Ο γάμος είναι μία πορεία πόνου. Η συντροφιά του άνδρα και της γυναίκας ονομάζεται συζυγία, δηλαδή κάτω από τον ίδιο ζυγό σηκώνουν κοινό φορτίο. Ο γάμος είναι συμπόρευση και συγκλήρωση στον πόνο, βεβαίως και στη χαρά. Από τη στιγμή που παντρεύεσαι, να θυμάσαι ότι μπορεί να πονέσεις, μπορεί να υποφέρεις, η ζωή σου θα είναι ένας σταυρός, αλλά ανθισμένος σταυρός. Θα έχει και τις χαρές του και τα χαμόγελά του και τις ομορφιές του. Όταν πάλι περνάς λιακάδες στη ζωή σου, να θυμάσαι τα λουλούδια που κρύβουν ένα σταυρό (όπως π.χ. η παπαρούνα η οποία έχει τέσσερα πέταλα με μαύρη βούλα προς το κέντρο σε σχήμα σταυρού). Έτσι και στη δική σου λιακάδα μπορεί να βγεί ένας σταυρός.
Όταν παντρεύονται δύο άνθρωποι είναι σα να λένε: Μαζί θα προχωρήσουμε, χέρι χέρι, και στα ευχάριστα και στα δυσάρεστα. Θα περάσουμε και ώρες σκοτεινές, ώρες θλίψεων γεμάτες από βάρη, ώρες μονοτονίας. Αλλά μέσα στη βαθειά νύχτα πρέπει να δείχνουμε ότι πιστεύουμε στον ήλιο και στο φως. Ποιος μπορεί να πει ότι δεν περνά δύσκολες στιγμές στη ζωή του; Όμως δεν είναι μικρό πράγμα να ξέρεις ότι στις δύσκολες στιγμές σου, στις αγωνίες σου, στους πειρασμούς σου, θα κρατάς στο χέρι σου ένα άλλο αγαπημένο χέρι.
Σκέψεις του Γέροντα Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου για το Μυστήριο του Γάμου
