Όταν δεν τον/την θέλουν οι γονείς σου

Είτε γιατί δεν είναι αρκετά εμφανίσιμος/-η, είτε γιατί δεν έχει καλή δουλειά, δεν διαθέτει οικονομική άνεση, δεν προέρχεται από οικογένεια «γαλαζοαίματων» ή -όσο ακραίο και να ακούγεται- δεν είναι «παπούτσι απ’τον τόπο σου», οι λόγοι για τους οποίους πολλοί γονείς δεν συμφωνούν με την επιλογή συντρόφου του παιδιού τους μπορεί να είναι αμέτρητοι, λογικοί ή και εντελώς παράλογοι.
Πριν βιαστείς να αναλάβεις τον ρόλο του διπλωμάτη -ή ακόμα χειρότερα του επαναστάτη χωρίς αιτία- είναι μερικά πράγματα που θα πρέπει να «βάλεις κάτω» και να υπολογίσεις, τόσο από την δική σου όσο και από την δική τους πλευρά, τα οποία θα σε βοηθήσουν να ξεκαθαρίσεις το τοπίο και να πάρεις την γενναία απόφαση –να χωρίσεις ή να τους πείσεις.

Τα δικά σου κίνητρα
Ο ειδικός στην εφηβική ψυχολογία, σύμβουλος Mike Hardcastle, προτείνει κάποιες ερωτήσεις τις οποίες θα πρέπει κανείς να θέσει στον εαυτό του, πριν φτάσει να έρθει σε ρήξη με τους γονείς του για τον/την σύντροφό του:

Γιατί βγαίνεις (ή έχεις σχέση) με αυτό το άτομο; Γίνε εντελώς ειλικρινής με τον εαυτό σου και σκέψου αν ο λόγος είναι ότι είσαι τρελά ερωτευμένος/-η ή ότι σε ιντριγκάρει που πας κόντρα και νευριάζεις τους γονείς σου. Αν κλίνεις πως την απάντηση Β, είναι μάλλον ανώριμο να χρησιμοποιείς έναν τρίτο για να εκνευρίσεις τους γονείς σου, καθώς έτσι δεν λύνεις το πρόβλημα σε καμία από τις δύο σχέσεις. Ακόμα χειρότερα, η στάση σου αυτή κάνει επιτακτική την ανάγκη να «λύσεις» θέματα που έχεις με τους γονείς σου μια για πάντα, προκειμένου να καταφέρεις κάποια στιγμή να είσαι με έναν/μία σύντροφο που θα σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο/-η.

Μήπως είναι άλλοι οι λόγοι για τους οποίους έχεις επιλέξει αυτό το άτομο; Μήπως, δηλαδή, πρόκειται για ένα άτομο δημοφιλές που θα σε βοηθήσει να αποκτήσεις κάποιο «γόητρο» ή να εξελιχθείς επαγγελματικά, χωρίς στην πραγματικότητα να σου δημιουργεί τρυφερά αισθήματα; Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, και οι γονείς σου το έχουν αντιληφθεί έχουν έναν ακόμα λόγο να μην συμφωνούν με την σχέση αυτή, καθώς διακρίνουν ότι το άτομο αυτό δεν μπορεί να σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο/-η.

Εδώ, βέβαια, υπεισέρχεται το ερώτημα μέχρι πού (ή μέχρι πότε) έχουν λόγο οι γονείς;

Τα δικά τους κίνητρα
Όταν οι γονείς αντιδρούν στην επιλογή του/της συντρόφου μας, η πρώτη σκέψη που κάνουμε είναι ότι δεν μας καταλαβαίνουν, ότι δεν έχουν νιώσει ποτέ όπως νιώθουμε εμείς τώρα και ότι, τελικά, εμείς θα παλέψουμε για την αγάπη μας όσο επίπονο κι αν είναι αυτό. Μετά, όμως θα πρέπει να έρθουν οι δεύτερες σκέψεις:

Μήπως οι γονείς αντιδρούν γιατί βλέπουν κάτι που εμείς χάνουμε; Όλοι οι γονείς θέλουν πάνω από όλα να βλέπουν τα παιδιά τους ευτυχισμένα. Αν παρατηρούν ότι η σχέση μας μάς δημιουργεί προβλήματα, ότι μας στεναχωρεί ή ακόμα ότι το άτομο με το οποίο εμπλεκόμαστε μας κακομεταχειρίζεται ή ότι μας επηρεάζει να βλάπτουμε τον εαυτό μας (π.χ. να κάνουμε χρήση ναρκωτικών) είναι λογικό να ανησυχούν. Ακόμα περισσότερο όταν δεν τους δίνουμε το περιθώριο να συζητήσουν μαζί μας για την σχέση αυτή. Μία τέτοια στάση είναι αποδεκτή όσα χρόνια κι αν περάσουν, σε όποια ηλικία κι αν βρισκόμαστε, απλά και μόνο επειδή πρόκειται για δύο ανθρώπους που μας νοιάζονται περισσότερο ίσως από κάθε άλλον.

Από την άλλη, είναι κάποια θέματα στα οποία οι γονείς έχουν άδικο και είναι η υπεροψία που δεν τους αφήνει να το αναγνωρίσουν. Αν, για παράδειγμα, δεν θέλουν τον/την σύντροφό μας επειδή έχει γεννηθεί σε άλλη χώρα, έχει διαφορετικό θρήσκευμα, χρώμα δέρματος ή επειδή είναι του ίδιου φύλου με εμάς, τότε οφείλουμε να τους αποδείξουμε πόσο λάθος κάνουν. Ο λόγος για τον οποίον αντιδρούν στα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι ότι ανησυχούν, όχι τόσο για εμάς, όσο για το πώς ο υπόλοιπος κόσμος θα αντιδράσει στην σχέση μας. Όπως σχετικά αναφέρει και ο Mike Hardcastle, «ο κόσμος μπορεί να γίνει σκληρός και οι γονείς πιθανότατα ανησυχούν για τις μάχες που θα χρειαστεί να δώσουμε, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο αυτόν». Η στάση τους είναι, φυσικά, λάθος, αλλά προέρχεται από την αγάπη τους για εμάς και την επιθυμία τους να μας δουν ευτυχισμένους.

Ένας ακόμα λόγος που μπορεί οι γονείς να μην συμφωνούν με την σχέση μας ίσως είναι οι κλασσικές αντιλήψεις περί γάμου και οικογένειας. Αν, για παράδειγμα, έχουν αντιληφθεί ότι σκεφτόμαστε να μην παντρευτούμε και να μην αποκτήσουμε παιδιά, είναι πιθανό αυτό να το αποδίδουν στην σχέση μας («αυτός δεν θέλει γάμο και έχει επηρεάσει και εσένα»Αν πράγματι η απόφαση να κάνουμε ή να μην κάνουμε κάποια πράγματα είναι δική μας, οφείλουμε να την υποστηρίξουμε –είτε μας κατανοούν είτε όχι.
Η συμβουλή μας είναι όμως πέρα από τον αγώνα για τις προσωπικές μας απόψεις να μάθουμε να ακούμε τους «γέρους» η σοφία τους δεν είναι μόνο γιατί είναι από άλλη εποχή, αλλά κυρίως γιατί η εμπειρία τους παραμένει είτε θέλουμε είτε όχι πολύτιμο μαργαριτάρι…

Τι λένε οι ειδικοί;
Σύμφωνα με την ψυχολόγο του σε σχετικά ζητήματα στα οποία έχει κατά καιρούς απαντήσει στην στήλη «Έρωτας, Σεξ και Σχέσεις – Ο ειδικός σας απαντά», «Κάθε άνθρωπος δίνει τη δική του μάχη ενάντια σε κάποιο αυταρχικό κατεστημένο του καιρού του, για να ζήσει με τους δικούς του όρους». Αυτό δεν σημαίνει, φυσικά, ότι πρέπει να τσακωθείτε με τους γονείς σας και να προκαλέσετε ακόμα μεγαλύτερη ρήξη στην σχέση σας, αλλά ότι ο μόνος τρόπος να ξεπεραστεί οριστικά το πρόβλημα είναι με την συνεχή τριβή με αυτό. Τα πάντα, λοιπόν, ξεκινούν με την συζήτηση: Μιλήστε μαζί τους ήρεμα και αφήστε τους να αναπτύξουν τις ανησυχίες τους. Δώστε τους την ευκαιρία να στηρίξουν την θέση τους και πιθανώς να ανακαλύψετε ότι δεν έχουν και τόσο άδικο. Έπειτα, ανοίξτε την καρδιά σας και εξηγήστε τους τι είναι αυτό που εκείνοι δεν βλέπουν στην σχέση σας, τι είναι αυτό που σας κρατά με αυτόν τον άνθρωπο.

Αν είστε τόσο σίγουροι για την σχέση σας που ό,τι κι αν υποστηρίζουν οι γονείς σας, βαθιά μέσα σας ξέρετε ότι κάνουν λάθος, «με το πέρασμα του χρόνου και την εξοικείωση με την ιδέα θα αρχίσουν και εκείνοι να χαλαρώνουν», όπως λέει και η ψυχολόγος μας. Φροντίστε, λοιπόν, μαζί με τον/την σύντροφό σας, να τους αποδείξετε ότι η αγάπη σας είναι πιο δυνατή από τις ανησυχίες τους και τα λόγια του κόσμου και -πάνω από όλα- αποδείξτε τους ότι με την σχέση αυτή είστε πραγματικά ευτυχισμένοι.

Έλενα Μπούλια

Για το γάμο…

Ο άνδρας και η γυναίκα πλάστηκαν για να φανερωθεί ο βαθύτερος χαρακτήρας της ανθρώπινης φύσης. Ο άνθρωπος κλήθηκε να αποκαλύψει και να πραγματοποιήσει τον εαυτό του στον άλλον και την κοινωνία,να αλληλοπεριχωρηθεί και να αλληλοσυμπληρωθει στην πραγματικότητα του εμείς……

Ο γάμος χαρακτηρίστηκε σαν το κατεξοχήν μυστήριο της αγάπης…..Αν ειναι έτσι ,τότε δε μπορεί παρά να έχει μαρτυρικό και σταυρώσιμο χαρακτήρα.Γιατί η αυθεντική αγάπη είναι ισχυρή σαν το θάνατο και ικανή ως το θανατο…….

Ετσι ,το μυστήριο του γάμου μας δίνει τη δυνατότητα να εφράσουμε την αλήθεια της ελευθερίας στην αλήθεια της αγάπης….

Στο συγκεκριμένο πρόσωπο του άνδρα ή της γυναίκας μου συναντώ τον πραγματικό πλησίον μου….

Ο γάμος είναι το κλειδί που ανοίγει την πόρτα προς την αγιότητα….μας βοηθά με τη χάρη του θεού να ανακαλύπτουμε,κάτω απ’ την επιφάνεια των πραγμάτων,που τόσο μας βαραίνουν , το ανθρώπινο πρόσωπο…

Στην εποχή μας όπου η αγαπη είναι ”παράνομη”, ας κατανοήσουμε πως η αγάπη είναι ο πνευματικός νόμος του είναι ,του ευ είναι και του αεί είναι….το άνοιγμα του κόσμου στο Θεό…

.

Οἱ συμβολισμοί στό Μυστήριο τοῦ Γάμου

Οἱ συμβολισμοί στό Μυστήριο τοῦ Γάμου

Ὁ Γάμος εἶναι προεικόνιση τοῦ γαμήλιου γεῦματος στή Βασιλεία τῶν Ουρανῶν (βλ. Παραβολή τῶν Βασιλικῶν Γάμων, Ματθ. ΚΒ᾽ στῖχ.1-15). Οἱ ἑνούμενοι στόν γάμο νεόνυμφοι συνάπτονται ὥς νέα μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, δηλ. τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ τελετή τοῦ ἀρραβώνα, πού ἀρχικά ἐτελείτο χωριστά ἀπό τόν Γάμο, τελεῖται στόν πρόναο. Στή συνέχεια τό ζεῦγος ὁδηγεῖται στόν κυρίως ναό. Ἔτσι εἰσάγεται ὁ γάμος στήν Εκκλησία καί στόν μέλλοντα κόσμο τοῦ Θεοῦ, στήν Βασιλεία Του.

Παρακάτω παραθέτουμε μερικούς συμβολισμούς στό Μυστήριο τοῦ Γάμου.

Ἡ νύμφη φορᾶ λευκό νυφικό ἔνδυμα σέ ἔνδειξη ἁγνότητας.

Οἱ μελλόνυμφοι στέκονται ὄρθιοι ὁ ἕνας δίπλα στόν ἄλλο. Αὐτό συμβολίζει τήν ἰσοτιμία τῶν δύο φύλλων. Δέν εἶναι κανένας κατώτερος τοῦ ἄλλου, ἀλλά ἀμφότεροι ἰσάξιοι καί ἰσότιμοι. Εἶναι καί οἱ δύο «σύζυγοι» δηλ. κάτω ἀπό τόν ἴδιο ἐκούσιο ζυγό.

Τό τραπέζι στό μέσον τοῦ Ναοῦ ἐπέχει θέση Ἁγίας Τράπεζας. Πάνω σ' αὐτό τοποθετοῦνται τό Εὐαγγέλιο, τά δακτυλίδια καί τά στέφανα.

Μπροστά στό ζευγάρι τοποθετεῖται τό Ἱερό Εὐαγγέλιο, δηλ. εἶναι παρών ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Στό τέλος τοῦ μυστηρίου τά στέφανα παραδίδονται ἀπό τόν ἱερέα στό Θεό γιά νά τά διαφυλάξη ἀμόλυντα στούς αἰώνας (δηλ. στή Βασιλεία Του).

Ὁ παράνυμφος (κουμπάρος), ἀποτελεῖ τόν ἐπίσημο μάρτυρα τοῦ μυστηρίου. Εἶναι ἀμέσως μετά τό ζεῦγος, τό κατ' ἐξοχήν τιμώμενο πρόσωπο καί μνημονεύεται ἐπανειλημμένα στήν ἀκολουθία. Ἀνταλλάσσει τούς δακτυλίους, στέφει τούς νεονύμφους καί χορεύει μαζί τους τόν κυκλικό χορό μέ τόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία πανηγυρίζει τήν ἕνωση τοῦ νέου ζεύγους. Ἡ συμμετοχή του στό μυστήριο τόν συνδέει μ' αὐτούς μέ πνευματική συγγένεια.

Ἐνῶ στήν ἀρχαιότητα τό δακτυλίδι εἶχε συμβολισμό ἐξουσίας ἤ εὐγενοῦς καταγωγής, στόν Χριστιανικό γάμο συμβολίζει τήν προσφορά τοῦ ἑνός συζύγου πρός τόν ἄλλον, ἐνῶ ἡ ἀνταλλαγή τῶν δακτυλιδιῶν ἀπό τόν παράνυφο (κουμπάρο), συμβολίζει τήν ἀλληλοσυμπλήρωση τῶν συζύγων καί εἶναι ὑπόσχεση ὅτι θά σεβασθούν ὁ ἕνας τόν ἄλλον.

Τό στεφάνωμα ὑποδηλώνει τήν βασιλικότητα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους μέσα στήν ὑπόλοιπη κτίση (πρβλ. «ὁ ἐν ἀρχῇ πλᾶσας τόν ἄνθρωπον καί θέμενος αὐτόν ὡς βασιλέα τῆς κτίσεως...». Οἱ νεόνυμφοι στεφανώνονται ἀπό τήν Ἐκκλησία γιά τόν ἀγῶνα τους νά εἰσέλθουν μέ ἐπιτυχία στη κοινωνία τοῦ γάμου. Τά στέφανά τους εἶναι ἔπαθλα, μέ τά ὁποῖα ἡ Ἐκκλησία ἐπιβραβεύει τήν ἀρετή καί τήν ἁγνότητά τους.

Ὁ ἱερέας παίρνει τά χέρια τῶν νεονύμφων καί τά συμπλέκει. Ὅπως ὁ Θεός ἔπλασε τήν Εὔα καί τήν ἔφερε στόν Ἀδάμ, ἔτσι καί ὁ ἱερέας, παίρνει ἀπό τό χέρι τήν γυναίκα καί τήν συνάπτει μέ τόν ἄνδρα. Ἡ σύναψη αὐτή συμβολίζει τήν αἰώνια ἕνωση τῶν νεονύμφων, οἱ ὁποῖοι μέ τόν τρόπο αὐτό ὑπόσχονται ὅτι θά εἶναι πάντα ἑνωμένοι, κρατῶντας ὁ ἕνας τό χέρι τοῦ ἄλλου καίι προσφέροντας ὁ καθένας τήν βοήθειά του στόν ἄλλο. Δέν ἐπιτρέπεται νά λύσουν μόνοι τους τά χέρια, ἀλλά περιμένουν νά τό πράξη αὐτό ὁ ἱερέας διά τοῦ Εὐαγγελίου. Ὁ Χριστός πού διά τοῦ ἱερέως ἕνωσε τά χέρια τοῦ ζεύγους, πάλι ὁ ἴδιος θά τά χωρίση, ἔχοντας ὅμως συνδέση τούς νεονύμφους μέ ἱερούς καί ἀδιάσπαστους δεσμούς.

Οἱ νεόνυμφοι πίνουν ἀπό τό «κοινόν ποτήριον», τό ὁποῖον συμβολίζει τό κοινό ποτήρι τῆς ζωῆς, πού θά τό πιοῦν μαζί, σάν ὑπόσχεση συμμετοχής στά εὐχάριστα καί στά δυσάρεστα τῆς ζωῆς. Ὁ παράνυμφος ὡς μάρτυρας στό μυστήριο, πίνει καί αὐτός ἀπό τό ἴδιο ποτήριο, μετέχοντας καί αὐτός στή χαρά τῶν νεονύμφων. Τά παλαιότερα χρόνια οἱ νεόνυμφοι μετελάμβαναν τῶν ἀχράντων μυστηρίων, ὁπότε δέν χρησιμοποιοῦσαν τό κοινό, ἀλλά τό Ἅγιο Ποτήριο (Δισκοπότηρο).

Κατόπιν ὁ ἱερέας παραλαμβάνει τό ζεῦγος τῶν νεονύμφων καί τόν παράνυμφο καί τούς σύρει σέ κυκλικό χορό τρεῖς φορές γύρω ἀπό τήν Τράπεζα, ψάλλοντας μαζί μέ τούς ψάλτες τρία ἄσματα, ἕνα σέ κάθε στροφή: «Ἠσαΐα χόρευε, ἡ Παρθένος ἔσχεν ἐν γαστρί καί ἔτεκεν υἱόν τόν Ἐμμανουήλ, Θεόν τὲ καί ἄνθρωπον ...Ἅγιοι μάρτυρες, οἱ καλῶς ἀθλήσαντες καί στεφανωθέντες, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν, ἐλεηθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν ... Δόξα σοὶ Χριστέ ὁ Θεός, Ἀποστόλων καύχημα, μαρτύρων ἀγαλίαμα, ὧν τό κήρυγμα, Τριάς ἡ ὁμοούσιος». Ὁ κύκλος αὐτός ἐκφράζει τήν αἰωνιότητα, τό αἰώνιο δηλ. ταξείδι τῶν Χριστιανῶν συζύγων πού τώρα ἀρχίζει, τά πρῶτα βήματα τῶν νέων συζύγων στήν κοινή ζωή. Ἡ ἐκκλησία μέ τόν χορό αὐτό, ἐκφράζει μέ πανηγυρικό τρόπο τήν χαράν της, γιά τήν «ἐν Χριστῷ ἕνωση » τῶν δύο μελῶν της καί εὔχεται στό νέο ζευγάρι νά κερδίση καί τήν αἰωνιότητα.

Τήν στιγμή πού οἱ νεόνυμφοι, ὁ παράνυφος καί ὁ ἱερέας περιφέρονται θριαμβευτικά γύρω ἀπό τήν Τράπεζα σέ ἔνδειξη μεγάλης χαράς, οἱ παρευρισκόμενοι πιστοί ρένουν τό ζευγάρι μέ ρύζι καί ροδοπέταλα, γιά νά ριζώση ἡ εὐτυχία στήν ἔγγαμη ζωή τους καί νά ἀνθῆ ἡ εὐδαιμονία στό πέρασμά τους.

Στό τέλος τοῦ «Μυστηρίου» γίνεται ἡ ἄρση καί ἀνάληψη τῶν στεφάνων ἀπό τίς κεφαλές τῶν νεονύμφων μέ τήν εὐχή τοῦ ἱερέα πρός τόν Θεό: «Ἀνάλαβε τούς στεφάνους αὐτῶν ἐν τῇ βασιλείᾳ σου, ἀσπίλους καί ἀμώμους καί ἀνεπιβου-λεύτους διατηρῶν αὐτούς εἰς τούς αἰώνας».

῾Η Ἁγία μας Ἐκκλησία εὐλογῶντας τό μυστήριο τοῦ Γάμου, εὔχεται στούς νεονύμφους μακροζωΐα, εὐτεκνία, προκοπή βίου καί πίστεως, αὐτάρκεια ὑλικῶν ἀγαθῶν, ὥστε νά περισσεύουν καί σέ κάθε ἔργο ἀγαθό (δηλ. νά κάνουν καί ἐλεημοσύνες). Oἱ δύο σύζυγοι ἀλληλοβοηθούμενοι καί ἀλληλοσυμπληρούμενοι, αὐτάρκεις σέ ὑλικά καί πνευματικά ἀγαθά, καλοῦνται νά πορευθοῦν μαζί σ' αὐτή τήν ζωή καί στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί νά γίνουν ὄργανα στά χέρια τοῦ Θεοῦ (μέ τήν τεκνογονία), γιά τήν συνέχιση τῆς δημιουργίας καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο. Αὐτή εἶναι ἡ ὑπέροχη προοπτική τοῦ «μυστηρίου του Γάμου».

Χρῆστος Σπ. Χριστοδούλου

Διασκευή ὁμώνυμου ἄρθρου

τοῦ Θεολόγου Σωτηρίου Ν. Κόλλια

ἀπό τό Περιοδικό "ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ"

Αν είχα την ευκαιρία να μεγαλώσω το παιδί μου από την αρχή

1. θα φρόντιζα να χτίσω πρώτα την αυτοεκτίμησή του και μετά θα φρόντιζα για το σπίτι.

2. θα χρησιμοποιούσα τα δάχτυλά μου για να ζωγραφίζω κι όχι για να μαλώνω.

3. θα το διόρθωνα λιγότερο και θα συνδεόμουν μαζί του περισσότερο.

4. θα έπαιρνα τα μάτια μου από το ρολό και θα κοίταζα περισσότερο το ίδιο το παιδί μου.

5. θα φρόντιζα να λέω «εγώ ξέρω» λιγότερο και να νοιάζομαι περισσότερο.

6. θα έκανα μαζί του πιο πολλές βόλτες και θα πετούσα περισσότερους χαρταετούς.

7. θα σταματούσα να προσποιούμαι τη σοβαρή και θα έπαιρνα πιο σοβαρά το παιχνίδι.

8. θα έτρεχα σε περισσότερους αγρούς και θα κοίταζα πιο πολύ τα αστέρια τη νύχτα.

9. θ΄ αγκάλιαζα περισσότερο και θα αποτραβιόμουν λιγότερο.

10. θα μπορούσα να δω την ομορφιά της βελανιδιάς με αφορμή ένα μικρό βελανίδι.

11. θα ήμουν λιγότερο άκαμπτη και περισσότερο υποστηρικτική.

12. θα του μάθαινα λιγότερα για την αγάπη της δύναμης και περισσότερα για τη δύναμη της αγάπης!!

πηγή

Αδικούμε τα παιδιά

Ο άγιος και το παιδί-Αγ. Στυλιανός

(Αρχιμ.Δ.Γ.Αεράκης, «Κλήματα της αμπέλου»-αποσπάσματα)

Ημέρα των παιδιών σήμερα, εορτή του αγίου Στυλιανού. Θεωρείται προστάτης των παιδιών ο άγιος Στυλιανός. Μοναχός και ερημίτης ήταν ο άγιος. Δικά του σαρκικά παιδιά δεν απέκτησε. Και όμως αγαπούσε τα παιδιά. Ο άγιος, κάθε άγιος, είναι γεμάτος αγάπη για τον κόσμο. Δεν είναι απόκοσμοι οι άγιοι, έστω και αν ζουν στην έρημο. Είναι φιλόκοσμοι, όχι διότι αγαπούν το πνεύμα του κόσμου, αλλά διότι αγαπούν τους ανθρώπους του κόσμου. Και από όλους τους ανθρώπους του κόσμου ο άγιος αγαπά εκείνον που του μοιάζει περισσότερο: το παιδί. Το μικρό παιδί είναι ένα άγιος, και ο άγιος είναι ένα μικρό παιδί.

Το παιδί με τα αθώα μάτια του και την άδολη καρδιά του, είναι προσωποποίηση της αγιότητας. Άλλωστε το εισιτήριο για τη βασιλεία των ουρανών είναι σφραγισμένο με τη σφραγίδα της παιδικότητας. Το είπε σαφώς ο Κύριος: «Αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών» (Ματθ. 18,3).

Παιδί στην αγνή του ψυχή ο άγιος Στυλιανός· αγάπησε τα παιδιά. Και άνοιξε τα φτερά της αγάπης του και σκέπασε τα παιδιά, τα νεογέννητα βρέφη της εποχής του, που κάποια επιδημία τα θέριζε και τα έστελνε πρόωρα στον τάφο. Από τότε θεωρείται προστάτης των παιδιών.

Τα δικαιώματα των παιδιών, προτού να τα διακηρύξει επίσημα ο Ο.Η.Ε., τα διακήρυξε και τα υπεράσπισε ο Χριστιανισμός. Το παιδί είναι το πιο ιερό πρόσωπο μέσα στον κόσμο. Ο Θεός «παιδίον γέγονεν», έγινε παιδί, για να τιμήσει το παιδί, να ευλογήσει το παιδί, να διεκδικήσει τα δικαιώματα του παιδιού και να διασώσει την ακεραιότητα του παιδιού. Η αγάπη του Θεού για το παιδί έχει θέσει φρουρούς να φυ­λάνε τα παιδιά. Είναι οι άγγελοι. Κάθε παιδί έχει το φύλακα άγγελό του. Και μάλιστα οι φύλακες άγγελοι των παιδιών είναι από τους αγγέλους, που έχουν παρρησία προς το Θεό· απ’ εκείνους, που είναι κοντύτερα στο Θεό και μπορούν να μιλήσουν ευκολότερα στο Θεό για τα παιδιά και να ζητήσουν την τιμωρία εκείνων, που σκανδαλίζουν και βλάπτουν τα παιδιά. Φρουροί όμως των παιδιών δεν είναι μόνο οι άγγελοι· είναι και ορισμένοι άγιοι. Ένας απ’ αυτούς είναι και ο άγιος Στυλιανός από την Παφλαγονία.

Λύπη και Αλύπιος

Εορτάζει σήμερα ο άγιος Στυλιανός. Αλλά μαζί εορτάζουν και άλλοι άγιοι. Αναφέρω τρεις: Τον Αλύπιο, τον Ακάκιο και τον Νίκωνα τον «Μετανοείτε». Θα ρωτήσετε:

-Γιατί τους αναφέρουμε αυτούς τους τρεις Αγίους; Εμείς τιμάμε σήμερα τον άγιο Στυλιανό…

Σας τους αναφέρω όχι μόνο διότι οι άγιοι της ίδιας ημέρας συγχορεύουν και συναγάλλονται στον ουρανό, ούτε μόνο διότι πρέπει και μερικοί άγιοι να φύγουν από την άγνοια και να τους γνωρίσουμε, αλλά και διότι και οι τρεις άγιοι που αναφέραμε, μαζί με τον άγιο Στυλιανό, έχουν σχέση με το παιδί.

1.Τόπαιδί, κάθε παιδί, είναι χαρά για τους γονείς. Αλλά για τη μητέρα η χαρά έρχεται ύστερα από τη λύπη – ύστερα από πόνο μεγάλο. Οι πόνοι του τοκετού είναι από τους πιο δυνατούς πόνους· είναι «ωδίνες θανάτου». Περνάει οπό το θάνατο στη ζωή. Η σταύρωση της μητέρας φέρνει την ανάσταση του παιδιού. Γι’ αυτή τη λύπη και τον πόνο της μητέρας πριν από τον τοκετό, μίλησε ο ίδιος ο Χριστός.

Το όνομα Αλύπιος θυμίζει την αφαίρεση της λύπης. Υπάρχει ζωή χωρίς λύπη; Υπάρχει «αλύπιος άνθρωπος»; Μόνο αυτός, που περνά από τη λύπη γίνεσαι «αλύπιος»[...]
Κακία και Ακάκιος

Προστάτης λοιπόν των γονέων, που δοκιμάζουν τόσες λύπες για τα παιδιά και ο άγιος Αλύπιος, που εορτάζει σήμερα. Ο άγιος Ακάκιος είναι ο δεύτερος άγιος της σημερινής ημέρας. Άκακα τα βρέφη, όταν έρχονται στον κόσμο. Άκακοι θα έπρεπε να ήταν και οι γονείς.

Και όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική.[...] Στην εποχή του αγίου Στυλιανού κατέφευγαν οι γυναίκες στον Άγιο, για να τους σώσει τα βρέφη που γεννιόνταν και από την επιδημία της εποχής δεν μπορούσαν να ζήσουν.

«Μετανοείτε»

Πώς θα λυθεί το θέμα της αδικίας εις βάρος των παιδιών; Τη λύση μας την δίνει ο τρίτος άγιος, που εορτάζει σήμερα, ο άγιος Νίκων ο «Μετανοείτε». Μετάνοια! Να η λύση. Μετάνοια δεν σημαίνει μόνο ένα δάκρυ, που κι αυτό είναι δύσκολο, σπάνια τρέχει από τα μάτια μας. Δεν σημαίνει απλώς μία εξομολόγηση, που κι αυτήν δεν την κάνουμε όπως πρέπει, με αληθινή συντριβή. Μετάνοια σημαίνει και αλλαγή τρόπου ζωής.

Να μετανοήσουν οι μεγάλοι της γης, που σπαταλούν δισεκατομμύρια δολάρια και ρούβλια για πολεμικούς εξοπλισμούς και αφήνουν να πεθαίνουν από την πείνα κάθε ήμερα 40.000 παιδάκια στα διάφορα σημεία της γης.

Να μετανοήσουν οι παράγοντες της αγωγής, όλοι εμείς, διότι αφήσαμε τα παιδιά να τα δηλητηριάζουν με αθεϊστικά συνθήματα και αντιχριστιανικές προπαγάνδες.

Να μετανοήσουν όλοι εκείνοι, που απεργάζονται την ψυχική και σωματική καταστροφή των παιδιών κι έχουν στημένες παντού παγίδες διαφθοράς, που περιμένουν ανύποπτα τα παιδιά.

Να μετανοήσουμε εμείς οι κληρικοί, διότι δεν έχουμε αγωνία για τα παιδιά, αγάπη στη νέα γενιά, διότι αφήσαμε και ξέφυγαν τα παιδιά από το δρόμο του Θεού.

Να μετανοήσουμε όλοι, διότι άμεσα ή έμμεσα σταθήκαμε εμπόδιο στο να πλησιάσουν τα παιδιά τον Ιησού Χριστό. Ο Κύριος περιμένει τα παιδιά. Μεριάστε να περάσουν τα παιδιά! Κάτω τα βρώμικα χέρια από τα παιδιά! Τα παιδιά ανήκουν στο Χριστό. Απαιτεί να του τα αφήσουμε: «Άφετε τα παιδία έρχεσθαι προς με και μη κωλύετε αυτά»(Ματθ. 10,13).

Αγίου Στυλιανού

Απολυτίκιο

Στήλη έμψυχος της εγκρατείας,
στύλος άσειστος της Εκκλησίας,
Στυλιανέ ανεδείχθης μακάριε.

ανατεθείς γαρ Θεώ εκ νεότητος,
κατοικητήριον ώφθης του Πνεύματος.
Πάτερ όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε,
δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

5 Μύθοι για την Πατρότητα

Μύθος 1: Μόνο τα αισθήματα της μέλλουσας μητέρας είναι σημαντικά


Μύθος 2: Τα νεογέννητα δεν χρειάζονται πραγματικά τους πατέρες τους


Μύθος 3: Οι άνδρες δεν ξέρουν πώς να φροντίσουν τα μικρά παιδιά


Μύθος 4: Οι άνδρες που επικεντρωνονται στα παιδιά τους, δεν μπορούν αντίστοιχα να επικεντρωθούν στην εργασία τους


Μύθος 5: Προορίζονται να γίνουν όπως ακριβώς οι πατέρες τους

Όταν μέσα σε εναν γάμο γεννιέται έρωτας για ενα τρίτο πρόσωπο...

Δαμασκηνού Μοναχού Αγιορείτου

Ερώτηση: Όταν μέσα σε εναν γάμο γεννιέται έρωτας για ενα τρίτο πρόσωπο δυνατός και καταλυτικός όλων των υπολοίπων συναισθημάτων, πρέπει να διαλύεται ο γάμος ή να συνεχίζει να υπάρχει με υπομονή? Όταν κάποιος νοιώθει έρωτα και αγάπη για κάποιον άλλο δηλ. έχει το αίσθημα αναλήψεως της ευθύνης και για κάποιο πρόσωπο πέρα απο την σύζυγο ή τον σύζυγο, αμαρτάνει? Ποιά είναι εδω η θέση του λόγου του Χριστού, οτι όποιος επεθύμησε γυναίκα '' ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού?''

Απάντηση: Όταν μερικές φορές, έρχονται κάποιοι άνθρωποι να μιλήσουμε, και αρχίζουν να λένε μια ιστορία, που μιλάει για κάποια άλλη σχέση, που ήδη έχει αρχίσει να αναφαίνεται, νοιώθω τον πειρασμό να τους πώ: ''Να συνεχίσω εγώ παρακάτω? Να σας πώ εγω αυτό που θέλετε να μου πείτε?'' Κοιτάξτε κάτι, δεν είναι ένα το θέμα εδώ, σ΄αυτήν την περίπτωση. Είναι πολλά τα θέματα. Και είναι σημαντικό, όσο μπορούμε να τα δούμε όλα, ή τα περισσότερα απο τα θέματα αυτά.

Πρώτα- πρώτα ο γάμος είναι μια υπεύθυνη σχέση. Και η ευθύνη κουράζει. Και όταν ξαφνικά, κάποιο άλλο πρόσωπο φαίνεται απο δίπλα, με το οποίο μπορούμε να μιλήσουμε, να επικοινωνήσουμε, τότε νομίζουμε οτι βρήκαμε τον ιδανικό άνθρωπο που θα θέλαμε. Σ΄αυτές τις περιπτώσεις, συνηθίζω να λέω, στον άνθρωπο που μου τα λέει: '' Ξέρεις ποια πρέπει να είναι η τιμωρία σου? Να σε παντρέψω με το πρόσωπο αυτό, το ''ιδανικό'', για να έλθεις, σε λιγότερο απο ένα μήνα, να μου πείς για πόσο ακόμα θα συνεχίσει να είναι ''ιδανικό!''.

Είναι οι συνθήκες της ζωής, που δημιουργούν την εντύπωση, οτι ο άνθρωπος αυτός, ο ''τρίτος'', είναι αυτός που ζητάω. Βέβαια, πολλές φορές αυτό προέρχεται απο το γεγονός, οτι δεν λειτουργεί σωστά ο γάμος. Δεν λειτουργεί, με ποιά έννοια? Με την έννοια οτι ξεχνάμε ο ένας τον άλλο. Είναι οι συνθήκες, είναι τα παιδιά, είναι η δουλειά, είναι ενα σωρό πράγματα. Όμως μέσα σε όλα αυτά, δεν είναι δυνατόν να ξεχάσουμε το πρώτο και το κύριο: Αυτό που είναι, και οφείλει να είναι, ο ένας απέναντι στον άλλο.

Πολλές φορές, ενα τρίτο πρόσωπο σημαίνει ενα κενό, που υπάρχει στην σχέση των δυο. Και είναι σημαντικό, εκείνος που νιώθει να εισβάλει στην ζωή του ένα τρίτο πρόσωπο, να ''ψαχτεί'' πιο προσεκτικά. Να δεί ακριβώς τί είναι αυτό το κενό, που πάει να καλύψει ο άλλος. Να διερωτηθεί για μερικά πράγματα... Μερικές φορές κάποια πρόσωπα, πιστεύοντας οτι αυτός είναι ενας ''καινούργιος'', και όπως είπε,΄''καταλυτικός'' έρωτας, διέλυσαν τον γάμο τους τον πρώτο, και ξαναπαντρεύτηκαν, για να περάσουν πάρα πολύ άσχημα στην συνέχεια. Η αγάπη δεν παύει ποτέ να είναι ενας σταυρός. Να είμαστε εξηγημένοι: Η γνησιότητα της αγάπης είναι ο σταυρός. Η χαρά '' δια του σταυρού, έρχεται εν όλω τω κόσμω''. Τί σημαίνει το να αγαπάει κανείς? Μπορεί, αυτό που νιώθει για ένα τρίτο πρόσωπο, τελικά, να μην είναι αγάπη. Χρειάζεται λοιπόν αρκετό ψάξιμο...

Υπάρχει και κάτι ακόμα. Στην ερώτηση, όπως γράφεται, η κατάσταση περιγράφεται πολύ ωραία. Συνήθως όμως, ένας τέτοιος γάμος, έχει και άλλες προϋποθέσεις. Μπορεί να υπάρχουν παιδιά στη μέση. Μπορεί να εμπλέκονται πάρα πολλά πράγματα ακόμα. Δεν είναι ο γάμος, έτσι όπως φαίνεται σ΄αυτό το ερώτημα, σαν μια κατάσταση, στην οποία, ξαφνικά, μπαίνει κάτι άλλο, γιατί στον γάμο μέσα υπάρχουν κι άλλα πρόσωπα. Το πρώτο που πρέπει πάρα πολύ να ψάξουμε είναι άν όντως αυτό που νιώθουμε είναι γνήσιο. Μήπως δηλαδή πρόκειται για ένα κενό, που έρχεται ένας άλλος να καλύψει. Πρέπει να ερευνήσουμε λιγάκι την σχέση μας, διότι συχνά παραθεωρούμε τον γάμο που κάναμε.

Ακούω και βλέπω πολλές φορές, συμπεριφορές ανθρώπων διάφορες, ( ασύμβατες με τον γάμο ), και συμπεραίνω οτι, αν ένας γάμος κυλάει έτσι, τότε '' μπάζει'' απο παντού. Αν αυτές τις τρύπες δεν τις κλείσουμε, τότε δεν είναι καθόλου απίθανο να παρουσιασθούν, και ένα, και περισσότερα πρόσωπα στη μέση. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν να καταλάβουμε, οτι ο γάμος δεν είναι κάτι που τελειώνει, και γι΄αυτό η αγάπη μέσα στον γάμο πρέπει να συντηρείται, να διαφυλάσσεται. Λέγεται οτι ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα και την αγάπη. Γιατί σκοτώνει? Τί εννοούν αυτοί που το λένε αυτό? Μήπως εννοούν οτι ο γάμος βγάζει στην επιφάνεια αυτό που υπάρχει στο βάθος? Δεν υπήρξαν φαίνεται αυτά ( ο έρωτας δηλ. και η αγάπη.. ) ποτέ σε κάποιο ζευγάρι, και στην πράξη, μέσα στον γάμο δηλαδή, φαίνεται οτι αυτά δεν υπήρξαν. Δεν είναι απλό και μονοσήμαντο το θέμα.

Αλλά και στην περίπτωση που υπάρχει ενα άλλο πρόσωπο που προκαλεί τόσο εντύπωση, θα έλεγα οτι είναι σημαντικό να θυμηθούμε πως ο γάμος δεν είναι ενας περίπατος, ούτε η ζωή του ζευγαριού είναι ανθόσπαρτη.. Ο γάμος είναι ο σταυρός που οδηγεί στην ανάσταση ( της ψυχής μας ) Κατά συνέπεια λοιπόν, ναι, θα ψάξει κανείς, κατ΄αρχήν τον εαυτό του, διότι οφείλεις να ερευνήσεις, για να δείς αν φταίς κι εσυ στην υπόθεση. Δεν μπορείς να πετάξεις δηλαδή το πρόσωπο με το οποίο ξεκίνησες μια πορεία, επειδή ξαφνικά, κάποιος άλλος ή άλλη, βρέθηκε στη μέση.

Ας μην ξεχνάμε οτι υπάρχει πάντα και ο κίνδυνος, η πραγματικότητα του πειρασμού. Κι αν πειράζεσαι? Πώς δηλαδή αποκλείεις τον πειρασμό? Κι αν όλο αυτό που θεωρείς τόσο καταλυτικό, είναι μία φούσκα, που θα ξεφουσκώσει αύριο?

Γι΄αυτό, ο σταυρός, απο τον οποίο πηγάζει η αγάπη, διδάσκει την υπομονή. Εδώ βέβαια το ερώτημα δεν αναφέρει για τυχόν προβλήματα, που μπορεί να υπήρχαν στην ζωή του ζευγαριού, και τα οποία θα έπρεπε να είχαμε υπόψη μας, πριν απαντήσουμε. Οπότε καταλήγουμε στο ότι με ελευθερία αποφασίζει κανείς, και να σταυρωθεί ακόμα, για να αναστήσει την αληθινή αγάπη.

Απο το Βιβλίο: "Σχέσεις ανδρόγυνου πριν και μετά τον γάμο" -

Πώς θα τον κάνεις να σε παντρευτεί

Συμβουλές για να γίνετε «κυρία Κοκοβίκου» σε σύντομο χρονικό διάστημα! Ξέρουμε όλες πόσο δύσκολο είναι για έναν άντρα να κάνει την πολυπόθητη πρόταση που θα μας οδηγήσει στην εκκλησία με ένα άσπρο φορεματάκι!
Για εμάς τις γυναίκες δεν τίθεται θέμα φόβου να παντρευτούμε και να κάνουμε οικογένεια, αντιθέτως θεωρείται σκοπός ζωής, ιδίως αν συνυπολογίσει κανείς πως πιεζόμαστε και χρονικά και κοινωνικά! Είναι γεγονός πως οι άντρες κάνουν «σχέση» με μια γυναίκα χωρίς να τη θεωρούν απαραίτητα «υλικό γάμου», απλά μια ωραία παρουσία που τους ομορφαίνει τη ζωή και «περνάνε καλά».

Σίγουρα οι περισσότεροι κάποια στιγμή στη ζωή τους ψάχνουν την «αδελφή ψυχή» τους και μάλιστα εκεί πρέπει να δοθεί η έμφαση, στο «κάποια στιγμή στη ζωή τους», αφού στατιστικά έχει αποδειχθεί πως 55% ρόλο στην απόφαση για γάμο έπαιξε η «σωστή γυναίκα» και 45% το timing, πως ήταν ώρα δηλαδή να νοικοκυρευτούν. Ακόμη, τα στατιστικά έδειξαν πως μέσα σε 15 μήνες σχέσης έχει γίνει η πρόταση γάμου ή μια σοβαρή συζήτηση που δείχνει πως εκεί οδηγείται η σχέση -αλλιώς μάλλον δεν έχει σκοπό να σε παντρευτεί. Εν πάση περιπτώσει δημιουργήσαμε έναν οδηγό για να τον κάνεις να σε φανταστεί ως κυρία Κοκοβίκου!
Πώς θα δώσετε ραντεβού στην εκκλησία:
->Μη δίνεις την εντύπωση της man hater. Κανείς δε θέλει να περάσει την υπόλοιπη ζωή του με μια γυναίκα που δίνει την εντύπωση πως είναι γεμάτη απωθημένα και κόμπλεξ αναφορικά με τους άντρες.
->Μην παρουσιάζεις το προφίλ της γυναίκας που φλερτάρει από δω κι από κει και παντού έχει κατακτήσεις κι ερωτοχτυπημένους! Αν δεν μπορεί να σε εμπιστευτεί αποκλείεται να σε παντρευτεί.
->Δείξε σεβασμό προς τους δικούς του και προς τους φίλους του, όσο κι αν σου σπάνε τα νεύρα κι έχεις όλα τα δίκια του κόσμου. Η αποδοχή των οικείων του συνεισφέρει τα μέγιστα στο «έζησαν αυτοί καλά».
->Σε καμία περίπτωση μην παρουσιάσεις το γάμο σαν αυτοσκοπό, αλλά σαν κάτι που θες να συμβεί επειδή αγαπάς αυτόν. Σε κανέναν δεν αρέσει να αισθάνεται θήραμα ενός κυνηγού κεφαλών.

->Παράλληλα μη δείχνεις απελπισμένη σε στυλ Ματίνα Μανταρινάκη, αλλά βγάζε προς τα έξω αυτοπεποίθηση και σταθερότητα. Είναι προσόντα για μια μέλλουσα σύζυγο.
->Δείξε του πως η ζωή του μαζί σου, θα είναι γεμάτη εκπλήξεις! Μαγείρευε καινούργια φαγητά, δοκίμασε καινούρια hobby, ανανέωνε το look σου, κοινώς κράτα τον σε εγρήγορση. Είναι πολύ απωθητική η σκέψη της ρουτίνας και του αιώνιου προγράμματος.
->Μην γκρινιάζεις συνέχεια, παραπονιέσαι, είσαι ανικανοποίητη. Από ένα σημείο και μετά ακούγεσαι σαν κακός δίσκος που θέλει πέταμα.
->Γίνε δεκανίκι -με μέτρο- στα προβλήματά του και δώσε του να καταλάβει πως μπορεί να στηριχτεί πάνω σου. Αν εστιάζεις συνέχεια στα δικά σου προβλήματα, μάλλον για καινούργιο άντρα πρέπει να ψάξεις και όχι για νυφικό.
->Ω ναι θα το πω κι αυτό... Μάθε να φτιάχνεις και κανένα αυγό και να βάζεις κανένα πλυντήριο διότι για να τα κάνει αυτός...δύσκολο. Καλώς ή κακώς πρέπει να ξέρεις να σαι και Μαίρη Παναγιωταρά, αλλιώς πώς θα ανοίξει σπίτι μαζί σου ο άνθρωπος;
->Είσαι οικονομικά ανεξάρτητη; Αν όχι γίνε άμεσα! Αποκλείεται να θέλει να σε τρέφει.
->Μην αμφισβητείς -ποτέ μα ποτέ- τον ανδρισμό του και μην τον ταπεινώνεις είτε ιδιαιτέρως είτε δημοσίως. Απαράδεκτο!
->Πρόσεχε τι λες σε καβγάδες. Ό,τι πεις δεν μπορείς να το πάρεις πίσω!
Αν εφαρμόζεις όλα τα παραπάνω και πάλι δε βλέπεις φως στο τούνελ:
Δοκίμασε να αποστασιοποιηθείς με το προφασίζεσαι πολλή δουλειά ή πήγαινε ένα ταξιδάκι με μια φίλη σου! Ακόμη μπορείς να δείχνεις μυστήριο γύρω από τις υποθέσεις σου και να αφήσεις να εννοηθεί πως χρειάζεσαι χρόνο να σκεφτείς. Αυτά κανονικά πρέπει να τον ταρακουνήσουν, εφόσον σε αγαπάει πραγματικά. Αν και πάλι το παίζει Κινέζος πες του ευθέως πως πρέπει μέσα στους επόμενους μήνες να αποφασίσει τι θα γίνει με τη σχέση σας! Αλλά αν δώσεις τελεσίγραφο πρέπει να είσαι και έτοιμη να το τηρήσεις!
Σκέψου πως αν ήδη περιμένεις τρία χρόνια για κάτι πιο σοβαρό, δεν έχεις άλλα τρία να περιμένεις, και σε τελική ανάλυση αν μέχρι τώρα δεν έχει αποφασίσει αν είσαι η γυναίκα της ζωής του...μάλλον δεν είσαι! Ε τότε δεν τον θες κι εσύ! Δικαιολογίες πως δεν είναι έτοιμος για κάτι πιο σοβαρό λόγω οικονομικών ζητημάτων ή επαγγελματικών θεμάτων, απλά δεν στέκουν. Πάντα θα υπάρχουν τέτοια προβλήματα και κανείς που θέλει να δεσμευτεί δεν περίμενε να γίνει εκατομμυριούχος. Όταν θες να βρεις λύση, πολύ απλά την βρίσκεις.

Σημαντικά σημάδια πως απέχει πολύ από τον έγγαμο βίο είναι:

*Αρχίζει να ξεροβήχει όποτε πάει εκεί η συζήτηση και αλλάζει θέμα με τρομερή ευελιξία.
*Όταν συζητάτε γενικώς και αορίστως για γάμο, σου αναφέρει πως δεν το βλέπει στο άμεσο μέλλον του και είναι μικρός για τέτοια.
*Θέλει να περνάει υπερβολικά πολύ χρόνο με τους φίλους του -αγόρασέ του στρατιωτάκια και άσε το παιδί να παίξει.
*Δε σου γνωρίζει την οικογένειά του, αν και τα έχετε 2 χρόνια, και αποφεύγει, όπως ο διάολος το λιβάνι, τους δικούς σου.
*Κάνει υποτιμητικά και χοντροκομμένα αστεία για τους παντρεμένους γνωστούς και φίλους του.
Αν τελικά σου δηλώσει ευθέως πως δε θέλει να σε παντρευτεί μην πεις ποτέ:

1. Με παραπλάνησες, με πλήγωσες κτλ. Είναι ευθύνη σου που έμεινες όσο έμεινες και δικαίωμά του να μείνει ελεύθερο πουλί.

2. Πάμε σε σύμβουλο ζευγαριών να δούμε γιατί δεν μπορείς να δεσμευτείς. Απλά δε θέλει να δεσμευτεί με σένα. Πίστεψε με, και σε έξι μήνες παντρεύεται αν ερωτευτεί τρελά.

3. Ας μείνουμε έτσι και βλέπουμε. Αν είσαι έτοιμη για το κάτι παραπάνω κι αυτός όχι, πολύ απλά ψάξε να το βρεις, το δικαιούσαι.
Σε καμία περίπτωση μην καθίσεις με κάποιον που συμβιβάζεται μαζί σου και θέλει να σε παντρευτεί επειδή «τηρείς τις προϋποθέσεις». Σου αξίζει κάποιος που τσουρουφλίζεται για σένα! Το ίδιο ισχύει και αντίστροφα: μην συμβιβαστείς με κάποιον που δεν τον λατρεύεις μόνο και μόνο επειδή είσαι «σε ηλικία γάμου»! Ο γάμος είναι δέσμευση ζωής! Αναρωτήσου προτού αρχίσεις να τον διεκδικείς για σύζυγο: πραγματικά τον θέλω δίπλα μου για πάντα;
''newsbeast''

Ἡ ἀπιστία τῶν παιδιῶν ὀφείλεται στοὺς γονεῖς;

Ἀρχιμ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ


- Τὰ παιδιὰ μας ἔγιναν ἀνίκανα γιὰ τὴν πίστη ἐξ αἰτίας τῶν γονέων

- Πῶς ἢ γιατί συμβαίνουν ὅλα αὐτά;

[...]Ἐπειδὴ οἱ γυναῖκες τῆς ἐποχῆς μας ἔχασαν τὴν ὑψηλὴ αὐτὴ συνείδηση, ἄρχισαν νὰ γεννοῦν προπαντὸς κατὰ σάρκα. Τὰ παιδιὰ μας ἔγιναν ἀνίκανα γιὰ τὴν πίστη. Συχνὰ ἀδυνατοῦν νὰ πιστέψουν ὅτι εἶναι εἰκόνα τοῦ Αἰωνίου Θεοῦ. Ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία στὶς ἡμέρες μας ἔγκειται στὸ ὅτι οἱ ἄνθρωποι βυθίστηκαν στὴν ἀπόγνωση καὶ δὲν πιστεύουν πιὰ στὴν Ἀνάσταση. Ὁ θάνατος τοῦ ἀνθρώπου ἐκλαμβάνεται ἀπὸ αὐτοὺς ὡς τελειωτικὸς θάνατος, ὡς ἐκμηδένιση, ἐνῶ πρέπει νὰ θεωρεῖται ὡς στιγμὴ ἀλλαγῆς τῆς μορφῆς τῆς ὑπάρξεώς μας ὡς ἡμέρα γεννήσεώς μας στὴν ἀνώτερη ζωή, σὲ ὁλόκληρο πλέον τὸ πλήρωμα τῆς ζωῆς ποὺ ἀνήκει στὸ Θεό. Ἀλήθεια, τὸ Εὐαγγέλιο λέει: «Ὁ πιστεύων εἰς τὸν Υἱὸν ἔχει ζωὴν αἰώνιον ὁ δὲ ἀπειθὼν τῷ Υἱῷ οὐκ ὄψεται ζωὴν» (Ἰωάν. 3,36). «Ἀμήν, ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι… ὁ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωὴν» (Ἰωάν. 5,24). «Ἀμήν, ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν τις τὸν λόγον τὸν ἐμὸν τηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα» (Ἰωάν. 8,51). Παρόμοιες λοιπὸν ἐκφράσεις μποροῦμε νὰ ἀναφέρουμε πολλές.Συχνὰ ἀκούω ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους: Πῶς ἢ γιατί συμβαίνουν ὅλα αὐτά;

Γιατί ἡ πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων ἔχασε τὴν ἱκανότητα νὰ πιστεύει; Δὲν εἶναι ἄραγε ἡ νέα ἀπιστία συνέπεια τῆς εὐρύτερης μορφώσεως, ὅταν αὐτὸ ποὺ λέει ἡ Γραφὴ γίνεται μύθος, ἀπραγματοποίητο ὄνειρο;

Ἡ πίστη, ἡ ἱκανότητα γιὰ τὴν πίστη, δὲν ἐξαρτᾶται πρωτίστως ἀπὸ τὸν βαθμὸ μορφώσεως τοῦ ἀνθρώπου. Πράγματι παρατηροῦμε ὅτι στὴν ἐποχή μας, κατὰ τὴν ὁποία διαδίδεται ἡ μόρφωση, ἡ πίστη ἐλαττώνεται, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε οὐσιαστικὰ νὰ συμβαίνει τὸ ἀντίθετο ὅσο δηλαδὴ πλατύτερες γίνονται οἱ γνώσεις τοῦ ἀνθρώπου, τόσο περισσότερες ἀφορμὲς ἔχει γιὰ νὰ ἀναγνωρίζει τὴ μεγάλη σοφία τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου. Σὲ τί λοιπὸν συνίσταται ἡ ρίζα τῆς ἀπιστίας;

Πρὶν ἀπ’ ὅλα ὀφείλουμε νὰ ποῦμε ὅτι τὸ θέμα αὐτὸ εἶναι πρωτίστως ἔργο τῶν γονέων, τῶν πατέρων καὶ τῶν μητέρων. Ἂν οἱ γονεῖς φέρονται πρὸς τὴν πράξη τῆς γεννήσεως τοῦ νέου ἄνθρωπου μὲ σοβαρότητα, μὲ τὴ συνείδηση ὅτι τὸ γεννώμενο βρέφος μπορεῖ νὰ εἶναι ἀληθινὰ «υἱὸς ἀνθρώπου» κατ’ εἰκόνα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου, δηλαδὴ τοῦ Χριστοῦ, τότε προετοιμάζονται γιὰ τὴν πράξη αὐτὴ ὄχι ὅπως συνήθως γίνεται αὐτό. Νὰ ἕνα ὑπέροχο παράδειγμα ὁ Ζαχαρίας καὶ ἡ Ἐλισάβετ προσεύχονταν γιὰ πολὺ καιρὸ νὰ τοὺς χαρισθεῖ τέκνο… Καὶ τί συνέβη λοιπόν; «Ὤφθη δὲ αὐτῷ (τῷ Ζαχαρίᾳ) ἄγγελος Κυρίου ἐστὼς ἐκ δεξιῶν τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος. Καὶ ἐταράχθη Ζαχαρίας ἰδών, καὶ φόβος ἐπέπεσεν ἐπ’ αὐτόν. Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος μὴ φοβοῦ, Ζαχαρία διότι εἰσηκούσθη ἡ δέησίς σου, καὶ ἡ γυνή σου Ἐλισάβετ γεννήσει υἱὸν σοι, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰωάννην καὶ ἔσται χαρὰ σοι καὶ ἀγγαλίασις, καὶ πολλοὶ ἐπὶ τῇ γεννήσει αὐτοῦ χαρήσονται. Ἔσται γὰρ μέγας ἐνώπιόν τοῦ Κυρίου… καὶ Πνεύματος Ἁγίου πλησθήσεται ἔτι ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ, καὶ πολλοὺς τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐπιστρέψει ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτῶν» (Λουκ. 1,11-16).

Βλέπουμε μάλιστα στὴ συνέχεια ὅτι ὁ Ἰωάννης, εὑρισκόμενος ἀκόμη στὴν κοιλιὰ τῆς μητέρας του, ἀναγνώρισε τὴν ἐπίσκεψη τῆς μητέρας τοῦ Χριστοῦ, σκίρτησε ἀπὸ χαρὰ καὶ ἡ χαρὰ του μεταδόθηκε στὴ μητέρα του. Τότε ἐκείνη γέμισε μὲ προφητικὸ πνεῦμα. Ἄλλο παράδειγμα εἶναι ἡ προφήτιδα Ἄννα.

Ἔτσι καὶ τώρα ἂν οἱ πατέρες καὶ οἱ μητέρες θὰ γεννοῦν παιδιὰ συναισθανόμενοι τὴν ἄκρα σπουδαιότητα τοῦ ἔργου αὐτοῦ, τότε τὰ παιδιά τους θὰ γεμίζουν ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιο, ἤδη ἀπὸ τὴν κοιλιὰ τῆς μητέρας καὶ ἡ πίστη στὸν Θεό, τὸν Δημιουργὸ τῶν ἁπάντων, ὡς πρὸς τὸν Πατέρα τους, θὰ γίνει γι’ αὐτὰ φυσική, καὶ καμία ἐπιστήμη δὲν θὰ μπορέσει νὰ κλονίσει τὴν πίστη αὐτή, γιατί «τὸ γεννώμενον ἐκ Πνεύματος πνεῦμα ἐστίν». Ἡ ὕπαρξη λοιπὸν τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἐγγύτητά του σὲ μᾶς εἶναι γιὰ μία τέτοια ψυχὴ ὀφθαλμοφανὲς γεγονός. Καὶ ἡ ἀπιστία τῶν πολυμαθῶν ἢ τῶν ἀμαθῶν στὰ μάτια τῶν τέκνων αὐτῶν τοῦ Θεοῦ θὰ εἶναι ἁπλῶς ἀπόδειξη ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι δὲν γεννήθηκαν ἀκόμη Ἄνωθεν, καὶ ἀκριβῶς ἐξαιτίας τοῦ γεγονότος αὐτοῦ δὲν πιστεύουν στὸν Θεό, διότι εἶναι ἐξολοκλήρου σάρκα, γεννημένοι ἀπὸ σάρκα.

Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ ἀποτελεῖ πραγματικὸ πρόβλημα γιὰ τὴν Ἐκκλησία, τὸν προορισμό της, εἶναι τὸ πῶς νὰ πείσει τοὺς ἀνθρώπους ὅτι εἶναι ἀληθινὰ τέκνα καὶ θυγατέρες τοῦ αἰωνίου Πατρὸς πῶς νὰ δείξει στὸν κόσμο τὴ δυνατότητα μιᾶς ἄλλης ζωῆς, ὅμοιας πρὸς τὴ ζωὴ τοῦ ἰδίου τοῦ Χριστοῦ, ἢ τὴ ζωὴ τῶν προφητῶν καὶ τῶν ἁγίων. Ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει νὰ φέρει στὸν κόσμο ὄχι μόνο τὴν πίστη στὴν ἀνάσταση, ἀλλὰ καὶ τὴ βεβαιότητα γι’ αὐτήν. Τότε περιττεύει ἡ ἀπαίτηση γιὰ ὁποιεσδήποτε ἄλλες ἠθικιστικὲς διδασκαλίες.

Η ανατροφή των παιδιών

Αγ. Ιωάννου του Χρυσόστομου

Σας θερμοπαρακαλώ και σας ικετεύω να φροντίζετε πολύ για τα παιδιά σας και να επιδιώκετε τη σωτηρία της ψυχής τους.

Ν’ ακολουθείτε το παράδειγμα του Δαβίδ, που, όταν πέθαινε, κάλεσε κοντά του το γιο του, το βασιλιά Σολομώντα, και αντί να του αφήσει πλούτη, τον συμβούλεψε: «Παιδί μου, αν θελήσεις να ζήσεις με ευσέβεια, ποτέ δεν θα πάθεις κακό, όλα θα σου έρχονται ευνοϊκά και η ζωή σου θα κυλήσει με ασφάλεια. Αν όμως στερηθείς τη βοήθεια του Θεού, σε τίποτα δεν θα σε ωφελήσει το βασιλικό αξίωμα. Γιατί αν δεν έχεις ευσέβεια και τα αγαθά σου θα χάσεις και ντροπές θα περάσεις. Η ευσέβεια θα σε βοηθήσει να αποκτήσεις και όσα σου λείπουν».

Πρέπει λοιπόν, οι γονείς να φροντίζουν πώς τα παιδιά τους θ’ αποκτήσουν όχι χρήματα, αλλά ευσέβεια και πλούτο ψυχής. Πρέπει να τα διαπαιδαγωγούν έτσι που να μην έχουν ανάγκη από πολλά, να μην παραδίδονται στις επιθυμίες της σύγχρονης εποχής. Πρέπει ακόμα να εξετάζουν προσεκτικά πότε τα παιδιά τους βγαίνουν από το σπίτι και πότε επιστρέφουν, που πηγαίνουν και με ποιους κάνουν παρέα. Αν παραμελούν τα καθήκοντά τους αυτά, θα δώσουν λόγο στο Θεό. Αν μας ζητούνται ευθύνες για το πόσο φροντίσαμε τους άλλους , πολύ περισσότερο θα μας ζητηθούν ευθύνες για το πόσο φροντίσαμε τα ίδια τα παιδιά μας.

Κάνεις ότι μπορείς για να αποκτήσει το παιδί σου ωραίο, άνετο σπίτι, καλό χωράφι ή αμπέλι, μακροζωία και πολλά άλλα αγαθά της γης. Το αν θα είναι ενάρετο, συνετό και καλόγνωμο, το σκέφτεσαι καθόλου; Γιατί όσα κι αν είναι τα αγαθά του, όσο μεγάλη κι αν είναι η περιουσία του, θα χαθεί μαζί μ’ αυτό, αν δεν είναι ενάρετο και συνετό. Απεναντίας, αν στην ψυχή του υπάρχει γενναιοφροσύνη και αρετή, εύκολα θα αποκτήσει τα πάντα, ακόμα κι αν το σπίτι του είναι ολότελα άδειο.

Αν έβλεπες έναν άνθρωπο να χτυπάει το παιδί σου, θα σου κακοφαινόταν, θα θύμωνες και θα ορμούσες εναντίον του σαν θηρίο. Και όμως, βλέπεις το διάβολο κάθε μέρα να το χτυπάει, να το παρασύρει στην αμαρτία, κι εσύ κοιμάσαι. Δεν στεναχωριέσαι, δεν αγανακτείς, δεν φροντίζεις να σώσεις το σπλάχνο σου απ’ το θηρίο. Θα σε ρωτήσει ο Κύριος: «Δεν σε όρισα προστάτη του και δάσκαλό του; Δεν σου παρήγγειλα να το καθοδηγήσεις στον σωστό δρόμο;» Τι θα μπορέσεις τότε να πεις; Πως είναι παιδί δύσκολο και δεν σηκώνει κουβέντα; Αυτά όλα έπρεπε να τα δεις από την αρχή, τότε που ήταν μικρό και μπορούσες να το διαπλάσεις όπως ήθελες. Τότε θα το συνήθιζες στο καλό, ξεριζώνοντας από την ψυχή του τα αγκάθια, που λόγω της τρυφερής του ηλικίας έβγαιναν ευκολότερα. Αν δεν το παραμελούσες τότε, δεν θα μεγάλωναν τα πάθη του και δεν θα σε δυσκόλευαν σήμερα στην καταπολέμησή τους.

Ας μην αμελούμε να δίνουμε στα παιδιά μας χριστιανική ανατροφή, με τη βεβαιότητα πως, όταν θα έχουν ευσέβεια και φιλοθεΐα, θα ξεχωρίσουν και στην παρούσα ζωή. Γιατί όλοι σέβονται και εκτιμούν τον ενάρετο και καλοσυνάτο άνθρωπο, έστω κι αν είναι ο πιο φτωχός· απεναντίας, σιχαίνονται και μισούν τον κακό, έστω κι αν είναι ο πιο πλούσιος.

Όπως δεν θα μπορέσουμε να δικαιολογηθούμε για τα προσωπικά μας αμαρτήματα, το ίδιο και γι’ αυτά των παιδιών μας. Και είναι λογικό. Γιατί αν η κακία είναι έμφυτη, θα υπήρχε δικαιολογία. Είναι γνωστό όμως, ότι με τη θέλησή μας ακολουθούμε είτε το δρόμο της αμαρτίας είτε το δρόμο της αρετής. Πώς θα δικαιολογηθεί επομένως ο γονιός που άφησε το πιο αγαπημένο του πλάσμα, το παιδί του, να παραστρατίσει;

Αν τα παιδιά ανατραφούν με καλές συνήθειες, δύσκολα αλλάζουν συμπεριφορά όταν μεγαλώσουν. Γιατί η παιδική ψυχή είναι σαν το κάτασπρο, το ολοκάθαρο πανί, που, αν το βάψουμε με κάποιο χρώμα, βάφεται τόσο καλά, ώστε, όσες φορές κι αν θελήσουμε να το ξαναβάψουμε, πάντα φαίνεται η αρχική βαφή. Έτσι λοιπόν είναι και τα μικρά παιδιά. Όταν συνηθίσουν στο καλό, δύσκολα αλλάζουν.

Με αρετή λοιπόν να πλουτίζετε τα παιδιά σας κι όχι με αγαθά πρόσκαιρα. Μην τους αφήνετε πλούτη αλλά παίδευση και αρετή. Έτσι δεν θα στηρίζονται στην κληρονομιά υλικών αγαθών και θα επιδοθούν στη μόρφωση του νου και στην καλλιέργεια της ψυχής. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για την υπέρβαση της φτώχειας και όλων των προβλημάτων της ζωής. Κι αν ο καθένας μας φροντίσει να καλλιεργήσει έτσι τα παιδιά του, τελικά όλοι, από γενιά σε γενιά, θα βρεθούμε έτοιμοι κατά την παρουσία του Χριστού και θα αμειφθούμε από τον δίκαιο Κύριό μας. Έτσι είναι. Αν αναθρέψεις καλά το παιδί σου και το κάνεις να έχει ευσέβεια και αγάπη, αν κι εκείνο κάνει το ίδιο στα δικά του παιδιά κ.ο.κ., θα σχηματιστεί μια αλυσίδα ευλογημένη χάρη σ’ εσένα που έγινες η ρίζα όλου του καλού.

Καλλιεργήστε λοιπόν πνευματικά τα παιδιά σας. Καλλιεργήστε και τον εαυτό σας. Έτσι θα σωθείτε και θα μπείτε στη βασιλεία των ουρανών, με τη χάρη του Χριστού μας.



(Πηγή: Αποσπάσματα από το βιβλίο «Θέματα ζωής». Κείμενα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Η επεξεργασία και μετάφραση των κειμένων καθώς και η έκδοση των βιβλίων έχουν γίνει από τους πατέρες της Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού, Τόμος Α’, σελ. 144-152)

Μήπως ανήκουμε εις την Ανατολή;

Ο Ξέρξης, καθώς οδηγούσε τη στρατιά του εναντίον της Ελλάδος, ρώτησε τον έκπτωτο βασιλιά της Σπάρτης Δημάρατο, που είχε καταφύγει στην Περσία και τον ακολουθούσε στην εκστρατεία, αν υπήρχε περίπτωση να τολμήσουν οι Έλληνες να αντισταθούν στο τεράστιο στράτευμά του. Ο Δημάρατος πριν απαντήσει τον ρώτησε: «Βασιλεύ, κότερα αληθείη χρήσομαι προς σε ή ηδονή;»· βασιλιά, ποιό από τα δύο να κάνω; Να σου πω την αλήθεια ή αυτό που θα σε ευχαριστήσει;
 Και όταν ο Ξέρξης τον παρότρυνε να πει άφοβα την αλήθεια, ο Δημάρατος τον βεβαίωσε ότι οι Έλληνες θα πολεμήσουν με γενναιότητα τον στρατό του, διότι η Ελλάδα έχει μεν παντοτινό σύντροφο τη φτώχεια αλλά έχει και αρετή που την δημιουργεί η σοφία και η ισχυρή νομοθεσία, με αυτή δε την αρετή και γενναιότητα καταπολεμεί πάντοτε και τη φτώχεια και την τυραννία.

Ξαναδιαβάζοντας κανείς τον Ηρόδοτο, καταλαβαίνει ότι το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, μετά την έλευση του βαυαρού Όθωνα, από εκείνους που κατά καιρούς έχουν κυβερνήσει μέχρι εκείνους που βγαίνουν στους δρόμους και ρίχνουν μολότωφ ή ακόμα κι εκείνους που χαιρετούν φασιστικά έχει τραυματικά ευνουχήσει τον έλληνα πολίτη από δυο βασικές αρχές του ελληνικού κόσμου.

Τη σοφία και την ισχυρή νομοθεσία.

«Η Ελλάδα έχει παντοτινό σύντροφο τη φτώχεια.»

Διαβάζεις συνέχεια παραπλανητικά blog όπου συνεχώς μιλάνε για τα πλούσια φυσικά κοιτάσματα κάτω από το υπέδαφος της Ελλάδος. Διαβάζεις για τα ελληνικά πετρέλαια. Διαβάζεις συνεχώς για κολασμένα σενάρια συνωμοσίας.
Ακούς συνέχεια τον όρο συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.

Το μεγάλο στοίχημα για τον Γιώργο Παπανδρέου, κατά την ταπεινή μου γνώμη, θα είναι να καταφέρει να κρατήσει μακρυά από όποιες διαβουλεύσεις, ευρωπαϊκές δυνάμεις και την Αμερική.
Η Ελλάδα κι η Τουρκία είναι αδελφές δυνάμεις.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των τουριστών στην Τουρκία είναι Έλληνες.
Είμαστε και οι δυο φτωχοί λαοί που κυβερνώνται από διεφθαρμένους πολιτικούς.
Ανατρέξτε όμως στις κοινωνικές δομές της τουρκικής κοινωνίας.

Δείτε τι είναι η Κωνσταντινούπολη.
Είναι η Νέα Υόρκη της Ευρώπης.

Ανήκει η Ελλάδα περισσότερο στη Δύση ή την Ανατολή;
Και γιατί τόσα χρόνια να καλλιεργείται μεταξύ των δυο λαών τέτοιο μίσος;

Έχω φίλους και φίλες που μιλούν στο facebook με παιδιά από την Τουρκία τα οποία δεν θέλουν να μιλούν στα αγγλικά αλλά με τους Έλληνες Ελληνικά. Αγάπανε τον ελληνικό πολιτισμό. Θέλουν να κάνουν διακοπές με Έλληνες στα ελληνικά νησιά. Λατρεύουν την παραδοσιακή ελληνική κουζίνα. Ξέρουν απ’ έξω τον Σεφέρη.

Η οικογένεια της γιαγιάς μου έφυγε από την Πόλη του ’30 φοβούμενη το κλιμακούμενο ανθελληνικό κίνημα. Κλείδωσαν μια νύχτα ένα από τα πιο πλούσια καθαριστήρια στην Πόλη και κατέληξαν στην Πλατεία Ομονοίας στην Αθήνα, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων.
Όσοι συγγενείς παρέμειναν στην Πόλη τους έστελναν μαζί με επιστολές συγγενικού πένθους, παστά ψάρια, παστουρμά και μπαχαρικά από το Βόσπορο.

Είμαι κι εγώ ένας από αυτούς που σκέφτονται πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας να εξοριστεί στην Ευρώπη.
Κανένας όμως δεν μου έχει κλείσει το μάτι για να μου υποδείξει προς την συγγενική Ανατολή.
Κι είμαι σίγουρος, πως ούτε εσένα σου έχει περάσει ποτέ αυτή η σκέψη, ω αναγνώστη...

πηγή

H Λευκή Αρκούδα - παραμύθι από τον Καναδά

Ο γενναίος κυνηγός Ταλιρικτούγκ, έτρεχε πολλά μίλια πάνω στον πάγο, κυνηγώντας έναν γρήγορο Τάρανδο. Είχε εξαντληθεί. Όπως σταμάτησε για να πάρει μια ανάσα, άκουσε ένα δυνατό θόρυβο κάτω από τα πόδια του. Ο πάγος, που πάνω του στεκόταν, έσπασε και απομακρυνόταν από τη στεριά. Πριν προλάβει να αντιδράσει, το κενό ανάμεσα σ' αυτόν και τη στεριά είχε μεγαλώσει πολύ για να μπορέσει να πηδήξει πίσω. Ο Ταλιρικτούγκ παρασύρθηκε στη θάλασσα, όπου τα κρύα γκρίζα κύματα αγκάλιαζαν το λεπτό παγόβουνο.

Ώσπου να πέσει η νύχτα, ο Ταλιρικτούγκ άρχισε να πεινάει και να κρυώνει πολύ. Κανείς δεν τον είχε δει να κουνάει τα χέρια του ούτε τον είχε ακούσει να φωνάζει για βοήθεια. Δεν μπορούσε ούτε ψάρια να πιάσει, καθώς του είχε πέσει το καμάκι στο νερό.

Ο Ταλιρικτούγκ σκέφτηκε να κολυμπήσει ως τη στεριά, ήξερε όμως πως δεν θα άντεχε για πολύ μέσα στα παγωμένα νερά. "Αν βουτήξω", σκέφτηκε, "η θεά της θάλασσας, η Σέντνα, θα με πιάσει από τα μαλλιά και θα με σύρει στο βασίλειό της, στα βάθη της θάλασσας".

Κάθισε να περιμένει κάποιον να τον σώσει, κουλουριασμένος μέσα στα γούνινα ρούχα του. Μέρες ολόκληρες παρασυρόταν όλο και πιο μακριά από τη στεριά.

Μια νύχτα, καθώς κειτόταν τρέμοντας στον πάγο, νόμισε πως είδε μια τεράστια λευκή αρκούδα να τον κοιτάζει μέσα από τα γκριζωπά νερά. "Εγώ θα σε βοηθήσω", του είπε.

Αρκούδα που μιλάει? Ο Ταλιρικτούγκ αναρωτήθηκε μήπως είχε περάσει στο βασίλειο των νεκρών και μπορούσε πια να βλέπει θαύματα, μυστικά από τους ζωντανούς.

Το παγόβουνο ταλαντεύτηκε καθώς η αρκούδα σκαρφάλωσε αδέξια επάνω του. "Φάε", είπε, πετώντας ένα ψάρι μπροστά στον κυνηγό. "Πρέπει να διατηρήσεις τις δυνάμεις σου μέχρι να σε βρουν".

Ο Ταλιρικτούγκ έβαλε με λαχτάρα το ωμό ψάρι στο στόμα του, μασώντας εντόσθια και λέπια και ουρά. Ίσως τελικά να μην ήταν πεθαμένος - οι πεθαμένοι δεν τρώνε.

Η αρκούδα τεντώθηκε πάνω στον πάγο. "Άσε με να τυλίξω τα χέρια μου γύρω σου να ζεσταθείς" του είπε. Σιγά σιγά, η θαλπωρή από το σώμα της αρκούδας έλιωσε τον πάγο από τα ρούχα του κυνηγού. Αφού ζεστάθηκε ως το κόκκαλο, τον πήρε ένας βαθύς ύπνος.

Ξύπνησε κάποια στιγμή από τη ζεστή γλώσσα της αρκούδας που του έγλυφε το πρόσωπο. "Ξύπνα. Πλησιάζουμε σε στεριά" του είπε.

Ο κυνηγός, στάθηκε στα πόδια του παραπατώντας, ψάχνοντας μέσ' το σκοτάδι.

"Το ρεύμα άλλαξε όσο κοιμόσουν. Σώθηκες", είπε η αρκούδα και συνέχισε: "Η δουλειά μου τελείωσε".

Το παγόβουνο ταρακουνήθηκε άλλη μια φορά από το βάρος της, καθώς η αρκούδα γλιστρούσε πίσω στη θάλασσα.

"Πως σε λένε?" ρώτησε ο Ταλιρικτούγκ. "Πως θα σου το ξεπληρώσω?"

"Είμαι ο Νανούκ, το μεγάλο πνεύμα, βοηθός των ανθρώπων", είπε η μεγάλη λευκή αρκούδα και με τα λόγια αυτά εξαφανίστηκε κάτω από τα κύματα.

Ο Ταλιρικτούγκ ένιωσε πως το παγόβουνο άγγιξε στεριά. Πήδηξε έξω από αυτό και άρχισε να βαδίζει προς το σπίτι του...

Το κάπνισμα της μάνας συνδέεται με την…. εγκληματικότητα του παιδιού

Οι μητέρες που καπνίζουν είκοσι ή και περισσότερα τσιγάρα την μέρα, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους, έχουν 30% αυξημένο κίνδυνο να γεννήσουν παιδί που θα εμπλακεί αργότερα σε κάποια εγκληματική δραστηριότητα, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Η συσχέτιση αυτή, η οποία διαπιστώνεται για πρώτη φορά, φαίνεται να ισχύει ακόμα κι αν απομονωθούν άλλοι παράγοντες, που στατιστικά έχουν συνδεθεί με την εγκληματικότητα, όπως οι διανοητικές διαταραχές, τα οικογενειακά προβλήματα και η φτώχεια.

Οι ερευνητές της Σχολής Δημόσιας Υγείας του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, υπό την Angela Paradis, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό επιδημιολογίας “Journal of Epidemiology and Community Health” της Εταιρίας Κοινωνικής Ιατρικής, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, διαπίστωσαν ότι τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια, των οποίων οι έγκυοι μητέρες τους κάπνιζαν σαν “φουγάρα”, αντιμετωπίζουν εξίσου αυξημένο κίνδυνο για ροπή στην εγκληματικότητα και σύλληψη από τις Αρχές κάποια στιγμή στη ζωή τους.

Οι επιστήμονες ανέλυσαν στοιχεία 4.000 ατόμων ηλικίας 33 έως 40 ετών και παράλληλα συνέλεξαν στοιχεία για τις καπνιστικές συνήθειες των μητέρων τους κατά την εγκυμοσύνη. “Αν και δεν μπορούμε να συμπεράνουμε με βεβαιότητα ότι το κάπνισμα της μητέρας στην εγκυμοσύνη -ιδίως το βαρύ κάπνισμα- αποτελεί την αιτία για την μετέπειτα αυξημένη εγκληματική δραστηριότητα των παιδιών, τα ευρήματά μας όντως δείχνουν ότι υπάρχει μια μέτρια σχέση αιτίου-αποτελέσματος”, αναφέρει η μελέτη.

Προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει στενή σχέση ανάμεσα στις έγκυες μητέρες που καπνίζουν και σε διάφορα προβλήματα των παιδιών, όπως η υπερκινητικότητα, η αδυναμία συγκέντρωσης, η επιθετικότητα και η βίαιη αντικοινωνικότητα κατά την εφηβεία. Μελέτες σε πειραματόζωα δείχνουν ότι αυτά τα προβλήματα μπορεί να πηγάζουν από τις βιολογικές συνέπειες της νικοτίνης στην ανάπτυξη του εγκεφάλου. Οι νέοι που για χρόνια είναι μπλεγμένοι σε παραβατικές δραστηριότητες, είναι πιο πιθανό επίσης να υποφέρουν από νευροψυχολογικές διαταραχές.

πηγή

Η Οικογένεια

Ιστορική ανασκόπηση, γενική προσέγγιση και σύγχρονη θεώρηση του θεσμού της οικογένειας

Οικογένεια είναι η μικρή ομάδα ανθρώπων που βασίζεται στον γάμο ή στην εξ αίματος συγγένεια και που τα μέλη της τα συνδέουν η κοινή διαβίωση, η αμοιβαία ηθική ευθύνη και η αλληλοβοήθεια.
Το οικογενειακό δίκαιο δεν δίδει σαφή ορισμό της οικογένειας και αφήνει στην επιστήμη και την νομολογία να προσδιορίσει την έννοια της οικογένειας επί τη βάσει των κρατουσών στην κοινωνία αντιλήψεων.
Υπό ευρύτερη έννοια, ως οικογένεια νοείται το σύνολο προσώπων συνδεδεμένων μεταξύ τους δια της κοινής καταγωγής και διά του γάμου.
Εθεωρείτο παλαιότερα κυρίως ως παραγωγική μονάδα, σε αυτήν δε περιλαμβάνονταν οι γονείς, τα τέκνα με τους συζύγους τους και τα τέκνα των τέκνων, αν και όταν συζούσαν. Αποτελείτο δηλαδή από τον κύκλο των προσώπων ή των συζυγικών οικογενειών τα οποία κατάγονται από κοινό γενάρχη και ζούσαν όλοι μαζί (πατριαρχική οικογένεια). Όταν μεταβλήθηκαν όμως οι κοινωνικές συνθήκες λόγω περιορισμού ή παύσεως της παραγωγικότητας και των λοιπών λειτουργιών της οικογένειας, διότι μεγάλωσαν οι πόλεις και αυξήθηκε η μετακίνηση ή η μετανάστευση, όλα αυτά οδήγησαν σχεδόν στην διάλυση της πατριαρχικής οικογένειας.
Υπό στενότερη δε έννοια, ως οικογένεια νοείται το ζεύγος των εν νομίμω γάμω συμβιούντων συζύγων μετά των ανηλίκων και αγάμων αυτών τέκνων (συζυγική οικογένεια). Στα τέκνα συμπεριλαμβάνονται και τα θετά, οπότε γίνεται λόγος για θετή οικογένεια, η οποία ιδρύεται με την υιοθεσία. Ενδεχομένως βέβαια στην οικογένεια να συμπεριλαμβάνονται και οι πρόγονοι (τέκνα από άλλο γάμο) , όταν συμβιούν.

Από τη άποψη της νομότυπης συγκρότησής της, η οικογένεια διακρίνεται σε νόμιμη και εξώγαμη. Νόμιμη είναι αυτή που στηρίζεται σε γάμο, εξώγαμη δε είναι εκείνη η οικογένεια που στηρίζεται στην εξώγαμη συμβίωση και την γέννηση τέκνου από άγαμη μητέρα. Επίσης, μπορεί να υπάρχει φυσική οικογένεια που μπορεί να είναι νόμιμη ή εξώγαμη.
Τον πυρήνα της οικογένειας αποτελεί η δια του γάμου δημιουργούμενη συζυγική κοινότητα. Τον συνεκτικό δε κρίκο ο οποίος συνδέει τα μέλη της οικογένειας μεταξύ τους αποτελεί η συγγένεια, δηλαδή ο δεσμός που συνδέει δύο ή περισσότερα πρόσωπα και απορρέει είτε εκ της κοινής καταγωγής τους ή του φυσικού δεσμού του αίματος (εξ αίματος συγγένεια ή ομαιμότης) είτε εκ του γάμου, δηλαδή εις στον εξ αφορμής του γάμου γεννώμενον δεσμόν μεταξύ του ενός των συζύγων και την εξ αίματος συγγένεια του ετέρου (αγχιστεία ή κηδεστία). Προϋπόθεση δε για την δημιουργία της συγγένειας είναι βεβαίως η ένωση δύο ετερόφυλων προσώπων (γάμος ή εξώγαμος σχέση στην εξ αίματος συγγένεια, οπωσδήποτε δε γάμος εις στην αγχιστεία).

Η οικογένεια ως κοινωνικό φαινόμενο δεν είχε στην όλη ιστορική της διαδρομή την σημερινή φυσιογνωμία και όψη. Η καθ όλη εξέλιξή της και η φύση της προσδιορίστηκαν καθοριστικά από διάφορες μεταβολές, όπως οι οικονομικές καθώς και οι μεταλλαγές του κοινωνικού γίγνεσθαι.

Στην πρωτόγονη περίοδο η οικογένεια είχε την έννοια του κύκλου προσώπων που μεταξύ τους επιτρέπονταν οι γενετήσιες σχέσεις (ομαδικοί γάμοι). Η αρχική της μορφή είναι η ομόαιμη. Σε αυτή μόνο οι πρόγονοι και οι απόγονοι, οι γονείς και τα τέκνα αποκλείονταν από τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του γάμου και ανάμεσά τους δεν ήταν επιτρεπτές οι γενετήσιες σχέσεις. Οι άλλοι, τα αδέλφια και αδελφές, εξαδέλφια και εξαδέλφες, α΄ και β΄ και μακρινού βαθμού, ήταν όλοι αδέλφια και αδελφές μεταξύ τους και γι αυτό και ανδρόγυνα. Το επόμενο βήμα ήταν ο αποκλεισμός των αδελφών από τις γενετήσιες σχέσεις μεταξύ τους (αδελφοί και αδελφές). Μέσα όμως στο ίδιο καθεστώς των ομαδικών γάμων κάνει την εμφάνισή του και ο ζευγαρωτός γάμος. Ανάμεσα δηλαδή στις πολυάριθμες γυναίκες του ο άνδρας είχε μια κυρία ως σύζυγο, η οποία ήταν γι αυτήν ο κύριος άνδρας, ανάμεσα σε όλους τους άλλους. Όταν όμως αργότερα με τη διάλυση του γένους και της κοινοκτημοσύνης δυναμώθηκε ο ρόλος των ανδρών στην κοινωνία και η συμμετοχή τους στον πόλεμο και στην παραγωγή, στην κατοχή και χρήση των παραγωγικών μέσων (εργαλείων) αυξήθηκε και ως εκ τούτου η αύξηση του πλούτου και η συγκέντρωση στα χέρια του γίνεται κυριαρχική και εξέχουσα, η γυναίκα μεταπίπτει βαθμιαία αλλά σταθερά σε κατάσταση υποδούλωσης και φυσικά υποβάθμισης. Παρουσιάζεται δηλαδή στο κοινωνικό προσκήνιο η αυστηρή μονογαμική οικογένεια, μόνον όμως εις βάρος των γυναικών.

Η μονογαμική οικογένεια αποστολή και σκοπό είχε ειδικότερα την γέννηση παιδιών μα αναμφισβήτητη πατρότητα, για να μπορέσουν να κληρονομήσουν τα αγαθά του πατέρα τους. Ο τύπος αυτός της οικογένειας από πλευράς λύσεώς ήταν μορφή προωθημένη σε σχέση με την ζευγαρωτή, σε όφελος όμως μόνο του άνδρα. Ενώ δηλαδή στη ζευγαρωτή οικογένεια ο γάμος λυνόταν με την απλή επιθυμία του καθενός συζύγου, στη μονογαμική οικογένεια ίσχυε ο κανόνας, κατά τον οποίο μόνον ο άνδρας μπορούσε να λύσει το γάμο και να διώξει την σύζυγό του. Και το δικαίωμα επίσης της συζυγικής απιστίας (μοιχείας) ήταν δικό του προνόμιο.
Η κοινωνική λειτουργία της οικογένειας είναι σημαντική , διότι αυτή ικανοποιεί σοβαρές βιολογικές, οικονομικές, κοινωνικές, ψυχικές και πνευματικές ακόμη ανάγκες του ανθρώπου. Επιτρέπει την συγκλήρωση του βίου του άνδρα και της γυναίκας και την ένωση σωμάτων και ψυχών. Επίσης επιτρέπει την αναπαραγωγή νέων μελών της κοινωνίας, την ανατροφή τους και την ένταξή τους στην κοινωνία. Όλες αυτές οι λειτουργίες μόνον στο πλαίσιο της οικογένειας μπορούν ικανοποιητικά να εκτελεσθούν, ιδιαίτερα η ανατροφή και διατροφή των τέκνων, ενώ η κρατική επέμβαση στην οικογένεια προσιδιάζει μόνον στα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Επειδή δε η χειραφέτηση του νέου ανθρώπου αργεί, απαιτείται ο δεσμός των γονέων να έχει κάποια μονιμότητα.

Μεγάλες μεταβολές σημειώθηκαν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα με το Ν. 1329/83 αναφορικά με την προσπάθεια σωστής οργάνωσης της οικογένειας, την ανύψωσή της σε ηθικοοικονομική ένωση, βασισμένη στην αγάπη, αλληλεγγύη και αμοιβαίο σεβασμό.
Δημιουργός της νόμιμης οικογένειας είναι ο γάμος. Σκοπός του γάμου είναι η δημιουργία μόνιμης συμβίωσης μεταξύ των ετερόφυλων προσώπων, η οποία να διέπεται από τις αρχές της αμοιβαιότητας και της συντροφικότητας. Παρεπόμενη όμως συνέπεια, όχι όμως και αναγκαία και απαραίτητη είναι η τεκνοποιΐα.

Η ομαλή ροή όμως της οικογένειας πολλές φορές διαταράσσεται και δημιουργούνται χάσματα και ρήγματα που οδηγούν στην διάσταση, ενίοτε μακροχρόνια και αγεφύρωτα και τελικά στην διάλυση του γάμου και της οικογένειας με ολέθριες συνέπειες κυρίως για τα παιδιά.

Ο γάμος δεν είναι πάντοτε σταθερός και ασάλευτος. Η συμβίωση είναι δύσκολη υπόθεση και συνεπάγεται αμοιβαία αλληλοκατανόηση. Η γαμική ένωση συνεπάγεται χαρές αλλά και ευθύνες και θύελλες πολλές. Απορρέουν συνθήκες ζωής ευχάριστες αλλά και δυσάρεστες, προβλήματα και καταστάσεις δισεπίλυτες. Διαφορές χαρακτήρων και συγκρούσεις των έγγαμων συζύγων, διαφορές παιδείας και αγωγής, διάφορα οικονομικά θέματα ως και παρεμβάσεις κακοπροαίρετες τρίτων προσώπων στη ζωή του ζεύγους και πολλά άλλα, δημιουργούν κλονιστικά γεγονότα και προβλήματα στη οικογένεια.

Η ζωή έχει πολυμορφία και ποικιλία. Το ίδιο και οι σχέσεις των ανθρώπων που δημιουργούν οικογένειες (σύζυγοι) έχουν πολλές φορές παρεμβάσεις και παρεκτροπές, σκηνές ζηλοτυπίας, βιαιοπραγίες και προσβολές της σωματικής ακεραιότητας του άλλου, απειλές κατά της ζωής, στέρηση της ελευθερίας, στέρηση της διατροφής και γενικά αδιαφορία για την διαβίωση του άλλου συζύγου, υβριστικές και απρεπείς συμπεριφορές και άλλα παρεμφερή ελαττώματα (μέθη), διάπραξη ατιμωτικού αδικήματος, εξαπάτηση συζύγου, σαδιστικές και ανώμαλες σεξουαλικές διαθέσεις, ομοφυλοφιλικές σχέσεις, άρνηση εκτέλεσης συζυγικών καθηκόντων και πολλά άλλα επιφέρουν τον κλονισμό της εγγάμου συμβιώσεως και γενικά την διάλυση της οικογένειας.

Οι νέες αντιλήψεις που επικρατούν εξαιτίας της αλλαγής της δομής της οικογένειας, των συνθηκών της οικογενειακής ζωής και εργασίας (κυρίως με την ένταξη της γυναίκας στην παραγωγική διαδικασία) και συνακόλουθα και της φύσεως των σχέσεων των γονέων μεταξύ τους, διαμορφώνουν πολλές φορές διαφορετικό πλαίσιο στις σχέσεις τους προς τα τέκνα, στην επιμέλεια και στη γονική μέριμνα γενικότερα, ήτοι: α) στην ανατροφή, δηλαδή στην φροντίδα που αποβλέπει στη σωματική, ηθική και ψυχική υγεία και ανάπτυξη του τέκνου, β) στην επίβλεψη, δηλαδή την υποχρέωση του γονέα να ελέγχει την αγωγή και συναναστροφή του τέκνου και γ) στην επικοινωνία του με το τέκνο.

Στα πλαίσια της οικογένειας δημιουργούνται οι οικογενειακές ανάγκες των συζύγων και τέκνων τους και γενικότερα η συμβολή όλων των μελών της οικογένειας στην λειτουργία του κοινού οίκου.

Έχουν δε υποχρέωση οι σύζυγοι να συνεισφέρουν από κοινού ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις τους για την αντιμετώπιση των αναγκών της οικογένειας, όπως προβλέπει και ο Αστικός Κώδικας και με μέτρο την επιμέλεια που δείχνουν, ευθύνονται στις προσωπικές τους υποθέσεις.

Στα πλαίσια της καλώς εννοουμένης οικογένειας λαμβάνεται μέριμνα για τις πνευματικές και υλικές ανάγκες των τέκνων (μάθηση, τροφή, ενδυμασία, οίκηση, νοσηλεία, ανάρρωση, αναψυχή, ταξίδια), την ανατροφή και επαγγελματική εκπαίδευση και για την υγεία και τα χρηστά τους ήθη. Η αρμονική και ειρηνική συμβίωση των συζύγων και η εκ ταύτης απορρέουσα ωφέλιμη επίδραση στην διαμόρφωση της προσωπικότητας των τέκνων από της εμβρυακής καταστάσεως μέχρι της εφηβικής ηλικίας αυτών εμποδίζει την κατολίσθηση προς την ανηθικότητα και το έγκλημα και έτσι επιδρά ευνοϊκώς επί της εγκληματικότητας. Αντιθέτως η δυσαρμονική και πλήρης ερίδων συμβίωση των συζύγων, το διαζύγιο, ο δεύτερος ή ο τρίτος γάμος, η διγαμία, η παράνομη συμβίωση, στερούν τα τέκνα της αναγκαίας στοργής, παρέχοντας σε αυτά επιβλαβή παραδείγματα για τον εύπλαστο χαρακτήρα τους και εν γένει ωθούν γονείς και τέκνα προς τον ανήθικο βίο και το έγκλημα.

Σημαντικό ποσοστό της εγκληματικότητας των ανηλίκων τέκνων οφείλεται στην έλλειψη εκ μέρους της οικογένειας της απαιτούμενης μητρικής και πατρικής στοργής και φροντίδας. Πρέπει να λαμβάνουν τα τέκνα οικογενειακή αγωγή προς διάπλαση μιας φιλονόμου προσωπικότητας και η οικογένεια να παρέχει σε αυτά όχι μόνο αγάπη και στοργή αλλά και την αγωγή εκείνη που είναι ανάλογη προς τον χαρακτήρα του παιδιού, να ενισχύει τις έμφυτες ιδιότητες και ικανότητες και να εξαλείφει τις επιβλαβείς τάσεις των ανηλίκων τέκνων. Η μη παροχή προς τα ανήλικα τέκνα μια ορθής και πλήρους οικογενειακής αγωγής συμβάλλει στη διαμόρφωση μιας μειονεκτικής και αντικοινωνικής προσωπικότητας, η οποία ωθεί τον φορέα της προς το έγκλημα.

Η οικογενειακή αγωγή είναι έργο δύσκολο, προϋποθέτει ορισμένες γνώσεις αλλά και εγκαρτέρηση.

Η οικογένεια εξακολουθεί λοιπόν και σήμερα, παρά τον κλονισμό που έχει υποστεί, να εξυπηρετεί σπουδαίους σκοπούς του ανθρώπινου βίου εν γένει. Αναδεικνύεται μέσω αυτής ο εξέχων ηθικός ρόλος της, όπως τον αντιλαμβάνεται η χριστιανική διδασκαλία.
Η κοινωνία βίου η οποία πρέπει να συνδέει τους συζύγους δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την από κοινού αντιμετώπιση από αυτούς, επί βάσεως αμοιβαίας συμπαραστάσεως και αγάπης, των δυσχερειών τις οποίες συνεπάγεται ο αγώνας για την επιβίωση. Το πνεύμα της θυσίας και του χρέους το οποίο εμπνέει και επιβάλλει ο οικογενειακός βίος, βοηθά στην διάπλαση τελειότερης προσωπικότητας. Η οικογένεια αποτελεί το κατάλληλο φυτώριο για την πνευματική και ηθική διαπαιδαγώγηση και διαμόρφωση των τέκνων.
Η σύγχρονη ψυχολογία και παιδαγωγική αποδίδουν πράγματι εκ νέου την εξέχουσα σημασία στον ηθικοπλαστικό και παιδαγωγικό εν γένει ρόλο της οικογένειας, προκειμένου μάλιστα για τις μικρότερες ηλικίας τέκνα, ρόλο τον οποίο δεν δύναται να διαδραματίσει εξίσου επιτυχώς το σχολείο και το κράτος. Αλλά και προς τα έξω η οικογένεια με τον ηθικοπλαστικό της ρόλο και την πνευματική και ανθρωπιστική αποστολή της, προσφέρει στην κοινωνική ολότητα, την ύψιστη υπηρεσία η οποία αποτελεί τον αναγκαίο φραγμό εναντίον του απόλυτου τεχνοκρατικού πνεύματος και της τάσεως προς μαζικοποίηση που χαρακτηρίζουν την σύγχρονη εποχή. Εξαιτίας δε του χαρακτήρα μονιμότητας της νομίμου οικογένειας, δημιουργείται και εμπνέεται το ισχυρό αίσθημα της ασφάλειας και σταθερότητας η οποία αποτελεί την αναγκαία προϋπόθεση για την προαγωγή των σκοπών της.
Ο συνταγματικός νομοθέτης προστατεύει την οικογένεια και τον γάμο με τη ρύθμιση του άρθρου 21 παρ.1 κατά το οποίο «Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους». Δεν παραλείπει δηλαδή η διάταξη να τονίσει την κοινωνική και εθνική σημασία της οικογένειας.

Προσέτι ποινικές διατάξεις προστατεύουν το θεσμό της οικογένειας και του γάμου. Η προστασία της οικογενειακής τάξης δεν ενδιαφέρει μόνον το πρόσωπο κατά του οποίου στρέφεται, αλλά και το κράτος το οποίο έχει συμφέρον στη διαφύλαξη της γνήσιας οικογενειακής τάξης των προσώπων.

Οικογενειακή τάξη είναι η σχέση οικογενειακού δικαίου ενός προσώπου προς άλλα πρόσωπα, στηριζόμενη στην καταγωγή, τη γέννηση, τη νομιμοποίηση, την υιοθεσία και τον γάμο.
Ο νομοθέτης μιας πολιτισμένης χώρας, προστατεύοντας την οικογένεια, προφυλάσσει το έθνος και τον πολιτισμό. Το οικογενειακό αίσθημα αναμφισβήτητα αποτελεί ισχυρή δύναμη ηθικότητας, εργασίας και θυσίας. Το άτομο στην οικογένεια όχι μόνο γεννιέται αλλά και σχηματίζεται και αναπτύσσεται, δεχόμενο τη διαπαιδαγώγηση από την οποία εξαρτάται η τύχη του ως ανθρώπου και ως πολίτη. Το κράτος, έχοντας συνείδηση των σκοπών του, δεν δύναται να μην προστατέψει την οικογένεια, διότι το υγιές αυτής αποτελεί προϋπόθεση της υγείας της κοινωνίας. Το κράτος, δια της προστασίας της οικογένειας προστατεύει αυτό και μάλιστα ενδιαφέρεται πρωτίστως στη διαφύλαξη της γνήσιας οικογενειακής τάξης των προσώπων (διατήρηση ληξιαρχικών βιβλίων περί της οικογενειακής τάξης των προσώπων). Μάλιστα, η οικογενειακή τάξη αποτελεί έννομο αγαθό δημοσίου δικαίου και δεν έχει σημασία η συγκατάθεση των προσβαλλομένων προσώπων.

Επειδή λοιπόν, όπως ελέχθη, η οικογένεια αποτελεί τον πυρήνα της κοινωνίας, πρέπει να συμβάλουμε όλοι στην ενίσχυση αυτής, για να αποκτήσει μεγαλύτερη μονιμότητα και σταθερότητα.

Μιχαήλ Χούμας

Συνταξιούχος Δικηγόρος

πηγή

Η ζωή είναι ωραία

Πιστεύω στους αγγέλους

γιατί στη λύπη μου δίνουν χαρά.

Με σκέπασαν με τα χρυσά τους φτερά

για να μη σκοτωθώ

στο μεγάλο σεισμό.

Τον κάθε καημό

όταν προσευχηθώ

μεταφέρουν στου Θεού το θρόνο.

Σε κάθε πόνο

με σκεπάζουν για να μην απελπιστώ.

Κι αφού με δάκρυα καθαριστώ

γεμίζουν με ειρήνη

την ψυχή.

Στην προσευχή

μου δίνουν γαλήνη.

Όταν με λάθη πέφτω χαμηλά

με τη μετάνοια με σηκώνουν ψηλά.

Μου δείχνουν του παραδείσου την ομορφιά

όταν ο ουρανός της καρδιάς μου έχει συννεφιά.

Όταν είμαι μόνος με πιάνουν απ’ το χέρι

και μου κρατάνε συντροφιά.

Σαν το απαλό αγέρι

μου δροσίζουν την καρδιά

τόσο γλυκά

και στοργικά

όπως κρατάει το παιδί της η μητέρα

στην αγκαλιά της όταν κλαίει.

Μου θυμίζουν τις ευεργεσίες του Θεού Πατέρα.

Γι’ αυτό σε κάθε δοκιμασία η ψυχή μου λέει:

“Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ.

Δεισιδαιμονίες καί ανοησίες

Πολλοί άνθρωποι γιά νά μή πιστεύσουν στόν Θεό πιστεύουν σέ πολλές ανοησίες, σέ όνειρα, σέ προλήψεις, σέ αριθμούς, σέ χρόνους καί καιρούς. Ο Απόστολος Παύλος γράφει πρός τούς Γαλάτας: «ημέρας παρατηρείσθε καί μήνας καί καιρούς καί ενιαυτούς! φοβούμαι υμάς μήπως εική κεκοπίακα εις υμάς» (Γαλ. δ', 10-11), δηλαδή εξετάζετε καί φυλάσσετε ορισμένους μήνες καί εποχές καί έτη. Φοβάμαι μήπως κουράσθηκα μάταια σέ σάς. Αναφέρεται σέ διάφορες εορτές, πού εόρταζαν πρίν τό βάπτισμα, τίς οποίες φύλατταν, χωρίς νά ενδιαφέρωνται γιά τήν νέα σχέση τους μέ τόν Χριστό.

Είναι ένα είδος μαγείας τό νά αποδίδη κανείς μαγικές δυνάμεις καί ενέργειες σέ μερικούς αριθμούς, όπως τό 13 κ.λ.π. Τόν μήνα πού μάς πέρασε (Οκτώβριος), δόθηκε μιά τέτοια ευκαιρία στούς ανθρώπους νά εκδηλώσουν τήν δεισιδαιμονία τους, γιατί τήν 10 Οκτωβρίου οι αριθμοί τής ημέρας, τού μήνα καί τού έτους συνέπεσαν, ήτοι 10-10-10. Καί επειδή αυτές οι ημερομηνίες σημειώνονται κάθε εκατό χρόνια, νόμισαν ότι είναι κάτι σημαδιακό.

Σημειώθηκε, λοιπόν, ότι «τό ομοιόμορφο τής ημερομηνίας προσφέρεται» γι’ αυτό τήν «Κυριακή 10-10-10, στήν Αυστραλία τουλάχιστον, πρόκειται νά σημειωθή ρεκόρ γάμων... Όπως εξήγησαν τελετάρχες πολιτικών γάμων στήν Χώρα αυτή, πολλά ζευγάρια τίς προτιμούν» (Εστία 9-10-2010).

Ο γάμος είναι ένα σημαντικό γεγονός στήν ζωή τών ανθρώπων, διότι συνδέεται μέ τήν αγάπη δύο ανθρώπων καί τόν καρπό τους πού είναι τά παιδιά. Επίσης, συνδέεται καί μέ τήν σωτηρία τους, γιατί η οικογένεια είναι ο χώρος άσκησης καί βίωσης τού μυστηρίου τής σωτηρίας. Οπότε πρέπει νά στηρίζεται σέ σωστές βάσεις, στόν Θεό, τήν Εκκλησία καί όχι σέ αριθμούς, σέ δεισιδαιμονίες καί σέ ανοησίες. Ο ίδιος ο άνθρωπος πρέπει νά δώση νόημα ζωής στά πράγματα καί τά γεγονότα, καί ιδίως οι Χριστιανοί πρέπει νά στηρίζουν τήν σχέση τους στόν Χριστό.

Υπάρχει καί μιά άλλη παράμετρος στό θέμα αυτό πού μπορεί νά επισημανθή. Η ίδια πληροφορία αναφέρει συγχρόνως ότι ο τελετάρχης γάμων στήν Αυστραλία, πού έκανε λόγο γιά τήν προσέλκυση πολλών ζευγαριών νά τελέσουν τόν γάμο τους τήν 10-10-10, «προσέθεσε αστειευόμενος πώς τελικώς δέν εξυπηρετεί τούς άνδρες, γιατί "δέν θά έχουν καμμιά δικαιολογία, άν ξεχάσουν τήν επέτειο τών γάμων τους"».

Αυτό δείχνει ότι οι άνθρωποι δίνουν μεγάλη σημασία στίς επετείους καί όχι στήν ουσία τών πραγμάτων καί γεγονότων. Κανείς δέν αρνείται τίς εορταστικές εκδηλώσεις τών επετείων, αλλά πρέπει νά επισημανθή ότι η αγάπη μέσα στόν γάμο πρέπει νά ολοκληρωθή, από συναίσθημα πρέπει νά γίνη βαθύ αίσθημα πού συνδέεται μέ τόν πόνο, τήν θυσία καί τήν προσφορά καί ακόμη η ιδιοτελής αγάπη πρέπει νά γίνη ανιδιοτελής. Αυτό συνδέεται μέ τήν άσκηση καί τήν θεραπεία. Όταν δή κανείς τό θέμα τού γάμου έξω από τήν θεραπευτική καί σωτηριώδη προοπτική, δέν ωφελούν ούτε οι σημαδιακές ημερομηνίες, ούτε η ενθύμηση τών επετείων τού γάμου.

Όσοι δέν πιστεύουν στόν Θεό τουλάχιστον πρέπει νά σοβαρευθούν γιά νά μή κάνουν ανοησίες. Ο γάμος είναι σοβαρή υπόθεση καί μέ αυτό τό πνεύμα πρέπει νά αντιμετωπίζεται.

πηγή

Ρητά ανδρών για το γάμο

Όταν κάποιος σου κλέβει τη γυναίκα, δεν υπάρχει καλύτερη εκδίκηση από το να τον αφήσεις να την κρατήσει
Sacha Guitry

Μετά το γάμο, άνδρας και γυναίκα γίνονται δύο πλευρές ενός νομίσματος, δεν μπορούν να συναντηθούν, αν και βρίσκονται πάντα μαζί.
Hemant Joshi

Παντρέψου οπωσδήποτε. Αν πάρεις καλή γυναίκα θα είσαι ευτυχισμένος, αλλιώς θα γίνεις φιλόσοφος
Socrates

Οι γυναίκες μας εμπνέουν μεγάλα πράγματα και μας έμποδίζουν να τα αποκτήσουμε
Dumas

Το μεγάλο ερώτημα,...που δεν μπόρεσα να απαντήσω....είναι, "Τι θέλει μια γυναίκα;"
Sigmund Freud

Είπα μερικές λέξεις στη γυναίκα μου και μου απάντησε με μερικές παραγράφους.
Anonymous

"Κάποιοι ρωτούν για το μυστικό του μακροχρόνιου γάμου μου. Διαθέτουμε χρόνο να πηγαίνουμε δυο φορές την εβδομάδα σ' ένα εστιατόριο. Λίγο φως των κεριών, δείπνο, χαμηλή μουσική και χορό. Εκείνη πηγαίνει τις Τρίτες, εγώ τις Παρασκευές.
Henny Youngman

"Δεν ανησυχώ για την τρομοκρατία. Ημουν παντρεμένος δυο χρόνια.
Sam Kinison

"Υπάρχει ταχύτερος τρόπος να μεταφέρεις χρήματα από το´e-banking. Ονομάζεται γάμος."
James Holt McGavran

Ήμουν άτυχος και με τις δυο γυναίκες μου. Η πρώτη μ' εγκατέλειψε και η δεύτερη δεν το έκανε.
Patrick Murray

Δυο μυστικά για να κρατήσεις τον γάμο σου:
1. Όταν έχεις άδικο, παραδέξου το,
2. Όταν έχεις δίκιο σώπαινε.
Nash

Ο αποτελεσματικότερος τρόπος να θυμάσαι τα γενέθλια της γυναίκας σου είναι να τα ξεχάσεις μια φορά.
Anonymous

Ξέρετε τι έκανα πριν παντρευτώ;
Ό,τι μου άρεσε.
Henny Youngman

Η γυναίκα μου κι εγώ ήμασταν ευτυχισμένοι για 20 χρόνια. Μετά συναντηθήκαμε.
Rodney Dangerfield

Η καλή γυναίκα συγχωρεί τον άντρα της όταν αυτή έχει άδικο.
Milton Berle

Ο γάμος είναι ο μοναδικός πόλεμος που κάποιος κοιμάται με τον εχθρό του.
Anonymous

Κάποιος έβαλε αγγελία και ζητούσε γυναίκα. Την επόμενη μέρα έλαβε 100 γράμματα. Όλοι του έλεγαν το ίδιο πράγμα: "Μπορείς να πάρεις την δικιά μου."
Anonymous

Πρώτος άντρας (υπερήφανα): "Η γυναίκα μου είναι ένας άγγελος."
Δεύτερος άντρας (λυπημενα): "Τυχερέ, η δικιά μου ζει ακόμα."