.

ΠΕΡΙ ΓΑΜOY MAΡΤΥΡΙΕΣ (και όχι μόνο)

Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

Όσιος Ευθύμιος ο Νέος (823-898)


Αγιορείτης Άγιος
Μνήμη 15 Οκτωβρίου
Γεννήθηκε στην περιοχή της Άγκυρας, το 823, από ευσεβείς γονείς και στη βάπτισή του έλαβε το όνομα Νικήτας. Σε ηλικία επτά ετών αποχωρίσθηκε τον πατέρα του και δεκαεπτά ετών νυμφεύθηκε την Ευφροσύνη και απόκτησε μία θυγατέρα, την Αναστασώ. Ποθώντας τον βίο της ασκήσεως εγκαταλείπει τον πλούτο του στους συγγενείς του και αναχωρεί κρυφά για τον Βιθυνικό Όλυμπο, όπου μαθητεύει σε αγίους ασκητές και φορά το μοναχικό σχήμα, μετονομαζόμενος σε Ευθύμιο.
Μετά από δεκαπέντε ετών άσκηση έρχεται στον ιερό Άθωνα, για να συνεχίσει αυστηρότερα τις μοναχικές αναβάσεις του. Τα πρώτα τρία έτη τα ζει έγκλειστος μέσα σε σπήλαιο – παρά τη σημερινή Νέα Σκήτη. Για τροφή του είχε βελανίδια, κούμαρα και κάστανα. Υπάκουος πάντα στις συμβουλές σημειοφόρων Γερόντων απόκτησε φήμη μεγάλου ασκητού. Για μικρό χρονικό διάστημα έζησε έξω της Θεσσαλονίκης ως στυλίτης Πολλούς στήριξε με τον ιλαρό λόγο του και θεράπευσε με τη χάρη του. Οι ενοχλήσεις των πολλών τον επέστρεψαν στη γαλήνη του Άθωνα. Αλλά κι εδώ δεν τον άφηναν οι θαυμαστές του μοναχοί στη φίλη του ησυχία. Έτσι αναγκάσθηκε ν’ απομακρυνθεί ξανά, σε τόπους άγνωστους και απαραμύθητους, στο νησί του Αγίου Ευστρατίου και, κατόπιν επιδρομής πειρατών, στα σημερινά Βραστά της Χαλκιδικής. Εκεί έκτισε λαύρα κι απέκτησε πολλούς μαθητές. Τέλος ίδρυσε, περί το 870, μονή ανδρική, των Περιστερών, παρά τη Θεσσαλονίκη, και αργότερα δεύτερη, γυναικεία, όπου μόνασαν η μητέρα του, η αδελφή του, η σύζυγός του και δύο εγγόνια του.
Προγνώρισε τα τέλη του και αποσύρθηκε στη μικρόνησο Ιερά, που βρίσκεται στην είσοδο του Παγασητικού κόλπου, κι εκεί παρέδωσε το πνεύμα του ο πολύαθλος και θαυματουργός όσιος (898). Σύντομα τα τίμια λείψανά του τα μετακόμισαν στη μητρόπολη της Θεσσαλονίκης ως ακριβή ευλογία (899). Το 1986 βρέθηκαν στη μονή Περιστερών, όπου εκεί σήμερα προσκυνούνται.
Ο βίος του οσίου Ευθυμίου γράφηκε με αγάπη από τον μαθητή του Βασίλειο, επίσκοπο Θεσσαλονίκης, που είναι και συνθέτης της ακολουθίας του. Παρακλητικό Κανόνα συνέθεσε ο Χ. Μ. Μπούσιας.
Κατά τον βιογράφο – εγκωμιαστή του Όσιο Βασίλειο, ο όσιος Ευθύμιος χαρακτηρίζεται ως μεγάλος ασκητής, του οποίου η φήμη νωρίς είχε φθάσει πολύ μακρυά από το Άγιον Όρος. Όταν ήλθε στη φιλόχριστη, φιλομόναχη και μαρτυροπλούτιστη Θεσσαλονίκη, όλος ο λαός της τον καλωσόριζε ως Ηλία τον Θεσβίτη, τον καταφιλούσαν και πίστευαν πως λάβαιναν αγιασμό, θεωρούσαν πως με τον άγιο ασπασμό ο ένας μετέδιδε στον άλλο την ευλογία. Πολλούς χειραγώγησε στις αρετές, κατά την εκεί παραμονή του, και πολλούς έκανε με τη διδασκαλία του να μονάσουν, τους οποίους απάλλαξε από νοσήματα της ψυχής και του σώματος. Οι μαθητές του διακρίνονταν για την ουράνια και ενάρετη πολιτεία τους και ζούσαν οι σάρκινοι ως άσαρκοι. Οι κάτοικοι της Χαλκιδικής τον υποδέχονταν ως άγγελο που κατέβαινε από ουράνια σκηνώματα. Στους ακροατές του πρόσφερε μ’ ευκολία κάθε νέα κι αρχαία διδασκαλία, ώστε όλοι να θαυμάζουν τη σοφία του κι έκπληκτοι να λέγουν πως το Άγιον Πνεύμα κινεί τη γλώσσα του, όπως των αγίων Αποστόλων.
Οι σπουδαίοι μαθητές του διατήρησαν το ασκητικό του πνεύμα. Μεταξύ αυτών διακρίνονται: Ο «θεομάκαρ» Θεοστήρικτος, Ονούφριος ο «περιώνυμος ασκητής», Ιγνάτιος, Γεώργιος, Εφραίμ, Παύλος, Βασίλειος, οι εγγονοί του Μεθόδιος κι Ευφημία, που μόνασαν σε διαφορετικές μονές που ίδρυσε ο ίδιος, όσιος Βασίλειος ο βιογράφος του και οι αυτάδελφοι όσιοι Συμεών και Θεόδωρος. Η μνήμη του τιμάται στις 15 Οκτωβρίου.
Πηγή: Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, Άγιοι Αγίου Όρους
Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη, 2007

πηγή

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

Γάμος και οικογένεια. .

Από την τηλεοπτική εκπομπή Προσεγγίσεις καλεσμένος ο Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. Βασίλειος Γιούλτσης

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Μια συγκινητική ιστορία αγάπης και αυτοθυσίας



Η Δήμητρα και ο Βασίλης Γαϊτάνου είναι από τα ζευγάρια που αποτελούν παραδείγματα αυτοθυσίας αφού με τη συγκλονιστική τους ιστορία παραδίδουν μαθήματα ζωής…Σε κοινή συνέντευξή τους στο περιοδικό «People», ξετυλίγουν λες και ξαναζούν την ιστορία της ζωής τους… Η Δήμητρα, που έχασε την όραση της όταν ήταν 30 χρονών σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, μας λέει πως όχι μόνο δεν τα έβαλε κάτω με αυτό που της συνέβη αλλά βρήκε και τον άντρα της ζωής της, στον οποίο έδωσε το ένα της νεφρό, σώζοντάς τον από βέβαιο θάνατο…
«Ήταν ξημερώματα Σαββάτου, επέστρεφα στην Αθήνα από την Εθνική Αθηνών-Κορίνθου, είχε απόλυτο σκοτάδι, αφού οι κολόνες της ΔΕΗ δεν λειτουργούσαν, όταν είδα ξαφνικά την ασυνειδησία ενός οδηγού φορτηγού που το είχε παρκάρει παράνομα σε στροφή της Εθνικής. Συγκρούστηκα με την πλευρά της πόρτας του οδηγού και η λαμαρίνα μου ξύρισε όλα τα μετωπιαία οστά» αναφέρει χαρακτηριστικά και αγγίζει ασυναίσθητα το πρόσωπό της.
«Τα μετωπιαία οστά μπήκαν μέσα και δίκην μαχαιριών έκοψαν τα οπτικά νεύρα. Ο γιατρός που με παρακολουθούσε μου είπε αμέσως ότι δεν πρόκειται να ξαναδώ».
Στη συνέχεια περιγράφει πως έμεινε στην εντατική για πολλές ημέρες και έκανε πολλές πλαστικές… «Από εκείνη την ημέρα όλοι απομακρύνθηκαν σαν να έπεσε βόμβα να τους εξαφάνισε. Και είχα πολύ μεγάλο κύκλο από το επαγγελματικό περιβάλλον, ως στέλεχος της Εμπορικής Τράπεζας. Ένιωσα την εγκατάλειψη» λέει.
Ο Βασίλης Γαϊτάνου, ένας από τους μεγάλους Έλληνες πιανίστες και δημιουργούς, με μεγάλη καριέρα στους κύκλους της ομογένειας, μπήκε στη ζωή της Δήμητρας τον Ιανουάριο του 1999 μέσω μία κοινής φίλης και παντρεύτηκαν τον Αύγουστο του 2003. «Με το πρώτο άγγιγμα τον ερωτεύτηκα. Κατάλαβα ότι θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Η πρώτη ματιά για άλλους, για μένα έγινε το πρώτο άγγιγμα».
Τον Αύγουστο όμως του 2003 οι γιατροί διέγνωσαν στον κ. Γαϊτάνου, νεφρική ανεπάρκεια και μπήκε στην αιμοκάθαρση. Τον Σεπτέμβριο του 2004 διαπιστώθηκε μετάσταση στον λεμφαδένα και το 2006 το δεξί του νεφρό προσβλήθηκε από έναν νέο τύπο καρκίνου… Μεταμόσχευση δεν μπορούσαν να κάνουν , γιατί όπως εξηγεί η ίδια «έπρεπε να κλείσει άλλα τεσσεράμισι χρόνια για να δικαιούται μόσχευμα στη λίστα αναμονής».
Έτσι τον Οκτώβρη,«ξύπνησα ένα πρωί και δεν μπορούσα να τον νιώθω να πεθαίνει δίπλα μου. Εγώ, εγώ θα του δώσω το νεφρό μου είπα» εξομολογείται η Δήμητρα Γαϊτάνου.
Μετά από 3,5 εβδομάδες βγήκαν και τα αποτελέσματα που έδειξαν ότι ήταν απόλυτα συμβατή, δίνοντας το «πράσινο φώς» για τη μεταμόσχευση που έγινε ανήμερα της Αγίας Παρασκευής (26 Ιουλίου), της προστάτιδας των ματιών. Αξίζει να αναφερθεί ότι το δεύτερο όνομα του Βασίλη είναι Παρασκευάς…
«Μας έβαλαν τα φορεία δίπλα δίπλα και ο ένας έσφιγγε το χέρι του άλλου. Μου είχαν πει ότι πρώτα θα άνοιγαν τον Βασίλη κι αν έκριναν ότι τα όργανά του έπειτα από τόσους καρκίνους δεν μπορούσαν να το δεχτούν, δεν θα μου το έπαιρναν. Τελικά έγινε η μεταμόσχευση η οποία κράτησε πέντε ώρες»λέει η Δήμητρα.
Ο Βασίλης που συμπληρώνει τρία χρόνια με το νεφρό της γυναίκας του λέει «Το πιθανότερο είναι ότι θα χάσω το νεφρό ύστερα από μερικά χρόνια, αλλά νιώθω ότι θα τα καταφέρουμε. Εμείς τολμήσαμε να ζήσουμε τη ζωή»….
πηγή

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΩΣ ΡΗΓΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ

διαζυγιο
Ιωάννη Κορναράκη, Ομότιμου Καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών

Το διαζύγιο, ως γεγονός διαρρήξεως μιας, πρωταρχικής σημασίας για την υπαρξιακή καταξίωση του ανθρώπου, συζυγικής διαπροσωπικής σχέσεως, πλήττει την ενότητα του ανθρωπίνου προσώπου, σε μια σειρά αλυσιδωτών σχέσεων ατόμων εμπλεκομένων, ούτως ή άλλως, συγγενικώς με τους αρχικούς συντελεστές της διαρρήξεως αυτής!
*
Στο μυστήριο του γάμου πραγματώνεται μυστηριακώς ο σκοπός της θείας οικονομίας, που άφορα στην ενότητα του ανθρωπίνου προσώπου, στην αρχική προπτωτική του εικόνα. Το ανδρόγυνο, στο γάμο, εξεικονίζει την τέλεια από την άποψη του εν λόγω σκοπού, ανθρώπινη διαπροσωπική ενότητα στη μονάδα δύο προσώπων! Με το μυστήριο του γάμου ο άνθρωπος επιστρέφει στην οντολογική πληρότητα της αρχικής του εικόνας, εφόσον, με το μυστήριο αυτό, ο άνθρωπος υποστασιάζεται πλέον ως «μονάς» («και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν») στη δυάδα των συζυγικών προσώπων γίνεται «ανδρό-γυνος»! Οι σύζυγοι ενώνονται, στο μυστήριο του γάμου εις ανδρόγυνο!
Στην περίπτωση αυτή, ο μεταπτωτικός Αδάμ επιστρέφει στην ενότητα του εαυτού του, μέσω της αναπλασθείσης διά των δημιουργικών χειρών τού Θεού, πλευράς του και συμπληρώνεται, με τον τρόπο αυτό, το κενό, το οποίο κατέλυσε ή αποσπασθείσα αυτή πλευρά του, με το θείο δώρο της θεραπείας της μοναξιάς του («Ου καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον»)· τη γυναίκα!
Εξαλλου, ατενίζοντας το πρόσωπο της γυναίκας ο μεταπτωτικός Αδάμ αναγνωρίζει τον εαυτό του («τούτο νυν οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου»), και αποδέχεται την αλήθεια του αποστολικού λόγου, ότι «Ούτως οφείλουσιν οι άνδρες αγαπάν τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα. Ο αγαπών την εαυτού γυναίκα εαυτόν αγαπά»! (Εφεσ. ε’ 28) Η ενότητα αυτή ανδρός και γυναικός, στο μυστήριο του γάμου, σημειοδοτεί την χαρισματική ή μυστηριακή οντολογική ενότητα του ανθρωπίνου γενικώς προσώπου. Ο γάμος καταφάσκει την μυστηριακή σχέση των δύο συζύγων, ως απόδειξη της πραγματώσεως του σχεδίου της θείας οικονομίας, στο κεφάλαιο της σωτηρίας του άνθρωπου διά του γάμου!
Αλλά το διαζύγιο δεν διασπά μόνο τη συζυγική ενότητα και τη σχέση δύο μόνον προσώπων. Το διαζύγιο μπορεί να γίνει αιτία και πηγή πολλών μελλοντικών, συνεχών, διασπάσεων, και εκλύσεων ψυχικών διαταραχών σε όλα τα πρόσωπα, τα οποία ενδεχομένως θα εμπλακούν, ούτως ή άλλως, στο μεγάλο κύκλο ανθρωπίνων, διαπροσωπικών σχέσεων, απορρεουσών από την αρχική αφετηρία δύο διαζευγμένων γονέων.
Εάν δηλ. ο ένας πρώην σύζυγος ή και αμφότεροι, προχωρήσουν σε νέο γάμο με άλλα πρόσωπα, τότε οι αρνητικές ποικίλες συνέπειες της αρχικής συζυγικής διαστάσεως, θα περάσουν ασφαλώς στις νέες συγγενικές σχέσεις, εξ αίματος ή εξ αγχιστείας, οι όποιες θα δημιουργηθούν ενδεχομένως με τους νέους αυτούς γάμους. Λ. χ. ενδεχομένως, με νέους γάμους των ήδη διαζευγμένων συζύγων, θα προκύψουν ίσως πατριοί και μητρυιές και ετεροθαλείς αδελφοί, οι οποίοι θα γίνουν αποδέκτες των αρνητικών συνεπειών του αρχικού διαζυγίου.
Έπειτα είναι γνωστό ότι τα παιδιά διαζευγμένων γονέων με ψυχικά τραύματα από τις σχέσεις των γονέων τους και κυρίως από το διαζύγιο, θα μεταφέρουν αργότερα στη δική τους συζυγική σχέση, τις εμπειρίες των τραυμάτων αυτών, με αποτέλεσμα όχι λίγες φορές, τις διαταράξεις και της δικής τους συζυγικής σχέσεως! Γενικώς όμως είναι συνήθως απρόβλεπτες οι καταστροφικές συνέπειες ενός διαζυγίου, στον μέλλοντα χρόνο, που ο κύκλος των συγγενικών προσώπων, θα διευρύνεται με νέους επιγόνους, σχετιζομένους με τούς συντελεστές του αρχικού -πατρογονικού διαζυγίου!
*
Η πτώση του μυστηρίου του γάμου στην τραγωδία του διαζυγίου και της διασπάσεως του συζυγικού ζεύγους σε μονάδες, σημαίνει ασφαλώς διάλυση και απώλεια τής αρχέγονης θεουργικής ενότητος του ανθρώπινου προσώπου στην εικόνα του ενός!
Εξάλλου οι διαστάσεις της τραγωδίας αυτής οριοθετούνται σίγουρα στην αναίρεση, με το διαζύγιο, όχι μόνο της μυστηριακής αναπλάσεως της εν λόγω εικόνας διά του γάμου αλλά και της διά της «αρχιτεκτονίας του Αγίου Πνεύματος» (άγ. Μάξιμος Ομολογητής) οικοδομηθείσης «κατ’ οίκον εκκλησίας»!
Ένα διαζύγιο συντρίβει μίαν εκκλησία! «Ουκ οίδατε ότι ναός Θεού εστε και το Πνεύμα του Θεού οικεί εν υμίν»; (Α’ Κορ. γ’ 16).
Πηγή: Περιοδικό ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ, τ. 82

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

Γάμος low budget: Γίνεται;

της Ηρώς Κουνάδη
«Μια φορά παντρεύομαι, από τον γάμο θα κόψω;», σαν να ακούμε ήδη τον αντίλογο. Σε μια εποχή που πλέον μοιάζει μακρινή, αλλά δεν είναι τόσο, οι λογαριασμοί των γάμων ανέρχονταν σε μερικά εκατομμύρια δραχμές, και κανείς δεν έδειχνε να δυσανασχετεί –είτε γιατί «μια φορά γίνονται αυτά, θα τα κάνουμε όπως πρέπει» είτε γιατί «τα λεφτά είναι για να τρώγονται». Και τελικά, οι περισσότεροι νεόνυμφοι –ή για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, οι περισσότερες οικογένειες νεόνυμφων– κατέληγαν με μερικά εκατομμύρια λιγότερα στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, να (μη) διασκεδάζουν σε ένα τραπέζι που την επόμενη χρονιά θυμόταν μόνο η θεία Ευλαμπία, η οποία είχε «χρόνια να σύρει τον χορό». Για να μη μιλήσουμε για το πόσες στατιστικές πιθανότητες έχουμε οι περισσότεροι εξ ημών να παντρευτούμε μόνο μία φορά, και ακουστούμε κυνικοίΑπό την άλλη, βέβαια, ακόμα και σε περιόδους αυστηρής οικονομίας, το τι κόβει και από πού ο καθένας είναι μια σύνθετη εξίσωση που δεν χωρά ανάμεσα στις γραμμές δημοσιευμάτων που ξεκινούν με τον τίτλο «[εισάγετε εδώ λέξη] low budget». Και είναι ειδικά σε τέτοιες περιόδους αυστηρής οικονομίας που γίνεται εμφανές τι είναι για τον καθένα «ιερό»: είναι αυτό για το οποίο θα κόψεις από όλα τα άλλα –είτε λέγεται εβδομαδιαίες έξοδοι, είτε ταξίδια, είτε ρούχα, είτε καλό φαγητό, είτε γάμος.

Αν, λοιπόν, είστε αποφασισμένοι άμα χρειαστεί να τρώτε σκέτο ψωμί τους επόμενους μήνες, προκειμένου να κάνετε έναν γάμο όσο μεγαλοπρεπή τον φανταζόσασταν την εποχή που το χρηματιστήριο χτυπούσε συνεχόμενα limit up, έχετε τις ευχές μας μαζί με την άδεια να μην διαβάσετε τις γραμμές που ακολουθούν. Οι υπόλοιποι, κρατήστε σημειώσεις:

- Έχετε αναρωτηθεί ποτέ κατά πόσο είναι τυχαίο το γεγονός ότι αποκαλούμε την συνάθροιση των παρευρισκομένων μετά την εκκλησία σε ένα μέρος με σκοπό να χορέψουν «τραπέζι» και όχι «πάρτι»; Και κατά πόσο είναι τυχαίο το γεγονός ότι σε αυτό το μη-πάρτι, ελάχιστοι (αν κάποιοι) καλεσμένοι όντως διασκεδάζουν; Κάντε την χάρη στον εαυτό σας και στην σχέση την οποία αποφασίζετε να επισημοποιήσετε, και οργανώστε ένα πραγματικό πάρτι. Δεν παντρεύεστε για να δοκιμάσει ο θείος Μπάμπης το x catering, ούτε για να απολαύσετε τις φιγούρες των φίλων των γονιών σας στον Καλαματιανό.

- Κλείστε, για μετά την εκκλησία ή μετά το Δημαρχείο, έναν χώρο στον οποίο απλά να μπορείτε να χορέψετε –αυτό μπορεί να είναι από ένα «παραδοσιακό» κτήμα, μέχρι η αυλή ενός πολιτιστικού κέντρου, η αυλή του κολλητού που μένει σε μονοκατοικία, ένα μεγάλο μπαρ, ή μια βουνοπλαγιά, σε περίπτωση που παντρεύεστε στην εξοχή. Θα χρειαστεί απλώς να προμηθευτείτε τα ποτά, ίσως και κάποιο finger food αν επιμένετε να έχετε φαγητό, και το όφελος θα είναι διπλό: θα περάσετε όντως καλά, και θα εξοικονομήσετε μερικές χιλιάδες ευρώ.

- Αν δεν το επιβάλλουν οι θρησκευτικές πεποιθήσεις και των δύο, κλείστε τα αυτιά στις σειρήνες μαμάδων, γιαγιάδων και νονών για το «τι θα πει ο κόσμος» και παντρευτείτε σε δημαρχείο. Γλιτώνετε και σε αυτήν την περίπτωση μερικές εκατοντάδες (ή και χιλιάδες, αναλόγως τον διάκοσμο της εκκλησίας που θα οραματίζονταν οι κουμπάροι) ευρώ και ατελείωτες ώρες προβών για ένα φόρεμα που δεν θα ξαναφορούσατε ποτέ (ναι, για το νυφικό μιλάμε, αφαιρέστε μερικά μηδενικά από το budget σας και σε αυτήν την περίπτωση). Συν ότι έχετε την συνείδησή σας καθαρή, ότι δεν μεγαλώσατε κι άλλο την αμύθητη, αφορολόγητη περιουσία της εκκλησίας.

- Ζητήστε από τους φίλους σας να βγάζουν φωτογραφίες, με τις compact μηχανές και τα κινητά που ούτως ή άλλως συνέχεια κουβαλούν μαζί τους: Θα είναι πολύ λιγότερο στημένες από τις επαγγελματικές, θα έχετε να διαλέξετε ανάμεσα σε εκατοντάδες για να φτιάξετε ένα πραγματικά ενδιαφέρον –και αστείο– γαμήλιο άλμπουμ, και δεν θα πληρώσετε τίποτα. Αν επιμένετε στις γυαλιστερές πόζες επειδή έχετε πολλές μεγάλες άδειες κορνίζες στο σπίτι, μπορείτε σε συνεννόηση με τον φωτογράφο σας να επιλέξετε να βγάλετε μόνο ψηφιακές φωτογραφίες, τις οποίες θα σας δώσει σε ένα DVD, και θα καταλήξετε εσείς αργότερα στις δύο-τρεις που θα τυπώσετε.

- Ξεδιπλώστε τη δημιουργικότητά σας, φτιάχνοντας μόνοι τα προσκλητήρια του γάμου σας στον υπολογιστή. Το χαρτί της εκτύπωσης, όσο γυαλιστερό και φανταχτερό και αν είναι, θα σας στοιχίσει σίγουρα λιγότερα απ’ όσα θα δίνατε για να παραγγείλετε τα προσκλητήρια από ένα κατάστημα. Εξάλλου, αν οι τυπικότητες σας αφήνουν παγερά αδιάφορους, μπορείτε να εκτυπώσετε μόνο τα προσκλητήρια των καλεσμένων που δεν έχουν επαφή με την τεχνολογία (των 80χρονων θείων, δηλαδή) και να στείλετε τα υπόλοιπα ηλεκτρονικά, γλιτώνοντας και πολλά λίτρα βενζίνης και πολλές βαρετές επισκέψεις για να τα παραδώσετε.

- Αν επιμένετε στο παραδοσιακό τραπέζι μετά τον γάμο, «κόψτε» χρήματα από τον στολισμό των τραπεζιών, επιλέγοντας γλαστράκια ή φρούτα –που είναι και τάση τελευταία– αντί για τις πανάκριβες ανθοσυνθέσεις. Έξτρα μπόνους, ότι τα γλαστράκια μπορούν οι καλεσμένοι να τα πάρουν μαζί τους φεύγοντας, σαν αναμνηστικό. Επενδύστε, επίσης, σε κεράκια, τα οποία είναι οικονομικότατα, και αναδεικνύουν ακόμα και την απλούστερη διακόσμηση.

- Ζητήστε από τρεις-τέσσερις φίλους τα μουσικά γούστα των οποίων εμπιστεύεστε να αναλάβουν το κομμάτι της μουσικής. Έτσι, γλιτώνετε και τις ατελείωτες ώρες συνεννόησης με τον επαγγελματία DJ –και τις έξτρα ώρες που ξοδεύουν εννιά στους δέκα μελλόνυμφους, οι οποίοι καταλήγουν να φτιάχνουν μόνοι τους τις playlist, από φόβο μην πάει κάτι λάθος– και δεν νιώθετε ότι «υποχρεώνετε» κάποιον από τους φίλους σας να απομονωθεί από το πάρτι και να παίζει μουσική όλο το βράδυ. Εναλλακτικά, φτιάξτε μόνοι σας μία playlist στον υπολογιστή, αντιγράψτε την σε ένα usb stick (το CD δεν φτάνει για όλο το βράδυ) και αφήστε την να παίζει μόνη της.

- Οι μπομπονιέρες, εκτός του ότι κοστίζουν πολλά, δεν αφορούν σχεδόν κανένα για περισσότερα από τα πέντε δευτερόλεπτα που θα τις κοιτάξει και (ίσως) τις σχολιάσει. Προτιμήστε να παραγγείλετε τα κουφέτα από ένα κατάστημα ξηρών καρπών, και εν συνεχεία να τα τυλίξετε μόνοι σας με τούλια, κορδέλες ή πουγκιά που θα βρείτε –και θα παραγγείλετε, για να σας έρθουν φτηνότερα αν θέλετε πολλά– σε καταστήματα με είδη αμπαλάζ.

- Η γαμήλια τούρτα επίσης δεν κάνει καμία ιδιαίτερη διαφορά σε κανέναν –εκτός, προφανώς, από τον ζαχαροπλάστη που θα κληθεί να την φτιάξει και να την πληρωθεί. Εξοικονομήστε και από εδώ μερικές εκατοντάδες ευρώ, κόβοντας συμβολικά ως ζευγάρι μια μικρή, κανονική τούρτα, και προσφέροντας στους καλεσμένους σας cupcakes, τα οποία θα παραγγείλετε από έναν από τους αμέτρητους δημιουργούς που δέχονται παραγγελίες online –θα εντυπωσιάσουν πολύ περισσότερο και θα κοστίσουν πολύ λιγότερα.

- Μην βροντοφωνάζετε στα μαγαζιά όπου θα βγείτε προς αναζήτηση παπουτσιών/ εσωρούχων/ αξεσουάρ/ τσαντών/ οποιουδήποτε πράγματος φοριέται, ότι παντρεύεστε. Έχουμε δει με τα μάτια μας ένα ζευγάρι λευκά πέδιλα να πωλούνται στην ανυποψίαστη μελλόνυμφη στη διπλή τιμή, απλά και μόνο με την αναφορά της λέξης «νυφικά». Το «παντρεύομαι» ηχεί στα αυτιά απελπισμένων καταστηματαρχών ως ισοδύναμο του «έχω ένα γερό budget». Ακόμη και αν όντως έχετε, δεν είστε υποχρεωμένοι να χαρίζετε λεφτά σε κανέναν.

πηγή

Ζευγάρι με ανίατες ασθένειες ετοιμάζει την υιοθεσία των παιδιών του. Μέσα στην επόμενη πενταετία θα πεθάνουν και οι δύο γονείς




Λονδίνο 
Η 36χρονη Βρετανίδα Κλερ Κόλστον διαγνώσθηκε πριν τρία χρόνια με μια επιθετική μορφή καρκίνου του οισοφάγου, ενώ ο 37χρονος σύζυγός της, Πολ, πάσχει από την ίδια εκφυλιστική αρρώστια με τον διάσημο αστροφυσικό Στίβεν Χόκινγκ, την ασθένεια στους νευρώνες του σώματος, γνωστή ως νόσος Λου Γκέριγκ. 
Οι γιατροί δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας: αυτές οι ασθένειες πιθανώς θα στερήσουν τη ζωή και των δύο ασθενών μέσα στην επόμενη πενταετία. Ομως οι σύζυγοι και γονείς βρίσκουν χρόνο, εκτός από τη θεραπεία τους, να προετοιμάσουν το μέλλον για τα δυο τους παιδιά, δίνοντας μαθήματα θάρρους.

Ο εξάχρονος Φίνλεϊ και η τετράχρονη Εβελιν γνωρίζουν πως οι γονείς τους ενδέχεται να πεθάνουν κι είναι προετοιμασμένοι πως σε μερικά χρόνια θα ζουν με ανάδοχες οικογένειες. «Επιλέξαμε να κάτσουμε κάτω και να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση με απόλυτο ρεαλισμό, ώστε να γνωρίζουμε τί έχουμε να αντιμετωπίσουμε», τονίζει η κυρία Κόλστον, αστυνομικός στο επάγγελμα. Και συμπληρώνει: «έχουμε ήδη μιλήσει με ανάδοχους γονείς κι έχουμε κάνει όλες τις απαραίτητες προετοιμασίες, για το χειρότερο ενδεχόμενο».
«Είμαστε τυχεροί που διαθέτουμε ένα άριστο δίκτυο υποστήριξης από τους γύρω μας καθώς κι αμέριστη βοήθεια από την οικογένεια και τους φίλους μας», συμπληρώνει ο Πολ που εργάζεται ως καθηγητής κι ανακάλυψε πως πάσχει από την νόσο το 2009, την ίδια ακριβώς περίοδο που ο καρκίνος χτύπησε και την γυναίκα του.
«Έχω ήδη υποβληθεί σε δυο χημειοθεραπείες αλλά ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες μου και οι γιατροί μου δίνουν μόλις 30% πιθανότητες να ζήσω μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια», λεει η Βρετανίδα που αυτή τη στιγμή είναι καθαρή από καρκίνο, αλλά οι μεταστάσεις, στην περίπτωση της, παραμονεύουν στη γωνία.
«Κάθε μέρα που μπορώ να σηκωθώ και να κάνω όλα όσα πρέπει για τα παιδιά μου, είναι ευλογία», λεει ο Πολ, καταλήγοντας πως «αυτή είναι η κινητήρια δύναμη που μου φτιάχνει την ημέρα».

tovima 18/09/2012

EYXH ΕΠΙ ΤΩ ΠΡΟΣΦΟΡΩ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΖΕΙΝ


Δι ευχών των Αγ. Πατέρων ημών Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον και σώσον ημάς.
Βασιλεύ Ουράνιε...Τρισάγιον...Δόξα Πατρί...Και νυν...Παναγία Τριάς...Πάτερ ημών... και το τροπάριον:
«Τον άρτον της ζωής το ουράνιον μάννα, Σωτήρ μου αγαθέ, ο πιστοίς εδωρήσω, το σώμα Σου το άγιον το δεξάμενον σταύρωσιν, και το αίμα Σου το της καινής διαθήκης, το εις άφεσιν αμαρτιών αναβλύσαν, λαβείν καταξίωσον».
Κύριε Ιησού Χριστέ, ο ενανθρωπήσας Λόγος του Θεού Πατρός, ο Άρτος ο εκ του ουρανού καταβάς και δια της Σης παρουσίας ανακαινίσας την φθαρείσαν υπό της αμαρτίας φύσιν του γένους ημών, Σύ είπας: «ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ», και «η σάρξ μου αληθώς εστί βρώσις και το αίμα μου αληθώς εστί πόσις».
Εν δε τω μυστικώ Δείπνω μετά των μαθητών λαβών άρτον και ευλογήσας αυτόν διεδίδους αυτοίς λέγων: «Λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το σώμα μου» και ενέπλησας αυτούς ζωής αιωνίου.
Τούτο ούν και ποιούσα εις την σην ανάμνησιν, καθώς τοις Αποστόλοις προσέταξας, η Αγία Σου Εκκλησία εν εκάστη θεία λειτουργία προσφέρει τοις πιστοίς τον άρτον της ζωής, Σε τον Κύριον «εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιον» υπό τα στοιχεία του άρτου και του οίνου.
Διο και παρακαλούμεν Σε αξίους ποιήσαι ημάς τω αλεύρω τούτω χρήσθαι του παρασκευάζειν τον άρτον τούτον ευλογήσαι τε αυτόν όπως ζημωθή, τελειωθεί και γένηται άρτος ο επιούσιος ταις χρείαις του σώματος. Μέρος δε αυτού τω ναώ προσφέρητε τίμιον Σον Σώμα, δια των ευχών των ιερέων γενέσθαι, και τοις πιστοίς δίδοται εις Θείαν Κοινωνίαν. Κατανοούντες ουν της ευεργεσίας το μέγεθος, Κύριε, όλη ψυχή τε και καρδία τον άρτον τούτον, τα Σα εκ των Σων, προσφέρομεν, ίνα τη μετοχή των αθανάτων μυστηρίων αγιαζόμεθα και συζώμεν Σοι, δοξάζοντες τον Πατέρα, τον Υιόν και το Άγιον Πνεύμα, την ομοούσιον και ζωοποιόν Τριάδα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Δι' ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

40 Ευρώ για τον Χριστό


Του υποδιακόνου Στήβεν Ρόμπινσον
Τελείωσα με τα πράγματα στο σπίτι του «δύσκολου πελάτη» για να μπορέσει να το κατοικήσει το Σαββατοκύριακο. Είχα αργήσει για να προλάβω την Εσπερινή Λειτουργία, έτσι αντί για εκεί, αποφάσισα να πάω στον προμηθευτικό σταθμό να πάρω πράγματα που χρειαζόμουν για το Σαββατοκύριακο.
Καθώς στάθμευα το φορτηγό μου πρόσεξα – ανάμεσα στα δώδεκα ή περισσότερα άτομα που φόρτωναν τα αυτοκίνητά τους με πράγματα – μια νεαρή κοπέλλα με μωρό στην αγκαλιά της να περιφέρεται εδώ και εκεί ανάμεσα στα σταθμευμένα αυτοκίνητα. Την πέρασα για άλλο ένα πελάτη που έψαχνε για το αμάξι της.

Στάθμευσα το δικό μου φορτηγό, και ακούω πίσω μου καθώς έβγαινα μια πνιγμένη φωνή: «Κύριος… Κύριος…..»
Γυρνάω να δω, και είναι η κοπέλλα.
Είναι λεπτή, μικροκαμωμένη, ίσως 1 και 50 σε μπόϊ, και μοιάζει να είναι δεκαπέντε ετών, αλλά το πρόσωπό της έχει όψη ταλαιπωρημένη και στραπατσαρισμένη, μιας μεγαλύτερης ηλικίας. Τα μάτια της είναι ένα ατσάλινο γαλάζιο και γυαλίζουν. Η κακοβαλμένη μάσκαρα έχει γίνει μουντζούρα. Η μύτη, το ένα φρύδι και το πάνω χείλι είναι τρυπημένα, και καθώς σκουπίζει το μάτι της με την ανάποδη του καρπού της, παρατηρώ πως έχει τατουάζ πάνω στο χέρι της, στον καρπό και πιο πάνω προς το μπράτσο.
Κρατάει ένα μωρό, πιθανόν ενός έτους. Η μυτούλα του έχει μια κρούστα από ξεραμένη μύξα. Στα μπρατσάκια του είναι τυπωμένα διάφορα «παιδικά τατουάζ», από εκείνα που δίνουν τα μηχανάκια που πουλάνε τσιχλόφουσκες. Χρειαζόταν ένα μπάνιο το μικρό, αλλά δεν ήταν τόσο βρώμικο ώστε να μοιάζει εγκαταλελειμμένο. Τον σηκώνει και τον εναποθέτει πάνω στον γοφό της με το αριστερό της χέρι, καθώς σκουπίζει με το δεξί το μάτι της.
«Κύριος…», μου λέει με πνιγμένη φωνή. «Σας παρακαλώ….»
Σκύβω προς το μέρος της και βάζω το χέρι μου γύρω από τον ώμο της.
«Ηρέμησε γλυκειά μου» της λέω. «Τι σου συμβαίνει;»
«Μόλις μετακομίσαμε εδώ από την επαρχία. Αν δεν βρω 38 Ευρώ σε δέκα λεπτά, αυτοί θα πετάξουν όλα τα πράγματά μου στο πεζοδρόμιο.»
«Ποιοί είναι οι ‘αυτοί’;»
«Το Πανδοχείο Έξι εκεί πέρα…» μου δείχνει με το χέρι, στην απέναντι μεριά της λεωφόρου.
Μίλησα λιγάκι μαζί της. Είναι μόνη, χωρίς φίλο, σύζυγο, ή οικογένεια. Την ρωτάω πώς το ταΐζει το μωρό και μου λέει με τα γραμματόσημα-δώρο των σούπερ-μάρκετ.
«Και τί θα κάνεις αύριο;»
«Δεν ξέρω»
«Πες μου το όνομά σου»
«Σίντυ»
«Σε ποιο δωμάτιο μένεις στο πανδοχείο, ώστε αν βρω κάποιον να σε βοηθήσει, να μπορέσω να σε βρω…»

Με κοιτάζει. Παρατηρώ ένα βλέμμα-αστραπή ενός «περπατημένου» ανθρώπου που υποψιάζεται τα πάντα. Μετά μου λέει «238».

Της βάζω 40 Ευρώ στο χέρι. Αρχίζει να κλαίει.
«Σας ευχαριστώ κύριε… σας ευχαριστώ… Δεν θέλω να φανώ αγενής, αλλά πρέπει να φύγω τώρα αμέσως, επειδή πετάνε έξω τα πράγματά μου.»
Αρπάζει πάνω της το μωρό και φεύγει τρέχοντας προς το πανδοχείο. Εγώ γύρισα προς την άλλη κατεύθυνση και μπήκα μέσα στον προμηθευτικό σταθμό, χωρίς να κοιτάξω πίσω.
Δεν θέλω να ξέρω αν όντως πήγε στο Πανδοχείο Έξι ή όχι. Δεν θέλω να ξέρω αν πλήρωσε για μία διανυκτέρευση για τον εαυτό της και το μωρό, ή αν αγόρασε μια δόση φτηνού ναρκωτικού για τον εαυτό της. Δεν θέλω να ξέρω αν έπεσα θύμα μιας ομάδας γύφτων ή αν εξαπατήθηκα από ένα κορίτσι που μάθαινε τις τεχνικές επαιτείας.
Το μόνο που θέλω να μάθω σήμερα είναι το τι σημαίνει να αγαπά κανείς χωρίς κυνισμό, το να αγαπά και αυτούς που σε εξαπατούν, σε απορρίπτουν και σε σκοτώνουν… το να δίνεις, χωρίς την προσδοκία της αμοιβής ή ανταπόδοσης… το να βλέπεις την εικόνα του Θεού κάτω από τις ουλές και τα σημάδια της ανθρώπινης αδυναμίας και ματαιότητας…
Θέλω να ξέρω τι σημαίνει να ελπίζεις.
Αν μπορώ να τα αποκτήσω όλα αυτά με σαράντα Ευρώ, τότε εγώ είμαι εκείνος που ευεργετήθηκε…
  

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Πως απήντησαν οι Γέροντες Πορφύριος και Παΐσιος στο δίλημμα γάμος ή παρθενία


Σ' ένα φίλο, πού αντιμετώπιζε δίλημμα γάμου ή παρ­θενίας, ο Γέροντας πρόσφερε πολλές προοπτικές σωτηρίας και τον απάλλαξε από το άγχος του διλήμ­ματος, πριν ακόμη διαλέξει οτιδήποτε, λέγοντάς του:
«Μην ταλαιπωρείσαι άδικα, καταπιέζοντας τον εαυτό σου ν' αποφασίσεις τώρα να διαλέξεις. Άφησε τον ε­αυτό σου ελεύθερο από την επίμονη αυτή σκέψη και δώσε όλη την προσοχή σου, πώς να αγαπήσεις το Χρι­στό, που σε αγαπά. Όλα τού Χριστού είναι, παρελθόν, παρόν και μέλλον μας, όπου φανερώνεται η Πρόνοιά Του, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια της ζωής μας.
Μπορεί να κάνεις οικογένεια, μπορεί να πας όπου σου αρέσει να αφιερωθείς. Μπορεί όμως και να μην κάνεις τίποτε απ' αυτά, να μείνεις στο σπίτι σου, όπως είσαι τώρα. Πάλι σώζεσαι, φτάνει ν' αγαπάς το Χριστό. Ο Χριστός θα φέρει τη λύση πού σου ταιριάζει περισσότε­ρο, που θα μιλήσει καθαρά στην ψυχή σου. Μη στενοχω­ρείσαι. Και τώρα επάνω στο δρόμο του Χριστού είσαι».
 *********
- Γέροντα, τι πρέπει να απάντηση κανείς σε νέα παιδιά που ρωτούν αν ή μοναχική ζωή είναι ανώτερη από την έγγαμη;
Κατ' αρχάς πρέπει να τους δώσει να καταλάβουν ποιος είναι ό προορισμός του ανθρώπου και ποιο είναι το νόημα της ζωής. Ύστερα να τους εξήγηση ότι και οι δύο δρόμοι που έχει χαράξει ή Εκκλησία μας είναι ευλογημένοι, γιατί και οι δύο μπορούν να τους οδηγήσουν στον Παράδεισο, αν ζήσουν κατά Θεόν.
Ας υποθέσουμε ότι δύο άνθρωποι ξεκινούν να πάνε σε ένα Προσκύνημα. Ό ένας πηγαίνει με το λεωφορείο από τον δημόσιο δρόμο και ό άλλος πηγαίνει με τα πόδια από κάποιο μονοπάτι. Και οι δύο όμως έχουν τον ίδιο σκοπό. Ό Θεός και το ένα το χαίρεται και το άλλο το θαυμάζει. Κακό είναι, όταν αυτός που πάει από το μονοπάτι κατακρίνει μέσα του τον άλλον, που πάει από τον δημόσιο δρόμο, ή και το αντίστροφο

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

Τηλεόραση-γάμος- καλοπέραση- διαζύγιο




Η Κόλαση της Εικονικής Πραγματικότητας-κατά την ταπεινή μου άποψη- ευθύνεται για μεγάλο αριθμό ψυχολογικών προβλημάτων και διαζυγίων.
Ακολουθούν μερικές ακόμη σκέψεις περί γάμου, πρωτοδιατυπωμένες στα Νέα on line από τη Σαλογραία τον περασμένο Νοέμβρη...
.................................................................................

Εκτός από την οικονομική ανεξαρτησία των γυναικών για τα διαζύγια φταίει ο σινεμάς και η τηλεόραση, πάντα βέβαια μέσα στο πλαίσιο της αναζήτησης ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗΣ!

Σχετικά πρόσφατα που παντρεύτηκε μια σοβαρή φίλη μου, όταν την ρώτησα πώς ήταν η πρώτη νύχτα του γάμου της
(μη στραβομουτσουνιάζετε μερικοί, οι γυναίκες μεταξύ μας παίρνουμε όλα τα θάρρητα...)
μού απάντησε με μια γκριμάτσα απογοήτευσης:

- ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!


Έμεινα άναυδη! (Κάγκελο εντελώς!)
Λοιπόν, όταν στα μυαλά σοβαρών κοριτσιών, η τηλεόραση, λειτουργεί σαν τέτοιο μέτρο σύγκρισης, από κει και μετά, για τις πιο χαζοχαρούμενες, η Κόλαση έχει αρχίσει...

Όταν αρχίζει η σύγκριση, η διάλυση ήδη έχει επέλθει...

Αλλά νομίζω ότι το αποκορύφωμα της κρίσης, έρχεται με την αναζήτηση ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗΣ.

Αυτός είναι ο ΜΕΓΑΣ Δαίμων του Δυτικού Κόσμου, σήμερα.


Οι μανάδες μας, τέτοιο δαίμονα δεν τον είχανε στο κεφάλι τους.

Γι αυτό και οι γάμοι αντέχανε.

Διότι ως γνωστόν, οι γ ά μ ο ι κρατιούνται ή δ ι α λ ύ ο ν τ α ι από τις γυναίκες
(είτε είναι αυτές σύζυγοι,είτε ερωμένες).

Οι άντρες είναι σ χ ε δ ό ν εκ φύσεως ανίκανοι να κρατήσουνε γάμο, εντάξει, δεν τους κακιώνουμε γι αυτό...


Το θέμα είναι πώς <<την παλεύουμε>> τη δουλειά οι γυναίκες...

Αυτά που ακούω πάντως και λένε οι ψυχολογοι σε κάτι εκπομπές σαν της αγαπητής κυρίας τάδε,μου φαίνονται απίστευτες αφέλειες,κατάλληλες μόνο για ευρεία λαική κατανάλωση...

Φίλτατοι, μέσα από την καλοπέραση, κανείς δεν γίνεται καλύτερος.

Έχετε δει αθλητή, να καλοπερνάει μέχρι να ανεβεί στο βάθρο του Ολυμπιονίκη;

Έχετε δει χορεύτρια μπαλέτου,τι ζόρια τραβάει με ατέλειωτες ώρες προπόνησης- και πείνας, κάθε μέρα, επί χρόνια, μέχρι να χορέψει ανάερα τη Λίμνη των Κύκνων;

Έχετε δει τον οποιονδήποτε επιτυχημένο, οπουδήποτε, να μην έχει κουραστεί χρόνια και χρόνια είτε για να κατακτήσει στόχους είτε για να τους διατηρήσει;

Γιατί θέλετε γάμους, γεμάτους απο ροζ συννεφάκια, υπέροχα καθαριστικά και χαμόγελα αστραφτερά της νοικοκυράς που την έκανε τόσο ευτυχισμένη αυτή η υπέροχη ζύμη;

Ο γάμος είναι ζοριλίκι, είναι σκληρό και ισόβιο φανταριλίκι, στο όνομα της προσφοράς και της αγάπης, και το μεγαλύτερο βάρος, ΠΑΝΤΟΤΕ θα πέφτει στους ώμους της γυναίκας, γιατί αυτή έχει την πλουσιότερη συναισθηματική φύση σε σχέση με το σύζυγο...

Ναι! Οι καημένοι οι άντρες, εκτός ελαχίστων-μετρημένων στα δάχτυλα- φωτεινών εξαιρέσεων, είναι συναισθηματικά μπούφοι!

Ο Πώλ Ευδοκίμωφ, γράφει ότι στον Παράδεισο, ο διάβολος δεν πλησίασε πρώτο τον Αδάμ, πλησίασε πρώτη την Εύα, επειδή ήξερε ότι αν ρίξει την Εύα, η πτώση του Αδάμ,ήταν ήδη τετελεσμένη...

Η σημερινή έπαρση των γυναικών, να θέλουν να ανατρέφουν μόνες τα παιδιά τους- ειδικά τους γιους- που τους χρησιμοποιούν σαν τα συναισθηματικά υποκατάστατα του αντρός που τους λείπει σε πάμπολλες περιπτώσεις- μόνο δυστυχία για τις ψυχές των παιδιών ετοιμάζει, επειδή η ανθρώπινη φύση, βρίσκεται σε αρμονία , όταν λαμβάνει συνεχώς τροφοδοσία και από τους δυο γονείς , τους ευρισκόμενους σε ισόβια προσπάθεια αγάπης, επειδή χρειάζεται και προσπάθεια η αγάπη κάποιες ώρες, και εκεί σώζουν οι as if συμπεριφορές που σοφά, λέει και ο π. Βασίλειος Θερμός, ο παιδοψυχίατρος.

Η Γαλλίδα ψυχαναλύτρια Φρανσουάζ Ντολτό, σημειώνει κάπου ότι το σχήμα του κόσμου προάγεται Τριαδικά: - Πατέρας, Μητέρα, Παιδί (σε μία ευλογημένη ενότητα).
Χωρίς αυτήν την Αγία Τριάδα, ματαίως, κοπιώμεν...και ατέρμονη εργασία θα βρίσκουν οι καημένοι οι ψυχοθεραπευτές που θα λύνουν -δήθεν- εδώ ένα πρόβλημα, και δέκα θα ξεπετιούνται απο την άλλη πλευρά, επειδή η ανθρώπινη ψυχή είναι σαν τη Λερναία Ύδρα, αν δεν οριοθετηθεί μέσα σε πολύ συγκεκριμένα ηθικά-πνευματικά πλαίσια η ζωή της.

Αν δεν μπούν όρια (και η παιδεία η προάγουσα την ελεύθερη σκέψη και πράξη, σκοπίμως καταργεί τα όρια διότι από αυτό κάποιοι έχουν κέρδη τεράστια)


η χαοτική συμπεριφορά, όλων των ανθρώπων και όλων των οικογενειών, όσο θα περνάει ο καιρός, στο Δυτικό κόσμο, όλο και θα κραταιούται, με συχνά, απίστευτα τραγικές κορυφώσεις...



πηγή

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

Το Ποντιακό Σταυρουδάκι, μια αληθινή ιστορία

Συγκινητική, πραγματική ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού.
Ένας Έλληνας χριστιανός ο Χάρης Εφραιμίδης, καθηγητής στο Ε.Μ. Πολυτεχνείο κατόπιν προτροπής της θείας του πήγε μετά από πολλά χρόνια στην Τραπεζούντα και να βρει και να πάρει ένα κρυμμένο κουτί με χρυσαφικά και κυρίως ένα πολύτιμο σταυρουδάκι που είχε μεγάλη σημασία για εκείνη. Δείτε τι έγινε καθώς έφτασε στο σπίτι…

Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012

Γνωρίζομε ἆρα γε τί εἶναι τὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου; (Α’ μέρος)



τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πατρῶν π. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
   Κάθε φορά ποὺ καλοῦμαι νά τελέσω τὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου κάποιων παιδιῶν ποὺ ἀπεφάσισαν νὰ ἑνώσουν τὴν ζωή τους καὶ νὰ προχωρήσουν μαζὶ μέχρι τὸ τέλος, κάνω κάποιες σκέψεις στὶς ὁποῖες μὲ ὁδηγεῖ τὸ ὅλο κλῖμα ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῶν Ἱερῶν Ναῶν.
  Πιστεύω ὅτι εἶναι πολὺ καλὸ τὸ ὅτι πολλοὶ Ἀρχιερεῖς, ἐν οἶς καὶ ὁ γράφων, ἔρχονται σὲ προσωπικὴ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς μελλονύμφους κατὰ τὴν ὥρα τῆς ὑπογραφῆς τῶν ἀδειῶν τελέσεως τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου. Ἐκεῖ διαπιστώνομε, ὅτι πολλοὶ νέοι βαδίζουν μὲ ἐπίγνωση βαθειά, στὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου καὶ μὲ τὴν ἀπόφαση νὰ δημιουργήσουν μιά εὐλογημένη οἰκογένεια, ξεπερνώντας μέ πίστη στό Θεό, μέ ἀγάπη καί ὑπομονή, τὶς ὅποιες δυσκολίες, οἱ ὁποῖες φυσικὸν εἶναι νὰ ὑπάρξουν στὴν μετά ταῦτα πορεία.

  Ὅμως κάποιοι ἄλλοι νέοι ποὺ ἔρχονται νὰ παραλάβουν τὴν ἀδεια Γάμου, διακατέχονται ἀπὸ ἕνα πνεῦμα ἐπιπολαιότητος, τὸ ὁποῖο διαφαίνεται ἀπὸ τὴν ὅλη συζήτηση. Δυστυχῶς δὲν εἶναι ἀποφασισμένοι νὰ κάνουν θυσίες, οἱ ὁποῖες oὕτως ἢ ἄλλως εἶναι ἀπαραίτητες γιὰ νὰ προχωρήσῃ κάποιος στὴ ζωή του. Ἡ θυσία εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς μεγάλης, τῆς ἰσχυρᾶς καὶ ἀδιαπτώτου ἀγάπης, τὴν ὁποία πρέπει νὰ διαθέτουν οἱ σύζυγοι μεταξὺ των. Ἡ ἀγάπη μοιάζει μὲ ἕνα παράξενο φακό, λέγει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος. Ὅλα τὰ προτερήματα, λίγα ἢ πολλὰ ποὺ διαθέτει κάποιος, τὰ μεγαλώνει καὶ ἔτσι ἐξαφανίζει τὰ ἐλαττώματα. Καὶ ὅποιο ἐλάττωμα διαπιστώσει, τὸ μικραίνει τόσο, ἕως ὅτου τὸ ἐξαφανίσει. Τί θέλει νὰ εἴπῃ ὁ Ἅγιος μὲ αὐτὸ τὸ λόγο; Ὅτι ὁ ἕνας πρέπει νὰ ἀνέχεται τὸν ἄλλο ὅπως εἶναι καὶ μὲ τὴν ἀγάπη του νὰ διορθώνῃ τὸν χαρακτῆρα τοῦ ἀγαπώμενου.
  Ἡ ἀγάπη γεννάει τὴν ἐμπιστοσύνη καὶ τὴν ὑπομονή. Χωρὶς ἐμπιστοσύνη καὶ ὑπομονὴ δὲν ὑπάρχουν αἴσια ἀποτελέσματα.
·    Οἱ περισσότεροι νέοι προσέρχονται πνευματικὰ ἀπροετοίμαστοι στὸν Γάμο. Λείπει ἡ προσευχή, ἡ ἐκζήτηση τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐξομολόγηση, ἡ Θεία Κοινωνία. Ἐφ’ ὅσον προχωροῦν τὰ παιδιά μας στὴν μυστηριακὴ ἕνωση τῆς ζωῆς τους, καὶ φτάνουν στὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ λάβουν εὐλογία, πρέπει νὰ προετοιμάζωνται δεόντως.
   Γιά τό θέμα αὐτὸ, σημαντικὸ ρόλο παίζει ἡ οἰκογένεια, ἡ ὁποία ἀπὸ τὴν μικρὴ ἡλικία πρέπει νὰ ὁδηγῇ τὰ παιδιὰ στὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ὄντως ζωή. Ὅμως μεγίστη εὐθύνη φέρομε καὶ μεῖς οἱ Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι δὲν καταβάλλομε πάντοτε τὶς ἀπαιτούμενες προσπάθειες γιὰ τὴν κατήχηση τοὺς ποιμνίου μας. Ὅταν ὁ Ἱερεὺς συμπεριφέρεται ὡς πατέρας, διδάσκαλος καὶ κυβερνήτης ψυχῶν, ὡς πνευματικὸς ἰατρὸς καὶ ὁδηγὸς ἀπλανὴς στὴν ἀλήθεια, τότε ὁ λόγος του καρποφορεῖ καὶ ὁ Λαὸς ὠφελεῖται καὶ προοδεύει πνευματικά.
  Ἡ συζήτηση μὲ μελλονύμφους στὸ Γραφεῖο μου, εἶναι μιά πνευματικὴ ὄαση καὶ ἀποτελεῖ πηγὴ χαρᾶς καὶ πνευματικῆς ἀγαλλιάσεως γιὰ τὴν κοινωνία τῶν προσώπων καὶ τὴν ἀνταλλαγὴ ἀπόψεων ἐπὶ θεμάτων πίστεως καὶ ὀρθοδόξου ζωῆς. Πολλάκις σκέπτομαι καί διερωτῶμαι: «Πόσες παραλείψεις ἔχομε κάνει στὴν ποιμαντική μας διακονία καὶ πῶς θὰ μᾶς συγχωρήσῃ ὁ Θεὸς γιά αὐτὴ μας τὴν ὀλιγωρία;».
  Ἐπειδὴ πιστεύω ὅτι πολλοὶ ἄνθρωποι θὰ ὠφεληθοῦν ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση αὐτοῦ του κειμένου, θὰ σημειώσω κάποια πολὺ σημαντικὰ πράγματα ποὺ ἀφοροῦν στὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου.
   α.        Ὁ Γάμος εἶναι Μυστήριο μέγα, δὲν εἶναι μιά φολκλορικὴ τελετή. Εἶναι θεία μυσταγωγία. Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος, γράφει στήν πρός Ἐφεσίους Ἐπιστολή του: «Το Μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγώ δέ λέγω εἰς Χριστόν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν» (Ἐφεσ. Ε΄,32). Ὡς ἐκ τούτου εἶναι ὀδυνηρὸ νὰ μετατρέπεται τό ἱερὸ Μυστήριο σὲ κοσμικὸ γεγονὸς μὲ ἀνεπίτρεπτες καταστάσεις ἐντὸς καὶ ἐκτός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Ὁ Ναὸς, τῇ ἀνοχῇ πολλάκις, ἡμῶν τῶν ἐκκλησιαστικῶν προσώπων, μετατρέπεται σὲ αἴθουσα ἡ ὁποία διακοσμεῖται, ὡς μὴ ὤφελεν, μὲ ποικίλα στολίδια τὰ ὁποῖα οὐδεμίαν σχέση ἔχουν μὲ τὴν ἱερότητα τοῦ χώρου. Αὐτὸ μειώνει τὴν σοβαρότητα τῆς Μυστηριακῆς τελετῆς καὶ δὲν βοηθάει στὴν πνευματικὴ περισυλλογή, στὴν προσευχὴ καὶ τὴν κατάνυξη.
  β.         Ἡ ἔλλειψη σεμνότητος καί σοβαρότητος ἐκ μέρους τῶν συμμετεχόντων(;) στό Μυστήριο τοῦ Γάμου. Λυποῦμαι βαθύτατα, ποὺ θὰ θίξω γιὰ μιά ἀκόμα φορά τὸ τόσο σημαντικὸ αὐτὸ θέμα, τὸ ὁποῖο προδίδει ἔλλειψη βασικῶν κανόνων συμπεριφορᾶς καὶ δεοντολογίας. Γνωρίζω ὅτι δὲν γίνεται ἐπίτηδες, ἀλλὰ ὁ συρμὸς καὶ ἡ ὅλη στάση πλέον ἔναντι τῆς ζωῆς, ἢ μᾶλλον ἡ ἀποϊεροποίηση τῆς ζωῆς μας, ὁδηγεῖ σὲ τέτοιες συμπεριφορές πού ἀπάδουν σέ ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ὄντως ἐμφοροῦνται ἀπὸ εὐγένεια καὶ σοβαρότητα ὡς πρὸς πολλὰ ἄλλα θέματα. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ντύνεσαι κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ὅταν πηγαίνῃς στὴν θάλασσα γιὰ μπάνιο καὶ ὅταν εἰσέρχεσαι στὸν Ἱερὸ Ναό. Ὁ κάθε χῶρος ἐπιβάλλεται μὲ τὸν δικό του τρόπο καί ἀπαιτεῖ ξεχωριστή συμπεριφορά καί ὁπωσδήποτε σεβασμό, πρῶτον τοῦ ἑαυτοῦ μας καί ὕστερα τῶν ἄλλων. Πολλῷ δέ μᾶλλον ὅταν εὑρισκώμεθα ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.
  Στό Μυστήριο τοῦ Γάμου καλούμεθα γιὰ προσευχὴ καὶ γιὰ δέηση πρὸς τὸν Θεό, προκειμένου νά εὐτυχήσουν οἱ νεόνυμφοι.
   Δὲν γνωρίζω πόσοι ἔχουν συνειδητοποιήσει τὴν ἀλήθεια αὐτή. Δὲν εἶναι κοσμικὸ γεγονὸς τὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου, ἀλλὰ Ἐκκλησιαστικὴ, Μυστηριακὴ τελετή. Ἐκείνη τὴν ὥρα ἑνώνεται ὁ οὐρανὸς μὲ τὴ γῆ καὶ σύ ἀδελφέ μου, χορατεύεις, συζητᾶς, χαριεντίζεσαι, δὲν προσέχεις τὰ τελούμενα κ.λ.π. Καὶ τὸ χειρότερο΄ κατὰ τὴν ἱερὰ στιγμὴ ποῦ ψάλλονται τά τροπάρια «Ἠσαΐα χόρευε...» κ.λ.π. πετώντας ρύζι, στοὺς νεονύμφους δημιουργεῖς μεγάλη ταραχὴ στὶς ψυχές! Εἶναι ἕνα ἔθιμο τὸ νὰ ραίνουμε τοὺς νεονύμφους μὲ ρύζι, ἰσχυρίζονται πολλοί. Καί μεῖς ἀπαντᾶμε: Ναί, ἀλλά εἶναι ἕνα κακό ἔθιμο καί οὐδεμία σχέση ἔχει μὲ τὴν θεολογία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ πνεῦμα τῆς τελετῆς καὶ γι’αυτό πρέπει νὰ ἐκλείψῃ.
  γ.         Θὰ ἤθελα ἐπίσης νὰ ἀπευθυνθῶ στὶς κοπέλλες οἱ ὁποῖες ζοῦν τὴν κορυφαία στιγμὴ τῆς ζωῆς τους κατὰ τὴν ὥρα τῆς τέλεσης τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου τους. Σὲ ὅλα τὰ Μυστήρια ποὺ ἔχω τελέσει διαπιστώνω, ὅτι μὲ συγκίνηση συμμετέχουν μαζὶ μὲ τὸν νυμφίο στὴν τελετή. Καὶ ἔχω ὅλες τίς φορές, ναὶ ὅλες τίς φορὲς, τὴν ἐσωτερικὴ πληροφόρηση, ὅτι ἡ προσευχὴ τους εἶναι θερμὴ καθὼς τὸ βλέμμα τους πέφτει πάνω στὸ εἰκόνισμα τῆς Παναγίας μας, πάνω στὰ πανάγια μάτια τῆς μεγάλης μας Μάνας. Πολλές φορές ὅμως ἡ ἐμφάνιση, ἀπάδει μέ τήν ἱερότητα τοῦ Μυστηρίου καί τοῦ χώρου.
  «Παιδί μου», εἶπα λίγες ἡμέρες μετὰ τὸ Γάμο σὲ μιά πολὺ – πάρα πολὺ καλὴ κοπέλλα. «Παιδί μου, γιατί ἦλθες μὲ τόσο προκλητικὴ ἐμφάνιση στὸ Γάμο σου; Ἀφοῦ γνωρίζω πόσο σεμνὴ εἶσαι στήν ὅλη σου ζωή, στὴν ἐν γένει συμπεριφορά σου. Ἐκείνη τὴν ὥρα παιδί μου, στεκόσουν μπροστὰ στὸν Κύριο, στὴν Παναγία μας, στοὺς Ἁγίους, στὸν Ἐπίσκοπο...».
  Τὸ κορίτσι μοῦ ἀπήντησε μὲ εἰλικρίνεια: «Δέσποτα, τὸ κατάλαβα καί ζητῶ συγγνώμη, ἀλλὰ ἐμεῖς τὰ νέα παιδιὰ παρασυρόμαστε ἀπὸ ... τὴ μόδα καὶ ὅ,τι καινούργιο παρουσιάζεται στὶς βιτρίνες, μᾶς δελεάζει...».
  Ἔχουν δίκηο τὰ παιδιά, διότι δὲν τὰ μάθαμε νὰ μὴ ἐνδίδουν στίς ἐμπορικὲς προκλήσεις, οἱ ὁποῖες λανσάρονται γιὰ οἰκονομικοὺς λόγους ἀπὸ τὰ διάφορα καταστήματα... Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος λέγει:«Κόσμει τήν νύμφην μή τούτοις τοῖς κοσμίοις τοῖς ἀπό τοῦ χρυσοῦ, ἀλλ’ ἐπιεικείᾳ καί αἰδοῖ... Ἀντί παντός κόσμου χρυσοῦ καί ἐμπλεγμάτων, τό ἐρυθριᾶν, τό αἰσχύνεσθαι περιθεῖσα καί τό μή ζητεῖν ἐκεῖνα».Δηλαδή, «Στόλιζε τήν νύμφη ὄχι μέ αὐτά τά χρυσᾶ στολίδια, ἀλλά μέ καλωσύνη καί σεμνότητα... Καί ἀντί γιά πολλά χρυσᾶ κοσμήματα καί ἐπιτηδευμένα πλεξίματα, νά τῆς ἐμπνεύσῃς τήν συστολή, τήν ντροπή καί τήν ἀποφυγή ὅλων τῶν παραπάνω...» (Εἰς Κολ. ὁμιλ. ΙΒ’,6 ΕΠΕ 22,350).
  δ.         Καὶ κάτι τελευταῖο γιά τό παρόν ἄρθρο. Διάβαζα πρὸ ἡμερῶν στὸν τοπικὸ τύπο, ἀλλά καί στόν Ἀθηναϊκό, ὅτι κάποια νέα ζευγάρια πηγαίνουν στὰ Δημαρχεῖα γιὰ νὰ τελέσουν πολιτικὸ γάμο, λόγῳ κρίσης. Θεωρῶ ὅτι τὸ ὅλο αὐτὸ σκεπτικό, ἐὰν βασίζεται σὲ αὐτὲς τὶς ἀπόψεις, εἶναι πέρα γιὰ πέρα λανθασμένο. Ἔχομε ἀναφερθῆ πολλάκις στὸ θέμα τοῦ πολιτικοῦ γάμου καὶ παρέλκει νὰ εἴπωμε ἐκ νέου, ὅτι γιὰ τὴν Ἐκκλησία δὲν ἔχει ὑπόσταση ὁ πολιτικός γάμος, ἔστω καὶ ἂν ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὴν πολιτεία. Μιλῶ βεβαίως γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς. Δὲν δύναμαι ὄντως νὰ ἀντιληφθῶ, τί θὰ πῇ: «Πάω στὸ Δημαρχεῖο νὰ κάνω τὸ γάμο μου, γιατί δὲν ἔχω χρήματα νὰ πάω στὴν Ἐκκλησία!».
  Οὐδέποτε ἐτέθη τέτοιο θέμα, καί εἰδικά στὴν Μητρόπολή μας, γιὰ τὴν τέλεση οἱουδήποτε Μυστηρίου. Τὰ ἔξοδα δὲν δημιουργοῦνται στὴν Ἐκκλησία, οὔτε γιά τήν Ἐκκλησία, ἀλλὰ γιά φιέστες ποὺ γίνονται μὲ τοὺς «κὶτς» στολισμούς, μὲ τὴν πληθὺ τῶν καλεσμένων γιὰ «κοινωνικοὺς λόγους», ὅπως συνήθως λέγεται, «γιὰ νὰ βγάλωμε τὶς ὑποχρεώσεις μας» καὶ γιὰ τὰ δαπανηρὰ γλέντια καὶ τά γεύματα. Ἄν δίδωνται κάποια χρήματα στήν Ἐκκλησία, κατ’ εὐχαρίστηση, εἶναι ἐλάχιστα, θά ἔλεγα μηδαμινά μπροστά στίς μεγάλες σπατάλες πού γίνονται γιά ὅσα ἀκολουθοῦν μετά τό Μυστήριο.
  Ἀλήθεια, τί χρειάζονται ὅλα αὐτά; Ὅσα χρήματα πετάγονται – σπαταλῶνται, γιὰ τέτοιες καταστάσεις θὰ μποροῦσαν νὰ καλύψουν τὶς ἀνάγκες ἑνὸς μεγάλου μέρους τῆς ζωῆς τῶν νεονύμφων.
  Καὶ ἐπειδὴ γνωρίζω ὅτι μὲ τοὺς μεγάλους κάποιες φορὲς δύσκολα συνεννοῆσαι, ἐπιθυμῶ πατρικά, ἁπλὰ καὶ μὲ βαθειὰ ἀγάπη νὰ ἀπευθυνθῶ στὰ παιδιά μας ποὺ πρόκειται νὰ ἔλθουν εἰς Γάμου Κοινωνίαν.
  Παιδιά μου, προχωρεῖστε στό Μυστήριο τοῦ Γάμου σας μέ πίστη στό Θεό, μέ ἀγάπη μεταξύ σας, μέ ἐμπιστοσύνη στήν Ἐκκλησία. Προχωρεῖστε χωρίς φανφάρες, φιέστες καί ἐπιδείξεις. Εἶναι δική σας προσωπικὴ ἀνεπανάληπτη στιγμή. Ζῆστε την ὡς μοναδικὴ πνευματικὴ ἐμπειρία. Μὲ τοὺς γονεῖς σας καὶ ὅσους πολύ σᾶς ἀγαπᾶνε. Ἐλᾶτε στήν Ἐκκλησία ὅπως εἶστε. Ἐμεῖς ἐσᾶς περιμένουμε καὶ τίποτε ἄλλο. Ὅλα τὰ ἄλλα ξεχάστε τα. Εἶναι περιττά. Δημιουργοῦν κόπο καὶ προσθέτουν ἔξοδα καὶ προβλήματα.

πηγή