.

ΠΕΡΙ ΓΑΜOY MAΡΤΥΡΙΕΣ (και όχι μόνο)

Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Το προγαμιαίο σεξ «υποσκάπτει» την ποιότητα του έγγαμου βίου

Η επιστήμη επιβεβαιώνει πανηγυρικά το Εκκλησιαστικό ηθος!

Ο Δημιουργός τού ανθρώπου γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα μας, το καλό τού πλάσματός Του, και οι δικές Του ηθικές αρχές, δεν δόθηκαν για να μας ταλαιπωρούν, ούτε για να μας βάλουν σε “καλούπια”. Αλλά δόθηκαν ως οδηγίες ποιοτικότερης ζωής, και πνευματικής ανόδου, ώστε να μπορέσουμε να Τον προσεγγίσουμε. Και τώρα πλέον, μετά από αιώνες αθεϊστικής αμφισβήτησης και επίκρισης προς τις Χριστιανικές ηθικές αρχές, έρχεται η Επιστήμη, για να επιβεβαιώσει για μια φορά ακόμα, αυτό που η Εκκλησία προτείνει και διδάσκει επί χιλιάδες χρόνια!

Νέα Υόρκη: Τα ζευγάρια που δεν έχουν ερωτική επαφή πριν το γάμο, έχουν τελικά μια πιο σταθερή και ευτυχισμένη σχέση, αλλά και καλύτερη σεξουαλική επαφή μετέπειτα, σύμφωνα αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Journal of Family Psychology.

Οι ερευνητές της Σχολής Οικογενειακής Ζωής του Πανεπιστημίου Μπρίγκαμ Γιανγκ της Γιούτα, με επικεφαλής τον καθηγητή Ντιν Μπάσμπι, μελέτησαν περισσότερα από 2.000 παντρεμένα άτομα σχετικά με την ποιότητα των σχέσεων με τον/την σύντροφό τους στο πλαίσιο του γάμου τους, σε συνάρτηση με το πότε ξεκίνησαν να κάνουν σεξ μαζί του/της.

Η έρευνα έδειξε ότι υπάρχουν όφελος από την τακτική της καθυστέρησης, όσον αφορά τις σεξουαλικές σχέσεις. Σε σχέση με όσους προτιμούν να προχωρούν αμέσως ή πολύ γρήγορα -και πάντως πριν το γάμο- σε σεξουαλική επαφή με το έτερον ήμισυ τους, όσα ζευγάρια περίμεναν μέχρι να παντρευτούν, για να κάνουν σεξ με τον/την αγαπημένο/η τους, ανέφεραν ότι στη συνέχεια ο γάμος και η σχέση τους ήταν κατά 22% πιο σταθερή.

Επίσης, τα ίδια άτομα, που επέλεξαν να μη βιαστούν στο θέμα του σεξ, ανέφεραν κατά μέσο όρο αυξημένα σε ποσοστό 20% επίπεδα ικανοποίησης από τη σχέση τους, 12% καλύτερη επικοινωνία, αλλά και 15% καλύτερη ποιότητα σεξ.

Όσον αφορά τα ζευγάρια που είχαν μεν προγαμιαίες σεξουαλικές σχέσεις, αλλά αφού πρώτα είχαν αφήσει να περάσει αρκετός καιρός στη σχέση τους, η έρευνα έδειξε ότι υπήρχαν και πάλι οφέλη, αλλά τα μισά περίπου σε σχέση με όσους περίμεναν να παντρευτούν πρώτα, πριν κάνουν σεξ.

Η αξία της σεξουαλικής αυτοσυγκράτησης για την κατοπινή σταθερότητα και ποιότητα της σχέσης και του γάμου, σύμφωνα με τους ερευνητές, φαίνεται να ισχύει ανεξάρτητα από το μορφωτικό επίπεδο των συντρόφων, τη θρησκεία τους, τον αριθμό των σεξουαλικών συντρόφων που έχουν προηγηθεί και την χρονική διάρκεια της σχέσης πριν το γάμο.

«Υπάρχουν περισσότερα σε μια σχέση από το σεξ, αλλά βρήκαμε ότι όσοι περιμένουν περισσότερο, είναι πιο ευτυχισμένοι από τη σεξουαλική πλευρά της σχέσης τους. Αυτό συμβαίνει ίσως επειδή έχουν μάθει να μιλάνε μεταξύ τους και να αντιμετωπίζουν τα όποια προβλήματα ανακύπτουν», δήλωσε ο Δρ Μπάσμπι.

Γιὰ τὴν παραμονὴ τῆς Πρωτοχρονιᾶς

Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh)




Γιὰ μία ἀκόμη φορὰ ἕνας νέος χρόνος πλησιάζει.

Ὅταν εἴμαστε νέοι ὑποδεχόμαστε τὸν καινούριο χρόνο μὲ ἀνοιχτὲς καρδιές, νομίζοντας πὼς ὅλα θὰ μᾶς εἶναι δυνατὰ κατὰ τὴ διάρκειά του. Τὸν βλέπουμε ν' ἁπλώνεται μπροστὰ μας σὰν μία ἀτέλειωτη πεδιάδα καλυμμένη μὲ παρθένο χιόνι, ποὺ οὔτε μιὰ πατημασιὰ δὲν ἔχει ἀκόμη σημαδέψει τὴ λευκότητά της, τὰ πάντα εἶναι δυνατά, τὰ πάντα εἶναι ἁγνὰ καὶ φωτεινά. Στὴν προχωρημένη ἡλικία περιμένουμε τὸ νέο χρόνο μὲ ἕνα εἶδος ἐσωτερικῆς ὑπομονῆς, μὲ τὴν αἴσθηση πὼς θὰ εἶναι μιὰ ἁπλὴ ἐπανάληψη τοῦ παρελθόντος ἴσως νὰ μᾶς συμβοῦν ἄφθονα καινούρια περιστατικά, θὰ εἶναι ὅμως γνωστά, γήινα περιστατικὰ μὲ τὰ ὁποῖα γνωρίζουμε πῶς νὰ ζήσουμε. Καὶ στὶς δύο περιπτώσεις εἴμαστε λανθασμένοι.

Ἡ νέα χρονιὰ πράγματι ἁπλώνεται μπροστὰ μας σὰν ἕνα ἀπάτητο ἀκόμη μονοπάτι, μιὰ πλατειὰ παρθένα πεδιάδα ποὺ θὰ πρέπει ν' ἀνθίσει μ' ἕνα πλοῦτο καλῶν ἀνθρώπινων πράξεων. Ὅποια κι ἂν εἶναι ἡ ἡλικία μας ἕνα μονοπάτι ἁπλώνεται μπροστά μας καὶ ἀπὸ μᾶς ἐξαρτᾶται ἂν θὰ τὸ κάνουμε «ὁδὸν Κυρίου» ἢ ὄχι. Ἀπὸ μᾶς ἐξαρτᾶται τὸ ἂν γιὰ τοὺς γύρω μας καὶ γιὰ τοὺς ἑαυτούς μας καὶ γιὰ τὶς ἑπόμενες γενιὲς θὰ φτιάξουμε δρόμο γιὰ τὸν Οὐρανὸ ἢ τὴν Κόλαση - τὴν αἰώνια Κόλαση, ἢ ἁπλῶς τὴ σκληρὴ ἀνθρώπινη κόλαση τῆς γῆς. Ταυτόχρονα, αὐτὸ ποὺ ἁπλώνεται μπροστὰ μας εἶναι, ὅπως τὸ βλέπει ἡ γεροντικὴ ἡλικία, τὸ συνηθισμένο καὶ τὸ οἰκεῖο, μόνο ποὺ δὲν ἔχει συμβεῖ ποτὲ πρὶν σ' ἐμᾶς. Ἡ ζωὴ ἴσως νὰ μὴ φέρνει τὸ διαφορετικό, μπορεῖ ὅμως ἐμεῖς νὰ εἴμαστε διαφορετικοί, τὰ ἴδια περιστατικὰ μπορεῖ νὰ ξανασυμβοῦν καὶ νὰ εἶναι τελείως καινούρια, διότι ἐμεῖς θὰ ἔχουμε ἀλλάξει.

Μποροῦμε νὰ μποῦμε στὴ χρονιὰ αὐτὴ δημιουργικά, μόνο ὅμως μὲ τὴν προϋπόθεση ὅτι θὰ μποῦμε μὲ τὴν ἐλπίδα, μὲ τὴ βεβαιότητα ὅτι ὁ Κύριος βρίσκεται στὴ χρονιὰ αὐτή, ὅτι Ἐκεῖνος εἶναι ὁ Κύριος καὶ θὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸ σωστὸ μέρος, μὲ τὴν πίστη ὅτι τίποτα δὲ θὰ συμβεῖ χωρὶς τὴ θέληση ἤ τὴ συγκατάθεση τοῦ Θεοῦ. Ἂν ἡ στάση μας εἶναι τέτοια θὰ δοῦμε πὼς τίποτα δὲν εἶναι τυχαῖο (αὐτὸς ποὺ πιστεύει στὴν τύχη δὲν πιστεύει στὸ Θεό), πὼς δὲν ὑπάρχουν ἄσκοπες συναντήσεις καὶ πὼς τὸ κάθε πρόσωπο μᾶς ἔχει σταλεῖ ἀπὸ τὸν Κύριο. Ἂν μποῦμε στὴ χρονιὰ αὐτὴ γνωρίζοντας ὅτι τὸ κάθε τι -φωτεινὸ καὶ σκοτεινό, καλὸ καὶ τρομακτικὸ - εἶναι ἕνα δῶρο ἀπὸ τὸ Θεὸ ποὺ μᾶς ἔρχεται ὥστε μέσα ἀπὸ μᾶς ἡ πίστη, ἡ ἐλπίδα, ἡ ἀγάπη, ἡ χαρὰ καὶ ἡ δύναμη τοῦ Κυρίου νὰ ἔλθουν στὸν κόσμο, ἂν ἔχουμε σταθερὴ πίστη πὼς τὸ κάθε πρόσωπο ποὺ ἔρχεται στὸ δρόμο μας μᾶς ἔχει σταλεῖ γιὰ νὰ τοῦ προσφέρουμε τὸ λόγο ἢ τὴν πράξη τοῦ Κυρίου ἢ γιὰ νὰ τὰ δεχτοῦμε ἀπὸ ἐκεῖνο, τότε ἡ ζωὴ θὰ εἶναι πλούσια καὶ θὰ ἔχει νόημα -διαφορετικὰ θὰ παραμείνει ἕνα παιγνίδι τῆς τύχης, μιὰ ἀτέλειωτη ἁλυσίδα τυχαίων περιστατικῶν.

Ἂς μποῦμε στὸν καινούριο χρόνο μ' αὐτὴ τὴν πίστη καὶ τὴν ἐλπίδα καὶ μὲ τέτοια πνευματικὴ φλόγα, ἂς δεχτοῦμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο καὶ ὁποιονδήποτε ὁ Θεὸς μᾶς στείλει, μὲ τὸν τρόπο ποὺ ὁ Κύριος δέχεται ἐμᾶς στὴν πορεία μας κι ἂς δεχτοῦμε ὅ,τι καὶ ἂν μᾶς συμβεῖ σὰν ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ, καὶ σ' ὅλες τὶς περιστάσεις ἂς συμπεριφερόμαστε σὰν Χριστιανοί· τότε ὅλα θὰ πᾶνε καλά.

Ὁ παλιὸς χρόνος ἔχει φύγει καὶ πολλοὶ περιμένουν τώρα τὸν ἐρχομὸ τοῦ νέου χρόνου στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Γιὰ κείνους ἔχει τελειώσει ὁ ἀγώνας, ἐνῶ ἐμεῖς ζοῦμε ἀκόμα πάνω στὴ γῆ. Ἂς θυμηθοῦμε ὅσους ἔζησαν ἀνάμεσά μας, ἐκείνους ποὺ γνωρίζαμε κι ἀγαπούσαμε κι ἐκείνους ποὺ ἀπὸ ἀπροσεξία οὔτε κἄν παρατηρήσαμε. Ἂς θυμηθοῦμε τοὺς ἀμέτρητους ἀνθρώπους ποὺ πέθαναν φέτος δυστυχισμένοι ἀπὸ ἀρρώστιες, σὲ δυστυχήματα, σὲ πολέμους. Ἂς θυμηθοῦμε τοὺς πάντες χωρὶς ν' ἀφήσουμε κανέναν ἔξω κι ἂς μποῦμε στὴν καινούρια χρονιὰ μὲ καρδιὰ ἀνοιχτὴ γιὰ τοὺς πάντες. Ἂς ψάλουμε «αἰωνία ἡ μνήμη» γιὰ ὅλους τοὺς κεκοιμημένους πρὶν χωριστοῦμε καὶ ἂς διατηρήσουμε αὐτὴ τὴν αἰωνία μνήμη στὶς καρδιές μας μὲ ἀγάπη καὶ εὐγνωμοσύνη γιὰ τὸ Θεὸ ποὺ ἔδωσε νὰ συναντήσουμε ἀνθρώπους τοὺς ὁποίους μπορέσαμε ν' ἀγαπήσουμε καὶ νὰ σεβαστοῦμε, ἀνθρώπους τῶν ὀποίων τὸ παράδειγμα μπόρεσε νὰ μᾶς ἐμπνεύσει.

Εἴθε ὁ Θεὸς νὰ εὐλογήσει τὸ Νέο Ἔτος. Σᾶς εὔχομαι ἕναν εὐτυχισμένο καινούριο χρόνο, νὰ ζήσετε, ν' ἀγαπᾶτε τὸ Θεό, ν' ἀγαπᾶτε καὶ νὰ ἐξυπηρετεῖτε τοὺς ἀνθρώπους.

πηγή

Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Νέο Δελχί Μπαμπάς για πρώτη φορά στα 94!






Είναι 94 ετών, μόλις έγινε πατέρας για πρώτη φορά και υποστηρίζει φυσικά ότι είναι ο πιο μεγάλος μπαμπάς του κόσμου. Ο Ραμτζίτ Ραγκάβ, από την Χαριάνα στη Βόρεια Ινδία, χαρακτηρίζει «δώρο Θεού» την έλευση του γιου του που έφερε πρόσφατα στον κόσμο η σύζυγός του Σακουντάλα Ντέβι, η οποία έχει περάσει τα 50. Το ζευγάρι σχεδιάζει τώρα να κάνει και δεύτερο παιδί.

Ο κ. Ραγκάβ είναι αισιόδοξος και πιστεύει ότι θα δει το γιο του να μεγαλώνει: «Θα πεθάνω μόνο εάν με δαγκώσει ένα μαύρο φίδι», λέει χαρακτηριστικά, «και κάτι τέτοιο είναι απίθανο να συμβεί». «Ελάτε να με δείτε σε δέκα χρόνια και θα διαπιστώσετε ότι δεν έχω αλλάξει», προσθέτει ο ινδός υπερήλιξ μπαμπάς ο οποίος αποδίδει το μυστικό της μακροζωίας και της καλής υγείας του στη διατροφή του που αποτελείται από τρία λίτρα γάλα, μισό κιλό αμύγδαλα και μισό κιλό επεξεργασμένο βούτυρο (ghee) την ημέρα.

Ο γιατρός που ξεγέννησε την κυρία Ντέβι αναφέρει ότι στη φύση δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τέτοια ακραία φαινόμενα, αλλά τονίζει ότι είναι αρκετά δύσκολο για μια γυναίκα τέτοιας ηλικίας να έχει υγιή ωάρια. Προσθέτει πάντως ότι ο τοκετός ήταν φυσιολογικός και ότι το μωρό χαίρει άκρας υγείας. Ο κ. Ραγκάβ υποστηρίζει ότι είναι πάνω από 100 ετών, αλλά στα χαρτιά φαίνεται ότι είναι 94 ετών. Σε κάθε περίπτωση σπάει το ρεκόρ ενός συμπατριώτη του, ο οποίος το 2007 σε ηλικία 90 ετών έγινε πατέρας για 21η φορά.

πηγη

Χαΐνηδες - Ο γάμος


Δε φέραν τα στολίδια σου εμπόροι Βενετσάνοι
και καβαλάροι Κιούρτηδες του γάμου τα προικιά,
μόνο απ' το δρόμο εφτιάξαμε στεφάνια από κλωνάρι
κι ήταν απογιοματινή και Κυριακή γλυκιά
Με το φτερό του γερακιού παίξε μου στο λαούτο
σκοπό να ρίξω τον καημό σε πέλαγο βαθύ,
χρόνια θαρρώ τη γνώριζα προτού τη συναντήσω
και δεν πιστεύει η καρδιά πως έχει πιά χαθεί
Σέλωσε τη φοράδα μου γιά το στερνό ταξίδι
με πατανία κόκκινη ωσάν το δειλινό
και κάμε με το χέρι σου αντήλιο σαν θα φεύγω
καμάρωσέ με και μην κλαις την ώρα που κινώ
Απ' τα βουνά της μοναξιάς στον ποταμό της θλίψης
κι από το δάσος της σιωπής στου πάθους το γκρεμό
πέρασα με το όνειρο στο στήθος φυλαχτάρι
κι αγάπησα και μίσησα κείνο τον πηγαιμό
Νοιώθω του τέλους τη ματιά να με παραμονεύει
σαν το θεριό που του ζητά εκδίκηση η καρδιά
λες και του σκότωσα εγώ το ακριβό του ταίρι
ώρα που ζευγαρώνανε μιά φεγγαροβραδιά
Σαν κάμεις κόρη μην της πεις πως είχες αγαπήσει
κάποιον τρελό απού 'θελε ν' αλλάξει το ντουνιά
στης νιότης την αποκοτιά και τώρα τον σκεπάζει
βαριά σαν την ταφόπλακα του κόσμου η λησμονιά
Είναι και μερικές καρδιές από την άλλη όχθη
που βγήκαν και ταξίδεψαν με όρτσα τα πανιά
κι άλλες στης τρέλας το βυθό κι άλλες τις παραδέρνει
ένα μεράκι αλύπητο σε μιά φτωχή πενιά
Κι έτσι κατάρα τα κρατεί κάποια παλιά τραγούδια
να ταξιδεύουν ζωντανά σ' όλες τις εποχές
και τα σιγοτραγούδησαν στόματα πικραμένα
τόσο πολύ που γίνανε στο τέλος προσευχές

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Πρόωροι τοκετοί Αύξηση επιβίωσης για νεογέννητα 400 γραμμαρίων αλλά με προβλήματα


Μια από τις πολλές πλέον περιπτώσεις επιβίωσης πρόωρων μικροσκοπικών βρεφών

Όλο και μεγαλύτερες πιθανότητες έχουν να δουν το φως της ζωής τα μωρά που ζυγίζουν κάτω από 400 γραμμάρια, όμως συχνά αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα υγείας, καθώς μεγαλώνουν, σύμφωνα με μια νέα έρευνα σχετικά με τα μωρά του πλανήτη με το μικρότερο βάρος.

Πάντως η πιθανότητα γέννησης ενός τόσο μικροκαμωμένου μωρού παραμένει πολύ μικρή, καθώς η συντριπτική πλειονότητα αυτών των μίνι-βρεφών έρχονται υπερβολικά πρόωρα για γέννα, με συνέπεια τελικά να μην επιβιώνουν, σύμφωνα με τον υπεύθυνο της μελέτης δρα Έντουαρντ Μπελ του πανεπιστημίου της Αϊόβα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Pediatrics” της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ.

Η πιθανότητα επιβίωσης ενός μωρού με βάρος κάτω των 400 γραμμαρίων είναι κατά μέσο όρο μεταξύ του ένα στα εκατό και ένα στα χίλια. Η επιβίωση εξαρτάται όχι τόσο από το μέγεθος, όσο από το στάδιο της ανάπτυξης του εμβρύου, όταν φτάνει η στιγμή της γέννησης.

Με πρωτοβουλία του Μπελ, άρχισε η καταγραφή των πιο μικρών μωρών του κόσμου, με στοιχεία από διάφορες πηγές, μεταξύ άλλων και από το Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες. Το «μητρώο» αυτό των μικροσκοπικών μωρών (στη διεύθυνση www.healthcare.uiowa.edu/tiniestbabies) μεγαλώνει συνεχώς και περιέχει μωρά που ζύγιζαν στη γέννησή τους από 260 έως 397 γραμμάρια και έμειναν στην κοιλιά της μητέρας τους από 22 έως 34 εβδομάδες.

Υπό κανονικές συνθήκες, ένα έμβρυο 400 γραμμαρίων βρίσκεται περίπου στην 19η εβδομάδα ανάπτυξης, δηλαδή χρειάζεται ακόμα τρεις έως τέσσερις εβδομάδες πριν έχει κάποιες πιθανότητες επιβίωσης έξω από την μήτρα. Αυτά τα έμβρυα που τελικά γεννιούνται και επιβιώνουν, είναι κατά μέσο όρο πιο πλήρως σχηματισμένα από το μέσο έμβρυο των 400 γραμμαρίων που παραμένει στην κοιλιά της μητέρας του.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, τα πρόωρα και μικροσκοπικά κορίτσια φαίνεται να έχουν περισσότερες πιθανότητες σε σχέση με τα αντίστοιχα αγόρια. Περίπου τα τρία τέταρτα αυτών των μωρών που έχουν καταφέρει να ζήσουν, είναι κορίτσια, ενώ η πρώτη δεκάδα των μικρότερων μωρών περιλαμβάνει αποκλειστικά κορίτσια.

Οι γιατροί δεν είναι σίγουροι γιατί τα κορίτσια έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα, αλλά αυτό μπορεί να οφείλεται στην θετική επίδραση των θηλυκών ορμονών στην έγκαιρη ανάπτυξη των πνευμόνων και άλλων ζωτικών οργάνων, κάτι που αυξάνει τις πιθανότητες επιβίωσης εκτός της μήτρας. Δεν είναι τυχαίο ότι τα κορίτσια φτάνουν στην εφηβεία νωρίτερα από τα αγόρια, κάτι που δείχνει ότι πιθανότατα αναπτύσσονται πιο γρήγορα και μέσα στην μήτρα.

Σε μια ξεχωριστή μελέτη, στο ίδιο παιδιατρικό περιοδικό, οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Σούζαν Χιντς της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Στάνφορντ, διαπίστωσαν την ύπαρξη ενός υψηλού ποσοστού αναπτυξιακών ελλειμμάτων, τα οποία δημιουργούν διάφορα προβλήματα (τύφλωση, εγκεφαλική παράλυση κ.α.), σε εκείνα τα παιδιά που παρέμειναν στην κοιλιά της μητέρας τους λιγότερο από 25 εβδομάδες, παρά τις προόδους που τα τελευταία χρόνια έχουν επιτελεστεί στην φροντίδα των πρόωρων νεογνών.

Περίπου ένα στα τρία πρόωρα μωρά επιβιώνει, όταν η ηλικία του είναι κάτω των 25 εβδομάδων και ζυγίζει λιγότερο από 600 γραμμάρια. Σε ηλικία 18 έως 22 μηνών, μόνο ένα στα πέντε από αυτά τα μωρά που επιβίωσαν, έχει ελάχιστα ή καθόλου αναπτυξιακά προβλήματα στον εγκέφαλο ή το κεντρικό νευρικό σύστημά.

Σύμφωνα με τον Μπελ, τα περισσότερα πρόωρα και μικροσκοπικά μωρά που περιλαμβάνονται στο «μητρώο» του, συνεχίζουν μετέπειτα στη ζωή τους να έχουν μαθησιακά και άλλα προβλήματα υγείας, παραμένουν σχετικά κοντά στο ύψος και μειωμένου βάρους για την ηλικία τους.

Το πρώτο μωρό που καταγράφηκε στα ιατρικά χρονικά κάτω των 400 γραμμαρίων, γεννήθηκε το 1936. Από τότε μέχρι σήμερα, έχουν γεννηθεί και επιβιώσει περίπου πολλά δισεκατομμύρια παιδιά στον κόσμο, αλλά μόνο λίγο περισσότερα από 100 ζύγιζαν λιγότερα από 400 γραμμάρια.



πηγή

Οδηγίες και απαγορεύσεις για γάμους και βαπτίσεις από τον Μητροπολίτη Δράμας


του Νίκου Παπαχρήστου

Οδηγίες σε μελλόνυμφους, κουμπάρους, σε γονείς που ετοιμάζονται να βαφτίσουν τα παιδιά τους και υποψηφίους αναδόχους δίνει με εγκύκλιο σημείωμά του ο Μητροπολίτης Δράμας Παύλος. Ταυτόχρονα θέτει σειρά κανόνων για τις τελετές γάμων και βαπτίσεων υπενθυμίζοντας όσα ορίζει η παράδοση της Εκκλησίας για τα Ιερά Μυστήρια. "Φθάσαμε στο σημείο να γίνεται ανταγωνισμός για το ποιός θα κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση και την πλουσιώτερη φιέστα. Έτσι ευτελίζεται η ισότητα των μελών της χριστιανικής κοινότητας και καλλιεργείται η ανισότητα με αποτέλεσμα τα αισθήματα μειονεξίας σε όσους δεν είναι σε θέση να κάνουν ένα φαντασμαγορικό γάμο η βάπτιση" σημειώνει ο Μητροπολίτης Παύλος και προσθέτει: "Ένας ωραίος ναός με περιβάλλοντα χώρο, η καλή θέα, το άνετο πάρκιγκ, η μικρή απόσταση από το κέντρο που θα γίνει το γλέντι δεν είναι κριτήρια αποδεκτά για την Εκκλησία". Έτσι συνίσταται η σεμνοπρεπής ενδυμασία, απαγορεύεται ο στολισμός, η ρίψη ρυζιού, κουφέτων και λουλουδιών και πολλά άλλα που δίνουν στα μυστήρια χαρακτηριστικά "φολκλορικής εκδήλωσης".

Ακολουθεί η εγκύκλιος του Μητροπολίτη Δράμας Παύλου:

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Π Α Υ Λ Ο Σ

ελέω Θεού
Επίσκοπος και Μητροπολίτης της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Δράμας
προς
άπαντα τα πνευματικά αυτού τέκνα.

Κάθε Ενορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, όσο μικρή κιʼ αν είναι, δεν είναι ένα κομμάτι της Καθολικής Εκκλησίας, αλλά εικόνα και έκφραση ολόκληρης της Εκκλησίας που είναι στον ουρανό και στη γη.

Η Ενορία που ιδρύεται σύμφωνα με όσα θεσπίζει η Εκκλησία του Χριστού, συνάπτεται αδιάρρηκτα προς την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού και προς το απολυτρωτικό Του έργο και προς τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, που φωτίζει και αγιάζει τους πιστούς.

Η εγκατάλειψη χωρίς λόγο της Ενορίας από τους πιστούς και η προσφυγή σε άλλη Ενορία, προδίδει ότι αυτοί βρίσκονται σε αταξία και πνευματική ανωμαλία, που έχει θολώσει την καθαρή εκκλησιαστική τους συνείδηση. Το έργο της Ενορίας μεταξύ των πιστών είναι η αγιαστική επαφή του καθενός για την τελείωσή του. Αυτό πραγματοποιείται με την προσωπική γνωριμία των υπευθύνων πνευματικών ηγετών της Ενορίας με τα μέλη της, αλλά και με την συνεχή προσωπική συμμετοχή του καθενός στη μυστηριακή και την όλη λειτουργική ζωή της Ενορίας.

Το έργο της Ενορίας είναι λειτουργικό κυρίως και πραγματοποιείται δια των ιερών Μυστηρίων και σκοπό έχει την ένωση των πιστών με τον Χριστό.

Τα Μυστήρια δεν είναι πράξεις ιδιωτικής ευσεβείας, αλλά γεγονότα της ζωής της Εκκλησίας, με τα οποία οι πιστοί προσλαμβάνονται στο Σώμα της Εκκλησίας, λαμβάνουν ειδικά χαρίσματα και ενισχύεται ο σύνδεσμος της ενότητας με την Εκκλησία. Δυστυχώς διάφοροι λόγοι τείνουν να καταντήσουν την τέλεση των ιερών Μυστηρίων κοσμικά γεγονότα.

Η σταδιακή εξατομίκευση των Μυστηρίων άνοιξε το δρόμο για την εισχώρηση ξένων για τα εκκλησιαστικά μας πράγματα εθίμων, πολλές φορές ειδωλολατρικής παραδόσεως, καθώς και προσωπικών στοιχείων φιλοδοξίας και επιδείξεως. Φθάσαμε στο σημείο να γίνεται ανταγωνισμός για το ποιός θα κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση και την πλουσιώτερη φιέστα. Έτσι ευτελίζεται η ισότητα των μελών της χριστιανικής κοινότητας και καλλιεργείται η ανισότητα με αποτέλεσμα τα αισθήματα μειονεξίας σε όσους δεν είναι σε θέση να κάνουν ένα φαντασμαγορικό γάμο η βάπτιση. Προκειμένου δε να αποφύγουν οι άνθρωποι αυτά τα αισθήματα, η αναβάλλουν το γάμο και παντρεύονται πολιτικά η δανείζονται χρήματα και ξεκινούν τη νέα κοινή τους πορεία χρεωμένοι. Πολύχρωμα μπαλόνια στο προαύλιο, χαλιά, κεριά, συνθέσεις από λουλούδια στα σκαλιά της Εκκλησίας, γδυτές νύφες και κουμπάρες και ατέρμονες συζητήσεις είναι μερικά από τα έκτροπα που αντικρίζει κανείς κατά την ώρα τελέσεως των ιερών μυστηρίων του βαπτίσματος και του γάμου. Άσχετα από το εάν συνηθίζεται το ένα η το άλλο, άσχετα από το εάν τα κάναμε από άγνοια η για επίδειξη, ένα είναι βέβαιο : ότι δεν έχουν καμιά θέση στην Εκκλησία και συνεπώς πρέπει να φύγουν το ταχύτερο. Αν θέλουμε να μη μας παρασύρη το κύμα, δεν επιτρέπεται να μείνουμε άπραγοι, νʼ αφήσουμε ακυβέρνητο το σκάφος της Εκκλησίας. Αυτό οφείλουμε όλοι να το καταλάβουμε κλήρος και λαός. Δεν επιτρέπεται νʼ ανεχόμαστε και να ικανοποιούμε όλα τα γούστα, όλες τις ιδιοτροπίες των πιστών, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος και η απειλή πως θα φύγουν από την Εκκλησία.

Μάλιστα να φύγουν ! Διότι όποιος φεύγει, επειδή εμποδίζεται από το να ατακτή, τότε από πριν δεν ανήκε συνειδητά στην Εκκλησία. Απλά περίμενε την ευκαιρία να φύγη δικαιωμένος.

Για να μπορέσουν οι ιερείς νʼ ανταποκριθούν στην υπεύθυνη αποστολή τους πρέπει να γνωρίζουν τους μελλονύμφους και τις οικογένειες των νηπίων που πρόκειται να βαπτισθούν. Γιʼ αυτό πρέπει τα μυστήρια να τελούνται στην ενορία που κατοικούν οι ενδιαφερόμενοι.

Ένας ωραίος ναός με περιβάλλοντα χώρο, η καλή θέα, το άνετο πάρκιγκ, η μικρή απόσταση από το κέντρο που θα γίνει το γλέντι δεν είναι κριτήρια αποδεκτά για την Εκκλησία. Αυτά όλα μπορούν νʼ αποφευχθούν μόνο στο επίπεδο της ενορίας. Να μοιράζεται όλη η ενορία τη χαρά και τη λύπη κάθε μέλους της ώστε συνειδητά να συμμετέχουμε στα τελούμενα στην Εκκλησία. Είναι κρίμα που οι περισσότεροι φτάνουν απροετοίμαστοι στο μυστήριο.

Δια να διαφυλάξουμε την ιεροπρεπή τέλεση των μυστηρίων αποφασίσαμε, έπειτα από συζητήσεις με τους ιερείς μας, τα παρακάτω για την πιστή τήρηση των οποίων σας παρακαλώ όλους θερμά.

Α) Για την τέλεση του μυστηρίου του Γάμου:
1) Να προσέρχονται οι μελλόνυμφοι έγκαιρα στο ναό, προκειμένου το μυστήριο να τελεσθή με ηρεμία και άνεση χρόνου.
2) Εφιστάται η προσοχή για την ευπρεπή ενδυμασία όλων των προσερχομένων και ιδιαίτερα των μελλονύμφων, όπως αρμόζει στον ιερό χώρο του ναού.
3) Τον ιερό ναό στολίζουν οι εικόνες, οι κανδήλες και ο λοιπός ιερός διάκοσμος. Ως εκ τούτου είναι περιττός και ασύμφωνος με την ιερότητα του ναού κάθε άλλος στολισμός εντός και εκτός του ναού με μπαλόνια, κλουβιά, τούλια, φανάρια που δίνουν την εικόνα φολκλορικής εκδήλωσης. Κατʼ οικονομία επιτρέπονται δυό ανθοστήλες στο σολέα και δύο στην εξωτερική είσοδο του Ναού.
4) Δεν επιτρέπεται η ρίψη ρυζιού, κουφέτων και λουλουδιών κατά την ώρα του χορού του Ησαΐα. Οι νεόνυμφοι θα ριζώσουν με την αγάπη τους και την πίστη τους στο Θεό.
5) Οι φωτογράφοι πρέπει να συμπεριφέρονται με διάκριση και να είναι ενδεδυμένοι ευπρεπώς.

Β) Για την τέλεση του μυστηρίου του Βαπτίσματος:
1) Συνιστάται κιʼ εδώ η σεμνοπρεπής ενδυμασία γονέων και αναδόχων.
2) Ο ανάδοχος πρέπει να είναι βαπτισμένος Ορθόδοξος Χριστιανός, πιστός, να μπορή να διαβάζη το «πιστεύω» το σύμβολο της πίστεως, να είναι ένας και όχι κάτω των 12 ετών. Όσοι έχουν τελέσει μόνο πολιτικό γάμο, δεν μπορούν να γίνουν ανάδοχοι, γιατί ο ανάδοχος πρέπει να σέβεται τα μυστήρια της Εκκλησίας και να αντιλαμβάνεται τη βαριά ευθύνη που επωμίζεται. Η ευθύνη των αναδόχων για το ομογενές των παιδιών που βαπτίζουν (αγόρια ή κορίτσια), αφού οι ιεροί κανόνες επισημαίνουν, ότι αυτά είναι πνευματικά αδέλφια.
3) Απαγορεύεται ο στολισμός εντός και εκτός του ναού όπως και της κολυμβήθρας που είναι ιερό λειτουργικό σκεύος. Κατʼ οικονομία κιʼ εδώ επιτρέπονται δυό ανθοστήλες.
4) Η λαμπάδα, καθώς και το φιαλίδιο για το λάδι, δεν διακοσμούνται με αρκουδάκια, ρολόγια, κουκλάκια και άλλου είδους παιχνίδια.
5) Τα ενδύματα που φορούν οι νεοφώτιστοι αμέσως μετά την έξοδό τους από την ιερή κολυμβήθρα, συμβολίζουν την νέα ολόλαμπρη και ακηλίδωτη ζωή του νέου πιστού, πρέπει να είναι λευκά.
6) Ο Βαπτισματικός Σταυρός, επιβάλλεται να είναι αντίγραφο του καθιερωμένου στην Εκκλησιαστική ζωή σημείου του Τιμίου Σταυρού και όχι οποιαδήποτε άλλη επινόηση κοσμηματοπωλείου.

Υπενθυμίζουμε τέλος, πως στα προαύλια των ιερών ναών δεν επιτρέπεται η παράθεση δεξίωσης.

Ευελπιστώντας ότι με τα παραπάνω η Τοπική μας Εκκλησία επιτελεί το χρέος της για την κατά Χριστόν διαπαιδαγώγηση όλων μας, καθώς και την ορθή τέλεση και κατανόηση των ιερών Μυστηρίων, σας παρακαλώ και σας προτρέπω όλους, κληρικούς και λαϊκούς για την πιστή τήρηση των παραπάνω οδηγιών, ώστε όλοι να χαιρόμαστε την τέλεση των ιερών Μυστηρίων με ευλάβεια και τάξη. Κυρίως όμως με προσευχή.

Μετά πατρικών ευχών και ευλογιών

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΔΡΑΜΑΣ Π Α Υ Λ Ο Σ

Το αλφαβητάριον





Αγάπα πρώτον τον Θεόν, έπειτα τον εχθρό σου
Βλέπε των άλλων τα καλά, το σφάλμα το δικό σου
Γυναίκα έχεις; Τίμα την. Δεν έχεις; Μη γυρέψεις
Δίδε καλόν αντί κακού και θέλεις αφεντέψεις
Έχε δια χειρότερον μόνον τον εαυτόν σου
Ζήσε καλώς, αν το κακόν το φεύγεις ως κρημνόν σου
Ημέρα δίχως προσευχή ποτέ να μην περάσει
Θρόνος Θεού θέλεις γενή, ταπεινωθείς εν πάσι
Ιδέα να χεις πάντοτε πως σήμερον πεθαίνεις
Κόλακα μήτε να δεχθείς μήτε εσύ να γένης
Λιμήν να είσαι των πτωχών, χαρά των θλιβομένων
Μήτηρ, πατήρ των ορφανών, ξενοδοχείον των ξένων
Να κοινωνής πολλές φορές τον χρόνον αναγκαίον
Ξομολόγου δέκα φορές όμως και έτι πλέον
Όσο μπορείς να περπατείς τρέχε στην εκκλησίαν
Πουλήσου και αγόρασε την άνω Βασιλείαν
Ρίψε τον πόνον του κορμιού και πόνει την ψυχήν σου
Σέβου την πίστιν σου γερά έως εις την θανήν σου
Του βασιλέως μας Χριστού τα πάθη να θυμάσαι
Υμνεί και δόξαζε Αυτόν, αν θέλης Χριστού να σαι
Φοβού κι αγάπαν Τον ωσάν τα δυο σου μάτια
Χαίρε, δια αγάπην Του αν γένης και κομμάτια
Ψάλλε Αυτώ βράδυ, πρωί, καθημερινή και σχόλη
Ω πρέπει δόξα και τιμή. Αμήν να ειπέτε όλοι!

Η τραγωδία των αμβλώσεων

Μια εικόνα, χίλιες λέξεις για την ημέρα αναμνήσεως της σφαγής 14.000 νηπίων από τον Ηρώδη.

έκτρωση άμβλωση αγιογραφία

O Michael Douglas κάνει τον απολογισμό του

Στα 66 του χρόνια , χτυπημένος από τον καρκίνο αναθεωρεί και επανεξετάζει τα δεδομένα της ζωής του. «Ο καρκίνος μου έδειξε τι είναι η οικογένεια στην πραγματικότητα. Μου έδειξε μια αγάπη που δεν ήξερα ότι υπάρχει», δήλωσε για τις σχέσεις του με την Catherine Zeta Jones και τα παιδιά του.

«Ανακάλυψα ότι το πραγματικό νόημα της ευτυχίας είναι να ξυπνάνε τα παιδιά μου το πρωί και να είναι χαρούμενα που με βλέπουν. Ήμουν κακός πατέρας. Δούλευα συνέχεια μόνο και μόνο για να κάνω καριέρα. Οι προτεραιότητές μου έχουν αλλάξει.
Η οικογένεια και ο γάμος μου πάνε πρώτα πλέον», και δήλωσε αισιόδοξος και πως θα ξεπεράσει το πρόβλημα της υγείας του

Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Τρόποι επιτυχίας της συζυγικής αγάπης

Όσο λοιπόν, για το πώς θα συμπεριφέρωνται σωστά και η γυναίκα και ο άνδρας, ο Παύλος τα ανέφερε με ακρίβεια, προτρέποντας τη γυναίκα να φοβάται και να σέβεται τον άνδρα της σαν κεφαλή, και ο άνδρας να την αγαπά σαν γυναίκα. Πώς όμως θα μπορέσουν να γίνουν αυτά; Ο Παύλος είπε ότι αυτά πρέπει να γίνουν ∙ το πώς όμως πρέπει να γίνουν θα σας πω εγώ. Αυτό θα γίνη, αν περιφρονούμε τα χρήματα, αν έχουμε μόνον ένα σκοπό, δηλαδή την αρετή της ψυχής, αν έχουμε πάντοτε μπροστά μας το φόβο του Θεού…

Εκείνο, λοιπόν, που έλεγε, όταν μιλούσε στους δούλους, «Ό,τι αν ποιήση έκαστος αγαθόν ή κακόν, τούτο κομιείται παρά του Κυρίου» (Εφ. 6,8) , το ίδιο ισχύει και εδώ. Να μη αγαπά κανείς, λοιπόν, τόσο πολύ τη γυναίκα του για χάρι της, όσο για χάρι του Χριστού. Αυτό βέβαια εννοούσε και ο Παύλος λέγοντας: «ως τω Κυρίω» ∙ και για τον Κύριο κάμνοντας τα πάντα, έτσι όλα να τα κάνης. Αυτό ας είναι αρκετό να προτρέψη και να πείση και να μην επιτρέψη να υπάρχη κάποια φλυαρία και διχόνοια.Κανείς πιστός να μη συκοφαντή τον άνδρα στη γυναίκα του∙ αλλ’ ούτε και ο άνδρας να πιστεύη εύκολα αυτά που λέγονται εναντίον της γυναίκας του, ούτε η γυναίκα να ασχολήται εύκολα με τις υποθέσεις του άνδρα, ούτε βέβαια να δίνη αφορμές για υποψίες. Πες μου, λοιπόν, γιατί χαρίζεις τον εαυτό σου όλη τη μέρα στους φίλους σου και στη γυναίκα σου το βράδυ∙ αλλά και ούτε και έτσι μπορείς να την ενημερώνης και να την κάνης να είναι πάνω από κάθε υποψία; Και αν ακόμη σε κατηγορή η γυναίκα, να μη στενοχωριέσαι∙ αυτή η ενέργεια της είναι απόδειξις φιλίας, και όχι αφορμή απογνώσεως∙ οι κατηγορίες της είναι απόδειξις φιλίας και θερμής διαθέσεως και φόβου.

Διότι φοβάται μήπως κανείς έκλεψε το συζυγικό της κρεβάτι, μήπως κάποιος υπονόμευσε την συζυγική της κλίνη.Υπάρχει και άλλη απόδειξις μικροψυχίας; Κανένας ας μην έχη υπερβολικές αξιώσεις από τους δούλους, ούτε ο άνδρας από την κόρη, ούτε η γυναίκα από τους υπηρέτες. Διότι αυτά είναι αρκετά να προκαλούν υποψίες.Θυμήσου, σε παρακαλώ, τους δικαίους εκείνους∙ η Σάρρα η ίδια παρεκάλεσε τον πατριάρχη να πάρη σα γυναίκα του την Άγαρ∙ αυτή, διέταξε, κανένας δε την ανάγκασε, ούτε την επέπληξε ο άνδρας της∙ αλλά, αν έζησε πολλά χρόνια χωρίς παιδιά, προτίμησε ποτέ να μη γίνη πατέρας, παρά να λυπήση τη γυναίκα του.Ύστερα όμως από όλα αυτά τι λέει η Σάρρα; «Κρίναι ο Θεός ανά μέσον σου και εμού» (Γεν. 16,5) . Άραγε δε θα οργιζόταν ,αν ήταν κάποιος άλλος; δε θα είχε σηκώσει και τα χέρια να την κτυπήση λέγοντας περίπου τα εξής: Τι λέγεις; Εγώ δεν ήθελα να συνέλθω με τη γυναίκα∙ έγινε το δικό σου θέλημα, η δική σου επιθυμία και πάλι κατηγορείς; Εκείνος, όμως δεν είπε τίποτε τέτοιο αλλά τί είπε; «Ιδού η παιδίσκη εν ταις χερσί σου∙ χρω αυτής ως αν αρεστόν σοι η» (Γεν. 16,6) . Παρέδωσε τη σύντροφο της κλίνης του για να μη λυπήση τη Σάρρα. Και αλήθεια, δεν υπάρχει μεγαλύτερη εκδήλωσις συμπαθείας από αυτό.

Εάν ,βέβαια, το να καθίση κάποιος μαζί με άλλους για φαγητό ,θεωρείται ακόμη και στους ληστές απόδειξις της ενότητος κατά των αντιπάλων, (και ο Ψαλμωδός λέγει «ος επί το αυτό εγλύκανάς μοι εδέσματα (Ψαλμ.54, 15 ) ∙ το να γίνουν στο εξής ένα σώμα- διότι αυτό σημαίνει το να γίνη σύντροφος της κλίνης∙ είναι πολύ περισσότερο ικανό να φέρη ομοψυχία. Τίποτε όμως από αυτά δεν μπόρεσε να καταβάλλη τον δίκαιο Αβραάμ, αλλά την παρέδωσε στη γυναίκα του, αποδεικνύοντας ότι δεν έγινε κάτι από δική του υπαιτιότητα∙ και το σπουδαιότερο , βέβαια, την έδιωξε, ενώ ήταν έγκυος. Ποιός θα μπορούσε να μη λυπηθή εκείνην που κυοφόρησε παιδί από τον Αβραάμ; Αλλ’ ο δίκαιος δε συγκινήθηκε, διότι πάνω απ΄ όλα είχε την αγάπη προς τη γυναίκα του.Ας μιμούμαστε και μεις τον Αβραάμ. Κανείς ας μη χλευάζη τη φτώχεια του πλησίον∙ κανείς ας μην επιθυμή υπερβολικά χρήματα, και λύθηκαν όλα. Ούτε να λέγη η γυναίκα στον άνδρα της∙ άνανδρε και δειλέ, είσαι πολύ απρόθυμος και τεμπέλης και αγαπάς υπερβολικά τον ύπνο∙ ο τάδε και ο τάδε, αν και ταπεινός αν και κατάγεται από ταπεινούς γονείς ,κινδύνεψε και ξενιτεύθηκε και δημιούργησε μεγάλη περιουσία και η γυναίκα του φοράει χρυσά κοσμήματα και κάθεται πάνω σε ζευγάρι από άσπρα άλογα, γυρίζει παντού και έχει πλήθος από υπηρέτες και ευνούχους∙ εσύ όμως έχασες εντελώς το ηθικό σου και ζης χωρίς σκοπό. Ας μη τα λέγη αυτά η γυναίκα, καθώς και τα παρόμοια, διότι είναι σώμα, όχι για να δίνη διαταγές στην κεφαλή, αλλά για να πείθεται και να κάνη υπακοή. Πώς λοιπόν, λέγει, θα υποφέρη τη φτώχεια, από πού θα βρη παρηγοριά; Ας ξεχωρίζη μόνη της τις φτωχότερες∙ ας σκέφτεται πάλι, πόσες ευγενικές κοπέλλες και καταγόμενες από πλούσιες οικογένειες, όχι μόνον δεν πήραν τίποτε από τους άνδρες τους, αλλά επί πλέον έδωσαν και ξόδεψαν όλα τα δικά τους ∙ ας θυμάται τους κινδύνους που προκαλούν τα πλούτη αυτού του είδους και θα παραδεχθή τον ήσυχο τρόπο της ζωής.

Και με λίγα λόγια, αν συμπεριφέρεται με αγάπη προς τον άνδρα της, δε θα πη τίποτε τέτοιο, αλλά θα προτιμήση να τον έχη κοντά της, χωρίς να φέρη τίποτε, παρά να φέρη χιλιάδες τάλαντα χρυσού, και η ίδια να επωμισθή όλες τις φροντίδες μιας τέτοιας αποδημίας.Αλλ’ ούτε ο άνδρας να παρασύρεται και να βρίζη και να κτυπά τη γυναίκα του, επειδή έχει την εξουσία, αλλά να τη συμβουλεύη, να τη νουθετή, σαν ατελέστερη που είναι να την καταπείθη με τα λόγια και ποτέ να μη σηκώνη χέρι για να την κτυπήση∙ αυτά δεν αρμόζουν σε ψυχή ελεύθερη∙ να μη χρησιμοποιή ούτε ύβρεις, ούτε προσβολές, ούτε επιπλήξεις, αλλά να την κατευθύνη σαν πλάσμα με λιγότερες ικανότητες.Πώς θα γίνη αυτό; Αν της μαθαίνη τον αληθινό πλούτο, τη φιλοσοφία των ουρανών, δε θα την κατηγορήση καθόλου γι’ αυτά. Ας την διδάσκη ότι η φτώχεια δεν είναι καθόλου κακό∙ ας την διδάσκη όχι μόνον με λόγια αλλά και με έργα∙ ας τη διδάσκη να περιφρονή τη δόξα, και τίποτε τέτοιο δε θα αγαπήση η γυναίκα, ούτε θα επιθυμήση. Και σα να δέχεται άγαλμα, έτσι από το βράδυ εκείνο που θα τη δέχεται στο δωμάτιό του, ας τη διδάσκη την σωφροσύνη, την καλωσύνη, που είναι απαραίτητη για να ζήση με σεμνότητα∙ αμέσως από την αρχή και από αυτά ακόμη τα πρόθυρα της συζυγικής ζωής να καταβάλλη την αγάπη στα χρήματα∙ και να της διδάσκη την ευσέβεια και να την συμβουλεύη να μη φορά χρυσά κοσμήματα στα αυτιά της και στα μάγουλα και γύρω από το λαιμό της, ούτε να τα έχη φυλαγμένα στο θάλαμο, ούτε να έχη πολυτελή και χρυσά ενδύματα∙ ας είναι ωραία τα κοσμήματά της, να μην είναι όμως προκλητικά∙ αφού τα αφήσης όμως όλα για τους ηθοποιούς, στόλιζε το σπίτι με πολλή κοσμιότητα, για να αναδίδη σωφροσύνη μάλλον, παρά κάποια άλλη ευωδία.

Από αυτά θα προκύψουν και δύο και τρία καλά∙ πρώτα δε θα θλίβεται η νύφη, όταν καταστραφούν τα δωμάτια και αποστέλλωνται στον καθένα τα ιμάτια και τα χρυσά κοσμήματα και τα αργυρά σκεύη∙ δεύτερον δε θα φροντίση ο νυμφίος για την απώλειά τους και για την ασφάλεια εκείνων που τα προμηθεύτηκε. Τρίτον, που είναι και το καλλίτερο και το σπουδαιότερο, θα αποδείξη από αυτά τα ίδια τη διάθεσί του, ότι δηλαδή, δε χαίρεται με κανένα από αυτά, και ότι θα καταργήση και όλα τα υπόλοιπα και δε θα επιτρέψη ποτέ να γίνουν ούτε άσεμνοι χοροί, ούτε τραγούδια.

Από το βιβλίο: ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥΧρυσοστομικός Άμβων Γ΄«Ο ΓΑΜΟΣ, Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ»Έκδοσις:Συνοδία Σπυρίδωνος ΙερομονάχουΝέα Σκήτη Αγ. Όρους

Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

Ο άγιος άσωτος και ο εύσπλαχνος πατέρας

Ο σκανδαλώδης σεβασμός της ελευθερίας

φυγή απόδραση ελευθερία πτώση άσωτος αμαρτία

Στην παραβολή του ασώτου ο Θεός πατέρας σέβεται καταπληκτικά την ανθρώπινη ελευθερία και βούληση. Ο πατέρας της παραβολής δεν νοιάζεται για το κύρος του, για το τι θα πει ο κόσμος, ότι θα χάσει το στήριγμα, τον βοηθό του το παιδί του. Λυπάται για τη φυγή μα δεν θέλει να την αποτρέψει ενώ μπορεί. Σκανδαλίζει μερικές φορές αυτή η μεγάλη ελευθερία του Θεού. Θα θέλαμε να μας είχε πιο περιορισμένους. Δεν ξέρουμε να εκτιμούμε και να χαιρόμαστε την ελευθερία. Η αγάπη του πατέρα είναι λίαν αρχοντική. Θέλει πλησίον του αγαπητά παιδιά και όχι σκλάβους και δούλους ανελεύθερους, φοβισμένους, τρομαγμένους. Τον αφήνει να καταχρασθεί την ελευθερία του, παιχνίδι πολύ επικίνδυνο. Τα ξυλοκέρατα, ξέρετε, είναι γλυκά στην αρχή και στυφά στο τέλος όπως και αμαρτία. Δίχως Θεό ο άνθρωπος πεινά, διψά και είναι μόνος. Πείνα και δίψα ακόρεστη, μοναξιά φοβερή. Το κυνηγητό της ηδονής έφερε ανυπόφορη οδύνη. Όμως η μεγάλη αγάπη του πατέρα τον συνόδευε πάντοτε. Δεν τον έκανε να τη λησμονήσει και να απογοητευθεί. Ήταν απόλυτα βέβαιος για την αγάπη του πατέρα του και αυτό τον έσωσε. Τον έσωσε ακόμη η μη αργοπορία και η μη αναβολή. Η σωτήρια σκέψη έγινε αμέσως πράξη.

Ο πατέρας τον περιμένει, τόση ήταν η αγάπη του. Έτσι λέγουν οι άγιοι πατέρες: η ευαγγελική αυτή περικοπή μόνο αν σωζόταν από όλο το ευαγγέλιο,αρκούσε για τη σωτηρία του ανθρώπου. Η δε παραβολή δεν θα έπρεπε να λέγεται του ασώτου υιού αλλά του εύσπλαγχνου πατέρα.

Ο δεύτερος άσωτος

πρεσβύτερος υιός άσωτος παραβολή υποκρισία φαρισαίος

Όμως στη συνέχεια της παραβολής υπάρχει και ο πρεσβύτερος υιός. Ζητά ανταμοιβή για την εργασία του, καυχιέται για την ηθική του μεγαλοσύνη και αισθάνεται ασύγκριτα καλύτερος του αδελφού του. Δεν έχει καμιά διάθεση να συμμετάσχει στη χαρά του πατέρα για την επιστροφή του χαμένου αδελφού. Τα γεγονότα τον ξεμασκάρεψαν, τον παρουσίασαν γυμνό από κάθε αρετή. Έχουμε δύο ασώτους υιούς τελικά. Ο πρώτος ο νεώτερος, μετανοεί και επιστρέφει με δάκρυα στο σπίτι του. Ο δεύτερος, απρόσμενα, καταφαίνεται άσωτος δίχως να απομακρυνθεί από το σπίτι του. Ασωτεύει στην αυλή και τον λογισμό του, κάνει σπήλαιο ληστών την καρδιά του. Ούτε καν μπαίνει στο σπίτι του, είναι ένας στυγνός και ακέραιος Φαρισαίος που απαιτεί από τον Θεό να τιμωρεί τους αμαρτωλούς και να δικαιώνει τους ίδιους. Δάκρυσε και ο τελώνης και ο άσωτος, όμως ο Φαρισαίος και ο πρεσβύτερος υιός δεν δάκρυσαν καθόλου γιατί είχαν εγωισμό που δεν σε αφήνει να δακρύσεις.

Χρειάζεται προσοχή και προσευχή να μας φωτίσει ο Θεός να διακρίνουμε την κατάστασή μας, γιατί το τραγικό είναι να ζει κανείς εντός της Εκκλησίας και να είναι εκτός όπως ο πρεσβύτερος υιός.

Οι πατέρες και οικογενειάρχες, οι γονείς και οι δάσκαλοι να ανέχονται τα παιδιά, να τα διδάσκουν να τα ρίχνουν στο φιλότιμο, να τα διδάσκουν με το φωτεινό τους παράδειγμα, να υπομένουν, να ελπίζουν, να προσεύχονται.

Τελικά ο όσιος τελώνης και ο άγιος άσωτος αυτό κάνουν, αφού μιλούν με έργα για πραγματική μετάνοια, ενώ αντίθετα ο «δίκαιος» πρεσβύτερος υιός και ο Φαρισαίος απαιτούν αναγνώριση και σεβασμό, είναι αμετανόητοι και υποκριτές, δεν μετέχουν στη χαρά των άλλων, είναι τρομερά εγωπαθείς. Ας μιμηθούμε λοιπόν τον τελώνη και τον άσωτο στη μετάνοιά τους για να ζήσουμε τον παράδεισο από τώρα.

του π. Μωυσή Αγιορείτη


πηγή

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Χρόνια Πολλά!!!Ακούστε τα κάλαντα και από άλλες περιοχές της χώρας μας


Ευχαριστούμε πολύ για τις ευχές σας και ανταποδίδουμε!

Ευχαριστούμε θερμά τους φίλους αναγνώστες καθώς και πολλούς καλούς φίλους αλλά και κάποιους άγνωστους –σε μας- μπλόγκερς που μας στέλνουν τις ευχές τους.
Ανταποδίδω τις ευχές επαυξημένες! Να ευχηθώ υγεία για όλους –πρώτα από όλα- και φυσικά ευτυχία για όλους τους φίλους του "Περι γάμου ". Όσοι αποφασίσατε να ενωθείτε με τα δεσμά του γάμου τίποτα να μην σας κάνει να αλλάξετε γνώμη!!
Δεν θα μπορούσε κανείς να ξεχάσει την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας και να ευχηθεί επιπλέον … «καλή οικονομική υγεία για όλους» !!

Χρόνια Πολλά

Δημήτριος 2 Κ

Ναι στο εορταστικό τραπέζι, αλλά με μέτρο!



Ας δούμε τώρα 7 πολύτιμες συμβουλές που θα σας βοηθήσουν να απολαύσετε τα εορταστικά τραπέζια, χωρίς τύψεις, «ενδοιασμούς» και περιττά κιλά...
1 Προσέξτε την κατανάλωση αλκοόλ, προσδίδει πολλές θερμίδες χωρίς να προκαλεί κορεσμό. Μην αυταπατάστε ότι το λευκό κρασί είναι πιο «light» από το κόκκινο. Επίσης μη λησμονείτε ότι η μπίρα αποδίδει λιγότερες θερμίδες από την αντίστοιχη ποσότητα κρασιού!
* 1 ποτηράκι (145 ml) κρασί κόκκινο αποδίδει κατά μέσο όρο 125 θερμίδες και εμπεριέχει 15,6 γρ. αλκοόλ
* 1 ποτηράκι (145 ml) κρασί λευκό αποδίδει κατά μέσο όρο 122 θερμίδες και εμπεριέχει 15,1 γρ. αλκοόλ
Βλέπουμε δηλαδή ότι η θερμιδική διαφορά μεταξύ λευκού και κόκκινου κρασιού είναι ανύπαρκτη και θα πρέπει να σταματήσει να προτείνεται το λευκό κρασί σαν πιο «light».
2 Προτιμήστε μελομακάρονο από κουραμπιέ. Αποδίδει λιγότερες θερμίδες (110 Kcal έναντι 155 του κουραμπιέ - τεμάχιο 30 γρ.) και έχει υψηλότερη διαθρεπτική αξία, αφού εμπεριέχει ελαιόλαδο αντί για βούτυρο και μέλι αντί για ζάχαρη (η συμβουλή αυτή έχει αξία όταν δεν αρκείστε στο ένα γλύκισμα...)!


3 Πριν φύγετε για το εκάστοτε γιορτινό κάλεσμα, μην είστε τελείως νηστικοί και άρα έτοιμοι να ενδώσετε σε κάθε «ορεκτικό», που ουσιαστικά δεν εξυπηρετεί και κανέναν σκοπό αφού συνήθως από όρεξη άλλο τίποτα...
Καλές εναλλακτικές για ένα γρήγορο και θρεπτικό σνακ που θα κοντρολάρει την όρεξη και θα σας βοηθήσει να δείξετε «καλή διαγωγή» στο γιορτινό τραπέζι, είναι ένα μικρό μπολ σαλάτας ή 2 φρυγανιές με λίγο τυρί μειωμένων λιπαρών ή ακόμα και ένα όχι πολύ ώριμο φρούτο.
4 Εφόσον ετοιμάζετε εσείς γιορτινό τραπέζι, επιλέξτε εδέσματα που να εξυπηρετούν την τέρψη αλλά και να συνάδουν με έναν πιο ισορροπημένο τρόπο διατροφής. Για παράδειγμα, για αλλαντικά επιλέξτε ποικιλία με χαμηλή περιεκτικότητα σε λίπος και 30% λιγότερο αλάτι. Δεν στερούνται γεύσης και μειώνετε την κατανάλωση 2 στοιχείων (λίπος - αλάτι), στα οποία παρατηρείται υπερβολή αυτές τις ημέρες.
5 Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να εγκλωβιστείτε σε σκέψεις του τύπου «δεν θα πάω στο κάλεσμα» ή «παρακαλώ για εμένα μόνο σαλάτα». Απωθημένα και ενδογενείς πιέσεις θα σας οδηγήσουν την επομένη στο να παραδοθείτε αμαχητί στο ταψί με τα λαχταριστά μελομακάρονα ή (και) τους κουραμπιέδες. Η σύνεση στο μέτρο κατανάλωσης και η συνειδητοποίηση πως η χαρά της συνεύρεσης με την αγαπημένη μας παρέα είναι το ζητούμενο αρκούν να προφυλάξουν τον καθένα από υπερβολές με αντίκτυπο στο βάρος του.
6 Αξιοποιήστε το φούρνο σας και όχι το τηγάνι σας. Για παράδειγμα, οι ψητές πατάτες φούρνου αποτελούν ένα γευστικότατο έδεσμα που μπορεί να συνοδεύσει το οποιοδήποτε ψητό, γλιτώνοντάς σας από την κατανάλωση τεράστιας ποσότητας λίπους, που σαν «σφουγγάρι» τραβούν οι τηγανητές πατάτες...
7 Για τα άτομα εκείνα που μπορεί να είναι επιρρεπή και να ενδίδουν στις γιορτινές διατροφικές παρασπονδίες, η εφαρμογή ακραίων διατροφικών σχημάτων ή νηστείας την επόμενη ημέρα αντενδείκνυται.
Ας αναλογιστούμε ότι οι αυστηρές μονοδίαιτες και «φρουτοθεραπείες» αποσυντονίζουν εντελώς το μεταβολικό ρολόι του οργανισμού μας, αλλά και μας οδηγούν σε απώλεια κυρίως υγρών και γλυκογόνου και άρα σε μια εικονική απώλεια, αφού η μείωση του λιπώδους ιστού, που είναι το ζητούμενο, δεν επιτυγχάνεται στο βαθμό που θα θέλαμε.
Οσο λοιπόν παράδοξο και αν ακούγεται, μετά την οποιαδήποτε διατροφική ατασθαλία, η ένταξή μας σ' ένα ισορροπημένο διατροφικά διαιτολόγιο πρέπει να αποτελεί μονόδρομο, ασχέτως ενδείξεως της ζυγαριάς.

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Οι Πόντιοι

Έθιμα του γάμου

Τα έθιμα του γάμου, τόσο για την προετοιμασία του, όσο και για την τέλεσή του ποικίλουν μεταξύ των ποντίων. Τα βασικά χαρακτηριστικά του γάμου διατήρησαν τόσο οι έλληνες του Πόντου, όσο και οι έλληνες του Καυκάσου στις νέες τους πατρίδες.

Πιο διαδεδομένος είναι ο όρος «χαρά» και λιγότερο όρος «γάμος» γιατί υπογράμμιζε με ακρίβεια το χαρμόσυνο γεγονός των ανθρώπων. Στην ποντιακή διάλεκτο παραμένει και θα παραμένει σε χρήση ο όρος «χαρά» ή «χαράντας», αλλά και «στεφανώματα».

Καρς, η σελτζουκική γέφυρα και το οθωμανικό χαμάμ

Η ημερομηνία του γάμου οριζόταν με το «λογόπαρμαν» ή «λογοκόψιμον», αλλιώς και «ψαλάφεμαν». Οι γονείς και στενοί συγγενείς του γαμπρού, μαζί και ο δεξάμενος (ο νονός του γαμπρού) επισκέπτονταν το σπίτι της νύφης για να πάρουν τη συγκατάθεση των γονιών της, αλλά και να ορίσουν την ημερομηνία του γάμου. Κατάλληλη χρονική στιγμή για το γεγονός αυτό ήταν το Σαββατόβραδο. Σε ορισμένα μέρη του Καρς όπως στο Καρά-Κιλισέ από όπου προέρχονται κάποιες οικογένειες της Πολίχνης οι συγγενείς του γαμπρού πήγαιναν τρεις φορές στο σπίτι της νύφης για να δοθεί η συγκατάθεση, «ο λόγος» των γονέων της. Στην ανταλλαγή μάλιστα των δακτυλιδιών που γινόταν την πρώτη Κυριακή μετά το «λόγο» καλεσμένος ήταν και ο ιερέας του χωριού.

Η βασική διαδικασία αρχίζει το Σάββατο το βράδυ. Ακόμα και στις μέρες μας ακούγονται τα όργανα στις γειτονιές της Πολίχνης από το βράδυ της παραμονής του γάμου. Παλιότερα γινόταν δυο αντίστοιχα γλέντια στο σπίτι του γαμπρού και της νύφης. Κατά τη διάρκεια του γλεντιού έφτανε ο κουμπάρος με λίγους συγγενείς του γαμπρού. Τότε έβγαιναν οι συγγενείς της νύφης , κυρίως γυναίκες με πιατέλα στα χέρια (περιείχε συνήθως κοτόπουλο) και τσίπουρο, για να καλωσορίσουν τον κουμπάρο. Όλοι οι συγγενείς της νύφης φτάνουν στο σπίτι της. Το γλέντι συνεχίζεται ως αργά τη νύχτα με το λάλημα της ποντιακής λύρας.

Ανήμερα του γάμου οι προετοιμασίες κορυφώνονταν τόσο στο σπίτι της νύφης , όσο και στου γαμπρού. Οι ελεύθερες κοπέλες, συγγενείς και φίλες της νύφης, παλαιότερα τη στόλιζαν και τη φρόντιζαν, στις μέρες μας παραβρίσκονται κοντά της κατά την προετοιμασία της. Νυφιάτικα τραγούδια που απηύθυναν στη νύφη κατά την προετοιμασία της:

Σήμερον μαύρος ουρανός ,

σήμερον μαύρ’ ημέρα,

σήμερα θα χωρίουνταν

μάνα και θυγατέρα.

Οσήμερον το κόρασον

δύο καρδόπα έχει

τ’ έναν αφήνει σοι’ κυρού

και τ’ άλλο παιρ’ και πάγει.

Οσήμερον το κόρασον

δύο πορτόπ’ ανοίγει,

τ’ έναν ανοίγει και ν’ εμπαίν’,

τ’ άλλο σπαλεί και πάγει.

Άφσον κόρη, την μάναν σου

και ποίσον άλλεν μάναν.

Άφσον, κόρη, τον κύρη σου

και ποίσον άλλον κύρην.

Άφσον , κόρη, τα’ αδέλφα σου

Και ποίσον άλλ’ αδέλφα.

- Ντο είχες , κόρη, κι άργευες,

ντο είχες κι εργοπόρνες;

- Είχα τον κύρη μ’ τον καλόν

και χωρισίαν’ κι επαίρνα.

- ντο είχες , κόρη, κι άργευες,

ντο είχες κι εργοπόρνες;

- Είχα τα’ αδέλφα μ’ τα καλά

και χωρισίαν’ κι είχα.

Τίμα , κόρη, την πεθερά σ’ ,

να είσαι τιμημέντσα,

τίμα , κόρη, την πεθερά σ’,

να είσ’ αγαπημέντσα.

Κόρη, μάθα την αγρυπνιάν

και την κακοπειρίαν

αύριο θα πάς σοι πεθερού σ’ ,

να είσαι μαθαιμέντσα.

Τα ανύπαντρα κορίτσια έγραφαν αλλά και γράφουν το όνομά τους κάτω από το παπούτσι της νύφης και ανυπομονούν να δουν αν θα σβήσει , ένδειξη ότι θα παντρευτούν σύντομα και αυτές.

Οι συγγενείς μέσα και έξω από το σπίτι έστηναν ένα γλέντι πριν ξεκινήσει η πομπή του γάμου. Αν η νύφη και ο γαμπρός ήταν από το ίδιο μέρος τότε ξεκινούσε η συνοδεία του γαμπρού (του γαμπρού τ΄αλάι) για το σπίτι της νύφης. Η πορεία γίνεται πεζή με τη συνοδεία οργάνων και κυρίως της ποντιακής λύρας χορεύοντας το τας .

Αν η νύφη ήταν από άλλο μέρος η γαμήλια πομπή γινόταν έφιππη.

Στην είσοδο του σπιτιού έβγαιναν οι συγγενείς της νύφης και εμπόδιζαν την πρόσβαση του κουμπάρου και των συγγενών του γαμπρού μέσα στο σπίτι. Τότε γυναίκες, συγγενείς της νύφης, έβγαιναν με δίσκους στα χέρια και πρόσφεραν μεζέδες στον κουμπάρο και στο γαμπρό. Μια πιατέλα με κότα βραστή στολισμένη με κορδέλες ή κεριά συνοδευόμενη με τσίπουρο για τον κουμπάρο και μια πιατέλα με φούστορον (ομελέτα) για το γαμπρό. Πρόσφεραν το φούστορον στο γαμπρό ρωτώντας : «γάμπρε, φούστορον τρως;»

Όταν ο κουμπάρος κατόρθωνε να μπει τελικά στο σπίτι της νύφης τα συγκόρτσια της (οι φιλενάδες της ) ζητούσαν εύρετρα για να παραδώσουν το παπούτσι της που το είχαν κρύψει νωρίτερα. Κάποιος φώναζε : «κρύψτεν το παπούτσ’». Τότε άρχιζε ένας σύντομος διάλογος της νύφης. Έλεγαν στον κουμπάρο : «παπούτσ’ κι’ έχ’». «και που ναι το παπούτσ’;» «εύρικον ατό». «και που θα βρίκατο». «βρέτε το εσείς». Τότε ο κουμπάρος έβγαζκαι δώριζε ένα χρηματικό ποσό, και ο αδελφός της νύφης έβγαζε το κρυμμένο παπούτσι για να φορέσει η νύφη. Και στις μέρες το έθιμο αυτό είναι ακόμα ζωντανό. Όταν πια τελείωναν όλα τα απαιτούμενα έθιμα έβγαινε η νύφη από το πατρικό της με τη συνοδεία της παρανύφ’σας και του αδελφού της. Η παρανύφ’σα ήταν η γυναίκα που συνόδευε τη νύφη απ’ τη στιγμή που την έπαιρνε η συνοδεία του γαμπρού ως τη Δευτέρα το πρωί, που τελείωνε ο γάμος. Παρανύφ’σα ήταν συνήθως η αδελφή του πατέρα της νύφης ή η αδελφή της μητέρας της νύφης ή μεγαλύτερη από τις αδελφές τις ή ακόμα και η νονά της. Αυτή η γυναίκα θα συνόδευε τη νύφη πριν από το γάμο στην αγορά των νυφικών και των κοσμημάτων. Στην εκκλησία φρόντιζε τη νύφη : σκούπιζε τον ιδρώτα του προσώπου, τα δάκρυα της, όταν έκλαιγε και μετά στο σπίτι του γαμπρού, φρόντιζε το φαγητό και το ποτό της μες στο «νυφείον» όπου η νύφη. Το βράδυ της Κυριακής αυτή θα κοιμόταν μαζί με τη νύφη. Την προετοίμαζε για τη νυφική παστάδα και της έδινε οδηγίες για τα πρώτα καθήκοντα της στο νέο σπιτικό.

Αφού έπαιρναν από το σπίτι της τη νύφη με τους συγγενείς της «το νυφέπαρμαν» συνέχιζαν πεζή για το ναό.

«Νυφέπαρμαν» γάμου 1955 και 1966

Ο χρόνος διάρκειας της πομπής «γαμόστολος» ή «ψικ» ποίκιλε ανάλογα με την απόσταση που είχε ο ναός , αλλά και με τη διάθεση για χορό και ποτό που είχαν οι συγγενείς καθώς χόρευαν μπροστά στη νύφη και στο γαμπρό και καθυστερούσαν την πομπή. Στην πομπή οι συνοδοί του γαμπρού και της νύφης δημιουργούσαν έναν κλοιό γύρω τους το λεγόμενο «σέρεμαν» για να μην εισχωρήσει κανείς. Αποτελούσε κακό σημάδι για τη νέα ζωή του ζευγαριού η διέλευση άλλων προσώπων ανάμεσα από την πομπή τους.

Σπάνιες αλλά όχι και ανύπαρκτες είναι και στις ημέρες μας οι πομπές αυτές στην Πολίχνη, όταν μάλιστα το σπίτι βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το ναό. Στα χωριά το έθιμο αυτό είναι πιο συχνό και οι συγγενείς της νύφης παρεμβάλουν στο δρόμο εμπόδια για να τη δυσκολέψουν. Παράδειγμα το δέσιμο του σχοινιού «απλώστε το σκοινίν» σε στενά σημεία από όπου θα περνούσε η πομπή. Τονίζουν μ’ αυτό τον τρόπο πως δίνουν στο γαμπρό πολύτιμο στοιχείο της ζωής και ζητούν αντίτιμο χρηματικό ποσό για να λύσουν το εμπόδιο.

Πριν από τη στέψη σε παλαιότερες εποχές ο ιερέας απηύθυνε στο γαμπρό το ερώτημα : «αγαπάς ατέν;» (την αγαπάς) και προς τη νύφη το ίδιο ερώτημα «αγαπάς ατόν;». Με την καταφατική απάντηση των δύο προχωράει στη στέψη. Κατά τη διάρκεια της στέψης η νύφη όφειλε να καμαρώνει κάτω από το πέπλο της , τη λεγόμενη «καμάρα» ή «καμαρωτέρ». Αυτή ήταν μεταξοΰφαντη λευκή καλύπτρα μαζί με κοσμήματα και στο στολίδια. Η νύφη στεκόταν σχεδόν ακίνητη κάτω από την «καμάρα» (το πέπλο) και δεν έστρεφε το κεφάλι ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Μάλιστα μετά το γάμο γινόταν θέμα σχολιασμού «το καμάρωμα» της νύφης, αν αυτή είχε βάλει όλη την τέχνη της για να παραμείνει δίπλα στο γαμπρό με σοβαρότητα και αξιοπρέπεια.

Νιόπαντρο ζευγάρι στην Πολίχνη, 1952.

Μετά τα στεφανώματα η γαμήλια πομπή παλαιότερα πορεύονταν στο σπίτι του γαμπρού όπου η μάνα του υποδεχόταν τη νύφη της με τη φράση «έλα καλέσσα οικοκυρά…να είσαι στερεωμέντσα και προκομέντσα». Τη φιλούσε και τη δώριζε χρυσαφικά. Τότε η νύφη έσπαζε ένα πιάτο στην είσοδο του σπιτιού , έθιμο που διασώζεται και στις μέρες μας. Εκεί άρχιζε το «τσουμπούς» (το γλέντι) με όλα τα προετοιμασμένα εδέσματα, για τα οποία φρόντιζαν οι γυναίκες συγγενείς του γαμπρού. Τα όργανα , όπως η ποντιακή λύρα, το νταούλι και το κλαρίνο ηχούσαν ως το ξημέρωμα και οι προσκεκλημένοι δεν κουράζονταν να χορεύουν. Ο χορός συνοδεύονταν με τραγούδι και άφθονο ποτό. Στους καυκάσιους πόντιους (σήμερα στην περιοχή του Κιλκίς) επικρατεί το έθιμο του δωρίσματος «χάρισμαν» στους νιόπαντρους κατά τη διάρκεια του γαμήλιου γλεντιού. Όλοι οι συγγενείς και οι φίλοι ανταποκρίνονταν στο κάλεσμα που τους απηύθυνε ένας βροντόφωνος «ο τελάλης» για τη συγκέντρωση των δώρων «φέρτε , φέρτε, φέρτε, και το πισ’ πα μ’ έρτε. Εκατόν, δακόσα , χίλια πεντακόσια» «ο τάδε …. Χαρίζ’ σον γαμπρόν και ση νύφεν …….. Ο Θεός ν’ αξιών’ ατόν και σα παιδί’ ατ.». Το νιόπαντρο ζευγάρι συγκεντρώνει ένα σεβαστό ποσό για το ξεκίνημα της καινούργιας ζωής . Μετά τα μεσάνυχτα και μετά το χάρισμα τηρούσαν ένα άλλο έθιμο. Το «θήμιγμα ή θήμισμα» ήταν πιο πολύ έθιμο παρά χορός. Πρόκειται για έναν κύκλο χορού που τον αποτελούσαν εφτά μονοστέφανα ζευγάρια , ανδρόγυνα δηλαδή που έχουν έρθει σε πρώτο γάμο, και ένας επιπλέον χορευτής. Στο χορό μπαίνει και το νιόπαντρο ζευγάρι με τον κουμπάρο και την κουμπάρα την παρανφ’σα, αν υπάρχει. Στη μέση του χορού βρίσκονταν τα όργανα, συνήθως ο λυράρης, παίζοντας και τραγουδώντας, και ο παπάς με το θυμιατό του θυμιάζοντας τους νεόνυμφους και τους χορευτές. Η παρουσία του παπά σιγά σιγά εγκαταλείφθηκε εδώ στη Ελλάδα, εκεί όπου διατηρείται το έθιμο. Κατά τη διάρκεια του τραγουδιού και του χορού δίνονταν συμβουλές , υποδείξεις , ευχές αλλά και παινέματα για τη νύφη. Ο χορός ήταν ομαλός, το ομάλ. Οι χορευτές κρατιούνται από τις παλάμες στο ύψος του ώμου. Κάθε ζευγάρι κρατάει μια λαμπάδα αναμμένη .Το όνομα του χορού θήμισμα ή θήμιγμα προέρχεται από παράφραση του ρήματος φημίζω (θημίζω) αυξάνω τη φήμη κάποιου, δηλαδή του ζευγαριού και μάλιστα της νύφης. « Θημεί, θημεί τον έγγαμον ,θημεί και την εγγάμσα…» Τα εφτά μονοστέφανα ζευγάρια ,καθαρά χριστιανικός συμβολισμός, συμβολίζουν τις εφτά ημέρες της δημιουργίας, της οποίας ενσάρκωσης πρέπει να αποτελέσει το καινούργιο ζευγάρι. Ο επιπλέον χορευτής στον κύκλο, το «τεκ’», το μονόν, είναι γνώρισμα της αυξημένης ευαισθησίας στις προλήψεις ,που υπήρχε στον Πόντο και σ’όλη την Ελλάδα. Ήταν η άμυνα στη βασκανία και σε κάθε κακό από το οποίο έπρεπε να προφυλαχτεί το νιόπαντρο ζευγάρι.

Εδέσματα και γλυκά του γάμου

Κοσάρα: βραστή κότα, μεζές για τον κουμπάρο. Προσφερόταν από τη θεία της νύφης συνοδευόμενη με τσίπουρο πάνω σε δίσκο στον κουμπάρο , όταν ερχόταν να πάρει τη νύφη από το σπίτι της .

Μελοβούτυρο: κέρασμα που προσφερόταν στο γαμπρό και στον κουμπάρο στο λογόπαρμα και στο νυφέπαρμα.

Πουρμά: γλύκισμα όμοιο με το σαραγλί, αλλά λεπτότερο. Το έλεγαν και ζουλιχτόν (στριφτό). Ήταν γλυκό των γάμων , της βάπτισης , των γιορτών. Στις μέρες μας , όπως και παλαιότερα πολλές συγγενείς των νεόνυμφων ετοιμάζουν πουρμά για να προσφέρουν στη χαρά.

Τσαρέζα: κέρασμα που αποτελούνταν από στραγάλια, σταφίδες και καραμέλες και προσφέρονταν στους προσκεκλημένους του γάμου, όταν αυτοί έφταναν στο πατρικό σπίτι των μελλόνυμφων για να δωρίσουν και να ευχηθούν.

Φούστορον: η ομελέτα. Γίνεται με αυγά και πολλά άλλα υλικά από τα οποία έπαιρνε ανάλογα το όνομά της. Είχε ιδιαίτερη θέση στο διαιτολόγιο και τη ζωή των ποντίων. Στο νυφέπαρμα η θεία της νύφης ερχόταν στην εξώπορτα του σπιτιού με το φούστορον στο δίσκο για να το προσφέρει στο γαμπρό. Στην Αργυρούπολη πρόσφεραν φούστορον στη νύφη και τους συνοδούς της (γαμπρό, κουμπάρο, παρανύφ’σα). Στην Αμισό το Σαββατόβραδο του γάμου έστελναν στην εκκλησία οι σπιτικοί της νύφης ψωμί με φούστορον για να κεραστούν όσοι παρευρίσκονταν στη στέψη.

Ωτία: γλυκίσματα φτιαγμένα με ζύμη στο τηγάνι που προσφέρονται στους γάμους , στους αρραβώνες , αλλά και στις γιορτές. Προετοιμάζονται και προσφέρονται στις μέρες μας στους γάμους και στις γιορτές.

Ποτά

Ρακίν: το τσίπουρο ή ρακί. Στα πλαίσια του γάμου με ρακί γιόρταζαν το ψαλάφεμαν (πρόταση γάμου) , τα σουμάδα (οι αρραβώνες).

Κρασί και το ούζο.

Τα ποτά παλαιότερα τα πουλούσε ο επίτροπος της εκκλησίας με ορισμένο αριθμό οκάδων, δώδεκα και σπάνια δεκαπέντε οκάδες για το γάμο.

Έθιμα της βάφτισης

Η ονοματοδοσία ακολουθούσε την εξής ιεραρχία. Στο πρώτο παιδί, αν ήταν αγόρι, δινόταν το όνομα του παππού, αν ήταν κορίτσι το όνομα της γιαγιάς (καλομάνα).

Το όνομα του δεύτερου παιδιού και των υπόλοιπων παιδιών, το έδινε ο νονός ή η νονά ο «δεξάμενος ή η δεξαμέντσα» των οποίων όλη η οικογένεια τιμούσε και τιμά με αίσθημα σεβασμού. Συνήθεια που σπανίζει στην εποχή μας.

Σε περίπτωση που πιο πριν πέθαιναν νεογέννητα παιδιά της οικογένειας, τότε στα άλλα παιδιά έδιναν το όνομα Ευστάθιος, Ναζή. Το βάπτισμα γινόταν πάντοτε στην εκκλησία. Η μητέρα του παιδιού δεν πήγαινε στην εκκλησία για τη βάπτιση. Στην επιστροφή ο κουμπάρος έφερνε το παιδί στο σπίτι. Τότε η μητέρα έκανε τρεις μετάνοιες για να πάρει το παιδί από το νονό. Στις ημέρες μας παραμένει αυτή η πράξη σεβασμού. Μετά το μυστήριο ακολουθούσε τραπέζι με γλέντι στο σπίτι των γονέων. Ο νονός αναλάμβανε τα έξοδα της βάπτισης και αντάλλασσε δώρα με τους γονείς. Είχε την υποχρέωση να κάνει τα πρώτα ρούχα στο βαπτιστικό του και αργότερα ολόκληρη τη φορεσιά στην εφηβεία ή να του δωρίσει χρήματα.

Τραπέζι βάπτισης στο σπίτι της οικογένειας Παυλίδη

Στις τρεις μέρες μετά τη βάπτιση γινόταν η απόλουση του βρέφους για να καθαριστεί από το λάδι. Τότε οι παρευρισκόμενοι έριχναν χρήματα μέσα στη σκάφη. Μια βδομάδα μετά τη βάπτιση οι γονείς για να τιμήσουν τον κουμπάρο παρέθεταν τραπέζι στον ίδιο και στην οικογένειά του.

Εδέσματα της βάφτισης (Πουρμά, ωτία, φούστορον)

Ακόμα και σήμερα πολλές πόντιες νοικοκυρές ετοιμάζουν πίτα, πουρμά ή ωτία για να τα προσφέρουν κατά την επίσκεψή τους για τη γέννηση ενός παιδιού.

Ποτά

Ο επίτροπος της εκκλησίας, έδινε για τη βάπτιση από τρεις ως έξι οκάδες ρακί.

Χοροί

Οι ποντιακοί χοροί μένουν ζωντανοί μέσα στην πορεία του χρόνου, αφού διασώζονται από όλους τους πόντιους μέσα σε διάφορες πτυχές του βίου τους. Με τους χορούς τους θα γιορτάσουν τις γιορτές, τους γάμους, τα πανηγύρια και διάφορα άλλα γεγονότα της ζωής τους. Οι ποντιακοί σύλλογοι που υπάρχουν προσπαθούν να αναβιώσουν όσο πιο πιστά γίνεται κάθε χορευτικό μέρος των ποικίλων ποντιακών χορών.

Οι χοροί που χορεύονται στις μέρες μας είναι : η σέρα (πυρρίχιος) , το τικ, το ομάλ, το διπάτ, η πατούλα, η λεμόνα , το κότσαρι, η σερανίτσα, η λετσίνα , το κοτσαγκέλ, η καζάτσκα, το τας κ.α.. Οι χοροί διπάτ, τικ και ομάλ συνοδεύονται από ποντιακά δίστιχα ηρωικά, ερωτικά νοσταλγικά. Σ’ αυτούς τους χορούς επικρατεί η σοβαρότητα και η ευγένεια. Στους χορούς τρυγόνα και πατούλα κλπ επικρατεί ευθυμία και χαρά γιατί τα τραγούδια που συνοδεύουν τους χορούς αυτούς έχουν σκωπτικό περιεχόμενο. Οι πιο λεβέντικοι χοροί είναι το κότσαρι, το τρομαχτόν, η λετσίνα και κυρίως η σέρα. Η τρίχορδη λύρα είναι το κατεξοχήν μουσικό όργανο που συνοδεύει αυτούς τους χορούς.

Αντιπροσωπευτικά αναφέρονται οι παρακάτω χοροί.

Σέρα (πυρρίχιος)

Ο κατεξοχήν πολεμικός χορός των ποντίων που χορευόταν από τα πολύ παλιά χρόνια. Ονομάζεται επίσης και λάζικος , γιατί οι χορευτές φορούσαν λαζική στολή που εντυπωσίαζε. Στην αρχαία Ελλάδα και ιδιαίτερα στους Κρήτες και Δωριείς , αργότερα και σε όλη την Ελλάδα ήταν διαδεδομένος ένας πολεμικός χορός που λεγόταν πυρρίχιος (πύρρος; πύρριχος ; πυρρός = κόκκινος). Ο χορός εικόνιζε τις διάφορες φάσεις της μάχης και αναφέρεται στην «Κύρου Ανάβαση» του Ξενοφώντα. Εξέλιξη του πυρρίχιου χορού των αρχαίων αποτελεί και ο πολεμικός χορός των ποντίων, σέρα. Ο χορός πήρε την ονομασία του από τον ποταμό του Πόντου Σέρρα κοντά στην Τραπεζούντα όπου χορευόταν επιδέξια ή από το λατινικό serra -ae = αλυσίδα επειδή οι χορευτές έμοιαζαν με αλυσίδα. Έχει ως σκοπό να γυμνάσει το σώμα και να το προσαρμόσει στις κινήσεις του πολεμιστή κατά τη μάχη.

Ο P. Gruys στο έργο του « Γράμματα για την Ελλάδα», γράφει «…τούτο ακολουθείται από τον πυρρίχιο. Δύο άνδρες προχωρούν με σπαθιά, με ρυθμικά βήματα κινώντας το όπλο των, το οποίον κατευθύνουν εναντίον ο ένας του άλλου. Πηδήματα και βίαιες κινήσεις χαρακτηρίζουν αυτήν την στρατιωτικήν άσκησιν της οποίας το όνομα θυμίζει τον διάσημο βασιλιά της Ηπείρου, ο οποίος ίσως το εγέννησε ή το έκανε της μόδας λόγω της πολεμικής χροιάς του. Καθώς παρακολουθούσα αυτόν το χορό ενόμιζα ότι βρισκόμουν πίσω στην αρχαία Σπάρτη…..».

Τικ

Χορός του Πόντου, η ονομασία του σημαίνει ολόρθα (τίκια στην ποντιακή), υπονοώντας τη στάση που παίρνουν οι χορευτές κατά τη διάρκειά του. Σημειώνεται ότι η ορθή στάση των χορευτών αποδεικνύει την ελληνικότητα του συγκεκριμένου χορού γιατί σε αντίθεση με τους ανατολικούς χορούς οι ελληνικοί χορεύονται σε στάση ορθή . αυτό που κυρίως του διακρίνει, όπως άλλωστε και τους αρχαιοελληνικούς , είναι η μη κίνηση της μέσης. Υπάρχει μια πιο αργή μορφή του ο’ κοδεσποινακόν , χορός των γυναικών που έχουν κάποια ηλικία. Ο χορός αυτός χορεύεται ακατάπαυστα και στις μέρες μας στις εκδηλώσεις των ποντίων της Πολίχνης.

Κότσαρι

Ο χορός αυτός είναι ο πιο φημισμένος μετά από τον πυρρίχιο χορό και στους μη πόντιους. Στον Πόντο ο χορός κότσαρι ήταν τοπικός χορός της Αργυρούπολης , αλλά κυρίως χορευόταν από τους πόντιους των περιοχών του Καυκάσου. Το όνομά του προέρχεται από τα δυο κουτσά (κοτσά) βήματα (τα πρώτα τέσσερα μέτρα του χορού), που εκτελούνται μάλιστα με ταυτόχρονο χτύπημα της φτέρνας (κότσ’) στο έδαφος. Άλλη εκδοχή θέλει το όνομα του να προέρχεται, πάλι βέβαια από τον τρόπο που χορεύεται, αλλά από το τράνταγμα των κλειδώσεων των ποδιών – γονάτων, μεταταρσίου – φτέρνας. Για το χορό δηλαδή χρειάζονται γερά κότσια, γιατί σ΄ αυτά στηρίζεται ο χορευτής κι αυτά χρησιμοποιεί στην εκτέλεσή του.

Ο χορός κότσαρι εντάσσεται στην ομάδα εκείνη των ίσιων κουτσών χορών, που χρησιμοποιούν δηλαδή τα κουτσά βήματα και είναι γνωστοί χοροί στην Ελλάδα , τα Αιγαιοπελαγίτικα νησιά μας την Κρήτη και γενικότερα στους λαούς της Μικράς Ασίας από τα πανάρχαια χρόνια. Ξεκίνησε ως ανδρικός χορός. Ορισμένοι μελετητές τον κατατάσσουν στους δύσκολους «βουνίσιους» πολεμικούς χορούς, αργότερα όμως επικράτησε να συμμετέχουν σ’ αυτόν και γυναίκες

Το χορευτικό συγκρότημα της «Ένωσης Ποντίων Πολίχνης»

Ποντιακή φορεσιά

Φορεσιά από την Τραπεζούντα

Η τάπλα, μέρος της γυναικείας φορεσιάς, όπου καρφιτσώνονταν οι χρυσές λύρες ανάλογα με την οικονομική κατάσταση της γυναίκας


Ανδρική φορεσιά

Μέρη:

1. Βράκα: το κάτω μέρος
  1. Γιλέκο
  2. Πουκάμισο
  3. Σακάκι
  4. Ζώνη. Στην πολεμική στολή η ζώνη είχε σφαίρες. Απλή υφασμάτινη μάλλινη ή μεταξωτή. Στη μέση δενόταν και η καπνοσακούλα. Εκεί στη ζώνη περνούσαν το σπαθί.
  5. Πασλούκ: το δέσιμο της κεφαλής.

Στολίδια:

1. Το φυλαχτό: Τετράγωνη θήκη όπου έμπαινε η εικόνα του Αγίου Γεωργίου.

  1. Η ώρα: το ρολόι
  2. Το εγκόλπιο: το μενταγιόν με τον αετό (μονοκέφαλος) της Σινώπης

Γυναικεία φορεσιά

Μέρη:

1. Σαλβάρι: το κάτω εσωτερικό ένδυμα

2. Ζιπούνα: το επάνω χρυσαφί ένδυμα

3. Κοντογούνι: η ζακέτα με τα χρυσά κεντήματα

4. Σπαλέρ: τρίγωνο ένδυμα που είχε τη θέση του πουκάμισου. Λαχόρ: το τρίγωνο ύφασμα με τα κρόσσια που δενόταν στη μέση

5. Λαχόρ: Τρίγωνο ύφασμα με κρόσια που δένονταν στη μέση.

6. Φωτά: η ποδιά (ριγέ ύφασμα)

7. Τάπλα: την τοποθετούσαν στο κεφάλι και καρφίτσωναν σ’ αυτήν τις λίρες

  1. Μαντίλα

Στολίδι:

1. Καρφίτσα

2. Οι λίρες στην τάπλα



πηγή

Υπάρχει ελπίδα. Αρκεί να μην ζούμε σαν να μην γεννήθηκε ο Χριστός.

Αναστασίου, Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας

Μήνυμα ελπίδος εκπέμπει στον ταραγμένο κόσμο μας, στην ταλαιπωρημένη χώρα μας, στην ανήσυχη καρδιά μας, η Γέννηση του Χριστού. «Έσται η ρίζα του Ιεσσαί και ο ανιστάμενος άρχειν εθνών· επ’ αύτω έθνη ελπιούσιν», αιώνες πριν είχε προφητεύσει ο Ησαΐας και επαναλαμβάνει ο Απόστολος Παύλος. Παρόλο που πλήθος γεγονότων σκορπίζουν ανησυχία, αγωνία και συχνά απόγνωση, τα Χριστούγεννα, γαλήνια, εορταστικά, επιμένουν: Υπάρχει ελπίδα! Αυτή δεν βασίζεται σε μια αόριστη αισιοδοξία, σε υποσχέσεις ανθρώπινες. Αλλά σε ένα Πρόσωπο που ήλθε ήρεμα και, ταπεινά, που παραμένει ανάμεσα μας, που θα επανέλθει εν δόξη. Στον Υιό του Θεού που σαρκώθηκε. Για τον οποίο ψάλλουμε: «Ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί και άνθος εξ αυτής, Χριστέ, εκ της Παρθένου ανεβλάστησας… ήλθες σαρκωθείς εξ απειράνδρου, ο άυλος και Θεός, δόξα τη δυνάμει σου, Κύριε».

Υπάρχει ελπίδα· διότι η έλευση του Σωτήρος φανερώνει το άμεσο ενδιαφέρον, την ασύλληπτη αγάπη του παντοδύναμου Θεού, του δημιουργού του σύμπαντος, για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Υπάρχει ελπίδα· διότι Αυτός που γεννήθηκε, ήρθε για να εγκαινιάσει τη βασιλεία του Θεού βασιλεία ειρήνης και αγάπης. Η χριστιανική ελπίδα βασίζεται στο λυτρωτικό σχέδιο του Θεού για τον κόσμο, επεκτείνεται μέχρι το τέλος της Ιστορίας, στην ολοκλήρωση της εν Χριστώ σωτηρίας στα έσχατα. Αποκαλύπτει δυνάμεις και δυνατότητες απέραντες, απρόσιτες στην απλή λογική και την άμεση εμπειρία. Μπροστά στα αδιέξοδα, μέσα στις δοκιμασίες, οι χριστιανοί, γιορτή ή καθημερινή, ελπίζουμε. «Ου μόνον δε αλλά και καυχώμεθα εν ταις θλίψεσιν, ειδότες ότι η θλίψις υπομονήν κατεργάζεται, η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα». Χωρίς να αγνοούμε τη σκληρή πραγματικότητα, ζούμε με την ελπίδα που μεταπλάθει και τις πιο τραγικές συνθήκες με την υπομονή και την παράκληση των Γραφών. «Μεγάλη της επί τον Κύριον ελπίδος η δύναμις… η γάρ εις Θεόν ελπίς πάντα μεταρρυθμίζει» (αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος).

Πηγή της ελπίδος αυτής είναι όλη η σωτηριώδης οικονομία του σαρκωθέντος Υιού του Θεού, από τη Φάτνη ως το Σταύρο και την Ανάσταση. Μέσα σ’ αύτη την ολική προοπτική γιορτάζει η Εκκλησία. Μπορεί να φωτίζει σε μια συγκεκριμένη εορτή ένα ειδικό σημείο, αλλά σε άμεση συνάρτηση με το σύνολο της παρουσίας και του έργου του Θεανθρώπου. Γι’ αυτό η ελπίδα μας είναι αλύγιστη και κραταιά: για την προσωπική μας πορεία – παρά τη στέρηση, την αδικία, τους άμεσους ή έμμεσους κατατρεγμούς για την πορεία της χώρας μας – παρά την οικονομική καθίζηση, την έλλειψη ασφαλείας, την περίεργη σκληρότητα και τις αθεράπευτες ακόμη αντιθέσεις. Αλλά και για την ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής, όπου ζούμε -παρά την αδικία και τους ελιγμούς των κατά τόπους και κατά καιρούς δυνατών αλλά και για το μέλλον της ανθρωπότητας – παρά την κερδοσκοπία και αλαζονεία μεγάλων ή μικρών.

Ελπίδα στην τελική νίκη της αλήθειας και της αγάπης. Ελπίδα που δεν απογοητεύει. «Η δε ελπίς ου καταισχύνει, ότι η αγάπη του Θεού εκκέχυται εν ταις καρδίαις ημών δια Πνεύματος Αγίου του δοθέντος ημίν». Η ελπίδα μας στηρίζεται ιδιαίτερα στην ασύλληπτη από το νου αγάπη του Θεού, με την οποία το Άγιο Πνεύμα πλημμύρισε τις καρδιές μας· από την οποία κανείς και τίποτε δεν μπορεί να μας αποσπάσει. Τη χριστιανική ελπίδα συνοδεύουν άρρηκτα η χαρά και η ειρήνη. Χαρά ήρεμη και ανθεκτική, που δεν εξατμίζεται στον καύσωνα των θλίψεων. Ειρήνη που γεμίζει την καρδιά, ακόμη και όταν οι εξωτερικές αναταραχές βρίσκονται σε έξαρση.

Για να δεχθεί όμως ο άνθρωπος το μήνυμα ελπίδος που εκπέμπει προς κάθε κατεύθυνση η εορτή των Χριστουγέννων, χρειάζεται τον δέκτη της πίστεως. Και το μεγάλο πρόβλημα στο σύγχρονο κόσμο είναι ότι στις ψυχές μυριάδων ανθρώπων αυτού του είδους οι δέκτες έχουν φθαρεί ή λειτουργούν με διαλείψεις αλλοιώνοντας εικόνα, ήχο και νόημα. Ποικίλες δυνάμεις και συμφέροντα θέλησαν να μετατρέψουν αυτή την ουσιαστική ελπίδα των Χριστουγέννων σε πλαστικοποιημένες μικροχαρές και πρόσκαιρη ρομαντική φυγή.

Ο κόσμος μας γιορτάζει δυστυχώς εξωτερικά τα Χριστούγεννα. Στην πράξη, σε κέντρα όπου λαμβάνονται κρίσιμες αποφάσεις αλλά και στην προσωπική μας ζωή, ζούμε… σαν να μην γεννήθηκε ο Χριστός. Πάρα πολλοί δέχονται απλώς συμβατικά ότι γεννήθηκε κάποιο σπουδαίο πρόσωπο της ανθρώπινης ιστορίας, αλλά όχι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος, ο Λυτρωτής του κόσμου, όπως η Εκκλησία Τον λατρεύει και Τον κηρύττει. Ίσως πολλοί να μην διατυπώνουν θεωρητικές αντιρρήσεις, άλλ’ όμως στην πράξη ζουν σαν να μην γεννήθηκε ο Χριστός. Σ’ αύτη την κατηγορία ανήκουν κατεξοχήν όλοι εκείνοι που, για τα δικά τους συμφέροντα, καταπατούν ασύστολα το δίκαιο των ανυπεράσπιστων και αιματοκυλούν λαούς, ή όσοι, για τον ατομικό τους πλουτισμό, ωθούν τους νέους στα ναρκωτικά και στα πολύμορφα πάθη, και άτομα ή σύνολα στη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Αλλά και πολλοί από μας, αδελφοί μου, που καλοπροαίρετα επιθυμούμε να ονομαζόμαστε χριστιανοί, αρκετές φορές συμπεριφερόμαστε σαν να μην γεννήθηκε ο Χριστός, ο Σωτήρας μας. Όταν, για παράδειγμα, χάνουμε τον πνευματικό προσανατολισμό μας και αφήνουμε την πίστη μας να κάμπτεται· όταν γινόμαστε έρμαια του εγωισμού και της υποκρισίας· όταν γίνονται οδηγοί στη ζωή μας άλλες διδασκαλίες και αρχές, και όχι ο δικός Του σαφής και κρυστάλλινος λόγος.

Και όμως, ο, Υιός και Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος, εξακολουθεί να διακηρύσσει η Εκκλησία τούτη τη μέρα ιδιαίτερα. Γεννήθηκε αντικειμενικά στην ανθρώπινη ιστορία. Καιρός να Τον ικετεύσουμε να γεννηθεί και στη δική μας καρδιά. Να Τον ακολουθήσουμε με εμπιστοσύνη. Να Του ζητήσουμε το δώρο της πίστεως. Φωνάζοντας με πόθο: «Πιστεύω, Κύριε· βοήθει μου τη απιστία». Αν αυτό γίνει, όλα τα άλλα ακολουθούν. Ακόμη και την τρεμάμενη πίστη και την καλή διάθεση τις δέχεται ο Θεός και μας πιστώνει σε πολλαπλάσια αξία. Η εορτή των Χριστουγέννων παρακινεί σε ανανέωση της πίστεως, χωρίς θόρυβο και ηχηρές προτροπές, με γαλήνη στοχαστική.

Για να γνωρίσουμε όμως αληθινά και να πιστέψουμε στον «σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα», είναι απαραίτητη η χάρη του Αγίου Πνεύματος. Μόνο με την παρουσία και τη δύ­ναμή Του σταθεροποιείται η πίστη και ενεργοποιείται στην καθημερινή μας ζωή η ελπίδα.

Η γέννηση του Χριστού μένει στους αιώνες μοναδικό γεγονός ελπίδος. Όχι μόνο για μερικούς προνομιούχους, αλλά για ολόκληρη την οικουμένη, για όλους τους λαούς. «Τω ονόματι αυτού εθνη ελπιούσι». «Και ενευλογηθήσονται εν αυτώ πάσαι αι φυλαί της γης, πάντα τα έθνη μακαριούσιν αυτόν… Και πληρωθήσεται της δόξης αυτού πάσα η γη».

Αδελφοί μου, το ψέμα, η σκληρότητα και η αδικία του κόσμου, σαν κύματα ωκεανού, συχνά ζητούν να μας παρασύρουν στην άβυσσο της απελπισίας. Ο τύπος ζωής και σχέσεων ανθρώπων και λαών, που διαμορφώνεται μέσα στις νέες συνθήκες και περιπέτειες της παγκοσμιοποιήσεως, γεμίζει τις καρδιές με ανησυχία και με το φόβο του αγνώστου. Σ’ αυτό το νέο σκηνικό, η γέννηση του Χριστού γαληνεύει όλες τις τρικυμίες και ρίχνει ένα δυνατό φως στη ζωή μας. Προσφέρει προοπτική ελπίδος στο ταξίδι μας, νοηματοδοτεί τη ζωή, ακόμη και το θάνατο.

Μέσα λοιπόν στο χριστουγεννιάτικο φως, θέλω να ευχηθώ σε όλους σας κάτι μεγάλο, χρησιμοποιώντας τον βιβλικό στίχο που συνοδεύει τη φράση «επ’ αυτώ έθνη ελπιούσι»: «Ο δε Θεός της ελπίδος πληρώσαι υμάς πάσης χαράς και ειρήνης εν τω πιστεύειν, εις το περισσεύειν υμάς εν τη ελπίδι, εν δυνάμει Πνεύματος Αγίου». Ολόψυχα σας εύχομαι πληρότητα χαράς και ειρήνης, περίσσευμα ελπίδος, αστείρευτη δύναμη αντιστάσεως και δημιουργίας «εν δυνάμει Πνεύματος Αγίου». Αυτά ας γεμίζουν την ψυχή μας, σε όποιες συνθήκες κι αν ζούμε, και στην περίοδο των εορτών και στο χρόνο που έρχεται.

(«Θεός εφανερώθη εν σαρκί…». Εκδ. Μαΐστρος)