“Γιατί, μαμά, η Χ. έχει δυο μαμάδες και δεν έχει μπαμπά;

Με αφορμή τις παρελάσεις υπερηφανείας (gay pride) που πραγματοποιούνται και φέτος στη χώρα μας, θυμήθηκα ένα περιστατικό που μου διηγήθηκαν και που συνέβη πριν λίγα χρόνια στην Αμερική. Είναι λυπηρό αλλά σε λίγα χρόνια, πιθανόν να το αντιμετωπίζουμε και στη δική μας χώρα…

Πριν από δώδεκα χρόνια, ο αδελφός μου είχε βρεθεί για διάστημα ενός έτους στην Αμερική, και επισκέφθηκε αρκετές περιοχές όπου ζούσαν ομογενείς και Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Σε μια από τις επισκέψεις του σε μια μεγάλη πόλη, φιλοξενήθηκε από μια οικογένεια Ελλήνων, οι οποίοι ζούσαν κοντά σε μια συνοικία όπου κατά κόρον διέμεναν μη παραδοσιακές οικογένειες (ομοφυλοφίλων κλπ…)

Ήταν η πρώτη μέρα που άρχιζε το σχολείο και , η μικρή κόρη της οικογένειας, ξεκινούσε το νηπιαγωγείο.

Μόλις επέστρεψε το μεσημέρι , διαφαινόταν στο προσωπάκι της έκδηλη μια έκπληξη και μια απορία. Ήταν καταφανές ότι κάτι την προβλημάτιζε έντονα.

Μέσα από την συζήτηση με την μητέρα, το παιδί εξέφρασε τον προβληματισμό του με μια ερώτηση, τόσο δύσκολη να απαντηθεί αλλά και τόσο κρίσιμη:

“Γιατί, μαμά, η Χ. έχει δυο μαμάδες και δεν έχει μπαμπά;…”

Τι αν απαντήσεις στο παιδί που βρίσκεται προ απροόπτου αντιμέτωπο με μια τόσο αφύσικη κατάσταση; Τι να εξηγήσεις και τι να πεις, ώστε να μην πληγωθεί βαθιά η ψυχούλα του από μια παρά φύσιν κατάσταση;

Το κοριτσάκι γνώριζε από πάντα ότι ένας μπαμπάς και μια μαμά γεννούν τα παιδάκια και τα μεγαλώνουν μαζί. Και ξαφνικά όλο αυτό ανατρέπεται μπροστά στα μάτια του.

Πόσο προετοιμασμένο μπορεί να είναι το παιδί για να “δεχτεί” ή έστω να μάθει ότι δεν ακολουθούνται πάντα οι νόμοι του Θεού και της Δημιουργίας, αλλά κάποιο άνθρωποι επιλέγουν να παρεκτραπούν από την φυσική οδό και να ακολουθήσουν μια άλλη πορεία;

Και στην πορεία τους αυτή εμπλέκουν και αθώες ψυχές, τα “παιδιά” τους, τα οποία μεγαλώνουν και διαπαιδαγωγούνται μέσα σε αυτό το αφύσικο, μη υγιές και αμαρτωλό περιβάλλον (όπου αμαρτία η απομάκρυνση από τον Θεό και το θείο Του θέλημα).

Εμείς τι θα απαντούσαμε στα παιδιά μας αν μάς έθεταν αυτό το ερώτημα;…

Προσωπικά, βρίσκω πολύ δύσκολη την απάντηση για μια τόσο τρυφερή ηλικία. Για μεγαλύτερα παιδιά, τα οποία ακούν πολύ περισσότερα σχετικά θέματα από το περιβάλλον και το σχολείο,θεωρώ αναγκαίο να θωρακιστούν από νωρίς, να γνωρίζουν το ορθό και τους νόμους της Δημιουργίας και να ξέρουν ότι, δυστυχώς, υπάρχουν και παρεκτροπές. Υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν να ζήσουν διαφορετικά. Όσο και να σεβόμαστε κάθε ανθρώπινο πρόσωπο,όσο και να οφείλουμε να αγαπούμε τους πάντες, αυτή την διαφορετικότητα δεν μπορούμε να την ανεχτούμε, εφόσον επηρεάζει το κοινωνικό σύνολο. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ασθενείς, ψυχικά και πνευματικά, και αν δεν γνωρίζουμε εμείς οι ίδιοι για αυτή την ασθένειά τους, ίσως και να κινδυνεύουμε να παρασυρθούμε και οι ίδιοι. Εξάλλου, πώς να τους βοηθήσουμε να δουν την πραγματικότητα, αν όλα τα δεχόμαστε και τα θεωρούμε “φυσιολογικά”;…

Κάπως έτσι μιλάμε στα παιδιά μας, με τα κατάλληλα λόγια σε κάθε ηλικία και δοθείσης ευκαιρίας. Δυστυχώς, είναι αναγκαίο να τα έχουμε ενημερωμένα από νωρίς, ώστε και θύματα να μην πέσουν, αλλά και να μην πληγωθούν κατάκαρδα, αν βρεθούν εντελώς απροετοίμαστα μπροστά σε κάποιες εικόνες ή γεγονότα. Αλλά και να μην αποδεχτούν άκριτα όσα , αψυχολόγητα και αντιπαιδαγωγικά λόγια ακούσουν, ακόμα και μέσα στο σχολείο (βλέπε θεματική εβδομάδα στο γυμνάσιο κλπ).

Πάντοτε, η καλή σχέση με τα παιδιά μας, η κουβέντα με σεβασμό και εκτίμηση στο πρόσωπό τους, βοηθά ώστε να παραμένουν ανοιχτοί οι δίαυλοι επικοινωνίας και να μάς θέτουν τους προβληματισμούς και τα ερωτηματικά τους, ώστε να μπορούμε να τα καθοδηγούμε κατάλληλα με τα λόγια και κυρίως με το παράδειγμα και την θερμή προσευχή μας.

Ζούμε σε πολύ δύσκολα χρόνια όπου, μάς ζητείται να πιούμε το “τρελό νερό” ώστε να μην εκφράζουμε την αντίδρασή μας, να μήν διαφέρουμε από το σύνολο που οι σκοτεινές δυνάμεις θέλουν να καθοδηγούν ως κοπάδι και να το ρίχνουν ασυγκράτητο στα πάθη, ώστε να το χειραγωγούν. Οι δέσμιοι των παθών γίνονται εύκολα υποχείρια του κακού…

Ωστόσο, με την δύναμη και την φώτιση του Θεού, οφείλουμε να τηρούμε τον λόγο Του, να διαπαιδαγωγούμε τα παιδιά μας με ήθος, μακριά από τα αντίστοιχα άθλια πρότυπα της τηλεόρασης και τις πανάθλιες εικόνες του διαδικτύου, κρατώντας όσο πιο αμόλυντη γινεται την ψυχούλα τους και θωρακίζοντάς τα ενάντια στο κακό, με γνώση και σύνεση.

Οφείλουμε, ακόμα, να τολμούμε να διαφέρουμε από το σύνολο, ταπεινά και προς δόξαν Θεού,, γιατί τότε μόνο μπορούμε να ονομαζόμαστε παιδιά Του και να ελπίζουμε στην αιώνια ζωή κοντά Του. Είναι ανάγκη να μείνει η μαγιά, “η μικρή ζύμη που όλο το φύραμα ζυμεί”…
  Πηγή

ΗΠΑ: Δεν βγάζεις άδειας «γάμου» σε ομοφυλόφιλους; Πας φυλακή.

Στη φυλακή οδηγήθηκε η χριστιανή δημόσια υπάλληλος Kim Davis από το Κεντάκι των ΗΠΑ.

Κρίθηκε ένοχη για «περιφρόνηση δικαστηρίου», επειδή αρνείται να εκδώσει άδειες “γάμου” σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια.

Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έκρινε τον περασμένο Ιούνιο ότι τα ζευγάρια του ιδίου φύλου έχουν δικαίωμα να “παντρεύονται” με βάση το αμερικανικό Σύνταγμα.

Η Ντέιβις όμως αρνείται να εκδώσει άδειες, επικαλούμενη τις θρησκευτικές της πεποιθήσεις. «Είναι βαθιά μου πεποίθηση ότι ο θεοίδρυτος θεσμός του γάμου είναι μεταξύ άνδρα και γυναίκας», είπε.

«Επίσης, το Σύνταγμα της Πολιτείας του Κεντάκι στο οποίο έδωσα τον όρκο μου τον Ιανουάριο, αναφέρει ότι ο γάμος είναι μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας, και αυτό είναι το Σύνταγμα στο οποίο έχω ορκιστεί να φυλάξω», είπε.

Ομοσπονδιακός δικαστής διέταξε τη σύλληψή της, ζητώντας από τους αστυνομικούς που ήταν παρόντες στο δικαστήριο να οδηγήσουν την γυναίκα στο κρατητήριο.

Εναντίον της υπαλλήλου είχαν στραφεί τέσσερα ζευγάρια, στα οποία είχε δηλώσει ότι δεν εκδίδει πιστοποιητικά «κατ’ εντολή του Θεού».

Ο δικαστής είπε ότι η εντολή του για έκδοση αδειών γάμου ισχύει για όλους και όχι μόνο για τα τέσσερα ζευγάρια ομοφυλόφιλων που μήνυσαν την Ντέιβις, επειδή "δεν έκανε τη δουλειά της".

Στην Ντέιβις δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία: Μπορούσε να μην εκδίδει άδειες «γάμου» ατόμων του ιδίου φύλου, αλλά απλώς να συμφωνήσει να μην παρεμβαίνει στους πέντε αναπληρωτές υπαλλήλους, οι οποίοι θα την αντικαταστήσουν.

Όμως μέσω του δικηγόρου της Mat Staver, η Davis το αρνήθηκε.

Ο Staver είπε αργότερα στο CNN ότι η Davis θα άφηνε να εκδίδονται άδειες «γάμου», εάν το όνομα και ο τίτλος της δεν εγγράφονταν πάνω σε αυτές.

«Επειδή σύμφωνα με το σκεπτικό της φαίνεται να εξουσιοδοτεί κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τις χριστιανικές της πεποιθήσεις της», είπε. «Είναι θέμα συνείδησης».

Νωρίτερα ο δικαστής που εξέδωσε την απόφαση, είπε ότι η Davi θα παραμείνει στη φυλακή μέχρι «να συμμορφωθεί με την απόφαση».

πηγή

Ολοταχώς για την νομιμοποίηση της αιμομιξίας

  Το θέμα είναι απλό. Εφόσον το επιχείρημα για το «άνοιγμα» (sic) του γάμου, ώστε να μην αφορά πλέον «αποκλειστικά» έναν άνδρα και γυναίκα, (όπως γινόταν για χιλιάδες χρόνια στην ανθρώπινη ιστορία) και την περαιτέρω νομιμοποίηση του «γάμου» των ομοφυλόφιλων, είναι: «αγάπη» + συναίνεση + «ισότητα» = «γάμος», είναι επόμενο ότι θα ακολουθήσουν και άλλες μορφές «συναινετικής αγάπης» που θα αγωνίζονται κι αυτές να μπουν στο πάνελ της «ισότητας»: Πολυγαμία, Polyamory («γάμος» μεταξύ ομάδων ασχέτως φύλου), Παιδεραστία, Αιμομιξία, Κτηνοβασία και πάει λέγοντας. Στο ΣΓ έχουν παρουσιαστεί πολλά άρθρα, όπου η λογική της νομιμοποίησης τέτοιων σχέσεων είναι πανομοιότυπη με εκείνη των ακτιβιστών υπέρ του «γάμου» των ομοφυλόφιλων, του οποίου, τα τελευταία χρόνια η νομιμοποίηση ενώπιον του νόμου και η ομαλοποίηση ενώπιον της κοινής γνώμης είναι δεδομένη. Σε καιρούς δε οικοδόμησης μίας «νέας ηθικής» (sic) μέσω της σχετικοποίησης των πάντων και κατόπιν του ξεθεμελιώματος των πάντων, αυτή η κοινή γνώμη είναι εντελώς χειραγωγήσιμη και εφόσον ‘τσίμπησε’ τα περί «αγάπης» των ομοφυλόφιλων ζευγαριών και τα περί «ισότητας», δεν θα χρειαστεί πολύς κόπος να τσιμπήσει και για τα επόμενα σχήματα.  
(δες π.χ. εδώ) 

Ένα πρόσφατο άρθρο υπέρ της ομαλοποίησης της αιμομιξίας στην ιστοσελίδα Think, με αρθρογράφο κάποιον Tauriq Moosa, δίνει μια εικόνα της "λογικής" θα χρησιμοποιηθεί.

«Στη Βρετανία πρόσφατα, μια νεαρή κοπέλα πιάστηκε να έχει σεξουαλικές σχέσεις με τον αδελφό της. Και τα δύο αδέλφια κατηγόρησαν το ένα το άλλο, επικαλούμενα το αλκοόλ και την απελπισία ως κίνητρα. Αυτό δεν είναι ανησυχητικό. Αυτό που είναι ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι “το ζευγάρι καταδικάστηκε για τη διάπραξη αιμομιξίας δυνάμει του άρθρου 1 (1) του Νόμου του 1995 του Ποινικού Δικαίου της Σκωτίας”. Ο αδελφός είναι 21 ετών, ενώ η αδελφή του είναι 18. Τώρα, σύμφωνα με το νόμο, θα πρέπει να καταδικαστούν.

Ωστόσο, οι νόμοι δεν είναι τέλειοι. Αυτό που πρέπει να έχει σημασία για μας, πρώτον, είναι αν έκαναν κάτι λάθος.

Συχνά, όταν οι άνθρωποι ακούνε για αιμομιξία, υποθέτουν ότι υπάρχει βιασμός ή παιδεραστία. Αλλά εδώ είναι σαφές ότι ούτε ο βιασμός, ούτε η παιδεραστία είναι το πρόβλημα στην πρόσφατη περίπτωση, δεδομένου ότι και τα δύο αδέλφια είναι ενήλικες και συναίνεσαν - με τον ίδιο τρόπο που κάθε άλλο ζευγάρι μεθυσμένων σιωπηρώς συναινεί, δεδομένου ότι κανένας από τους δύο δεν αναγκάστηκε σε αυτό.

Ας υποθέσουμε ότι δεν ήταν αδελφός και αδελφή. Είναι η σεξουαλική πράξη λάθος; Με δεδομένη τη σιωπηρή συγκατάθεση και την ηλικία τους, δεν είναι σαφές ότι αυτό θα ήταν κάτι διαφορετικό από ό, τι άλλες σεξουαλικές συνευρέσεις, όπου, μετά την πράξη, ο ένας ή και οι δύο (ή και οι τρείς) λυπούνται για την πράξη. Ωστόσο, κανένας δεν αισθάνεται ότι βιάστηκε υπό την έννοια του βιασμού. Έτσι, δεν είναι αυτό το θέμα.

Προσέξτε, ωστόσο, ότι ακόμη και αν κάποιος από τους δύο δεν βιάζονταν - είτε επειδή θα ήταν πάρα πολύ μικρός/ είτε επειδή βιάστηκε - τότε θα ήταν η παραβίαση από τον βιασμό ή την παιδεραστία που θα το έκανε λάθος, και όχι το γεγονός ότι έχουμε αδελφό και αδελφή .

Έτσι, είναι ξεκάθαρο ότι αυτό που κάνει λάθος την πράξη είναι μόνο το γεγονός ότι είναι η αιμομιξία - δηλαδή, το γεγονός ότι είναι αδελφός και αδελφή. Αλλά γιατί αυτό να το κάνει λάθος;»

πηγή

ΤΙ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΙΕΡΩΝΥΜΟ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ;

Κεραυνοβόλα και προσεκτική η απάντηση του υπουργού Δικαιοσύνης κ. Παρασκευόπουλου προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο αναφορικά με την νομοσχέδιο για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια.

Τι επιδιώκει ο κ. Υπουργός;

Να απονευρώσει την όποια αντίδραση της Εκκλησίας.

Με την επιστολή του επαναλαμβάνει πολύ προσεκτικά τις θέσεις των οπαδών της επέκτασης του συμφώνου και στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια και αναγνωρίζει (ω! της καλωσύνης και γενναιοδωρίας το μέγεθος!!!) στην Εκκλησία το δικαίωμα να έχει τις θέσεις της, αλλά εξηγεί ότι η Πολιτεία θα θεσπίσει το σύμφωνο επειδή έχει τους δικούς της όρους του παγνιδιού που δεν δεσμεύονται από το χριστιανικό πλαίσιο του γάμου.

Αλλά τότε γιατί τότε έσπευσε να αποστείλει άμεσα την επιστολή;

Μόνον για ένα λόγο! Επειδή πληροφορήθηκε ότι θα συνέλθει η Διαρκής Ιερά Σύνοδος για να αποφασίσει για το θέμα και φοβάται τις αντιδράσεις.

Φανταστείτε επομένως πόσο περισσότερο θα φοβόταν αν συνερχόταν η Σύνοδος της Ιεραρχίας!

Ο Μακαριότατος μετά την επιστολή του κ. Παρασκευόπουλου μία μόνον ενέργεια μπορεί να  κάνει για να είναι αποτελεσματική η αντίδραση της Εκκλησίας. Να συγκαλέσει αμέσως την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας για να καταγγείλουν στο λαό ότι την ώρα που η κυβέρνηση συζητά την επιβίωση της χώρας βρήκε την ευκαιρία να περάσει το νομοσχέδιο καταστρατήγησης του χριστιανικού γάμου.

Ουδεμία ολιγωρία ή δισταγμός είναι επιτρεπτός.

Ολόκληρη η επιστολή
"Σας ευχαριστώ θερμά για τις ευχές για καλή ευόδωση της θητείας μου και για τους προβληματισμούς τους οποίους θέτετε υπόψη μου με την από 12/6/2015 επιστολή Σας. Στους κρίσιμους αυτούς καιρούς η επικοινωνία των πολιτικών λειτουργών με την Εκκλησία της Ελλάδας, με την οποία η ελληνική Πολιτεία συνδέεται ιστορικά και θεσμικά, είναι ιδιαίτερα σημαντική. Τιμώντας τον μακρόχρονο αυτό δεσμό, αλλά και τους πολίτες εκείνους που με το λόγο σας εκπροσωπείτε ως πιστούς, επιθυμώ με τη σειρά μου να Σας απαντήσω, με ειλικρινές πάντοτε πνεύμα διαλόγου. 
Επιτρέψτε μου καταρχάς να Σας βεβαιώσω ότι η Πολιτεία σέβεται τη διαχρονική πρόταση ζωής που έχει η Εκκλησία για τον άνθρωπο και την προάσπιση εκ μέρους της μόνο του χριστιανικού γάμου. Η νομοθετική πρωτοβουλία της Πολιτείας για την επέκταση του ισχύοντος συμφώνου συμβίωσης με κανένα τρόπο δεν συνιστά εύνοια ή πολύ περισσότερο προτίμηση ενός άλλου τύπου γάμου ή υποτίμηση της οικογένειας. Ο γάμος και η οικογένεια αποτελούν πάντοτε βασικά κύτταρα της ιστορίας του τόπου μας και διαχρονικά ρυθμίζονται και προστατεύονται θεσμικά. Μια ένσταση περί προώθησης με το συγκεκριμένο θεσμό της πολυγαμίας ή της παλλακείας θα μπορούσε άλλωστε να διατυπωθεί και για την ίδια τη δυνατότητα διάλυσης του γάμου. Η δυνατότητα αυτή ωστόσο δεν αναγνωρίζεται μόνο από την Πολιτεία αλλά και από την ίδια την Εκκλησία, προκειμένου να μη συνεχίζονται δεσμοί που δεν ανταποκρίνονται πλέον στα αισθήματα των εμπλεκόμενων προσώπων.
Η Πολιτεία οφείλει να σέβεται την επιλογή των ανθρώπων, πιστών ή όχι, να διαμορφώνουν και άλλες μορφές σχέσεων αγάπης και συνύπαρξης, πέραν του γάμου, παρέχοντας ένα πλαίσιο νομικών εγγυήσεων που θα διασφαλίζει την προστασία των ευάλωτων μερών και θα συμβάλλει σε μια αρμονική κοινωνική συμβίωση. 
Συμμερίζομαι επίσης την ανησυχία της Εκκλησίας για τον ατομικισμό που χαρακτηρίζει τις σύγχρονες κοινωνίες και που μπορεί να ευθύνεται για την ψυχική και κοινωνική απομάκρυνση των προσώπων από την κοινοτική και οικογενειακή συνύπαρξη και αλληλεγγύη. Ωστόσο, η θεσμοθέτηση του συμφώνου συμβίωσης, δηλαδή η θεσμική κατοχύρωση μιας πιο "χαλαρής" από το γάμο μορφής συμβίωσης δεν προωθεί τον ατομικισμό, αλλά την αυτονομία, δηλαδή την εντός πλαισίων ελεύθερη διαμόρφωση των σχέσεων και την ανάληψη της σχετικής διαπροσωπικής ευθύνης. Υπό την έννοια αυτή, συμβάλλει στη διαμόρφωση πολλών και διαφορετικών "εμείς", συνειδητών, ελεύθερων και συνάμα υπεύθυνων. Η αντίληψη που διαπνέει τη σχεδιαζόμενη μεταρρύθμιση του συμφώνου συμβίωσης είναι η εξής : η πρόταξη του παραδοσιακού τύπου γάμου και οικογένειας δεν επιτρέπεται να οδηγεί σε επιβολή. Επιβολή όμως θα συνιστούσε η αποστέρηση οποιουδήποτε ρυθμιστικού πλαισίου για τις προσωπικές και περιουσιακές σχέσεις εκείνων που συμβιώνουν με άλλους τρόπους και δεσμούς. Η πλήρης απουσία ρύθμισης θα ήταν επικίνδυνη για όλους, για την κοινωνική πραγματικότητα και τις ανάγκες της και ιδίως για το κράτος δικαίου: θα ανέκυπταν διαρκώς δυσκολίες στις επαφές με τις δημόσιες αρχές, στην εκπαίδευση, στην κοινωνική ασφάλιση, στην εργασία και γενικά αδικίες και ταλαιπωρίες που δεν θα μπορούσαν να γίνονται ανεκτές ουδέτερα ή τιμωρητικά από την οργανωμένη κοινωνία.
Με δυο λόγια, η έμμεση κρατική πίεση προς τους πολίτες να επιλέξουν ένα συγκεκριμένο τύπο για τη συμβίωσή τους δεν θα ταίριαζε ούτε με τα θεσμικά προτάγματα της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, ούτε, τολμώ να πω,  με τη χριστιανική φιλαλληλία και την αρχή ότι το πρόσωπο επιτυγχάνει τη σωτηρία του μέσα από επιλογές που πραγματώνει με ελεύθερη βούληση.
Η Πολιτεία οφείλει εξάλλου να ανταποκριθεί στη νομική και αξιακή της δέσμευση για το σεβασμό της ετερότητας κάθε προσώπου και για τη σταδιακή άρση των διακρίσεων λόγω φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Αναφορικά δε με τη θέσπιση της δυνατότητας σύναψης γάμου ανεξαρτήτως φύλου και μιας μεταρρύθμισης του θεσμού της υιοθεσίας, η σοβαρότητα αυτών των ζητημάτων επιβάλλει να μην υπάρξει βιασύνη. Προφανώς θα αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης στο πλαίσιο μιας συνολικής επανεξέτασης του οικογενειακού δικαίου, όπου η Εκκλησία και όλοι οι εμπλεκόμενοι κοινωνικοί φορείς θα μπορέσουν να εκθέσουν αναλυτικά τις απόψεις τους.  
Αντιλαμβάνομαι ότι για την Εκκλησία η επαφή των ομοφύλων συνιστά αμαρτία, γνωρίζω όμως επίσης καλά ότι για την έννομη και δη τη συνταγματική τάξη συνιστά δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό και στη διαφορά. Άλλωστε, η χώρα μας σέβεται τους θεσμούς της Ευρώπης και μάλιστα τις σχετικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Δεν είναι καθόλου αμελητέο ζήτημα μάλιστα το γεγονός ότι η διεθνής κοινότητα, ιδίως τα περισσότερα κράτη της Ευρώπης, έχουν αναγνωρίσει ανάλογο θεσμό και καλούν τη χώρα μας να πράξει το ίδιο. 
Θα ήθελα τέλος να υπογραμμίσω ότι η ανάρτηση μιας σχετικής ρύθμισης στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Δικαιοσύνης δεν συνιστά τη θεσμικά προβλεπόμενη διαδικασία δημόσιας διαβούλευσης, η οποία θα ακολουθήσει. Αποτελεί όμως ένα πιο έγκαιρο βήμα δημόσιου διαλόγου για τη μεταρρύθμιση του ήδη ισχύοντος από το 2008 συμφώνου συμβίωσης.
Κλείνοντας, θα ήθελα να Σας ευχαριστήσω ξανά για τους προβληματισμούς που μου κάνατε την τιμή να εκθέσετε και να εκφράσω την ελπίδα η δημόσια επικοινωνία να αποτελεί πάντοτε τη βάση των αρμονικών σχέσεων της Πολιτείας με την Εκκλησία".

Αρχιεπίσκοπος σε Υπ. Δικαιοσύνης: ''Με το σύμφωνο συμβίωσης επιβραβεύετε την ανευθυνότητα''

Νεοφιλελεύθερη επιβράβευση της ανευθυνότητας στις διαπροσωπικές σχέσεις" χαρακτηρίζει ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος το σύμφωνο συμβίωσης σε επιστολή του προς τον υπουργό Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλο που απέστειλε το περασμένο Σάββατο και δόθηκε στη δημοσιότητα σήμερα.

Έχοντας εξουσιοδότηση της Ιεράς Συνόδου ο Αρχιεπίσκοπος καταθέτει στην επιστολή του προς τον υπουργό Δικαιοσύνης τους προβληματισμούς της Εκκλησίας για το νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση για να νομιμοποιήσει το σύμφωνο συμβίωσης.

Η Ιερά Σύνοδος επιθυμεί να επαναλάβει, αναφέρει ο Αρχιεπίσκοπος, και να καταστήσει σαφές ότι από το 2008 έχει εκφράσει την κάθετη αντίθεση συνολικά για το σύμφωνο συμβίωσης. Η Εκκλησία, προσθέτει, τάσσεται υπέρ του χριστιανικού γάμου καθώς οποιαδήποτε άλλη μορφή συμβίωσης (πολιτικός γάμος, σύμφωνο συμβίωσης) απορρίπτεται όχι ως στείρα άρνηση αλλά γιατί η Εκκλησία έχει τη δική της διαχρονική και θετική πρόταση προς τον άνθρωπο.

Τι διαπαιδαγώγηση παίρνουν οι πολίτες από ένα νομοθέτημα και τι ηθικό μήνυμα λαμβάνουν όταν το κράτος θεσπίζει ένα νομικό υποκατάστατο του μυστηρίου του γάμου, μία δήθεν "ελαφρά μορφή" του που έχει όμως όλες τις συνέπειες του γάμου;

Ο Αρχιεπίσκοπος χαρακτηρίζει το σύμφωνο "σκαιά απομίμηση του γάμου που απευθύνεται σε όσους θέλουν να δημιουργήσουν σχέση και οικογένεια ξεγελώντας τον εαυτό τους ότι δεν αναλαμβάνουν κάποια σοβαρή ευθύνη".

Το σύμφωνο συμβίωσης, γράφει ο Αρχιεπίσκοπος, αναγνωρίζει ως πατέρα και μητέρα "συμβαλλόμενο" και "αντισυμβαλλόμενο" και διαφημίζεται ως νομοθετική πρόοδος όμως αποτελεί ουσιαστικα επιστροφή στη ρωμαϊκή εποχή και στον θεσμό της "παλλακείας" που χρησιμοποιήθηκε από όσους συμβίωναν χωρίς πρόθεση έγγαμης συμβίωσης.

Κατά τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο το σύμφωνο αποτελεί νεοφιλελεύθερη επιβράβευση της ανευθυνότητας στις διαπροσωπικές σχέσεις και τις υποβιβάζει σε απλή συναλλαγή. Αλλοιώνει την ίδια την οικογένεια το σύμφωνο, σημειώνει, και θεσπίζει την "εξώγαμη οικογενεια". Η ύπαρξη οικογένειας δεν αφορά μόνο τα άτομα και την ελευθερία και ιδιωτικότητά τους αλλά είναι θέμα συντήρησης του οικογενειοκεντρικού χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας.

Πρέπει να κάνει σαφές η Πολιτεία, τονίζει ο Αρχιεπίσκοπος, αν μετά την "ομοφυλοφιλική συμβίωση" θα προχωρήσει και στην "ομοφυλοφιλική οικογένεια" για την οποία δημιουργεί από τώρα τις προυποθέσεις για να διεκδικηθεί από οργανωμένους ακτιβιστές.

Το σύμφωνο, καταλήγει ο Αρχιεπίσκοπος, "αποτελεί οπισθοδρόμηση σε έθιμα και θεσμούς ειδωλολατρικών εποχών και παρασύρει σε απατηλή διέξοδο όσους στοχεύει να βοηθήσει". "Είναι ένα πιστοποιητικό καθωσπρεπισμού που κινείται μακριά από την αλήθεια και θα περιπλέξει τις ζωές τους σε χειρότερες περιπέτειες".

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ:

ΡΩΣΙΑ: «Οι εκκλησίες που αποδέχονται την ομοφυλοφιλία, προετοιμάζουν τους οπαδούς τους να αποδεχτούν τον Αντίχριστο», λέει Ορθόδοξος ηγέτης

LifeSiteNews / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Οι εκκλησίες που έχουν αποδεχτεί ηθικά την ομοφυλοφιλία έχουν απορρίψει τον Χριστιανισμό και προετοιμάζουν τους οπαδούς τους να αποδεχθούν τον Αντίχριστο, σύμφωνα με μία από τις κορυφαίες προσωπικότητες της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Η δήλωσή του ήρθε την ώρα που η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία ανακοίνωσε ότι τερματίζει τις «επίσημες επαφές» με την Ενωμένη Προτεσταντική Εκκλησία της Γαλλίας και την Εκκλησία της Σκωτίας, καθώς οι εκκλησίες αυτές εγκατέλειψαν την παραδοσιακή χριστιανική σεξουαλική ηθική. Στη δήλωσή της, η εκκλησία αναφέρει ότι ο οικουμενικός διάλογος είναι άσκοπος αφότου η Ενωμένη Προτεσταντική Εκκλησία της Γαλλίας τον περασμένο μήνα ψήφισε στο να επιτρέψει σε ποιμένες να χοροστατήσουν σε «γάμους» ατόμων του ίδιου φύλου ​​και η Εκκλησία της Σκωτίας ενέκρινε την χειροτονία ιερέων που βρίσκονται σε ομόφυλα σύμφωνα συμβίωσης.

"Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία διατηρεί τη σταθερή θέση που έχει βάση την Αγία Γραφή και έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι [ο «γάμος» των ομοφυλόφιλων είναι] απαράδεκτος για την ηθική διδασκαλία", αναφέρει η δήλωση. Εκκλησίες που προσφέρονται να "παντρέψουν" ομοφυλόφιλους "ποδοπατούν τις αρχές της παραδοσιακής χριστιανικής ηθικής."

Η δήλωση εξηγεί ότι για μια μακρά περίοδο ετών, η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει μοιραστεί τις ανησυχίες της με αυτές τις εκκλησίες και έχει προειδοποιήσει για τις συνέπειες που θα έχει ο οικουμενικός διάλογος αν θεσπίσουν "γάμο" μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου.

«Δυστυχώς, οι προειδοποιήσεις μας δεν ακούστηκαν», δήλωσαν ορθόδοξοι αξιωματούχοι.

Μετά την απόφαση, ο Επικεφαλής της Πατριαρχικής Επιτροπής για Οικογενειακά Θέματα, την Προστασία της Μητρότητας και της Παιδικής Ηλικίας, πρωθιερέας Dimitry Smirnov, (φωτο), είπε σε έναν από τους κορυφαίους ρωσικούς τηλεοπτικούς σταθμούς ότι οι νέες ηθικές διδασκαλίες τοποθετούν αυτά τα φιλελεύθερα δόγματα έξω από τα όρια του Χριστιανισμού.

«Εμείς οι ίδιοι διαχωριζόμαστε από αυτούς, όπως από την πανούκλα, που είναι μεταδοτική», είπε. "Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν μπορεί να υποστηρίξει κάτι που είναι απλά μια αδικία από βιβλική άποψη."

«Αυτές δεν είναι χριστιανικές κοινότητες πια. Είναι άλλες κοινότητες με το δικό τους ξεχωριστό όνομα «LGBT». Το μέλλον τους είναι απλό και σαφές - η «φωτιά της Γέενας» - αυτό ακριβώς είναι που λέει η Αγία Γραφή», δήλωσε ο π. Smirnov.

Απορρίπτοντας την πανάρχαια διδασκαλία της χριστιανικής πίστης για τη σεξουαλική ηθική, "οι πρώην χριστιανικοί λαοί προετοιμάζονται για την επίσημη υποδοχή του Αντίχριστου."

Ο Πατριάρχη Κύριλλος της Μόσχας έχει δηλώσει πολλές φορές ότι ο "γάμος" των ομοφυλόφιλων ​​είναι ασυμβίβαστος με τη χριστιανική διδασκαλία.

Ο Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ, εξήγησε, «Η νομιμοποίηση των συμβιώσεων ατόμων του ίδιου φύλου, η ανεκτική στάση απέναντι στην ευθανασία και την πορνεία, η διαταραχή του μακραίωνου θεσμού του γάμου και της οικογένειας, συνιστούν σαφή απειλή για το μέλλον της ανθρωπότητας".

Ο πρωτοπρεσβύτερος JasonKappanadze της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αμερική (φωτο), χαρακτήρισε την κίνηση του Πατριαρχείου Μόσχας «μια κατάλληλη δήλωση της ηθικής σαφήνειας», σημειώνοντας ότι «με ορισμένες προτεσταντικές εκκλησίες που έχουν απομακρυνθεί μακριά από το χριστιανισμό ... καθίσταται ο περαιτέρω διάλογος αδύνατος".

Ο Kappanadze φρόντισε να επισημάνει ότι ο λόγος για την απόφαση της Μόσχας δεν είναι το «μίσος», αλλά η φροντίδα της και το ενδιαφέρον για την ευημερία όλων. "Στεκόμαστε με σταθερή αγάπη για τη σωτηρία των συνανθρώπων μας!"

Ο πατέρας Hans Jacobse του Αμερικανικού Ορθόδοξου Ινστιτούτο είπε στο LifeSiteNews, "Οι άνθρωποι θα δουν την απόφαση της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και θα πιστεύουν ότι είναι άδικη. Κάποιος πρέπει να καταλάβει ότι η Ρωσική Ορθόδοξη βλέπει τους «γάμους» των ομοφυλοφίλων ως σοβαρή στρέβλωση του σχεδίου του Θεού για τους άνδρες και τις γυναίκες". 

Ο π. Jacobse δήλωσε ότι την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία την απασχολούν οι μακροπρόθεσμες κοινωνικές επιπτώσεις της «ομαλοποίησης» της ομοφυλοφιλίας. «Οι Ορθόδοξοι ηγέτες πιστεύουν ότι η νομιμοποίηση του "γάμου" ατόμων του ιδίου φύλου ​​"θα αλλάξει την κατανόησή μας για το ποιους μας δημιούργησε να είμαστε ο Θεός και αυτό θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την κοινωνία".

«Δυστυχώς αναγνωρίζουμε, ότι σήμερα έχουμε ένα νέο χάσμα στο χριστιανικό κόσμο, όχι μόνο όσον αφορά τα θεολογικά θέματα, αλλά και τα ηθικά ζητήματα, επίσης», λέει η δήλωση του Πατριαρχείου Μόσχας

Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία διέκοψε τους δεσμούς με τηνΕπισκοπική Εκκλησία των ΗΠΑ το 2003, αφότου δέχτηκαν για επίσκοπο έναν ανοιχτά ομοφυλόφιλο. Δύο χρόνια αργότερα, διέκοψαν τις οικουμενικές σχέσεις με τη σουηδική Λουθηρανική Εκκλησία, αφότου επικύρωσε τις τελετές συμφώνων συμβίωσης για ομοφυλόφιλους το 2005.

«Όσοι πάσχουν από έλξη προς το ίδιο φύλλο πρέπει να αντιμετωπίζονται στην Ορθόδοξη Εκκλησία με συμπόνια. Οι άνδρες και οι γυναίκες με ομοφυλόφιλα αισθήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται με κατανόηση, αποδοχή, αγάπη, δικαιοσύνη και έλεος όπως οφείλεται σε όλα τα ανθρώπινα όντα», ανέφεραν οι επίσκοποι. «Χρειάζεται να αναζητήσουν βοήθεια στην ανακάλυψη των συγκεκριμένων αιτιών του ομοφυλοφιλικού προσανατολισμού τους, και να εργαστούν στο να υπερνικήσουν τις επιβλαβείς επιδράσεις του στη ζωή τους».

Ωστόσο, οι ομοφυλόφιλοι «που εξακολουθούν να θέλουν να δικαιολογήσουν τη συμπεριφορά τους» αποκλείονται από την Θεία Κοινωνία, «δεδομένου ότι αυτή η στάση δεν θα τους βοηθήσει, αλλά θα τους προκαλέσει βλάβη».

πηγή

Η μαρξιστική προέλευση της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας

"Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, η μπολσεβίκα Αλεξάνδρα Κολοντάι* έπεισε τον Λένιν να κάνουν την 8^η Μαρτίου, την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, επίσημη αργία στη Σοβιετική Ένωση .... Η Κολλοντάι πίστευε ότι, όπως και το κράτος, η οικογενειακή μονάδα θα μαραθεί μόλις το δεύτερο στάδιο του κομμουνισμού γίνει πραγματικότητα. Έβλεπε το γάμο και τις παραδοσιακές οικογένειες ως κληρονομιά του καταπιεστικού, βασισμένου στο δικαίωμα ιδιοκτησίας, εγωιστικού παρελθόντος".(Από τη Βικιπαίδεια). 

Πόσοι άνθρωποι στην Δύση ασχολούνται πραγματικά, με τηνΠαγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, ένα παλιό κομμουνιστικό εργαλείο προπαγάνδας, που έχει περάσει στην mainstream κουλτούρα μας και έχει γίνει πλέον επίσημη γιορτή;

Φεμινίστριες, «προοδευτικές», μαρξίστριες, αλλά και κρυφές ή φανερές λεσβίες, προβάλλουν ιδιαίτερα, μέσα από μπλογκς και «εκδηλώσεις», την "Ημέρα της Γυναίκας", προσποιούμενες ότι «τιμούν» τις γυναίκες, όμως αφίσες όπως αυτή από το Γουίνιπεγκ του Καναδά που δείχνει μια κακάσχημη μέγαιρα να κραδαίνει ένα σφυρί απειλώντας "αν είχα μόνο ένα σφυρί ..", μάλλον άλλα θέλουν να πουν.

Η αφίσα ανακοινώνει χορό και λέει: «Ελάτε να συνθλίψουμε την πατριαρχία τα μεσάνυχτα!».

Χιλιάδες παρόμοιες εκδηλώσεις προγραμματίζονται σε όλο τον δυτικό κόσμο, όπου "μόνο γυναίκες και κορίτσια" είναι ευπρόσδεκτα.

Φαίνεται ότι η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας ξεκίνησε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Αμερικής (S.P.A.) το 1909. Το S.P.A. ήταν μια ένθερμη μαρξιστική οργάνωση – με τον πιο διάσημο ηγέτη του, τον Eugene Debs, που έγινε μαρξιστής μόλις διάβασε το ‘Das Kapital’. Καθώς ο μαρξισμός αποκτούσε ρεύμα, η γιορτή αυτή γινόταν όλο και πιο δημοφιλής σε όλη την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην Ευρώπη, κατά τη διάρκεια των ετών που προηγήθηκαν του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες διαδήλωναν, έμπλεκαν σε ταραχές και συγκρούσεις με την αστυνομία, καθώς τις ωθούσαν ακτιβίστριες όπως η Κλάρα Τσέτκιν (αργότερα ένθερμη Μπολσεβίκα).

Όταν η τσαρική Ρωσία ήταν στα πρόθυρα της αστάθειας, ήταν οι ταραχές από γυναίκες σε μια Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στην Πετρούπολης, που πυροδότησαν τη σπίθα της επανάστασης. Σε αναγνώριση της ζωτικής σημασίας υποστήριξη αυτών των πρώτων φεμινιστριών που έδωσαν στην εκκολαπτόμενο μπολσεβίκικο καθεστώς, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας έγινε επίσημη γιορτή της Σοβιετικής Ένωσης.

Λόγω της ισχυρής της σύνδεσης με τον κομμουνισμό και τις τερατώδεις υπερβολές των Μπολσεβίκων, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας έπεσε σε αφάνεια στη Δύση μέχρι που αναβίωσε από τις μαρξίστριες φεμινίστριες της δεκαετίας του 1960. Από τότε, έχει γίνει μια μέρα θριάμβου, κατά την οποία οι γυναίκες βεβηλώνουν εκκλησίες, αποκλείουν τους άνδρες δημόσιους χώρους, και γενικά συγχαίρουν τον εαυτό τους.

Σε ορισμένες χώρες, η μέρα έχει πολύ αρνητική χροιά, επειδή συμβολίζει την σοβιετική κατοχή. Στην πρώην Τσεχοσλοβακία, για παράδειγμα, τα συλλαλητήρια κατά την Ημέρα της Γυναίκας ήταν τεράστια γεγονότα που χρηματοδοτούσε το Κομμουνιστικό Κόμμα. Από την επανάκτηση της ανεξαρτησίας τους, οι χώρες αυτές έχουν γενικά είχε μια αρνητική γνώμη για την γιορτή, η οποία μνημονεύεται μόνο από τους εναπομείναντες "κολλημένους" κομμουνιστές.

* Η Αλεξάνδρα Κολοντάι (Alexandra Kollontai 1872 – 1952) είχε πρωταγωνιστήσει το 1918, ένα χρόνο μετά την επικράτηση του Λένιν και των Μπολσεβίκων, στην σύνταξη του νέου οικογενειακού κώδικα. Στόχος του κώδικα ήταν “να καταργηθεί η υποκρισία της αστικής οικογένειας”. Η Κολοντάι οραματιζόταν ένα κόσμο όπου “ο υποκριτικός και δουλικός  για τη γυναίκα αστικός γάμος σε μια ιδιοκτησιακή κοινωνία, θα έδινε τη θέση του σε μια ελεύθερη σχέση συμβίωσης, σεβασμού, έρωτα και αγάπης των ανθρώπων, μέσα σε μια αταξική κοινωνία”. Καθιερώθηκαν τότε ο πολιτικός γάμος (ο μόνος που γραφόταν στο ληξιαρχείο) και το πολιτικό διαζύγιο. Τα νόθα παιδιά απέκτησαν ίσα δικαιώματα με τα νόμιμα. Κάθε αίτηση διαζυγίου ακόμα και μονομερής, γινόταν αυτομάτως δεκτή και ανακοινωνόταν στο έτερον ήμισυ μέσα σε επτά ημέρες ταχυδρομικώς. Νομιμοποιήθηκαν οι αμβλώσεις και αναγνωρίστηκε η ιδέα της συμβίωσης. Όσοι συμβίωναν είχαν τα ίδια δικαιώματα με τους παντρεμένους. 

Πηγή

ΟΤΑΝ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

 Νυφοπάζαρο Ρομά στην Βουλγαρία: Εφηβες αναζητούν τους συζύγους τους
Εδώ οι πιθανές νύφες είναι προκλητικά ντυμένες, υπερβολικά βαμμένες με φανταχτερά κοσμήματα, πανύψηλα τακούνια και μίνι φούστες. Γύρω τους βρίσκονται νέοι άνδρες των οποίων η οικογένεια ελπίζει να τους βρει μια χρήσιμη γυναίκα.
Οι οικογένειες που συγκεντρώθηκαν στην πόλη Στάρα Ζαγκόρα είναι μέρος της κοινότητας των περίπου 18.000 Ρομά γνωστοί ως Kalaidzhi, που βγάζουν παραδοσιακά τα προς το ζην ως χαλκουργοί.
Οι περισσότεροι βρίσκονται σε άθλια οικονομική κατάσταση και επιδιώκουν τη δημιουργία αμοιβαία επωφελών γάμων που θα τους βοηθήσουν να ξεπεράσουν την οικονομική ύφεση της Βουλγαρίας.
Το νυφοπάζαρο που γίνεται τέσσερις φορές το χρόνο σε διάφορες θρησκευτικές εορτές κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού - είναι μια ευκαιρία για τις νομαδικές φυλές των Ρομά να συναντηθούν, να πουν τα νέα τους και να προξενέψουν τα έφηβα παιδιά τους.
Αγόρια και κορίτσια χορεύουν μαζί σε μια σπάνια ευκαιρία που περιφρονεί τις συντηρητικές αξίες της κοινότητας, στην οποία οι νέοι σπάνια επιτρέπεται να συναντηθούν με το αντίθετο φύλο.
Οι Kalaidzhi, οι οποίοι σχεδόν όλοι είναι ευσεβείς Ορθόδοξοι Χριστιανοί, παίρνουν τα κορίτσια από το σχολείο στα 15 ή ακόμη και νωρίτερα για να τα κρατήσουν ασφαλείς από τους πειρασμούς.
Ξεκινά, σαν ένας χορός λυκείου, με ομάδες αγοριών και κοριτσιών να κοιτιούνται και να συστήνονται ενώ οι μητέρες και οι πατέρες παραμένουν διακριτικά στο παρασκήνιο.
Εκτός από αυτές τις δύο τρεις φορές το χρόνο, τα αγόρια και τα κορίτσια έχουν μόνο επαφή σε chat στο Διαδίκτυο.
Η παράδοση του νυφοπάζαρου πηγαίνει γενιές πίσω. Γινόταν σε χωράφι δίπλα στο παζάρι του χωριού, όπου νύφες στέκονταν στη σκηνή και οι μνηστήρες μάχονταν για το χέρι τους.
Αλλά η αστυνομία πέρυσι μετέφερε αλλού την εκδήλωση για να αποφευχθεί η ένταση με τους εμπόρους αλόγων. Ακόμα, τα φλερτ που συμβαίνουν μπορεί να οδηγήσουν σε διαπραγματεύσεις για γάμο, λίγους μήνες μετά.
Ακόμα όμως κι αν οι νέοι τα βρουν μεταξύ τους, οι γονείς ξεκινούν πολύπλοκες οικονομικές διαπραγματεύσεις σχετικά με την τιμή που η οικογένεια του άνδρα πρέπει να καταβάλει στους γονείς της γυναίκας, εάν πρόκειται να την παντρευτεί.
Το κόστος μιας νύφης - μεταξύ 5.000 και 10.000 λεβ (2.200 με 4.300 λίρες) - έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια, καθώς οι θέσεις εργασίας έχουν στερέψει και οι γαμήλιες τελετές είναι πολύ πιο μετριοπαθείς σε σχέση με παλαιότερα. Αλλά οι τιμές αυξάνονται πάντα για μία «πολύ όμορφη» νεαρή γυναίκα με πολλούς μνηστήρες.


Πηγή

Η ντροπή του Ισλάμ: Νύφη...έξι ετών

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Η παιδεραστία στο Ισλάμ έχει την μορφή του γάμου, ενός ισλαμικού γάμου όπου παρατηρείται συχνά το άθλιο φαινόμενο η νύφη να είναι πολύ μικρής ηλικίας, μέχρι και… έξι ετών, όπως το περιστατικό που παρουσιάστηκε πριν από λίγες μέρες στο μουσουλμανικό Σουδάν. Άλλωστε, όπως κηρύττει το Κοράνι, (το οποίο τελευταία έχει αποκτήσει πολλούς θαυμαστές στην Ελλάδα), οι γυναίκες θεωρούνται σαν τα «χωράφια» του άντρα και όποτε αυτοί γουστάρουν, τα σπέρνουν σύμφωνα με τις ορέξεις τους.

Αλλά και πολύ πιο κοντά μας στην σημερινή Τουρκία του ισλαμιστή Ταΐπ Ερντογάν, «ακμάζουν» οι γάμοι με ανήλικα μικρά κορίτσια στο σημείο σε κάθε τρεις γάμους που γίνονται στην γειτονική χώρα ο ένας είναι με νύφη ανήλικο μικρό κορίτσι. Σύμφωνα με αποκαλυπτικό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, Aydınlık, τα τελευταία τρία χρόνια, 134 χιλιάδες 629 ανήλικα κορίτσια οδηγήθηκαν από τους γονείς τους σε αναγκαστικό γάμο, συνήθως με ηλικιωμένους οι οποίοι στην ουσία αγοράζουν τα μικρά κορίτσια από τους γονείς τους διαπράττοντας ουσιαστικά φανερή αλλά νόμιμη παιδεραστία. Με επίσημα στοιχεία από το τουρκικό υπουργείο Εσωτερικών, μέσα στα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν γίνει 20 χιλιάδες αιτήσεις για γάμους όπου οι νύφες ήταν κάτω των 16 ετών. Μάλιστα σε μια σχετική μελέτη του πανεπιστημίου του Gaziantep, της ανατολικής Τουρκίας, το 82% των μικρών κοριτσιών που οδηγούνται σε γάμο δεν γνωρίζουν ούτε ανάγνωση ούτε γραφή και φυσικά είναι τελείως άπειρα από το τι συνεπάγεται η γαμήλια τελετή με ένα συνήθως πολύ μεγαλύτερο τους και η οποία καταλήγει σε ένα εν ψυχρώ βιασμό τους. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα καθώς σύμφωνα με την έρευνα του τουρκικού πανεπιστημίου, οι γαμπροί είναι συνήθως 20 χρόνια και πάνω μεγαλύτεροι από τις ανήλικες νύφες.

Η κατάσταση αυτή έχει πάρει τα τελευταία χρόνια ανησυχητικές διαστάσεις  καθώς το ισλαμικό καθεστώς του Ταΐπ Ερντογάν, τον οποίο πολλοί άσχετοι τον θεωρούν σαν εκσυγχρονιστή της Τουρκίας, επιτρέπει βάσει ισλαμικών εθίμων αυτό το όργιο νομότυπης παιδεραστίας . Σε ορισμένες περιοχές, όπως στην περιοχή της Şanlıurfa της ανατολικής Τουρκίας, το ποσοστό των ανηλίκων κοριτσιών που οδηγούνται σε γάμο φτάνει στο 60% του συνολικού αριθμού των γάμων, ενώ σε άλλες πιο δυτικές περιοχές, όπως στην υποτίθεται εκσυγχρονισμένη Σμύρνη, το ποσοστό ανέρχεται στο 17% του συνόλου των γάμων. Πρόκειται δηλαδή για άλλο ένα αίσχος της ισλαμικής Τουρκίας το οποίο πολλοί, ακόμα και καθηγητές τουρκικών πανεπιστημίων, το έχουν χαρακτηρίσει σαν νόμιμη αγορασμένη παιδεραστία

Μάλιστα για την… καλύτερη εκπαίδευση αυτών των μικρών κοριτσιών που οδηγούνται στο γάμο το ίδιο το τουρκικό υπουργείο Παιδείας, όπως αποκάλυψε η τουρκική εφημερίδα, Taraf, προχώρησε στην θέσπιση μαθήματος στα τουρκικά σχολειά για μικρές νύφες από 11 ετών με την χαρακτηριστική προτροπή, «Πως να γίνετε καλές μικρές νύφες». Το μάθημα θα διδάσκεται στην πέμπτη τάξη του πρώτου σχολείου, (αντίστοιχο με το δικό μας δημοτικό σχολείο), έτσι ώστε τα μικρά κοριτσάκια από 11 ετών να μαθαίνουν τους βασικούς κανόνες μιας νύφης, πως δηλαδή θα εκπληρώνουν τα συζυγικά τους καθήκοντα από αυτή την ηλικία. Το μάθημα αυτό που θα αρχίζει από την πέμπτη τάξη, θα διδάσκεται και σε άλλες πέντε τάξεις έτσι ώστε να ολοκληρώνεται η «ειδική» εκπαίδευση για τις μικρές νύφες και να είναι έτοιμες για την νέα τους συζυγική ζωή από τόσο μικρή ηλικία. Σύμφωνα με τις πληροφορίες της τουρκικής εφημερίδας, το μάθημα θα διδάσκει τα βασικά καθήκοντα της νύφης και το πώς θα οδηγείται το μικρό κορίτσι στη τελετή του γάμου, όπου θα πρέπει να καλύπτει το κεφάλι της με ένα μακρύ κόκκινο πέπλο σύμφωνα με τις ισλαμικές παραδόσεις της Ανατολίας. Είναι χαρακτηριστικό πως, όπως αναφέρει η τουρκική εφημερίδα, σύμφωνα με τις διδαχές του μαθήματος, η μικρή νύφη θα πρέπει να είναι έτοιμη να γίνει θυσία, (kurban ol), για τον σύζυγο της και να υπακούει σε όλες τις ορέξεις του και τις παρορμήσεις του ενώ θα πρέπει να τον στηρίζει στο νέο της σπίτι όπου ο άντρας θα είναι ο μεγάλος αφέντης !!! Το όνομα του μαθήματος θα έχει τον χαρακτηριστικό συμβολικό τίτλο, «Adım Adım Türkiye», δηλαδή, «Τουρκία Βήμα προς Βήμα», που δείχνει και την μεγάλη σημασία που προσάπτουν οι εμπνευστές αυτού του μαθήματος στην διδασκαλία του.

Αλήθεια πως σχολιάζουν όλοι αυτοί που στηρίζουν την ελεύθερη διακίνηση και προβολή των θρησκευτικών συμβόλων των εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων που έχουν εισβάλει απροσκάλεστοι στην χώρα μας το μάθημα αυτό ; Μήπως συμφωνούν να αρχίσουμε και εδώ να εκπαιδεύομαι τα μικρά κορίτσια να είναι έτοιμα να υπακούουν στους υποτιθέμενους συζύγους τους από την ηλικία των… 11 ή ακόμα και των 6 ετών ; Και για να είμαστε πιο σαφείς, άραγε τι έχουν να πουν όλοι αυτοί οι «προοδευτικοί» που κηρύττουν την ανοχή στην παράνομη έλευση των μουσουλμάνων στην χώρα μας, για το μάθημα του «βιασμού» των μικρών κοριτσιών με το πρόσχημα του γάμου ;
Και εις ανώτερα!

πηγή

ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΣ "ΓΑΜΟΣ" : ΤΕΛΕΤΗ…ΚΤΗΝΟΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ «ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ»

 
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Στην σημερινή Ευρώπη των παπικών και των πάσης φύσεως προτεσταντών, των οπαδών παντός είδους ανατολικών θρησκευτικών μορφωμάτων, των παγανιστών, των άθεων και των «προοδευτικών» αγνωστικιστών, το ιερό μυστήριο του γάμου έχει υποβιβαστεί σε παντρολογήματα με.. σκύλους και με…όνους. Στην σημερινή Ευρώπη της ψυχικής διαστροφής, της λατρείας όλων των παρά φύση ανωμαλιών, ο γάμος έχει γίνει τηλεοπτικό θέαμα και η γαμήλια παράσταση κερδοφόρα επιχείρηση για τα αδίστακτα νεοταξικά συμφέροντα που δεν έχουν κανένα ιερό και όσιο. Στην σημερινή Ευρώπη, ο Μεγάλος Αδελφός πρέπει να κανονίζει όλες τις λεπτομέρειες της προσωπικής μας ζωής και στην ουσία να καταργεί τελείως την προσωπική μας ζωή και να την κάνει τηλεοπτικό θέαμα με στόχο τον τζίρο εκατομμυρίων στα ταμεία των σκηνοθετών της ίδιας της ύπαρξης μας.

Έτσι τώρα στην Γερμανία κάνει θραύση μια καινούργια τηλεοπτική εκπομπή η οποία καταργεί την ανθρώπινη βούληση στο σημαντικότερο ίσως για πολλούς θέμα της ζωής μας, το μυστήριο του γάμου και την εκλογή του προσώπου που θα μας συντροφεύει στο υπόλοιπο της ζωής μας. Η εκπομπή αυτή, «Hochzeit auf dem ersten Blicke», αφού καταργεί κάθε προσωπική δυνατότητα εκλογής του «άλλου ήμισυ», σκηνοθετεί ένα πραγματικό γάμο όπου οι νεόνυμφοι για πρώτη φορά θα αντικρύσουν ο ένας τον άλλο την στιγμή της γαμήλιας τελετής, η οποία και φυσικά δεν έχει καμία σχέση με το χριστιανικό μυστήριο του γάμου.
Αλλά για να καταλάβουμε τι είναι αυτή η περίφημη νεοταξική εκπομπή που έχει προβληθεί με τις… καλύτερες κριτικές στα μεγαλύτερα γερμανικά περιοδικά, όπως το Focus, Spıegel, Bild κ.α., ένα ειδικά σχεδιασμένο επιτελείο που αποτελείται από ψυχολόγους, «θεολόγους», ειδικούς επιστήμονες ερευνητές του DNA, επιλέγουν ένα ζευγάρι μέσα από εκατοντάδες υποψηφιότητες το οποίο, σύμφωνα με τα κριτήρια τους, ταιριάζουν απόλυτα μεταξύ τους για να… συνάψουν γάμο. Στη συνέχεια, οι δυο νεόνυμφοι μεταφέρονται κυριολεκτικά σαν «εμπόρευμα» στο δημαρχείο όπου θα τελεστεί με μια μεγαλοπρεπή τελετή γεμάτη από χλιδή και φαντασμαγορία ο γάμος, πάντα υπό την στενή παρακολούθηση της κάμερας. Εκεί για πρώτη φορά, λίγες στιγμές δηλαδή πριν πουν το ναι, ο ένας αντικρίζει τον άλλο με τον οποίο-α υποτίθεται θα ζήσει, σύμφωνα με τα κριτήρια του επιτελείου της εκπομπής, τον υπόλοιπο του βίου του. Στη συνέχεια το ζευγάρι που ζει συνεχώς υπό την εποπτεία της κάμερας, απολαμβάνει τα αγαθά της επιλογής τους με ένα γαμήλιο ταξίδι στα πλουσιότερα θέρετρα, με πανάκριβα δώρα, με φανταστικά περιβάλλοντα και όλα αυτά κάτω από την τηλεοπτική κάλυψη της εκπομπής που προβάλλεται σε εκατομμύρια τηλεθεατές. Όλες οι προσωπικές στιγμές, το πώς κοιμούνται, το πώς τρώνε, το πώς περνά κάθε ώρα της καθημερινότητας, είναι υπό την συνεχή παρακολούθηση της κάμερας της εκπομπής. Ο απόλυτος δηλαδή ευτελισμός του ιερού μυστηρίου του γάμου και της προσωπικής ζωής προς χάρη του Μεγάλου Αδελφού της τηλεθέασης και της πολιτιστικής κατάντιας του δυτικού κόσμου. Το εντυπωσιακό είναι πως χιλιάδες εθελοντές, (7000 αιτήσεις σε πρώτη φάση), προσέρχονται να εξεταστούν αν είναι ικανοί να συνάψουν ένα τέτοιο γάμο καθώς τους προσελκύουν τα πλούσια δώρα της εκπομπής, αλλά και η μοναξιά του σύγχρονου πολιτισμού που έχει καταντήσει τον άνθρωπο μια απρόσωπη μονάδα. Μάλιστα οι σκηνοθέτες της εκπομπής διατείνονται πως… βοηθούν τον σύγχρονο άνθρωπο να λύσει με αυτόν τον τρόπο τα ..ψυχολογικά του προβλήματα φυσικά με το αζημίωτο γι’ αυτούς.
Εδώ τα ερωτήματα πού γεννούνται είναι πάρα πολλά. Το κυριότερο είναι πως μπορεί ένα κομπιούτερ, μια εξέταση του DNA, ένας θεολόγος μοντέρνων αντιλήψεων σύμφωνα με τις οποίες όλα είναι δυνατά στην σημερινή κοινωνία, να καθορίζουν την ζωή των ανθρώπων και πολύ περισσότερο την επιλογή τους στο πρόσωπο με το οποίο υποτίθεται ότι θα συνεχίσουν να ζουν το υπόλοιπο του βίου τους. Δηλαδή στην ουσία εξαγοράζονται σε μια από τις σημαντικότερες στιγμές της προσωπικής τους ζωής, με το δέλεαρ της δημοσιότητας και των πλούσιων δώρων. Ήδη όμως από τις πρώτες γαμήλιες «παραστάσεις» υπήρξαν και οι πρώτες απογοητεύσεις, καθώς κάποιοι ή κάποιες δεν μπόρεσαν να αντέξουν αυτή την «τέλεια» επιλογή και τα «έσπασαν» μέσα σε ένα μήνα.
Δεν ξέρουμε που ακόμα θα φτάσει αυτός ο περίφημος ευρωπαϊκός πολιτισμός. Ο πολιτισμός που καθιέρωσε τους γάμους με ζώα και με ότι ανώμαλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Ο πολιτισμός που θέσπισε το κόμμα των παιδεραστών στην Ολλανδία. ο πολιτισμός που θέσπισε τη κτηνοβασία στην Γερμανία, μια χώρα που καθοδηγεί την Ευρωπαϊκή Ένωσή και όπου η πορνοβιομηχανία είναι η πιο ανεπτυγμένη σύγχρονη βιομηχανία της γερμανικής οικονομίας. Ο πολιτισμός που μετατρέπει τις εκκλησίες σε μπαρ, σε τζαμιά, ακόμα και ….οίκους ανοχής, αυτός ο πολιτισμός που θέλει να μας επιβληθεί και να μας κάνει και εμάς τηλεοπτικά σόου του Μεγάλου Αδελφού.
Τέτοιος «πολιτισμός» να μας λείπει!!
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
πηγή