Ο Ξέρξης, καθώς οδηγούσε τη στρατιά του εναντίον της Ελλάδος, ρώτησε τον έκπτωτο βασιλιά της Σπάρτης Δημάρατο, που είχε καταφύγει στην Περσία και τον ακολουθούσε στην εκστρατεία, αν υπήρχε περίπτωση να τολμήσουν οι Έλληνες να αντισταθούν στο τεράστιο στράτευμά του. Ο Δημάρατος πριν απαντήσει τον ρώτησε: «Βασιλεύ, κότερα αληθείη χρήσομαι προς σε ή ηδονή;»· βασιλιά, ποιό από τα δύο να κάνω; Να σου πω την αλήθεια ή αυτό που θα σε ευχαριστήσει; Και όταν ο Ξέρξης τον παρότρυνε να πει άφοβα την αλήθεια, ο Δημάρατος τον βεβαίωσε ότι οι Έλληνες θα πολεμήσουν με γενναιότητα τον στρατό του, διότι η Ελλάδα έχει μεν παντοτινό σύντροφο τη φτώχεια αλλά έχει και αρετή που την δημιουργεί η σοφία και η ισχυρή νομοθεσία, με αυτή δε την αρετή και γενναιότητα καταπολεμεί πάντοτε και τη φτώχεια και την τυραννία.
Ξαναδιαβάζοντας κανείς τον Ηρόδοτο, καταλαβαίνει ότι το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, μετά την έλευση του βαυαρού Όθωνα, από εκείνους που κατά καιρούς έχουν κυβερνήσει μέχρι εκείνους που βγαίνουν στους δρόμους και ρίχνουν μολότωφ ή ακόμα κι εκείνους που χαιρετούν φασιστικά έχει τραυματικά ευνουχήσει τον έλληνα πολίτη από δυο βασικές αρχές του ελληνικού κόσμου.
Τη σοφία και την ισχυρή νομοθεσία.
«Η Ελλάδα έχει παντοτινό σύντροφο τη φτώχεια.»
Διαβάζεις συνέχεια παραπλανητικά blog όπου συνεχώς μιλάνε για τα πλούσια φυσικά κοιτάσματα κάτω από το υπέδαφος της Ελλάδος. Διαβάζεις για τα ελληνικά πετρέλαια. Διαβάζεις συνεχώς για κολασμένα σενάρια συνωμοσίας.
Ακούς συνέχεια τον όρο συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.
Το μεγάλο στοίχημα για τον Γιώργο Παπανδρέου, κατά την ταπεινή μου γνώμη, θα είναι να καταφέρει να κρατήσει μακρυά από όποιες διαβουλεύσεις, ευρωπαϊκές δυνάμεις και την Αμερική.
Η Ελλάδα κι η Τουρκία είναι αδελφές δυνάμεις.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των τουριστών στην Τουρκία είναι Έλληνες.
Είμαστε και οι δυο φτωχοί λαοί που κυβερνώνται από διεφθαρμένους πολιτικούς.
Ανατρέξτε όμως στις κοινωνικές δομές της τουρκικής κοινωνίας.
Δείτε τι είναι η Κωνσταντινούπολη.
Είναι η Νέα Υόρκη της Ευρώπης.
Ανήκει η Ελλάδα περισσότερο στη Δύση ή την Ανατολή;
Και γιατί τόσα χρόνια να καλλιεργείται μεταξύ των δυο λαών τέτοιο μίσος;
Έχω φίλους και φίλες που μιλούν στο facebook με παιδιά από την Τουρκία τα οποία δεν θέλουν να μιλούν στα αγγλικά αλλά με τους Έλληνες Ελληνικά. Αγάπανε τον ελληνικό πολιτισμό. Θέλουν να κάνουν διακοπές με Έλληνες στα ελληνικά νησιά. Λατρεύουν την παραδοσιακή ελληνική κουζίνα. Ξέρουν απ’ έξω τον Σεφέρη.
Η οικογένεια της γιαγιάς μου έφυγε από την Πόλη του ’30 φοβούμενη το κλιμακούμενο ανθελληνικό κίνημα. Κλείδωσαν μια νύχτα ένα από τα πιο πλούσια καθαριστήρια στην Πόλη και κατέληξαν στην Πλατεία Ομονοίας στην Αθήνα, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων.
Όσοι συγγενείς παρέμειναν στην Πόλη τους έστελναν μαζί με επιστολές συγγενικού πένθους, παστά ψάρια, παστουρμά και μπαχαρικά από το Βόσπορο.
Είμαι κι εγώ ένας από αυτούς που σκέφτονται πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας να εξοριστεί στην Ευρώπη.
Κανένας όμως δεν μου έχει κλείσει το μάτι για να μου υποδείξει προς την συγγενική Ανατολή.
Κι είμαι σίγουρος, πως ούτε εσένα σου έχει περάσει ποτέ αυτή η σκέψη, ω αναγνώστη...
πηγή
