὲς καὶ παρουσιάζει τὸν ἄνθρωπο ἕρμαιο τῶν ἐνστίκτων καὶ τῶν τραυματικῶν ἐμπειριῶν τοῦ παρελθόντος. ᾿Επίπεδα τοῦ ἀσυνειδήτου ἐνοχοποιοῦνται, γιὰ νὰ δείξουν τὸν ἄνθρωπο ἄβουλο ὂν καὶ ἀνεύθυνο. ᾿Εκεῖνο ποὺ κυριαρχεῖ στὴν ψυχολογία εἶναι ἡ ἀπρόσωπη μοῖρα. Καὶ οἱ ἄνθρωποι παραδίνονται σ’ αὐτὴ τὴν ἀπρόσωπη μοῖρα μὲ τὴ δυνατότητα μόνο κάποιων ἐλαφρύνσεων προσωρινῶν.

῞Ολα αὐτὰ τὰ φαντάσματα τῆς ψυχολογίας τὰ ἐξαφανίζει ἡ ᾿Εκκλησία μὲ τὴν κατάργηση τῆς δικαιοσύνης. Δικαιοσύνη γιὰ τὴν ᾿Εκκλησία εἶναι ἡ ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μέσα στὴν ἀγκαλιὰ ἑνὸς Πατέρα, ποὺ ἀναιρεῖ καὶ τὴν ἁμαρτία καὶ τὴν ἐνοχή. Καὶ αὐτὸ τὸ ἐκφράζει καὶ τὸ καλλιεργεῖ μόνον ἡ ᾿Ορθοδοξία. Στὴ ῾Ρωμαιοκαθολικὴ ᾿Εκκλησία ἡ ἁμαρτία ἀποτελεῖ προσβολὴ τοῦ ἀξιώματος τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ ἁμαρτωλὸς βασανίζεται ἀπὸ ἀνεξάλειπτες ἐνοχές, ὥσπου νὰ «πληρώσει» τὴν προσβολή του καὶ νὰ «ἱκανοποιήσει» ἔτσι τὸ κῦρος τῆς Θεότητας, ποὺ τὴν προσέβαλε. Γι’ αὐτὸ μέσα στὴ δυτικὴ θεολογία (ὅπως ἄλλωστε καὶ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη) ὁ ἄνθρωπος παραμένει ἰσόβια ἔνοχος. ῎Ετσι βέβαια ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ περισσεύει, ἡ τρελλὴ ἀγάπη τοῦ «παράφορου Νυμφίου» δὲν κατανοεῖται καὶ μιὰ διάσταση μόνιμη ἀνάμεσα στὸ Θεὸ καὶ στὸν ἄνθρωπο συντηρεῖται ἀθεράπευτη.

Μέσα στὴν ᾿Ορθόδοξη οἰκογένεια ἡ ἀγάπη καὶ ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ ἐξαφανίζει τὴν ἁμαρτία. ῾Ο «μανικὸς ἐραστὴς» σῴζει δωρεὰν καὶ προσφέρει τὴ ζωή του (τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα του) στὸν ἄνθρωπο ὡς ἀπόδειξη τῆς παράφορης ἀγάπης του. ῎Ετσι κάνει τὸν ἄνθρωπο Θεὸ κατὰ χάριν μὲ μιὰ σαρκικὴ καὶ πνευματικὴ ἕνωση, δηλ. μὲ ἐρωτικὸ τρόπο. Μὲ αὐτὴ τὴ θεολογία ἐφαρμοσμένη στὴ σχέση τοῦ ζευγαριοῦ καταλαβαίνομε ὅτι ἡ σχέση τους γίνεται πανηγύρι χαρᾶς καὶ ὅλων τῶν εὐγενικῶν αἰσθημάτων.

῞Ενα ᾿Ορθόδοξο ζευγάρι λοιπὸν εὐτυχεῖ, γιατὶ πρῶτα ἐπιδιώκει καὶ κατορθώνει σ’ ἕνα βαθμὸ νὰ ἰδεῖ «Θεοῦ πρόσωπο»· ὕστερα τὸ κατορθώνει μέσα στὸ φῶς τοῦ προσώπου τοῦ ἄλλου μὲ τὴν πνευματικὴ καλλονή του. Γι’ αὐτὸ κι ὁ Θεὸς τοὺς χαρίζει σὰν δῶρο τὴν ἀποκάλυψη καὶ τῆς σαρκικῆς καλλονῆς τους. Μέσα στὴ χάρη αὐτὴ τῆς θεϊκῆς παρουσίας ὅλα γίνονται ὡραῖα καὶ χαροποιά, ἀκόμα καὶ οἱ τοῖχοι καὶ τὰ ταβάνια τοῦ σπιτιοῦ τους!

Μέσα στὴ σωστὴ οἰκογένεια εὐτυχεῖς ἀπ’ αὐτὸ ποὺ εἶσαι κι ὄχι ἀπ’ αὐτὸ ποὺ βρίσκεις. Κι αὐτὸ ποὺ εἶσαι ὅταν εἶναι χαρούμενο, εἶναι καὶ χαροποιό. Τελικὰ μιὰ σωστὴ οἰκογένεια εἶναι προσομοίωση τοῦ Παραδείσου. Δὲν ὑπάρχει μεγάλη διαφορὰ μεταξὺ ὑλικῶν καὶ πνευματικῶν ἀπολαύσεων στὴ χριστιανικὴ οἰκογένεια, γιατὶ καὶ οἱ ὑλικὲς ἀπολαύσεις χρωματίζονται μ’ ἕνα μαγευτικὸ χρῶμα ἀπὸ τὶς πνευματικές. ῎Ετσι καὶ οἱ σαρκικὲς ἀπολαύσεις ἔχουν τὸν αὐθεντικὸ χαρακτῆρα τους μέσα σὲ μιὰ αἴσθηση ἀθῳότητας καὶ ἀσφάλειας· γι’ αὐτὸ οἱ χριστιανοὶ γεύονται τὶς αὐθεντικὲς γνήσιες ἀπολαύσεις. Αὐτὸ εἶναι ποὺ ὀνομάζει ἡ ᾿Εκκλησία μας εὐλογία, δηλαδὴ ἐπιδοκιμασία τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν εὐχαριστιακὴ καὶ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά Του ἀπόλαυση.

Μέσα στὸ κοσμικὸ φρόνημα καὶ ἰδιαίτερα στὴ σύγχρονη ἐποχὴ μὲ τὴν «ἀπελευθέρωση» τῶν πάντων ὁ κάθε νέος ἐνεργοποιεῖ καὶ ἐκτονώνει φανταστικὰ τὶς ἡδονὲς τῆς ζωῆς. Μὲ τὴ συνεχῆ διέγερση ἀπὸ ἀκούσματα καὶ θεάματα «ξοδεύονται» οἱ ὁρμόνες τοῦ ὀργανισμοῦ κι ἐπειδὴ ἡ φαντασία ἀπ’ τὴ φύση της οἰκοδομεῖ τὶς τέλειες, τὶς ἰδανικὲς μορφὲς τῶν ἐμπειριῶν τῆς ζωῆς, ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα νὰ δοκιμάσει ὁ ἄνθρωπος πραγματικὰ τὶς ἀπολαύσεις αὐτές, τοῦ φαίνονται ἀποκαρδιωτικὰ ἀνεπαρκεῖς. Γι’ αὐτὸ οἱ νέοι μας σήμερα μετὰ τὴν ἀποτυχία νὰ γνωρίσουν τὶς ἡδονές, ποὺ φαντάστηκαν, πέφτουν στὶς καταχρήσεις καὶ στὶς διαστροφές. Καὶ ἡ τελικὴ εὐχαρίστηση εἶναι τραγικὰ ἀνεπαρκής. Λέω «τραγικά», γιατὶ αὐτὸ ὁδηγεῖ ὕστερα στὶς διαστροφὲς καὶ στὰ ναρκωτικά, αὐτὸ στέλνει πολλοὺς νέους στὰ ψυχιατρεῖα.

Μέσα στὴ χριστιανικὴ οἰκογένεια ἢ καὶ γενικότερα στὴ ζωὴ τοῦ κάθε ἀνθρώπου τὸ ζητούμενο εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ ὅλες οἱ ἄλλες δωρεὲς τοῦ Θεοῦ δίνονται ἀπ’ τὸ Θεὸ στὸ βαθμὸ ποὺ μᾶς ὠφελοῦν. ῎Ετσι ἀναπαύεται ἡ χριστιανικὴ οἰκογένεια καὶ ἀναπαύει κι ἄλλους γύρω της. Ἂν γυρίσετε τὰ διάφορα ἱδρύματα, θὰ ἰδεῖτε τὴ χριστιανικὴ οἰκογένεια νὰ εἶναι ἐκεῖ ἐπισκέπτρια ἢ ἐθελόντρια, ἂν ἐξετάσετε τὶς οἰκογένειες ποὺ υἱοθετοῦν ὀρφανά, θὰ διαπιστώσετε ὅτι οἱ περισσότερες εἶναι χριστιανικὲς οἰκογένειες. Καὶ εἶναι αὐτὲς ποὺ ἔχουν τὸ λιγότερο περισσευούμενο χρόνο καὶ τὴ μικρότερη οἰκονομικὴ εὐχέρεια. Εἶναι αὐτές, ποὺ συνήθως δὲν στέλνουν τοὺς γέροντες γονεῖς στὰ γηροκομεῖα καὶ δὲν ἐξοντώνουν τὰ προβληματικὰ στὴν ὑγεία τους παιδιὰ πρὶν νὰ γεννηθοῦν. Μὲ ὑπομονὴ καὶ εὐχαριστία σηκώνονται ὅλα τὰ βάρη.

῞Ολη αὐτὴ ἡ Παραδεισένια ἀτμόσφαιρα τῆς οἰκογένειας ξεκινᾷ (καὶ πρέπει νὰ τὸ λέμε πολλὲς φορὲς αὐτό, γιατὶ εἶναι ἀπίστευτο) ἀπὸ τὴν κατάργηση τῆς δικαιοσύνης. Τὸ κάθε μέλος τῆς οἰκογένειας λατρεύεται ἄσχετα ἀπὸ κάθε ἀξιοκρατία καὶ κανεὶς δὲν προβάλλει οὔτε δοκιμάζει ἐκεῖ τὴ δύναμή του. Κι αὐτὸ ποὺ κάνει τὸν ἀλύτρωτο ἄνθρωπο θῦμα τοῦ παρελθόντος μὲ τὴ συντήρηση τῆς μνήμης τῶν ἁμαρτιῶν μας, καταργεῖται στὸ χριστιανισμό. ῾Ο χριστιανισμὸς μαζὶ μὲ τὴν κατάργηση τῆς δικαιοσύνης καταργεῖ καὶ τὴ συνέχεια τοῦ χρόνου. ῾Ο χρόνος γίνεται μιὰ σειρὰ ἀπὸ στιγμές, ποὺ ἡ μιὰ δὲν μεταφέρει λογαριασμοὺς καὶ ἐνοχὲς τῆς προηγούμενης. ῎Ετσι ἡ ζωὴ τοῦ χριστιανοῦ μπορεῖ τὴν κάθε στιγμὴ ν’ ἀρχίζει ἀπὸ τὴν ἀρχὴ σὰν νὰ εἶναι ἡ στιγμή, ποὺ γεννήθηκε, ἡ πρώτη στιγμὴ τῆς δημιουργίας. ῎Ετσι ξαναγεννιέται ἀπὸ τὴ στάχτη της ἡ ζωὴ τοῦ ζευγαριοῦ. ῞Ολ’ αὐτὰ καὶ πολλὰ ἀκόμα ἀποτελοῦν τὸ βάθος τοῦ μυστηρίου τῆς συζυγικῆς σχέσης, ποὺ ἦταν σχεδὸν περιττὸ νὰ τὸ πῶ σὲ σᾶς πού, ὅπως δείχνετε, τὸ ζεῖτε. Ζεῖτε ὅμως καὶ μέσα σ’ ἕναν κόσμο, ποὺ ἀγνοεῖ αὐτὸ τὸ μυστήριο, ὅπως καὶ κάθε μυστήριο, καὶ σᾶς βάζει στὸν πειρασμὸ τῆς μοναξιᾶς καὶ τῆς οὐτοπίας.

Στὰ θέματα τοῦ γάμου ὁ ἀντίδικος τοῦ ἀνθρώπου χρησιμοποιεῖ τὰ «ἔξυπνα ὅπλα» του. Τέτοιο ὅπλο ἀπροσδόκητο εἶναι ἡ ἠθική. Συνηθίζει τοὺς νέους ἀπὸ νωρὶς στὴ συσχέτιση τῆς γενετήσιας ἡδονῆς μὲ τὴν ἁμαρτία. Μ’ αὐτὴ τὴν αἴσθηση σκανδαλίζει τὴν ἀθῳότητά του καὶ μέσα στὸ γάμο. Αἰσθάνεται ὁ ἀπροειδοποίητος νέος ἀδικαιολόγητες ἐνοχὲς καὶ τότε ὁ πειρασμὸς εἰδοποιεῖ ὅτι μόνον ἔνοχη ἡδονὴ ὑπάρχει. Καὶ ζοῦν τὰ νεαρὰ ζευγάρια μ’ αὐτὸ τὸ ἠθικὸ παραμόρφωμα, ποὺ κάνει τὴ συζυγικὴ σχέση νὰ γίνεται αἰσθητὴ σὰν πορνεία. ᾿Απὸ ἐδῶ ξεκινοῦν, καὶ οἱ ἁμαρτίες τῶν ἐξωσυζυγικῶν σχέσεων καὶ τῆς ἀπόρριψης τοῦ συζύγου, ποὺ φαίνεται ἄνοστος (ἢ ἄνοστη), ἐπειδὴ δὲν ἐνσαρκώνει αὐτὴ τὴν πορνικὴ εἰκόνα. Βρισκόμαστε βέβαια σ’ αὐτὴν τὴν προχωρημένη φάση τοῦ πολιτισμοῦ, ὅπου κάθε ἀπόλαυση τῆς ζωῆς γίνεται δεκτὴ μόνον ὡς ἀνάμικτη ἁμαρτία.

῎Αλλος πειρασμός, ποὺ βασανίζει τὴ σύγχρονη οἰκογένεια, εἶναι τὰ οἰκονομικὰ τῆς οἰκογένειας. Τρομοκρατεῖται τὸ ζευγάρι ἀπὸ τὴ λογικὴ τῶν ἀριθμῶν, ἐνῷ εἶναι μάρτυρας καθημερινὰ τοῦ γεγονότος ὅτι ἡ οἰκογένεια συντηρεῖται θαυματουργικά.

῞Ενας ἀθέατος πόλεμος γίνεται στὶς μέρες μας, πόλεμος ποὺ θὰ κρίνει τὸ μέλλον τῆς κοινωνίας. Τὰ ζευγάρια, ποὺ ζοῦν τὴ ζωὴ τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀγωνίζονται νὰ φέρουν περισσότερα παιδιὰ στὸν κόσμο, ἐνῷ τὰ κοσμικὰ ζευγάρια ἀγωνίζονται γιὰ τὸ ἀντίθετο μὲ φόβο καὶ μὲ τρόμο. ῎Ετσι σὲ λίγα χρόνια θὰ ἐξυγιανθεῖ ἡ κοινωνία. Σᾶς εὔχομαι νὰ ζήσετε κι ἐσεῖς καὶ τὰ παιδιά σας, γιὰ νὰ δεῖτε ἐκεῖνες τὶς μέρες. 
πηγή

Ρομαντικός γάμος στη Σαντορίνη

Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΣΤΗΝ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ

H J.Foster ως πόρνη στο Taxi Driver
Γράφει ο Ελευθέριος Αναστασιάδης.
Αν ψάξετε στο διαδίκτυο πως ντύνονταν οι πόρνες την δεκαετία του 70, θα έχετε μία έκπληξη: ακριβώς όπως ντύνεται σήμερα μεγάλος αριθμός κοριτσιών το καλοκαίρι.Αν  θυμηθείτε πως ήταν τα ρούχα που οι νέοι άνδρες πέταγαν ως άχρηστα κουρέλια στα σκουπίδια 30-40 χρόνια πριν, και πάλι θα έχετε  μία έκπληξη: σήμερα αυτά τα κουρέλια πωλούνται σε πανάκριβες τιμές στα πιο καλά καταστήματα.

Συμπέρασμα: Η ενδυμασία που είχαν οι πόρνες έγινε η καθημερινή αμφίεση των ''καθώς πρέπει'' κοριτσιών του σήμερα, και τα ρούχα που παλιά τα πετάγαμε ως άχρηστα, σήμερα τα αγόρια τα πληρώνουν ακριβά για να τα φορέσουν.
Εάν όλα αυτά δεν είναι η «αντιστροφή της Πυραμίδας», εάν  δεν είναι η ανατροπή κάθε αισθητικής και ηθικής, τότε τι είναι;
Αυτός ο τρόπος ντυσίματος καταδεικνύει την ύπαρξη σοβαρού προβλήματος σε πέντε τομείς:
Στην αισθητική αντίληψη:  Η όλη αισθητική καλλιέργεια που έχουν πολλές κοπέλες εστιάζεται στο να διαθέτουν καλλίγραμμα γυμνά πόδια. Δηλαδή, η έννοια του κάλλους έχει περιοριστεί μέσα σε καθαρά υλικά και σεξουαλικά πλαίσια, και πέραν αυτών δεν έχουν καμία άλλη βαθύτερη ιδέα για αυτή την έννοια.

Στην αντίληψη της σεμνότητας: Σήμερα δεν υπάρχει καν η έννοια της σεμνότητας. Αν πεις σε κάποιο κορίτσι να ντύνεται πιο σεμνά, θα σε κοιτάξει σαν εξωγήινο ή σαν κάποιο άνθρωπο των σπηλαίων. Δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν το πνευματικό περιεχόμενο αυτής της λέξης.
Στα  μηνύματα: Η ενδυμασία στέλνει πάντα ένα μήνυμα στο περιβάλλον μας : δείχνει όψεις της προσωπικότητας μας, των ενδιαφερόντων μας, των επιδιώξεων μας , γενικά της κουλτούρας μας. Το μήνυμα  που εκπέμπει το ημίγυμνο σώμα και τα κουρελιασμένα ρούχα είναι σαφές : Να συνευρεθούμε ζωωδώς μέσα σε έναν κόσμο που αποσυντίθεται.
Στα σημεία αναφοράς: Πολλοί νέοι άνθρωποι μεγαλώνουν σαν δεντράκια χωρίς ρίζες. Δεν έχουν μία συγκεκριμένη φιλοσοφία ζωής, δεν αναζητούν ιδανικά, δεν έχουν υπαρξιακά ερωτηματικά και ως εκ τούτου, η πνευματική ζωή τους είναι εντελώς αδιάφορη. Πηγαίνουν όπου φυσά ο άνεμος σαν σκόρπια κομμένα στάχυα.
Στην παιδεία: Κεφάλια γεμισμένα από μαθηματικούς τύπους, ασκήσεις φυσικής και παπαγαλίες ιστορικών κειμένων· κεφάλια άδεια από βαθιά νοήματα, από  αισθητική καλλιέργεια, από όμορφες συμπεριφορές.
Και φυσικά κάποιος μπορεί να διερωτηθεί: οι γονείς τους τι κάνουν (ή τι έκαναν); Τίποτα, στην καλύτερη των περιπτώσεων, γιατί συνήθως βρίσκονται στην ίδια ή και χειρότερη κατάσταση από  αυτή των  παιδιών τους.
Σε έναν κόσμο που οδεύει με ταχείς ρυθμούς προς την ολική αποσύνθεση, όπου η οσμή του σάπιου γίνεται αισθητή με ολοένα και πιο έντονο τρόπο, το κάλυμμα με το οποίο ο άνθρωπος σκεπάζει την σωματική γύμνια του, προσαρμόστηκε στην γύμνια της ψυχής του.

Τρίτη 29 Ιουλίου 2014

Είπε  Γέρων:Κατά το Μυστήριο του Γάμου η Εκκλησία στεφανώνει τους νυμφευομένους, για να επιβραβεύσει την αγνότητα και παρθενία, που προϋποτίθεται ότι διαφύλαξαν και οι δύο μέχρι εκείνη την ιερή στιγμή, που τελείται το Μυστήριο.Η συνήθεια, που δυσχερέστερα επικρατεί στις μέρες μας, να συζούν δηλαδή οι αρραβωνιασμένοι, σαν να 'ναι παντρεμένοι, είναι χριστιανικώς τελείως απαράδεκτη. Τεράστια ευθύνη φέρουν γι' αυτό το αμάρτημα και οι γονείς όταν, όχι δεν διαπαιδαγώγησαν, καθώς θα έπρεπε, τα παιδιά τους από νωρίς, αλλά και δυστυχώς ανέχονται, ή και προτρέπουν σ' αυτή την ανίερη συμβίωση κάτω από τη στέγη του δικού τους σπιτιού. Έτσι όμως γίνονται και αυτοί συνυπεύθυνοι και συμμέτοχοι στο αμάρτημα της πορνείας.

Συνοικέσιο ρουσφέτι

Χατίρι δεν χαλάει στους ψηφοφόρους του ένας βουλευτής από την Κύπρο, ο οποίος φέρεται να έκανε συνοικέσιο σε μια μεσήλικη ψηφοφόρο του που επιθυμούσε να διαγάγει έγγαμο βίο.
Ειδικότερα, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Πολίτης», ο Κύπριος βουλευτής φέρεται να παρενέβη προκειμένου να παντρευτεί η ψηφοφόρος του με εισαγόμενο γαμπρό από τη Συρία, 20 χρόνια μικρότερό της.
Ο γάμος όμως δεν κράτησε πολύ, αφού ο Σύρος, μόλις πήρε την υπηκοότητα, χώρισε την ψηφοφόρο του βουλευτή και παντρεύτηκε μια Λιβανέζα με την οποία είχε αποκτήσει τρία παιδιά.

Από τη στιγμή μάλιστα που ο Σύρος είχε αποκτήσει την υπηκοότητα, φρόντισε να κυπροποιήσει τη νέα του σύζυγο αλλά και τα τρία τους παιδιά.

Το Υπουργείο Εσωτερικών αντιλήφθηκε ότι κάτι δεν πάει καλά και έτσι αφαίρεσε την υπηκοότητα από όλους, όμως ο Σύρος προσέφυγε στο δικαστήριο για να ζητήσει ανάκληση της απόφασης του Υπουργείου Εσωτερικών για αφαίρεση της κυπριακής υπηκοότητας που του είχε παραχωρηθεί.

Εκεί η υπόθεση περιπλέχθηκε ακόμα περισσότερο και το Υπουργείο Εσωτερικών βρέθηκε μπροστά σε μια νέα έκπληξη, αφού, όταν ο Σύρος χώρισε την Κύπρια, φρόντισε να την… αποκαταστήσει φέρνοντας από τη Συρία τον μικρότερο αδελφό του, ο οποίος παντρεύτηκε την πρώην σύζυγο, με την οποία είχε διαφορά ηλικίας 30 χρόνων!

Στη διευθέτηση της υπόθεσης, όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, έβαλε πάλι το χεράκι του ο Κύπριος βουλευτής, που δεν ήθελε με τίποτα να αφήσει την ψηφοφόρο του χωρίς άντρα…

Μέχρι στιγμής, πάντως, το όνομα του βουλευτή αποτελεί επτασφράγιστο μυστικό, καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα προκαλούνταν σοβαρό πρόβλημα στο κόμμα όπου ανήκει. 

πηγή

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

O Tζεφ Μπρίτζες εξηγεί γιατί είναι παντρεμένος με την ίδια γυναίκα 40 χρόνια


Ο διάσημος ηθοποιός Τζεφ Μπρίτζες είναι παντρεμένος με την σύζυγό του Σούζαν εδώ και 40 χρόνια, παρότι εργάζεται σε μια βιομηχανία που είναι γνωστή για τα διαζύγιά της.

Προκάλεσε εντύπωση όταν την περασμένη Παρασκευή απάντησε στο Reddit και στο «Ρώτησέ με ο,τιδήποτε» όταν τον ρώτησαν ποιό είναι το μυστικό του γάμου του.
«Εμαθα ότι είστε παντρεμένος με την ίδια σύζυγο από το 1977. Σε τι αποδίδετε την επιτυχία του γάμου σας σε μια βιομηχανία που είναι γνωστή για τις δύσκολες σχέσεις της;» τον ρώτησε ο redditor.


H απάντηση του Μπρίτζες ήταν οι παρακάτω τρεις λόγοι:

1. Το να αγαπάς κάποιον σημαίνει να τον στηρίζεις
«Αυτή η βιομηχανία πράγματι δεν φημίζεται για τις σχέσεις. Πάντοτε πίστευα ότι η σύζυγός μου τα καταφέρνει καλύτερα από μένα, εγώ δεν θα μπορούσα να κάνω ό,τι έχω καταφέρει χωρίς την στήριξή της. Πράγματι είμαστε παντρεμένοι από το 1977 και μάλιστα γνωριστήκαμε 2 χρόνια νωρίτερα. Τα κατάφερε αυτή η γυναίκα να κάνει όλες αυτές τις ταινίες μαζί μου».

2. Μικροπράγματα, όπως να ρωτάς πώς πήγε η μέρα της

Είναι βασικό να ξεχωρίζεις τη δουλειά στον κινηματογράφο από την οικογένειά σου και να την κρατάς μακριά. Ενα από τα πράγματα που προσπαθώ σκληρά να κάνω σε καθημερινή βάση είναι να τηλεφωνώ στη γυναίκα μου για να τη ρωτήσω τι πράγματα της συμβαίνουν στη ζωή της. Και να της λέω τι πράγματα συμβαίνουν στη δική μου ζωή. Οταν μένεις μακριά από το αγαπημένο πρόσωπο για καιρό, όπως συμβαίνει όταν έχω δουλειά, ατροφεί η σχέση αν δεν ενδιαφέρεσαι για καθημερινά, ασήμαντα μικροπράγματα.

3. Πάνω απ'όλα η αμοιβαία αγάπη
Κάτι άλλο σημαντικό στο να κρατήσεις έναν γάμο -ξέρω θα πείς ότι είμαι τρελός- είναι να απαντάς στο ερώτημα «τι είναι η αγάπη;». Οι λέξεις που μου έρχονται αυτή στο μυαλό είναι ανοιχτό μυαλό, κατανόηση, ευγένεια, καλοσύνη και βέβαια όλα αυτά θέλουν δουλειά. Ολοι έχουμε μια φωτεινή και μια σκοτεινή πλευρά. Πρέπει αυτό να το αναγνωρίσεις στον άλλο. Να συνειδητοποιήσεις ότι ο καθένας πρέπει να έχει την προσωπική του ιστορία σε κάθε δεδομένη στιγμή. Να ξέρεις ότι ο καθένας έχει την δική του εκδοχή της πραγματικότητας και αυτό να το σέβεσαι.

Ο 65χρονος Μπρίτζες παραμένει γοητευτικός παρά τα 65 του χρόνια, πολύ αδύνατος, και πρόσφατα έκανε τη διφήμιση για την φίρμα Polo:


Ενας από τους ωραιότερους άνδρες στο Χόλιγουντ






Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

Τότε την έστησε αλλά μετά από 31 χρόνια την παντρεύτηκε!


Τότε την έστησε αλλά μετά από 31 χρόνια την παντρεύτηκε!
Η Mandy και ο Barrie συναντήθηκαν για πρώτη φορά ως έφηβοι και τώρα, 30 χρόνια μετά, παντρεύτηκαν!
 Μπορεί τότε η 17χρονη Mandy να είχε φάει στήσιμο αφού το ραντεβού της δεν εμφανίστηκε, τώρα όμως η αναμονή... τη δικαίωσε!
Ήταν τότε το 1982, όταν η νεαρή τότε κοπέλα έχανε την ισορροπία της λόγω των τακουνιών της και προσγειωνόταν στην αγκαλιά του 19χρονου νέου. Όλο το καλοκαίρι ήταν μαζί. Η κοπέλα όμως πικράθηκε πολύ όταν στο πρώτο τους ραντεβού μετά την επιστροφή στην πόλη, εκείνος την έστησε για δύο ολόκληρες ώρες. Τουλάχιστον, τόσο περίμενε εκείνη...
Η έφηβη δεν μπόρεσε να επικοινωνήσει με τον νεαρό αφού δεν είχαν ανταλλάξει ούτε τηλέφωνο αλλά ούτε και κάποια διεύθυνση. 
Μετά εκείνη παντρεύτηκε, έκανε πέντε παιδιά και τελικά χώρισε με το σύζυγο της το 2013. Είχε όμως πάντα μία ελπίδα...
Και τελικά κατάφερε να τον εντοπίσει μέσω facebook και να παντρευτούν.. 
πηγή

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

Γάμος κινηματογραφικός στον Βόλο & στο Πήλιο

Εθιμα του γάμου στη Σαντορίνη

Σε εκπομπή της κρατικής τηλέορασης, πριν από μερικά χρόνια ο Σύλλογος Ακρωτηριανών Θήρας προσπάθησε να αναβιώσει όσο το δυνατόν κα... Σε εκπομπή της κρατικής τηλέορασης, πριν από μερικά χρόνια ο Σύλλογος Ακρωτηριανών Θήρας προσπάθησε να αναβιώσει όσο το δυνατόν καλύτερα το έθιμο του γάμου στη Σαντορίνη. Συμμετέχουν ερευνητικά και παρουσιάζουν οι Μανώλης Λιγνός (Ιδρυτής του Λαογραφικού Μουσείου ) και η Γουλιελμία Συρίγου Μονιούδη
 ( λαογράφος), ενώ μουσικά ο Δημήτρης Νομικός 'μανολίτσος). Eπίσης παρουσίασαν και το πανελλήνιο έθιμο "το γαιτανάκι"

Παγκόσμιο όνειρο ο γάμος στην Ελλάδα


Παγκόσμιο όνειρο ο γάμος στην Ελλάδα

Η Σαντορίνη βούλιαξε και εφέτος από ζευγάρια που αποφάσισαν να ανταλλάξουν όρκους αιώνιας πίστης κάτω από το μοναδικό της φως.
Επίσημα στοιχεία δεν υπάρχουν, αφού αυτοί οι γάμοι δεν δηλώνονται στα ληξιαρχεία, αλλά υπολογίζεται ότι πέρυσι στο νησί πραγματοποιήθηκαν 1.100 γάμοι και γαμήλιες τελετές. Την πρωτοκαθεδρία κατέχουν οι Κινέζοι, με τους Αγγλους, τους Αμερικανούς, τους Ρώσους, αλλά και άλλους Ασιάτες, όπως οι Ινδοί, να ακολουθούν κατά πόδας. Λέγεται, μάλιστα ότι τους ακριβότερους γάμους στο νησί τους πραγματοποιούν οι Ινδοί. Δεν είναι τυχαίο ότι η Σαντορίνη επιλέχθηκε πρόσφατα ως ο δεύτερος καλύτερος πολυτελής προορισμός, παγκοσμίως, για τους νεόνυμφους από τη βρετανική ιστοσελίδα 101 honeymoons. Προηγούνταν το Παρίσι και ακολουθούσε το Κάπρι. Καθόλου άσχημα.
Η τάση δεν αφορά μόνο τη Σαντορίνη. Σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς, όλο και περισσότεροι είναι οι ξένοι που επιλέγουν ελληνικούς προορισμούς ελαφρώς λιγότερο προβλέψιμους, όπως η Μονεμβασιά, η Σκιάθος (ιδίως μετά την κινηματογραφική επιτυχία «Μamma Mia»), η Σύμη, η Κρήτη, η Πάρος, η Μήλος, η Κως, η Μύκονος, αλλά και η Αθήνα. Η χώρα μας βρίσκεται στην πρώτη θέση των προτιμήσεων και για τη νέα μόδα, αυτή των ομαδικών γαμήλιων τελετών. Φέτος, 16 ζευγάρια από την Κίνα παντρεύτηκαν στα Χανιά, ενώ αντίστοιχη τελετή πραγματοποιήθηκε και στην Πάρο. Επίσης, στην Κρήτη πραγματοποιήθηκαν πρόσφατα γάμοι ζευγαριών από τη Ρωσία τους οποίους επιμελήθηκε γνωστή εταιρεία εισερχόμενου τουρισμού μέσα από τη διοργάνωση του μεγάλου online διαγωνισμού Μy Greek Wedding, που είχε ως έπαθλα πέντε συμβολικές γαμήλιες τελετές.
Είναι προφανές ότι οι προοπτικές της αγοράς είναι απεριόριστες. Αυτό διεφάνη πρόσφατα και κατά τη διάρκεια της εξειδικευμένης έκθεσης για γάμους Wedding Fair 2014 της Μπανγκόκ, στην οποία η Ελλάδα συμμετείχε μέσω του διαφημιστικού πρότζεκτ YourWeddinginGreece.com. «Μοιράσαμε 2.500 αντίτυπα του περιοδικού YourWeddingInGreece (σ.σ. προβάλει επιχειρήσεις και προορισμούς για γάμο) τα οποία εξαφανίστηκαν» λέει στην «Καθημερινή» η Βίκυ Καραντζάβελου, γενική διευθύντρια της Travel Media Applications που «τρέχει» το πρότζετκ. «Ολοι ζητούσαν περαιτέρω ενημέρωση». Όπως λέει, στην Ταϊλάνδη υπάρχει μια όλο και αυξανόμενη μεσαία τάξη, της οποίας οι νέοι επιθυμούν να ταξιδέψουν στη χώρα μας και ο συνδυασμός ενός παραδοσιακού γάμου στην Ελλάδα με διακοπές και μήνα του μέλιτος είναι ιδιαίτερα δημοφιλής.
Γενικότερα, στην Ασία η ιδέα ενός γάμου στο εξωτερικό είναι ιδιαίτερα δημοφιλής. Η Ελλάδα μπορεί μόνο να κερδίσει από αυτό, αναφέρει ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Θόδωρος Κουμέλης. «Ο κλάδος του γάμου στη χώρα μας είναι άρτια οργανωμένος με πληθώρα εξειδικευμένων υπηρεσιών για το μελλόνυμφο ζευγάρι. Η ελληνική παράδοση και κουλτούρα άλλωστε έχει φροντίσει για την ανάδειξη του θεσμού του γάμου στο πιο σημαντικό κοινωνικό γεγονός του ανθρώπου.
Αυτήν ακριβώς την εμπειρία ζητούν να ζήσουν οι ξένοι επισκέπτες στη χώρα μας, οι οποίοι τα τελευταία έτη αυξάνονται θεαματικά από κάθε μεριά της υφηλίου. Αυτή λοιπόν την εμπειρία θέλουν να ζήσουν και οι νέοι Ταϊλανδοί, οι οποίοι πραγματοποιούν μαζί με τους υπόλοιπους Ασιάτες χιλιάδες γάμους στην Ελλάδα».
Νέοι μύθοι
Ο μύθος της Ελλάδας μεγαλώνει - μαζί και οι μύθοι. «Το ξενοδοχείο σας όχι μόνο πρέπει να περιληφθεί στους 10 καλύτερους προορισμούς του Travel Channel, για να παντρευτεί κάποιος, αλλά και στους 10 καλύτερους προορισμούς για να συλλάβει», έγραψαν η Ερικα κι ο Μάρκους από τις ΗΠΑ στην εταιρεία που διοργάνωσε τον γάμο τους στη Σαντορίνη. «Ηταν ακριβώς πριν από εννέα μήνες που περάσαμε μία ονειρεμένη εβδομάδα στο ξενοδοχείο σας. Θυμάμαι ότι σπάσαμε μία λάμπα στο δωμάτιο. Εσείς σπάτε πιάτα στους γάμους, μήπως το σπασμένο γυαλί είναι σημάδι γονιμότητας;».
Πηγή: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014

ΝΥΦΗ – ΠΕΘΕΡΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΣΤΙΣ ΝΥΦΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΘΕΡΕΣ +ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ


υπ. π. Α

«Είπε Ρούθ˙ Μη απάντησαί μοι του καταλιπείν σε ή αποστρέψαι όπισθέν σου˙ ότι συ όπου εάν πορευθεής, πορεύσομαι, και ου εάν αυλισθής, αυλισθήσομαι˙ ο λαός σου λαός μου, και ο Θεός σου Θεός μου˙ και ου εάν αποθάνης, αποθανούμαι, κακεί ταφήσομαι»

Το όγδοο βιβλίο, της Παλαιάς Διαθήκης ονομάζεται Ρούθ. Ονομάζεται δε έτσι, δίοτι, το μικρό αυτό βιβλίο διηγείται την ιστορία μιας εκλεκτής γυναίκας, της Ρούθ, η οποία αξιώθηκε να γίνει πρόγονος του Χριστού κατά σάρκα. Αλλά ας δούμε την ιστορία της.
Διαβάζοντας το βιβλίο της Ρούθ βρισκόμαστε στο τέλος της περιόδου, η οποία, όπως είδαμε στο προηγούμενο βιβλίο, ονομάζεται περίοδος των κριτών. Στον Ισραήλ τότε είχε πέσει πείνα μεγάλη. Και όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιόδους, οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τον τόπο τους και καταφεύγουν σε άλλους τόπους, όπου θα μπορέσουν να βρούν τροφή. Έτσι μια οικογένεια Ισραηλιτών, ο Ελιαμέλεχ, η Νωεμίν και οι δυό γυιοί τους,  πέρασαν τα σύνορα του Ισραήλ και ήλθαν και εγκαταστάθηκαν στη χώρα Μωάβ. Οι δυό γυιοί τους, όταν μεγάλωσαν, πήραν γυναίκες Μωαβίτισσες. Η μια ονομαζόταν Ορφά και η άλλη Ρούθ. Ο Ελιμέλεχ όμως στην ξένη χώρα πέθανε. Πέθαναν δε και οι δυό γυιοί του. Τρείς χήρες τώρα έμειναν, η Νωεμίν και οι δυό νύφες, χωρίς παιδιά. Τρείς χήρες˙ ένα δράμα από τα πολλά οικογενειακά δράματα που συμβαίνουν στη ζωή.
Η Νωεμίν, όταν πληροφορήθηκε ότι ανέτειλαν καλύτερες ημέρες για τη χώρα του Ισραήλ, αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα της. Όταν ήρθε η ώρα να ξεκινήσει, η Νωεμίν είπε στις νύφες της που την ξεπροβοδούσαν˙ Σας ευχαριστώ για την αγάπη που δείξατε στα παιδιά μου και σ’ εμένα, σας ευχαριστώ. Σεις τώρα να επιστρέψετε στα πατρικά σας σπίτια. Και καθώς είστε νέες, να παντρευθήτε και να βρείτε την ευτυχία στα νέα σπίτια σας. Ο Θεός να σας ευλογεί! Τις αγκάλιασε και τις φίλησε και δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια τους. Αλλά οι δυό νύφες ήταν τόσο αγαπημένες με την πεθερά τους, ώστε δεν ήθελαν να την αποχωρισθούν. Μα η Νωεμίν επέμενε. Η Ορφά τελικά κάμφθηκε και επέστρεψε στο πατρικό της. Η Ρούθ όμως με κανένα τρόπο δεν θέλησε να χωρίσει από τη Νωεμίν. Ακούστε τι είπε η νύφη στην πεθερά˙ Μη γένοιτο να σε εγκαταλείψω. Όπου θα πας, θα έλθω μαζί σου, και όπου θα κατοικήσεις, θα κατοικίσω. Η πατρίδα σου πατρίδα μου. Ο λαός σου λαός μου. Και ο Θεός σου Θεός μου. Κι όταν πεθάνεις, θέλω να ταφώ κοντά στον τάφο σου… Λυγμοί ακούσθηκαν. Δάκρυα έτρεξαν. Η Ρούθ δεν ήθελε να αποχωρισθεί την πεθερά της. Τότε η Νωεμίν, μπροστά στην επιμονή της Ρούθ, υποχώρησε. Έτσι τώρα πεθερά και νύφη, δύο σώματα αλλά μια ψυχή, βαδίζουν μαζί το δρόμο της επιστροφής.
Ύστερα από κουραστική οδοιπορία φθάνουν στη Βηθλεέμ. Πολλά χρόνια είχαν περάσει από τότε που η Νωεμίν με τον άνδρα της τον Ελιμέλεχ είχαν φύγει από τη Βηθλεέμ. Αλλά οι κάτοικοι της Βηθλεέμ δεν είχαν λησμονήσει το αγαπημένο αυτό ανδρόγυνο. Μόλις άκουσαν ότι ήρθε η Νωεμίν, όλοι έτρεξαν να την υποδεχθούν. Στις προσφωνήσεις τους, που της έλεγαν, Γλυκειά μας Νωεμίν, πόσο χαιρόμαστε που σε ξαναβλέπουμε! Εκείνη απαντούσε˙ Μη με λέτε Νωεμίν, αλλά πέστε με Πικρία, διότι η ζωή μου είναι γεμάτη θλίψεις˙ πέθανε ο άνδρας μου, πέθαναν τα παιδιά μου, και άδεια επιστρέφω.
Οι δυό γυναίκες είχαν φθάσει στη Βηθλεέμ την εποχή του θερισμού. Στην περιφέρεια της Βηθλεέμ ζούσε τότε ένας πολύ πλούσιος γαιοκτήμονας που ονομαζόταν Βοόζ. Αυτός είχε εργάτες και εργάτριες, που θέριζαν τα σπαρτά του με δρεπάνι. Όταν μια μέρα ο Βοόζ πήγε στα κτήματα να δει τι κάνουν οι εργάτες, βλέπει μια γυναίκα που μάζευε τα λίγα στάχυα που έμειναν μετά το θερισμό σκορπισμένα στο χωράφι. Υπήρχε διάταξη του Νόμου, αυτά τα λίγα στάχυα να μην τα μαζεύει ο ιδιοκτήτης, αλλά να τα μαζεύουν οι φτωχοί, τα ορφανά και οι χήρες. Ο Βοόζ ρώτησε ποια είναι αυτή η γυναίκα. Είναι, του είπαν, η Μωαβίτισσα, που δεν άφησε την πεθερά της τη Νωεμίν αλλά ήρθε μαζί της. Ο Βοόζ, όταν άκουσε ποια είναι η γυναίκα, συγκινήθηκε. Διότι σ’ όλους τους κατοίκους της Βηθλεέμ είχε κάνει μεγάλη εντύπωση πως μια ξένη γυναίκα, από εχθρική χώρα, άφησε τους δικούς της και συνώδευσε την πονεμένη χήρα πεθερά της. Ο Βοόζ διέταξε τον υπηρέτη του να μη την αφήσουν να πάει αλλού, αλλά να της δώσουν το ελεύθερο να μαζεύει στάχυα απ’ τα δικά του κτήματα. Κάλεσε δε και την ίδια και άκουσε όλη την ιστορία της. Συγκινήθηκε ακόμη περισσότερο. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι τέτοια στοργή θα υπήρχε στα στήθη μιας ξένης γυναίκας, και μάλιστα από τη Μωάβ που τόσο μισούσε τον Ισραήλ.
Η Ρούθ, κατάφορτη από στάχυα, γύρισε στην πεθερά της. Η Νωεμίν πληροφορήθηκε τα της συναντήσεώς της με τον Βοόζ και –μυαλωμένη γυναίκα- έδωσε στη νύφη της πολύτιμες συμβουλές. Η Ρούθ κάθε μέρα πήγαινε στα κτήματα του Βοόζ. Στενώτερες αλλά άψογες σχέσεις αναπτύχθηκαν μεταξύ Βοόζ και Ρούθ. Και όταν η Ρούθ ζήτησε από τον Βοόζ να την κρατήσει κοντά του σαν δούλη του, εκείνος ακόμη περισσότερο συγκινήθηκε˙ και τέλος, αφού τηρήθηκαν ορισμένες διατάξεις του Νόμου, σύμφωνα με τις οποίες ο πλησιέστερος συγγενής του αποθανόντος ανδρός θα έπρεπε να πάρει τη χήρα αλλ’ αυτός δεν θέλησε, ο Βοόζ νυμφεύθηκε τη Ρούθ. Και η Ρούθ αναδείχθηκε πιστή και αφωσιωμένη σύζυγος του Βοόζ. Από το γάμο αυτό γεννήθηκε ο Ωβήδ, από τον Ωβήδ γεννήθηκε ο Ιεσσαί, και από τον Ιεσσαί γεννήθηκε ο Δαυΐδ. Από τη γενιά δε του Δαυΐδ γεννήθηκε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Έτσι η Μωαβίτισσα αυτή, κατά τις ανεξιχνίαστες βουλές του Θεού αξιώθηκε να γίνει πρόγονος του Χριστού και είναι μια από τις 4 γυναίκες που αναφέρονται στο γενεαλογικό δένδρο του Κυρίου.
Αγαπητοί μου χριστιανοί! Πολλά είναι τα διδάγματα που βγαίνουν από τη συγκινητική περίπτωση της Ρούθ. Όλα διδάσκουν. Μήπως π.χ. το ότι, φτωχή χήρα αυτή, πήγαινε στα χωράφια από το πρωί ως το βράδυ και με μεγάλη επιμέλεια μάζευε στάχυα, δεν μας διδάσκει το μάθημα της εργατηκότητος και της οικονομίας; Και –ακόμη πνευματικώτερα- δεν διδάσκει ότι εμείς οι κληρικοί, που εργαζόμαστε στον πνευματικό αγρό της Εκκλησίας ως θερισταί, πρέπει ακούραστα να εργαζώμαστε, συλλέγοντας και σταχυολογώντας ό,τι χρήσιμο υπάρχει, και το ελάχιστο ακόμη;
Αλλά το κυριότερο δίδαγμα είναι το δίδαγμα που μας δίνει η αγάπη της Ρούθ προς την πεθερά της Νωεμίν. Καταπληκτικό παράδειγμα. Όποιος το διαβάσει δεν μπορεί παρά να συγκινηθεί. Τόση αγάπη, τόση στοργή, τόση αυτοθυσία από μια γυναίκα ειδωλολάτρισσα! Μου έρχεται να κλάψω, αγαπητοί μου. Γιατί από πολλά οικογενειακά προβλήματα, που ως ποιμενάρχης λαμβάνω γνώση, βλέπω πως τέτοια αγάπη νύφης προς πεθερά και πεθεράς προς νύφη είναι φαινόμενο σπανιώτατο, για να μην πω πως δεν υπάρχει. Καθημερινά επεισόδια συμβαίνουν μέσα στις οικογένειες μεταξύ των δύο αυτών προσώπων. Αλλοίμονο! Η νύφη δεν σέβεται την πεθερά. Η πεθερά δεν αγαπά την νύφη. Από διάφορες μικροδιαφορές ένα μίσος άσπονδο φωλιάζει μέσ’ στις καρδιές. Αναφέρω μια περίπτωση. Μια νύφη, αναγνώρισε το λάθος της και με δάκρυα ζήτησε συγνώμη από την πεθερά της. Αλλ’ η πεθερά, λες και είχε πέτρινη καρδιά, έμεινε σκληρή και ασυγκίνητη. Δεν σε συγχωρώ! φώναζε συνεχώς. Και έφυγε από το γραφείο εκστομίζοντας φρικτές κατάρες. Πού είσαι, Νωεμίν, που τόσο αγαπούσες τη νύφη σου! Και που είσαι, Ρούθ, που τόσο αγαπούσες την πεθερά σου! Σε ποιόν αιώνα ζούμε!…
Όλοι μας ας διαβάσουμε το συγκινητικό αυτό βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης. Αλλ’ ιδιαιτέρως παρακαλώ να το διαβάσουν οι νύφες και πεθερές. Το βιβλίο είναι ένας αστραφτερός καθρέφτης που δείχνει όλη την αθλιότητά μας.
+ Ο Φλωρίνης, Πρεσπών & Εορδαίας
Αυγουστίνος

"Οδηγός... γάμου" από την Ιερά Μητρόπολη Ρεθύμνης

Εκδόθηκε από την Ιερά Μητρόπολη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου τρίπτυχο φυλλάδιο με τίτλο «Ορθόδοξος Γάμος. Ένας δρόμος που περπατιέται στη γη, αλλά καταλήγει στον ουρανό», το οποίο επιμελήθηκε ο Καθηγητής Θεολόγος κ. Θεόδωρος Ρηγινιώτης.
Το φυλλάδιο αυτό περιέχει μία ευσύνοπτη παρουσίαση της ορθόδοξης θεολογίας του ιερού και, κατά τον Απόστολο Παύλο, μεγάλου μυστηρίου του γάμου.

Με το ανωτέρω φυλλάδιο επιχειρείται μια συστηματική προσπάθεια για να ενημερωθούν οι νέοι άνθρωποι που αποφασίζουν να ενώσουν τις ζωές τους με την κατά Θεόν συζυγία και να πληροφορηθούν για το περιεχόμενο και την οντολογία του Ορθόδοξου Γάμου και έτσι να βοηθηθούν στο σημαντικό αυτό κεφάλαιο της ζωής που ανοίγεται μπροστά τους.

Το φυλλάδιο θα προσφέρεται στους μελλονύμφους κατά την έκδοση της αδείας του γάμου τους στα Γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου. Επίσης όποιος επιθυμεί μπορεί να αναγνώσει το περιεχόμενό του στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεώς μας και πιο συγκεκριμένα ΕΔΩ

Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Σαντορίνη: Δεύτερος καλύτερος προορισμός στον κόσμο για ταξίδι του μέλιτος

Πρώτο το Παρίσι, δεύτερη η Σαντορίνη και τρίτο το Κάπρι. Πρόκειται για τους τρείς καλύτερους πολυτελείς προορισμούς παγκοσμίως για τους νεόνυμφους που θέλουν να περάσουν το ταξίδι του μέλιτος  σε ειδυλλιακούς προορισμούς σε όλο τον κόσμο, όπως τους επέλεξε το βρετανικό 101 Honeymoons, είτε πρόκειται για «μία παραλία- παράδεισο είτε για ένα city break 5
αστέρων.
Ειδικά για τη Σαντορίνη, όπως αναφέρεται, είναι το απόλυτο νησί, «όπου ο ρομαντισμός ανθεί, με τη χαρακτηριστική αρχιτεκτονική των τέλειων θόλων όπου παντρεύεται το λευκό και το μπλέ.
Τα καλύτερα ξενοδοχεία του νησιού παίζουν ακριβώς πάνω σε αυτό το μοτίβο και μεταξύ αυτών και το Grace Santorini με τις ιδιωτικές βεράντες και τις πισίνες για δύο».
Το Κάπρι της Ιταλίας ακολουθεί στην τρίτη θέση με δύο προτάσεις ξενοδοχείων στο τοπ της λίστας, το Hotel Capri και το  J.K Place Capri, ενώ στην τέταρτη θέση βρίσκεται μία από τις πιο δημοφιλείς μεγαλουπόλεις του κόσμου, η Νέα Υόρκη. Η Καραϊβική ακολουθεί με τα νησιά Τερκς και Κέικος με από τα πιο exclusive resorts, τα Parrot Cay και Amanyara ενώ στην έκτη, έβδομη και όγδοη θέση είναι η Νότια Αφρική, η Βραζιλία, και οι Μαλδίβες. Οι Σεϋχέλλες ακολουθούν στην ένατη θέση, ενώ τελευταία στο τοπ 10 βρίσκεται η Νέα Ζηλανδία που «συνδυάζει περιπέτεια με ρομαντισμό».


Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

Οικογένεια: Ώρα μηδέν!


παπα Γιώργης Δορμπαράκης
῞Ενα σχόλιο γιά τά ΔΙΑΖΥΓΙΑ
1. Μιλᾶμε γιά τήν εὐλογία τῆς συζυγίας - ὅ,τι ὁ Θεός ἀπαρχῆς εὐλόγησε καί θέλησε γιά τόν ἄνθρωπο -, μιλᾶμε γιά τήν εὐλογία τῆς οἰκογένειας. ᾽Αλλά δυστυχῶς μιλᾶμε παράλληλα καί γιά τήν τραγωδία τοῦ διαζυγίου: τῆς διάσπασης τῆς συζυγικῆς σχέσης πού ὁ Θεός ἔχει εὐλογήσει. Καί δέν πρόκειται γιά κάτι ἁπλῶς περιθωριακό, γιά κάτι πού κ α ί  αὐτό ὑφίσταται, ἀλλά γιά κάτι πού ἤδη ἔχει πάρει τήν πρωτιά. Στατιστικά πιά διαπιστώνουμε ὅτι τά διαζύγια ξεπερνοῦν τούς γάμους, τόσο πού σκέφτεται κανείς ὅτι πολλοί νέοι μας παντρεύονται μέ σκοπό νά χωρίσουν. ῎Ισα νά ἔχουν καί τήν ἐμπειρία τοῦ γάμου.

Τό τραγικότερο εἶναι ὅτι στήν κατάσταση αὐτή ἔχουν ἀρχίσει καί εἰσέρχονται ὄχι μόνο νέα ζευγάρια - ἐκεῖ πού φαίνεται πιό εὔκολος ὁ χωρισμός λόγω τῆς νέας ζωῆς πού ἀναλαμβάνουν - ἀλλά καί ζευγάρια μέ πολλά χρόνια γάμου, ἀκόμη καί δεκαετίες. ῞Ο,τι παλαιότερα ἴσχυε ὡς θέμα ταμπού: ὁ χωρισμός καί τό διαζύγιο, σήμερα ἰσχύει ὡς κάτι αὐτονόητο. ῞Ολοι ἴσως ἔχουμε ἀκούσει ἀκόμη καί γονεῖς νά συμβουλεύουν(;) τό παιδί τους νά προχωρήσει σέ γάμου κοινωνία, μέ τήν ἐπισήμανση ῾ἔ, κι ἄν δέν τά βρεῖς ὅπως θέλεις, τό πολύ-πολύ χωρίζεις!
Καί βεβαίως μιλώντας γιά γάμο ἔχουμε ὑπόψη μας τόν ἐκκλησιαστικό γάμο, ἐκεῖνον πού ἀποδέχεται καί εὐλογεῖ ἡ ᾽Εκκλησία μας, συνεπῶς ἐκεῖνον στόν ὁποῖο ὑπάρχει ἡ ἐπιθυμία τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ στή ζωή τῶν ἀνθρώπων, κατά τό πρότυπο τοῦ γάμου στήν Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, ὅπου εἶχε προσκληθεῖ καί ὁ ᾽Ιησοῦς μέ τήν Παναγία Μητέρα Του καί τούς πρώτους μαθητές Του. ῎Ετσι ἄλλωστε ἀντιμετωπίζεται καί ὁ γάμος ἀπό τήν ᾽Εκκλησία μας μέσα ἀπό τίς εὐχές τοῦ μυστηρίου. ῞Οτι πρόκειται γιά ἕνα γεγονός πού καλοῦμε τόν Χριστό νά παρευρίσκεται γιά νά εὐλογήσει ἀκριβῶς τή σχέση τοῦ ἄνδρα καί τῆς γυναίκας, συνεπῶς γιά ἕνα γεγονός πού ὑπερβαίνει τά ἀνθρώπινα καί ἀνάγεται σέ μυστήριο. ῞Οπως τό λέει καί ὁ ἀπόστολος: ῾τό μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστί, ἐγώ δέ λέγω εἰς Χριστόν καί εἰς τήν ᾽Εκκλησίαν᾽.
2.  ᾽Αλλά ἀκριβῶς ἐδῶ ἀρχίζουμε καί ἐπισημαίνουμε τά αἴτια πού ὁδηγοῦν στό διαζύγιο.
(α) Σ᾽ ἕνα μεγάλο ποσοστό φαίνεται ὅτι καί ἀπό τούς χριστιανούς ἔχει χαθεῖ ἡ ἔννοια τῆς ἱερότητας τοῦ γάμου ὡς μυστηρίου καί ὡς χαρισματικοῦ γεγονότος. Περισσότερο προβάλλεται ὁ γάμος ὡς ἕνα ἁπλό κοινωνικό γεγονός - ὄχι ὅτι δέν εἶναι καί κοινωνικό γεγονός ἀφοῦ εἶναι γεγονός τῆς ᾽Εκκλησίας -, κι ἀκόμη περισσότερο προβάλλεται ὡς ἕνας θεσμός πού θά ἐπισημοποιήσει μία σχέση. ᾽Απόδειξη γι᾽ αὐτό τό ὅτι συνήθως οἱ περισσότεροι μιλοῦν καί γελοῦν κατά τήν ἀκολουθία, ἐπικεντρώνοντας τήν προσοχή τους στό νυφικό καί τό χτένισμα τῆς νύφης, ὅπως καί στήν ἐμφάνιση  τῶν ἄλλων παρευρισκομένων, στά ροῦχα τοῦ γαμπροῦ, στόν φωτογράφο καί τίς σκηνοθετικές του ἱκανότητες. Δέν εἶναι μάλιστα λίγες οἱ φορές πού διαπιστώνει κανείς τήν τραγικότητα, τό ζευγάρι νά εἶναι προσανατολισμένο καθ᾽ ὅλη τή διάρκεια τοῦ γάμου στόν φωτογράφο καί τά νοήματα πού τούς κάνει, προκειμένου νά βγοῦν καλές οἱ φωτογραφίες. ῾Ο γάμος δηλαδή γίνεται γιά τό ζευγάρι καί τούς προσκεκλημένους ὄχι γιά νά προσευχηθοῦν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἀλλά γιά νά ἔχουν νά βλέπουν ἀργότερα τά ἄλμπουμ καί τά dvd, πού σημαίνει ὅτι δέν ζοῦν τό παρόν τῆς εὐλογίας τοῦ Θεοῦ πού τούς δίνεται, ἀλλά τό φαντασιακό μέλλον τῆς εἰκονικῆς τους  πραγματικότητας.
῎Ετσι πρῶτο αἴτιο γιά τά διαζύγια φαίνεται νά εἶναι αὐτή ἀκριβῶς ἡ ἔκπτωση τῆς ἱερότητας τοῦ γάμου, δηλαδή ἡ ἀπιστία τελικῶς στό μυστήριο καί στήν παρουσία τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ. Ὁ γάμος, ὅπως εἴπαμε, κατανοεῖται ὡς ἁπλή κοινωνική ἐκδήλωση, συνεπῶς δέν ὑπάρχει ἐκεῖνο τό βάθος τό ὁποῖο θά κρατήσει τό ζευγάρι στίς δυσκολίες πού θά ἀνακύψουν φυσιολογικά στήν πορεία τῆς ἔγγαμης σχέσης τους.
(β) ᾽Αλλά ἐδῶ φτάνει κανείς σέ βαθύτερο ἐπίπεδο καί ψαύει τή ρίζα τῆς ὀδύνης τοῦ χωρισμοῦ. ῾Η ὑποβάθμιση ἤ καί ἡ παντελής διαγραφή τῆς ἱερότητας τοῦ γάμου ὡς ἔκφραση ἀπιστίας κατ᾽ οὐσίαν στόν Χριστό καί τήν ᾽Εκκλησία Του ἀποκαλύπτει τήν κυριαρχία τοῦ ἐγωϊσμοῦ στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. ῞Οταν ὑποχωρεῖ ἡ πίστη καί ὁ σεβασμός σέ ὅ,τι ὁ Θεός ἔχει καθορίσει, αὐξάνει συνήθως τό ἀνθρώπινο καί ἐγωϊστικό στοιχεῖο. Αὐτό ἄλλωστε δέν μᾶς διδάσκει καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εὐρύτερα γιά τόν χωρισμό ἀνάμεσα σέ ὅλες τίς ἀνθρώπινες σχέσεις; ῾Ο χωρισμός καί ἡ διάσταση μπῆκε ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, γιατί ἀκριβῶς ὑψώθηκε ὁ ἐγωϊσμός, ἡ ἴδια δηλαδή ἡ ἁμαρτία. Τό θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι πάντοτε ἡ ἀγάπη καί ἡ ἑνότητα. Γιατί ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη. Κάνει κανείς πέρα τόν Θεό καί τό ἅγιο θέλημά Του; Κάνει πέρα τήν ἀγάπη, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀναφανεῖ ὅ,τι τήν καταργεῖ: ὁ ἐγωϊσμός καί ἡ ἁμαρτία. Σημειώνει κάπου ὁ μέγας Πατήρ τῆς ᾽Εκκλησίας ἅγιος Βασίλειος, μεταξύ τῶν πολλῶν ἄλλων πού ἔχουν πεῖ καί οἱ ἄλλοι Πατέρες: ῾Διαίρεσις καί διάστασις καί πόλεμος οὐκ ἄν ἦν ἐν ἀνθρώποις, μή τῆς ἁμαρτίας διατεμούσης τήν φύσιν᾽. Δέν θά ὑπῆρχε διαίρεση καί χωρισμός καί πόλεμος στούς ἀνθρώπους, ἄν ἡ ἁμαρτία δέν εἶχε διασπάσει τήν ἀνθρώπινη φύση.   Κι ὁ ἅγιος Χρυσόστομος μᾶς ἀποκαλύπτει τό δαιμονικό στοιχεῖο πού ὑφίσταται στούς χωρισμούς καί τούς πολέμους: ῾Τό ἀλλήλοις πολεμεῖν τόπον ἐστί δοῦναι τῷ διαβόλῳ...Οὐδέποτε γάρ οὕτως ἔχει τόπον ὁ διάβολος ὡς ἐν ταῖς ἔχθραις᾽. Τό πανηγύρι τοῦ διαβόλου βρίσκεται πάντοτε στίς ἔχθρες καί στούς πολέμους. ᾽Εκεῖνος ἔχει πάντοτε τό πρῶτο χέρι σ᾽ αὐτούς.
Κομματιάζεται λοιπόν ἡ ἀνθρώπινη φύση μέ τήν ἁμαρτία, ὁπότε ἐπέρχεται καί ὁ χωρισμός ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους. Κι αὐτό σημαίνει μιλώντας γιά τά διαζύγια ὅτι στήν πραγματικότητα φαίνεται ἡ ἀποτύπωση σ᾽ αὐτά τῆς ἐσωτερικῆς διάσπασης τῶν ἀνθρώπων  καί τοῦ ἐσωτερικοῦ τους διχασμοῦ. Τό διαζύγιο δηλαδή σ᾽ ἕνα ζευγάρι ἀποτελεῖ εἰκόνα τοῦ διαζυγίου πού ἔχει πάρει ὁ ἄνθρωπος ἀπό τόν ἴδιο του τόν ἑαυτό,  συνιστᾶ συνεπῶς συνέχεια  τοῦ διασπασμένου του κόσμου.
Βασικό αἴτιο λοιπόν γιά τά διαζύγια εἶναι ὁ ἐγωϊσμός πού κυριαρχεῖ στίς ζωές τῶν ἀνθρώπων, ὅπου τό ἐ σ ύ  τῆς ἀγάπης δέν ἔχει τήν προτεραιότητα, ἀλά τό  ἐ γ ώ  τῆς ἁμαρτίας, τό ὁποῖο ἀπαιτεῖ τήν ἐξυπηρέτησή του καί τήν ὑποταγή τοῦ ἄλλου σέ αὐτό.
Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἐξέφραζε τήν ἀλήθεια αὐτή μέ τόν δικό του ἁπλό ἀλλά καί εὐφυή τρόπο: ῾Γιά νά ὑπάρξει σπίθα, χρειάζεται νά συγκρουστοῦν δύο πέτρες᾽. Δηλαδή γιά νά ὑπάρξει ἡ ἔνταση τοῦ χωρισμοῦ ἔχουν συγκρουστεῖ δύο ἐγωϊσμοί. Χωρίς νά θέλουμε νά εἴμαστε ἀπόλυτοι ἐπ᾽ αὐτοῦ, διότι ὑπάρχουν καί περιπτώσεις, ὅπου φαίνεται τήν εὐθύνη νά ἔχει σχεδόν ἀποκλειστικά ὁ ἕνας ἐκ τῶν δύο συζύγων – μή ξεχνᾶμε ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μίλησε γιά διαζύγιο ἐκ λόγων μοιχείας - ὅμως τίς περισσότερες φορές ἡ εὐθύνη ἀνήκει καί στούς δύο.
(γ) ῎Ισως πεῖ κανείς: παλαιότερα δέν ὑπῆρχαν ἐγωϊσμοί καί γι᾽ αὐτό δέν εἴχαμε πολλά διαζύγια; Μπορεῖ νά συνέβαινε κι αὐτό, ἀφοῦ οἱ ἄνθρωποι μπορεῖ νά εἶχαν περισσότερη πίστη στόν Θεό, ἀλλά μᾶλλον συνέτρεχαν ἰδιαίτεροι κοινωνικοί λόγοι. Οἱ κοινωνίες ἦταν πιό κλειστές, ἡ χειραφέτηση τῆς γυναίκας ἀλλά καί τοῦ ἄνδρα ὄχι τόσο μεγάλη, τό μορφωτικό ἐπίπεδο ἐπίσης πιό χαμηλό, οἱ προκλήσεις ἀσφαλῶς λιγότερες. Σήμερα, εἶναι πιό εὔκολο νά ζήσει κανείς μόνος του καί γι᾽ αὐτό εἶναι πιό εὔκολο καί νά ἐκφραστεῖ ὁ ἐγωϊσμός μέ πιό ἀπροκάλυπτο τρόπο. Κι αὐτό σημαίνει ὅτι τά λιγότερα διαζύγια τοῦ παρελθόντος δέν ἔδειχναν μεγαλύτερη ἁγιότητα, ἀλλά διατήρηση τῆς συζυγίας καί τῆς οἰκογένειας γιά λόγους περισσότερο οἰκονομικούς καί κοινωνικούς. Τό τί θά πεῖ ὁ κόσμος σ᾽ ἕνα μεγάλο ποσοστό ρύθμιζε τήν πορεία τῶν οἰκογενειῶν.
Καλύτερο αὐτό ἤ χειρότερο; Δέν ξέρουμε. Μπορεῖ σήμερα νά ὑπάρχει ἡ ἐλευθερία ὑπέρβασης μίας ὑποκριτικῆς ζωῆς, σίγουρα ὅμως δέν φαίνεται νά εἶναι καλό γιά τήν ὕπαρξη τῶν παιδιῶν. Παλαιότερα, ἔστω καί γιά λόγους ἀνάγκης, διετηρεῖτο ἡ οἰκογένεια, ὁπότε τά παιδιά μεγάλωναν μέσα σ᾽ ἕνα θεωρούμενο ἀσφαλές πλαίσιο. Σήμερα, ἡ εὐκολία τοῦ διαζυγίου μᾶλλον ἔχει ὀδυνηρό ἀντίκτυπο κυρίως στά παιδιά, τά ὁποῖα ὡς συνήθως εἶναι τά θύματα τοῦ ἐγωϊσμοῦ τῶν μεγάλων. Κι ἴσως ἐδῶ μέ τά παιδιά νά διαπιστώνουμε  καί μία ἄλλη διάσταση ἐγωϊσμοῦ: δέν λαμβάνεται σοβαρῶς ὑπόψη ἡ ψυχολογία τῶν παιδιῶν μέ τήν εὐκολία τῶν διαζυγίων. ῾Η χλιαρότητα τῆς πίστης στόν Θεό, ἡ ἐπιλογή τοῦ ἐγωϊστικοῦ ἀτομιστικοῦ θελήματος, ὁδηγεῖ καί στήν ἀνευθυνότητα τῆς ἀντιμετώπισης τῶν νέων ὑπάρξεων πού ἔχουν ἔλθει στόν κόσμο. ᾽Αγνοοῦν ἄραγε οἱ γονεῖς, ὅταν χωρίς ἰδιαίτερο προβληματισμό ἀποφασίζουν νά χωρίσουν, ὅτι τά παιδιά χρειάζονται καί τούς δύο γονεῖς καί ὅτι ἁπλῶς καί μόνον ἡ ὕπαρξη τῶν παιδιῶν ἀποτελεῖ τή διατράνωση τῆς ἑνότητάς τους; Δέν χρειάζεται νά ἐπιχειρηματολογήσει κανείς γιά τό ὅτι τό κάθε παιδί εἶναι ἕνας ὕμνος στήν πραγματικότητα τῆς συζυγίας καί τῆς ἑνότητας καί ὅτι ἔτσι ὁ χωρισμός ἀποτελεῖ τή μεγαλύτερη παραφωνία.
(δ) Καί τέλος - ὄχι ὅτι ὑπάρχει τέλος σ᾽ αὐτά - ἐκεῖνο πού χωρίς νά εἶναι αἴτιο βοηθάει ὅμως τά μέγιστα στήν αὔξηση τῶν διαζυγίων εἶναι ὁ ταραγμένος καί διεσπασμένος κοινωνικός περίγυρος πού ἀποτυπώνεται συνήθως στά προγράμματα τῶν Μ.Μ.Ε. Τί συνήθως προβάλλουν τά κανάλια μέ ρυθμό σαρωτικό μάλιστα; Τήν ἀπιστία καί τή μοιχεία στίς συζυγικές σχέσεις, τόν ἐγωϊστικό τρόπο ζωῆς, τό ῾φάγωμεν καί πίωμεν, αὔριον γάρ ἀποθνήσκομεν᾽. Σταθερά καί μεθοδικά μπολιάζεται ὁ νεοέλληνας ἀπό ἕναν ἄφρονα τρόοπο ζωῆς, ὁ ὁποῖος τόν ἀπομακρύνει ἀπό ὅ,τι εἶναι γνήσια παραδοσιακό, δηλαδή ἀπό τόν ἐκκλησιαστικό χριστιανικό τρόπο ζωῆς, σνεπῶς καί ἡ αὔξηση τῶν διαζυγίων συνιστᾶ ἕνα μονόδρομο, μία κατάληξη μαθηματικῶς θά ἔλεγε κανείς προδιαγεγραμμένη. ῾Η οἰκονομική κρίση μάλιστα σήμερα πού ἐπιτείνει τή μονομερή στροφή στήν εὐκολία τῆς ψυχαγωγίας τῆς τηλεόρασης, κάνει τόν ἄνθρωπο νά ἀδυνατεῖ νά κλείσει τό κουμπί της καί τόν βυθίζει ναρκωμένο σέ ὅλα τά ἀπόβλητα τοῦ νοσηροῦ μυαλοῦ πολλῶν ἀπό τούς παραγωγούς της.
3. Τί δέον γενέσθαι;
᾽Ανθρωπίνως, δέν μποροῦμε νά εἴμαστε καί πολύ αἰσιόδοξοι. Λογικά, βλέπουμε τά πράγματα νά πηγαίνουν ἀπό τό κακό στό χειρότερο. ᾽Αλλ᾽ ἐκεῖ πού ἀνθρωπίνως δέν ὑπάρχει διέξοδος, ἐκεῖ κατεξοχήν ἐνεργεῖ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. ῾῞Οπου ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις᾽. Ἡ ἐλπίδα μας εἶναι στόν Θεό. ᾽Εκεῖνος χρησιμοποιεῖ καί τήν ἐλάχιστη καλή ἀφορμή πού τοῦ δίνουμε, γιά νά τήν πολλαπλασιάσει καί νά τή στερεώσει. Καί τέτοιες ἀφορμές εὐτυχῶς ὑπάρχουν. Ἡ εὐαισθητοποίηση πολλῶν πάνω στό ἀδιέξοδο τῶν διαζυγίων, ἡ κινητοποίηση τῶν περισσοτέρων Μητροπόλεων τῆς ᾽Εκκλησίας μέ τίς Σχολές Γονέων πού ἔχουν ἱδρύσει καί ἱδρύουν καί τίς διάφορες πρωτοβουλίες πού παίρνουν γιά τήν οἰκογένεια. Τά βιβλία πού γράφονται πάνω στό θέμα αὐτό. Διάφορες ἐκδηλώσεις πού γίνονται γιά τήν οἰκογένεια κατά καιρούς ἀπό δημόσιους καί ἰδιωτικούς φορεῖς. ῞Ολα αὐτά στοιχειοθετοῦν μία ἐλπίδα, ἀνάβουν μία μικρή φλόγα καλοῦ.  ῾Ο καθένας πού ἔχει τήν καλή διάθεση ἄς πάρει τή μικρή φλόγα, ἄς τή βάλει στήν καρδιά του καί ἄς τή φουντώσει. Ἡ λύση, τό ξαναλέμε, θά ἔλθει μόνον ἀπό τόν Θεό, ὅταν βεβαίως θά Τοῦ δώσουμε δίοδο ἐμεῖς οἱ ἐλάχιστοι ἔστω θεωρούμενοι δικοί Του.
πηγή

Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

Η πιο καθηλωτική φωτογράφιση γάμου που έχει γίνει ποτέ -Οι νεόνυμφοι για να τις βγάλουν περπάτησαν τρεις ώρες μέσα στο κρύο

Γνωρίστηκαν στην Αλάσκα και εκεί αποφάσισαν να βγάλουν και τις ωραιότερες φωτογραφίες της ζωής τους, αυτές του γάμου τους. Το αποτέλεσμα αν μη τι άλλω είναι εντυπωσιακό, αν και όχι σίγουρο γουστόζικο.

Ο Τόρστεν και η Σάρα Ερνστ, γνωρίστηκαν στο Τζούνο της Αλάσκας το 2008. Μετά από έξι χρόνια αποφάσισαν να ενώσουν τις ζωές τους και φυσικά δεν θα μπορούσαν να φωτογραφηθούν μετά το γάμο τους πουθενά αλλού παρά με φόντο το επιβλητικό τοπίο με τους πάγους.

Ετσι αποφάσισαν να ποζάρουν για το άλμπουμ του γάμου τους μέσα στο παγοσπήλαιο Μέντενχαλ Γκλάσιερ. Και αν και στις φωτογραφίες φαίνονται ήρεμοι, ξεκούραστοι, χαμογελαστοί και ευτυχισμένοι για να καταφέρουν να φωτογραφηθούν εκεί είχε προηγηθεί μια ολόκληρη περιπέτεια: Περπάτησαν επί τρεις ώρες, στη συνέχεια επιβιβάστηκαν σε καγιάκ και αφού έκαναν κουπί επί κάμποση ώρα κατάφεραν να φθάσουν στο σπήλαιο. Εκεί ντύθηκαν με το σμόκιν του ο Τόρστεν και με το νυφικό της η Σάρα και πόζαραν για το άλμπουμ του γάμου τους.


Κατά την ώρα του κοινού ποτηρίου πίνει και ο παράνυμφος (κουμπάρος); Εάν ναι, τί απηχεί αυτή η παράδοση;


Κατά την ώρα που τελείται το μυστήριο του γάμου και κατά το χρόνο πριν από το χορό του Ησαΐα, που κάνουν οι νεόνυμφοι γύρω από το τραπέζι, στον οποίο χορό συμμετέχουν πρωτίστως ο ιερέας, ο οποίος κατά κάποιο τρόπο σέρνει συμβολικά το χορό βαστώντας στα χέρια του από τη μία στο δεξί το Ευαγγέλιο και από την άλλη με το αριστερό το χέρι του γαμπρού, δηλώνοντας με τον τρόπο αυτό ότι την ζωή τους οι νεόνυμφοι πρέπει να την διασκεδάζουν με το Ευαγγέλιο και την ζωοποιό διδασκαλία του και πάντοτε με σύμβολο και καθοδηγητή τον πνευματικό πατέρα, που εκείνη την στιγμή συμβολίζει την ίδια παρουσία του Θεού στο συγκεκριμένο μυστήριο του γάμου των νεόνυμφων, προσφέρει ο ιερέας στον γαμπρό και στη νύφη το κοινό ποτήριο ζωής, που είναι ποτήριο οίνου. Μια πολύ συμβολική κίνηση, που σημαίνει ότι γαμπρός και νύφη αποφασίζουν στη ζωή τους να γεύονται από κοινού τις χαρές και τις λύπες. Το κοινό ποτήριο συμβολίζει τον νέο τρόπο ζωής, που δεν έχει να κάνει με ατομισμούς και εγωισμούς, αλλά με κοινή πορεία ζωής, που καταργεί το εγώ και ατομικό. Σε μερικά μέρη, αν και αυτό δεν το συναντάμε στη χειρόγραφη παράδοση, παλαιότερη και νεώτερη, επικρατεί τοπικό έθιμο κατά την ώρα του κοινού ποτηριού να δίδει ο ιερέας εκτός του γαμπρού και της νύφης και στον παράνυμφο. Η πράξη αυτή απηχεί την παλαιά παράδοση, όταν ο γάμος ήταν συνδεδεμένος με τη Θεία Λειτουργία και εκτός της Θείας μεταλήψεως των νεονύμφων συμμετείχαν σ’ αυτήν και οι παριστάμενοι, παράνυμφος, γονείς, συγγενείς και φίλοι. Εν προκειμένω η μετάδοση και στον παράνυμφο από το κοινό ποτήριο ζωής, σημαίνει τη μετοχή του παρανύμφου στη χαρά των νεονύμφων, κατά την οποία μετέχει ενεργά και ο ίδιος πρωτίστως ως πνευματικός σύμβουλος και ἐν Χριστῷ αδελφός. Το να πίνει και ο παράνυμφος από το κοινό αυτό ποτήριο, σημαίνει ακόμη ότι η θεσμική παρουσία του κατά το μυστήριο του γάμου κατοχυρώνεται από την Εκκλησία για πολλούς πνευματικούς λόγους, που αν δεν υπήρχαν, τέτοιον θεσμόν, όσο κι αν η λαϊκή παράδοση το απαιτούσε, η Ορθόδοξη Εκκλησία θα τον εκτόπιζε. Η παρουσία αυτή καθεαυτή του παρανύμφου, σημαίνει πολλά και οι προσδοκίες της ποιμαίνουσας Εκκλησίας στο πρόσωπο του παρανύμφου είναι μεγάλες και θα λέγαμε είναι «μοχλός» για την εις Χριστόν πορεία και θέωση των νεονύμφων. Άρα η από του κοινού ποτηρίου συμμετοχή του παρανύμφου κατά το μυστήριο του γάμου, δεν είναι λανθασμένη και ούτε απορριπτέα και πρέπει εκεί που τοπικά τηρείται να συνεχίζει να γίνεται. Είναι και η πράξη αυτή της Εκκλησίας μια καλή ευκαιρία, για να προβληματίζει τους μελλόνυμφους και να σκέπτονται με μεγάλη περισυλλογή και σωστή απόφαση επιλογής για το πρόσωπο του παρανύμφου τους.

Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

Πολιτισμός του θυμού, κατανάλωση σχέσεων


Κορυφαίοι ψυχαναλυτές αγαπητοί αναγνώστες μου, η ψυχίατρος-ψυχοθεραπεύτρια Ελένη Καραγιάννη, ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Ματθαίος Γιωσαφάτ και ο πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Θερμός ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής, μας περιγράφουν, τον κλονισμό της οικογένειας, την κρίση παιδείας και μας υπενθυμίζουν τη δύναμη της αγάπης.

Επιμέλεια: Σοφία Ντρέκου/Αέναη επΑνάσταση

Πολιτισμός του θυμού: Θυμός που σωρεύεται και γίνεται καταστροφική έκφραση. Mοναξιά, συναισθήματα ανεπεξέργαστα και καταπιεσμένα, σχέσεις δύσκολες και επιφανειακές. Ο θεσμός του γάμου και της οικογένειας στριμώχνεται και ασφυκτιά, χάνει την ουσία της συνάντησης και συμπόρευσης, συχνά μετατρέπεται σε «χωματερή συναισθημάτων».


Τα πρόσφατα γεγονότα του Δεκεμβρίου [2008 (συνεχίζονται ακόμη το 2013)] με τις βίαιες εκρήξεις των νέων ήταν μάλλον το κερασάκι στην τούρτα, η θλιβερή επιβεβαίωση σε όσα εδώ και χρόνια επισημαίνουν ψυχαναλυτές και ψυχοθεραπευτές, μιλώντας ουσιαστικά για έναν επικίνδυνο «πολιτισμό θυμού» ο οποίος πρωτίστως τρέφεται από την «oικογένεια σε κρίση» και συντηρείται από το σχολείο, την τηλεόραση, τους διαβρωμένους θεσμούς.

«Η οικογένεια σε κρίση» είναι και o τίτλος του συλλογικού τόμου των εκδόσεων Ακρίτας (επιμέλεια Μαρία Δ. Κοκκίνου), όπου σημαντικοί πνευματικοί άνθρωποι του καιρού μας τοποθετούν ο καθένας το δικό του κομμάτι στο ψηφιδωτό των ανθρώπινων σχέσεων. Μιλούν για τα προβλήματα, εξυμνούν την ομορφιά και τη δύναμη του γάμου και της οικογένειας, τονίζουν την ανάγκη συνεχούς εκμάθησης της αγάπης.

Μιλήσαμε με τρεις απ’ αυτούς, την ψυχίατρο – ψυχοθεραπεύτρια Ελένη Καραγιάννη, τον ψυχίατρο – ψυχαναλυτή Ματθαίο Γιωσαφάτ και τον πρωτοπρεσβύτερο Βασίλειο Θερμό, ψυχίατρο – ψυχοθεραπευτή.
Συμπόρευση ο στόχος της γυναίκας

Η ψυχίατρος - ψυχοθεραπεύτρια Ελένη Καραγιάννη ασχολείται ιδιαίτερα, εδώ και χρόνια, με τις γυναίκες και ξεκινάει τον συλλογισμό της επισημαίνοντας ότι «η γυναίκα σήμερα ξεπερνάει τη φεμινιστική αντίδραση των άκρων και αναζητάει τη συμπόρευση. Ψάχνει να συναντηθεί αληθινά. Πριν από κάποια χρόνια, εθεωρείτο δυνατή μια γυναίκα που τολμούσε να χωρίσει. Σήμερα, αυτό αλλάζει. Μια γυναίκα που με τον άντρα της είναι ευτυχισμένη θεωρείται πολύ πιο δυνατή».

Ποιο είναι το μυστικό μιας επιτυχημένης σχέσης; 
«Η εσωτερική διεργασία», απαντά η κυρία Καραγιάννη. 

«Σε μια εποχή που δεν μπορεί να βγαίνει πάντοτε ο ηρωισμός προς τα έξω, αξίζει πάρα πολύ αυτό που γίνεται μέσα στα μεταλλεία της καρδιάς. Βαθιά στα ανθρώπινα συναισθήματα. Το πρόβλημα είναι πώς θα δουλέψουν οι άνθρωποι τα συναισθήματά τους και πώς θα μπορέσουν να τα εκφράσουν σωστά.

Αν ανοίξουμε ένα οποιοδήποτε σίριαλ θα δούμε ότι απλώς αδειάζω τα σκουπίδια μου στον άλλο, του λέω αυτό που με έχει δυσκολέψει και νομίζω ότι έχω ανακουφιστεί. Αυτό δεν είναι έκφραση συναισθήματος. Το συναίσθημα το ακούς, το επεξεργάζεσαι, βλέπεις ποιον αφορά και όταν θέλεις να το εκφράσεις, πρέπει να το κάνεις όχι παρορμητικά και να είσαι έτοιμος για την αντίδραση του άλλου. Δηλαδή, να εκφράσεις τον θυμό σου με στόχο να συναντηθείς μαζί του.

Όταν αυτό δεν γίνεται στην οικογένεια, όταν δεν υπάρχει αυτή η δεξιότητα, γιατί για δεξιότητα πρόκειται, συχνά ταυτίζεται ο θυμός με την καταστροφική έκφραση. Αν θέλετε τη γνώμη μου για τους θυμούς και τις εκρήξεις του Δεκεμβρίου, αυτό που μου έβγαζαν ήταν τεράστια μοναξιά. Μπορεί στις μέρες μας να έχουμε μεγάλη ανάπτυξη του νοητικού είναι, όμως, εις βάρος του συναισθηματικού και πολλά παιδιά παραπονούνται ότι δεν υπάρχει κανείς να τα ακούσει».

Αυτά που δεν φαίνονται

Από τι κινδυνεύει, λοιπόν, η οικογένεια; 
«Aπό το να μην επενδύσουμε στην ομορφιά και τη δύναμή της. Πολλές γυναίκες στη δουλειά τους είναι άνετες και ευχάριστες και όταν επιστρέφουν σπίτι, αισθάνονται να τρελαίνονται. Γιατί αυτό που κάνει μια γυναίκα στη δουλειά της είναι μετρήσιμο, ενώ αυτά που χτίζονται στα δωμάτια ενός σπιτιού δεν είναι άμεσα μετρήσιμα. 

Μακροπρόθεσμα βλέπεις αποτελέσματα. Αξίζει, λοιπόν, να επενδύσουμε σ’ αυτά που δεν φαίνονται. Και μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία πρέπει να χαίρονται και οι γονείς, γιατί σήμερα ο άνθρωπος δεν μπορεί να σταθεί μόνο με τη θυσία. Και εν τέλει, η οικογένεια για να μπορέσει να επιβιώσει πρέπει να συνδυάσει δύο αγαθά: το αγαθό της αυτονόμησης, δηλαδή το κάθε μέλος να γίνεται αποδεκτό γι’ αυτό ακριβώς που είναι, και το αγαθό της αίσθησης του ανήκειν».

Ευθύνες σε φεμινισμό και σεξουαλική απελευθέρωση
«Μπορεί στις μέρες μας η οικογένεια να περνάει μια ιδιαίτερη κρίση, αλλά δεν νομίζω ότι θα πεθάνει», λέει στην «Κ» ο ψυχίατρος – ψυχαναλυτής Ματθαίος Γιωσαφάτ

«Δεν έχει βρεθεί ακόμη κάτι το οποίο μπορεί να αντικαταστήσει τον γάμο σαν ψυχοσυναισθηματική και κοινωνική μονάδα». Ο κ. Γιωσαφάτ δεν αρνείται ότι το παραδοσιακό μοντέλο της οικογένειας αλλάζει. «Eχει ήδη αλλάξει σημαντικά. Με την τηλεόραση και τα ΜΜΕ και κυρίως με το Ίντερνετ, η επίδραση μεταξύ των κρατών είναι πολύ έντονη και οι κοινωνίες μεταβάλλονται. Ο γάμος επηρεάστηκε αποφασιστικά από τη σεξουαλική ελευθερία, η οποία στην Ελλάδα ήρθε με έντονο τρόπο. Όταν έφυγα πριν από σαράντα χρόνια για το Λονδίνο άφησα πίσω μου μια πουριτανική Ελλάδα και τώρα είμαστε μια από τις πιο απελευθερωμένες σεξουαλικά χώρες. Ιδιαίτερα η νέα γενιά είναι υπερβολικά ελεύθερη. Χωρίς να είμαι πουριτανός, δεν συμφωνώ να κάνουν σεξ κοριτσάκια και αγοράκια 12 και 14 ετών.
Χαλάρωση ηθών
«Όλα αυτά δημιουργούν πρόβλημα υπερκορεσμού στη νεολαία και η σεξουαλική απελευθέρωση επιφέρει χαλάρωση των ηθών και του δεσμού του γάμου. Υπάρχει τεράστιο ποσοστό ανδρών με εξωσυζυγικές σχέσεις – σύμφωνα με διεθνείς στατιστικές αγγίζει το 90%. Αλλά και οι γυναίκες δεν πάνε πίσω, φτάνοντας –αν και όχι με επίσημες μετρήσεις– περίπου το 60–70%. Και η σημαντικότατη κοινωνική αλλαγή είναι ότι οι περισσότεροι άνδρες σήμερα αποδέχονται την απιστία της συζύγου. Κάτι αδιανόητο στο παρελθόν».

Για τον Ματθαίο Γιωσαφάτ πλήγμα στην οικογένεια επέφερε ο φεμινισμός.
«Είμαι υπέρ του φεμινισμού, αλλά σήμερα βλέπω ότι τα παιδιά έχουν μεγάλα προβλήματα, δεν μπορούν να δημιουργήσουν ασφαλή ταυτότητα, δεν μπορούν να μάθουν να αγαπούν, να κάνουν σχέσεις. Όταν η γυναίκα δουλεύει, αναγκάζεται να αφήνει σε άλλους την επιμέλεια του παιδιού, ιδίως στα κρίσιμα πρώτα χρόνια, και, κυρίως, στο πρώτο έτος, που το παιδί χρειάζεται απολύτως έναν άνθρωπο, την ίδια μυρωδιά, την ίδια κίνηση. Κι όταν υπάρχουν τρεις–τέσσερις άνθρωποι, ακόμη κι αν είναι καλά αυτά τα άτομα, είναι χειρότερα από μια μητέρα που δεν είναι και πολύ καλή».

Δεν ξέρουν ν’ αγαπούν
Σε όλα τα παραπάνω οφείλεται η έκρηξη των νέων τον περασμένο Δεκέμβριο και όχι στην οικονομική κρίση, υποστηρίζει ο κύριος Γιωσαφάτ. «Αυτά τα παιδιά καλοτρώνε, έχουν άφθονο χαρτζιλίκι, κινητά τηλέφωνα, ό,τι επιθυμούν. Δεν έχουν όμως την ικανότητα να αγαπούν ούτε ιδιαίτερη επιθυμία για το μέλλον και έτσι ξεσπούν σε μια επιθετικότητα η οποία πιστεύω ότι στο μέλλον θα ενταθεί κι άλλο. Δυστυχώς, φταίμε εμείς, οι οικογένειες και το σχολείο».

Το ποσοστό των καλών γάμων, επισημαίνει, είναι μόλις 10%. Μάλιστα, 8 στα 10 διαζύγια εκδίδονται με επιθυμία της γυναίκας. Η σημασία μιας καλής σχέσης όμως είναι τεράστια. «Οι άνθρωποι είναι καλύτεροι όταν μπορούν να έχουν μια καλή σχέση. Αν αγαπιέται το ζευγάρι, τα παιδιά βγαίνουν καλά, και δεν έχουν τα προβλήματα που δημιουργεί η συζυγική δυσαρμονία. Βέβαια, οι άνθρωποι δεν έχουν καμία τάση να πρέπει να μείνουν παντρεμένοι. Και για πολλούς το διαζύγιο είναι ο καλύτερος τρόπος. Είτε όμως συνεχίσουν τον γάμο είτε όχι, πρέπει οπωσδήποτε να ακολουθήσουν θεραπεία γιατί αλλιώς θα βρουν μπροστά τους τα ίδια προβλήματα. Δυστυχώς, τα ασυνείδητα πράγματα επαναλαμβάνονται».

Το ελληνικό σχολείο είναι πηγή βίας και επιθετικότητας
«Στον γάμο υπάρχει αναμφίβολα μεγαλύτερη φθορά απ’ ό,τι στο παρελθόν, αλλά από την άλλη πλευρά οι καλές στιγμές είναι περισσότερες και βαθύτερες. Επειδή όμως η φθορά είναι μεγάλη, μας δημιουργεί την αίσθηση κρίσης στον γάμο», λέει στην «Κ» ο πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Θερμός, ψυχίατρος – ψυχαναλυτής παιδιών, εφήβων, νέων

«Στην πραγματικότητα θα έλεγα ότι όπως ο γάμος έτσι και η οικογένεια έχει πολύ περισσότερους βαθμούς ελευθερίας. Αυτό δημιουργεί πολύ οδυνηρές καταστάσεις κρίσης, αλλά και δυνατότητες που δεν υπήρχαν παλιά. Το άτομο, χειραφετημένο από τις παλιές συλλογικότητες, πληρώνει το τίμημα η συναισθηματική του ζωή να λαμβάνει χώρα σε υψηλότερες θερμοκρασίες. Εκεί όμως που θα έλεγα ότι πράγματι υπάρχει κρίση είναι στο γεγονός ότι αμφισβητείται ο ορισμός της οικογένειας. Στο πλαίσιο μιας έμμονης ιδέας για αλλαγή ή απλά για συμμόρφωση στις επιθυμίες των ανθρώπων, ονομάζουμε οικογένεια οποιοδήποτε νοικοκυριό. Ακόμη κι αν μέλος είναι ένα κατοικίδιο ζώο. Επίσης, δεν μπορώ να θεωρήσω ότι εντάσσεται στο πλαίσιο μιας υγιούς οικογένειας η προγραμματική επιθυμία να είναι εξαρχής μονογονεϊκή».

Σκηνές από τις ταραχές του Δεκεμβρίου 2008

- Πού βρίσκεται η πηγή των προβλημάτων της σύγχρονης οικογένειας;
- Έχουμε εισέλθει στη μεταμοντέρνα εποχή όπου κυριαρχεί η κοινωνία του θεάματος, η οποία έχει κάνει τους ανθρώπους πολύ πιο απαιτητικούς και παρορμητικούς. Έτσι, πολλοί άνθρωποι μυούνται από μικροί στη λογική τού να μην ψάχνουν τον εαυτό τους βαθύτερα, να μην προχωρούν σε μια εξυγίανση των κινήτρων και των σχέσεών τους, αλλά στο να επιδιώκουν την άμεση ικανοποίηση. Μια σχέση έρχεται να αντικαταστήσει κάποια άλλη, το οποίο τελικά μετατρέπει τον άνθρωπο σε καταναλωτή σχέσεων.

Επίσης, η Ευρώπη πάσχει από ιδανικά και έρχεται η Αμερική να δώσει τον τόνο παγκόσμια, όχι πάντοτε με τον σωστό τρόπο. Η Ευρώπη, φρονώ, δεν έχει ανακάμψει ακόμη από τους δύο πολέμους, κάτι που φανερώνεται ως ιδεολογική κρίση μέχρι μηδενισμού. Και από την άλλη πλευρά, είναι τραγικά αντιφατικό ότι αγωνίζεται για ένα κοινωνικό κράτος που θα βοηθήσει την οικογένεια, αλλά ταυτόχρονα δεν έχει πρόβλημα να κάνει σεξουαλικό τουρισμό σε παιδιά χωρών του Τρίτου Κόσμου ή να χειρίζεται με τέτοιον τρόπο τη μετανάστευση, ώστε να καταστρέφει τις οικογένειες αυτών που μένουν πίσω. Υπάρχει πάντα μια πίσω αυλή στον πολιτισμό μας.

- Συνδέετε τα γεγονότα του Δεκεμβρίου με την κρίση στην οικογένεια;
- Διακρίνω θυμό, ο οποίος πηγάζει από τη διαπίστωση της μεγάλης υποκρισίας στη δημόσια σφαίρα. Επίσης, το ελληνικό σχολείο είναι πηγή βίας και επιθετικότητας. Καταστρέφει το νόημα για το οποίο υποτίθεται ότι βρίσκονται οι νέοι μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα. Κι όταν σε ένα νέο καταστρέφεις το νόημα, θυμώνει αφάνταστα.

- Στο κείμενό σας αναφέρεστε και στους μετανάστες. Θεωρείτε ότι μας είναι δύσκολο να δεχθούμε τον ξένο;

- Σε γενικές γραμμές τα πήγαμε αρκετά καλά. Δυσκολευόμαστε όμως, με την έννοια ότι διακατεχόμαστε από την ανασφάλεια εκείνη που σχηματίζει τη θεμελιώδη μας αντίφαση: από τη μία πάσχουμε από μεγάλη μειονεξία και από την άλλη προσπαθούμε να την ξεπεράσουμε μέσα από φαντασιώσεις πως είμαστε σπουδαίοι. Κάτι που δυσκολεύει την αποδοχή του ξένου. Αλλά πάλι καλά. Και σ’ αυτό έχει βοηθήσει το ότι η θρησκευτικότητά μας είναι μεγαλύτερη του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Γνωρίζω ότι σε μεγάλο βαθμό η συμπαράσταση προς τους μετανάστες εμπνέεται από την εκκλησιαστική ζωή. Παρά τα αρνητικά φαινόμενα κάποιου εθνικισμού, ο οποίος καλλιεργείται από εκκλησιαστικούς χώρους.

- Σε όλα αυτά που περιγράφετε, ποια η σημασία του θρησκευτικού αισθήματος;

- Όταν υπάρχει θεολογική υποδομή στη σκέψη μας και στα βιώματά μας, τότε όλα τα ανθρώπινα με τα οποία εμπλεκόμαστε, ενώ δεν καταργούνται, αποκτούν άλλο νόημα. Αισθάνεται κανείς τη δωρεά να είναι εικόνα του Θεού και τη δωρεά να έχει ενωθεί με αγάπη με μιαν άλλη εικόνα του Θεού. Και να έχουν δημιουργήσει παιδιά που είναι εικόνες του Θεού. Όλη αυτή η διαδικασία είναι η εισαγωγή του μυστηρίου στη ζωή μας.

- Έρχεται ένας νέος και σας λέει ότι του είναι δύσκολο να βρει την ευτυχία. Τι θα του απαντήσετε;

- Η ευτυχία δεν είναι στόχος τον οποίο πρέπει να φτάσεις. Βρίσκεται στη διαδικασία της αγάπης. Της συνεχούς εκμάθησης να αγαπάει κανείς και να συγχωρεί, διεργασίες που αποτελούν και την ωρίμασή μας. Κάτι που συναρτάται άμεσα με τη δίψα μας για τη αλήθεια. Ο Ντοστογιέφσκι γράφει ότι αν λέμε συνέχεια ψέματα στον εαυτό μας στο τέλος θα χάσουμε την ικανότητα να αγαπάμε.

Από έντυπη έκδοση της εφημερίδος Καθημερινή,
Μάρτιος 2009, Γιούλη Επτακοίλη 01-03-09

πηγή

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014

ΠΟΤΕ ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ





Του Γέροντος Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου


- Γέροντα, τον ρώτησε κάποτε ένα εργαζόμενο ζευγάρι, όταν το βράδυ γυρίζουμε πολύ κουρασμένοι στο σπίτι, δεν έχουμε όρεξη για προσευχή. 

- Πώς έχετε όρεξη να φάτε; Όπως δεν παραλείπετε το φαγητό, όσο κουρασμένοι κι αν είσθε, άλλο τόσο, και πολύ περισσότερο, δεν πρέπει να παραλείπετε ποτέ και την τροφή της ψυχής, την επικοινωνία με τον Θεό.

Μην αμελείτε ποτέ την προσευχή. Στο τραπέζι, το πρωί, το απόγευμα, το βράδυ. Ιδιαιτέρως μην παραλείπετε το Απόδειπνο για κανένα λόγο, όσο απασχολημένοι και αν είσθε. Είναι ζήτημα αυτοθυσίας και κυρίως αγάπης.

Όταν σας τηλεφωνήσει πολύ αργά τη νύκτα κάποιο αγαπητό σας πρόσωπο, πώς, παρά την κούρασή σας, αγκιστρώνεσθε στο ακουστικό και μάλιστα κάποτε μια και δύο ώρες, χωρίς να δυσανασχετείτε, αλλά αντίθετα χαίρεσθε;

(Απόσπασμα από το βιβλίο «ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ από τη διδασκαλία του πατρός Επιφανίου» - Έκδοσις Ιερού Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνας, σελ. 120-121.)