.

ΠΕΡΙ ΓΑΜOY MAΡΤΥΡΙΕΣ (και όχι μόνο)

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός (+2009) Γάμος και οικογένεια

1. Ποιά είναι η έννοια του μυστηρίου του γάμου;

«Το μυστήριον τούτο μέγα εστί εγώ δε λέγω εις Χριστόν και εις την Έκκλησίαν» (Εφ. 5,32). Στη φράση αυτή ο απ. Παύλος παραλληλίζει τη σχέση άνδρα-γυναίκας, που υπάρχει στο γάμο, με τη σχέση Χριστού-Εκκλησίας. Όπως ο Κύριος μας -ως κεφαλή-, ένωσε τον εαυτό του με την Εκκλησία και αποτελούν ένα σώμα -αν και η τελευταία αποτελείται από πολλά μέλη-, έτσι και στο γάμο η νόμιμη ένωση των δύο μερών -άνδρα και γυναίκας-, αποτελεί ένα· μία φύση όπως κατασκευάσθηκε από την αρχή της δημιουργίας.

Έργο του Μιχαήλ Μασλένικοφ.

Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε «καθ’ ομοίωσιν» της Αγίας Τριάδας. Ο Θεός -αν και είναι ένας στη φύση ή ουσία-, είναι και τριάδα προσώπων ή υποστάσεων. Μεταξύ των προσώπων υπάρχει η αγαπητική κοινωνία. Ο ίδιος ο Θεός μετά τη δημιουργία του ανθρώπου ομολογεί «ότι ου καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον» (Γεν. 2,18). Από την πλευρά του σώματος παίρνει μέρος ο Θεός ομοούσιο και ομοφυές και κατασκευάζει αυτό που έλειπε. Μέσα στο σχέδιο της δημιουργίας το πλήθος θα αντικαθιστούσε τη μονάδα. Η ανθρώπινη φύση θα γινόταν «μυριυπόστατος», δηλαδή με πολλές υποστάσεις ή πρόσωπα.

Όπως η λέξη «Εκκλησία» είναι σε ενικό αριθμό και όμως περιλαμβάνει πλήθος μελών, έτσι και η λέξη «άνθρωπος» -αν και είναι σε ενικό αριθμό-, περιέχει το στοιχείο της κοινωνίας των περισσοτέρων. Ο Χριστός -ως κεφαλή-, είναι ενωμένος με το σώμα της Εκκλησίας και αποτελούν ένα. Ο άνδρας, ως κεφαλή της γυναίκας είναι ενωμένος σε ένα σώμα με αυτήν, και «άρα ουκέτι εισί δύο» αλλά «έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν» (Ματθ. 19,5-6). Στην ενότητα αυτή, που δεν είναι φυσική, κρύβεται το μυστήριο.

2. Πώς θα γίνει κατορθωτή αυτή η ενότητα;

Α. Προσοχή στην εκλογή.

Όπως στην κοινωνική μας ζωή μετά από δοκιμή και πείρα επιλέγουμε το συμφέρον μας και προσέχουμε να μην παρασυρθούμε ή παραπλανηθούμε και στο σοβαρότατο και αμετάβλητο μυστήριο του γάμου επιβάλλεται η κατάλληλη προσοχή.

Ούτε οι αξίες, ούτε ο πλούτος, ούτε τα φανταστικά όνειρα, ούτε και η πρόκληση της μορφής του προσώπου πρέπει να μας δελεάζουν στην εκλογή του συντρόφου της ζωής, αν κατ’ αρχήν δεν αποδειχτεί η συμφωνία, η ομογνωμία και η αποδοχή των όρων και κανόνων της γνήσιας συζυγίας. Και οι δύο μελλόνυμφοι πρέπει να πιστεύουν στην αξία της πατρότητας και μητρότητας, χάριν των οποίων και εμείς υπάρχουμε. Εάν οι δικοί μας γονείς αδιαφορούσαν για την παιδοποιία, θα υπήρχαμε εμείς σήμερα;

Β. «Αγαπάτε αλλήλους».

Το μέσο της ενώσεως των πολλών σε ένα είναι η αγάπη, που και αυτό ως μυστήριο είναι σχεδόν ανέκφραστο. Η αγάπη είναι ο ίδιος ο Θεός. «Ο Θεός αγάπη εστί» (Α’ Ίω. 4,8). Ο Θεός δεν έχει αγάπη σαν ένα απλό χαρακτηριστικό γνώρισμα. Είναι αυτούσια αγάπη, η οποία «ου ζητεί τα εαυτής», «ου λογίζεται το κακόν», «ουκ ασχημονεί», τα πάντα συνδέει και προνοεί, «πάντα στέγει» και δικαίως ουδέποτε εκπίπτει ή αδρανεί, ή εκλείπει, ή αδυνατεί.

Ο νόμος ολοκληρώνεται με το «αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Γι’ αυτό η Γραφή διατάσσει: «Εάν προληφθή άνθρωπος εν τινι παραπτώματι, υμείς οι πνευματικοί (δηλ. οι φορείς της αγάπης), καταρτίζετε τον τοιούτον» (Γαλ. 6,1) και «αλλήλων τα βάρη βαστάζετε και ούτως αναπληρώσατε τον νόμον του Χριστού» (Γαλ. 6,2).

Εάν θέλουμε να περιπατούμε «αξίως της κλήσεως» μας θα το πετύχουμε με ταπεινοφροσύνη και πραότητα «ανεχόμενοι αλλήλους» με αγάπη. Γίνεσθε μεταξύ σας «χρηστοί, εύσπλαχνοι, χαριζόμενοι εαυτοίς» (Εφεσ. 4,32), υποτασσόμενοι μεταξύ σας με φόβο Θεού.

Την ιδιοτέλεια, το μεγαλύτερο αποτέλεσμα της πτώσεως μας, μόνον η αγάπη μπορεί να τη συντρίψει και να τη μεταστρέψει σε ανιδιοτέλεια. «Μηδείς το εαυτού ζητείτω, αλλά το του ετέρου» (Α’ Κορ. 10,24), «πάντα υμών εν αγάπη γινέσθω» (Α’ Κορ. 16,14) και το σπουδαιότερο «εντέλλομαι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους» (Ίω. 15,17).

Αυτή η αγάπη είναι ο απαραίτητος κανόνας και νόμος της ζωής, της ενότητας, της αρμονίας, που καταλήγει στο Θεό, γίνεται όπως είναι ο Θεός, αθάνατος και αΐδιος. Μέσω αυτής επιτυγχάνουμε την αρμονία του γάμου από αυτή τη ζωή ως την αιωνιότητα αφού ο Θεός, η παναγάπη, αποκαλύπτει ότι «εγώ ζω και υμείς ζήσεσθε» (Ιω. 14,19) και «όπου ειμί εγώ, εκεί και ο διάκονος ο εμός έσται» (Ιω. 12,26). Ποιός είναι ο δικός του διάκονος παρά ο υπηρέτης της αγάπης, που όχι μόνο υπηρετεί ανιδιοτελώς, αλλά και την ίδια την ψυχή του πρόθυμα διαθέτει, αν η ανάγκη το απαιτεί, για τη ζωή των άλλων;

Δεν ευσταθούν οι προφάσεις της δήθεν ιδιαιτερότητας των χαρακτήρων ή των συνηθειών και της επιρροής του περιβάλλοντος, ούτε και αυτής της κληρονομικότητας. Η συγκατάβαση της σαρκώσεως του Θεού Λόγου, του Κυρίου μας, ανέπλασε και μεταμόρφωσε όλη τη μεταπτωτική μας διαστροφή και μας πρόσθεσε εξουσία να πατούμε «επί όφεων και σκορπίων και πάσαν την δύναμιν του εχθρού» (Λουκ. 10,19 ). «Πάντα ισχύομεν εν τω ενδυναμούντι ημάς Χριστώ» (Φιλ. 4,13 ). Αυτό το μαρτυρούν οι δεδικαιωμένοι δούλοι του Θεού που υπερέβησαν τον νόμο της φθοράς και της διαστροφής.

Γ. «Οι άνδρες αγαπάτε τας γυναίκας εαυτών».

Στη συζυγία η αγάπη επιβάλλεται και για ένα ακόμη λόγο, ας πούμε καλύτερα από κάποια ιδιαιτερότητα. Αυτός είναι η φύση της γυναίκας, που αποδεικνύεται ότι είναι γέννημα και προϊόν αγάπης (δημιουργήθηκε από την πλευρά του Αδάμ που ήταν κοντά στο μέρος της καρδιάς) και επομένως δεν ισορροπεί, όταν τη στερείται. Η ίδια πηγάζει αγάπη μέσω της μητρότητας της και δίκαια απαιτεί να αγαπάται, αφού και η ίδια κατά φύση και θέση αγαπά.

Η ιστορία και τα πράγματα μαρτυρούν ότι αν οι σύζυγοι θέλουν να πετύχουν την αρμονία και την ομαλότητα μεταξύ τους, πρέπει να υπάρχει μόνιμα μεταξύ τους η αγάπη· ειδικά όμως του άνδρα προς τη γυναίκα του. Αυτό ακριβώς έκανε και ο Χριστός προς την Εκκλησία του. Παρέδωσε τον εαυτό του για να την καταστήσει ένδοξη.

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αυτός ο μέγιστος Ιεράρχης, προκαλεί τον άνδρα να μην κουράζεται να δείχνει στη σύζυγό του την αγάπη του και ότι όλη η θέληση και η προσπάθεια του είναι η ευτυχία της.

Αυτό, δυστυχώς, πολύ απουσιάζει σήμερα και τα αποτελέσματα είναι απελπιστικά. Η σημασία και η φύση της συζυγίας παραχαράχθηκε από την επίδραση του ευρωπαϊκού κυκεώνα, που τίποτε δε σεβάστηκε από την ανθρώπινη προσωπικότητα και τις πνευματικές και ηθικές αξίες, που οι προγονοί μας με αυτοθυσία κράτησαν.

Επειδή η αύξηση των ανθρώπων γίνεται με τη νόμιμη συζυγία με λύσσα ο αδίστακτος εχθρός του ανθρώπου, ο διάβολος, προσπαθεί να διαλύσει τα ήθη και να καταλύσει το δεσμό της αγάπης και της ενότητας. Το τόσο σοβαρό θέμα του γάμου δεν πρέπει να παραμεληθεί με τις παραχαράξεις του ένοχου και ανώμαλου βίου για να μην ακούσουμε και εμείς, όπως οι παλαιοί αποστάτες των ηθικών αξιών, που αποκήρυξε ο Θεός: «ου μη καταμείνει το πνεύμα μου εν τοις ανθρώποις τούτοις διά το είναι αυτούς σάρκας» (Γέν. 6,3). Και επέφερε τον κατακλυσμό για να τιμωρήσει την αποστασία.

Ο σύζυγος για να πετύχει εύκολα αυτό το ρόλο -ανάλογα με τις περιστάσεις-, θα πρέπει να φέρεται στη σύζυγό του άλλοτε σαν πατέρας, άλλοτε σαν αδελφός, άλλοτε σαν φίλος και πάντοτε σαν άνδρας της. Αν το κάνει αυτό θα πετύχει την ατάραχη και αρμονική διάθεση της συζύγου, που ενώ σε πολλά σημεία είναι περισσότερο φιλότιμη και έχει αυτοθυσία, σε μερικά μικρής σημασίας συμβάντα αποθαρρύνεται και μικροψυχεί.

Δεν είναι υπερβολή ούτε προσποίηση η εκδήλωση αγάπης του συζύγου προς τη γυναίκα του, αφού μόνο στη νόμιμη συζυγία μπορεί να εκδηλωθεί η γνήσια και πραγματική αγάπη, εφ’ όσον «έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν». Καμιά άλλη εκδήλωση τρυφερότητας και συμπάθειας δεν μπορεί να παραλληλισθεί με το «έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν» της νόμιμης συζυγίας από την οποία προέρχεται η καταβολή της ανθρώπινης ζωής. Άλλωστε και η περιγραφή του γυναικείου φύλου, που είναι και το ασθενές μέρος, απαιτεί την πρακτική του συμπλήρωση από την ανδρική αγάπη και αυτός είναι ο λόγος της ζήλειας που πλεονάζει στη γυναίκα. Ο καλύτερος τρόπος δαμασμού της γυναικείας ζήλειας είναι πρακτικά η γνήσια και έμπρακτη εκδήλωση αγάπης του συζύγου προς τη γυναίκα του.

Στη γενική διαστροφή που επικράτησε λόγω της αποστασίας από το Θεό «ανένδεκτον του μη ελθείν τα σκάνδαλα» (Λουκ. 17,1). Χρειάζεται πολλή προσοχή στη συγκράτηση του δεσμού της συζυγίας. Να μη λαμβάνονται υπ’ όψιν τα σκάνδαλα, από τα οποία πηγάζουν οι παρεξηγήσεις. Συνιστούμε, ειδικά στον άνδρα, ως την κεφαλή, να μην προδίδει την αγάπη και το σύνδεσμο με τη σύζυγό του, γιατί ο διάβολος και τα όργανά του ουδέποτε θα παύσουν να πολεμούν για να πληγώσουν τη ρίζα της ζωής.

Ένα δείγμα πραγματικής παρηγοριάς και στηριγμού, που μας συμβούλευσαν οι γέροντες σύμβουλοί μας, και των δύο φύλων, για τις δύσκολες ώρες είναι: «Μην ξεχνάτε ποτέ την πρώτη εβδομάδα του γάμου σας». Είστε οι ίδιοι όπως και τότε. Τίποτε δε σας χωρίζει.

Υπενθυμίζουμε στους άνδρες το «συνοικούντες κατά γνώσιν, ως ασθενεστέρω σκεύει τω γυναικεί-ω» (Α’ Πέτ. 3,7). Αυτό σημαίνει ότι η παρεκτροπή της συζύγου θεραπεύεται με την αγάπη και την τρυφερότητα, παρά με την επίπληξη και το θυμό. Μην κάνεις παρατήρηση στη σύζυγό σου, σε περίπτωση λάθους, ειδικά την ώρα του πειρασμού και της αιχμής. Εφάρμοσε το λόγο του Δαβίδ: «Εγώ δε ωσεί κωφός ουκ ήκουον, και ωσεί άλαλος ουκ ανοίγων το στόμα αυτού» (Ψαλμ. 37,13). Σε άλλη ώρα, όταν είστε μόνοι σας, μακριά από τα παιδιά, εάν υπάρχουν, πάρε με τρυφερότητα τη σύζυγό σου στην αγκαλιά σου και πες της. «Αγάπη μου, δεν ξέρεις πόσο σε αγαπώ; Εγώ θέλω να είσαι μια αξιοπρεπής κυρία. Αυτό που έκανες δεν σε τιμά». Τότε μόνο δέχεται το σφάλμα και ζητά συνειδητά συγγνώμη. Αυτά είναι γεννήματα της πείρας. Εάν την ώρα του λάθους ή της ζημιάς, την ελέγξεις, θα πεισμώσει, θα ανταπαντήσει, θα μουτρώσει, θα επικαλεσθεί προφάσεις και θα πει ψέματα! Η σύνεση προλαμβάνει, εάν χρησιμοποιηθεί το φάρμακο της αγάπης.

Από τη μικρή ερευνά μας, από όσα ακούσαμε και είδαμε, βγάλαμε το συμπέρασμα ότι την περισσότερη ευθύνη για ό,τι κακό συμβαίνει στους γάμους έχουν οι άνδρες, γιατί δεν δείχνουν αγάπη στις συζύγους τους. Αγαπούν, δυστυχώς τις γυναίκες, αλλά όχι τις δικές τους. Αυτή είναι η ρίζα του κακού. Τότε φυτρώνει η ζήλεια και η υποψία -με τα γνωστά αποτελέσματα-, ιδίως όταν και οι γύρω διατείνονται ότι μάλλον κάτι συμβαίνει!

Το γραφικό «άφετε και αφεθήσεται» και το «ανεχόμενοι αλλήλων εν σπλάχνοις Ιησού Χριστού» πρέπει να επικρατεί απαραιτήτως για να υπάρχει ομαλότητα στην οικογένεια. Πολλά λάθη και σκληρότητα έχουν οι άνδρες. Συνήθως πλεονάζει η απροσεξία και η υποχώρηση στα θέματα ηθικής, που στους καιρούς μας πέρασε τα όρια. Αν συμβεί κάτι τέτοιο στη γυναίκα, τότε ο πέλεκυς της παιδείας και εκδικήσεως πέφτει βαρύς.

Η αγάπη προς τη σύζυγο είναι ως προς τον άνδρα και δικαιοσύνη, γιατί το μόνο πρόσωπο που αχώριστα και πρακτικά θα παραμείνει στο πλευρό του είναι η σύζυγος του, αφού όλα τα πρόσωπα του περιβάλλοντος του σιγά-σιγά θα εκλείψουν, ενώ στους ευσεβείς συζύγους η συζυγία συνεχίζεται και στην αιωνιότητα.

Δ. «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε»

Ο τίμιος γάμος είναι η βάση της αρμονίας, της ειρήνης, της κατά το δυνατόν ευτυχίας αλλά το κυριότερο απ’ όλα είναι η βάση της δημιουργίας ανθρώπων, της πιό υψηλής στους κόσμους μας αξίας, εφ’ όσον ο Κύριος μας αποκαλύπτει ότι δεν είναι άξιος όλος ο κόσμος για έναν άνθρωπο. Το υψηλότατο αυτό αξίωμα που η θεία παναγαθότητα παραχώρησε στους δύο συζύγους, να γεννούν άνθρωπο, που έχει τη δυνατότητα να αποκτήσει θεοαγχιστεία και να γίνει «κληρονόμος του Θεού Πατρός και συγκληρονόμος του Υιού αυτού» δεν μπορεί να περιγραφεί. Το μέγιστο αυτό αξίωμα που παράγει όχι ήλιους ή άστρα ή ηλιακά συστήματα, αλλά την «κατ’ εικόνα και ομοίωσιν» του Δημιουργού μορφή, το παράγει η σεμνότητα και συμφωνία του γάμου και γίνεται ο άνθρωπος συνεργός της αειζωείας χάρη στο Θεό.

Το απαραίτητο μέσο αυτού του θριάμβου είναι η γνήσια και αληθινή αγάπη των συζύγων, κυρίως στις αντιξοότητες της ζωής, εφ’ όσον και ο ανύστακτός μας εχθρός πολεμά. Επειδή όμως κεφαλή της γυναίκας είναι ο άνδρας, αυτός πρέπει να έχει τη μέριμνα για την αδιάλειπτη αγάπη η οποία θα τους συνδέει. Ο Απ. Παύλος συμβουλεύει: «Τη γυναικί ο ανήρ την όφειλομένην εύνοιαν αποδιδότω· ομοίως και η γυνή τω ανδρί» (Α’ Κορ. 7,3). Ερμηνεύοντας τη βαθύτητα αυτού του μυστηρίου λέγει: «η γυνή του ιδίου σώματος ουκ εξουσιάζει, αλλ’ ο ανήρ· ομοίως δε και ο ανήρ του ιδίου σώματος ουκ εξουσιάζει, αλλ’ η γυνή» (Α’ Κορ. 7,4). Και προσθέτει τους λόγους της οικονομίας για να μην εισχωρούν ελλείψεις ή υπερβολές. Λέγει λοιπόν στους συζυγούς: «Μη αποστερείτε αλλήλους, ει μη τι αν εκ συμφώνου προς καιρόν, ίνα σχολάζητε τη νηστεία και τη προσευχή, και πάλιν επί το αυτό συνέρχησθε, ίνα μη πειράζη υμάς ο σατανάς» (Α’ Κορ. 7,5). Το «εκ συμφώνου» που τονίζει ο Παύλος έχει βαθιά σημασία, διότι το «ασύμφωνον» γεννά την υποψίαν της σατανικής κακότητας, αλλά λαμβάνεται υπ’ όψιν και το περιβάλλον, που πάντοτε γεννά πειρασμούς.

Για τη σταθερότητα και τη μονιμότητα του γάμου ο Παύλος γράφει: «Παραγγέλλω ουκ εγώ αλλ’ ο Κύριος γυναίκα από ανδρός μη χωρισθήναι και άνδρα γυναίκα μη αφιέναι» (Α’ Κορ. 7,10). Αλλού απευθυνόμενος στον άνδρα λέγει: «δέδεσαι γυναικί; μη ζήτει λύσιν. Αέλυσαι από γυναικός μη ζήτεί γυναίκα» (Α’ Κορ. 7, 27).

Ε. Ο νόμος της επιρροής.

Υπάρχει και άλλος λόγος σοβαρότερος, που απορρέει από την έμπρακτη συζυγική αγάπη και ενότητα, σύμφωνα με το νόμο της επιρροής. Αν οι πιστοί σύζυγοι εφαρμόζουν το νόμο της αγάπης μεταξύ τους, τότε η υπερφυσική ενέργεια της αγάπης, που είναι θεία και ζωοποιός, επιδρά οργανικά από τη σύλληψη, την εγκυμοσύνη και τον τοκετό στη διάπλαση του ακέραιου και σωστού χαρακτήρα του παιδιού. Έτσι πρακτικά και πραγματικά το παιδί αποκτά χαρακτήρα και προσωπικότητα που περιείχε η πρώτη «κατ’ εικόνα και ομοίωσιν» του Δημιουργού ανθρώπινη υπόσταση.

Αν οι σύζυγοι με προσοχή και πίστη εφαρμόζουν στη ζωή τους την εντολή της θείας αγάπης, οι καρποί είναι εμφανείς στην αρμονική και ειρηνική οικογενειακή ζωή καθώς και στο χαρακτήρα των παιδιών που θα γεννηθούν αφού δε θα είναι μόνο γεννήματα και προϊόντα της σάρκας αλλά και του πνεύματος, εφ’ όσον «το γεγεννημένον εκ του πνεύματος πνεύμα έστιν» (‘Ιω. 3, 6).

ΣΤ. Μη δέχεσθε τις επεμβάσεις.

Η πραγματική και αμετάβλητη αγάπη που εντέλλεται ο Θεός, μόνο στη νόμιμη συζυγία μπορεί να εφαρμοσθεί και να καρποφορήσει. Όλα γύρω μας είναι ρευστά, ασταθή και αλλάζουν συνεχώς. Τί παραμένει αμετάβλητο στην κοινωνία, στις συγγένειες και τις συνεργασίες μεταξύ των ανθρώπων; Μόνο στη νόμιμη συζυγία επικρατεί η ανιδιοτελής και γνήσια αγάπη επειδή κατά τη θεία εντολή «ους ο Θεός συνέζευξε» κανείς δεν πρέπει να χωρίζει.

Η ενότητα των δύο συζύγων καθορίσθηκε από την αρχή της δημιουργίας. Δεν υπάρχουν λάθη στη δημιουργία αφού η Γραφή μαρτυρεί ότι «είδε ο Θεός τα πάντα όσα εποίησεν και ιδού καλά λίαν». Προέβλεπε ο Θεός την πτώση του ανθρώπου και τον τρόπο του πολλαπλασιασμού του και γι’ αυτό επέβαλε την ενότητα των δύο σε ένα, για να κρατηθεί η υπόσταση της ζωής με την αγάπη. Το «παρά Κυρίου αρμόζεται γυνή ανδρί» (Παρ. 19,14) αναφέρεται στους πιστούς, στους οποίους εφαρμόζεται το θέλημά του. Στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός οδηγούσε τους πιστούς του θεράποντες στην ενότητα της αληθινής συζυγίας και τους παρουσίαζε ως παράδειγμα, στην κατωτερότητα της τότε αμάθειας και αγνωσίας που επικρατούσε.

Όπου υπάρχει η αγάπη μέσα στο γάμο κανένας κλονισμός δεν θα μπορεί να επιδράσει, ούτε και η πεθερά! Αναγκάσαμε, ας μας επιτραπεί η λέξη, ώριμους στην ηλικία ιδανικούς συζύγους να μάς πληροφορήσουν από την πείρα τους ποιό είναι το απαραίτητο στοιχείο της αρμονικής συζυγίας και δεν μάς απέκρυψαν ότι ήταν η αγάπη. Ευγενείς κυρίες μάς αποκάλυψαν: «Εμάς ως γυναίκες, τίποτε άλλο δεν μάς καθησυχάζει και ειρηνεύει όσο η αίσθηση ότι ο σύντροφός μας, αγαπά αληθινά, μόνον εμάς. Δυστυχώς ως γυναίκες είμαστε καχύποπτες, επηρεαζόμενες από το περιβάλλον».

Χρειάζεται προσοχή στην επιρροή, για να μην πω επιβολή, των γονέων και των συγγενών, απ’ όπου πήρε και το κακό όνομα η πεθερά. Μετά το γάμο συνιστούμε στα ανδρόγυνα να απομακρύνουν τις επεμβάσεις των γονέων ή όποιων άλλων η επίδραση είναι καταλυτική.

Αφού δεχθήκαμε τα παράπονα των συζύγων και τις διαφωνίες τους, κάνοντας κάποια συγκατάβαση, τους ερμηνεύσαμε τη σημασία και την έννοια του μεγάλου αυτού μυστηρίου και τους πείσαμε να αναθεωρήσουν τις σχέσεις τους κάτω από το πρίσμα του «κατά Χριστόν» συζυγικού βίου. Πείστηκαν, τουλάχιστον όσοι ακούσαμε, που δεν ήταν λίγοι. Από τότε ζουν, όπως μας διηγούνται, το πλήρωμα της αρμονίας και ειρήνης στην οικογένεια και στον εαυτό τους το υψηλότατο μυστήριο της μεταξύ τους ενότητας. Ομολογούν μάλιστα ότι επανήλθε σ’ αυτούς η αίσθηση των πρώτων μηνών του γάμου τους, ενώ οι περισσότεροι είναι σε προχωρημένη ηλικία κατά την οποίαν οι φυσικές ορμές βρίσκονται σε μαρασμό. Αυτή τη διαπίστωση τη συναντούμε συχνά, ακόμη και σε όσους πέρασαν πειρασμούς και θύελλες στη ζωή τους, όταν επανασύνδεσαν «εν Χριστώ» τη συζυγική τους ζωή που είχε διαταραχθεί.

Σ’ αυτή την ένωση και την αγάπη συναντήσαμε υπερφυσικές ιδιότητες, προϊόντα της θείας Χάριτος που μας κατέπληξαν. Στη γνησιότητα της συζυγικής αγάπης είδαμε την επέμβαση της Χάριτος και θαυμάσαμε τη δύναμη και ενέργεια της αληθινής αγάπης. Δημιουργείται μεταξύ των νόμιμων συζύγων μια υπερφυσική ενέργεια, ώστε να προαισθάνονται τα συναισθήματα ο ένας του άλλου, ακόμη και όταν βρίσκονται σε μακρινές αποστάσεις. Δείγμα και μαρτυρία ότι «ουκέτι εισί δύο» αλλά μια ψυχή και ένα σώμα.

Αυτό είναι ιδίωμα και ενέργεια της Χάριτος που επιδρά όπου ακριβώς συναντήσει την αληθινή αγάπη των συζύγων, που έμαθαν να ζουν ο ένας για τον άλλον.

Γι’ αυτό παρακαλούμε και επιμένουμε το χριστεπώνυμο πλήρωμα να επιστρέψει στις βάσεις της ιεράς παραδόσεως από όπου η θεία Χάρη θα μάς κατευθύνει και θα μάς αξιώσει του προορισμού μας και θα απολαύσουμε μια υγιή κοινωνία, μια ζώσα Εκκλησία, ένα ουράνιο πολίτευμα, γιατί όλα προκύπτουν από τον επιτυχημένο γάμο, την απόλυτα ενωμένη οικογένεια. Ειδικά όμως από τις άξιες και ηρωίδες μητέρες που θα γεννήσουν τους ήρωες της Εκκλησίας, της κοινωνίας, της πολιτείας και γιατί όχι και της οικονομίας, όταν θα χαραχθεί η βασιλεία του Θεού επί της γης.

3. «Ο ανήρ έστι κεφαλή της γυναικός», αναφέρει ο Απ. Παύλος. Ποιό νόημα έχει η φράση;

Η ισότητα και ισοτιμία του άνδρα και της γυναίκας μέσα στο γάμο είναι απόλυτη. Μπροστά στο Θεό όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι. «Ουκ ένι ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς εις έστε εν Χριστώ Ιησού» (Γαλ. 3,28). Άνδρας και γυναίκα έχουν την ίδια ανθρώπινη φύση. Το διαφορετικό υπάρχει «κατά την του σώματος ιδιότητα».

Κοιτάξτε τί προφητεύει, ως θεόκτιστη ύπαρξη, γεμάτη από θείο φωτισμό, ο πρωτόπλαστος Αδάμ όταν αντικρίζει τη γυναίκα, που δημιουργήθηκε από την πλευρά του. «Τούτο νυν οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου». Πρέπει να ονομασθεί «γυνή, ότι εκ του ανδρός αυτής ελήφθη». «Είδες Πνεύματος Αγίου κοινωνίας μετέχοντα τον Αδάμ και χάριτος, ης ηξίωται; Είδες εξαίρετον λόγον τον μετά πολλάς γενεάς έως εσχάτου βεβαιούμενον;»(Σεβηριανός Καβάλας).

Και μάλιστα φανερώνοντας το προορατικό του χάρισμα ο Αδάμ λέγει ότι «ένεκεν τούτου» (δηλ. της γυναίκας) θα εγκαταλείπει ο άνδρας τον πατέρα και τη μητέρα και «έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν». Είναι φανερό ότι προφητεύει ο Αδάμ γιατί δεν γνώριζε γονείς. «Δεν φαίνεται να έχει λοιπόν, αφού είναι άνθρωποι, άλλη φύση η γυναίκα και άλλη φύση ο άνδρας- έχουν την ίδια φύση, και άρα και την αρετή» (Κλήμης Αλεξανδρεύς).

Πράγματι στη Γραφή συναντούμε μια προτεραιότητα του άνδρα όπως στο χωρίο της Α’ Κορ. 11, 1 κ.ε. Εκεί λέγεται ότι, «κεφαλή γυναικός ο ανήρ», «και γαρ ουκ εκτίσθη ανήρ διά την γυναίκα, αλλά γυνή διά τον άνδρα». Η προτεραιότητα όμως του άνδρα δεν σημαίνει υπεροχή απέναντι στη γυναίκα. Έχει προτεραιότητα στα καθήκοντα παρά στα δικαιώματα. Το θέλημα του Θεού είναι η αμοιβαία υποταγή των συζύγων «υποτασσόμενοι αλλήλοις εν φόβω Χρίστου». Ο άνδρας πρέπει να αγαπά και να περιθάλπει τη γυναίκα του, «καθώς και ο Κύριος την Έκκλησίαν». Αν και είναι Κύριος δεν την καταδυναστεύει, δεν την υποδουλώνει, αλλά θυσιάζει τον εαυτό του για χάρη της, «ίνα αυτήν αγιάση» (Εφ. 5,26). Η προτεραιότητα του άνδρα μέσα στο γάμο εκδηλώνεται ως καθήκον αγάπης, διακονίας και θυσίας για χάρη της γυναίκας του.

Η φυσική υπεροχή του άνδρα μέσα στη Άγια Γραφή αποτελεί έκφραση του θελήματος του Θεού. Η άρνηση της προτεραιότητας θεωρείται άρνηση του θείου θελήματος και αυτήν καταπολεμεί στην Α’ Κορινθίους 11,2-16 ο Παύλος. Η φυσική όμως υπεροχή του άνδρα είναι αυτονόητη γι* αυτόν; Ο άνδρας δεν είναι, οφείλει να γίνει, αυτό το οποίο θέλει ο Θεός, δηλαδή κεφαλή της γυναίκας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να συμπεριφέρεται προς τη γυναίκα του, όπως θέλει ο Θεός.

Αν η γυναίκα μέσα στο γάμο θεωρεί την προσφορά της προς το άνδρα ως δουλεία, τότε θα θέλει να απελευθερωθεί και να φανεί ανώτερη από αυτόν. Αν ο άνδρας θεωρεί την αγάπη της γυναίκας του ως αδυναμία και εξάρτηση, τότε κάνει κατάχρηση και την καταδυναστεύει. Εδώ όμως μιλούμε για κατάπτωση.

Έργο του Μιχαήλ Μασλένικοφ.

4. Τί αναφέρει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για την εκδήλωση της αγάπης του άνδρα προς τη γυναίκα του;

Θα παραθέσουμε μερικές συμβουλές του αγίου.

«Λόγια αγάπης να της λες: … Εγώ από όλα, τη δική σου αγάπη προτιμώ και τίποτε δεν μου είναι τόσο βασανιστικό ή δυσάρεστο, όσο το να βρεθώ κάποτε σε διάσταση μαζί σου. Και αν όλα χρειασθεί να τα χάσω, και αν στους μεγαλύτερους βρεθώ κινδύνους, οτιδήποτε και αν πάθω, όλα μου είναι ανεκτά και υποφερτά, όσο εσύ μου είσαι καλά. Και τα παιδιά, τότε μου είναι περιπόθητα, εφ’ όσον εσύ μας συμπαθείς …Ίσως κάποτε σου πει: Ποτέ ως τώρα δεν ξόδεψα από τα δικά σου, έχω ακόμη τα δικά μου, που μου έδωσαν οι γονείς μου. Τότε πες της: Τί λες καλή μου; Έχεις ακόμη τα δικά σου; Ποιά λέξη μπορεί να είναι χειρότερη από αυτή; Σώμα δεν έχεις πια δικό σου και έχεις χρήματα; Δεν είμαστε δύο σώματα μετά το γάμο, αλλά γίναμε ένα. Δεν έχουμε δύο περιουσίες, αλλά μία… Όλα δικά σου είναι, και εγώ δικός σου είμαι, κορίτσι μου. Αυτό με συμβουλεύει ο Παύλος λέγοντας ότι ο άνδρας δεν εξουσιάζει το σώμα του, αλλά η γυναίκα. Και αν δεν έχω εξουσία στο σώμα μου, αλλά εσύ, πόσο μάλλον δικά σου είναι τα χρήματα… Ποτέ να μην της μιλάς με πεζό τρόπο, αλλά με φιλοφροσύνη, με τιμή, με αγάπη πολλή. Να την τιμάς, και δεν θα βρεθεί στην ανάγκη να ζητήσει την τιμή από τους άλλους… Να την προτιμάς από όλους για όλα, για την ομορφιά, για τη σωφροσύνη της και να την εγκωμιάζεις. Να κάνεις φανερό ότι σου αρέσει η συντροφιά της και ότι προτιμάς να μένεις στο σπίτι για να είσαι μαζί της από το να βγαίνεις στην αγορά. Από όλους τους φίλους να την προτιμάς και από τα παιδιά που σου χάρισε και εξαιτίας της να τα αγαπάς».

5. Μια αληθινή ιστορία. Ένα ζωντανό παράδειγμα γνησίου συζύγου.

Συνάντησα στη ζωή παράδειγμα γνήσιου και αληθινού συζύγου, που με συγκλόνισε. Το αναφέρω γιατί δεν πρέπει να αποσιωπηθεί. Ζούσε εδώ στη χώρα μας ένας πραγματικός κύριος, που στο χαρακτήρα του περιέσωζε όλη την ανθρώπινη τελειότητα με τη βοήθεια της Χάριτος του Χριστού. Στην ηλικία των τριάντα ετών, έκρινε ότι ήταν έτοιμος να προχωρήσει σε γάμο. Ώς πιστός επέμενε με πολλή προσευχή και δέηση στον Κύριό μας, να τον φωτίσει και να τον βοηθήσει στο σκοπό του. Περιέστρεφε στη διάνοιά του τα λόγια της Γραφής «παρά Κυρίου αρμόζεται γυνή ανδρί» (Παρ. 19,14).

Αποφάσισε να προχωρήσει. Ήταν πεπεισμένος ότι το πρόσωπο που του προξένεψαν το έστειλε ο Θεός. Έγινε με πολλή ευλάβεια ο γάμος αφού τηρήθηκαν όλοι οι κανόνες των χριστιανικών μας αρχών. Αν και η σύντροφός του ήταν μικρότερη κατά δέκα χρόνια, δεν το έλαβε υπ’ όψιν, έχοντας σταθερή πίστη στη θεία πρόνοια. Συχνά δε της φερόταν σαν να ήταν κορούλα του. Αυτή έκανε λαθάκια, γιατί φαινόταν ζωηρούλα, αλλά ποτέ δεν τον απασχόλησαν λόγω της αγάπης του.

Κοινωνικές υποχρεώσεις τον ανάγκασαν, επειδή ήταν μέτοχος μεγάλων επιχειρήσεων που βρί-σκονταν στο εξωτερικό, να μεταβεί εκεί. Με την προσευχή του και πιστεύοντας πάντοτε στην πανσωστική πρόνοια του Θεού, πήρε τη σύζυγο του μαζί του. Σε λίγο καιρό η νεαρή σύζυγος άρχισε να δυσαρεστείται. Υποπτευόταν ότι την πήρε μαζί του για να τη χωρίσει από το περιβάλλον της. Προσπάθησε να την καθησυχάσει αλλά δεν το κατόρθωσε. Η σύζυγός του μόνη της έφυγε και επέστρεψε στην Ελλάδα.

Θέλησε να ζήσει την ελευθερία σύμφωνα με τα πάθη και τις συνήθειες που είχε μάθει· κάποιοι, ειδικοί σ’ αυτά, την παρέσυραν και κατέληξε να εργάζεται σε ένα καζίνο ως κοινή γυναίκα.

Ο ιδανικός σύζυγος και ομολογητής δεν έπαυσε να προσεύχεται και να αγωνίζεται πνευματικά γι’ αυτήν κάθε μέρα. Η προσευχή του ή μάλλον η κραυγή του προς το Θεό ήταν πάντοτε η ίδια: «Κύριε μου, θα επιμένω να σε εκβιάζω για τη σύζυγό μου. Το ιερό σου λόγιο ότι «παρά Κυρίου αρμόζεται ανδρί γυνή», δεν θα σβήσει ποτέ από το είναι μου. Άκουσε την προσευχή μου, τη δέηση μου, την ικεσία μου. Τί Κύριε μου, αν πλανήθηκε μια νεαρή κόρη; Εγώ προσεύχομαι γι’ αυτήν και δεν θα παύσω να κλαίω «ενώπιον σου ημέρας και νυκτός». Θέλω τη σύζυγό μου. Εγώ, Κύριε μου, τη συγχωρώ. Εσύ δεν θα τη συγχωρήσεις; Δεν θα τη θεραπεύσεις; Προς τί, Πανάγαθε Δέσποτα η «άφατος» σου κένωση; Δεν βγήκες αναζητώντας το «απολωλός», το «πεπλανημένο», το άρρωστο; Ομολογώ μπροστά στην Παναγαθότητά σου ότι δεν θα παύσω να σε ενοχλώ, εάν δεν μου επιστρέψεις τη νόμιμη σύζυγό μου».

Συνέχισε, ο ήρωας αυτός, για δυο χρόνια να προσεύχεται, να κλαίει, εκβιάζοντας τα σπλάγχνα του γλυκύτατού μας Σωτήρα Χριστού. Στο διάστημα αυτό της επιμονής του ενήργησε η Χάρις. Ξύπνησε η κόρη από τον κατήφορο και την πτώση και ομολόγησε με στεναγμούς ότι «τώρα πρέπει ο Θεός να κάμει άλλη κόλαση, γιατί αυτή που υπάρχει, είναι μικρή για μένα»! Με δειλία, χωρίς θάρρος, αποφάσισε και έγραψε ένα γραμματάκι, στον κλαίοντα σύζυγο: «Δεν τολμώ να σε ονομάσω σύζυγο, γιατί δεν έχω δικαίωμα, αλλά αν επιστρέψω, δεν με δέχεσαι ως υπηρέτρια;». Μόλις πήρε αυτός το γράμμα γαλήνεψε και πίστεψε ότι έφτασε η ώρα του τέλους. Της απαντά με τη φυσική του πάντοτε τρυφερότητα: «Αγάπη μου, γιατί έχασες το θάρρος σου; Δεν σε έστειλα εγώ για διακοπές και περιμένω με αγωνία τη σύζυγό μου, την αγάπη μου, πότε θα γυρίσει στην αγκαλιά μου;».

Μετά την επιστολή πήρε το θάρρος και του απάντησε. «Έρχομαι σύντομα».

Συνεννοήθηκαν για την ημέρα της αφίξεως και την περίμενε στο αεροδρόμιο. Μόλις βγήκε αυτή και τον συνάντησε, έπεσε κάτω και άρχισε να κτυπιέται και να κλαίει γοερά. Τότε την πήρε στην αγκαλιά του και παρηγορώντας την έφτασαν στο αυτοκίνητό τους. Την έβαλε να καθίσει δίπλα του. Και όλο την παρηγορούσε, πείθοντάς την να μη θυμάται τίποτα από τα παλιά και ότι «η μετάνοια όλα τα θεραπεύει, αφού θα αγωνιζόμαστε μαζί».

Με αυτή τη στοργή και τρυφερότητα έφτασε η νύκτα. Μόλις έκλεισε τα μάτια του, ο ήρωας αυτός της αυτοθυσίας και της αγάπης, «ηρπάγη εις θεωρίαν και ανήλθε μέχρι τρίτου ουρανού». Δεν μπορούσε να περιγράψει και να διηγηθεί όσα η θεία Χάρις τον αξίωσε. Είδε τις χορείες των αγίων, τα «μένοντα αγαθά των σεσωσμένων» και όλη τη θεία αγάπη που τον κρατούσε σε έκσταση.

Τότε πραγματικά ελεεινολόγησα την αθλιότητά μου και είπα: καυχάσαι μάταια, καλόγερε, για τη ζωή σου, ενώ αυτός με μια θυσία ανέβηκε μέχρι «τρίτου ουρανού». Ιδού ένα παράδειγμα και μια εικόνα του πραγματικού συζύγου και ανδρός. Μετά αυτή η κορούλα αποδείχθηκε η ιδανικότερη σύζυγος.

Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού, «Συζητήσεις στον Άθωνα», Ψυχωφελή Βατοπαιδινά

πηγή

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Σ’ακολουθώ

Σ’ακολουθώ

Σαν ξεκινάει ο γάμος τα δύο πρόσωπα παύουν να είναι δυο και τότε γίνεται το θαύμα. Οι δυο γίναν ένα και αναμέσα τους πάντα ο Ένας. Και ο καιρός κυλάει. Τα ευχάριστα διαδέχονται δυσάρεστα και το αντίθετο και η ζωή κυλάει.

Άλλες μέρες είναι όμορφες, γαλήνιες, χαρούμενες και άλλες δύσκολες, σκληρές και αναπάντεχες. Έρχονται γεγονότα και καταστάσεις που δεν περίμενες ποτέ. Δεν φαντάστηκες πως θα συνέβαιναν. Σε βρήκαν απροετοίμαστο ή μάλλον μας βρήκαν απροετοίμαστους. Μπήκαμε σε δρόμους δύσβατους. Μας φαίνεται σκληρό ότι ξεπερνάει τις αντοχές μας, τις σκέψεις, τις δυνατότητές μας.

Μη το ξεχνάς όμως σε παρακαλώ. Είμαστε μαζί. Έχουμε μαζί μας Εκείνον. Είναι δύσκολα μα δεν είμαστε μόνοι. Κι αν νιώθεις πως πνίγεσαι πως θέλεις να μείνεις μόνος, αν δεν αντέχεις κανέναν και τίποτα εγώ θα σε ακολουθώ.

Αν δεν μπορείς να περπατήσεις δίπλα μου μην στεναχωριέσαι, εγώ είμαι από πίσω σου. Σ’ ακολουθώ. Σ’ ακολουθώ και θα σε ακολουθώ. ΄Αλλωστε μη ξεχνάς είμαστε συνοδοιπόροι. Όταν όλα περάσουν εγώ θα είμαι ακόμα πίσω σου. Το μόνο που χρειάζεται είναι να γυρίσεις.

Περιμένω εκεί για όσο θες για όσο χρειάζεσαι, μα σε παρακαλώ μη ξεχνάς είμαστε Εκείνος και εμείς.

Πολλές φορές οι καταστάσεις της ζωής μας φέρνουν λύπη και μελαγχολία στην ψυχή μας μα όσο νιώθουμε την αγάπη και το άγρυπνο μάτι του Θεού να μας σκεπάζει όλα ξεπερνιούνται. Έπειτα από τη βροχή έρχεται το ουράνιο τόξο.

Ύστερα από μια δοκιμασία έρχεται η ησυχία, η τακτοποίηση των πραγμάτων, η ενδυνάμωση της αγάπης μας.

Σήμερα δεν μπορείς να πεις λέξη, απελπίστηκες, σε κυρίευσε η λύπη, τα δάκρυα σου κλείσανε τα μάτια, θολώσανε όλα, νιώθεις μόνος όμως αύριο θα δεις πως δεν θα είναι έτσι Έχεις το χρόνο να το δεις και εγώ απλά θα σ’ ακολουθώ.

πηγή

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Το άγιο ζευγάρι που έμεινε μαζί αιώνια

Το άγιο ζευγάρι που έμεινε μαζί αιώνια, προστάτες των έγγαμων ζευγαριών

Μια συγκλονιστική ιστορία αγάπης, που αφορά δυο αγίους!...

Ο κνέζης Πέτρος ήταν ο δευτερότοκος υιός του Γιούρι Βλαντιμίροβιτς, ηγεμόνος του Μούρομ, και διαδέχθηκε στο θρόνο τον πατέρα του, το 1203. Έζησε στο Μούρομ και έγινε ηγεμόνας το 1203. Όμως ο πρίγκιπας Πέτρος αρρώστησε από τη φοβερή νόσο της λέπρας και εθεραπεύθηκε μετά από όραμα από τη Φεβρωνία, θυγατέρα ενός απλοϊκού μελισσοκόμου πού ἐζούσε στο χωριό Λάσκοβα του Ριαζάν. Αν και δεν ήταν κνεζίνα αλλά προερχόταν από τα λαϊκά στρώματα, θέλησε να την παντρευτεί, όπως και έγινε.



Οι άρχοντες όμως δεν μπορούσαν να συμβιβαστούν με αυτή τη σκέψη έλεγαν συνεχώς πως έπρεπε να παντρευτεί με κάποια από την τάξη τους. Έφτασαν να του ζητήσουν να την παρατήσει και όταν αυτός αρνήθηκε την έδιωξαν από τη πόλη.

Το νεαρό ζευγάρι έφυγε με μια βάρκα. Ο Πέτρος ήταν πολύ λυπημένος για όσα συνέβησαν όμως η Φεβρωνία τον παρηγορούσε και τον ενθάρρυνε. Σύντομα πολλές συμφορές βρήκαν τη πολιτεία του Μούρομ. Το πλήθος κατάλαβε πως οφειλόταν στην άδικη συμπεριφορά που είχαν επιδείξει προς το κνέζη και τη σύζυγό του. Μετανιωμένοι ζήτησαν από το κνέζη Πέτρο και τη σύζυγο του Φεβρωνία να γυρίσουν πίσω.


Τα άφθαρτα λείψανα των Αγ.Πέτρου και Φεβρωνίας (www.curaev.ru)

Το άγιο ζευγάρι γύρισε στο Μούρομ και αφιερώθηκαν στις ελεημοσύνες και τις αγαθοεργίες. Προς το τέλος της ζωής τους έγιναν μοναχοί όντες γνωστοί και με τα μοναχικά τους ονόματα: Δαβίδ και Ευφροσύνη.

Προσευχήθηκαν να πεθάνουν την ίδια μέρα και ζήτησαν να θαφτούν στο ίδιο φέρετρο με ένα μικρό χώρισμα ανάμεσα τους


Το κουβούκλιο με τα λείψανα των αγίων

Εκοιμηθήκαν τις 25 Ιουνίου του 1228 και ανακυρήχθηκαν άγιοι από τη Ρωσική Εκκλησία το 1552.

Θεωρούνται οι προστάτες των νέων έγγαμων ζευγαριών.

[Σημ. Στις 25 Ιούνη γιορτάζει και η αγία Φεβρωνία των αρχαίων χριστιανικών χρόνων, που βασανίστηκε και θανατώθηκε για τη χριστιανική της πίστη σε ηλικία περίπου 17 ετών το 288 μ.Χ.]

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

weddings in Santorini.. μια ιδέα που εξελίχθηκε σε επένδυση

Η Σαντορίνη ανταγωνίζεται τη Χαβάη στις λίστες με τους καλύτερους γαμήλιους προορισμούς

Από τα μέσα Μαρτίου, η βρετανική καλωδιακή τηλεόραση UKTV προβάλλει μια εκπομπή που αφορά άμεσα τη χώρα μας. Στο «Nice Day for a Greek Wedding», η Σαντορίνη, η Ρόδος και η Κεφαλονιά έχουν την τιμητική τους.

Οι Βρετανοί τηλεθεατές είναι συνηθισμένοι σε τηλεοπτικές σειρές του τύπου «Τέσσερις Γάμοι», όπου οι νύφες... μαλλιοτραβιούνται για το ποια θα κερδίσει τον ονειρεμένο μήνα του μέλιτος. Το «Nice Day» αποτελεί ένα υβριδικό είδος, κάτι ανάμεσα σε ντοκιμαντέρ και ριάλιτι το οποίο επικεντρώνεται σε ξένα ζευγάρια που έχουν επιλέξει να παντρευτούν στην Ελλάδα.

Στους ρυθμούς του «Μάμα Μία!», όπως υποστηριζει το ίδιο το κανάλι: «Μετά την επιτυχία της ταινίας “Μάμα Μία!” […] η Ελλάδα έχει γίνει εκλεκτός προορισμός για τους 50.000 Βρετανούς που αποφασίζουν να παντρευτούν στο εξωτερικό κάθε χρόνο»... Ανεξάρτητα αν στην ιστοσελίδα του καναλιού υπάρχει μια έμφαση στις δραματικές «επιπλοκές» για λόγους μάρκετινγκ (είδαμε αποσπάσματα και αποφασίσαμε ότι το πείσμα κάποιων... γαϊδουριών και μια απρόσμενη καταιγίδα δεν είναι αρκετά για να αποτρέψουν κάποιον που σκέφτεται σοβαρά να παντρευτεί στη χώρα μας...), η ίδια η τηλεοπτική σειρά αποτελεί μια άριστη και μάλιστα δωρεάν διαφήμιση της Ελλάδας στο Ηνωμένο Βασίλειο, λίγο πριν αρχίσει η καλοκαιρινή σεζόν.

Ακόμα και «ειδικοί» θα συμφωνήσουν. Γιατί τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη σειρά έχουν οι επαγγελματίες wedding planners των νησιών, που ανέλαβαν να εργαστούν πέρυσι μπροστά στις κάμερες, παρουσιάζοντας αυτό που κάνουν κάθε χρόνο, από 20 έως και 70 φορές: την οργάνωση του γάμου ζευγαριών της αλλοδαπής στην Ελλάδα. Αυτές οι κυρίες, που κυκλοφορούσαν με μικρόφωνα επί εβδομάδες, θα σας πουν ότι το «Μάμα Μία!» ίσως να βοήθησε τη Σκόπελο, αλλά «ότι η Σαντορίνη, για παράδειγμα, ανταγωνίζεται εδώ και χρόνια τη Χαβάη σε κάποιες λίστες με τους καλύτερους γαμήλιους προορισμούς στον κόσμο».
Στην τηλεοπτική σειρά παντρεύονται ζευγάρια από την Αμερική, τη Ρωσία, τη Νέα Ζηλανδία, και πάει λέγοντας...
Από τα αριθμητικά στοιχεία φαίνεται ότι οι Βρετανοί αποτελούν την πλειονότητα. Και όχι μόνο στους κλασικά αγαπημένους προορισμούς των Αγγλων, όπως είναι π. χ. η Ρόδος, παρόλο που κι εκεί, σύμφωνα με την Justine King-Diakou από το www.unforgettablerhodesweddings.com «ένα μέρος από μόνο του στο νησί οργανώνει πάνω από 500 γάμους τη σεζόν».

«Οι γάμοι μεταξύ Βρετανών αποτελούν σχεδόν το 65% των γάμων που οργανώνουμε κάθε χρόνο» λέει στην «Κ» η κ. Λίλα Κωνσταντινίδη από το πρακτορείο Heliotopos στη Σαντορίνη www.weddings.heliotopos.net «Οι λόγοι είναι πολλοί: ο ελληνικός καλός καιρός, η ισχυρή κουλτούρα και η ιστορία, αλλά και το χαμηλότερο κόστος του γάμου σε σχέση με αυτό που θα πλήρωναν στο Ηνωμένο Βασίλειο. Με αυτό τον τρόπο, τα ζευγάρια συνδυάζουν και τον μήνα του μέλιτος».

Στην Κεφαλονιά τα ποσοστά αλλάζουν. Το 50% των γάμων που οργανώνει η Βρετανίδα Rachael Antonatos, η οποία «τρέχει» με τον Ελληνα σύζυγό της το www. cephalonia-concie-rge. com, αφορά «Ελληνοαμερικανούς, Ελληνοαυστραλούς και Ελληνοκαναδούς, που αναζητούν μια καθαρά παραδοσιακή τελετή, χωρίς να φοβούνται τα υψηλά κόστη».

Δεν είναι όμως μόνον οι γάμοι με την αυστηρή έννοια του τυπικού της τελετής και τα συνακόλουθα. Σύμφωνα με όσα λέει στην «Κ» η κ. Στέλλα Χανιώτη, εκπροσωπώντας το www.weddingsinsantorini.eu «τα τελευταία χρόνια αυξάνεται η αγορά του post wedding photo shoot, κυρίως από ζευγάρια ασιατικής καταγωγής που ταξιδεύουν στη Σαντορίνη, νοικιάζουν ένα νυφικό, βάφονται κ. λπ., για να φωτογραφηθούν με φόντο την ξακουστή θέα. Υπάρχουν επίσης οι συμβολικοί γάμοι και η ανανέωση των όρκων, τα οποία μαζί αποτελούν έναν αριθμό που δύσκολα μπορεί να καταγραφεί».
Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν και τα ζευγάρια του ίδιου φύλου, που ενώ δεν μπορούν να παντρευτούν επισήμως στη χώρα μας, επιλέγουν να κάνουν μια συμβολική τελετή. Το «Nice Day», μεταξύ άλλων, παρουσιάζει και μια τέτοια περίπτωση.

Απαιτούνται κανόνες και ποιότητα
«Η Ελλάδα πρέπει να το εκμεταλλευτεί όλο αυτό. Γιατί δεν αφορά μόνο τους οργανωτές των γάμων, αλλά και τα καράβια, τα αεροπλάνα, τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια, τις ξεναγήσεις, τα μουσεία, τους DJ, τους ανθοπώλες, τους μουσικούς, τους αισθητικούς...» τονίζει στην «Κ» η κ. Λίλα Κωνσταντινίδη, που δραστηριοποείται στη Σαντορίνη, στην εν λόγω «αγορά». Αλλά, ας ρίξουμε μια ματιά και στην αρχική σελίδα www. visitgreece. gr του ΕΟΤ. Ενας από τους βασικούς συνδέσμους τιτλοφορείται «Romance in Greece». Αν τον ακολουθήσετε, θα σας προσφερθεί μια λεπτομερής περιγραφή του ελληνικού γάμου, αλλά ώς εκεί. «Πρέπει να καταλάβουμε ότι το destination wedding πέφτει μέσα στην κατηγορία του εναλλακτικού τουρισμού» αναφέρει στην «Κ» η κ. Στέλλα Χανιώτη, επίσης ειδική επί του θέματος. «Ο ΕΟΤ καθυστέρησε πολύ να δώσει έμφαση π. χ. στην ελληνική κουζίνα. Το ίδιο συνέβη και με την Ελλάδα ως γαμήλιο προορισμό».

Νέες ιδέες
Από την άλλη, η κ. Donna Palimeri, εκπροσωπώντας το www.kefalonia-weddings.co.uk η οποία ζει στην Ελλάδα εδώ και 23 χρόνια, επιμένει: «Εκνευρίζομαι όταν οι Ελληνες δεν κάνουν τίποτα για να “πουλήσουν’’ τον εαυτό τους. Δεν επιτρέπεται να περιμένουν ότι οι τουρίστες θα έρθουν μόνο και μόνο για τις παραλίες και τον καλό καιρό -αυτά προσφέρονται και αλλού και σε χαμηλότερες τιμές-, επομένως η Ελλάδα πρέπει να σκεφτεί νέες ιδέες και να επαναπροσδιορίσει το μεγαλείο του παρελθόντος, προσελκύοντας τόσο παλαιότερους επισκέπτες όσο και καινούργιους».

Οι πρωταγωνίστριες του «Nice Day for a Greek Wedding» συμφωνούν ότι δεν φτάνει μόνο ο ρομαντισμός, ο καλός καιρός και το ειδυλλιακό τοπίο. Χρειάζεται επιμονή σε υπηρεσίες υψηλής ποιότητας, αλλά και μια στοιχειώδης στήριξη από την πολιτεία. «Η αγορά έχει δημιουργηθεί από μόνη της» λέει η κ. Χανιώτη. «Δυστυχώς όμως, δεν υπάρχουν ακόμη θεσμοί και κανόνες που να ελέγχουν τον συγκεκριμένο τομέα, όπως συμβαίνει με τα ξενοδοχεία για παράδειγμα».

Το κείμενο γράφτηκε απο την Νελλη Aμπραβανελ για την www.kathimerini.gr
Βίντεο με γάμους επισκεπτών που πραγματοποιήθηκαν στην Σαντορίνη μπορείτε να δείτε στο κανάλι του www.weddingsinsantorini.eu στο youtube, εδω.

Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Ώστε το παιδί σας θέλει να γίνει μοναχός;


athosmemory.com


Η πιο κάτω ομιλία ( ελαφρά συντομευμένη) δόθηκε το 1984 κατά το χειμερινό προσκύνημα στον Άγιο Χέρμαν, στο Ρέντιγκ της Καλιφόρνια.

Θα ήθελα να σας ζητήσω να σκεφτείτε κάτι που δεν έχετε σκεφτεί μέχρι τώρα..Πώς θα νιώθατε αν ο γιός ή η κόρη σας εξέφραζε την επιθυμία να μπει σε μοναστήρι; Μπορεί να είστε Ορθόδοξος και πολύ ευλαβής. Μπορεί να είστε σταθερός στον εκκλησιασμό σας και να διαβάζετε πνευματικά βιβλία. Μπορεί να έχετε κάνει ότι καλύτερο για να μεγαλώσετε τα παιδιά σας με Ορθόδοξο τρόπο και μπορεί να θαυμάζετε κιόλας τον μοναχισμό. Παρόλα αυτά πώς θα νιώθετε αλήθεια;



Ζούμε σε εποχή και κοινωνία που είναι αρκετά διαφορετική από αυτήν της Ελλάδας και της Αγίας Ρωσίας, όπου ο μοναχισμός ήταν φανερός και αρκετά αποδεκτό μέρος της ζωής. Δεν ήταν ασύνηθες για ολόκληρες οικογένειες να επισκέπτονται μοναστήρια. Ωστόσο σήμερα λίγοι άνθρωποι εκτίθενται σε κάποιο σημαντικό βαθμό στον μοναχισμό, γι αυτό και δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι στην αντιχριστιανική και ανορθόδοξη κοινωνία μας και μόνο η σκέψη ότι το παιδί μας μπορεί να θέλει να γίνει μοναχός μπορεί να φανεί ως μεγάλη απειλή.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τέτοια αντίδραση. Η έλλειψη γνωριμίας με το μοναχισμό γεννά το φόβο. Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που θεωρούν τον μοναχισμό σαν κάτι το πολύ θλιβερό και μισάνθρωπο. Μπορεί να φαντάζονται το παιδί τους κλειδωμένο πίσω από κάγκελα και να τρέφεται με ψωμί και νερό για το υπόλοιπο της ζωής του. Το άλλο άκρο είναι μια εξίσου λανθασμένη ρομαντική θεώρηση για μια πνευματική κατάσταση στην οποία το παιδί περνά τη ζωή του χωρίς να πατά στη γη σε μια εξαϋλωμένη ατέρμονη αγιότητα. Και στις δύο περιπτώσεις, οι άνθρωποι φαντάζονται ότι το να μπει κανείς σε μοναστήρι προϋποθέτει την εγκατάλειψη του ανθρώπινου γένους.


Η πραγματικότητα της μοναχικής ζωής είναι πολύ διαφορετική από τα δύο αυτά άκρα. Ο γιός ή η κόρη σου , που αφήνει πετάμενες κάλτσες και μπουκάλια αναψυκτικών παντού και είναι συνήθως εκνευριστικοί, δεν θα μετατραπεί ξαφνικά σε αναχωρητή. Ο καθένας που φεύγει από τον κόσμο για να μπει σε μοναστήρι παίρνει μαζί του και όλες τις αδυναμίες και τα λάθη του. Μπορεί να μάθει να ξεπερνά κάποια από αυτά. Άλλα θα τα έχει για πάντα. Εν πάση περιπτώσει, εάν το παιδί σου γίνει μοναχός/ή δεν θα ζει χωρίς ανθρώπινη ζεστασιά και ανθρώπινες σχέσεις. Και εσύ θα εξακολουθείς να τον αναγνωρίζεις ως απόγονό σου.


Όποια και αν είναι η αρχική σου αντίδραση στο θέμα του μοναχισμού, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πως εσύ σαν γονιός βλέπεις τη θέση σου σαν Ορθόδοξο χριστιανό σε μια σύγχρονη, κοσμική κοινωνία. Επειδή είμαστε περικυκλωμένοι από τα κοσμικά μέτρα και τη υλιστική κοινωνία, λησμονούμε ότι ο Χριστός ζητά από αυτούς που Τον ακολουθούν να ξεχωρίσουν από τον κόσμο. Μην είσαστε εκ του κόσμου. Αυτό είναι το σύνθημα του μοναχισμού. Αν το καταλάβετε αυτό θα είστε πιο έτοιμοι να αποδεχθείτε το γιό ή την κόρη σας που άκουσε μέσα στην καρδιά του την κλήση Του για να αναλάβει τον μοναχικό ζυγό.

Παρόλα αυτά είμαστε τα δυστυχή όντα μιας πεπτωκυίας φύσης και είναι σπάνιο γεγονός να βρεθεί ευσεβής Ορθόδοξος γονιός που να ενθουσιαστεί όταν ακούσει ότι το παιδί του θέλει να μπει σε μοναστήρι. Πολύ συχνότερα ανεβαίνουν από τα βάθη της καρδίας κάποιες βίαιες αντιδράσεις, που παρόλο που είναι αθώες και με καλή πρόθεση, αποτελούν ενδείξεις της πεπτωκυίας συναισθηματικής και ψυχολογικής μας φύσης: Ένας λυπηρός αντικατοπτρισμός του ανορθόδοξου περιβάλλοντος και του ιστορικού μας. Έχοντας αυτό στο μυαλό ας εξετάσουμε μερικές συναισθηματικές αντιδράσεις που τόσο συχνά αναφύονται.
Τα όποια συναισθήματα αρχίζουν με την ερώτηση: «Γιατί;» Γιατί κάποιος να θέλει να εγκαταλείψει τον κόσμο και να μπει σε μοναστήρι; Αν αυτός ο λόγος θεωρηθεί ως λογικός είναι γιατί το παιδί σας, παρ’ όλες τις αδυναμίες και τα λάθη του, αγαπά τον Θεό περισσότερο από οτιδήποτε ή οποιονδήποτε άλλο στον κόσμο. Περισσότερο από τη ζωή για την οποία τον προορίσατε, περισσότερο από το αυτοκίνητό του, το σχολείο στο οποίο θα τον στέλλατε, περισσότερο από την οικογένειά του… Και εδώ εμφανίζεται το πολύ φυσικό αίσθημα της ζήλιας. Σαν γονιοί μπορεί να προσπαθήσετε να αντικαταστήσετε τον Θεό από το να είναι το επίκεντρο της ζωής του παιδιού σας και να το πείσετε να απαρνηθεί τον μοναχισμό. Αν τα καταφέρετε, θα κάνετε το παιδί σας πολύ δυστυχισμένο και αν αποτύχετε θα αισθάνεστε πολύ πληγωμένοι.

Δεύτερο, μπορεί να νιώθετε αποξενωμένοι ή αποκλεισμένοι από τη ζωή του παιδιού σας. Αν η κόρη σας μπει σε μοναστήρι και κάνει μια ζωή την οποία δεν μπορείτε να μοιραστείτε μπορεί να νιώθετε ότι δεν μπορείτε πια να συνεννοηθείτε. Ενώ αν παντρευόταν, έστω και αν ζούσε χιλιάδες μίλια μακριά, θα νιώθετε ότι μπορείτε ακόμα να αποτελείτε μέρος της ζωής της παρά αν γίνει μοναχή και ζει σε μοναστήρι 70 χιλιόμετρα μακριά. Μια παντρεμένη θυγατέρα θα χρειάζεται ακόμα τη συμβουλή της μητέρας της για το πώς να αντιμετωπίσει τις αρρώστιες των παιδιών ή πώς να τα βγάλει πέρα με περιορισμένο εισόδημα. Από την άλλη, αν μπει σε μοναστήρι, δεν μπορείτε να την συμβουλεύσετε πώς να πηγαίνει στην ακολουθία του Όρθρου, και έστω και αν είστε Ορθόδοξος, θα νιώθετε συναισθηματικά μετέωρος και πολύ παράξενα κοντά σε αυτό το παράξενο πλάσμα, ντυμένο στα μαύρα που ζει πολύ διαφορετικά από σας. Επίσης υπάρχει και το γεγονός ότι πολλοί γονείς περιμένουν να γίνουν παππούδες. Αυτό είναι σημαντικό ειδικά για τις μητέρες.


Μπορεί να νιώθετε απειλή. Περάσατε όλη της ζωή σας προσφέροντας μια καλή ζωή στα παιδιά σας. Τα τρέφετε και ανησυχείτε γι ‘ αυτά. Τα βοηθάτε να ανακαλύψουν τις ικανότητες τους και τα ενθαρρύνετε να αναπτύξουν τα ταλέντα τους. Πιθανώς ο γιός σας να είναι καλός μουσικός και η κόρη σας γεννημένη δικηγόρος και έχετε ξοδέψει τη ζωή σας να τα υποστηρίζετε σ’ αυτό, οικονομικά και συναισθηματικά, και τα ετοιμάζετε να γίνουν επιτυχημένοι στον κόσμο. Και μετά από τόσα χρόνια προσπάθειας και ανησυχίας, αυτοί ξαφνικά δεν θέλουν τίποτε από αυτά, δεν επιθυμούν τον κόσμο, ούτε τη ζωή για την οποία τα προετοιμάζατε. Αυτή μπορεί να είναι μια πολύ οδυνηρή και απειλητική αποκάλυψη. Πολύ συχνά οι γονείς νιώθουν ότι με το να απορρίπτουν τον κόσμο, τα παιδιά τους απορρίπτουν και αυτούς.. Αυτό δεν είναι απαραίτητο, αλλά αυτή η αίσθηση υποδαυλίζει τους μεγαλύτερους καυγάδες μεταξύ γονιών και παιδιών όσον αφορά στο θέμα του μοναχισμού.


Εδώ οι γονείς μπορεί να νιώσουν ότι έχουν αποτύχει στο μεγάλωμα των παιδιών τους αφού διαλέγουν τέτοιο « ασυνήθιστο» τρόπο ζωής. Αυτή είναι άλλη μια οδυνηρή σκέψη.

Αυτά τα αρκετά έντονα συναισθήματα που μπορεί να εγερθούν σχετικά με το θέμα του μοναχισμού και το παιδί μας, συνήθως τελειώνουν με ένα καταιγισμό κριτικής. Τα ακόλουθα παραδείγματα δεν είναι καθόλου υποθετικά. Είναι μια λίστα από το τι έχουν πραγματικά καταμαρτυρήσει στα παιδιά τους αληθινοί γονείς, μερικοί από αυτούς ευσεβείς χριστιανοί. ΟΙ αντιδράσεις τους φωτίζουν την ουσία της διαμάχης, όπως βιώνεται από ανθρώπους που είναι ορθόδοξοι και ζουν στον κόσμο.

Έχουν πει ότι δεν αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας, απλά ότι περιμένουμε από άλλους να παίρνουν τις αποφάσεις για μας. Έχουν πει ότι αν αγαπούμε τον πλησίον θα πρέπει να εργαστούμε στον κόσμο για να βελτιώσουμε την κοινωνία και όχι να την εγκαταλείπουμε για να τρέξουμε πίσω από κάποιο ευχάριστο όνειρο. Έχουμε ακούσει ότι ο μοναχισμός είναι απλά μια αποχή, και ένα είδος ψεύτικης πνευματικότητας: «Γιατί δεν αντέχετε να μείνετε στον κόσμο και να αντιμετωπίσετε αληθινά προβλήματα και την αληθινή ζωή όπως εμάς;» Λένε ότι ο μοναχισμός είναι εγωισμός και εγωκεντρισμός, διαιρεί και καταστρέφει την οικογένεια, ότι είναι «οικονομικά ασταθής». « Τι γίνεται με την μελλοντική σου ασφάλεια; Γιατί δεν βρίσκεις μια καλή δουλειά και να τους στέλλεις όλα σου τα λεφτά;»…..


Ενώ όλα αυτά διαφέρουν μεταξύ τους, υπάρχει μια κοινή συνισταμένη: η κοσμικότητα. Εδράζουν σε μια πολύ κοσμική θεώρηση. Είναι αυτή η απόλυτη και ολοκληρωτική απόρριψη αυτής της θεώρησης εκ μέρους του μελλοντικού μοναχού που δημιουργεί τόσο βίαιη διαμάχη μεταξύ γονιών και παιδιών. Παρόλο που μπορεί να είναι υποσυνείδητο, το μήνυμα των γονιών είναι: « Ανταποκρίσου στον κόσμο, ταίριαξε μαζί του, βρες μια καλή δουλειά, παντρέψου, κάνε αυτό που κάνουν όλοι… Η πνευματικότητα είναι καλή, αλλά δεν υπάρχει λόγος να είσαι των άκρων..»


Έχουμε όμως δει ότι ο Χριστιανισμός είναι εκτός του κόσμου. Είναι εκ φύσεως των άκρων..Αν χάσεις τη ζωή σου, θα την βρεις. Αν προσπαθήσεις να την κρατήσεις θα την χάσεις. Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπο θεός. Τι μπορεί να είναι πιο ακραίο από αυτό;


Ψάξε πρώτα τη Βασιλεία του Θεού.


Η Ορθοδοξία είναι το μέσο με το οποίο ανεβαίνουμε προς το Θεό, με το να απεκδυόμαστε το εγώ μας και το θέλημά μας. Ορθοδοξία σημαίνει πόλεμος εναντίων της πετπωκυίας φύσης, ενάντια στο διάβολο και ενάντια στον κόσμο. Αυτό αφορά όλους του Ορθόδοξους χριστιανούς. Ακόμα και αυτοί που ζουν στον κόσμο και έχουν παιδιά και δουλειές πρέπει με κάποια έννοια να κρατιούνται μακριά από τον κόσμο. Από αυτό δεν υπάρχει συμβιβασμός. Ο κόσμος δεν είναι και δεν μπορεί να γίνει το σπίτι μας. Έστω και αν διαλέξουνε να νυμφευτούμε το Χριστό ή κάποιον άλλο άνθρωπο, σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να παντρευτούμε τον κόσμο. Αυτή ακριβώς η επιθυμία να έχουμε και το Θεό και τον κόσμο, βρίσκεται πίσω από την επιθυμία του παιδιού μας να ασπαστεί τον μοναχισμό. Αισθανόμενοι την δική τους αντίδραση στην απόρριψη που κάνει το παιδί τους για τον κόσμο, οι γονείς μπορεί να συνειδητοποιήσουν , ίσως όπως ποτέ άλλοτε, τη δική τους προσκόλληση στον κόσμο και πόσο δεν επιθυμούν να χωριστούν από τις επιθυμίες και τις αξίες της αντιχριστιανικής κοινωνίας στην οποία ζουν.


Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αγωνιστεί κανείς ενάντια στην κοινή θεώρηση περί οικογένειας που έχει προσλάβει σ’ αυτή τη χώρα ψευδο- θρησκευτική αίγλη. Οι νέοι σχεδόν λατρεύονται ως θεοί από τους γονείς που βλέπουν την ολοκλήρωση του δικού τους εγώ μέσω τους. Αυτό δεν είναι ορθόδοξη θεώρηση. Απ εναντίας είναι πολύ αντίθετη στην δική μας Ορθοδοξία που διδάσκει ότι τα παιδιά δεν είναι ιδιοκτησία των γονιών τους, δεν είναι παιγνίδια της δικής τους φαντασίας. Τα παιδιά δίδονται από το Θεό για κάποιο χρονικό διάστημα ώστε να μεγαλώσουν με τη επίγνωσή Του και μετά Αυτός τα καλεί σύμφωνα με το θέλημά Του.


Η ευθύνη των γονιών δεν είναι να τα ετοιμάσουν για να ζήσουν άνετα στον κόσμο, αλλά να ποιμάνουν τις ψυχές τους και να τις ετοιμάσουν στην πάλη ενάντια στον πεπτωκότα κόσμο. Αυτοί που διαλέγουν να πολεμήσουν στην πρώτη γραμμή είναι αυτοί που ακούν το κάλεσμα για το μοναχισμό. Αν το παιδί σου θέλει να εγγραφεί σ’ αυτόν τον πόλεμο, θα ορκιστεί ενώπιον του Θεού και ανθρώπων ότι παρά τις αμαρτίες του και τις αδυναμίες που μπορεί να τον κατακλύζουν κάθε στιγμή της ημέρας, δεν θα βρει ανάπαυση μακριά από το Θεό.


Αν αυτή είναι η κλήση του παιδιού σου, μην τον κρατάς πίσω, όσο λογικοί και αν είναι οι λόγοι που του παρουσιάζεις. Αν η επιθυμία τους για τον μοναχισμό είναι απλά μια παρόρμηση θα το καταλάβουν πολύ σύντομα και δεν θα έχουν υποστεί κανένα κακό επειδή δοκίμασαν. Αν όμως, τέτοια επιθυμία έχει σπαρθεί από το Θεό σαν μέσο για να επιτύχουν τη σωτηρία τους, μην τα εμποδίζετε με το να τα πείσετε να τελειώσουν πρώτα το σχολειό ή να έχουν εμπειρίες από τη ζωή.


Φέρτε στο μυαλό σας τον αμέτρητο αριθμό των μοναχών, ανδρών και γυναικών , που η πνευματική τους παρακαταθήκη έχει τόσο πλούσια κοσμήσει την αγία Ορθόδοξη εκκλησία μας Αν το παιδί σας έχει την επιθυμία και την επιμονή να ακολουθήσει τα βήματά τους, όσο και αν είναι αδύνατο, ευλογείστε το και επιτρέψετέ του να φύγει. Μακάρι αυτή η ευλογία να επιτύχει τη δική σας σωτηρία και τη σωτηρία των άλλων.

πηγη

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Δωρεάν DVD για το θαύμα της ζωής και τις αμβλώσεις

Δείτε τον ψηφιακό δίσκο (DVD) “Εκτρώσεις και Αλήθειες”

Ο δίσκος αυτός προσφέρει πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό σε ηλεκτρονική μορφή για την σφαιρική ενημέρωση γύρω από το θαύμα της ζωής, την σύλληψη και την κυοφορία του ανθρώπου και συναφώς για το ζήτημα των αμβλώσεων/εκτρώσεων. Συγκεκριμένα, μέσα από θαυμάσιες εικόνες της επιστήμης αλλά και τεκμηριωμένα επιχειρήματα παρουσιάζεται η αξία και το απαράμιλλο κάλλος της ανθρώπινης ζωής πριν και μετά από τη γέννα.

Στο δίσκο αυτό συνολικής διάρκειας άνω των τριών ωρών κανείς μπορεί να δει:

  • Φωτογραφίες υπερήχων 3-D & 4-D
  • Το μοναδικό ευχαριστώ ενός εμβρύου στο γιατρό (κείμενο με αφήγηση και φωτογραφίες)
  • Το θαυμάσιο χαμόγελο της ζωής (φωτογραφίες)
  • Διαφωτιστές φιλόσοφοι και αμβλώσεις (κείμενο με αφήγηση)
  • Φωτογραφίες και βίντεο από έκτρωση (σκηνές βίας)
  • Απόψεις για τις αμβλώσεις & απαντήσεις (κείμενο με αφήγηση)
  • Το θαύμα της ζωής (ντοκιμαντέρ του National Geographic με ελληνικούς υπότιτλους)
  • Σύλληψη κι Ανάπτυξη του Ανθρώπου (ντοκιμαντέρ του Nova PBS με ελληνικούς υπότιτλους)


Σημείωση: προσοχή μεταξύ 33′-40′ ακατάλληλες σκηνές (στιγμιότυπα από εκτρώσεις)

2ο μέρος



πηγή

Σάββατο 11 Ιουνίου 2011

Πεντηκοστή!


Όταν έφτασε η μέρα της Πεντηκοστής, ήταν όλοι μαζί συγκεντρωμένοι σε ένα μέρος, με ομοψυχία. Ξαφνικά ήρθε από τον ουρανό μια βουή σαν να φυσούσε δυνατός άνεμος, και γέμισε όλο το σπίτι που έμεναν. Επίσης τους παρουσιάστηκαν γλώσσες σαν φλόγες φωτιάς, που μοιράστηκαν και κάθισαν από μία στον καθένα από αυτούς.

Όλοι τότε πλημμύρισαν από Πνεύμα Άγιο και άρχισαν να μιλούν σε άλλες γλώσσες, ανάλογα με την ικανότητα που τους έδινε το Άγιο Πνεύμα. Στην Ιερουσαλήμ βρίσκονταν τότε ευσεβείς Ιουδαίοι από όλα τα μέρη του κόσμου. Όταν ακούστηκε αυτή η βουή, συγκεντρώθηκε πλήθος απο αυτούς και ήταν κατάπληκτοι, γιατί ο καθένας τους άκουγε τους αποστόλους να μιλάνε στη δική του γλώσσα.

Είχαν μείνει όλοι εκστατικοί και με απορία έλεγαν μεταξύ τους: «Μα αυτοί όλοι που μιλάνε δεν είναι Γαλιλαίοι; Πώς, λοιπόν, εμείς τους ακούμε να μιλάνε στη δική μας μητρική γλώσσα; Πάρθοι, Μήδοι και Ελαμίτες, κάτοικοι της Μεσοποταμίας, της Ιουδαίας και της Καππαδοκίας, του Πόντου και της Ασίας, της Φρυγίας και της Παμφυλίας, της Αιγύπτου και από τα μέρη της λιβυκής Κυρήνης, Ρωμαίοι που είναι εγκατεστημένοι εδώ, Κρητικοί και Άραβες, όλοι εμείς, είτε ιουδαϊκής καταγωγής είτε προσήλυτοι τους ακούμε να μιλούν στις γλώσσες μας για τα θαυμαστά έργα του Θεού».

Όλοι, λοιπόν, εκστατικοί και απορημένοι έλεγαν ο ένας στον άλλον: «Τι να σημαίνει άραγε αυτό;». Άλλοι πάλι χλεύαζαν και έλεγαν: «Ετούτοι πρέπει να είναι πολύ μεθυσμένοι».


Η Πεντηκοστή είναι η γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας. Είναι η ημέρα κατά την οποία κατήλθε το Άγιο Πνεύμα και επιφοίτησε τους πρώτους μαθητές. Τότε αυτοί πληρωθέντες από το Πνεύμα το Άγιο, άρχισαν να κηρύττουν και να καλούν τους ανθρώπους να βαπτισθούν και να λάβουν κι αυτοί την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ό,τι είχαν ακούσει και ζήσει κοντά στο Χριστό και δεν το είχαν τότε κατανοήσει, τώρα εν Αγίω Πνεύματι το γνώρισαν και το επαγγέλλονται στο λαό.

Τώρα γνωρίζουν ποια είναι η προοπτική της καινής ζωής και που πρέπει να οδηγήσουν το λαό, γι' αυτό και τους πρώτους τρεις χιλιάδες που βαπτίστηκαν, τους οδηγούν στο Δείπνο της Ζωής, την Τράπεζα της Θείας Ευχαριστίας, όπου στο εξής θα βρίσκεται συναγμένη η Εκκλησία ως σώμα Χριστού, θα τρέφεται με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου και θα συμμετέχει έτσι στην αιώνια ζωή της Βασιλείας του Θεού.

Με την Πεντηκοστή δεν γεννήθηκε η Εκκλησία ως απλός θεσμός, αλλά ως συνεχής παρουσία της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, και γι' αυτό η Πεντηκοστή δεν είναι ένα γεγονός που συνέβη μια φορά κάποτε, αλλά είναι η ζωή της Εκκλησίας, ως αδιάκοπη κοινωνία του Αγίου Πνεύματος.

Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

5 οικονομικές ιδέες για (εναλλακτικά) βαφτίσια!!




Όλοι οι γονείς θέλουν να προσφέρουν μία ιδιαίτερη μέρα στους καλεσμένους τους για τα βαπτίσια του παιδιού τους, αλλά λίγοι είναι αυτοί που έχουν σήμερα την δυνατότητα να ξοδέψουν μεγάλα ποσά για εστιατόρια και δεξιώσεις Αν η ιδέα της φτηνής αλλά αμφιβόλου ποιότητας οικογενειακής ταβέρνας δεν σας γοητεύει, παρακάτω ακολουθούν πέντε εφαρμοσμένες προτάσεις για… εναλλακτικά και κυρίως οικονομικά βαπτίσια που εγγυώνται πως όλοι θα περάσουν καλά.

Στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας
Από όλο και περισσότερους γονείς τελευταία συνηθίζεται το κέρασμα της βάπτισης να γίνεται στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας –εφόσον, βέβαια, η εκκλησία έχει προαύλιο χώρο και έχουν οι γονείς ζητήσει σχετική άδεια.

Ο πιο εύκολος τρόπος να οργανώσετε κάτι τέτοιο είναι με την βοήθεια κάποιου catering, για το οποίο όμως θα πρέπει να έχετε κάνει μία σχετική έρευνα αγοράς αν δεν θέλετε να πληρώσετε μία περιουσία. Ενδεικτικά, πολύ καλές τιμές θα σας δώσει το ζαχαροπλαστείο-catering Le Votre Piree (Κουντουριώτου 166, Πειραιάς, τηλ. 210 4122577), οι οποίες για finger food, γλυκάκια και αφρώδη οίνο ξεκινούν από 5 ευρώ το άτομο. Εξίσου καλές τιμές βρήκαμε και στα Δελφινάκια (τηλ. 210 6615366), τα οποία προσφέρουν δύο προτάσεις μπουφέ με 6 και 8 ευρώ, ανάλογα με την ποσότητα που θα χρειαστείτε.

Στην παραλία
Η εποχή προσφέρεται ιδανικά για party δίπλα στην θάλασσα και ποιος καλύτερος τρόπος να περάσουν οι καλεσμένοι σας το Σάββατο ή την Κυριακή τους αν όχι κάνοντας μπάνιο στην θάλασσα και απολαμβάνοντας σνακ και παγωμένα ποτά. Πώς θα το οργανώσετε;

Καταρχήν επιλέξτε μία εκκλησία κοντά σε θάλασσα, είτε προς το Καβούρι είτε προς την Ανάβυσσο είτε προς την Αγία Μαρίνα, στον Μαραθώνα. Με την βοήθεια φίλων και συγγενών έχετε στο αυτοκίνητο κάποια χαμηλά τραπεζάκια και καρεκλάκια τύπου camping για τους μεγαλύτερους και βρείτε ένα στερεοφωνικό που να λειτουργεί με μπαταρίες. Για να δημιουργήσετε ατμόσφαιρα -αλλά κυρίως για σκιά- προμηθευτείτε μερικές τέντες, στις οποίες μπορείτε μάλιστα να κρεμάσετε πολύχρωμες κορδέλες (μπορείτε να την αγοράσετε από εδώ), για να μοιάζουν με ρομαντικά gazebos. Αν πάλι θέλετε μία μεγάλη και λευκή τέντα για όλους, θα σας κοστίσει κάτι παραπάνω: Μπορείτε να την νοικιάσετε με περίπου 600 ευρώ για μία ημέρα από την εταιρία Tentickle –περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Τι θα φάτε; Κρύα σάντουιτς που μπορείτε να έχετε ετοιμάσει από την προηγούμενη μέρα ή μπόμπες που μπορείτε να έχετε παραγγείλει από τον φούρνο, φρούτα και ξηρούς καρπούς, ενώ θα πιείτε παγωμένα Bellini τα οποία μπορείτε να φτιάξετε επί τόπου (αγοράστε το Peach Bellini Mini Kit από το House of Wine). Για όλα τα παραπάνω θα χρειαστείτε φορητά ψυγειάκια (θα βρείτε μεγάλη ποικιλία εδώ).

Πικ-νικ με… κουφέτα
Τα τελευταία χρόνια, ειδικά στο εξωτερικό, έχει ξεκινήσει μία μόδα «οικολογικής» βάπτισης. Επηρεασμένοι από αυτήν, μπορούμε να την προσαρμόσουμε στα ελληνικά δεδομένα και να προετοιμαστούμε ως εξής:

Επιλέγουμε μία εκκλησία κοντά σε κάποιο πάρκο ή άλσος ή στην ύπαιθρο γενικώς (π.χ. ο Άγιος Φίλιππος στη Νίκαια, η Μονή Πεντέλης, η Αγία Τριάδα στους Θρακομακεδόνες) και αφού τελεστεί το μυστήριο συγκεντρωνόμαστε με τους καλεσμένους σε ένα ορισμένο σημείο, το οποίο έχουμε προσδιορίσει από πριν, στο οποίο να μπορούμε να στρώσουμε ωραία τραπεζομάντηλα και μαξιλαράκια και να απλώσουμε φαγητά.

Δεν έχετε χρόνο να μαγειρέψετε; Ζητήστε από τους -ταλαντούχους στο σπορ- φίλους σας, αντί για δώρο στο μικρό σας να ετοιμάσουν ζεστά και κρύα φαγητά που να προσφέρονται για πικ νικ (π.χ. σαντουιτσάκια, κεφτεδάκια, κροκέτες, γλυκά) και σερβίρετε σε ανακυκλώσιμα πιατάκια και ποτηράκια. Για να διατηρηθούν κρύα τα ποτά θα χρειαστείτε απλά μερικές τσάντες-ψυγεία με παγοκύστες.

Μία ακόμα «οικολογική» και οικονομική ταυτόχρονα ιδέα είναι αντί για κουφέτα να μοιράσετε στους καλεσμένους σακουλάκια με σπόρους, τους οποίους μπορούν να φυτέψουν όπου θέλουν –ακόμα και στον χώρο όπου θα πραγματοποιηθεί το πικ-νικ.

Στο σπίτι
Η οικονομικότερη μάλλον λύση για κέρασμα μετά την βάπτιση του μικρού σας είναι να υποδεχθείτε τους καλεσμένους σας στο σπίτι. Εκεί μπορείτε να έχετε ήδη προετοιμάσει μόνοι σας τον χώρο, στολίζοντάς τον με λουλούδια και κορδέλες (τέτοια είδη θα βρείτε σε μεγάλη ποικιλία εδώ), ενώ μόνοι σας μπορείτε να ετοιμάσετε φαγητά και γλυκά.

Πιο συγκεκριμένα, για ένα εύκολο και γρήγορο μπουφέ στο σπίτι μπορείτε να ετοιμάσετε πεντανόστιμα finger food (συνταγές θα βρείτε σε παλαιότερο άρθρο του In2life), καθώς και απολαυστικά γλυκά, όπως cupcakes -που τελευταία έχουν γίνει μόδα.

Συνταγή για πολύχρωμα cupcakes
Τι θα χρειαστείτε (για 15 μερίδες):
120γρ. μαργαρίνη σε κύβους
120γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
120γρ. ζάχαρη
2 μεγάλα αυγά σε θερμοκρασία δωματίου
1 βανίλια
1 κουταλιά του γλυκού baking powder

Για το γλάσο-διακόσμηση:
200γρ. βούτυρο αγελαδινό, ανάλατο σε θερμοκρασία δωματίου
400γρ. ζάχαρη άχνη, κοσκινισμένη
1 βανίλια
Χρωματιστή τρούφα, smarties και χρώματα ζαχαροπλαστικής

Τι θα κάνετε:
Προθερμαίνετε τον φούρνο στους 180 βαθμούς με αέρα ή στους 200 χωρίς αέρα. Σε ένα μίξερ χτυπάτε το βούτυρο με την ζάχαρη μέχρι να αφρατέψει το μείγμα και έπειτα προσθέτετε και τα υπόλοιπα υλικά και χτυπάτε για πολύ λίγο, απλώς μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα.

Βάζετε χάρτινες θήκες για ατομικά κεκάκια σε ειδική φόρμα για muffins και τις γεμίζετε με το μείγμα κατά 2/3. Ψήνετε για περίπου 20 λεπτά μέχρι να φουσκώσουν και να χρυσαφίσουν και έπειτα αφήνετε να κρυώσουν.

Για το γλάσο και την διακόσμηση χτυπάτε στο μίξερ τη ζάχαρη με το βούτυρο και τη βανίλια μέχρι να αφρατέψουν, προσθέτετε μερικές σταγόνες χρώμα ζαχαροπλαστικής και ανακατεύετε μέχρι να απορροφηθεί. Βάζετε το μείγμα για 5 λεπτά στο ψυγείο για να σταθεροποιηθεί λίγο και στη συνέχεια γαρνίρετε με αυτό τα κεκάκια που έχουν κρυώσει –για το γαρνίρισμα θα σας βολέψει πολύ ένα κορνέ ζαχαροπλαστικής. Διακοσμείτε με τρούφα ή smarties και βάζετε τα cupcakes στο ψυγείο για να σταθεροποιηθεί το βούτυρο.

Τέλος, αν ανάμεσα στους καλεσμένους σας έχετε πολλά μικρά παιδάκια, η γιορτή της βάφτισης θα κορυφωθεί αν καλέσετε κάποιον κλόουν ή «μάγο» για να τα διασκεδάσει. Τέτοιες υπηρεσίες παρέχονται από τις ομάδες Triki Fun, Clowns και Μπόμπος club και οι τιμές ξεκινούν από 50 ευρώ.

Στην επαρχία
Αν ο τόπος καταγωγής σας είναι κάποιο χωριό, στο οποίο θα μπορούσατε να αναβιώσετε τα έθιμα της βάπτισης, γιατί να μην επιλέξετε να πραγματοποιήσετε εκεί την τελετή και το γλέντι; Με αυτόν τον τρόπο μπορείτε να περιορίσετε τους καλεσμένους σας σε λίγους και καλούς. Επιπλέον, το τραπέζι μετά το μυστήριο δύσκολα θα σας κοστίσει περισσότερα από 15 με 20 ευρώ κατ’άτομο.

Για να οργανώσετε καλύτερα την βάφτιση στην επαρχία θα πρέπει να επισκεφθείτε το μέρος αρκετό καιρό πριν। Ρωτήστε τους ντόπιους και παλαιότερους τι έθιμα συνηθίζονται στα βαφτίσια ώστε να τα πραγματοποιήσετε και εσείς και επιλέξτε το τραπέζι να γίνει σε μία ταβέρνα όπου θα μπορέσετε να χορέψετε. Βάλτε τους καλεσμένους σας στο κλίμα του… παραδοσιακού με τα ανάλογα προσκλητήρια, τα οποία μπορούν να αποτελούνται από μία φωτογραφία του μωρού σας σε σέπια, και αντίστοιχες μπομπονιέρες (π.χ. ξύλινες σβούρες).
έλενα Μπούλια

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

Ατάκες γάμου που έγραψαν ιστορία Ουδέν κακόν αμιγές καλού: η συζυγική ζωή εμπνέει!

Ατάκες γάμου που έγραψαν ιστορία


Γνωριμία
«Η γυναίκα μου κι εγώ ζούσαμε ευτυχισμένοι για 25 ολόκληρα χρόνια. Μετά γνωριστήκαμε...».

Μυστικά
«Εχω να σου πω δύο μυστικά, για να διατηρήσεις τον γάμο σου σε άψογη κατάσταση. Πρώτον, όποτε έχεις κάνει λάθος, ομολόγησέ το. Δεύτερον, όποτε έχεις δίκιο, βγάλε τον σκασμό».

Συγχώρεση
«Μια καλή σύζυγος συγχωρεί πάντα τον άνδρα της, όταν αυτή κάνει λάθος». (Μίλτον Μπερλ, αμερικανός ηθοποιός, παρουσιαστής και stand-up comedian).

Απιστία
«Οταν ένας άνδρας σου κλέβει τη γυναίκα, δεν υπάρχει καλύτερη εκδίκηση από το να τον αφήσεις να την κρατήσει».

«Η γυναίκα που το σκάει με τον εραστή της δεν εγκαταλείπει τον άνδρα της, απλώς τον απαλλάσσει από μια άπιστη σύζυγο».

Ταχύτητα
«Φυσικά και υπάρχει τρόπος να μεταφέρεις χρήματα και είναι γρηγορότερος και από το e-banking. Ονομάζεται γάμος».

Τύχη
«Μη το σκέφτεσαι, παντρέψου. Αν σου τύχει καλή σύζυγος, θα γίνεις ευτυχισμένος. Αν σου τύχει κακή σύζυγος, θα γίνεις φιλόσοφος». (Η φράση αποδίδεται στον Σωκράτη).

Γενέθλια
«Ο πιο εύκολος τρόπος για να θυμάσαι τα γενέθλια της γυναίκας σου είναι να τα ξεχάσεις μία φορά».

Ευημερία
«Ξέρετε τι έκανα προτού παντρευτώ; Ο,τι γούσταρα!»

Δημιουργική πρόταση γάμου


Δημιουργική πρόταση γάμου [βίντεο]

Μία καλλιτεχνικής απόψεως πρόταση γάμου σκαρφίστηκε ο 28χρονος Jeff Gurwin για να κάνει πρόταση γάμου στην κοπέλα του, Caitlin Fitzsimons, η οποία είναι ένα χρόνο μικρότερη.

Η Caitlin όταν είδε τη δημιουργία, δεν είχε άλλη επιλογή από το να πει το «ναι»। Εξάλλου μετά βίας μπορούσε να κρύψει τη χαρά της.


Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

Με το παράδειγμα και τη ζωή μας

Πηγή: Τ.Μιχαλά, Τέσσερις ώρες με τον πατέρα Παίσιο σ 176—179

Βλέπω μερικούς γονείς πόσο υπερβολικοί είναι και πόσο παράλογες απαιτήσεις έχουν από τα παιδιά τους. Κάποιος μου έλεγε ότι υποχρεώνει τα παιδιά του να εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή και τα χτυπάει όταν του πουν ότι δεν θέλουν να πάνε στην Εκκλησία. Αυτά όμως δεν είναι σωστά πράγματα, γιατί με το ζόρι δεν μπορείς να κάνεις τον άλλο να αγιάσει.


Αλλά και μερικοί κληρικοί είναι απόλυτοι και μιλούν για τον Θεό με ένα τρόπο που σε τρομάζει. Εγώ βλέπω ότι η σημερινή εποχή έχει αλλάξει και ο άνθρωπος σήμερα σκέφτεται και ζει διαφορετικά από την εποχή την δική μας. Εμείς σαν παιδιά τρώγαμε ξύλο από τους γονείς και τους μεγαλύτερούς μας. Τώρα αυτά δεν περνούν και δεν φέρνουν καλό αποτέλεσμα.

Κάποιος άλλος μου έλεγε ότι τις ελεύθερες ώρες του μπαίνει στα λεωφορεία, κάνει σύντομο κήρυγμα και μοιράζει στους επιβάτες θρησκευτικά έντυπα που μιλούν για την εξομολόγηση. Μου είπε επίσης ότι έχει πρόβλημα με τα παιδιά του, γιατί ντρέπονται με την ιεραποστολή που κάνει. Του είπα ότι είναι καλά αυτά, αλλά υπερβολικά,γιατί σήμερα πρέπει να ψάξουμε και να βρούμε νέους τρόπους ιεραποστολής, όχι όπως την εποχή του πολέμου που οι χριστιανοί νέοι τραγουδούσαν στους δρόμους και τα λεωφορεία χριστιανικά τραγούδια και μοίραζαν έντυπα. Τον σημερινό άνθρωπο πρέπει να τον πλησιάσεις με διαφορετικό τρόπο. Ο χριστιανός πρέπει να ομολογεί τον Χριστό όχι με λόγια, αλλά με έργα, με το παράδειγμα και την ζωή του.

Οι χριστιανοί πρέπει να μάθουμε να σιωπούμε, γιατί είναι εξαιρετικά επικίνδυνο (και αστείο) να αναγορεύουμε τους εαυτούς μας, άλλοτε συνηγόρους του Θεού και άλλοτε ειδικούς στο να εξηγούμε τις βουλές και τα σχέδιά Του.