Εισήγηση Αεροπαγίτη: Οχι σε "γάμο" ομόφυλων

«Κόκκινη κάρτα» στο γάμο ομόφυλων προτείνει να μπει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου στην εισήγησή του για το ζευγάρι που παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο στο Δημαρχείο της Τήλου το 2008.

Η Δικαιοσύνη φαίνεται το λιγότερο ανέτοιμη να αντιμετωπίσει το ζήτημα, όπως προκύπτει από την εν λόγω υπόθεση.

Ο εισαγγελέας υποστηρίζει ότι νομικά ο γάμος μεταξύ των δύο γυναικών, είναι ανυπόστατος, δίνοντας το δικαίωμα στον εισαγγελέα να ασκήσει ως δημόσια αρχή αγωγή «αναγνώρισης της ανυπαρξίας του γάμου μεταξύ δύο προσώπων του ιδίου φύλου, όπως εν προκειμένω, η ενέργεια αυτή δεν αποτελεί επέμβαση στην ιδιωτική ζωή των εν λόγω προσώπων, αλλά προβλεπόμενη από το νόμο διαδικαστική ενέργεια του ενάγοντος εισαγγελέα, που αποτελεί μέτρο αναγκαίο για την προστασία της ηθικής, ενόψει και του ενδιαφέροντος της πολιτείας για την ομαλή διαμόρφωση και λειτουργία των οικογενειακών σχέσεων».

Και συνεχίζει: «Ούτε, εξάλλου, η αγωγή αυτή αποτελεί επέμβαση στην οικογενειακή ζωή των εν λόγω προσώπων, για το λόγο κυρίως ότι στην περίπτωση του «γάμου» δυο προσώπων του ιδίου φύλου το ζητούμενο είναι κατά πόσο υπάρχει μεταξύ των προσώπων αυτών «οικογένεια», η νομική έννοια της οποίας έχει ως σταθερά στοιχεία το γάμο και τη συγγένεια έτσι ώστε να τίθεται στη συνέχεια ζήτημα προστασίας της. Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο το οποίο, με την εκκαλούμενη απόφαση του, έκρινε ότι νομιμοποιείται ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Ρόδου να ασκήσει την υπό κρίση αγωγή και ότι η ενέργεια του αυτή δεν συνιστά παράβαση του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ, δεν έσφαλε, αλλά ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε τις προαναφερόμενες διατάξεις και οι υποστηρίζοντες τα αντίθετα πρώτος και τρίτος λόγοι της έφεσης πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι. Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1372 εδαφ. γ’, γάμος που έγινε χωρίς να τηρηθεί καθόλου ένας από τους τύπους που προβλέπονται στο άρθρο 1367 είναι ανυπόστατος».

Μάλιστα, ο εισαγγελικός λειτουργός φτάνει στο σημείο να αναφέρει ότι ως εκδήλωση της προσωπικότητας θα μπορούσε να καταγραφεί και η σεξουαλική ελευθερία, «δηλαδή το δικαίωμα του προσώπου να αναπτύσσει σεξουαλική δραστηριότητα εφόσον, καθόσον, όποτε, όπως και με όποιον θέλει (σε ό, τι αφορά την τελευταία αυτή διάσταση, με την προϋπόθεση, εννοείται, ότι το άλλο πρόσωπο συναινεί). Αυτή δεν εκτείνεται πάντως και σε δικαίωμα του προσώπου να τυποποιεί νομικά τη σχέση του με άλλο πρόσωπο, κυρίως διότι εκεί που ο συντακτικός νομοθέτης θέλησε να καθιερώσει μια παρόμοια υποχρέωση του κοινού νομοθέτη το έπραξε ρητά».

Στην Ολλανδία νομιμοποίησαν το κόμμα των παιδόφιλων! - Στόχος του η νομιμοποίηση ερωτικών σχέσεων ενηλίκων με 12χρονα!

Νομιμοποίηση του Κόμματος των Παιδοφίλων (PNVD) από το Τοπικό Δικαστήριο της Χάγης! Μετά την απόφαση του Τοπικού Δικαστηρίου της Χάγης, η οποία βασιζόμενη στην ελευθερία της έκφρασης, του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, δεν απαγόρευσε την ίδρυσή του, η Ολλανδική Κυβέρνηση αναγνώρισε και επίσημα το νεοϊδρυθέν Κόμμα των Παιδοφίλων (PNVD).

Σε αυτή την περίπτωση η ελευθερία της έκφρασης λειτούργησε εναντίον των δικαιωμάτων των παιδιών.

Βασικοί στόχοι του κόμματος είναι:

- Η νομιμοποίηση της σεξουαλικής επαφής μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων από 12 ετών

- Η νομιμοποίηση της κατοχής παιδικού πορνογραφικού υλικού για προσωπική χρήση

Ωσονούπω θα τα δούμε αυτά και εδώ. Κάπως έτσι ξεκίνησε και το σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφίλων και μάλιστα στην συγκεκριμένη χώρα.

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ: «Όπως κάποτε ήταν ταμπού η ομοφυλοφιλία και τώρα η κοινωνία την θεωρεί ‘φυσιολογική’, το ίδιο θα γίνει σε λίγο με την παιδεραστία και την αιμομιξία», λέει Δικαστής σε δίκη αιμομίκτη βιαστή…

Είναι μόνο θέμα χρόνου ο δυτικός κόσμος να αποδεχτεί κάθε σεξουαλική διαστροφή ως «φυσιολογική». Το γεγονός ότι ακούμε έναν δικαστή να λέει ότι αυτές οι σεξουαλικές διαταραχές είναι σαν την ομοφυλοφιλία, είναι απλά ένα σημάδι ότι ετοιμάζουν να ανοίξουν τους ασκούς του Αιόλου.

Πολύ σύντομα θα θεωρείσαι ένας αναίσθητος φανατικός, αν δεν εγκρίνεις τους ενήλικους που έχουν σεξουαλικές σχέσεις με τα παιδιά τους ή τα κατοικίδια ζώα τους.

Λέει η Stuff New Zealand:

Ένας δικαστής από το Σίδνεϊ σύγκρινε την αιμομιξία και την παιδοφιλία με την ομοφυλοφιλία, λέγοντας ότι η κοινωνία ίσως να μην βλέπει πλέον τη σεξουαλική επαφή μεταξύ αδελφών ή μεταξύ ενηλίκων και παιδιών ως «αφύσικη» ή «ταμπού».

Ο Επαρχιακός Δικαστής Garry Neilson είπε ότι όπως ακριβώς το ομοφυλοφιλικό σεξ ήταν κοινωνικά απαράδεκτο και ποινικά κολάσιμο στη δεκαετία του 1950 και του 1960, αλλά τώρα είναι ευρέως αποδεκτό, «ένα σώμα ενόρκων μπορεί να μην βρει τίποτα το κακό στο φλερτ του αδελφού προς την αδελφή του, από την στιγμή που έχει ωριμάσει σεξουαλικά, είχε σεξουαλικές σχέσεις με άλλους άνδρες και είναι πλέον «διαθέσιμη», χωρίς να έχει σεξουαλικό σύντροφο».

Δήλωσε επίσης ότι ο «μόνος λόγος» που η αιμομιξία αποτελεί ακόμα έγκλημα είναι λόγω του υψηλού κινδύνου γενετικών ανωμαλιών σε παιδιά που γεννιούνται από αιμομικτικές σχέσεις, «αλλά ακόμη και αυτό μέχρι ενός σημείου, καθώς υπάρχει ευκολία στην αντισύλληψη και εύκολη πρόσβαση στην άμβλωση».

Ο Δικαστής Neilson έκανε αυτές τις παράξενες παρατηρήσεις στην υπόθεση ενός 58χρονου, γνωστού ως ‘MRM’, ο οποίος κατηγορείται ότι βίαζε την μικρότερη αδελφή του επανειλημμένα στο σπίτι της οικογένειας στο Σίδνεϊ το 1981. Ο άνθρωπος αυτός είχε νωρίτερα ομολογήσει την ενοχή του για σεξουαλική επίθεση στην αδελφή του όταν ήταν 10 ή 11 ετών, το 1973 ή το 1974, όταν η αστυνομία ηχογράφησε μια τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ των αδελφών τον Ιούλιο του 2011 στην οποία παραδέχτηκε ότι είχε σεξουαλική επαφή μαζί της όταν εκείνη ήταν «παιδί».

Αλλά δεν παραδέχτηκε την ενοχή του για την κατηγορία της σεξουαλικής επαφής χωρίς συγκατάθεση, με την επιβαρυντική κατηγορία της αιμομιξίας, σε ό, τι αφορά τα γεγονότα του 1981.

Το Δικαστήριο υποστήριξε ότι είναι δύσκολο να καταλάβει γιατί ο MRM άρχισε να βιάζει την αδελφή του «από το πουθενά» και γιατί δεν το ανέφερε στην αστυνομία ή στους γονείς της.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 ο MRM την είχε προειδοποιήσει να μην το πει στους γονείς τους οι οποίοι είχαν μόλις χάσει ένα άλλο παιδί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα και φοβόταν να αναστατώσει τους γονείς της όταν η κακοποίηση ξανάρχισε το 1981.

Αλλά ο δικαστής Neilson αρνήθηκε να δεχθεί τα αποδεικτικά στοιχεία, λέγοντας ότι η σεξουαλική κακοποίηση η οποία είχε συμβεί όταν το κορίτσι ήταν 10 ή 11 ετών και εκείνος 17 συνέβη σε διαφορετικό πλαίσιο με τις σεξουαλικές σχέσεις που συνέβησαν όταν ήταν 18 και εκείνος 26. Το 1981 είχε σεξουαλικές σχέσεις με δύο άντρες και είχε ένα μικρό παιδί.

«Σε εκείνο το σημείο οι δύο ήταν ώριμοι ενήλικες. Το θύμα ξύπνησε, ας πούμε, σεξουαλικά, έχοντας σχέσεις με δύο άντρες και ήταν “ελεύθερη”, όταν η δεύτερη σχέση χάλασε», δήλωσε ο δικαστής Neilson.

«Το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να αλλάξει αυτό είναι το γεγονός ότι ήταν ένας αδελφός και ήταν η αδελφή του, αλλά έχουμε διανύσει πολύ δρόμο από τη δεκαετία του 1950 ... όταν η θέση του νόμου ήταν ότι το σεξ εκτός γάμου ήταν παράνομο».

Έφτασε στο σημείο να δηλώσει ότι ο «μόνος λόγος» που η αιμομιξία αποτελεί ακόμα έγκλημα είναι λόγω του υψηλού κινδύνου γενετικών ανωμαλιών, αλλά η ευκολία στην αντισύλληψη και η εύκολη πρόσβαση στην άμβλωση ακυρώνουν αυτό τον λόγο».

«Εάν ήμασταν στο '50 και είχατε μια επιτροπή ενόρκων αποτελούμενη από 12 άτομα θα λέγατε ότι είναι αφύσικο για έναν άνδρα να ενδιαφέρεται για έναν άλλον άνδρα ή ένας άνδρας να ενδιαφέρεται για ένα αγόρι. Αυτά τα πράγματα έχουν περάσει».

Η πρόεδρος της ομάδας Ενηλίκων που κακοποιήθηκαν ως παιδιά, Dr Carol Kezelman είπε: «Το να εξισώνεις την ομοφυλοφιλία, με την αιμομιξία και το έγκλημα της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης είναι τόσο επικίνδυνη πληροφόρηση δεδομένου ότι είναι εντελώς εξωφρενικό».

πηγή