Ελένη η Πόρνη

Μπορεί μια πόρνη να έχει μεγαλύτερη τιμή από μια γυναίκα που δεν είναι πόρνη; Μπορεί, έστω, να έχει τιμή υπόληψης; Πόσο εύκολα μας αφήνει η δικιά μας προκατάληψη να δούμε ανθρώπινα αυτές τις γυναίκες που η ζωή τις έκανε ιερόδουλες; Εγώ, πάντως, μετά το βιβλίο «Ελένη η πόρνη», έχω ξεπεράσει τις δικές μου προκαταλήψεις.
Μια απίστευτα αληθινή και τραγική ιστορία, η ζωή μιας Κυπρίας ιερόδουλης, που μοιάζει σαν αρχαία τραγωδία, χώρεσε σε 301 σελίδες κι αναστάτωσε τους πάντες. Το βιβλίο της Αννίτας Νικολάου «Ελένη η πόρνη» συζητήθηκε και, απ' ό,τι φαίνεται, θα συζητιέται για καιρό ακόμη, όσο κανένα άλλο κυπριακό βιβλίο. H Αννίτα Νικολάου μιλά μαζί μας σε μια πρώτη αποκλειστική έντυπη συνέντευξη (έχει προηγηθεί η τηλεοπτική συνέντευξη, στην εκπομπή «Με Αγάπη», της Ελίτας Μιχαηλίδου).

Πώς ξεκίνησε η ιδέα γι' αυτό το βιβλίο;

Σιγά-σιγά ξεκίνησε η ιδέα, δεν μου ήρθε αμέσως μόλις γνώρισα την Ελένη. Άρχισα να το σκέφτομαι δυο-τρία χρόνια μετά τη γνωριμία μας. Το σκεφτόμουν διαρκώς, ώσπου τελικά πήρα την τελική απόφαση. Συνετέλεσε και η Ελένη σ' αυτό, η οποία με παρότρυνε λέγοντάς μου, «γράψε αυτό το βιβλίο για να βοηθηθούν τα κοριτσάκια να μην πέσουν ποτέ στα δίκτυα της πορνείας».

Η ζωή της Ελένης είναι ένας Γολγοθάς χωρίς ανάσταση. Σήμερα, μετά την έκδοση του βιβλίου, έχει βοηθηθεί καθόλου; Είτε από εσένα, είτε από κάποιους αναγνώστες κτλ ;

Ναι, είμαι κοντά της κι έτυχε και αναγνώστες να θέλουν να τη βοηθήσουν, αλλά η Ελένη λέει: «Όχι. Αν θέλουν να βοηθήσουν, να δώσουν ό,τι μπορούν όταν θα δημιουργηθεί το καταφύγιο». Θα ανοιχτεί ένας λογαριασμός και θα μπορούν να βοηθήσουν όλοι όσοι θέλουν να βοηθήσουν αυτές τις γυναίκες, μαζί και η Εκκλησία και η Πολιτεία. Αν περιμένουμε από το βιβλίο να φτιαχτεί το καταφύγιο και να συντηρείται, δεν είναι εφικτό. Χρειάζεται η προσφορά όλων.

Η Ελένη σήμερα έχει να φάει, να φορέσει κάτι, να μείνει κάπου;

Ναι.

Πόσο δύσκολο ήταν για σένα να γράφεις μια ιστορία τόσο τραγική;

Πάρα πολύ δύσκολο, μου στοίχισε πάρα πολύ όσον αφορά την ψυχολογία μου. Για δεκατρείς μήνες που το έγραφα, νόμιζα ότι θα πέσω σε βαριά κατάθλιψη! Έπαιρνα την πένα στο χέρι μου και «ταξίδευα» στον κόσμο της Ελένης. Τελικά, αποφάσισα να δώσω ένας τέλος, παραλείποντας κάποια άλλα στοιχεία της ιστορίας. Δεν άντεχα άλλο να γράφω τη ζωή αυτής της γυναίκας, που ήταν τόσο τραγική!

Ακούγονται φήμες για μεταφορά του βιβλίου στη μικρή οθόνη. Είναι αλήθεια;

Ναι. Μέχρι τώρα έχω προτάσεις από δυο κυπριακά κανάλια. [ η μεταφορά έγινε, αλλά προκάλεσε κάποιες αντιδράσεις].

Ο Μητροπολίτης Αθανάσιος έχει υποσχεθεί κάποια βοήθεια…

Ναι, ο Μητροπολίτης Αθανάσιος έχει μιλήσει μαζί μου, βρεθήκαμε αρχές Απριλίου και υποσχέθηκε να βοηθήσει στην προσπάθεια για ίδρυση καταφυγίου για τις πόρνες. Επίσης, μέρος των εσόδων του βιβλίου θα πάνε στο καταφύγιο. Επιπλέον, όταν προχωρήσουμε στη μεταφορά του βιβλίου στην τηλεόραση, μέρος και αυτών των εσόδων θα πάνε στο καταφύγιο. Να έχουν αυτές οι γυναίκες μια στέγη και να μην καταλήγουν στους δρόμους, να έχουν φαγητό και το πιο σημαντικό να μπορούν να γίνουν μέρος του κοινωνικού συνόλου, και να μην είναι αποκομμένες από τον κόσμο σαν παράσιτα. Να μην πεθαίνουν μόνες και αβοήθητες.

Το βιβλίο το έχουν ζητήσει και εκδοτικοί οίκοι στην Ελλάδα, έτσι;

Ναι, μέχρι στιγμής το έχουν ζητήσει επίσημα δυο ελληνικοί εκδοτικοί οίκοι και το μελετά κι ένας τρίτος. Επίσης, το ζήτησε κι ένας κυπριακός εκδοτικός οίκος. Μέχρι στιγμής έχω αναλάβει εγώ την έκδοση και τη διανομή του στην Κύπρο. Επίσης, πρέπει να σου πω ότι και αρκετοί αναγνώστες βοηθούν στη διανομή του.

Επίσης έχετε προχωρήσει και στην Ίδρυση συνδέσμου…

Ναι, μέχρι στιγμής είμαστε 41 μέλη (τα μέλη αυξάνονται μέρα με την μέρα) και το δικηγορικό γραφείο Λέλλου Δημητριάδη στη Λευκωσία έχει αναλάβει την κατοχύρωση του συνδέσμου αυτού, που θα βοηθήσει όχι μόνο στην Ίδρυση του καταφυγίου αλλά και ευρύτερα αυτές τις γυναίκες, που η ζωή τις έριξε στα δίκτυα της πορνείας. Τώρα ψάχνουμε να βρούμε ένα όνομα για το σύνδεσμο. Ένα όνομα που θα συγκινεί τον κόσμο και συνάμα δεν θα προσβάλλει τις γυναίκες αυτές.

Η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας [Κύπρου], να συμπεριλάβει το βιβλίο στις βιβλιοθήκες των γυμνασίων και λυκείων, πώς προέκυψε;

Είχα στείλει εγώ το βιβλίο μου στις πολιτιστικές υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας, χωρίς να έχω κάποιο σκοπό. Δεν πέρασε από το μυαλό μου ότι μπορούσε να μπει στα σχολεία, άσε που κάποιοι το κατηγορούσαν… Οπόταν η απόφαση του Υπουργείου ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα, αλλά και ένα είδος δικαίωσης και απάντησης σε κάποιους που κατηγορούσαν το βιβλίο για πορνογράφημα. Το βιβλίο διαβάστηκε από τον Ανώτατο Επιθεωρητή και κάποιους άλλους αρμόδιους του Υπουργείου, και επιλέχτηκε να μπει στις βιβλιοθήκες, διότι έτσι τα κοριτσάκια θα μπορούν να είναι ενημερωμένα και να μην πέσουν ή να ξεγελαστούν στα δίκτυα της πορνείας.

Αννίτα, μια πρώην ιερόδουλη, η Νίτσα Σωκράτους, έχει ισχυριστεί ότι το βιβλίο είναι βασισμένο στη δικιά της ζωή και ζητούσε και δικαιώματα από τα έσοδα του βιβλίου. Πώς προέκυψε αυτή η διαμάχη;

Με τη Νίτσα, όπως και με άλλες ιερόδουλες της πλατείας Ηρώων στη Λεμεσό, έτυχε πολλές φορές να μιλήσω και να ακούσω τον πόνο και τις ιστορίες τους. Είμαι πολύ κοντά σε αυτές τις γυναίκες, διότι έτυχε και είχα και εγώ μια θεία ιερόδουλη, στη Λευκωσία, και παρόλο που δεν τη γνώρισα ποτέ, με διακατέχει μια ιδιαίτερη ευαισθησία γι' αυτές τις γυναίκες. Όμως, η ιστορία της Ελένης δεν έχει καμία σχέση με τη Νίτσα. Είναι διαφορετικές ιστορίες (αυτό είναι κάτι που αποδείχθηκε και με μαρτυρίες μέσα από την εκπομπή της κ. Ελίτας Μιχαηλίδου όπου φιλοξενήθηκα). Η Νίτσα ούτε πήγε Ελλάδα, ούτε γνώρισε τον Άγγελο, ούτε τη βίασε ο πατέρας της, ούτε έχει κάτι κοινό η δικιά της ιστορία με την ιστορία της Ελένης.

Καλά, πώς ξεκίνησε αυτή η διαμάχη;

Επειδή πίσω από αυτήν κρύβεται ένας Τουρκοκύπριος και κινεί τα νήματα… Εγώ αγαπώ τη Νίτσα όπως αγαπώ και συμπονώ όλες τις ιερόδουλες, που η ζωή τις έριξε σε αυτό τον τραγικό δρόμο που λέγεται πορνεία. Διότι, πρέπει να ξέρεις, Γιώτα μου, ότι σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις αυτές οι γυναίκες ακολουθούν αυτό το δρόμο με τη θέλησή τους.
Η Νίτσα μού διηγήθηκε κι αυτή τη ζωή της, όμως δεν είχε κάτι το «συγκλονιστικό» για να τη γράψω σε βιβλίο. Ενώ στην περίπτωση της Ελένης ένιωθα ότι είχα υποχρέωση να γράψω τον τραγικό Γολγοθά της.

Έτυχε να είναι ίδια και τα ονόματα…

Μα στην πλατεία Ηρώων ήταν έξι οι Ελένες! Νίτσα, Ελενάκι, Ελένη, Νιτσού… Ήταν έξι συνολικά! Επίσης κάποιες αναγνώστριες, που θέλησαν να βρουν την Ελένη, έψαξαν και βρήκαν τη Νίτσα και θεώρησαν ότι αυτή είναι η Ελένη. Τότε, ο Τουρκοκύπριος βρήκε την ευκαιρία να πει ότι το βιβλίο είναι βασισμένο στη ζωή της Νίτσας. Αν είναι δυνατόν! Αφού δεν έχει τίποτα απ' όλα όσα γράφω στο βιβλίο, από τη ζωή της Νίτσας!

Αννίτα, εσένα ποια η σχέση σου με τη συγγραφή;

Όταν ήμουν μικρότερη αγαπούσα το γράψιμο και οι καθηγητές μου με παρότρυναν να ασχοληθώ με αυτό. Έγραφα εκθέσεις 100 και 180 σελίδες και με μάλωναν οι καθηγητές να σταματήσω να γράφω κι εγώ έλεγα, θυμάμαι, «μα θέλω να γράψω κι άλλα». Δεν έτυχε, όμως, να σπουδάσω και να ασχοληθώ με αυτό, ίσως και οι γονείς μου να μην έδωσαν σημασία στα λόγια των καθηγητών μου. Επιχείρησα κάποιες φορές, παλαιότερα, να γράψω 3-4 βιβλία, αλλά τα άφηνα στην μέση διότι δεν με «τραβούσε» το θέμα. Όταν λοιπόν γνώρισα την Ελένη, ένιωσα ένα χρέος να γράψω αυτό το βιβλίο.

Διαβάζεις;

Ναι, πάρα πολύ!

Η ένωση λογοτεχνών Κύπρου πώς σε έχει αντιμετωπίσει;

Ο πρόεδρος λογοτεχνών Λεμεσού μού είπε ότι συγκλονίστηκε από το βιβλίο και μου είπε, «πού ήσουνα τόσα χρόνια και δεν έγραφες μαζί μας;». Μου έδωσε πολύ θάρρος, ενώ εγώ του είχα πάρει τα χειρόγραφα (πριν καν εκδοθεί το βιβλίο) πολύ δειλά. Το είδε πολύ θετικά, το ίδιο και άλλοι λογοτέχνες και αυτό οπωσδήποτε με χαροποιεί ιδιαίτερα.

Η συγγραφή είναι...

Μια αληθινή ιστορία κατ' αρχήν η οποία όντως συγκλονίζει. Επίσης το θέμα «ιερόδουλες» είναι ένα θέμα κλειστό, σαν γκέτο. Ο κόσμος δείχνει ενδιαφέρον για τις ζωές αυτών των γυναικών.

Ένας συγγραφέας είπε…

Πιστεύω πως τους έκανα να αισθανθούν αγάπη γι' αυτές τις γυναίκες. Είναι συγκινητικό το πόσα μηνύματα παίρνω κάθε μέρα από τον κόσμο. Εδώ να σου πω ότι μέσα από την αντίδραση του κόσμου συνειδητοποίησα ότι ο κυπριακός λαός δεν έχει χάσει την ανθρωπιά του και τη συμπόνια του για τον συνάνθρωπό του. Υπάρχει πολλή αγάπη.

Θα πρόδιδε την Ελένη...

Πιστεύεις ότι το γεγονός ότι είναι κυπριακή ιστορία συνετέλεσε στην επιτυχία του βιβλίου;

Ναι, σίγουρα.

Άρα στην Ελλάδα, ίσως, οι Ελλαδίτες να μην το αγαπήσουν τόσο;

Δεν ξέρω πώς θα αισθανθούν οι Ελλαδίτες διαβάζοντάς το. Ένας μεγάλος ελληνικός εκδοτικός οίκος μου ζήτησε να διασκευάσουμε την ιστορία ότι έγινε στην Κρήτη. Αυτό δεν το δέχθηκα διότι θα πρόδιδε την Ελένη, το βιβλίο, και τους αναγνώστες που το διάβασαν, ίσως και τον τόπο μου.

Μετά την επιτυχία του βιβλίου «Ελένη η πόρνη», σκέφτεσαι να γράψεις κι άλλο βιβλίο;

Δεν ξέρω. Δεν είναι κάτι το οποίο σκέφτομαι τώρα. Πιθανόν ναι, δεν το αποκλείω. Αυτή τη στιγμή νιώθω ότι έδωσα στον κόσμο ό,τι όφειλα και μπορούσα να δώσω. Δεν ξέρω αν προκύψει και κάτι άλλο στο μέλλον.

Αρχαία τραγωδία

πηγή: η σημερινή
Η ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΧΡΟΝΗ Ελένη Ευαγγέλου, από την Πάφο, βιάζεται από τον ίδιό της τον πατέρα, με τη συγκατάθεση της μητέρας της. Την επομένη βρίσκεται εγκαταλειμμένη στους δρόμους και καταλήγει στη γνωστή Πλατεία Ηρώων στη Λεμεσό. Η μόνη διέξοδος για να ζήσει είναι η πορνεία. Η ζωή που ξετυλίγεται μπροστά στη δεκαπεντάχρονη μοιάζει με αρχαία τραγωδία. Πατρόνες, νταβατζήδες, δύο αποτυχημένοι έρωτες, μία έκτρωση χωρίς τη θέλησή της, η κοινωνία να μην της επιτρέπει να βγει από την κόλαση της πορνείας (λόγω προκατάληψης) και ένας Γολγοθάς τον οποίο βιώνει μέχρι και σήμερα, που έπαψε να εκδίδεται. Δυστυχώς, στην τραγωδία της Ελένης, της πρώην ιερόδουλης, καμιά κάθαρση και κανένα αίσιο τέλος δεν φαίνεται να υπάρχει. Σήμερα για να ζήσει, πουλάει λουλούδια και ζει μόνη και αβοήθητη κάπου στη Λεμεσό.

Info: Το βιβλίο στοιχίζει €20 και αγοράζοντάς το κανείς συμβάλλει στην ίδρυση καταφυγίου για τις ιερόδουλες. Με τη συγγραφέα μπορεί κανείς να επικοινωνήσει στο 96537567.

ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΕΝ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ Η ΕΛΕΝΗ Η ΠΟΡΝΗ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕΙ
(ΣΕ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ) 

http://www.tvlandgr.com/2010/09/eleni-i-porni-antenna.html

http://www.ant1.com.cy/nqcontent.cfm?a_id=9045&tt=graphic&lang=L1#episodeinfo

O ANTΡΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

Μπορεί ο γάμος να αυξάνει το προσδόκιμο επιβίωσης, υπάρχει όμως ένας βασικός κανόνας: ο άντρας να είναι μεγαλύτερος από τη γυναίκα. Σύμφωνα με νέα μελέτη, ο γάμος με νεαρότερο άνδρα «κλέβει» χρόνια από μια γυναίκα, ενώ ο γάμος με νεαρότερη γυναίκα «προσθέτει» χρόνια στον άνδρα...

Σύμφωνα με την έρευνα, που έκαναν γερμανοί ειδικοί, γυναίκες που είναι από επτά έως εννέα χρόνια μεγαλύτερες από το σύζυγό τους έχουν 20% υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας. Στον αντίποδα, όταν στο ζευγάρι η γυναίκα είναι μικρότερη, τα χρόνια ζωής του άνδρα αυξάνουν σημαντικά.

Η έρευνα έγινε από ερευνητές του γερμανικού Ινστιτούτου Δημογραφικών Ερευνών «MaxPlanck» και βασίστηκε στην ανάλυση ιατρικών αρχείων περίπου δύο εκατομμυρίων ζευγαριών από τη Δανία.

Η ανάλυση κατέδειξε ότι ένας άνδρας που είναι μικρότερος κατά επτά έως εννέα χρόνια από τη γυναίκα του, έχει 11% μεγαλύτερο προσδόκιμο επιβίωσης, σε σχέση κάποιον που έχει ίδια ηλικία με τη σύζυγό του.
Σύμφωνα με τον Sven Drefalhl, υπέυθυνο της μελέτης, παραμένει ασαφές γιατί υπάρχει αυτή η ανισότητα στη διαφορετική επίπτωση που έχει στα δύο φύλα η «ψαλίδα» στη διαφορά ηλικίας μεταξύ των συζύγων.
Μια πιθανή ερμηνεία είναι ότι με τις διαφορετικές φιλίες που αναπτύσσουν άνδρες και γυναίκες στη διάρκεια της ζωής τους, οι οποίες φέρονται να έχουν ψυχολογικά οφέλη.
Μία άλλη εικασία που έκαναν οι ειδικοί, είναι ότι τα ζευγάρια στα οποία ο άνδρας είναι πολύ πιο νέος, παραβιάζουν τα κοινωνικά ήθη και συνεπώς υφίστανται υποσυνείδητα κοινωνικές «κυρώσεις» ως τίμημα, με την μορφή αυξημένου στρες στη ζωή τους, που πλήττει κυρίως τις γυναίκες και συρικνώνει το προσδόκιμο επιβίωσης τους.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Demography.

Περί "κολλημένων" και "μοντέρνων" γονέων

Με αφορμή μια συζήτηση περί σεξουαλικής διαπαιδαγώγισης

Πηγή: Μετάφραση από το βιβλίο του Danion Vasile: "Αμαρτίες νέες, αμαρτίες παλιές"

Κάποιες μητέρες συζητούσαν σ' ένα φόρουμ για τη σεξουαλική ζωή των εφήβων. Απ’ τη συζήτηση διάλεξα δύο απόψεις οι οποίες με λύπησαν: «αργά ή γρήγορα αυτά τα πράγματα συμβαίνουν και είναι πραγματικά ένα μεγάλο γεγονός στη ζωή των εφήβων. Πιστεύω ότι ένα τέτοιο γεγονός δεν πρέπει να το επισκιάσουμε με λύπη όσο τα παιδιά ξέρουν να προστατεύονται, να κατανοούν το ένα το άλλο και να αισθάνονται ευτυχισμένα ..»

«Εγώ είμαι η μητέρα μιας δεσποινίδας 12 ετών. Να σας πω πώς βλέπω εγώ τα πράγματα με τη σεξουαλική ζωή. Πρώτα απ’ όλα εγώ συζητώ τα πάντα μαζί της… Ήδη έχουμε καλύψει τα προβλήματα που αφορούν στο σεξ, τις στάσεις, τα αντισυλληπτικά, τη γέννηση, τον αυνανισμό, τους ομοφυλόφιλους… Αυτό γιατί δεν θέλω να συζητάει αυτά τα θέματα με άλλα παιδιά και να σχηματίζει λανθασμένες απόψεις.. Οι συζητήσεις μας είναι πάντοτε σοβαρές αλλά με έναν τρόπο εύθυμο, σαν δύο φίλες έτσι ώστε να μην αισθάνεται ντροπή… Πάντοτε όταν συζητάμε της λέω ότι η απόφαση για το πότε θ’ αρχίσει τη σεξουαλική της ζωή είναι δικής της, αλλά και η ανάληψη των ευθυνών».

Τι "σούπερ γονείς" θα πουν κάποιοι αναγνώστες, σκεφτόμενοι πόσο ηθικολόγοι και «κολλημένοι» είναι οι δικοί τους γονείς, οι οποίοι αν ήξεραν με τι ασχολούνται τα βλαστάρια τους, θα έκαναν τρομερή φασαρία.

Πριν μιλήσουμε γι’ αυτούς τους «σούπερ γονείς» να μιλήσουμε πρώτα για τους "κολλημένους γονείς"… Λίγοι απ’ αυτούς ήταν πιστοί στα νιάτα τους. Οι πιο πολλοί έζησαν μια ζωή στην αμαρτία και στην ακολασία και τώρα έχουν μοναδικό σκοπό πώς να προστατεύσουν τα παιδιά από τις αμαρτίες τις οποίοι οι ίδιοι έκαναν στα νιάτα τους. Αλλά ακριβώς επειδή δεν έζησαν μια χριστιανική ζωή στα νιάτα τους δεν ξέρουν πώς να μάθουν τα παιδιά τους να κρατήσουν μια ισορροπία στη ζωή τους δηλ. πώς να βοηθήσουν τα παιδία να ζήσουν μια ωραία εφηβεία. Τους εκνευρίζουν με μία σειρά από όχι τα οποία φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα. Επειδή με τη συνεχή επανάληψη αυτών των όχι, οι γονείς δεν τους βοηθούν να γνωρίσουν το Θεό. Σαν να ακούω μερικές φορές να αμύνονται «πώς δε βοηθήσαμε τα παιδιά μας; Από μικρά τα παίρναμε κάθε Κυριακή στην Εκκλησία, κάναμε προσευχή πρωί και βράδυ … Κάναμε ότι μπορούσαμε».

«Σημαίνει ότι κάνατε κάπως λίγα..» θα τους απαντούσαν τα παιδία με λύπη στην ψυχή… Τα παιδία έχουν ανάγκη να δουν στους γονείς τους μοντέλα. Να δουν ότι οι γονείς τους είναι πιο όμορφοι ψυχικά από άλλους γονείς οι οποίοι ποτέ δεν εκκλησιάζονται, να αισθανθούν μια αγάπη που λείπει από άλλες οικογένειες.

Πώς θα έπρεπε να είναι ο τέλειος γονέας; Αυτό δεν το ξέρω ούτε εγώ ακόμα, ψάχνω. Και αυτό που έμαθα είναι ότι δεν πρέπει να είναι ούτε εντελώς ανεκτικός ούτε πολύ αυστηρός. Έχω ακούσει ότι μεγάλο κακό κάνουν οι γονείς οι οποίοι επιθυμούν να έχουν παιδιά όσο πιο πιστά, θέλοντας να τα κάνουν ιερείς, καλόγερους, ή καλόγριες και επιβάλλουν στα παιδιά μια θρησκευτική ζωή πολύ αυστηρή. Συνήθως όταν μεγαλώνουν αυτά τα παιδιά και ξεφεύγουν από την επιρροή των γονιών τους, πέφτουν με τα μούτρα στην αμαρτία.

Αν έχετε τέτοιους γονείς οι οποίοι πήραν το ρόλο του οικιακού ιεροεξεταστή, θα είναι κάπως δύσκολο να ξεπεράσετε τη μπάρα που έχουν βάλει ανάμεσα σε εσάς και το Χριστό.. Αλλά πάρτε τη ζωή στα σοβαρά. Μπορείτε να ξεπεράσετε αυτή τη μπάρα... Κι αν η ζωή σας είναι καθαρή ίσως βαρεθούν να σας βάζουν χειροπέδες και να καταλάβουν ότι χρειάζεστε και ελευθερία. Και αναφέρθηκα πρώτα στους γονείς ιεροεξεταστές για να καταπραΰνω τη λύπη που μου προξένησαν οι «μοντέρνες» ιδέες που ανάφερα στην αρχή του άρθρου. Τα λόγια της μητέρας της 12χρονης με άφησαν άφωνο. Κι αν συζητούν για όλα αυτά από τώρα σε δέκα χρόνια τι θα έχει να της πει; Θα ζητήσει από την κόρη της να παραβρίσκεται και αυτή σε ομαδικά όργια στα οποία συμμετέχει για να διαπιστώσει αν όλα διεξάγονται σύμφωνα με τους κανόνες υγιεινής και τα ειδικά εγχειρίδια;

Έχω ακούσει για πολλούς παράξενους γονείς, παράξενους από τη χριστιανική οπτική, μιας και για το σύγχρονο ειδωλολατρικό κόσμο είναι φυσιολογικοί. Εφόσον λοιπόν υπάρχουν πολλοί γονιοί οι οποίοι δεν είναι ικανοί θα δώσουν μία ηθική αγωγή στα παιδία τους, εγώ θα παρακαλέσω αυτούς τους νέους

«Μην ακούτε αυτά που σας λένε οι γονείς σας αναφορικά με αυτά τα θέματα. Αν τους ακούσετε θα χάσετε την ψυχή σας…» Τέτοιοι άνθρωποι φέρουν ανάξια το όνομα του γονιού… Αγοράζουν στα παιδία τους τα πάντα, αλλά τους στερούν το πιο σημαντικό: την ψυχική ομορφιά…

Και τον καιρό που ήμουν καθηγητής Θεολόγος και δίδασκα έβλεπα γονιούς να πλησιάζουν την Εκκλησία χάριν στα παιδιά τους… Αυτοί οι γονιοί αναγνώρισαν τις ψυχικές τους ελλείψεις και δεν ντράπηκαν να τους καθοδηγήσουν τα παιδία τους στην Εκκλησία … Αλλά είδα και πολλούς (γονιούς) εντελώς αρνητικούς σε ότι έχει σχέση με την Εκκλησία. Γονείς οι οποίοι αφήνουν τα παιδιά τους να κάνουν του κεφαλιού τους, σε μια ηλικία όπου η ηθική διαπαιδαγώγηση αφήνει βαθιά τα ίχνη της.

Ένας από τους λόγους είναι ότι οι ίδιοι κάνουν μια ανήθικη ζωή… Μια από τις πιο έντονες αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων είναι η εικόνα δυο αδελφιών – το αγόρι ήταν τεσσάρων ετών και το κορίτσι μερικά χρόνια πιο μεγάλο – τα οποία προσπαθούσαν να κάνουν σεξ κοντά σ' ένα θάμνο στο πάρκο. Επειδή ήταν μικροί δεν κατάφερναν κάτι σπουδαίο. Εγώ και η παρέα μαζευτήκαμε γύρω τους και αυτοί δυσαρεστημένοι που τους χαλάσαμε το παιχνίδι σηκώθηκαν. Τι κάνετε εκεί; Τους ρωτήσαμε. Παίζουμε το γιατρό απάντησαν. Και πού ξέρετε πως έτσι παίζεται; Το ξέρω – είπε το κορίτσι – επειδή όταν φεύγει ο μπαμπάς έρχεται σπίτι ο γιατρός και έτσι κάνει με τη μαμά. Και τώρα βγήκαμε έξω γιατί είναι στο σπίτι ο γιατρός…

Θέλησαν και άλλα παιδιά να παίξουν το γιατρό με το κορίτσι αλλά εκείνο δεν ήθελε. Μάλλον η συνείδησή της τής έλεγε ότι αυτό που κάνει δεν είναι και τόσο καλό. Δε νομίζω ότι χρειάζονται πολλά επιχειρήματα για να δείξω ότι όταν οι γονείς κάνουν μία ανήθικη ζωή τα παιδιά δεν πρέπει ν’ ακούν τις συμβουλές τους. Ακόμη κι αν το κάνουν με «αγάπη».

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου οι γονείς δίνουν στα παιδιά τους απόλυτη ελευθερία να κάνουν ότι θέλουν επειδή ως παιδιά έζησαν απόλυτη τραυματικές εμπειρίες από γονείς πολύ αυστηρούς. Και γι’ αυτό τώρα λένε στα παιδιά τους: «Κάντε ότι θέλετε, εμείς δεν σας στερούμε την ελευθερία».

Κανείς δε λέγει ότι πρέπει να στερήσουμε την ελευθερία στους νέους. Αλλά οι νέοι έχουν ανάγκη από διαπαιδαγώγηση. Αλλιώς ακολουθούν λάθος δρόμους. Και τότε οι γονείς τραβούν τα μαλλιά τους που δεν τα διαπαιδαγώγησαν όπως έπρεπε. Οι γονείς πρέπει να βρουν τη "μέση οδό" Ούτε συνέχεια "όχι" ούτε όμως να κάνουν του κεφαλιού τους… Δυστυχώς ο διάβολος προτρέπει τους γονείς όλο και πιο επίμονα να μην ανακατεύονται στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Ναι ο διάβολος, ο μεγάλος χειραγωγός ενός μέρους των Μ.Μ.Ε.

Και τελειώνω με την ερώτηση: Πρέπει οι χριστιανοί γονείς να δίνουν χριστιανική αγωγή στα παιδιά τους;

Δύσκολη απάντηση σε μια τόσο σημαντική ερώτηση. Βέβαια την απάντηση μπορούν να τη δώσουν οι έμπειροι πνευματικοί μας. Και εγώ θα επαναλάβω την απάντηση που άκουσα από γονείς και πνευματικούς.

"Η σεξουαλική αγωγή πρέπει να γίνεται στη Χριστιανική οικογένεια με πολλή διάκριση. Τα παιδιά μας δε ζουν σε μια γυάλα. Μόνο που το περιβάλλον που ζουν τα παιδιά και ο ψυχικός χαρακτήρας του κάθε παιδιού είναι διαφορετικός. Με καθένα από τα παιδιά θα πρέπει οι Χριστιανοί γονείς να εφαρμόσουν διαφορετική μέθοδο, αφού συμβουλευτούν τον πνευματικό τους… Να καταλάβουν ότι αν λένε πολλά στα παιδιά θα εξάψουν τη φαντασία τους, ενώ αν δε μιλούν καθόλου στα παιδιά θα ψάξουν αλλού τις απαντήσεις. Σ’ αυτούς που θεωρούν της αμαρτία αρετή".

Προς ένα πιο λειτουργικό γάμο: εμπόδια και στόχοι (γ΄μέρος)

2) Η δεύτερη πτυχή της υπεροχής της γυναίκας που ανέφερα είναι η αντοχή της. Αντοχή σε όλα τα επίπεδα. Εμείς οι άνδρες όταν έχουμε 38 πυρετό είμαστε ερείπια. Δεν μπορούμε να πάμε ούτε στη δουλειά ούτε να κάνουμε τίποτα. Εσείς οι γυναίκες με 38 πυρετό εργάζεσθε μέσα στο σπίτι, και έξω από αυτό κάποιες φορές.
Ας εξετάσουμε την ψυχική αντοχή της γυναίκας μόνο σε ένα συγκεκριμένο θέμα ελλείψει χρόνου: στο γεγονός ότι έχοντας τη συναίσθηση της ευθύνης ως μητέρα, επωμίζεται κυρίως αυτή το βάρος της ανατροφής των παιδιών. Πολλές φορές, ή μάλλον κατά κανόνα, η γυναίκα θα ξυπνήσει τη νύχτα και θα ασχοληθεί με το μωρό και πολλές φορές γινόμαστε γελοίοι εμείς οι άντρες που λέμε το πρωί «Ά ωραία κοιμήθηκε απόψε το μωρό» για να πάρουμε την απάντηση «εσύ κοιμήθηκες ωραία, όχι το μωρό». Στο σημείο αυτό θα ήθελα να επισημάνω την προσοχή των γυναικών σε κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά μέσα στις οικογένειες (και καμιά φορά πιο συχνά ακόμα μέσα στις λεγόμενες χριστιανικές οικογένειες). Η πολύ καλή πρόθεση της γυναίκας να αναλάβη τις ευθύνες της στην ανατροφή των παιδιών περισσότερο από τον άνδρα, την οδηγεί στο άλλο άκρο. Στο να μονοπωλήσει αυτή τα παιδιά. ή με άλλα λόγια, όσο και αν ακούγεται σκληρό, να αφαιρέση τα παιδιά από τον πατέρα. Η αφαίρεση των παιδιών από το πατέρα δεν γίνεται απότομα, και καμιά φορά δεν το καταλαβαίνει ούτε η ίδια ότι το κάνει. Αποτέλεσμα του γεγονότος είναι να χαθεί η ισορροπία.
Η ισορροπία όμως εδώ για να είμαστε και δίκαιοι, δεν χάνεται μόνο από την γυναίκα. Χάνεται και από τους άνδρες, οι οποίοι πάρα πολλές φορές αδιαφορούμε για το ρόλο μας. Δεν θέλουμε να ασχοληθούμε με τα παιδιά μας!
Σπάνιο είναι, όμως, η γυναίκα να αντιληφθεί ότι πρέπει να βάλει και τον άνδρα της εξίσου στην ανατροφή των παιδιών. (όχι με την μορφή του τιμωρού, που θα έρθει το βράδυ και θα του πει «με σκάσανε» περιμένοντας να «χειροτονήσει» προκειμένου εκείνος να κρατήσει τον κακό ρόλο, και εκείνη να είναι καλή με τα παιδιά∙ όχι με αυτή την έννοια!). Πρέπει να του επιτρέψει να είναι κοντά στα παιδιά και να έχει γνώμη. Ένας ανεπαρκής ή κακός πατέρας, είναι προτιμότερος από έναν «όχι πατέρα». Αυτό ας το θυμόμαστε.
Και μου κάνει πολύ εντύπωση η αντίδραση της Παναγίας όταν ο Χριστός δώδεκα χρονών πήγε στα Ιεροσόλυμα και εκείνη μαζί με τον Ιωσήφ τον έψαχναν ώρες και μέρες Όταν τον βρήκαν, τελικά, εν μέσω των διδασκάλων στο Ναό να τους διδάσκει, έχετε προσέξει τι του είπε ταραγμένη και ανήσυχη η Παναγία; «Παιδί μου, ο Πατέρας σου και εγώ με πόνο ψυχής σε αναζητούσαμε!» «Ο πατέρας σου και εγώ», που δεν ήταν και πατέρας του! Κι όμως η Παναγιά του δίνει την θέση που του αρμόζει!
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να πω και κάτι άλλο. Ότι ένας τρόπος που η γυναίκα παγιδεύεται, είναι το γεγονός ότι μόλις γίνει μητέρα, ξεχνάει ότι είναι σύζυγος. Αυτό ακριβώς παθαίνουν και οι άνδρες. Αλλά οι γυναίκες επειδή έχουν φορτισθεί με το ρόλο της μητέρας περισσότερο από το ρόλο του πατέρα, το παθαίνουν πιο έντονα. Η συζυγία εγκαταλείπεται υπέρ της τεκνογονίας.
Μα η νέα ιδιότητα αυτή της μητέρας προέρχεται από την πρώτη. Έγινε μητέρα γιατί έγινε σύζυγος. Στη συζυγία της, στο σύντροφό της οφείλει τα παιδιά της. Επομένως τα νέα καθήκοντα σε καμία περίπτωση δεν σημαίνουν παραμέληση του πρώτου ρόλου. Γιατί τότε έρχονται τα πράγματα ανάποδα, και είναι σαν να λέμε με πολύ απλά λόγια «χρειαζόμουνα έναν άνθρωπο να κάνω παιδιά, και αφού τα απέκτησα μπορώ να τον κάνω στην άκρη. Όμως το ίδιο κάνουν και οι άνδρες στις γυναίκες πολλές φορές, σε σημείο που συχνά αναρωτιέται κανείς μήπως ο γάμος σε μερικούς ανθρώπους λειτουργεί ως πρόσχημα για να γίνουν γονείς. Ξεχνούν οι άνθρωποι ότι ξεκινούν μόνοι τους σαν σύζυγοι και θα παραμείνουν πάλι μόνοι τους. Αυτός δεν είναι ο προορισμός μας;
Τη συζυγία πρέπει να καλλιεργήσουμε, εκεί πάνω πρέπει να δουλέψουμε με όλη την δύναμη της ψυχής μας για να βαθύνουμε τη σχέση της αγάπης. Και όταν η συζυγία λειτουργεί καλά, θα χρειαστεί πολύ λιγότερα λόγια να πούμε προς τα παιδιά, γιατί τα παιδιά θα έχουν λάβει τα μηνύματα που είναι περιττό να διατυπώσουμε με λόγια.
Πολύ απλό και πρόχειρο παράδειγμα: φέρτε στο νου σας πώς υποδέχεστε τα παιδιά σας όταν έρχονται από το σχολείο (ιδίως κατά τις πρώτες τάξεις του δημοτικού) και πώς υποδέχεστε τον σύντροφό σας όταν έρχεται από τη δουλειά. Για σκεφτείτε…
3) Είπα ότι η τρίτη πτυχή στη γυναικεία υπεροχή είναι η πίστη στο θεό. Οι εκκλησιές γεμίζουν από γυναίκες. Οι εκκλησιές μας βασίζονται στις γυναίκες για εθελοντική προσφορά. Οι πρώτοι άνθρωποι που έμαθαν το μήνυμα της Αναστάσεως ήταν γυναίκες και ο σπόρος της χριστιανικής αγωγής πέφτει στη ψυχή των μικρών ανθρώπων από τις μητέρες. Δεν θα μπορούσε η εκκλησία να λειτουργεί τόσο καλά χωρίς το δυναμισμό που έχει η γυναικεία ψυχή.
Η γυναίκα μπορεί να έχει πράγματι περισσότερη πίστη στο Θεό, γιατί, αν θέλετε έχει λιγότερο εγωισμό από τον άνδρα ή, εν πάση περιπτώσει, έναν διαφορετικού τύπου εγωισμό, που τον εμποδίζει να στραφεί στο Θεό και να τον εμπιστευθεί. Και λειτουργεί πάρα πολύ με την λογική.
Όμως εδώ κάτι το οποίο μπαίνει σαν το σκουλήκι και μας χαλάει αυτό το σπουδαίο γεγονός, είναι ότι μερικές φορές η γυναίκα εκλαμβάνοντας την πίστη της λάθος, κινδυνεύει να βάλει το θεό ανάμεσα σε αυτή και τον άνδρα της. Και αυτό δεν γίνεται συνήθως σκόπιμα. Γίνεται μέσω της αγωγής που πήρε από την οικογένειά της. Το κορίτσι, δηλαδή, μεγαλώνει με μια αγωγή που το κάνει να φοβάται ή να απεχθάνεται ότι έχει σχέση με το άλλο φύλο και τη σεξουαλικότητα. Και έτσι μπορεί να φθάσει είτε στην αδιαφορία για αυτά τα θέματα, είτε στη απέχθεια, είτε σε φόβο και άγχος. Αν η γυναίκα βρίσκεται μέσα στο χώρο της εκκλησίας αυτό της προσφέρει, ένα πρόσφορο τρόπο, έτσι ώστε το πρόβλημα να μην εμφανίζεται ως δικό της, αλλά να μπορεί να προβάλει επιχειρήματα του τύπου «ο Θεός λέει...» ή «η εκκλησία λέει…» και έτσι ο Θεός να μπαίνει ανάμεσά τους. Ο Θεός είναι πολλές φορές συκοφαντημένος στους άνδρες από τις γυναίκες τους.
Τα προβλήματα που δημιουργούνται από την κατάσταση αυτή είναι περιττό να τα αναφέρει κανείς∙ τα γνωρίζουμε. Έχουμε μεγάλο ποσοστό σεξουαλικής ψυχρότητας από την πλευρά των γυναικών μας, περισσότερο από την πλευρά των πιστών.
Θέλουμε την πίστη της γυναίκας, που κρύβει πολύ μεγάλο δυναμισμό, αλλά τη θέλουμε χωρίς αυτή την παρενέργειά της.
Θέλουμε την αντοχή της χωρίς την υπερβολική φιλοδοξία να πάρει τα παιδιά στη πλάτη της μόνη της.
Θέλουμε τον πλούσιο συναισθηματικό κόσμο της, χωρίς εκείνα τα συναισθήματα που δηλητηριάζουν τα άλλα συναισθήματα, που περιμένουμε να χαρούμε.
Ίσως θέλουμε πολλά. Δεν ξέρω αν είναι πολλά ή λίγα! Είναι αυτά που οι άνδρες ζητούν από τις γυναίκες, και είμαι σίγουρος ότι και οι γυναίκες ζητούν από τους άνδρες τους άλλα τόσα!
Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι αν η κριτική ακούστηκε εντονότερη από την απαρίθμηση των αρετών, αυτό δεν οφείλεται στο γεγονός ότι τα ελαττώματα των γυναικών είναι περισσότερα από τα προτερήματα, αλλά γιατί πνευματικά δεν μας κάνει καλό να ακούμε επαίνους.
Συμπέρασμα.
Ο γάμος είναι μία ευχάριστη εμπειρία. Δημιουργήθηκε για να περνάμε καλά, και να αποδίδουμε καρπούς είτε αυτοί είναι τα παιδιά μας, είτε είναι η δημιουργικότητα στη ζωή μας. Οι οικογένειες στις οποίες τα όρια και οι ρόλοι είναι ξεκάθαροι, η εκτίμηση του ενός προς τον άλλον είναι φανερή και ο διάλογος χρησιμοποιείται για να διαλευκάνει τις παρεξηγήσεις. Αυτές είναι οι οικογένειες που περνάνε καλά.
Αντίθετα ὅταν τα όρια είναι ασαφή και δυσδιάκριτα, η αλληλοεκτίμηση υστερεί, και ο διάλογος χρησιμοποιείται για να πείσουμε τον άλλον να αλλάξει. Τότε η ζωή είναι δύσκολη.
Καλούμαστε να δούμε πού βρισκόμαστε και να πάρουμε τις αποφάσεις μας.
Σας εύχομαι βίον ανθόσπαρτο.

Προς ένα πιο λειτουργικό γάμο: εμπόδια και στόχοι (β΄ μέρος)

Ένα άλλο στοιχείο της επικοινωνίας είναι ο διάλογος, ιδιαιτέρα για τα δύσκολα θέματα και τα δύσκολα συναισθήματα. Σε ένα βιβλίο, το Γεροντικό, συνάντησα ένα παράδειγμα που αναφέρεται στο εξής περιστατικό: Ήταν ένας γέροντας και είχε έναν υποτακτικό, και πήγαιναν στην έρημο. Εκεί που πήγαιναν λέει ο γεροντότερος στον υποτακτικό: «επειδή είμαι γέρος θ’ αργήσω. Πήγαινε εσύ μπροστά … και θα σε φτάσω». Εκεί που πήγαινε ο νέος συναντά στον δρόμο έναν Ιερέα των ειδώλων (ήταν 3ος ή 4ος αιώνας). Συνάντησε, λοιπόν, όχι έναν ειδωλολάτρη, αλλά τον Ιερέα των ειδώλων, ο οποίος κουβαλούσε ένα κιβώτιο. Μόλις τον βλέπει αρχίζει να τον βρίζει «…σατανά.. ειδωλολάτρη…» και παίρνει πέτρες και τον πετροβολούσε… Αφήνει ο ειδωλολάτρης κάτω το κιβώτιο και αφού αρπάζει τον νεαρό, τον κάνει τόπι στο ξύλο. Σε λίγο βαδίζοντας φτάνει ο ειδωλολάτρης τον γέροντα. Μόλις τον βλέπει ο γέροντας να κουβαλάει το κιβώτιο του λέει: «πολύ κοπιάζεις άνθρωπέ μου». Μόλις το ακούει αυτό ο ειδωλολάτρης του λέει: «για κάτσε ρε άνθρωπε, τι μου λες; Εγώ είμαι Ιερέας των ειδώλων, και συ Ιερέας των Χριστιανών και μου λες τέτοια κουβέντα; Τι άνθρωπος είσαι εσύ;» Και να μην σας τα πολυλογώ, παράτησε τα είδωλα και έγινε λέει ο γέροντας χριστιανός!
Έχουμε, λοιπόν, εδώ τη συνάντηση δυο κόσμων. Είναι αντίπαλοι. Και αντί να τον πετροβολήσει όπως έκανε ο νέος υποτακτικός, αντί να του δείξει την διαφορά του, του είπε ότι κοπιάζει, του έδειξε ότι αναγνωρίζει ό,τι κάτι κάνει• και βέβαια αυτό το έκανε σε ποιον; Στον εχθρό του! Εμείς είμαστε παντρεμένοι (ή και δεσμευμένοι) και όταν μιλάμε στον σύντροφό μας, μιλάμε για να του πούμε μόνο (!!!) τι πρέπει να αλλάξει και κυρίως τι δεν κάνει σωστό. Και όταν λέμε στον άλλο «άλλαξε εκείνο» θα αντιδράσει όπως ο ειδωλολάτρης. Θα προσπαθήσει να αλλάξει εμάς! Πώς; Με επίθεση. Όταν όμως του σώσουμε τον εγωισμό του, «ότι προσπαθεί να κάνει κάτι», από εκεί και μετά θα γίνει μία συζήτηση γύρω από το τι δεν πάει καλά, τι δεν καταφέρνουμε.
Αν κανείς δει τα πράγματα λίγο διαφορετικά αναπτύσσεται μία πιο βαθιά σχέση, και κατανοούμε πιο βαθιά τον εαυτό μας, και βιώνουμε μία άλλη άποψη για τη ζωή.
Ενώ λοιπόν προσπαθούμε, για την πολυπόθητη ευτυχία μας… έχουμε κάποια εμπόδια! Αυτά προκύπτουν επειδή 1) δυσκολευόμαστε να βάλουμε τα όρια στους γονείς μας. Δυσκολευόμαστε γιατί φοβόμαστε ότι αν δεν δείξουμε σεβασμό στους γονείς μας, αν δεν δεχτούμε την στήριξή τους, θα είναι σαν να τους διώχνουμε, σαν να τους λέμε ότι δεν τους θέλουμε. Όμως άλλο είναι να σέβεσαι τον γονιό σου, και άλλο να αποφασίζει εκείνος για σένα. Στην αρχή του γάμου όλα τα ζευγάρια έχουν δυσκολίες, είτε είναι οικονομικές, είτε προκύπτουν από την κοινή ζωή, δεν μπορούν, δηλαδή, να τα καταφέρουν στη σχέση. Ποια νοικοκυρά, 20 ή 25 χρονών ξέρει να μαγειρεύει όπως η μάνα της; Θα τα μάθει στη πορεία. Δεν χρειάζεται να είναι η μητέρα να μαγειρεύει για την κόρη, γιατί έτσι η κόρη δεν θα μάθει ποτέ!
2) Το άλλο εμπόδιο προκύπτει από δύο παράγοντες: α) από τη δυσκολία που έχουμε να επικοινωνήσουμε και β) από τον διάλογο.
Όσον αφορά στον πρώτο, το κυριότερο είναι το πόσο δυσκολευόμαστε να εκτιμήσουμε τα καλά του αλλού. Εδώ παλεύουμε μεταξύ του πόσο ψηλά είμαστε εμείς και του πόσο χαμηλά είναι ο σύντροφός μας. Δηλαδή, δε λέμε μία καλή κουβέντα για τον άλλον αλλά επισημαίνουμε μόνο τα λάθη του. Θυμούμαι ένα ρεμπέτικο τραγούδι που περιγράφει πολύ χαρακτηριστικά αυτήν την περίπτωση. Λέει ο μάγκας άντρας για την γυναίκα του «Ήσουνα τι ήσουνα, μια παξιμαδοκλέφτρα, και τώρα που σε πήρα εγώ γυρεύεις σούρτα φέρτα». Εδώ έχουμε έναν άντρα ο οποίος υποτιμάει πάρα πολύ την γυναίκα του, και θεωρεί τον εαυτό του μάγκα! Και βεβαίως ξεχνάει αυτός που τα λέει, ότι ο ίδιος παντρεύτηκε αυτή τη γυναίκα. Αν ήταν μάγκας, γιατί να πάρει την παξιμαδοκλέφτρα, και να μην πάρει αυτή που είχε τα παξιμάδια; Διότι δεν τολμούσε, δεν μπορούσε, αλλά και δεν άντεχε να κάνει μία ισότιμη σχέση!
Όσον αφορά στον διάλογο πρέπει να ξέρουμε ότι ο διάλογος είναι απαραίτητος ακόμα και στις δύσκολες στιγμές. Είναι όμως δύσκολο να ακολουθήσουμε αυτή τη συμβουλή, γιατί πολλές φορές συμβαίνει το εξής: βλέπουμε μόνο την μία πλευρά του φεγγαριού• βλέποντας, δηλαδή, ένα καλό στοιχείο, λέμε ότι ο σύντροφος στην ολότητά του είναι καλός, ή αντίθετα βλέποντας κάτι που δεν μας αρέσει λέμε, ότι γενικά ο σύντροφος δεν μας αρέσει. Είναι, λοιπόν, άδικο ενώ ο/η σύντροφός μας έχει και τις δυο πλευρές, μόνο η μία πλευρά να μετατρέπεται μέσα μας σε καταστροφή και σε απελπισία. Πώς είναι δυνατόν ο σύντροφός μας να μην έχει κάτι άσχημο; Δεν υπάρχει άνθρωπος που να τα έχει όλα καλά. Και βέβαια όταν εντοπίσουμε στον άλλον το αδύνατο σημείο, εκείνος δεν θα θελήσει να το αλλάξει αλλά να το κρύψει και αυτόματα να βρει και σε εμάς τα δικά μας αδύνατα σημεία. Άρα η λύση είναι μία. Να σκεφτούμε ότι το φεγγάρι γυρίζει, ότι έχει και άλλες πλευρές. Το ίδιο συμβαίνει και με τον σύντροφό μας. Πρέπει, λοιπόν, να σταθούμε στις καλές του πλευρές για να μπορέσουμε να δούμε τι θα κάνουμε με τις άλλες.

Θα ήθελα ακόμα να αναφερθώ σε κάποιες απόψεις για τις γυναίκες του σήμερα, αλλά και τις γυναίκες του αύριο. Και αυτό γιατί πολλά ακούγονται δίκαια αλλά και άδικα τις πιο πολλές φορές εναντίον των γυναικών. Θα ήθελα, λοιπόν, να μου επιτρέψετε να βοηθήσω στην αποφυγή αυτής της παρανοήσεως, βοηθώντας έτσι στη καλύτερη λειτουργικότητα του γάμου.

Ο Παπαδιαμάντης σε ένα διήγημά του μιλάει για μια γυναίκα που είναι στην εκκλησία με το μωρό της αγκαλιά και πάει ένας επίτροπος με υπερβάλλοντα ζήλο να της πει να κάνη ησυχία, με αποτέλεσμα ο ίδιος κάνει περισσότερη φασαρία από το μωρό... Και συμπληρώνει ο Παπαδιαμάντης «και μετά σου λένε πως οι άνδρες είναι δήθεν εξυπνότεροι των γυναικών!...»
Οι ειδικοί αποφαίνονται ότι η γυναίκα έχει 1) περισσότερο συναίσθημα από τον άντρα, 2) περισσότερη αντοχή και 3) περισσότερη πίστη στο Θεό. Όταν όμως κάποιος δεν ξέρει την δύναμή του ή την χρησιμοποιεί λάθος τότε γίνεται επικίνδυνος. Ξέρετε, όσο πιο μεγάλη δύναμη έχεις, το λάθος σου είναι όλο και πιο καταστροφικό. Ας αναλύσουμε λίγο το κάθε χαρακτηριστικό της γυναίκας ξεχωριστά.

1) Η γυναίκα έχει περισσότερο συναίσθημα:
Έχει την δυνατότητα να συνεισφέρει μέσα στην οικογένειά της, κυρίως με το συναίσθημα, ενώ ο άντρας κυρίως με τη λογική. Υπάρχουν βέβαια και οικογένειες με διαφοροποιήσεις, αλλά κατά κανόνα η γυναίκα αποτελεί την καρδιά της οικογένειας ενώ ο άνδρας το μυαλό της.
Όταν μιλάμε για συναισθήματα, εννοούμε τα συναισθήματα της αγάπης, της τρυφερότητας, της καλοσύνης και κυρίως την ικανότητα να νοιώθει, πως νοιώθει ο άλλος, να μπαίνει στη θέση του. Κάτι που είναι προϋπόθεση για την Αγάπη.
Αυτή την τελευταία ικανότητα, η γυναίκα εξασκείται από νωρίς να την αποκτήσει. Ήδη από την εγκυμοσύνη! Συγγραφείς, ψυχολόγοι και ψυχαναλυτές έχουν περιγράψει την κατάσταση της εγκυμοσύνης, ως μια κατάσταση στην οποία η γυναίκα για πρώτη φορά, με τόσο έντονο τρόπο, μαθαίνει να μπαίνει στη θέση του άλλου. Και επειδή εξασκείται σε αυτό, μπορεί σιγά- σιγά να το εφαρμόσει και σε άλλες πτυχές της ζωής της οικογένειας. Να μπορεί, ας πούμε, να αισθανθεί τι έχει ανάγκη το παιδί της την ώρα που είναι στεναχωρημένο, την ώρα που είναι άρρωστο, την ώρα που είναι απογοητευμένο, και αντίστοιχα τι έχει ανάγκη ο άντρας της. Έχει, δηλαδή, μεγαλύτερη ικανότητα να συλλαμβάνει τα αισθήματα του άλλου και να συντονίζεται προς αυτά. Αυτό θα ήταν η ευτυχής χρήση του συναισθηματικού κόσμου της γυναίκας.
Στη πράξη γνωρίζουμε ότι δεν συμβαίνει αυτό πάντοτε. Γιατί εκτός από τα ευχάριστα συναισθήματα της αγάπης, της τρυφερότητας και της κατανοήσεως, η γυναίκα μπορεί να είναι επιρρεπής σε δυσάρεστα συναισθήματα, πιο έντονα από τον άνδρα, επειδή έχει μεγαλύτερη συναισθηματική δύναμη. Από τα αρνητικά συναισθήματα διαλέξαμε να σταθούμε σε δύο, που είναι αρκετά συνηθισμένα μέσα στην οικογένεια. Στη ζήλεια και στη μνησικακία.
Η ζήλεια είναι μια κακή χρήση της συναισθηματικότητας της γυναίκας, και οφείλεται στο γεγονός ότι οι περισσότερες γυναίκες από κορίτσια μεγαλώνουν με κάποια αίσθηση μειονεξίας σε σχέση με τους άνδρες. Αυτό τους μεταδίδεται κατά την αγωγή και την ανατροφή τους. «Κάτι λείπει» δήθεν στη γυναίκα• κάτι που οι άνδρες το έχουν. Αυτό το αίσθημα της μειονεξίας, όταν η γυναίκα μεγαλώσει και μπει μέσα στην ενεργό ζωή, μπορεί να εκδηλωθεί ως ζήλεια, όχι πια προς τους άνδρες, αλλά ζήλεια προς κάτι που το έχει μια άλλη γυναίκα, με αποκορύφωμα την ερωτική αντιζηλία.! και η ζήλεια κατατρώγει την ψυχή της γυναίκας και επιδρά στην εκδήλωση των ευχάριστων συναισθημάτων, δηλ. δεν μπορεί να αγαπήσει, δεν μπορεί να δείξει την τρυφερότητά της, δεν μπορεί να δείξει το δυναμισμό της.
Το δεύτερο συναίσθημα που απειλεί τον συναισθηματικό κόσμο της γυναίκας είναι, σύμφωνα με τους πατέρες της εκκλησίας μας ένα από τα πιο δύσκολα να αντιμετωπιστούν αφού αποτελεί ένα από τα πιο δύσκολα πάθη• είναι η μνησικακία.
Μνησικακία θα πει όχι απλά να θυμάμαι ζωντανά, το κακό που μου έκανε κάποιος, το πόσο με πλήγωσε, και να θέλω να τον εκδικηθώ- δεν είναι μόνο αυτό. Μνησικακία μπορεί να έχω ακόμα, και όταν δεν μου περνάει ποτέ από το νου, το κακό που μου έκανε ο άλλος, και εν προκειμένω ο σύντροφος μου, (που με πίκρανε μιλώντας μου άσχημα, που με απογοήτευσε, που με πρόσβαλε δημόσια κ.τ.λ.) μπορεί αυτό να μην έρχεται στο νου μας, και παρόλα αυτά να έχουμε μνησικακία.
Πώς εκδηλώνεται η μνησικακία; Εκδηλώνεται με μια γενική αναδίπλωση του ψυχισμού της γυναίκας- συζύγου, που δεν ανοίγεται μέσα στη σχέση της συζυγίας, δεν καταθέτει τον εαυτό της και την προσωπικότητά της ,δεν βγάζει την αγάπη της, εξαιτίας του κακού που της συνέβη. Αυτό είναι μνησικακία. Και για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να πούμε ότι πάρα πολλές φορές οι άντρες δίνουμε την αφορμή ώστε να μνησικακεί η γυναίκα εις βάρος μας.

Προς ένα πιο λειτουργικό γάμο: εμπόδια και στόχοι (πρώτο μέρος)

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να οριστεί η λειτουργική οικογένεια. Εγώ θα αναφερθώ μόνον σε έναν και στη συνέχεια θα μιλήσω για τους στόχους που πρέπει να θέτουμε.
Μια οικογένεια που λειτουργεί καλά ή αρκετά καλά, φαίνεται από τους εξής παράγοντες:

1) να διευκολύνει τη διαδικασία ανάπτυξης της προσωπικότητας κάθε μέλους, δηλ βοηθάει τον καθένα, και τον άντρα, και την γυναίκα και τα παιδιά ξεχωριστά, να γίνουν ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Αυτό σημαίνει ότι ο άντρας και η γυναίκα όταν παντρεύονται δεν είναι τελειωμένοι στην ανάπτυξή τους αλλά βρίσκονται σε εξέλιξη, μια εξέλιξη που συνεχίζεται καθημερινά και που μπορεί μέσα στον γάμο να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο. Παράλληλα με την ανάπτυξη του άνδρα και της γυναίκας, δίνεται η δυνατότητα να αναπτυχθούν και τα παιδιά που θα έρθουν, αν έρθουν βεβαίως.

2) να έχει την ικανότητα να προσαρμόζεται στις αλλαγές που έρχονται, έχει, δηλαδή, μια ευλυγισία και όσο δύσκολα και να έρθουν τα πράγματα, βρίσκει ένα τρόπο να αντέξει στις δύσκολες στιγμές και από τις δυσκολίες να προχωρά πιο πέρα.

3) να δίνει την δυνατότητα στα μέλη της να επικοινωνούν τα συναισθήματά τους, τις σκέψεις τους, τις πληροφορίες τους, να μορφώνονται, να καλλιεργούνται, να ωριμάζουν, και

4) να βοηθάει τα μέλη της να έχουν ξεκάθαρους ρόλους στη ζωή, να έχουν ξεκάθαρη μέσα τους την έννοια του άνδρα, της γυναίκας, να ταυτοποιηθούν δηλαδή με το φύλο τους. Τέλος, η λειτουργική οικογένεια κάνει ξεκάθαρα τα όρια μεταξύ των γενεών, γονείς, παιδιά, πατρική οικογένεια, πεθερικά, κ.τ.λ.
Με λίγα λόγια μια οικογένεια που λειτουργεί καλά, επιτυγχάνει το σκοπό της. Όταν συγκροτείται η νέα οικογένεια, όλοι θέλουν να επιτύχουν μια ευτυχισμένη ζωή, όλοι εύχονται στο ζευγάρι «βίον ανθόσπαρτον» και το ζευγάρι κυρίως το πιστεύει, και το ελπίζει.
Τώρα ας δούμε τι σημαίνει οικογένεια; Τι σημαίνει και για σας άραγε οικογένεια; Μπορεί να αναφερόμαστε γενικά στην οικογένεια, αλλά κάθε οικογένεια δεν είναι το ίδιο πράγμα. Υπάρχουν θα έλεγε κάποιος πολλά μοντέλα οικογένειας. Μία ερευνητική ομάδα είχε πάει σε ένα χωριό των Ιωαννίνων και εκεί συνάντησε, έναν παππού, τον γιό του, που ήταν 45 περίπου χρόνων, και τον εγγονό ο οποίος ήταν φοιτητής. Έμεναν δε στο ίδιο σπίτι!
Ρωτήθηκε λοιπόν ο παππούς «για ποιο λόγο παντρεύτηκες;» και αυτός αγριοκοιτάζοντάς τον του λέει: «Έτσι είναι η ζωή. Άκου ερώτηση!» (Για αυτόν το να παντρευτεί ήταν αυτονόητο.)
Στη συνέχεια έκαναν την ίδια ερώτηση στον πατέρα, «εσείς για ποιο λόγο παντρευτήκατε;» Και αυτός απάντησε εγώ παντρεύτηκα την γυναίκα μου για να κάνουμε παιδιά, να κάνουμε οικογένεια.». (Για αυτόν σκοπός του γάμου του ήταν τα παιδιά.)
Ρώτησαν τέλος και τον νεαρό φοιτητή, «εσύ για ποιο λόγο θα παντρευτείς;» Αυτός γέλασε και είπε: «κοιτάξτε, αν θα παντρευτώ, (δεν θέτει τον γάμο ως κάτι το αυτονόητο) θα παντρευτώ για να είμαι με την κοπέλα μου• δεν ξέρω μέχρι πότε θα την αγαπώ και βέβαια θα απαιτώ να με αγαπάει… με ευτυχία… με ένα, το πολύ δύο παιδιά… κ.λ.π.»
Ενώ και οι τρεις μίλησαν για το γάμο, έχουμε τρεις διαφορετικές αντιλήψεις, για το τι σημαίνει γάμος, και για το λόγο που παντρεύονται οι άνθρωποι.
Δυστυχώς όμως, βλέπουμε πολύ συχνά, συζυγικές σχέσεις να είναι διαταραγμένες -και έντονα πολλές φορές. Στις περιπτώσεις αυτές ο ένας σύντροφος, δεν ελπίζει στον άλλον, ο ένας σύντροφος, χωρίζει από τον άλλον μένοντας πολλές φορές και στο ίδιο σπίτι, ζώντας όπως λέμε συμβατικά!
Αυτά όμως δεν ισχύουν για κάποιον που ετοιμάζεται να παντρευτεί.. Και εσείς κάποτε….. θα έρθετε στο Ναό μας, ντυμένοι Γαμπρός και Νύφη, για να κάνουμε την «επίσημη τελετή» του Γάμου σας, που η Εκκλησία τη λέει Μυστήριο! Έτσι θα αρχίσετε και επίσημα την δική σας οικογένεια. Θα ήθελα να σταθώ στη φράση «επίσημη τελετή», για να τονίσω την πολύ μεγάλη σημασία που έχει το να ξέρουμε ότι δεν είναι τυχαία η επισημότητα που υπάρχει στην τελετή του Γάμου.
Η επισημότητα, βέβαια, δεν έχει να κάνει τόσο με τα λουλούδια, τους πολυελαίους, τις χορωδίες και όλα αυτά, αλλά με το ότι οι δυο άνθρωποι, παρουσία τρίτων ομολογούν και συνομολογούν ότι θα ζήσουν «τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής» τους μαζί. Αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία και διαφοροποιεί τους ανθρώπους που συζούν από τους ανθρώπους που είναι παντρεμένοι. Δεν είναι παντρεμένοι δύο άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν δώσει μία τέτοια ομολογία, έστω και αν ζουν μαζί όλη τους τη ζωή.
Αφού τελειώσει η τελετή του γάμου, το μικρό ή το μεγάλο γλέντι του γάμου αλλά και η πρώτη νύχτα του Γάμου και το ταξίδι του μέλιτος, αρχίζουν συνήθως οι «μάχες» για τους ρόλους, τους νέους ρόλους μέσα στη νέα οικογένεια, και για τα όρια αυτής της οικογένειας. Πριν ήταν δυο άνθρωποι, τώρα δεν είναι δυο, αλλά είναι κάτι άλλο, είναι ένα νέο ζευγάρι. Όπως λέγεται στη ψυχολογία, το ζευγάρι δεν είναι μόνο ένας και ένας άνθρωπος, αλλά είναι και κάτι άλλο! Είναι ζευγάρι και πρέπει να καθορίσει τους ρόλους του• και προσπαθεί…
Το πρώτο είναι ότι έχουμε μία καινούρια οικογένεια, η οποία σέβεται και εκτιμά τους άλλους, όμως έχει τη δική της δομή, τη δική της ουσία, και μόνη της παίρνει αποφάσεις είτε εύκολα, είτε δύσκολα! Είναι πολύ σημαντικό το νέο ζευγάρι να βάλει ένα όριο γύρω του, σε σχέση με τις άλλες οικογένειες. Πολλές φορές βλέπουμε ότι οι γονείς των νεονύμφων παρεμβαίνουν στη νέα οικογένεια, είτε είναι παρόντες είτε όχι, δυσκολεύοντας τη σχέση των νεονύμφων χωρίς να το θέλουν και χωρίς, βέβαια, να υπάρχει πρόθεση. Άρα είναι πολύ σημαντικό να βρεθεί ένας τρόπος να μπορέσει το καινούριο ζευγάρι να διαχωρίσει, τη δική του οικογένεια από τις άλλες, χωρίς συγκρούσεις!
Εφ’ όσον γίνει αυτό, ύστερα γίνεται μία προσπάθεια να καθοριστούν οι ρόλοι που θα έχει ο άνδρας και η γυναίκα. Δεν είναι εύκολο να πούμε τι θα κάνει ο ένας και τι ο άλλος. Αυτό συμβαίνει γιατί οι προσωπικότητες είναι διαφορετικές, αφού δεν υπάρχουν δυο όμοιοι άνθρωποι• ο καθένας είναι μοναδικός αλλά και ξεχωριστός από τον άλλον. Γι’ αυτό υπάρχουν και οι συγκρούσεις που πολλές φορές είναι ατελείωτες και βασανιστικές.
Οι λύσεις που προτείνει η εκκλησία μας αλλά και η σύγχρονη ψυχολογία, είναι λύσεις μέσα από την κοινή προσπάθεια να μοιραστεί το ζευγάρι με τρόπο συμπληρωματικό τις ευθύνες. Τι σημαίνει « με τρόπο συμπληρωματικό»; Σημαίνει ότι π.χ. ο άνδρας μπορεί να τα καταφέρνει πολύ καλά στη δουλειά του, αλλά να μην τα καταφέρνει καθόλου καλά στη συνεννόηση με τη δασκάλα του παιδιού. Αυτό ισχύει για όλα τα θέματα. Εάν το έχουμε αυτό υπ’ όψιν ότι, δηλαδή, στο ζευγάρι συμπληρώνει ο ένας τον άλλον τόσο στις ικανότητες όσο και στις ανάγκες, τότε μπορούν να βρεθούν λύσεις για το πώς μπορούν να μοιραστούν οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις μέσα και έξω από το σπίτι.
Συνήθως, όμως, δεν ψάχνουμε να βρούμε πώς ο ένας συμπληρώνει τον άλλον, αλλά πώς ο ένας θα επιβληθεί στον άλλον. Έτσι προσπαθούμε να βρούμε ποιος είναι πιο ικανός, πιο δυνατός ή πιο έξυπνος, και αφού τραβά ο ένας το σχοινί από εδώ και ο άλλος από εκεί, δεν συμπληρωνόμαστε αλλά σπάμε το σχοινί, δηλαδή αλληλοεξοντωνόμαστε!
Το δεύτερο που έχει να κάνει η νέα οικογένεια είναι να ασκηθεί στην επικοινωνία. Πώς επιτυγχάνει αυτή η επικοινωνία; Υπάρχουν δυο τρόπους. Ο πρώτος είναι η αναγνώριση και η τιμή προς τον άλλον, τον σύντροφό μας παρουσία τρίτων. Χρειάζεται μία συνεχής επιβεβαίωση της εκτίμησης του ενός προς τα καλά του άλλου• αυτό τονώνει πάρα πολύ την αυτοεκτίμηση του συντρόφου μας. Ο εγωισμός του κάθε ανθρώπου έχει ένα μίνιμουμ, κάτω από το οποίο δεν πέφτει. Άρα είναι πολύ βασικό να μπορέσουμε να δώσουμε στο σύντροφό μας την αναγνώριση για τα καλά του στοιχεία.

Πως νά βρείτε σύντροφο (αγιορείτικη μέθοδος)

Του : ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗ***

Αφορμή για να γράψω αυτό το κείμενο, είναι μια φίλη μου …παραπονιάρα, που την αγαπούμε πολύ, τα παιδιά μου, η γυναίκα μου και εγώ και δε θέλουμε να της χαλάμε κανένα χατίρι!

Έτσι σήμερα, μετά τη θαυμάσια εμπειρία της συμμετοχής μας σε έναν ακόμη Επιτάφιο- τη μοναδική αυτή Ορθόδοξη ακολουθία- όπου οι πιστοί συνοδεύουν τον Θεό της Αγάπης στο μνήμα, όπου κείται προσωρινά <<νεκρός>> ,για να μας σώσει εκ της αμαρτίας και με την προσμονή της Αναστάσεως Του, που ολοκληρώνει το μοναδικό συναίσθημα της χαρμολύπης, που βιώνουν μόνον οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, όχι ως ειδικός, αλλά ανησυχώντας για την υποβάθμιση- με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- του ιερού θεσμού του γάμου.

Γι αυτό, αν παρατηρήσετε τη ζυγαριά της αξιολόγησης του κειμένου μου, να γέρνει προς την πλευρά της ανακρίβειας και της απεραντολογίας, παρακαλώ να με συγχωρήσετε και να προσθέσετε στην άλλη πλευρά την καλή μου προαίρεση, μήπως και ισορροπήσει.

Μετά από τον υπερβολικά μεγάλο πρόλογο, που οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο φόβο μου, μη σκανδαλίσω ψυχές που θα το διαβάσουν, μπαίνω στην ουσία!

Αν θελήσουμε, να επισημάνουμε τους λόγους, που μένουν πολλοί νέοι και νέες ανύπαντροι(ες) σήμερα, πρέπει πιστεύω να το ψάξουμε πολύπλευρα και να εξετάσουμε τα παρακάτω ενδεχόμενα:

1.Μπορεί να έχει ως βάση τις άσχημες εμπειρίες από ένα κακό οικογενειακό περιβάλλον, που οφείλεται σε λόγους, που περιέγραψα στο κείμενο που προηγήθηκε, για τους παντρεμένους αδελφούς μας.

2.Πιθανόν αντίθετα να οφείλεται σε μια <<υποδειγματική>> οικογένεια, με γονείς <<άψογους>>, που δε μαλώνουν ποτέ μπροστά στα παιδιά τους και τους δίνουν μια εικόνα υποκριτική και ψεύτικη, ανθρώπων <<άμεμπτων>> και <<αψεγάδιαστων>>, οδηγώντας τους όταν μεγαλώσουν, να ψάχνουν αντίστοιχους συζύγους υποδείγματα, πράγμα φυσικά που είναι παντελώς αδύνατο!

Γιατί δεν υπάρχουν άψογοι άνθρωποι. Είναι υποκριτές, όσοι υποδύονται τους τέλειους. Ούτε η διαρκής ενασχόληση με τον Θεό, ακόμη κι αν συνοδεύεται από συνεχή εξομολόγηση, Θεία Κοινωνία, ακόμη και πράξεις φιλανθρωπίας, εξασφαλίζει -από μόνη της- στον άνθρωπο τελειότητα εν ζωή.

Αυτό που <<διαφοροποιεί>> τον άνθρωπο του Θεού από τους υπολοίπους, είναι ο συνδυασμός όλων των παραπάνω με την απόλυτη γνώση της ασημαντότητας τους και ως εκ τούτου, με διαρκή προσπάθεια ελέγχου του κακού τους εαυτού και άμεσης αίτησης ειλικρινούς συγγνώμης, από όποιον αδίκησαν και μεταμέλειας προς τον Θεό, μέσω του Ιερού Μυστηρίου( δεν είναι τυχαία η λέξη) της Εξομολογήσεως. Αν συνοδεύονται δε αυτά και με διάθεση ανιδιοτελούς θυσίας προς τον συνάνθρωπο και αγάπης, ακόμη και προς τον εχθρό, τότε υπάρχει σοβαρή ελπίδα, ο Πανάγαθος Κύριος μας να τον ελεήσει για τα υπόλοιπα αμαρτήματα του, επιβραβεύοντας την καλή του πρόθεση.

3. Πιθανότατα να επηρεάζει η κατεστημένη νοοτροπία, πως είναι προτιμότερο ο νέος, να κάνει τις …αλητείες του ελεύθερος, παρά όταν παντρευτεί, άρα χρειάζεται το χρόνο του για να …ωριμάσει. Λες και είναι δεδομένο, πως πρέπει ο άνθρωπος, να τα δοκιμάσει …όλα στη ζωή του! Και φυσικά πολλές φορές, αντί να ωριμάσει, μπορεί τελικά να …σαπίσει με τέτοιες θεωρίες και κυρίως συμπεριφορές!

4. Άλλη αιτία είναι, <<πως πρέπει οι άνθρωποι, όταν παντρεύονται, να είναι αποκατεστημένοι>>, με δουλειές καλές και σπίτια έτοιμα! Πω πω πλάνη! Σε μια εποχή, που οι λογαριασμοί των κινητών κοστίζουν όσο ένα ενοίκιο και υπάρχουν δάνεια, ακόμη και για διακοπές, ποιος νέος έχει σπίτι έτοιμο; Εκτός αν έχει ο πατέρας του. Αν δεν έχει δε, υπάρχει περίπτωση -με τους σημερινούς μισθούς- να το φτιάξει πριν τα 40; (Δεν εννοώ πριν τα 40 του χρόνια, εννοώ τα 40 χρόνια από σήμερα και με μια πιο ελεύθερη μετάφραση καλά …σαράντα!).

5.Η αίσθηση του νεανικού σφρίγους συνδυασμένη με την απολύτως δικαιολογημένη αδυναμία κατανόησης της φθαρτότητας του ανθρωπίνου σώματος από τους νέους, είναι ένας άλλος πιθανός λόγος.

6. Η έλλειψη γνώσεων βασικών αρχών επικοινωνίας ένας άλλος λόγος.

7. Η σύγχρονη προσπάθεια των γυναικών να αποδείξουν, πως είναι όμοιες προς τους άνδρες και μπορούν να πετύχουν παντού τα ίδια μ’ αυτούς, είναι μια παγίδα της παγκοσμιοποίησης(άλλη φορά το γιατί, είναι ολόκληρη συζήτηση), στην οποία δυστυχώς έπεσαν οι γυναίκες μέσα και οδήγησαν και τους περισσότερους άνδρες, σε πλήρη αδυναμία να επικοινωνήσουν μαζί τους(δεν αθωώνω καθόλου τους άνδρες για την δική τους αδυναμία, στον άκρατο εγωισμό τους οφείλεται, δεν αλλάζει πάντως την πραγματικότητα). Έτσι υπάρχει το τραγικό φαινόμενο, ο άντρας να φοβάται να συνυπάρξει και να παντρευτεί με μια γυναίκα νέα, όμορφη, καλλιεργημένη, οικονομικά ανεξάρτητη και επαγγελματικά επιτυχημένη, γιατί δε θα …κρέμεται από πάνω του και δε θα εξαρτάται απ’ αυτόν, άρα θα γίνει <<ρόμπα>> στον περίγυρο. Έναν ανδρικό περίγυρο δε, που βιώνει τα ίδια συναισθήματα, για τους ίδιους λόγους και το κρύβει, όπως η γάτα το ..παλτό της! Η δε γυναίκα να χαίρεται από τη μια, που παίζει τους <<δυνατούς>> άντρες στα δάχτυλα, τους έχει του χεριού της και αποδεικνύει διαρκώς τη δύναμη της και από την άλλη να στενοχωριέται, γιατί χάνει τη ζωή της, που δεν βρίσκει ταίρι αντάξιο της( η παγίδα που λέγαμε).

8. Το κυριότερο όμως απ’ όλα όσα θεωρώ ως αιτίες, που κάποιοι νέοι μένουν ανύπαντροι, το άφησα για το τέλος. Πιστεύω, πως οι άνθρωποι βάζουν στη ζωή τους προτεραιότητες, σύμφωνα με τις επιθυμίες και τις αλληλένδετες εμπειρίες τους(δες αιτίες 1 και 2). Δυο αλληλοσυγκρουόμενες βασικές επιλογές υπάρχουν- κατά τη γνώμη μου- για τους ενήλικες. Μία είναι η όμορφη οικογενειακή ζωή, με τις απολαύσεις και τις στενοχώριες της και δεύτερη η <<καριέρα>>, που στα μάτια ενός νέου ανθρώπου δεν είναι εντελώς ξεκαθαρισμένο, τι ακριβώς σημαίνει και τι θυσίες συνεπάγεται.

Όταν λοιπόν ο …πρώην νέος(χαριτολογώντας το λέω, όχι ειρωνικά), που επέτυχε να αποκτήσει ..πτυχία, πλούτη ή(και) αξιώματα, αντιληφθεί κάποια στιγμή, πως έκανε λάθος επιλογή, είναι συνήθως σε μια ηλικία, όπου οι μέχρι τότε εμπειρίες του τον έχουν οδηγήσει, αφενός μεν σε καχυποψία αφετέρου δε σε διστακτικότητα απέναντι στους ανθρώπους. Από την άλλη πλευρά, πώς να παραδεχτεί ένας <<επιτυχημένος>>,στους ανθρώπους που τον θαυμάζουν για ό,τι <<πέτυχε>>, πως είναι δυστυχής, για την λάθος επιλογή που έκανε νεότερος, διαλέγοντας πρώτα την καριέρα και μετά …<<έχουμε όλα τα χρόνια μπροστά μας>>;

Τέλος να επισημάνω, πως υπάρχει η περίπτωση, ειδικά στους αγωνιζόμενους Ορθόδοξους νέους κι επειδή όλα εκ Θεού επιτρέπονται προς <<οικοδομήν και ωφέλειαν>>,να μην ισχύει τίποτε από τα παραπάνω και απλώς ο Πανάγαθος να θέλει, να δοκιμάσει τους νέους σε έναν τιτάνιο αγώνα κοσμικής ερημίας, που μόνο όσοι τον βιώνουν τον αντιλαμβάνονται, άρα ούτε και ο γράφων.

Επειδή όμως υπάρχει η τάση στον κάθε άνθρωπο, να παίρνει την εκδοχή που τον βολεύει, για να νιώσει καλύτερα, θα σας πρότεινα να μην το διαπράξετε, αλλά να πάρετε εκείνη την εκδοχή, που αντιπροσωπεύει τη δική σας περίπτωση καλύτερα και όχι την τελευταία βολική! Γιατί αν ισχύει πραγματικά η τελευταία, δε θα το μάθετε ποτέ εν ζωή. Θα το μάθουν οι επόμενες γενιές, όταν θα προσκυνούν το άγιο σκήνωμά σας!

Επίσης ποτέ δεν είναι αργά για έναν Χριστιανό, να παραδεχτεί ότι έπραξε ένα λάθος, γιατί έτσι ελκύει τη Χάρη του Θεού.

Κι επειδή είπα ήδη πάρα πολλά και σας ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα, θα κλείσω με μια διδακτική ιστορία.

Πριν κάμποσα χρόνια, είχα επισκεφτεί το Άγιον Όρος με δυο ξαδέλφια της γυναίκας μου. Στη μονή Ιβήρων, πριν πέσουμε για ύπνο, ζητήσαμε από έναν προορατικό μοναχό,, να μας πει μια ευχή. Μόλις μας αντίκρυσε, απευθύνεται σε μένα και με ρωτάει πόσα παιδιά έχω! Στον ένα ξάδελφο τι δουλειά κάνει. Και τέλος ρωτάει τον άλλο ξάδελφο, αν είναι παντρεμένος. Όταν αυτός του απάντησε πως δεν είναι, τότε ο μοναχός τον επιτίμησε λέγοντας:

- Στην ηλικία σου θα έπρεπε, ή να είσαι μοναχός η παντρεμένος. Αλλά φαίνεται πως δεν προσεύχεσαι αρκετά τα βράδια!

- Πως δεν προσεύχομαι (του λέει λίγο αμήχανα και ίσως και κάπως ενοχλημένος ο ξάδελφος)!

- Αποκλείεται να προσεύχεσαι! Τι, πέφτεις δηλαδή στα γόνατα, κλαις με λυγμούς και παρακαλάς την Παναγιά λέγοντας: Παναγιά μου σε παρακαλώ, εγώ δεν είμαι άξιος, μόνος μου να βρω γυναίκα, εσύ που γνωρίζεις τις καρδιές όλων των ανθρώπων, στείλε στο δρόμο μου μία, γιατί θέλω να παντρευτώ; Αν το έκανες αυτό αδελφέ, αποκλείεται να μη στο έδινε, αυτό που ζητούσες!

Είναι σημαντικό να γνωρίζετε, πως σας γράφει όλα τα παραπάνω ένας άνθρωπος, που στα 24 του χρόνια (και σε μια περίοδο της ζωής του που νόμιζε, πως <<όλα τα σφάζει κι όλα τα μαχαιρώνει>> και απολάμβανε την ικανοποίηση της αμηχανίας των περισσοτέρων ανθρώπων, τη στιγμή που τον άκουγαν να εφευρίσκει …ευρηματικές βλασφημίες), αναγνωρίζοντας πως είναι πολύ κακός άνθρωπος, ενώ έκανε μπάνιο, έκλαψε με λυγμούς και παρακαλούσε τον Θεό(ναι, αυτόν που βλαστημούσε), να του βρει γυναίκα να παντρευτεί, γιατί με τα χάλια που είχε , αν μεγάλωνε και λίγο ακόμη, θα έμενε μόνος, ενώ αυτός ήθελε παιδιά και οικογένεια!

Και ω του θαύματος, την επόμενη εβδομάδα εμφανίστηκε η γυναίκα του εντελώς <<τυχαία>>(αν σας πω πως!) στη ζωή του και την άλλαξε!

Γι αυτό εφαρμόστε αυτό που προτρέπει ο μοναχός στον …ξάδελφο και δε θα χάσετε!

Και μη φοβάστε να παραδεχτείτε τα λάθη, που τυχόν κάνετε. Είσαι ελεύθερος, αν νιώθεις ασήμαντος και γεμάτος κόμπλεξ, αν πρέπει να αποδεικνύεις διαρκώς, πόσο ικανός είσαι! Άλλωστε <<ο μεγαλύτερος μπούφος είναι, όποιος κάνει τον αετό κι ο μεγαλύτερος αετός, αυτός που κάνει το μπούφο>>.

Επειδή δε και ως νυν εκπαιδευτής ενηλίκων και λόγω συγκεκριμένων σπουδών στην Οργάνωση και Διοίκηση των Επιχειρήσεων και το Μάρκετινγκ, πρέπει να ξεκινώ με την εκφώνηση στόχων και να κλείνω με την αποτίμηση της επίτευξης τους, ελπίζω η πολύ καλή μου φίλη, που μου ζήτησε το παρόν κείμενο, να έμεινε ικανοποιημένη, που ανταποκρίθηκα άμεσα!

Καλή Ανάσταση! Και Χριστός Ανέστη, για όσους το διαβάσουν μετά το Πάσχα!

Ξημερώματα Μεγάλου Σαββάτου 26 Απριλίου 2008

Δημήτρης

Προετοιμασία αγάπης: Κέντρο Προετοιμασίας Γάμου

Τοῦ Ἀλέξανδρου Μ. Σταυρόπουλου,
Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


Ὁ γάμος καί ἡ προετοιμασία του

Μέ πολλή χαρά βλέπουμε νά ἐπανέρχεται στήν ἐπικαιρότητα τό θέμα τῆς ποιμαντικῆς προετοιμασίας τοῦ γάμου καί νά τονίζεται ἡ ἀναγκαιότητα τῆς δραστηριοποιήσεως τῆς Ἐκκλησίας πρός αὐτή τήν κατεύθυνση. Ἡ ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία ἔθεσε σέ κυκλοφορία στίς 13 Μαΐου 1996 τίς νέες ποιμαντικές κατευθύνσεις τῆς «Προετοιμασίας γιά τό μυστήριο τοῦ γάμου» πού ἐξεπόνησε τό Ποντιφηκικό Συμβούλιο γιά τήν Οἰκογένεια. Ἡ ἐξειδικευμένη προετοιμασία γιά τό γάμο ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας συνιστᾶ ἐπείγουσα ποιμαντική ἀναγκαιότητα καί συνδέεται μέ τό πρόβλημα τοῦ ἐπανευαγγελισμοῦ τῆς σύγχρονης κοινωνίας. Κρίνεται μάλιστα ἀπαραίτητη ἡ ἀνανέωση τοῦ τρόπου αὐτῆς τῆς προετοιμασίας .

Τό ζήτημα δέν ἀπασχολεῖ μόνο τή δυτική χριστιανοσύνη καί τίς δυτικές κοινωνίες. Εἴτε πιστεύουμε ὅτι ἀνήκουμε εἴτε ὅτι δέν ἀνήκουμε στή Δύση, τά προβλήματά της γίνονται καί δικά μας προβλήματα. Τό ζήτημα εἶναι ἄν ἐμεῖς ἔχουμε νά προτείνουμε κάποιες «ἀνατολικές» λύσεις καί ἴσως ἕνα νέο «παράδειγμα» στήν ἀντιμετώπιση τοῦ γάμου καί τῆς οἰκογένειας σήμερα. Σημασία πάντως ἔχει ἡ εὐαισθητοποίηση πού ἔχει ἐπέλθει στήν Ἑλλαδική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία γιά τά θέματα αὐτά καί γενικότερα γιά τήν ποιμαντική γάμου καί οἰκογενείας. Οἱ πρῶτες ἀπαντήσεις σέ μία πρόσφατη ἔρευνά μας μέ ἀφορμή τό Διεθνές ἔτος Οἰκογενείας (1994) δείχνουν τόν προβληματισμό τῶν Ἱ. Μητροπόλεων ὡς πρός τόν τρόπο τῆς συμπαραστάσεώς τους σέ τέτοιου εἴδους προβλήματα. Εὐμενής ἦταν ἄλλωστε καί ἡ ὑποδοχή τοῦ κειμένου τοῦ ρωμαιοκαθολικοῦ Συμβουλίου˙ (ἀπόσπασμά του μάλιστα δημοσιεύτηκε καί στήν μηνιαία ἔκδοση τῆς Ἱ. Μ. Δημητριάδος «Πληροφόρηση», στό τεῦχος Ἰουλίου - Αὐγούστου 1996).

Μ΄ αὐτόν τόν τρόπο τίθεται ἐκ νέου στή συζήτηση παλαιότερη πρότασή μας γιά μία συστηματική ποιμαντική προετοιμασία τῶν μελλονύμφων ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας. Πολλά ἔχουν γίνει ἀλλά καί πολλά ἀπομένουν νά γίνουν ὡς πρός τήν ὀργάνωση μιᾶς ὑπηρεσίας ἡ ὁποία θά διακονήσει τή μεγάλη ὑπόθεση τῆς προετοιμασίας τῆς μικρῆς ἐκκλησίας (τοῦ γάμου καί τῆς οἰκογενείας) καί τῆς ἔνταξής της στή Μεγάλη Ἐκκλησία, τῆς προετοιμασίας ἀγάπης ὅπως τήν χαρακτηρίσαμε, ἐφόσον σκοπεύει στήν προετοιμασία τῶν νέων γιά τό Μυστήριο τῆς Ἀγάπης . Φοιτητές καί φοιτήτριές μας στά πλαίσια τοῦ μαθήματος «Ποιμαντική Γάμου καί Οἰκογενείας» θεωροῦν ὡς ἀναγκαία αὐτήν τήν προετοιμασία καί τήν ἀναγνωρίζουν ὡς θεμελιώδη μορφή τῆς ποιμαντικῆς διακονίας. Ἀσκοῦνται δέ ἐπί χάρτου στήν τάξη ὥστε νά μποροῦν καί ἐπί τοῦ ἐδάφους στίς Ἐνορίες καί στίς Μητροπόλεις νά παράσχουν τίς ὑπηρεσίες τους ὅταν τούς ζητηθοῦν ἐν καιρῷ.


Ἕνα Κέντρο Προετοιμασίας Γάμου

Ἰδιαίτερα μᾶς ἀπασχολεῖ ἡ δομή καί ἡ ποικιλία τῶν δυναμένων νά παρασχεθοῦν ὑπηρεσιῶν ἀπό ἕνα Κέντρο Προετοιμασίας Γάμου ἤ ὅπως ἀλλιῶς θά ὀνομαζόταν τό ὄργανο ἐκεῖνο μέ τή συγκεκριμένη αὐτή ἀποστολή. Προτιμᾶται ἡ ἵδρυση ἑνός τέτοιου κέντρου σέ ἐπίπεδο Ἱ. Μητροπόλεως μέ τίς ἀναγκαῖες διασυνδέσεις του σέ ἐπίπεδο Ἀρχιερατικῶν περιφερειῶν καί Ἐνοριῶν. Ὁ συντονισμός ἐπί ἐθνικοῦ ἐπιπέδου θά πρέπει νά γίνεται ἀπό ἀντίστοιχη Ἐπιτροπή ἤ Γραφεῖο τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Ἕνα τέτοιο Κέντρο μιᾶς συγκεκριμένης Μητροπόλεως θά ἔχει τήν φιλοδοξία νά σταθεῖ ὁδηγός σέ ὅσους πρόκειται νά προσέλθουν εἰς γάμου κοινωνίαν. Μυστήριον ἀγάπης ὁ γάμος καί ἐκκλησία μικρά ἡ οἰκογένεια προσελκύουν τό ζωηρό ἐνδιαφέρον καί τήν ἀγάπη τῆς Μητρός Ἐκκλησίας. Ἡ Ἐκκλησία ἐπιθυμεῖ νά προετοιμάσει τούς μελλονύμφους σέ ὅλες τίς διαστάσεις τοῦ γάμου. Ἡ συγκεκριμένη Μητρόπολη πού δρᾶ σέ συγκεκριμένο τόπο καί χρόνο θά ἀναλάβει νά προετοιμάσει τούς μελλονύμφους πού ζοῦν τώρα στήν περιοχή της.

Δέν εἶναι βέβαια δυνατό στό παρόν ἄρθρο μας νά ἐκτεθοῦν οἱ θεολογικές ἀρχές, οἱ μέθοδοι καί λοιπά χρήσιμα στοιχεῖα γιά τήν ποιμαντική προετοιμασία τοῦ γάμου καί τή λειτουργία ἑνός Κέντρου Προετοιμασίας του. Ὅλα αύτά ἔχουν ἀναπτυχθεῖ ἤδη ἐν ἐκτάσει στή διδακτορική μας διατριβή πρίν εἴκοσι πέντε χρόνια. Οἱ ἀναγνῶστες μας μποροῦν ν΄ ἀνατρέξουν εὔκολα σ΄ αὐτήν. Ἐκεῖνο πού εἶναι σήμερα ἀπαραίτητο, εἶναι, ἀφοῦ ὑπομνήσαμε τήν ἀναγκαιότητα καί τή σπουδαιότητα ἑνός τέτοιου Κέντρου, νά ὑποδείξουμε τή διαδικασία οἰκοδομήσεως μιᾶς τέτοιας ὑπηρεσίας.


Ἔργο πολλῶν, ὄχι ἑνός

Θέλουμε νά τονίσουμε εὐθύς ἐξ ἀρχῆς ὅτι μία παρομοίου τύπου ὑπηρεσία δέν μπορεῖ νά εἶναι ἔργο ἑνός καί μόνου ἀνθρώπου. Μέ τίς καλύτερες προθέσεις καί προϋποθέσεις ἕνας δέν μπορεῖ νά ἐπαρκέσει γιά νά φέρει σέ πέρας αὐτό τό ἔργο. Εἶναι ἔργο πολυδιάστατο καί ἀπαιτεῖ τήν ἐργασία καί τή συνεργασία πολλῶν. Οἱ σεβασμιώτατοι Μητροπολῖτες μας οἱ ὁποῖοι θά ἔχουν τήν πρωτοβουλία αὐτῆς τῆς προσπαθείας ὀφείλουν νά γνωρίζουν ὅτι θά πρέπει νά συντονίσουν πολλές δυνάμεις καί νά ξεπεράσουν πολλά ἐμπόδια μέχρις ὅτου σταθεῖ στά πόδια του ἕνα τέτοιο Κέντρο. Γνωρίζουν ὅμως ἐκ πείρας, ὅτι ὡς καλοί «διευθυντές ὀρχήστρας» πού εἶναι, ἐναρμονίζουν ποικιλία ὀργάνων, κλιμάκων, μουσικῶν κομματιῶν καί φθάνουν ἔτσι στό καλό ἀποτέλεσμα τῆς ὀρθῆς ἐκτελέσεως μιᾶς συμφωνίας. Γι΄ αὐτό ὁ συντονιστικός τους ρόλος εἶναι σημαντικός. Ὡς πρῶτο μάλιστα μέλημά τους βλέπουμε καί τήν συγκρότηση μιᾶς συντονιστικῆς ὁμάδος, ἡ ὁποία ὑπό τήν ἐποπτεία τους, θά προετοιμάσει τήν ἵδρυση τοῦ Κέντρου καί θά θέσει τίς βάσεις γιά τήν μελλοντική ἐργασία. Ἡ συντονιστική αὐτή ὁμάδα θά ἀσχοληθεῖ, μεταξύ ἄλλων, μέ τόν συντονισμό, προγραμματισμό, ἐξεύρεση συνεργατῶν καί πόρων, ἀνάθεση ἐπί μέρους ἐργασιῶν σέ ἐξειδικευμένες ὁμάδες ἐργασίας.

Μία ἀπό τίς πρῶτες φροντίδες τῆς συντονιστικῆς ὁμάδος θά εἶναι ὁ καθορισμός ἑνός ὑπευθύνου τοῦ Κέντρου στόν ὁποῖο θά διατεθεῖ καί ἕνα πρόσωπο τό ὁποῖο καί θά ἐκτελεῖ χρέη γραμματέως. Τό δίδυμο αὐτό θά ἀποτελεῖ τόν κινητήριο μοχλό πού θά κινητοποιεῖ τά πρόσωπα τῆς συντονιστικῆς ὁμάδος. Θά πρέπει νά εὑρεθεῖ καί ὁ κατάλληλος χῶρος ὡς γραφεῖο, ὥστε καί χωροταξικά νά εἶναι προσδιορισμένη ἡ ἕδρα τοῦ Κέντρου. Ἡ συντονιστική ὁμάδα θά κληθεῖ ἐν συνεχείᾳ νά χαράξει καί νά παρουσιάσει ἕνα πρόγραμμα στόχων καί χρόνου πραγματοποιήσεώς τους.


Προγραμματισμός

Τό πρόγραμμα θά εἶναι πολυδιάστατο καί θά ἀφορᾷ:

α) Σέ ὅλα ἐκεῖνα πού θά πρέπει νά προηγηθοῦν γιά να φθάσουμε κάποτε στήν ἐπιθυμητή στιγμή νά ἐφαρμόσουμε τήν προετοιμασία γάμου σέ συγκεκριμένα ζεύγη μελλονύμφων. Ὅταν δηλαδή ἡ (ποιμαντική) ὁμάδα προετοιμασίας γάμου -πρόσωπα διαφόρων ἐπιστημονικῶν εἰδικοτήτων καί ζεύγη ἐπιφορτισμένα μέ τήν προετοιμασία γάμου- θά ἀναλάβει νά προετοιμάσει τούς μελλονύμφους μιᾶς ἐνορίας ἤ μιᾶς ἐκκλησιαστικῆς περιφερείας γιά τό γάμο τους.

β) Σέ ὅσα θά ἐφαρμοσθοῦν κατά τήν προετοιμασία τῶν μελλονύμφων.


Σ΄ αὐτά πού πρέπει νά προηγηθοῦν ἀνήκει ἡ κατάρτιση στελεχῶν. Εἶναι εὐνόητο ὅτι θά χρειαστεῖ νά καταρτιστοῦν οἱ ὑπεύθυνοι, τά στελέχη τῆς προετοιμασίας γάμου. Θά γίνει λοιπόν εἰδικό πρόγραμμα πρός αὐτή τήν κατεύθυνση (μαθήματα, διαλέξεις, προβολές, σεμινάρια, συνάξεις). Τά ὑπό κατάρτιση στελέχη θά χρειαστεῖ νά μελετήσουν ὁρισμένα βοηθήματα. Θά γίνουν ὑποδείξεις ὡς πρός τήν ὑπάρχουσα βιβλιογραφία. Θά πρέπει ὅμως νά συγγραφοῦν ἐξ ὑπαρχῆς ὁρισμένα φυλλάδια ἤ καί ἐγχειρίδια. Ὡς τόπος σπουδῆς καί προσελεύσεως μπορεῖ νά ἀποτελέσει ἕνας χῶρος πού θά καλύπτει ἀνάγκες Βιβλιοθήκης, Ἀναγνωστηρίου καί Ἐντευκτηρίου. Εἶναι δυνατόν ἡ βιβλιοθήκη ἑνός ἀπό τά ἐνοριακά κέντρα νά διατεθεῖ ὡρισμένες ἡμέρες καί ὦρες γιά τό σκοπό αὐτό. Μέσῳ τῶν βιβλιοπωλείων τῶν Ἱ. Μητροπόλεων εἶναι δυνατόν τά στελέχη νά προμηθεύονται βιβλία σέ μειωμένες τιμές. Τά βιβλιοπωλεῖα μπορεῖ ἐν καιρῷ νά σχηματίσουν καί εἰδικό τμῆμα μέ βιβλία, περιοδικά, κασέτες, βιντεοταινίες πού θά ἀφοροῦν σέ θέματα γάμου καί οἰκογενείας.

Τόσο γιά τήν κατάρτιση στελεχῶν ὅσο καί γιά τή συγγραφή βοηθημάτων καί τήν ὀργάνωση βιβλιοθήκης κ.λπ. θά σχηματισθοῦν συγκεκριμένες ὁμάδες ἐργασίας. Ἀπαραίτητη κρίνεται καί μία ὁμάδα ἐργασίας πού θά κληθεῖ νά διερευνήσει ὁρισμένα δεδομένα τῆς περιοχῆς τῆς Ἱ. Μητροπόλεως ἀναφορικά μέ τό γάμο: σέ ποιά ἡλικία παντρεύονται οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς; γιατί χωρίζουν; ποιές εἶναι οἱ συνθῆκες διαβιώσεως; τί προβλήματα ἀντιμετωπίζουν; παρατηρεῖται τό φαινόμενο τῆς συγκατοίκησης; πῶς μοιράζεται ἡ ἐργασία ἀνδρῶν - γυναικῶν; Αὐτά καί ἄλλα ζητήματα συνιστοῦν παραμέτρους πού κρίνονται ἀναγκαῖες νά ληφθοῦν ὑπόψη γιά τόν καταρτισμό ἑνός ρεαλιστικοῦ προγράμματος προετοιμασίας γιά τό γάμο.

Ἡ συντονιστική ὁμάδα κατά ταῦτα θά φροντίσει:

- νά προσδιορίσει τίς ἀνάγκες·

- νά προσδιορίσει τίς δυνατότητες σέ πρόσωπα·

- νά ἐπιλέξει κατάλληλους τρόπους δράσεως·

- νά προβλέψει τήν ὑλική ὀργάνωση·

- νά ἐπιλέξει τούς τρόπους καταρτισμοῦ τῶν ὑπευθύνων τῶν ὁμάδων προετοιμασίας γάμου·

- νά καθορίσει τούς τρόπους γνωστοποιήσεως τῆς ὑπηρεσίας·

- νά ὑποδείξει τά βοηθήματα·

- νά καταρτίσει σχολιασμένη βιβλιογραφία κ.λπ.


Ἐάν βέβαια μέ τήν εὐγενῆ φροντίδα τῆς συντονιστικῆς ὁμάδας γίνουν ὅλα αὐτά πού ἀναφέραμε πιό πάνω θέ ἔχει προχωρήσει σέ μεγάλο βαθμό ἡ προπαρασκευή τῆς ὑλοποιήσεως τοῦ ὅλου ἔργου. Θά προχωρεῖ ἐν τῷ μεταξύ ἀπό τήν ἐρευνητική ὁμάδα ἐργασίας ἡ διερεύνηση συγκεκριμένων μεταβλητῶν καί θά ἀναμένονται τά ἀποτελέσματα γιά νά μελετηθοῦν καί νά ληφθοῦν ὑπόψη στήν κατάρτιση τοῦ προγράμματος, ὥστε νά προχωρήσουμε, ἐν συνεχείᾳ, στήν πειραματική φάση ἐπαφῆς μας μέ τούς μελλονύμφους καί μετά ταῦτα στήν ὁριστική φάση τοῦ προγράμματος.

Κρίνεται ὅτι τό διάστημα ἑνός ἀκαδημαΐκοῦ ἔτους ἀπό Σεπτέμβριο μέχρι καί Ἰούνιο εἶναι εὔλογο γιά τήν προπαρασκευαστική φάση τῆς λειτουργίας τοῦ Κέντρου Προετοιμασίας Γάμου. Ὁ ἐπόμενος χρόνος μπορεῖ νά ἀφιερωθεῖ στήν πειραματική φάση καί ὁ τρίτος στήν ὁριστική ἐφαρμογή τοῦ προγράμματος.


Ἐν τῷ μεταξύ...

Ἡ «ἐργοταξιακή» φύση τῆς ὅλης προσπαθείας δέν ἀποκλείει καί ἀποκλίσεις κατά τήν ἐφαρμογή. Μία ἀφανής ἐμφάνιση τοῦ Κέντρου μπορεῖ νά γίνει μέ πρωτοβουλίες πού θά ἔχουν ὡς στόχο τήν εὐαισθητοποίηση τοῦ μεγάλου κοινοῦ γύρω ἀπό τά θέματα τοῦ γάμου ἤδη κατά τούς πρώτους μῆνες τῶν προπαρασκευαστικῶν ἐργασιῶν ἐκ μέρους τῆς συντονιστικῆς καί τῶν ὑπολοίπων ὁμάδων ἐργασίας.

Μέ εὐθύνη τοῦ ὑπευθύνου τοῦ Κέντρου καί τῆς συντονιστικῆς ὁμάδος εἶναι δυνατόν νά ὀργανωθεῖ μία σειρά μεγάλων διαλέξεων (χωρίς συζήτηση). Ὁ καθορισμός τῶν θεμάτων καί τῶν ὁμιλητῶν θά γίνει προσεκτικά καί θά προσκληθοῦν προσωπικότητες πού διακρίνονται γιά τίς γνώσεις καί τό φρόνημά τους. Ἀπό τό ἀκροατήριο εἶναι δυνατόν νά εὑρεθοῦν καί νά ἐπιλεγοῦν οἱ μέλλοντες νά στελεχώσουν τίς ὁμάδες προετοιμασίας γάμου συνεργάτες.Δέν εἶναι ἀπαραίτητο νά ὁρίσουμε αὐτή τή στιγμή τούς τίτλους τῶν διαλέξεων. Μπορεῖ νά προκύψουν καί ἀπό τά ἀποτελέσματα τῆς ἐν ἐξελίξει ἔρευνας στήν περιοχή τῆς Ἱ. Μητροπόλεως.

Ἄλλη πρωτοβουλία μπορεῖ νά ἀποτελέσει ἡ καθιέρωση μιά φορά τήν ἑβδομάδα παροχῆς συμβουλῶν πρός τούς μελλονύφους ἀπό εἰδικευμένους συνεργάτες. Ἡ ἐπίσπευση, εἰ δυνατόν, τῆς ὀργάνωσης Βιβλιοθήκης - Ἐντευκτηρίου. Μιά σειρά μαθημάτων πρός τούς Ἐφημερίους τῆς Ἱ. Μητροπόλεως περί Ποιμαντικῆς Γάμου καί Οἰκογενείας. Ἡ σειρά αὐτή θά συμβάλει στήν προετοιμασία τῶν ποιμένων γιά τήν ποιμαντική πού θά κληθοῦν νά ἀσκήσουν κοντά στούς μελλονύμφους. Τά πιό πάνω μαζί μέ ἄλλες ἐκδηλώσεις πού εἶναι δυνατόν νά προγραμματιστοῦν, θά προετοιμάσουν ποικιλοτρόπως τό ἔδαφος στό ὁποῖο θά ἀναπτυχθεῖ ἡ προετοιμασία γιά τό γάμο τῶν μελλονύμφων μιᾶς συγεκριμένης Μητροπόλεως.

Νά σημειωθεῖ ὅτι τό Γραφεῖο τοῦ Κέντρου, γιά τό ὁποῖο κάναμε λόγο στήν ἀρχή τοῦ ἄρθρου μας καί πού τό συνιστοῦν ὁ ὑπεύθυνος μέ τόν γραμματέα, θά ἔλθει σέ ἐπαφή μέ ἀναλόγου τύπου πρωτοβουλίες ἀπό ἄλλες Μητροπόλεις, ἀπό ἑλληνικούς καί ξένους ὀργανισμούς γιά νά ἐκμεταλλευθεῖ τίς ἤδη ὑπάρχουσες ἐμπειρίες καί νά ἀνταλλάξει τίς δικές του.

Σύν τῷ χρόνῳ ἡ συντονιστική ἐπιτροπή μέ τήν καθοδήγηση τοῦ ἁρμοδίου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου θά ὁρίσει καί τά μέλη τῆς τελικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Κέντρου Προετοιμασίας Γάμου, ἡ ὁποία ὡς Διοικητικό Συμβούλιο θά ἀσκήσει ὑπεύθυνα τό συντονιστικό ἔργο τοῦ Κέντρου Προετοιμασίας Γάμου. Δέν εἶναι τοῦ παρόντος νά διαγράψουμε σέ ὅλες τίς λεπτομέρειες ἕναν κανονισμό λειτουργίας του οὔτε νά τονίσουμε τήν ἀνάγκη τό Κέντρο νά περιβληθεῖ μέ ἕναν εὑρύτερο κύκλο φίλων τῆς προσπαθείας, οἱ ὁποῖοι θέλοντας νά ἐνισχύσουν τό ὅλον ἔργο μπορεῖ νά καταβάλλουν καί συνδρομές, λαμβάνοντας σέ τακτές περιόδους Δελτίο τοῦ Κέντρου πού θά ἀναφέρεται σέ συγκεκριμένες φάσεις, τομεῖς δραστηριότητος, βιβλιογραφικές ἀναφορές, ἐκθέσεις ἀπό συνέδρια κ.τ.τ. «Συνδρομητές» στό Δελτίο εἶναι δυνατό νά ἐγγραφοῦν καί οἱ φοιτήσαντες στό Κέντρο μελλόνυμφοι ὡς νεόνυμφοι πλέον.

Θά περιμένουμε μέ ἀνυπομονησία νά δοῦμε τήν ἀπήχηση πού μπορεῖ νά ἔχει στό παρόν μία φωνή ἀπό τό παρελθόν γιά τό μέλλον τοῦ γάμου καί τῆς οἰκογένειας στήν Ἑλλάδα !

Προς τον τέλειο γάμο

Η νύφη πρέπει να είναι πέντε χρόνια πιο μικρή από το γαμπρό, να έχει ίδιο κοινωνικο-πολιτιστικό υπόβαθρο με αυτόν και να είναι πιο έξυπνη (σε ποσοστό 27%!) από αυτόν. Αν αυτά συμβούν, τότε το ζευγάρι έχει 20% περισσότερες πιθανότητες να ευτυχήσει στη ζωή του, σύμφωνα με μια νέα ελβετική έρευνα, που κατέληξε σε ένα είδος "μαθηματικής φόρμουλας" για τον τέλειο γάμο.

Η πρωτότυπη μελέτη, που ανέλυσε τις περιπτώσεις περίπου 1.100 ζευγαριών ηλικίας 19-75 ετών, για να διερευνήσει ποιοι κοινωνικοί παράγοντες είναι οι σημαντικότεροι για μια ευτυχισμένη και μακρόχρονη συμβίωση, έγινε από ερευνητές της Σχολής Επιχειρήσεων της Γενεύης και δημοσιεύτηκε στο ευρωπαϊκό περιοδικό "European Journal of Operational Research", σύμφωνα με τη βρετανική "Τέλεγκραφ".

Η έρευνα διαπίστωσε ότι ο γάμος με έναν χωρισμένο ή μια χωρισμένη από προηγούμενο γάμο μειώνει τις πιθανότητες επιτυχίας και του δεύτερου γάμου. Ένα μάλλον απρόσμενο εύρημα εξάλλου είναι ότι αν η γυναίκα έχει πτυχίο πανεπιστημίου, αλλά ο άνδρας όχι, αυτό αυξάνει τις πιθανότητες αρμονικής συμβίωσης (συμβαδίζει πάντως με τη "συνταγή" ότι η γυναίκα πρέπει να είναι πιο έξυπνη...).