tag:blogger.com,1999:blog-32945155174767412222024-03-13T00:30:39.271-07:00ΠΕΡΙ ΓΑΜOY MAΡΤΥΡΙΕΣ (και όχι μόνο)Ενοριακό ιστο-Λόγιοhttp://www.blogger.com/profile/13765579646755002501noreply@blogger.comBlogger1606125tag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-90511308936608276052021-03-18T12:22:00.005-07:002021-03-18T12:25:24.893-07:00Μετάφραση ακολουθίας γάμου<br /><hr />
<div class="content">
<div class="moz-reader-content reader-show-element"><div class="page" id="readability-page-1"><div id="post-body-4572729692898486028" itemprop="description articleBody">
<p><span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJA7qaCYtO_vjw63w-lWz59w5AhnNNGPO68r59tRgaezXSFm6fjuz-dRhjehhv1K4wowvyuu010uw4q708dlnmlPxJfMlO6LirjQKSxZH0JCBsM7iFPKvYrmah5flfTrjXydOqNWpzjbpD/s640/stefana-640x399-1.jpg"><img data-original-height="399" data-original-width="640" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJA7qaCYtO_vjw63w-lWz59w5AhnNNGPO68r59tRgaezXSFm6fjuz-dRhjehhv1K4wowvyuu010uw4q708dlnmlPxJfMlO6LirjQKSxZH0JCBsM7iFPKvYrmah5flfTrjXydOqNWpzjbpD/w640-h400/stefana-640x399-1.jpg" width="640" /></a></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ἐάν
οἱ νεόνυμφοι θέλουν τήν ἴδια ὥρα νά στεφανωθοῦν, παραμένουν μέσα στό
Ναό καί ἀρχίζει ἡ ἀκολουθία τοῦ στεφανώματος. Ἐάν ὅμως οἱ νεόνυμφοι
θέλουν νά στεφανωθοῦν ἀργότερα μπαίνουν στό Ναό ἀπό τό νάρθηκα (πρόναο)
μέ ἀναμμένα κεριά, ἐνῶ προπορεύεται ὁ Ἱερέας μέ τό θυμιατό καί ψάλλει
τόν 127ο Ψαλμό.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ Χορός τῶν ψαλτῶν πού ἐκπροσωπεῖ τό λαό μετά ἀπό κάθε στίχο τοῦ Ψαλμοῦ λέγει·</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Σ᾿ Ἐσένα, Θεέ μας, ταιριάζει δόξα ἀπό μέρους μας γιά τήν ἀνεκτίμητη διδασκαλία σου πού περιέχεται στά βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><a name="more"></a><span>Μακάριοι εἶναι ὅλοι ὅσοι φοβοῦνται καί σέβονται τόν Κύριο.<br />Μακάριοι ὅσοι βαδίζουν στό δρόμο τοῦ Θεοῦ καί τηροῦν τίς ἐντολές του.<br />Τούς κόπους τούς δικούς σου θά ἀπολαμβάνεις ἐσύ πού ἔχεις φόβο Θεοῦ.<br />Μακάριος εἶσαι ἐσύ πού ἔχεις φόβο Θεοῦ καί ὅλα θά σοῦ βγαίνουν σέ καλό.<br />Ἡ γυναίκα σου σάν πλούσια κληματαριά θά εἶναι στούς χώρους τοῦ σπιτιοῦ σου.<br />Τά παιδιά σου θά κάθονται γύρω στό τραπέζι σου σάν νεόφυτα ἐλαιόδεντρα.<br />Πρόσεξε· αὐτή τήν εὐλογία θά ἔχει ὁ ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος τόν Κύριο.<br />Εἴθε νά σέ εὐλογήσει ὁ Κύριος ἀπό τή Σιών καί εἴθε νά ἀπολαύσεις τά ἀγαθά τῆς Ἱερουσαλήμ σ᾿ ὅλες τίς ἡμέρες τῆς ζωῆς σου.<br />Εἴθε νά δεῖς τέκνα τῶν τέκνων σου. Εἴθε νά βασιλεύει εἰρήνη στό λαό τοῦ Ἰσραήλ.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Μετά τήν τελευταία δοξαστική ἀναφώνηση τοῦ Χοροῦ λέγει ὁ Διάκονος·</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Εὐλόγησε, (Δοξολόγησε, δῶσε τήν εὐλογία σου) Δέσποτα.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ Ἱερέας, ἀφοῦ στραφεῖ πρός τήν ἀνατολή καί ὑψώνοντας, κατά τή συνήθεια, τό ἅγιο Εὐαγγέλιο, λέγει μέ δυνατή φωνή·</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ἄς
εἶναι εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, τοῦ Πατέρα καί τοῦ Υἱοῦ
καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τώρα καί πάντοτε καί στούς ἀτελεύτητους
αἰῶνες.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ Χορός· Ἀμήν.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ Διάκονος λέγει τή Συναπτή καί ὁ Χορός ὕστερα ἀπό κάθε Δέηση λέγει· Κύριε, ἐλέησον.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Διάκονος·</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο μέ ἡσυχία, μέ εἰρήνη καί ψυχική ἠρεμία καί γαλήνη.<br />Ἄς
παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά μᾶς χαρίσει τή δική του εἰρήνη πού γαληνεύει
τή συνείδησή μας καί συντελεῖ στή σωτηρία τῶν ψυχῶν μας.<br />Ἄς
παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά χαρίσει εἰρήνη σ᾿ ὅλο τόν κόσμο, σταθερότητα
πίστεως στίς ἅγιες Ἐκκλησίες τοῦ Θεοῦ καί ἕνωση ὅλων τῶν ἀνθρώπων.<br />Ἄς
παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά διαφυλάγει ἀπό κάθε κακό τόν ἅγιο τοῦτο Οἶκο
τοῦ Θεοῦ καί νά προστατεύει ὅλους τούς Χριστιανούς πού εἰσέρχονται στό
ναό αὐτό μέ πίστη, μέ εὐλάβεια καί μέ φόβο Θεοῦ.<br />Ἄς παρακαλέσουμε τόν
Κύριο γιά τόν Ἀρχιεπίσκοπό μας (τάδε), γιά τούς καλούς ἱερεῖς μας, γιά
ὅσους διακονοῦν «ἐν Χριστῷ», γιά ὅλο γενικά τόν Κλῆρο καί τό Λαό.<br />Ἄς
παρακαλέσουμε τόν Κύριο γιά τούς δούλους τοῦ Θεοῦ (τόν τάδε καί τήν
τάδε) πού συνδέονται αὐτή τή στιγμή μεταξύ τους μέ τό σύνδεσμο τοῦ
γάμου, καί γιά τή σωτηρία τους.<br />Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά εὐλογήσει αὐτό τό γάμο, ὅπως εὐλόγησε ἐκεῖνον στήν Κανά τῆς Γαλιλαίας.<br />Ἄς
παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά χαρίσει σ᾿ αὐτούς σωφροσύνη (= σύνεση,
φρονιμάδα) καί καρποφορία (= γέννηση τέκνων) γιά τό καλό τους, τήν
εὐτυχία τους καί τή σωτηρία τους.<br />Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά εὐφρανθοῦν (νά νιώσουν χαρά καί εὐχαρίστηση) οἱ νεόνυμφοι ἀποκτώντας γιούς καί θυγατέρες.<br />Ἄς
παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά δώσει στούς νεονύμφους νά ἀπολαύσουν τή χαρά
πολλῶν καί καλῶν τέκνων, καί νά τούς χαρίσει διαγωγή ἀνεπίληπτη.<br />Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά ἱκανοποιήσει ὅλα τά αἰτήματα πού ἀφοροῦν στή σωτηρία τόσο τῶν νεονύμφων ὅσο καί τή δική μας.<br />Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά διαφυλάξει τούς νεονύμφους καί ἐμᾶς ἀπό κάθε λύπη, ὀργή, κίνδυνο καί ἀνάγκη (= δύσκολη περίσταση).<br />Σύ, Κύριε, πού εἶσαι ὁ Θεός μας, βοήθησέ μας, σῶσε μας, ἐλέησέ μας καί διαφύλαξέ μας μέ τή δική σου χάρη.<br />Ἀφοῦ
πρῶτα φέρουμε στή μνήμη μας τήν Παναγία, τήν ἄχραντη καί ἀμόλυντη, καί
πάρα πολύ εὐλογημένη, τήν ἔνδοξη δέσποινά μας Θεοτόκο καί ἀειπάρθενη
Μαρία, καί ὅλους τούς ἁγίους, ἄς ἐμπιστευθοῦμε στόν Κύριο καί Θεό μας
τούς ἑαυτούς μας καί τούς ἄλλους ἀδελφούς μας καί ὅλη μας τή ζωή.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Χορός· Σ᾿ Ἐσένα, Κύριε, ἐμπιστευόμαστε τά πάντα.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Ἱερέας, μέ δυνατή φωνή·</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Διότι
σ᾿ Ἐσένα ἁρμόζει κάθε δόξα, τιμή καί προσκύνηση, στόν Πατέρα καί τόν
Υἱό καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, τώρα καί πάντοτε καί στούς ἀτέλειωτους αἰῶνες.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Χορός· Ἀμήν (= ἀλήθεια, ἔτσι εἶναι).</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Διάκονος· Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ Χορός· Κύριε, ἐλέησέ μας.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Καί ὁ Ἱερέας λέγει μεγαλοφώνως τήν Εὐχή·</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ
Θεός ὁ ἀναμάρτητος καί δημιουργός ὅλης τῆς κτίσης πού ἀπό τή μεγάλη σου
ἀγάπη πρός τόν ἄνθρωπο μεταμόρφωσες τήν πλευρά τοῦ προπάτορά μας Ἀδάμ
σέ γυναίκα καί ἀφοῦ εὐλόγησες τούς πρωτόπλαστους τούς εἶπες· «Νά
αὐξάνεστε σέ ἀριθμό, νά πολλαπλασιάζεστε καί νά γίνετε κυρίαρχοι στή γῆ»
καί τούς παρουσίασες καί τούς δύο αὐτούς ὡς ἕνα μέλος μέ τή σύζευξη·
διότι γι᾿ αὐτή τή σύζευξη θά ἐγκαταλείψει ὁ ἄνθρωπος τόν πατέρα του καί
τή μητέρα του καί θά προσκολληθεῖ στή γυναίκα του καί θά γίνουν οἱ δυό
τους ἕνα σῶμα· καί αὐτούς πού σύνδεσε μέ τό δεσμό τοῦ γάμου ὁ Θεός, ὁ
ἄνθρωπος νά μήν τούς χωρίζει· Σύ πού εὐλόγησες τόν πιστό σου δοῦλο
Ἀβραάμ καί ἔκαμες τή Σάρρα νά τεκνοποιήσει καί κατέστησες τόν Ἀβραάμ
πατέρα πλήθους ἐθνῶν· Σύ πού χάρισες στή Ρεβέκκα τόν Ἰσαάκ καί εὐλόγησες
τό γόνο της· Σύ πού ἕνωσες μέ γάμο τόν Ἰακώβ μέ τή Ραχήλ καί ἀνέδειξες
αὐτόν γενάρχη τῶν δώδεκα Πατριαρχῶν· Σύ πού συνέζευξες τόν Ἰωσήφ καί τήν
Ἀσυνέθ καί χάρισες σ᾿ αὐτούς τόν Ἐφραίμ καί τόν Μανασσῆ ὡς καρπούς τῆς
τεκνογονίας τους· Σύ πού ἐκδήλωσες τήν ἀγάπη σου στό Ζαχαρία καί τήν
Ἐλισάβετ καί ἀνέδειξες τό τέκνο τους (τόν Ἰωάννη) Πρόδρομο τοῦ Χριστοῦ·
Σύ πού ἀπό τό γένος τοῦ Ἰεσσαί ἔκαμες νά βλαστήσει (προέλθει) σαρκικῶς ἡ
ἀειπάρθενος Μαρία καί ἀπό αὐτή σαρκώθηκες καί γεννήθηκες ὁ ἴδιος
προκειμένου νά σώσεις τό γένος τῶν ἀνθρώπων· Σύ πού ἀπό ἀπερίπγραπτη
ἀγάπη καί ἀπό μεγάλη καλοσύνη ἦρθες στήν Κανά τῆς Γαλιλαίας καί
εὐλόγησες τό γάμο πού ἔγινε ἐκεῖ, γιά νά κάνεις φανερό στούς ἀνθρώπους
ὅτι δικό σου θέλημα εἶναι ἡ νόμιμη σύζευξη τοῦ ἄνδρα καί τῆς γυναίκας
καί ἡ συνακόλουθη τεκνοποιία. Σύ ὁ ἴδιος, Πανάγιε Δέσποτα, δέξου μέ
συγκατάβαση τή δέηση ἡμῶν πού σέ παρακαλοῦμε, ὅπως ἐκεῖ (στήν Κανά) να
παραστεῖς καί ἐδῶ, μέ τήν ἀόρατη παρουσία σου· εὐλόγησε αὐτό τό γάμο καί
χάρισε σ᾿ αὐτούς ἐδῶ τούς δούλους σου (τόν τάδε) καί (τήν τάδε)
εἰρηνική ζωή, μακροημέρευση, φρονιμάδα, νά ἔχουν ἀγάπη μεταξύ τους καί
νά εἶναι μονοιασμένοι, μακροχρόνια γονιμότητα, τή χαρά τῆς τεκνογονίας,
τό ἀμάραντο στεφάνι τῆς δόξας. Ἀξίωσέ τους νά ἰδοῦν τέκνα τῶν τέκνων
τους· διατήρησε τή νυφική τους κλίνη ἀμόλυντη ἀπό κάθε ἐπιβουλή
(συζυγική ἀπάτη)· καί χάρισέ τους ἀγαθά οὐράνια, πού χορηγεῖ ἄφθονα ἡ
δική σου χάρη καί εὐλογία, καθώς καί ἀγαθά πού παράγει ἄφθονα ἡ γῆ·
γέμισε τήν οἰκία τῶν νεονύμφων μέ ἐπίγεια ἀγαθά, μέ σιτάρι, κρασί καί
λάδι καί μέ ὅλα τά καλά, γιά νά δίνουν ἀπ᾿ αὐτά καί σ᾿ ὅσους ἔχουν
ἀνάγκη, ἱκανοποιώντας ταυτόχρονα ὅλα τά αἰτήματα, πού ἔχουν σχέση μέ τή
σωτηρία, καί τῶν παρόντων σ᾿ αὐτό ἐδῶ τό γάμο. Σέ παρακαλοῦμε γιά ὅλα
αὐτά, διότι Ἐσύ εἶσαι Θεός πού δείχνεις ἔλεος καί εὐσπλαχνία καί ἀγαπᾶς
τούς ἀνθρώπους καί σ᾿ Ἐσένα ἀναπέμπουμε τή δόξα καί στόν Πατέρα σου πού
δέν ἔχει ἀρχή καί στό πανάγιο καί ἀγαθό καί ζωοποιό σου Πνεῦμα, τώρα καί
πάντοτε καί στούς ἀπέραντους αἰῶνες.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Χορός· Ἀμήν (ἀλήθεια, ἔτσι εἶναι, ἔτσι ἄς γίνει).</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Διάκονος· Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Χορός· Κύριε, ἐλέησέ μας.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Καί ὁ Ἱερέας μέ δυνατή φωνή (λέγει) τήν Εὐχή·</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ἄξιος
εὐλογίας εἶσαι, Κύριε ὁ Θεός μας, Σύ πού μέ τρόπο θεῖο καί ἱερό τέλεσες
τό μυστικό καί ἁγνό γάμο σου μέ τήν Ἐκκλησία καί νομοθέτησες τό
σωματικό γάμο, Σύ πού εἶσαι ὁ φύλακας τῆς ἁγνότητας καί ὁ ἀγαθός χορηγός
τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν· καί τώρα, Δέσποτα, Σύ ὁ ἴδιος πού ἔπλασες ἀρχικά τόν
ἄνθρωπο καί τόν ἔκαμες κυρίαρχο τῆς κτίσεως καί εἶπες· «Δέν εἶναι ὡραῖο
νά εἶναι μόνος του ὁ ἄνθρωπος πάνω στή γῆ· ἄς δημιουργήσουμε γιά χάρη
του ἕνα βοηθό ὅμοιο μ᾿ αὐτόν»· καί, ἀφοῦ ἔλαβες μιά ἀπό τίς πλευρές του,
ἔπλασες τή γυναίκα, πού ὅταν τήν εἶδε ὁ Ἀδάμ εἶπε· «Αὐτό τό πλάσμα πού
βλέπω τώρα εἶναι μέρος ἀπό τά ὀστά μου καί σάρκα ἀπό τή σάρκα μου· αὐτό
τό πλάσμα θά κληθεῖ γυναίκα, γιατὶ ἀπό τόν ἄντρα της προῆλθε· γι᾿ αὐτό
τό πλάσμα θά ἐγκαταλείψει ὁ ἄνθρωπος τόν πατέρα του καί τή μητέρα του
καί θά ἀφοσιωθεῖ στή γυναίκα του καί θά γίνουν οἱ δυό τους μιά σάρκα (θά
ἑνωθοῦν σωματικά)»· καί «αὐτούς πού ὁ Θεός ἕνωσε μέ τό δεσμό τοῦ γάμου,
κανένας ἄνθρωπος νά μήν τούς χωρίζει»· Σύ ὁ ἴδιος καί τώρα, Δέσποτα
Κύριε, ὁ Θεός μας, στεῖλε ἀπό ψηλά τήν ἐπουράνια χάρη σου σ᾿ αὐτούς ἐδῶ
τούς δούλους σου (τόν τάδε) καί (τήν τάδε)· καί κάμε ὥστε αὐτή ἐδῶ ἡ
νεαρή δούλη σου νά ὑποταχθεῖ καθ᾿ ὅλα στόν ἄντρα της καί αὐτός ἐδῶ ὁ
δοῦλος σου νά εἶναι ἡ κεφαλή τῆς γυναίκας του, γιά νά ζήσουν σύμφωνα μέ
τό θέλημά σου. Εὐλόγησέ τους, Κύριε, ὁ Θεός μας, ὅπως εὐλόγησες τόν
Ἀβραάμ καί τή Σάρρα. Εὐλόγησέ τους, Κύριε, ὁ Θεός μας, ὅπως εὐλόγησες
τόν Ἰσαάκ καί τή Ρεβέκκα. Εὐλόγησέ τους, Κύριε, ὁ Θεός μας, ὅπως
εὐλόγησες τόν Ἰακώβ καί ὅλους τούς πατριάρχες. Εὐλόγησέ τους, Κύριε, ὁ
Θεός μας, ὅπως εὐλόγησες τόν Ἰωσήφ καί τήν Ἀσυνέθ. Εὐλόγησέ τους, Κύριε,
ὁ Θεός μας, ὅπως εὐλόγησες τό Μωϋσῆ καί τή Σεπφόρα. Εὐλόγησέ τους,
Κύριε, ὁ Θεός μας, ὅπως εὐλόγησες τόν Ἰωακείμ καί τήν Ἄννα. Εὐλόγησέ
τους, Κύριε, ὁ Θεός μας, ὅπως εὐλόγησες τό Ζαχαρία καί τήν Ἐλισάβετ.
Διαφύλαξέ τους, Κύριε, ὁ Θεός μας, ὅπως διαφύλαξες τό Νῶε μέσα στήν
Κιβωτό. Διαφύλαξέ τους, Κύριε, ὁ Θεός μας, ὅπως διαφύλαξες τόν Ἰωνᾶ μέσα
στήν κοιλιά τοῦ θαλάσσιου κήτους. Διαφύλαξέ τους, Κύριε, ὁ Θεός μας,
ὅπως διαφύλαξες τούς ἅγιους τρεῖς Παῖδες ἀπό τή φωτιά τοῦ καμινιοῦ
στέλνοντας σ᾿ αὐτούς δροσιά ἀπό τόν οὐρανό· καί ἄς νιώσουν οἱ νεόνυμφοι
τή χαρά ἐκείνη πού ἔνιωσε ἡ μακαρία Ἑλένη, ὅταν βρῆκε τόν τίμιο Σταυρό.
Θυμήσου, Κύριε, ὁ Θεός μας, τούς νεονύμφους, ὅπως θυμήθηκες καί δέν
ἐγκατέλειψες στίς δύσκολες στιγμές τόν Ἐνώχ, τό Σήμ, τόν Ἠλία. Θυμήσου,
Κύριε ὁ Θεός μας, αὐτούς, ὅπως θυμήθηκες καί δέν ξέχασες κατά τήν ὥρα
τοῦ μαρτυρίου τούς ἁγίους σου Σαράντα Μάρτυρες, στέλνοντας σ᾿ αὐτούς ἀπό
τόν οὐρανό τά στεφάνια τῆς νίκης. Θυμήσου, Κύριε ὁ Θεός μας, καί τούς
γονεῖς τῶν νεονύμφων πού τούς ἀνάθρεψαν· γιατί οἱ εὐχές τῶν γονιῶν
στηρίζουν τά θεμέλια τοῦ σπιτικοῦ τῶν νεονύμφων. Θυμήσου, Κύριε ὁ Θεός
μας, τούς δούλους σου πού ἀνταλλάζουν τά στεφάνια (τούς κουμπάρους),
τούς δούλους σου πού συγκεντρώθηκαν σ᾿ αὐτήν ἐδῶ τή χαρά τοῦ γάμου.
Θυμήσου, Κύριε ὁ Θεός μας, τό δοῦλο σου (τάδε) καί τή δούλη σου (τάδε)
καί εὐλόγησέ τους. Xάρισέ τους καρποφορία, νά ἀποκτήσουν καλά καί ὡραῖα
τέκνα, νά ἔχουν ὁμόνοια ψυχῶν καί σωμάτων. Ὕψωσέ τους σάν τίς κέδρους
τοῦ Λιβάνου καί σάν ἀμπέλι μέ ὡραῖα κλήματα. Δώρησέ τους ἄφθονα ὑλικά
ἀγαθά, γιά νά μποροῦν ἔτσι, καλύπτοντας τίς δικές τους ἀνάγκες, νά
προκόβουν σέ κάθε καλό ἔργο καί ἀρεστό σ᾿ Ἐσένα, καί ἀξίωσέ τους νά
ἰδοῦν παιδιά τῶν παιδιῶν τους σάν νεόφυτα λιόδεντρα γύρω στό τραπέζι
τους· καί ἀφοῦ γίνουν, μέ τόν τρόπο τῆς ζωῆς τους, εὐάρεστοι ἐνώπιόν
σου, κάμε τους νά λάμψουν σάν πηγές φωτός στόν οὐρανό, κοντά σ᾿ Ἐσένα
πού εἶσαι ὁ Κύριός μας· στόν ὁποῖο ἀνήκει κάθε δόξα, δύναμη, τιμή καί
προσκύνηση, τώρα καί πάντοτε καί στούς ἀτέλειωτους αἰῶνες.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Χορός· Ἀμήν.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Διάκονος· Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Χορός· Κύριε, κάμε τό ἔλεός σου.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Καί πάλι ὁ Ἱερέας λέγει μεγαλοφώνως τήν Εὐχή.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ
Θεός ὁ ἅγιος, Σύ πού ἔπλασες ἀπό χῶμα τόν ἄνθρωπο καί δημιούργησες ἀπό
τήν πλευρά του τή γυναίκα καί τή συνέδεσες μ᾿ αὐτόν ὡς βοηθό του ὅμοια
μ᾿ αὐτόν, ἐπειδή ἔτσι φαινόταν καλό στή δική σου μεγαλειότητα, νά μήν
εἶναι δηλαδή μόνος του ὁ ἄνθρωπος ἐπάνω στή γῆ. Σύ ὁ ἴδιος καί τώρα,
Δέσποτα, ἅπλωσε τό χέρι σου ἀπό τό ἅγιο κατοικητήριό σου καί σύνδεσε (<em>Τή στιγμή πού </em><em>ὁ</em><em>Ἱ</em><em>ερέας λέγει το</em><em>ῦ</em><em>το </em><em>ἐ</em><em>φάπτει τά δεξιά χέρια α</em><em>ὐ</em><em>τ</em><em>ῶ</em><em>ν πού νυμφεύονται</em>)τό
δοῦλο σου (τάδε) καί τή δούλη σου (τάδε), διότι Ἐσύ εἶσαι ἐκεῖνος πού
ἑνώνεις τή γυναίκα μέ τόν ἄνδρα. Σύζευξέ τους μέ ὁμόνοια· στεφάνωσέ τους
ὥστε νά ἀποτελέσουν ἕνα σῶμα· χάρισέ τους καρποφορία, ὥστε νά
ἀπολαύσουν καλά τέκνα. Διότι δική σου εἶναι ἡ δύναμη καί δική σου εἶναι ἡ
βασιλεία καί ἡ ἰσχύς καί ἡ δόξα, τοῦ Πατέρα καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος, τώρα καί πάντοτε καί στούς ἀτελεύτητους αἰῶνες.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Χορός· Ἀμήν.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Καί ἀφοῦ λάβει ὁ Ἱερέας τά Στέφανα, στεφανώνει πρῶτα τό γαμπρό λέγοντας·</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Στεφανώνεται
ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ (τάδε) τή δούλη τοῦ Θεοῦ (τάδε), στό ὄνομα τοῦ
Πατέρα, καί τοῦ Υἱοῦ, καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Καί αὐτό τό λέγει τρεῖς φορές κάνοντας μέ τά στέφανα σχῆμα Σταυροῦ.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ἔπειτα στεφανώνει καί τή Νύμφη (νύφη) λέγοντας·</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Στεφανώνεται,
ἡ δούλη τοῦ Θεοῦ (τάδε) τό δοῦλο τοῦ Θεοῦ (τάδε), στό ὄνομα τοῦ Πατέρα,
καί τοῦ Υἱοῦ, καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Καί τοῦτο τρεῖς φορές, κατά τόν ἴδιο τρόπο.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ἔπειτα θέτει τά Στέφανα ἐπάνω στά κεφάλια τοῦ ζεύγους τῶν νεονύμφων ψάλλοντας τρεῖς φορές.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Κύριε ὁ Θεός μας, μέ δόξα καί τιμή στεφάνωσε τούς νεονύμφους.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Διάκονος· Ἄς προσέξουμε.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Ἀναγνώστης· Προκείμενο, Ἦχος πλάγιος τοῦ τετάρτου</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ἔθεσες ἐπάνω στά κεφάλια αὐτῶν στεφάνια ἀπό πολύτιμους λίθους.</span><br /><span>Στίχ. Ζωή σοῦ ζήτησαν, καί τούς ἔδωσες</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span> Ὁ Διάκονος· Σοφία εἶναι αὐτό πού θά ἀκουστεῖ στή συνέχεια.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Ἀναγνώστης· Τό Ἀνάγνωσμα πού θά ἀκουστεῖ εἶναι ἀπό τήν Ἐπιστολή τοῦ Παύλου πρός Ἐφεσίους (Κεφ. ε´, στίχοι 20-33).</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Διάκονος· Ἄς προσέξουμε.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ Ἀναγνώστης·</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ἀδελφοί,
νὰ εὐχαριστεῖτε πάντοτε γιὰ ὅλα τὸν Θεὸ καὶ Πατέρα στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου
μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ὑποτάσσεσθε ὁ ἕνας στὸν ἄλλο μὲ φόβο Χριστοῦ.
Οἱ γυναῖκες νὰ ὑποτάσσεσθε στούς ἄνδρες σας σὰν νὰ ὑποτάσσεσθε στὸν
Κύριο, διότι ὁ ἄντρας εἶναι κεφαλὴ τῆς γυναίκας, ὅπως καὶ ὁ Χριστὸς
εἶναι κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ αὐτός εἶναι σωτήρας τοῦ σώματος (τῆς
Ἐκκλησίας). Ἀλλὰ ὅπως ἀκριβῶς ἡ Ἐκκλησία ὑποτάσσεται στὸν Χριστό, ἔτσι
καὶ οἱ γυναῖκες νὰ ὑποτάσσονται στοὺς ἄντρες τους σὲ καθετί. Οἱ ἄντρες
νὰ ἀγαπᾶτε τίς γυναῖκες σας, ὅπως καὶ ὁ Χριστὸς ἀγάπησε τήν Ἐκκλησία καὶ
θυσιάστηκε γι᾿ αὐτή, γιὰ νὰ τὴν ἁγιάσει, ἀφοῦ τὴν καθαρίσει μὲ τὸ ἅγιο
βάπτισμα μὲ τὸν λόγο τῆς ἐπικλήσεως ποὺ τὸ συνοδεύει, καὶ στὴν συνέχεια
νὰ τὴν στήσει στὸ πλευρό του σὰν νύμφη ἔνδοξη τὴν Ἐκκλησία, χωρὶς νὰ
ἔχει στίγμα ἢ κηλίδα ἢ κάτι τέτοιο, ἀλλὰ νὰ εἶναι ἁγία καὶ ἄμεμπτη. Ἔτσι
ὀφείλουν οἱ ἄντρες νὰ ἀγαποῦν τίς γυναῖκες τους, ὅπως τὰ ἴδια τους τὰ
σώματα· ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ τὴν γυναίκα του τὸν ἑαυτό του ἀγαπᾶ· γιατὶ
κανεὶς ποτὲ δὲν ἐμίσησε τὴν σάρκα του, ἀλλὰ τὴν τρέφει καὶ τήν
περιθάλπει, ὅπως καὶ ὁ Κύριος τὴν Ἐκκλησία· γιατὶ εἴμαστε ἐμεῖς ποὺ
ἀποτελοῦμε τήν Ἐκκλησία, μέλη ἀπὸ τὸ σῶμα του, ἀπὸ τὴν σάρκα του καὶ ἀπὸ
τὰ ὀστά του· γι᾿ αὐτὸ τὸν λόγο θὰ ἐγκαταλείψει ὁ ἄνθρωπος τὸν πατέρα
του καὶ τὴν μητέρα του καὶ θὰ προσκολληθεῖ στὴν γυναίκα του καὶ θὰ
γίνουν οἱ δυό τους μιὰ σάρκα. Τὸ μυστήριο τοῦτο εἶναι μεγάλης σημασίας
καὶ ἐγὼ τὸ παρομοιάζω μὲ τὸν δεσμὸ πού ἔχει ὁ Χριστός μὲ τὴν Ἐκκλησία.
Ἀνεξάρτητα ὅμως ἀπὸ αὐτὸ καὶ ἐσεῖς ποὺ εἶστε νυμφευμένοι, καθένας ἂς
ἀγαπᾶ τὴν γυναίκα του ὅπως ἀγαπάει τόν ἑαυτό του, καὶ ἡ γυναίκα νὰ
σέβεται τόν ἄντρα της.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Ἱερέας· Εἰρήνη καί ψυχική γαλήνη ἄς ἔλθει σ᾿ ἐσένα πού ἀνέγνωσες τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ Χορός· <em>Ἦ</em><em>χος πλάγιος το</em><em>ῦ</em><em> πρώτου.</em> Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα.<br />Στίχ. Σύ, Κύριε, ἄς μᾶς φυλάξεις ἀπό κάθε κακό και ἄς μᾶς διατηρήσεις σώους καί ἀβλαβεῖς.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Διάκονος· Σοφία περικλείει τό ἀνάγνωσμα πού θά ἀκούσουμε· ἄς σηκωθοῦμε ὄρθιοι· ἄς ἀκούσουμε τό ἅγιο Εὐαγγέλιο.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ Ἱερέας· Εἰρήνη καί ψυχική γαλήνη ἄς ἔλθει σέ ὅλους.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ Χορός· Καί στή δική σου ψυχή ὅμοια ἄς ἔλθει εἰρήνη.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Ἱερέας· Τό ἀνάγνωσμα πού θά ἀκουστεῖ εἶναι ἀπό τό ἅγιο Εὐαγγέλιο πού ἔγραψε ὁ Ἰωάννης. (Κεφ. β´, στίχ. 1-11)</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ Διάκονος· Ἄς προσέξουμε τά θεῖα λόγια.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ Ἱερέας·</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ἐκεῖνο
τόν καιρό γάμος ἔγινε στήν Κανά τῆς Γαλιλαίας καί ἦταν ἐκεῖ ἡ μητέρα
τοῦ Ἰησοῦ· καί προσκλήθηκε στό γάμο καί ὁ Ἰησοῦς καί οἱ μαθητές του. Καί
ἐπειδή παρατηρήθηκε ἔλλειψη κρασιοῦ, λέγει ἡ μητέρα τοῦ Ἰησοῦ πρός
αὐτόν· Κρασί δέν ἔχουν. Λέγει σ᾿ αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Τί τό κοινό ὑπάρχει
ἀνάμεσα σ᾿ ἐμένα καί σ᾿ ἐσένα, γυναίκα; δέν ἔχει ἔλθει ἀκόμη ἡ ὥρα μου
νά κάνω θαύματα. Λέγει ἡ μητέρα του στούς ὑπηρέτες· Ὅ,τι σᾶς πεῖ, κάμετέ
το. Καί ἦταν ἐκεῖ ἕξι πέτρινες στάμνες, τοποθετημένες γιά νά πλένονται
οἱ Ἰουδαῖοι πρίν ἀπό τό φαγητό, καί χωροῦσε ἡ καθεμιά δυό ἤ τρεῖς
μετρητές. Λέγει σ᾿ αὐτούς ὁ Ἰησοῦς. Γεμίστε μέ νερό τίς στάμνες. Καί τίς
γέμισαν μέχρι ἐπάνω. Καί λέγει μετά σ᾿ αὐτούς· Ἀντλῆστε τώρα ἀπό τίς
στάμνες καί φέρτε στόν ἀρχιτρίκλινο, τόν προϊστάμενο τοῦ συμποσίου. Καί
ἐκεῖνοι ἔφεραν. Καί μόλις δοκίμασε ὁ ἀρχιτρίκλινος τό νερό πού εἶχε
γίνει κρασί (καί δέν ἤξερε ἀπό ποῦ εἶναι· ἐνῶ οἱ ὑπηρέτες πού εἶχαν
ἀντλήσει τό νερό τό ἤξεραν) φωνάζει τό γαμπρό καί λέγει σ᾿ αὐτόν· Κάθε
ἄνθρωπος πού ἔχει καλεσμένους, πρῶτα προσφέρει τό καλό κρασί, καί ὅταν
μεθύσουν, προσφέρει τό κατώτερο· σύ ὅμως ἔχεις φυλάξει τό καλό κρασί
μέχρι τώρα. Μ᾿ αὐτό τον τρόπο ἔκαμε τήν ἀρχή τῶν ἀποδεικτικῶν θαυμάτων
του στήν Κανά τῆς Γαλιλαίας ὁ Ἰησοῦς καί φανέρωσε τή δόξα του, καί
θεμελιώθηκε ἡ πίστη τῶν μαθητῶν του σ᾿ αὐτόν.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Χορός· Δόξα ἀναπέμπουμε, Κύριε σ᾿ Ἐσένα.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Καί ἀμέσως, ὁ Διάκονος, τήν Ἐκτενή, τήν ἐκτεταμένη δηλαδή καί μεγάλη δέηση·</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ἄς ποῦμε ὅλοι μ᾿ ὅλη μας τήν ψυχή καί μ᾿ ὅλη μας τή διάνοια, ἄς ποῦμε τή δέηση πού ἀκολουθεῖ.<br />Κύριε Παντοκράτορα, ὁ Θεός τῶν Πατέρων μας, σέ παρακαλοῦμε, εἰσάκουσέ μας καί ἐλέησέ μας.<br />Ἐλέησέ μας, Κύριε ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου· σέ παρακαλοῦμε θερμά, ἄκουσέ μας ἀπό ψηλά καί χάρισέ μας τό ἔλεός σου.<br />Ἀκόμη
σέ παρακαλοῦμε νά χαρίσεις ἔλεος, ζωή, εἰρήνη, ὑγεία καί σωτηρία στούς
δούλους σου (τάδε) καί (τάδε) καί γιά ὅσους εἶναι παρόντες σ᾿ αὐτόν ἐδῶ
τό γάμο, σέ παρακαλοῦμε, πού προσμένουν νά λάβουν ἀπό σένα τό πλούσιο
ἔλεος.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Ἱερέας, μέ δυνατή φωνή· Διότι ἐσύ
εἶσαι Θεός ἐλεήμονας καί φιλάνθρωπος καί σ᾿ ἐσένα ἀπό εὐγνωμοσύνη
ἀναπέμπουμε τή δόξα, στόν Πατέρα καί τόν Υἱό καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, τώρα
καί πάντοτε καί στούς ἀτελεύτητους αἰῶνες.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ Χορός· Ἀμήν, ἀλήθεια.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ Διάκονος· Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Χορός· Κύριε, ἐλέησέ μας.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Καί ὁ Ἱερέας λέγει αὐτή ἐδῶ τήν Εὐχή·</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Κύριε
ὁ Θεός μας, Σύ πού σύμφωνα μέ τή μέριμνά σου γιά τή σωτηρία τῶν
ἀνθρώπων θεώρησες καλό στήν Κανά τῆς Γαλιλαίας νά ἀναδείξεις τίμιο τό
γάμο καί ἔτσι νά τόν ἐξυψώσεις καί νά τόν ἁγιάσεις μέ τή δική σου ἐκεῖ
παρουσία, Σύ καί τώρα τούς δούλους σου (τάδε) καί (τάδε), πού δέχτηκες
καί θέλησες νά συνδεθοῦν μεταξύ τους μέ τό δεσμό τοῦ γάμου, διαφύλαξέ
τους καί κάμε τους νά ζοῦν μέ εἰρήνη καί ὁμόνοια. Ἀνάδειξε καί κάμε
τίμιο τό γάμο τους· διαφύλαξε καθαρή καί ἀμόλυντη τήν κλίνη τους· δέξου
καί βοήθησε νά διατηρηθεῖ καθαρή καί ἀνεπίληπτη ἡ συμβίωσή τους· καί
ἀξίωσέ τους νά φτάσουν σέ βαθιά γηρατειά τηρώντας μέ καθαρή καρδιά τίς
ἐντολές σου. Διότι Σύ εἶσαι ὁ Θεός μας, Θεός πού ἐλεεῖς καί σώζεις, καί
σ᾿ ἐσένα ἀναπέμπουμε τή δόξα, καί μαζί στόν Πατέρα σου πού δέν ἔχει
ἀρχή, καί στό πανάγιο καί ἀγαθό καί ζωοποιό σου Πνεῦμα, τώρα καί πάντοτε
καί στούς ἀτέλειωτους αἰῶνες.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ Χορός· Ἀμήν, ἀλήθεια.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Διάκονος· Βοήθησέ μας, σῶσε μας, ἐλέησέ μας καί διαφύλαξέ μας, ὁ Θεός μας, μέ τή δική σου παντοδύναμη χάρη.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Χορός· Κύριε, κάμε τό ἔλεός σου.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ
Διάκονος· Ἄς ζητήσουμε ἀπό τόν Κύριο νά μᾶς χαρίσει ὅλη τήν ἡμέρα
τέλεια, ἀφιερωμένη σ᾿ αὐτόν, εἰρηνική καί ἀπαλλαγμένη ἀπό κάθε ἁμαρτία.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Χορός, ὕστερα ἀπό κάθε Δέηση· Δῶσε, Κύριε, ὥστε νά ἐκπληρωθεῖ αὐτό πού ζητοῦμε μέ τή δέησή μας.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ
Διάκονος· Ἄς ζητήσουμε ἀπό τόν Κύριο νά ἀποστείλει στόν καθένα μας
ἄγγελο εἰρηνικό, ἀσφαλή ὁδηγό στή ζωή μας, φύλακα τῶν ψυχῶν καί τῶν
σωμάτων μας.<br />Ἄς ζητήσουμε ἀπό τόν Κύριο συγχώρηση καί ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν καί τῶν παραβάσεων πού διαπράξαμε.<br />Ἄς
ζητήσουμε ἀπό τόν Κύριο νά μᾶς χαρίσει ὅσα Ἐκεῖνος θεωρεῖ πώς εἶναι
καλά καί συμφέροντα γιά τήν ψυχή μας, καθώς καί εἰρήνη σ᾿ ὅλο τόν κόσμο.<br />Ἄς ζητήσουμε ἀπό τόν Κύριο νά μᾶς ἀξιώσει νά περάσουμε τόν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς μας μέ ψυχική γαλήνη καί μετάνοια.<br />Ἀφοῦ
ζητήσαμε ἀπό τόν Κύριο τή μιά καί ἑνιαία πίστη καί τήν κοινωνία τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος, ἄς ἐμπιστευθοῦμε ἀνεπιφύλακτα τόν ἑαυτό μας καί
ἀλλήλους καί ὅλη μας τή ζωή στό Χριστό πού εἶναι ὁ Θεός μας.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Ἱερέας,
μέ δυνατή φωνή· Καί θεώρησέ μας ἄξιους, Δέσποτα, μέ θάρρος καί
παρρησία, χωρίς φόβο κατάκρισης, νά τολμοῦμε νά ὀνομάζουμε Πατέρα Ἐσένα
τόν ἐπουράνιο Θεό καί νά λέμε:</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ Ἀναγνώστης τό·</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Πατέρα
μας οὐράνιε· ἄς ἀναγνωριστεῖ ἡ ἁγιότητά σου, ὥστε νά δοξαστεῖ τό ὄνομά
σου· ἄς ἐπικρατήσει ἡ βασιλεία σου μεταξύ ὅλων τῶν ἀνθρώπων· ἄς γίνει τό
θέλημά σου, ὅπως στόν οὐρανό ἔτσι καί στή γῆ· τόν ἄρτο μας τόν
καθημερινό καί ἀπαραίτητο δῶσε μας σήμερα· καί συγχώρησέ μας τά
ἁμαρτήματά μας, ὅπως κι ἐμεῖς συγχωροῦμε ἐκείνους πού ἔπραξαν ἀδικήματα
σέ βάρος μας· καί μή ἐπιτρέψεις νά πέσουμε σέ πειρασμό, ἀλλά γλίτωσέ μας
ἀπό τόν πονηρό.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Ἱερέας, μέ δυνατή φωνή·</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Διότι
δική σου εἶναι ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμη καί ἡ δόξα, τοῦ Πατέρα καί τοῦ
Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τώρα καί πάντοτε καί στούς ἀτελεύτητους
αἰῶνες.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Χορός· Ἀμήν.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Ἱερέας· Εἰρήνη καί ψυχική γαλήνη ἄς ἔλθει σέ ὅλους.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Χορός· Καί στή δική σου ψυχή ἄς ἔλθει εἰρήνη.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Διάκονος· Ἄς προσκυνήσουμε τόν Κύριο μέ ὑπόκλιση τῆς κεφαλῆς.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Χορός· Σ᾿ ἐσένα, Κύριε, κλίνουμε τό κεφάλι.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὕστερα προσφέρεται στούς νεονύμφους τό κοινό ποτήρι.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Διάκονος· Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Χορός· Κύριε, κάμε τό ἔλεός σου.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Ἱερέας εὐλογώντας τό ποτήρι λέγει τήν Εὐχή τούτη·</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ
Θεός μας, πού δημιούργησες τά πάντα μέ τή δύναμή σου, καί στερέωσες τήν
οἰκουμένη, καί στόλισες τό στεφάνι ὅλων αὐτῶν πού Ἐσύ ἔχεις
δημιουργήσει, εὐλόγησε μέ τρόπο πνευματικό τό κοινό τοῦτο ποτήρι, τοῦ
ὁποίου τό περιεχόμενο προσφέρεις ὡς δῶρο σ᾿ αὐτούς πού ἑνώθηκαν μέ τό
δεσμό τοῦ γάμου. Διότι εὐλογημένο εἶναι τό ὄνομά σου καί δοξασμένη ἡ
βασιλεία τοῦ Πατέρα καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τώρα καί
πάντοτε καί στούς ἀτέλειωτους αἰῶνες.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Χορός· Ἀμήν.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Μετά,
ἀφοῦ πάρει στά χέρια του ὁ Ἱερέας τό κοινό ποτήρι, δίνει σ᾿ αὐτούς νά
πιοῦν ἀπό τό περιεχόμενο τρεῖς φορές, πρῶτα στόν ἄντρα, καί κατόπιν στή
γυναίκα, ψάλλοντας σέ ἦχο πρῶτο.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Θά μεταλάβω ἀπό τό ποτήρι πού πηγάζει ἡ σωτηρία καί θά ἐπικαλεστῶ μέ εὐγνωμοσύνη τό ὄνομα τοῦ Κυρίου.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Καί
ἀμέσως μετά ὁ Ἱερέας παίρνει τούς νεονύμφους, ἐνῶ ὁ κουμπάρος κρατάει
ἀπό πίσω τους τά στέφανα, καί τούς περιφέρει τρεῖς φορές γύρω ἀπό τό
τραπεζάκι πού βρίσκεται στή μέση, σχηματίζοντας μέ τήν περιστροφή αὐτή
κύκλο.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Καί ψάλλει ὁ Ἱερέας ἤ ὁ Χορός τά ἑξῆς Τροπάρια·</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ἦχος πλάγιος τοῦ πρώτου.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ἡσαΐα
χόρευε ἀπό χαρά· ἡ Παρθένος Μαρία συνέλαβε καί γέννησε Υἱό τόν
Ἐμμανουήλ, πού εἶναι Θεός καί ἄνθρωπος μαζί· Ἀνατολή εἶναι τό ὄνομά του·
αὐτόν δοξάζοντας, μακαρίζουμε τήν Παναγία Παρθένο.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ἦχος βαρύς.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ἅγιοι
Μάρτυρες, ἐσεῖς πού σάν ἀθλητές ἀγωνιστήκατε καλά στό στάδιο τῶν ἀρετῶν
καί γιά τόν ἀγώνα σας στεφανωθήκατε ἀπό τό Θεό μέ τό στεφάνι τῆς δόξας,
μεσολαβῆστε στόν Κύριο νά ἐλεηθοῦν οἱ ψυχές μας.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Δόξα
ἀναπέμπουμε, Χριστέ ὁ Θεός μας, σ᾿ ἐσένα, πού εἶσαι τό καύχημα τῶν
Ἀποστόλων, ἡ μεγάλη χαρά τῶν Μαρτύρων, τῶν ὁποίων τό κήρυγμα ἀπέβλεπε
στή φανέρωση τοῦ ὁμοούσιου Τριαδικοῦ Θεοῦ.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὕστερα ὁ Ἱερέας τοποθετεῖ πάνω ἀπό τά κεφάλια τῶν νεονύμφων τά στέφανα· καί ἀφοῦ ἀνασηκώσει τό στεφάνι τοῦ γαμπροῦ, λέγει·</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Μεγάλος
στήν πίστη καί τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ νά γίνεις, Νυμφίε, ὅπως
ἔγινε ὁ Ἀβραάμ· εἴθε νά σέ εὐλογήσει ὁ Θεός, ὅπως εὐλόγησε τόν Ἰσαάκ,
καί εἴθε νά ἀποκτήσεις πλῆθος ἀπογόνων, ὅπως ὁ Ἰακώβ, ζώντας μέ εἰρήνη
καί ἐφαρμόζοντας τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁρίζει ἡ θεία δικαιοσύνη.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Καί καθώς ἀνασηκώνει τό στεφάνι τῆς Νύμφης λέγει·</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Καί
σύ, Νύφη, εἴθε νά γίνεις μεγάλη, ὅπως μεγάλη ἔγινε ἡ Σάρρα, καί εἴθε νά
εὐφρανθεῖς, ὅπως ἡ Ρεβέκκα, καί εἴθε νά δεῖς πλῆθος τέκνων, ὅπως ἡ
Ραχήλ, νιώθοντας πληρότητα χαρᾶς καί εὐφροσύνης μέ τόν ἄντρα σου,
φυλάγοντας ὅ,τι ὁρίζει ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ· διότι ἔτσι θέλησε ὁ Θεός νά
γίνεται στό γάμο.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὕστερα λέγει ὁ Διάκονος· Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Χορός· Κύριε, ἐλέησέ μας.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Καί ὁ Ἱερέας λέγει ἐτούτη τήν Εὐχή.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ
Θεός, ὁ Θεός μας, σύ πού ἦλθες στήν Κανά τῆς Γαλιλαίας καί εὐλόγησες τό
γάμο πού ἔγινε ἐκεῖ, εὐλόγησε καί αὐτούς ἐδῶ τούς δούλους σου, πού μέ
τή δική σου θεία πρόνοια συνδέθηκαν μέ τό δεσμό τοῦ γάμου. Εὐλόγησε τίς
εἰσόδους καί τίς ἐξόδους τῶν νεονύμφων· Χάρισέ τους μακροζωΐα μέ ἄφθονα
ἀγαθά· Πάρε (στό σημεῖο τοῦτο ὁ Ἱερέας σηκώνει ἀπό τά κεφάλια τῶν
νεονύμφων τά στέφανα καί τά τοποθετεῖ πάνω στό τραπέζι) τά στέφανά τους
στή Βασιλεία σου, διατηρώντας τα καθαρά καί ἀκηλίδωτα καί χωρίς νά
περάσει ἀπό κανενός τό νοῦ νά τά μολύνει, στούς ἀτέλειωτους αἰῶνες.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Χορός· Ἀμήν, ἔτσι ἄς γίνει.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Ἱερέας· Εἰρήνη καί ψυχική γαλήνη ἄς ἔλθει σέ ὅλους.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Χορός· Καί στό δικό σου πνεῦμα.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Διάκονος· Μέ ὑπόκλιση τῆς κεφαλῆς προσκυνῆστε τόν Κύριο.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Χορός· Σ᾿ ἐσένα, Κύριε, κλίνουμε τό κεφάλι.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Καί εὔχεται ὁ Ἱερέας·</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ
Πατέρας, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἡ Τριάδα πού εἶναι πανάγια καί
ἀποτελεῖται ἀπό τήν ἴδια οὐσία καί ἀπό αὐτή πηγάζει ἡ ζωή, ἡ μία Θεότητα
καί Βασιλεία, εἴθε νά σᾶς εὐλογήσει καί νά σᾶς χαρίσει μακροζωΐα, καλά
τέκνα, προκοπή στή ζωή σας καί πρόοδο στήν πίστη σας, καί εἴθε νά σᾶς
γεμίσει ἐντελῶς μέ ὅλα τά ἀγαθά τῆς γῆς, εἴθε τέλος νά σᾶς ἀξιώσει νά
ἀπολαύσετε καί τά ἀγαθά πού ἔχει ὑποσχεθεῖ σ᾿ ὅσους τηροῦν τίς ἐντολές
του, μέ τή μεσολάβηση καί τίς ἱκεσίες τῆς ἁγίας Θεοτόκου καί ὅλων τῶν
Ἁγίων.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Χορός· Ἀμήν, ἀλήθεια, ἔτσι ἄς γίνει.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὕστερα
ἔρχονται οἱ πιστοί κοντά στούς νεονύμφους καί τούς εὔχονται. Καί ἀφοῦ
ἀσπαστοῦν ὁ ἕνας τόν ἄλλο, γίνεται ἀπό τόν Ἱερέα ὁλοκληρωμένη Ἀπόλυση ὡς
ἑξῆς·</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ Ἱερέας· Δόξα ἀναπέμπουμε σ᾿ ἐσένα, πού εἶσαι ὁ Θεός μας, πού εἶσαι ἡ ἐλπίδα μας, δόξα σ᾿ ἐσένα.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Διάκονος· Δόξα
στόν Πατέρα, καί στόν Υἱό, καί στό Ἅγιο Πνεῦμα, καί τώρα καί πάντοτε
καί στούς ἀτέλειωτους αἰῶνες. Κύριε, ἐλέησέ μας (τρεῖς φορές). (Καί
ἀπευθυνόμενος στόν Ἱερέα) Πάτερ ἅγιε, εὐλόγησε.</span></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ Ἱερέας·</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span>Ὁ
Χριστός πού μέ τήν παρουσία του στήν Κανά ἀνέδειξε τίμιο τό γάμο καί
ἔτσι τόν ἐξύψωσε καί τόν ἁγίασε, αὐτός πού εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός μας, μέ
τή μεσολάβηση καί τίς ἱκεσίες τῆς πάναγνης Μητέρας του, τῶν ἁγίων
Ἀποστόλων πού ἔγιναν ἔνδοξοι καί ἄξιοι ἐγκωμιασμοῦ, τῶν ἁγίων
Κωνσταντίνου καί Ἑλένης πού ἡ Ἐκκλησία μας τούς θεωρεῖ βασιλεῖς
θεοστεφανωμένους καί ἰσάξιους μέ τούς Ἀποστόλους, τοῦ ἁγίου
μεγαλομάρτυρα Προκοπίου, καί ὅλων τῶν Ἁγίων, εἴθε νά μᾶς ἐλεήσει καί νά
μᾶς σώσει ὡς Θεός ἀγαθός καί φιλάνθρωπος καί ἐλεήμονας πού εἶναι. Μέ τίς
εὐχές τῶν ἁγίων Πατέρων μας, Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός μας, ἐλέησέ μας
καί σῶσε μας.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span><span>Ὁ Χορός· Ἀμήν.</span></span></span></p><span style="font-size: large;">
</span></div></div></div><span style="font-size: large;">
</span></div><p><span style="font-size: large;"> </span></p>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-8102184341322903302019-08-28T00:04:00.000-07:002019-08-28T00:04:02.164-07:00Η ευχή της εκκλησίας για τη μητέρα και τη γέννηση του βρέφους<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="at-icon-wrapper" style="height: 32px; line-height: 32px; width: 32px;"><svg aria-labelledby="at-svg-pinterest_share-2" class="at-icon at-icon-pinterest_share" style="fill: rgb(255, 255, 255); height: 32px; width: 32px;" viewbox="0 0 32 32" xmlns:xlink="http://www.w3.org/1999/xlink" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg"></svg></span><div class="articont_con_share">
</div>
<div class="articont_con_img">
<img alt="Η ευχή της εκκλησίας για τη μητέρα και τη γέννηση του βρέφους" itemprop="image" src="https://www.orthodoxianewsagency.gr/wp-content/uploads/2019/08/sarantimos-1.jpg" />
</div>
<div class="articont_con_content" itemprop="articleBody">
<em><strong>Γεώργιος Ζαραβέλας, Θεολόγος</strong></em><br />
<span style="font-size: large;">Η ανύστακτη μέριμνα της Εκκλησίας για τα ευσεβή μέλη της καλύπτει
κάθε πτυχή του βίου τους, από την έλευση στον παρόντα κόσμο έως και την
εκδημία από αυτόν. Η σημασία της πρώτης ημέρας της ζωής του παιδιού
είναι εμφανής στη σύντομη ακολουθία του Ευχολογίου, η οποία φέρει τον
τίτλο: «Εὐχὴ εἰς γυναῖκα λεχώ, τῆ πρώτῃ ἡμέρᾳ τῆς γεννήσεως τοῦ παιδίου
αὐτῆς», αλλά κυρίως απευθύνεται στη μητέρα. Ο χαρακτηρισμός της
ακολουθίας στα έντυπα ευχολόγια ως «ευχής» είναι εύλογος, αφού είναι
σύντομη και κυριαρχούν οι υπέρ της γυναίκας και του βρέφους ευχές.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Η ακολουθία-ευχή δεν γίνεται στο ναό, αλλά στον τόπο, όπου έλαβε χώρα
ο τοκετός, αφού ο ιερέας ενδυθεί το επιτραχήλιο. Η διάταξη του
Ευχολογίου στην εισαγωγή της ακολουθίας αναφέρει ότι τελείται στον οίκο.
Η σύγχρονη πρόοδος της υγειονομικής περίθαλψης και η ανάπτυξη
ειδικευμένων μαιευτικών ιδρυμάτων καθιστά σπάνια τη διενέργεια τοκετού
στην οικία, οπότε οι ευχές αναπέμπονται στο μαιευτήριο. Ο ιερέας δεν
εισέρχεται στο χώρο του τοκετού, αλλά «ἵσταται πρὸ τοῦ πυλῶνος». Η στάση
αυτή μαρτυρά την ιουδαϊκή επιρροή από τις περί καθαρών και ακαθάρτων
πράξεων διατάξεις, σύμφωνα με τις οποίες ο κληρικός θα σπιλωθεί
προσεγγίζοντας τη λεχώνα και δεν θα μπορεί να ιεροπρακτεί, εάν πρώτα δεν
καθαρθεί τελετουργικά.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Η τελετή εκκινά με τη συνήθη εναρκτήρια εκφώνηση του ιερέα:
«Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν». Μετά το Τρισάγιο ψάλλονται το απολυτίκιο και το
κοντάκιο της ημέρας, εφόσον είναι δεσποτική ή θεομητορική εορτή, ή τα
τροπάρια «Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς», «Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς· ἐπὶ
σοὶ γὰρ πεποίθαμεν» και «Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν». Στην
προαίρεση του ιερέα επαφίεται, εάν θα ψάλλει στη συνέχεια τα απολυτίκια
της Χριστού Γεννήσεως και του Γενεθλίου της Θεοτόκου. Ακολούθως
αναγινώσκονται οι τρεις ευχές και η απόλυση.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Η πρώτη ευχή «Δέσποτα Κύριε, Πακτοκράτορ» απευθύνεται ικετευτικά. Ο
ιερέας δέεται υπέρ της μητέρας και του βρέφους, ζητώντας από τον Κύριο
να αποθεραπεύσει σύντομα τη γυναίκα από τις συνέπειες του τοκετού, να
την εγείρει από την κλίνη των ωδινών και να την καθαρίσει από τους
ρύπους του τοκετού, σύμφωνα με τη φράση του Ψαλμωδού: «ἰδοὺ γὰρ ἐν
ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου» (Ψαλμ.
50,7). Έπειτα επικαλείται τη σκεπαστική πρόνοια του Κυρίου, που θα τη
διαφυλάξει αβλαβή καθ’ όλη την υπόλοιπη επίγεια ζωή της, μαζί με τις
πρεσβείες της Θεομήτορος.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Η δεύτερη ευχή «Δέσποτα Κύριε, ὁ Θεὸς ἡμῶν», η οποία είναι η
εκτενέστερη, αρχίζει με παραβολή του τόκου της γυναίκας με το σωτήριο
γεγονός της έλευσής του Κυρίου στον κόσμο ως βρέφος από την Παρθένο και
την ανάκλισή Του σε φάτνη. Ο ιερέας παρακαλεί να την ελεήσει, να τη
συγχωρήσει για τα ακούσια και εκούσια αμαρτήματά της και να τη
διαφυλάξει από κάθε δαιμονική επήρεια, όπως και το βρέφος, το οποίο
γέννησε. Ζητά με επίταση και με επάλληλες χαρακτηριστικές εκφράσεις να
αποκαταστήσει την υγεία της, να της αποδώσει σωματική και ψυχική
ευρωστία και να απομακρύνει κάθε πονηρή επιβουλή, χορηγώντας της αγίους
Αγγέλους ως φρουρούς και παραστάτες του βίου της.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Η ευχή αναφέρεται άμεσα στον εκκλησιασμό του βρέφους, την
τεσσαρακοστή ημέρα από τη γέννησή του. Ο ιερέας δέεται στον Κύριο να
αξιώσει το αρτιγέννητο παιδί να προσκυνήσει τον επίγειο ναό Του, που
καθιερώθηκε ως τόπος δοξολογίας Εκείνου, όπως συνέβη και με τον
τεσσαρακονθήμερο Χριστό την ημέρα της Υπαπαντής του από τον θεοδόχο
Συμεών.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Η τρίτη ευχή «Κύριε, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ εὐδοκήσας κατελθεῖν ἐκ τῶν
οὐρανῶν» είναι συγχωρητική υπέρ της μητέρας, αλλά και όσων ήλθαν σε
επαφή με εκείνη. Ο πυρήνας της ευχής έχει ως υπόβαθρο τις ιουδαϊκές
δοξασίες περί ακαθαρσίας της λεχώνας. Παρακαλεί να συγχωρηθούν τα
πταίσματα όλων των εμπλεκομένων στον τοκετό, να καθαρισθούν τόσο η
μητέρα, όσο και όλοι οι άλλοι. Υπενθυμίζει επίσης ότι η τεκνογονία είναι
θεία εντολή και ότι ευλογήθηκε εξαιτίας τους ασθενούς της ανθρώπινης
φύσης.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Το περιεχόμενο των ευχών, συμπερασματικά, διέπεται από δύο ζητήματα,
για τα οποία δέεται ο κληρικός προς τον Κύριο: α) Η γυναίκα και το
βρέφος να εξαγνισθούν και να μείνουν αλώβητοι από οιαδήποτε αντίθεη
προσβολή. Η γυναίκα, κυρίως, αλλά και όσοι ήταν παρόντες στον τόκο να
καθαρισθούν από το ρύπο της γέννας, να συγχωρηθούν για τα αμαρτήματά
τους και να καταστούν το γρηγορότερο δυνατό άξιοι της μετοχής τους στην
εκκλησιαστική ζωή. β) Η επάνοδος της σωματικής υγείας, η αποκατάσταση
της κανονικής λειτουργίας του οργανισμού της μητέρας και η διαφύλαξη
εκείνης και τους βρέφους εύρωστους και σθεναρούς είναι εξίσου σημαντική
με την πνευματική υγεία και καθαρότητα.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Η ευχή της πρώτης ημέρας είναι σχετικά άγνωστη στην πλειονότητα των
ανθρώπων. Η ιδιαιτερότητα των γεγονότων του τοκετού, οι ετοιμασίες και
οι μέριμνες πριν και μετά από αυτόν, αλλά και ο αποχωρισμός της γέννας
από την οικία συνιστούν παράγοντες, που αρχικά μετέθεσαν την ακολουθία
στη τρίτη ημέρα από τη γέννηση ή αργότερα και σταδιακά την έθεσαν σε
λήθη. Ο ευσύνοπτος χαρακτήρας της, αλλά και η ευλογία, την οποία
λαμβάνουν η μητέρα και το βρέφος, είναι θετικά στοιχεία για την τέλεσή
της. Παρά τις δυσκολίες που ανακύπτουν η απόδοση της ευχής είναι ωφέλιμη
για τη λεχώνα, αλλά και για το σταδιακό εκκλησιασμό του βρέφους και την
ένταξή του στο Σώμα του Χριστού.</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: small;"><a href="https://www.orthodoxianewsagency.gr/gnomes/i-eyxi-tis-ekklisias-gia-ti-mitera-kai-ti-gennisi-tou-vrefous/?fbclid=IwAR1ekl-FeBrCJuz-QIYNd302cKje74MI_q7CiSHkj6uBbDfLnRwWQ1XPbjs">πηγή </a></span></span><br />
</div>
</div>
Ενοριακό ιστο-Λόγιοhttp://www.blogger.com/profile/13765579646755002501noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-75967933743652855982019-08-21T13:05:00.001-07:002019-08-21T13:05:33.168-07:00Οἱ Ἱεροί Κανόνες ἀπαγορεύουν τούς μικτούς γάμους. Ἡ οἰκονομία ἔγινε παρανομία. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcR8qYHL0YA6M8WeaBRLJEN77HNjVEogKFyyUeLY6RKT86OCxTiU" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ΑποτÎλεσμα εικόνας για ΜΙΚΤΟΙ ΓΑΜΟΙ" border="0" height="248" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcR8qYHL0YA6M8WeaBRLJEN77HNjVEogKFyyUeLY6RKT86OCxTiU" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="color: red;"><b>Πρωτοπρεσβ. </b></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: red;">Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος</span> </b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><b><span style="line-height: 115%;"> </span></b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><b><span style="line-height: 115%;"> </span></b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><b><span style="line-height: 115%;">1.
Τί εἶναι οἱ μικτοί γάμοι </span></b></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Μικτοί γάμοι καλοῦνται
ἐκεῖνοι, πού τελοῦνται ἀνάμεσα σέ Ὀρθοδόξους καί αἱρετικούς (δηλ. Παπικούς, Προτεστάντες,
Διαμαρτυρομένους, Λουθηρανούς, Καλβινιστές, Ἀγγλικανούς, Μεθοδιστές, Βαπτιστές,
Εὐαγγελιστές, Πρεσβυτεριανούς, Μονοφυσίτες - Ἀντιχαλκηδονίους, Αἰθίοπες, Ἀρμενίους,
Ἰακωβῖτες, Κόπτες κ.ἄ.) ἤ ἀλλοθρήσκους (δηλ. Μωαμεθανούς, Ἰουδαίους, Βουδιστές κ.ἄ.)
ἤ ἀπίστους (ἀποκρυφιστές, νεοεποχίτες, μασόνους κ.ἄ.). Οἱ μικτοί γάμοι εἶναι ἕνα
ἀπό τά μέσα, μέ τά ὁποῖα προσπαθεῖ ἡ ἀντίχριστη λεγομένη «Νέα Ἐποχή», ἡ «Νέα Τάξη
Πραγμάτων» καί ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ νά νοθεύσει καί νά ἀλλοιώσει τήν πίστη
τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Μέ τούς μικτούς γάμους προωθεῖται καί ἐφαρμόζεται ὁ λαϊκός
Οἰκουμενισμός. </span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a><br />
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Ἡ τέλεση μικτῶν γάμων σημαίνει ἀναγνώριση τοῦ ἐγκύρου καί ὑποστατοῦ
τοῦ βαπτίσματος καί τῶν ἄλλων μυστηρίων τοῦ αἱρετικοῦ καί κατ’ἐπέκτασιν ἀναγνώριση
ἀποστολικῆς διαδοχῆς, ἱερωσύνης, Χάριτος καί μυστηρίων στήν αἵρεση. Στούς αἱρετικούς,
ὅμως, δέν ὑφίστανται τά ἀνωτέρω, καί ἄρα εἶναι ἀβάπτιστοι. Πῶς, λοιπόν, ἕνας ἀβάπτιστος
καί μή μέλος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὄχι μόνο εἰσάγεται στόν Ὀρθόδοξο Ναό, ἀλλά
καί ἱερολογεῖται ἐπ’αὐτοῦ ἕνα ἀπό τά ἱερά μυστήρια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐν
προκειμένῳ τοῦ Γάμου, ἐφ’ὅσον αὐτός δέν ἀποτελεῖ μέλος Της καί ἐφ’ὅσον τά
μυστήρια τελοῦνται ἀποκλειστικά καί μόνο γιά τά μέλη Της; Δέν εἰσάγονται ἔτσι
στόν Ὀρθόδοξο χῶρο οἱ ἀντορθόδοξες καί κακόδοξες οἰκουμενιστικές ἀρχές τῆς
λεγομένης βαπτισματικῆς «θεολογίας» καί τῆς ἐκκλησιαστικοποιήσεως τῶν αἱρέσεων;
Καί ἐφ’ὅσον συμμετέχει σ’ἕνα ἀπό τά μυστήρια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, γιατί νά
μήν μπορεῖ νά συμμετέχει καί στά ὑπόλοιπα μυστήρια καί δή στό μυστήριο τῆς
Θείας Εὐχαριστίας καί νά κοινωνήσει μάλιστα τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ; </span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><b>2. Κολυμπάρια ψευδοσύνοδος καί μικτοί γάμοι</b></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Ἡ <b>ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης </b>(Ἰούνιος 2016)
παρέσχε, δυστυχῶς, τήν δυνατότητα τελέσεως μικτῶν γάμων. Στό τελικό ἐπίσημο
κείμενό της μέ τίτλο <i>«Τό μυστήριο τοῦ
Γάμου καί τά κωλύματα αὐτοῦ»</i> στήν § ΙΙ 5 γράφονται τά ἑξῆς :</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
<i><span> </span>«Περί τῶν μικτῶν
γάμων Ὀρθοδόξων μεθ’ ἑτεροδόξων καί μή Χριστιανῶν ἤχθη εἰς τήν ἀπόφασιν, ὅπως</i></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><i>i</i><i>. ὁ γάμος Ὀρθοδόξων μεθ’ ἑτεροδόξων κωλύεται κατά
κανονικήν ἀκρίβειαν (κανών 72 τῆς Πενθέκτης ἐν Τρούλλῳ Συνόδου).</i></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><i>ii</i><i>. Ἡ δυνατότης ἐφαρμογῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς οἰκονομίας ὡς
πρός τά κωλύματα γάμου δέον ὅπως νά ἀντιμετωπίζεται ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἑκάστης
αὐτοκεφάλου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, συμφώνως πρός τάς ἀρχάς τῶν ἱερῶν κανόνων, ἐν
πνεύματι ποιμαντικῆς διακρίσεως, ἐπί τῷ σκοπῷ τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου.</i></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><i>iii</i><i>. ὁ γάμος Ὀρθοδόξων μετά μή χριστιανῶν κωλύεται ἀπολύτως
κατά κανονικήν ἀκρίβειαν»<span class="MsoFootnoteReference"><span><span class="MsoFootnoteReference"><b><span style="line-height: 115%;">[1]</span></b></span></span></span>.</i></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><b>3. Κανονική ἀκρίβεια καί μικτοί γάμοι </b></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Σύμφωνα, ὅμως, μέ τήν
κανονική ἀκρίβεια τῆς Καθολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅπως θα δοῦμε πιο κάτω, οἱ
μικτοί γάμοι ἀπαγορεύονται. Ὅταν ἕνας Ὀρθόδοξος θέλει νά ἔλθει εἰς γάμου
κοινωνίαν μέ ἕναν αἱρετικό, ἀλλόθρησκο ἤ ἄπιστο, ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει νά τονίσει
μέ ἀγάπη ὅτι ἡ τέλεση ἑνός τέτοιου γάμου πρέπει ὁπωσδήποτε νά διέλθει ἀπό τήν βασική
προϋπόθεση ὅτι τό αἱρετικό, ἀλλόθρησκο ἤ ἄπιστο μέλος πρέπει νά ἀποκηρύξει τήν αἵρεση
καί τήν πλάνη του γραπτῶς καί προφορικῶς, νά κατηχηθεῖ, νά βαπτισθεῖ, νά συμφωνήσει
ὅτι τά παιδιά θά βαπτιστοῦν καί θά ἀνατραφοῦν μέ τό ὀρθόδοξο δόγμα καί ἔπειτα νά
τελεσθεῖ ὁ γάμος.</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><b>4. Οἱ Ἱεροί Κανόνες γιά τούς μικτούς γάμους </b></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Ἄς δοῦμε τῶρα ποιοί
Ἱεροί Κανόνες ἀναφέρονται στό θέμα, πού μᾶς ἀπασχολεῖ.</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Σύμφωνα μέ τόν <b>ιδ΄ Ἱερό Κανόνα τῆς Δ΄ Ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς
Συνόδου</b>, δέν ἐπιτρέπεται ὁ Ἀναγνώστης καί ὁ Ψάλτης νά λαμβάνει γυναίκα ἑτερόδοξη
- αἱρετική. Ὅσοι γέννησαν παιδιά ἀπό τέτοιο παράνομο γάμο, ὀφείλουν νά τα φέρνουν
στήν Καθολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἄν τά βάπτισαν μέ τό βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν, δηλ.
ἄν τό αἱρετικό ἐκεῖνο βάπτισμα, στό ὁποῖο βαπτίσθηκαν, δέν ἦταν διαφορετικό ἀπό
τό ὀρθόδοξο κατά τήν ὕλη καί τό εἶδος, ἀλλά εἶναι ἀποδεκτό στήν Καθολική Ὀρθόδοξη
Ἐκκλησία, τότε νά τά χρίουν μόνο μέ τό μύρο, ὅπως λέει ὁ Ζωναράς. (Το ὀρθότερο,
ὅμως, καί ἀσφαλέστερο εἶναι νά βαπτίζονται, ἐπειδή ὅλων των αἱρετικῶν τό βάπτισμα
εἶναι μόλυσμα καί ὄχι βάπτισμα, σύμφωνα μέ τους μστ΄, μζ΄ καί ξη΄ Ἀποστολικούς Κανόνες).
Ἐάν, ὅμως, τό βάπτισμα ἐκεῖνο δέν εἶναι ἀποδεκτό, ὀφείλουν νά τά ἀναβαπτίζουν. Καί
ἄν δέν τά βάπτισαν ἀκόμη, νά μήν τά βαπτίζουν πλέον στό αἱρετικό βάπτισμα, οὔτε
νά τά συνάπτουν σέ γάμο μέ αἱρετικό, δηλαδή ἤ μέ Ἰουδαῖο ἤ μέ Ἕλληνα ἄπιστο καί
εἰδωλολάτρη. Ἄν, ὅμως, ὁ αἱρετικός ὑπόσχεται νά γίνει Ὀρθόδοξος Χριστιανός, ἄς γίνει
πρῶτα κατά τήν ὑπόσχεσή του καί τότε νά τελειώνεται ὁ γάμος. Ὅποιος παραβεῖ τά ἀνωτέρω,
νά εἶναι ὑποκείμενος στά ἐπιτίμια τῶν παραπάνω Ἀποστολικῶν Κανόνων<span class="MsoFootnoteReference"><span><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[2]</span></span></span></span>.</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Ὁ <b>οβ΄ Ἱερός Κανών τῆς ΣΤ΄ Ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς
Συνόδου</b> διορίζει ὅτι δέν εἶναι συγχωρημένο νά παίρνει Ὀρθόδοξος ἄνδρας αἱρετική
γυναίκα ἤ Ὀρθόδοξη γυναίκα αἱρετικό ἄνδρα. Ἄν κάποιος τό κάνει αὐτό, νά εἶναι ὁ
γάμος ἄκυρος καί τό παράνομο αὐτό συνοικέσιο νά χωρίζεται, διότι δέν πρέπει νά ἑνώνεται
ποτέ ὁ λύκος μέ τό πρόβατο καί ὁ κλῆρος τῶν ἁμαρτωλῶν καί αἱρετικῶν μέ τήν μερίδα
τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ὀρθοδόξων. Ὅποιος παραβεῖ τόν παρόντα κανόνα, νά ἀφορίζεται.
Ἐάν, ὅμως, καί τά δύο μέρη, ἐνῶ εἶναι ἄπιστα καί συζεύχθηκαν στήν ἀπιστία καί ὁμοθρησκεία,
ἔπειτα τό ἕνα μέρος πίστεψε στόν Χριστό, τό ἄλλο ἔμεινε στό σκότος τῆς ἀπιστίας,
ἄν τό ἄπιστο μέρος εὐχαριστεῖται νά συγκατοικεῖ μέ τό πιστό, ἄς μή χωρίζεται, καθώς
λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καί ὁ θ΄ Ἱερός Κανών τοῦ Μ. Βασιλείου, πρῶτον γιατί ἁγιάσθηκε
ὁ ἄπιστος ἄνδρας, συγκατοικῶντας μέ τήν πιστή γυναίκα καί ἁγιάσθηκε ἡ ἄπιστη γυναίκα,
συγκατοικῶντας μέ τόν πιστό ἄνδρα, καί δεύτερον γιατί ἴσως ἀπό αὐτή τήν συγκατοίκηση
ὁδηγηθεῖ καί τό ἄλλο μέρος πρός τήν εὐσέβεια. Γιατί, ὁ ἴδιος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος
ἐπιφέρει: <i>«Τί γάρ οἶδας, γύναι, εἰ τόν ἄνδρα
σώσεις; Καί τί οἶδας, ἄνερ, εἰ τήν γυναίκα σώσεις»<span class="MsoFootnoteReference"><span><span class="MsoFootnoteReference"><b><span style="line-height: 115%;">[3]</span></b></span></span></span></i>;</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><i>«Ἐνῶ ὁ 72<sup>ος</sup> Κανόνας τῆς Στ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου,
θέτει τίς ἐκκλησιολογικές–δογματικές προϋποθέσεις γιά τήν ὕπαρξη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ
μυστηρίου τοῦ γάμου, ἡ ἀπόφαση τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης - ὅλως ἀντικανονικῶς
καί ἀναρμοδίως - δίνει τήν δυνατότητα στίς Τοπικές Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες νά ἀποκλίνουν
ἀπό τήν περί τῶν μυστηρίων δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Συγκεκριμένα, ἡ προταθεῖσα
εἰσήγηση τῶν μικτῶν γάμων ὡς οἰκονομία - πέρα ἀπό τήν ἀντικανονικότητα καί τήν παρανομία
της, ἀλλά καί τό ὀξύμωρο τῆς σχετικοποιήσεως ἑνός Κανόνα (72) Οἰκουμενικῆς Συνόδου
(Ἔκτης) ἀπό ἥσσονα «Σύνοδο», στήν ὁποία παραπέμπει τό θέμα - εἶναι ἄκρως ἀθεολόγητη,
ἐκκλησιολογικῶς. Γι’ αὐτό, ἄλλωστε, συνιστᾶται αὐστηρῶς ἀπό τόν 72<sup>ο</sup> Κανόνα
ἡ ἀκύρωση καί ἡ διάλυση αὐτοῦ τοῦ γάμου, ὡς παράνομη ἐκκλησιολογικῶς συμβίωση. Ἡ
περαιτέρω μάλιστα θεολογική τεκμηρίωση τοῦ Κανόνα, δέν ἀφήνει καθόλου περιθώρια
γιά ὁποιαδήποτε οἰκονομία. «Οὐ γάρ χρή τά ἄμικτα μιγνῦναι», σημειώνει ὁ
Κανόνας, «οὐδέ τῷ προβάτῳ τόν λύκον συμπλέκεσθαι, καί τῇ τοῦ Χριστοῦ μερίδι τόν
τῶν ἁμαρτωλῶν κλῆρον· εἰ δε παραβῇ τις τά παρ’ ἡμῶν ὁρισθέντα, ἀφοριζέσθω». Δέν
εἰσηγεῖται, δηλαδή, ὁ 72<sup>ος</sup> Κανόνας οἰκονομία, ἀλλά ἐφιστᾶ τήν
προσοχή γιά τήν σοβαρότατη παρανομία. Ἡ παρέκκλιση ἀπό τόν συγκεκριμένο Κανόνα
συνιστᾶ σοβαρότατη Κανονική παρανομία καί «παραοικονομία», πού ἔχει, ἐπίσης,
σοβαρότατες ἐκκλησιολογικές συνέπειες, ἀφοῦ ἀναμειγνύει τά ἄμικτα σέ «ἄμικτη
μίξη», «συμπλέκει» ἐκκλησιολογικῶς τό «πρόβατο» μέ τόν «λύκο» καί τήν «μερίδα»
τοῦ Χριστοῦ μέ τόν «κλῆρο» τῶν ἁμαρτωλῶν. Τέτοια, ὅμως, μίξη εἶναι ἐκκλησιολογικῶς
ἀδιανόητη καί θεολογικῶς καί πνευματικῶς ἀπαράδεκτη»</i><span class="MsoFootnoteReference"><span><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[4]</span></span></span></span>.</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Ὁ <b>ι΄ Ἱερός Κανών τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου</b>
ὁρίζει ὅτι δέν πρέπει οἱ τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή τόσο οἱ Κληρικοί, ὅσο καί οἱ λαϊκοί
Ὀρθόδοξοι νά παντρεύουν τά παιδιά τους μέ αἱρετικούς, χωρίς νά κάνουν καμμία διαφορά
Ὀρθοδόξου ἀπό αἱρετικό.</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Ὁ <b>λα΄ Ἱερός Κανών τῆς ἰδίας Συνόδου</b> λέγει
ὅτι δέν πρέπει οἱ Χριστιανοί νά δίδουν σέ κανένα αἱρετικό τούς υἱούς καί τίς θυγατέρες
τους πρός γάμου κοινωνία, γιά νά μήν τούς μεταστρέψουν ἀπό τήν ὀρθή πίστη στά κακόδοξα
δόγματά τους, ἀλλά μᾶλλον νά λαμβάνουν αὐτοί ἀπό τούς αἱρετικούς, ἐάν, ὅμως, αὐτοί
ὑποσχεθοῦν καί μετατεθοῦν πρῶτα ἀπό τήν αἵρεση στήν Ὀρθοδοξία<span class="MsoFootnoteReference"><span><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[5]</span></span></span></span>.</span></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Ὁ <b>κθ΄ Ἱερός Κανών τῆς ἐν Καρθαγένῃ Τοπικῆς Συνόδου</b>
προστάζει τά τέκνα τῶν Ἱερωμένων καί Κληρικῶν νά μήν παντρεύονται μέ γυναῖκες, τόσο
τῶν ἀπίστων, ὅσο καί τῶν αἱρετικῶν<span class="MsoFootnoteReference"><span><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[6]</span></span></span></span>.</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Σύμφωνα μέ τό <b>Κανονικό τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Νηστευτοῦ</b>,
πού βρίσκεται στόν παλαιό χειρόγραφο Κώδικα, <i>«ἐάν τινάς πέσῃ μέ ἐθνικήν γυναίκα, ἤγουν Ἑβραίαν, ἤ Τούρκισσαν, ἤ καί Αἱρετικήν˙
ἐάν μέν δέν εἶχε γυναίκα νόμιμον, τρεῖς χρόνους κανονίζεται νά ἀπέχει τῆς Κοινωνίας,
ξηροφαγῶν μετά τήν ἐννάτην, καί ποιῶν καθ'ἑκάστην μετανοίας διακοσίας. Παρομοίως
νά ἐπιτιμᾶται, καί ἐάν γυνή, ἡ μή ἔχουσα ἄνδρα νόμιμον, πέσῃ μέ Ἑβραῖον, ἤ Τοῦρκον,
ἤ καί Αἱρετικόν. Ἐάν δέ ὁ ἄνδρας εἶχε γυναίκα, καί ἡ γυνή εἶχεν ἄνδρα, ἔπειτα ἔπεσαν
μέ τά τοιαῦτα ἐθνικά πρόσωπα καί αἱρετικά, τέσσαρας, ἤ πέντε χρόνους κανονίζονται,
ξηροφαγοῦντες καθ'ἑκάστην, καί ποιοῦντες μετανοίας διακοσίας πεντήκοντα»<span class="MsoFootnoteReference"><span><span class="MsoFootnoteReference"><b><span style="line-height: 115%;">[7]</span></b></span></span></span>.</i></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><b>5. Ἡ σύγχρονη πραγματικότητα</b></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Ἐνῶ αὐτά προστάζει
τό Πνεῦμα τό Ἅγιον μέσῳ τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων, στήν ἁγιοτόκο καί ἡρωοτόκο
Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα καί πολύ περισσότερο στήν ὁμογένεια τῆς διασπορᾶς, ἡ σύγχρονη πραγματικότητα
δείχνει ὅτι οἱ μικτοί γάμοι, ὡς ἔκτροπα, κακῶς τείνουν νά καταντήσουν θεσμός καί
γίνoνrαι ἀνεκτοί σέ κάποιο
βαθμό. Ἀλλά, εἶναι φοβερό νά νομιμοποιεῖται καί νά ἀμνηστεύεται αὐτό, τό ὁποῖο
δέν εἶναι σωστό.</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Ὑπάρχει, ἐπίσης, τό
ἀπαράδεκτο καί ἀντικανονικό φαινόμενο τό μυστήριο τοῦ Γάμου τοῦ ὀρθοδόξου μέ τόν
αἱρετικό νά τελεῖται στόν ὀρθόδοξο ἤ στόν αἱρετικό ναό ταυτόχρονα ἀπό ἕναν ὀρθόδοξο
ἱερέα καί ἀπό ἕναν αἰρετικό ψευδοϊερέα καί ὁ ἕνας νά διαβάζει τόν Ἀπόστολο, ὁ ἄλλος
τό Εὐαγγέλιο, ὁ ἕνας τήν μία εὐχή, ὁ ἄλλος τήν ἄλλη εὐχή, ὁ ἕνας νά κάνει τόν ἀρραβῶνα,
ὁ ἄλλος τήν στέψη κ.ο.κ. </span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><b>6. Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί μικτοί γάμοι </b></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Στήν <b>Ἑλλάδα</b> ὁ γάμος Ὀρθοδόξου μέ ἑτερόδοξο χριστιανό
ἐπετράπη μέ τόν ἀπό 15-10-1861 νόμο χuσσ΄ «περί μικτῶν γάμων».
Αὐτός, ὅμως, καταργήθηκε μέ τήν εἰσαγωγή τοῦ ἀστικοῦ κώδικα (ἄρθρο 75) καί ἰσχύει
τό ἄρθρο 1367 τοῦ ἀστικοῦ κώδικα, σύμφωνα μέ τόν ὁποῖο ὁ μικτός γάμος εἶναι ἔγκυρος,
ἐφ'ὅσον ἱερολογηθεῖ ἀπό ὀρθόδοξο ἱερέα<span class="MsoFootnoteReference"><span><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[8]</span></span></span></span>.</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Ἡ <b>Συνοδική Ἐπιτροπή ἐπί τῶν Δογματικῶν καί
Νομοκανονικῶν Ζητημάτων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος</b> (2011 – 2015) σχετικά με
τους μικτούς γάμους ἔχει ἀποφανθεῖ τά ἑξῆς :</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><i>« "Εἰ τίς ἀδελφός γυναῖκα ἔχει ἄπιστον καί αὐτή
συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ' αὐτοῦ, μή ἀφιέτω αὐτήν. καί γυνή ἥτις ἔχει ἄνδρα ἄπιστον
καί αὐτόν συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ' αὐτῆς, μή ἀφιέτω αὐτόν, ἡγίασται γάρ ὁ ἀνήρ ὁ ἄπιστος
ἐν τῇ γυναικί, καί ἡγίασται ἡ γυνή ἡ ἄπιστος ἐν τῷ ἀνδρί". (Παῦλος, πρός
Κορινθίους Α΄ κεφ. Ζ΄ 12, 13 καί 14) </i></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><i>Τό ζήτημα τῶν μετά "ἀπίστων" καί ἑτεροδόξων
"χριστιανῶν" (αἱρετικῶν, σχισματικῶν, παρασυναγώγων) συναπτομένων γάμων,
τῶν μεικτῶν γάμων ὡς εἴθισται νά λέγωνται, ἀπησχόλησε τήν Ἐκκλησίαν ἀπό τῶν πρώτων
αἰώνων. </i></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><i>Ἡ Ἐκκλησία ἀνέκαθεν ἀπηγόρευε - καί ἀπαγορεύει διά
κανονικῶν αὐτῆς διατάξεων - τόν μετά ἀπίστων (κανών ΚΑ΄ (ΚΘ΄) τῆς ἐν Καρθαγένῃ
Συνόδου) καί αἱρετικῶν (Ζ΄, ΛΑ΄ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ, ΚΑ΄ (ΚΘ΄) Καρθογένῃ, ΙΔ΄ τῆς ἐν
Χαλκηδόνι Δ΄ Οἰκουμ. Συνόδου καί ΟΒ΄ τῆς ἐν Τρούλλῳ Πενθέκτης Οἰκουμ. Συνόδου)
γάμον. Οὐχ ἧττον, μεταγενέστέρως, καί δή σήμερον, τόν μετά τῶν σχισματικῶν καί ἑτεροδόξων
γάμον - καίτοι ἀπαντῶσι κανόνες βαρεῖς, ἐξομοιοῦντες τούτους πρός τούς αἱρετικούς,
ὡς ὁ ζ΄ κανών τῆς Β΄ Οἰκουμ. Συνόδου - ἐπέτρεψε καί ἐπιτρἐπει, ἐνεργοῦσα κατ' οίκονομίαν
καί συγκατάβασιν, εὐελπιστοῦσα πάντοτε ὅτι ὁ ἐκ τῶν δύο συνερχομένων εἰς γάμου
κοινωνίαν ὀρθόδοξος, ἤθελεν ἐπαναφέρει εἰς τήν ὀρθήν πίστιν τόν ἀποσχισθέντα σύζυγον,
"ἵνα μή δια τήν ἀκρίβειαν ὀκνηροτέρους τούτους ποιήσωμεν εἰς τό προσέρχεσθαι
τῇ Καθολικῇ Ἐκκλησίᾳ". </i></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><i>Δεδομένου δ' ὅτι ἡ Ἐκκλησία, χρωμένη ἄκρᾳ οἰκονομίᾳ, ἐπέτρεπε
τήν σύναψιν μεικτῶν γάμων, ἀναμφισβήτητον τυγχάνει ὅτι, ὀσάκις ἐπρόκειτο νά εὐλογήσῃ
τοιοῦτον γάμον, ἀπήτει πάντοτε νά πληροῖ οὗτος τάς προϋποθέσειες καί τούς ὅρους
τοῦ κανονικοῦ ὀρθοδόξου γάμου, ἤτοι εὐλογίαν τοῦ μυστηρίου ὑπό κανονικοῦ ὀρθοδόξου
ἱερέως καί ἀνατροφήν τῶν τέκνων κατά τό ὀρθόδοξον δόγμα. </i></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><i>Τό πνεῦμα τῆς ἐπιεικείας δέν ἄφησεν ἀνεπηρέαστον τήν
Μεγάλην τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία, ἀπό τῶν πρώτων ἐμφανισθεισῶν περιπτώσεων
μεικτογαμιῶν, ἐφήρμοσε μεγάλην "οἰκονομίαν", δεχόμενη τήν σύναψιν
τοιούτων μεικτῶν γάμων, ἐπί τῇ χρηστῇ ἐλπίδι ὅτι καί τό ἑτερόδοξον μέλος, θά ἀσπασθῇ
τήν ἀληθῆ τοῦ Κυρίου διδασκαλίαν, ἐφ' ὅσον ὅμως καί καθ' ὅσον θά ἐτηροῦντο - ἐπί
ποινῇ ἀκυρότητος - αἱ παλαιόθεν ἰσχύουσαι ἀκόλουθοι αὐστηραί προϋποθέσεις: </i></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><i>Α) Τό μή ὀρθόδοξον μέλος δέον : </i></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><i>νά προσαγάγῃ "παρά τῆς ἐξ ἧς ἐξήρτηται ἐκκλησιαστικῆς
ἀρχῆς" δήλωσιν ὅτι εἶναι ἐλεύθερον νά συνάψῃ γάμον, μή ἔχον ἀνατρεπτικόν κώλυμα.
</i></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><i>νά ὑπογράψῃ καί καταθέσῃ παρά τῇ ὀρθοδόξῳ ἐκκλησιαστικῇ
ἀρχῇ, ἥτις θά ἐκδώσῃ τήν ἄδειαν γάμου, ἔγγραφον "ὑποσχετικόν", ὅτι θά
βαπτίσῃ καί ἀναθρέψῃ τά τέκνα του κατά τό ὀρθόδοξον δόγμα, καί ὅτι διά πᾶσαν
συζυγικήν διαφοράν θά ὑπάγηται εἰς τό οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, τά δικαστήρια
καί τούς νόμους αὐτοῦ. Ἐπί τῇ βάσει τῶν προμνησθέντων ἐγγράφων (δηλώσεως, ὑποσχετικοῦ
καί ἐπισυναπτόμενου συνήθως ἐγγυητικοῦ τοῦ ἁρμοδίου ἱερέως ἤ προϊσταμένου Ἀρχιερέως)
ἐκδίδεται ἡ ἀπαιτούμενη ἄδεια γάμου. Μεθ' ὅ</i></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><i>Β) ὀρθόδοξος κανονικός ἱερεύς δέον νά εὐλογήσῃ τόν γάμον.
</i></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><i>Τοῦτο ὑπῆρξεν ἀπ' ἀρχῆς τό πνεῦμα τῆς κατ' Ἀνατολάς Ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας διά τούς μεικτούς γάμους, καί ἀνέκαθεν ἐφήρμοσεν ἐπί αἰῶνας, καί ἐτηρήθη
ὑπό πασῶν τῶν ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, αἵτινες οὐδαμῶς ἀπεμακρύνθησαν αὐτῆς. καί
δυνάμεθα νά εἴπωμεν ὅτι ἀπετέλεσε δίκαιον, καί δή καί δίκαιον ἀσφαλές καί ἀδιάσειστον,
ἐπί τοῦ ὁποίου ἐφρόντισαν πᾶσαι αἱ νομοθεσίαι τῶν ὀρθοδόξων Κρατῶν νά προσαρμόσουν
τήν περί τῶν μεικτῶν γάμων ἀκολουθητέαν διαδικασίαν. </i></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><i>Ἐν ὄψει τῶν τοιούτων δεδομένων, ἡ ἐπί τῶν Νομοκανονικῶν
ζητημάτων Συνοδική Ἐπιτροπή κατά τά παγίως πλέον καθιερωμένα Συνοδικῶς, ἀπεφάνθη
ὅτι οἱ μεικτοί γάμοι δύνανται νά τελῶνται ὑπό τάς κάτωθι προϋποθέσεις : </i></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><i>α) διαπίστωσιν τοῦ βαπτίσματος τοῦ ἑτεροδόξου μέλους
(εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος) καί τῆς ἐλευθερογαμίας αὐτοῦ (πιστοποιητικού ἀγαμίας)
ἐγκύρως βεβαιουμένων ὑπό τῆς Ἐκκλησίας εἰς ἥν οὗτος ἤ αὕτη ἀνήκει καί </i></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><i>β) ρητήν γραπτήν δήλωσιν ὅτι τά γεννηθησόμενα τέκνα θά
βαπτισθοῦν καί θά ἀνατραφοῦν κατά τό ὀρθόδοξον δόγμα»</i><span class="MsoFootnoteReference"><span><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[9]</span></span></span></span>.</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><b>7. Εὔλογη προβληματική</b> </span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Ἡ ἄποψη ὅτι, ὅταν δηλώσει
ὁ αἱρετικός ὅτι τά παιδιά, πού θα προκύψουν ἀπό τόν μικτό γάμο, θά βαπτιστοῦν καί
θα ἀνατραφοῦν μέ τό ὀρθόδοξο δόγμα, τότε μπορεῖ νά ἱερολογηθεῖ αὐτός ό Γάμος, εἶναι
προβληματική. <span> </span>Διότι, εὐλόγως τίθενται τά
ἑξῆς ἐρωτήματα : α) Ἄν ὁ αἱρετικός δέν θέλει νά κάνει παιδιά, τότε ἔχει
νομιμοποιηθεῖ ἐκκλησιαστικά τό μυστήριο; Ἔχει γίνει δηλαδή μυστήριο εἰς Χριστόν
καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν; Ἀφοῦ ὁ γάμος εἶναι εἰς Χριστόν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν,
γεννᾶται τό ἐρώτημα : Πῶς θά γίνει αὐτή ἡ ἀναφορά στόν Χριστό καί στήν Ἐκκλησία,
ἀφοῦ αὐτός εἶναι ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας, ὡς αἱρετικός; Πῶς μπορεῖ νά εἰσερχεται
δι' ἄλλης ὁδοῦ στην Ἐκκλησία καί νά γίνεται τό μυστήριο; Μυστήρια ἐκτός Ἐκκλησίας
δέν γίνονται. Ἐντός Ἐκκλησίας γίνovται γιά τούς πιστούς. Δέν γίνoνται γιά τούς
μή πιστούς. β) Ἐάν δέν κάνει παιδιά, παρ' ὅτι θέλει νά κάνει, δέν παραμένει πάλι
τό πρόβλημα καί αὐτός θά ἔχει ὡς κοινό παρανομαστή τήν νομιμοποίηση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ
γάμου του; Αὐτό, λοιπόν, δέν μπορεῖ νά τό πεῖ ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Ὀρθοδοξία, τήν στιγμή
κατά τήν ὁποία τίθεται ὡς προμετωπίδα ὁ Κανών τῆς 'Εκκλησίας καί μάλιστα Οἰκουμενικῆς
Συνόδου (72<sup>ος</sup> Στ΄)<span class="MsoFootnoteReference"><span><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[10]</span></span></span></span>.</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;"><b>8. Οἱ μικτοί γάμοι ὡς πηγή ποικίλων προβλημάτων στήν
πρακτική καθημερινή ζωή τῶν συζύγων καί στήν ἀνατροφή τῶν παιδιῶν</b></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">«Στήν ἐποχή μας παρουσιάζονται
ἀρκετές περιπτώσεις ὀρθοδόξων νέων, πού συνάπτουν σχέσεις μέ αἱρετικούς, ἀλλοθρήσκους
καί ἀλλοεθνεῖς (συνήθως συμφοιτητές καί συναδέλφους τους), πού συχνά καταλήγουν
σέ μικτό γάμο.</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Αὐτό, ὅμως, δέν σημαίνει
ὅτι μετά τήν στέψη τῶν νεονύμφων μαγικῷ τῷ τρόπῳ ὅλα θά ἐξελιχθοῦν «κατ'εὐχήν» ἤ
ὅπως τά φαντάσθηκαν οἱ ἴδιοι, ἰδίως ἐάν πρόκειται γιά γάμο μέ ἀλλόθρησκο. Ὁ γάμος
δέν ἐπηρεάζεται μόνο ἀπό τήν «ἀγάπη» τῶν δύο μελλονύμφων, τούς θερμούς ἐνδεχομένως
ἔρωτες ἤ τήν διαφαινόμενη σύμπτωση χαρακτήρων καί ἐνδιαφερόντων, ἀλλά καί ἀπό τίς
ἀρχές καί συνήθειες τοῦ καθενός, πού ὅλες ἐμφανίζονται μετά τόν γάμο. Ἐξαιτίας τῶν
συμπτώσεων αὐτῶν πολλά τέτοια ζευγάρια παραβλέπουν ἤ ἀγνοοῦν τίς συνέπειες, πού
μποροῦν νά προκύψουν ἀπό τήν διαφορετική πίστη τους. Μετά τήν στέψη καί ἰδίως μετά
τήν τεκνογονία θά παρουσιασθεῖ πληθώρα ἀπρόβλεπτων προβλημάτων, τά ὁποῖα θά ἀναγκασθοῦν
νά ἀντιμετωπίσουν ἀκριβῶς λόγῳ τῆς διαφορετικῆς νοοτροπίας, ζωῆς καί συμπεριφορᾶς
τοῦ αἱρετικοῦ ἤ ἀλλοθρήσκου συντρόφου τους, ἀλλά καί τῶν συγγενῶν. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ
ἀναφέρει : <i>«Ὀργώνεται σωστά τό χωράφι μέ ζευγμένα
στό ἀλέτρι ἕνα μοσχάρι καί μία ὄνο; Μή ζευγαρώνετε στό κοπάδι σας ζῶα διαφορετικοῦ
εἴδους. Μή σπέρνετε τό χωράφι σας μέ σπόρους δύο εἰδῶν καί μή φορᾶτε ροῦχα φτιαγμένα
μέ νήματα δύο εἰδῶν»<span class="MsoFootnoteReference"><span><span class="MsoFootnoteReference"><b><span style="line-height: 115%;">[11]</span></b></span></span></span>.</i>
Ὅταν θά περάσουν οἱ προγαμιαῖες εὔφορες καταστάσεις καί θά προσγειωθοῦν στήν πεζή
καθημερινή πραγματικότητα «ἀνακεκαλυμμένῳ προσώπῳ», χωρίς ὑποκρισίες, πῶς θά μπορέσει
τό Ὀρθόδοξο μέλος, πού μέσα στίς φλέβες του τρέχει αἷμα ἡρώων καί ἁγίων, νά ἀντιμετωπίσει
τίς ἀρχές, τίς συνήθειες, τίς παραδοξολογίες, ἀλλά καί δεισιδαιμονίες, πολλές φορές,
τοῦ αἱρετικοῦ ἤ ἀλλοθρήσκου συντρόφου του;</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Πῶς θά ἀντέξει τίς
ἰδιοτροπίες τῶν γονέων ἤ συγγενῶν, ὅταν θά ἐπεμβαίνουν στήν ἀνατροφή τοῦ παιδιοῦ
τους ἀντορθόδοξα;</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Πῶς θά ἀντιμετωπίσει
τήν ἐνδεχόμενη ἄρνηση λόγῳ χρόνου ἤ ἐξόδων τῆς ἐπιθυμίας του νά ἐπισκεφθοῦν (ἐάν
ζοῦν ἐκτός Ἑλλάδος) τούς Ὀρθοδόξους γονεῖς τους; (Φυσικά οὔτε καί αὐτοί θά εἶναι
εὔκολο νά ἐπισκέπτονται τό νέο ζευγάρι σέ κάποια ἀνάγκη ἤ χαρά τους).</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Καί πῶς θά αἰσθάνονται,
ὅταν θά βλέπουν τά παιδιά τους νά ἀμφιταλαντεύονται καί νά διχάζονται ἀπό ὅσα βλέπουν
καί ζοῦν μέσα στίς διαφορετικές νοοτροπίες καί συμπεριφορές τῶν γονέων τους;</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Ἐάν ὁ αἱρετικός, ἀλλόθρησκος
ἤ ἄπιστος βαπτίσθηκε, δέν σημαίνει ὅτι ἀπέκτησε καί τή νοοτροπία τοῦ χριστιανοῦ
καί ξέχασε τή νοοτροπία καί τίς συνήθειες, μέ τίς ὁποῖες γαλουχήθηκε ἀπό μικρό παιδί.
Ἐκτός ἐάν βαπτισθεῖ 1 ἕως 3 χρόνια πρίν τόν γάμο του καί ἀποδείξει μέ τή ζωή του
κοντά σέ ἔμπειρο Πνευματικό ὅτι ἀρνεῖται τήν παλαιά ζωή καί εἰλικρινά προσπαθεῖ
νά ζήσει τή νέα χριστιανική πνευματική ζωή. Ἄν πάλι παρακάμφθηκε ἡ βάπτιση μέ τέλεση
πολιτικοῦ γάμου, τόσο τό χειρότερο γιά τό ὀρθόδοξο μέλος. Διότι, πρό τοῦ γάμου μπορεῖ
νά μήν προκύπτουν ἤ νά παραθεωροῦνται οἱ ἰδιοτροπίες καί ἰδίως τά θρησκευτικά ἤθη
καί ἔθιμα, ἀλλά στίς γέννες, στά βαπτίσια καί στίς λοιπές θρησκευτικές ἐκδηλώσεις
τῆς θρησκείας του πῶς θά ἀντιδράσει τό ὀρθόδοξο μέλος καί πῶς θά τά ἀνεχθεῖ;</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Εἶναι δυνατόν ὁ ὀρθόδοξος
νέος ἤ νέα νά συνεννοηθεῖ εὔκολα μέ τό αἱρετικό, ἀλλόθρησκο ἤ ἄπιστο ταίρι του,
χωρίς νά «ἐπαναστατήσει», ὅταν αὐτό θά σκέπτεται καί θά ἐνεργεῖ (σέ κρίσιμα προβλήματα
του ζεύγους) «λογικά», ἀνθρωποκεντρικά, ἐνῶ ὁ ζυμωμένος μέ ὀρθόδοξο φρόνημα καί
ζωή θά σκέπτεται καί θά ἐνεργεῖ καρδιακά καί Χριστοκεντρικά; Βέβαια ὑπάρχουν καί
πολλοί ἀδιάφοροι στήν πίστη, οἱ ὁποῖοι σήμερα δέν δίνουν καί πολλή σημασία σ'αὐτά.
Ἀλλά, ὅταν δημιουργηθοῦν τά σοβαρά προβλήματα στίς σχέσεις τοῦ ζεύγους (ἀνάρμοστη
συμπεριφορά, συζυγική ἀπιστία, διαζύγιο κλπ.), τότε ὅλοι ζητοῦν, ματαίως φυσικά,
τήν ἐφαρμογή τῶν ἠθικῶν νόμων καί κανόνων, πού νωρίτερα παραμελοῦσαν. Γι'αὐτό καλό
εἶναι νά ἀκοῦνε τούς μεγαλυτέρους τους καί νά ἔχουν, ἐάν θέλουν, λιγότερη ἐμπιστοσύνη
στήν πτωχή γνώμη τους.</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Καί ἐνῶ δέν μποροῦμε
νά ἀποκλείσουμε παντελῶς μερικοί τέτοιοι γάμοι νά ὁλοκληρωθοῦν<span style="color: black;"> </span>καί τά μέλη τους νά ζήσουν ἁρμονικά, ἔχουμε τή γνώμη
ὅτι ὅλα τά ἀνωτέρω καί ἄλλα παρόμοια, πού<span style="color: blue;"> </span><span style="color: black;">ἀπρόβλεπτα θά προκύψουν, πρέπει νά τά σκεφθεῖ καλά ὅποιος νέος
ἤ νέα σκοπεύει ἤ ἐνδέχεται νά συνδεθεῖ μέ ὁποιονδήποτε αἱρετικό, ἀλλόθρησκο ἤ ἄπιστο
μέσα στήν Ἑλλάδα ἤ τό ἐξωτερικό.</span></span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Ἐάν εἶναι δύσκολο σήμερα
ἕνα νέο ζευγάρι ὁμοδόξων ὀρθοδόξων χριστιανῶν νά ζήσει ἁρμονικά, πόσο δυσκολότερο
εἶναι αὐτό νά συμβεῖ μέ αἱρετικούς, ἀλλοθρήσκους ἤ ἀπίστους; Χρειάζεται μεγάλη προσοχή.</span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">Ἄς μήν ξεχνᾶμε ὅτι
ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὡς φιλόστοργη μητέρα, μέσῳ τῶν ἔμπειρων Πνευματικῶν, περιμένει
καί πρίν ἀπό μιά τέτοια πιθανή γνωριμία καί μετά ἀπό ἕνα τέτοιο μικτό γάμο, γιά
νά συμπαρασταθεῖ καί νά βοηθήσει. Ἄς μή λησμονοῦμε, τέλος, τήν συμβουλή τοῦ Ἀποστόλου
Παύλου : <i>«Μή συνδέεστε στενά μέ ἀπίστους,
μέ τούς ὁποίους δέν μπορεῖτε νά ἀποτελέσετε ταιριαστό ζευγάρι»</i><span class="MsoFootnoteReference"><span><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[12]</span></span></span></span>.</span></span></div>
<br clear="all" />
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<div id="ftn1" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[1]</span></span></span></span></span><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
https://www.holycouncil.org/-/marriage?_101_INSTANCE_VA0WE2pZ4Y0I_languageId=el_GR</span></div>
</div>
<div id="ftn2" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[2]</span></span></span></span></span><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ,<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Πηδάλιον</i>,
ἐκδ. Β. Ρηγόπουλος, Θεσ/κη 2003<i style="mso-bidi-font-style: normal;">,</i> σσ.
196-197.</span></div>
</div>
<div id="ftn3" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[3]</span></span></span></span></span><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
Α΄ Κορ. 7, 16. Σχ. <span style="color: black;">βλ</span>. ὅ. π.,<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>σσ. 282-283.</span></div>
</div>
<div id="ftn4" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[4]</span></span></span></span></span><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ἐπιστολή πρός τήν
Ι.Σ.Ι. μέ θέμα «Σύντομη ἀποτίμηση τῆς «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου» στό Κολυμπάρι
τῆς Κρήτης (19-26/6/2016)</i>, Θεσσαλονίκη 20/7/2016, https://www.katanixis.gr/2016/07/blog-post_914.html</span></div>
</div>
<div id="ftn5" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[5]</span></span></span></span></span><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> ΟΣΙΟΣ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ,<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Πηδάλιον,</i> σσ.
424, 432-433.</span></div>
</div>
<div id="ftn6" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[6]</span></span></span></span></span><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Ὅ.
π.<i style="mso-bidi-font-style: normal;">, </i>σ. 477.</span></div>
</div>
<div id="ftn7" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[7]</span></span></span></span></span><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
Τοῦ ἰδίου,<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Ἐξομολογητάριον, </i>ἔκδ. Ὁ Ἅγιος
Νικόδημος, Ἀθῆναι<i style="mso-bidi-font-style: normal;">, </i>σσ. 146, 151.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></i></span></div>
</div>
<div id="ftn8" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[8]</span></span></span></span></span><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
Γ. ΚΑΧΡΙΜΑΝΗΣ, «Αἵρεσις», ΘΗΕ 1 (1091) 1962.</span></div>
</div>
<div id="ftn9" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[9]</span></span></span></span></span><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> <a href="http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/commitees/dogma/dogmatics-0005.htm"><span style="color: windowtext;">http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/commitees/dogma/dogmatics-0005.htm</span></a></span></div>
</div>
<div id="ftn10" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[10]</span></span></span></span></span><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ἁγία και Μεγάλη
Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας». Μία Σύνοδος μέ ἔλλειμμα συνοδικότητας καί Ὀρθόδοξης
αὐτοσυνειδησίας</i>, ἔκδ. Σύναξη Ὀρθοδόξων Ρωμηῶν «Φώτης Κόντογλου», Μάρτιος
2016, σσ. 21-22. <a href="https://www.imdleo.gr/diaf/books/2016-03_OCR_Tselegides_Synodos_me_elleima.pdf"><span style="color: windowtext;">https://www.imdleo.gr/diaf/books/2016-03_OCR_Tselegides_Synodos_me_elleima.pdf</span></a></span></div>
</div>
<div id="ftn11" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[11]</span></span></span></span></span><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
Δευτ. 22, 10 καί Λευ. 19, 19.</span></div>
</div>
<span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-special-character: footnote;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[12]</span></span></span></span></span><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
ΠΡΕΣΒ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΟΓΛΟΥ, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Γνωριμία
πρίν τό γάμο</i>, ἐκδ. Π. Πουρναρᾶς, Θεσ/κη 1990, σσ. 213-219. Σχ. βλ. ΧΡΗΣΤΟΣ
Κ. ΛΙΒΑΝΟΣ, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μικτοί Γάμοι. Ἡ εὐλογία μιᾶς ἁμαρτίας</i>,ἔκδ.Ἑλληνορθόδοξη
Ἱεραποστολική Ἀδελφότητα «Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος», Τορόντο, Καναδᾶ 2001, ἔκδ. Β', σσ.
227-236.</span></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-45211493044751073882019-08-08T02:20:00.002-07:002019-08-08T02:20:53.622-07:00Θεολογική ἀπάντηση σέ σύγχρονους προβληματισμούς περί σαρκός, Πνεύματος καί πνευμάτων... <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEgyu3cfW0H0GdpvC7gC_ZEM3tQkHU7Nowwgdvrh6ld14v3Q0C7lU1bsydlQV31LVMqXLAUNXhNQWDJCgdhMT2UcXEoCLFmxh7HioiKxAGtwlOGWNThxLnaX4fMdq1SntRxT4jR3WSGvhPb-18bMv5Opr1f08v0anJYPYtoBLBTz9WLP_Tka=s0-d" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="252" id="fbox_content_img" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEgyu3cfW0H0GdpvC7gC_ZEM3tQkHU7Nowwgdvrh6ld14v3Q0C7lU1bsydlQV31LVMqXLAUNXhNQWDJCgdhMT2UcXEoCLFmxh7HioiKxAGtwlOGWNThxLnaX4fMdq1SntRxT4jR3WSGvhPb-18bMv5Opr1f08v0anJYPYtoBLBTz9WLP_Tka=s0-d" style="border: 0px none;" width="320" /></a></h3>
<div class="post-header">
<div class="post-header-line-1">
</div>
</div>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;"><span style="font-size: medium;"><b> </b></span></span><br />
<span style="color: #bf9000;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;"><span style="font-size: medium;"><b>Συνέντευξη τοῦ ἀρχιμανδρίτη Ἀντωνίου Φραγκάκη με αφορμή τον Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτο στὸν Δημήτριο Κυριακόπουλο </b></span></span></span><br />
<span style="color: #bf9000;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;"><span style="font-size: medium;"><b>(4.8.2019)</b></span></span></span><br />
<br />
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Πατέρα Ἀντώνιε, πέρυσι
ξέσπασε ἕνας θόρυβος δημοσιογραφικός λόγῳ τῶν θανατηφόρων πυρκαγιῶν στό
Μάτι Ἀττικῆς. Αἰχμή τοῦ δόρατος, θά λέγαμε, ἡ λέξη «ὀργή Θεοῦ»,
«θεομηνία» κτλ. Εἶναι σωστές αὐτές οἱ ἐκφράσεις; Κάποιοι κληρικοί καί
θεολόγοι μιλοῦν μόνο γιά τήν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ὅσοι μίλησαν γιά «ὀργή Θεοῦ»,
χρησιμοποίησαν προφητικό και πατερικό ὅρο πού ὁδηγεῖ στήν μετάνοια. Οἱ
ἀγαπολόγοι-μεταπατερικοί καθησυχάζουν τίς συνειδήσεις τῶν ἀνθρώπων μέ
ὅσα προτεσταντικά ἐκφέρουν καί τούς ἀφήνουν ἕρμαια στά πάθη τους. Εἶναι
οἱ νέοι Ὡριγενιστές, πού δημιουργοῦν τήν αἴσθηση ὅτι ὅλοι χωροῦν στήν
Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀθεράπευτοι, μέ τά πάθη τους, ἀφοῦ τάχα ἡ Ἀγάπη τοῦ
Θεοῦ ὅλα τά δέχεται καί ὅλα τ’ ἀναχωνεύει. Οἱ λέξεις «ὀργή»,
«παιδαγωγία» κ.λπ. εἶναι ὅροι τῆς Συμβολικῆς Θεολογίας.</span><br />
<br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>Ἀποφατική καί Συμβολική θεολογία</i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Ἔχουμε τήν Ἀποφατική Θεολογία, πού δέν
μπορεῖ νά ἐκφράσει τίποτα ἀπολύτως περί τοῦ Θεοῦ, καί τήν Συμβολική
Θεολογία, πού χρησιμοποιεῖ σύμβολα, παραστάσεις, ὀνόματα ἀπό τόν παρόντα
κόσμο γιά να αἰσθητοποιήσει τήν θεία πραγματικότητα. Π.χ. τί σημαίνει
ὅτι ὁ Θεός εἶναι Πατέρας; Ἤ τί σημαίνει Υἱός; Αὐτά τά ἀποδίδουμε μέ ὅσα
ξέρουμε ἀπό τήν γήινη-κτιστή πραγματικότητα, γιά νά ἀποδώσουμε βάσει
ἐμπειρίας τά ὑποστατικά ἰδιώματα τῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος. </span><br />
<span style="font-size: medium;">Γι’
αὐτό λέγει ὁ ὅσιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητής βάσει τῆς Ἀποφατικῆς Θεολογίας:
«ὁ Θεός οὔτε Πατέρας εἶναι, οὔτε Υἱός, οὔτε Ἀγάπη, οὔτε φῶς οὔτε, οὔτε,
οὔτε...». Ἔτσι τά ἀποδίδουμε ἐμεῖς μέ βάση τήν ἐμπειρία μας καί εἶναι
ἀληθινά, ἀλλά ὑπερβαίνουν τήν πραγματικότητα τοῦ Θεοῦ πού εἶναι
ἀκατάληπτος καί ἀπερινόητος. Βρίσκουμε σύμβολα γιά νά ἀποδώσουμε τήν
δική Του ἀποκάλυψη στό κτιστό ἀνθρώπινο εἶναι. Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον
ἐμφανίσθηκε «ὡσεί περιστερά», ἀλλὰ δέν εἶναι περιστέρι. Ἡ κίνηση καί ἡ
θεωρία τῆς στιγμῆς ἐκείνης περικλείεται στόν ὅρο «ὡσεί περιστερά». Τά
ὁράματα τῶν προφητῶν, πού εἶδαν «τόν Παλαιόν τῶν ἡμερῶν» καθήμενο ἐπί
θρόνου φοβεροῦ ἤ ἵππους καί τροχούς κ.λπ. εἶναι σύμβολα μιᾶς ἄκτιστης
πραγματικότητας γιά νά μπορέσει νά τήν προσεγγίσει ἡ κτιστή καί
πεπερασμένη ἀντίληψη τοῦ ἀνθρώπου. Ἔχουμε λοιπόν ἄκτιστα νοήματα πού
ἀποδίδονται μέ κτιστά ρήματα, ὅπως ἔλεγε ὁ ἀείμνηστος π. Ἰωάννης
Ρωμανίδης. </span><br />
<br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>«Ὀργή» καί «τιμωρία»</i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Οἱ λέξεις «ὀργή» καί «τιμωρία» Θεοῦ εἶναι
βιβλικές, προφητικές καί πατερικές. Σκοπό ἔχουν τήν συνειδησιακή
ἀφύπνιση καί μετάνοια τῶν ἀνθρώπων. Δέν ἐρμηνεύονται δικανικά, ἀλλά
ἀποσκοποῦν στήν περιγραφή μιᾶς καταστάσεως, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀπομακρυνθεῖ
ἀπό τόν Θεό μέσω τῆς ἀμαρτίας καί παραδοθεῖ στόν διάβολο. Δυστυχῶς οἱ
ἀγαπολόγοι ἀποκοιμίζουν τόν κόσμο γιά νά νοιώθουν οἱ ἴδιοι καλά μέ τά
πάθη τους. Ἀφήνουν ἔκθετες στήν αἰώνια καί ἄσβεστη «πυρκαϊά» τίς ψυχές
τῶν ἀνθρώπων. Ἄν καταλάβουν τί εἶναι παράδεισος καί κόλαση ἐξ ἐπόψεως
Ὀρθοδόξου, τότε θά καταλάβουν καί ποιός εἶναι ὁ ρόλος τῆς Ἐκκλησίας: Νά
κηρύσσει λόγο μετανοίας, ὥστε νά θεραπευθεῖ ὁ πνευματικός ὀφθαλμός τοῦ
ἀνθρώπου καί νά βιώσει σέ αἰώνια διάσταση τόν Θεό ὡς φῶς καί ὄχι ὡς
φωτιά. Χρησιμοποιοῦνται ἀνθρωποπαθεῖς εἰκόνες καί φράσεις, ὅπως ἡ λέξη
«ὀργή», γιά νά ἀποδεσμευθοῦμε ἀπό τόν διάβολο πού εἶναι τυρρανική ὕπαρξη
καί ὅταν τοῦ δοθοῦμε ἔχουμε στέρηση τῆς ἐλευθερίας μας καί πρόγευση τῆς
κολάσεως στή ζωή μας. Καί, φυσικά, γιά νά ἐπιτύχει ἡ Εκκλησία τόν
σκοπό της, πού εἶναι ἡ διά τῆς μετανοίας ἀφύπνιση καί μεταμόρφωση τοῦ
ἀνθρώπου. </span><br />
<br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>Οἱ τρεῖς ἱεραρχικές τάξεις τῶν ἀγωνιζομένων</i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Ὁ ὅσιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητής ἀναφέρει ὅτι
ὑπάρχουν τρεῖς ἱεραρχικές τάξεις τῶν ἀγωνιζομένων, ἀνάλογα μέ τόν βαθμό
τῆς ἐσωτερικῆς τους καταστάσεως. Πρῶτοι εἶναι οἱ ἀρχάριοι, οἱ δοῦλοι.
Αὐτοί βιώνουν τόν φόβο τῆς κολάσεως καί τήν ἐνεργοποίηση τοῦ πνευματικοῦ
νόμου ὅταν παραβαίνεται. Ἀγωνίζονται κυρίως ἀπό φόβο. Ἀκολουθοῦν οἱ
μισθωτοί. Αὐτοί πού ἀγωνίζονται γιά τήν ἀντιμισθία τῆς θείας βασιλείας
καί θεωροῦν τόν Θεό πιστό στίς ἐπαγγελίες Του. Καί, τέλος, ἀκολουθοῦν οἱ
υἱοί. Εἶναι οἱ θεούμενοι. Οἱ ἅγιοι. Οἱ ἐνωμένοι μέ τόν Χριστό. Αὐτοί
γεύονται τόν Θεό ὁλοσχερῶς κατά τήν ἄκτιστη ἐνέργειά Του καί γνωρίζουν
βιωματικά ποιός εἶναι καί πῶς ἐνεργεῖ. Ὁπότε «λυώνουν» ἀπό ἀγάπη γι’
αὐτόν! Θά τόν ἀγαποῦν ἀκόμη καί ἄν π.χ. τούς πεῖ ὅτι θά τούς πάει στήν
κόλαση! Μόνο πού ἀκόμη κι ἄν γίνει αὐτό, θά γεύονται καί πάλι τήν κόλαση
ὡς παράδεισο. Τώρα, πῶς ἀγαπολόγοι-ἀγαπιστές πετάχθηκαν στήν ὑψηλότερη
βαθμίδα χωρίς νά περάσουν ἀπό τίς προηγούμενες, μόνο ἡ ἄρρωστη καί
μπερδεμένη ψυχή τους τό γνωρίζει.</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Αὐτοί πού τρέφουν τήν σατανική αὐταπάτη
ὅτι ἔφθασαν ἀπευθείας στήν ὑψηλότερη βαθμίδα τῆς υἱοθεσίας καί
διατείνονται, ὡς ὁ Μέγας Ἀντώνιος στήν δύση τοῦ ἐπίγειου βίου του, ὅτι
δέν φοβοῦνται τόν Θεό, ἀλλά μόνο τόν ἀγαποῦν, αὐτοί ὁμιλοῦν γιά τόν Θεό
χωρίς Θεό, γιατί παρέκαμψαν ἐγωκεντρικῶς τόν φόβο τῆς ἀμαρτίας καί τόν
Σταυρό τῆς μετανοίας, καί σφετερίζονται μιά ἀνάσταση πού δέν εἶναι
ἀνάταση ψυχική ἀλλά ἀναστάτωση ψυχολογική! Ἀγαπολογοῦν, δέν θεολογοῦν.
Γιατί εἶναι μπερδεμένοι καί φιλοδοξοῦν νά ἀναπαύσουν καί ὅλους τούς
μπερδεμένους, γιατί ὄχι νά μπερδέψουν στά δίχτυα τους καί τούς ἤδη
λελυμένους ἀπό τά δεσμά τῆς ἀμαρτίας! Ἀγαπᾶνε τά πάθη τους καί ἐπειδή
εἶναι σφιχταγκαλιασμένοι μ’ αὐτά, τά περιτυλίγουν μέ τό χρυσόχαρτο τῆς
ἀγάπης, γιά νά μήν τρομάζει ἡ συνείδησή τους ὅταν τά βλέπει καί γιά νά
ἐντυπωσιάσει καί τούς ἄλλους ἡ τεχνική αὐτή τοῦ ἐμπαθοῦς ἐξωραϊσμοῦ.</span><br />
<br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>Ἡ ἁμαρτία δέν εἶναι μιά ἀστοχία</i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Τελικά ἁμαρτία τί εἶναι;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ἁμαρτία δέν εἶναι μιά ἀστοχία
(ἀπὸ τὸ ρῆμα τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς ἁμαρτάνω, ποὺ σημαίνει ἀστοχῶ), πού
γιά τήν ἐπανόρθωσή της ἀπαιτεῖται μιά τυπική συγγνώμη. Ἁμαρτία εἶναι
κίνηση ἀντίστροφη πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁπότε ἀπαιτεῖται ὁλοκληρωτική
μεταστροφή γιά τήν θεραπεία της. Αὐτό γίνεται μέ τήν μετάνοια καί τήν
ἐξομολόγηση. Λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Ἁμαρτία ἐστίν ἡ ἐκ τοῦ
κατά φύσιν εἰς τό παρά φύσιν ἐκουσία παραδρομή». Εἶναι δηλαδή ἡ
διαστροφή τῶν δυνάμεων τῆς ψυχῆς, τοῦ θυμικοῦ, τοῦ ἐπιθυμητικοῦ καὶ τοῦ
λογιστικοῦ. Νά τό διατυπώσω ἀπλούστερα. Ἁμαρτία εἶναι κοντράρισμα στόν
Χριστό καί ταύτιση μέ τόν διάβολο. Αὐτό δίνει δικαιώματα στόν διάβολο
ἔναντι τοῦ ἀνθρώπου καί πληγώνεται θανατηφόρα ἡ ψυχή ἀπό τήν δαιμονική
ἐνέργεια. Ὅσο σκεπάζεται ἡ πληγή, τόσο κακοφορμίζει περισσότερο. Ὅπως
π.χ. δημιουργοῦνται μικρόβια πάνω στό αἶμα ὅταν πληγωθεῖ ἕνα σημεῖο τοῦ
σώματος καί ἐκτεθεῖ στόν ἀέρα, ὅπως ἀναπτύσσονται μικρόβια πάνω στίς
τροφές πού δέν βρίσκονται σέ ἰδανικές συνθῆκες περιβάλλοντος, ἔτσι καί ἡ
ψυχή ἔχει τούς δικούς της μηχανισμούς γιά νά ὀργανώνει τό εἶναι της.
Μιά μολυσματική πνευματική πληγή πού ὑπάρχει στήν ψυχή καί χρονίζει,
ἐπηρεάζει ἀρνητικά μέ τά «δαιμονικά μικρόβια» πού ἀναδίδει ὅλο τό
σύμπαν. Τό λέγει ὁ ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης καί ὁ Γέρων Σωφρόνιος τοῦ
Ἔσσεξ. Τόσο ἡ ἁμαρτία ὅσο καί ἡ ἁγιότητα ἔχουν συμπαντικές διαστάσεις.
Ὑπ’ αὐτήν τήν ἔννοια ὁ Μέγας Ἀντώνιος ἐστήριξε τήν οἰκουμένη μέ τήν
ἁγιότητα καί τίς εὐχές του, ὅπως ἀναφέρει καί τό ἀπολυτίκιό του: «καὶ
τὴν οἰκουμένην ἐστήριξας εὐχαῖς σου». Ὁ ὅρος «δαιμονικά μικρόβια» ἀνήκει
περισσότερο στόν σύγχρονο ἅγιο Πορφύριο. Μὲ αὐτὸ ἐννοεῖ τήν δαιμονική
ἐνέργεια πού πολλαπλασιάζεται καί ἀναδίδεται ἀπό τίς ἁμαρτίες πού εἶναι
οἱ ἑστίες ἐκκολάψεως τῶν δυνάμεων τοῦ σατανᾶ. Μάλιστα ἀναφέρει ὅτι τά
μικρά παιδάκια ἔχουν τήν τάση νά ἀφομοιώνουν πανεύκολα τό θετικό, τό
εὔκρατο κλῖμα ἤ, ἀντίστοιχα, τό ἀρνητικό πού ἐκπέμπεται ἀπό τίς ψυχές
τῶν μεγαλυτέρων καί εἰδικότερα τῶν γονέων τους. Ἔτσι ἑρμηνεύεται καί ἡ
βασκανία. Ἀφοῦ ἡ δαιμονική ἐνέργεια ἐπηρεάζει τήν κτίση, πόσο μᾶλλον τά
πλησιέστερα πρόσωπα στούς μηχανισμούς παραγωγῆς της. Αὐτό διέπει ὅλη τήν
διδασκαλία τοῦ ἁγίου Πορφυρίου στήν σχέση γονέων καί παιδιῶν. Καί
τονίζει ὅτι ὁ ἐξαγιασμός τῶν γονέων εἶναι ἡ καλύτερη προῖκα ζωῆς πού
μπορεῖ νά χορηγηθεῖ στά παιδιά τους.</span><br />
<br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>Δέν ἔχει καμία σημασία τό DNA, ἀλλά τό τί ἡ </i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>ψυχή ἀφήνει ὡς ἴχνη πάνω του καί τό τί θέλει ἡ ἴδια.</i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Ἐφ’ ὅσον ἀναφέρεστε σ’ αὐτό, πῶς
ἡ ποιότητα ζωῆς τῶν γονέων ἐπηρεάζει τά παιδιά ἀπό τήν ἐμβρυακή τους
κατάσταση; Ἔχει γίνει πολύς θόρυβος τελευταία γι’ αὐτό τό θέμα.</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ἡ ροπή τοῦ DNA εἶναι
καθοριστική στήν πορεία τοῦ ἀνθρώπου. Τό DNA ἀφορᾶ στό σῶμα, στήν σάρκα,
στό κρέας τοῦ ἀνθρώπου. Ἀρχικῶς, δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τήν ψυχή.
Ὅταν ὅμως ἡ ψυχή ἐνώνεται μέ τό σῶμα, καί ἐνώνεται «ἐξ ἄκρας συλλήψεως»
(δηλ. ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς σύλληψης τοῦ ἀνθρώπου), ἔρχεται σέ ἄμεση ἐπαφή
μέ τά ἐνεργά ψυχικά ἀποτυπώματα πού ἄφησαν οἱ γεννήτορές μας καί οἱ
προπάτορές μας πάνω στούς θύλακες τοῦ βιολογικοῦ DNA. Ὅλοι αὐτοί μᾶς
μεταγγίζουν βιβλία, γενεαλογικά δελτία, δηλαδή γραμμώσεις συμπεριφορᾶς,
γιατί ἡ λειτουργία τῆς ψυχῆς ἀποτυπώνεται σάν στάση ζωῆς, σάν
συμπεριφορά θετική ἤ ἀρνητική καί στό σῶμα. Ὑπ’ αὐτή τήν ἔννοια λέγει ὁ
ἅγιος Πορφύριος ὅτι μέσα μας κουβαλᾶμε τούς αἰῶνες!.</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Αὐτές οἱ γραμμώσεις τοῦ σώματος, ὅταν ἐξ
ἄκρας συλλήψεως ἔρθουν σέ ἐπαφή μέ τήν ψυχή, ἡ ὁποία δέν προέρχεται ἀπό
τούς γονεῖς μας ἀλλά ἀπ’ εὐθείας ἀπό τόν Θεό, προσλαμβάνει τά πνευματικά
χαρακτηριστικά τοῦ ὑλικοῦ ἀπό τό ὁποῖο προερχόμαστε. Ἡ κάθε ψυχή δέν
ἔχει κληρονομικότητα. Ἔχει τελειότητα. Προέρχεται ἄμεσα ἀπό τόν Θεό.
Προσλαμβάνει, ὅμως, τά ζωντανά σημάδια πού ἄφησαν πάνω στό βιολογικό
γονιδίωμα οἱ ψυχές πού ζωοποίησαν καί δραστηριοποίησαν τά σώματα τῶν
γονιῶν καί τῶν παππούδων μας. Αὐτά κολλᾶνε πάνω στήν ἀρτιγέννητη ψυχή
κάθε ἐμβρύου κατά 30% καί ἀποτελοῦν βασικό γνώμονα στήν ἐξέλιξή της. Τήν
ἀναλογία 30% πνευματικό γονιδίωμα καί 70% προαίρεση τοῦ ἀνθρώπου, τήν
ἀνέφερε σέ πνευματικά του παιδιά ὁ ἅγιος Πορφύριος. Πάμπολλες φορές τό
70% εἶναι συνέχεια τοῦ 30%, ὅπου θεμελιώνεται ὁ τρόπος ζωῆς τοῦ
ἀνθρώπου. Αὐτά εἶναι οἱ τάσεις, ἡ προῖκα ζωῆς, οἱ κατευθυντήριες
γραμμώσεις, πού δίνουν οἱ προγενέστεροι στούς ἐπιγενομένους. Πάνω σ’
αὐτό τό μυστήριο ἐδράζεται ἡ λειτουργία καί τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος
συνολικά. Κληρονομοῦμε γονιδιακά τήν φθορά καί τήν θνητότητα.</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Βέβαια ἡ προαίρεση μπορεῖ νά τά ἀλλάξει
αὐτά, γιατί δέν εἴμαστε καταδικασμένοι καί ὅμηροι τῆς κληρονομικότητάς
μας. Δέν ἔχουμε ἀπόλυτο προορισμό. Ἡ προαίρεση δέν ἔχει καμία σχέση μέ
τήν σκέψη, μέ τήν λειτουργία τοῦ ἐγκεφάλου, εἶναι κίνηση τῆς ψυχῆς πού,
ὅταν φωτισθεῖ ἀπό τόν Θεό, προτιμᾶ τό ἀγαθό, καί ἀντιλαμβάνεται ὅτι τό
κληροδότημα πού ἔχουμε μέσα μας καί μᾶς πιέζει εἶναι ἀντίθετο μέ τόν
αἰώνιο προορισμό μας. Ὁπότε δέν παραδιδόμαστε σ’ αὐτό, ἀλλά τό
ἐκλαμβάνουμε ὡς στάδιο ἀγῶνα. Ὅταν δέν ὑπάρχει θεία χάρις, τότε τό 30%
ζυμώνει τό 70%. Ἀντίθετα ὁ πνευματικός ἀγώνας, ἡ μετάνοια ὡς βίωμα
διαρκείας καί ἡ καθαρή ἐξομολόγηση, ἀφανίζουν ἀπό τήν κυτταρική μνήμη
ὅλα τά ἀρνητικά βιώματα καί τίς παραστάσεις πού ἀφομοιώσαμε ἀπό τό
γενετικό ὑλικό τῶν γονέων καί τῶν ἄμεσων προγόνων μας (μέχρι 7ης γενεᾶς
περίπου). Γι’ αὐτό γράφει ὁ ὅσιος Πορφύριος ὅτι μία δυνατή ἐξομολόγηση
ἀπαλλάσσει τήν ψυχή ἀπό ἐμβρυακά τραύματα καί ἄσχημα γονιδιακά
κληροδοτήματα πού ἐπηρεάζουν καθοριστικά τήν λειτουργία της. Ἡ
προαίρεση, ὡς κίνηση τῆς ψυχῆς, ἐπιβεβαιώνεται σέ ὅλη τήν πορεία τῆς
ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου. Λένε π.χ. οἱ βιολόγοι ὅτι 95% τό DNA τοῦ πιθήκου καί
τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἴδια. Τί σημαίνει αὐτό; Ὅτι προερχόμαστε ἀπό τόν
πίθηκο; Ἄπαγε τῆς βλασφημίας! Ἁπλούστατα σημαίνει ὅτι σκέτο τό DNA δέν
ἔχει καμιά σημασία, ἀλλά ἡ ψυχή πού λειτουργεῖ αὐτό τό ὑλικό καί τό
διαφοροποιεῖ ἐντελῶς. Καί οἱ ἴδιοι οἱ βιολόγοι λένε ὅτι οἱ πρωτεΐνες πού
παράγονται ἀπό τό DNA, πού αὐτές ρυθμίζουν καί δείχνουν τό πῶς ὁ
ἄνθρωπος ἐκδηλώνεται, εἶναι 80% διαφορετικές ἀπό τοῦ πιθήκου. Ὅταν δέν
εἶχαν προχωρήσει οἱ ἔρευνες τῆς Βιολογίας, τό εἶχαν βρεῖ αὐτό οἱ
Δαρβινιστές καί τό προέβαλαν ὡς ἰσχυρότατο ἐπιχείρημα γιά τήν ἐξομοίωση
πιθήκου καί ἀνθρώπου.</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Δέν ἔχει καμία σημασία τό DNA, ἀλλά τό τί
ἡ ψυχή ἀφήνει ὡς ἴχνη πάνω του καί τό τί θέλει ἡ ἴδια. Τήν ἀντανάκλαση
καί ἐκτύπωση τῶν ἐνεργειῶν τοῦ σώματος στήν ψυχή καί τἀνάπαλιν, τήν
βλέπουμε καί στήν κάθοδο τοῦ Χριστοῦ στόν ἅδη. Ἀναφέρεται ἐμπειρικά ὅτι
ἐκεῖ ὁ ἅδης ἐπικράνθη, βλέποντας ἄνθρωπο θνητό πού εἶχε θεωθεῖ καί ἦταν
γεμᾶτος πληγές. «Κατάστικτον τοῖς μώλωψι καί πανσθενουργόν...». Τό
ἐρώτημα εἶναι: πῶς εἶδε τίς πληγές τοῦ Χριστοῦ ὁ ἅδης, ἀφοῦ τό σῶμα μαζί
μέ τήν Θεότητα παρέμεινε μέσα στόν τάφο; Ὁπότε, οἱ πληγές πού εἶχε ὁ
Χριστός ἦταν ἤ πληγές τῆς ψυχῆς ἤ πληγές τῆς Θεότητος. Τό δεύτερο
ἀποκλείεται, ὁπότε πρέπει νά ὁμολογηθεῖ ὅτι ἦταν πληγές τῆς ψυχῆς. Ἀλλά
πῶς εἶναι δυνατόν οἱ πληγές τοῦ σώματος, πού ἔγιναν ἀπό τά φρικτά πάθη
νά θεωρηθοῦν καί πληγές τῆς ψυχῆς;</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Αὐτό τό φοβερό γεγονός ἔχει τήν ἑρμηνεία
του. Κατά τήν διάρκεια τοῦ πάθους, ὅταν ἔπασχε τό σῶμα, δέν συνέπασχε ἡ
Θεότητα, ἀλλά παρέμεινε ἀπαθής. Ὅμως μαζί μέ τό σῶμα συνέπασχε καί ἡ
ψυχή τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἅγιος καί θεοειδέστατος νοῦς Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης
ἐξηγεῖ ὅτι ἀπό τίς ἐνέργειες τῆς ψυχῆς, ὁ νοῦς, ἡ διάνοια καί ἡ δόξα
ἐνεργοῦν χωρίς τήν συνέργεια τοῦ σώματος. Αὐτές ἐνεργοῦν καί ὅταν τό
σῶμα ἠρεμεῖ. Οἱ ἄλλες ὅμως ἐνέργειες τῆς ψυχῆς, ἤτοι ἡ αἴσθηση καί ἡ
φαντασία δέν μποροῦν νά ἐνεργοῦν χωρίς τό σῶμα. Ἔτσι, ὅταν μαστιγωνόταν
τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί βασανιζόταν, τότε οἱ τύποι καί οἱ ἀμυδρές
φαντασίες τῶν μαστίγων καί τῶν παθῶν χαράσσονταν καί στήν ψυχή τοῦ
Χριστοῦ! Ἐπομένως, τά σημάδια τοῦ σώματος διαβιβάστηκαν καί στήν ψυχή,
καί αὐτά εἶδε ὁ ἅδης καί τρόμαξε! Τό ἴδιο γίνεται, κατά ἀναλογία, σέ
κάθε ἀνθρώπινη περίπτωση. Ἡ ψυχή ἀφήνει τά σημάδια της στό σῶμα μέ τό
ὁποῖο εἶναι συνημμένη καί μάλιστα κατά ἐκτυπώτερο τρόπο στήν κυτταρική
μνήμη, στό DNA! Καί τά βιώματα πάλι τοῦ σώματος διαπορθμεύονται,
ἀντανακλῶνται στήν ψυχή, ἡ ὁποῖα τά διακρατεῖ , καί τήν χαρακτηρίζουν
αἰώνια.</span><br />
<br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>Πρίν συλληφθοῦν τά παιδιά ἀπαιτεῖται φροντίδα γιά βαθυτάτη </i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>ἀποκάθαρση τοῦ DNA μέ τήν ἐπιμελημένη μετάνοια τῶν γονέων.</i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Τώρα συνειδητοποιοῦμε τήν μεγάλη ἐπίδραση τοῦ πνευματικοῦ DNA. Ὑπάρχει παράδειγμα ἀπό τήν Ἐκκλησιαστική Ἱστορία;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εἶναι ἀλήθεια ὅτι, ὅταν ἐμεῖς
προσπαθοῦμε ἀπεγνωσμένα νά διαπαιδαγωγήσουμε τά παιδιά μας, τότε αὐτά
ἤδη ἀρχίζουν νά ἐκδιπλώνουν τά πρωτογενῆ στοιχεῖα πού τούς δώσανε οἱ
γονεῖς μέ τό DNA τή στιγμή τῆς συλλήψεως καί κατά τήν διάρκεια τῆς
κυοφορίας. Ὅταν π.χ. ἀνοίγει ἕνα τριαντάφυλλο, τά πέταλά του, ἡ ποιότητα
τοῦ χρώματος καί τῆς εὐωδίας ἔχουν ἤδη διαμορφωθεῖ ἀπό τήν ρίζα. Εἶναι
ἀδύνατον μέ ἐξωτερικές ἐπεμβάσεις νά τά διαμορφώσεις ἐκείνη τήν στιγμή
καί νά βελτιώσεις τήν ὀμορφιά καί τό ἄρωμά τους. Βοηθάει βέβαια τό
σκάλισμα, τό λίπασμα καί τό πότισμα μέχρι τήν τελευταία στιγμή τῆς
ἀνθοφορίας. Ἀλλά τό βασικότερο εἶναι ἡ ἐπιμέλεια τῆς τριανταφυλλιᾶς πρίν
ξεμπουμπουκιάσει τά ἄνθη της. Νά τήν κλαδεύσεις, νά τήν φροντίσεις, νά
τήν καλλιεργήσεις πρωτύτερα. Ἔτσι γίνεται καί μέ τό γονικό χωράφι τῆς
οἰκογένειας. Πρίν συλληφθοῦν τά παιδιά ἀπαιτεῖται φροντίδα γιά βαθυτάτη
ἀποκάθαρση τοῦ DNA μέ τήν ἐπιμελημένη μετάνοια τῶν γονέων. Ὁπότε
δημιουργεῖται μία ἁγία γενεαλογική ρίζα πού δέν ἔχει τίποτα τό ἀρνητικό
νά μεταδώσει ἀπό τό γονεϊκό χωράφι καί ἀπό τά συστατικά τοῦ προγονικοῦ
ἐδάφους. Εἶναι σάν ἱεροτελεστία ἡ διαμόρφωση καί ἡ ἐκκόλαψη ἑνός
παιδιοῦ. Ξεκινᾶ ἡ διαδικασία προγενετικά καί συνεχίζεται καθοριστικά
μέχρι τά πρῶτα ἔτη τῆς ζωῆς τοῦ παιδιοῦ. Ἐφ’ ὅσον μέ ρωτήσατε γιά
περίπτωση ἔντονη στήν διαδρομή τῆς Ἐκκλησίας, μήν ξεχνᾶμε τό βασικό
παράδειγμα τῆς Θεοτόκου.</span><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>Ἅγιοι γεννοῦσαν συνεχῶς ἁγίους μέσα </i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>στήν ἐναλλαγή τῶν αἰώνων.</i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Ἀναφέρουν οἱ ἅγιοι πατέρες, εἰδικά ὁ
ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὅτι ἀπό τήν ἐποχή τοῦ δικαίου Σήθ, υἱοῦ τοῦ
Ἀδάμ, μέχρι τούς δικαίους Ἰωακείμ καί Ἄννα (τῶν γεννητόρων τῆς Παναγίας
μας) ἔχουμε τήν λεγόμενη προφητική παράδοση. Μιά ἁγία γενεαλογική
συνέχεια, πού εἶχε ὡς ἀποκορύφωμα τό εὐωδέστερο ἄνθος τῆς οἰκουμένης,
τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον! Ἅγιοι γεννοῦσαν συνεχῶς ἁγίους μέσα στήν
ἐναλλαγή τῶν αἰώνων. Ἡ κληρονομική αὐτή μετάδοση τῆς χάριτος ἐπαυξανόταν
ἀλληλοδιαδόχως δίκην χιονοστιβάδος, μέχρι πού φθάσαμε στήν Θεομητορική
ἐμφάνεια. Ἐμφανίσθηκε δηλαδή ἡ Παναγία στήν κορύφωση αὐτῆς τῆς γενετικῆς
σειρᾶς, πού εἶναι ὁ ἁγιότερος καρπός τοῦ δέντρου τῆς οἰκουμένης!
Γράφουν οἱ θειότατοι πατέρες ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καί ἅγιος
Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὅτι κι ἄν ἀκόμη ὅλη ἡ Δημιουργία, ὁρατή καί
ἀόρατη, ἔμψυχη καί ἄψυχη, ἐπαναστατοῦσε ἐναντίον τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ καί
τοῦ ἔλεγε τρόπον τινα «δέν σέ θέλω», ἀρκοῦσε ἡ Παναγία γιά νά εὐφραίνει
τόν Θεό καί νά τόν κάνει νά μήν μετανοιώσει πού ἔπλασε τά ὑπόλοιπα
κτίσματά του. Τό ἴδιο συμβαίνει, τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν, μέ κάθε παιδί
πού συλλαμβάνεται καί κυοφορεῖται. Παίρνει ἀπό τούς γονεῖς καί τούς
προπάτορες μέσω DNA τίς συνήθειές τους, τίς ἐνάρετες καί τίς ἁμαρτωλές. Ἡ
ἀποκάθαρση τῆς κυτταρικῆς μνήμης μέσω τῆς μετανοίας, τῆς ἐξομολογήσεως
καί τῆς προσευχῆς, εἶναι τό ἰδανικό φυτώριο, γιά νά ἀναπτυχθοῦν ὀμαλά
καί θεάρεστα τά νέα παιδάκια πού ἔρχονται στή ζωή.</span><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>Συνεχῶς ὁ ἅγιος Πορφύριος ὅτι ἡ ἁγία ζωή τῶν γονέων </i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>καί, ἰδιαίτερα, τῆς μάνας ,εἶναι ἡ ἀσφαλέστερη προῖκα ζωῆς σέ κάθε νεογέννητο</i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Δηλαδή, ἄν κατάλαβα καλά, τό κυοφορούμενο βρέφος λειτουργεῖ σάν σφουγγάρι.</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ἀκριβῶς! Τό κάθε κυοφορούμενο
βρέφος λειτουργεῖ μέσα στήν κοιλιά τῆς μητέρας του σάν σφουγγάρι. Ἤ θά
ἀπορροφήσει ὅλο τό μελάνι τῆς ἁμαρτίας καί θά βγεῖ «μαῦρο», ἤ θά
τραβήξει τήν ἀκτινοβολία τῆς Θείας Χάριτος καί θά βγεῖ «ἄσπρο».
Ἐξαρτᾶται ἀπό τό τί ζωή θά κάνουν οἱ γονεῖς. Γιατί τό κυοφορούμενο
βρέφος εἶναι ὑπό βιολογική ἀλλά καί ὑπό πνευματική διάπλαση. Ἔχει ἕναν
ἰσχυρό ἀποκωδικοποιητή πού μεταφράζει ὅλα τά βιώματα πού ἔρχονται ἀπό τό
ἐξωτερικό περιβάλλον. Αὐτά παραμένουν σέ λανθάνουσα κατάσταση καί τό
συνοδεύουν στή μετέπειτα ζωή του. Δέν κληροδοτεῖται σ’ αὐτό μόνο τό
βιολογικό DNA, πού καθορίζει τήν γενετική κληρονομικότητα, ἀλλά καί τό
πνευματικό γονιδίωμα, ὅπως προαναφέραμε, ἤτοι τό περιεχόμενο τῆς ψυχῆς
τῶν γονιῶν, οἱ πράξεις καί οἱ συνήθειές τους ,πού ἐπηρεάζουν τήν
διαμόρφωση τῆς προσωπικότητός τους.</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Γι’ αὐτό τόνιζε συνεχῶς ὁ ἅγιος Πορφύριος
ὅτι ἡ ἁγία ζωή τῶν γονέων καί, ἰδιαίτερα, τῆς μάνας ,εἶναι ἡ
ἀσφαλέστερη προῖκα ζωῆς σέ κάθε νεογέννητο. Βέβαια τά ἀναφέρει αὐτά καί ἡ
Ἁγία Γραφή. Στήν Παλαιά Διαθήκη διαβάζουμε: «Ἐγώ γάρ εἰμί Κύριος ὁ Θεός
σου, Θεός ζηλωτής, ἀποδιδούς ἁμαρτίας πατέρων ἐπί τέκνα, ἐπὶ τρίτην καὶ
τετάρτην γενεὰν τοῖς μισοῦσι με καί ποιῶν ἔλεος εἰς χιλιάδας τοῖς
ἀγαπῶσί με καί τοῖς φυλάσσουσι τά προστάγματά μου» (<i>Ἔξοδος </i>20, 5-6 καί <i>Δευτερονόμιον</i>
5, 9-10). Αὐτό, ὁ λαός μας τό παράφρασε στήν γνωστή εὐσύνοπτη ρήση:
«ἁμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα». Ὑπάρχει καί μία ἄλλη παρόμοια
ἁγιογραφική ρήση: «τέκνα μοιχῶν ἀτέλεστα (ἀτέλεστα θά πεῖ ἀνεπρόκοπα)
καί ἐκ παρανόμου κοίτης σπέρμα ἀφανισθήσεται. ἐάν τε γάρ μακρόβιοι
γένωνται, εἰς οὐδέν λογισθήσονται καί ἄτιμον ἐπ’ ἐσχάτων τό γῆρας αὐτῶν»
(Σοφ. Σολ. 3, 16-17).</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Αὐτά βέβαια δέν ἐρμηνεύονται δικανικά,
ἀλλά μέσα ἀπό τό πρῖσμα τῆς κληρονομικῆς μετάδοσης τῶν ἀποθεμάτων τῆς
ψυχῆς. Ὅμως δέν εἶναι καί ὅλες οἱ περιπτώσεις ἴδιες. Μήν ξεχνᾶμε τί
ἀπάντησε ὁ Κύριος στούς μαθητές Του γιά τήν ἐκ γενετῆς ἀορασία τοῦ
τυφλοῦ.</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Ἡ ἐπιστήμη ἔχει ἀποδεχτεῖ τήν ἐπίδραση τῶν ἐπιθυμιῶν ἤ ἄλλων ψυχικῶν καταστάσεων στά παιδιά;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ὑπάρχει ἕνας νέος ἐπιστημονικός
κλάδος, ἡ Ἐπιγενετική. Ἀποδέχεται τίς ἐπιδράσεις, τό ἀποτέλεσμα δηλαδή,
ἀλλά ἀγνοεῖ τόν βαθύτατο τρόπο μέ τόν ὁποῖο δημιουργεῖται. Κάποτε
λειτούργησα καί ὁμίλησα σέ μία τοπική πανήγυρη. Ἦταν 25 Ἰουλίου. Ἑορτή
τῆς Κοιμήσεως τῆς Ἁγίας Ἄννης τῆς Θεοπρομήτορος. Ἀναφέρθηκα στό
πνευματικό γονιδίωμα τῆς Παναγίας βάσει τῶν ἁγίων Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ
καί Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Κατά την πανήγυρη ἔψαλλε μία
Παπαδιαμάντεια μορφή, ὁ κατά σάρκα ἀδελφός τοῦ μακαριστοῦ δεσπότη μας
Κυρίλλου, κύριος Ἀντώνης Κυπριωτάκης. Ἦταν καθηγητής παιδαγωγικῆς στό
Πανεπιστήμιο Ρεθύμνου. Σπουδαῖος ἄνθρωπος. Ἔχει μεγάλο ἀπόθεμα
ἀκαδημαϊκῆς γνώσης, ταπεινώσεως καί ἤθους. Τόν σέβομαι πολύ. Ἔκπληκτος,
μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας μοῦ εἶπε: «Πάτερ Ἀντώνιε! Ποῦ τά
βρῆκες ἐσύ αὐτά; Δέν γνώριζα ὅτι ἔχουν πεῖ οἱ πατέρες ἀπό αἰῶνες, αὐτά
πού ἀποτελοῦν πορίσματα τῆς τελευταίας ἐπιστημονικῆς ἔρευνας καί δίδασκα
ἐγώ στίς τελευταῖες φάσεις τῆς ἀκαδημαϊκῆς μου πορείας». Τόν παρέπεμψα
νά μελετήσει τά σχετικά κείμενα καί μετά ἀπό καιρό ἀπό τηλεφώνου μέ
εὐχαριστοῦσε ἐνθουσιωδῶς.</span><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>Ὑπάρχει ἕνα αἱρετικότατο ἐνδοεκκλησιαστικό μόρφωμα, πού ξεκίνησε </i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>ἀπό τήν ἐκκοσμικευμένη καί ἐκφιλοσοφημένη ρωσική θεολογία</i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Πῶς ἑρμηνεύετε τήν ἀντίθετη
ἄποψη προσώπων τῆς Ἐκκλησίας, πού μιλοῦν γιά ἐλευθερία στόν προσωπικό
χῶρο μέχρι ἀμνήστευσης τῆς ὁμοφυλοφιλίας;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεῖτε, ὑπάρχει ἕνα αἱρετικότατο
ἐνδοεκκλησιαστικό μόρφωμα, πού ξεκίνησε ἀπό τήν ἐκκοσμικευμένη καί
ἐκφιλοσοφημένη ρωσική θεολογία. Λέγεται περσοναλισμός. Αὐτό εἶναι ἡ
πεμπτουσία καί ἡ βάση τῆς «μεταπατερικῆς θεολογίας», πού λυμαίνεται τόν
ἡσυχασμό, ἤτοι τήν ἐν μετανοίᾳ ἀσκητική θεραπευτική πρακτική τῆς
Ὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως. Ξεκίνησε ἀπό τό σύνθημα «ἀγάπη καί
ἐλευθερία», πού προωθήθηκε στήν ἐκκλησιαστική ἀγωγή, καί κατέληξε νά
συνδέει τήν ἀνάγκη μέ τήν φύση καί τήν θέληση μέ τήν γνώμη ἐκείνου πού
ὑποστασιάζει τήν φύση. Ἐπομένως, ὅπως π.χ. δέν εὐθύνεται κάποιος γιά τό
χρῶμα τῶν ὀφθαλμῶν του, δέν εὐθύνεται καί γιά τόν σεξουαλικό
προσανατολισμό του, γιατί εἶναι ἀναγκαιότητα τῆς φύσεως. Δέν τό θεωροῦν
δαιμονική ὑποβολή πού γίνεται δεύτερη φύση ἀπό τήν ἀποδοχή καί τήν
καλλιέργεια τῆς προαιρέσεως. Ἑπομένως ὅλα ἔπειτα ἀπλοποιοῦνται. Ἐδῶ
βρίσκεται ἡ οὐσία τοῦ προβλήματος. Ὁ ἀείμνηστος μεγάλος σύγχρονος
Γέροντας Ἀναστάσιος ὁ Κουδουμιανός ἔλεγε: -Σᾶς διαβεβαιῶ στήν ἱερωσύνη
μου- γι᾽ αὐτό, ὅτι αὐτό συνιστᾶ ἰσλαμοποίηση τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας».
Ἔλεγε ἀκόμη: «Αὐτοί ἰσχυρίζονται: καλά νά περνᾶμε ἐδῶ μέ τήν ἀπόλαυση
τῶν ἡδονῶν, καλά καί στήν οὐράνια Βασιλεία, λόγῳ τῆς ἰδεολογικής
ἀποδοχῆς τῆς πίστεως». Ἔχουμε δηλαδή μία ἰδεοληψία χωρίς θεραπευτικό
ἀντίκρυσμα στήν ζωή τῶν ἀνθρώπων. Ὅταν μιλᾶνε γιά ἀγάπη, δέν τό κάνουν
μέσα ἀπό τήν προοπτική τῆς καθάρσεως ἀπό τά πάθη, ὥστε νά εἶναι
ἐξωτερίκευση μετοχῆς στήν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ πού εἶναι Ἀγάπη, ἀλλά μέσα
ἀπό τήν ἰδεολογική κατοχύρωση τῶν παθῶν τους, ὁπότε τρομάζεις μπροστά
στόν ἐμπαθέστατο τρόπο πού κατοχυρώνουν αὐτή τή θεωρία, εἰρωνεύονται,
ἀπειλοῦν, φωνασκοῦν, συκοφαντοῦν κ.λπ. ὅποιον τούς ἀμφισβητήσει. Δέν
εἶναι καρπός πνευματικῆς ζύμωσης, ἀλλά ἔκφραση ἰδεοληψίας, εἶναι
ἀγαπισμός. Καί ὁ κάθε –ισμός ἔχει φανατισμό, γιατί αἰσθητοποιεῖ ἄρρωστο
ψυχισμό.</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Τί εἶναι φανατισμός;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εἶναι ἀρρώστεια ψυχική, ὅπως
καί ἄν ἐκδηλώνεται. Εἴτε ὡς ἰδεολογικός φανατισμός, εἴτε ὡς πολιτικός,
εἴτε ὡς θρησκευτικός κ.λπ. Εἶναι ἡ ἀπουσία βιώματος, πού ἀντικαθίσταται
ἀπό πεισμώδη ἐπίδειξη πνεύματος. Ὁ φανατισμός δέν εἶναι δύναμη ἀλλά
ἀδυναμία, ὅπως ὁ σπασμός. Ἄλλο ζωηράδα τοῦ σώματος καί ἄλλο
σπασμωδικότητα. Τό πρῶτο μαρτυρεῖ ὑγεία, τό δεύτερο ἐπικίνδυνη σωματική
ἀγκύλωση. Ὁ φανατικός προβάλλει καί πολεμᾶ στούς ἄλλους καταστάσεις, πού
ὑποφώσκουν μέσα του καί δέν τολμᾶ νά τίς ἀντιμετωπίσει συνειδητά. Γιά
νά κατευνάσει τόν ἐσωτερικό ἔλεγχο προβάλλει μέ βίαιο τρόπο τήν δική του
παθολογία καί ἐπιμένει μέ κάθε κόστος νά πείσει τούς ἄλλους νά τήν
ἀποδεχθοῦν. Ἤ μπορεῖ καί νά ἀσχολεῖται σχολαστικά μέ τήν ζωή τῶν ἄλλων,
γιά νά συγκαλύψει δικές του καταστάσεις πού τόν καθιστοῦν ἐσωτερικά
ἀνασφαλῆ. Π.χ. λέει μέ τόν τρόπο του: «Κοιτάξτε τί κάνουν οἱ ἄλλοι γιά
νά μήν ἀνακαλύψετε τί κάνω ἐγώ». Π.χ. Πνευματικοί, πού ἀμνηστεύουν μέ
ἐμπαθή τρόπο τά πάθη καί τίς ἁμαρτίες, ἀλλά καί ἐκεῖνοι πού ἀσκοῦν
καταναγκαστικές πιέσεις τάχα γιά διόρθωση καί βάζουν ἐξουθενωτικά
ἐπιτίμια, στήν πραγματικότητα ξεκινοῦν ἀπό τήν ἴδια ψυχολογική ἀφετηρία
,ἀλλά τό ἐκφράζουν διαφορετικά. Ὁ ἕνας ἀμοραλιστικά, ὁ ἄλλος
ὑποκριτικά. Ὁ σίγουρος γιά τά πιστεύω του, ἔχει τό θάρρος τῆς γνώμης
του, προσπαθεῖ νά ἐμπνεύσει καί ὄχι νά ὑποτάξει. Ἐδῶ ἰσχύει τό τοῦ
Ἀδαμαντίου Κοραῆ, μέ τόν ὁποῖο στά ἄλλα διαφωνῶ ὁριζοντίως καί καθέτως:
«Οὔτε τύραννοι τῶν χυδαίων οὔτε δοῦλοι τῆς χυδαιότητος αὐτῶν».</span><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>Ὁ ἀληθινός ζηλωτής εἶναι ἐκεῖνος πού μπορεῖ νά κυβερνᾶ τά πάθη του </i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>καί ὄχι αὐτός πού ἄγεται καί φέρεται ἀπ’ αὐτά.</i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Ὁ ζηλωτισμός τί εἶναι; Μορφή φανατισμοῦ;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κάποτε ναί. Ὁ ἀληθινός
ζηλωτής εἶναι ἐκεῖνος πού μπορεῖ νά κυβερνᾶ τά πάθη του καί ὄχι αὐτός
πού ἄγεται καί φέρεται ἀπ’ αὐτά. Αὐτός πού εἶναι ἄγγελος μέ σῶμα καί
ἄνθρωπος χωρίς σάρκα, δηλαδή χωρίς τό σαρκικό φρόνημα. Ὁ ἀληθινός ζῆλος
εἶναι αὐτός πού συνδέεται μέ τήν πνευματική ζωή καί τόν ἐσωτερικό ἀγῶνα
πού κάνει ὁ ἄνθρωπος γιά νά καθαρθεῖ ἀπό τά πάθη, νά συναντήσει τόν Θεό
καί νά ἀποκτήσει κοινωνία μαζί Του. Ὑπῆρχαν παλαιοί καί νέοι ζηλωτές,
ὅπως π.χ. ὁ οὐρανομήκης ἐπίσκοπος Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης, πού
ἐπειδή ἦταν καθαροί, διακατέχονταν ἀπό τόν ἀσυγκράτητο πόθο νά
γκρεμίσουν ὃλα τά κάστρα τῆς ἁμαρτίας καί νά μεταδώσουν τήν δική τους
Χριστοζωή. Τούς μετανοοῦντας ὅμως ἁμαρτωλούς τούς συνέτριβαν σωτήρια
χωρίς νά τούς ἐξουθενώνουν, ἀλλά στήριζαν μετά δακρύων τήν πνευματική
τους μετάλλαξη. Ἔλεγε ὁ ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης ὅτι ὁ π. Αὐγουστῖνος
ἦταν καθαρό πετρέλαιο, κηροζίνη, γι’ αὐτό ἀπογείωνε ψυχές σάν ἀεροπλάνο.
Φίλτραρε τόν ζῆλο στά διυλιστήρια τῆς ἄσκησης καί εἶχε ὑψοποιό
ἀποτέλεσμα. Ὅσοι ἔχουν «μαῦρο» πετρέλαιο, νά ἀγωνίζονται νά τό
καθαρίσουν καί ἀνάλογα νά προσαρμόσουν τόν ζῆλο τους. Διαφορετικά,
ἔχουμε φανατισμό, ὅπως τῶν ὀργανώσεων ἀνθρωποκεντρικοῦ χαρακτῆρα, πού
δημιουργοῦν ἱδεοληπτικές ἐμμονές καί κλῖμα πόλωσης, γιά νά δημιουργοῦν
καί νά διατηροῦν ὀπαδούς. Ὁ ζηλωτής θέλγεται νά κρατᾶ ἀναμμένη τήν
λαμπάδα τῆς Ἀναστάσεως καί νά πυρσεύει ψυχές. Ὁ φανατικός κρατᾶ
σβημμένα κάρβουνα καί μουτζουρώνει πρόσωπα καί συνειδήσεις.</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Ξέρω ἀπό ὁμιλίες σας πού ἀκοῦμε
ὅτι ἐπαινεῖτε πολύ τόν γάμο. Τον θεωρεῖτε ἅγιο καί τρόπο σωτηρίας.
Συγγνώμη πού θά ρωτήσω, μετανιώσατε πού γίνατε ἄγαμος;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Καθόλου! Χίλιες φορές ἄν
πέθαινα καί ξαναζοῦσα, πάλι τόν ἴδιο δρόμο θά ἀκολουθοῦσα. Ἔχει μεγάλη
πνευματική γλύκα ἡ ἐν Χριστῷ ἀγαμία. Αὐτό ὅμως δέν σημαίνει ὅτι
ἀπορρίπτω τόν ἄλλο τρόπο ζωῆς πού εὐλόγησε ὁ Θεός. Προέχει κατά τι ἡ
παρθενία, ὅπως λέγουν οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ Πατέρες, ἀλλά ὁ τίμιος γάμος
εἶναι τό γενεσιουργό αἴτιο τοῦ ἄνθους τῆς ἀγνείας καί κατά τήν Παύλεια
ἐπισήμανση ἀποτελεί μυστήριο μέγα καί ὁ παράλληλος δρόμος τῆς σωστῆς
μοναχικῆς ζωῆς ὅταν ἐμπεριέχει τήν θεόσδοτη προοπτική τῆς ἀποστολῆς του,
δηλαδή νά ὁδηγησει τόν ἄνθρωπο στή θέωση. Ὅταν δεῖτε ἄγαμο νά μέμφεται
τό γάμο, ἔχει προβληματική ἀγαμία. Τό ἴδιο καί ὅταν ἕνας ἔγγαμος
στρέφεται ἐνάντια τῆς παρθενικῆς ζωῆς. Οἱ περισσότεροι φίλοι μου εἶναι
ἔγγαμοι Ἱερεῖς. Ὑποκλίνομαι καί ἀποκαλύπτομαι μπροστά στήν ἀρετή καί
τήν ἀκτινοβολία τους. Ἔχει καί ἡ Μητρόπολή μας τέτοιους ἁγίους ἐγγάμους
κληρικούς. Καί εἶναι νέοι οἱ περισσότεροι στήν ἡλικία. Μέ ἐλέγχουν μέ
τή ζωή τους τά πνευματικά μου παιδιά. Ἔγγαμοι νέοι ὅλοι τους. Εἶμαι ὁ
ὕστατος, τελευταῖος ἀπ’ αὐτούς. Τό λέγω ὡς κατενώπιον Θεοῦ. Θά δοῦμε
πολλές ἐκπλήξεις στόν παράδεισο. </span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Γιατί ἀφοῦ ὁ γάμος εἶναι τόσο
ἅγιος, χρειάζονται καθαρτικές εὐχές οἱ γυναῖκες τήν πρώτη ἡμέρα τοῦ
τοκετοῦ, ὁ σαραντισμός, νά ἐγκρατεύονται τά ζευγάρια τίς ἅγιες ἡμέρες
κτλ;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πολύ ὡραία ἐρώτηση αὐτή. Πάνω
στό θέμα αὐτό ἔχω ἀκούσει πολλές χονδροειδεῖς βλακεῖες καί ἀπό
εὐσεβιστές καί ἀπό «θεολογοῦντες» ἀγαπολόγους. Βέβαια δέν μπορεῖ κανείς
νά ἀπαντᾶ σέ ὅλα. Τούς δίνει ἀξία. Ὁ ἅγιος καί θεοειδέστατος νοῦς καί
τῶν ἁγίων πατέρων ἰσοστάσιος Γέροντας πατήρ Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος
ἔλεγε χαριεντιζόμενος γιά τήν προχειρότητα μέ τήν ὁποία ἀντιμετωπίζουν
κάποιοι ρηχοί καί πεφυσιωμένοι μεγάλα θεολογικά θέματα: «καί ἄν ἀκόμη
ὅλος ὁ οὐρανός ἦταν χαρτί καί ὅλη ἡ θάλασσα μελάνι καί ὅλοι οἱ κορμοί
τῶν δένδρων ἀπάρτιζαν ἕνα τεράστιο κονδυλοφόρο, δέν θά ἀρκοῦσαν γιά νά
γράψουμε καί νά ἀναιρέσουμε τίς «θεολογικές» βλακεῖες πού διατυπώνουν οἱ
στοχαστές γύρω ἀπό τά ἱερά καί τά ὅσια».</span><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>Γιά νά γίνουμε μέλη τῆς Θείας
Βασιλείας, ὅλοι ἀνεξαιρέτως πρέπει νά ὑπερβοῦμε τή σάρκα. Οἱ μοναχοί
ἀγωνίζονται σέ αὐτή τήν προοπτική μέ τήν ἀπόλυτη παρθενία. Οἱ ἔγγαμοι
μέ τήν σωφροσύνη.</i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Γράφει λοιπόν ἐπ’ αὐτοῦ ὁ ἅγιος Γρηγόριος
ὁ Παλαμᾶς ὅτι τό γενετήσιο ἔνστικτο δέν εἶναι προηγούμενο θέλημα τοῦ
Θεοῦ ἀλλά ἑπόμενο. Δέν εἶναι δηλαδή ἀρχική χορηγία τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο
ἀλλά ἀποτέλεσμα τῆς παρακοῆς. Ὅπως λειτουργεῖ σήμερα μέσα στόν
εὐλογημένο γάμο γίνεται θεραπευτικό μέσο, φάρμακο, καί ὄχι αἰώνιο
γνώρισμα καί συστατικό τοῦ ἀνθρώπου. Ὅλοι οἱ Πατέρες λέγουν ὅτι: «ἐν
παραδείσῳ ἡ παρθενία ἐπολιτεύετο». Γι’ αὐτό καί ὁ νέος Ἀδάμ, ὁ Χριστός,
ὅπως καί ὁ πρῶτος Ἀδάμ, δέν γεννήθηκε ἀπό σπέρμα ἀνδρός, ἀλλά συνελήφθη
ἐκ Πνεύματος Ἁγίου ἀσπόρως καί ἄνευ μεσολαβήσεως ἀνδρός, καί ἔμεινε διά
βίου παρθένος, γιά νά ἀνοίξει τόν νέο αἰῶνα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Σ’
αὐτόν τόν αἰῶνα τά πρωτεῖα δέν θά τά ἔχει ὁ γάμος, ἀλλά ἡ παρθενία,
χωρίς βέβαια νά παραγνωρίζεται ὁ θεραπευτικός καί θετικός χαρακτῆρας τοῦ
γάμου γιά τούς ἀσθενεῖς στό λογισμό καί τούς ἀδυνάτους στή σάρκα.
Ἑπομένως, γιά νά γίνουμε μέλη τῆς Θείας Βασιλείας, ὅλοι ἀνεξαιρέτως
πρέπει νά ὑπερβοῦμε τή σάρκα. Οἱ μοναχοί ἀγωνίζονται σέ αὐτή τήν
προοπτική μέ τήν ἀπόλυτη παρθενία. Οἱ ἔγγαμοι μέ τήν σωφροσύνη.
Δηλαδή, δέν παντρεύονται γιά νά ἀφεθοῦν στήν ὁρμή καί στήν δύναμη τῆς
σάρκας καί νά γίνουν ὑπέρ-κτηνώδεις, ἀλλά γιά νά χαλιναγωγήσουν μέ
ἐγκράτεια, πειθαρχία, καί φυσικό προσανατολισμό τή σάρκα, ἐντάσσοντας τή
λειτουργία της στούς σκοπούς γιά τούς ὁποίους τήν ἀποδέχτηκε στόν γάμο ὁ
Θεός. Ὁ γάμος δηλαδή δέν εἶναι ἀνεξέλεγκτη καί ἀπειθάρχητη μορφή
ζωῆς. Εἶναι ὁ τρόπος θεραπείας τοῦ σαρκικοῦ ἐνστίκτου μέ προοπτική
ὑπερβάσεως. Ὅταν ἐπανέλθει ἡ ἡδονή ἀπό τήν σάρκα στό νοῦ καί ἐπιτευχθεῖ
μεταξύ τῶν δύο ἡ πλήρης πνευματική συζυγία τότε ὁ γάμος ὁλοκλήρωσε τόν
σκοπό του. Ὅσο ὅμως λειτουργεῖ ἡ ἐμπαθής μεταπτωτική ἡδονή στήν ἁγία
κατά τά ἄλλα συνύπαρξη τῶν εὐλογημένων ζευγαριῶν, αὐτή ἡ μεταπτωτική
λειτουργία χρήζει καθάρσεως. Γι’ αὐτό γράφει ὁ προφητάναξ Δαβίδ χωρίς νά
εἶναι καρπός παρανόμου συλλήψεως: «ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν
ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου». Αὐτά τά ἀναλύει διεξοδικῶς ὁ ἅγιος
Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς σέ ὁμιλίες του, εἰδικά στό Γενέσιο τῆς Θεοτόκου καί
στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ. </span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Θά ἀναφέρω δύο χωρία του πού ἐνθυμοῦμαι:
«Ὡς γάρ ἡ ἐπί παιδοποιίᾳ κατά τούς νομικούς τῶν γάμων ἡδονή Θεῖον Θεοῦ
δῶρον, ἥκιστ’ ἄν κληθείη, σαρκικόν γάρ καί φύσεως, ἀλλ’ οὐ Χάριτος
δῶρον, καίτοι τήν φύσιν ὁ Θεός ἐποίησεν. Οὕτω καί ἡ παρά τῆς ἔξω
παιδείας γνῶσις, εἰ καί καλῶς τις ταύτῃ χρῷτο, φύσεώς ἐστιν, ἀλλ᾽ οὐ
Χάριτος τό δόμα». Λέει καί τό ἄλλο: «Ἡ γάρ τῆς σαρκός ἐπανάστασις
ἀκούσιος οὖσα καί ἀντιστρατευομένη φανερῶς τῷ νόμῳ τοῦ νοός, εἰ καί παρά
τῶν σωφρονούντων βίᾳ δουλαγωγεῖται καί πρός παιδοποιίαν μόνον ἀνίεται,
ἀλλά τήν ἀπ’ ἀρχῆς ἐπάγεται καταδίκην, φθορά οὖσα τε καί λεγομένη καί
πρός φθοράν πάντως γεννῶσα καί τοῦ μή συνειδότος τήν τιμήν, ἥν ἠμῶν ἡ
φύσις ἔλαχε παρά Θεοῦ, ἀλλά τοῖς κτήνεσιν ὁμοιωθέντος, ἐμπαθής ὑπάρχουσα
κίνησις». Στό βάθος βάθος λοιπόν ὅ,τι εἶναι μεταπτωτικό, ὅσο καί ἄν τό
ἐπικύρωσε ὁ Θεός στήν ἔγγαμη ζωή, χρήζει καθάρσεως διά τό εἶναι «ἐμπαθής
κίνησις». </span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Θυμήθηκα καί κάτι ἄλλο ἀπό τόν ἅγιο
Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ: «ἡ γάρ τῆς σαρκός πρός γένεσιν κίνησις, ἀνυποτάκτως
ἔχουσα πρός τόν ἡγεμονεύειν ἐν ἠμῖν παρά Θεοῦ τεταγμένον νοῦν, οὐκ
ἐκτός παντάπασιν ἁμαρτίας ἐστι. Διό καί Δαβίδ ἔλεγε: ‘‘ἐν ἀνομίαις
συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου’’». Ἀπό τήν ὁμιλία
του στόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου εἶναι αὐτό. Ἄς τό μεταφράσω: «ἡ κίνηση
τῆς σαρκός γιά γέννηση ἀφοῦ μένει ἀνυπότακτη πρός τόν νοῦ πού εἶναι
ταγμένος νά ἡγεμονεύει τῶν λειτουργιῶν μας, δέν βρίσκεται ἐντελῶς ἔξω
ἀπό τήν ἁμαρτία. Γι’ αὐτό καί ὁ Δαβίδ ἔλεγε (ἄν καί δέν ἦταν καρπός
παρανόμου συλλήψεως): «μέ ἀνομίες συνελήφθηκα καί μέ ἁμαρτίες μέ
κυοφόρησε ἡ μητέρα μου». </span><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>Ἡ ὑπέρβαση τῆς σάρκας δέν εἶναι ἀνθρώπινο κατόρθωμα.</i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Μέ αὐτά πού ἀναφέρω θέλω νά πῶ ὅτι τό
θέμα εἶναι βαθύ καί δέν εἶναι οἱ εὐχές τοῦ σαραντισμοῦ ἤ ἄλλες διατάξεις
τῆς Ἐκκλησίας σέ παρόμοια θέματα μανιχαϊστικές ἐπιδράσεις σέ κάποιους
φανατικούς καλογήρους πού ἔγραψαν τάχα τίς εὐχές. Ἔτσι λέγουν οἱ
σύγχρονοι μεταπατερικοί. Τούς Μανιχαίους πού ἀπέρριπταν ὡς βρώμικο καί
ἀνωφελῆ τόν γάμο, τούς ἔκαναν οἱ Πατέρες «τριῶν παράδων», κατά τό κοινῶς
λεγόμενον. Εἰδικά ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Δέν πᾶμε ὅμως καί
στό ἄλλο ἄκρο πού εἰσηγεῖται «μέσα στό γάμο τούς ζυγούς λύσατε», ὅπως
λένε οἱ ἄλλοι αἱρετικοί, οἱ λεγόμενοι Βορβορίτες. Αὐτοί, ἦταν παρακλάδι
τῶν Νικολαϊτῶν-Καρποκρατιανῶν, πού θεωροῦσαν τή φυσιολογική σαρκική
συνάφεια μέθοδο μεθέξεως τοῦ Θείου!! Οἱ Βορβορίτες προχώρησαν καί στά
παρά φύσιν, τά ὁποῖα μέ ἀνατριχιαστικές λεπτομέρειες περιγράφει ὁ ἅγιος
Ἐπιφάνιος ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου στό ἔργο του «Κατά αἱρέσεων-Πανάριον».
Ἄν τά ἔλεγε αὐτά κάποιος σήμερα, θά τόν ἔκλειναν σέ φρενοκομεῖο. Βέβαια
οἱ Πατέρες, καί εἰδικά ὁ ἀμείλικτος σέ θέματα ἀνθρωπολογικά ἅγιος
Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἐνθαρρύνουν τά ζευγάρια στή χρήση τῆς
φυσιολογικῆς ἡδονῆς. Αὐτό κατακαίει ἐπικίνδυνους πειρασμούς καί
τροφοδοτεῖ τήν μεταξύ τους ἑνότητα. Ἡ ἄσκηση ἐγκρατείας τίς νενομισμένες
ἅγιες ἡμέρες, δέν πρέπει νά γίνεται μονομερῶς ἀλλά «ἐκ συμφώνου», ὅπως
τονίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Οἱ ὑπερβολές φέρνουν ἄλλα ὀλέθρια
ἀποτελέσματα. Ἡ ὑπέρβαση τῆς σάρκας δέν εἶναι ἀνθρώπινο κατόρθωμα. Ἡ
σάρκα εἶναι μεγάλο θηρίο. Δέν τά βάζει κανείς μόνος του μαζί της.
Συνεργαζόμαστε μέ τόν Χριστό, κυρίως μέ τήν Θεοτόκο, πού εἶναι «ἡ μόνη
Ἀγνή καί Ἄχραντος παρθένος», καί περνᾶμε χαρισματικά καί ὄχι ἐγωκεντρικά
στόν «εὔδιο λιμένα τῆς ἀφθαρσίας». Ἄς ἔχουν ὅσοι ἀγωνίζονται στό στάδιο
τοῦ γάμου ταπείνωση καί ἀγωνιστική διάθεση καί ἔπειτα ἡ ἀνάβαση σέ
ἄλλες πνευματικές διαβαθμίσεις, πού δέν ἀποτελεῖ ἀνθρώπινο κατόρθωμα,
ἀλλά δῶρο τοῦ Θεοῦ στίς διακριτικές καί δεκτικές ψυχές.</span><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>Και σήμερα γέμει ἡ Ἐκκλησία ἀπό ἀγωνιζομένους </i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>ἐγγάμους μαθητές τοῦ Χριστοῦ.</i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Τώρα συνειδητοποιῶ πόσο προσοχή
χρειάζεται ἡ ἄσκηση τῆς ἐγκράτειας. Μπορεῖτε νά μᾶς πεῖτε κάτι
περισσότερο πάνω σ’ αὐτό;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Νομίζω τά εἶπα ὅλα. Τά ἔγγαμα
ἀδέλφια μας δέν στεροῦνται τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἐπειδή ἔχουν σύζυγο.
Ἀλίμονο. Οἱ τέσσερεις νεομάρτυρες τῆς Ρεθύμνης, ἦσαν νέοι καί ἔγγαμοι.
Ἀσφαλῶς θά εἶχαν συζυγικές σχέσεις. Δέν τούς ἐμπόδισε ὅμως αὐτό στό νά
εἶναι ἐν-χριστωμένοι καί πνευματοφόροι. Ἀπλά ζοῦσαν μέ σωφροσύνη μέσα
στόν γάμο τους. Και ἐπειδή ἦσαν σκεύη τῆς χάριτος, δυναμώθηκαν στήν
ὁμολογία τῆς πίστεως, τήν ὁποία ἐπικύρωσαν μέ τήν αἰμάτινη αὐταπάρνηση
τοῦ μαρτυρίου τους. Καί σήμερα γέμει ἡ Ἐκκλησία ἀπό ἀγωνιζομένους
ἐγγάμους μαθητές τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτό καί ὁ ἅγιος Γέροντας Σωφρόνιος
τοῦ Ἔσσεξ γράφει στό βιβλίο του «Ἄσκησις καί Θεωρία» ὅτι δέν δύναται ἀπό
τήν μία ὁ ἐν ἐνεργείᾳ ἔγγαμος νά ἀποκτήσει αὐτενέργεια εὐχῆς μέσα στήν
καρδιά, γιατί ἐμποδίζεται ὁ νοῦς νά κατέβει. Καί αὐτό ἐπειδή
τραυματίζεται ἀπό τίς σαρκικές εἰκόνες. Λέει δηλαδή αὐτά πού ἀνέφερα ἀπό
τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ. Ἀπό τήν ἄλλη ὅμως συνιστᾶ: «καλύτερα νά
σταματήσει ἡ προσευχή παρά ἡ ἐπικοινωνία μέ τό ἄλλο μέρος τῆς συζυγίας».
Γιατί τό ἔλεγε αὐτό; Πολλοί ἔγγαμοι γεύτηκαν τήν προπτωτική ἡδονή τοῦ
νοός μέσα ἀπό τήν προσευχή καί τήν ἄσκηση. Ἔπειτα σιχάθηκαν καί
ἀποστράφηκαν τήν μεταπτωτική ἡδονή τῆς συζυγίας. Πῆραν τά βουνά γιά νά
«γλεντήσουν» τόν Θεῖο ἔρωτα. Αὐτό ὅμως διασαλεύει τήν ἱσορροπία τοῦ
γάμου καί θέλει προσοχή. Τά πάντα ἀπαιτοῦν διάκριση. </span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Τί θά λέγατε σ’ αὐτούς πού σφάλλουν στήν ἐκτίμησή τους γύρω ἀπό τά θέματα τοῦ γάμου;</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μία λέξη: Οἱ ἠθικιστές
Μανιχαΐζουν καί οἱ ἀγαπολόγοι Βορβορίζουν. Ἴσως ἡ κατάληξη «-ίζουν» νά
ὑποδηλώνει καί κάτι περισσότερο. </span><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>Ὁ γάμος εἶναι μία εὐλογημένη ἀγαπητική καί </i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>ἀσκητική πορεία ἀπό τό κατά φύσιν στό ὑπέρ φύσιν.</i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιά εἶναι ἡ Θεολογία τοῦ Γάμου ἀπό Ὀρθόδοξη ἄποψη σέ ἕνα συνοπτικό πλαίσιο;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ὡραῖο καί ἐπίκαιρο ἐρώτημα.
Θά κάνω μία ἀναγωγή μέ ὁδηγό τόν ὅσιο Μάξιμο τόν ὁμολογητή στούς
πρωτοπλάστους. Ἀναφέρει ὁ ὅσιος ὅτι ἡ ἡδονή ἀρχικά ἦταν δώρημα τοῦ Θεοῦ
στήν ψυχή, ἦταν δύναμη ψυχική, ὥστε νά γλυκαίνεται ὁ νοῦς, ὁ ὀφθαλμός
τῆς ψυχῆς, καί νά κινεῖται πρός τήν θεωρία τοῦ Θεοῦ. Μετά τήν πτώση, ἡ
ἡδονή μεταφέρθηκε στό σῶμα καί τότε ὁ Θεός ἐπέτρεψε νά εἰσέλθει καί ἡ
ὁδύνη γιά νά χαλιναγωγεῖται καί νά θεραπεύεται ἡ ἡδονή. Αὐτό
οἰκονομήθηκε μέσα στόν γάμο γιά νά μπορέσουν τά δύο φύλα νά ἐπιτύχουν
τήν διάσωση τοῦ κατά φύσιν μέσα ἀπό τήν φυσιολογική ἀγαπητική τους
ἀλληλοσυμπλήρωση καί ταυτόχρονα μέσα ἀπό τό ἀσκητικό στοιχεῖο πού πρέπει
νά διέπει τή σχέση τους, νά θεραπεύσουν τήν παρείσακτη στό σῶμα σαρκική
ἡδονή, μέ τό νά τήν ἐπαναφέρουν στήν ψυχή καί ἔτσι νά πετύχουν τήν
θέωση, τό ὑπέρ φύσιν. Γάμος δηλαδή εἶναι μία εὐλογημένη ἀγαπητική καί
ἀσκητική πορεία ἀπό τό κατά φύσιν στό ὑπέρ φύσιν. Γι’ αὐτό ἔχει κανόνες,
δέν εἶναι ἀχαλίνωτη καί ἀπειθάρχητη μορφή ζωῆς. Τότε ἔχουμε τό γλυκό
κρασί τοῦ γάμου πού ἔδωσε ὁ Χριστός τελευταῖο, ἐννοώντας αὐτήν τήν
δυναμική πορεία καί ἀπόληξη. </span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Ὅταν τώρα ἐπιτρέπουμε τό ἀνώμαλο
ἀνακάτεμα τοῦ ἀνθρωπίνου κρέατος, ὄχι μόνο διασαλεύεται ἡ ψυχική καί
σωματική ἀρμονία γιά τήν ὁποία μιλάει ἡ Ἀκολουθία τῆς ἱερολογίας τοῦ
γάμου (σημείωση: ὅποιος θέλει νά πληροφορηθεῖ τί εἶναι γάμος, νά
μελετήσει μετά προσευχῆς καί προσοχῆς αὐτή τήν Ἀκολουθία καί ἀρκεῖ. Γι’
αὐτό θέλουν νά τήν ἀλλάξουν οἱ μεταπατερικοί), ἀλλά χωματοποιεῖται καί
σχετικοποιεῖται ἡ εἰκονική ἀξία τοῦ ἀνθρώπου, πού ἐνῶ ἔχει προοπτική
θεώσεως, κατεβαίνει κάτω ἀπό τά ἐπίπεδα τῶν ἀλόγων ζώων. Δέν ξέρω ἄν
πρέπει νά τό πῶ χωματοποίηση ἢ δαιμονοποίηση. Ο διάβολος είναι
διεστραμμένο πνεῦμα γιατί μετάλλαξε την λειτουργία της φύσεώς του καί
ἀπό φαιδρός καί ἀγλαόμορφος ἄγγελος, ἔγινε σκοτεινός καί ἀποτρόπαιος
δαίμονας. Ἔκτοτε δέν νοιώθει ποτέ του χαρά, γιατί εἶναι νεκρό καί
νεκροποιό πνεῦμα. Μέσα του βασιλεύει ἡ ταραχή καί ἡ σύγχυση. Ὅταν ὅμως
βάλει τούς ἀνθρώπους στήν διαδικασία τήν δική του, δηλαδή στήν διαστροφή
τῆς φύσεώς τους, τότε κάτι νοιώθει. Γιατί βλέπει τήν ἀνθρώπινη φύση,
πού ὑπερύψωσε ὁ Χριστός μέ τήν ἀνάληψή του, νά ἀλλάζει προοπτική σέ
ὅσους τήν διαχειρίζονται διαφορετικά καί νά κατεβαίνει στόν δικό του τόν
χῶρο. Αὐτό εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἐπιτυχία τοῦ. Ἄρα τό θέμα δέν εἶναι
ἠθικιστικό ὅπως θέλουν νά τό παρουσιάσουν, ἀλλά βαθύτατα θεολογικό, μέ
καθοριστικές ἐπιπτώσεις στήν ὀντολογία τοῦ ἀνθρώπου.</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Δηλαδή καλά τοποθετήθηκε ὁ Μητροπολίτης Μόρφου στό θέμα πού πρόσφατα ἔγινε καραμέλα στό διαδίκτυο;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ἄριστα! Ὁ Μόρφου εἶναι
παλληκάρι, ρωμαλαία ψυχή, γίγαντας τοῦ Πνεύματος. Οὐρανομήκης Ἱεράρχης,
πού θέριεψε τήν πυρσωμένη ἀπό τήν χάρη ψυχή του μέσα στόν πόνο τῆς
προσφυγιᾶς, τόν πόθο τῆς χαμένης πατρίδας, τήν ἀποκαραδοκία τοῦ
ἐπαναπατρισμοῦ, μά πάνω ἀπ’ ὅλα εἶναι ἕνας ἀχόρταγος λάτρης τῆς οὐράνιας
πατρίδας, πού μυσταγωγήθηκε στά βιώματά της μέσα ἀπό τήν ἁπλή πίστη τῆς
ἁγιοτόκου λαϊκῆς εὐσέβειας, ἀπό τό δυνατό πνευματικό γονιδίωμα τῆς
γενιᾶς του, ἀπό τά κρυστάλλινα βιώματα κοντά στούς γεννήτορες καί στήν
γιαγιά του καί ἀπό τήν ἔγκαρπη μαθητεία καί ἄνευ ὅρων ὑποταγή του
πλησίον ὅλων σχεδόν τῶν συγχρόνων ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἦταν τό
καμάρι τους, γι’ αὐτό καί τόν καμαρώνουμε καί ἐμεῖς λεβέντη, ἄριστο
μυσταγωγό τῶν πατερικῶν βιωμάτων στίς ψυχές τῶν πιστῶν, παγκόσμιο φάρο,
διάτορο σαλπιγκτή τοῦ οὐρανοῦ, κρυστάλλινο φορέα τοῦ πνεύματος καί
ἐκφαντορικό ἀριστέα τοῦ φθέγματος. Ἄν ὁ προφήτης Ἠλίας ἦταν τό
πρωτοπαλλήκαρο τοῦ Θεοῦ στήν Παλαιά Διαθήκη καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν
Καινή Διαθήκη, ἕνα ἀπό τά πρωτοπαλλήκαρα τῶν ἐσχάτων εἶναι ὁ ὁρμητικός
στήν ἱεραποστολική παλαίστρα καί ἡσυχαστικός στήν ἀσκητική κονίστρα
Μόρφου Νεόφυτος. Μέ τιμᾶ μέ τήν φιλία του —μᾶς συνέδεσε ὁ ἅγιος γέροντας
Εὐμένιος Σαριδάκης— καί εἶναι ἕνα ἀπό τά τιμαλφέστερα δῶρα τοῦ Θεοῦ στή
ζωή μου.</span><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>Οἱ ἅγιοι δέν ἔχουν ἠθικιστική νοοτροπία, </i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>ἀλλά ἁγιοπνευματική παρρησία</i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Τόν παρεξήγησαν ὅμως γιά κάποιες ἐκφράσεις του.</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ὦ τῆς μεγίστης ὑποκρισίας! Μέ
κάνετε νά θυμηθῶ ἐπίκαιρο λόγο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου: «Οὐδέν
γάρ ἐν ρήμασιν ἠμῖν, ἀλλ’ ἐν πράγμασιν ἡ εὐσέβεια. Οὐδέ περί τῶν
ὀνομάτων λογομαχήσομεν, οὐδέ περί ταῦτα ζυγομαχοῦντες ἀσχημονήσομεν,
ὥσπερ ἐν ὀνόματι κειμένης ἠμῖν τῆς εὐσεβείας, ἀλλ’ οὐκ ἐν πράγμασιν».
Τόσο σοβαρά θέματα, τά προσεγγίζουν μέ ἐξωτερικές ἐκφράσεις καί ὅποιες
κατ’ αὐτούς λέξεις. Εἶναι αὐτοί πού ψάχνουν «λεξίδιο», γιά νά θυμηθῶ
καί πάλι τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο, καί τό κάνουν «ξιφίδιο» γιά νά
«βγάλουν τό μάτι» ἐκείνου πού ἐπιβουλεύονται. Κατά τά ἄλλα εἶναι
προοδευτικοί καί πολιτισμένοι. Φανταστεῖτε τί θά πάθουν ἄν διαβάσουν
τούς λόγους τοῦ Χριστοῦ, ἐπειδή ἀπεκάλεσε τόν Ἀπόστολο Πέτρο «σατανᾶ»,
τόν ἀρχισυνάγωγο «ὑποκριτή», τόν Ἠρώδη «ἀλώπεκα», τήν Χαναναία
«κυνάριο», ἤ τόν Ἀπόστολο Παῦλο πού γράφει στίς ἐπιστολές του φράσεις,
ὅπως, «ὦ ἀνόητοι Γαλᾶται», «ἐκβάλατε τόν πονηρόν ἐκ μέσου ἠμῶν»,
«βλέπετε τούς κύνας, βλέπετε τούς κακούς ἐργάτας», «μαλακοί»,
«ἀρσενοκοῖται», «ἀνδραποδισταί», «ἤτω ἀνάθεμα», ἤ τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν
Χρυσόστομο πού ἀποκαλεῖ ἐπισκόπους, «βαλαντιοσκόπους», «φθόρους
(=ἀκόλαστους, διεφθαρμένους)», «γυναικοϊέρακες», τούς ὁποίους καί
καθήρεσε. Ἀκόμη νά θυμηθῶ τόν ἅγιο Ἀνδρέα τόν διά Χριστόν σαλό, πού
ἀποκαλεῖ τούς ὁμοφυλόφιλους «κωλοφώνιους» καί αἰσθανόταν τήν κακοσμία
τους κ.ἄ. </span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Μήπως στά λατρευτικά πατερικά κείμενα δέν
ὑπάρχουν καί οἱ φράσεις «καταισχυνέσθω πρόσωπα καί φιμούσθω τά
στόματα», «λοιμώδεις λύκους», «ὀφρύν καί θράσος τῶν δυσμενῶν»,
«κοπρώνυμος», «δόλιος» κ.ἄ. Ξέρετε, οἱ ἅγιοι δέν ἔχουν ἠθικιστική
νοοτροπία, ἀλλά ἁγιοπνευματική παρρησία. Καί ὁ Μόρφου διαθέτει ἀρρενωπή
τρυφερότητα, ὅπου χρειάζεται, ἀλλά καί ἀνδροπρεπῆ εὐθύτητα, ὅπου πάλι
ἀπαιτεῖται. Δέν ἔχει εὐσεβιστικά σάλια, οὔτε ἀμοραλιστικά χάλια
(=καμουφλαρισμένη διαφθορά), ἀλλά προφητικά κυάλια. Οἱ σκανδαλισμένοι,
ἀκόμη καί ἔνιοι κληρικοί, ἂς θυμηθοῦν τούς ἐαυτούς των, ὅταν περιγράφουν
στά κυκλώματά τους τίς ἀκατανόμαστες ἐμπειρίες τους... καί ἄς μήν
μέμφονται ὑποκριτικά ἐκείνους πού ποιμαντικά τίς στηλιτεύουν μέ
θεραπευτικό στόχο, χρησιμοποιώντας ὅρους καί ἐκφράσεις τῆς
καθημερινότητας. </span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Μήπως καί ὁ ὅσιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητής,
γιά νά ἀναφέρω μόνο αὐτόν, δέν γράφει ὅτι ὅποιος συμπεριφέρεται
διαφορετικά στή σύζυγό του «ὁ τοιοῦτος παραχρῆται τῇ γυναικί
συνουσιαζόμενος... τό μή καλόν ὡς καλόν ἡγησάμενος»; Ἡ σωματική
παραχρησία, πού ἀναφέρει ὁ ὅσιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητής, εἶναι ἡ οὐσία τῆς
ὁμοφυλοφιλίας καί τῆς ἐν γένει ὁμοφυλοφιλικῆς πρακτικῆς, πού πληθωρικῶς
ἐπιχωριάζει καί κάτω ἀπό τόν φυσιολογικό μανδύα τοῦ νενομισμένου γάμου.
Τί τό παραπάνω εἶπε ὁ Μόρφου Νεόφυτος; Ἄν οἱ σκανδαλισθέντες ἀπό τόν
Μόρφου διαβάσουν μέ τί λεπτομέρεια περιγράφει στό ἔργο του
«Πανάριον-Κατά αἱρέσεων» ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος Κύπρου ἀκριβῶς αὐτά πού
μονολεκτικῶς ἀνέφερε ὁ Μόρφου, ἤ ἄν διαβάσουν τήν ἐρμηνεία ἀπό τόν
Βαλσαμῶνα τοῦ 70οῦ κανόνα τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, σίγουρα θά χάσουν τή
λαλιά τους....</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Δέν τά λένε ὅμως αὐτά μόνο οἱ ἅγιοι. Γιά
τήν παραχρησία, ὡς τήν πεμπτουσία τῆς ὁμοφυλοφιλικῆς πρακτικῆς, μιλάει
καί ο ΦΡΟΫΝΤ παρακαλῶ, στό ἔργο του «Εἰσαγωγή στήν ψυχανάλυση». Δεῖτε τί
ἀναφέρει: «Ὑπάρχουν κατηγορίες ἀνθρωπίνων ὑπάρξεων, πού ἡ ζωή τους
παρεκκλίνει ἀπό τήν συνηθισμένη σεξουαλική ζωή κατά τόν πιό χτυπητό
τρόπο. Μιά ὁμάδα ἀπό αὐτούς τούς «διεστραμμένους» ἔχει ἐξοστρακίσει τή
διαφορά τῶν φύλων ἀπό τή ζωή τους... Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί λέγονται
ὁμοφυλόφιλοι. Οἱ διεστραμμένοι αὐτοί ὑποκαταστήσανε ἄλλα ὄργανα ἤ μέρη
τοῦ σώματος, ξεπερνώντας τίς ἀτομικές δυσκολίες καί τήν σχετική
ἀποστροφή... Μετά ὅμως ἀπό αὐτούς ἔρχεται μιά ὁλόκληρη σειρά ἀνωμάλων
τύπων, ἡ σεξουαλική δραστηριότης τῶν ὁποίων ἀπομακρύνεται ὁλοένα καί
περισσότερον ἀπ’ ό,τι ἕνας λογικός ἄνθρωπος θεωρεῖ ὡς
ἑλκυστικόν...(δηλαδή φυσιολογικόν). Δηλαδή καλά τοποθετήθηκε ὁ
Μητροπολίτης Μόρφου στό θέμα πού πρόσφατα ἔγινε καραμέλα στό διαδίκτυο;
Ποιά πρέπει νά εἶναι ἡ στάση μας σ’ αὐτές τίς ἀσυνήθεις μορφές
σεξουαλικῆς ἱκανοποίησης; Ἡ ἀγανάκτηση καί ἡ ἔκφραση τῆς προσωπικῆς μας
ἀποστροφῆς» (ΦΡΟΫΝΤ, Εἰσαγωγή στήν ψυχανάλυση).</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Τί θά λέγατε γιά κάποιους κληρικούς πού ἐπιτίθενται μέ χαρτιά καί παραληρήματα ἐνάντια στόν Μόρφου; </span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πολλά… Περιορίζομαι μόνο νά
ἐπαναλάβω τόν ἐπίκαιρο λόγο τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Πέτρας
Νεκταρίου: «Τό πιό ἀτίθασο ἄλογο εἶναι τό καλάμι»!</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Νομίζω κατάλαβα. Τά εἶπε ὁ ἄνθρωπος γιά νά ξυπνήσει συνειδήσεις....</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ἀντί ἄλλης ἀπαντήσεως ,θά σᾶς
ἀναφέρω τί μοῦ ανέφερε τηλεφωνικά ἕνας ἅγιος Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας
τῆς Ἐλλάδος. Συνδέομαι μέ πολλούς ἀπό ἐκεῖ. Μοῦ εἶπε περίπου ὅτι σήμερα
κάνουν μεγάλη ζημιά οἱ κοσμικές ἱστοσελίδες οἱ ὁποῖες τόν ἐκκλησιαστικό
καί ποιμαντικό λόγο πού λέγεται σέ στενό κύκλο πνευματικῶν παιδιῶν γιά
τή σωτηρία τους, τόν περνᾶνε σέ ὅλη τήν οἰκουμένη καί ρίπτουν τά ἅγια
«τοῖς κυσί». Αὐτός εἶναι ὁ μεγάλος πειρασμός τῶν συγχρόνων ποιμένων...</span><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>Ἡ πλησμονή τῆς κατά φύσιν ἡδονῆς φέρνει κορεσμό. </i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>Ὁ κορεσμός ὁδηγεῖ στήν ἀναζήτηση. </i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>Ἡ ἀναζήτηση στήν συνεχῆ ἀνικανοποίηση καί ἡ διογκωμένη ὁλοένα</i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>καί περισσότερο ἀνικανοποίηση, καταλήγει στήν πλήρη ἀποτυχία.</i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιά εἶναι τά αἴτια τῆς ὁμοφυλοφιλίας; Εἶναι μόνο αὐτά πού ἐπεσήμανε ὁ Μητροπολίτης Μόρφου;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εἶναι βεβαίως κατά κόρον ἡ
ἀλλοίωση τοῦ DNA ἀπό κακές γονεϊκές ἐπιδράσεις ( ἅγιος Πορφύριος), ἀλλά
εἶναι καί ἡ ἰδεοπλασία. Εἶναι καί αὐτός ὅρος τοῦ ἁγίου Πορφυρίου. </span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Μπορεῖ δηλαδή μία ἔγκυος νά ἐπιθυμεῖ νά
γεννήσει κοριτσάκι. Ὅλες οἱ ἰδέες καί ἐπιθυμίες αὐτές ἀντανακλῶνται στό
παιδί. Κι ἄν γεννηθεῖ ἀγόρι, δυνατόν ἔπειτα νά συμπεριφέρεται σάν
κορίτσι, ἀντανακλαστικά ἀπό τή μαμά. Δημιουργεῖται δηλαδή τό εὔκρατο
κλῖμα γιά να ἀναπτυχθεῖ αὐτή ἡ φρικτή ἱδιαιτερότητα.</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span><span style="font-size: medium;">
Ἄλλες φορές ὀφείλεται σέ παιδικό βιασμό.
Πόσα παιδιά δέν βιάζονται ψυχικά και σωματικά! Τραγικά σπουργιτάκια!
Τίς παιδικές τους φτεροῦγες τίς τσάκισε ἡ ἀκροτάτη κακοήθεια τῆς
ἀνθρωπίνης κτηνωδίας... Αὐτά τά παιδιά εἶναι δυνατόν να τα ἀφήσει
ἀβοήθητα ὁ Θεός;</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Ἄλλη αἰτία εἶναι ὁ μισογυνισμός που
ἀναπτύσεται στήν ψυχολογία ἐνός μικροῦ ἀγοριοῦ λόγω τοῦ ἀρνητικοῦ
προτύπου τῆς μάνας. Καί τανάπαλιν. Αὐτό τό ψυχικό ὑπόβαθρο, μπορεῖ νά τό
ἐκμεταλλευτεῖ ὁ ἐχθρός καί πάνω σέ αὐτό νά ἀναγείρει ὁλόκληρο σατανικό
οἱκοδόμημα.</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Εἶναι ἀκόμη ὁ κόρος τῆς ἡδονῆς. Ἡ
πλησμονή τῆς κατά φύσιν ἡδονῆς φέρνει κορεσμό. Ὁ κορεσμός ὁδηγεῖ στήν
ἀναζήτηση. Ἡ ἀναζήτηση στήν συνεχῆ ἀνικανοποίηση καί ἡ διογκωμένη
ὁλοένα καί περισσότερο ἀνικανοποίηση, καταλήγει στήν πλήρη ἀποτυχία.
Ἐνῶ ὁ πειθαρχημένος γάμος, ὁ ἀσκούμενος καί στήν ἐγκράτεια, φέρνει
ἀνανέωση καί ὄχι κορεσμό, μπούχτισμα ὅπως λέμε στην καθομιλουμένη στήν
συζυγία,. Ὁπότε δέν ὑπάρχει ἀναζήτηση ἐναλλακτικῶν λύσεων γιά τήν
κάλυψη τοῦ ψυχικοῦ κενοῦ, ἀκριβῶς, γιατί τέτοιο δέν δημιουργεῖται. Τό
λέγει καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς. Ὁ λάγνος ἄνθρωπος, «τῶν ὅρων
ἀποστήσας τῆς φύσεως ἐπιθυμεῖ τῶν ἀλλοτρίων. Ἀπό ἡδονῆς πορεύεται εἰς
ἡδονήν καί μέτρον ἡδονῆς οὐ γινώσκει». </span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Ἄλλη αἰτία εἶναι ἀκόμη ὁ τρυφηλός βίος.
Αὐτό πού λέμε ἀντι-ησυχαστική ζωή. Παράδοση σέ κάθε αἰσθησιακή ἡδονή
(πού ὅπως εἴπαμε συνεχῶς σοῦ ζητᾶ ἀνανέωση), στήν οἰνοφλυγία καί τήν
καλοπέραση. Γράφει ἐπ αὐτοῦ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: «διά τήν ἐν
Σοδόμοις ἐξάγιστον σπατάλην καί ἀκρασίαν, οὐρανόθεν αὐτοῖς ὁ ἐμπρησμός
κατηνέχθη. Τοῦτο γάρ φησιν Ἰεζεκιήλ ὁ προφήτης τό τῶν Σοδόμων ἀνόμημα,
ὅτι ἐν πλησμονῇ ἄρτων ἐσπατάλον. Ἀπό γάρ τῆς σπατάλης ταύτης καί τήν
φύσιν ἀγνοήσαντες εἰς τάς παρά φύσιν ἐξολίσθησαν μίξεις».</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Θά ἀναφέρω καί κάτι τελευταῖο: τήν
ὀφθαλμοπορνεία καί τήν πορνοφλυαρία. Εἰδικά σήμερα ὁ διάβολος ἔχει
ἠλεκτρονικά δόκανα καί τηλεοπτικά θέλγητρα γιά νά ὁδηγεῖ σέ αὐτές τίς
καταστάσεις. Λέγει καί πάλιν ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: «...ἀπό
τούτου δέ καί ἐπί τήν διά σώματος αἰσχρουργίαν καταντᾷ ὁ δείλαιος. Καί
τί λέγω πορνείας και μοιχείας καί πάντα τά ἐν αὐτῇ τῇ φύσει μύση; Καί
γάρ καί εἰς τάς παρά φύσιν ἀσελγείας ἀπὸ τοῦ περιέργως ἐνορᾶν τοῖς τῶν
σωμάτων κάλλεσιν ἀκολάστως κατασύρεται ὁ ἄνθρωπος».</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Τώρα, σέ ὅσους ἀντιδροῦν στό φαινόμενο ὁμοφυλοφιλία, κολλᾶνε τήν ἐτικέττα τοῦ «ὁμοφοβικού». Τί ἔχετε νά πεῖτε γι’ αὐτό;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἀπό τίς 17
Μαΐου τοῦ 1990 ἔπαυσε ἡ ὁμοφυλοφιλία νά θεωρεῖται ἀσθένεια ἀπό τόν
Παγκόσμιο Ὀργανισμό Ὑγείας, καί ἀντ’ αὐτῆς, ἐνεγράφη ἕνας νέος
χαρακτηρισμός, κατασκευασμένος ἀπό ἀνώμαλους, χωρίς τήν παραμικρή
ἐπιστημονική κατοχύρωση, ἡ «ὁμοφοβία». Αὐτοί οἱ «ἐφευρέται κακῶν», γιά
νά θυμηθῶ τόν Ἀπόστολο Παῦλο, οἱ δαιμόνιοι ἐμπνευστές τῆς ἀνύπαρκτής
αὐτῆς ψυχικῆς διαταραχῆς (λέγω ἀνύπαρκτης, γιατί ποτέ δέν ὑπῆρξε
κατοχυρωμένη στά ἰατρικά βιβλία μέχρι τό 1972, πού τήν ἐπενόησε ὁ
διαταραγμένος Ἐβραῖος ψυχολόγος Weinberg, ἐνῶ ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι
καταγεγραμμένη ἀπό χιλιετηρίδων), «ὁμοφοβικοί» εἶναι ὅσοι ἐξακολουθοῦν
νά πιστεύουν στήν κλασική αὐθεντική ἰατρική ἑτυμηγορία, ὅτι δηλαδή ἡ
ὁμοφυλοφιλία εἶναι ψυχική ἀσθένεια, διότι, μέ τήν ἀντίδρασή τους σ’
αὐτόν τόν «φυσιολογικότατο» κατά τήν νοσηρή τους ἄποψη, σεξουαλικό
προσανατολισμό, ὑποδηλώνουν, χωρίς πιθανόν οἱ ἴδιοι νά τό
συνειδητοποιοῦν, ὅτι κατά βάθος τούς ἑλκύει ἡ διαστροφή ἀλλά διστάζουν
γιά ποικίλους λόγους νά τό φανερώσουν καί νά τό καυχηθοῦν! Ἐάν αὐτή ἡ
σατανική θεωρία ἔχει ἐρείσματα ἀληθείας, τότε πρέπει νά ὑπάρχει ἕνας
ἐνδόμυχος μηχανισμός πού λειτουργεῖ σέ ὅλες τίς κατευθύνσεις μέ τήν ἴδια
λογική. Δηλαδή ὁ Διοκλητιανός, ὁ Νέρωνας καί ὁ Στάλιν ἦταν «ἅγιοι»,
ἀλλά πολέμησαν τούς ὅντως ἁγίους, ἐπειδή δίσταζαν νά τό φανερώσουν!</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span><span style="font-size: medium;">
Ὁ Χίτλερ ἦταν φιλειρηνικός καί
ἀντιρατσιστής, ἀλλά ἀπό «δισταγμό» καί «συστολή» αἱματοκύλησε τήν
οἰκουμένη! Κάθε ἀντίδραση ἤ μή ἀποδοχή μιᾶς ἰδεολογίας ἤ μιᾶς πρακτικῆς
σημαίνει κατά βάθος ὅτι τήν ἐπιθυμοῦμε, τήν ἐπιλέγουμε, ἐμπνεόμαστε ἀπ’
αὐτήν ἀλλά δέν θέλουμε γιά λόγους ὑποκριτικῆς καί φοβικῆς αἰτιολογίας
νά τό παραδεχτοῦμε. Ὁ ἀντιτασσόμενος στήν δικτατορία, κατά βάθος εἶναι
ὁπαδός της, ὁ δεξιός εἶναι ἀριστερός καί τἀνάπαλιν, καί τό πρᾶγμα δέν
συμμαζεύεται. Μποροῦμε ἄνετα λοιπόν μέ τήν σαλεμένη ἐγκεφαλική
προσέγγιση τοῦ ψυχασθενοῦς ψυχιάτρου νά ἀξιολογοῦμε κάθε κατάσταση πάντα
ἐκ τοῦ ἀντιθέτου... Πολλά ἔχω νά πῶ, ἀλλά καταλήγω περιφραστικά μέ τήν
φράση πού θά ἔλεγε ἀπό βάθους καρδίας ὅλο τό ὑγιές τμῆμα τῆς
κοινωνίας: Σάν δέν ντρεπόμαστε!</span><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;">«<b><i>Βοήθα με Κύριε νά ἀγαπῶ τούτη τήν ψυχή, ὅπως ἐσύ τήν ἀγαπᾶς»</i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Ἐσεῖς ἔχετε συναντήσει ὁμοφυλόφιλους στήν ποιμαντική σας διακονία, καί ἄν ναί, πώς τούς ἀντιμετωπίζετε;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Βεβαίως καί ἔχω συναντήσει!
Τούς προσεγγίζουμε «ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπῃ». Δέν ὑπερτονίζω τήν κατάσταση,
γιά νά μήν ἀπογοητευθεῖ καί παραδοθεῖ στήν ἀπόγνωση. Προσπαθῶ νά τοῦ
ἐνεργοποιήσω τήν συνείδηση καί νά τοῦ κεντρίσω τό φιλότιμο. Εἶναι
δύσκολη διαδικασία αὐτή, γι’ αὐτό ἐπαναλαμβάνω μυστικά καί ἐναγώνια τήν
προσευχή τοῦ μεγάλου Γέροντος Ἐφραίμ τοῦ Ἀριζονίτου: «Βοήθα με Κύριε νά
ἀγαπῶ τούτη τήν ψυχή, ὅπως ἐσύ τήν ἀγαπᾶς». Τά Θεϊκά βέβαια δέν
ἀφομοιώνονται ὁλοσχερῶς, ἀλλά προσεγγίζονται κατά παραχώρηση Θεοῦ.
Ἔπειτα ἐμπνέω διάθεση μετανοίας, τονίζοντας πόσο ὁλέθριες εἶναι οἱ
συνέπειες ἀπό τήν ἀπόγνωση γιά τίς πτώσεις μας. Ὑποδεικνύω ὅμως καί τίς
φθοροποιές ἐπιπτώσεις ἀπό τήν καλλιέργεια τοῦ πάθους. Γιατί ἡ
ὁμοφυλοφιλία εἶναι πάθος, ψυχική ἀσθένεια μέ τήν πνευματική ἔννοια τοῦ
ὅρου, δαιμονική ὑποβολή. Ὁ μητροπολίτης Ναυπάκτου χρησιμοποιεῖ μιά ὡραία
φράση γιά τόν τρόπο τῆς ποιμαντικῆς ἀντιμετώπισης δύσκολων περιπτώσεων
στήν ἐξομολόγηση: «Βάζουμε βαθειά τό νυστέρι ἀλλά μέ πολύ ἀναισθητικό
ἀγάπης». Γιατί νά μήν αγαποῦμε τά παιδιά; Ἔχουμε τήν καλύτερη ποιότητα
νεολαίας σήμερα, ἀλλά ἀδιαμόρφωτη, ἕρμαια στίς συνταγολογήσεις τῆς νέας
τάξης πραγμάτων.</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Θα σᾶς διηγηθῶ μία σχετικά πρόσφατη
περίπτωση: Ἦρθαν στήν Γερόντισσα στήν Πόμπια πέντε παλληκάρια, φοιτητές
ἀπό τό Ἠράκλειο. Ἦρθαν ἀπό περιέργεια. Ξεκίνησαν προσκύνημα γιά ἕνα
ἀνδρικό μοναστήρι τῆς περιοχῆς καί ἄλλαξαν πρόγραμμα γιά νά καταλήξουν
ἐκεῖ. Ἄν καί ἡ Γερόντισσα ἀδυνατεῖ νά συναρμολογήσει ξεκάθαρο λόγο, ἐξ
αἰτίας πολλαπλῶν ἐγκεφαλικῶν, ὅμως εἶναι ἡ μόνη πού ξέρει τί τῆς γίνεται
καί πῶς νά δράσει. Μίλησε στοργικά καί συμβουλευτικά στά παιδιά,
ἀποκαλύπτοντας πτυχές τῆς ζωῆς τους. Τά παιδιά «κόλλησαν» καί δέν
ἔφευγαν. Ἐκείνη ζήτησε να δεῖ ἱδιαιτέρως δύο, χωριστά τόν καθένα. Μέ
κράτησαν τά παιδιά μέσα στό δωμάτιο γιά νά ἐξηγήσω ὅ,τι πιθανόν δέν θά
καταλάβαιναν. Τόν ἕνα τόν πῆρε ἀγκαλιά, τόν καταφιλοῦσε, τόν ἐνθάρρυνε
καί τελικά τοῦ ἀποκάλυψε τό πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Ἔπειτα τόν ἀνέθεσε
σ’ ἐμένα. Ἀνεβήκαμε δίπλα στήν ἐκκλησία. Τό παιδί μέ λυγμούς φανέρωσε
τό πρόβλημά του. Πῆρε θάρρος ἀπό τήν γιαγιά. Ὅμως θεωροῦσε ἀδύνατη τήν
θεραπεία. Ἦταν πλήρως μαραζωμένος ψυχικά ἀπό τούς ἀπέλπιδες λογισμούς.
Κάποια στιγμή μέ φώτισε ὁ Θεός καί ἔκανα τήν ἐξῆς κίνηση: Τόν ὁδήγησα
μπροστά στά βημόθυρα. Τοῦ ἔδειξα πίσω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα τόν
Ἐσταυρωμένο. Τοῦ ἐπεσήμανα τό αἷμα πού τρέχει ἀπό τίς πληγές Του.
«Ξέρεις τί εἶναι αὐτό;», τόν ρώτησα. «Τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ», ἀπάντησε.
«Δέν εἶναι κοινό αἷμα», συμπλήρωσα. «Εἶναι ἡ ἠφαιστειακή λάβα τοῦ
οὐρανοῦ. Καίει ὅ,τι σατανικό καί ἐμπαθές καί δροσίζει ὅ,τι Θεϊκό καί
ἐπωφελές. Ἀφαιρεῖ τήν βρωμερότητα καί δημιουργεῑ τήν καθαρότητα.
Ἀναπτύσσει τόν καινό ἄνθρωπο. Ἀλλά γιά νά ἀρδεύσει τήν ψυχή σου πρέπει
νά ἀνοίξεις αὐλάκι». «Τί αὐλάκι;», ρώτησε. «Αὐλάκι ὁνομάζω τήν ἄσκηση
καί τήν μετάνοια. Χωρίς ἀγωγό κατάλληλο, δέν ἀρδεύει ἀλλά καίει τήν
ψυχή». Τοῦ ἐπέδειξα τήν νηστεία, ἀνάγνωση τῆς Ἁγίας Γραφῆς πού ἔχει τήν
ἱδιότητα νά καθαρίζει τόν νοῦ ἀπό κάθε ἐμπαθές νόημα καί συνεργασία με
τήν Θεοτόκο. Ἡ προσευχή στήν Παναγία πολύ βοηθᾶ σ΄ αὐτές τίς
περιπτώσεις, γιατί εἶναι ἡ μόνη Πανακήρατη καί Ἀμόλυντη, ἀλλά προέρχεται
καί ἀπό τό δικό μας γένος. Ὅποτε μᾶς ἀντιλαμβάνεται, προστρέχει σέ
βοήθεια καί ποικιλοτρόπως μᾶς βοηθεῖ. Το παιδί ξέσπασε σε κραυγές:
«Εὐχαριστῶ, εὐχαριστῶ, σᾶς εὐχαριστῶ». Σᾶς πληροφορῶ ὅτι παρακολουθῶ
ἀπό τηλεφώνου τήν ἐξέλιξή του καί ἀγωνίζεται πολύ καλά.</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Δύσκολη περίπτωση νά ἀντιμετωπίζει τέτοια θέματα γενικά ὁ καθένας καί εἰδικά ἕνας Ἱερέας.</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τό δυσκολότερο. Χρειάζονται,
ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Πορφύριος, καλές συμβουλές καί ὄχι μεγάλα ἐπιτίμια.
Τουλάχιστον στήν ἀρχή. Ὁ πνευματικός, «ἱλαρῶς καί οὐχί μετά σκαιότητος»
συμβουλεύει, εἰδικά τά νέα παιδιά, καί δίνει κατευθυντήρια πορεία. Δέν
ἔχει ἀνακριτικό ἤ εἰσαγγελικό πνεῦμα, γιατί τότε ζημιώνει πρῶτα τήν
δική του ψυχή καί ἔπειτα τήν ἀποτελεσματικότητα τοῦ Μυστηρίου. Μιλάει
θεολογικά, ἤρεμα καί μέ ἀγάπη. Ἄν ὁ ἄλλος θέλει νά βγάλει τήν ἐσωτερική
του σηπεδόνα, θά τό δείξει ἡ ψυχολογία τῆς στιγμῆς. Μπορεῖ καί μέ ἕνα
νεῦμα, χωρίς κἂν λόγο, νά ὁλοκληρωθεῖ τό Μυστήριο σέ αὐτά τά θέματα.
Ἄλλοι δέν εἶναι ἕτοιμοι. Θά τούς καίει καιρό ἡ συνείδηση καί μετά ἀπό
κάποιο χρονικό διάστημα θά τό ποῦν, σάν νά τό εἶχαν ξεχάσει. Δέν πρέπει
νά σοκαριστεῖ ἡ ψυχή ἐκείνη τήν ὥρα, γιατί εἶναι τόσο λεπτή ἡ
διαδικασία, ὅπως ὅταν ἕνα ἐλάφι γεννᾶ. Ὁ παραμικρός θόρυβος καταστρέφει
τόν τοκετό. Τό ἴδιο καί ἐδῶ: ἡ παραμικρή ἄστοχη κίνηση σταματάει τήν
οὐράνια παραγωγικότητα τοῦ Μυστηρίου. Ὑπάρχουν βέβαια καί αὐτοί πού δέν
καταλαβαίνουν ἤ ἔχουν κακό λογισμό. Π.χ. κάποτε μία γυναῖκα εἶχε
μονομερή συζυγική ἐγκράτεια καί ἔτρεφε ψευδαίσθηση ἁγιότητος. Τήν
συμβούλευσα θεολογικά καί πολύ ἥπια. Ἐκείνη, ἐπειδή δέν βρῆκε
συμπαράσταση, ἄρχισε νά λέει: «Κοίτα ὁ καλόγερος! Κρεββάτι μοῦ εἶπε νά
κάνω μέ τόν ἄντρα μου γιά νά ἁγιάσω!» Τῆς χάλασα τόν νοσηρό λογισμό
καί ἄρχισε νά κάνει σατανικό ὑπολογισμό.</span><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>Αὐτοί πού ἐκφράζουν τήν Χριστοείδεια και Χριστοήθεια </i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div align="center">
<span style="font-size: medium;"><b><i>εἶναι οἱ θεούμενοι. Οἱ ἅγιοι. </i></b></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιά εἶναι ἡ ὕψιστη αὐθεντία μέσα στήν Ἐκκλησία τελικά;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εἶναι ἁπλό. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι
Σῶμα Χριστοῦ. Αὐτοί πού ἐκφράζουν τήν Χριστοείδεια και Χριστοήθεια
εἶναι οἱ θεούμενοι. Οἱ ἅγιοι. Οἱ ἅγιοι δίνουν κῦρος καί στίς
Οἰκουμενικές Συνόδους. Δέν ἦταν ἁπλές συνάξεις ἐπισκόπων πού λόγω τῆς
ἀρχιερωσύνης ἐνήργησε μαγικῷ τῷ τρόπῳ τό Πνεῦμα τό Ἅγιο. Ἄν συνέβαινε
αὐτό, τότε ἡ συνοδική διαγνώμη θά ἦταν ἀποκύημα ἐγκεφαλικῆς διεργασίας,
μία ἔξαρση τῆς στιγμῆς, ὁπότε ἐπικυρώνεται ὁ δυτικός σχολαστικισμός.
Μπορεῖ νά ἔχει κάποιος βέβαια μιά στιγμιαία ἔλλαμψη, ἀλλά οἱ ἐξαιρέσεις
δέν καταργοῦν τόν κανόνα. Ἐδῶ φώτισε ὁ Θεός τήν ὅνο τοῦ Βαλαάμ καί τόν
θεοκτόνο Ἀρχιερέα Καϊάφα. Ὅμως οἱ ἅγιες Οἰκουμενικές καί Τοπικές
Σύνοδοι ἦταν σύναξη ἐπί τό αὐτό θεουμένων ἱεραρχῶν, πού διαπίστωναν ἀπό
τήν κατάθεση τῆς ἐμπειρίας τους ὅτι ἐκφράζουν τήν κοινή πείρα καί τήν
κοινή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Γι’ αὐτό ἔλεγε ὁ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης, ὁ
μεγαλύτερος σύγχρονος ἐμπειρικός δογματολόγος, ὅτι στή λατρεία δέν λέμε
«Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων Συνόδων ἡμῶν», ἀλλά «Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων
ἡμῶν», πού καταξιώνουν τίς συνόδους... Κάποτε τοῦ εἶπαν: «Πάτερ Ἱωάννη,
κάποιοι ἀπό τούς Κανόνες τοῦ Πηδαλίου εἶναι ἄχρηστοι, γιατί δέν
ἐπικυρώθηκαν ἀπό Οἰκουμενική σύνοδο. Ἔτσι λένε κάποιοι σύγχρονοι
θεολογοῦντες». Ἀπάντησε μέ τήν λεβέντικη, ξεκάθαρη , αὐθόρμητη,
ρωμέικη, ἀνυπόκριτη γλῶσσα του: «Ἀχρεῖοι καί ἄχρηστοι εἶναι αὐτοί, πού
δέν καταλαβαίνουν ὅτι τούς χρησιμοποίησαν καί τούς ἐπικύρωσαν θεούμενοι
ποιμένες μέσα στήν δισχιλιετῆ πορεία τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ ἅγιοι δημιουργοῦν
τήν συνοδική αὐθεντία καί ὄχι ἡ συνοδική διάσκεψη τήν αὐθεντικότητα τῆς
ἐκκλησιαστικῆς πορείας». Γι’ αὐτό ἔλεγε ὁ Μέγας Ἀθανάσιος: «Ὁ Εἷς καί ἡ
ἀλήθεια» ἐκφράζουν τήν Ἐκκλησία.</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Ὑπάρχουν τέτοιοι Ἱεράρχες μέ αὐτές τίς ἀρχές σήμερα;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Βεβαιότατα!! Εἶναι «λέοντες
πῦρ πνέοντες». Ὁ Συνέσιος Κυρήνης (4ο αἰ.μ.Χ.) γράφει: «Οὐκ ἐπιλείψουσι
τῷ Θεῷ ἐργάται πρέποντες Ἐκκλησίᾳ». Σέ καιρό πνευματικῆς ξηρασίας,
παρουσιάζονται οι ρωμαλαιότερες περιπτώσεις θεοφιλοῦς ποιμασίας.
Ἀναδεικνύει ο Θεός τίς πιό γάργαρες πηγές στήν αὐχμώσα ἔρημο τῆς
κοινωνίας. Λίγες, ἴσως, ἀλλά κρυστάλλινες καί μέ «ἀθανατοποιόν ὕδωρ».
Καί ὁ διψασμένος λαός ἔχει αἰσθητήριο. Ἄλλο π.χ. νά ἀποφαίνεται ἕνας
Ναυπάκτου, ἕνας Ἐδέσσης, ἕνας Πειραιῶς, ἕνας Μόρφου, ὁ ἄρτι ἐκλεγείς
Κιτίου Νεκτάριος ἤ οἱ ἀδαμάντινοι συμφοιτητές καί ἀδελφοί μου Ἄρτης καί
Σιατίστης ἤ νά ἀκούεται ἡ φωνή τοῦ ἐν σκηναίς ἁγίων αὐλιζομένου
Κυρηνείας Παύλου, καί ἄλλο νά τοποθετοῦνται κάποιοι
κοσμικόφρονες-τεχνοκράτες, πού ἐπιδίδονται ἀβασάνιστα σέ μεταπατερικές
πομφόλυγες καί στοχαστικές ἀκροβασίες...</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Ἕνας ἀξιωματοῦχος τῆς Ἐκκλησίας λόγω τῆς θέσης τοῦ δέν ἔχει ἀπλανῆ λόγο καί παρουσία;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ὄχι βέβαια. Πρέπει νά εἶσαι
«τρόπων μέτοχος», γιά νά βιώνεις τήν χάρη πού ἐπωμίσθηκες καί νά
ἀναγνωριστεῖς κατ’ ἀξίαν καί «θρόνων διάδοχος» τῶν Ἀποστόλων καί τῶν
Πατέρων, διαφορετικά δέν εἶσαι καθαρό κάτοπτρο πού ἀντανακλᾶς στόν κόσμο
τό φῶς καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἕνας μηχανικός διαχειριστής τῶν
Ἀχράντων Μυστηρίων. Γι’ αὐτό ὁ ὅσιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος ἀποκαλοῦσε
«μουλάρια» κάποιους κληρικούς. Ἐπειδή τά ζῶα αὐτά δέν γεννᾶνε. Κατά
παρόμοιο τρόπο οἱ κληρικοί πού δέν εἶναι ἐν-χριστωμένοι καί
πνευματοφόροι ἤ τουλάχιστον «κεκαθαρμένοι τό μετριώτατον», ὅπως θά ἔλεγε
ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ἀδυνατοῦν νά ἐμπνεύσουν καί νά
ἀναγεννήσουν ψυχές. Κάνουν ἐξωτερικό θόρυβο, ἀλλά δέν διαμορφώνουν
ἐσωτερικό περιεχόμενο, γιατί τό στεροῦνται οἱ ἴδιοι. Καί συνήθως οἱ
κληρικοί πού δέν γεννᾶνε, στρέφονται μετά μανίας σέ αὐτούς πού γεννᾶνε. Ὁ
Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης γράφει π.χ. γιά τούς Ἀρχιερεῖς: «οἱ
Ἀρχιερεῖς αὐτοί Θεοί πρῶτον κατά χάριν γεγονότες καί εἰς τά Ἅγια τῶν
Ἁγίων τῆς ἐαυτῶν καρδίας ιεραρχικώς τε και μυστικώς ἱερουργήσαντες διά
τῆς μυστικῆς καί ὑπερφυοῦς Θεολογίας (νοερᾶς προσευχῆς), τότε δή τήν
προστασίαν ἀναδεχόμενοι τοῦ λαοῦ, μετέδιδον εἰς αὐτόν ἀπό τοῦ πλούτου
τῶν ἐαυτῶν χαρισμάτων». </span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">Αὐτή ἡ ἀλήθεια διέπει ὅλη τήν διδασκαλία
τοῦ πατρός Ἰωάννη Ρωμανίδη, πού εἶναι ἡ αὐθεντική Θεολογία τῆς Ἐκκλησίας
μας. Μοῦ ἔλεγε ἕνας ἀείμνηστος ἀγαπημένος του μαθητής, ὁ Μητροπολίτης
Ἰεραπύτνης Εὐγένιος, ὅτι κάποτε στήν Ἀθήνα τόν πῆρε στό αὐτοκίνητό του.
Μέχρι τότε, αγνοούσε ο ἀείμνηστος π. Ἰωάννης τήν ἀνάδειξη τοῦ Εὐγενίου
σέ μητροπολίτη, ἐπειδή δέν παρακολουθοῦσε ἰδιαίτερα τά διοικητικά
δρώμενα τῆς Ἐκκλησίας. Κάτι ἀντιλήφθηκε ἀπό τά σημάδια τοῦ αὐτοκινήτου.
Χωρίς ἔκπληξη τόν ρώτησε: «Δέν μοῦ λές; Ἔγινες Δεσπότης;» «Μέ τήν ἀνοχή
τοῦ Θεοῦ ἔγινα», ἀπάντησε ὁ Μητροπολίτης. Καί με πολλή φυσικότητα ὁ
πατήρ Ἰωάννης: «Έ! Καί τόν τρίτο βαθμό τῆς ἱερωσύνης Μελχισεδέκ, αὐτόν
τόν τῆς θεώσεως σοῦ εὔχομαι. Γιά νά ἱερουργεῖς στό νοερό θυσιαστήριο
τῆς καρδιᾶς σου, μέ αἰώνια συνέχεια καί στό ἀχειροποίητο καί στό
ἐπουράνιο. Διαφορετικά θά εἶσαι ἕνας τεχνοκράτης, πού θά προκαλεῖ καί θά
ἐξοργίζει ὅ,τι φαντασμαγορικό καί ἄν κάνει. Θά ἀδυνατεῖς νά ἐμπνεύσεις
καί νά θεραπεύσεις». Μοῦ τά εἶπε ὁ μακαριστός Εὐγένιος σέ μία ἐπίσκεψή
του ἕνα μεσημέρι, λίγο πρίν κοιμηθεῖ, σέ μία γερόντισσα στήν Πόμπια.</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Τόν εἴχατε γνωρίσει τὀν πατέρα Ρωμανίδη;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ναί, μέσω τοῦ κοσμοκαλόγερου
ἐπιστήθιου φίλου του νομικοῦ καί Θεολόγου, Ἀθανασίου Σακαρέλλου. Μοῦ
ἔκαναν τότε ἐντύπωση δύο φράσεις του: «ὅποιος δέν ἔχει μέσα του τό Θεῖον
(τόν Θεό) ἔχει θεῖον (ψυχική ἀκαταστασία, θειάφι, ἄρρωστο θυμοειδές)».</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Ἡ ὑπακοή στούς ἐκκλησιαστικούς ἄρχοντες ποιά ὅρια ἔχει;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τήν αἵρεση καί τήν ἁμαρτία.
Ὀφείλουμε ὑπακοή ὅταν καί αὐτοί ὑπακούουν στόν Ἀρχιποίμενα Χριστό καί
στούς «τραυματίες» τῆς Ἀγάπης Του, ὅπως ἀποκαλεῖ τούς ἁγίους καί εἰδικά
τούς μάρτυρες ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας. Τότε διδάσκουν συνοδικῶς
καί μεμονωμένα ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς τό ποίμνιο, τί νά πιστεύει καί τί νά
πράττει, πῶς νά ὁμολογεῖ τήν πίστη του, πῶς νά βιώνει τόν Θεό στή ζωή
του καί τί πρέπει νά κάνει γιά νά σωθεῖ. Γι’ αὐτό ἐπισημαίνει ὁ ἅγιος
Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «...καί ποιμένες καί ποιμαινόμενοι ὑφ’ Ἑνός, τοῦ
ἄνω Ποιμένος ποιμαίνονται». Ὁ πολυσέβαστος καθηγητής μας, π. Γεώργιος
Μεταλληνός, ἕνας τιτάνας τοῦ πνεύματος στήν ἐποχή μας, μᾶς δίδασκε στό
Πανεπιστήμιο ὅτι, ὅταν ἐξέλειπαν οἱ θεοφόροι μετά τούς πρώτους
ἐκκλησιαστικούς αἰῶνες, ἀναγκάστηκε ἡ Ἐκκλησία νά ἐπιλέγει κληρικούς μέ
μετριώτερη πνευματική κατάσταση, γιά νά τούς προωθεῖ στό ἐπισκοπικό
ἀξίωμα, τούς ὁποίους ὑποχρεώνει, μέχρι καί σήμερα, λίγο πρίν τή
χειροτονία, νά δώσουν φρικτούς ὅρκους πάνω στό ἱερό Εὐαγγέλιο, ὅτι δέν
θά εἰσάγουν νεωτεροποιία καί ἀλλότρια διδάγματα στήν ποδηγεσία τοῦ λαοῦ,
ἀλλά θά πολιτεύονται «κατά τάς ἁγίων θεοπνεύστους διδασκαλίας καί τό
τῆς Ἐκκλησίας εὐσεβές φρόνημα». Αὐτό τό ἔλεγε ὁ πατήρ Γεώργιος
«εὐτελιστική σχετικοποίηση τῶν φορέων τοῦ Ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματος». Ἀφοῦ
δέν διαθέτουν δική τους βιωματική γνώση, τουλάχιστον δεσμεύονται ὅτι θά
ἀκολουθοῦν «τούς πεῖρᾳ μεμυημένους». Ὅταν ποιμαίνεται ἔτσι ὁ λαός, τότε
μαθαίνει «πῶς δεῖ ἐν οἴκῳ Θεοῦ ἀναστρέφεσθαι, ἤτις ἐστιν Ἐκκλησία Θεοῦ
ζῶντος ,στῦλος καί ἐδραίωμα τῆς ἀληθείας (Α΄ Τιμ. γ΄ 15)». Διαφορετικά ἡ
σωτήριος ὑπακοή ἐκφυλίζεται σέ δουλική ὑποταγή, πού σέ καμμία περίπτωση
δέν συνιστᾶ ὑψοποιό ἀναγωγή.</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Ὑπῆρχαν ἀποτυχημένες Σύνοδοι στήν Ἐκκλησιαστική Ἱστορία;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πάρα πολλές. Ὀνομάζονται
ληστρικές. Ἀποδεικνύει αὐτό πού εἴπαμε. Ὅτι δέν μεταμορφώνεται μαγικά
ὅποιος ἀνέλθει τίς βαθμίδες τοῦ ἀρχιερατικοῦ θρόνου σέ μιά
ἀδιαμφισβήτητη αὐθεντία, ἀλλά τόν καθιστᾶ αυθεντικό πνευματικό ποδηγέτη ἡ
μύηση στήν ὑψηλόβαθμη χάρη πού ἐπωμίζεται καί ἡ συστοιχία μέ τά
διδάγματα τῶν ἁγίων.</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Στίς ὁμιλίες σᾶς ἀναφέρεστε συχνά στόν ἅγιο Ἰωάννη τό Χρυσόστομο.</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εἶναι ὁ μεγάλος μου ἔρωτας. Οἱ ὁμιλίες μου εἶναι συνήθως ἀπλουστευμένη ἀπόδοση δικῶν του ὁμιλιῶν. </span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Τί θά ἔλεγε τώρα στήν περίπτωση τοῦ Μόρφου;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Θά ἦταν καταπέλτης. Ἐδῶ ἔφθασε
στήν ὁμιλία του περί γάμου νά ἀναλύει τήν ἀποστολική παράθεση «σάρκα
μίαν» καί νά ταυτίζει αὐτή τήν ἔννοια μέ τήν κατά φύσιν ζωή τοῦ
ἀνδρογύνου. Αὐτά παρακαλῶ τά ἔλεγε ἀπό ἄμβωνος. Ὅλες αὐτές οἱ ὁμιλίες
διεσώθησαν ἀπό στενογράφους ἀκροατές του. Καί ἐπειδή προφανῶς
ντρεπόντουσαν οἱ ἀκροατές του ἀπό τήν παρρησία του στήν διατύπωση λεπτῶν
πραγμάτων, ἔλεγε: «γιατί κοκκινίζετε; Αὐτά πού σᾶς λέω εἶναι εὐλογημένα
καί φυσιολογικά. Νά ντρέπεστε γιά τήν κοπριά πού ἐσεῖς μαζεύετε γύρω
ἀπό τήν ρίζα τοῦ δέντρου τῆς συζυγικῆς ζωῆς».</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Τόσο τολμηρός ἦταν;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μέ μία λέξη θά ἔλεγε: «μῦρον ὁ
γάμος. Τί τοίνυν τήν τοῦ βορβόρου δυσωδίαν ἐπεισάγεις τῇ τοῦ μύρου
κατασκευῇ;.... Ὅταν μύρον κατασκευάζηται οὐδὲν δυσῶδες ἀφίεται
πλησιάζειν... Πολλή γάρ περί τήν ρίζαν (τοῦ γάμου) ἡ κόπρος καί ὁ
βόρβορος. Τοῦτο οὖν ἐκκαθάρωμεν τῷ λόγῳ». Αὐτό δέν ἔκανε ὁ Μόρφου;
Δυσωδία ἐδῶ ἐννοεῖ τόν σοδομισμό. Ἀναφέρει κάπου ἀλλοῦ: «πᾶν γάρ τό
ὑπερβαῖνον τούς παρά τοῦ Θεοῦ τεθέντας νόμους, τῶν ἀλλοτρίων ἐπιθυμεῖ
καί οὔ τῶν νενομισμένων. Βορβόρου πολλάκις ἐπιθυμοῦσι.... Οἱ παρά φύσιν
τολμήσαντες τρομάξατε ἐάν μή ἐμπόνως μετανοήσητε. Νῦν γάρ πρός
διόρθωσιν τά γινόμενα, τότε δέ πρός τιμωρίαν». Τολμᾶ νά συγκρίνει τούς
ἀνθρώπους μέ τά ἄλογα ζῶα καί τούς βρίσκει στήν παθογένεια τῆς ἁμαρτίας,
στά περισσότερα, ὅμοιους μέ τά δικά τους χαρακτηριστικά. Σέ δύο ὅμως
πάθη τονίζει ὅτι ὑπερβαίνει ὁ ἐμπαθής ἄνθρωπος τά ζῶα. Στήν φονική
κακία καί στήν διαστροφή. Γιά τό πρῶτο λέγει ὅτι συναγελάζονται τά
ὁμοειδῆ ἄγρια κτήνη σεβόμενα τήν κοινωνία τῆς φύσεως. «Λύκος μέν λύκον
οὐκ ἄν ποτε ἐλάσῃ οὐδέ λέων λέοντα ἀλλά συναγελάζονται, τήν κοινωνίαν
τῆς φύσεως αἰδούμενοι». Ἐκ τοῦ ἀντιθέτου τονίζει: «εὐρήσομεν γάρ καί
ἀνθρώπους θηρίων ὄντας χαλεπότερους». Καί γιά τίς ἀνώμαλες ἐπιθυμίες καί
πράξεις λέγει: «τό γάρ ζῶον κἂν μυριάκις κοχλάζει, τόν τοιοῦτον (παρά
φύσιν) οὐκ οἶδε τόν ἔρωτα ἀλλ’ εἴσω ἕστηκεν τῶν ὅρων τῆς φύσεως. Τινές
δέ τῶν ἀνθρώπων ἀσελγείας ἕνεκα καί τά λαγνότερα τῶν ζώων ἀπέκρυψαν».</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Πρόσφατα ἐκοιμήθη ο γηραιός πατέρας σας. Βρέθηκα ἐκεῖ και παρατηρήθηκε κοσμοσυρροή.</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εὐχαριστῶ ἐκ μέσης καρδίας τόν
κλῆρο καί τόν λαό τἠς εὐλογημένης Μεσσαρᾶς. Δέν τό ἀξίζω εἰλικρινά.
Εἶμαι εὐγνώμων. Καί εὔχομαι σέ ὅλους νά φθάσουν τά χρόνια του, νά ἔχουν
τή ζωή του καί τό ἅγιο τέλος του.</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Τί σᾶς ἔμεινε περισσότερο ἀπ’ αὐτόν;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πολλά. Ἰδιαίτερα ὅμως ἡ
ὕπαρξη συνεχῶς πάνω στό τραπέζι τοῦ φαγητοῦ μας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης
(Ἦταν ἕνα ὀγκῶδες πράσινο μεταφρασμένο βιβλίο), τῆς Καινῆς Διαθήκης, τοῦ
προσευχηταρίου καί τῆς Παρακλήσεως τῆς Θεοτόκου. Δέν τά ἔβγαζε ποτέ
ἀπό ἐκεῖ. Θεωροῦσε τήν πνευματική τροφοδοσία ἀνωτέρα τῆς ὑλικῆς. Ὅπως
καί εἶναι.</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιά εἶναι ἡ μεγαλύτερη παρακαταθήκη του σ’ ἐσᾶς;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δέν ἤθελε τά ἀξιώματα. Ὅταν ὁ
νῦν Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Μακάριος μέ ἐνέγραψε στόν
κατάλογο τῶν πρός Ἀρχιερατείαν ἐκλογίμων, πῆγα νά τόν πειράξω. Τόν βρῆκα
ὡς συνήθως νά μελετᾶ ἱερά βιβλία. «Πατέρα, τοῦ εἶπα, μέ ἔγραψαν στό
ψηφοδέλτιο τῶν ὑποψηφίων δεσποτάδων». Μέ ἄκουσε σύννους. Λίγο σιώπησε
καί ἔπειτα μοῦ εἶπε: «Μέγα λάθος σου! Πρόσεχε μή γίνει ὁ τάφος σου».
«Γιατί;» τόν ρώτησα γελώντας. «Γιατί, ἀπάντησε, ἀπό τώρα καί ἔπειτα
κινδυνεύεις νά κάνεις ὅ,τι θά κάνεις, γιά νά ἀρέσεις στούς δεσποτάδες
πού θά σέ ψηφίσουν. Καί ὄχι στόν Δεσπότη Χριστό, πού θά σέ κρίνει ἐν
ἡμέρα κρίσεως». </span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Ἔχετε ὄνειρα; Πῶς βλέπετε τό μέλλον;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μέ φόβο καί χαρά γιά νά θυμηθῶ
καί πάλι τό ἴνδαλμά μου, τόν ἅγιο Ἰωάννη τό Χρυσόστομο. «Φόβῳ μέν διά
τούς ἐκατέρωθεν κρημνούς. Χαρᾷ δέ διά τόν προπορευόμενον Χριστόν».</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Τί φοβᾶστε στή ζωή σᾶς;</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τήν ἁμαρτία. «Ἕν ἐστίν
φοβερόν, ἁμαρτία μόνον. Τά ἄλλα δέ πάντα κόνις καί καπνός». Καί βεβαίως
τόν ἑαυτό μου. «Τόν μή ζημιοῦντα ἑαυτόν, οὐδείς παραβλάψαι δύναται»,
λέγει και πάλιν ὁ Χρυσορρήμων Πατήρ. Ξέρω πόσο παρορμητικός καί
εὐαίσθητος εἶμαι. Καί ὅπου δέν ξέρω ἄν κοντρολάρω τόν παρορμητισμό μου
λόγω δυσμενοῦς κλίματος καί συνειδησιακῆς εξεγέρσεως, ἀποφεύγω νά
πηγαίνω. Γιατί ὑπάρχει κίνδυνος νά ἐκτραπῶ καί μετά θά στενοχωριέμαι
πολύ.</span><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<i><span style="font-size: medium;">ΕΡΩΤΗΣΗ: Εὐχαριστῶ γιά ὅσα εἴπαμε.</span></i><br />
<span style="font-size: medium;">
</span>
<span style="font-size: medium;">ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ἐγώ εὐχαριστῶ. Εἶναι ἡ πρώτη φορά πού δίνω συνέντευξη. Μέ ἔκαμψε ἡ ἐπιμονή σου. Νά εἶστε καλά.</span>
<br />
<a href="https://trelogiannis.blogspot.com/2019/08/blog-post_857.html"><span style="font-size: large;">πηγή</span></a></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-58576623472568659262019-05-27T21:54:00.001-07:002019-05-27T21:54:20.517-07:00Αγία Αγάθη: Η προστάτιδα των μαστών – ιάτειρα των μαστικών παθήσεων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="at-icon-wrapper" style="height: 32px; line-height: 32px; width: 32px;"><svg aria-labelledby="at-svg-pinterest_share-2" class="at-icon at-icon-pinterest_share" style="fill: rgb(255, 255, 255); height: 32px; width: 32px;" viewbox="0 0 32 32" xmlns:xlink="http://www.w3.org/1999/xlink" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg"></svg></span><div class="articont_con_share">
</div>
<div class="articont_con_img">
<img alt="Αγία Αγάθη: Η προστάτιδα των μαστών – ιάτειρα των μαστικών παθήσεων" height="437" itemprop="image" src="https://www.orthodoxianewsagency.gr/wp-content/uploads/2019/05/α-844.jpg" width="640" />
</div>
<div class="articont_con_content" itemprop="articleBody">
<strong>Του Αρχιμ. Δημητρίου Καββαδία</strong><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><strong>Το καύχημα των παρθένων και κλέϊσμα των μαρτύρων, η Αγία Αγάθη,</strong>
έζησε κατά τον 3ο αιώνα, όταν αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Δέκιος
και έπαρχος της γενέτειράς της νήσου Σικελίας, ο Κουϊντιανός. Την ίδια
περίοδο στην πόλη των αποστόλων και αναρίθμητων μαρτύρων, Ρώμη,
επίσκοποι ήταν οι ενάρετοι Φαβιανός (236-250) και Κορνήλιος (251-253).</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Η Αγία Αγάθη υπήρξε τέκνο οικογενείας που διακρινόταν για την ευγενή
καταγωγή, τον πλούτο και την ευσέβειά της ανάμεσα στις άλλες οικογένειες
της ελληνικής αποικίας του Πανόρμου στα βορειοδυτικά παράλια της νήσου
Σικελίας που σήμερα είναι γνωστή με το όνομα Palermo. Οι δε γονείς της
ονομάζονταν Rao και Apolla.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;"><strong>Η νεαρή Αγάθη ηύξανε κατά την ηλικία και την αρετή.</strong>
Την συνετή της διαγωγή ώφειλε στην σωστή διαπαιδαγώγηση των γονέων της
και την ευσέβειά της. Από τα παιδικά της χρόνια η ψυχή της επιθυμούσε να
βιώσει την πνευματική ζωή και έτσι τον χρόνο της εκδαπανούσε στην
προσευχή και την μελέτη των θείων Γραφών, προσπαθώντας να εφαρμόζει το
θείον θέλημα στην καθημερινότητά της. «Διψούσε» τον Χριστό και ζούσε
μόνο για Εκείνον. Ο αγώνας της ήταν οι πράξεις της να αποτελούν εφαρμογή
των πιστεύω της.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Στα 251 μ.Χ. έπαρχος της νήσου έγινε ο Κουϊντιανός ο οποίος
προσβλέποντας στην άνοδό του στα ύπατα αξιώματα, έσπευδε να
πραγματοποιεί τις εντολές του αυτοκράτορος Δεκίου που αγωνιζόταν να
εξαφανίσει τους χριστιανούς από την Ρώμη και την περιφέρειά της. Η Αγάθη
ήταν μόλις 15 ετών όταν ακούστηκε ότι ξέσπασε ο διωγμός κατά των
χριστιανών στην πρωτεύουσα και ότι σιγά-σιγά το απάνθρωπο διάταγμα
φθάνει μέχρι και τις εσχατιές της αυτοκρατορικής επικράτειας, μέχρι και
την γενέτειρά της.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Η μικρή κοπέλα δεν δείλιασε στο άκουσμα της είδησης. Οπλισμένη με την
ακράδαντη πίστη της στον Ιησού Χριστό και περισσή τόλμη που είχε την
ρίζα της στην αιματηρή θυσία του εσταυρωμένου Νυμφίου της ψυχής της,
έσπευσε να στερεώσει στην πίστη και να νουθετήσει τους χριστιανούς του
νησιού, τονίζοντας την αξία της αιώνιας ζωής.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;"><img alt="" class="alignnone size-medium wp-image-81730" height="600" src="https://www.orthodoxianewsagency.gr/wp-content/uploads/2019/05/α-845-440x600.jpg" width="440" /></span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;"><strong>Η δραστηριότητά της αυτή δεν ήταν δυνατόν να αφήσει ασυγκίνητο τον έπαρχο Κουϊντιανό</strong>
ο οποίος καθώς έμαθε πληροφορίες για την καταγωγή και την οικονομική
της επιφάνεια, προσπάθησε να κερδίσει την εύνοιά της. Όταν κατάλαβε ότι
δεν μπορούσε να πράξει τίποτε, έστειλε απόσπασμα να την συλλάβει και να
την οδηγήσει ενώπιόν του, στην πόλη της Κατάνης στο ίδιο νησί, όπου είχε
την έδρα της διοικήσεώς του.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Επειδή η νύμφη του Χριστού κατάλαβε ότι το μαρτυρικό της τέλος
πλησίαζε προσευχόταν με ιδιαίτερη πίστη στον Θεό ζητώντας υπομονή και
καρτερία σε ότι επρόκειτο να αντιμετωπίσει. Βάδιζε πλέον το στενό και
δύσβατο μονοπάτι το οποίο θα την έφθανε ως την ουράνια δόξα…… Ο νους της
ήταν συγκεντρωμένος στα λόγια του Κυρίου: «Θέσθε ούν εις τας καρδίας
υμών μη προμελετάν απολογηθήναι∙ εγώ γαρ δώσω υμίν στόμα και σοφίαν, ή
ου δυνήσονται αντειπείν ουδέ αντιστήναι πάντες οι αντικείμενοι υμίν»
(Λουκ. ΚΑ’, 14-15). Δεν φοβόταν τίποτε∙ με έμπυρα λόγια προσευχής και
θεοφιλείς στοχασμούς ανέμενε την έξοδό της από τον κόσμο της φθοράς και
της αμαρτίας και την συνάντηση με τον γλυκύτατο Νυμφίο της ψυχής της.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Όργανο συνεργασίας του Κουϊντιανού με τον μισόκαλο διάβολο ανέλαβε η
φημισμένη για την αμαρτωλή ζωή της γυναίκα, η Αφροδισία με τις κόρες
της. Σαν άλλη Αιγυπτία γυναίκα του Φαραώ «έσπευδε κολακείαις» (δοξαστικό
αποστίχων όρθρου Μεγάλης Δευτέρας) να πείσει την νεαρή μάρτυρα να
ξεστρατίσει από τον δρόμο της ενάρετης ζωής.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Προσπαθούσε λοιπόν να ξυπνήσει μέσα της την γυναικεία φιλαρέσκεια∙ τι
άλλο μπορούσε να θέλει μια γυναίκα αφημένη στις ηδονές του κόσμου και
τα πάθη της από αναζήτηση κι άλλης ηδονής, δόξα και πλούτο; Όλα αυτά θα
ανήκαν στην Αγάθη αν υποχωρούσε και θυσίαζε στα είδωλα. Οι αμαρτωλές
γυναίκες χρησιμοποίησαν την γλώσσα της διπλωματίας με την επίπλαστη
ευγένεια που απέχει από την αληθινή αρετή. Η μικρή Αγάθη αντιστεκόταν
σ’αυτήν την κατάσταση ενατενίζοντας τον Ιησού Χριστό και θεωρώντας τα
ταξίματά τους, σκύβαλα του κόσμου τούτου. Τότε εκείνες μανιασμένες την
απειλούσαν λέγοντας ότι μόνο ο θάνατος μπορεί να την συνετίσει για την
«απείθειά» της στο αυτοκρατορικό διάταγμα και την ειδωλική θρησκεία….</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;"><strong>Αγανακτισμένες οι γυναίκες έδωσαν αναφορά για τα πεπραγμένα τους στον Κουϊντιανό</strong>
ο οποίος εξοργισμένος κάλεσε την Αγάθη σε απολογία. Όταν παραστάθηκε
μπροστά του εκείνος θαμπώθηκε από την ομορφιά της και σκέφτηκε να την
κάνει γυναίκα του∙ έπρεπε όμως να ακολουθήσει την δική του πίστη. Για να
το πετύχει έπρεπε να την πείσει να ακολουθήσει την παραδομένη θρησκεία
του δωδεκάθεου ξεκινώντας από τον εκφοβισμό της κατά την ανάκριση….</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Στις φοβερές απειλές και τις προσβολές του, η παρθένος παρέμενε
ακλόνητη. Η μεγάλη πίστη της, η υπομονή της καθώς και η έμπυρη προσευχή
της, της έδιναν την δύναμη να αντιστέκεται στην εντολή να θυσιάσει στους
ψευδοθεούς της πλάνης και της απώλειας. Προσβεβλημένος από την στάση
της έδωσε εντολή να την βασανίσουν με σπαθισμό και να την φυλακίσουν.
Αδύναμη και εξαντλημένη από τα βασανιστήρια την έριξαν στην φυλακή όπου η
Αγία επιδόθηκε σε εκτενή προσευχή.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Και την επόμενη ημέρα η Αγία αντιμετώπισε με θάρρος τον έπαρχο
Κουϊντιανό δηλώνοντας το αμετάθετο της γνώμης της. Η εντολή του πλέον
ήταν αποτρόπαια: Αφού την γυμνώσουν, να ξεριζώσουν οι δήμιοι με την
πυράγρα (πυρωμένη σιδερένια τανάλια) τον ένα μαστό της (κατ’άλλους
βιογράφους και τους δύο). Προσπαθούσε έτσι να ρεζιλέψει την παρθένο με
την έκθεση σε δημόσια θέα του γυμνού σώματός της και ακολούθως να την
πονέσει σωματικά και ψυχικά αφαιρώντας από το σώμα της ένα από τα
ιερότερα μέλη του γυναικείου κορμιού, τον μαστό, ο οποίος μακαρίσθηκε
από την Αγία Μαρία την Μαγδαληνή (Λουκ. ΙΑ, 27) και από τον οποίο
εθήλασε και ο ίδιος ο Κύριος της δόξης κατά την βρεφική του ηλικία.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Η μαστεκτομή δεν ήταν ένα συνηθισμένο μαρτύριο∙ συνήθως γινόταν με
σπαθί ή μαχαίρι. Επί του προκειμένου, οι δήμιοι με την πυράγρα
συνέστρεφαν τον μαστό μέχρι να τον ξεριζώσουν από την θέση του. Τον
φρικτό πόνο διαδεχόταν η αιμορραγία…..</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Το αμείωτο θάρρος της και η ακλόνητη συμπεριφορά της εξόργισαν τον
Κουϊντιανό, ο οποίος αμέσως μετά έδωσε εντολή να την κλείσουν στην
φυλακή μαζί με τους ειδεχθέστερους εγκληματίες βαρυποινίτες. Φυσικά το
αθώο κορίτσι αισθανόταν ανάμεσα στους κακούργους, ως «πρόβατον εν μέσω
λύκων» (Ματθ. Ι’, 16).</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Προσευχόμενη η Αγία προσπαθούσε να ηρεμήσει από τους πόνους του
μαρτυρίου της όταν ξαφνικά το κελλί της φυλακής γέμισε από ουράνιο φως.
Τότε αντίκρυσε ένα παιδί που κρατούσε λαμπάδα αναμμένη που φώτιζε όλο
τον χώρο. Πίσω του ακολουθούσε ένας ηλικιωμένος άνδρας κρατώντας ένα
κιβωτίδιο με πολλά φάρμακα. Όταν όμως της ζήτησε να του δείξει τις
πληγές της, εκείνη αρνήθηκε την βοήθειά του. Ο γέροντας αναγκάστηκε να
της αποκαλύψει την ταυτότητα και την αποστολή του: ήταν ο Απόστολος
Πέτρος συνοδευόμενος από Άγιο Άγγελο και εστάλη κατ’εντολήν του Ιησού
Χριστού για να την θεραπεύσει και να την ενισχύσει στον αγώνα της για
την κατάκτηση της αιώνιας ζωής. Αμέσως εξαφανίστηκε ενώ η Παρθένος
διεπίστωσε ότι θεραπεύτηκαν οι πληγές της και αποκαταστάθηκαν οι μαστοί
της. Όχι μόνον αυτά αλλά και τα δεσμά της λύθηκαν…. Αυτά τα
συγκλονιστικά θαύματα ήταν η αιτία οι φρουροί να εγκαταλείψουν την
φυλακή έντρομοι. Έτσι η Αγία γονάτισε και επιδόθηκε σε εκτενή δοξολογία
του Θεού για τα θαυμάσια που εποίησε σ’αυτήν την αναξία και ταπεινή
δούλη Του αν και οι συνδέσμιοι της Αγίας την προέτρεπαν να εκμεταλλευθεί
την ευκαιρία και να εγκαταλείψει το κελλί της. Ενισχυμένη από την χάρη
του Παναγίου Πνεύματος η νεαρή κόρη ζητούσε την βοήθεια του Νυμφίου της
Ιησού Χριστού να αξιωθεί του μαρτυρικού στεφάνου….</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;"><img alt="" class="alignnone size-medium wp-image-81731" height="600" src="https://www.orthodoxianewsagency.gr/wp-content/uploads/2019/05/α1-221-486x600.jpg" width="486" /></span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;"><strong>Μετά την παρέλευση τεσσάρων ημερών ο Κουϊντιανός την κάλεσε εκ νέου σε απολογία στο μικρό αμφιθέατρο της πόλεως.</strong>
Ο έπαρχος την θαύμασε σαν την είδε θεραπευμένη θεωρώντας ότι την
βοήθησαν οι Ολύμπιοι θεοί. Η κοπέλλα όμως δεν δίστασε να αποκαλύψει με
παρρησία ενώπιον όλων τον Ιησού Χριστό ως θεράποντά της. Η επιμονή της
στην ομολογία αυτή εξόργισε τον έπαρχο που διέταξε επί τόπου να ανάψουν
κάρβουνα και να ρίξουν σ’αυτά σπασμένα κεραμίδια και αφού πυρακτωθούν
καλά να σύρουν πάνω τους την μάρτυρα η οποία υπέμενε αγόγγυστα και αυτό
το μαρτύριο…..</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Ξαφνικά έγινε μέγας σεισμός ενώ από το ηφαίστειο της Αίτνας άρχισε να
βγαίνει φωτιά, πυρωμένες πέτρες και λάβα που στο διάβα τους απειλούσαν
να καταστρέψουν τα πάντα. Όλοι θεώρησαν το γεγονός σαν παρέμβαση της
θείας δίκης για την άδικη μεταχείριση της παρθένου και κλαίγοντας
ικέτευαν τον έπαρχο να σταματήσει τα βασανιστήρια της μικρής κοπέλλας.
Εκείνος σκεπτόμενος την πιθανή εξέγερση του λαού διέταξε να φυλακίσουν
και πάλι την Αγάθη. Αποκαμωμένη από τα φρικτά μαρτύρια, με όση δύναμη
είχε, ύψωσε τα χέρια της στον ουρανό και πρόφερε την τελευταία της
προσευχή. Ακολούθως παρέδωσε ειρηνικά το πνεύμα της στον Κύριο της
δόξης. Ήταν τότε η 5η Φεβρουαρίου του έτους 251.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Οι χριστιανοί της πόλεως έσπευσαν στην φυλακή και παρέλαβαν το ιερό
σκήνωμα της Αγίας για να το ενταφιάσουν. Όταν τοποθετούσαν το λείψανο
στην προετοιμασμένη σαρκοφάγο, εμφανίστηκε ένας λαμπροφορεμένος νέος
συνοδευόμενος από εκατό παιδιά, όλοι τους άγνωστοι στην πόλη της
Κατάνης. Ο νέος κρατούσε μια μαρμάρινη πλάκα την οποία τοποθέτησε επάνω
στον τάφο της Αγίας και η οποία έγραφε στα λατινικά τα εξής λόγια:
«Mentem sanctam, spontaneam, honorem Deo et patriae liberationem» δηλαδή
: «Νους όσιος, αυτοπροαίρετος, τιμή εις Θεόν και πατρίδος λύτρωσις».
Αυτό σημαίνει ότι η Αγία διέθετε νού όσιο, ενάρετο, αποχωρισμένο από την
σαρκικότητα, που με ιδία της προαίρεση προχώρησε στο μαρτύριο∙ η θυσία
της αποτέλεσε αναφορά τιμής στον αληθινό Θεό και σήμανε την λύτρωση της
πατρίδος της από τον ζόφο της ειδωλολατρίας….</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Τότε όλοι κατάλαβαν ότι επρόκειτο για τον Φύλακα Άγγελο της Αγίας και απέδωσαν δόξα και αίνο στον Θεό.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Αμετανόητος ο Κουϊντιανός προσπάθησε να οικειοποιηθεί την περιουσία
της Αγίας∙ όμως τον πρόλαβε φρικτός θάνατος γιατί τα άλογά του αφηνίασαν
και έπεσε η καρότσα στην οποία επέβαινε στα ορμητικά ύδατα του ποταμού
της πόλεως…..</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Κατά την πρώτη επέτειο του μαρτυρίου της Αγίας, εξερράγη η Αίτνα και
απειλούσε την Κατάνη με ολοσχερή καταστροφή. Τότε οι ειδωλολάτρες μαζί
με τους χριστιανούς έσπευσαν στον τάφο της Αγίας και αφού αφαίρεσαν το
μεταξένιο πέπλο που κάλυπτε το σκήνωμά της, το’βαλαν μπροστά στον ποταμό
της λάβας. Το θαύμα ήταν μεγάλο : η λάβα σταμάτησε και το πέπλο
παρέμεινε άθικτο. Το ίδιο θαύμα επαναλήφθηκε πολλές φορές και έκτοτε
θεωρείται πολιούχος και προστάτης της Κατάνης η Αγία Αγάθη.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;"><img alt="" class="alignnone size-medium wp-image-81732" height="600" src="https://www.orthodoxianewsagency.gr/wp-content/uploads/2019/05/α-846-479x600.jpg" width="479" /></span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;"><strong>Η μετακομιδή του Ιερού λειψάνου της Αγίας και η επαναφορά του στην Κατάνη</strong></span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Η πέτρινη σαρκοφάγος στην οποία ενταφιάστηκε το σκήνωμα της Αγίας
σώζεται μέχρι τις ημέρες μας στην ίδια κρύπτη επάνω από την οποία
ανηγέρθη ο Ιερός Ναός της «Santa Agata la Vetere». Το τίμιο λείψανο της
Αγίας, άφθαρτο και ευωδιάζον, παρέμεινε στην κρύπτη μέχρι την άνοιξη του
1040, ενώ το 593 μόνο ένα μικρό του μέρος μεταφέρθηκε στην Ρώμη
κατ’εντολή του Πάπα Ρώμης, Αγίου Γρηγορίου του Διαλόγου, στον Ιερό Ναό
«Santa Agata dei Gotti». Από το ίδιο τεμάχιο, το έτος 597 ο ίδιος Άγιος
δώρισε ένα κομμάτι στην Ιερά Μονή Αγίου Στεφάνου στο Κάπρι. Έτερο
τεμάχιο εστάλη στην Βασιλεύουσα κατά τα τέλη του 10ου αιώνα επί
βασιλείας των Αυτοκρατόρων Βασιλείου Β’ και του αδελφού του Κωνσταντίνου
του Η’.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Όταν κατά το 1040 οι Σαρακηνοί εξεστράτευσαν εναντίον της Σικελίας,
οι Βυζαντινοί έσπευσαν να βοηθήσουν στον αγώνα. Στις μάχες διέπρεψε ο
στρατηγός Γεώργιος Μανιάκης ο οποίος όμως ήρθε σε σύγκρουση με τον
αρχηγό του στόλου Στέφανο που ήταν συγγενής του Αυτοκράτορος Ιωάννου Β’
του Κομνηνού. Ως είναι επόμενο ο Μανιάκης έχασε την βασιλική εύνοια και
εκλήθη στην Πόλη να απολογηθεί. Εκείνος σκέφθηκε ότι για να ανακτήσει
την εύνοια του αυτοκράτορα θα έπρεπε να μεταφέρει στην Βασιλεύουσα τους
δύο θησαυρούς της περιφέρειας, δηλαδή τα άφθαρτα σκηνώματα των Αγίων
Μεγαλομαρτύρων Αγάθης της Κατάνης και Λουκίας των Συρακουσών.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Έτσι το λείψανο της Αγίας αποθησαυρίστηκε στον ομώνυμο Ναό της στο
Τρίκογχο μέχρι το καλοκαίρι του 1126 όταν ο Γάλλος αξιωματικός της
αυτοκρατορικής φρουράς Gisliberto μαζί με τον Καλαβρό φίλο του Goselmo
έκλεψαν το λείψανο της Αγίας κατόπιν εντολής που έλαβε από την Αγία
καθ’ύπνους ο πρώτος και του ζητούσε να επιστρέψει το λείψανο στην
Κατάνη. Ταξίδευσαν δια Σμύρνης, Κορίνθου, Τάραντα και στάθμευσαν στην
επαρχία του Lecce, στην πόλη Galatina, όπου δώρισαν τον ένα μαστό της
Αγίας στον ναό της Αγίας Αικατερίνας, όπου φυλάσσεται μέχρι σήμερα. Στην
συνέχεια έφθασαν στην Μεσσίνα απ’όπου ειδοποίησαν τον Επίσκοπο της
Κατάνης Maurizio να υποδεχθεί το άγιο λείψανο.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Έτσι στις 17 Αυγούστου του 1126 ο Επίσκοπος Maurizio ξεκίνησε πομπή
με τον κλήρο και τον λαό ανυπόδητος για να υποδεχθούν την Αγία
περπατώντας προς το Acicastello. Ταυτόχρονα άλλη πομπή από το
Acicastello με επικεφαλής δύο μοναχούς αντιπροσώπους του Επισκόπου όπου
πήγαν για να επαληθεύσουν την χαρμόσυνη είδηση, τους δύο αξιωματούχους
και πλήθος λαού, ξεκινούσαν με κατεύθυνση την Κατάνη. Οι δύο πομπές
συναντήθηκαν στο ψαροχώρι Ognina και ψάλλοντας συνέχισαν ως τον
Καθεδρικό Ναό της Κατάνης όπου εναπέθεσαν το λείψανο.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Το μεγάλο θαύμα θεραπείας μιας τυφλής και παράλυτης γυναίκας
επισφράγισε την ευαρέσκεια της Αγίας για την σωματική της επιστροφή στον
χώρο που μαρτύρησε…</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;"><strong>Που βρίσκονται τα τίμια λείψανα της Αγίας Αγάθης</strong></span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Μετά την άλωση της Πόλης από τους Σταυροφόρους το 1204, ο Βενετός
Δόγης Enrico Dandolo δώρισε στους κατοίκους της Κατάνης το τεμάχιο που
είχε απομείνει στην Βασιλεύουσα μετά την κλοπή.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Το 1376 κατασκευάστηκε από τον περίφημο τεχνίτη Giovanni di Bartolo
στην Avignone μια προτομή-λειψανοθήκη για την Κάρα και την γνάθο της
Αγίας κατόπιν εντολής του Επισκόπου Κατάνης Marziale. Μέχρι σήμερα αυτή η
αργυρόχρυση και σμαλτοστόλιστη λειψανοθήκη αποτελεί τον μεγαλύτερο
θησαυρό του περικαλλούς Καθεδρικού Ναού της Κατάνης.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Τα υπόλοιπα λείψανα που σώζονται στην Κατάνη και φυλάσσονται σε
ωραιότατες ασημένιες λειψανοθήκες είναι οι δύο αντιβραχίονες με τις
παλάμες, οι δύο μηροί, οι δύο κνήμες με τα πέλματα, ο ένας μαστός και το
θαυματουργό πέπλο της Αγίας.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Επίσης στα τέλη του 15ου αιώνα ο ασημουργός Angelo Novara έφτιαξε μια
μεγάλη λάρνακα στο σχήμα του Καθεδρικού Ναού του Μιλάνο μέσα στην οποία
λιτανεύονταν όλα τα ανωτέρω λείψανα∙ σήμερα όμως η λάρνακα αυτή
ακολουθεί άδεια την λιτανευτική πομπή.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Η λάρνακα με την επιγραφή που απέθεσε ο Άγγελος στον τάφο της Αγίας
μαζί με την μια ωμοπλάτη της Αγίας από τον 6ο αιώνα φυλάσσονται στην
πόλη Cremona της Βορείου Ιταλίας. Η πλάκα έχει ενσωματωθεί σε ξύλινη
θήκη, έχει αγιογραφηθεί και στις 2 όψεις και φέρει 8 επισκοπικές βούλες.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Λείψανα της Αγίας φυλάσσονται στις εξής Μονές της Ελλάδος:</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Αγίου Παύλου Αγίου Όρους (τεμάχιο τιμίας κάρας), Διονυσίου και Ξενοφώντος Αγίου Όρους επίσης.<br />
Κεχροβουνίου Τήνου.<br />
Μεταμορφώσεως Σωτήρος Χριστού Λουκούς στο Άστρος Κυνουρίας.<br />
Παναγίας Προυσού Ευρυτανίας.<br />
Αγίας Αικατερίνης Αιγίνης στον τρισυπόστατο νέο Ναό Αγίων Αικατερίνης, Αγάθης και Τιμίου Προδρόμου.<br />
Παναγίας Κορωνιωτίσσης-Δακρυρροούσης στο Ληξούρι Κεφαλληνίας στο
Παρεκκλήσιο της Αγίας Παρασκευής όπου σώζεται και θαυματουργή παλαιά
εικόνα της Αγίας.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;"><img alt="" class="alignnone size-medium wp-image-81733" height="600" src="https://www.orthodoxianewsagency.gr/wp-content/uploads/2019/05/α-847-445x600.jpg" width="445" /></span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;"><strong>Η τιμή της Αγίας</strong></span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Η Ανατολική και η Δυτική Εκκλησία τιμούν την μνήμη της Αγίας την 5η Φεβρουαρίου εκάστου έτους.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Από τον 5ο αιώνα το όνομα της Αγίας Αγάθης περιελήφθη στον Κανόνα της
Θείας Λειτουργίας της Ρώμης, της Ραβέννας και του Μιλάνου μαζί με τα
ονόματα των αγίων Παρθενομαρτύρων Αγνής, Αναστασίας, Καικιλίας, Λουκίας,
Περπετούας και Φηλικητάτης.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Στα τέλη του ίδιου αιώνα άγνωστος συνέγραψε «Passio (=πάθος)» της
Αγίας Αγάθης που αποτελεί εκτενή βιογραφία της Αγίας και έγινε η βάση
όλων των συναξαρίων και εγκωμίων της Αγίας.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Ο Όσιος Συμεών ο Μεταφράστης τον 9ο αιώνα συνέγραψε βίο της Αγίας με
τίτλο «Άθλησις της Αγίας και Καλλινίκου Μάρτυρος του Χριστού Αγάθης της
Παρθένου».</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Τον ίδιο αιώνα ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως που ανεστήλωσε τις
άγιες εικόνες, ο Άγιος Μεθόδιος ο Ομολογητής, συνέγραψε «Εγκώμιον εις
την Αγίαν Μεγαλομάρτυρα του Χριστού Αγάθην».</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Τον δέκατο αιώνα συνοπτικές αναφορές στην Αγία γίνονται στο Συναξάριο
Κωνσταντινουπόλεως και στο Μηνολόγιο του Αυτοκράτορος Βασιλείου του Β’.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Το έτος 500 ο Πάπας Σύμμαχος ανήγειρε Βασιλική προς τιμήν της Αγίας με βαπτιστήριο επί της Αυρηλιανής οδού.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Στα τέλη του 5ου αιώνα ανηγέρθη ο Ιερός Ναός «S.Agata Maggiore» στην Ραβέννα.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Το 591 ο Άγιος Πάπας Ρώμης Διάλογος παρέδωσε στους ορθοδόξους ναό των
Αρειανών Γότθων και τον καθιέρωσε στο όνομα της Αγίας Αγάθης, ο οποίος
είναι γνωστός ως «S.Agata dei Gotti» και στον οποίο φυλάσσονται λείψανα
των Αγίων Αγάθης και Σεβαστιανού.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Το 725 ο Πάπας Γρηγόριος ο Β’, ανήγειρε στις όχθες του Τίβερη ναό της Αγίας υπό το όνομα «S.Agata in Trastevere».</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Από τον 12ο αιώνα χρονολογείται ο ναός της Αγίας στην Πίζα, ο ρυθμός του οποίου παραπέμπει σε ναούς της Αρμενίας.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Στην Μάλτα τιμάται εξαιρετικά ως προστάτης της νήσου, αφού στην θαυματουργία της αποδόθηκε η νίκη κατά του τουρκικού στόλου.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Στον αρχαίο ελληνικό Πάνορμο και νυν Palermo της Σικελίας που είναι η
γενέτειρα της Αγίας τιμάται ιδιαιτέρως η Αγία σε διάφορους λατρευτικούς
τόπους και χώρους όπου φυλάσσονται και λείψανά της, παραμερίζοντας εν
πολλοίς και την μνήμη της πολιούχου Αγίας Ροζαλίας (ή Ωραιοζήλης).</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Αλλά και στην σύγχρονη Ευρώπη (Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία) τιμάται η
Αγία με ναούς και παρεκκλήσιά της όπως είναι το βασιλικό παρεκκλήσιο της
Ισπανίας.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Περικαλλής και ονομαστός ναός της Αγίας είχε ανεγερθεί στην
Κωνσταντινούπολη (περίπου 8ος-9ος αι.) στην θέση Τρίκογχο του
Καπιτωλίου, όπου το σημερινό Bakirkoy, νοτιοανατολικά του ιστορικού
τεμένους Sahzade. Γι’αυτόν τον ναό ο Άγιος Μεθόδιος αναφέρει σχετικά στο
εγκώμιό του, όταν επαναλήφθηκε το θαύμα βρασίματος του ελαίου στις
κανδήλες του ναού.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Στην Ελλάδα σήμερα η Αγία τιμάται ιδιαιτέρως στις Μονές Αγίου Παύλου
Αγίου Όρους (όπου τεμάχιο της κάρας της), Παναγίας
Κορωνιωτίσσης-Δακρυρροούσης Ληξουρίου Κεφαλληνίας (όπου θαυματουργή
εικόνα και λείψανο της Αγίας. Αγάθη Μεγαλογένους ελέγετο η κτιτόρισσα
της Μονής Ηγουμένη, η οποία τιμούσε πανηγυρικά την Αγία της), Αγίας
Αικατερίνης Αιγίνης (όπου ναός, εικόνα και λείψανο της Αγίας που
επιμελήθηκε η κτιτόρισσα της Μονής Ηγουμένη Αγάθη Δουρατσίνου).</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Στο χωριό Ζυγός στον Σπαρτίλλα της Κέρκυρας βρίσκεται ναός της Αγίας.
Στην παραλία του χωριού Χαράκι της περιφέρειας του κεφαλοχωρίου Μαλώνα
της Ρόδου βρίσκεται η σπηλιά της Αγίας Αγάθης όπου σώζεται μέχρι σήμερα
σπηλαιώδης ναός της Αγίας – ασκητήριο παλαιών μοναχών. Η Αγία
εμφανιζόταν ανέκαθεν στους ψαράδες του χωριού∙ λείψανα μοναχών βρέθηκαν
κατά τον ευπρεπισμό του σπηλαίου, ενώ συχνά ακούγονται αγγελικές
μελωδίες από τον ιερό χώρο. Στην Καρδίτσα υφίσταται χωριό «Αγία Αγάθη».
Στα Σταμνά Αιτωλικού τιμάται ιδιαιτέρως η Αγία σε ιδιαίτερο παρεκκλήσιο
με ημερομηνία πανηγύρεως την 23ην Αυγούστου. Επίσης στον Πλατανότοπο
Ελευθερουπόλεως υφίσταται ωραίο παρεκκλήσιο της Αγίας. Ασματική
Ακολουθία και Παρακλητικό Κανόνα στην Αγία τέλος συνέθεσε ο Όσιος
Γέροντας Γεράσιμος ο Μικραγιαννανίτης.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;"><img alt="" class="alignnone size-medium wp-image-81734" height="600" src="https://www.orthodoxianewsagency.gr/wp-content/uploads/2019/05/α-848-330x600.jpg" width="330" /></span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;"><strong>Η Αγία Αγάθη είναι προστάτιδα:</strong></span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;"><strong>Λόγω του μαρτυρίου της η Αγία θεωρείται προστάτιδα του μαστού
και ιάτειρα των μαστικών παθήσεων (καρκίνου, μαστίτιδας, τιτανώματος,
ραγάδων κλπ) όπως και των γυναικών και των τροφών που δεν έχουν γάλα και
δεν μπορούν να θηλάσουν τα νεογέννητα βρέφη τους.</strong></span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Είναι προστάτιδα των καμπανοποιών διότι η καμπάνα έχει το σχήμα του ανεστραμμένου μαστού.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Είναι προστάτιδα των χυτευτών μετάλλων, διότι η ροή του λυωμένου
χαλκού θυμίζει την ηφαιστειακή λάβα της Αίτνας, την ορμή της οποίας
αναχαίτισε η Αγία.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Είναι προστάτιδα των σεισμοπαθών, λόγω του σεισμού που έγινε κατά την ώρα του τελευταίου μαρτυρίου της.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Είναι προστάτιδα των λιθοξόων, λόγω της επιγραφής στην πλάκα που έβαλε ο Άγγελος στον τάφο της.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Είναι προστάτιδα των παρθένων, λόγω του αγώνα της ενάντια στις διαβολές της Αφροδισίας.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Είναι προστάτιδα της νεότητος, καθότι διέθεσε την νεότητά της για την δόξα του Νυμφίου της.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Είναι προστάτιδα των πυροσβεστών και κατά των πυρκαϊών, λόγω της συνδέσεώς της με τα θαύματα του ηφαιστείου.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Είναι προστάτιδα των υφαντών και υφαντριών και των νοσηλευτών και νοσηλευτριών.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Είναι προστάτιδα των συντεχνιών των υφαντριών και ραπτριών της
Κωνσταντινουπόλεως επειδή συνδέθηκε το πέπλο της με παράλληλο μύθο με
αυτόν της Πηνελόπης (ύφανση-ξήλωμα για να μην παντρευτεί τον
Κουϊντιανό). Αυτή η παράδοση στηρίζεται και σε μαρτυρία του 11ου αιώνος
που διασώζει ο Μιχαήλ Ψελλός, η οποία ωστόσο δεν διευκρινίζεται αν αφορά
στην Αγία ή σε όλες γενικά τις γυναίκες.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Σε πολλές περιοχές της Δυτικής Ευρώπης δέχονται την Αγία ως
προστάτιδα των δαιμονοπαθών, των θυμάτων βιασμού, εναντίον της
στειρότητας, των βρεφοκόμων, εναντίον των φυσικών καταστροφών, των
βοσκών, των κοσμηματοποιών και την επικαλούνται για να γεννούν υγιή
κουτάβια οι γάτες και οι σκύλοι τους. Ακόμη σε κάποια μέρη κατά την
μνήμη της απαγορεύουν το γνέσιμο και το πλύσιμο γιατί θεωρούν ότι έτσι
έρχονται ανεμοστρόβιλοι και νεροποντές. Στην Γερμανία επίσης φορούν
φυλακτό της Αγίας γνωστό με το όνομα Agathazettel.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Λόγω του θαύματος με το πέπλο της Αγίας αλλά και του μαρμάρινου
επιγράμματος στον τάφο της που μιλούσε για «πατρίδος λύτρωσιν» η Αγία
έγινε πολιούχος και προστάτιδα της Κατάνης αντικαθιστώντας την τιμή της
αρχαίας θεάς Αγάθης, διαδόχου της Περσεφόνης. Σ’αυτό το γεγονός
οφείλεται η ανάρτηση ευμεγέθους αγάλματος της Αγίας σε κεντρική πλατεία
της Κατάνης όπου φαίνεται να πατά πάνω σε όφι, το φίδι της
ειδωλολατρίας. Στην περαιτέρω διάδοση της τιμής της Αγίας συνετέλεσε και
το γεγονός ότι στον βίο της Αγίας Λουκίας διαβάζουμε ότι η Αγία Λουκία
κατόπιν οράματος μετέβη με την άρρωστη μητέρα της Ευτυχία στον τάφο της
Αγίας Αγάθης για να θεραπευθεί η δεύτερη.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Στην Κατάνη ευρίσκονται οκτώ ναοί που έχουν ανεγερθεί προς τιμήν της
Αγίας στους τόπους όπου έζησε, έδρασε, μαρτύρησε και θαυματούργησε η
Αγία. Επίσης τιμάται Ιερά Μονή στο όνομά της «Badia di S.Agata» καθώς
και τέσσερεις σύλλογοι με το όνομά της που οργανώνουν την ετήσια εορτή,
τις λιτανείες και την πανήγυρη της Αγίας. Την επικαλούνται ιδιαιτέρως
εναντίον της ενέργειας της Αίτνας και όλων των ηφαιστείων και όλων των
φυσικών καταστροφών.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Στην Κατάνη επίσης εκτός από τις 5 Φεβρουαρίου η Αγία τιμάται και
στις 17 Αυγούστου (ημέρα επαναφοράς του λειψάνου της από την
Κωνσταντινούπολη).</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Και οι δύο γιορτές είναι λαμπρές, ενώ η καλοκαιρινή είναι έκφραση
μετάνοιας προς την Αγία γιατί θεωρήθηκε ότι λόγω των αμαρτιών του λαού, η
χάρις της Αγίας έφυγε όταν το λείψανό της μετεφέρθη στην Βασιλεύουσα.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Κλήρος και λαός ξεκινούν με τον εκκλησιασμό και ακολουθούν με σεβασμό
τις λιτανείες των εικόνων, αγαλμάτων, λειψάνων και κειμηλίων της Αγίας
πάνω σε ανθοστόλιστα άρματα που οργανώνουν οι ομώνυμοι με την Αγία
σύλλογοι και ακολουθούν όλες οι συντεχνίες της πόλεως. Οι γυναίκες
είθισται να είναι καλυμμένες με λευκά πέπλα που δείχνουν την σεμνότητα
της Αγίας.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Οι νοικοκυρές και οι αρτοποιοί ετοιμάζουν αρτίδια σε σχήμα μαστού που
λέγονται «minnuzzi di Sant’Agata» και προσφέρονται στον Καθεδρικό ναό
της Αγίας ως τάματα (όπως λ.χ. οι φανουρόπιττες).</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Το χαρμόσυνο κλίμα πλαισιώνουν η γενική φωταψία της πόλεως και η καύση πυροτεχνημάτων.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Η Αγία Αγάθη είναι επίσης πολιούχος της Δημοκρατίας του San Marino, της πόλεως Capua και της πόλεως Zamarramala στην Ισπανία.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;"><strong>Η Αγία Αγάθη στην τέχνη.</strong></span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Η Αγία Αγάθη και το μαρτύριό της ήταν ανέκαθεν αγαπημένα θέματα στην εικονογραφία Ανατολής και Δύσεως.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Σαν ψηφιδωτό στόλισε από το 504 τον ναό του Αγίου Απολλιναρίου στην
Ραβέννα όπου παρουσιάζεται ολόσωμη να κρατά στεφάνι μεταξύ των άλλων
παρθενομαρτύρων.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Το 821 το ψηφιδωτό με την μορφή της κοσμεί την αψίδα του Ιερού της Βασιλικής της Αγίας Καικιλίας στο Trastevere της Ρώμης.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Το μαρτύριό της στολίζει το Μηνολόγιο του Βασιλείου του Β’ από τον 10ο ήδη αιώνα.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Ψηφιδωτό με την μορφή της Αγίας σε στηθάριο (10ος-11ος αι.) κοσμεί
και τον νάρθηκα της Ι.Μ. Οσίου Λουκά στην Βοιωτία ενώ στον 12ο αι.
ανήκει η ολόσωμη ψηφιδωτή μορφή της Αγίας στον Καθεδρικό Ναό του
Monreale στην Σικελία.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Όπως προαναφέραμε στην Cremona σώζεται η επιγραφή της πλάκας του
τάφου της Αγίας σε ξύλινη θήκη του 13ου αιώνα που είναι αγιογραφημένη
και στις δύο όψεις με τα βασικά στοιχεία του βίου της Αγίας.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Η Αγία μέσα στην φυλακή εικονίζεται σε τοιχογραφία του 1721 στο
παρεκκλήσιο του Αγίου Δημητρίου της Ι. Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Η αποκοπή του μαστού της Αγίας, έργο του 16ου αιώνα, εικονίζεται στην
Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Φιλανθρωπινών στο νησάκι Ιωαννίνων ενώ ο
σπαθισμός της Αγίας (1719) εικονίζεται στην Μονή Ασωμάτων Πετράκη.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Σε πολλούς παλαιούς ναούς, Καθολικά Μονών Αγιορείτικα και μη, καθώς
και σύγχρονους ναούς ιστορείται η μορφή και το μαρτύριο της Αγίας.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Στην Δύση η Αγία και το μαρτύριό της απασχόλησε πολλούς καλλιτέχνες.
Είναι ένα αγαπημένο θέμα που τα ανάλογα έργα δείχνουν την εξάπλωση της
τιμής της παντού. Παρουσιάζεται η Αγία δεμένη πισθάγκωνα σε κορμό ή
κολώνα, μέσα σε φυλακή ή την ύπαιθρο. Οι δήμιοι με μαχαίρι, ξιφίδιο ή
πυράγρα αποκόπτουν τους μαστούς της. Ακόμη παρουσιάζεται ο Απόστολος
Πέτρος συνοδεία Αγγέλου να θεραπεύει την Αγία στην φυλακή. Η Αγία
φαίνεται να κρατά φοινικόκλαδο (σύμβολο νίκης κατά του πνευματικού
θανάτου) ή κρίνο (που δείχνει την αγνότητά της) ή την πυράγρα
(τιμωρητικό της όργανο) ή πινακίδιο με μαστούς.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;"><strong>Η τιμή της Αγίας στα Σταμνά Αιτωλικού</strong></span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Κατά τα τελευταία χρόνια ο διαπρεπής στην χώρα μας και την Γαλλία
Έλληνας δημοσιογράφος και παρουσιαστής Νίκος Αλιάγας έκανε έτι
περισσότερο γνωστό στο πανελλήνιο αλλά και στο παγκόσμιο κοινό το
πανηγύρι της Αγίας Αγάθης στα Σταμνά Αιτωλικού απ’όπου κατάγεται.
Κατόπιν θαύματος μάλιστα της Αγίας βάπτισε την κόρη του Αγάθη.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Το πανηγύρι αυτό πραγματοποιείται στο ομώνυμο παρεκκλήσιο της Αγίας
στα Σταμνά την 23η Αυγούστου όταν εορτάζονται και τα «εννιάμερα» της
Παναγίας και σαν έθιμο ανάγεται στα χρόνια της επαναστάσεως του 1821.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Κατά την 23η Αυγούστου 1824 όταν η Πελοπόννησος υπέφερε από τον
εμφύλιο, ο Μαυροκορδάτος προσπάθησε να προλάβει την εξάπλωση του
φαινομένου στην Ρούμελη και άνω, και γι’αυτό κάλεσε σε μυστική συνάντηση
στο όρος Ζυγός (θέση Ψηλή Παναγιά, επί των ερειπίων παλαιάς Μονής της
Παναγίας) τους οπλαρχηγούς της Βορειοδυτικής Ελλάδος. Τελικά αποφάσισαν
συνέλευση που έγινε τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους. Όμως επειδή δεν
ομονοούσαν και φώναζαν, επικρατούσε σύγχυση. Ξαφνικά έγινε σεισμός που
θεωρήθηκε θεϊκή επέμβαση για να μονοιάσουν. Έτσι καθιερώθηκε η ετήσια
πανήγυρη εις ανάμνησιν του γεγονότος την 23η Αυγούστου όχι όμως στην
Ψηλή Παναγιά επειδή εκεί δεν είχε πρόσβαση όλος ο λαός. Αποφασίστηκε να
κτισθεί χαμηλότερα εκκλησάκι στο όνομα της Αγίας Αγάθης που τους έσωσε
από τον σεισμό. Έκτοτε γίνεται παραδοσιακό πανηγύρι το οποίο οργανώνουν
αρματωμένοι φουστανελλοφόροι και έχει συμμετοχή ανθρώπων από όλο τον
νομό όπως και τους γύρω νομούς.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Η πομπή διασχίζει μεγάλη απόσταση και γίνεται συνοδεία οργάνων και
τραγουδιών όπως: «Σ’αφήνω στην καληνυχτιά, Άγια Αγάθη μου γλυκειά, ρίχνω
και μια κουμπουριά, κάτω τ’άρματα….». Όταν φθάσουν στην κεντρική
πλατεία του Αιτωλικού, λήγει το πανηγύρι…</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;"><strong>Eκ της Υμνολογίας για την Αγία Αγάθη</strong></span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Απολυτίκιον.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Ήχος γ’. Θείας πίστεως.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Ρόδον εύοσμον, της παρθενίας, νύμφη άφθορος, του Ζωοδότου,
αναδέδειξαι Αγάθη πανεύφημε∙ των αγαθών την πηγήν γάρ ποθήσασα,
μαρτυρικώς εν τω κόσμω διέπρεψας. Μάρτυς ένδοξε, λιταίς σου θείαις
αγάθυνον, τους πόθω μεγαλύνοντας τους άθλους σου.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Κοντάκιον.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Στολιζέσθω σήμερον η Εκκλησία, πορφυρίδα ένδοξον, καταβαφείσαν εξ
αγνών, λύθρων Αγάθης της Μάρτυρος∙ χαίρε βοώσα, Κατάνης το καύχημα.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Μεγαλυνάριον.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Εις οσμήν των μύρων σου των τερπνών, έδραμον Σωτήρ μου, ανεβόας τω
Ιησού, νομίμως αθλούσα, Αγάθη Αθληφόρε∙ διό του σου Νυμφίου, τρυφάς τοίς
κάλλεσι.</span><br />
<br />
<a href="https://www.orthodoxianewsagency.gr/orthodoxes-provoles/agia-agathi-i-prostatida-ton-maston-iateira-ton-mastikon-pathiseon/?fbclid=IwAR1iZMYVei5C0doWiyhkEPRApmIryopt36z35ZJpeTZUQAW3aKP-QxUfmnY">πηγή</a><br /><strong>Βιβλιογραφικές Πηγές:</strong><br />
Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, «Συναξαριστής των δώδεκα μηνών»,
τόμος τρίτος, Ιανουάριος-Φεβρουάριος, Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη,
Θεσσαλονίκη 1998.<br />
Βασιλοπούλου Χαραλάμπους, Αρχιμανδρίτου, «Η Αγία Αγάθη», εκδόσεις Ορθόδοξος Τύπος, Βίοι Αγίων, Αρ. 93, Αθήναι.<br />
Ευστρατιάδου Σωφρονίου Μητροπολίτου πρ. Λεοντοπόλεως «Αγιολόγιον της
Ορθοδόξου Εκκλησίας», Έκδοσις της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας
της Ελλάδος, Αθήναι 1955.<br />
«Αγάθη», εν Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία, τόμος δεύτερος, Αθήναι 1965.<br />
Λαγγή Ματθαίου, Αρχιμανδρίτου, «Ο Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας», τόμος Β’, Μην. Φεβρουάριος, Αθήναι 1979.<br />
Μικραγιαννανίτου Γερασίμου, Μοναχού, «Νέος Ενιαύσιος Στέφανος», Άγιον Όρος 2006.<br />
Μολοττού Ζώτου, «Λεξικόν των Αγίων Πάντων της Ορθοδόξου Εκκλησίας», έν Αθήναις 1904.<br />
Σιμωνοπετρίτου Μακαρίου, Ιερομονάχου, «Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου
Εκκλησίας», Διασκευή εκ του Γαλλικού Ξενοφών Κομνηνός, τόμος έκτος,
Φεβρουάριος, Ίνδικτος, Αθήναι 2008.<br />
«Συναξάριον Κωνσταντινουπόλεως», (Delehaye Hippolyte, Propylaeum ad Acta
Sanctorum, Novembris, Synaxarium Ecclesiae Constantinopolitanae),
Bruxellis<br />
«Martyrologium Romanum».<br />
Σπεράντζα Στέλιου, «Αγάθη (Αγία)» εν Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Φοίνιξ, τόμος Α΄, σ.114.<br />
Τασούλα Μανουήλ, «Σικελικά άνθη στον κήπο του ουρανού», Αθήναι 2001.<br />
Ψελλού Μιχαήλ, «Commentarius de mulierum festo» εν Κ.Ν. SATHAS, «Μεσσαιωνική βιβλιοθήκη V, Venetiis et Parisiis, 1876», 527-531.<br />
Janin, «La Geographie Ecclesiastique de l’Empire Byzantin», τόμος ΙΙΙ-Les Eglises et Monasteres, Paris 1953.<br />
«Βίος-Ακολουθία και Παράκλησις της Αγίας Παρθενομάρτυρος Αγάθης»,
Ευλογία της Γυναικείας Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης Αιγίνης, Επιμέλεια
της Καθηγουμένης Αγάθης Δουρατσίνου Μοναχής, Αίγινα 1988.<br />
«Menologii Anonimi Byzantini», editit Basilius Latysev, Πετρούπολη<br />
Συμεών του Μεταφράστου, «Άθλησις της Αγίας και Καλλινίκου Μάρτυρος του
Χριστού Αγάθης της Παρθένου», εν P.G., τ. 114, στ. 1331-1346<br />
Μηνολόγιο Βασιλείου Β’, «Άθλησις της Αγίας Μάρτυρος Αγάθης», εν P.G., τ.117.<br />
Μεθοδίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, «Εγκώμιον εις την Αγίαν
Μεγαλομάρτυρα του Χριστού Αγάθην», Analecta Bollandiana 68 (1950),
76-93.<br />
Lanzafame Giovanni, «Sant’Agata Festa Bacocca»<br />
Gagliani Domenico, «Agata splendidissima», edizioni «Capitolo della Cattedrale» – Catania.<br />
Voltini Franco, «Le Chiese di S.Agata e di S.Margherita in Cremona».<br />
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-77051794672562739282019-04-29T05:58:00.000-07:002019-04-29T05:58:47.669-07:00Από το νερό στο κρασί, το νόημα της ύπαρξης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h2 class="item-title">
<a href="http://s.kathimerini.gr/resources/2019-04/gkkt_11_28042019_cmyk_page_1_image_0001-thumb-large.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="gkkt_11_28042019_cmyk_page_1_image_0001" border="0" data-caption="«Χωριάτικος γάμος», έργο του 1567 από τον Φλαμανδό ζωγράφο, σχεδιαστή και χαράκτη Πέτερ Μπρέγκελ τον Πρεσβύτερο." height="400" src="http://s.kathimerini.gr/resources/2019-04/gkkt_11_28042019_cmyk_page_1_image_0001-thumb-large.jpg" width="640" /></a></h2>
<br />
<div class="clearing-assembled">
<div>
<div class="carousel">
<ul class="clearing-thumbs clearing-feature" data-clearing-id="clearing-1556542277773-CdsOF" data-clearing="">
<li class="clearing-featured-img">
</li>
</ul>
</div>
</div>
</div>
<div id="item-photo-description">
«Χωριάτικος γάμος», έργο του 1567 από τον Φλαμανδό ζωγράφο, σχεδιαστή και χαράκτη Πέτερ Μπρέγκελ τον Πρεσβύτερο.</div>
<div id="item-photo-description">
<br /></div>
<div id="item-photo-description">
<span class="item-source">ΣΤΑΥΡΟΣ Σ. ΦΩΤΙΟΥ*</span></div>
<div class="freetext">
<span style="font-size: large;">Το θαύμα του Χριστού στον γάμο της Κανά
συνοψίζει καίρια την ηθική στοχοθεσία κάθε αυθεντικού ανθρώπου: το
πέρασμα από τη φιλαυτία στη φιλαλληλία, από τη δουλεία στην ελευθερία,
από τον φόβο στην αγάπη. Πολύ σύντομα, το θαύμα έχει ως εξής: ο Χριστός,
η μητέρα και οι μαθητές του, συμμετέχουν στο εορταστικό τραπέζι ενός
γάμου στην Κανά της Γαλιλαίας. Κάποια στιγμή, η Παναγία πληροφορεί τον
Χριστό ότι έχει εκλείψει το κρασί. Ο Χριστός ζητεί από τους υπηρέτες να
γεμίσουν με νερό τις έξι υδρίες που βρίσκονταν στο σπίτι και στη
συνέχεια μεταμορφώνει το νερό σε κρασί. Ετσι η χαρά της γιορτής
συνεχίζεται.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Κάθε άνθρωπος –όπως έκαστος νεόνυμφος στον γάμο της Κανά–εισέρχεται
στη ζωή προσδοκώντας την ευτυχία, ευχόμενος να βιώσει βαθείς υπαρξιακούς
δεσμούς, μέσα στους οποίους θα γευθεί τη μοναδικότητα και την ενότητα,
τη χαρά και την τρυφερότητα, την αποδοχή και την πληρότητα.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Αλλ’ όμως, κάποια στιγμή συμβαίνει το αναπάντεχο: «Δεν υπάρχει
κρασί». Οπου ο άνθρωπος δεν τιθασεύει την εγωπάθειά του, εκεί θα
επέλθουν η ρήξη και η σύγκρουση με τον άλλο. Αυτή η εμμονή στο εγώ
συνιστά την πρώτη βαθμίδα ηθικής: τον εγωκεντρισμό. Η εγωτική συνείδηση
θεωρεί τον συνάνθρωπο αντίπαλο και εχθρό. Η παρουσία του μειώνει τον
ζωτικό μου χώρο, η ελευθερία του περιορίζει τη δική μου. Γι’ αυτό
οποιαδήποτε συνάντηση μαζί του αποβλέπει στον εξουσιασμό και στην
εκμετάλλευσή του. Ο συνάνθρωπος εκπίπτει σε απρόσωπο αντικείμενο, μέσο
για την επίτευξη ατομικής ευδαιμονίας. Στην ηθική βαθμίδα του
εγωκεντρισμού η κοινωνία ομοιάζει με ζούγκλα, είναι πόλεμος όλων
εναντίον όλων, κατά τον οποίο ο ισχυρότερος υποτάσσει τον ασθενέστερο. Ο
εγωκεντρικός άνθρωπος δεν πράττει το κακό μόνο όταν φοβάται τις
συνέπειες· κίνητρο της συμπεριφοράς του είναι ο φόβος της τιμωρίας.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Για την υπέρβαση του κοινωνικού αδιεξόδου που προκαλεί ο
εγωκεντρισμός, οι άνθρωποι προχώρησαν στην επιβολή νόμων, στην
οριοθέτηση της εξωτερικής συμπεριφοράς. Οι νόμοι, θέτοντας φραγμούς στην
ασυδοσία του εγώ, επιτρέπουν μια ανεκτή κοινωνική συμβίωση. Και σε αυτή
τη βαθμίδα ηθικής, τον νομικισμό, το εγώ προηγείται του εσύ, μόνο που
τώρα το άτομο κρίνει ότι εξυπηρετεί καλύτερα το συμφέρον του η
διαμεσολάβηση του κράτους στις σχέσεις του με τους άλλους. Οι άνθρωποι
αναλαμβάνουν υποχρεώσεις για να απολαμβάνουν δικαιώματα. Η κοινωνία
εκλαμβάνεται σαν εταιρεία στο χρηματιστήριο, της οποίας η κερδοφορία
είναι προς το συμφέρον όλων των μετόχων. Η νομικιστική αυτή λογική
θεωρεί τις διαπροσωπικές σχέσεις ευκαιρία αμοιβαίας ωφέλειας, όπου
δίνεις για να πάρεις. Γι’ αυτό ο νομικιστής άνθρωπος πράττει το καλό
μόνο όταν έχει κάτι να κερδίσει· κίνητρο της συμπεριφοράς του είναι η
ανταμοιβή. Μολονότι ο νομικισμός είναι καλύτερο στάδιο ηθικής από τον
εγωκεντρισμό, η απλή κατοχύρωση του δικαιώματος στον εγωισμό και το
ενδιαφέρον του νόμου μονάχα για την έξωθεν συμπεριφορά αδυνατούν να
προσφέρουν στους ανθρώπους την πληρότητα της ζωής, την κατάφαση της
ύπαρξης. Με τραγική και πάλι διαπίστωση: «Δεν υπάρχει κρασί».</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Μεταμορφώνοντας το νερό σε κρασί –το νερό ήταν σύμβολο του νόμου στον
ύστερο Ιουδαϊσμό– ο Χριστός προσκαλεί τους ανθρώπους να ανέλθουν στην
τρίτη βαθμίδα ηθικής: στην αγάπη. Η αγάπη είναι χάρις του Θεού, δώρο που
καταξιώνεται όταν αντιδωρίζεται. Η αγάπη επιφέρει συνειδησιακή αλλαγή,
άγει σε άλλη ιεράρχηση αναγκών. Εδώ η ύπαρξη του Αλλου είναι ιδρυτική
πράξη της ζωής, ο συνάνθρωπος είναι αδελφός και φίλος. Συνεπώς οι
διαπροσωπικές σχέσεις εκφράζουν την αλληλοπεριχώρηση και την αλληλεγγύη.
Σε αυτή δε την κοινότητα ζωής τα πράγματα παύουν να είναι άψυχα
αντικείμενα και γίνονται δώρα του ενός προς τον άλλο, γι’ αυτό και
μεταβάλλονται σε ενθύμια προσφιλών προσώπων.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Η αγάπη ως συγκεκριμένη βιοθεωρία, ως ανέκπτωτη μέριμνα για όλους, ως
συγκατοίκηση του εγώ, του εσύ, του άλλου στο εμείς, μεταμορφώνει τους
ανθρώπους και νοηματοδοτεί κάθε έκφανση της ζωής. Ο τρυφερός σύζυγος, ο
υπεύθυνος γονιός, ο ανιδιοτελής φίλος, ο πρωτοπόρος δημιουργός, ο
ακέραιος λειτουργός, είναι ηθικές κατακτήσεις που δεν επιβάλλονται ούτε
διά του φόβου ούτε διά της ανταμοιβής. Είναι υπαρξιακά βιώματα που
κατακτά κάποιος αυτοβούλως, που επιτυγχάνονται ως προσωπική επιλογή. Το
δοτικό ήθος μεταμορφώνει κάθε πτυχή της ζωής: η πολιτική προάγει την
ενότητα των πολιτών, η οικονομία θεραπεύει συγκεκριμένες ανάγκες
συγκεκριμένων ανθρώπων, η τέχνη αναδεικνύει το καινούργιο, ο έρωτας
διακονεί την ψυχοσωματική ώσμωση αγαπώντων προσώπων.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Το θαύμα του Χριστού στην Κανά μαθαίνει τους ανθρώπους ότι έχουν να
επιλέξουν ανάμεσα σε τρεις θεάσεις της ζωής: τον εγωκεντρισμό, τον
νομικισμό και την αγάπη. Στην πρώτη ο δούλος άνθρωπος δεν κάνει κάτι
κακό γιατί φοβάται την τιμωρία· στη δεύτερη ο μισθωτός άνθρωπος κάνει το
καλό γιατί αναμένει ανταμοιβή· στην τρίτη βαθμίδα ο ελεύθερος άνθρωπος
αγαπά. Εκείνος που επιλέγει την τρίτη επιλογή είναι ο όντως κοινωνικός
άνθρωπος, αφού με τον δικό του τρόπο προάγει την κοινωνική συνοχή και
την πολιτισμική ανάταση. Κοινωνικός άνθρωπος είναι ο αρχιτέκτονας που
κοσμεί τον χώρο, ο μηχανικός που αναδεικνύει το περιβάλλον, ο γιατρός
που πονεί τον ασθενή, ο δάσκαλος που δωρίζεται στους μαθητές· κοινωνικός
άνθρωπος είναι όποιος οξύνει την ευαισθησία και την κριτική μας σκέψη,
όποιος εκφέρει λόγο ελευθεροποιό, ήθος ρήξης και σύγκρουσης με κάθε
μορφής απανθρωπία. Οποιος γεύεται το κρασί της Κανά ανακαλύπτει το νόημα
της ύπαρξης.</span><br />
<br />
<em>*Ο Σταύρος Σ. Φωτίου είναι καθηγητής Θεολογίας και Διδακτικής των
Θρησκευτικών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Για μια πληρέστερη ανάλυση του
θέματος βλ. το κεφάλαιο: «Η αγάπη εκβάλλει το φόβο: το κρασί της Κανά
και η ηθική του ανθρώπου» (του Σταύρου Σ. Φωτίου), στις σελ. 184-208 του
συλλογικού έργου «Ορθοδοξία και Ορθοπραξία», εκδόσεις Aρμός, 2012. Για
αντίστοιχη νοηματοδότηση του έρωτα βλ. το βιβλίο (τρίτη έκδοση) του
ιδίου: «Aπό το νερό στο κρασί και από τον έρωτα στην αγάπη» εκδόσεις
Aρμός, 2014. </em><br />
<em><a href="http://www.kathimerini.gr/1021516/article/politismos/vivlio/apo-to-nero-sto-krasi-to-nohma-ths-ypar3hs">πηγή</a></em></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-88911847440844772872019-04-11T00:44:00.003-07:002019-04-11T00:44:08.428-07:00Τετράδυμα γεννιούνται μετά την άρνηση για επιλεκτική έκτρωση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="articont_con_img">
<img alt="Τετράδυμα γεννιούνται μετά την άρνηση για επιλεκτική έκτρωση" height="444" itemprop="image" src="https://www.orthodoxianewsagency.gr/wp-content/uploads/2019/04/α-130-1024x711.jpg" width="640" />
</div>
<div class="articont_con_content" itemprop="articleBody">
<b>Η Ιρλανδή μητέρα Γκρέυς Σλάτερι είναι ενθουσιασμένη,</b>
διότι απέκτησε τέσσερα πανέμορφα παιδιά, αλλά, αν οι ιατροί μπορούσαν
να έχουν επιβάλλει τη θέλησή τους, η μητέρα θα είχε μόνο δύο από τα
παιδιά της σήμερα. Η Σλάτερι και ο σύζυγός της, Τζέιμς, έκαναν για
χρόνια έναν μεγάλο αγώνα με την υπογονιμότητα και υπέφεραν από πολλαπλές
αποβολές.<br />
Έπειτα, γνώρισαν το θαύμα, όταν με φυσικό τρόπο συνέλαβαν τετράδυμα, γεγονός εξαιρετικά σπάνιο.<br />
Η πιθανότητα να συλλάβουν τετράδυμα με φυσικό τρόπο (σ.μ. δηλαδή
χωρίς τη χρήση μεθόδων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής), είναι περίπου 1
στις 700.000 γεννήσεις. Για το λόγο αυτό οι γονείς ήταν
κατενθουσιασμένοι.<br />
“Όταν μεινα έγκυος με φυσιολογικό τρόπο στα τετράδυμα, δεν μπορούσα
να το πιστέψω, καθώς προσπαθούσαμε για περίπου 3 χρόνια και είχα
αισθανθεί πολύ πόνο από τέσσερις αθέλητες αποβολές”, αναγνώρισε η
Γκρέυς. “Δεν ήμαστε σε θέση να ανταποκριθούμε οικονομικώς στην
υποβοηθούμενη- εξωσωματική γονιμοποίηση και καθώς οι ιατρικές εξετάσεις
έδειχναν ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, ήμουν απογοητευμένη αναζητώντας
εξήγηση γιατί δεν μπορούσαμε να αποκτήσουμε παιδάκια”.<br />
<br />
<b>Όμως, η χαρά τους σύντομα μετατράπηκε σε λύπη, όταν οι ιατροί ανακοίνωσαν στην Γκρέυς ότι έπρεπε να προχωρήσουν σε έκτρωση.</b>
Ήταν ήδη 17 εβδομάδων έγκυος, και απαιτούσαν από την εγκυμονούσα να
προχωρήσει σε επιλεκτική μείωση των βρεφών, σκοτώνοντας τα δύο από τα
τέσσερα αγέννητα παιδιά της. Οι γονείς αρνήθηκαν σθεναρά. “Παρά την
πρόταση να προχωρήσουμε στην έκτρωση δύο εξ αυτών, πριν ακόμη γεννηθούν,
με την αιτιολογία ότι αντιμετώπιζα πολύ υψηλό κίνδυνο, εμείς
αποφασίσαμε να αφήσουμε τη ίδια τη ζωή να αποφασίσει”, είπε η Γκρέυς.<br />
Τα παιδιά που θα επιλέγονταν προς θανάτωση, πιθανότατα θα δέχονταν
μια θανατηφόρα ένεση από χλωριούχο κάλιο μέσα στις καρδιές τους, και θα
αφήνονταν για λίγο, ενώ τα αδέλφια τους που θα επιβίωναν της επιλογής θα
συνέχιζαν να αναπτύσσονται και να μεγαλώνουν.<br />
Στις 17 εβδομάδες, τα αγέννητα παιδιά που γίνονται στόχος έκτρωσης,
θανατώνονται με τη διαδικασία – τεχνική που έχει λάβει την ονομασία
Έκτρωση με Διαστολή & Εκκένωση (Dilation & Evacuation), μια
βίαιη διαδικασία κατά την οποία ξεσχίζεται κυριολεκτικά κομμάτι-κομμάτι
το σώμα στο αγέννητο μωρό.<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://player.vimeo.com/video/313670277" width="640"></iframe><br />
<br />
<b>Αντιθέτως η Γκρέυς, κυοφόρησε και τα τέσσερα μωράκια της έως τις 32 εβδομάδες και όλα</b>
(και τα τέσσερα, ο Λουκάς, η Αμέλια, η Λίλη-Γκρέυς και η Μόλυ),
γεννήθηκαν με ασφάλεια, με βάρος από ένα έως δύο κιλά το κάθε ένα. Τώρα
πλέον και τα τέσσερα παιδιά είναι καλά στην υγεία τους και αναπτύσσονται
σωστά, ακόμη και η Αμέλια, η οποία γεννήθηκε με ορισμένα από τα όργανά
της σε λάθος μέρος, εντός του οργανισμού της.<br />
Και τα τέσσερα αρχίζουν τώρα τον Παιδικό Σταθμό, μαζί, φορώντας ομοιόμορφες στολές.<br />
<br />
<b>Είναι αναμφίβολα μικρά θαύματα και ακόμη δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι αποκτήσαμε τέσσερα μωρά με μιας.</b>
Όλα τους αγαπούν το σχολείο και καθώς φορούν στολή, είναι πολύ πιο
εύκολο από το να πρέπει να επιλέξει τέσσερις διαφορετικές φορεσιές,
αφιερώνοντας κάθε μέρα πολύ χρόνο σε αυτό. Πρόκειται να μπουν στην ίδια
τάξη στο σχολείο και είναι μεταξύ τους αχώριστα, είπε η Γκρέυς.<br />
Εξάλλου, ποτέ δεν μετανιώσαμε για την απόφασή μας να κρατήσουμε και
τα τέσσερα παιδιά, παρά τις «συστάσεις» των ιατρών. Δεν θα μπορούσα να
είμαι πιο περήφανη για τα τετράδυμά μου και είναι εκπληκτικό να τα βλέπω
να φορούν τις σχολικές τους φορεσιές. Ο ρυθμός της ζωής μας είναι
πυρετώδης, αλλά δεν θα τον αλλάζαμε για τίποτε στον κόσμο, αφού
συνειδητοποιούμε πλέον πως η οικογένειά μας είναι πλέον πλήρης.<br />
Παρά το γεγονός ότι χαίρεται με το ξεκίνημα του σχολείου, η Γκρέυς
παραδέχεται πως της αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση. Θα μου λείψουν που
επιστρέφουν στο σχολείο, αλλά από την άλλη μεριά θα είναι όμορφα να
έχουμε λίγη ηρεμία και ησυχία μετά το καλοκαίρι, πρόσθεσε. Η
παρακολούθηση του σχολείου θα είναι ενδιαφέρουσα, θα μου ήταν πολύ
δύσκολο να έχω τα μάτια μου πάνω και στα τέσσερα στο σπίτι, στα
τετράδυμα εξάλλου αρέσει να κάνουν νέους φίλους και σίγουρα θα περάσουν
καλά.<br />
<br />
<b>Η οικογένεια Σλάτερι, δεν είναι η μόνη οικογένεια με τετράδυμα που πιέστηκε να προχωρήσει σε έκτρωση.</b>
Η οικογένεια Ρόμπινς στο Μπρίστολ της Αγγλίας, παρομοίως δέχθηκαν
υποδείξεις να προχωρήσουν σε έκτρωση, μετά την αποκάλυψη ότι περίμεναν
τετράδυμα. Κάθε φορά που πηγαίναμε στο νοσοκομείο, ακούγαμε μόνο για
τους κινδύνους και μου ζητούσαν να εξετάσω το ενδεχόμενο να προχωρήσω σε
έκτρωση των δύο μωρών, για να σώσω τα άλλα δύο, ομολόγησε η κυρία
Ρόμπινς. Όμως μέσα μου γνώριζα καλά πως κάθε φορά που θα κοιτούσα τα
μωρά που θα επιβίωναν, ταυτοχρόνως θα θυμόμουν τα άλλα δύο που θα είχα
χάσει. Και μόνο η σκέψη μου ράγιζε την καρδιά. Οι γιατροί της είπαν ξανά
και ξανά να κάνει έκτρωση, αλλά αυτή με σταθερότητα αρνήθηκε και
γέννησε και τα τέσσερα παιδιά της, σήμερα πλέον πέντε ετών.<br />
<br />
<b>Άλλη μια περίπτωση είναι αυτή της Μάινορ και του Κρίστιαν Ροχένα,</b>
οι οποίοι επίσης πιέστηκαν να προχωρήσουν σε έκτρωση, όταν κατάλαβαν
ότι περίμεναν τετράδυμα. Αλλά η Μάινορ αρνήθηκε, λέγοντας ότι ο Θεός μου
έδωσε αυτά τα παιδιά για ένα συγκεκριμένο λόγο, και δεν πρόκειται να τα
σκοτώσω.<br />
Οι πολύδυμες εγκυμοσύνες ομολογουμένως αντιμετωπίζουν αυξημένους
κινδύνους, αλλά η πρόοδος στην ιατρική επιστήμη, αποδεικνύει ότι αυτά τα
μωράκια είναι ικανά να κυοφορηθούν με ασφάλεια μέχρι τον τοκετό και να
ζήσουν με υγεία τη ζωή τους. Παρόλα αυτά οι ιατροί συνεχίζουν να πιέζουν
της μητέρες να υποβληθούν σε επιλεκτική έκτρωση. Αλλά το δικαίωμα στη
ζωή είναι το πλέον βασικό και σημαντικό από τα ανθρώπινα δικαιώματα, και
κάθε ζωή είναι σημαντική, ακόμα και αν είναι άβολη, εύθραυστη ή
σύντομη.<br />
<br />
<span style="color: #b45f06;"><b>Πηγή: liveaction.org / ΚΙΝΗΜΑ «ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΖΗΣΩ» www.afistemenaziso.gr</b></span></div>
</div>
Ενοριακό ιστο-Λόγιοhttp://www.blogger.com/profile/13765579646755002501noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-52768489441966412362018-08-18T01:42:00.003-07:002018-08-18T01:42:42.313-07:00“Η Παναγία σ’ όλα στάθηκε τύπος και υπογραμμός για τις καλές γυναίκες… <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h2 style="break-after: avoid; font-family: Arial; font-size: 16pt; line-height: 1.15; margin: 0px; padding: 18pt 0px 6pt; text-align: center;">
<span id="docs-internal-guid-b305539b-7fff-f8e0-5eee-7fed5ee03bde" style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "arial"; font-size: 16pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><img height="640" src="https://lh5.googleusercontent.com/j9VcY-WE1gtILyjmyex-Y5b_lfUxQk7Ex2oFTOzglWK91_FEgH9GmBjf2auLEK_yLofOWk8Nv2x0JFeePsyNnc_lNtAfOXY9JcMbHwoJc5yA42T-SYz4VmdKU94wCdyWhYFF5qV-" style="border: medium none; transform: rotate(0rad);" width="393" /></span></span></h2>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px; text-align: right;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 12pt; font-style: italic; font-weight: 700; vertical-align: baseline;"> Φώτης Κόντογλου</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; height: 11pt; line-height: 1; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 8pt; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-weight: 700;">Ένα κείμενο που μίλησε στην ψυχή μου, ως γυναίκα και μάνα… καταπληκτικός, όπως πάντα, ο Φώτης Κόντογλου, γράφει:</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-style: italic; vertical-align: baseline;">“Η
Παναγία σ΄ όλα στάθηκε τύπος και υπογραμμός για τις καλές γυναίκες, στη
φρονιμάδα, στην ταπείνωση, στην υπομονή, στην αγιότητα, στην αφοσίωση
και στη νοικοκυροσύνη….”.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;">Πόσο συγκινητικό είναι να βλέπει κανένας την <b>Παναγία</b>
να ετοιμάζει με τα άχραντα χέρια της το σπίτι της, το κλινάρι της, τις
λαμπάδες, το θυμιατήρι με το λιβάνι, και ότι άλλο χρειαζότανε για την
κηδεία της.</span></div>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a><br />
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-weight: 700;">Από μικρό κορίτσι αγαπούσε την εργασία και ολοένα δούλευε, </span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt;">πότε γνέθοντας, όπως στον Ευαγγελισμό που τη βρήκε ο Αρχάγγελος με τη ρόκα στο χέρι, πότε ράβοντας η ίδια τα φορέματα της, ως </span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-style: italic; font-weight: 700;">«ιμάτια αυτόρραφα αγαπώσα»,</span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt;"> κι υστερώτερα, σαν γεννήθηκε ο Χριστός, υφαίνοντάς του τον «άρραφον» εκείνον </span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-weight: 700;">χιτώνα </span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;">που
του τον βγάλανε την ώρα που τον σταυρώσανε, και που ήταν τόσο έμορφος,
ώστε κι οι στρατιώτες δεν θελήσανε να τον σχίσουνε, όπως κάνανε για τα
άλλα ρούχα, αλλά είπανε να βάλουνε κλήρο σε όποιον λάχει, όπως γράφει ο
ίδιος ο Ιωάννης, ο ψυχογιός της.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-style: italic;">Και στα γεράματα της δεν ξεκουράσθηκε, αλλά η ίδια έκανε τις δουλειές του σπιτιού,</span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> έραβε,
μαγείρευε, περιποιότανε τον καινούργιο γυιό της τον Ιωάννην, κι ως την
τελευταία ώρα της ζωής της, με τα χέρια εκείνα τα αγιασμένα που
σπαργάνωσε τον Χριστό, ετοίμασε το κρεββάτι της, κι όλα τα της ταφής
της..</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-weight: 700;">Σ΄
όλα στάθηκε τύπος και υπογραμμός για τις καλές γυναίκες, στη φρονιμάδα,
στην ταπείνωση, στην υπομονή, στην αγιότητα, στην αφοσίωση και στη
νοικοκυροσύνη. </span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;">Νοικοκυρούλα
δώδεκα χρονών, τότε που αφιερώθηκε στο Ναό, νοικοκυρά και στα γεράματά
της, που κόντευε η ώρα να φύγει από τον κόσμο!.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt;">Δεν κλαίτε,</span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-weight: 700;"> εσείς που αφήνετε τα σπίτια σας, κοπέλλες ανύπαντρες, είτε μητέρες, και γυρίζετε στις διασκεδάσεις</span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt;">,
δεν δακρύζετε που βλέπετε την Παναγία να είναι αφοσιωμένη στο σπίτι της
και να υπηρετεί τον εαυτό της και τους δικούς της, η Παναγία που την
υπηρετούσανε οι Άγγελοι ! Και που</span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-weight: 700; vertical-align: baseline;"> σας
δείχνει τον εαυτό της για παράδειγμα σε όλα, ώστε να κάνετε ευτυχισμένο
το σπίτι σας και τους δικούς σας, με τη μοσχοβολιά της νοικοκυροσύνης!.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-weight: 700;">Την Παναγία είχανε πάντα για παράδειγμα οι γυναίκες της Ελλάδα</span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;">ς,
και με τη φρονιμάδα τους ανακουφίζανε τον άνδρα τους, παρηγορούσανε τις
πίκρες του, κάνανε παιδιά καλά, υπομονεύανε στις δυστυχίες,
οικονομούσανε το σπίτι τους, ενώ τώρα, με τον κακό δρόμο που πήρανε
πολλές απ΄ αυτές, για να γίνουνε «πολιτισμένες», το σπίτι έχασε τη ζέστη
του, σαν την φωλιά που την παράτησε το πουλί, ο άνδρας έγινε αδιάφορος,
τα παιδιά πήρανε κακή ανατροφή, η ζωή έγινε βαρετή, κι όλα πάνε κατά
γκρεμνού..</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px; text-align: right;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 12pt; font-style: italic; vertical-align: baseline;">Εφημέριος 15/08/1964, αρ. φύλλου 16</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px; text-align: right;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 12pt; font-style: italic; vertical-align: baseline;">απόσπασμα από το άρθρο:</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px; text-align: right;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 12pt; font-style: italic; vertical-align: baseline;">“Η Άχραντος Κοίμησις της Παναγίας”</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px; text-align: right;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 12pt; font-style: italic;">– ολόκληρο το κείμενο εδώ: </span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 12pt; font-style: italic; vertical-align: baseline;">περιοδικό Ένδον</span></div>
<a href="https://www.katanixis.gr/2018/08/blog-post_262.html">πηγή</a></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-86015676024154867062018-04-21T03:25:00.001-07:002018-04-21T03:25:55.805-07:0010 πράγματα που γίνονται μόνο σε έναν παραδοσιακό κρητικό γάμο!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="field field-name-body field-type-text-with-summary field-label-hidden">
<div class="field-items">
<div class="field-item even">
<strong><img alt="10 must πράγματα που γίνονται μόνο σε έναν παραδοσιακό κρητικό γάμο! (φωτό)" height="281" src="http://www.pronews.gr/sites/default/files/styles/full/public/article/2018/4/21/dsc03328wtmk.jpg?itok=2KTrkfhM" title="10 must πράγματα που γίνονται μόνο σε έναν παραδοσιακό κρητικό γάμο! (φωτό)" width="640" />Το
σκηνικό ενός γάμου και τα έθιμα γύρω από αυτό το γεγονός διαφέρουν από
περιοχή σε περιοχή. Όσοι είχαν την τύχη να παρευρεθούν σε ένα κρητικό
γάμο, συνειδητοποίησαν πως για τους Κρητικούς δεν είναι καθόλου απλή
υπόθεση το γεγονός αυτό.</strong><br />
Μάλιστα, συνήθως στους γάμους
των Κρητικών σπάνια θα φύγει κάποιος με κακές εντυπώσεις, καθώς εκεί όλα
υπάρχουν σε διπλάσιες ποσότητες.<br />
Βέβαια, δεν είναι μόνο το άφθονο κρασί και φαγητό, αλλά και κάποια ακόμη έθιμα τα οποία είναι γνωστά μόνο στους ντόπιους.<br />
Αν, λοιπόν, τύχει να βρεθείς κι εσύ σε έναν κρητικό γάμο, τότε θα πρέπει να ξέρεις τα παρακάτω πράγματα.<br />
1. Η πλειοψηφία των κρητικών γάμων γίνεται σε μεγάλα κέντρα δεξιώσεων.<br />
2. Υπάρχει και πρόγαμος.<br />
Γίνεται
2-3 μέρες πριν από τον γάμο. Ο γαμπρός καλεί τους φίλους του στο σπίτι ή
κάπου έξωκαι ουσιαστικά γιορτάζουν την τελευταία μέρα ελευθερίας του.
Ναι, πείτε το bachelor. Κάπως έτσι, αλλά πιο παραδοσιακά.<br />
3. Το γαμοκούλουρο.<br />
Εφτάζυμο ψωμί ειδικά για γάμους. Θα το βρεις πάνω στο τραπέζι του γλεντιού.<br />
<img alt="" class="media-element file-default" data-delta="1" height="425" src="http://www.pronews.gr/sites/default/files/styles/default-inner/public/article/2018/4/21/cret1.jpg?itok=cYt4lvOm" title="" width="640" /><br />
4. Το γαμοπίλαφο.<br />
Το πατροπαράδοτο φαγητό των γάμων. Βέβαια δεν είναι το κύριο πιάτο, καθώς μετά το γαμοπίλαφο έρχεται το ψητό κρέας.<br />
5. Να είσαι πάντα προετοιμασμένος για μπαλωθιές<br />
Το έθιμο κρατεί καλά ακόμη και σήμερα<br />
6. Φορούν όλοι λευκό σαρίκι<br />
Το φορούν είτε στο κεφάλι είτε στο λαιμό και μερικές φορές το φορά και ο γαμπρός αντί για γραβάτα.<br />
7. Υπάρχει δισκάκι για το...φακελάκι<br />
Στις
«χαιρετούρες», στο τέλος του γάμου, να περιμένεις να δεις στο τέλος της
σειράς και την κοπέλα που θα κρατά το δίσκο για να βάλεις το φακελάκι
σου.<br />
8. Η ορχήστρα στο γάμο παίρνει φιλοδώρημα<br />
Συγκεκριμένα στο γλέντι το ζευγάρι και οι συγγενείς θα αφήσουν φιλοδώρημα στην ορχήστρα στους πρώτους 2-3 χορούς.<br />
9. Σερβίρεται μακαρονάδα με κρητική γραβιέρα τα ξημερώματα<br />
Σε
ορισμένες περιπτώσεις μετά τις 4 το ξημέρωμα έρχεται μία ωραία ζουμιστή
μακαρονάδα με κρητική γραβιέρα για να διώξει την γεύση από την ρακί.<br />
10. Κλείνουν το γλέντι πάντα με μία μαντινάδα<br />
Μπορεί να λέγονται διάφορες μαντινάδες κατά την διάρκεια του γάμου, αλλά σίγουρα θα ακουστεί και μία στο τέλος.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<img alt="" class="media-element file-default" data-delta="2" height="480" src="http://www.pronews.gr/sites/default/files/styles/default-inner/public/article/2018/4/21/apertur.jpg?itok=6a2NkWu1" title="" width="640" /><br /> </div>
</div>
</div>
</div>
Ενοριακό ιστο-Λόγιοhttp://www.blogger.com/profile/13765579646755002501noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-10993693998849364472018-02-14T04:55:00.002-08:002018-02-14T04:55:36.854-08:00Η ορθόδοξη θεολογία περί γάμου και η υπέρβαση τής κρίσεως τής οικογένειας στην Κύπρο.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title">
<img border="0" data-original-height="672" data-original-width="900" height="295" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi78Wafyw7iwZo6sSQkfj-q4hHHNuxsqoTn9FhL7k51HfeSil0PSVPAOt8kslpg40zhH-xd-HSaksrpnW_hNsGeK9xDr2exqumUFwKSpfTrzG6CbgMxnFIg4S22uqzRpnYecbbOVhd_yUs/s400/K9khZcH98r4.jpg" width="400" /><br />
</h3>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
<span style="color: red;"><b><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Νεόφυτος μοναχός Γρηγοριάτης</span></b></span></div>
<span style="color: red;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: left;">
<span style="color: red;">
</span></div>
<br /><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> </span></b><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"> «Αν χαθεί και διαλυθεί η οικογένεια
και ο μοναχισμός θα σβήσει και ο κόσμος.», είπε κάποτε ο Γέρων Παΐσιος ο
Καππαδόκης Αγιορείτης.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Στην εποχή μας, σ’ όλο τον κόσμο και
στην Κύπρο, η οικογένεια περνάει μια κρίση. Τα διαζύγια αυξάνονται, παιδιά
μένουν με τον ένα γονέα τους, οι σχέσεις τών περισσοτέρων ανδρογύνων είναι
συμβατικές, απρόσωπες κλπ. Οι πετυχημένοι γάμοι, πολλές φορές έχουν στόχους
ενδοκοσμικούς και λογικοκρατούμενους. Π.χ.: Να μορφωθούν τα παιδιά μόνο
διανοητικά, να έχουν καλή εξωτερική συμπεριφορά, καλό σπίτι και αυτοκίνητο,
εργασία κι διασκέδαση μέσα στο σύγχρονο πνεύμα και τίποτα παραπάνω. Αυτό είναι
αλλοτρίωση τής οικογένειας:</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> «Η σημερινή οργάνωση τής ζωής μάς
επιβάλλει την μοναξιά και την αλλοτρίωση ή μας οδηγεί σ’ αυτά, αιχμαλωτίζοντάς
μας στον ατομισμό και στον εγωκεντρισμό, στην ανευθυνότητα και στην πλήξη… Η
ζωή αντικαταστάθηκε από την παραγωγή ιδεολογιών και η προσωπική δίψα νεκρώθηκε
στις τεχνικές διευκολύνσεως… Οι σημερινοί άνθρωποι (ιδιαίτερα οι άνθρωποι της
Δύσεως) είμαστε κουρασμένοι και απογοητευμένοι, έχουμε χάσει την σωματική και
πνευματική επικοινωνία και επαφή, την τρυφερότητα και την καλή διάθεση να
συναντήσουμε τον άνδρα ή την γυναίκα μας και να δοθεί απόλυτα ο ένας στον άλλο…
Συγκεντρωθήκαμε στις μεγαλουπόλεις, όπου με τα τεχνοκρατικά δελεάσματα… ή τον
πειρασμό τής εύκολης ζωής, καταλύεται η ελευθερία μας…</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> …Αυτός ο απρόσωπος χαρακτήρας τής
ζωής μας δηλητηριάζει και τον γάμο. Όλα μπορούν να γίνονται μηχανικά ή να
καταντούν ρουτίνα όπου χωρίς προσωπική συμμετοχή, ολοκληρωτικό δόσιμο, ο
καθένας μας μπορεί να ζει τη ζωή του δίπλα στον άλλο, γεμάτη από συμβατικότητα
και υποκρισία… Αλλά πόσα απελπιστικά πράγματα θα πρέπει να προβλέψουμε για την
νέα «μεσοαστική» οικογένεια, που απορρίπτει τάχα τα ταμπού της και που
κατασκευάζει σύμφωνα με τις αρχές τού νέου οικογενειακού δικαίου. Αρχές που
μεταβάλλουν τον γάμο – θρησκευτικό ή πολιτικό – σε τυπική συνοίκηση των συζύγων
και των παιδιών, σε συμφωνία κυρίων – κυρίαρχων συζύγων, που συνθλίβει την
παρουσία των παιδιών. Το παν είναι πως θα επιτύχουμε μια συμφωνία ή ισορροπία
νόμων, που να κατοχυρώνει τα ατομικά μας δικαιώματα ή την ισοτιμία άνδρα και
γυναίκας, όχι στο επίπεδο τής κοινής ζωής αλλά της ατομικής επιλογής.» (πρωτ.
Μιχαήλ Καρδαμάνης, Αγάπη και γάμος, εκδ. Ακρίτας, Αθήνα 1991, Δ’ εκδ., σελ.
19-23). </span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">Ιδού
δύο παραδείγματα, τα οποία πιστοποιούν τα ανωτέρω:</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> α. Ένας επιστήμονας Αθηναίος παντρεύτηκε με μια καλή γυναίκα, η οποία
εργαζότανε σκληρά για να θρέψει αυτόν και τα δύο παιδιά τους, Αυτός εδούλευε
από ‘δω και από ‘κει και όσα έπιανε, τα έπινε και τα δικά του και της γυναίκας
του. Όταν καμμιά φορά αυτή αντιστεκόταν και δεν του έδινε λεφτά, την κτυπούσε
άσχημα και την απειλούσε ότι θα την σκοτώσει. Η γυναίκα του δεν τον άντεξε, τον
παράτησε. Πήρε τα παιδιά και εξαφανίστηκε.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> β. Μια γυναίκα στην Αθήνα
παντρεύτηκε ένα συνειδητά χριστιανό νέο. Εργαζόνταν και οι δύο. Για έξι χρόνια
έζησαν μαζί. Δεν απέκτησαν παιδί διότι δεν ήθελε η γυναίκα. Την ενδιέφερε μόνο
να έχει λεφτά, ηδονή, ταξίδια και διασκέδαση. Μετά τα έξι χρόνια βαρέθηκε τον
άνδρα της, τον παράτησε και φεύγοντας είπε: -«Θα σου βρω εγώ άλλη γυναίκα. Μη
στενοχωριέσαι.».</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Πώς εφθάσαμε μέχρις εδώ; Για να κατανοήσουμε
το πρόβλημα είναι ανάγκη να ρίξουμε μια ματιά στην ιστορία τής οικογένειας κατά
την αρχαιότητα, προ και μετά Χριστόν, μέχρι σήμερα:</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">«Μεταξύ
των αρχαίων Ελλήνων ήταν σεβαστός ο θεσμός του γάμου και είχε χαρακτήρα
θρησκευτικό. Προσθέτονταν σ’ αυτόν και η περιεσκεμμένη σκοπιμότητα για την
απόκτηση ισόβιας και πιστής οικονόμου για διαχείριση τού σπιτιού.
Συναισθηματικοί λόγοι για την εκλογή συζύγου είχαν δευτερεύουσα αξία. Η Σπάρτη
και η Αθήνα(νομοθεσία Σόλωνος) προέβλεπαν την «γραφή αγαμίου»(μήνυση δηλαδή
γιατί δεν παντρεύτηκαν), για όσους απέφευγαν τον γάμο και επομένως την ενίσχυση
τής πολιτείας δια της τεκνοποιΐας. Η Σπάρτη επίσης προέβλεπε την «γραφή
οψιγαμίου» για τους νυμφευμένους σε μεγάλη ηλικία και την «γραφή κακογαμίου»
για τους νυμφευμένους με κόρη, όχι ελεύθερου πολίτη.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Σκοπός τού γάμου πρώτος και κύριος
ήταν η δημιουργία τέκνων. Ο Δημοσθένης στον κατά Νεαίρας λόγον του (Λόγος 49,
122. </span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;">Oratores</span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;">AHici</span><span style="line-height: 107%;">, εκδ. 1850, σελ.
931) λέγει: «Τό γάρ συνοικεῖν τοῦτ’ ἔστιν, ὅς ἄν παιδοποιῆται καί εἰσάγῃ εἴς τε
τούς φράτερας καί δημότας τούς υἱεῖς, καί τάς θυγατέρας ἐκδιδῶ, ὡς αὐτοῦ οὔσας
τοῖς ἀνδράσιν. Τάς μέν γάρ ἑταίρας ἡδονῆς ἕνεκεν ἔχομεν, τάς δε παλλακάς τῆς
καθ’ ἡμέραν θεραπείας τοῦ σώματος, τάς δε γυναῖκας τοῦ παιδοποιεῖσθαι γνησίως
καί των ἔνδον φύλακα πιστήν ἔχειν.».</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> …Χαρακτηριστικό, επίσης, για την
αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων, περί του γάμου και της τεκνογονίας είναι και η
περί κοινοκτημοσύνης των γυναικών θεωρία τού Πλάτωνος(Πολιτεία, Ε 7,9)… Στην
τεκνογονία έδιναν οι αρχαίοι Έλληνες σαφώς θρησκευτικό χαρακτήρα, γιατί με τα
τέκνα τους «ἀεί τῷ Θεῷ ὑπηρέτας ἀντ’ αὐτοῦ παραδιδόναι.»(Πλάτων, Νόμος ΣΤ’,
773. Πρβλ. ΣΤ’ 776 Β’) και θα εξασφαλίζουν για τον εαυτό τους και την πρέπουσα
κηδεία. Ώστε σκοπός τού επισήμου γάμου κατά τους αρχαίους Έλληνες είναι η
δημιουργία απογόνων προς δόξαν Θεού, προαγωγή τής φυλής και μνημόσυνο των
γονέων»(Νίκου Μπουγάτσου, η ορθόδοξη θεολογία για τον σκοπό του γάμου, εκδ.
Επτάλοφος ΑΒΕΕ, Αθήνα 1989, σελ. 87-88).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν θεοποιήσει
τα πάθη τους στους Ολύμπιους θεούς. Π.χ.: Ο Δίας δεν εδίσταζε, αλλά επιδίωκε να
έρχεται σε σεξουαλικές επαφές με γυναίκες διάφορες. Η Αφροδίτη, γυναίκα τού
Ήφαιστου, είχε θεούς και ανθρώπους εραστές κλπ.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Η θέση της γυναίκας ήταν υποδεέστερη
τού ανδρός. «Ο νόμος που ρύθμιζε το οικογενειακό δίκαιο στον ειδωλολατρικό
κόσμο ήταν η απόλυτη και ανεξέλεγκτη εξουσία τού πατέρα πάνω στη ζωή και την
περιουσία όλων των μελών τής οικογενείας. Κτήμα και δούλη τού ανδρός εθεωρείτο
η γυναίκα… Ο μεγάλος Σταγειρίτης φιλόσοφος Αριστοτέλης διερωτάται αν η γυναίκα
είναι άνθρωπος. Η γυναίκα δεν έπαιρνε μέρος στην δημόσια ζωή και η μόρφωσή της
εθεωρείτο κάτι περιττό και επιζήμιο. Σε
πολλούς ανατολικούς λαούς δεν είχε κανένα δικαίωμα. Στην Κίνα και τις Ινδίες ίσχυε
το βάρβαρο έθιμο να θάπτεται, θεληματικά ή όχι, μαζί με τον νεκρό σύζυγό της.
Σ’ αυτά θα μπορούσαμε να προσθέσουμε τις κοινωνικές πληγές τής πολυγαμίας, της
ιεράς πορνείας, της δημόσιας πορνείας κλπ. (Ορθοδοξίας Καλογήρου, Φεμινισμός
και Ορθοδοξία, εν: εφορεία· Κατηχητικών Σχολείων Παλλουριωτίσσης, ΙΕ’ Συνέδριο
Στελεχών, Συναθλούντες, Παλλουριώτισσα 1989, σελ. 17-18).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> «Οι αρχαίοι Ρωμαίοι είχαν και αυτοί
διάφορες γαμικές σχέσεις(θρησκευτικός γάμος υπό ανδρικήν εξουσία, ελεύθερος
γάμος, παλλακεία). Ο σκοπός τού ρωμαϊκού γάμου, ιδίως των αρχαιοτέρων μορφών
του, ήταν η τεκνογονία.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Και οι Βαβυλώνιοι… είχαν ως σκοπό
τού γάμου την τεκνογονία. Η ηθική κατωτερότητα τού θεσμού τού γάμου στους
αρχαίους πολιτισμούς τής Μέσης Ανατολής φαίνεται και στα υπολείμματά τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κατά τον 4<sup>ον</sup> αιώνα μ.Χ.
επικρατούσα ακόμη κοινοκτημοσύνη των γυναικών στην Πόλη τού Ηλίου της
Φοινίκης.»(Ν. Μπουγάτσου, ενθ. αν., σελ. 88-89).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">Το
Μυστήριο τού Γάμου στην Παλαιά Διαθήκη</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Είδαμε ως τώρα τις αντιλήψεις
διάφορων αρχαίων λαών περί γάμου. Πώς όμως η Π. Δ., που είναι μέρος τής
αποκαλύψεως τού Θεού, μιλάει για τον γάμο;</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> «Καί εἶπεν ὁ Θεός· ποιήσωμεν ἄνθρωπον
κατ’ εἰκόνα ἡμετέρον καί καθ’ ὁμοίωσιν… καί ἐποίησεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον, κατ’
εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς. Καί εὐλόγησεν αὐτούς
ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε καἰ πληρώσατε τήν γῆν καί
κατακυριεύσατε αὐτῆς.». (Γεν. α’ 26-28).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">«Καί ἔλαβε
Κύριος ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον, ὅν ἔπλασε, καί ἔθετο αὐτόν ἐν τῷ Παραδείσῳ τῆς τρυφῆς,
ἐργάζεσθαι αὐτόν καί φυλάττειν… Καί εἶπεν ὁ Θεός· οὐ καλόν εἶναι τόν ἄνθρωπον
μόνον· ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθόν κατ’ αὐτόν… καί ᾠκοδόμησεν ὁ Θεός τήν πλευράν, ἥν ἔλαβε
ἀπό τοῦ Ἀδάμ, εἰς γυναῖκα καί ἤγαγεν αὐτήν πρός τόν Ἀδάμ… ἕνεκεν τούτου
καταλείψει ἄνθρωπος τόν πατέρα· αὐτοῦ καί τήν μητέρα καί προσκολληθήσεται πρός
τήν γυναῖκα αὐτοῦ καί ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν.» (Γεν. β’ 15-25).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">Βλέπουμε
ότι «ο άνθρωπος είναι έργο των χειρών τού Θεού, τού Υιού, τού Πνεύματος (Αγ.
Ειρηναίος). Είναι πρόσωπο «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ», μυστήριο ελευθερίας και αγάπης.»
(πρωτ. Μιχαήλ Καρδαμάκη, ενθ. αν. σελ. 27). Η δημιουργία του ανθρώπου, ανδρός
και γυναικός, δεν είναι αποτέλεσμα τυφλής τύχης ή εξελίξεως από τα ζώα. Ο
άνθρωπος μετέχει και του ορατού και του αοράτου κτιστού και ακτίστου κόσμου εν
Αγίω Πνεύματι. Είναι εν μικρώ μέγας, μύστης των άνω, επόπτης των κάτω, ζώον
θεούμενον (Άγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Σκοπός του είναι, εργαζόμενος τις
εντολές τού Θεού και χρησιμοποιώντας τον κτιστό κόσμο ευχαριστιακά, δηλαδή ως
ιερεύς, βασιλεύς και προφήτης, να συντονίζει την δοξολογία τού σύμπαντος κόσμου
προς τον Θεό αγαπητικά (Αγ. Γρηγόριος Νύσσης) και έτσι να ομοιωθεί μαζί Του, να
θεωθεί.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Αυτός είναι ο κύριος σκοπός και του
γάμου τόσο μέσα στον Παράδεισο, όσο και έξω απ’ αυτόν.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Βλέπουμε, επίσης, ότι ο Θεός ευλογεί
τους Πρωτόπλαστους τελώντας το πρώτο Μυστήριο Γάμου, που είναι Μυστήριο
ελευθερίας και αγάπης. Δεν έπλασε ο Θεός τον Αδάμ και την Εύα απλώς και μετά
τους εγκατέλειψε στην τύχη τους. Τί σημαίνει «εὐλόγησεν αὐτούς ὁ Θεός»;
Σημαίνει ότι καθηγίασε με την άκτιστη θεία Χάρη Του, τους έκανε κοινωνούς της
μακαριότητός Του, τους έδωσε την δυνατότητα να γίνουν από δυνάμει πρόσωπα
ενεργεία πρόσωπα, ιστορικές και ανεπανάληπτες προσωπικότητες. Η Θεία Χάρις δεν
στερεί την ελευθερία τού ανθρώπου, αλλά την αγιάζει και την μεταμορφώνει, την
διατηρεί και την αυξάνει.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Επομένως, το μυστήριο τού γάμου
είναι ο φυσικός, ο κατά φύσιν, θεσμός, αν βιώνεται σωστά από το ανδρόγυνο. Ενώ
οποιοσδήποτε άλλος γαμήλιος θεσμός είτε πολιτικός είτε θρησκευτικός είτε
κοινωνικά απελευθερωμένος, ο οποίος δεν έχει την ευλογία τού Θεού, τής Αγίας
Τριάδος είναι παρά φύσιν θεσμός.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Οι Πρωτόπλαστοι, νήπιοι πνευματικά,
εξηπατήθησαν, παρεσύρθησαν και απέτυχαν στον σκοπό τους. Δεν άφησαν την χάρη
τού Θεού να ενεργήσει μέσα στους τα έργα αγιότητος, που μόνο αυτή γνωρίζει (Αγ.
Μάξιμος Ομολογητής). Θέλησαν να γίνουν θεοί χωρίς την χάρη τού Θεού δια της
ανυπακοής προς Αυτόν. Έτσι μόνοι εξέλεξαν τον δρόμο τής φθοράς, τής ασθενείας
τής ανθρώπινης φύσεως και τού χωρισμού από τον Θεό, που είναι θάνατος.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Ο Θεός ενέδυσεν αυτούς με
δερμάτινους χιτώνες προς παρηγορία τους. Είπε στον Αδάμ: «Ἐν ἱδρώτι τοῦ
προσώπου σου φαγῆ τόν ἄρτον σου.». Είπε στην Εύα: «Ἐν λύπαις τέξη τέκνα καί ἡ ἀποστροφή
σου πρός τόν ἄνδρα σου, ὅς σοῦ κυριεύση.». Είπε στον διάβολο: «Καί ἕχθραν θήσω ἀνά
μέσον σοῦ καί ἀναμέσον τής γυναικός καί ἀναμέσον τοῦ σπέρματός σου καί ἀναμέσον
τοῦ σπέρματος αὐτῆς. Αὐτός σοῦ τηρήσει κεφαλήν καί σύ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν.»
(Γεν. γ’ 13-19).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Οι πιο πάνω στίχοι τής Γενέσεως
είναι το λεγόμενο Πρωτευαγγέλιο. Ρυθμίζουν την ζωή εκτός Παραδείσου και τις
σχέσεις ανδρός και γυναικός μέχρι την έλευση τού Θεανθρώπου Χριστού, ο οποίος
θα συντρίψει την κεφαλή τού διαβόλου δια του θανάτου και της Αναστάσεώς Του και
θα δώσει καινούργια ζωή, θα επαναφέρει στην κανονική θέση τις σχέσεις ανδρός
και γυναικός όπως ήταν προ της πτώσεως.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> «Η απολογία τού γάμου, που μας
δίνεται από την Παλαιά Διαθήκη(στην Γένεση), υπογραμμίζεται εξ’ ίσου και από
την Καινή» (Αρχιμ. Θεοκλήτου Φεφέ, ο Γάμος το «μέγα μυστήριον» εν: Γάμος
Μυστήριον Αγάπης, εκδ. Σήμαντρο, Αθήνα 1973, σελ. 18).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">Το
Μυστήριο του Γάμου στην Καινή Διαθήκη</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> «Ταύτην ἐποίησε τήν ἀρχήν τῶν
σημείων ὁ Ἰησοῦς καί ἐφανέρωσε τήν δόξαν αὐτοῦ.» κατά την διάρκειαν τού γάμου τῆς
Κανᾶ (Ιω. 2,11)… Όπως τότε σαν νυμφαγωγός φέρνει την Εύα στον Αδάμ, «ἤγαγεν αὐτήν
πρός τόν Ἀδάμ» (Γεν. 2,22), έτσι και τώρα με το πρώτο του θαύμα χαιρετίζει και
ευλογεί την ζωή τού καινούργιου ζευγαριού… Το νερό γίνεται κρασί -προεικόνιση
τής Θεία Ευχαριστίας- προσκαλεί σε μια μεταβολή τού φυσικού σε χαρισματική
αγάπη (Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος, </span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;">PG</span><span style="line-height: 107%;"> 37,376 και Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος, </span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;">PG</span><span style="line-height: 107%;"> 62,389). Έτσι η
βιολογική πραγματικότητα τού γάμου υψώνεται σε μυστηριακό θεσμό, για τον οποίο
ο Απ. Παύλος θα διακηρύξει: «Τό μυστήριον τούτο μέγα ἐστι, ἐγώ δε λέγω εἰς
Χριστόν καί εἰς την Ἐκκλησίαν.» (Εφ. 5,32)…</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> …Όταν ο άνδρας και η γυναίκα
ενώνονται με το μυστήριο τού γάμου συνιστούν «οὐκ εἰκόνα ἄψυχον, οὐδέ εἰκόνα
τινός τῶν ἐπί τῆς γῆς, άλλ’ αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ», λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο
Χρυσόστομος (</span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;">PG</span><span style="line-height: 107%;"> 62,387). Όπως ο
Πατήρ και ο Υιός ενώνονται ἐν τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι και όπως η θεία και ανθρώπινη
φύση ενώνονται ἐν τῇ ὑποστάσει τοῦ Λόγου, έτσι και η ανθρώπινη δυάδα τού άνδρα
και τής γυναίκας ἑνώνονται στο μυστήριο τού γάμου ἑἰς σάρκα μίαν» (Αρχιμ.
Θεοκλήτου Φεφέ, ενθ. αν. , σελ. 18-19).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Ἐν τῷ Χριστῷ δεν υπάρχει ανώτερος
και κατώτερος. Η διαφορά φύλου υπερβαίνεται δια της αμοιβαίας πνευματικής
αγάπης και αυταπαρνήσεως, δια της εἰς Χριστόν βαπτίσεως και γενικά δια της
συμμετοχής στα Μυστήρια τής Ορθοδόξου Εκκλησίας. «Ὄσοι γάρ εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε,
Χριστόν ἐνεδύσασθε. Οὐκ ἔνι Ἰουδαίος οὐδέ Ἕλλην, ούκ ἔνι δοῦλος οὐδέ ἐλεύθερος,
οὐκ ἔνι ἄρσεν καί θῆλυ· πάντες γάρ ὑμείς εἷς ἑστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. 3,
27-28).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Μέσα σ’ αυτή την προοπτική
οικοδομείται και η ἐν Χριστῷ οικογενειακή ζωή, η οποία πειργράφεται παραστατικά
στην προς Εφεσίους επιστολή τού Απ. Παύλου: </span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> «Οι γυναίκες να κάνετε υπακοή στους
άνδρες σας όπως στον Κύριο, διότι ο άνδρας είναι η κεφαλή τής γυναίκας, όπως
και ο Χριστός είναι η Κεφαλή της Ορθοδόξου Εκκλησίας και αυτός είναι ο σωτήρας
του σώματος. Αλλά, όπως ακριβώς η Ορθόδοξος Εκκλησία υποτάσσεται στον Χριστό,
έτσι πρέπει να υποτάσσονται και οι γυναίκες στους άνδρες τους πάντοτε. Οι
άνδρες να αγαπάτε τις γυναίκες σας, όπως ο Χριστός αγάπησε την Ορθόδοξον
Εκκλησία και παρέδωσε τον Εαυτό Του γι’ αυτή, για να την αγιάσει, αφού την
εκαθάρισε με το λουτρό τού νερού, δια τού λόγου, για να παρουσιάσει στον εαυτό
Του ένδοξη την Εκκλησία, χωρίς να έχει κηλίδα ή ρυτίδα ή τίποτε άλλο απ’ αυτά,
αλλά να είναι αγία και άμωμος. Έτσι οφείλουν και οι άνδρες να αγαπούν τις
γυναίκες τους, όπως τα σώματά τους. Εκείνος που αγαπά την γυναίκα του, αγαπά
τον εαυτό του. Διότι κανείς ποτέ δεν εμίσησε την σάρκα του, αλλά την τρέφει και
την περιποιείται, όπως ο Κύριος την Εκκλησία. Διότι είμαστε μέλη του σώματός
Του, από την σάρκα και τα οστά του. Δια τούτο ο άνθρωπος θα εγκαταλείψει την
μητέρα του και τον πατέρα του και θα προσκολληθεί στην γυναίκα του και θα
γίνουν οι δύο εἰς μία σάρκα. Το μυστήριο αυτό είναι μεγάλο, εγώ δε λέγω εἰς
Χριστόν και εἰς την Εκκλησία. Αλλά και σεις, έτσι να αγαπά ο καθένας την
γυναίκα του όπως τον εαυτό του, η δε γυναίκα να φοβάται τον άνδρα της.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Τα παιδιά να υπακούετε στους γονείς σας
ἐν Κυρίῳ, διότι αυτό είναι σωστό. Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, η
οποία είναι η πρώτη εντολή που συνοδεύεται με την υπόσχεση, για να ευτυχήσεις
και να μακροημερεύσεις στη γη. Και σεις πατέρες, να μην εξοργίζετε τα παιδιά
σας, αλλά να τα ανατρέφετε με την παιδεία και την νουθεσία του Κυρίου.» (Εφ. 5,
22-6, 4).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Ο ιερός Χρυσόστομος, ερμηνεύοντας το
πιο πάνω κείμενο, γράφει: «Οι άνδρες να αγαπάτε τις γυναίκες σας, όπως ο
Χριστός αγάπησε την Εκκλησία. Είδες μέγεθος υπακοής; Άκουσε και το μέγεθος της
αγάπης. Θέλεις να υπακούει εἰς σε η γυναίκα σου, καθώς και η Εκκλησία στον
Χριστό; Φρόντισε και συ αυτήν, όπως ο Χριστός φροντίζει την Εκκλησία. Είτε
πρέπει να δώσεις την ψυχή του υπέρ της γυναικός σου, είτε πρέπει να πληγωθείς
χίλιες φορές, είτε πρέπει να υπομένεις και να πάθεις το κάθε τι.» (Ορθοδοξίας,
Καλογήρου, ενθ. αν., σελ. 21).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Ο Χριστός δεν έβαλε απλώς τα
πράγματα στη θέση τους όσον αφορά τις σχέσεις ανδρός και γυναικός, αλλά
μεταμόρφωσε, αγίασε και ύψωσε ως τον θρόνο Του την οικογένεια, άρα ύψωσε και τα
παιδιά που είναι ο καρπός ενός ευλογημένου γάμου. «Τότε έφεραν στον Χριστό
παιδιά, για να βάλει τα χέρια επάνω τους και να προσευχηθεί. Οι δε μαθητές τούς
έκαναν αυστηρές παρατηρήσεις. Ο δε Ιησούς είπε: Αφήστε τα παιδιά και μη τα
εμποδίζετε να έλθουν κοντά μου, διότι σ’ αυτά ανήκει η βασιλεία των ουρανών.»
(Ματθ. 19, 13-15).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Μύστες τής Βασιλείας των Ουρανών,
μέτοχος τής χάριτος τού Αγίου Πνεύματος, μωροί-σοφοί κατά Χριστόν, παθόντες και
μαθητές τα θεία, οι άγιοι Πατέρες τής Ορθοδόξου Εκκλησίας εθεολόγησαν περί
γάμου και οικογενείας αλιευτικώς, όχι αριστοτελικώς (Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος).
Ήσαν θεόπνευστοι, φιλόθεοι και φιλάνθρωποι. Προσηνείς, ευπροσήγοροι, επιεικείς
για τους άλλους και αυστηροί, ανελέητοι και ασυγκατάβατοι για τον εαυτό τους
(Μέγας Βασίλειος). Είτε παρθένοι είτε έγγαμοι εμελέτησαν το θέμα τού γάμου και
της οικογενείας και συνέχισαν την ίδια Παράδοση τής Π. Δ. και Κ. Δ. για το
εξεταζόμενο θέμα.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Εγνώριζαν ότι χωρίς τελικό σκοπό,
χωρίς νόημα ούτε αγώνας γίνεται σωστός ούτε ο γάμος θα σταθεί. Ας δούμε λοιπόν
ποιος είναι ο σκοπός ή οι σκοποί τού Μυστηρίου τού Γάμου.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Ο τελικός σκοπός και οι έμμεσοι
σκοποί σου Μυστηρίου τού Γάμου:</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Ο τελικός σκοπός τού γάμου είναι η
ομοίωση με τον Θεό κατά το δυνατό, η θέωση, η τελειοποίηση. «Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ’ εἰκόνα ἡμετέρα
καί καθ’ ὁμοίωσιν» (Γεν. σελ. 26). Ο άνθρωπος, άνδρας και γυναίκα, καλείται να
αξιοποιήσει τα χαρίσματα τού «κατ’ εικόνα» με την χάρη τού Θεού για να ομοιάσει
με τον Θεό, να γίνει Θεός κατά χάριν όχι κατά φύσιν, να γίνει τέλειος, άγιος
(Ματθ. 5,48. Ιω. 10,35).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Το μυστήριο τού Γάμου μέσα στα
πλαίσια τού τελικού σκοπού έχει και έμμεσους σκοπούς: 1) Η απόλαυση τής ηδονής,
2) Η τεκνοποιΐα, 3) Η διαπαιδαγώγηση των τέκνων, 4) Η κοινωνικότητα, 5) Η
αλληλοβοήθεια, 6) Η εγκοίτωση των επιθυμιών.» (Ν. Μπουγάτσου, ενθ. αν., σελ.
93).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoListParagraph" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">1)<span style="font-stretch: normal; line-height: normal;">
</span></span><span style="line-height: 107%;">Η απόλαυση τής ηδονής.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Η ηδονή δεν είναι ο πρωταρχικός ούτε
ο μόνος έμμεσος σκοπός τού Μυστηρίου τού Γάμου. «Ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός, σε
ειδικό κεφάλαιο περί ηδονών κατατάσσει αυτές σε διάφορες ομάδες: 1) Ψυχικές
ηδονές, 2) Σωματικές ηδονές, α) φυσικές(αναγκαίες ή μη αναγκαίες) και β) μήτε
φυσικές (μήτε αναγκαίες), Την ηδονή τής αυτοσυντηρήσεως την χαρακτηρίζει ως
φυσική και αναγκαία, την γενετήσια ορμή, ως φυσική, αλλά μη αναγκαία, την
«λαγνεία» ούτε φυσική ούτε αναγκαία. Και προσθέτει: «Αυτός που ζει σύμφωνα με
το θέλημα τού Θεού πρέπει να επιδιώκει τις αναγκαίες συνάμα και φυσικές ηδονές,
να βάλει σε δεύτερη μοίρα τις φυσικές και μη αναγκαίες, γινόμενες στον καιρό
και με τον τρόπο που αρμόζουν, ενώ τις άλλες είναι ανάγκη οπωσδήποτε να τις
αποφεύγει…» (Εκδόσεις ακριβής της Ορθοδόξου πίστεως Β’, 13. </span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;">M</span><span style="line-height: 107%;">.</span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;">P</span><span style="line-height: 107%;">.</span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;">G</span><span style="line-height: 107%;">. 94, 929-932 …
Χαρακτηριστικό θεωρώ τον ρεαλισμό τής χριστιανικής σκέψης τού Ιγνατίου
Αντιοχείας, που μιλώντας ένα ζευγάρι Χριστιανών λέγει: «το σπίτι τους εύχομαι
να βασισθεί επάνω σε πίστη και αγάπη και σαρκική και πνευματική» (Προς
Σμυρναίους, </span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;">XIII</span><span style="line-height: 107%;">, 2. 32, 316) (Ν.
Μπουγάτσου, ενθ. α., σελ. 26-27).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι «η χρήση
τής ηδονής πρέπει να είναι: 1) Φυσική (η δοθείσα υπό του Θεού), 2) έννομος
(μόνον μεταξύ των συζύγων), 3) μετρία (να μη γίνεται κατάχρηση) και 4) μετά
«ευχαριστίας» προς τον Θεό» (Ν. Μπουγάτσου, ενθ. αν., σελ.94).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoListParagraph" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">2)<span style="font-stretch: normal; line-height: normal;">
</span></span><span style="line-height: 107%;">Η τεκνοποιΐα.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Ο Θεός αφού ευλόγησε τον Αδάμ και
την Εύα, είπε: «Αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε τῆς γῆς» (Γεν. α’,
28). Η εντολή-ευχή αυτή του Θεού θεωρείται ως ένας από τους έμμεσους σκοπούς
τού γάμου. Δεν είναι ο πρωταρχικός ούτε ο μόνος.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> «Μερικοί Πατέρες αναφέρουν την
τεκνογονία ως αιτία αυξήσεως των ανθρώπων που δοξολογούν τον αληθινό Θεό (των
Χριστιανών) «Περισσότερους εισάγει ανθρώπους που ευαρεστούν τον Θεό»(Αγ.
Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγοι ΛΖ, 10. </span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;">P</span><span style="line-height: 107%;">.</span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;">G</span><span style="line-height: 107%;"> 36, 293) …</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Υποστηρίζουν επίσης ότι: 1)με την
τεκνογονία ο άνθρωπος γίνεται συνεργός τού Θεού, 2) ο Θεός κυρίως δημιουργεί τα
τέκνα και 3) το κριτήριο τής τεκνογονίας (πολλά ή λίγα τέκνα;) είναι η καλή
διαπαιδαγώγηση.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Ο Άγιος Χρυσόστομος συνοψίζει ως
εξής τα ανωτέρω: «και ούτε η συνουσία, ούτε τίποτε άλλο μπορεί να συντελέσει
στη γέννηση παιδιού, αν το χέρι τού Θεού δεν βοηθήσει και δεν αφυπνίσει την
φύση τής γυναίκας για τοκετό. Η γέννα δεν εξαρτάται από την μητέρα, αλλά η καλή
ανατροφή-διατροφή (Α’ Τιμ. Ε’, 9-10). Άκουσε τον Παύλο… «αν ανέθρεψε παιδιά»
είπε. Δεν είπε: αν ετεκνοποίησε, αλλά αν ανέθρεψε παιδιά.» (Εἰς τήν Γένεσιν,
ομ. ΛΗ’, 2. Εἰς τούς Μακκαβαίους Α’,3. </span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;">P</span><span style="line-height: 107%;">.</span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;">G</span><span style="line-height: 107%;"> 52, 211-212) Ν.
Μπουγάτσου, ενθ. αν., σελ. 74-75).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Βέβαια, ο Απ. Παύλος λέει ότι η
γυναίκα θα σωθεί δια της τεκνογονίας, αν μείνουν οι σύζυγοι στην πίστη και στην
αγάπη και στον αγιασμό με σωφροσύνη (Α’ Τιμ. 2,15). Ορθά ερμηνεύει τον Απ.
Παύλο ο Άγ. Χρυσόστομος διότι αν δεν υπάρχει πίστη, αγάπη, αγιασμός και
σωφροσύνη τί να τα κάνει τα πολλά παιδιά; «Δεν προσέχετε πώς είναι καλύτερα τα
καλά και λίγα παιδιά παρά τα πολλά και κακά παιδιά;» (Αγ. Χρυσόστομος, εἰς τάς
Πράξεις, ομ. Η’, 3. </span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;">P</span><span style="line-height: 107%;">.</span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;">G</span><span style="line-height: 107%;"> 60,75).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Το τέλειο είναι ο αγιασμός των
συζύγων και μετά όλα τα άλλα. Αν δώσει ο Θεός παιδιά, πολλά ή λίγα, νά ‘ναι
ευλογημένο το θέλημα τού Θεού. Εμείς δεν πρέπει να επιδιώκουμε ούτε τα πολλά
ούτε τα λίγα ούτε να αποφεύγουμε με τεχνητούς τρόπους την τεκνογονία.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoListParagraph" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">3)<span style="font-stretch: normal; line-height: normal;">
</span></span><span style="line-height: 107%;">Η διαπαιδαγώγηση των τέκνων.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Δεν είναι ο πρωταρχικός ούτε ο μόνος
σκοπός τού γάμου. Ταιριάζει όμως καλύτερα στον σκοπό τής ζωής τού Χριστιανού ως
μέλους τής Ορθοδόξου Εκκλησίας που θέλει «όλοι οι άνθρωποι να σωθούν και να
έλθουν στην επίγνωση τής αληθείας.» (Α’ Τιμ. Β’, 4. Πρβλ. Χρυσοστόμου </span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;">P</span><span style="line-height: 107%;">.</span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;">G</span><span style="line-height: 107%;">. 50, 621). </span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Ο Απ. Παύλος λέει: «Και σεις
πατέρες, να μην εξοργίζετε τα παιδιά σας, αλλά να τα ανατρέφετε με την παιδεία
και τη νουθεσία τού Κυρίου.» (Εφ. 6,4).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Όταν λέμε διαπαιδαγώγηση – ανατροφή
των τέκνων εννοούμε τη σειρά ενεργειών ενός ενηλίκου ώστε συνειδητά και σκόπιμα
να προαχθεί και αυξηθεί προ πάντων πνευματικά και πολιτιστικά το παιδί… Η
διαπαιδαγώγηση είναι δυνατόν να έχει και ιεραποστολικό χαρακτήρα. Έχει ως βάση
την κατά Χριστόν σωτηρία. «Εάν ένας αδελφός έχει γυναίκα άπιστη και αυτή
συγκατανεύει να συγκατοικεί μαζί του, ας μη χωρίζεται απ’ αυτή. Και αν μία
γυναίκα έχει άνδρα άπιστο και αυτός συγκατανεύει να συγκατοικεί μαζί της, ας μη
χωρίζεται απ’ αυτόν. Διότι ο άπιστος άνδρας έχει αγιασθεί δια της γυναικός και
η άπιστη γυναίκα έχει αγιασθεί δια του ανδρός. Αλλοιώς, τα παιδιά σας θα ήσαν
ακάθαρτα, τώρα όμως είναι άγια.» (Α’ Κορ. 6, 12-14) (Ν. Μπουγάτσου, ενθ. αν.,
σελ. 100-101).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Ας δούμε εν ολίγοις τι λέει ο Άγιος
Χρυσόστομος για την διαπαιδαγώγηση των τέκνων: «Πρέπει συνεχώς να μας απασχολεί
όχι πως θα κάμωμεν τα παιδιά μας πλούσια σε χρυσάφι και σε ασήμι και σε
παρόμοια, αλλά πως θα γίνουν ανώτερα από όλους σε ευλάβεια και αρετή και πως θα
αποκτήσουν ζωήν πνευματική.»… «Εάν οι γονείς έχουν μεταξύ τους ομόνοια, τότε
και τα παιδιά ανατρέφονται καλά και χωρίς δυσκολίες.»… «Μη νομίσεις ότι η
θρησκευτική αγωγή, την οποίαν πρέπει να δίδουμε στα παιδιά μας, ταιριάζει μόνο
σε εκείνους που πρόκειται να ακολουθήσουν τη μοναχική ζωή. Ίσα-ίσα σε εκείνα τα
παιδιά, που πρόκειται να ζήσουν στην εγκόσμιο αυτή ζωή, πρέπει να δίδεται αυτή
η αγωγή.»… «Εγεννήθει το παιδί; Μιμήσου την Άννα την σύζυγο τού Ελκοννά. Πολύ
γρήγορα επηρε το παιδί και το οδήγησε στο ναό.». «Στον Θεό παρέδωκε το παιδί
της»…. «Πως δεν είναι άτοπον να στέλλης το παιδί σου να μαθαίνει τέχνες και
γράμματα στο σχολείο… αλλά δεν φροντίζεις να το εκτρέφεις και να το μορφώνεις
εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου;»… «Εάν στο σπίτι σας ακούαν τα παιδιά, ω
γονείς, διαρκώς να τα διδάσκετε πως θα αποκτήσουν την πραγματική φιλοσοφία,
δηλαδή την γνώση και την εφαρμογή τού θελήματος τού Θεού… ταχέως θα
επαρουσίαζαν τους καρπούς που θα παρήγοντο από τα αγαθά αυτά σπέρματα…
Δυστυχώς, τίποτε από αυτά δεν κάμνομε… και εκείνους που δεν συμβουλεύουν και
δεν παιδαγωγούν οι γονείς, τους τιμωρούν οι νόμοι τού Κράτους.»… «Όπως ο Ιώβ
έτσι και οι γονείς να προσφέρουν θυσίες πνευματικές για την ομαλή εξέλιξη των
παιδιών τους.»… «Παίδευε με αυστηρότητα και αγάπη τον γονιό σου… Διότι σκληρό
και δύσκολο πράγμα είναι η νεότητα. Γι’ αυτό και έχει ανάγκη από δυνατό χαλινάρι.»…
«Ας μη αφήνουμε τα παιδιά ελεύθερα να δοκιμάζουν τίποτε από όσα βλάπτουν, μήτε
να τους χαριζόμαστε επειδή είναι παιδιά.» (Αρχιμ. Γεωργίου Δημοπούλου, Η
οικογένεια κατά τον ι. Χρυσόστομον, εκδ. Σωτήρ, Αθήνα 1990, εκδ. ΙΑ’, σελ.
132-160).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoListParagraph" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">4)<span style="font-stretch: normal; line-height: normal;">
</span></span><span style="line-height: 107%;">Η κοινωνικότητα.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Δεν είναι πρωταρχικός ούτε ο μόνος
σκοπός του γάμου. Λέει ο Θεός μετά τη δημιουργία τού Αδάμ: «οὐ καλόν εἶναι τόν ἄνθρωπον
μόνον.» (Γεν. β’, 18).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">Και ο
Αριστοτέλης λέει: «κοινωνικόν ἄνθρωπος ζῶον.» (Ηθικών, Ευδημίων, Ζ’10, 6 και
8). Αυτός που δεν αισθάνεται την ανάγκη τής κοινωνικότητος είναι ή θηρίον ή θεό´»(Πολιτικά,
Α’ 1,12).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Ο Θεός δημιουργεί τον Αδάμ και την
Εύα κατ’ εικόνα Του. Η μικρή κοινωνία ανδρός και γυναικός έχει σαν αρχέτυπο της
την κοινωνία των Προσώπων τής Αγίας Τριάδος. Η κοινωνικότητα επομένως τού Γάμου
είναι εικονική. Πρέπει δηλαδή να οδηγεί προς το Αρχέτυπο τής εικόνος. Δεν είναι
αυτοσκοπός αλλά οδηγεί προς τον τελικό σκοπό τού γάμου, που είναι η κοινωνία με
τον Θεό και τους ανθρώπους.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Τόσο η Αγία Γραφή όσο και οι άγιοι
Πατέρες μίλησαν για την κοινωνικότητα: «Δέστε πόσο καλό και πόσο ευχάριστο
είναι να κάθονται μαζί αγαπημένα τ’ αδέλφια.» (Ψαλμ. 132, 1-3). Ο Χριστός είπε:
«Όπου είναι δύο – τρεις στο όνομά μου, εκεί είμαι μεταξύ τους.» (Ματθ. 18, 20).
Ο Αγ. Χρυσόστομος λέει: «Ο Θεός περισσότερο από κάθε άλλο φροντίζει για να μας
ενώσει και να μας συνδέσει μεταξύ μας.» (εἰς τον Ματθαῖον, Ὁμ. 16<sup>η</sup>,
8. </span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;">P</span><span style="line-height: 107%;">.</span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;">G</span><span style="line-height: 107%;">. 57, 250).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> «Καί ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν.»
(Γεν. β’, 24).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> «Γυναῖκα καί ἄνδρας δεν εἶναι δύο ἄνθρωποι,
ἀλλά ἑνας ἀνθρωπος… ὅπως ἀκριβῶς δύο ἡμίτομα (δύο μισά) μιᾶς ἑνότητος.» (Αγ.
Χρυσόστομος, </span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;">P</span><span style="line-height: 107%;">.</span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;">G</span><span style="line-height: 107%;">. 62, 387).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">Η
κοινωνικότητα έχει βάση την αγάπη και την θυσία. Χωρίς αυτά τα δύο δεν μπορεί
να λειτουργήσει.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoListParagraph" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">5)<span style="font-stretch: normal; line-height: normal;">
</span></span><span style="line-height: 107%;">Η αλληλοβοήθεια.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Δεν είναι πρωταρχικός ούτε ο μόνος
σκοπός τού Γάμου. Λέγοντας αλληλοβοήθεια εννοούμε την ηθική, κοινωνική,
οικονομική και τεχνική βοήθεια τού ενός ανθρώπου προς τον άλλο. Η αλληλοβοήθεια
μέσα στον γάμο είναι μια έκφραση τής κοινωνικότητας. «Ἀλλήλων τά βάρη βαστάζετε
καί οὕτως ἀναπληρώσατε τόν νόμον τοῦ Χριστοῦ.» (Γαλ. 6,2). «Η βιολογική
αλληλοβοήθεια αμφοτέρων των συζύγων είναι η ικανοποίηση τής γενετήσιας ορμής, η
τεχνική και οικονομική είναι η ικανοποίηση τής ορμής προς αυτοσυντήρηση και η
πνευματική είναι η ικανοποίηση των πνευματικών ορμών των συζύγων.» (Ν.
Μπουγάτσου, ενθ. αν., σελ. 105).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoListParagraph" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">6)<span style="font-stretch: normal; line-height: normal;">
</span></span><span style="line-height: 107%;">Η εγκοίτωση των επιθυμιών.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Δεν είναι ο πρωταρχικός ούτε ο μόνος
σκοπός τού Γάμου. «Η εγκοίτωση των επιθυμιών δηλαδή ο αποκλεισμός τής
γενετήσιας ανηθικότητας γίνεται με την ικανοποίηση τής γενετήσιας ορμής μέσα
στο γάμο.» (Ν. Μπουγάτσου, ενθ. αν., σελ. 106).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Ο Απ. Παύλος συνιστά: «Προς αποφυγή
τής πορνείας, ο καθένας ας έχει τη γυναίκα του και κάθε μία ας έχει τον άνδρα της.
(Α’ Κορ. 7,2)… Οι σύζυγοι οι μέλλοντες, εάν δεν μπορούν να μείνουν εγκρατείς,
ας παντρευτούν, Είναι καλύτερα να παντρεύεται κανείς, παρά να καίεται από
επιθυμία.» (Α’ Κορ. 7,9)… «Να μη στερείτε την προσωπική συνάφεια αλλήλων, εκτός
αν γίνει από συμφώνου προσωρινά, για να αφιερωθείτε στη νηστεία και στην
προσευχή και πάλι να σμίγετε μαζί, για να μη σας πειράζει ο Σατανάς εξ’ αιτίας
τής αδυναμίας σας να συγκρατηθείτε.» (Α’ Κορ. 7, 5-6).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> «Θέλω λοιπόν οι νεότερες χήρες να
παντρεύονται, να γεννούν παιδιά, να διευθύνουν το σπίτ τους και να μη δίνουν
στον εναντιούμενο καμμία αφορμή προς κατηγορία.» (Α’ Τιμ. 5, 14-15).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> «Η εγκοίτωση των επιθυμιών κατ’
εξοχήν τονίστηκε ως σκοπός τού γάμου από τους Πατέρες τής Εκκλησίας μετά τον 4<sup>ον</sup>
αιώνα ως προπαιδευτική διδασκαλία, για να περιορίσουν τον από τους ειδωλολάτρες
κατάχρηση τής ικανοποίησης τής γενετήσιας ορμής (πολυγαμία, πολλακεία,
εταιρισμός κλπ.) (Ν. Μπουγάτσου, ενθ. αν., σελ. 107).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Είδαμε ως τώρα μια περίληψη τής
ορθοδόξου θεολογίας περί γάμου. Ήταν κάπως κουραστικό, αλλά χρήσιμο. «Τά καλά
κόποις κτώνται καί πόνοις κατορθούνται.» . Καλό θα ήταν να δούμε τώρα πως αυτή
η θεολογία εφαρμόστηκε από έγγμαους αγίους της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Για να μη
μακρηγορούμε διαλέξαμε μόνο δυο οικογένειες αγίων: την αγία οικογένεια των
αμρτύρων Σοφίας Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης και την αγία οικογένεια τού Αγίου
Γρηγορίου Παλαμά.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoListParagraph" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">1.<span style="font-stretch: normal; line-height: normal;">
</span></span><span style="line-height: 107%;">Βίος των αγίων μαρτύρων Σοφίας, Πίστεως, Ελπίδος και
Αγάπης.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">Η Αγία
Σοφία (+110) γεννήθηκε σε μια πόλη κοντά στη Ρώμα από γονείς ευγενείς κι
ευσεβείς. Όταν έφθασε σε ηλικία γάμου, παντρεύτηκε και έκανε τρεις κόρες: την
Πίστη, την Ελπίδα και την Αγάπη.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Όταν απέθανε ο άνδρας της, επήρε τις
κόρες της και επήγαν στη Ρώμη. Τότε αυτοκράτορας ήταν ο Αδριανός. Και οι τρεις
κόρες έμοιαζαν τής μητέρας τους Σοφίας. Ήταν σοβαρές, τίμιες και ευσεβείς
χριστιανές. Της έμοιαζαν βέβαια και στο σωματικό κάλλος, περισσότερο όμως στο
πνευματικό.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Η Αγία Σοφία παιδαγωγούσε με παιδεία
και νουθεσία Κυρίου τις τρεις κόρες της. Δεν είναι τυχαίο ότι έδωσε σ’ αυτές
ονόματα Ευαγγελικών αρετών για να θυμούνται συνέχεια ότι: «Αυτά τα τρία μένουν:
Πίστη, Ελπίδα, Αγάπη. Μεγαλύτερη όμως απ’ αυτά είναι η αγάπη.» (Α’ Κορ. 13,13).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Επίστευε ότι η ανάγνωση των Γραφών,
η εφαρμογή των εντολών τού Ευαγγελίου, η νηστεία, η αγρυπνία, η προσευχή αναλόγως
των δυνατοτήτων, η τήρηση ψυχής και σώματος καθαρών από μολυσμένα λόγια,
σκέψεις και πράξεις, η μυστηριακή ζωή στις κατακόμβες και η εν μετανοία
εκζήτηση τού Θείου ελέους θα εξασφάλιζαν και για τον εαυτό της και για τις
κόρες της την οικογενειακή ειρήνη, την προσωπική ψυχοσωματική ισορροπία, την
έντιμη κοινωνική ζωή που οδηγούν στη Σταυροαναστάσιμη χαρά τού Νυμφίου Χριστού.
Ο ειδωλολατρικός κόσμος έσβηνε μέσα στον δαιμονισμό, την ακολασία, τις
προκαταλήψεις και την φιλαυτία. Ο Χριστός και η Εκκλησία του ήταν το μόνο
διέξοδο στα διέξοδα του Ελληνορωμαϊκού κόσμου και πολιτισμού.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Ήταν θέλημα Θεού οι αγίες αυτές
ψυχές να αγωνισθούν μαρτυρικά και να βραβευθούν με τον στέφανο της δικαιοσύνης.
Σύρονται προδομένες στον Δικαστή. Αυτός τις κολακεύει ξεχωριστά και τους λέει
να μη κατηγορούν τους θεούς των προγόνων, γιατί αυτό σπέρνει διχόνοια στη
Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Τους υπόσχεται χρήματα, συζύγους και δόξα.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> - Εμείς, απάντησαν, ξέρουμε ότι αυτά
που μας λες δεν τα λες εσύ, μα σε διατάζει ο σατανάς. Πιστεύουμε στον Χριστό
και ό,τι τιμωρία μάς βάλεις, θα την δεχτούμε. Πιστεύεις, λοιπόν, δικαστή, ότι
με τις κολακείες και ό,τι άλλο μεταχειριστείς θα μας κάνεις να αλλάξουμε γνώμη;</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Ο δικαστής, αφού διεπίστωσε ότι δεν
πρόκειται να θυσιάσουν στα είδωλα, διέταξε να γδύσουν πρώτα την Αγία Πίστη και
να την κτυπήσουν ανηλεώς σ’ όλο το σώμα της. Αντί για αίμα έβγαλαν γάλα οι
πληγές. Δεν πονούσε η Πίστη. Την έβαλε να ψηθεί σε σχάρα. Δεν έπαθε τίποτε. Την
αποκεφάλισε.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Άρχισε ο δικαστής να βασανίζει την
Αγία Ελπίδα, διότι αντιστεκόταν στις απειλές και κολακείες του. Κτυπήματα με
νεύρα, ψήσιμο στο καμίνι, κρέμασμα και ξέσχισμα, πίσσα και ρετσίνι βραστό, δεν
εμπόρεσαν να κάμψουν την Αγία Ελπίδα. Θαυματουργικώς εγλύτωσε. Τότε την
αποκεφάλισαν.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Τώρα ήλθε η σειρά τής Αγίας Αγάπης.
Την εκτύπησαν με λουριά, την έριξαν στη φωτιά, την εκάρφωσαν, μα δεν έπαθε
τίποτε. Την απεκεφάλισαν.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Η Αγία Σοφία εζήτησε και επήρε τα
άγια λείψανα των παιδιών της και εφρόντισε να θαφτούν καθώς τούς έπρεπε,
χριστιανικά. Τρεις ημέρες μετά επήγε στην Εκκλησία, όπου ήταν και οι τάφοι των
παιδιών της και παρεκάλεσε τον Θεό να την πάρει, για να είναι κοντά στα παιδιά
της. Έτσι, ενώ ήταν σκυφτή επάνω στους τάφους, εκοιμήθη ἐν Κυρίῳ.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Η αγία αυτή οικογένεια εορτάζει στις
17 Σεπτεμβρίου. (Βλέπε: Βίος και θαύματα των αγίων τής Εκκλησίας, εκδ. Σπύρου
Δαρεμά, Αθήνα, σελ. 356-359).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoListParagraph" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">2.<span style="font-stretch: normal; line-height: normal;">
</span></span><span style="line-height: 107%;">Τα νεανικά χρόνια τού Αγίου Γρηγορίου Παλαμά.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">Ο
υπέρμαχος τού ησυχασμού, ο κήρυκας τής χάριτος και τού φωτός είχε ένα
πολυκύμαντο βίο, γεμάτο αγώνες ασκητικούς και θεολογικούς, περιπέτειες και
εμφυλίους πολέμους. Ήταν ο ίδιος όμως ειρηνικός, πράος, ταπεινός,
χαρμολυπητικός, πενθώντας για τις αμαρτίες και τα πάθη του, όσες είχε, αν είχε,
καθαρίζοντας την καρδιά και τον νου με την ενέργεια τής Χάριτος τού Θεού.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Δεν είναι δυνατόν να περιγράψουμε
εδώ όλο τον βίο του. Εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι η οικογενειακή του ζωή,
πριν ακόμη γίνει μοναχός και πώς κατέληξε εκεί.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Οι γονείς τού Αγ. Γρηγορίου,
Κωνσταντίνος και Καλλονή, προέρχονταν από την Μικρά Ασία. Εγκατεστάθησαν στην
Κωνσταντινούπολη, όπου μετά τον γάμο τους, απέκτησαν πέντε παιδιά, τρία αγόρια
και δύο κορίτσια.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Ήταν ευγενείς και πλούσιοι σε χρήματα,
μόρφωση και αρετή. Αυτά τα προσόντα συντέλεσαν ώστε ο Αυτοκράτορας Ανδρόνικος
Β’ Παλαιολόγος να επιλέξει τον Κωνσταντίνο ως διδάσκαλο τού εγγονού και
διαδόχου του Ανδρονίκου. Μετά τον έκανε συγκλητικό, σύμβουλο τού Κράτους και
προστάτη των αδικουμένων.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Κάποτε με την μεσολάβησή του μια
χήρα γυναίκα επήρε πίσω μεγάλο χρηματικό ποσό, που της πήρε παράνομα ένας
ανώτατος αξιωματούχος. Εκείνη για να τον ευχαριστήσει τού προσέφερε το μισό απ’
αυτό το ποσό, αλλ’ αυτός αρνήθηκε λέγοντας:</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> - Πολύ αδικείς τον ευεργέτην σου,
αφού με μια μικρή δωρεά θα του στερήσεις την δωρεά μεγάλων αγαθών από τον Θεό;</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Ήταν πολύ αφοσιωμένος στον Θεό, ώστε
υπήρχαν στιγμές κατά τη διάρκεια συσκέψεων τής Συγκλήτου ενώπιον τού
αυτοκράτορος που επιδιδόταν στη νοερά προσευχή. Ήταν ο μόνος που μπορούσε με
την πραότητα, διάκριση και ταπείνωση του να καταπραΰνει τον αυτοκράτορα σε
στιγμές οργής και αγανακτήσεως.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Του άρεσε να συναναστρέφεται με
έμπειρούς μοναχούς. Επισκεπτόταν συχνά τα μοναστήρια μέσα και έξω από την Πόλη
μαζί με τα παιδιά του. Κάποτε εξεκίνησε να πάει στον περίφημο πνευματικό Φωκά
στον Γαλατά. Σε μια στιγμή ερωτά: - Επήρατε τίποτα φαγώσιμο για τον διδάσκαλο;
- Όχι;</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">Τότε
προσευχήθηκε, εβύθισε το χέρι του στη θάλασσα κι έπιασε ένα μεγάλο λαυράκι.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> - Νά και το τραπέζι που ετοίμασε ο
Θεός για τον π. Φωκά.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Στο τέλος τής ζωής του έγινε μοναχός
με το όνομα Κωνσταντίνος. Πολύ αργότερα έγινε μοναχή και η γυναίκα του,
Καλλονή, και τα πέντε παιδιά τους, σαφώς επηρεασμένα από το άγιο παράδειγμά του
και με την προτροπή και την προσευχή τού Αγίου Γρηγορίου Παλαμά.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Ο Άγιος Γρηγόριος εγεννήθηκε το 1296
και ήταν μόλις επτά ετών, όταν απέθανε ο πατέρας του.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">Όταν τα
παιδιά τού Κωνσταντίνου τώρα-μοναχού πήγαιναν στα ανάκτορα, οι αυλικοί έλεγαν:
- Αυτά είναι τα παιδιά του αγίου.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Ο Άγιος Γρηγόριος ετελείωσε πολύ
ενωρίς τις σπουδές του ώστε όλοι τον εθαύμαζαν. Όταν έδωσε μια διάλεξη περί
λογικής τού Αριστοτέλους στα ανάκτορα, ο Θεόδωρος Μετοχίτης, πρύτανης τού
Παν/μίου τής Πόλης, είπε: - Και ο ίδιος ο Αριστοτέλης αν ήταν παρών και τον
άκουε, θα τον επαινούσε υπερβολικά, όπως νομίζω.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Μετά τις θύραθεν σπουδές του
επιδίδεται στη μελέτη των Πατέρων τής Ορθοδοξίας και στον πνευματικό αγώνα.
Είχε επαφές με μοναχούς σωστούς. Ο πνευματικός του καθοδηγητής ήταν ο άγιος
Θεόληπτος Φιλαδελφείας αγιορείτης, από τον οποίο κυρίως έμαθε τη νήψη και τη
νοερά προσευχή.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Όταν έγινε είκοσι χρονών το 1316,
έφυγε από τον κόσμο. Έπεισε όλα τα μέλη τής οικογενείας του, ακόμα και τους
υπηρέτες, να αλλάξουν τρόπο ζωής, έστω κι αν έμεναν στον κόσμο. Μαζί με τους
κατά σάρκα αδελφούς του, Μακάριο και Θεοδόσιο, έφυγαν για να γίνουν μοναχοί.
Στο Άγιον Όρος έφθασαν το 1317, όπου ο Άγιος Γρηγόριος κείρεται μοναχός στη
Μονή Βατοπεδίου. Έμεινε εκεί μέχρι το 1320, οπότε εκοιμήθη εν Κυρίω ο Γέροντας
του Νικόδημος (Βλέπε σχετικά εν: Παναγιώτου Χρήστου, Ο κύρηξ τής Χάριτος και
τού Φωτός, Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, εκδ. Ι. Μ. Αγ. Γρηγορίου Παλαμά, Κουφάλια
Θες/νίκης, 1986, εκδ. Β’, σελ. 18-31).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Στους προαναφερθέντες βίους αγίων
βλέπουμε ομοιότητα, συνέχεια, ενότητα πίστεως και ζωής, ορθοδόξων αμφοτέρων.
Την ζωή και τον θάνατο των μαρτύρων εγγάμων ή μη, συνεχίζουν οι έγγαμοι και μη
ησυχαστές. Το μαρτύριο τού αίματος το διαδέχεται το μαρτύριο τής συνειδήσεως. Η
μαρτυρία, η ομολογία πίστεως των μαρτύρων συνεχίζεται με τη σιωπηρή κραυγή των
ησυχαστών, εγγάμων και αγάμων. Κοινός είναι ο στόχος όλων, η θέωση. Κοινά τα
μέσα, πλην της παρθενίας. Έτσι κοινός είναι ο αγώνας, κοινός ο χρόνος, ο χώρος, η φύση. Κοινός ο εχθρός και
τα εμπόδια. Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια έζησαν οι πλείστοι ορθόδοξοι, επώνυμοι και
ανώνυμοι, μέχρι σήμερα.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Ο εν Χριστώ γάμος είχε και έχει
κέντρο τον εν Χριστώ μοναχισμό. Ο εν Χριστώ μοναχισμός είχε και έχει κέντρο την
αγγελική πολιτεία. Και η αγγελική πολιτεία είχε και έχει κέντρο την Αγία
Τριάδα. Όλοι, έγγαμοι και μοναχοί, άγγελοι και άγιοι, τείνουν προς το κέντρο
αυτό, που είναι άναρχο και ατελεύτητο· κατά φύσιν, με σκοπό να γίνουν κι αυτοί
άναρχοι και ατελεύτητοι κατά χάριν (Άγ. Γρηγόριος Παλαμάς), με την άσκηση και
την λατρευτική ζωή. Χωρίς αυτές μετοχή στη Θεία Χάρη τής Ορθοδοξίας δεν
υπάρχει. Η θεία χάρη, η αγαθή δωρεά τού Θεού στον άνθρωπο τής Ελληνορθοδόξου
Παραδόσεως, μοναχό και λαϊκό, μεταβαίνει στην ψυχή πρώτα και από εκεί πάει στο
σώμα και μένει ανεκφοίτητος, δηλαδή μένει εκεί αιωνίως (Άγ. Γρηγόριος Παλαμάς),
αν μετανοούμε, εξομολογούμεθα, κοινωνούμε τα Άχραντα Μυστήρια και ασκούμεθα
στην υπακοή, νηστεία, αγρυπνία και προσευχή.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Μόνο έτσι κατάφεραν οι ορθόδοξοι να
ξεπεράσουν τον εαυτό τους, τις δυσκολίες και κρίσεις τής ζωής (έγγαμης και
μοναχικής), τον θάνατο, την φθορά και τις αιρέσεις τού Παπισμού,
Προτεσταντισμού, Μωαμεθανισμού και γενικά τού ανθρωποκεντρισμού.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Οι αιρέσεις αυτές προσπάθησαν,
ιδιαιτέρως από τον 14<sup>ο</sup> – 20<sup>ο</sup> αιώνα μ. Χ.., να χαλάσουν
τον δεσμό Ορθοδόξου Εκκλησίας και Ανατολικής Ευρώπης, Βαλκανίων και Εγγύς
Ανατολής, διαλύοντας την εν Χριστώ οικογένεια και τον εν Χριστώ μοναχισμό. Τα
τελευταία δύο μυστήρια ήσαν και είναι πνευματικοί χώροι, όπου πραγματοποιείται
η κοινωνία Θεώσεως. Είναι σχολεία αγίων και μετανοούντων αμαρτωλών. Είναι εκκλησιαστικές
πραγματικότητες, που, όταν λειτουργούν σωστά, αποκαλύπτουν την καθολικότητα τής
Αληθείας τού Χριστού.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Βέβαια, οποιεσδήποτε κοινωνίες
ανθρώπινες, ακόμη και χριστιανικές, δεν είναι τέλειες. Τέλειος μόνο είναι ο
Θεός. Υπάρχει η ασθένεια τής ανθρώπινης φύσεως, το κοσμικό φρόνημα, ο διάβολος
και τα όργανά του, που παλεύουν κατά τού Θεού και των ορθοδόξων χριστιανών.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Π.χ.: Στην εποχή τού Αγίου Κοσμά τού
Αιτωλού, τον 18<sup>ο</sup> αιώνα μ. Χ., οργίαζαν οι Ευρωπαίοι, Παπικοί και
Προτεστάντες, μισσιονάριοι, οι Έλληνες Ευρωπαΐζοντες διανοούμενοι από την μία
και ο βίαιος εξισλαμισμός των ορθοδόξων πληθυσμών από την άλλη, στο χώρο των
Βαλκανίων και τής Εγγύς Ανατολής. Λόγω τής βαρειάς φορολογίας, τής ανασφάλειας,
τής βίας, τού παιδομαζώματος, τής απαιδευσίας, τής ολιγοπιστίας και των
προκαταλήψεων, αλλά ορθόδοξοι έκλιναν προς την Δυτική Ευρώπη και άλλοι προς τον
Μωαμεθανισμό.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Όλ’ αυτά επηρέασαν και το θεσμό τού
γάμου. Π.χ.: Επειδή φοβόντουσαν και δεν άντεχαν οι ορθόδοξοι το παιδομάζωμα,
αλλά και τις απαγωγές γυναικών, που προοριζόταν για τα χαρέμια των Μωαμεθανών,
αλλαξοπιστούσαν για να σώσουν την τιμή τής οικογενείας τους και τα παιδιά τους.
Αλλά εγίνονταν κρυπτοχριστιανοί, άλλο συνειδητοί Μουσουλμάνοι. Μεταξύ δύο
κακών, διάλεγαν το χειρότερο.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Υπήρξαν βέβαια υγιείς αντιδράσεις σ’
όλα αυτά: Η ίδρυση Ελληνικών σχολείων από την Ορθόδοξο Εκκλησία κυρίως και από
εύπορους εμπόρους Έλληνες τού εξωτερικού, το κίνημα των Κολλυβάδων με στόχο την
επιστροφή στη γνήσια Ελληνορθόδοξη Παράδοση, οι Άγιοι Νεομάρτυρες, η κλεφτουριά
και οι αρματωλοί, οι πολιτικές πιέσεις τής Ρωσίας επί της Τουρκίας, έστω και
για ιδίους λόγους, με αίτημα την βελτίωση των όρων διαβιώσεως των υποδούλων
ορθοδόξων, έδιναν ελπίδα, κουριάγιο και προοπτική αιωνιότητος κατά τα δύσκολα
εκείνα χρόνια. </span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Μέσα στο σκότος εκείνο ήλθε το φως:
Ο Άγιος τού Θεού Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Προφήτης και Γενάρχης τού Νέου Ελληνισμού,
ο ιεραπόστολος Αγιορείτης.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Θα δούμε με λίγα λόγια πως αντέδρασε
κατά τού εξευρωπαϊσμού και τού εκμουσουλμανισμού των ορθοδόξων: «Είναι φανερό
ότι ο Πατροκοσμάς έδωσε προτεραιότητα στην παιδεία. Προτεραιότητα όμως έδωσαν
και οι άλλοι, οι Ευρωπαΐζοντες, οι λόγοι τής «θυράθεν». Όλοι μεταξύ τους όσο ο
ουρανός από τη γη… Οι λόγιοι θέλανε την παιδεία τού κόσμου. Ο Κοσμάς την
παιδεία τού Θεού. Εκείνοι θέλανε την παιδεία τής Δύσης. Ο Κοσμάς την παιδεία
τής καθ’ ημάς Ανατολής. Εκείνοι θέλανε την παιδεία που σκοτίζει μοναχή της το
μυαλό, για να θυμηθούμε τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη. Ο Κοσμάς ήθελε την
παιδεία που φωτίζει τον νου ωσάν τον ήλιο. Για ‘κείνους η παιδεία ήταν σκοπός.
Για τον Άγιο Κοσμά μέσον. Η παιδεία εκείνων οδηγεί στην εκμετάλλευση. Η παιδεία
τού Πατροκοσμά στη Θέωση. Η δική τους παιδεία
υποδουλώνει τον άνθρωπο. Του Κοσμά τον απολυτρώνει. Η πρώτη χαρίζει
εξωτερική, δηλαδή ψεύτικη ελευθερία. Του Κοσμά εσωτερική, πνευματική. (Κώστα Σαρδελή,
Ο προφήτης τού Γένους Κοσμάς ο Αιτωλός, εκδ. Αστέρος, Αθήνα 1998, σελ. 45-46).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Στόχος τής παιδείας τού Πατροκοσμά
είναι η δια του Ελληνισμού κοινωνία με την Ορθόδοξη Εκκλησία: «Και εάν δεν
εμάθετε οι πατέρες, να σπουδάζετε τα παιδιά σας, να μαθαίνουν τα Ελληνικά,
διότι και η Εκκλησία μας είναι εις την Ελληνικήν. Και αν δεν σπουδάσεις τα
Ελληνικά, αδελφέ μου, δεν ημπορείς να καταλάβεις εκείνα όπου ομολογεί η
Εκκλησία μας. Καλύτερον, αδελφέ μου, να έχεις Ελληνικόν σχολείον εις την χώραν
σου, παρά να έχεις βρύσες και ποτάμια. Και ωσάν μάθεις το παιδί σου γράμματα,
τότε λέγεται άνθρωπος. Το σχολείον ανοίγει εκκλησίας. Το σχολείον ανοίγει
μοναστήρια.» (Κώστα Σαρδελή, ενθ. αν., σε. 44).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Δεν αρκεί η διανοητική γνώση που
παρέχεται στα σχολεία. Χρειάζεται και η πνευματική εμπειρία, η αίσθηση τής
Χάριτος τού Θεού. και αυτή αποκτάται με την άσκηση και την λατρευτική ζωή: «Από
τον Χριστόν μη χωρίζεσθε και από την Εκκλησία. Ακούτε τόν ιερέα όπου σημαίνει;
Ευθύς σηκώνεσθε, να νίπτεσθε και να παγαίνετε εις την Εκκλησίαν, να ακούτε την
Ακολουθίαν με προσοχήν. Ομοίως και την Θεία Λειτουργίαν. Και να ερμηνεύετε τα
παιδιά σας, όσον και δύνασθε, να μη αμαρτάνουσι, να πηγαίνουσιν εις την
εκκλησίαν, να ευλογούνται, δια να ζήσουν και να προκόψουν…</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> … Να βάνητε τούς ιερείς να
λειτουργούν εις την εκκλησίαν κάθε ημέραν, δια να ευλογείται η χώρα σας και να
συγχωρούνται τα αμαρτήματά σας και να δώσει ο Χριστός κάθε υγείαν και καλήν
προκοπήν.» (Κώστα Σαρδελή, ενθ. αν., σελ. 53-54).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Στόχος τής ασκήσεως και της
λατρευτικής ζωής είναι η αγάπη προς τον Θεόν και τους αδελφούς μας: </span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">«Φυσικόν
μας είναι ν’ αγαπώμεν τους αδελφούς μας. Διότι είμεθα μιας φύσεως, έχομεν ένα
βάπτισμα, μίαν πιστιν, τα Άχραντα Μυστήρια μεταλαμβάνομεν, έναν Παράδεισον
ελπίζομεν ν’ απολαύσωμεν. Καλότυχος εκείνος ο άνθρωπος όπου αξιώθηκε και έλαβεν
εις την καρδίαν του αυτάς τας δύο αγάπας εις τον Θεόν και εις τους αδελφούς
του.» (Κώστα Σαρδελή, ενθ. αν., σελ. 130-131).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Πώς θα δείξουμε έμπρακτα την αγάπη
μας; Δια της συγχωρήσεως των εχθρών μας: «αγαπάτε τούς εχθρούς υμών, ευλογείτε
τούς καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ
των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς.» (Ματθ. 5, 44).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> «… Δια τούτο, χριστιανοί μου, αν
θέλετε να σας συγχωρήσει ο Θεός όλα σας τα αμαρτήματα και να σας γράψει δια τον
Πράδεισον, είπετε και η ευγένειά σας και ελεήσει αυτούς… Εσύ πάλιν όπου
αδίκησες τους αδελφούς σου και ήκουσες όπου είπον να σε συγχωρήσουν μη
χαίρεσαι, αλλά μάλιστα να κλαις… Όλοι οι πνευματικοί, πατριάρχαι, αρχιερείς,
όλος ο κόσμος να σε συγχωρήσει, ασυγχώρητος είσαι. Αμή ποίος έχει την εξουσίαν
να σε συγχωρήσει; Εκείνος όπου τον αδίκησες και αν εξετάσωμεν καλά πρέπει να
δώσεις εις το ένα τέσσερα, καθώς λέγει το ιερόν Ευαγγέλιον και τότε να λάβεις
συγχώρησιν.» 9Κώστα Σαρδελή, ενθ. αν., σελ. 134-135).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Λέει επίσης κάπου αλλού στις Διδαχές
του ο Άγιος Κοσμάς ότι αν σε απατήσει η σύζυγος σου και ζητήσει συγγνώμη με ειλικρινή
μετάνοια, να μη την τιμωρήσεις, ούτε να την διώξεις, αλλά να την συγχωρέσεις εκ
βάθους καρδίας, όπως ο Χριστός εσυγχώρεσε την επ’ αυτοφώρω συλληφθείσαν να
μοιχεύει (Ιω. 8, 3-11).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Ο Άγιος Κοσμάς μπόρεσε να νικήσει,
εκτός των άλλων, και με τον μαρτυρικό του θάνατο τούς δύο Αντιχρίστους, τον
Πάπα και τον Μωάμεθ, εστήριξε τον θεσμό τού γάμου που στηρίζεται στη Χάρη τού
Θεού και στην ισοτιμία ανδρός και γυναικός, οργάνωσε σχολεία με Ελληνορθόδοξη
Παιδεία, εκτύπησε αυστηρά τον πλούτο τον υλικό, εζήτησε συγγνώμη, έλαβε και
έδωσε συγγνώμη σε όλους. Έτσι ανανέωσε προοδευτικά και πνευματικά το
Ελληνορθόδοξο λαό μας, έσωσε το Έθνος από την διάλυση, τον εκλατινισμό και
εκμουσουλμανισμό και ετοίμασε χωρίς επανάσταση την Εθνεγερσία του 1821.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Το Νεοελληνικό Κράτος από το 1828
μέχρι σήμερα προσανατολίστηκε, μιμούμενο και αντιγράφοντας δουλικά τούς ξένους,
προς την Ευρώπη. Στο θέμα τού γάμου – οικογένειας βρήκαν οι Ευρωπαΐζοντες
διαφωτιστές διανοούμενοι και πολιτικοί περισσότερη αντίσταση εκ μέρους τής Ορθοδόξου Εκκλησίας τής Ελλάδος
παρ’ ότι σε άλλα θέματα. Γι’ αυτό προσπάθησαν να διαβρώσουν το ορθόδοξο φρόνημα
κλήρου και λαού με προπαγάνδα, εκπαιδευτικά προγράμματα, οικονομική διάβρωση,
προσπάθεια νομικής υποδουλώσεως τής Εκκλησίας στο Κράτος, διάλυση μοναστηριών,
ενίσχυση αιρετικών ιεραποστόλων που δρούσαν στην Ελλάδα κ. α.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Τελικά κατάφεραν να εντάξουν την
Ελλάδα στην ΕΟΚ. Το Ευρωπαϊκό οικογενειακό δίκαιο υπερισχύει τού ορθοδόξου στη
Ελλάδα: Αποποινικοποίηση μοιχείας, αμβλώσεων, αυτόματο διαζύγιο, αδικία κατά
τού μη πταίοντος συζύγου κ. α.
λεπτομέρειες που διαλύουν την οικογένεια, όπως και ο πολιτικός γάμος.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Τώρα θέλουν να τα επιβάλουν αυτά και
στην Κύπρο. Ποια είναι η κατάσταση σήμερα στην Ελλάδα και Κύπρο;</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Ζούμε με αμερικανικό τρόπο ζωής:
Υπερκατανάλωση αγαθών, καθιστική ζωή, ζούμε στη γραμμή η γνώση για τη γνώση, το
σεξ για το σεξ, θέλουμε δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις, γίναμε οι άνθρωποι
εξαρτήματα μηχανών.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Η τηλεόραση, ο τύπος, η άχρωμη
Παιδεία, η προσφυγή στη φαντασία, η έλλειψη νοήματος ζωής, η υποκρισία, η
αυτοθέωση, η αυτονόμηση τής λογικής και τών δυνάμεων τής ψυχής από τον Θεό
υποδούλωσαν στα πάθη και στον διάβολο τούς ανθρώπους. Δεν έλυσαν το πρόβλημα
τού θανάτου που είναι το κυριότερο.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Τα αποτελέσματα αυτών είναι τα εξής:
Αδιαφορία για πνευματικό αγώνα, ψυχολογικά προβλήματα (κατάθλιψη, άγχος,
αγωνία, ανασφάλεια, φόβος, εσωτερική διάσπαση, άνια), απρόσωπες σχέσεις,
επανάσταση των νέων (ροκ, ελεύθερος έρωτας, αμβλώσεις, αντισύλληψη,
ομοφυλοφιλία, αυτοκτονία), σατανολατρεία, μαγεία, καταστροφή τού φυσικού
περιβάλλοντος, ειδωλοποίηση ανθρώπων, αντικειμένων, εθνών και ιδεών και τέλος
διάλυση τού γάμου – οικογενείας και τής Παιδείας.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Και ερωτούμε: Πώς θα υπερβούμε την
κρίση τής εποχής μας και ιδιαίτερα τής οικογενείας;</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Νομίζουμε ότι θα γίνει αυτό με την
Μετάνοια, την Θεία Εξομολόγηση και Θεία Ευχαριστία κυρίως.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Μετάνοια θα πει αλλαγή τρόπου ζωής
και σκέψεως και με την προαίρεση τού ανθρώπου Δεν είναι διανοητικός απλός
μετασχηματισμός ή ψυχολογική αναβάθμιση. Είναι οντολογική και πνευματική στροφή
τού αμαρτωλού προς εκζήτηση τού Θείου ελέους. Είναι το πρώτο στάδιο τής
Βασιλείας των Ουρανών, αλλά και η συνεχής απασχόληση τού χριστιανού, μοναχού
και λαϊκού. Η μετάνοια είναι η επιστήμη τού μοναχισμού (Αρχιμ. π. Γεώργιος
Καψάνης).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Η Θεία Εξομολόγηση έρχεται να
συμπληρώσει και να στερεώσει την μετάνοια με την απαλλαγή από ενοχές και
αμαρτίες, που προσφέρει στη μετανοούσα ψυχή, με την συγχωρούσα και θεοποιό
άκτιστη Χάρη, που χορηγείται μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία από τους κανονικούς
Αρχιερείς και ιερείς πνευματικούς εξομολόγους: Υπάρχει μια προκατάληψη και
άγνοια για τους εξομολόγους. Ότι, δηλαδή είναι ατελείς και αμαρτωλοί και ότι
δίνουν λύσεις λανθασμένες καταστρεπτικές και ανελεύθερες και ότι διαδίδουν
κρυφά από ‘δω και από ‘κει όσα οι εξομολογούμενοι τούς λένε.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Ο Αρχιμ. Σωφρόνιος λέει στο βιβλίο
του «ο Άγιος Σιλουανός» ότι ο οποισδήποτε εξομολόγος δεν έγινε τυχαία τέτοιος.
Ότι έχει δοκιμάσει, έχει πάθει και έχει μάθει τα Θεία. Αλλά και κατά την
εξαγόρευση φωτίζεται από το Άγιο Πνεύμα και λέει ότι είναι απαραίτητο για τη
σωτηρία τού εξομολογουμένου. Φαίνονται καμμιά φορά ατελείς οι συμβουλές του.
Αυτό δεν οφείλεται στην ατέλεια τού πνευματικού, αλλά στην πνευματική
ανωριμότητα τού εξομολογουμένου.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Η Θεία Ευχαριστία, το κυριότερο
Μυστήριο τής Εκκλησίας, είναι Θείο έργο τού λαού τού Θεού, είναι φανέρωση τής
Βασιλείας τού Θεού, η υπέρχρονη ανάμνηση τού Μυστικού Δείπνου, ο Ουρανός στη γη
τίποτα ανώτερο δεν υπάρχει στον κόσμο. Αυτή τελεσιουργείται από το Άγιο Πνεύμα
δια των κανονικών Αρχιερέων και ιερέων, που είναι «εις τύπον και τόπον
Χριστού». Ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος λέει ότι όταν συγκεντρώνονται οι
χριστιανοί «επί το αυτό» με επικεφαλής τούς Αρχιερείς και ιερείς, τότε
καταλύεται η δύναμή τού διαβόλου.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Οι χριστιανοί μόνοι τους δεν μπορούν
να τελέσουν Μυστήρια. Ούτε οι Αρχιερείς και οι ιερείς μόνοι τους. Πρέπει να
υπάρχουν και κληρικοί και λαϊκοί στο χώρο τής Θείας Λτρείας. Αποκορύφωμα είναι
η Θεία Κοινωνία. Στη Θεία Λειτουργία γίνεται ανταλλαγή δώρων. Οι άνθρωποι
χριστιανοί προσφέρουν τα δώρα τού Θεού στον Θεό για να τα κάνει Σώμα και Αίμα
Του και να τα δώσει έτσι μεταμορφωμένα και αγιασμένα στους ανθρώπους για να
αγιασθούν και ν’ αγιάσουν τον εαυτό τους και κτιστή δημιουργία.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Είναι φανερό ότι η συνειδητή
συμμετοχή στα τρία αυτά Μυστήρια τής Ορθοδόξου Εκκλησίας των χριστιανών,
μοναχών και λαϊκών, τούς βοηθάει, εκτός των άλλων, να έχουν επίγνωση τού εαυτού
τους, συντετριμμένη καρδία, εγρήγορση πνευματική, ενότητα και ψυχοσωματική
ισορροπία, εσωτερική ειρήνη και τέλος αληθινή και ανυπόκριτη αγάπη προς τον Θεό
και τους συνανθρώπους τους. Όλ’ αυτά είναι χαρίσματα από τον Θεό στους
μετέχοντες συνειδητά στο Σώμα τού Χριστού, την Ορθόδοξη Εκκλησία.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Έχοντας αυτά τα χαρίσματα οι
άνθρωποι μπορούν να ξεπεράσουν την κρίση τής εποχής και την οικογενείας τόσο
στον Ελληνικό όσο και στον παγκόσμιο χώρο.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">Πέρα
όμως από τα βασικά αυτά πνευματικά χαρίσματα, νομίζουμε ότι και μια σειρά
ποιμαντικών μέτρων, με συνεργαζόμενες την Ορθόδοξη Εκκλησία και την Πολιτεία,
προς όφελος των Ελληνορθοδόξων πολιτών, θα ήταν απαραίτητη. Βέβαια του Αγίου
Πνεύματος, της σιγής, της αγάπης.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> α) Να γίνουν ειδικά σεμινάρια για
γονείς με σκοπό την επιμόρφωση τους σε θέματα ανατροφής των παιδιών και
οικογενειακών σχέσεων.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> β) Να προσφέρεται ακραιφνής
Ελληνορθόδοξη Παιδεία στα σχολεία, δηλαδή συμμετοχή διδασκόντων και
διδασκομένων στα Μυστήρια τής Εκκλησίας, άσκηση Ευαγγελικών εντολών και απαθής
αγάπη προς την Ελληνικότητά μας.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> γ) Η Ορθόδοξη Εκκλησία να κτίσει και
να επανδρώσει δικά της σχολεία και διδάσκει, εκτός των άλλων, και αγιογραφία,
ξυλογλυπτική, χρυσοχοΐα, βυζαντινή μουσική, Εκκλησιαστική ιστορία και
δογματική. Να δώσει βέβαια σημασία και στην εκμάθηση τής διαχρονικής αξίας τής
Ελληνικής γλώσσας.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">Αλλά
και η Πολιτεία να κτίσει σε κάθε σχολείο και ένα παρεκκλήσι για να προσεύχονται
οι μαθητές και οι δάσκαλοι, αν θέλουν.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> δ) Να μην εισαχθεί η σεξουαλική
διαπαιδαγώγηση στα σχολεία διότι απέτυχε όπου ήδη έχει εφαρμοσθεί και διότι δεν
υπάρχει ο απαραίτητος αριθμός πνευματικών ανθρώπων εκπαιδευτικών για να
διδάξουν αυτό το μάθημα.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> ε) Να ελέγχονται τα προγράμματα των
ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών καναλιών από μικτή επιτροπή Εκκλησίας και
Πολιτείας. Να απαγορευθούν οι πορνοταινίες, τα πορνοπεριοδικά, τα μίκυ-μάους
και όσες ταινίες προβάλλουν ξένα προς την Ελληνορθόδοξη πίστη και ζωή πρότυπα.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Αυτό δεν αντίκειται προς την
ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, αλλά την εξασφαλίζει. Ελευθερία δε σημαίνει
ασυδοσία. Ελεύθερος δεν είναι αυτός που κάνει ό,τι θέλει, αλλά αυτός που κάνει
και σκέφτεται ό,τι πρέπει και αυτός που μπορεί να πειθαρχεί.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> στ) Να σταλούν οι δάσκαλοι, οι
καθηγητές στο Άγιον Όρος, στα Μετέωρα και στα Ιεροσόλυμα για να ζήσουν την εν
Χριστώ ζωή για λίγο.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> ζ) Η σωστή παιδαγωγική μέθοδος είναι
η ταπείνωση, που ελκύει τη Χάρη τού Θεού.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> η) Να ενισχυθεί οικονομικά η
πολύτεκνη μητέρα για να μένει στο σπίτι και να φροντίζει τα παιδιά. Τα οφέλη
απ’ αυτό το μέτρο είναι: Καλύτερη διαπαιδαγώγηση, αγάπη, στοργή και φυσιολογική
ανάπτυξη των παιδιών. Κένωση θέσεων εργασίας για ανέργους. Κάθε οικογένεια θα
έχει ένα αυτοκίνητο. Οικονομία στα λεφτά τής οικογενείας και τού Κράτους.
Μερική λύση τού κυκλοφοριακού προβλήματος. Λιγότερα καυσαέρια.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> θ) Να ποινικοποιηθεί η μοιχεία,
ομοφυλοφιλία, οι αμβλώσεις με αυστηρά μέτρα. Όχι εύκολα διαζύγια. Σε περίπτωση
διαζυγίου η σύζυγος και τα παιδιά να ενισχύονται οικονομικά και ηθικά.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> ι) Να δίδονται υποτροφίες και
εργασίες σε παιδιά απόρων πολυτέκνων. Να μειωθεί η θητεία των παιδιών αυτών (η
στρατιωτική εννοείται).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> ια) Λέει ο Γέρων Παΐσιος ο
Καππαδόκης Αγιορείτης: « Στην εποχή μας το κήρυγμα δεν επηρεάζει τόσο τους
ανθρώπους. Ο κόσμος σήμερα ακούει πολλά. Ένας ιερέας πρέπει να ακολουθεί μια
άλλη οδό, που θα δώσει καρπούς πνευματικούς. Την καθορίζει ο Γέροντας ως εξής:</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> «Προσπάθησε όσο μπορείς να γίνεσαι
ένας καλός ιερέας, κάμνοντας εργασία στον εαυτό σου και θα ιδείς ότι θα σε
μιμηθούν οι ενορίτες σου και θα γίνονται καλοί άνθρωποι, χωρίς να κοπιάζεις με
αυτούς. Επομένως, αξίζει κανείς να κοπιάζει κάμνοντας εργασία στον εαυτό του, η
οποία είναι αθόρυβη εργασία στον πλησίον (2-10-73).» (Πρεσβυτέρου Διονυσίου
Τάτση, Αθωνικόν Ημερολόγιον, εκδ. Ορθοδόξου Τύπου, Αθήναι 1989, σελ. 22).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> ιβ) Όπου είναι δυνατόν να κτισθούν
πλάι στους Ναούς πνευματικά κέντρα νεότητος και κλειστά αθλητικά γήπεδα, ώστε
οι νέοι μας να έχουν υγιή ψυχική και σωματική απασχόληση στις ελεύθερες ώρες
τους.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> ιγ) Να ζητηθεί από την Εκκλησία το
εξής: Να μη γίνει πλήρες μέλος τής ΕΟΚ η Κύπρος. Απλώς να έχουμε εμπορικές,
πολιτιστικές και οικονομικές επαφές. Διότι έχουμε άλλο πολιτισμό, ιστορία,
θεολογία και οικογενειακό δίκαιο. Αν ενταχθούμε στην ΕΟΚ τότε θα ισχύει και εδώ
το Ευρωπαϊκό οικογενειακό δίκαιο. Δηλαδή θα μας επιβάλουν να διαλύσουμε πιο
εύκολα τις οικογένειες των Ελληνοκυπρίων.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> ιδ) Να τεθούν ορισμένα όρια στο
τουριστικό ρεύμα με σκοπό να διατηρηθεί η Ελληνορθόδοξή μας ταυτότητα και το
φυσικό περιβάλλον και να προστατευθούν οι νέοι μας κυρίως από το </span><span lang="EN-US" style="line-height: 107%;">AIDS</span><span style="line-height: 107%;"> και τα αφροδίσια
νοσήματα.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="line-height: 107%;">ΕΠΙΛΟΓΟΣ</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Να ξεπεράσουμε την κρίση τής
οικογενείας σημαίνει να ξεπεράσουμε τον θάνατο. Αυτό γίνεται μόνο μέσα στην
ορθόδοξη Εκκλησία. «Στην Ορθόδοξη Παράδοση γράφει ο σύγχρονος Ρώσος συγγραφέας
Αλέξανδρος Σμέμαν, ο θάνατος σαν απολύτρωση είναι άγνωστος. Ο Χριστιανισμός
είναι η αποκάλυψη τού θανάτου, επειδή είναι η αποκάλυψη τής ζωής.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="line-height: 107%;"> Ο κόσμος, συνεχίζει ο Σμέμαν,
υπόσχεται τον θάνατο σαν φυσικό. Ο Χριστιανισμός διακηρύττει πως ο θάνατος
είναι αφύσικος, επομένως αληθινή φρίκη. Κι αυτή η φρίκη τού θανάτου είναι το
τέλος αλλά στο ότι είναι χωρισμός από τη ζωή και τον Θεό.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<br />
<span style="line-height: 107%;"> Αυτός ο τόπος έχει θησαυρόν μιας
τέτοιας Παραδόσεως σ’ ολόκληρη την ιστορία του. Είχαμε δει την συνειδητή
αντιμετώπιση τού θανάτου την εποχή που οι νέοι μας στάθηκαν μπροστά στις
αγχόνες. Ένας από τους νέους τής Κύπρου πριν βαδίσει στην αγχόνη έγραφε στον αδελφό
του: «Η ώρα τού θανάτου πλησιάζει, μες στην ψυχή μας φωλιάζει η ηρεμία. Μόνο με
την εκτέλεση θα μείνω πάντα νέος αθάνατος.» (Δρα Παύλου Κυμίση, Αγωνίες και
προοπτικές τής σημερινής νεολαίας εν: Πρακτικά Α’ Παγκοσμίου Συνεδρίου τής
ΧΕΚΕ, Λευκωσία 1981, σελ. 20-21).</span></span></span></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-86387519674502298752017-11-20T00:14:00.000-08:002017-11-20T00:14:35.116-08:00Ένα σπάνιο προικοσύμφωνο του 1671!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #990000;"><span style="font-size: large;"><img alt="" class="attachment-sliderthumb size-sliderthumb wp-post-image" height="324" src="http://perierga.gr/wp-content/uploads/2017/11/proika-790x400.jpg" width="640" />Ο πατέρας πρόκειται να αποκαταστήσει την κόρη του και φτιάχνει ένα
προικοσύμφωνο με όλα τα υπάρχοντα που θα της δώσει… Η προίκα ήταν ένα
στοιχείο χαρακτηριστικό των γάμων παλαιότερα, αφού η νύφη έπρεπε να έχει
το κατιτίς της και να μην την πάρει ο γαμπρός χωρίς τίποτα. Από κινητά
και ακίνητα, κάθε πατέρας φρόντιζε να προικίσει αναλόγως τα κορίτσια
του… </span></span><span style="color: #990000;"><span style="font-size: large;"><em>Η αγωνία του πατέρα της νύφης, ο οποίος μιλά και στο όνομα της
μακαρίτισσας γυναίκας του, να ικανοποιήσει τον γαμπρό και έμμεσα την
κόρη του, είναι συγκινητική</em></span></span><br />
<br />
<span style="color: #990000;"><span style="font-size: large;"><em> </em>Δείτε λοιπόν ένα προικοσύμφωνο του 1671 και… απολαύστε τι
περιλάμβαναν τα προικιά της κόρης.</span></span><br />
<br />
<br />
<em>«Εν έτι 1671 μηνί Ιανουαρίω ημέρα δεκάτη εν Σύρω.</em><br />
<em>Εν ονόματι της Αγίας Τριάδος και της Κοκκίνης προστάτιδος της
νήσου Σύρου Προικοσύμφωνον της πρώτης μας κόρης και της θυγατρός του
Κωστάκη και της Σμαράγδας και της μακαρίτισσας της γυναικός μου
Πιπινίτσας ήτις θα πάρη νόμιμον σύζυγον τον Ντεμογιαννάκη του
Κωνσταντάκη της Πιπινίτσας Πηνελόπης Βαρβαρίτσας.</em><br />
<em>Και εγώ και η μακαρίτισσα η γυναίκα μου Πιπινίτσα δίδομεν την
συγκατάθεσίν μας εις το να πάρη η κόρη μας Κατή, νόμιμον σύζυγον και να
τον έχη να τον νέμεται μέρα νύκτα, τον Ντεμογιαννάκη Μανωλάκην του
Κωνσταντάκη και της Πιπινίτσας Πηνελόπης Βαρβαρίτσας.</em><br />
<em>Εν πρώτοις δίδομεν από τα φύλλα της καρδιάς μας την ευχήν να τρισευτυχήσουν και να πολυχρονίσουν.</em><br />
<em>Δεύτερον δε τέσσαρα εικονίσματα το πρώτον εις ξύλον δυνατόν και χονδρόν δύο δάκτυλα και τα άλλα εις αχιβάδα.</em><br />
<em>Τρία υποκάμισα τα δύο μικρά και το ένα μεγάλο, δύο μικρά αποκατινά (εσώβρακα) παστρικά, ατρύπητα και ολόγερα.</em><br />
<em>Δύο μισοφόρια ολόγερα και μπουγαδιασμένα.</em><br />
<em>Ενάμισυ ζευγάρι κάλτσες εως ότου να γίνη ο γάμος έχη καιρόν να πλέξη και την άλλη για να γίνουν δύο ζευγάρια.</em><br />
<em>Ενα φουστάνι από τσίτι ριγωτό, άλλο ένα από σακονέτα της μακαρίτισσας της γιαγιάς μου.</em><br />
<em>Ενα μανδύλι του λαγιού και δύο μανδοσαλάμια.</em><br />
<em>Μια φασκιά για τα καλορίζικα.</em><br />
<em>Δύο ζεύγη παπούτσια το ένα μπαλωμένο.</em><br />
<em>Σαράντα πήχες βρακοζώνα και μετά τον θάνατο του παπού μας άλλη τόση.</em><br />
<em>Του γαμβρού μια σκούφια να την φορή βραδιά παρά βραδιά δια να μη του τρυπήση γρήγορα.</em><br />
<em>Δύο τσουκάλια κάστρινα της καραίτισσας της γιαγιάς μου.</em><br />
<em>Δύο φλιτζάνια του καφέ χωματίνια.</em><br />
<em>Το αμελέτητο </em>(σ.σ. δοχείο νυχτερινής ανακούφισης)<em> με δύο χέρια νεροπαστρικό και άπιαστο.</em><br />
<em>Τρεις βελόνες της κάλτσας.</em><br />
<em>Ένα ζάρφι χωματένιο.</em><br />
<em>Ένα στρώμα μπαλωμένο της μακαρίτισσας της γιαγιάς μου από φύλλα καλαμόφυλλα.</em><br />
<em>Ένα λύχνο χωματένιο και άλλον έναν από ντενεκέ.</em><br />
<em>Ένα κλειδί.</em><br />
<em>Μια ψυράγγα (χωράφι) ίθα με μιά παλέστρα του γαϊδάρου.</em><br />
<em>Τρία ρεάλια, πέντε παράδες και επτά άσπρα.</em><br />
<em>Κοντά με όλα αυτά που τους κάμαμεν τους νοικοκυραίους της Σύρου
την μίαν κάμαραν του σπιτικού που καθούμαστε και άμα πεθάνω εγώ και ο
παππούς της Κατής όλο το σπίτι.</em><br />
<em>Ακόμη δε και αυτά 2 κόττες ένα πετεινό, είκοσι αυγά, ένα κόσκινο,
μία μπιρμπιτσέλια σπητίσια μακαρόνια, και αν προφθάσουμεν θα κάνουμε
άλλα τόσα.</em><br />
<em>Δέκα οκάδες ελιές και πέντε οκάδες χαμάδα, 2 βάζα κάπαρι, δύο
ντουζίνες χήνους, σαράντα κοπόνια κρομμύδια όλα αυτά να τα κάμουν
θάλασσα να τρών και να πίνουν όλο το οκταήμερο γαμβρός και νύμφη και όλο
το συμπεθεριό και οι ποιό κοντά γειτόνοι.</em><br />
<em>Εις τον γαμβρόν, την Κατή με τα ούλα της.</em><br />
<em>Ο πενθερός</em><br />
<em> Κωνσταντάκης της Σμαράγδας</em><br />
<em> Εν Σύρω τη 10 Ιανουαρίου 1671»</em><br />
<em><a href="http://paliaathina.com/gr/pages/303/ena-spanio-proikosymfwno.html">πηγή </a></em></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-10256905850212577512017-08-11T23:03:00.003-07:002017-08-11T23:05:15.379-07:00Επιτρέπεται ο νηπιοβαπτισμός;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div align="center">
<b>
<span style="color: green; font-family: "arial"; font-size: large;">Απαντήσεις σε μια αυθαίρετη
Προτεσταντική απαγόρευση</span></b></div>
<div align="center">
</div>
<table bgcolor="#FFFFFF" border="0" cellpadding="7" cellspacing="7" style="width: 42%px;">
<tbody>
<tr>
<td align="center"><ul>
<li>
<div align="justify">
<span style="font-family: "arial";"><b><span style="color: red;">
1. </span>Παρανόηση τής
σημασίας τού βαπτίσματος</b></span></div>
</li>
<li>
<div align="justify">
<span style="font-family: "arial";"><b><span style="color: red;">
2.</span> Υποτίμηση τών
δυνατοτήτων τού παιδιού</b></span></div>
</li>
<li>
<div align="justify">
<span style="font-family: "arial";"><b><span style="color: red;">
3. </span>Παρανόηση
τής Αγίας Γραφής</b></span></div>
</li>
<li>
<div align="justify">
<span style="font-family: "arial";"><b><span style="color: red;">
4. </span>Ιστορικά
στοιχεία</b></span></div>
</li>
<li>
<div align="justify">
<span style="color: red; font-family: "arial";"><b>
Βιβλιογραφία</b></span></div>
</li>
</ul>
</td>
</tr>
</tbody></table>
<div align="center">
</div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><b>Λόγω τής αγνοίας τους για
την αληθινή σημασία τού
βαπτίσματος, ένα μεγάλο μέρος τού
Προτεσταντικού κόσμου απορρίπτει
τον νηπιοβαπτισμό. Στη μελέτη αυτή,
θα δούμε περιληπτικά μερικές από
τις παρανοήσεις τους.</b></span></span><br />
<div align="center">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: red; font-size: large;"><b>1. <a href="https://www.blogger.com/null" name="shm">Παρανόηση
τής σημασίας τού βαπτίσματος</a></b></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div align="justify">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<img align="right" border="0" src="http://oodegr.com/oode/orthod/eikones/nhpiobaptismos_1.jpg" height="233" width="350" />Ένας σημαντικός
λόγος που οι Προτεστάντες
αρνούνται τον νηπιοβαπτισμό,
είναι ότι οι ίδιοι έχουν
παρεξηγήσει τη σημασία τού
βαπτίσματος. Γιατί
βαπτιζόμαστε λοιπόν;</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div align="justify">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">Σε αυτό κάθε
Προτεσταντική αίρεση, θα
απαντήσει τα δικά της. Άλλοι θα
πουν σωστά: "εις άφεσιν
αμαρτιών". Άλλοι ακόμα πιο
ακραίοι, θα πουν: "Ως
αφιέρωση στον Θεό".</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div align="justify">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">Εάν πράγματι το
βάπτισμα αποτελούσε
"αφιέρωση", ίσως θα
μπορούσαμε να πούμε ότι πρέπει
να είναι ενήλικος. Όμως το
Χριστιανικό βάπτισμα είναι
κάτι άλλο. Δεν είναι
"αφιέρωση" το βάπτισμα.
Είναι ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ τού
βαπτιζομένου. Αυτό το δείξαμε
σε άλλες μας μελέτες. Εδώ θα
πούμε μόνο μερικά αναγακαία.
Και ξεκινάμε με τον απόστολο
Παύλο:</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div align="justify">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><b>"΄Η αγνοείτε, ότι
όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν
Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού
εβαπτίσθημεν; συνετάφημεν ουν</b>
(λοιπόν) <b>αυτώ δια τού
βαπτίσματος εις τον θάνατον,
ίνα</b> (έτσι ώστε) <b>ώσπερ
ηγέρθει Χριστός εκ νεκρών δια
τής δόξης τού Πατρός ούτως και
ημείς εν καινότητι ζωής
περιπατήσωμεν.<br />
Ει γαρ</b> (επειδή εάν) <b>σύμφυτοι
γεγόναμεν τω ομοιώματι τού
θανάτου αυτού, αλλά και της
αναστάσεως εσόμεθα. Τούτο
γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών
άνθρωπος συνεσταυρώθει, ίνα
καταργηθεί το σώμα τής
αμαρτίας, του μηκέτι δουλεύειν
ημάς τη αμαρτία... ει δε
απεθάνομεν συν Χριστώ,
πιστεύομεν ότι και συζήσωμεν
αυτώ" </b><span style="color: magenta;"><b>(Ρωμαίους
6/ς΄ 3 - 8).</b></span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div align="justify">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">Με το Άγιο Βάπτισμα
λοιπόν, ο άνθρωπος
ανασταίνεται Πνευματικά
λαμβάνοντας το Άγιο Πνεύμα.
Αυτό φαίνεται και στο εδάφιο: <span style="color: magenta;"><b>Πράξεις 2/β΄ 38:</b></span><b> <br />
"Μετανοήσατε φησιν, και
βαπτισθήτω έκαστος υμών επί τω
ονόματι Ιησού Χριστού εις
άφεσιν αμαρτιών υμών, και
λήμψεσθε την δωρεάν τού Αγίου
Πνεύματος".</b></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div align="justify">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">Στο παραπάνω εδάφιο,
είναι εμφανέστατο και το ότι το
βάπτισμα γίνεται "εις άφεσιν
αμαρτιών", και όχι "εις
αφιέρωσιν".</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div align="justify">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">Φαίνεται επίσης στο
εδάφιο αυτό, ότι εκείνο <a href="http://oodegr.com/oode/genesis/adam5.htm">που έχασε ο
Αδάμ</a> όταν
αμάρτησε, και τον κατέστησε
Πνευματικά Νεκρό, μπορεί ο
άνθρωπος να το λάβει με το Άγιο
Βάπτισμα. Πρόκειται για <b>"την
δωρεάν τού Αγίου Πνεύματος".</b></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div align="justify">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">Όταν το μωρό μας
είναι άρρωστο, και χρειάζεται
γιατρό, μήπως πρέπει πρώτα να
το ρωτήσουμε για να τον
φωνάξουμε; Μήπως το φάρμακο που
του δίνουμε τού στερεί την
ελευθερία να επιλέξει αν θα
γιατρευτεί; Γιατί λοιπόν
ενοχλεί τους Αναβαπτιστές
Προτεστάντες, όταν εμείς οι
Χριστιανοί γιατρεύουμε δια τού
βαπτίσματος το παιδί μας από
τον Πνευματικό θάνατο που
κληρονόμησε από τον Αδάμ; Γιατί
όπως είπαμε, αυτός είναι ο
σκοπός τού βαπτίσματος: Να
ξαναλάβει ο άνθρωπος (είτε
μικρός είναι είτε μεγάλος), το
Άγιο Πνεύμα, που έχασε ο Αδάμ με
την αμαρτία του, και κατέστη
Πνευματικά Νεκρός. Τη σωματική
υγεία τού παιδιού μας την
αποκαθιστάμε φωνάζοντας
γιατρό χωρίς να το ρωτήσουμε.
Την πνευματική υγεία του δεν θα
την αποκαταστήσουμε; Είναι
υποδεέστερη η πνευματική του
υγεία στα μάτια τών
Αναβαπτιστών Προτεσταντών;</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div align="justify">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">Όμως και η ίδια η Αγία
Γραφή μαρτυρεί ότι τα παιδιά
μπορούν να βαπτίζονται,
λέγοντας:</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><b>"...Ας βαπτισθεί έκαστος
υμών...εις άφεσιν αμαρτιών. Και
θέλετε λάβει την δωρεάν τού
Αγίου Πνεύματος. Διότι προς
εσάς είναι η επαγγελία </b><span style="color: red;"><b>και προς τα
τέκνα σας</b></span><b>, και
προς πάντας τους εις μακράν,
όσους αν προσκαλέσηται Κύριος
ο Θεός ημών" </b><span style="color: magenta;"><b>-Πράξεις 2/β΄ 38,39.</b></span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: black; font-size: large;">Το <b>"διότι"</b>
εδώ πιο πάνω, δείχνει ότι ο
λόγος είναι περί τού
βαπτίσματος εις άφεσιν
αμαρτιών. Και τα τέκνα τών
Χριστιανών λοιπόν έχουν μετοχή
σε αυτό.</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: black; font-size: large;">Ίσως εδώ μας πει
κάποιος: <i><b>Μα τι αμαρτία
έχει το μωρό για να βαπτιστεί
"εις άφεσιν αμαρτιών"; </b></i></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="color: black;">Προσέξτε τι λέει
το εδάφιο </span><span style="color: magenta;">Ιώβ
14/ιδ΄ 4,5 Ο΄</span><span style="color: black;"> <b>"τις
γαρ καθαρός έσται από ρύπου;
Αλλ' ουθείς. Εάν και μία ημέρα ο
βίος αυτού επί τής γης"</b>
Βλέπουμε λοιπόν ότι ακόμα και
μιας ημέρας αν είναι κάποιος,
δεν είναι καθαρός. Και αυτό
μαρτυρείται και σε άλλα εδάφια
τής Αγίας Γραφής. Ας δούμε άλλο
ένα:</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="color: black;"><b>"Ιδού γαρ
εν ανομίαις συνελήφθην, και εν
αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ
μου" </b>- </span><span style="color: magenta;">Ψαλμός 50/ν΄ 7. </span>
<span style="color: black;">Σκεφθήτε! Ακόμα
και από τη σύλληψη ο άνθρωπος
είναι δεμένος με την αμαρτία. Ή
μήπως ο ερωτών, δεν γνωρίζει
ότι και τα παιδιά μας μετέχουν
τού προπατορικού αμαρτήματος;
Δεν κληρονόμησαν από τον Αδάμ
ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ, και δεν
γεννήθηκαν ΣΤΕΡΗΜΕΝΑ από το
Άγιο Πνεύμα που είχε ο Αδάμ;</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: black; font-size: large;">Αν καταλάβει ο
Αναβαπτιστής Προτεστάντης ότι
σκοπός τού βαπτίσματος είναι
να αποκαταστήσει τη μετοχή τού
Αγίου Πνεύματος στον άνθρωπο,
όπως το είχε ο Αδάμ, θα
κατανοήσει και κάτι ακόμα:
Ποιος ρώτησε την Εύα αν ήθελε
να της δώσει ο Θεός το Άγιο
Πνεύμα όταν την έπλασε; Αν η
Εύα, ενήλικη ούσα, δεν ρωτήθηκε,
αλλά τής δόθηκε το Άγιο Πνεύμα
ευθύς εξ' αρχής με τη
δημιουργία της, γιατί πρέπει να
ερωτηθούν τα παιδιά; Και αν η
Εύα δημιουργήθηκε με το Άγιο
Πνεύμα ως συστατικό τής
ύπαρξής της, (ασχέτως αν μετά το
απώλεσε), γιατί πρέπει να
αρνηθούμε το ίδιο αυτό Άγιο
Πνεύμα προς τα παιδιά, για να το
έχουν ευθύς από την αρχή τής
ζωής τους, ως συστατικό τής
ύπαρξής τους;</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: black; font-size: large;">Για να πάμε ακόμα
πιο πέρα, ποιος ρώτησε τα
παιδιά ή εμάς, τι
χαρακτηριστικά θα έχει το σώμα
μας; Γιατί λοιπόν πρέπει να
αρνούμαστε στα παιδιά το
ΔΙΚΑΙΩΜΑ να έχουν από την αρχή
τής ζωής τους, το
χαρακτηριστικό τού Αγίου
Πνεύματος, ως μέρος τής ύπαρξής
τους;</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: black; font-size: large;">ΚΙ ΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ ΟΤΙ
ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΠΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ,
ΑΣ ΤΟ ΔΙΩΞΟΥΝ, όπως το έδιωξε η
Εύα, όπως το διώχνει και ο κάθε
ενήλικος που αρνείται τον Θεό.
Και ο Θεός αυτό το σέβεται, και
φεύγει από όποιον Το αρνείται.</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="color: black;">Όμως υπάρχουν και
άλλα! Προσέξτε τι λέει η Αγία
Γραφή στην </span><span style="color: magenta;">Κολοσαείς
2/β΄ 11,12:</span><span style="color: black;"> <b>"</b></span><b>εν ω και περιετμήθητε
περιτομή αχειροποιήτω εν τη
απεκδύσει τού σώματος τών
αμαρτιών της σαρκός </b><span style="color: red;"><b>εν τη
περιτομή τού Χριστού
συνταφέντες αυτώ εν τω
βαπτίσματι</b></span><b>,
εν ω και συνηγέρθητε δια της
πίστεως της ενεργείας τού Θεού
τού εγείραντος αυτόν εκ των
νεκρών".</b></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">Το βάπτισμα λοιπόν, είναι
η<b> "περιτομή τού
Χριστού".</b> Και ποιος ήταν
ο ρόλος τής περιτομής στους
Ισραηλίτες; Ήταν να γίνουν μέλη
τής Εκκλησίας τού Ισραήλ.
Ομοίως, πότε κάποιος γίνεται
μέλος τής Χριστιανικής
Εκκλησίας; Όταν βαπτίζεται στο
Χριστιανικό βάπτισμα. Όμως η
περιτομή γινόταν ΚΑΙ ΣΕ ΜΩΡΑ,
και μάλιστα ΤΗΝ ΟΓΔΟΗ ΗΜΕΡΑ
ΤΟΥΣ. <span style="color: magenta;">(Γένεσις
17/ιζ΄ 10-14).</span> Έχουμε
λοιπόν ένα σαφέστατο
παράλληλο: Όπως ένα παιδί
μπορούσε να περιτμηθεί στον
αρχαίο Ισραήλ για να γίνει
μέρος τού λαού τού Θεού, το ίδιο
συμβαίνει και σήμερα. Ένα
παιδί, μπορεί και σήμερα να
γίνει μέρος τού λαού τού Θεού,
τής Εκκλησίας. Και όπως δεν
ήταν τότε αναγκαίο να το
ρωτήσει κάποιος, το ίδιο ισχύει
και σήμερα. Γιατί πάντοτε έχει
τη δυνατότητα μεγαλώνοντας, αν
θέλει να αρνηθεί το βάπτισμα
αυτό. Όπως είναι γραμμένο: <b>"άφετε
τα παιδία και μη κωλύετε αυτά
ελθείν προς με, τών γαρ
τοιούτων εστίν η βασιλεία τών
ουρανών".</b> <span style="color: magenta;">(Ματθαίος 19/ιθ΄ 14).</span> Όμως οι Αναβαπτιστές τού
Προτεσταντισμού, σε αντίθεση
με τα λόγια αυτά τού Χριστού,
εμποδίζουν τα παιδιά να
πολιτογραφηθούν με το
βάπτισμα, μέλη τής Εκκλησίας,
και να έχουν μετοχή στη
βασιλεία τών ουρανών.</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: red; font-size: large;"><b>2. <a href="https://www.blogger.com/null" name="ypot">
Υποτίμηση
τών δυνατοτήτων τών παιδιών</a></b></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="color: black;"><i><b>"Τι
καταλαβαίνει ένα μωρό όταν το
βαπτίζετε;"</b></i> ρωτούν
κάποιοι. Όμως οι άνθρωποι
αυτοί, μαθημένοι σε μια
νοησιαρχική Δυτική διδασκαλία,
αγνοούν τη σημασία τού
Πνεύματος. Γιατί δεν είναι
απαραίτητο να περνούν όλα από
τη λογική. Εκτός από τη λογική,
υπάρχει και η ωφέλεια τού
πνεύματος. Αυτό φαίνεται στα
λόγια τού αποστόλου Παύλου,
στην </span><span style="color: magenta;">Α΄
Κορινθίους 14/ιδ΄ 14,15.</span><span style="color: black;"> Εκεί ο απόστολος
μιλάει για δύο ειδών ωφέλειες:
Τού νου, και τού πνεύματος. Και
λέει ότι οι χαρισματούχοι
"γλωσσολαλούντες", πρέπει
να διερμηνεύουν τα
γλωσσολαλούμενα εφ' όσον αυτά
γίνονται μπροστά στην
Εκκλησία, ώστε όχι μόνο το
πνεύμα τους, αλλά και ο νους
αυτών που τους ακούουν να
οικοδομηθεί. Λέει λοιπόν: <b>"εάν
γαρ προσεύχωμαι γλώσση το
πνεύμα μου προσεύχεται, ο δε
νους μου άκαρπος εστιν. Τι ουν
εστίν; Προσεύξομαι τω πνεύματι,
προσεύξομαι δε και τω νοϊ. Ψαλώ
τω πνεύματι, ψαλώ δε και τω
νοϊ".</b></span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: black; font-size: large;">Συνεπώς, υπάρχει
ωφέλεια πνευματική, την οποία ο
άνθρωπος λαμβάνει ακόμα και
χωρίς να καταλαβαίνει κάτι.
Μιλάμε για ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΩΦΕΛΕΙΑ,
που προέρχεται από το Άγιο
Πνεύμα που λαμβάνει κάποιος
στο βάπτισμα, και που εργάζεται
μυστικά στο δικό του πνεύμα.
Μια τέτοια ωφέλεια, ανεξάρτητη
από τη νοησιαρχική νοοτροπία
τών Δυτικών, λαμβάνει το μωρό
βαπτιζόμενο. Και μπορούμε να
δούμε ένα τέτοιο παράδειγμα
στην Αγία Γραφή.</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="color: black;">Ο Ιωάνης ο
Πρόδρομος, όλοι ξέρουν ότι
βάπτιζε. Τον ίδιο όμως ποιος
τον βάπτισε; Κανείς! Ο Ιωάννης ο
Πρόδρομος, είχε ένα ΣΠΑΝΙΟΤΑΤΟ
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ: Ήταν γεμμάτος
με Άγιο Πνεύμα, από την κοιλιά
τής μητέρας του, όπως μας
πληροφορεί ο </span><span style="color: magenta;">Λουκάς, στο 1/α΄ 15:</span><span style="color: black;"> <b>"...και
Πνεύματος Αγίου πλησθήσεται
έτι εκ κοιλίας τής μητρός
αυτού". </b>Αυτό ήταν κάτι
που του δόθηκε στα πλαίσια στα
πλαίσια τής αποστολής του να
προετοιμάσει το δρόμου τού
Χριστού </span><span style="color: magenta;">(Μαλαχίας
3/γ΄ 1).</span><span style="color: black;"> Τι
συνέβει λοιπόν στην πρώτη φορά
που συναντήθηκε ο Χριστός με
τον Ιωάννη; Μας το περιγράφει ο </span><span style="color: magenta;">Λουκάς στο 1/α΄
43,44.</span><span style="color: black;"> Εκεί,
μόλις αντικρύζει η έγκυος
μητέρα τού Ιωάννη την έγκυο
μητέρα τού Κυρίου, λέει: <b>"και
πόθεν μοι τούτο ίνα έλθη η
μήτηρ τού Κυρίου μου προς εμέ;
Ιδού γαρ ως εγένετο η φωνή τού
ασπασμού σου εις τα ώτά μου, </b></span>
<span style="color: red;"><b>εσκίρτησεν
εν αγαλλιάσει το βρέφος εν τη
κοιλία μου</b></span><span style="color: black;"><b>".</b></span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: black; font-size: large;"><b>Ερώτηση:</b>
Ποιο βρέφος; </span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: black; font-size: large;">ΤΟ ΕΜΒΡΥΟ Ιωάννης
σκίρτησε με αγαλλίαση όταν
άκουσε τη φωνή τής Παναγίας που
ήταν έγκυος στον Χριστό. Πώς
καταλάβαινε το έμβρυο ποια
ήταν η Παναγία και ποιος ήταν ο
Χριστός που είχε στην κοιλιά
της ώστε να αντιδράσει με
αγαλλίαση; Καλά το μωρό. Το
έμβρυο;;;</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: black; font-size: large;">Δια "Πνεύματος
Αγίου" έγινε! Θα μας πει ο
Αναβαπτιστής Προτεστάντης
αναγνώστης. Όμως ο ίδιος αυτός
άνθρωπος, δεν σκέφτεται λόγω
προκατάληψης, ότι όπως ακριβώς
ένα έμβρυο μπορεί δια Αγίου
Πνεύματος να αντιλαμβάνεται
την Παναγία και τον Χριστό, και
να αντιδρά με αγαλλίαση καθώς
ωφελείται πνευματικά, ομοίως
ένα μωρό αντιλαμβάνεται με το
πνεύμα του το Άγιο Πνεύμα που
κατοικεί μέσα του όταν
βαπτίζεται, και ωφελείται
πνευματικά.</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: red; font-size: large;"><b>3. <a href="https://www.blogger.com/null" name="paran">
Παρανόηση
τής Αγίας Γραφής</a></b></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: black; font-size: large;">Ένας σημαντικός
λόγος που συνηγορεί στην
αντιχριστιανική στάση τών
Αναβαπτιστών, είναι η
παρανόηση τών Αγιογραφικών
εδαφίων, αλλά και η άγνοια που
έχουν για το ρόλο τής Εκκλησίας
στην ερμηνεία τής Αγίας Γραφής.
Αφ' ενός θεωρούν την Αγία Γραφή
ως "καταστατικό πίστης"
και ψάχνουν να βρουν εκεί μέσα
ΤΑ ΠΑΝΤΑ, αφ' ετέρου δεν
αναγνωρίζουν την Εκκλησία που
μόνο αυτή μπορεί να δώσει τη
σωστή ερμηνεία τής Αγίας
Γραφής, καθώς Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ την
έγραψε. Και έτσι παρανοούν τα
πάντα. Ας δούμε όμως μερικά
εδάφια που είτε παρανοούν, είτε
δεν τα σκέφτονται:</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="color: black;">Χρησιμοποιούν
συχνά το χωρίο </span><span style="color: magenta;">Ματθαίος 28/κη΄ 19,20:</span><span style="color: black;"> <b>"πορευθέντες
ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη,
βαπτίζοντες αυτούς εις το
όνομα τού Πατρός και τού Υιού
και τού Αγίου Πνεύματος,
διδάσκοντες αυτούς τηρείν
πάντα όσα ενετειλάμην υμίν. Και
ιδού εγώ μεθ' υμών ειμι πάσας
τας ημέρας, έως τή συντελείας
τού αιώνος".</b></span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: black; font-size: large;">Μας λένε λοιπόν:
"Σύμφωνα με τα λόγια αυτά,
πρώτα μαθητεύεται κάποιος, και
μετά βαπτίζεται". Και αυτό το
λένε όχι μόνο ξενόφωνοι, αλλά
ακόμα και Έλληνες
Αναβαπτιστές!!! Λες και δεν
γνωρίζουν Ελληνικά! Τι λέει εδώ
το εδάφιο; Λέει:</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: black; font-size: large;">"...κάντε
μαθητές όλα τα έθνη" (ΠΩΣ;)
"βαπτίζοντας αυτούς εις το
όνομα τού Πατρός και τού Υιού
και τού Αγίου Πνεύματος,
διδάσκοντας αυτούς..."
Προσέξτε! Δεν λέει: "πρώτα να
τους διδάξετε και μετά να τους
βαπτίσετε"! Λέει ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ
που γίνεται κάποιος μαθητής. <b>Το
"βαπτίζοντες", δείχνει με
ποιο τρόπο θα γίνει κάποιος
μαθητής.</b> Διαφορετικά δεν
θα έλεγε <b>"βαπτίζοντες"</b>,
αλλά θα έλγε: "μαθητέψτε τους
και βαπτίστε τους". Όμως η
διατύπωση δείχνει σαφώς ότι το
βάπτισμα αναφέρεται στον ΤΡΟΠΟ
(μαζί με το "διδάσκοντας"),
με τον οποίο θα γίνουν τα έθνη
μαθητές. Αν κάποιος δεν το
καταλαβαίνει αυτό, ας ξαναδεί
τα Ελληνικά του...</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="color: black;">Και αν είχε εδώ
σημασία η σειρά, (που σαφώς δεν
έχει), θα παρατηρούσαμε ότι το
"βαπτίζοντες" προηγείται
τού "διδάσκοντες". Τι θα
πούμε λοιπόν; ότι επειδή το
βαπτίζοντες προηγείται, πρέπει
κατ' ανάγκην η διδασκαλία να
γίνεται μετά το βάπτισμα;
Φυσικά όχι. Αν βαπτίζεται
ενήλικος, πρώτα κατηχείται. Αν
βαπτίζεται μωρό, πρώτα
βαπτίζεται και μετά
κατηχείται. Και αυτό το λέμε,
επειδή οι ίδιοι αυτοί
αιρετικοί Αναβαπτιστές,
χρησιμοποιούν εδάφια του
τύπου: <b>"όποιος πιστεύση
και βαπτισθεί, θα σωθεί".</b>
</span><span style="color: magenta;">(Μάρκος
16/ις΄ 16)</span><span style="color: black;">.
Και δείχνουν τη σειρά, για να
πούνε ότι με αυτή τη σειρά
είναι το σωστό. Όπως φαίνεται
όμως από το προηγούμενο εδάφιο
που δείξαμε, η σειρά εκεί είναι
αντίθετη. Η σειρά λοιπόν δεν
έχει σημασία. Και το μωρό, όταν
βαπτισθεί, έχει πάντοτε τη
δυνατότητα μεγαλώνοντας να
πιστέψει και να σωθεί.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="color: black;">Για να δείξουμε
μάλιστα την αξιολύπητη
δογματική κατάσταση στην οποία
βρίσκονται κάποιες
Αναβαπτιστικές θρησκείες, θα
αναφέρουμε το παράδειγμα μιας
ακραίας τέτοιας οργάνωσης, που
αν και τα μέλης της βλέπουν και
χρησιμοποιούν τα εδάφια </span><span style="color: magenta;">Ματθαίος 28/κη΄
19,20,</span><span style="color: black;"> οι
ίδιοι βαπτίζονται όχι <b>"εις
το όνομα τού Πατρός και τού
Υιού και τού Αγίου
Πνεύματος"</b> όπως λέει το
εδάφιο, αλλά στο όνομα τού
"Πατρός, τού Υιού, <b>ΚΑΙ
ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ
ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ</b>"
(!!!) Πλήρης ακύρωση τού
Χριστιανικού βαπτίσματος. Και
οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι,
έρχονται να πουν στους
Χριστιανούς, ότι κακώς
βαπτίζουν τα νήπια!</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: black; font-size: large;">Ας δούμε όμως και
κάποιες άλλες έμμεσες αναφορές
τής Αγίας Γραφής για βαπτισμό
νηπίων.</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="color: black;"><b>"Απόστειλον
εις Ιόππην άνδρας και
μεταπέμψαι Σίμωνα τον
επικαλούμενον Πέτρον, ος
λαλήσει ρήματα προς σε εν τοις
σωθήσει συ και πας ο οίκός
σου" </b></span><span style="color: magenta;">(Πράξεις 11/ια΄ 14-18, 10/ι΄
44,47,48).</span><span style="color: black;"> Εδώ
ο Πέτρος βαπτίζει όλους
εκείνους στους οποίους έπεσε
το Άγιο Πνεύμα, από την
οικογένεια τού Κορνηλίου,
όλους όσους τον άκουγαν </span><span style="color: magenta;">(Πράξεις 10/ι΄
44,47,48). </span><span style="color: black;">Δεν
υπήρχαν άραγε παιδιά στον οίκο
αυτό; Γιατί λέει: "πας ο οίκος
σου". Και μάλιστα, εδώ είχαμε
το ειδικό φαινόμενο, να λάβουν
το Άγιο Πνεύμα πριν βαπτισθούν.
Εδώ το βάπτισμα στο νερό,
ακολούθησε το βάπτισμα στο
Άγιο Πνεύμα. Για ποιο λόγο η
διδασκαλία δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει το
βάπτισμα στο νερό για ένα μωρό;
Ας δούμε όμως και άλλα εδάφια.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="color: black;"><b>"Ως δε
εβαπτίσθη και ο οίκος αυτής,
περεκάλεσε λέγουσα..."</b> </span>
<span style="color: magenta;">(Πράξεις 16/ις΄ 15).</span><span style="color: black;"> Εδώ μιλάει για τη
βάπτιση τού <b>"οίκου"</b>
τής Λυδίας. Δηλαδή, ούτε στον
οίκο τής Λυδίας δεν υπήρχαν
παιδιά;</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="color: black;">Ομοίως ο
Δεσμοφύλακας με την οικογένειά
του: <b>"Και εβαπτίσθη
αυτός και οι αυτού πάντες" </b></span>
<span style="color: magenta;">(Πράξεις 16/ις΄ 33).</span><span style="color: black;"> Μήπως και αυτός
άκληρος ήταν;</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="color: black;"><b>"Κρίσπος
δε ο αρχισυνάγωγος επίστευσε
τω Κυρίω συν όλω τω οίκω αυτού,
και πολλοί τών Κορινθίων
ακούσαντες, επίστευον και
εβαπτίζοντο" </b></span><span style="color: magenta;">(Πράξεις 18/ιη΄ 8).<b>
</b></span><span style="color: black;">Μήπως
και αυτός επίσης δεν είχε
παιδιά;</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="color: black;"><b>"Εβάπτισα
δε και τον Στεφανά οίκον"</b>
</span><span style="color: magenta;">(Α΄
Κορινθίους 1/α΄ 16). </span><span style="color: black;">Μα τι γίνεται; Δεν
υπήρχε ένα σπίτι στον κόσμο που
να έχει παιδιά;</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: black; font-size: large;">Ήδη αναφέραμε 5
περιπτώσεις όπου αναφέρεται
ότι βαπτίσθηκε όλος ο οίκος. Με
την κοινή λογική αν το δούμε, θα
καταλάβουμε ότι δεν είναι
δυνατόν να μην υπήρχε ούτε ένα
παιδί σε 5 σπίτια!</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: black; font-size: large;">Ενώ λοιπόν εμείς
αναφέραμε τόσα στοιχεία, τι
στοιχείο έχουν να μας
αναφέρουν οι Αναβαπτιστές
Προτεστάντες; Ας μας δείξουν
έστω και ένα εδάφιο στην Αγία
Γραφή που να απαγορεύει τον
νηπιοβαπτισμό. Έστω και ένα. Αν
δεν μας δείξουν, ας παραδεχθούν
τουλάχιστον ότι ΑΥΘΑΙΡΕΤΟΥΝ
υποστηρίζοντας ότι η Αγία
Γραφή λέει πράγματα που δεν
λέει, και ακυρώνουν το λόγο τού
Θεού για την Αναβαπτιστική
παράδοσή τους.</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: red; font-size: large;"><b>4. <a href="https://www.blogger.com/null" name="stoix">
Ιστορικά
στοιχεία</a></b></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: black; font-size: large;">Αν ο
νηπιοβαπτισμός ήταν πρόβλημα
στην πρώτη Εκκλησία όπως
υποτίθεται ότι είναι σήμερα
(για τους Αναβαπτιστές), είναι
φυσικό να βρίσκαμε ΚΑΤΙ,
ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ, είτε μια απαγόρευση,
είτε κάποια αναφορά, ή στην
Αγία Γραφή, ή στα σωζόμενα
αρχαιο - Χριστιανικά κείμενα
που έχουμε. Όμως,
αρχαιοχριστιανικές αναφορές
εναντίον τού νηπιοβαπτισμού
δεν έχουμε στην Αγία Γραφή.
Έχουμε όμως μερικά εξω-Γραφικά
κείμενα που αναφέρονται σε
αυτό. Ας δούμε μερικά:</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="color: black;"><b>Ο άγιος
Ειρηναίος (202 μ.Χ.) </b>έγραψε
πως ο Χριστός "ήλθε να σώσει
δια τού εαυτού του όλους, λέγω,
όσοι δι' αυτού </span><span style="color: red;"><b>αναγεννώνται εις
Θεόν, βρέφη και παιδιά</b></span><span style="color: black;"> και νέους και
γέρους. Γι' αυτό ήλθεν χάριν
όλων τών ηλικιών και έγινε
βρέφος για τα βρέφη, αγιάζων τα
βρέφη. Νήπιος μεταξύ τών νηπίων
αγιάζων τους έχοντας την
ηλικίαν αυτήν..." </span><span style="color: #008040;">(Ειρηναίου, εν MPL 7,
784).</span><span style="color: black;"> Εδώ
πρέπει να διευκρινίσουμε, ότι ο
λόγος του είναι για την
ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ. Και η αναγέννηση
προϋποθέτει το άγιο Βάπτισμα,
όπως έχουμε δείξει </span>
</span><span style="color: blue; font-size: large;">
<a href="http://oodegr.com/oode/pentikostianoi/anagen1.htm">σε
άλλη μελέτη μας</a></span><span style="font-size: large;"><span style="color: black;">. Είναι λοιπόν
σαφές ότι στην εποχή τού
Ειρηναίου γινόταν
νηπιοβαπτισμός.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="color: black;"><b>Ο Ωριγένης
(185-253/4) </b>μας πληροφορεί
επίσης για την πράξη τής
Εκκλησίας τής εποχής του: "</span><span style="color: red;"><b>Τα παιδιά
βαπτίζονται </b></span><span style="color: black;">εις άφεσιν
αμαρτημάτων... μήποτε επεί
ουδείς καθαρός από ρύπου, τον
ρύπον δε αποτίθεταί τις δια τού
μυστηρίου τού βαπτίσματος, δια
τούτο και </span><span style="color: red;"><b>τα
παιδιά βαπτίζονται</b></span><span style="color: black;">" </span><span style="color: #008040;">(Υπόμνημα εις
Ρωμαίους 5/ε΄ 9, βλ. Π. Τρεμπέλα,
Δογματική, τόμος 3, σ. 114).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="color: black;"><b>Ο
Τερτυλλιανός (196 - 212 μΧ),</b>
επιρρεασμένος από αιρετικές
επιδράσεις τής εποχής του,
(ήταν Μοντανιστής), αντιτίθεται
στην τότε πράξη τής Εκκλησίας,
και αναφέρει: "Γιατί <b>η
αθώα ηλικία σπεύδει εις την
άφεσιν τών αμαρτιών</b>;
Επιθυμεί ίσως να συμπεριφερθεί
σε πρόσκαιρα πράγματα με
μεγαλυτέρα προσοχή, και τα
θεϊκά αγαθά να εμπιστευθεί σε
κάποιον, στον οποίον δεν
εμπιστεύεται ακόμη τα
γήινα;" </span><span style="color: #008040;">(Τερτυλιανού,
Περί βαπτίσματος 18). </span><span style="color: black;">Εδώ είναι
ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε,
ότι παρά το ότι ο Τερτυλιανός
διαφωνεί με τον νηπιοβαπτισμό,
δεν τον αναφέρει
"αντιχριστιανικό" ή
"αντιγραφικό" όπως λένε οι
σύγχρονοι αναβαπτιστές. Ούτε
λέει ότι τα βαπτισμένα παιδιά
πρέπει να ξαναβαπτισθούν
ενήλικες. Αποδέχεται το
βάπτισμα αυτό, αλλά το θεωρεί <b>"πρόωρο",</b>
όχι επειδή δεν ισχύει, αλλά
επειδή θεωρεί ότι είναι
καλύτερα να γίνεται σε πιο
ώριμη ηλικία. Επίσης, είναι
σημαντικό να δούμε ότι ούτε κι
αυτός διαφωνεί με το ότι το
βάπτισμα είναι "εις άφεσιν
αμαρτιών", και όχι
"αφιέρωση" όπως λένε
κάποιες σύγχρονες αιρέσεις.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: black; font-size: large;"><b>Ο άγιος
Κυπριανός (258 μ.Χ.) </b>μας
πληροφορεί ότι "δεν
επιτρέπεται να αρνηθούμε σε
κανένα άνθρωπο που γεννήθηκε,
το έλεος και τη χάρη τού Θεού.
Διότι, αφού ο Κύριος λέγει στο
ευαγγέλιό του πως ο Υιός του
ανρθώπου δεν ήλθε να
καταστρέψει τις ψυχές τών
ανθρώπων, αλλά να τις σώσει
(Λουκ. 9/θ΄ 56), δεν επιτρέπεται,
καθόσον εξαρτάται από μας, να
απωλεσθεί καμμία ψυχή. Διότι τι
λείπει ακόμη σε αυτόν που
σχηματίσθηκε στην κοιλία τής
μητέρας του με το χέρι τού
Θεού;".</span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="color: black;">"Εάν κάτι θα
μπορούσε να εμποδίσει τους
ανθρώπους να λάβουν τη χάρη,
τότε θα ήταν πιο πολύ για τους
ενήλικες και ηλικιωμένους και
γέροντες εμπόδιο οι βαρύτερες
αμαρτίες. Εάν όμως παρέχεται
άφεση αμαρτιών ακόμη και σε πιο
βαριά αμαρτωλούς και σε
εκείνους που προηγουμένως
πολλαπλά αμάρτησαν εναντίον
τού Θεού και δεν αποκλείεται
κανείς από το βάπτισμα και τη
χάρη, εάν αργότερα επιστρέψει,
πόσο λιγότερο επιτρέπεται το
να εμποδίζει κανείς ένα παιδί,
που είναι νεογέννητο και δεν
διέπραξε καμία αμαρτία, αλλά
έχει υποστεί μόνο με την πρώτη
του γέννηση τη δραστικότητα
τού παλαιού θανάτου, επειδή κι
αυτό, όπως ο Αδάμ εγεννήθη κατά
σάρκα! Έτσι μπορεί να φθάσει
στην άφεση αμαρτιών γι' αυτό το
λόγο πιο εύκολα, επειδή δεν
υπάρχουν για συγχώρηση
προσωπικές αμαρτίες, αλλά μόνο
ξένες αμαρτίες" </span><span style="color: #008040;">(Κυπρ. Επιστ. προς
Φίντους, BKV 2, 273-275).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
<span style="color: black;">Ο άγιος Γρηγόριος
ο Θεολόγος, για να κατοχυρώσει
τον νηπιοβαπτισμό, αναφέρει
την περιτομή, που γινόταν την
όγδοη ημέρα από τη γέννηση τού
παιδιού </span><span style="color: magenta;">(Γέννεσις
17/ιζ΄ 12)</span><span style="color: black;">
και την επάλειψη τών θυρών με
το αίμα τού αμνού </span><span style="color: magenta;">(Έξοδος 12/ιβ΄ 7)</span><span style="color: black;"> και
υπογραμμίζει: "Έχομεν
αιτιολογίαν, την οκταήμερον
περιτομήν, που ήτο μια τυπική
σφραγίς και εδίδετο εις αυτούς,
τους οποίους δεν είχεν
αναπτυχθεί ακόμη το λογικόν.
Ομοίως και η επάλειψις τών
φλιών τών θυρών, η οποία
εφύλαττε με τα αναίσθητα, τα
πρωτότοκα". </span><span style="color: #008040;">(Γρηγ. Θεολ. Λόγος μ΄ 28, ΕΠΕ,
4, 339).</span><span style="color: black;">
"Έχεις νήπιον; μη δίδεις
καιρόν εις την κακίαν. Βάπτισέ
το από την βρεφικήν ηλικίαν,
αφιέρωσέ το εις το Πνεύμα από
την ηλικίαν τών μαλακών
ονύχων" </span><span style="color: #008040;">(Γρηγ.
Θεολ. Λόγος μ΄ 17, ΕΠΕ 4, 311).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: black; font-size: large;">Στα παραπάνω,
είδαμε όχι μόνο τους λόγους που
επιτρέπεται ο νηπιοβαπτισμός,
αλλά και τις παρανοήσεις αυτών
που τον αρνούνται. Είδαμε
επίσης, ότι όχι μόνο υπάρχουν
έμμεσες μαρτυρίες στην Αγία
Γραφή, αλλά και σε όλη τη
Χριστιανική ιστορία, ότι αυτός
ήταν εξ' αρχής ο τρόπος τής
Εκκλησίας. Αντιθέτως, δεν
υπάρχει οποιοδήποτε στοιχείο,
είτε για άρνηση τού
νηπιοβαπτισμού από τους
πρώτους Χριστιανούς, ούτε από
τη μετα - αποστολική ιστορία.
Όλα αυτά, θα πρέπει τουλάχιστον
να βάλουν σε σκέψεις τους
συγχρόνους Αναβαπτιστές. Ο
Θεός να τους φωτίζει!</span></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: black; font-size: large;"><span style="font-size: small;"><a href="http://oodegr.com/oode/orthod/nipiobapt1.htm">πηγή </a></span></span></span></div>
<div align="center">
<br /></div>
<span style="color: red; font-family: "arial";"><b>
Βιβλιογραφία:</b></span><br />
<hr align="left" width="30%" />
<div align="left">
<span style="color: black; font-family: "arial"; font-size: x-small;"><b>"Αντιευαγγελικοί
οι Ευαγγελικοί" </b>Δημητρίου
Παναγόπουλου σελ. 152-154.</span></div>
<div align="left">
<span style="color: black; font-family: "arial"; font-size: x-small;"><b>"Ρωμαιοκαθολικισμός
Προτεσταντισμός και
Ορθοδοξία" </b>Αντωνίου
Αλεβιζόπουλου σελ. 103,104.</span></div>
<div align="left">
<span style="color: black; font-family: "arial"; font-size: x-small;"><b>"Ορθοδοξία
και κακοδοξία" </b>Δημ.
Κόκκορη σελ. 247-255.</span></div>
<div align="center">
<b><span style="font-family: "arial";">N. M.</span></b></div>
<div align="center">
<span style="font-family: "arial";"><b><span lang="el">
<a href="http://oodegr.com/english/ekklisia/praktikes/nipiobapt1.htm">Το άρθρο στα Αγγλικά</a></span></b></span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-87022318715557794902017-07-15T01:29:00.000-07:002017-07-15T01:29:07.939-07:00Η άγαμη μητέρα στα μάτια ενός Πατερικά Ορθοδόξου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="content-header">
<br /></div>
<div>
<div style="margin-bottom: 15px; text-align: center;">
<a href="http://www.impantokratoros.gr/dat/889AFD48/[el]image1.png?636357147916189375" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="" border="0" height="320" src="http://www.impantokratoros.gr/dat/889AFD48/[el]image1.png?636357147916189375" style="height: auto; max-width: 100%;" width="318" /></a><br />
</div>
<div class="webpage-body">
<div style="text-align: left;">
<span style="color: red;"><strong><span style="font-size: 14px;">Πρωτ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;"><strong><span style="color: #993300; font-family: georgia,palatino; font-size: 20px;"><br /></span></strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: verdana,geneva;">Αξίζουν
θερμά συγχαρητήρια στον «Σύλλογο Προστασίας Αγέννητου Παιδιού» για την
σύγκληση αυτής της Ημερίδας στα δεκάχρονά του, αλλά και για την
επιτυχή επιλογή της διπλής θεματικής της, που η μία πλευρά συμπληρώνει
αποτελεσματικά την άλλη. Ευχαριστώ και για την τιμητική σας πρόσκληση
να συμπεριληφθώ στην ομάδα των εκλεκτών ομιλητών σας. Θα επιχειρήσω μια
σύντομη ποιμαντική προσέγγιση της «άγαμης μητέρας», που είναι στο
επίκεντρο της προβληματικής μας, επιδιώκοντας κάποιες πνευματικές, αλλά
και κοινωνικές, ως εκκλησιαστικές, ψηλαφήσεις του θέματος και
χαράσσοντας ένα πλαίσιο δυναμοποίησης των προσπαθειών του Συλλόγου στα
όρια της ελληνορθόδοξου παραδόσεως. Θα μου επιτραπεί όμως πρώτα μία
σημασιολογική οριοθέτηση.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: verdana,geneva;">Ο
τίτλος της εισηγήσεώς μου με τον όρο «πατερικά Ορθοδόξου» διαφοροποιεί
τον τυπικά Ορθόδοξο Χριστιανό, απλώς λόγω της βαπτίσεώς του
(παλαιότερα λέγαμε: χριστιανός της ταυτότητας), από τον αυθεντικά
χριστιανό-Ορθόδοξο, αυτόν που μετέχει στην εν Χριστώ ζωή ορθόδοξα, μέσα
στο πνεύμα δηλαδή και την πράξη των Αγίων μας, που γνήσια ενσαρκώνουν
και εκφράζουν την Ορθοδοξία. Αν σε κοινωνικά θέματα, όπως η «άγαμη
μητέρα», παρατηρούνται συμπεριφορές ανάρμοστες και στην δική μας
χριστιανική κοινωνία, αυτό οφείλεται στο γεγονός, ότι μιλούμε για
Ορθοδόξους, που όμως μόνον επιφανειακή, τυπική και συμβατική σχέση έχουν
με την Ορθοδοξία.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: verdana,geneva;">Ο
λόγος μας αφορά την αθέλητα άγαμη μητέρα, που κατά κανόνα είναι θύμα,
πρώτα της αστοργίας και απάνθρωπης στάσης απέναντί της του πατέρα του
παιδιού της, αλλά στην συνέχεια και της κοινωνίας, που, μολονότι
χαρακτηρίζεται χριστιανική, την περιβάλλει συχνά με σκληρότητα και
περιφρόνηση. Το νόθο χριστιανικό κοινωνικό, ακόμη δε και το
οικογενειακό περιβάλλον, την απαξιώνει, κατά κανόνα, και την ωθεί στο
έγκλημα της έκτρωσης. Προϋπόθεση της αρνητικής και απορριπτικής αυτής
συμπεριφοράς απέναντι στην «άγαμη μητέρα», ήδη από το στάδιο της
εγκυμοσύνης, είναι προφανώς μια αντιχριστιανική νοοτροπία, ηθικιστικού
και φαρισαϊκού χαρακτήρα, που κρίνει υποκριτικά και εγωκεντρικά. Η
οικογένεια ιδίως σ' αυτή την περίπτωση προσπαθεί να διασώσει το δικό
της κοινωνικό κύρος, εξαρτώμενη πολύ σοβαρά από την γνώμη μιας κοινωνίας
όχι μόνο απο-χριστιανοποιημένης, αλλά και απάνθρωπης: Ενώ η ανοικτή
σκέψη και κυρίως η ευρύχωρη καρδιά του Χριστού και των Αγίων μας
«συγχωρεί» -αυτό σημαίνει: κάνει τόπο για να χωρέσουν και όλοι οι
άλλοι, δίκαιοι και αμαρτωλοί- η στενή ηθικιστική και φαρισαϊκή
συνείδησή μας κάνει διακρίσεις και κρίσεις, πάντοτε αποβλέποντας στο
δικό μας κοινωνικό κύρος και την διάσωση της αξιοπρέπειας μας,
αδιαφορώντας για τον Άλλο, που μπορεί να είναι το ίδιο το παιδί μας.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: verdana,geneva;">Η
«άνευ ετέρου» όμως απόρριψη της «άγαμης μητέρας» παραγνωρίζει το
γεγονός, ότι αυτή, παρά τον κλονισμό, που προκαλεί η εγκατάλειψη της από
τον «άπιστο» (χωρίς εμπιστοσύνη, δηλαδή) σύντροφο, έχοντας συναίσθηση
τι σημαίνει η άμβλωση πνευματικά και ανθρωπολογικά, πέρα από τους
σωματικούς κινδύνους, που περικλείει, πιστή στο μητρικό ένστικτο,
αποφασίζει να σώσει το παιδί της, την ζωή δηλαδή, που φυτεύθηκε στα
σπλάγχνα της, σεβόμενη την αξία του ανθρώπου και θυσιαζόμενη γι' αυτήν.
Σ' αυτή την κρίσιμη στιγμή της μεγάλης απόφασης όμως χρειάζεται την
βοήθεια και ενίσχυση του περιβάλλοντός της, το οποίο σχεδόν κατά κανόνα
-δυστυχώς-δεν την θέλει μόνο εγκαταλελειμμένη, αλλά και
στιγματισμένη. Πολλές εκτρώσεις γίνονται, επειδή η άγαμη μητέρα δεν
αντέχει την κοινωνική κατακραυγή, όταν μάλιστα θα φέρει στον κόσμο το
παιδί της και παράλληλα δεν έχει τις οικονομικές δυνατότητες να
αντιμετωπίσει την εγκυμοσύνη και όλα τα συνδεόμενα με αυτήν προβλήματα.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: verdana,geneva;">Η
«άγαμη μητέρα» θέτει, έτσι, την κοινωνία μας προ των ευθυνών της
απέναντι της. Ιδιαίτερα δε στην δική μας παραδοσιακή ελληνορθόδοξη
κοινωνία ελέγχει την συμπεριφορά μας και τις προϋποθέσεις της. Διότι
για μια καθαρά χριστιανική (και συνάμα ανθρωπιστική) στάση απέναντι στην
εμπερίστατη «άγαμη μητέρα» χρειάζονται κατάλληλες προϋποθέσεις, που
μπορούν να διαμορφώσουν ανάλογη νοοτροπία. Στην θεολογική μας γλώσσα
αυτό λέγεται φρόνημα, που είναι το περιεχόμενο της συνειδήσεως μας.
«Τούτο φρονείσθω εν υμίν, ο και εν Χριστώ Ιησού», λέγει ο Απ. Παύλος
(Φιλ. 2,5), Η «ολοτελής» (Α' Θεσσ. 5, 23) και καθολική ένταξη του
Ορθοδόξου πιστού στην εν Χριστώ κοινωνία, το εκκλησιαστικό σώμα,
αποσκοπεί στην συγκρότηση εν Χριστώ συνειδήσεως, και δεκτικής της
Χάριτος του Θεού καρδιάς, ώστε ο πιστός να ζει, να κινείται και να
βλέπει τα πάντα, μέσα από το πρίσμα της θεϊκής αγάπης. Αυτό όμως
σημαίνει υπέρβαση της άτεγκτης νομιμότητας και του τυφλού ηθικισμού.
Είναι, άλλωστε, βασική διδασκαλία του Απ. Παύλου, ότι δεν σώζει η τυφλή
προσήλωση στον νόμο, έστω και αν δόθηκε από τον Θεό, αλλά η μέσω της
τηρήσεως του νόμου, μετοχή στην χάρη του Θεού, για να μεταβληθεί η αγάπη
μας σε ανιδιοτελή και φιλάνθρωπη. Αυτή η αγάπη «πάντα στέγει» και
«ουδέποτε εκπίπτει», διότι «ου ζητεί τα εαυτής» (Α' Κορ. 13, 5-8). Αυτό
δεν σημαίνει, φυσικά, περιφρόνηση του θεϊκού νόμου. Αλλά οι εντολές
του Θεού, όπως λέγει ο άγιος Μάρκος ο Ερημίτης, «ουχί την αμαρτίαν
εκκόπτουσιν, αλλά τους όρους της δοθείσης ημίν ελευθερίας φυλάττουσιν»
(PG 65, 992).</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: verdana,geneva;">Πέρα
από τα «Πρέπει» του ηθικού νόμου, υπάρχει το «Είναι» της ανθρώπινης
ύπαρξης, που κατακρεουργείται από την μια πλευρά με την έκτρωση και από
την άλλη με την απαξίωση της εγκύου, που έστω και άγαμη, θέλει να
«κρατήσει», όπως λέμε, το παιδί της. Η στάση μας, λοιπόν, απέναντι σ'
αυτήν την μητέρα και στη ζωή, που φέρει μέσα της, βαρύνει πολύ
περισσότερο από την δική της «ανομία» και παρέκκλιση. Είναι δε απόλυτα
αναγκαίος ο αναβαπτισμός μας στην φιλανθρωπία των Αγίων μας, ιδιαίτερα
σήμερα, που τα ριζοσπαστικά νέα ήθη της εσχατολογικής Νέας Εποχής, ένα
από τα όποια είναι η ασυδοσία των προγαμιαίων σχέσεων, θα μας οδηγεί
όλο και περισσότερο σε τέτοιες καταστάσεις, που θα γίνουν γρήγορα ο
κανόνας στην κοινωνική και οικογενειακή ζωή μας (πρβλ. την νομοθέτηση
των συμβιώσεων, τ. ο.)</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: verdana,geneva;">Είναι
αναγκαίος, συνεπώς, ο σεβασμός όλων μας στην αξία της ζωής και η
προστασία της γυναίκας, που κυοφορεί, με οποιεσδήποτε προϋποθέσεις. Αυτό
μάλιστα ισχύει και για την άγαμη μητέρα, ακόμη και στην περίπτωση του
βιασμού της, και μάλιστα κτηνώδους, όπως συνέβη κατά την τουρκική
εισβολή στην Κύπρο, το 1974. Άλλο όμως η κτηνωδία και άλλο η ζωή και ο
κυοφορούμενος άνθρωπος, που δεν φέρει μόνον τις καταβολές του απαίσιου
βιαστού, αλλά και της ίδιας της βιασθείσης μητέρας. Ποιος ξέρει δε τι
άνθρωπος θα γεννηθεί, έστω και από αυτή την αδόκητη σύλληψη! Σε κάθε
περίπτωση ο άνθρωπος δεν παύει να είναι «θεός κεκελευσμένος», κατά τον
Μ. Βασίλειο: άνθρωπος δηλαδή, που έχει μέσα του την εντολή και την
δυνατότητα να γίνει «θεός κατά χάριν».</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: verdana,geneva;">Η
καλλιέργεια σ' όλους μας της αγιοπατερικής νοοτροπίας οδηγεί στην
αποδοχή της άγαμης μητέρας ως συνανθρώπου εμπερίστατου, που έχει ανάγκη
την βοήθεια και προστασία μας. Και υπάρχει πλήθος προτύπων
συμπεριφορών αυτού του είδους, όπως π.χ. η παραβολή του Καλού
Σαμαρείτου (Λουκ. 10, 30-37), που κωδικοποιεί την στάση του ίδιου του
Θεανθρώπου απέναντι σε κάθε άνθρωπο. Ο Χριστός με την διήγηση αυτή
διδάσκει πώς μπορεί ο άνθρωπος να γίνει «πλησίον» για τον Άλλον, τον
συνάνθρωπό του. Τόσο στην αρχαιοελληνική, όσο και στην ιουδαϊκή
κοινωνία «πλησίον» ήταν ο συγγενής, ο ομόφυλος, ο οικείος. Ο Χριστός
μας όμως προβάλλει ως «πλησίον», πρώτα εκείνον που «ποιεί το έλεος»
-δείχνει δηλαδή αγάπη- και όχι τον δεχόμενο την φιλανθρωπία, και
δεύτερο αυτός που δέχεται την αγάπη δεν είναι συγγενής και ομόφυλος,
αλλά ξένος και πρακτικά εχθρός και αντίπαλος, όπως οι Σαμαρείτες
απέναντι στους Ιουδαίους. Ο Σαμαρείτης, κατά τον άγιο Κύριλλο
Αλεξανδρείας, μολονότι «αλλογενής... πεπλήρωκε της αγάπης τον νόμον».
Συμπληρώνει δε ο ιερός Χρυσόστομος: «Ούτω τοίνυν και συ, αν ίδης τινά
κακώς πάσχοντα, μηδέν περιεργάζου λοιπόν. Έχει το δικαίωμα της
βοηθείας το κακώς παθείν αυτόν». Και μόνον η κατάσταση του πάσχοντος
συνανθρώπου απαιτεί την συμπαράστασή μας. Το ορθό ερώτημα, λοιπόν, δεν
είναι «τις εστί μου πλησίον», που έθεσε ο νομικός της παραβολής, αλλά
«σε ποιον είμαι εγώ πλησίον». «Πλησίον» γινόμεθα στην άγαμη μητέρα,
όταν την αποδεχόμεθα, όπως είναι, «καθώς και ο Χριστός ημάς
προσελάβετο» (Ρωμ. 15, 7).</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: verdana,geneva;"><span style="color: black;">Σημαντική
όμως για το θέμα μας είναι και η περικοπή του Κατά Ματθαίον
Ευαγγελίου με την διήγηση για τον Ιωσήφ, τον «μνήστορα» και προστάτη
της Παναγίας και τους δικαιολογημένους λογισμούς του στην περίπτωση της
«εκ Πνεύματος Αγίου» εγκυμοσύνης της, τηρουμένων βέβαια των αναλογιών
και των διαφορών. Ο Ιωσήφ χαρακτηρίζεται «δίκαιος», ευσυνείδητος
δηλαδή τη ρητής κατ' αρχάς του </span>Νόμου, που επέβαλλε όμως ποινή
θανάτου στους μοιχούς και τις μοιχαλίδες (Λευϊτ. 20, 10) διά
λιθοβολισμού (Δευτ. 22, 23). Ο Ιωσήφ όμως, κατά τον Χρυσόστομο,
«εφιλανθρωπεύετο από πολλής χρηστότητος... υπέρ τα νομικά εντάλματα
ζων». Είχε περάσει στην περιοχή της Χάρης, υπερβαίνοντας τον Νόμο.
Περιβάλλει, λοιπόν, με την αγάπη και φιλανθρωπία του την κατά τις
ενδείξεις «κλεψίγαμον» Μαρία. Όμως «ου μόνον κολάσαι, αλλ' ουδέ
παραδειγματίσαι εβούλετο». Ούτε να την διαπομπεύσει δηλαδή δεν ήθελε.
Γιατί; Απαντά ο Χρυσόστομος: «Αλλ' όμως ούτως ην πάθους καθαρός, ως μη
θελήσαι μηδέ εν μικροτάτοις λυπήσαι την Παρθένον» (Ήταν τόσο καθαρός
από κάθε κακία, που δεν ήθελε στο ελάχιστο να λυπήσει την Παρθένο
Μαρία), που ο θεός του εμπιστεύθηκε. Αυτό είναι αγιότητα, Ορθοδοξία! Αν
δεν φθάσουμε σ' αυτή την καθαρότητα της καρδιάς, δεν είναι δυνατόν
αυτή να πληρωθεί από την θεϊκή αγάπη και φιλανθρωπία του Ιωσήφ προς
κάθε συνάνθρωπο.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: verdana,geneva;">Οι
Άγιοί μας, μιμηταί και συνεχιστές του Θεανθρώπου στην ιστορία, έχουν
επίγνωση της αξίας του ανθρώπου σε οποιαδήποτε στιγμή και κατάσταση της
ζωής του. Αρκεί να θυμηθούμε το Μάρκ. 2, 27. Είναι ο λόγος του Χριστού
μας, ότι «το Σάββατον διά τον άνθρωπον εγένετο, ουχ ο άνθρωπος διά το
Σάββατον». Οι θεσμοί, η κοινωνία, τα πάντα υπάρχουν, για να υπηρετούν
τον άνθρωπο, πόσο μάλλον, όταν είναι εμπερίστατος, όπως η άγαμη μητέρα. Ο
Ορθόδοξος αδιαφορεί για το τι θα πει η χωρίς Χριστό κοινωνία, έστω
και αν λέγεται χριστιανική, και το μόνο που θέλει είναι να
συμπαρασταθεί στο θύμα, που λέγεται άγαμη μητέρα, και να σώσει την ζωή,
που αυτή κυοφορεί. Χίλια εξώγαμα είναι αγιότερα από μία έκτρωση, που
είναι ψυχρός φόνος! Μπορούμε, συνεπώς να καταλάβουμε αυτό, που είπε
ένας πατέρας στην κόρη του, μόλις μπήκε στην εφηβεία: «Παιδί μου, της
είπε. Μπορεί να έχεις περιπέτειες στη ζωή σου και να βρεθείς κάποια
στιγμή έγκυος, πριν ακόμη φθάσεις στον γάμο. Σε παρακαλώ, αν συμβεί
κάτι τέτοιο, εγώ θα το αναλάβω. Έκτρωση όμως μην κάνεις ποτέ στην ζωή
σου!». Το αληθινό κύρος μας είναι να σώσουμε μια ζωή και όχι να την
θυσιάσουμε στον Μολώχ του εγωκεντρισμού μας...</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: verdana,geneva;">Αν
δεν μιλήσουμε έτσι στα παιδιά μας, δεν θα αποβάλουν τον φόβο για την
οικογενειακή εγκατάλειψη σε περίπτωση εξώγαμης εγκυμοσύνης και την
κοινωνική κατακραυγή. <strong>Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει με κανένα
τρόπο ενθάρρυνση των λεγομένων ελευθέρων σχέσεων, του πανσεξουαλισμού
και της ηθικής ασυδοσίας της εποχής μας.</strong> Αλλά την θωράκιση της
γυναίκας-θυγατέρας μας, με την υπόσχεση της συμπαράστασής μας σε
περίπτωση θυματοποιήσεώς της από κάποιον ανάξιο άνδρα. Δεν πρέπει δε,
να λησμονούμε, ότι οφείλουμε αυτή την στάση απέναντι στις θυγατέρες μας,
διότι σχεδόν πάντοτε είναι θύματα και της απουσίας αγωγής στην ίδια
την οικογένεια. Οι πτώσεις των παιδιών μας είναι κατά κανόνα, η συνέπεια
της αδιαφορίας μας για την εν Χριστώ διαπαιδαγώγησή τους, ώστε να
μάθουν να αγωνίζονται και να ανθίστανται στους πειρασμούς. Σε πρόσφατη
ανακοίνωση μου σε συνέδριο για το δημογραφικό, ετόνισα ιδιαίτερα, ότι η
πολυτεκνία μόνη της δεν σώζει, αν δεν συνδέεται και με την ορθή αγωγή,
που οδηγεί στην «καλλιτεκνία». Δεν σώζει ο αριθμός των παιδιών, αλλά η
εν Χριστώ ανατροφή τους. Η κατάλληλη ανατροφή είναι η πρόληψη του
κακού (κατά το: «κάλλιον το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν») και η
εμφύσηση πνεύματος αυτοσεβασμού και αυτοσυγκράτησης στα παιδιά μας,
ιδιαίτερα στις θυγατέρες μας. Παράλληλα όμως έμπνευση σεβασμού του
ανθρώπου και ως εμβρύου, ώστε σε περίπτωση έκτος γάμου εγκυμοσύνης να
αποφευχθεί η έκτρωση με κάθε τρόπο.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: verdana,geneva;">Εύχομαι στον Σύλλογο να τα εκατοστήσει!</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<br /><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ <br />ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ <br />Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη»<br />Θεσσαλονίκη<br />Τηλ. 2310212659</span></div>
</div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-17945541373877237552017-07-03T23:51:00.000-07:002017-07-04T00:12:58.517-07:00Γάμος καὶ οἰκογένεια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="centerArticleTop">
<div class="titleArticle">
<span style="color: #cc0000;"><b><br /></b></span></div>
<span style="color: #cc0000;"><b>
</b></span><span style="color: #cc0000;"><b>
</b></span></div>
<span style="color: #cc0000;"><b>
</b></span><br />
<div class="author">
<span style="color: #cc0000;"><b>
Γέρων Ἰωσήφ Βατοπαιδινός</b></span></div>
<span style="font-size: large;"><span style="color: maroon;">1. Ποιὰ εἶναι ἡ ἔννοια τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου;<br />
</span> <br />
«Τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστι ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν
Ἐκκλησίαν» (Ἐφ. 5,32). Στὴ φράση αὐτὴ ὁ ἀπ. Παῦλος παραλληλίζει τὴ σχέση
ἄνδρα-γυναίκας, ποὺ ὑπάρχει στὸ γάμο, μὲ τὴ σχέση Χριστοῦ-Ἐκκλησίας.
Ὅπως ὁ Κύριός μας -ὡς κεφαλή-, ἕνωσε τὸν ἑαυτό του μὲ τὴν Ἐκκλησία καὶ
ἀποτελοῦν ἕνα σῶμα -ἂν καὶ ἡ τελευταία ἀποτελεῖται ἀπὸ πολλὰ μέλη-, ἔτσι
καὶ στὸ γάμο ἡ νόμιμη ἕνωση τῶν δύο μερῶν -ἄνδρα καὶ γυναίκας-,
ἀποτελεῖ ἕνα• μία φύση ὅπως κατασκευάσθηκε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς δημιουργίας.<br />
<br />
Ὁ ἴδιος ὁ
Θεὸς μετὰ τὴ δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου ὁμολογεῖ «ὅτι οὐ καλὸν εἶναι τὸν
ἄνθρωπον μόνον» (Γέν. 2,18). Ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ σώματος παίρνει μέρος ὁ
Θεὸς ὁμοούσιο καὶ ὁμοφυὲς καὶ κατασκευάζει αὐτὸ ποὺ ἔλειπε. Μέσα στὸ
σχέδιο τῆς δημιουργίας τὸ πλῆθος θὰ ἀντικαθιστοῦσε τὴ μονάδα. Ἡ
ἀνθρώπινη φύση θὰ γινόταν «μυριυπόστατος», δηλαδὴ μὲ πολλὲς ὑποστάσεις ἢ
πρόσωπα.<br />
<br />
Ὅπως ἡ λέξη «Ἐκκλησία» εἶναι σὲ ἑνικὸ ἀριθμὸ καὶ ὅμως περιλαμβάνει
πλῆθος μελῶν, ἔτσι καὶ ἡ λέξη «ἄνθρωπος» -ἂν καὶ εἶναι σὲ ἑνικὸ ἀριθμό-,
περιέχει τὸ στοιχεῖο τῆς κοινωνίας τῶν περισσοτέρων. Ὁ Χριστὸς -ὡς
κεφαλή-, εἶναι ἑνωμένος μὲ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀποτελοῦν ἕνα. Ὁ
ἄνδρας, ὡς κεφαλὴ τῆς γυναίκας εἶναι ἑνωμένος σὲ ἕνα σῶμα μὲ αὐτήν, καὶ
«ἄρα οὐκέτι εἰσὶ δύο» ἀλλὰ «ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν» (Ματθ.
19,5-6). Στὴν ἑνότητα αὐτή, ποὺ δὲν εἶναι φυσική, κρύβεται τὸ μυστήριο.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><img alt="" src="http://www.agiazoni.gr/images/stories/arthro/PSIF_VIVLIO/EKKLHSIASTIKH_ZWH/EKKLHSIASTIKO_HTHOS/gamos.jpg" height="510" width="640" /></span></div>
<span style="font-size: large;">
<br />
<br />
<br />
<span style="color: maroon;">2. Πῶς θὰ γίνει κατορθωτὴ αὐτὴ ἡ ἑνότητα;<br />
</span> <br />
<span style="color: red;">Α. Προσοχὴ στὴν ἐκλογή.<br />
</span> <br />
Ὅπως στὴν κοινωνική μας ζωὴ μετὰ ἀπὸ δοκιμὴ καὶ πείρα ἐπιλέγουμε τὸ
συμφέρον μας καὶ προσέχουμε νὰ μὴν παρασυρθοῦμε ἢ παραπλανηθοῦμε καὶ στὸ
σοβαρότατο καὶ ἀμετάβλητο μυστήριο τοῦ γάμου ἐπιβάλλεται ἡ κατάλληλη
προσοχή.<br />
<br />
Οὔτε οἱ ἀξίες, οὔτε ὁ πλοῦτος, οὔτε τὰ φανταστικὰ ὄνειρα, οὔτε καὶ ἡ
πρόκληση τῆς μορφῆς τοῦ προσώπου πρέπει νὰ μᾶς δελεάζουν στὴν ἐκλογὴ τοῦ
συντρόφου τῆς ζωῆς, ἂν κατ’ ἀρχὴν δὲν ἀποδειχτεῖ ἡ συμφωνία, ἡ
ὁμογνωμία καὶ ἡ ἀποδοχὴ τῶν ὅρων καὶ κανόνων τῆς γνήσιας συζυγίας. Καὶ
οἱ δύο μελλόνυμφοι πρέπει νὰ πιστεύουν στὴν ἀξία τῆς πατρότητας καὶ
μητρότητας, χάριν τῶν ὁποίων καὶ ἐμεῖς ὑπάρχουμε. Ἐὰν οἱ δικοί μας
γονεῖς ἀδιαφοροῦσαν γιὰ τὴν παιδοποιία, θὰ ὑπήρχαμε ἐμεῖς σήμερα;<br />
<br />
<span style="color: red;">Β. «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους».<br />
</span> <br />
Τὸ μέσο τῆς ἑνώσεως τῶν πολλῶν σὲ ἕνα εἶναι ἡ ἀγάπη, ποὺ καὶ αὐτὸ ὡς
μυστήριο εἶναι σχεδὸν ἀνέκφραστο. Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός. «Ὁ Θεὸς
ἀγάπη ἐστὶ» (Α’ Ἰω. 4,8). Ὁ Θεὸς δὲν ἔχει ἀγάπη σὰν ἕνα ἁπλὸ
χαρακτηριστικὸ γνώρισμα. Εἶναι αὐτούσια ἀγάπη, ἡ ὁποία «οὐ ζητεῖ τὰ
ἑαυτῆς», «οὐ λογίζεται τὸ κακόν», «οὐκ ἀσχημονεῖ», τὰ πάντα συνδέει καὶ
προνοεῖ, «πάντα στέγει» καὶ δικαίως οὐδέποτε ἐκπίπτει ἢ ἀδρανεῖ, ἢ
ἐκλείπει, ἢ ἀδυνατεῖ.<br />
<br />
Ὁ νόμος ὁλοκληρώνεται μὲ τὸ «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν». Γι’
αὐτὸ ἡ Γραφὴ διατάσσει: «Ἐὰν προληφθῆ ἄνθρωπος ἐν τινι παραπτώματι,
ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ (δηλ. οἱ φορεῖς τῆς ἀγάπης), καταρτίζετε τὸν
τοιοῦτον» (Γαλ. 6,1) καὶ «ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε καὶ οὕτως
ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. 6,2).<br />
<br />
Ἐὰν θέλουμε νὰ περιπατοῦμε «ἀξίως τῆς κλήσεώς» μας θὰ τὸ πετύχουμε μὲ
ταπεινοφροσύνη καὶ πραότητα «ἀνεχόμενοι ἀλλήλους» μὲ ἀγάπη. Γίνεσθε
μεταξὺ σας «χρηστοί, εὔσπλαχνοι, χαριζόμενοι ἑαυτοῖς» (Ἐφεσ. 4,32),
ὑποτασσόμενοι μεταξὺ σας μὲ φόβο Θεοῦ.<br />
<br />
Τὴν ἰδιοτέλεια, τὸ μεγαλύτερο ἀποτέλεσμα τῆς πτώσεώς μας, μόνον ἡ ἀγάπη
μπορεῖ νὰ τὴ συντρίψει καὶ νὰ τὴ μεταστρέψει σὲ ἀνιδιοτέλεια. «Μηδεὶς τὸ
ἑαυτοῦ ζητείτω, ἀλλὰ τὸ τοῦ ἑτέρου» (Α’ Κορ. 10,24), «πάντα ὑμῶν ἐν
ἀγάπῃ γινέσθω» (Α’ Κορ. 16,14) καὶ τὸ σπουδαιότερο «ἐντέλλομαι ὑμῖν ἵνα
ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ἰω. 15,17).<br />
<br />
Αὐτὴ ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ ἀπαραίτητος κανόνας καὶ νόμος τῆς ζωῆς, τῆς
ἑνότητας, τῆς ἁρμονίας, ποὺ καταλήγει στὸ Θεό, γίνεται ὅπως εἶναι ὁ
Θεός, ἀθάνατος καὶ ἀΐδιος. Μέσω αὐτῆς ἐπιτυγχάνουμε τὴν ἁρμονία τοῦ
γάμου ἀπὸ αὐτὴ τὴ ζωὴ ὥς τὴν αἰωνιότητα ἀφοῦ ὁ Θεός, ἡ παναγάπη,
ἀποκαλύπτει ὅτι «ἐγὼ ζῶ καὶ ὑμεῖς ζήσεσθε» (Ἰω. 14,19) καὶ «ὅπου εἰμὶ
ἐγώ, ἐκεῖ καὶ ὁ διάκονος ὁ ἐμὸς ἔσται» (Ἰω. 12,26). Ποιὸς εἶναι ὁ δικός
του διάκονος παρὰ ὁ ὑπηρέτης τῆς ἀγάπης, ποὺ ὄχι μόνο ὑπηρετεῖ
ἀνιδιοτελῶς, ἀλλὰ καὶ τὴν ἴδια τὴν ψυχὴ του πρόθυμα διαθέτει, ἂν ἡ
ἀνάγκη τὸ ἀπαιτεῖ, γιὰ τὴ ζωὴ τῶν ἄλλων;<br />
<br />
Δὲν εὐσταθοῦν οἱ προφάσεις τῆς δῆθεν ἰδιαιτερότητας τῶν χαρακτήρων ἢ τῶν
συνηθειῶν καὶ τῆς ἐπιρροῆς τοῦ περιβάλλοντος, οὔτε καὶ αὐτῆς τῆς
κληρονομικότητας. Ἡ συγκατάβαση τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, τοῦ Κυρίου
μας, ἀνέπλασε καὶ μεταμόρφωσε ὅλη τὴ μεταπτωτική μας διαστροφὴ καὶ μᾶς
πρόσθεσε ἐξουσία νὰ πατοῦμε «ἐπὶ ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ πᾶσαν τὴν
δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ» (Λουκ. 10,19 ). «Πάντα ἰσχύομεν ἐν τῷ ἐνδυναμούντι
ἡμᾶς Χριστῷ» (Φιλ. 4,13 ). Αὐτὸ τὸ μαρτυροῦν οἱ δεδικαιωμένοι δοῦλοι τοῦ
Θεοῦ ποὺ ὑπερέβησαν τὸν νόμο τῆς φθορᾶς καὶ τῆς διαστροφῆς.<br />
<br />
<span style="color: red;">Γ. «Οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν».<br />
</span> <br />
Στὴ συζυγία ἡ ἀγάπη ἐπιβάλλεται καὶ γιὰ ἕνα ἀκόμη λόγο, ἂς ποῦμε
καλύτερα ἀπὸ κάποια ἰδιαιτερότητα. Αὐτὸς εἶναι ἡ φύση τῆς γυναίκας, ποὺ
ἀποδεικνύεται ὅτι εἶναι γέννημα καὶ προϊὸν ἀγάπης (δημιουργήθηκε ἀπὸ τὴν
πλευρὰ τοῦ Ἀδὰμ ποὺ ἦταν κοντὰ στὸ μέρος τῆς καρδιᾶς) καὶ ἑπομένως δὲν
ἰσορροπεῖ, ὅταν τὴ στερεῖται. Ἡ ἴδια πηγάζει ἀγάπη μέσω τῆς μητρότητάς
της καὶ δίκαια ἀπαιτεῖ νὰ ἀγαπᾶται, ἀφοῦ καὶ ἡ ἴδια κατὰ φύση καὶ θέση
ἀγαπᾶ.<br />
<br />
Ἡ ἱστορία καὶ τὰ πράγματα μαρτυροῦν ὅτι ἂν οἱ σύζυγοι θέλουν νὰ πετύχουν
τὴν ἁρμονία καὶ τὴν ὁμαλότητα μεταξύ τους, πρέπει νὰ ὑπάρχει μόνιμα
μεταξύ τους ἡ ἀγάπη· εἰδικὰ ὅμως τοῦ ἄνδρα πρὸς τὴ γυναίκα του. Αὐτὸ
ἀκριβῶς ἔκανε καὶ ὁ Χριστὸς πρὸς τὴν Ἐκκλησία του. Παρέδωσε τὸν ἑαυτό
του γιὰ νὰ τὴν καταστήσει ἔνδοξη.<br />
<br />
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, αὐτὸς ὁ μέγιστος Ἱεράρχης, προκαλεῖ τὸν
ἄνδρα νὰ μὴν κουράζεται νὰ δείχνει στὴ σύζυγό του τὴν ἀγάπη του καὶ ὅτι
ὅλη ἡ θέληση καὶ ἡ προσπάθειά του εἶναι ἡ εὐτυχία της.<br />
<br />
Αὐτό, δυστυχῶς, πολὺ ἀπουσιάζει σήμερα καὶ τὰ ἀποτελέσματα εἶναι
ἀπελπιστικά. Ἡ σημασία καὶ ἡ φύση τῆς συζυγίας παραχαράχθηκε ἀπὸ τὴν
ἐπίδραση τοῦ εὐρωπαϊκοῦ κυκεώνα, ποὺ τίποτε δὲ σεβάστηκε ἀπὸ τὴν
ἀνθρώπινη προσωπικότητα καὶ τὶς πνευματικὲς καὶ ἠθικὲς ἀξίες, ποὺ οἱ
προγονοί μας μὲ αὐτοθυσία κράτησαν.<br />
<br />
Ἐπειδὴ ἡ αὔξηση τῶν ἀνθρώπων γίνεται μὲ τὴ νόμιμη συζυγία μὲ λύσσα ὁ
ἀδίστακτος ἐχθρός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ διάβολος, προσπαθεῖ νὰ διαλύσει τὰ ἤθη
καὶ νὰ καταλύσει τὸ δεσμὸ τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἑνότητας. Τὸ τόσο σοβαρὸ
θέμα τοῦ γάμου δὲν πρέπει νὰ παραμεληθεῖ μὲ τὶς παραχαράξεις τοῦ ἔνοχου
καὶ ἀνώμαλου βίου γιὰ νὰ μὴν ἀκούσουμε καὶ ἐμεῖς, ὅπως οἱ παλαιοὶ
ἀποστάτες τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν, ποὺ ἀποκήρυξε ὁ Θεός: «οὐ μὴ καταμείνει τὸ
πνεῦμα μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας» (Γεν.
6,3). Καὶ ἐπέφερε τὸν κατακλυσμὸ γιὰ νὰ τιμωρήσει τὴν ἀποστασία.<br />
<br />
Ὁ σύζυγος γιὰ νὰ πετύχει εὔκολα αὐτὸ τὸ ρόλο -ἀνάλογα μὲ τὶς
περιστάσεις-, θὰ πρέπει νὰ φέρεται στὴ σύζυγό του ἄλλοτε σὰν πατέρας,
ἄλλοτε σὰν ἀδελφός, ἄλλοτε σὰν φίλος καὶ πάντοτε σὰν ἄνδρας της. Ἂν τὸ
κάνει αὐτὸ θὰ πετύχει τὴν ἀτάραχη καὶ ἁρμονικὴ διάθεση τῆς συζύγου, ποὺ
ἐνῶ σὲ πολλὰ σημεῖα εἶναι περισσότερο φιλότιμη καὶ ἔχει αὐτοθυσία, σὲ
μερικὰ μικρῆς σημασίας συμβάντα ἀποθαρρύνεται καὶ μικροψυχεῖ.<br />
<br />
Δὲν εἶναι ὑπερβολὴ οὔτε προσποίηση ἡ ἐκδήλωση ἀγάπης τοῦ συζύγου πρὸς τὴ
γυναίκα του, ἀφοῦ μόνο στὴ νόμιμη συζυγία μπορεῖ νὰ ἐκδηλωθεῖ ἡ γνήσια
καὶ πραγματικὴ ἀγάπη, ἐφ’ ὅσον «ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν». Καμιὰ
ἄλλη ἐκδήλωση τρυφερότητας καὶ συμπάθειας δὲν μπορεῖ νὰ παραλληλισθεῖ μὲ
τὸ «ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν» τῆς νόμιμης συζυγίας ἀπὸ τὴν ὁποία
προέρχεται ἡ καταβολὴ τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Ἄλλωστε καὶ ἡ περιγραφὴ τοῦ
γυναικείου φύλου, ποὺ εἶναι καὶ τὸ ἀσθενὲς μέρος, ἀπαιτεῖ τὴν πρακτική
του συμπλήρωση ἀπὸ τὴν ἀνδρικὴ ἀγάπη καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος τῆς ζήλειας
ποὺ πλεονάζει στὴ γυναίκα. Ὁ καλύτερος τρόπος δαμασμοῦ τῆς γυναικείας
ζήλειας εἶναι πρακτικὰ ἡ γνήσια καὶ ἔμπρακτη ἐκδήλωση ἀγάπης τοῦ συζύγου
πρὸς τὴ γυναίκα του.<br />
<br />
Στὴ γενικὴ διαστροφὴ ποὺ ἐπικράτησε λόγω τῆς ἀποστασίας ἀπὸ τὸ Θεὸ
«ἀνένδεκτον τοῦ μὴ ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα» (Λουκ. 17,1). Χρειάζεται πολλὴ
προσοχὴ στὴ συγκράτηση τοῦ δεσμοῦ τῆς συζυγίας. Νὰ μὴ λαμβάνονται ὑπ’
ὄψιν τὰ σκάνδαλα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα πηγάζουν οἱ παρεξηγήσεις. Συνιστοῦμε,
εἰδικὰ στὸν ἄνδρα, ὡς τὴν κεφαλή, νὰ μὴν προδίδει τὴν ἀγάπη καὶ τὸ
σύνδεσμο μὲ τὴ σύζυγό του, γιατί ὁ διάβολος καὶ τὰ ὄργανά του οὐδέποτε
θὰ παύσουν νὰ πολεμοῦν γιὰ νὰ πληγώσουν τὴ ρίζα τῆς ζωῆς.<br />
<br />
Ἕνα δεῖγμα πραγματικῆς παρηγοριᾶς καὶ στηριγμοῦ, ποὺ μᾶς συμβούλευσαν οἱ
γέροντες σύμβουλοί μας, καὶ τῶν δύο φύλων, γιὰ τὶς δύσκολες ὧρες εἶναι:
«Μὴν ξεχνᾶτε ποτὲ τὴν πρώτη ἑβδομάδα τοῦ γάμου σας». Εἶστε οἱ ἴδιοι
ὅπως καὶ τότε. Τίποτε δὲ σᾶς χωρίζει.<br />
<br />
Ὑπενθυμίζουμε στοὺς ἄνδρες τὸ «συνοικοῦντες κατὰ γνῶσιν, ὡς ἀσθενεστέρῳ
σκεύει τῷ γυναικείῳ» (Α’ Πέτ. 3,7). Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ παρεκτροπὴ τῆς
συζύγου θεραπεύεται μὲ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν τρυφερότητα, παρὰ μὲ τὴν
ἐπίπληξη καὶ τὸ θυμό. Μὴν κάνεις παρατήρηση στὴ σύζυγό σου, σὲ περίπτωση
λάθους, εἰδικὰ τὴν ὥρα τοῦ πειρασμοῦ καὶ τῆς αἰχμῆς. Ἐφάρμοσε τὸ λόγο
τοῦ Δαβίδ: «Ἐγὼ δὲ ὡσεὶ κωφὸς οὐκ ἤκουον, καὶ ὡσεὶ ἄλαλος οὐκ ἀνοίγων τὸ
στόμα αὐτοῦ» (Ψαλμ. 37,13). Σὲ ἄλλη ὥρα, ὅταν εἶστε μόνοι σας, μακριὰ
ἀπὸ τὰ παιδιά, ἐὰν ὑπάρχουν, πάρε μὲ τρυφερότητα τὴ σύζυγό σου στὴν
ἀγκαλιά σου καὶ πές της. «Ἀγάπη μου, δὲν ξέρεις πόσο σὲ ἀγαπῶ; Ἐγὼ θέλω
νὰ εἶσαι μία ἀξιοπρεπὴς κυρία. Αὐτὸ ποὺ ἔκανες δὲν σὲ τιμᾶ». Τότε μόνο
δέχεται τὸ σφάλμα καὶ ζητᾶ συνειδητὰ συγγνώμη. Αὐτὰ εἶναι γεννήματα τῆς
πείρας. Ἐὰν τὴν ὥρα τοῦ λάθους ἢ τῆς ζημιᾶς, τὴν ἐλέγξεις, θὰ πεισμώσει,
θὰ ἀνταπαντήσει, θὰ μουτρώσει, θὰ ἐπικαλεσθεῖ προφάσεις καὶ θὰ πεῖ
ψέματα! Ἡ σύνεση προλαμβάνει, ἐὰν χρησιμοποιηθεῖ τὸ φάρμακο τῆς ἀγάπης.<br />
<br />
Ἀπὸ τὴ μικρὴ ἔρευνά μας, ἀπὸ ὅσα ἀκούσαμε καὶ εἴδαμε, βγάλαμε τὸ
συμπέρασμα ὅτι τὴν περισσότερη εὐθύνη γιὰ ὅ,τι κακὸ συμβαίνει στοὺς
γάμους ἔχουν οἱ ἄνδρες, γιατί δὲν δείχνουν ἀγάπη στὶς συζύγους τους.
Ἀγαποῦν, δυστυχῶς τὶς γυναῖκες, ἀλλὰ ὄχι τὶς δικές τους. Αὐτὴ εἶναι ἡ
ρίζα τοῦ κακοῦ. Τότε φυτρώνει ἡ ζήλεια καὶ ἡ ὑποψία -μὲ τὰ γνωστὰ
ἀποτελέσματα-, ἰδίως ὅταν καὶ οἱ γύρω διατείνονται ὅτι μᾶλλον κάτι
συμβαίνει!<br />
<br />
Τὸ γραφικὸ «ἄφετε καὶ ἀφεθήσεται» καὶ τὸ «ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν
σπλάχνοις Ἰησοῦ Χριστοῦ» πρέπει νὰ ἐπικρατεῖ ἀπαραιτήτως γιὰ νὰ ὑπάρχει
ὁμαλότητα στὴν οἰκογένεια. Πολλὰ λάθη καὶ σκληρότητα ἔχουν οἱ ἄνδρες.
Συνήθως πλεονάζει ἡ ἀπροσεξία καὶ ἡ ὑποχώρηση στὰ θέματα ἠθικῆς, ποὺ
στοὺς καιροὺς μας πέρασε τὰ ὅρια. Ἂν συμβεῖ κάτι τέτοιο στὴ γυναίκα,
τότε ὁ πέλεκυς τῆς παιδείας καὶ ἐκδικήσεως πέφτει βαρύς.<br />
<br />
Ἡ ἀγάπη πρὸς τὴ σύζυγο εἶναι ὡς πρὸς τὸν ἄνδρα καὶ δικαιοσύνη, γιατί τὸ
μόνο πρόσωπο ποὺ ἀχώριστα καὶ πρακτικὰ θὰ παραμείνει στὸ πλευρὸ του
εἶναι ἡ σύζυγός του, ἀφοῦ ὅλα τὰ πρόσωπα τοῦ περιβάλλοντός του σιγὰ-σιγὰ
θὰ ἐκλείψουν, ἐνῶ στοὺς εὐσεβεῖς συζύγους ἡ συζυγία συνεχίζεται καὶ
στὴν αἰωνιότητα.<br />
<br />
<span style="color: red;">Δ. «Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε»<br />
</span> <br />
Ὁ τίμιος γάμος εἶναι ἡ βάση τῆς ἁρμονίας, τῆς εἰρήνης, τῆς κατὰ τὸ
δυνατὸν εὐτυχίας ἀλλὰ τὸ κυριότερο ἀπ’ ὅλα εἶναι ἡ βάση τῆς δημιουργίας
ἀνθρώπων, τῆς πιὸ ὑψηλῆς στοὺς κόσμους μας ἀξίας, ἐφ’ ὅσον ὁ Κύριός μας
ἀποκαλύπτει ὅτι δὲν εἶναι ἄξιος ὅλος ὁ κόσμος γιὰ ἕναν ἄνθρωπο. Τὸ
ὑψηλότατο αὐτὸ ἀξίωμα ποὺ ἡ θεία παναγαθότητα παραχώρησε στοὺς δύο
συζύγους, νὰ γεννοῦν ἄνθρωπο, ποὺ ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ ἀποκτήσει
θεοαγχιστεία καὶ νὰ γίνει «κληρονόμος τοῦ Θεοῦ Πατρὸς καὶ συγκληρονόμος
τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ» δὲν μπορεῖ νὰ περιγραφεῖ. Τὸ μέγιστο αὐτὸ ἀξίωμα ποὺ
παράγει ὄχι ἥλιους ἢ ἄστρα ἢ ἡλιακὰ συστήματα, ἀλλὰ τὴν «κατ’ εἰκόνα καὶ
ὁμοίωσιν» τοῦ Δημιουργοῦ μορφή, τὸ παράγει ἡ σεμνότητα καὶ συμφωνία τοῦ
γάμου καὶ γίνεται ὁ ἄνθρωπος συνεργὸς τῆς ἀειζωείας χάρη στὸ Θεό.<br />
<br />
Τὸ ἀπαραίτητο μέσο αὐτοῦ τοῦ θριάμβου εἶναι ἡ γνήσια καὶ ἀληθινὴ ἀγάπη
τῶν συζύγων, κυρίως στὶς ἀντιξοότητες τῆς ζωῆς, ἐφ’ ὅσον καὶ ὁ
ἀνύστακτός μας ἐχθρὸς πολεμᾶ. Ἐπειδὴ ὅμως κεφαλὴ τῆς γυναίκας εἶναι ὁ
ἄνδρας, αὐτὸς πρέπει νὰ ἔχει τὴ μέριμνα γιὰ τὴν ἀδιάλειπτη ἀγάπη ἡ ὁποία
θὰ τοὺς συνδέει. Ὁ Ἀπ. Παῦλος συμβουλεύει: «Τῇ γυναικὶ ὁ ἀνὴρ τὴν
ὀφειλόμενην εὔνοιαν ἀποδιδότω· ὁμοίως καὶ ἡ γυνὴ τῷ ἀνδρὶ» (Α’ Κορ.
7,3). Ἑρμηνεύοντας τὴ βαθύτητα αὐτοῦ τοῦ μυστηρίου λέγει: «ἡ γυνὴ τοῦ
ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ’ ὁ ἀνήρ• ὁμοίως δὲ καὶ ὁ ἀνὴρ τοῦ
ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ’ ἡ γυνὴ» (Α’ Κορ. 7,4). Καὶ προσθέτει
τοὺς λόγους τῆς οἰκονομίας γιὰ νὰ μὴν εἰσχωροῦν ἐλλείψεις ἢ ὑπερβολές.
Λέγει λοιπὸν στοὺς συζύγους: «Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους, εἰ μὴ τι ἂν ἐκ
συμφώνου πρὸς καιρόν, ἵνα σχολάζητε τῇ νηστείᾳ καὶ τῇ προσευχῇ, καὶ
πάλιν ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέρχησθε, ἵνα μὴ πειράζῃ ὑμᾶς ὁ σατανᾶς» (Α’ Κορ.
7,5). Τὸ «ἐκ συμφώνου» ποὺ τονίζει ὁ Παῦλος ἔχει βαθιὰ σημασία, διότι τὸ
«ἀσύμφωνον» γεννᾶ τὴν ὑποψίαν τῆς σατανικῆς κακότητας, ἀλλὰ λαμβάνεται
ὑπ’ ὄψιν καὶ τὸ περιβάλλον, ποὺ πάντοτε γεννᾶ πειρασμούς.<br />
<br />
Γιὰ τὴ σταθερότητα καὶ τὴ μονιμότητα τοῦ γάμου ὁ Παῦλος γράφει:
«Παραγγέλλω, οὐκ ἐγὼ ἀλλ’ ὁ Κύριος γυναῖκα ἀπὸ ἀνδρὸς μὴ χωρισθῆναι καὶ
ἄνδρα γυναῖκα μὴ ἀφιέναι» (Α’ Κορ. 7,10). Ἀλλοῦ ἀπευθυνόμενος στὸν ἄνδρα
λέγει: «δέδεσαι γυναικί; μὴ ζήτει λύσιν. Λέλυσαι ἀπὸ γυναικὸς; μὴ ζήτει
γυναῖκα» (Α’ Κορ. 7, 27).<br />
<br />
<span style="color: red;">Ε. Ὁ νόμος τῆς ἐπιρροῆς.<br />
</span> <br />
Ὑπάρχει καὶ ἄλλος λόγος σοβαρότερος, ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τὴν ἔμπρακτη
συζυγικὴ ἀγάπη καὶ ἑνότητα, σύμφωνα μὲ τὸ νόμο τῆς ἐπιρροῆς. Ἂν οἱ
πιστοὶ σύζυγοι ἐφαρμόζουν τὸ νόμο τῆς ἀγάπης μεταξύ τους, τότε ἡ
ὑπερφυσικὴ ἐνέργεια τῆς ἀγάπης, ποὺ εἶναι θεία καὶ ζωοποιός, ἐπιδρᾶ
ὀργανικὰ ἀπὸ τὴ σύλληψη, τὴν ἐγκυμοσύνη καὶ τὸν τοκετὸ στὴ διάπλαση τοῦ
ἀκέραιου καὶ σωστοῦ χαρακτήρα τοῦ παιδιοῦ. Ἔτσι πρακτικὰ καὶ πραγματικὰ
τὸ παιδὶ ἀποκτᾶ χαρακτήρα καὶ προσωπικότητα ποὺ περιεῖχε ἡ πρώτη «κατ’
εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν» τοῦ Δημιουργοῦ ἀνθρώπινη ὑπόσταση.<br />
<br />
Ἂν οἱ σύζυγοι μὲ προσοχὴ καὶ πίστη ἐφαρμόζουν στὴ ζωὴ τους τὴν ἐντολὴ
τῆς θείας ἀγάπης, οἱ καρποὶ εἶναι ἐμφανεῖς στὴν ἁρμονικὴ καὶ εἰρηνικὴ
οἰκογενειακὴ ζωὴ καθὼς καὶ στὸ χαρακτήρα τῶν παιδιῶν ποὺ θὰ γεννηθοῦν
ἀφοῦ δὲ θὰ εἶναι μόνο γεννήματα καὶ προϊόντα τῆς σάρκας ἀλλὰ καὶ τοῦ
πνεύματος, ἐφ’ ὅσον «τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ πνεύματος πνεῦμα ἐστιν» (Ἰω.
3, 6).<br />
<br />
<span style="color: red;">ΣΤ. Μὴ δέχεσθε τὶς ἐπεμβάσεις.<br />
</span> <br />
Ἡ πραγματικὴ καὶ ἀμετάβλητη ἀγάπη ποὺ ἐντέλλεται ὁ Θεός, μόνο στὴ νόμιμη
συζυγία μπορεῖ νὰ ἐφαρμοσθεῖ καὶ νὰ καρποφορήσει. Ὅλα γύρω μας εἶναι
ρευστά, ἀσταθῆ καὶ ἀλλάζουν συνεχῶς. Τί παραμένει ἀμετάβλητο στὴν
κοινωνία, στὶς συγγένειες καὶ τὶς συνεργασίες μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων; Μόνο
στὴ νόμιμη συζυγία ἐπικρατεῖ ἡ ἀνιδιοτελὴς καὶ γνήσια ἀγάπη ἐπειδὴ κατὰ
τὴ θεία ἐντολὴ «οὕς ὁ Θεὸς συνέζευξε» κανεὶς δὲν πρέπει νὰ χωρίζει.<br />
<br />
Ἡ ἑνότητα τῶν δύο συζύγων καθορίσθηκε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς δημιουργίας. Δὲν
ὑπάρχουν λάθη στὴ δημιουργία ἀφοῦ ἡ Γραφὴ μαρτυρεῖ ὅτι «εἶδε ὁ Θεὸς τὰ
πάντα ὅσα ἐποίησεν καὶ ἰδοὺ καλὰ λίαν». Προέβλεπε ὁ Θεὸς τὴν πτώση τοῦ
ἀνθρώπου καὶ τὸν τρόπο τοῦ πολλαπλασιασμοῦ του καὶ γι’ αὐτὸ ἐπέβαλε τὴν
ἑνότητα τῶν δύο σὲ ἕνα, γιὰ νὰ κρατηθεῖ ἡ ὑπόσταση τῆς ζωῆς μὲ τὴν
ἀγάπη. Τὸ «παρὰ Κυρίου ἁρμόζεται γυνὴ ἀνδρὶ» (Παρ. 19,14) ἀναφέρεται
στοὺς πιστούς, στοὺς ὁποίους ἐφαρμόζεται τὸ θέλημά του. Στὴν Παλαιὰ
Διαθήκη ὁ Θεὸς ὁδηγοῦσε τοὺς πιστούς του θεράποντες στὴν ἑνότητα τῆς
ἀληθινῆς συζυγίας καὶ τοὺς παρουσίαζε ὡς παράδειγμα, στὴν κατωτερότητα
τῆς τότε ἀμάθειας καὶ ἀγνωσίας ποὺ ἐπικρατοῦσε.<br />
<br />
Ὅπου ὑπάρχει ἡ ἀγάπη μέσα στὸ γάμο κανένας κλονισμὸς δὲν θὰ μπορεῖ νὰ
ἐπιδράσει, οὔτε καὶ ἡ πεθερά! Ἀναγκάσαμε, ἂς μᾶς ἐπιτραπεῖ ἡ λέξη,
ὥριμους στὴν ἡλικία ἰδανικοὺς συζύγους νὰ μᾶς πληροφορήσουν ἀπὸ τὴν
πείρα τους ποιὸ εἶναι τὸ ἀπαραίτητο στοιχεῖο τῆς ἁρμονικῆς συζυγίας καὶ
δὲν μᾶς ἀπέκρυψαν ὅτι ἦταν ἡ ἀγάπη. Εὐγενεῖς κυρίες μᾶς ἀποκάλυψαν:
«Ἐμᾶς ὡς γυναῖκες, τίποτε ἄλλο δὲν μᾶς καθησυχάζει καὶ εἰρηνεύει ὅσο ἡ
αἴσθηση ὅτι ὁ σύντροφός μας, ἀγαπᾶ ἀληθινά, μόνον ἐμᾶς. Δυστυχῶς ὡς
γυναῖκες εἴμαστε καχύποπτες, ἐπηρεαζόμενες ἀπὸ τὸ περιβάλλον».<br />
<br />
Χρειάζεται προσοχὴ στὴν ἐπιρροή, γιὰ νὰ μὴν πῶ ἐπιβολή, τῶν γονέων καὶ
τῶν συγγενῶν, ἀπ’ ὅπου πῆρε καὶ τὸ κακὸ ὄνομα ἡ πεθερά. Μετὰ τὸ γάμο
συνιστοῦμε στὰ ἀνδρόγυνα νὰ ἀπομακρύνουν τὶς ἐπεμβάσεις τῶν γονέων ἢ
ὅποιων ἄλλων ἡ ἐπίδραση εἶναι καταλυτική.<br />
<br />
Ἀφοῦ δεχθήκαμε τὰ παράπονα τῶν συζύγων καὶ τὶς διαφωνίες τους, κάνοντας
κάποια συγκατάβαση, τοὺς ἑρμηνεύσαμε τὴ σημασία καὶ τὴν ἔννοια τοῦ
μεγάλου αὐτοῦ μυστηρίου καὶ τοὺς πείσαμε νὰ ἀναθεωρήσουν τὶς σχέσεις
τους κάτω ἀπὸ τὸ πρίσμα τοῦ «κατὰ Χριστὸν» συζυγικοῦ βίου. Πείστηκαν,
τουλάχιστον ὅσοι ἀκούσαμε, ποὺ δὲν ἦταν λίγοι. Ἀπὸ τότε ζοῦν, ὅπως μᾶς
διηγοῦνται, τὸ πλήρωμα τῆς ἁρμονίας καὶ εἰρήνης στὴν οἰκογένεια καὶ στὸν
ἑαυτὸ τους τὸ ὑψηλότατο μυστήριο τῆς μεταξύ τους ἑνότητας. Ὁμολογοῦν
μάλιστα ὅτι ἐπανῆλθε σ’ αὐτοὺς ἡ αἴσθηση τῶν πρώτων μηνῶν τοῦ γάμου
τους, ἐνῶ οἱ περισσότεροι εἶναι σὲ προχωρημένη ἡλικία κατὰ τὴν ὁποίαν οἱ
φυσικὲς ὁρμὲς βρίσκονται σὲ μαρασμό. Αὐτὴ τὴ διαπίστωση τὴ συναντοῦμε
συχνά, ἀκόμη καὶ σὲ ὅσους πέρασαν πειρασμοὺς καὶ θύελλες στὴ ζωή τους,
ὅταν ἐπανασύνδεσαν «ἐν Χριστῷ» τὴ συζυγική τους ζωὴ ποὺ εἶχε
διαταραχθεῖ.<br />
<br />
Σ’ αὐτὴ τὴν ἕνωση καὶ τὴν ἀγάπη συναντήσαμε ὑπερφυσικὲς ἰδιότητες,
προϊόντα τῆς θείας Χάριτος ποὺ μᾶς κατέπληξαν. Στὴ γνησιότητα τῆς
συζυγικῆς ἀγάπης εἴδαμε τὴν ἐπέμβαση τῆς Χάριτος καὶ θαυμάσαμε τὴ δύναμη
καὶ ἐνέργεια τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης. Δημιουργεῖται μεταξὺ τῶν νόμιμων
συζύγων μία ὑπερφυσικὴ ἐνέργεια, ὥστε νὰ προαισθάνονται τὰ συναισθήματα ὁ
ἕνας τοῦ ἄλλου, ἀκόμη καὶ ὅταν βρίσκονται σὲ μακρινὲς ἀποστάσεις.
Δεῖγμα καὶ μαρτυρία ὅτι «οὐκέτι εἰσὶ δύο» ἀλλὰ μία ψυχὴ καὶ ἕνα σῶμα.<br />
<br />
Αὐτὸ εἶναι ἰδίωμα καὶ ἐνέργεια τῆς Χάριτος ποὺ ἐπιδρᾶ ὅπου ἀκριβῶς
συναντήσει τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη τῶν συζύγων, ποὺ ἔμαθαν νὰ ζοῦν ὁ ἕνας γιὰ
τὸν ἄλλον.<br />
<br />
Γι’ αὐτὸ παρακαλοῦμε καὶ ἐπιμένουμε τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα νὰ
ἐπιστρέψει στὶς βάσεις τῆς ἱερᾶς παραδόσεως ἀπὸ ὅπου ἡ θεία Χάρη θὰ μᾶς
κατευθύνει καὶ θὰ μᾶς ἀξιώσει τοῦ προορισμοῦ μας καὶ θὰ ἀπολαύσουμε μία
ὑγιῆ κοινωνία, μία ζῶσα Ἐκκλησία, ἕνα οὐράνιο πολίτευμα, γιατί ὅλα
προκύπτουν ἀπὸ τὸν ἐπιτυχημένο γάμο, τὴν ἀπόλυτα ἑνωμένη οἰκογένεια.
Εἰδικὰ ὅμως ἀπὸ τὶς ἄξιες καὶ ἡρωίδες μητέρες ποὺ θὰ γεννήσουν τοὺς
ἥρωες τῆς Ἐκκλησίας, τῆς κοινωνίας, τῆς πολιτείας καὶ γιατί ὄχι καὶ τῆς
οἰκονομίας, ὅταν θὰ χαραχθεῖ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς.<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="color: maroon;">3. «Ὁ ἀνὴρ ἐστι κεφαλὴ τῆς γυναικός», ἀναφέρει ὁ Ἀπ. Παῦλος. Ποιὸ νόημα ἔχει ἡ φράση;<br />
</span> <br />
Ἡ ἰσότητα καὶ ἰσοτιμία τοῦ ἄνδρα καὶ τῆς γυναίκας μέσα στὸ γάμο εἶναι
ἀπόλυτη. Μπροστὰ στὸ Θεὸ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἴσοι. «Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος
οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ·
πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστὲ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. 3,28). Ἄνδρας καὶ
γυναίκα ἔχουν τὴν ἴδια ἀνθρώπινη φύση. Τὸ διαφορετικὸ ὑπάρχει «κατὰ τὴν
τοῦ σώματος ἰδιότητα».<br />
<br />
Κοιτάξτε τί προφητεύει, ὡς θεόκτιστη ὕπαρξη, γεμάτη ἀπὸ θεῖο φωτισμό, ὁ
πρωτόπλαστος Ἀδὰμ ὅταν ἀντικρίζει τὴ γυναίκα, ποὺ δημιουργήθηκε ἀπὸ τὴν
πλευρά του. «Τοῦτο νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός
μου». Πρέπει νὰ ὀνομασθεῖ «γυνή, ὅτι ἐκ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς ἐλήφθη». «Εἶδες
Πνεύματος Ἁγίου κοινωνίας μετέχοντα τὸν Ἀδὰμ καὶ χάριτος, ἥς ἠξίωται;
Εἶδες ἐξαίρετον λόγον τὸν μετὰ πολλὰς γενεὰς ἕως ἐσχάτου βεβαιούμενον;»
(Σεβηριανὸς Καβάλας).<br />
<br />
Καὶ μάλιστα φανερώνοντας τὸ προορατικό του χάρισμα ὁ Ἀδὰμ λέγει ὅτι
«ἕνεκεν τούτου» (δηλ. τῆς γυναίκας) θὰ ἐγκαταλείπει ὁ ἄνδρας τὸν πατέρα
καὶ τὴ μητέρα καὶ «ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν». Εἶναι φανερὸ ὅτι
προφητεύει ὁ Ἀδὰμ γιατί δὲν γνώριζε γονεῖς. «Δὲν φαίνεται νὰ ἔχει
λοιπόν, ἀφοῦ εἶναι ἄνθρωποι, ἄλλη φύση ἡ γυναίκα καὶ ἄλλη φύση ὁ ἄνδρας-
ἔχουν τὴν ἴδια φύση, καὶ ἄρα καὶ τὴν ἀρετὴ» (Κλήμης Ἀλεξανδρεύς).<br />
<br />
Πράγματι στὴ Γραφὴ συναντοῦμε μία προτεραιότητα τοῦ ἄνδρα ὅπως στὸ χωρίο
τῆς Α’ Κορ. 11, 1 κ. ἑ. Ἐκεῖ λέγεται ὅτι, «κεφαλὴ γυναικὸς ὁ ἀνήρ»,
«καὶ γὰρ οὐκ ἐκτίσθη ἀνὴρ διὰ τὴν γυναίκα, ἀλλὰ γυνὴ διὰ τὸν ἄνδρα». Ἡ
προτεραιότητα ὅμως τοῦ ἄνδρα δὲν σημαίνει ὑπεροχὴ ἀπέναντι στὴ γυναίκα.
Ἔχει προτεραιότητα στὰ καθήκοντα παρὰ στὰ δικαιώματα. Τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ
εἶναι ἡ ἀμοιβαία ὑποταγὴ τῶν συζύγων «ὑποτασσόμενοι ἀλλήλοις ἐν φόβῳ
Χριστοῦ». Ὁ ἄνδρας πρέπει νὰ ἀγαπᾶ καὶ νὰ περιθάλπει τὴ γυναίκα του,
«καθὼς καὶ ὁ Κύριος τὴν Ἐκκλησίαν». Ἂν καὶ εἶναι Κύριος δὲν τὴν
καταδυναστεύει, δὲν τὴν ὑποδουλώνει, ἀλλὰ θυσιάζει τὸν ἑαυτό του γιὰ
χάρη της, «ἵνα αὐτὴν ἁγιάσῃ» (Ἐφ. 5,26). Ἡ προτεραιότητα τοῦ ἄνδρα μέσα
στὸ γάμο ἐκδηλώνεται ὡς καθῆκον ἀγάπης, διακονίας καὶ θυσίας γιὰ χάρη
τῆς γυναίκας του.<br />
<br />
Ἡ φυσικὴ ὑπεροχὴ τοῦ ἄνδρα μέσα στὴ Ἁγία Γραφὴ ἀποτελεῖ ἔκφραση τοῦ
θελήματος τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἄρνηση τῆς προτεραιότητας θεωρεῖται ἄρνηση τοῦ
θείου θελήματος καὶ αὐτὴν καταπολεμεῖ στὴν Α’ Κορινθίους 11,2-16 ὁ
Παῦλος. Ἡ φυσικὴ ὅμως ὑπεροχὴ τοῦ ἄνδρα εἶναι αὐτονόητη γι’ αὐτόν; Ὁ
ἄνδρας δὲν εἶναι, ὀφείλει νὰ γίνει, αὐτὸ τὸ ὁποῖο θέλει ὁ Θεός, δηλαδὴ
κεφαλὴ τῆς γυναίκας. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι πρέπει νὰ συμπεριφέρεται πρὸς τὴ
γυναίκα του, ὅπως θέλει ὁ Θεός.<br />
<br />
Ἂν ἡ γυναίκα μέσα στὸ γάμο θεωρεῖ τὴν προσφορά της πρὸς τὸ ἄνδρα ὡς
δουλεία, τότε θὰ θέλει νὰ ἀπελευθερωθεῖ καὶ νὰ φανεῖ ἀνώτερη ἀπὸ αὐτόν.
Ἂν ὁ ἄνδρας θεωρεῖ τὴν ἀγάπη τῆς γυναίκας του ὡς ἀδυναμία καὶ ἐξάρτηση,
τότε κάνει κατάχρηση καὶ τὴν καταδυναστεύει. Ἐδῶ ὅμως μιλοῦμε γιὰ
κατάπτωση.<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="color: maroon;">4. Τί ἀναφέρει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γιὰ τὴν ἐκδήλωση τῆς ἀγάπης τοῦ ἄνδρα πρὸς τὴ γυναίκα του;<br />
</span> <br />
Θὰ παραθέσουμε μερικὲς συμβουλὲς τοῦ ἁγίου.<br />
<br />
«Λόγια ἀγάπης νὰ τῆς λές: … Ἐγὼ ἀπὸ ὅλα, τὴ δική σου ἀγάπη προτιμῶ καὶ
τίποτε δὲν μοῦ εἶναι τόσο βασανιστικὸ ἢ δυσάρεστο, ὅσο τὸ νὰ βρεθῶ
κάποτε σὲ διάσταση μαζί σου. Καὶ ἂν ὅλα χρειασθεῖ νὰ τὰ χάσω, καὶ ἂν
στοὺς μεγαλύτερους βρεθῶ κινδύνους, ὁτιδήποτε καὶ ἂν πάθω, ὅλα μου εἶναι
ἀνεκτὰ καὶ ὑποφερτά, ὅσο ἐσύ μοῦ εἶσαι καλά. Καὶ τὰ παιδιά, τότε μοῦ
εἶναι περιπόθητα, ἐφ’ ὅσον ἐσὺ μᾶς συμπαθεῖς …Ἴσως κάποτέ σοῦ πεῖ: Ποτὲ
ὡς τώρα δὲν ξόδεψα ἀπὸ τὰ δικά σου, ἔχω ἀκόμη τὰ δικά μου, πού μοῦ
ἔδωσαν οἱ γονεῖς μου. Τότε πές της: Τί λὲς καλή μου; Ἔχεις ἀκόμη τὰ δικά
σου; Ποιὰ λέξη μπορεῖ νὰ εἶναι χειρότερη ἀπὸ αὐτή; Σῶμα δὲν ἔχεις πιὰ
δικό σου καὶ ἔχεις χρήματα; Δὲν εἴμαστε δύο σώματα μετὰ τὸ γάμο, ἀλλὰ
γίναμε ἕνα. Δὲν ἔχουμε δύο περιουσίες, ἀλλὰ μία… Ὅλα δικά σου εἶναι, καὶ
ἐγὼ δικός σου εἶμαι, κορίτσι μου. Αὐτὸ μὲ συμβουλεύει ὁ Παῦλος λέγοντας
ὅτι ὁ ἄνδρας δὲν ἐξουσιάζει τὸ σῶμα του, ἀλλὰ ἡ γυναίκα. Καὶ ἂν δὲν ἔχω
ἐξουσία στὸ σῶμα μου, ἀλλὰ ἐσύ, πόσο μᾶλλον δικά σου εἶναι τὰ χρήματα…
Ποτὲ νὰ μὴν τῆς μιλᾶς μὲ πεζὸ τρόπο, ἀλλὰ μὲ φιλοφροσύνη, μὲ τιμή, μὲ
ἀγάπη πολλή. Νὰ τὴν τιμᾶς, καὶ δὲν θὰ βρεθεῖ στὴν ἀνάγκη νὰ ζητήσει τὴν
τιμὴ ἀπὸ τοὺς ἄλλους… Νὰ τὴν προτιμᾶς ἀπὸ ὅλους γιὰ ὅλα, γιὰ τὴν
ὀμορφιά, γιὰ τὴ σωφροσύνη της καὶ νὰ τὴν ἐγκωμιάζεις. Νὰ κάνεις φανερὸ
ὅτι σοῦ ἀρέσει ἡ συντροφιά της καὶ ὅτι προτιμᾶς νὰ μένεις στὸ σπίτι γιὰ
νὰ εἶσαι μαζί της ἀπὸ τὸ νὰ βγαίνεις στὴν ἀγορά. Ἀπὸ ὅλους τοὺς φίλους
νὰ τὴν προτιμᾶς καὶ ἀπὸ τὰ παιδιὰ πού σοῦ χάρισε καὶ ἐξαιτίας της νὰ τὰ
ἀγαπᾶς».<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="color: maroon;">5. Μία ἀληθινὴ ἱστορία. Ἕνα ζωντανὸ παράδειγμα γνησίου συζύγου.<br />
</span> <br />
Συνάντησα στὴ ζωὴ παράδειγμα γνήσιου καὶ ἀληθινοῦ συζύγου, ποὺ μὲ
συγκλόνισε. Τὸ ἀναφέρω γιατί δὲν πρέπει νὰ ἀποσιωπηθεῖ. Ζοῦσε ἐδῶ στὴ
χώρα μας ἕνας πραγματικὸς κύριος, ποὺ στὸ χαρακτήρα του περιέσωζε ὅλη
τὴν ἀνθρώπινη τελειότητα μὲ τὴ βοήθεια τῆς Χάριτος τοῦ Χριστοῦ. Στὴν
ἡλικία τῶν τριάντα ἐτῶν, ἔκρινε ὅτι ἦταν ἕτοιμος νὰ προχωρήσει σὲ γάμο.
Ὡς πιστὸς ἐπέμενε μὲ πολλὴ προσευχὴ καὶ δέηση στὸν Κύριό μας, νὰ τὸν
φωτίσει καὶ νὰ τὸν βοηθήσει στὸ σκοπό του. Περιέστρεφε στὴ διάνοιά του
τὰ λόγια τῆς Γραφῆς «παρὰ Κυρίου ἁρμόζεται γυνὴ ἀνδρὶ» (Παρ. 19,14).<br />
<br />
Ἀποφάσισε νὰ προχωρήσει. Ἦταν πεπεισμένος ὅτι τὸ πρόσωπο ποὺ τοῦ
προξένεψαν τὸ ἔστειλε ὁ Θεός. Ἔγινε μὲ πολλὴ εὐλάβεια ὁ γάμος ἀφοῦ
τηρήθηκαν ὅλοι οἱ κανόνες τῶν χριστιανικῶν μας ἀρχῶν. Ἂν καὶ ἡ σύντροφός
του ἦταν μικρότερη κατὰ δέκα χρόνια, δὲν τὸ ἔλαβε ὑπ’ ὄψιν, ἔχοντας
σταθερὴ πίστη στὴ θεία πρόνοια. Συχνὰ δὲ τῆς φερόταν σὰν νὰ ἦταν κορούλα
του. Αὐτὴ ἔκανε λαθάκια, γιατί φαινόταν ζωηρούλα, ἀλλὰ ποτὲ δὲν τὸν
ἀπασχόλησαν λόγω τῆς ἀγάπης του.<br />
<br />
Κοινωνικὲς ὑποχρεώσεις τὸν ἀνάγκασαν, ἐπειδὴ ἦταν μέτοχος μεγάλων
ἐπιχειρήσεων ποὺ βρὶσκονταν στὸ ἐξωτερικό, νὰ μεταβεῖ ἐκεῖ. Μὲ τὴν
προσευχή του καὶ πιστεύοντας πάντοτε στὴν πανσωστικὴ πρόνοια τοῦ Θεοῦ,
πῆρε τὴ σύζυγό του μαζί του. Σὲ λίγο καιρὸ ἡ νεαρὴ σύζυγος ἄρχισε νὰ
δυσαρεστεῖται. Ὑποπτευόταν ὅτι τὴν πῆρε μαζί του γιὰ νὰ τὴ χωρίσει ἀπὸ
τὸ περιβάλλον της. Προσπάθησε νὰ τὴν καθησυχάσει ἀλλὰ δὲν τὸ κατόρθωσε. Ἡ
σύζυγός του μόνη της ἔφυγε καὶ ἐπέστρεψε στὴν Ἑλλάδα.<br />
<br />
Θέλησε νὰ ζήσει τὴν ἐλευθερία σύμφωνα μὲ τὰ πάθη καὶ τὶς συνήθειες ποὺ
εἶχε μάθει· κάποιοι, εἰδικοὶ σ’ αὐτά, τὴν παρέσυραν καὶ κατέληξε νὰ
ἐργάζεται σὲ ἕνα καζίνο ὡς κοινὴ γυναίκα.<br />
<br />
Ὁ ἰδανικὸς σύζυγος καὶ ὁμολογητὴς δὲν ἔπαυσε νὰ προσεύχεται καὶ νὰ
ἀγωνίζεται πνευματικὰ γι’ αὐτὴν κάθε μέρα. Ἡ προσευχή του, ἢ μᾶλλον ἡ
κραυγή του, πρὸς τὸ Θεὸ ἦταν πάντοτε ἡ ἴδια: «Κύριέ μου, θὰ ἐπιμένω νὰ
σὲ ἐκβιάζω γιὰ τὴ σύζυγό μου. Τὸ ἱερό σου λόγιο ὅτι «παρὰ Κυρίου
ἁρμόζεται ἀνδρὶ γυνή», δὲν θὰ σβήσει ποτὲ ἀπὸ τὸ εἶναι μου. Ἄκουσε τὴν
προσευχή μου, τὴ δέησή μου, τὴν ἱκεσία μου. Τί Κύριέ μου, ἂν πλανήθηκε
μία νεαρὴ κόρη; Ἐγὼ προσεύχομαι γι’ αὐτὴν καὶ δὲν θὰ παύσω νὰ κλαίω
«ἐνώπιόν σου ἡμέρας καὶ νυκτός». Θέλω τὴ σύζυγό μου. Ἐγώ, Κύριέ μου, τὴ
συγχωρῶ. Ἐσὺ δὲν θὰ τὴ συγχωρήσεις; Δὲν θὰ τὴ θεραπεύσεις; Πρὸς τί,
Πανάγαθε Δέσποτα ἡ «ἄφατός» σου κένωση; Δὲν βγῆκες ἀναζητώντας τὸ
«ἀπολωλός», τὸ «πεπλανημένο», τὸ ἄρρωστο; Ὁμολογῶ μπροστὰ στὴν
Παναγαθότητά σου ὅτι δὲν θὰ παύσω νὰ σὲ ἐνοχλῶ, ἐὰν δὲν μοῦ ἐπιστρέψεις
τὴ νόμιμη σύζυγό μου».<br />
<br />
Συνέχισε, ὁ ἥρωας αὐτός, γιὰ δύο χρόνια νὰ προσεύχεται, νὰ κλαίει,
ἐκβιάζοντας τὰ σπλάγχνα τοῦ γλυκυτάτου μας Σωτήρα Χριστοῦ. Στὸ διάστημα
αὐτὸ τῆς ἐπιμονῆς του ἐνήργησε ἡ Χάρις. Ξύπνησε ἡ κόρη ἀπὸ τὸν κατήφορο
καὶ τὴν πτώση καὶ ὁμολόγησε μὲ στεναγμοὺς ὅτι «τώρα πρέπει ὁ Θεὸς νὰ
κάμει ἄλλη κόλαση, γιατί αὐτὴ ποὺ ὑπάρχει, εἶναι μικρὴ γιὰ μένα»! Μὲ
δειλία, χωρὶς θάρρος, ἀποφάσισε καὶ ἔγραψε ἕνα γραμματάκι, στὸν κλαίοντα
σύζυγο: «Δὲν τολμῶ νὰ σὲ ὀνομάσω σύζυγο, γιατί δὲν ἔχω δικαίωμα, ἀλλὰ
ἂν ἐπιστρέψω, δὲν μὲ δέχεσαι ὡς ὑπηρέτρια;». Μόλις πῆρε αὐτὸς τὸ γράμμα
γαλήνεψε καὶ πίστεψε ὅτι ἔφτασε ἡ ὥρα τοῦ τέλους. Τῆς ἁπαντᾶ μὲ τὴ
φυσική του πάντοτε τρυφερότητα: «Ἀγάπη μου, γιατί ἔχασες τὸ θάρρος σου;
Δὲν σὲ ἔστειλα ἐγὼ γιὰ διακοπὲς καὶ περιμένω μὲ ἀγωνία τὴ σύζυγό μου,
τὴν ἀγάπη μου, πότε θὰ γυρίσει στὴν ἀγκαλιά μου;».<br />
<br />
Μετὰ τὴν ἐπιστολὴ πῆρε τὸ θάρρος καὶ τοῦ ἀπάντησε. «Ἔρχομαι σύντομα».<br />
<br />
Συνεννοήθηκαν γιὰ τὴν ἡμέρα τῆς ἀφίξεως καὶ τὴν περίμενε στὸ ἀεροδρόμιο.
Μόλις βγῆκε αὐτὴ καὶ τὸν συνάντησε, ἔπεσε κάτω καὶ ἄρχισε νὰ κτυπιέται
καὶ νὰ κλαίει γοερά. Τότε τὴν πῆρε στὴν ἀγκαλιά του καὶ παρηγορώντας την
ἔφτασαν στὸ αὐτοκίνητό τους. Τὴν ἔβαλε νὰ καθίσει δίπλα του. Καὶ ὅλο
τὴν παρηγοροῦσε, πείθοντάς την νὰ μὴ θυμᾶται τίποτα ἀπὸ τὰ παλιὰ καὶ ὅτι
«ἡ μετάνοια ὅλα τὰ θεραπεύει, ἀφοῦ θὰ ἀγωνιζόμαστε μαζί».<br />
<br />
Μὲ αὐτὴ τὴ στοργὴ καὶ τρυφερότητα ἔφτασε ἡ νύκτα. Μόλις ἔκλεισε τὰ μάτια
του, ὁ ἥρωας αὐτὸς τῆς αὐτοθυσίας καὶ τῆς ἀγάπης, «ἡρπάγη εἰς θεωρίαν
καὶ ἀνῆλθε μέχρι τρίτου οὐρανοῦ». Δὲν μποροῦσε νὰ περιγράψει καὶ νὰ
διηγηθεῖ ὅσα ἡ θεία Χάρις τὸν ἀξίωσε. Εἶδε τὶς χορεῖες τῶν ἁγίων, τὰ
«μένοντα ἀγαθὰ τῶν σεσωσμένων» καὶ ὅλη τὴ θεία ἀγάπη ποὺ τὸν κρατοῦσε σὲ
ἔκσταση.<br />
<br />
Τότε πραγματικὰ ἐλεεινολόγησα τὴν ἀθλιότητά μου καὶ εἶπα: καυχᾶσαι
μάταια, καλόγερε, γιὰ τὴ ζωή σου, ἐνῶ αὐτὸς μὲ μία θυσία ἀνέβηκε μέχρι
«τρίτου οὐρανοῦ». Ἰδοὺ ἕνα παράδειγμα καὶ μία εἰκόνα τοῦ πραγματικοῦ
συζύγου καὶ ἀνδρός. Μετὰ αὐτὴ ἡ κορούλα ἀποδείχθηκε ἡ ἰδανικότερη
σύζυγος.</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: small;"><a href="http://www.agiazoni.gr/article.php?id=44750534353823419459">πηγή </a></span></span></div>
Ενοριακό ιστο-Λόγιοhttp://www.blogger.com/profile/13765579646755002501noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-11071589959059135242017-06-21T04:12:00.001-07:002017-06-21T04:12:33.547-07:00“Γιατί, μαμά, η Χ. έχει δυο μαμάδες και δεν έχει μπαμπά; <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
<br /></h3>
<div class="post-header">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="clear: left; float: left; font-family: "Segoe UI", sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 115%; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="2 mamades" height="482" src="http://agiameteora.net/images/stories/didaktikesistories/2-mamades.jpg" width="640" /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; line-height: 115%;">Με
αφορμή τις παρελάσεις υπερηφανείας (gay pride) που πραγματοποιούνται και φέτος
στη χώρα μας, θυμήθηκα ένα περιστατικό που μου διηγήθηκαν και που συνέβη πριν
λίγα χρόνια στην Αμερική. Είναι λυπηρό αλλά σε λίγα χρόνια, πιθανόν να το
αντιμετωπίζουμε και στη δική μας χώρα…</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; line-height: 115%;">Πριν
από δώδεκα χρόνια, ο αδελφός μου είχε βρεθεί για διάστημα ενός έτους στην
Αμερική, και επισκέφθηκε αρκετές περιοχές όπου ζούσαν ομογενείς και Ορθόδοξοι
Χριστιανοί. Σε μια από τις επισκέψεις του σε μια μεγάλη πόλη, φιλοξενήθηκε από
μια οικογένεια Ελλήνων, οι οποίοι ζούσαν κοντά σε μια συνοικία όπου κατά κόρον
διέμεναν μη παραδοσιακές οικογένειες (ομοφυλοφίλων κλπ…)</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a><br />
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; line-height: 115%;">Ήταν
η πρώτη μέρα που άρχιζε το σχολείο και , η μικρή κόρη της οικογένειας,
ξεκινούσε το νηπιαγωγείο.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; line-height: 115%;">Μόλις
επέστρεψε το μεσημέρι , διαφαινόταν στο προσωπάκι της έκδηλη μια έκπληξη και
μια απορία. Ήταν καταφανές ότι κάτι την προβλημάτιζε έντονα.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; line-height: 115%;">Μέσα
από την συζήτηση με την μητέρα, το παιδί εξέφρασε τον προβληματισμό του με μια
ερώτηση, τόσο δύσκολη να απαντηθεί αλλά και τόσο κρίσιμη:</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; line-height: 115%;">“Γιατί,
μαμά, η Χ. έχει δυο μαμάδες και δεν έχει μπαμπά;…”</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; line-height: 115%;">Τι
αν απαντήσεις στο παιδί που βρίσκεται προ απροόπτου αντιμέτωπο με μια τόσο
αφύσικη κατάσταση; Τι να εξηγήσεις και τι να πεις, ώστε να μην πληγωθεί βαθιά η
ψυχούλα του από μια παρά φύσιν κατάσταση;</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; line-height: 115%;">Το
κοριτσάκι γνώριζε από πάντα ότι ένας μπαμπάς και μια μαμά γεννούν τα παιδάκια
και τα μεγαλώνουν μαζί. Και ξαφνικά όλο αυτό ανατρέπεται μπροστά στα μάτια του.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; line-height: 115%;">Πόσο
προετοιμασμένο μπορεί να είναι το παιδί για να “δεχτεί” ή έστω να μάθει ότι δεν
ακολουθούνται πάντα οι νόμοι του Θεού και της Δημιουργίας, αλλά κάποιο άνθρωποι
επιλέγουν να παρεκτραπούν από την φυσική οδό και να ακολουθήσουν μια άλλη
πορεία;</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; line-height: 115%;">Και
στην πορεία τους αυτή εμπλέκουν και αθώες ψυχές, τα “παιδιά” τους, τα οποία
μεγαλώνουν και διαπαιδαγωγούνται μέσα σε αυτό το αφύσικο, μη υγιές και αμαρτωλό
περιβάλλον (όπου αμαρτία η απομάκρυνση από τον Θεό και το θείο Του θέλημα).</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; line-height: 115%;">Εμείς
τι θα απαντούσαμε στα παιδιά μας αν μάς έθεταν αυτό το ερώτημα;…</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; line-height: 115%;">Προσωπικά,
βρίσκω πολύ δύσκολη την απάντηση για μια τόσο τρυφερή ηλικία. Για μεγαλύτερα
παιδιά, τα οποία ακούν πολύ περισσότερα σχετικά θέματα από το περιβάλλον και το
σχολείο,θεωρώ αναγκαίο να θωρακιστούν από νωρίς, να γνωρίζουν το ορθό και τους
νόμους της Δημιουργίας και να ξέρουν ότι, δυστυχώς, υπάρχουν και παρεκτροπές.
Υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν να ζήσουν διαφορετικά. Όσο και να σεβόμαστε
κάθε ανθρώπινο πρόσωπο,όσο και να οφείλουμε να αγαπούμε τους πάντες, αυτή την
διαφορετικότητα δεν μπορούμε να την ανεχτούμε, εφόσον επηρεάζει το κοινωνικό
σύνολο. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ασθενείς, ψυχικά και πνευματικά, και αν δεν
γνωρίζουμε εμείς οι ίδιοι για αυτή την ασθένειά τους, ίσως και να κινδυνεύουμε
να παρασυρθούμε και οι ίδιοι. Εξάλλου, πώς να τους βοηθήσουμε να δουν την
πραγματικότητα, αν όλα τα δεχόμαστε και τα θεωρούμε “φυσιολογικά”;…</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; line-height: 115%;">Κάπως
έτσι μιλάμε στα παιδιά μας, με τα κατάλληλα λόγια σε κάθε ηλικία και δοθείσης
ευκαιρίας. Δυστυχώς, είναι αναγκαίο να τα έχουμε ενημερωμένα από νωρίς, ώστε
και θύματα να μην πέσουν, αλλά και να μην πληγωθούν κατάκαρδα, αν βρεθούν
εντελώς απροετοίμαστα μπροστά σε κάποιες εικόνες ή γεγονότα. Αλλά και να μην
αποδεχτούν άκριτα όσα , αψυχολόγητα και αντιπαιδαγωγικά λόγια ακούσουν, ακόμα
και μέσα στο σχολείο (βλέπε θεματική εβδομάδα στο γυμνάσιο κλπ).</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; line-height: 115%;">Πάντοτε,
η καλή σχέση με τα παιδιά μας, η κουβέντα με σεβασμό και εκτίμηση στο πρόσωπό
τους, βοηθά ώστε να παραμένουν ανοιχτοί οι δίαυλοι επικοινωνίας και να μάς
θέτουν τους προβληματισμούς και τα ερωτηματικά τους, ώστε να μπορούμε να τα
καθοδηγούμε κατάλληλα με τα λόγια και κυρίως με το παράδειγμα και την θερμή
προσευχή μας.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; line-height: 115%;">Ζούμε
σε πολύ δύσκολα χρόνια όπου, μάς ζητείται να πιούμε το “τρελό νερό” ώστε να μην
εκφράζουμε την αντίδρασή μας, να μήν διαφέρουμε από το σύνολο που οι σκοτεινές
δυνάμεις θέλουν να καθοδηγούν ως κοπάδι και να το ρίχνουν ασυγκράτητο στα πάθη,
ώστε να το χειραγωγούν. Οι δέσμιοι των παθών γίνονται εύκολα υποχείρια του
κακού…</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; line-height: 115%;">Ωστόσο,
με την δύναμη και την φώτιση του Θεού, οφείλουμε να τηρούμε τον λόγο Του, να
διαπαιδαγωγούμε τα παιδιά μας με ήθος, μακριά από τα αντίστοιχα άθλια πρότυπα
της τηλεόρασης και τις πανάθλιες εικόνες του διαδικτύου, κρατώντας όσο πιο
αμόλυντη γινεται την ψυχούλα τους και θωρακίζοντάς τα ενάντια στο κακό, με
γνώση και σύνεση.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
<span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; line-height: 115%;">Οφείλουμε,
ακόμα, να τολμούμε να διαφέρουμε από το σύνολο, ταπεινά και προς δόξαν Θεού,,
γιατί τότε μόνο μπορούμε να ονομαζόμαστε παιδιά Του και να ελπίζουμε στην
αιώνια ζωή κοντά Του. Είναι ανάγκη να μείνει η μαγιά, “η μικρή ζύμη που όλο το
φύραμα ζυμεί”…</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; line-height: 115%;"> </span></span><i> </i><i><span style="font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><a href="https://momyof6.wordpress.com/2017/06/11/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%BC%CE%B1%CE%BC%CE%AC-%CE%B7-%CF%87-%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%B4%CF%85%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%B5%CE%BD/#more-10933" target="_blank"><span style="color: windowtext;">Πηγή</span></a> </span></i></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-35167053743670167082017-06-02T02:56:00.000-07:002017-06-02T02:56:11.439-07:00Το έγκλημα των εκτρώσεων και το δημογραφικό πρόβλημα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="post-content style-light double-top-padding">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://synodoiporia.gr/wp-content/uploads/2017/05/epidoma.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" class="size-full wp-image-52434 alignleft" height="300" src="https://synodoiporia.gr/wp-content/uploads/2017/05/epidoma.jpg" width="470" /></a></div>
<div class="post-title-wrapper">
<h1 class="post-title">
<br /></h1>
<div class="post-info">
<br /></div>
</div>
<strong>Του Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ</strong><br />
<span style="font-size: large;">Ἀπέναντι στό ἔγκλημα τῶν ἐκτρώσεων πού στήν δύστυχη πατρίδα μας
θεωρεῖται «θεσμοθετημένο δικαίωμα» τῆς γυναίκας, τρεῖς ἰατροί
ἀναισθησιολόγοι τοῦ Νοσοκομείου τῆς Σάμου, γνωστοποίησαν μέ ἐπιστολή
τους στήν διοίκηση τοῦ Νοσοκομείου Σάμου, ὅτι θά ἀπέχουν ἀπό τά
καθήκοντά τους σέ ἰατρική πράξη διακοπῆς κυήσεως, ἄν δέν συντρέχουν
ἰατρικοί λόγοι κινδύνου ζωῆς ἤ ὑγιείας τῆς ἐγκύου. Ἐπικαλούμενες οἱ
ἀναισθησιολόγοι, τό ἄρθρο 31 τοῦ Ν. 3418/2005 «Κώδικας ἰατρικῆς
δεοντολογίας» τό ὁποῖο προβλέπει ὅτι «Ὁ ἰατρός μπορεῖ νά ἐπικαλεσθεῖ
τούς κανόνες καί τίς ἀρχές ἰατρικῆς συνείδησής του καί νά ἀρνηθεῖ νά
ἐφαρμόσει ἤ νά συμπράξει στίς διεργασίες τεχνητῆς διακοπῆς τῆς κύησης
ἐκτός ἄν ὑπάρχει ἀναπότρεπτος κίνδυνος γιά τήν ζωή τῆς ἐγκύου ἤ κίνδυνος
σοβαρῆς καί διαρκοῦς βλάβης τῆς ὑγείας της» δήλωσαν ὅτι δέν θά
συμπράξουν στήν «διακοπή» τῆς ζωῆς τῶν ἐμβρύων.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Αἰσθανόμαστε τήν ἀνάγκη νά ἐπαινέσωμε δημόσια τίς τρεῖς ἰατρούς τῆς
Σάμου, ὅπως ἔπραξε καί ὁ Σεβ. Ποιμενάρχης τους κ.κ. Εὐσέβιος καί νά
ἐπισημειώσουμε ὅτι τό ἄρθρο 304 τοῦ ἰσχύοντος Ποινικοῦ Κώδικος πού
κατοχυρώνει καί στήν Ἑλλάδα τό δικαίωμα μιᾶς γυναίκας στήν ἄμβλωση, στήν
παραγρ. 4, ἀποτελεῖ μία ἀπόδειξη ὅτι τό θετέο δίκαιο, σάν δημιούργημα
τῆς ἀνθρώπινης ἀντίληψης μπορεῖ νά θεσμοθετεῖ τήν ἀνατροπή τῆς ἐνθέου
ἠθικῆς πού καταγράφεται καί διά τοῦ ἄγραφου ἠθικοῦ νόμου ἀλλά καί διά
τῆς ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως στήν ἀνθρωπίνη ψυχή. Στήν σύγκρουση τῶν καθηκόντων
τῶν ἰατρῶν καί τῶν ὑπευθύνων ὑγείας πού προκύπτει ἀναποδράστως ἀπό τίς
διατάξεις τῆς παραγρ. 4 τοῦ ἄρθρου 304 τοῦ ΠΚ καί τίς διατάξεις τοῦ
ἄρθρου 2 παραγρ. 5 καί 31 τοῦ Ν. 3418/2005 «Κώδικας ἰατρικῆς
δεοντολογίας», ἀσφαλῶς ὑπερτερεῖ ἡ πρόβλεψη τοῦ ἐν θέματι Κώδικος, διότι
τά ζητήματα συγκρούσεως καθηκόντων ἐπιλύονται μέ σταθμίσεις καί ἀσφαλῶς
ὑπέρτερο ἀγαθό, εἶναι ἡ διασφάλιση τῶν ἀρχῶν τῆς ἠθικῆς συνειδήσεως τοῦ
ἰατροῦ, νά ἀρνηθεῖ νά συμμετάσχει καί νά συμπράξει στήν διάπραξη μιᾶς
ἀμβλώσεως, χωρίς νά ὑφίσταται ἀναπότρεπτος κίνδυνος γιά τήν ζωή τῆς
ἐγκύου, ἀπό τό κατασκευασμένο «δικαίωμα» τῆς γυναίκας στήν ἐγωπαθῆ καί
ἀμοραλιστική ἄμβλωση πού δολοφονεῖ ἕναν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ὑφίσταται ἐξ
ἄκρας συλλήψεως σάν ψυχοσωματική ἑνότητα, συνδημιουργημένη ἀπό τόν Θεό
καί τούς γονεῖς του.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Εἶναι τρομακτική καί ἄκρως διδακτική ἡ κυκλοφορηθεῖσα ρεαλιστική
ταινία Silent scream (Σιωπηλή κραυγή) πού καταδεικνύει τόν τρόμο καί τήν
ἀγωνία τοῦ ἐμβρύου, τοῦ ὁποίου ἐπιταχύνονται οἱ καρδιακοί παλμοί, ὅταν
ἀντλαμβάνεται τόν μηχανισμό διαμελισμοῦ του καί ἀπορροφήσεώς του καί θά
ἔπρεπε ὅλοι ὅσοι ὑποστηρίζουν τό κακούργημα τῶν ἀμβλώσεων καί οἱ
γυναῖκες πού τό ἀποφασίζουν νά ὑποχρεώνονται πρίν τήν ἐνέργεια τους νά
παρακολουθήσουν μέ τά μάτια ὁρθάνοιχτα αὐτήν τήν ταινία.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Στήν πατρίδα μας μέ μέτριους ὑπολογισμούς πραγματοποιοῦνται 300.000
ἐκτρώσεις τό χρόνο ἐκ τῶν ὁποίων 110.000 ἀπό νέες κάτω τῶν 18 ἐτῶν καί
ἑπομένως πέρα ἀπό τό ἠθικό κακό καί τό ἔγκλημα σέ βάρος ἀνυπερασπίστων
ἐμβρύων, γιά τά ὁποῖα ὁ Ἀστικός Κώδικας ἔχει προβλέψει τόν θεσμό τοῦ
ἐμβρυωροῦ καί ἐδῶ ἀκριβῶς ἀποτυπώνεται ἡ ἀντιφατικότητα τῶν ἀνθρωπίνων
νόμων, διαπράττεται καί ἕνα ἔγκλημα σέ βάρος τῆς Πατρίδος μέ τήν
δημογραφική ἀπομείωση τοῦ Ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας. Ὁ ἄκρως
περιορισμένος ἀριθμός τῶν γεννήσεων γύρω στίς 90.000 ἀνά ἔτος, σέ
συνδυασμό μέ τόν ὑψηλό ἀριθμό τῶν θανάτων γύρω στίς 120.000 ἐτησίως,
λόγῳ τῆς γήρανσης τοῦ πληθυσμοῦ, ἔχουν σάν ἀποτέλεσμα ἀρνητικό ἰσοζύγιο
γεννήσεων καί θανάτων μέ πρόδηλη συνέπεια, τήν δημογραφική συρίκνωση.
Ἑπομένως αὐτοί πού διαμαρτύρονται γιά τό ἀσφαλιστικό-συνταξιοδοτικό
πρόβλημα, τήν αὔξηση τοῦ συνολικοῦ κόστους ὑπηρεσιῶν ὑγείας, τήν ἔλλειψη
προσώπων στήν ἐθνική ἄμυνα, τά ἐλλείματα μεσοπρόθεσμα στόν οἰκονομικά
ἐνεργό πληθυσμό, τίς δυσκολίες προσαρμογῆς στά νέα οἰκονομικά
περιβάλλοντα, ἄς αἰτιῶνται κυρίως τό ἔγκλημα τῶν ἀμβλώσεων πού ἀφανίζει
κάθε χρόνο μιά ὁλόκληρη πόλη.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Τέλος ἡ ἀφελής θέσις ὅτι ἡ εἴσοδος καί ἐγκατάσταση ἀλλοδαπῶν
προσφύγων καί μεταναστῶν μπορεῖ βραχυπρόθεσμα καί μεσοπρόθεσμα νά
ἀναχαιτήσει τήν μείωση τοῦ πληθυσμοῦ δέν ὑπολογίζει ὅτι οἱ κατά πάντα
συμπαθεῖς αὐτοί συνάνθρωποί μας, εἶναι φορεῖς ἄλλου πολιτισμοῦ καί
κοσμοειδώλου, ἀσύμβατων, κυρίως οἱ προερχόμενοι ἀπό ἰσλαμικές χῶρες, μέ
τίς εὐρωπαϊκές ἀρχές τῆς δημοκρατίας, τῆς ἐλευθερίας τοῦ προσώπου καί
τῆς ἰσονομίας καί ὅτι ἀποκτῶντας πολιτικά δικαιώματα στήν χώρα, θά
ἐπιδιώξουν τήν ἀνατροπή τοῦ ὑφισταμένου πολιτισμοῦ της, ὅπως δραματικά
βλέπουμε νά ἐπισυμβαίνει στίς χῶρες τῆς ἀποικιοκρατίας, πού πληρώνουν μέ
αἷμα τό τίμημα τοῦ πάλαι ποτέ ἐπεκτατικοῦ μεγαλοϊδεατισμοῦ τους, στίς
χῶρες τοῦ τρίτου κόσμου.</span><br />
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-10133822531130758322017-05-16T01:23:00.001-07:002017-05-16T01:23:24.567-07:00Έμμηνος Ρύσις και Εκκλησία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="itemImageBlock">
<span class="itemImage">
</span>
</div>
<div class="itemHeader">
<a href="http://euxh.gr/media/k2/items/cache/77e3798bb9782084333898c5f75d9aab_L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Έμμηνος Ρύσις και Εκκλησία" border="0" height="192" src="http://euxh.gr/media/k2/items/cache/77e3798bb9782084333898c5f75d9aab_L.jpg" width="320" /></a><h2 class="itemTitle">
<br /><span>
</span>
</h2>
<div class="ItemInfo">
<span class="itemAuthor">
<span style="color: red;"><b>
π.Παναγιώτης Βαρδουνιώτης </b></span></span>
</div>
</div>
<div class="itemIntroText">
<span style="font-size: large;">Η έμμηνος ρύση των γυναικών απασχολεί, εκκλησιαστικώς, πολλούς
χριστιανούς και ειδικά τις χριστιανές γυναίκες. Υπάρχουν διάφορες
απορίες πάνω στο θέμα. Μπορούν οι γυναίκες, κατά την χρονική διάρκεια
της έμμηνου ρύσης, να μπαίνουν στον ναό, να προσκυνούν τις εικόνες, να
παίρνουν αντίδωρο, να μετέχουν στη θεία λατρεία, να αξομολογούνται και
να κοινωνούν του Σώματος και του Αίματος του Χριστού; Θα προσπαθήσουμε
να φωτίσουμε το θέμα, μέσα από τους κανόνες της Εκκλησίας και την
διδασκαλία των αγίων Αποστόλων και Πατέρων.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Ας δούμε κατ’ αρχάς τον Β’ κανόνα του αγίου Διονυσίου Αλεξανδρείας, ο
οποίος είναι και ο μόνος κανόνας που ασχολείται ειδικώς με το θέμα και
συμπεριλαμβάνεται στο Πηδάλιο. Γράφει στο Πηδάλιο: «Ερωτηθείς ο άγιος,
αν οι γυναίκες κατά την έμμηνο ρύση μπορούν να μπαίνουν στον ναό του
Θεού, απάντησε ότι αυτό δεν είναι ανάγκη μήτε να το ερωτούν, επειδή
εκείνες οι γυναίκες αν έχουν την πρέπουσα ευλάβεια στα θεία, από μόνες
τους δεν θα θέλουν να τολμήσουν ποτέ να πλησιάσουν την Αγία Τράπεζα και
να μεταλάβουν του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, όσο βρίσκονται
ακόμη στη κατάσταση της έμμηνου ρύσης. Διότι μπορούν να ενθυμηθούν την
αιμορροούσα εκείνη γυναίκα, η οποία διά την ρύση του αίματός της, δεν
τόλμησε από πολλή ευλάβεια να πιάσει το σώμα του Χριστού, αλλά μόνο την
ποδιά των ιματίων Του. Μπορούν όμως να προσεύχονται είτε στο σπίτι τους ,
είτε ευρισκόμενες στον πρόναο του Ναού και να παρακαλούν τον Θεό
ζητώντας βοήθεια και σωτηρία, από Αυτόν. Κωλύεται όμως να πλησιάζει τα
άγια των αγίων, δηλαδή, να μεταλάβει του Σώματος και του Αίματος του
Χριστού, εκείνος που είναι ακάθαρτος στη ψυχή και στο σώμα, όπως
ακάθαρτη στο σώμα είναι και η γυναίκα που βρίσκεται στην κατάσταση της
έμμηνου ρύσης». (Πηδάλιο σελίς 445-446). </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Ας δούμε τι γράφει ο άγιος Διονύσιος και να καταλάβουμε τι μας λέει
όχι κατά το γράμμα αλλά κατά το πνεύμα του κανόνα. Το πρώτο που όλοι
καταλαβαίνουμε είναι ότι ο κανόνας αυτός, μας λέει ότι οι γυναίκες που
βρίσκονται στην διάρκεια της έμμηνου ρύσης, δεν μπορούν να μεταλαμβάνουν
του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, λόγω ευλάβειας (δύο φορές
επαναλαμβάνει την λέξη ευλάβεια) και όχι λόγω αμαρτίας ή πνευματικής
ακαθαρσίας. Η έμμηνος ρύση είναι φυσική κατάσταση καθαρισμού του
γυναικείου σώματος. Έτσι ως φυσική κατάσταση, δεν είναι κακό. Οι
Αποστολικές Διαταγές στο στ’ βιβλίο γράφουν: « Ούτε η ερωτική συνεύρεση
μέσα στον νόμιμο γάμο, ούτε η κατάσταση της λοχείας, ούτε η ρύση του
αίματος των γυναικών, ούτε η ονείρωξη (αθέλητη εκσπερμάτωση κατά τον
ύπνο), μπορούν να μολύνουν την ανθρώπινη φύση ή να την χωρίσουν από την
χάρη του Αγίου Πνεύματος, παρά μόνο η ασέβεια και η παράνομος πράξη». Ο
άγιος Αθανάσιος στο έργο του «περί ενανθρωπήσεως, γράφει: «ου γαρ ήλθεν
την φύσιν ανήλεν, αλλά την προαίρεσιν διορθώσαι». Ο Υιός δεν ενανθρώπησε
για να καταργήσει την ανθρώπινη φύση, η οποία δεν ευθύνεται για την
πτώση, αλλά ενανθρώπησε για να θεραπεύσει την ελευθερία της θέλησης,
αφού αυτή ευθύνεται για την πτώση στην αμαρτία. Ο άγιος Ιωάννης ο
Δαμασκηνός γράφει στο έργο του «Ακριβής έκδοσης της Ορθοδόξου πίστεως»;
«Δημιούργησε λοιπόν ο Θεός τον άνθρωπο ως φύση αναμάρτητη και θέληση
αυτεξούσια. Αναμάρτητο τον θεωρώ όχι γιατί δεν επιδέχεται αμαρτία (μόνο
το θείο δεν επιδέχεται αμαρτία), αλλά γιατί δεν έχει στη φύση του την
τάση προς την αμαρτία, ενώ φυσικά την έχει στην προαίρεση, στην
ελευθερία της θέλησης». Ο ιερός Χρυσόστομος, αναφερόμενος στην έμμηνο
ρύση λέει: «Ούτε αληθινή αμαρτία είναι αυτά, ούτε ακαθαρσία». Ο όσιος
Θεοδώρητος γράφει: « Αυτά που γίνονται φυσικώς ούτε ακαθαρσία είναι».
Και ο όσιος Διόδωρος λέει: «Τίποτα δεν είναι ακάθαρτο, παρά μόνο η
πονηρή διάθεση». Είναι ξεκάθαρο για τους Αποστόλους και τους Πατέρες ότι
η αμαρτία και η πνευματική ακαθαρσία αναφαίρεται στην προαίρεση και όχι
στη φύση. Έτσι και η έμμηνος ρύση, η οποία είναι φυσική κατάσταση του
σώματος ούτε αμαρτία είναι, ούτε ακαθαρσία. Λέγεται καταχρηστικώς
ακαθαρία σωματική, μόνο σε σύγκριση με τις άλλες φυσικές ακαθαρσίες,
όπως είναι οι μίξες, οι κυψελίδες των αυτιών, οι τσίμπλες, τα φλέματα,
τα ούρα και τα απορίματα. Έτσι λοιπόν μόνο από θέμα ευλάβειας, δεν
μπορεί η γυναίκα με έμμηνο ρύση να μετέχει στο μυστήριο της Θείας
Ευχαριστίας. Όπως δηλαδή, κάποιος δεν θα πάει να κοινωνήσει το Σώμα και
το Αίμα του Χριστού, τρέχοντας από τη μύτη του μίξες, αλλά αφού πρώτα θα
καθαρίσει το σημείο του σώματός του, γύρω από τη μύτη του και το στόμα
του, θα προσέλθει στην θεία Κοινωνία, έτσι και η γυναίκα με έμμηνο ρύση,
θα περιμένει να καθαρισθεί από την έμμηνο ρύση και μετά θα προσέλθει να
κοινωνήσει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Εκτός αν υπάρχει σοβαρή
ασθένεια και κίνδυνος θανάτου, κοινωνεί το Σώμα και το Αίμα του Χριστού
και με έμμηνο ρύση, όπως γράφει ο άγιος Νικόδημος, στις υποσημειώσεις
του κανόνα του αγίου Διονυσίου.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Υπάρχει μία πρόταση στον κανόνα αυτόν του αγίου Διουνυσίου, η οποία
έχει επιφέρει σύγχυση σε πολλούς. Γράφει ο άγιος Διονύσιος: «Οι γυναίκες
με έμμηνο ρύση μπορούν να προσεύχονται είτε στο σπίτι τους, είτε στον
πρόναο του Ναού». Αυτό «στον πρόναο του ναού», κάνει πολλούς να
πιστεύουν ότι οι γυναίκες με έμμηνο ρύση, δεν μπορούν να εισέλθουν στον
κυρίως ναό και να μετέχουν στη θεία λατρεία. Να δούμε τι σημαίνει «να
προσεύχονται στον πρόναο». Στους χρόνους που ζει ο άγιος Διονύσιος, 3<sup>ος</sup>
αιώνας μ.Χ, η κοινή λατρεία αναφέρεται μόνο ως προς την σύναξη των
πιστών, της τέλεση δηλαδή της Θείας Λειτουργίας. Η Θεία Λειτουργία
διαιρείται σε δύο μέρη. Πρώτον στο θεολογικό μέρος, το οποίο αρχίζει με
την εκφώνηση «Ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του
Αγίου Πνεύματος..» και τελειώνει με την ανάγνωση του ευαγγελίου και το
κήρυγματου θείου λόγου. (Η θέση του κηρύγματος είναι μετά την ανάγνωση
του ευαγγελίου) Μετά το κήρυγμα ο διάκονος εκφωνεί: «Όσοι κατηχούμενοι
προέλθετε, οι κατηχούμενοι προέλθετε. Όσοι κατηχούμενοι προέλθετε, μη
τις των κατηχουμένων. Όσοι πιστοί έτι και έτι του Κυρίου δεηθώμεν»,
Δηλαδή εντέλει ο διάκονος λέγοντας: «Όσοι είναι στην τάξη των
κατηχουμένων, αβάπτιστοι δηλαδή, βγείτε έξω από τον κυρίως ναό στον
πρόναο, κανείς αβάπτιστος δεν μπορεί να μείνει και να συμμετέχει στο
δεύτερο μέρος της Θείας Λειτουργίας και να κοινωνήσει του Σώματος και
του Αίματος του Χριστού». Και αφού έβγαιναν όλοι οι αβάπτιστοι, ο
διάκονος λέει: «Όσοι λοιπόν μείναμε που είμαστε βαπτισμένοι, ας
προσευχηθούμε στον Κύριο». Και: «Τας θύρας τας θύρας εν σοφία
πρόσχωμεν». Η ερμηνεία των αισθητών είναι: «κλείστε καλά τις πόρτες για
να μην εισέλθει κανείς από αυτούς που δεν πρέπει στο δεύτερο μέρος της
Θείας Λειτουργίας», και η πνευματική ερμηνεία είναι: «Ας κλείσουμε τις
θύρες των αισθήσεων και μέσα στην καρδιά μας ας τελέσουμε την αναίμακτη
λατρεία». Μαζί με τους αβάπτιστους έβγαιναν από τον κυρίως ναό και
στέκοταν στον πρόναο και αυτοί οι οποίοι ήσαν βαπτισμένοι, αλλά είχαν
πέσει σε αμαρτήματα τέτοια, τα οποία τους εμπόδιζαν από την κοινωνία του
Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Αυτοί αποτελούσαν την τάξη των
προσκλαιόντων, γιατί παρακαλούσαν κλαίγοντας τον Θεό και αυτούς τους
οποίους έμεναν στη Θεία Λειτουργία, να προσευχηθούν γι αυτούς, να τους
συγχωρήσει ο Θεός. Έτσι από το σημείο αυτό αρχίζει το δεύτερο μέρος της
Θείας Λειτουργίας, το θεουργικό, στο οποίο παρέμεναν όλοι αυτοί που θα
συμμετείχαν στη Θεία Κοινωνία. Μόνο αυτοί οι οποίοι θα κοινωνούσαν,
έμεναν μέσα στη Θεία Λειτουργία. Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί ο άγιος
Διονύσιος αναφέρει ότι οι γυναίκες με έμμηνο ρύση, μπορούν να
προσεύχονται στον πρόναο. Γιατί αυτές οι γυναίκες δεν θα κοινωνούσαν,
και δεν είχαν λόγο να παραβρίσκονται μέσα στον κυρίως ναό, στο θεουργικό
μέρος της Θεία Λειτουργίας. Γιατί μέσα στη Θεία Λειτουργία έμεναν όσοι
μπορούσαν να κοινωνήσουν, όπως λέει ο 9<sup>ος</sup> Αποστολικός
κανόνας, ο οποίος αφορίζει όποιον πιστό, που δεν έχει κώλυμα, δεν
παραμένει στη Θεία Λειτουργία και δεν κοινωνεί των Αγίων Μυστηρίων.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι η γυναίκα που βρίσκεται σε έμμηνο ρύση,
μπορεί να συμμετέχει σε όλα τα εκκλησιαστικά, εκτός της συμμετοχής στην
κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, καθώς ο άγιος
Διονύσιος είναι συγκεκριμμένος, «δεν θα τολμήσυν να πλησιάσουν την Αγία
Τράπεζα και να κοινωνήσουν του Σώματος και του Αίματος του Χριστού», και
αυτό όχι γιατί είναι ανάξια πνευματικά, αλλά λόγω ευλάβειας. Καθότι και
ο άγιος Διονύσιος γράφει στο τέλος του κανόνα, ότι κανένας, άνδρας ή
γυναίκα δεν μπορεί να συμμετέχει στη κοινωνία του Σώματος και του
Αίματος του Χριστού, αν είναι ακάθαρτος στη ψυχή ή στο σώμα. </span><br />
<a href="http://euxh.gr/politismos/paradoseis/emminos-rysis-kai-ekklisia"><span style="font-size: small;">πηγή </span></a></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-68789662444975339112017-03-21T23:39:00.001-07:002017-03-21T23:39:39.917-07:00ΓΑΜΟΣ: Κοινωνικός θεσμός ή υπερβατική πορεία προς την Αιωνιότητα;! <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="425" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihjKize6MspVS0AWHjJzhX7hXG7QcZHQgn_IYFB58B9EVp5BL5_KDPjb27idE2Ow9Ype8o9lLKW-9yHy5ay-DVLrMKVqQvXL0SPJeCRyoxtNIPAnD-HnG_gFiNiB7kgKwtunlULmhEgnYL/s640/GAMOS.koinwnikos.thesmos%25C2%25ABS.Drekou%25C2%25BBaenai.EpAnastasi.jpg" width="640" /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #990000;">ΓΑΜΟΣ:</span> <span style="color: #274e13;">Κοινωνικός θεσμός </span></b><b style="color: #990000;">ή </b><br />
<b style="color: #990000;">υπερβατική πορεία </b><b style="color: #990000;">προς την Αιωνιότητα;</b><b><span style="color: #38761d;">!</span></b></div>
</div>
<div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #444444;">εργασία του θεολόγου Γρηγορίου Τζιβελέκη</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #666666;">σε επιμέλεια Σοφίας Ντρέκου</span></b><br />
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;">«Αν μετά την αναλυτική, αγιογραφική και μυστηριακή εργασία του θεολόγου
κ. Γρηγορίου Τζιβελέκη, δεν αλλάξει τα δεδομένα της σκέψης ακόμη και των
πιο δύσπιστων χριστιανών, και συνεχίσει να θέλει τα σύμφωνα συμβίωσης
και τους πολιτικούς γάμους και όχι την ψυχοσωματική του θεραπεία ως
ύπαρξη μέσα στον γάμο, τότε ας πάρει και τις ευθύνες του και την ευθύνη
των παιδιών του. </span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #783f04; font-size: large;">«Ὁ ποιήσας ἀπ' ἀρχῆς ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς καὶ εἶπεν, </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #783f04; font-size: large;">ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #783f04; font-size: large;">καὶ τὴν μητέρα καὶ κολληθήσεται τῇ γυναικὶ αὐτοῦ, </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #783f04; font-size: large;">καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν» Ματθ.19.3-6</span></div>
<b>ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:</b></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #073763;"><b>Πρόλογος</b></span></div>
<div style="text-align: left;">
1. Ο Γάμος ως κοινωνικός θεσμός.</div>
<div style="text-align: left;">
2. Ορθόδοξη θεολογική ματιά.</div>
<div style="text-align: left;">
3α. Πηγές καθιέρωσης του γάμου μέσα από την Αγία Γραφή.</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
3β. Ουσιοποιώς διαφορά των Μυστηρίων στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη.</div>
<div style="text-align: left;">
4. Η θέση του Έρωτα στην Ορθόδοξη Παράδοση.<br />
5. Ιστορική εξέλιξη του Μυστηριακού Γάμου ως θεσμού.</div>
<br />
<span style="font-size: large;"><b>ΠΡΟΛΟΓΟΣ</b></span><br />
<span style="color: maroon; font-family: "mgagiasofia uc"; font-size: large;">Η</span><span style="font-size: large;"> παρούσα εργασία <b>έχει ως σκοπό να αναδείξει την ουσία του Μυστηριακού Γάμου, ως αγαπητική κοινωνία προσώπων και όχι μεμονωμένων ατόμων</b>.
Να αποκαλύψει όσο το δυνατόν μπορεί την υπερβατικότητά του, μα παρόλα
αυτά να αποδείξει την άμεση σχέση του με την επίγεια ζωή, δίχως να την
καταργεί ή περιθωριοποιεί, αλλά να την υπερβαίνει!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Σκοπός της εργασίας</b> αυτής είναι επίσης η αποκατάσταση του έρωτα
μέσα στην Εκκλησία, καθώς και του μυστηριακού γάμου, από μια θεσμική και
καταπιεστική, ενδεχομένως και φολκλορική συζυγία, σε μια ένωση
προερχόμενης από τον έρωτα και εδραιωμένης από την αγάπη και όλα αυτά
μέσα στη στοργική αγκαλιά του Πατέρα, του Θεού, που μόνο Αυτός μπορεί να
μας χαρίσει.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Τέλος <b>να αποδείξει μέσω ιστορικών πηγών</b> την «φιλική» σχέση του
μυστηριακού, με τον πολιτικό γάμο, καθώς και κάθε ενωτικού συμβολαίου.
Κυρίως όμως να μας εισάγει την οντολογική διαφοροποίηση του με τα δυο
τελευταία.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ελπίζουμε αυτή η εργασία να είναι ένα εποικοδομητικό λιθαράκι στα όσα έχουν γραφτεί για τον μυστηριακό γάμο από τους Πατέρες και τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς,
και να συνδράμει σε μια κοινωνία που φανατικά και τυφλά απορρίπτει κάθε
τι που δεν μπορεί να είναι απτό, μα και τόσο διψασμένη συνάμα από το
πνευματικό νερό.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>1. <b><span style="color: #990000;">Ο Γάμος ως κοινωνικός θεσμός</span></b></b></span></div>
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #990000; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: medium;">Ο</span> </b>γάμος
σαν θεσμός της κοινωνικής εξέλιξης του ανθρώπινου είδους, εκφράζει την
ανάγκη του ατόμου για συντροφικότητα, οικογενειακή ατμόσφαιρα, απόκτηση
τέκνων, νομιμοποίηση των σεξουαλικών σχέσεων, κοινωνική ανέλιξη και
επιβεβαίωση και οικονομική σταθερότητα. Αποτελεί μια από τις βασικότερες
παραμέτρους για την <b>ψυχοσωματική ολοκλήρωση του ατόμου</b>. Άλλωστε, <b>έχει αποδειχθεί επιστημονικά</b>,
ότι ένας ποιοτικά καλός γάμος συμβάλλει στην ψυχική ευεξία (προσωπική
ευτυχία) και στη καλή σωματική υγεία (καλή μνήμη, χαμηλή πίεση,
καταπολέμηση του στρες, δυνατό ανοσοποιητικό σύστημα κ.α).</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Επιγραμματικά, ο γάμος θα μπορούσε να οριστεί σαν η κοινωνική, και νομική ένωση μεταξύ δύο ατόμων διαφορετικού φύλου.</b>
Η εμφάνιση του συμπίπτει χρονικά με τη δημιουργία των πρώτων ανθρώπινων
κοινωνιών. Σαν οικογενειακός και κοινωνικός θεσμός, είναι γνωστός από
την αρχαιότητα (αρχαία Ελλάδα, Ρώμη αλλά και στους περισσότερους
αρχαίους λαούς) και αποτελεί το θεμέλιο κάθε πολιτισμένης κοινωνίας.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ως προς το θέμα της ετεροφυλίας του γάμου, <b>ο Αριστοτέλης</b> μας αναφέρει σχετικά: «<span style="color: #783f04;">Ανδρί
και γυναικί φιλία δοκεί κατά φύσιν υπάρχειν· άνθρωπος γαρ τη φύσει
συνδυαστικόν μάλλον ή πολιτικόν, όσω πρότερον και αναγκαιότερον οικία
πόλεως</span>»<a href="https://www.blogger.com/null">[<span style="color: #cc0000;">1</span>]</a>.
Παρόλα αυτά είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα που θα απασχολήσει για πάρα
πολύ καιρό την κοινωνία, ώστε να βρει την αληθινή ταυτότητά της.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>2. <span style="color: #990000;">Ορθόδοξη θεολογική ματιά</span></b></span></div>
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #990000; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: medium;">Ο</span></b> Θ<b>εός δημιούργησε τον άνθρωπο «άρσεν και θύλη»</b><a href="https://www.blogger.com/null">[<span style="color: #cc0000;">2</span>]</a>.
Σε κανένα από τα δύο φύλα ξεχωριστά δεν μπορούμε να βρούμε ολοκληρωμένη
την ανθρώπινη φύση, παρά μόνο και στα δύο μαζί. Αυτό επιτυγχάνεται δια
μέσω του Μυστηρίου του γάμου, μέσα στον οποίο εκφράζεται η μία ανθρώπινη
φύση, στην οποία μετέχουν οι σύζυγοι σαν ξεχωριστά πρόσωπα<a href="https://www.blogger.com/null">[<span style="color: #cc0000;">3</span>]</a>: «και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν»[<span style="color: #cc0000;">4</span>].</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ας ξεκινήσουμε όμως από την αρχή. Από τον Παράδεισο. Στο βιβλίο της
Γενέσεως μας φανερώνεται η Δημιουργία του κόσμου από τον Θεό και η σχέση
του Θεού με τον άνθρωπο, καθώς και η σχέση ανδρός και γυναικός κάτω από
την στέγη του Θεού.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Όλοι βεβαίως γνωρίζουμε πως ο Αδάμ και η Εύα ενδεχομένως να είναι
φανταστικά πρόσωπα τα οποία δημιουργήθηκαν λόγω του χαμηλού μορφωτικού
επιπέδου 3000 χρόνων και, από σήμερα, θέλοντας να φανερώσει την όντως
υπάρχουσα προπτωτική κατάσταση του ανθρώπινου γένους.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Με την πτώση των πρωτοπλάστων</b> λοιπόν και την εισδοχή του ανθρώπου
από το «είναι» του Θεού στο «είναι» του διαβόλου, οι ανθρώπινες σχέσεις
καθώς και κάθε τι κτιστό αλλοτριώθηκαν. Ως συνέπεια του προπατορικού
αμαρτήματος, όχι ως τιμωρία, αλλά ως φυσικής εξέλιξης των πραγμάτων,
όταν κλείσεις το καλοριφέρ, κρυώνεις. Όταν γυρίζεις την πλάτη στον Θεό,
δεν βλέπεις Θεό.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Επομένως μέσα στο Μυστήριο του γάμου, οι σύζυγοι ξεπερνούν τη διάσπαση που συντελέσθηκε κατά την πτώση ανάμεσά στους ανθρώπους[<span style="color: #cc0000;">5</span>] και επιστρέφουν στην συναίσθηση της μιας φύσεως[<span style="color: #cc0000;">6</span>].</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Τι είναι όμως το μυστήριο του γάμου, το οποίο επαναφέρει τον άνθρωπο
στη προπτωτική του κατάσταση και ακόμα παραπέρα στην αιωνιότητα και τι η
Εκκλησία, η οποία το τελεί;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihcXFtcE-dn7Gh3Gn6LbjADNcsVVqNi2RmDIuskZbW0QLvjjblUcE3XG6VUGNCKU3Mh64TKm63X6rVtwq3c44Mmf4Sa2039M2wHpMDbH4v44RZlA76G9waiqdO0Fh1YZdrcJUP9LiBlN1H/s640/GAMOS-koinwnikos-thesmos%25C2%25ABS.Drekou%25C2%25BBaenai-EpAnastasi.jpg" width="640" /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><i>εικ. Τοιχογραφία σε βυζαντινά πρότυπα από τον </i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><i>Ιερό Ναό Της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου </i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i style="font-family: tahoma;">στην Μόσχα, με απεικόνιση τον Γάμο στην Κανά της Γαλιλαίας.</i></span></div>
</div>
<span style="font-size: large;">Ο Θεός αγαπώντας το δημιούργημά του, το παιδί του, καλείται να το
προστατέψει από την περιπέτεια που το ίδιο θέλησε να ζήσει (άρνηση του
Θεού- πτώση). Να του δώσει νέες συντεταγμένες οι οποίες θα το οδηγήσουν
ξανά στο σπίτι του, εάν και εφόσον το ίδιο το θελήσει. Με τις
παραινέσεις του Θεού, ο άνθρωπος καλείται πλέον να ξεπεράσει την
προπτωτική του κατάσταση και να ενωθεί υποστατικά με τον Θεό.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Με το γεγονός της Πεντηκοστής
δημιουργείται η επίγεια Εκκλησία, η οποία προϋπάρχει στο «είναι» του
Τριαδικού Θεού και υποβόσκεται στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης,
ξεκινώντας τον δρόμο ήδη από την ενανθρώπηση του Σωτήρος και την
προσφορά του Μυστικού Δείπνου από τον Χριστό στους μαθητές Του.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Η Εκκλησία είναι μια αγαπητική κοινωνία προσώπων! </b>Γιατί; Η λέξη Εκκλησία προέρχεται από το εκ + καλώ (για συνάθροιση, για κοινωνία). Η πρώτη Εκκλησία είναι η Αγία Τριάδα.
Ονομάζεται κοινωνία προσώπων διότι η λέξη πρόσωπο προέρχεται από το
«προς + ωψ (όψις)· ως και νυν, πρόσωπον, όψις / κατά πρόσωπον = ως και
νυν, κατά πρόσωπον, με το πρόσωπον εστραμμένον κατέναντι»[<span style="color: #cc0000;">7</span>] Άρα <b>η λέξη πρόσωπο</b>
σημαίνει είμαι στραμμένος (βλέπω) κατά μέτωπο με κάποιον άλλο. Επομένως
εφόσον υπάρχει κοινωνία προσώπων στην Αγία Τριάδα άρα είναι Εκκλησία.
Άρα δημιουργείται κοινωνία προσώπων. Επομένως η πρώτη Εκκλησία είναι η
κοινωνία της Αγίας Τριάδος άρα η Εκκλησία είναι αιώνια όπως ο Θεός.
Είναι όμως και αγαπητική γιατί «ο Θεός αγάπη εστί»[<span style="color: #cc0000;">8</span>]</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Η Εκκλησία ως θείο καθίδρυμα επομένως μετέχει στις Ενέργειες του Θεού δια μέσω των Μυστηρίων της.</b> Κατά αυτό τον τρόπο ο γάμος από ένας κοινωνικός θεσμός, αποκτά μια μυστηριακή υπόσταση. «<span style="color: #783f04;">Δεν
το ονομάζουμε μυστήριο επειδή έχει κάτι το ακατανόητο, όπως η
κοινόχρηστη σημασία υπονοεί. Μυστήριο είναι κάθε συνάντηση κτιστού και
Ακτίστου, δηλαδή Θεού από τη μία και ανθρώπου από την άλλη</span>»[<span style="color: #cc0000;">9</span>].</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Άρα στο μυστήριο του γάμου αποσκοπείται η ένωση ανδρός και γυναικός με φυσικό δεσμό και την ευλογία του Θεού[<span style="color: #cc0000;">10</span>], εξού και δεν αποβαίνει μια κατάσταση μόνο της φύσεως, αλλά και μια κατάσταση χάριτος,[<span style="color: #cc0000;">11</span>] διαμέσου της ευλογίας του Θεού και του εκκλησιαστικού αγιασμού[<span style="color: #cc0000;">12</span>].
Η ένωση όμως αυτή, δεν αποτελεί μια μονομερή πράξη της Εκκλησίας, ο
άνθρωπος δεν καλείται να δεχτεί τη χάρη του Θεού παθητικά, αλλά να
γίνει συνεργός[<span style="color: #cc0000;">13</span>].</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Μιλήσαμε για ευλογία Θεού. Υπό ποίας έννοιας. Ηθικής; Ίσως… </b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Σύμφωνα με πατέρες της Εκκλησίας μας ο γάμος δόθηκε από τον Θεό για να
μειωθεί η απληστία του ανθρώπου, για να δημιουργηθεί το κατάλληλο
περιβάλλον της οικογένειας, η οποία «<span style="color: #783f04;">θα μεγαλώσει υγιή παιδιά, για να τιθασεύουν φυγοκεντρικές και διαλυτικές τάσεις</span>»[<span style="color: #cc0000;">14</span>].</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Αναφορικά ο Άγιος Νεκτάριος μας λέει:</b> «<span style="color: #783f04;">Ο
γάμος εστί μυστήριον τελούμενον υπό της Εκκλησίας, διότι αγιάζει δια
της ευλογίας αυτής την απαρχήν του ανθρώπινου γένους, ήτις λαμβάνει την
εαυτής σύστασιν απ’ αυτής της θείας εντολής «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε»
και προάγεται κατά θείον θέλημα προς πλήρωσιν της εαυτής εν τω κόσμω
αποστολής</span>»<a href="https://www.blogger.com/null">[15]</a>. Για το θέμα της τεκνογονίας θα μιλήσουμε παρακάτω.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Η Εκκλησία δεν αγνοεί το φυσικό δεσμό</b> όπως είδαμε, αλλά το υπερβαίνει, το χαριτώνει. Έτσι <b>πάλι ο Άγιος Νεκτάριος</b> μας δίνει μια άλλη διάσταση της αρχιερατικής ευλογίας του Θεού: «<span style="color: #783f04;">ο γάμος λέγεται τίμιος, διότι δόξη και τιμή αοράτως και μυστικός στεφανοί Θεός τους εις γάμου κοινωνίαν συναπτομένους</span>»[<span style="color: #cc0000;">16</span>]. Εδώ <span style="color: #cc0000;">η Εκκλησία ξεπερνά το ηθικό</span>.
Ψάχνει το δίκαιο, το τίμιο, όχι μέσα από τα ανθρώπινα μάτια αλλά από τα
Θεϊκά. Στην ουσία η ευλογία του Θεού στο μυστήριο του γάμου, που
βασίζεται στην εντολή «<b>αυξάνεσθε και πληθύνεσθε</b>», <b>είναι η ευσυνείδητη στάση του Θέουμενου ανθρώπου να μπολιάσει τον γάμο του με την υπερβατική δύναμη της αιωνιότητας του Θεού! </b>Προσοχή!
Όχι ως μια εγωκεντρική ματιά κενοδοξίας, αλλά ως μιας ένθεης αγαπητικής
σχέσης μεταξύ κτιστού και Ακτίστου! Ένας γάμος που δεν συνάπτεται «εν
Κυρίω», ο φυσικός δηλαδή δεσμός, έχει την δυνατότητα να ξεκινήσει καλά
και να τελειώσει καλά, αλλά θα τελειώσει![<span style="color: #cc0000;">17</span>] </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Πολύ όμορφα <b>οι Πατέρες συνέδεσαν το μυστήριο του γάμου με την Θεία Λειτουργία</b>. «<span style="color: #783f04;">Όπως
ακριβώς στη Θεία Ευχαριστία προσφέρουμε τα υλικά δώρα μας (ψωμί και
κρασί) στον Θεό και Αυτός μας τα επιστρέφει αγιασμένα, ως Θεία Κοινωνία.
Έτσι και στον γάμο προσφέρουμε την ένωση μας στον Θεό και την
λαμβάνουμε πίσω αγιασμένη</span>»[<span style="color: #cc0000;">18</span>].
«Ο μυστηριακός γάμος δεν επιζητά μια απλή ένωση του άνδρα και της
γυναίκας, αλλά ένταξη της ενώσεως αυτής στην προοπτική της εν Χριστώ
ζωής. Δεν συνιστά απλό καθαγιασμό κάποιου βιολογικού φαινομένου. Αλλά
και υπέρβαση του μέσα στην προοπτική της Βασιλείας του Θεού!»[<span style="color: #cc0000;">19</span>] Βασιλεία του Θεού…ο εναγκαλισμός του ανθρώπου με τον Θεό!</span><br />
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span>
<span style="font-size: large;"><b>Φιλοσοφικά</b>, η εισδοχή του «είναι» του ανθρώπου, στο «είναι» του
Θεού. Μέχρι τότε όμως ο Θεός δεν μας αφήνει έτσι, σε κάθε Θεία
Λειτουργία ενωνόμαστε μαζί Του και δια μέσω Αυτού με τους υπολοίπους!
Πραγματική, οντολογική σύναξη-εκκλησία!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Όπως λοιπόν ενωνόμαστε όλοι οι άνθρωποι μεταξύ μας δια μέσω του Χριστού
στην Θεία Κοινωνία (κοινό ποτήριο), έτσι και στον γάμο. Ο Χριστός
γίνεται αρωγός μεταξύ του ζεύγους. «<span style="color: #783f04;">Οι σύζυγοι ενούνται με τον Χριστόν και δια του Χριστού μεταξύ των εις μιαν αιωνίαν και θεανθρώπινην σχέσην</span>»[<span style="color: #cc0000;">20</span>]. Με την επίτευξη της σχέσεως αυτής ο Χριστός την καθιστά «<span style="color: #783f04;">αγίαν, τελείαν, υγιά, θεανθρώπινη</span>»[<span style="color: #cc0000;">21</span>].</span><br />
<div>
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><b>Ο απόστολος Παύλος </b>ονομάζει το μυστήριο του γάμου «Μέγα»[<span style="color: #cc0000;">22</span>]. Και αυτό διότι ανάγει τη σχέση ανδρός και γυναικός μέσα στο μυστήριο του γάμου, με την σχέση του Χριστού με την Εκκλησία[<span style="color: #cc0000;">23</span>]. Ο Απόστολος Παύλος πλέον μας μιλά για μια υπερβατική έννοια του μυστηρίου. Πως <b>στον γάμο καλούμαστε να φανερώνουμε έκαστος το πρόσωπο του Θεού (κατ’ εικόνα)</b>,
και να αποζητούμε τους καθημερινούς δεσμούς υπαρξιακής ένωσης μεταξύ
μας, όπως ο Κύριος με την Εκκλησία. Έτσι όπως η Εκκλησία είναι Σώμα
Χριστού, η οποία στα έσχατα αποσκοπεί να μεταβεί «εις σάρκαν Μίαν» έτσι
και η γυναίκα με τον άνδρα. Κατά αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται η σωτηρία
του ζεύγους εφόσον ζουν, παράγουν μια κατ’ οίκον «Εκκλησία», η οποία
μετέχει των Θείων Μυστηρίων του Θεού. </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><b>Ο γάμος τελικά δεν είναι απλώς μια συμβολική πράξη</b>, αλλά
«πραγματική, ουσιαστική και εσωτερική σχέση μετά του μυστηρίου της
ενώσεως του Χριστού και της Εκκλησίας… Δεν είναι απλώς σύμβολον τούτον,
αλλά μίμησις, προερχομένη εκ της ενώσεως του Χριστού μετά της Εκκλησίας
και κυριαρχούμενη και εμπνεόμενη υπ’ αυτής»[<span style="color: #cc0000;">24</span>].
Άρα «με το μυστήριο η Εκκλησία προσλαμβάνει το δεσμό στο Σώμα της -που
στην ουσία είναι Σώμα Χριστού- και τον εντάσσει στην υπηρεσία της
αιώνιας αγάπης. Οι σύζυγοι ξεπερνούν τον εγωκεντρισμό τους και
ξανατοποθετούνται στο δρόμο που οδηγεί στην κοινωνία προσώπων, στην
ενότητα της μια ανθρώπινης φύσης, «εις Χριστόν και εις την Εκκλησίαν»[<span style="color: #cc0000;">25</span>].</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">«Μετά από συνειδητήν μετοχήν εις το Μυστήριον ιδρύεται εν νέον «σπίτι»,
μια μικρή Εκκλησία, εν μικρόν Βασίλειον του Τριαδικού Θεού. Είναι
χαρακτηριστικόν ότι το μηστήριον αρχίζει, όπως και τα άλλα Μυστήρια, με
την ευλογίαν της Αγία Τριάδος[<span style="color: #cc0000;">26</span>]: «<span style="color: #783f04;">Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος</span>»[<span style="color: #cc0000;">27</span>] Στο «νέο σπίτι»[<span style="color: #cc0000;">28</span>]
κανείς δεν βασιλεύει αυταρχικά, ούτε ο άνδρας, ούτε η γυναίκα, γιατί
και οι δύο πράττουν αμφότεροι μέσα σε ένα κλήμα αγαπητικής ένωσης και
αμοιβαίας αυτοπροσφοράς το θέλημα του Θεού. «<span style="color: #783f04;">Η αυτοπροσφορά αυτή έχει τον χαρακτήρα όχι μόνο της χαράς, αλλά και της θυσίας, που αποδέχεται ο άνθρωπος εκούσια</span>»[<span style="color: #cc0000;">29</span>].</span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><img border="0" height="425" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9RuQ2bBfCOrhDCFsuTCQeImL-r7F2yplAxcDPQI0aMm1uigkUKLYN30DOXbYL4fAaYWELpd_x_ZG4pOX7NuLNpeGdHVNPj_QsIt0CAhguQAyDpJUOS7tUyhEXnn9rWSCDm1r1N5do-saR/s640/GAMOS.koinwnikos-thesmos%25C2%25ABS.Drekou%25C2%25BBaenai.EpAnastasi.jpg" width="640" /></span></div>
<ul style="text-align: left;">
<li><span style="font-size: large;"><b>Ο άνδρας και η γυναίκα είναι ισότιμοι μπροστά στον Θεό</b>, δεν υπάρχει καμία ποιοτική διάκριση μεταξύ τους «Ουκ ένι άρσεν και θήλυ»[<span style="color: #cc0000;">30</span>], αλλά διάκριση ρόλων. </span></li>
</ul>
</div>
<div>
<span style="font-size: large;">Όπως προαναφέραμε στην αρχή του κεφαλαίου <b>την ανθρώπινη φύση δεν την βρίσκεις ολοκληρωμένη σε κανένα φύλο ξεχωριστά</b> και αυτό διότι μαζί συγκροτούν ως κοινωνία προσώπων-Εκκλησία την ανθρώπινη φύση. Επομένως μιλάμε για «<span style="color: #783f04;">δυο
διαφορετικούς κόσμους, που χαρακτηρίζονται από τα γνωρίσματά του φύλου.
Ως το τελευταίο κύτταρο της υπάρξεώς τους. Η ανατομία του σώματος, το
ανάστημα, οι ιδιαίτερες γενετικές πληροφορίες και λειτουργίες, η ψυχική
ιδιοσυγκρασία διαφοροποιούν τα δύο φύλα. Από αυτά επηρεάζονται και οι
κοινωνικοί ρόλοι. Αν εξαιτίας της ισοτιμίας των δύο φύλων απορρίψουμε
κάθε διάκριση ή διαφοροποίηση τους, αρνούμαστε ουσιαστικά τη βαθύτερη
φύση και την ιδιάζουσα αποστολή τους. Η ισοτιμία δεν σημαίνει ισοπέδωση
των διαφορών ή παραθεώρηση των ιδιαίτερων γνωρισμάτων και λειτουργιών,
αλλά αντίθετα αναγνώριση και σεβασμό της ιδιαιτερότητας και της ειδικής
αποστολής του καθενός</span>»[<span style="color: #cc0000;">31</span>].</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Για να μπορέσει ένας μυστηριακός γάμος λοιπόν να φανερώσει και να
αποκαλύψει το μυστήριο της ενώσεως του Χριστού με την Εκκλησία,
καλούνται οι σύζυγοι αμοιβαίως να ξεπερνούν τον παλαιό άνθρωπο που έχουν
μέσα τους και να σταυρώνουν τον εγωισμό και τα πάθη τους, ώστε να
αποκτήσουν την αγία αρετή της ταπεινοφροσύνης. Από αυτή την άποψη ο
γάμος συμμετέχει στην Σταύρωση και την Ανάσταση του Κυρίου. Δεν είναι
τυχαίο πως στην ακολουθία του γάμου ψάλλεται το: «<span style="color: #783f04;">Άγιοι μάρτυρες οι καλώς αθλήσαντες και στεφανοθέντες…</span>», ενώ <b>γίνεται λιτανεία προπορευόμενου του Ιερέα το Ιερό Ευαγγέλιο</b>. <b>Η λιτανεία αυτή μας θυμίζει πως ο γάμος είναι μια συνεχής πορεία προς την Βασιλεία των ουρανών</b> και ένας συνεχής αγώνας για την επίτευξη της αγιότητας[<span style="color: #cc0000;">32</span>].
Επομένως όλα τα ψυχολογικά και κοινωνικά στοιχεία, ασταθή ανθρώπινα
αισθήματα, εντάσσονται στην προοπτική της πνευματικής ζωής της
Εκκλησίας[<span style="color: #cc0000;">33</span>].</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Στην αρχή του κεφαλαίου αναφέραμε πως ο γάμος ξεκινά με την παραινετική εντολή[<span style="color: #cc0000;">34</span>] του Θεού «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε». Φυσική συνέπεια του γάμου είναι η δημιουργία απογόνων[<span style="color: #cc0000;">35</span>]. <b>Τα παιδιά</b>
είναι καρπός της αγαπητικής σχέσης των συζύγων (πνευματικά και σωματικά
τέκνα ως προς την εξάπλωση της Βασιλείας του Θεού στη γη).</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Έτσι, δημιουργείται η οικογένεια, η «κατοίκων εκκλησία»</b>. «<span style="color: #783f04;">Με την </span><b><span style="color: #cc0000;">τεκνογονία</span></b><span style="color: #783f04;">
ο γάμος εμφανίζεται κατά οξύμωρο τρόπο ως πολέμιος και ως υπηρέτης του
θανάτου, στον οποίο υποτάχθηκε ο άνθρωπος. Η τεκνογονία, ενώ παρηγορεί
τη θνητότητα του ανθρώπου, γιατί του εξασφαλίζει τη διατήρηση του είδους
του, υπηρετεί συγχρόνως τον θάνατο, γιατί παρέχει τροφή σε αυτόν και
επεκτείνει την εξουσία του στον κόσμο</span>»[<span style="color: #cc0000;">36</span>].</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Παρόλα αυτά είναι μια <b>μεγάλη ευλογία να συνδημιουργείς με τον Θεό</b>!
Να νιώθεις πως ο Ίδιος νιώθει για κάθε δημιούργημά του ξεχωριστά. Και
όπως κάθε γονιός που αγαπά μα ταυτοχρόνως σέβεται το αυτεξούσιο του
παιδιού του, έτσι και ο Θεός με σωστή διάκριση θα καταργήσει τον έσχατο
εχθρό του ανθρώπου τον θάνατο. </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Πριν κλείσουμε το θέμα αυτό θα θέλαμε να τονίσουμε πως <b>ο γάμος δεν πρέπει να υποταχθεί αποκλειστικά στην τεκνογονία</b>,
διότι τότε θα χαρακτηριστεί ανυπόστατος, κάτι τελείως αντίθετο με την
όλη εκκλησιολογική άποψη της ορθοδόξου Εκκλησίας. Μη ξεχνάμε πως για το
Μυστήριο του γάμου υπάρχει μια ακόμη παραινετική εντολή του Θεού: «<span style="color: #783f04;">καὶ
εἶπεν ᾿Αδάμ· τοῦτο νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός
μου· αὕτη κληθήσεται γυνή, ὅτι ἐκ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς ἐλήφθη αὕτη· ἕνεκεν
τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ
προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα
μίαν</span>»[<span style="color: #cc0000;">37</span>].</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Τελειώνοντας το κεφάλαιο αυτό θα θέλαμε να τονίσουμε πως <b>οι εξωσυζυγικές σχέσεις </b>δεν προσβάλλουν απλώς την αγάπη ανάμεσα στους δύο συζύγους, αλλά καταστρέφουν την ενότητα του «<span style="color: #cc0000;">ενός Σώματος</span>», το διχοτομούν και αποτελούν ύβρη, που αναφέρεται στο Σώμα του Χριστού. <b>Οι εξωσυζυγικές σχέσεις καταστρέφουν το γάμο· δεν υφίσταται πλέον σώμα συγκροτημένο.</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Ο Απόστολος Παύλος μας λέει πως:</b> «Οι άνδρες έτσι πρέπει να αγαπούν τις γυναίκες τους, όπως τα σώματα τους»[<span style="color: #cc0000;">38</span>]. «<span style="color: #783f04;">Όπως ακριβώς είναι βδελυρόν πράγμα, να κόπτει κανείς την σάρκα, έτσι είναι βδελυρόν και να χωρίσει κανείς τη γυναίκα του</span>». Γι' αυτό τονίζεται ότι ο άνδρας αγαπά και φροντίζει τη γυναίκα όπως αγάπησε ο Χριστός την Εκκλησία (δηλαδή μέχρι το θάνατο).</span></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMJ5JT2Op9e3aLPX3TBI1GWDrovgvdJ3x_LCTQiwDj2aoQlTF1tUERS9NfWPHY1clSb2b3PEr9H7a16ThpM4TylPm3TxjdnFkKU2O-TfQwDM8DfKVkxz3jRdVVZII7Ids8A1mnyLshL0An/s640/GAMOS.koinwnikos.thesmos%25C2%25ABS.Drekou.aenai.EpAnastasi.jpg" width="640" /></span></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>3.<span style="color: #cc0000;"> </span>Α.<span style="color: #cc0000;"> </span><span style="color: #990000;">Πηγές καθιέρωσης του γάμου </span></b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #990000;">μέσα από την Αγία Γραφή </span></b></span></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b><b>Β.<span style="color: #cc0000;"> </span><span style="color: #990000;">Ουσιοποιώς διαφορά των Μυστηρίων </span></b></b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b><b><span style="color: #990000;">στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη</span></b></b></span></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #990000;">Α.</span> Πηγές καθιέρωσης του γάμου μέσα από την Αγία Γραφή.</b></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: maroon; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><b>Η</b></span><span style="font-size: large;"> Αγία Γραφή ως μέρος της Ιερής Παράδοσης[<span style="color: #cc0000;">39</span>]
της Θεοϊδρυθείσας Εκκλησίας μας, είναι ένας σημαντικός παράγοντας
έρευνας κάθε αρχέτυπης και μη, καθιέρωσης μυστηριακών πράξεων.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Επομένως καλούμαστε να βρούμε πηγές μέσα από την Αγία Γραφή οι οποίες θα
μας φανερώσουν διάφορες αγγελίες του Θεού, προτυπώσεις και ούτω καθεξής
που θα φανερώνουν και θα εδραιώνουν το Μυστήριο[<span style="color: #cc0000;">40</span>] του Γάμου.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Στο Βιβλίο της Γενέσεως βρίσκουμε την πρώτη πηγή:</b> «<span style="color: #783f04;">καὶ
ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν
καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς. Καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε
καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς</span>» [<span style="color: #cc0000;">41</span>].</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Είναι ξεκάθαρο λοιπόν πως ο Θεός ξεχωρίζει τα δύο φύλα και τα καλεί σε
μια ετεροφυλική αρχέτυπη σχέση γάμου, και λέμε αρχέτυπη, διότι δε μας
αναφέρει την λέξη γάμος, καθώς και δε διευκρινίζει ξεκάθαρα τις αρχές
ενός γάμου, έτσι όπως με το πέρασμα των αιώνων μας αποκαλύφθηκαν, παρόλα
αυτά υπάρχει η ευχή και όπου ευχή Θεού αρχή ενός μυστηρίου! Εφόσον <b>ο Θεός λοιπόν ευλόγησε την ένωση</b> αυτή, η Εκκλησία ως Σώμα Χριστού καλείται να μετέχει, να σαρκώσει τις Ενέργειες του Θεού, <b>δια μέσω των Μυστηρίων</b>.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Η δεύτερη πηγή</b> βρίσκεται επίσης στο Βιβλίο της Γεννήσεως: «<span style="color: #783f04;">καὶ
εἶπεν ᾿Αδάμ· τοῦτο νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός
μου· αὕτη κληθήσεται γυνή, ὅτι ἐκ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς ἐλήφθη αὕτη· ἕνεκεν
τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ
προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα
μίαν</span>» [<span style="color: #cc0000;">42</span>]. Εδώ κάνει ακόμη πιο <b>φανερό το Μυστήριο του Γάμου</b>,
διότι καθώς η ουσία του νοήματος είναι άμεση με το παραπάνω σχόλιό μας,
εδώ ξεκαθαρίζει πλέον πως έχουμε να κάνουμε για μια υποστατική ένωση
(πνευματική-σωματική), μεταξύ δύο ανθρώπων, ετερόφυλων, η οποία δεν
είναι πρόσκαιρη, αλλά καλείται να βρεθεί στον δρόμο προς την αιωνιότητα –
που μόνο ο Θεός χαρίζει- κάτι που στην πρώτη πηγή δεν αναφερόταν.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Η Τρίτη πηγή</b> βρίσκεται στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο και είναι μια
αναφορά του Χριστού στη δεύτερη πηγή μας, έναντι των Φαρισαίων, οι
οποίοι ήθελαν να τον πειράξουν: «<span style="color: #783f04;">Καὶ
προσῆλθον αὐτῷ οἱ Φαρισαῖοι πειράζοντες αὐτὸν καὶ λέγοντες αὐτῷ· Εἰ
ἔξεστιν ἀνθρώπῳ ἀπολῦσαι τὴν γυναῖκα αὐτοῦ κατὰ πᾶσαν αἰτίαν; ὁ δὲ
ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐκ ἀνέγνωτε ὅτι ὁ ποιήσας ἀπ' ἀρχῆς ἄρσεν καὶ
θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς καὶ εἶπεν, ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν
πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ κολληθήσεται τῇ γυναικὶ αὐτοῦ, καὶ
ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν;</span>» [<span style="color: #cc0000;">43</span>]. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Η τέταρτη πηγή</b> βρίσκετε στην ίδια αναφορά του Χριστού με μια μικρή αλλά σημαντική διαφορά στο Ευαγγέλιο του ευαγγελιστή Μάρκου: «<span style="color: #783f04;">καὶ
προσελθόντες οἱ Φαρισαῖοι ἐπηρώτων αὐτὸν εἰ ἔξεστιν ἀνδρὶ γυναῖκα
ἀπολῦσαι, πειράζοντες αὐτόν. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· Τί ὑμῖν
ἐνετείλατο Μωϋσῆς; οἱ δὲ εἶπον· Ἐπέτρεψε Μωϋσῆς βιβλίον ἀποστασίου
γράψαι καὶ ἀπολῦσαι. καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Πρὸς τὴν
σκληροκαρδίαν ὑμῶν ἔγραψεν ὑμῖν τὴν ἐντολὴν ταύτην· ἀπὸ δὲ ἀρχῆς κτίσεως
ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς ὁ Θεὸς· ἕνεκεν τούτου καταλείψει
ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα, καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν
γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν. ὥστε οὐκέτι εἰσὶ δύο,
ἀλλὰ μία σάρξ· ὃ οὖν ὁ Θεὸς συνέζευξεν, ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω</span>»[<span style="color: #cc0000;">44</span>]. <b>Ο Θεός λοιπόν συνέζευξε! </b>Μιλάμε για ένα Μυστήριο, δια μέσω της Αρχιερατικής ευλογίας του Θεού.</span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBV6iBfgLAMcOdfI8eVy7LwdJIWw-zZKiJ50WE_Jt05GJOkGpsbChkTNzizUbFBORiMi7G3wMuyKv8pY37fI_EdDcsS8ZCIenVQdaWlLzCC7aASVPa60jZ_1v1Z-VaO4xAXELhf4S2UltL/s1600/GAMOS.koinwnikos-thesmos%25C2%25ABS.Drekou%25C2%25BBaenai-EpAnastasi.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBV6iBfgLAMcOdfI8eVy7LwdJIWw-zZKiJ50WE_Jt05GJOkGpsbChkTNzizUbFBORiMi7G3wMuyKv8pY37fI_EdDcsS8ZCIenVQdaWlLzCC7aASVPa60jZ_1v1Z-VaO4xAXELhf4S2UltL/s400/GAMOS.koinwnikos-thesmos%25C2%25ABS.Drekou%25C2%25BBaenai-EpAnastasi.JPG" width="400" /></a></span></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Η πέμπτη βρίσκεται στο Ευαγγέλιο του ευαγγελιστή Ιωάννη:</b> «<span style="color: #783f04;">Καὶ
τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ γάμος ἐγένετο ἐν Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἦν ἡ μήτηρ
τοῦ Ἰησοῦ ἐκεῖ· ἐκλήθη δὲ καὶ ὁ Ἰησοῦς καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς τὸν
γάμον. καὶ ὑστερήσαντος οἴνου λέγει ἡ μήτηρ τοῦ Ἰησοῦ πρὸς αὐτόν· Οἶνον
οὐκ ἔχουσιν. λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Τί ἐμοὶ καὶ σοί, γύναι; οὔπω ἥκει ἡ
ὥρα μου. λέγει ἡ μήτηρ αὐτοῦ τοῖς διακόνοις· Ὅ,τι ἂν λέγῃ ὑμῖν ποιήσατε.
ἦσαν δὲ ἐκεῖ ὑδρίαι λίθιναι ἓξ κείμεναι, κατὰ τὸν καθαρισμὸν τῶν
Ἰουδαίων, χωροῦσαι ἀνὰ μετρητὰς δύο ἢ τρεῖς. λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς·
Γεμίσατε τὰς ὑδρίας ὕδατος. καὶ ἐγέμισαν αὐτὰς ἕως ἄνω. καὶ λέγει
αὐτοῖς· Ἀντλήσατε νῦν καὶ φέρετε τῷ ἀρχιτρικλίνῳ· καὶ ἤνεγκαν. ὡς δὲ
ἐγεύσατο ὁ ἀρχιτρίκλινος τὸ ὕδωρ οἶνον γεγενημένον - καὶ οὐκ ᾔδει πόθεν
ἐστίν· οἱ δὲ διάκονοι ᾔδεισαν οἱ ἠντληκότες τὸ ὕδωρ - φωνεῖ τὸν νυμφίον ὁ
ἀρχιτρίκλινος καὶ λέγει αὐτῷ· Πᾶς ἄνθρωπος πρῶτον τὸν καλὸν οἶνον
τίθησι, καὶ ὅταν μεθυσθῶσι, τότε τὸν ἐλάσσω· σὺ τετήρηκας τὸν καλὸν
οἶνον ἕως ἄρτι. Ταύτην ἐποίησεν τὴν ἀρχὴν τῶν σημείων ὁ Ἰησοῦς ἐν Κανᾶ
τῆς Γαλιλαίας καὶ ἐφανέρωσε τὴν δόξαν αὐτοῦ, καὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν οἱ
μαθηταὶ αὐτοῦ</span>»[<span style="color: #cc0000;">45</span>].</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Η έκτη πηγή βρίσκεται στην πρώτη επιστολή προς Κορινθίους:</b> «<span style="color: #783f04;">οῖς δὲ γεγαμηκόσι παραγγέλλω, οὐκ ἐγώ, ἀλλ' ὁ Κύριος, γυναῖκα ἀπὸ ἀνδρὸς μὴ χωρισθῆναι· ἐὰν δὲ καὶ χωρισθῇ, μενέτω ἄγαμος</span><span style="color: #783f04;">[</span><span style="color: #cc0000;">46</span><span style="color: #783f04;">]</span><span style="color: #783f04;"> ἢ τῷ ἀνδρὶ καταλλαγήτω· καὶ ἄνδρα γυναῖκα μὴ ἀφιέναι</span>»[<span style="color: #cc0000;">47</span>].
Η καθολική συμβουλή του Παύλου στην τοπική Εκκλησία της Κορίνθου, μας
φανερώνει τους δεσμούς που προκύπτουν από την τέλεση του Μυστηρίου.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Η έβδομη στην προς Εφεσίους: </b>«<span style="color: #783f04;">ἀντὶ
τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα καὶ
προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα
μίαν. τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν
ἐκκλησίαν. πλὴν καὶ ὑμεῖς οἱ καθ' ἕνα ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα οὕτως
ἀγαπάτω ὡς ἑαυτόν, ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται</span>[<span style="color: #cc0000;">48</span>]<span style="color: #783f04;"> τὸν ἄνδρα</span>»[<span style="color: #cc0000;">49</span>]. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ο Απόστολος Παύλος πλέον μας μιλά για μια <b>υπερβατική έννοια του μυστηρίου</b>.
Μας λέει πως είναι ίδια με την Ένωση του Χριστού με την Εκκλησία. Πως
στον γάμο καλούμαστε να φανερώνουμε έκαστος το πρόσωπο του Θεού (κατ’
εικόνα), και να αποζητούμε τους καθημερινούς δεσμούς υπαρξιακής ένωσης
μεταξύ μας, όπως ο Κύριος με την Εκκλησία. Έτσι όπως η Εκκλησία είναι
Σώμα Χριστού, η οποία στα έσχατα αποσκοπεί να μεταβεί «εις σάρκαν Μίαν»
έτσι και η γυναίκα με τον άνδρα. Κατά αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται η
σωτηρία του ζεύγους εφόσον ζουν, παράγουν μια κατ’ οίκον «Εκκλησία», η
οποία μετέχει των Θείων Μυστηρίων του Θεού.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #cc0000;">Β.</span> Ουσιοποιώς διαφορά των Μυστηρίων στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη.</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #990000; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><b>Τ</b></span><span style="font-size: large;">α
μυστήρια είναι πράξεις κατ’ ουσίαν ιερές, μέσω των οποίων μεταδίδεται η
Θεία Χάρις και ο αγιασμός, όπως και σύμβολα των επαγγελιών του Θεού
στους ανθρώπους. Μυστήρια λοιπόν έχουμε καθ’ όλην την περίοδο της
ιστορίας της Εκκλησίας επί της γης, δηλαδή και στην Παλαιά και στην
Καινή Διαθήκη.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Μεταξύ όμως των δύο περιόδων υπάρχει μια σημαντική διαφορά όσον αφορά
την σκοπιμότητα και την σημασία των μυστηρίων, διαφορά που σχετίζεται
άμεσα και με τον τρόπο της εμφάνιση και λειτουργίας της Εκκλησίας κατ’
αυτές. Όπως όλη η περίοδος της Παλαιάς Διαθήκης είναι κατά κάποιο τρόπο
προτύπωση της Καινής και της εν αυτής ζωής, κατά αντίστοιχο τρόπο και τα
μυστήρια της περιόδου αυτής αποτελούν προτύπωση και απεικόνιση, αλλά
και αποκάλυψη των μυστηρίων της Καινής Διαθήκης.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Στη Παλαιά Διαθήκη ο Γάμος είναι φυσικός δεσμός στην πράξη της δημιουργίας, ενώ στη Καινή δίνεται η ευκαιρία της Σωτηρίας.</b></span><br />
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><img border="0" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-joVNwdsujR48Vf71OFTD522bisyuNYt80y7ETjeNKgZZZNk6kbRw3_v0w8sEhmqyDZuIvr_g9xzIAJ8_zt52aRToMzm4G8dNpw5AGc4VeM_BSu1vl0PPifQsWNmZLAPEu0VWeQsNZazs/s400/GAMOS.koinwnikos.thesmos%25C2%25ABS.Drekou%25C2%25BBaenai.EpAnastasi.jpg" width="400" /></span></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>4. <span style="color: #cc0000;">Η θέση του Έρωτα στην Ορθόδοξη Παράδοση</span></b></span></div>
<span style="font-size: large;"><b>
</b></span>
<br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><b><span style="color: maroon;">Ο</span> </b></span><span style="font-size: large;"><b>έρωτας είναι η απαρχή της αγάπης.</b>
Ως ένας ακόμη προοιμιακός ψαλμός του λυχνικού… Αυτός που παρακινεί τα
πρόσωπα να ενωθούν, να αγαπηθούν και κατά αυτό τον τρόπο να επαναφέρουν
την διασπασμένη ανθρώπινη φύση, σε κοινωνία με τον Θεό, σε Εκκλησία[<span style="color: #cc0000;">50</span>]. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης αναφέρει πως: «<span style="color: #783f04;">επιτεταμένη γαρ αγάπη ο έρως λέγεται</span>»[<span style="color: #cc0000;">51</span>]. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Ο έρωτας κατέχει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο μέσα στην Αγία Γραφή. </b>Εξ’ άλλου και η Σταύρωση του Χριστού
για τον άνθρωπο, ο ευτελισμός του Θεού από το κτίσμα του, μόνο ως
κίνηση αγάπης και έρωτος μπορεί να χαρακτηρισθεί. Στο βιβλίο της <a href="http://www.myriobiblos.gr/bible/ot/chapter.asp?book=1" target="_blank">Γενέσεως</a> βλέπουμε πως ο Θεός αποδέχεται το αίτημα του Αδάμ[<span style="color: #cc0000;">52</span>] για συντροφικότητα, ως φυσική τάση και την ευλογεί[<span style="color: #cc0000;">53</span>]. Κατόπιν έρχεται το αποστολικό ανάγνωσμα του μυστηρίου[<span style="color: #cc0000;">54</span>] να παραλληλίσει το δεσμό των ανθρώπων με την ένωση του Χριστού και της Εκκλησίας. Από την <a href="http://www.myriobiblos.gr/bible/ot/default.asp" target="_blank">Παλαιά Διαθήκη</a> ο Θεός για να δείξει την σχέση Του με τον άνθρωπο, χρησιμοποιεί τον ερωτικό δεσμό[<span style="color: #cc0000;">55</span>]. Το ίδιο και στον Κανόνα της Καινής Διαθήκης[<span style="color: #cc0000;">56</span>]. Ακόμη και πολλοί Πατέρες της Εκκλησίας.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Για παράδειγμα ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος</b> (Κλίμαξ λόγ.30.5).</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">«<span style="color: #783f04;">Αντιλαμβανόμαστε πόσο τιμούν τον
ανθρώπινο έρωτα αυτές οι παρομοιώσεις. Η ερωτική συντροφικότητα
αντιμετωπίζεται ως πρωτογενής και θεμελιώδης ανθρώπινη λειτουργία</span>»[<span style="color: #cc0000;">57</span>]. Ακόμη και <b>ο έρωτας είναι ευλογημένος με το σημάδι του Σταυρού</b>.
Αυτό διότι ο έρωτας κινείται σε δύο κατευθύνσεις. Κατακόρυφα και
οριζόντια. Στην κατακόρυφη κίνηση βρίσκεται ο θείος έρωτας, ενώ στην
οριζόντια ο φυσικός. Οφείλουμε να σημειώσουμε πως ο έρωτας και στις δυο
περιπτώσεις καλεί το πρόσωπο να ανοιχτεί, να γνωρίσει και να ενωθεί με
τον άλλο. Να δημιουργήσει Εκκλησία. Επομένως ακόμη και στον φυσικό δεσμό
είναι φανερή η πνευματικότητά που τον διακρίνει. </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Μη ξεχνάμε πως «<span style="color: #783f04;">ο Θεός τους έρωτας τούτους εγκατέσπειρε</span>»[<span style="color: #cc0000;">58</span>],
με σκοπό την εξύψωση και την συμπλήρωση του ανθρώπου. Άρα ο υγιείς
έρωτας, αυτός που προσδιορίζεται από τα ουράνια, είναι αυτός που οδηγεί
σε πνευματικά σκαλοπάτια τον άνθρωπο. Είναι αυτός που καλεί τον άνθρωπο
να γευτεί τα ουράνια αγαθά και να προσδιορίσει νέα, θεία ερωτική σχέση
με τον άνθρωπό του. Εν τέλει, αν ο άνθρωπος αδυνατεί να επικοινωνήσει με
τον σύντροφό του, καθώς και κάθε άνθρωπο, τότε αδυνατεί και με τον Θεό.
<b>Στο Γεροντικό</b> ένας γέροντας έλεγε πως αν φανταστούμε τον Θεό στη
μέση και τους ανθρώπους τριγύρω του, σχηματισμένοι σε κύκλο, τότε όσοι
αυτοί έρχονται κοντά, τόσο πιο κοντά και στον Θεό, αντιθέτως όσο
απομακρύνονται, τόσο μεγαλώνει και ο κύκλος και απομακρύνεται από το
επίκεντρό του.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b> Ο έρωτας</b> βρήκε διάφορους εχθρούς, ακόμη και μέσα από την
κοινωνία της Εκκλησίας. Διάφορα φανατικά μοναστικά ρεύματα, θέλησαν να
χαρακτηρίσουν την ανάγκη για συντροφικότητα ως κάτι το βδελυρό. Μα οι
πνευματικοί Πατέρες εκ των οποίων οι περισσότεροι ήταν μοναχοί,
-παραδόξως θα λέγαμε- έσπευσαν να τον υπερασπιστούν και να τονίσουν την
σπουδαιότητά του. Ο απόστολος Παύλος πρώτος πρώτος μας λέει πως η
χαρισματική κατάσταση για τον πιστό δεν είναι μόνο η παρθενία, αλλά και ο
έγγαμος βίος[<span style="color: #cc0000;">59</span>]. </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><b>Ο Κλήμης επίσκοπος Αλεξανδρείας</b> είναι αυτός που τοποθετεί τον χριστιανό οικογενειάρχη ψηλότερα και από τον τέλειο μοναχό[<span style="color: #cc0000;">60</span>]. Βεβαίως είναι ο μόνος διότι στη συνέχεια οι Πατέρες θα μας αναδείξουν τα κάλλη της αγγελικής πολιτείας, που είναι ο μοναχισμός,
αλλά θα υπερασπιστούν έως εσχάτων την μυσταγωγία του γάμου, και θα
τονίσουν πως ο έγγαμος βίος όχι μόνο κάτι το βδελυρό δεν έχει, μα και
ευλογημένος από τον Θεό είναι όπως τονίσαμε στο δεύτερο κεφάλαιο. </span></div>
<span style="font-size: large;"><b>Οι αναχωρητές, οι μοναχοί δηλαδή, δεν υποτιμούν τον έγγαμο βίο</b>[<span style="color: #cc0000;">61</span>],
ίσα–ίσα τον σέβονται και τον τιμούν διότι μέσα από αυτόν προήλθαν ως
τέκνα γονέων και μέσα από αυτόν ανδρώθηκαν από μια όντως υγιή
οικογένεια. Ο ρόλος που φεύγουν μας λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
είναι διότι είναι φιλόσοφοι Χριστού, διότι η κατακόρυφη, η ένθεη πορεία
του έρωτα «μάγεψε» την ανθρώπινη λογική. Με την σειρά του ο Άγιος
Γρηγόριος Νύσσης μας απολογείται πως οι προτροπές των Πατέρων στα
κείμενά τους για την παρθενία (μοναχισμό) γίνεται λόγου πως για τον γάμο
υπάρχει ούτως ή άλλως «αυτάρκης συνήγορος και η κοινή των ανθρώπων
φύσις»[<span style="color: #cc0000;">62</span>].</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Η Εκκλησία δε δείλιασε να υπερασπιστεί τον έρωτα και επί της πράξεως. </b>Ήδη στην Καινή Διαθήκη όσοι απορρίπτουν τον γάμο θεωρούνται ως αποστάτες της πίστεως[<span style="color: #cc0000;">63</span>]. Με λίγα λόγια τους ονομάζει σχιμαστικούς και πολύ φοβάμαι και αιρετικούς. Μάλιστα η <a href="http://el.orthodoxwiki.org/%CE%A3%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%82_%CE%93%CE%AC%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%82_%28%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82%29" target="_blank">Σύνοδος της Γάγγρας</a> (340μ.Χ.) ανακοινώνει τρείς κανόνες επί του θέματος αυτού.:</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #cc0000;">Α</span>.</b> «Αν κάποιος μέμφεται το
γάμο και αποστρέφεται ή ψέγει τη γυναίκα που κοιμάται με τον άντρα της
και είναι πιστή και ευσεβής, γιατί τάχα δεν μπορεί να μπει στη Βασιλεία
των ουρανών, να αναθεματίζεται»[<span style="color: #cc0000;">64</span>].</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #cc0000;">Β</span>.</b> «Αν κάποιος μένει
παρθένος ή εγκρατεύεται αποφεύγοντας τον γάμο επειδή τον αποστρέφεται
και όχι γι’ αυτήν καθαυτήν την ωραιότητα και την αγιότητα της παρθενίας,
να αναθεματίζεται»[<span style="color: #cc0000;">65</span>].</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #cc0000;">Γ.</span></b> «Αν κάποιος απ’αυτούς που μένουν παρθένοι για χάρη του Κυρίου περηφανεύεται σε βάρος των παντρεμένων, να αναθεματίζεται»[<span style="color: #cc0000;">66</span>].</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Νομίζουμε πως πλέον είναι κατανοητή η θέση της Εκκλησίας απέναντι στον γάμο και απέναντι στον μοναχισμό. Η Εκκλησία «<span style="color: #783f04;">και παρθενίαν δοξάζει και γάμον σεμνόν τιμά και δέχεται</span>».</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ακόμη και οι προγαμιαίες απαγορεύσεις που έθεσαν οι Πατέρες, έχουν το
νόημα της παραινετικής συμβουλής. Εξ’ άλλου μη ξεχνάμε πως στην ορθόδοξη
πίστη <b>οι Κανόνες έχουν τον ρόλο της πυξίδας και όχι του σκοπού</b>.
Αλλά για να φτάσεις στον σκοπό, χρειάζεσαι την πυξίδα. Αυτές οι
προγαμιαίες απαγορεύσεις λοιπόν δεν έχουν τον ρόλο της εξαθλίωσης του
έρωτα μέσα από μία αφυδατωμένη, ξερακιανή, μοναχική κουλτούρα, αλλά
τίθενται στο τραπέζι ως αγαπητική συμβουλή, που θα προστατέψουν αυτό τον
ουράνιο προσδιορισμό μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις. Κάτι σαν το χέρι μας
που βάζουμε μπροστά από το κερί για να μη σβήσει, για να μη σβήσει ο
αληθινός έρωτας. Όπως ο αθλητής στερείται για να γευτεί την νίκη[<span style="color: #cc0000;">67</span>], για να γευτούμε το υπερβατικό γλέντι που ο οικοδεσπότης ετοιμάζει. Το τραπέζι έχει ήδη στρωθεί αδέλφια!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEii3m9S47T2YoaeglJKIVslVDiMxQMst82O8xy_cDTEA781FSvmxQcRthv5OiU0HhZeJRWEUIkEeRJXGIqe8xpM8CNMyE8r0scUua4UWv8ODsYblkqoRzSN9fVkUjY4wWfIyK-Vqpked5k/s640/GAMOS-koinwnikos-thesmos-h-ypervatiki-poreia-pros-tin-aiwniothta-G.Tzivelekis%C2%ABAenai-EpAnastasi4.jpg" width="460" /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>5. <span style="color: #990000;">Ιστορική εξέλιξη του Μυστηριακού Γάμου ως θεσμού</span></b></span></div>
<div>
<span style="color: #990000; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><b>Ό</b></span><span style="font-size: large;">πως
έχουμε προαναφέρει ο γάμος ως θεσμός δημιουργήθηκε με σκοπό την άνδρωση
της κοινωνίας μέσα στην οικογένεια καθώς και την διεκδίκηση ορισμένων
δικαιωμάτων του ζεύγους και των απογόνων τους. Το τελευταίο είναι και ο
λόγος του νομοθετικού ρόλου που απόκτησε ο γάμος. Ο γάμος όμως για τους
χριστιανούς όπως προαναφέραμε πέρα από την κοινωνική ωφέλεια και τα
νομοθετικά δικαιώματα, αποκτά νέα οντολογικά, χριστολογικά δεδομένα.
Μαζί και πέρα από την ύλη!!</span></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Δυστυχώς παρακάτω θα αναλύσουμε τα προβλήματα που προέκυψαν από τον
εναγκαλισμό της Εκκλησίας με το κράτος στα χρόνια του Βυζαντίου, όταν οι
αυτοκράτορες θέλοντας να νουθετήσουν βάζοντας σε μια σειρά τα πράγματα,
κατακρεουργούσαν την χριστιανική ορθόδοξη θεολογική παράδοση.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ο μυστηριακός γάμος λοιπόν πέρα της ευλογίας του Θεού[<span style="color: #cc0000;">68</span>], μαρτυρείται από τους πρώτους αποστολικούς Πατέρες υπό μιας υποτυπώδης μορφής. «<span style="color: #783f04;">Ήδη οι εξ’ Ιουδαίων ή οι εξ’ Ελλήνων χριστιανοί συνέχιζαν τα έθιμα δίνοντας όμως σε αυτά χριστιανικό περιεχόμενο</span>»[<span style="color: #cc0000;">69</span>].
Από τον γ’ αιώνα μάλιστα και εξής, οι πατέρες και οι εκκλησιαστικοί
συγγραφείς κάνουν συχνές αναφορές στη τέλεση του γάμου δι’ ευχής και
ευλογίας[<span style="color: #cc0000;">70</span>]. Η ευχή δινόταν από
τον αρχιερέα. Όχι με την νομική έννοια, την οποία προσέλαβε στα χρόνια
του Βυζαντίου, αλλά με την θεολογική έννοια πως ο αρχιερέας είναι «<span style="color: #783f04;">εις τύπον και τόπον Χριστού</span>». Επομένως καλείται να είναι ο νυμφαγωγός του ζεύγους μεταξύ τους και με τον Χριστό.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Σύμφωνα με τον κ. Θ. Γιάγκο τα πράγματα τον καιρό που κανόνιζαν οι
Πατέρες στις Συνόδους ήταν διαφορετικά σε σχέση με τον γάμο. Ο γάμος ως
μυστήριο την εποχή τους, ήταν είτε άτυπος είτε υπό υπόθεση συμφωνίας των
συμβαλλομένων[<span style="color: #cc0000;">71</span>]. Με λίγα λόγια δεν είχε κανένα νομοθετικό ρόλο. Ο νομοθετικός ρόλος υπήρχε στον πολιτικό.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Και τώρα ερχόμαστε στο <b><span style="color: #990000;">κρίσιμο σημείο</span></b>
που αλλοιώνονται οι συντεταγμένες του μυστηριακού γάμου σε θεσμικού και
μοναδικού, παρακαλούμε ως αναγνωρισμένου γάμου από το κράτος. Κατά τον
κ. J. Zhishman το 1084 ο Λέων ο Φιλόσοφος εκδίδει κείμενο που δίνει στον
μυστηριακό γάμο νομοθετικά δικαιώματα, ενώ το 1092 ο Αλέξιος Α’ ο
Κομνηνός τον καθιερώνει ως αποκλειστικό τύπο γάμου. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Από εδώ ξεκινά πλέον ο εξευτελισμός του μυστηρίου ως θεσμικός παράγοντας
ενώσεως του ζεύγους και ως καταδικαστικός τρόπος ενώσεως δύο ανθρώπων
ασχέτως με την πίστη τους. Κάτι πέρα μα πέρα από την ορθόδοξη θεολογία,
κάτι τόσο ξένο από τον Θεό που χάρισε το αυτεξούσιο στον άνθρωπο. Από
τότε και στο εξής είναι ιστορικά μαρτυρημένο ότι οι κανόνες θεωρούν ως
γάμο αυτόν τον οποίο συνάπτουν τα συμβαλλόμενα μέρη κατά τα τότε
προβλεπόμενα από το Ρωμαϊκό Δίκαιο. Αντίθετα ο γάμος θεωρείτο άθεσμος
και οι συναπτόμενες σχέσεις πορνεία.[<span style="color: #cc0000;">72</span>]</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Είναι πλέον κατανοητό από πού πηγάζουν διάφορες φωνές πως ο γάμος εκτός
Εκκλησίας είναι πορνεία. Πορνεία σε ένα γάμο ακόμα και
μυστηριακό-χριστιανικό είναι όταν ο ένα εκ των δυο πόσο μάλλον και οι
δυο δεν προάγουν μια ανιδιοτελή αγάπη, αλλά εγωκεντρικά εκμεταλλεύονται
την ύπαρξη του άλλου, χαρακτηριστική φράση: «είναι δικιά μου».</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Η Εκκλησία</b> γνωρίζοντας την ιστορία πλέον και προσευχόμενη κυρίως στον Θεό να της φανερώνει αδιαλείπτως το θέλημα Του, <b>προχωρά σε κινήσεις</b>, που θα φανερώνουν τον Θεό και όχι τον διάβολο με προσωπείο θεού. Έτσι ο πρώην αρχιεπίσκοπος Αθηνών μακαριστός Χριστόδουλος Παρασκευαῒδης,
ως ο τότε μητροπολίτης Δημητριάδος εισηγήθηκε στην Ιερά Σύνοδο πως
εφόσον οφείλουμε να σεβόμαστε την κάθε φιλοσοφική και θρησκευτική
συνείδηση κάθε προσώπου, η Ελλαδική τοπική Εκκλησία οφείλει να δεχτεί
οποιαδήποτε μορφή γάμου πέραν του χριστιανικού. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η ορθόδοξη Εκκλησία είχε την αρχή της οικονομίας (σοφώτατη αρχή που
φανερώνει το μέγεθος τα αγάπης και της ποιμαντικής αρχοντιάς της
Εκκλησίας), αρχή εντελώς διαφορετική από την αντίστοιχη του
ρωμαιοκαθολικού Κανονικού Δικιαίου, δηλ. dispensatio. Η οικονομία συχνά
βοήθησε τα μέλη της Εκκλησίας να βρούν τη μετάνοια και κατ’ επέκταση τον
Θεό»[<span style="color: #cc0000;">73</span>] .</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Κατά αυτό τον τρόπο η Ιερά Σύνοδος ενώ με αφορμή την θέσπιση από την
πολιτεία προαιρετικού πολιτικού ή θρησκευτικού γάμου είχε λάβει αυστηρή
στάση, αργότερα με την Εγκύκλιο 2395/5-9-1984 έκρινε ότι η στάση της
οικονομίας συμβάλει θετικά στο έργο της. Έτσι λοιπόν <b>αποφάσισε να βαπτίζει τα παιδιά που γεννήθηκαν από γονείς που τέλεσαν πολιτικό γάμο</b>.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Στις πράξεις μας οφείλουμε να μη ξεχνάμε τον Θεό. Ο Ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός διακήρυξε «<span style="color: #783f04;">Ἄφετε τὰ παιδία καὶ μὴ κωλύετε αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με…»</span><span style="color: #783f04;">[</span><span style="color: #cc0000;">74</span><span style="color: #783f04;">]</span><span style="color: #783f04;"> «…καὶ τὸν ἐρχόμενον πρὸς με οὐ μὴ ἐκβάλω ἔξω…</span>»[<span style="color: #cc0000;">75</span>]. Μάλιστα <b>ο απόστολος Παύλος μας υπενθυμίζει</b>: «<span style="color: #783f04;">Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν</span>»[<span style="color: #cc0000;">76</span>].</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Όπως βλέπουμε το όλο κλήμα είναι <b>αγαπητικό και ελεύθερο</b>. Η
Εκκλησία δε θέλει να καταδυναστεύει κανέναν που δεν θέλει να είναι μέλος
της. Μα επιθυμεί τα μέλη που την συγκροτούν ως αγαπητική κοινωνία
προσώπων να είναι ευσυνείδητα χριστιανοί.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Τέλος και τω Θεώ Δόξα</span><br />
<br />
<b>ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ</b><br />
<br />
[<span style="color: #cc0000;">1</span>] Αριστοτέλους «Ηθικά Νικομάχεια» VΙΙΙ.12,1162a16-9. <br />
[<span style="color: #cc0000;">2</span>] Γεν.5.2 <br />
[<span style="color: #cc0000;">3</span>] Βλ. π. Α. Αλεβιζόπουλου «Εγχειρίδιο αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων» ιδιωτική έκδοση. <br />
[<span style="color: #cc0000;">4</span>] Γεν.2.24 <br />
[<span style="color: #cc0000;">5</span>] Γεν.3.12 <br />
[<span style="color: #cc0000;">6</span>] Γεν.2.35 <br />
[<span style="color: #cc0000;">7</span>] Βλ. Ι. Σταματάου «Λεξικόν της αρχαίας ελληνικής γλώσσας» Εκδ. Φοίνιξ ΕΠΕ Αθήνα. Σελ.854 <br />
[<span style="color: #cc0000;">8</span>] Α´ Ἰωάννου.4.16 <br />
[<span style="color: #cc0000;">9</span>] Συνέντευξη π. Β. Θερμού <br />
[<span style="color: #cc0000;">10</span>] Βλ. Μ. Βασιλείου «εις την εξαήμερον» PG 29,BC. <br />
[<span style="color: #cc0000;">11</span>] Βλ. Kάλλιστος Ware Ενθ.αν. <br />
[<span style="color: #cc0000;">12</span>] Βλ. Ν. Ματσούκα ενθ.αν. σελ.497. <br />
[<span style="color: #cc0000;">13</span>] Βλ. Γ. Μαντζαρίδη «Χριστιανική ηθική ΙΙ» Εκδ. Πουρναρά Θεσσαλονίκη. Σελ.362. <br />
[<span style="color: #cc0000;">14</span>] Συνέντευξη π. Β. Θερμού. <br />
[<span style="color: #cc0000;">15</span>] Βλ. Αγ. Νεκταρίου Κεφαλά «Ποιμαντική» Εκδ. Νεκτ. Παναγόπουλος Αθήνα. Σελ. 66-67.<br />
[<span style="color: #cc0000;">16</span>] Βλ. Αγ. Νεκταρίου Κεφαλά «Ποιμαντική» Εκδ. Νεκτ. Παναγόπουλος Αθήνα. Σελ. 67.<br />
[<span style="color: #cc0000;">17</span>] Τρεπτότητα των όντων<br />
[<span style="color: #cc0000;">18</span>] Συνέντευξη π. Β. Θερμού.<br />
[<span style="color: #cc0000;">19</span>] Βλ. Γ. Μαντζαρίδη «Χριστιανική ηθική ΙΙ» Εκδ. Πουρναρά Θεσσαλονίκη. Σελ 362<br />
[<span style="color: #cc0000;">20</span>] Βλ. Αρχ. Γ. Καψάνη «Θέματα εκκλησιολογίας και ποιμαντικής» Γ΄ έκδοσις, Εκδ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου Άγιο Όρος. Σελ.165.<br />
[<span style="color: #cc0000;">21</span>] Βλ. Αρχ. Γ. Καψάνη «Θέματα εκκλησιολογίας και ποιμαντικής» Γ΄ έκδοσις, Εκδ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου Άγιο Όρος. Σελ. 165.<br />
[<span style="color: #cc0000;">22</span>] Εφεσ.5.32<br />
[<span style="color: #cc0000;">23</span>] Αυτή η περικοπή είναι «είναι
κατ’ εξοχήν ενδεικτική της όλης ιδιάζουσας χριστιανικής θεωρήσεως του
γάμου κατά την ουσίαν και την σύναψιν αυτού. Αφ’ ετέρου και η μετέπειτα
εκκλησιαστική παράδοσις υποδεικνύει εμμέσως ότι ο γάμος ως μυστηριακή
πράξις έχει αποστολικήν την προέλευσιν» «Γάμος» Θρησκευτική και ηθική
εγκυκλοπαίδεια (ΘΗΕ) τόμ.4 στ.210.<br />
[<span style="color: #cc0000;">24</span>] Βλ. Π. Τρεμπέλα ενθ.αν. υποσ.10 σελ. 325.<br />
[<span style="color: #cc0000;">25</span>] Βλ. π. Α. Αλεβιζόπουλου «Εγχειρίδιο αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων» ιδιωτική έκδοση.<br />
[<span style="color: #cc0000;">26</span>] Όπως προαναφέραμε ο γάμος
καθώς και κάθε μυστήριο προσβλέπει στην Βασιλεία του Θεού. Επομένως
είναι ένα γεγονός το οποίο δεν έχει ολοκληρωθεί μέχρι το πλήρωμα του
χρόνου.<br />
[<span style="color: #cc0000;">27</span>] Βλ. Αρχ. Γ. Καψάνη «Θέματα εκκλησιολογίας και ποιμαντικής» Γ΄ έκδοσις, Εκδ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου Άγιο Όρος. Σελ. 165.<br />
[<span style="color: #cc0000;">28</span>] Δεν εννοούμε το κτήριο.<br />
[<span style="color: #cc0000;">29</span>] Βλ. Γ. Μαντζαρίδη «Χριστιανική ηθική ΙΙ» Εκδ. Πουρναρά Θεσσαλονίκη. Σελ 363.<br />
[<span style="color: #cc0000;">30</span>] Γαλ. 3.28<br />
[<span style="color: #cc0000;">31</span>] Βλ. Γ. Μαντζαρίδη «Χριστιανική ηθική ΙΙ» Εκδ. Πουρναρά Θεσσαλονίκη. Σελ 383.<br />
[<span style="color: #cc0000;">32</span>] Βλ. Αρχ. Γ. Καψάνη «Θέματα εκκλησιολογίας και ποιμαντικής» Γ΄ έκδοσις, Εκδ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου Άγιο Όρος. Σελ. 166-167.<br />
[<span style="color: #cc0000;">33</span>] Βλ. Γ. Μαντζαρίδη «Χριστιανική ηθική ΙΙ» Εκδ. Πουρναρά Θεσσαλονίκη. Σελ 363. <br />
[<span style="color: #cc0000;">34</span>] Πως γίνεται να μιλάμε για
παραίνεση και ταυτοχρόνως για εντολή. Η αγάπη του Θεού είναι μεγάλη και
όταν το συνειδητοποιήσουμε μονάχα τότε θα καταλάβουμε. Ως δημιουργός
μας, μας δίνει παραινετικές συμβουλές «γνωρίζοντας» πολύ καλά το
«manual». Μα μη ξεχνάμε όμως πως στην εποχή της Π.Δ. ο απόστολος Παύλος
μας λέει πως η σχέση του Θεού με τον άνθρωπο ήταν σχέση γονιού με
παιδιού, ενώ στην Κ.Δ. σχέση γονιού με ενήλικα.<br />
[<span style="color: #cc0000;">35</span>] Βλ. Α. Ραντοσάβλιεβιτς «Το
μυστήριον του γάμου υπό δογματικόν φως» Εκδ. Κληρονομία (1977) Σελ. 246
κ.ε. Χ. Βάντσου «ο γάμος και η προετοιμασία αυτού εξ’ απόψεως ορθοδόξου
ποιμαντικής» Αθήνα 1977 Σελ.83-99.<br />
[<span style="color: #cc0000;">36</span>] . Γ. Μαντζαρίδη «Χριστιανική ηθική ΙΙ» Εκδ. Πουρναρά Θεσσαλονίκη. Σελ 368.<br />
[<span style="color: #cc0000;">37</span>] Γεν.2.23-24<br />
[<span style="color: #cc0000;">38</span>] Εφεσ.5.28<br />
[<span style="color: #cc0000;">39</span>] Ιερή Παράδοση είναι η συνεχής
Αποκάλυψη των Αληθειών του Θεού μέσα από μια βιωματική προσέγγιση της
Εκκλησίας ως Σώμα Χριστού η οποία καλείτε να διαφυλαχτεί αναλλοίωτη έως
εσχάτων. Είναι η παρουσία του Χριστού στην ιστορία της ανθρωπότητας.<br />
[<span style="color: #cc0000;">40</span>] Μυστήριο: ο τρόπος με τον οποίο μετέχουμε στις ενέργειες του Θεού.<br />
[<span style="color: #cc0000;">41</span>] Γεν.1.27-28<br />
[<span style="color: #cc0000;">42</span>] Γεν.2.23-24<br />
[<span style="color: #cc0000;">43</span>] Ματθ.19.3-6<br />
[<span style="color: #cc0000;">44</span>] Μαρκ.10.2-9<br />
[<span style="color: #cc0000;">45</span>] Ιων.2.1-11<br />
[<span style="color: #cc0000;">46</span>] Έχουμε κάνει αναφορά επί του θέματος στο 3ο Κεφάλαιο<br />
[<span style="color: #cc0000;">47</span>] Α΄ Κορινθ.7.10-11<br />
[<span style="color: #cc0000;">48</span>] Είναι πλέον γνωστό πως η λέξη
αυτή είναι παρεξηγημένη, διότι με το πέρασμα των αιώνων, το νόημα της
λέξεως άλλαξε. Το αρχικό νόημα στα χρόνια του Αποστόλου Παύλου ήταν
δέος, σεβασμός, λατρεύω.<br />
[<span style="color: #cc0000;">49</span>] Εφεσ.5.31-33<br />
[<span style="color: #cc0000;">50</span>] «Τον έρωτα, είτε θείον, είτε
αγγελικόν, είτε νοερόν, είτε ψυχικόν, είτε φυσικόν είπομεν, ενωτικήν
τινα και συγκρατικήν εννοήσωμεν δύναμιν, τα μέν υπέρτερα κινούσαν επί
πρόνοιαν των καταδεεστέρρων, τα δε ομόστοιχα πάλιν εις κοινωνικήν
αλληλουχίαν, και επ’ εσχάτων τα υφείμενα προς την των κρειττόνων και
υπερκειμένων επιστροφήν» Αγ. Δ. Αεροπαγίτου «Περί θείων ονομάτων» 4.15,
PG3,713Α.<br />
[<span style="color: #cc0000;">51</span>] Αγ. Γ. Νύσσης « Εις το Άσμα των Ασμάτων» 13, PG44,1048C.<br />
[<span style="color: #cc0000;">52</span>] Βλ. δεύτερο κεφάλαιο παρόντος εγχειριδίου.<br />
[<span style="color: #cc0000;">53</span>] Γεν.1.27-28 και 2.18-24<br />
[<span style="color: #cc0000;">54</span>] Εφεσ.5.20-33<br />
[<span style="color: #cc0000;">55</span>] Ψαλμοί 44.12, Ιερεμίας3.6-9, Ησαῒας 54.1 και10 και Ιεζεκιήλ 16.163 και ολόκληρο το Άσμα Ασμάτων.<br />
[<span style="color: #e06666;">56</span>] Ιωάν.3.29, Ματθ.9.15 και 22.114, Β΄ Κορινθ.11.2, Εφεσ.5.26-27, Αποκάλυψη 21.9 και 22.17.<br />
[<span style="color: #cc0000;">57</span>] Συνέντευξη π. Β. Θερμού. <br />
[<span style="color: #cc0000;">58</span>] Άγ. Ι. Χρυσόστομος. <br />
[<span style="color: #cc0000;">59</span>] Α΄Κορινθ.7.29-31 <br />
[<span style="color: #cc0000;">60</span>] Βλ. Κλήμεντος Αλεξανδρέως «Στρωματείς» 7,12,10.7-8 <br />
[<span style="color: #cc0000;">61</span>] «Ου γαρ επεί η παρθενία τιμιωτέρα, εν τοις ατίμοις ο γάμος» Άγ. Γρηγ. Θεολόγου. Λόγος 40,18PG 36,382B. <br />
[<span style="color: #cc0000;">62</span>] Αγ. Γ. Νύσσης «Περί παρθενίας 8. Εκδ. W. Jaeger, Gregori Nysseni Perea, τομ. 8,1 Σελ. 282 PG46,353A. <br />
[<span style="color: #cc0000;">63</span>] Βλ. Α' Τιμ.4.1-3 <br />
[<span style="color: #cc0000;">64</span>] 1ος Κανών της Συνόδους της
Γάγγρας. Θα θέλαμε όμως να τονίσουμε πως ο αναθεματισμός ήταν μια
ακραία για τα σημερινά δεδομένα κίνηση, η οποία παρόλα αυτά και εδώ θα
θέλαμε να μείνουμε δήλωνε την απόλυτη άρνηση της απόψεως επί κάποιου
θέματος. <br />
[<span style="color: #cc0000;">65</span>] 9ος Κανών της συνόδου της Γάγγρας. / Μετάφραση από Π. Ακανθόπουλου «Κώδικας Ιερών Κανόνων». Εκδ. Βάνιας Θεσσαλονίκη. <br />
[<span style="color: #cc0000;">66</span>] 10ος Κανών της συνόδου της Γάγγρας. <br />
[<span style="color: #cc0000;">67</span>] Συνέντευξη π. Β. Θερμού <br />
[<span style="color: #cc0000;">68</span>] «αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε» (Γεν.1.27-28). <br />
[<span style="color: #cc0000;">69</span>] Βλ. Θ. Γιάγκου «Κανόνες και λατρεία» Εκδ. Μυγδονία Θεσσαλονίκη Σελ.297 <br />
[<span style="color: #cc0000;">70</span>] Κλήμεντος Αλεξανδρέως
«Παιδαγωγός» 3,11PG 8, 637B (=SC 158,σ. 128). Τερτυλιανού, Ad Uxorem
2,9, PL 1,1302A. Ιωάννου Χρυσοστόμου «Εις την Γένεσιν»48, PG 54,443. Μ.
Βασιλείου «Εις την Εξαήμερον, 7,5,PG 54,(=SC26 bis,σ.416-418). Γρηγορίου
Θεολ., Επιστολή 132, Διοκλεί PG 37,376A (=P.GALLAY, ό.π., σ.123) κ.ά. <br />
[<span style="color: #cc0000;">71</span>] Βλ. Θ. Γιάγκου «Κανόνες και λατρεία» Εκδ. Μυγδονία Θεσσαλονίκη Σελ.304. <br />
[<span style="color: #cc0000;">72</span>] Βλ. Θ. Γιάγκου «Κανόνες και λατρεία» Εκδ. Μυγδονία Θεσσαλονίκη Σελ.304. <br />
[<span style="color: #cc0000;">73</span>] Βλ. Θ. Γιάγκου «Κανόνες και λατρεία» Εκδ. Μυγδονία Θεσσαλονίκη Σελ.315. <br />
[<span style="color: #cc0000;">74</span>] Ματθ.19.14 <br />
[<span style="color: #cc0000;">75</span>] Ιωάν.6.37 <br />
[<span style="color: #cc0000;">76</span>] Ρωμ.15.1<br />
<span style="font-size: large; text-align: center;"><b>-</b></span><span style="font-size: large;"><a href="http://www.sophia-ntrekou.gr/2013/12/GAMOS-koinwnikos-thesmos-h-ypervatiki-poreia-pros-tin-aiwniothta-G.Tzivelekis.html" target="_blank"><span style="text-align: center;"><b>Πηγή</b></span></a></span>
</div>
Ενοριακό ιστο-Λόγιοhttp://www.blogger.com/profile/13765579646755002501noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-55014622881791061532017-01-26T10:39:00.002-08:002017-01-26T10:39:41.273-08:00Τρεις Βοήθειες από το Άγιον Όρος για την ατεκνία <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
<br /></h3>
<div class="post-header">
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="238" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBjFuEdr5Y4COe7nRdo_i7ghj6VzjMBEOSbfs9jH1scT-perlrPAKxjubmzj7QeN_BABkPlOllMFIkwr-nVR6gCiJCcYeARXB2JycVfmKknQLTQEaYOEBcodSsIW17E5N7MVO7uPPU0EM/s400/01-8-666x399.jpg" width="400" /></div>
<br /><span style="font-size: large;">Υπάρχουν
τρεις αγιορετικες ευλογίες, οι οποίες δίνονται στα ζευγάρια που
επιθυμούν να κάνουν ένα παιδί και δεν τα καταφέρνουν. Η πρώτη μεταξύ
αυτών είναι η κορδέλα της Τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου.<br />
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a><br />Η κορδέλα της Τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου
είναι μια κορδέλα, η οποία καθαγιάστηκε πάνω στην λειψανοθήκη της
Τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου. Φυλάσσεται στην Ιερά Μεγίστη Μονή
Βατοπαιδίου Αγίου Όρους και δίνεται σε όσους το επιθυμούν, επειδή βοηθά
στη στειρότητα των γυναικών, όταν με πίστη επικαλούνται τη βοήθεια της
Παναγίας.
<br /><br /><br />
<img alt="b1225-6" class="alignnone size-full wp-image-50801" height="329" src="http://www.dogma.gr/wp-content/uploads/2017/01/b1225-6.jpg" width="500" /><br />
<br />Κατά την ιερά παράδοση και ιστορία της Εκκλησίας μας η Υπεραγία
Θεοτόκος τρείς ημέρες μετά την κοίμησή της ανέστη και ανελήφθη εν σώματι
στους ουρανούς. Κατά την διάρκεια της αναλήψεως της, έδωσε στον
Απόστολο Θωμά την Τιμία της Ζώνη. Και ο Θωμάς μαζί με τους άλλους
αποστόλους, αφού άνοιξαν τον τάφο «ουχ εύρον το σώμα» της Θεοτόκου. Έτσι
η Τιμία Ζώνη αποτελεί τεκμήριο για την Εκκλησία μας της αναστάσεως και
αναλήψεως της Θεοτόκου με το σώμα στους ουρανούς και με μια λέξη της
μεταστάσεώς της. Η Τιμία Ζώνη κατασκευάστηκε σύμφωνα με την παράδοση από
την ίδια την παναγία με τρίχες καμήλας.<br /><br />
Η κορδέλα της Τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου έχει καλυφθεί στην ανάρτηση της λειψανοθήκης 309.<br /><br />
Η δεύτερη ευλογία με προέλευση από το Άγιο Όρος είναι <strong>η κορδέλα ή ζώνη της Αγίας Άννας</strong>.<br /><br />
Η κορδέλα (ζώνη) της Αγίας Άννας είναι μια κορδέλα που καθαγιάστηκε
πάνω στα λείψανα της Αγίας Άννας, τα οποία φυλάσσονται στην Ιερά Σκήτη
Αγίας Θεοπρομήτορος Άννης Αγίου Όρους. Η κορδέλα ή ζώνη της Αγίας Άννας
δεν έχει καλυφθεί ακόμα από ανάρτηση της λειψανοθήκης.<br /><br />
<img alt="02" class="alignnone size-full wp-image-50803" height="426" src="http://www.dogma.gr/wp-content/uploads/2017/01/02-8.jpg" width="640" /><br />
<br />Η τρίτη ευλογία είναι <strong>τα σταφύλια του Οσίου Συμεών του Μυροβλήτου</strong>.<br /><br />
Από τον τάφο του Οσίου Συμεών του Μυροβλήτου έχει φυτρώσει μόνο του
με θαυματουργικό τρόπο, άνευ σποράς, ένα κλήμα για παρηγοριά των Πατέρων
της Μονής. Τα σταφύλια του κλήματος αυτού έχουν θεραπεύσει
θαυματουργικά τη στείρωση πολλών ατέκνων γυναικών.<br /><br />
Τα σταφύλια αποξηραίνονται και συνήθως δίνονται τρεις ρώγες μαζί με
μικρό κομμάτι κληματοβέργας και έντυπες οδηγίες για τη χρήση τους.<br /><br />
<img alt="01a" class="alignnone size-full wp-image-50802" height="544" src="http://www.dogma.gr/wp-content/uploads/2017/01/01a.jpg" width="630" /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="linkwithin_text" id="linkwithin_text_0" style="border: 0px none; margin: 0px; padding: 20px 0px 5px; text-align: left;">
<a href="http://perivolipanagias.blogspot.gr/2017/01/blog-post_453.html"><span style="font-size: small;">πηγή</span></a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-86795792127955456522017-01-23T23:19:00.000-08:002017-01-23T23:19:26.942-08:00Ο Ν.Τραμπ καταργεί τις χρηματοδοτήσεις των αμβλώσεων - Εθνική τραγωδία στην Ελλάδα με 80.000 εκτρώσεις το χρόνο!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="editor"><img alt="" height="363" src="http://www.pronews.gr/portal/sites/default/files/styles/830x420/public/GALLERY/trump-signing-global-gag.jpg?itok=Y-lz8UGx" width="640" /><span style="color: red;">του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου</span></span>
<br />
<div>
<span style="font-size: large;"><strong>Δεν σταματάει ο νέος Αμερικανός πρόεδρος Ν.Τραμπ να
αποδεικνύει ότι έχει το σθένος να εφαρμόσει αυτά που έλεγε προεκλογικά
και έτσι προχώρησε σε ένα ακόμα διάταγμα κατά της χρηματοδότησης των
αμβλώσεων επαναφέροντας τον <a href="http://nymag.com/thecut/2017/01/trump-reinstates-global-gag-rule-on-abortion.html">«κανόνα της παγκόσμιας μέγγενης (global gag rule)»</a>, έναν νόμο της προεδρίας του αείμνηστου Ρόναλντ Ρίγκαν το 1984. </strong></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><strong>Ο
νόμος εμποδίζει τις ξένες ΜΚΟ που λαμβάνουν χρηματοδότηση οικογενειακού
προγραμματισμού από την USΑΙD (Υπηρεσία των ΗΠΑ για τη Διεθνή Ανάπτυξη)
να χρησιμοποιούν τους δικούς τους, μη αμερικανικούς πόρους για την
παροχή υπηρεσιών νόμιμων αμβλώσεων, ιατρικών συμβουλών ή υπηρεσιών
παραπομπής για άμβλωση.</strong></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><strong>Εν
ολίγοις διακόπτεται η χρηματοδότηση των αμβλώσεων που τόσο πολύ έχουν
πλήξει τις δυτικές κοινωνίες ως προς την υπογεννητικότητα των γηγενών
πληθυσμών αντίθετα με τους μετανάστες οι οποίοι γεννούν με ιδιαίτερα
αυξημένους ρυθμούς καθώς η άμβλωση στα μουσουλμανικά στρώματα είναι
απαγορευμένη εξ'αρχής.</strong></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><strong><a href="http://www.pronews.gr/portal/item/%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B4%CE%AF%CE%B1-80000-%CE%B1%CE%BC%CE%B2%CE%BB%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-10000-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%B1-5-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CF%89">Στην Ελλάδα έχει εξελιχθεί</a> σε τραγωδία τα τελευταία χρόνια καθώς </strong> <strong>υπολογίζονται σε 80.000 αμβλώσεις κατ'έτος.</strong></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><strong>Ο κανόνας θεσπίστηκε από τον 40ο πρόεδρο των ΗΠΑ, Ρόναλντ Ρίγκαν το 1984</strong></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Είχε
καταργηθεί από τον διάδοχο του Ρίγκαν, (Δημοκρατικό) Μπιλ Κλίντον και
επανήλθε όταν το 2001 τον διαδέχτηκε ο Ρεπουμπλικάνος Τζορτζ Μπους.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> Με
τη σειρά του, ο Μπαράκ Ομπάμα όταν ανάλαβε καθήκοντα το 2009 τον
κατάργησε ξανά και ο ΝΤραμπ, τον επανέφερε κατά την τέταρτη μέρα της
προεδρίας του, αποδεικνύοντας έτσι μαζί με τα άλλα διατάγματα ότι «he
means business»</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Φυσικά υπήρξαν αντιδράσεις από τις
φεμινιστικές οργανώσεις: «Η υγεία και τα δικαιώματα των γυναικών είναι
πλέον ένα από τα πρώτα θύματα της κυβέρνησης του Τραμπ», δήλωσε η Σέρα
Σίπελ, πρόεδρος του Κέντρου για την Υγεία και την Ισότητα των Φύλων στην
Ουάσιγκτον.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">«Ο κανόνας της παγκόσμιας μέγγενης
έχει συνδεθεί με μια αύξηση επισφαλών αμβλώσεων και αναμένουμε ότι η
επαναφορά του από τον Τραμπ θα στοιχίσει ζωές γυναικών», τόνισε.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Η
επαναφορά ισχύος του κανόνα, γνωστός και ως "Πολιτική της Πόλης του
Μεξικού" έρχεται μόλις δύο μέρες μετά τις μαζικές διαδηλώσεις που
πραγματοποιήθηκαν σε πόλεις σε όλο τον κόσμο σε μια επίδειξη ενότητας
για τα δικαιώματα των γυναικών, ανάμεσα αυτών και την πρόσβαση στην
άμβλωση.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Με βάση τον global gag rule, οι
οργανώσεις αποκλείονται από χρηματοδοτήσεις από τον Οργανισμό Διεθνούς
Ανάπτυξης των ΗΠΑ, ακόμη και αν χρησιμοποιούν ξεχωριστά χρηματικά ποσά
για παροχή υπηρεσιών διακοπής της κύησης, συμβουλευτικών υπηρεσιών ή
παραπομπής, σημειώνουν μέλη των οργανώσεων.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">«Είναι
φρικτό να υπαγορεύεις σε οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και σε
παρόχους υγειονομικής περίθαλψης πώς θα επενδύσουν τα δικά τους χρήματα
και να τους εξαναγκάζεις να μην προσφέρουν σε γυναίκες κρίσιμες
πληροφορίες περί της άμβλωσης και την πρόσβαση στο πλήρες φάσμα των
υπηρεσιών αναπαραγωγικής υγείας», δήλωσε η Νάνσι Νόρθαπ, πρόεδρος του
Κέντρου για τα Δικαιώµατα της Αναπαραγωγής, με έδρα τις ΗΠΑ.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Ο
κανόνας θέτει τις οργανώσεις που παρέχουν υπηρεσίες υγειονομικής
περίθαλψης γυναικών σε μια «δυσχερή θέση», δήλωσε ο Μπράιαν Ντίξον της
οργάνωσης Population Connection Action Fund.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Είτε
θα δεχτούν τους περιορισμούς για να συνεχίσουν να λαμβάνουν
χρηματοδότηση, είτε θα τους απορρίψουν και θα χάσουν την χρηματοδότηση,
σημείωσε. «Και οι δύο επιλογές βλάπτουν τις γυναίκες που βασίζονται στις
οργανώσεις αυτές», τόνισε.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Η πολιτική του Ν.Τραμπ
είναι σαφής: Θεωρεί ότι εάν κάποια γυναίκα θέλει να κάνει άμβλωση δεν
είναι υποχρεωμένο το κράτος να την χρηματοδοτήσει. Ο ίδιος το θεωρεί
έγκλημα και δεν θέλει το κράτος να συμμετέχει σε κάτι σαν αυτό.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Διαβάζοντας μάλιστα το σάιτ για μαμάδες <a href="http://www.imommy.gr/mama/psychologia/article/995/amblwseis--mia-thliberh-prwtia/">το imommy.gr</a> προκύπτει ότι και η Ελλάδα που ανιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα υπογεννητικότητας έχει πρωτιά στις αμβλώσεις!</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><em>«<strong>Την
πρώτη θέση πανευρωπαϊκά στις διακοπές κυήσεων καταλαμβάνει πλέον η
Ελλάδα. Μια θλιβερή πρωτιά, που σχετίζεται -όσο ποτέ- τα τελευταία
χρόνια και με παράγοντες που διαμορφώνουν η οικονομική κρίση, η
αβεβαιότητα και η αύξηση της ανεργίας.</strong></em></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><em>«Η αβεβαιότητα και ο φόβος επισκιάζουν τον οικογενειακό προγραμματισμό στην Ελλάδα», έλεγε πρόσφατο πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ <a href="http://www.spiegel.de/politik/ausland/griechenlands-baby-dilemma-kinder-spaeter-vielleicht-a-774678.html">της ιστοσελίδας Spiegel-Online</a>.
Το ποσοστό των γεννήσεων μέσα στο 2012 έχει παρουσιάσει σοβαρή μείωση,
ενώ αντίθετα αυξάνεται δραματικά ο αριθμός των εκτρώσεων. Και, βέβαια, η
κρίση χρέους εντείνει αυτή την τάση», καταλήγει το δημοσίευμα, σύμφωνα
με το οποίο μία ολόκληρη γενιά Ελλήνων, ηλικίας 30 με 40 ετών,
αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα όσον αφορά τον οικογενειακό
προγραμματισμό. </em></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><em>Η δημοσιονομική κρίση, η
ανεργία και φόβος για το μέλλον αποτελούν λόγους που δυσχεραίνουν την
απόκτηση απογόνων. Παράλληλα, η ελλιπής στήριξη από την πλευρά του
κράτους ενισχύει την υπογεννητικότητα, καθώς στο πλαίσιο των περικοπών
μειώνονται συνεχώς οι θέσεις σε βρεφονηπιακούς, παιδικούς σταθμούς και
νηπιαγωγεία. Σύμφωνα, πάντως, με τελευταία έρευνα, που πραγματοποιήθηκε
από την Eurostat, το 22% των Ελληνίδων δηλώνει πως έχει κάνει
τουλάχιστον μία έκτρωση, ενώ το 10% των γυναικών που υφίστανται τέτοιου
είδους επεμβάσεις είναι μόλις εφηβικής ηλικίας. </em></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><strong><em>Η
Ελλάδα καταλαμβάνει την πρώτη θέση πανευρωπαϊκά στις εκτρώσεις, καθώς
πριν από 10 χρόνια ο αριθμός τους έφτανε τις 200.000 σε πληθυσμό 11
εκατομμυρίων περίπου. Υπολογίζεται, μάλιστα, και «παγκόσμιο ρεκόρ», με
140 διακοπές κύησης ανά 1.000 Ελληνίδες, ενώ πλέον ο αριθμός τους φτάνει
τις 300.000 ετησίως.</em></strong></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><em>Πού οφείλεται η δραματική αυτή αύξηση;</em></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><em>Ανασταλτικό
παράγοντα για τη δημιουργία οικογένειας θεωρούν οι ειδικοί τις τωρινές
συνθήκες, που διαμόρφωσαν τη «Γενιά των 700 ευρώ» (που σήμερα δεν είναι
καν 700), όπου ένα σημαντικό ποσοστό των Ελλήνων νεαρής ηλικίας, αν και
διαθέτει πανεπιστημιακή μόρφωση, δεν έχει προοπτικές για το μέλλον,
καθώς καταλήγει σε δουλειές μερικής απασχόλησης και αναγκάζεται να μένει
στο πατρικό του σπίτι και μετά το 30ο έτος της ηλικίας του, προκειμένου
να τα βγάλει πέρα οικονομικά.</em></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><em>Οι αριθμοί «μιλούν» από μόνοι τους</em></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><strong><em>Σύμφωνα
με στοιχεία της A΄ Πανεπιστημιακής Γυναικολογικής - Μαιευτικής Κλινικής
του νοσοκομείου «Αλεξάνδρα», σε δείγμα 1.200 γυναικών, το 22% έχει
κάνει έκτρωση, και μάλιστα το 1/3 πάνω από μία φορά. Το 17% διέκοψε
ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη πριν ακόμη ενηλικιωθεί, σε ηλικία 16 χρόνων. Το
19% προχώρησε στην έκτρωση σε ηλικία 25-34 ετών, και το 32% σε ηλικία
35-45 ετών.</em></strong></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><strong><em>Στη χώρα
μας, συνεχίζονται οι εκτρώσεις σε μεγάλο ποσοστό σε σχέση με τον
πληθυσμό μας, αν και η ακριβής καταγραφή τους είναι πολύ δύσκολη, καθώς
το 85% γίνεται ιδιωτικά. Σύμφωνα πάντως με τις έρευνες, ο αριθμός των
γυναικών που έχουν υποβληθεί από την αρχή του έτους σε τεχνητή διακοπή
της κύησης εμφανίζεται αυξημένος μέχρι και 30% σε σύγκριση με εκείνον
της περασμένης χρονιάς </em></strong></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><strong><em>Πτώση,
όμως, παρουσιάζει και ο αριθμός των προσπαθειών για εξωσωματική
γονιμοποίηση στα Κέντρα Γονιμότητας. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι μέχρι
στιγμής καταγράφεται μια μείωση της τάξεως του 20%, που αντιστοιχεί σε
2.800 λιγότερες προσπάθειες από το σύνηθες ετήσιο νούμερο -περίπου
14.000 προσπάθειες-, κάτι που συνεπάγεται με μειωμένο αριθμό γεννήσεων.
Είναι γεγονός πως ο οικονομικός παράγοντας είναι θέμα που απασχολεί πολύ
τις γυναίκες και γενικά τα ζευγάρια που βρίσκονται στο στάδιο της
αναπαραγωγής. </em></strong></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><em>Η περίοδος ύφεσης
που διανύουμε προβληματίζει αρνητικά τους γονείς ώστε να κρατήσουν ένα
παιδί σε περίπτωση κύησης, γιατί σκέφτονται ότι δεν θα μπορέσουν να
αντεπεξέλθουν στα έξοδα της ανατροφής. Ωστόσο, οι γιατροί εκφράζουν την
ανησυχία πως, αν συνεχιστεί αυτός ο ρυθμός με τον οποίο
πραγματοποιούνται οι εκτρώσεις στη χώρα μας, τότε ο ετήσιος απολογισμός
θα είναι δραματικός.</em></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><em>Ελλάδα και αντισύλληψη</em></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><em>Στην
Ελλάδα, όπως έδειξε η έρευνα, η κύρια μέθοδος αντισύλληψης είναι το
προφυλακτικό (73% ), ακολουθεί η απόσυρση, το κοινώς λεγόμενο «τράβηγμα»
του συντρόφου (36%), ενώ το αντισυλληπτικό χάπι αποτελεί επιλογή για
μόλις το 4% των γυναικών. Αντίθετα, στην Ευρώπη η χρήση του
αντισυλληπτικού χαπιού φτάνει το 24% και ακολουθεί το προφυλακτικό με
ποσοστό 23% ως ο μόνος τρόπος προφύλαξης από τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα
νοσήματα. </em></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><em>Στην Ελλάδα σήμερα γίνεται
κάποια προσπάθεια ενημέρωσης για θέματα σεξουαλικής αγωγής σε μαθητές,
που φαίνεται ότι δεν αρκούν στο να αντιστρέψουν καθιερωμένες ιδέες και
θέσεις. Οι προσπάθειες ενημέρωσης πρέπει να στοχεύουν την ίδια ώρα και
στο γονέα αλλά και στο γιατρό, ο οποίος θα θέσει σωστά το θέμα της
αντισύλληψης και της σπουδαιότητάς του. Να σημειώσουμε, τέλος, ότι το
αντισυλληπτικό χάπι έχει βγει από τη λίστα των φαρμάκων που
συνταγογραφούνται, ενώ οι διακοπές κυήσεων πραγματοποιούνται κυρίως στα
ιδιωτικά θεραπευτήρια και δεν εντάσσονται στις δαπάνες των ασφαλιστικών
ταμείων.»</em></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Σημειώνεται ότι η παραπάνω
δημοσίευση είναι πέντε ετών παλαιά κάτι που σημαίνει το λιγότερο
διατήρηση της κατάστασης αν όχι επιδείνωσης αυτή τη στιγμή. Εάν πάλι
συνυπολογίσουμε ότι 500.000 νέοι άνθρωποι σε αναπαραγωγική ηλικία έχουν
εγκαταλείψει την χώρα στα χρόνια των μνημονίων τότε τα πράγματα είναι
πάρα πολύ άσχημα.</span></div>
<div>
<span style="font-size: small;"><a href="http://www.pronews.gr/portal/20170124/world/diethnis-politiki/39/o-ntramp-katargei-tis-hrimatodotiseis-ton-amvloseon-ethniki"> πηγή</a></span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-77954918386578410702017-01-21T00:37:00.000-08:002017-01-21T00:37:04.852-08:00Δ.Ι.Σ: Δήλωση μελλονύμφων για τη μη σύναψη Συμφώνου Συμβίωσης πριν το γάμο <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://lh4.googleusercontent.com/_T13njnNrPLS3uT0t7_13O8qKJYe5I7gV9ZdEUZtOpWkEF7rgCLzuEcEuWuwJEPf3nvUvJbJKnZ6M1NQTTph-FQF_dHTJe1POngIn6D2sX0rvmrjxjHJ73PDXHpZt-SZ8XNiTuKS" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="DIS.jpg" border="0" src="https://lh4.googleusercontent.com/_T13njnNrPLS3uT0t7_13O8qKJYe5I7gV9ZdEUZtOpWkEF7rgCLzuEcEuWuwJEPf3nvUvJbJKnZ6M1NQTTph-FQF_dHTJe1POngIn6D2sX0rvmrjxjHJ73PDXHpZt-SZ8XNiTuKS" style="font-size: 14.6667px; height: 401.33px; margin-top: 0px; width: 601.7px;" title="" /></a></div>
<div class="post-header">
<span style="font-size: large;">Υποχρεωτική καθίσταται πλέον η συνυποβολή υπεύθυνης δήλωσης (μαζί με τα υπόλοιπα δικαιολογητικά για την έκδοση άδειας γάμου) από τους μελλονύμφους, ότι δεν έχουν υπογράψει Σύμφωνο Συμβίωσης, πριν τη τέλεση του Θρησκευτικού γάμου.
Την σχετική απόφαση έλαβε η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, μετά και από σχετική γνωμοδότηση της Επιτροπής Δογματικών και Κανονικών ζητημάτων της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, προκειμένου να διασφαλιστεί η κανονικότητα και η νομιμότητα της τέλεσης Θρησκευτικού γάμου.
</span><br />
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.15; padding: 0px; text-align: center;">
</div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; height: 11pt; line-height: 1; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-size: 8pt; vertical-align: baseline;"></span></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<img height="640" src="https://lh4.googleusercontent.com/TvYiMpaPntXTjx4zGtK8rVf5ulF1fiKhijOwP-ItsyOINWW-BN0UDtFPPbcHnFrj6XKju85jbWXYYBOh_miCjtfUlcqk79M21VAQLzt-Ag5hj72rPIttyh7vJHhH4g8u9rN9bdQp" width="453" /></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 2; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="color: #1155cc; font-family: "trebuchet ms"; font-size: 10pt; text-decoration: underline;"><br /></span></div>
</div>
</div>
Ενοριακό ιστο-Λόγιοhttp://www.blogger.com/profile/13765579646755002501noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-81470936549497375602016-12-19T02:36:00.001-08:002016-12-19T02:37:53.351-08:00Χριστιανοί Σύζυγοι: Βόλεμα ή Περιπέτεια;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/yNuTrVyzbfo?rel=0&controls=0&showinfo=0" width="560"></iframe><br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Ομιλία του Αρχιμαδρίτη π. Βαρνάβα Γιάγκου στη Σχολή Γονέων της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος </span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;">
</span></span><span style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Κύρια σημεία</span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<ul>
<li><span style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Η σημασία του απρόοπτου και της έκπληξης ως «νοστιμιά» της ζωής</span></span></li>
<li><span style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Βεβαιότητα ή ελευθερία; Τακτοποίηση ή έμπνευση;</span></span></li>
<li><span style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Βόλεψη -> ακηδία -> πνευματικός θάνατος</span></span></li>
<li><span style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Βόλεψη = ακύρωση δυνατοτήτων μας, δεν ισούται με την πραγματική ανάπαυση</span></span></li>
<li><span style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Όλοι οι άγιοι μας πέρασαν μέσα από τον πόνο, την αποτυχία και το γκρέμισμα του ειδωλοποιημένου τους εαυτού</span></span></li>
<li><span style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Αγιότητα = συντριβή, η συνειδητοποίηση του μεγέθους της αποτυχίας μας</span></span></li>
<li><span style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Η αρχή της πνευματικής ζωής είναι να χάσουμε την (καλή) ιδέα για τον εαυτό μας</span></span></li>
<li><span style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Οι περισσότεροι χριστιανοί πάνε στον πνευματικό για να λύσουν κάποιο πρόβλημά τους, και όχι να μάθουν πως ν” αγαπούν</span></span></li>
<li><span style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Βόλεμα = να ικανοποιούνται οι επιθυμίες μου</span></span></li>
<li><span style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Τι λείπει: να βρούμε και να αναζητήσουμε το βαθύτερο λόγο, ποιο είναι το θεμέλιο της ζωής και του γάμου μας</span></span></li>
<li><span style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Η μεγαλύτερη αμαρτία (των χριστιανών) είναι η απουσία της χαράς</span></span></li>
<li><span style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Βόλεμα = εκπλήρωση θρησκευτικών καθηκόντων</span></span></li>
<li><span style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Τι ζωντανεύει την σχέση; Ο θησαυρός της καρδιάς, ο λόγος, οι κοινές αξίες</span></span></li>
<li><span style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Αγάπη που υπερβαίνει τον θανατο = ο θεληματικός θάνατος του θελήματός μου</span></span></li>
<li><span style="color: blue;"><span style="font-size: large;">Και τα πιο ασήμαντα πράγματα μπορεί να έχουν μέσα τους Θεό και ζωή</span></span></li>
</ul>
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;">
</span></span><a href="http://istologio.org/?p=7772&utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+istologio+%28Alive+blog%29"><span style="color: blue; font-size: small;"><span style="font-size: medium;">πηγή</span></span></a></div>
</div>
Ενοριακό ιστο-Λόγιοhttp://www.blogger.com/profile/13765579646755002501noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-15979193531381403492016-08-28T04:46:00.000-07:002016-08-28T04:46:32.489-07:00Η Βάπτιση δεν είναι γιορτούλα. Είναι Μυστήριο μεγάλο!... <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
<br /></h3>
<div class="post-header">
</div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCa5rD3JIchBzhQwiKtfkBD4JhN9K_Qa5y4Ze_REZfmNSE77_SQFNxVCDcR_nOJCNtbAOFbRJpexK8Wg6CcCBqEx0eSG29W9Xbr7NowqrGvelmUukW7e7N_p8FyryOQSW87r6-qcIKB0k/s1600/%25CE%25B2%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1+-+%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2580%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B7.jpg" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCa5rD3JIchBzhQwiKtfkBD4JhN9K_Qa5y4Ze_REZfmNSE77_SQFNxVCDcR_nOJCNtbAOFbRJpexK8Wg6CcCBqEx0eSG29W9Xbr7NowqrGvelmUukW7e7N_p8FyryOQSW87r6-qcIKB0k/s640/%25CE%25B2%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1+-+%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2580%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B7.jpg" width="426" /></a></span></span></span></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span></span></span></span></span><br /></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><strong> </strong></span></span></div>
<div id="author-posts-stoixeia-name">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><strong><span style="color: red;">Μητροπολίτης Αργολίδος Νεκτάριος</span> </strong></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><strong> </strong></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span><strong>Η προετοιμασία</strong></span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"></span></span></span><br /><span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Συνήθως οι φροντίδες που απορροφούν όλο
το ενδιαφέρον αφορούν τις προετοιμασίες για πολύ δευτερεύοντα ζητήματα
και μας διαφεύγει η προετοιμασία για το ίδιο το Μυστήριο.
Προετοιμαστείτε για το μεγάλο γεγονός. Εμβαθύνετε στο νόημα του
Μυστηρίου μέσα από την ανάγνωση ενός από τα τόσα αξιόλογα βιβλία που
υπάρχουν. Προσευχηθείτε θερμά για τον κορυφαίο αυτό σταθμό της ζωής του
παιδιού σας. Επιδιώξτε να εξομολογηθείτε στον πνευματικό σας και
ετοιμαστείτε να κοινωνήσετε στη θεία Λειτουργία εκείνης της ημέρας. Η
πρώτη Εκκλησία όριζε ως ημέρα νηστείας την παραμονή του Βαπτίσματος.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span><a href="http://www.pemptousia.gr/wp-content/uploads/2016/05/%CF%86%CE%B4%CE%B7%CE%B212.jpg"><br /></a></span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span><strong>Η Θεία Κοινωνία</strong></span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Πολλοί χριστιανοί ζητούν μετά τη βάπτιση
να κοινωνήσουν το νήπιο. Έτσι όμως όπως γίνεται σήμερα το βάπτισμα,
εκτός θείας Λειτουργίας, αυτό δεν είναι δυνατό να γίνει. Πολλοί γονείς
συνηθίζουν να το κοινωνούν τις επόμενες τρεις ή επτά Κυριακές και
νομίζουν ότι αρκεί αυτό. Οι ίδιοι οι γονείς και ο ανάδοχος δεν
κοινωνούν, ή ακόμη χειρότερα, οι ίδιοι έχουν να κοινωνήσουν από όταν
ήταν συνομήλικοι με το βρέφος! Όμως η μετοχή όλων στη θεία Κοινωνία
είναι έκφραση του γεγονότος ότι είμαστε χριστιανοί και ανήκουμε στη
συγκεκριμένη κοινότητα-ενορία. Δεν είναι καλή και ευσεβής συνήθεια για
τα μωρά. Είναι φανέρωση της συνειδητής ή όχι σχέσης μας με την Εκκλησία.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Και κάτι ακόμη. Το Βάπτισμα δεν είναι
ληξιαρχικό συμπλήρωμα στα στοιχεία της οικογενειακής μας κατάστασης αλλά
απόφαση ζωής κατά τον τρόπο που υποδεικνύει ο Χριστός. Δηλαδή αυτός που
βαπτίζεται αποφασίζει να ζήσει τηρώντας το θέλημα του Χριστού και τις
εντολές Του, αφού Τον εμπιστεύεται-πιστεύει (τον Χριστό) και τον έχει
Κύριο της ζωής του και Ζωή του. Χωρίς αυτά, το Βάπτισμα μένει νεκρός
τύπος που δεν τον αφήνουμε να ζωογονήσει την καρδιά μας και να την κάνει
η χάρη του Θεού πηγή χαράς και ειρήνης και για μας τους ίδιους και για
τους δικούς μας.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: center;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span> </span><span><img border="0" height="184" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXsZLPpWHbZl_LI8IklQt6W6TidMN9RmwrbHmwUNnh_ayEIYqOmRjNn7iFGnKBYnzaAap-8VVemDSLKtjjPpjUua09o7YI0kkbkyl-dolzw-2wkm_qyJE2qldr-cP6x4IXnfJlyRXItkw/s320/%25CE%25B2%25CE%25AC%25CF%2580%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1+2.jpg" width="320" /></span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span></span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span><strong>Τα Βαπτιστικά</strong></span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Ειδικά καταστήματα πωλούν τα βαπτιστικά
και οι γονείς με τον ανάδοχο τα διαλέγουν. Ωστόσο συμβαίνουν κι εδώ
πράγματα απαράδεκτα, έξω από το ήθος της Εκκλησίας, που μάλιστα
προσεγγίζουν πολλές φορές την ειδωλολατρία.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Οι προσκλήσεις. Όταν προσκαλούμε σε ένα
μυστήριο της Εκκλησίας όπως είναι το Βάπτισμα, ανάλογο πρέπει να είναι
και το προσκλητήριό μας. Η μορφή του. Το περιεχόμενό του. Δυστυχώς πολλά
προσκλητήρια δείχνουν ματαιοδοξία στη μορφή τους και ασυγχώρητη
ελαφρότητα στο περιεχόμενό τους. Οφείλουμε να προσέξουμε. Το
προσκλητήριο θα πρέπει να δείχνει τη χριστιανική μας αντίληψη για το
Βάπτισμα, στο οποίο προσκαλούμε συγγενείς και φίλους.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Τα δώρα. Υπάρχει η συνήθεια να
προσφέρουμε κάτι (μπομπονιέρες) ως αναμνηστικό στους καλεσμένους μας. Κι
εδώ ενεργούμε ως χριστιανοί. Και επιλέγουμε αναμνηστικά που έχουν
κάποια σχέση με το μυστήριο. Καινοφανείς και απαράδεκτες είναι οι
επιλογές ορισμένων γονέων -θύματα κι αυτοί της εμπορευματοποίησης των
πάντων- που προσφέρουν αναμνηστικά, τα οποία δεν έχουν καμιά σχέση με
την Εκκλησία.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Τα ρούχα του νεοφώτιστου. Σύμφωνα με τον
συμβολισμό της Εκκλησίας είναι λευκά. Το λευκό χρώμα, όπως σημειώσαμε,
συμβολίζει την καθαρότητα, το Άγιο Πνεύμα που έλαβε ο νεοφώτιστος.
Σεβαστείτε αυτόν τον ιερό συμβολισμό και μην παρασύρεστε από
ενδυματολογικές επιλογές που είναι άσχετες με το νόημα του μυστηρίου και
τη σεβάσμια παράδοση της Εκκλησίας μας.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Τα μαρτυρικά. Είναι ο Σταυρός ή η εικόνα
της Παναγίας. Τίποτε άλλο. Δυστυχώς έχει παρατηρηθεί να καρφιτσώνονται
στα πέτα των προσκεκλημένων διάφορα αντικείμενα από… στρουμφάκια μέχρι
κόκκαλα, δόντια, μάτια ή άλλα χαϊμαλιά, που δεν έχουν καμιά σχέση με την
Εκκλησία και παραπέμπουν σε προλήψεις και δεισιδαιμονίες.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Ακόμη και ο σταυρός που φέρνουν για το
παιδί, πολλές φορές μόνο σταυρό δεν θυμίζει. Είναι ασέβεια στην οποία
δεν πρέπει από επιπολαιότητα να παρασυρόμαστε.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Το λάδι. Με αυτό χρίει ο ιερέας το παιδί
πριν τη βάπτιση. Αποβλέπει στην προστασία του από κάθε δαιμονική
ενέργεια. Με το ίδιο λάδι αλείφει το παιδί και ο ανάδοχος. Να είναι αγνό
ελαιόλαδο και όχι νοθευμένο σπορέλαιο, σαν αυτά που πωλούν στα
καταστήματα βαπτιστικών. Ό,τι χρησιμοποιούμε στη λατρεία πρέπει να είναι
το καλύτερο.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Ο στολισμός. Το Βάπτισμα δεν είναι
παιδική γιορτούλα που πρέπει να διακοσμηθεί ανάλογα! Δεν είναι υπόθεση
λουλουδιών, μπαλονιών και φωτογράφων. Δεν πρόκειται να διακοσμήσουμε
περιβάλλον και να απαθανατίσουμε περιστατικό της ζωής, αλλά να τελέσουμε
το μυστήριο της ένταξης καινούργιου μέλους στο σώμα της Εκκλησίας του
Χριστού.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span><img border="0" height="184" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicTLbP9J4uqr8rKUT1jAZRGmV7J40UxqFKlvpW_TosBh23fe91Iz9T13XCI76eNKk0Hz2AX4BuyUQuSS-B8l1jxR5Bs5UMMrU8JJ4IWQqooSbZt9ccnXZ3huT6VFaD8i-DkZ2UWpAIz-M/s320/%25CE%25B2%25CE%25AC%25CF%2580%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1+3+%2528%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%258C%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B9%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25B1%25CF%2582%2529.jpg" width="320" /></span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span><br /></span><br />
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Γι’ αυτό λοιπόν:</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>1) Δεν διακοσμούμε ποτέ την κολυμβήθρα,
αλλά ούτε και το ναό. Πολύ περισσότερο δεν έχουν θέση στο Ναό μπαλόνια
και… αρκούδες. Τη διακόσμηση μπορούμε να την κάνουμε στο χώρο που τυχόν
θα παρατεθεί γεύμα.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>2) Το ίδιο ισχύει για τις φωτογραφήσεις
και τα βίντεο τα οποία επιτρέπονται κατ’ οικονομίαν την ώρα του
Μυστηρίου. Όμως οι επαγγελματίες ή οι ερασιτέχνες φωτογράφοι και λήπτες
πρέπει να ενεργούν με διακριτικότητα, με σεβασμό προς το τελούμενο
μυστήριο, χωρίς να ενοχλούν και χωρίς να μεταβάλλουν τον ιερό Ναό σε
στούντιο.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Η παρουσία μας στο Μυστήριο. Συχνά
γινόμαστε μάρτυρες απαράδεκτης συμπεριφοράς στο ναό κατά την τέλεση της
βάπτισης. Ήρθαμε με τη θέλησή μας για ένα δικό μας άνθρωπο, για να
προσευχηθούμε στο Θεό να στείλει τη χάρη του. Και αντί της προσευχής
αυτό που παρατηρούμε είναι ο θόρυβος, οι συζητήσεις, ο ενδυματολογικός
σχολιασμός, η αδιαφορία, οι άσκοπες μετακινήσεις.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Αν ζούσαμε άραγε στην εποχή του Κυρίου
και μας προσκαλούσε να παραβρεθούμε στη βάπτισή Του στον Ιορδάνη, εκεί
όπου έκανε αισθητή την παρουσία της η Αγία Τριάδα, με τι είδους εμφάνιση
θα πηγαίναμε και με ποιο τρόπο θα στεκόμασταν και πως θα συμμετείχαμε;
Και στη βάπτιση του παιδιού σας όμως θα επαναληφθεί το ίδιο
συγκλονιστικό γεγονός! Στο όνομα της Αγίας Τριάδος βαπτίζεται! Το Άγιο
Πνεύμα παρίσταται αοράτως. Εκείνο ενεργεί την πνευματική αναγέννηση του
βρέφους.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Ο ιερός Ναός δεν είναι τόπος επίδειξης
αλλά επικοινωνίας με το Θεό. Η ματαιοδοξία, η χλιδή, η εξεζητημένη έως
και προκλητική ενδυμασία δεν συμβιβάζονται με τη χριστιανική μας
ιδιότητα και προκαλούν την οργή του Θεού! Άλλωστε αποτελεί σχήμα οξύμωρο
να ερχόμαστε στον ναό για να βαπτίσουμε το παιδί μας που σημαίνει να
ντυθεί «ένδυμα αφθαρσίας» και την ίδια στιγμή εμάς με τη δική μας
«ενδυμασία» και συμπεριφορά να προσβάλλουμε την ιερότητα του μυστηρίου
και να προβάλλουμε την πνευματική γύμνια της ψυχής μας.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span><b>Πρακτικές επισημάνσεις.</b> 1) Όπως
τονίσαμε, όλα τα μυστήρια θα πρέπει να τελούνται στον ενοριακό ναό μας.
Αν όμως για οποιοδήποτε λόγο είναι ανάγκη να κάνουμε τη βάπτιση του
παιδιού μας σε άλλη ενορία, είναι απαραίτητο να ζητήσουμε από τον
εφημέριο της ενορίας μας ένα χαρτί που λέγεται μεταβίβαση βαπτίσεως.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>2) Η Έκκλησία δεν ζητεί αμοιβή για τη
βάπτιση. Έχει όμως πολλές ανάγκες. Τις καλύπτουν τα παιδιά της τα
φιλότιμα. Γι’ αυτό επικράτησε να προσφέρουν οι χριστιανοί στην Εκκλησία
και στους ανθρώπους της ό,τι φιλοτιμούνται. Αυτά λέγονται «φιλότιμα» ή
«τυχερά». Δεν είναι υποχρεωτικά. Είναι όμως άδικο να ξοδεύονται έξω από
την εκκλησία αρκετές χιλιάδες, και όταν πρόκειται κάτι να δοθεί και στην
Εκκλησία να δημιουργείται θέμα συζητήσεων και επικρίσεων. Άλλωστε,
«ιλαρόν δότην» ζητεί η Εκκλησία. Όποιος δεν θέλει, δεν δίδει τίποτε.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>3)Ο ιερέας σας χορηγεί πιστοποιητικό Βαπτίσεως για κάθε χρήση (Ληξιαρχείο, Σχολείο κ.λπ.).</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span><strong>Μετά τη Βάπτιση</strong></span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Η απόλουση. Το νερό της κολυμβήθρας
είναι αγιασμένο. Γι’ αυτό και δεν καταλήγει στην αποχέτευση αλλά στο
χωνευτήρι του ναού. Το ίδιο πρέπει να γίνει και με τα νερά από το πρώτο
μπάνιο του παιδιού σας μετά τρεις ημέρες, καθώς και τα πρώτα νερά από το
πλύσιμο των ρούχων του τα οποία θα πλύνετε σε μια μικρή λεκάνη.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Αν πρακτικά δεν μπορείτε να τα φέρετε
στο χωνευτήρι του ναού, τουλάχιστον αδειάστε τα στον κήπο για να
απορροφηθούν στο έδαφος. Βλέπετε η ευλάβεια χωρίς να εκπίπτει σε
τυπολατρία, γνωρίζει να προσέχει και τις λεπτομέρειες.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span><img border="0" height="230" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK_SX7CGOYfKNVfg38fZlVqvkHFX_aEa4ycq1Zy8sdFWgU1HyTDpImdeTzAwh7TD2bSIHxl9iIBM3whJE1i4OVO5cSASgakg6F5M-9f1jDnp_COSULhO42Wr46GUGx4-Knv774syDV4Kg/s400/%25CE%25B2%25CE%25AC%25CF%2580%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1+-+%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BF.jpg" width="400" /></span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span><br /></span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span><br /></span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span><b>Η θεία κοινωνία.</b> Τα νήπια και τα μικρά
παιδιά, βαπτισμένα και μυρωμένα, έχουν ανάγκη τη συχνή θεία Κοινωνία και
όχι μόνο «τις τρεις επόμενες Κυριακές» μετά τη βάπτισή τους. Όταν τα
φέρνετε τακτικά στο ναό για να κοινωνούν τους προσφέρετε από την τρυφερή
αυτή ηλικία την ουράνια τροφή της ψυχής. Χαριτώνονται. Το σώμα και το
αίμα του Χριστού τα φυλάσσει από κάθε κακό. Επίσης μαθαίνουν να ζούν ως
παιδιά του Θεού, συνηθίζουν και δεν φοβούνται ούτε αντιδρούν, όπως
συμβαίνει με κάποια παιδιά που οι μητέρες τα φέρνουν σπάνια για να
κοινωνήσουν.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Η κατήχηση. Η ζωή προέρχεται μόνο από
ζωή. Αυτό ισχύει όχι μόνο για τη βιολογία, αλλά και για την πίστη. Τη
δική σας βιωματική πίστη καλείστε να μεταδώσετε στο παιδί σας και να την
αυξήσετε.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Μέσα σ’ ένα χαρούμενο κλίμα εμπιστοσύνης
και ελευθερίας, θα το μάθετε να κάνει το σταυρό του, να ψελλίζει τις
πρώτες προσευχές του, θα του διαβάζετε όμορφες διδακτικές βιβλικές
ιστορίες, θα βιώσει μαζί σας τον εκκλησιασμό, τη λειτουργική και
μυστηριακή ζωή, το μυστήριο της πίστεως!</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Αργότερα θα συνδέσετε το παιδί σας με
την εκκλησιαστική κατήχηση της ενορίας σας και θα επιμεληθείτε τη
συμμετοχή του στις κατηχητικές συνάξεις της ενορίας σας. Είναι ο χώρος
όπου με την κατάλληλη διαπαιδαγώγηση, θα θωρακιστεί πνευματικά το παιδί
σας και θα γνωρίσει τις αλήθειες της χριστιανικής πίστεως μας. Η σύνδεσή
του επίσης με έναν καλό πνευματικό πατέρα θα το βοηθήσει να αποκτήσει
μία υγιή και ισορροπημένη προσωπικότητα. Να γίνει ένας άνθρωπος του
Θεού, ένας αληθινός άνθρωπος του Πνεύματος.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Αν σε κάποια από αυτά νιώθετε πως
υστερείτε, η φροντίδα σας για τη χριστιανική ανατροφή του παιδιού σας
σας δίνει την ευκαιρία να καταρτιστείτε και σεις πνευματικά,
Αξιοποιείστε το μοναδικό προνόμιο που έχετε ως γονείς να ξαναγίνετε
παιδιά μαζί με τα παιδιά σας και να μεγαλώσετε μαζί τους έχοντας την
ωριμότητα των μεγάλων. Η διαπαιδαγώγηση του παιδιού σας κατά το θέλημα
του Θεού θα γίνει η ομορφότερη και ιερότερη καθημερινή σας λειτουργία.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Η ονομαστική εορτή. Οι ορθόδοξοι δεν
γιορτάζουμε τη βιολογική γέννησή μας όπως οι ξένοι στα γενέθλια, αλλά
την πνευματική αναγέννησή μας που έγινε στη βάπτισή μας. Τα γενέθλια
είναι συνδεδεμένα με το χρόνο και τη φθορά, ενώ η ονομαστική γιορτή
συνδέεται με το όνομα του Αγίου που νίκησε το χρόνο και τη φθορά και ζεί
στην αιωνιότητα. Η ονομαστική γιορτή ακόμη δεν είναι ατομική μας
υπόθεση όπως τα γενέθλια, αλλά εκκλησιαστικό γεγονός, γιατί την ίδια
ημέρα γιορτάζουν μαζί μας και πολλοί άλλοι πιστοί, αδελφοί μας, που
έχουν το ίδιο όνομα μ’ εμάς· γιορτάζει ολόκληρη η Εκκλησία.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span><img border="0" height="298" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWkJEk9vPhViKKybhQ8LnOTNrcEUgOno5lbdr1NmT4SJ2OpyJoR3TPeh1dtyNdXMioQSnbkgnspG81ICb4M4ZDzg1-TkpePKuXb4X9b1XKrZ7R9_xhcnEzt-hpt1CgoTBwfb_q9Z_ufk8/s400/%25CE%25B2%25CE%25AC%25CF%2580%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25A4%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B6%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B1.jpg" width="400" /></span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: center;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span><span>Ορθόδοξο ομαδικό βάπτισμα στην Τανζανία </span></span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Αγαπητοί Γονείς.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Με αυτές τις επισημάνσεις σας προτρέπω και σας ενθαρρύνω:</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>—Να κατανοήσετε την πνευματική διάσταση
του μυστηρίου του Βαπτίσματος. Η βάπτιση του παιδιού μας είναι μυστήριο
της πίστεως- πράξη ιερή της Εκκλησίας και όχι κοινωνικό γεγονός. Να
σεβαστείτε την ιερότητα της ώρας και να συμμετάσχετε όπως ταιριάζει σε
συνειδητούς πιστούς.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>—Το μυστήριο τελείται όπως η μακραίωνη
και ευλογημένη παράδοση της Εκκλησίας καθορίζει. Και στα ουσιώδη και στα
δευτερεύοντα. Όχι όπως εμείς νομίζουμε εσφαλμένα ή θέλουμε από
ιδιοτροπία ή απαιτούμε με κίνητρο την κοσμικότητα.</span></span></span></span></div>
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
<span>
</span></span></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><span>Ολόψυχα σας εύχομαι η βάπτιση του
παιδιού σας να αποτελέσει για σας και τους καλεσμένους σας μια
ευλογημένη ευκαιρία ψυχικής ανάτασης, θερμής προσευχής, ουσιαστικής
συμμετοχής στην πνευματική αναγέννηση τον παιδιού σας!</span></span></span></span></div>
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><h5 style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #e69138;"><a href="http://o-nekros.blogspot.gr/2016/08/blog-post_24.html">Πηγή:</a> Έκδοσις Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος, Ναύπλιο.</span></span></span></h5>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-85673459223821691032016-07-26T10:41:00.003-07:002016-07-26T10:41:46.186-07:00Γάμος Μεγαλοσυνοδικός <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<img src="http://myocn.net/wp-content/uploads/2016/06/holy-council-green.jpg" height="225" width="400" /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς σε αυτή την
ονομασθείσα Μεγάλη Σύνοδο που διέψευσε πολλές ελπίδες και απεδείχθη όχι μόνο
Μικρή αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις εξαιρετικά επικίνδυνη. Μέσα σε
αυτές τις δυσάρεστες εκπλήξεις είναι και η εισήγηση του Μητροπολίτου Κύκκου και
Τηλυρίας κ. Νικηφόρου στην Αγία Σύνοδο, σχετικά με το Μυστήριο του Γάμου και τα
Κωλύματα Αυτού.</span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a><br /></span></span>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">
<b>Οι προτεινόμενες αλλαγές στο θέμα του ορθόδοξου χριστιανικού γάμου</b> δημιουργούν
μια πλήρη ανατροπή της υπερδισχιλιετούς κανονικής τάξεως της Εκκλησίας. Αλλά
και η σιωπηρή παραδρομή πληθώρας αντικανονικών πρακτικών που έχουν παραμορφώσει
το μυστήριο του γάμου σήμερα καθιστούν την Εισήγηση αυτή ιδιαίτερα
προβληματική. <span style="color: blue;"><b>Ειδικώτερα:</b></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a><b><span style="line-height: 115%;">1.Επί όσων
προτάθηκαν.</span></b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">Α.
Μεθοδολογικοί κίνδυνοι. Πριν δούμε τις προτάσεις και την επιχειρηματολογία που
στηρίζεται δήθεν στους Ιερούς Κανόνες πρέπει να γνωρίζουμε ότι υπάρχει κατά
γράμμα ή κατά πνεύμα προσέγγιση των ιερών κειμένων, αγίας Γραφής, ιερών
Κανόνων, λόγων Πατέρων κλπ. Η επί συγκεκριμένω σκοπώ συρραφή ιερών ενταλμάτων
όχι μόνον δεν αποδίδει το πνεύμα αλλά οδηγεί και σε παράλογα συμπεράσματα, όπως
π.χ. αν απομονώσουμε την φράση του Ευαγγελίου «και απελθών απήγξατο» και την
συνδυάσουμε με την άλλη επίσης φράση «πορεύου και σύ ποίει ομοίως» καταλήγουμε
σε ένα χαρακτηριστικά παρανοϊκό παράγγελμα. Στην εισήγηση υπάρχουν τέτοιοι
λανθασμένοι συνδυασμοί ιερών Κανόνων, όχι όμως τόσο προφανείς ώστε να γίνονται
εύκολα αντιληπτοί..</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><b><span style="line-height: 115%;">Β. Η θεματολογία.</span></b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">Αν
και αναγνωρίζει η Εισήγηση αρχικά ότι «Τό θέμα τό ὁποῖο μᾶς ἀπασχολεῖ στήν παροῦσα
συνεδρία ἔχει πρώτιστα ποιμαντικό ἐνδιαφέρον, ὄχι μόνο γιατί στό Οἰκογενειακό
Δίκαιο τῶν κρατῶν τοῦ λεγομένου Δυτικοῦ κόσμου συντελοῦνται ἐσχάτως ραγδαῖες
μεταβολές, κάποιες ἀπό τίς ὁποῖες ἀντίκεινται στή σχετική χριστιανική
διδασκαλία, ἀλλά καί γιατί γενικότερα τό πνεῦμα τῆς ἐκκοσμίκευσης ἀπειλεῖ, ὅσο
ποτέ ἄλλοτε, τή σταθερότητα τοῦ γάμου καί τή συνοχή τῆς οἰκογένειας» εντούτοις
στη συνέχεια συγκατατίθεται σε πρακτικές που εκφράζουν το «πνεύμα της
εκκοσμίκευσης» και ευθύς αμέσως σπεύδει να πανηγυρίσει ότι « Ἐπιτέλους ἦρθε ἡ ὥρα
νά ἐξέλθουμε ἀπό τήν αὐτοάνοσο ἐσωστρέφεια .. και νά ἀντιμετωπίσουμε μέ ἀποφασιστικότητα
καί ρεαλισμό χρονίζοντα προβλήματα, καί ταυτόχρονα νά θέσουμε ἀρχές γιά τό
μέλλον τῆς Ὀρθοδοξίας».Ποιά είναι η εσωστρέφεια και ποια τα χρονίζοντα
προβλήματα και ποιές οι καινούργες «Αρχές» που δεν είχε μέχρι σήμερα η Ορθόδοξη
Πίστη; Ας δούμε ποια θεωρεί προβλήματα η περιώνυμη εισήγηση.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><b><span style="line-height: 115%;">Βα.Τα κωλύματα του γάμου</span></b><span style="line-height: 115%;">.</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;"> Προκειμένου να στηρίξει μια αλλαγή στα
κωλύματα του γάμου χρησιμοποιεί τα ακόλουθα επιχειρήματα: </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">•
Οἱ Συνοδοί καί οἱ κανονολόγοι πατέρες δέν ἀποφάνθησαν συστηματικά καί συνολικά
περί τῶν κωλυμάτων τοῦ γάμου, καθ’ ὅσον οἱ σχετικοί κανόνες θεσπίστηκαν, σέ
τοπικό καί οἰκουμενικό ἐπίπεδο, κυρίως μέ ἀφορμή τήν ἀντιμετώπιση συγκυριακῶν
ζητημάτων, τά ὁποῖα παραπέμπονταν εἴτε πρός συνοδική διαβούλευση εἴτε πρός
διατύπωση λύσεων ἀπό ἔγκριτους περί τούς ἐκκλησιαστικούς θεσμούς ἐπισκόπους.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">•
Τό νομικό περιβάλλον τῆς χριστιανικῆς αὐτοκρατορίας εὐνοοῦσε τότε τόν κανονικό
νομοθέτη νά διατυπώνει τίς ἀρχές τῆς κανονικῆς διδασκαλίας, τίς περισσότερες
φορές σέ συνάρτηση πρός τόν πολιτικό νομοθέτη. Ἔτσι, οἱ ἀμφίδρομες ἐπιδράσεις
καθίσταντο γόνιμες καί ἐπιθυμητές. Οἱ νόμοι τῶν αὐτοκρατόρων καί οἱ ἱεροί
κανόνες διαμόρφωναν ἀπό κοινοῦ τό χριστιανικό δίκαιο τοῦ γάμου.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">•
Σήμερα, ὅμως, εἶναι γνωστό ὅτι τό περιρρέον πνεῦμα τοῦ πολιτικοῦ νομοθέτη ἀνέτρεψε
τά παραδεδομένα καί ἐν πολλοῖς υἱοθέτησε ἀρχές, πού ἀντιβαίνουν πρός τή
διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Ἔτσι, τό κοσμικό δίκαιο εἶναι ἀπρόσφορο γιά σύζευξη
μέ τό κανονικό. Ἐπειδή ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐξακτινώνεται πλέον σέ ὅλη τήν ὑφήλιο,
ὀφείλουμε νά ἀποφασίσουμε μέ ποιμαντικό ρεαλισμό, χωρίς νά ἀγνοοῦμε καί τό ἰσχῦον
Οἰκογενειακό Δίκαιο τῶν κρατῶν, ὅπου διαβιοῦν τά μέλη της, ὑπό τήν προϋπόθεση
βέβαια ὅτι δέν θά ἀναιροῦνται οἱ ἀρχές πού ἔθεσε ὁ κανονικός νομοθέτης.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">
Εδώ τώρα τίθεται ένα μεγάλο ερώτημα: Ποίες είναι οι αρχές που έθεσε ο κανονικός
νομοθέτης που πρέπει να σεβαστούμε; Αντί άλλης εξηγήσεως η εισήγηση αποφαίνεται
με πλήθος γενικοτήτων και με μεγαλοστομίες όπως «Εἴμαστε ὑποχρεωμένοι
πλέον, ἅγιοι Ἀδελφοί, νά λαμβάνουμε ὑπόψη τά νέα δεδομένα καί κυρίως νά ἀντιλαμβανόμαστε,
ποιά ἀπόφαση εἶναι ποιμαντικά πρόσφορη. Δέν μπορεῖ καμιά Ἐκκλησία νά ἐπιβληθεῖ
σέ ἄλλη, ἀγνοώντας τίς ἰδιαιτερότητες τῶν σέ κάθε τόπο ποιμαντικῶν ἀναγκῶν.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">Ἡ
κάθε μία Ἐκκλησία, σέ ἐπιμέρους θέματα, θά πρέπει νά ἔχει τήν ἐλευθερία νά ἐνεργεῖ
αὐτόνομα κατά τέτοιο τρόπο πού νά προάγεται πνευματικά τό ποίμνιό της. Ἄν
δεσμεύσει μία Ἐκκλησία τήν ἄλλη, μέ βάση τίς ἰδιαιτερότητες πού συντρέχουν σέ αὐτήν,
θά προκληθοῦν μεγαλύτερα προβλήματα.» Πουθενά δεν αναφέρεται κάποια γενική αρχή
που έθεσε ο Κανονικός Νομοθέτης στο θέμα των κωλυμάτων του Γάμου. Αυτό γίνεται
εσκεμμένα για να καταλήξει η εισήγηση στο συμπέρασμα ότι « Ὡς πρός τούς βαθμούς
τῶν διαφόρων μορφῶν συγγενείας, τούς καθοριζόμενους ἀπό τούς ἱερούς κανόνες, σέ
ἁρμονία καί πρός τούς νόμους τῶν αὐτοκρατόρων, στή διαχρονική πράξη τῆς Ἐκκλησίας
παρατηρεῖται τό φαινόμενο τῆς διεύρυνσης αὐτῶν, ἰδίως ἀπό τῆς Εἰκονομαχίας καί ἐντεῦθεν,
καί ἐν τέλει στίς μέρες μας τῆς παλινδρομίας». Αυτή η διαπιστούμενη παλινδρομία
από πιο κανονικό κείμενο προκύπτει; Παραβάσεις των Ι. Κανόνων γίνονται
στην πράξη αλλά αυτό δεν έχει θεσμικό χαρακτήρα. Δεν μπορεί να αποτελέσει
καλό προηγούμενο και παράδειγμα. Και κάτι ακόμη πιο σημαντικό: Η
Εικονομαχία και ο θρίαμβος της Ορθοδοξίας έχουν σφραγίσει βαθιά την όλη
Ορθόδοξη πνευματικότητα. Όχι μόνον γιατί ανανέωσε το Ορθόδοξο φρόνημα, όχι
μόνον γιατί με την δυναμική της μετέστρεψε στον χριστιανισμό Ρώσους, Σλάβους,
Βούλγαρους, ορισμένους Τούρκους κα. αλλά γιατί κυρίως όλο το λειτουργικό τυπικό
και η ορθόδοξη πνευματικότητα, που σήμερα υπάρχει, έκτοτε έχει παραμείνει
σχεδόν αναλλοίωτη.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">
Και συνεχίζει η Εισήγηση: «Ἡ ἔκταση τῶν βαθμῶν συγγένειας συνήθως προέκυπτε, ὕστερα
ἀπό ἀποφάσεις ἐλασσόνων, σέ σχέση πρός τίς Οἰκουμενικές, συνοδικῶν ὀργάνων, εἴτε
ἀκόμα καί ἀπό ἐπίσημα ἔγγραφα Πατριαρχῶν, χωρίς ὅμως νά τίθεται θέμα ἀθετήσεως
τῶν κανονικῶν ἀποφάσεων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων.» Δηλαδή θεωρεί η Εισήγηση ότι
δεν είναι απόλυτα δεσμευτικά αυτά τα κείμενα που η επί εκατονταετίες η
συνείδηση της Εκκλησίας τα θεώρησε ισόκυρα των Οικουμενικών Συνόδων; </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">Θα
συμπορευτούμε με το σχολαστικισμό της Δύσης και την αποδόμηση της Ι. Παράδοσης;</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">Διαπιστώνει
ακόμη η Εισήγηση ότι «Ἡ πρός τό αὐστηρότερο ροπή δέν δημιουργοῦσε ποτέ θέμα ἀντικανονικότητος,
ἐνῶ ἡ πρός τό ἐπιεικέστερο ροπή πάντοτε δημιουργοῦσε θέμα». Να λοιπόν μια
γενική αρχή του κανονικού νομοθέτη! Η τάση μείζονος αυστηρότητας στα κωλύματα
του γάμου με την πάροδο των ετών. Και βέβαια αυτό έχει να κάνει με την συνεχώς
διευρυνόμενη δυνατότητα επιλογής λόγω βελτιώσεως των μέσων μεταφοράς και
επικοινωνιών των λαών, που έσπαζε συνεχώς τις κλειστές κοινωνίες αλλά και με
την περαιτέρω διάδοση του Ευαγγελίου και την αλλαγή των ηθών των ανθρώπων προς
το ασκητικότερον. Αντί όμως η Εισήγηση να βγάλει αυτό το συμπέρασμα
αποφαίνεται ότι « ὅσο οἱ βαθμοί διευρύνονταν, τόσο περιοριζόταν ἡ δυνατότητα
συνάψεως ἀκωλύτου γάμου, ἰδίως στίς κλειστές τοπικές κοινωνίες. Ἔτσι ἡ
διεύρυνση τῶν κωλυμάτων συνετέλεσε στήν ἀνάπτυξη τοῦ φαινομένου τῆς
παλλακείας». </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">Το
πανάρχαιο φαινόμενο της παλλακείας το έλυσε η Εισήγηση τόσο απλά. Φταίει η
διεύρυνση των κωλυμάτων, λέει. Μπράβο! Όσο για τις κλειστές κοινωνίες που
αναφέρει δεν απασχολούν κανένα σήμερα και μόνο ενδεχομένως ιστορική αξία θα
είχε μια τέτοια παρατήρηση. Το ζήτημα είναι τι δέον γενέσθαι σήμερα, που
όλοι ανήκουμε σε ένα «πλανητικό χωριό» και οι γάμοι κλείνονται συχνά μέσω
facebook και internet ,με άπειρες δυνατότητες επιλογής χωρίς κωλύματα
συγγενείας ή και εθνικότητας ακόμη.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">Στη
συνέχεια η Εισήγηση επιχειρεί και μια «αφελή απάτη». Επικαλούμενη τό σχετικό
κείμενο τῆς Β’ Προσυνοδικῆς Διάσκεψης (Γενεύη 1982), θά αναφέρει δύο
παραδείγματα.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">"Το
ένα είναι ο κανόνας 54 τῆς Πενθέκτης που ὁρίζεται τό κώλυμα τοῦ τετάρτου βαθμοῦ
συγγενείας ἐξ αἵματος, ἐνῶ ἀργότερα στόν τόμο τοῦ Πατριάρχη Σισινίου Β’ ὁρίζεται
ὁ ἕκτος βαθμός συγγενείας ἐξ αἵματος, καί στίς ἀρχές τοῦ 11ου αἰώνα κωλύεται
καί ὁ ἕβδομος, χωρίς βεβαίως νά προηγηθεῖ ὁποιαδήποτε ἀπόφαση μείζοντος
συνοδικοῦ ὀργάνου γιά τήν ἀναθεώρηση τῆς κανονικῆς ἀποφάσεως τῆς Πενθέκτης.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">Και
το άλλο ὁ κανόνας 53 τῆς ἴδιας Συνόδου, τῆς Πενθέκτης, πού ἀναφέρεται στήν
πνευματική συγγένεια. Ἡ Πενθέκτη ἀπαγόρευσε τόν γάμο μεταξύ τοῦ ἀναδόχου καί τῆς
ἀναδεκτῆς ἤ τῆς μητέρας τῆς ἀναδεκτῆς.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">Ὅμως
ἡ εἰσαγωγική πρόταση τοῦ κανόνα ὅτι: «μείζων ἡ κατά τό πνεῦμα οἰκειότης τῆς τῶν
σωμάτων συναφείας», ἔγινε ἡ αἰτία νά ἐπεκταθεῖ τό κώλυμα τῆς πνευματικῆς
συγγένειας, ὑπερβαίνοντας τόν ἀντίστοιχο κωλυόμενο βαθμό τῆς συγγενείας ἐξ αἵματος.
Έφθασε, δηλαδή, τό κώλυμα τῆς πνευματικῆς συγγένειας μέχρι καί τοῦ ἑβδόμου καί
κάποιες φορές τοῦ ὀγδόου βαθμοῦ."</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;"> Με
όλα αυτά τα παραδείγματα βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι έχουμε συνεχή
επέκταση κατά την διαδρομή του χρόνου των κωλυμάτων γάμου για λόγους
φυσικής ή πνευματικής συγγένειας. Αλλά έδώ η Εισήγηση … παρακάμπτει τη λογική.
Συμπεραίνει ότι η Εκκλησία τώρα ξαφνικά έχει το δικαίωμα όχι μόνον να διευρύνει
αλλά και να … «περιστείλει» τα κωλύματα του γάμου αναλόγως των περιστάσεων.
Αυτό το ονομάζει «ελαστικότητα» και το στηρίζει στους πιο πάνω κανόνες, που
βέβαια λένε τα αντίθετα. Το θεωρεί μάλιστα αυτό σαν τη «λυδία λίθο» που θα
λύσει το θέμα της πολυγαμίας στην Ιεραποστολή. Δεν μας εξηγεί όμως
περαιτέρω αν αυτό σημαίνει ανοχή της πολυγαμίας και μετά την βάπτιση των εκεί
πιστών .</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;"> Στη
συνέχεια επικαλούμενη η Εισήγηση το «πολιτισμικό περιβάλλον» του Πατριαρχείου
Αντιοχείας, καθώς και Αλεξανδρείας- Ιεροσολύμων, θεωρεί ακόμη αναγκαίο να
επιτραπεί γιαυτούς ο γάμος μεταξύ προσώπων τετάρτου βαθμού (πρώτα ξαδέλφια)
λησμονεί όμως το γεγονός ότι όλα αυτά τα ήθη που έφερε ο χριστιανισμός στον
κόσμο αναπτύχθηκαν και επικράτησαν σε ένα αφιλόξενο και πολλές φορές
εχθρικό «πολιτισμικό περιβάλλον». Δεν έχουμε υποχρέωση να αλλάξουμε την
πίστη μας χάριν του κόσμου αλλά να αλλάξουμε τον κόσμο χάριν του Χριστού.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><b><span style="line-height: 115%;">2. Επί όσων αποσιωπήθησαν</span></b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">Α.Εδώ
τώρα ανοίγει ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο παραλείψεων σημαντικών κανονικών
ζητημάτων που η Εισήγηση παρακάμπτει. Ξεκινάει με μια διαπίστωση
κοινωνιολογικού περιεχομένου « Εἶναι χαρακτηριστική ἡ περίπτωση τῆς διαφορᾶς
πνεύματος ἀνάμεσα στίς Ἐκκλησίες, στίς ὁποῖες ὑπῆρχε ὁ τύπος τοῦ ὑποχρεωτικοῦ
πολιτικοῦ γάμου καί σέ ἐκεῖνες πού μέχρι πρόσφατα ὑπῆρχε ὁ τύπος τοῦ ὑποχρεωτικοῦ
θρησκευτικοῦ γάμου.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">Οἱ
πρῶτες πολύ πιό εὔκολα δέχονται, ὅτι οἱ μικτοί γάμοι πρέπει νά συνάπτονται ἐνώπιον
τῶν ἁρμόδιων πολιτικῶν ὀργάνων, ἐνῶ οἱ δεύτερες θεωροῦν τή θέση αὐτή ἀδιανόητη
καί ὑποστηρίζουν τή σύναψη γάμου μέ ἱερολογία». Αν κατανοούμε καλά την
προτεινόμενη άποψη, εδώ δεν μιλάμε για μυστήριο του γάμου αλλά για πλήρη
αποδοχή της θρησκευτικής διάσπασης της οικογένειας. Την αναγνώριση του
πολιτικού γάμου ως αδιάφορου γεγονότος για την Εκκλησία. Τα μέλη της κατά μία
νέα εκκλησιολογία (περίπου Προτεσταντική) μπορούν να είναι μέλη Χριστού
απορρίπτοντας στην πράξη το μέγα μυστήριο του θρησκευτικού Γάμου, ως μη
αναγκαίο.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><b><span style="line-height: 115%;">Β.</span></b><span style="line-height: 115%;"> Στη συνέχεια
γίνεται προσπάθεια να επιλυθούν μερικά όντως αγκανθώδη προβλήματα αλλά με
αδόκιμο τρόπο. Ξεκινώντας από την διαπίστωση ότι «Παράλληλα, δέν εἶναι ἀκόμα
σαφές στίς τοπικές Ἐκκλησίες, ἄν πρέπει νά προσμετροῦνται οἱ πολιτικοί γάμοι.
Σέ ὅσες Ἐκκλησίες προσμετρᾶται, ἐνίοτε παρουσιάζονται ποιμαντικά προβλήματα.</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">Πρόσωπο
π.χ. τό ὁποῖο ἔζησε ἐκκοσμικευμένα καί σύναψε τρεῖς πολιτικούς γάμους, ὅταν στή
συνέχεια μετανοήσει καί θέλει νά ζήσει μέ συνέπεια τήν ἐκκλησιαστική ζωή, δέν
μπορεῖ νά συνάψει ἐκκλησιαστικό γάμο, γιατί θεωρεῖται τέταρτος» για να
καταλήξει στην περίεργη πρόταση:«Τά παραπάνω παραδείγματα θέτουν ἐπιτακτικά τήν
ἀνάγκη νά δοθεῖ περισσότερη ἐλευθερία στίς τοπικές Ἐκκλησίες νά διαρρυθμίζουν,
κατά τήν ποιμαντική δεοντολογία καί κατά περίπτωση, αὐτά τά θέματα. Αὐτές ἐξάλλου
γνωρίζουν καλύτερα τό περιβάλλον τους».</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">Ας
ξεκινήσουμε από την τοποθέτηση αυτή για να καταλάβουμε το παράλογον της
προτάσεως. Ας υποθέσουμε ότι κάθε Επίσκοπος, Μητροπολίτης ή Πατριάρχης
καθιερώνει, με τις ευλογίες μιάς Μεγάλης Οικουμενικής Συνόδου, το δικό του Κανονικό
Δίκαιο του Γάμου. Κάποιος δεν προσμετρά τους πολιτικούς γάμους και ακόμη
δέχεται τέταρτο θρησκευτικό γάμο. Άλλος τους προσμετρά και δεν δέχεται τέταρτο
θρησκευτικό κτλ. Αν τώρα μια νύφη που έκανε καμμιά 10ριά πολιτικούς γάμους και
2-3 θρησκευτικούς θελήσει να κάνει τη «φιέστα» ενός 4ου θρησκευτικού και 14ου
γενικώς γάμου, όχι στην περιοχή που μένει ο αυστηρός Επίσκοπος αλλά στον χαλαρό
ή με πρόσωπο που ζει στην βολική εκκλησιαστική περιοχή ποιος θα της το
απαγορεύσει; Ξέρετε τι ωραίος «εκκλησιολογικός» παράδεισος θα γίνει εκεί;
Θα μπορούν όσοι στην πατρίδα τους δεν τους επιτρέπουν οι εκκλησιαστικές αρχές
κάποιο γάμο γιατί αντιβαίνει στους Ι. Κανόνες να πάνε εκεί που υπάρχει… άλλος
Χριστός.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">Όσον
αφορά δε τον αριθμό των γάμων πολιτικών ή θρησκευτικών από μόνο απλή ανάγνωση
των Ι. Κανόνων κατανοούμε ότι ένα και μοναδικό γάμο δέχεται η Εκκλησία του
Χριστού. Όπως ένας είναι ο Χριστός και μία η Εκκλησία και νύμφη Του. Όλα τα
άλλα είναι περιστολή της ανοιχτής πορνείας , που καθιερώθηκαν «για την σκληροκαρδία»
των ανθρώπων, όπως είπε ο Χριστός.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">Αν
κάποτε, που οι αποστάσεις ήταν μεγάλες και η επικοινωνία μεταξύ
απομεμακρυσμένων λαών δύσκολη και για το λόγο αυτό , οι Κανόνες αναγνώριζαν
κάποια μικρή ελαστικότητα και οικονομία σε κάποια περιοχή σήμερα συμβαίνει
ακριβώς το αντίθετο. Σε μια Παγκοσμιοποιημένη κοινωνία δεν μπορούμε να
διαφοροποιούμαι τις υποχρεώσεις των πιστών κατά Εκκλησίες και Κράτη. Άλλωστε ο
Χριστός είναι ο Αυτός και χθές και σήμερον και εις τους αιώνας. Ο ίδιος για
όλους. Πάντα ο ίδιος.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><b><span style="line-height: 115%;">Γ.</span></b><span style="line-height: 115%;"> Δεν αντιμετωπίζει
η Εισήγηση το προσβλητικό για τον θρησκευτικό γάμο γεγονός ότι στα περισσότερα
Κράτη ο δικαστής λύνει και το θρησκευτικό γάμο σε περίπτωση διαζυγίου και ο
Επίσκοπος τρέχει μετά να λύσει και αυτός «πνευματικά» το γάμο χωρίς ούτε
να ενημερωθεί προηγουμένως και να σχηματίσει γνώμη, αν πρέπει να προβεί σε αυτή
την ενέργεια,ούτε να μπορεί να αρνηθεί μετά. Υπογράφουν έτσι οι Επίσκοποι – που
κατά τα άλλα στην Εισήγηση παρουσιάζονται ως παντοδύναμοι εκφραστές του θείου
θελήματος- παράνομα και αντικανονικά διαζύγια … «χωρίς να βγάλουν άχνα».</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">
Από εδώ και εμπρός ο «χορός καλά κρατεί». Δηλαδή: Ενώ σύμφωνα με τους Ιερούς
Κανόνες δεν λύεται ο γάμος παρά μόνον αν υπάρχει υπαιτιότητα από τον ένα των
συζύγων και την υπαιτιότητα την επικαλείται ο αναίτιος σύζυγος η εμπλοκή
της κοσμικής δικαιοσύνης ανατρέπει αυτή την βασική αρχή. Ο κοσμικός νομοθέτης
συνήθως επιτρέπει την λύση του γάμου και κατόπιν αιτήσεως του υπαιτίου συζύγου
και χωρίς ακόμη να διαπιστώσει υπαιτιότητα αλλά μόνον μια αναίτια «ισχυρή
διαταραχή της έγγαμης συμβίωσης». Δίνει πανηγυρικά το διαζύγιο στον
υπαίτιο. Υπόγραψε λοιπόν Δεσπότη και …σιωπή!</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">Ενός
κακού μύρια έπονται! Τι γίνεται μετά, όταν ο υπαίτιος της λύσεως του γάμου
θελήσει να ξαναπαντρευτεί με θρησκευτικό γάμο ως πιστός χριστιανός και μια και
δυό φορές; Με τη γυναίκα μάλιστα που του διέλυσε το προηγούμενο θρησκευτικό
γάμο. Ο αρμόδιος για τον έλεγχο της κανονικότητας Επίσκοπος θα δώσει βέβαια την
άδεια σε πείσμα όσων είπε ο Χριστός στο Ευαγγέλιο και σε όσα οι Απόστολοι και
Θεοφόροι Πατέρες διατύπωσαν σε Οικουμενικές Συνόδους.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">Αυτά
και πολλά άλλα ( όπως ο εξευτελισμός των δύο μυστηρίων γάμου και βαπτίσεως
τέκνου μαζί, ο θρησκευτικός γάμος σαν φολκλορικό γεγονός μετά τον πολιτικό, τα
επιτίμια για αυτές τις αντικανονικότητες κλπ) είναι τα θέματα που
περιμέναμε να λύσει μια Πανορθόδοξη Σύνοδος.<br />
Με ανατριχίλα τέλος διαβάζουμε ότι « ζῶσα Ἐκκλησία εἶναι αὐτή πού ἔχει
τήν ἀποφασιστικότητα νά ἀντιμετωπίζει καί τίς δύσκολες περιπτώσεις».</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;"> Αυτό το «ζώσα Εκκλησία» μας θυμίζει την
ονομασία που δόθηκε από τους Μπολσεβίκους στη διορισμένη από το Κομμουνιστικό
Κόμμα κατά την περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης Εκκλησία της Ρωσίας.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;">
Πάρα πολλά μπορεί να παρατηρήσει κανείς στην τόσο προβληματική Εισήγηση που
υπερβαίνουν το σκοπό του παρόντος σημειώματος. Θα σταματήσουμε εδώ και θα
επανέλθουμε με νεότερο σημείωμα για να δούμε το έτι περισσότερο επικίνδυνο
ζήτημα του Γάμου των Κληρικών που θέτει η περιώνυμη Εισήγηση.</span></span></div>
<i><span style="font-family: "segoe ui" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></i><span style="color: black;"><a href="http://nomokanon.blogspot.gr/2016/07/blog-post_8.html"><i><span style="font-family: "segoe ui" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Νομοκανών</span></i></a></span>
</div>
Ενοριακό ιστο-Λόγιοhttp://www.blogger.com/profile/13765579646755002501noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3294515517476741222.post-4889673660405855202016-07-09T14:15:00.000-07:002016-07-09T14:15:13.462-07:00Εξομολόγηση, το λησμονημένο μυστήριο... <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="color: red;"><span style="color: #660000;"><span style="font-family: "gentium"; font-size: 11.0pt;"><b> </b></span></span></span><span style="color: red;"><span style="color: #660000;"><span style="font-family: "gentium"; font-size: 11.0pt;"><b><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4WR95kQALUoMRqsfG3tmQwIv68kyoYiQx3vbo7obZ2iMzkq8M46JGEACtR92AZXXfB0oNrgJEKVXY1M2iuFE4sXPuqoUtfqo3zNptvwdNic8vz0QGazkp3fgLeR-I_hFoxnKwbGKfkOA/s640/P2050005%25CE%2592.jpg" width="432" /> </b></span></span></span><br />
<span style="color: red;"><span style="color: #660000;"><span style="font-family: "gentium"; font-size: 11.0pt;"><b>π. Χριστοδούλου Μπίθα</b></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;"><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Τι είναι η εξομολόγηση; Γιατί να λέω τα μυστικά μου σε
έναν άγνωστο, αντί σε έναν φίλο μου; Εγώ τα λέω στην εικόνα, δεν χρειάζεται να
τα πω στον παπά! Τι όφελος θα έχω να λέω γεγονότα που θέλω να ξεχάσω; Εγώ
πηγαίνω Χριστούγεννα και Πάσχα, γιατί να πηγαίνω πιο συχνά; Η εξομολόγηση είναι
για τις γυναίκες (!). Εγώ σταμάτησα την εξομολόγηση γιατί την τελευταία φορά
που πήγα, αισθάνθηκα πολύ άσχημα, επειδή ο ιερέας με μάλωσε για όσα του
αποκάλυψα...</span></span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;"><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Αυτές είναι μερικές από τις απόψεις που θα ακούσουμε αν
ρωτήσουμε τον μέσο πιστό σχετικά με την εξομολόγηση, το λησμονημένο από τους
πολλούς Μυστήριο της μετανοίας. Μέσα στο γενικότερο κλίμα της ακατηχησίας που
επικρατεί στην εποχή μας, οι περισσότεροι προσέρχονται περιστασιακά στην
εξομολόγηση και επίσης σπάνια μετέχουν στην Θεία Κοινωνία. Μάλλον αγνοούν πως
για τον Ορθόδοξο Χριστιανό η Εκκλησία "σημαίνεται εν τοις
μυστηρίοις", όπως λέει ο όσιος Νικόλαος Καβάσιλας, πως η ενεργή και
συνειδητή μυστηριακή ζωή μας οδηγεί προς τον Θεό, δηλαδή η έμπρακτη μετάνοια
και κοινωνία με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, συμμετοχή στα μυστήρια,
κατήχηση, γνώση του Λόγου του Θεού και<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>εφαρμογή του.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.2pt 1.8pt 0cm 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;"><b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Στην Καινή Διαθήκη διαβάζουμε πως
η επίγεια διδασκαλία του Κυρίου ξεκινά με κλήση για μετάνοια</span></b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">: «Από τότε άρχισε ο Ιησούς να
κηρύττει και να λέγει· μετανοείτε· ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών» </span><span style="font-family: Gentium; font-size: 9.0pt; mso-bidi-font-weight: bold;">(Ματθ.
4,17) </span><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">και πως μετά
την Ανάσταση, όταν εμφανίστηκε στους Μαθητές, παρέδωσε το Μυστήριο της
μετανοίας - εξομολογήσεως λέγοντας: «Σε όσους συγχωρείτε τις αμαρτίες, θα τους
έχουν έχουν συγχωρεθεί, σε όποιους θεωρείτε ότι είναι ασυγχώρητες, θα κρατηθούν
έτσι» (</span><span style="font-family: Gentium; font-size: 9.0pt;">Ιω. 20,23).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;"><b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Με αυτόν τον τρόπο ο Χριστός μας καλεί να αφήσουμε πίσω </span></b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">οποιαδήποτε αμαρτία έχουμε
διαπράξει και να ξεκινήσουμε την ζωή μας από την αρχή μετα-νοημένοι, (Μετάνοια
= μετά + νοώ), δηλαδή έχοντας μεταστρέψει τον νου μας,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αλλάζοντας διαρκώς τρόπο σκέψης και πράξης. <b>Η
μετάνοια δεν είναι μεταμέλεια, δεν είναι δηλαδή κατανόηση κάποιων λανθασμένων
πράξεων, αλλά αλλαγή στον τρόπο της θέασης του κόσμου, εγκεντρισμός της ζωής
μας στο παράδειγμα και την διδασκαλία του Ευαγγελίου, επιθυμία να γίνει η ζωή
μας Χριστοκεντρική </b>με τον τρόπο που εμπειρικά τον ορίζει ο Απόστολος
Παύλος: <b>«</b>Δεν ζω πια εγώ, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός. Και την ζωή που
τώρα ζω σωματικά, την ζω με την πίστη που έχω στον Υιό του Θεού, ο οποίος με
αγάπησε και πέθανε εκούσια για μένα» </span><span style="font-family: Gentium; font-size: 9.0pt;">(Γαλ. 2,20). </span></span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;"><b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Όλη η διδασκαλία της Εκκλησίας αποτελεί μια συνεχή κλήση
για μετάνοια</span></b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">, για
πνευματική αναγέννηση, για επανεκτίμηση του τρόπου ζωής, για συνειδητοποίηση
της ματαιότητας των αστοχιών μας, για μια νέα θεώρηση του βίου μέσα στο φως του
Χριστού. Σύμφωνα με τον Άγιο Ιωάννη τον Σιναΐτη, «Μετάνοια σημαίνει ανανεώση
του βαπτίσματος. Μετάνοια σημαίνει συμφωνία με τον Θεό για νέα ζωή.
Μετανοών σημαίνει αγοραστής της ταπεινώσεως. Μετάνοια σημαίνει σκέψης
αυτοκατακρίσεως, αμεριμνησία για όλα τάαλλά και μέριμνα για την σωτήρια του
εαυτού μας. Μετάνοια σημαίνει θυγατέρα της ελπίδας και αποκηρύξεις της
απελπισίας. Μετάνοια σημαίνει συμφιλίωση με τον Κύριο με έργα αρετής αντίθετα με
τα παραπτώματά μας. Μετάνοια σημαίνει καθαρισμός της συνειδήσεως» </span><span style="font-family: Gentium; font-size: 9.0pt;">(Κλίμαξ, Λόγος περί μετανοίας).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;"><b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Η εξομολόγηση αποκαλείται Μυστήριο της μετανοίας </span></b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">γιατί προϋποτίθεται πως
βρίσκόμαστε ήδη σε μια πορεία αυτογνωσίας με την χάρη του Θεού και ελέγχουμε
τον εαυτό μας με βάση τον Λόγο του Χριστού, διαρκώς διδασκόμενοι και
συνειδητοποιώντας την αμαρτία μας. Εννοείται πως προηγείται η προσωπική σχέση
με τον Θεό και έπεται η ανάγκη να εξομολογηθούμε, να ομολογήσουμε όσα
αισθανόμαστε πως αποτελούν την αστοχία μας στην ζωή και βέβαια στην σχέση με
τον συνάνθρωπο, αφού κατανοούμε την φράση «αν δεν αγαπάς τον αδελφό σου, που
τον βλέπεις, πως είναι δυνατό ν' αγαπάς τον Θεό, που δεν τον βλέπεις;». <span style="mso-bidi-font-style: italic;">Ο πνευματικός - εξομολόγος παρίσταται ως
μάρτυρας του Μυστηρίου και εξασφαλίζει την όσο δυνατόν περισσότερη
αντικειμενικότητα στην εξομολόγηση. Στην ουσία μεσολαβεί ανάμεσα στον άνθρωπο
και τον Θεό, ενώ η συγχώρηση δίδεται με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, καθώς
ο πιστός νοιώθει την αγάπη του Χριστού και συγχωρεί τον εαυτό του, ξεπερνά τις
ενοχές του και αναγεννημένος αποφασίζει να πορευτεί από το κατ’εικόνα στο καθ’
ομοίωσιν.</span></span></span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;"><b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-style: italic;">Μόνοι μας «μπροστά στην
εικόνα», μπορούμε να λέμε τα πράγματα όπως θέλουμε</span></b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-style: italic;">, ο
εξομολόγος, όμως, θα επισημάνει την όποια αμαρτία, εμπάθεια, ασυγχωρησία, κατάκριση,
ζηλοφθονία, οργή, ενοχή κλπ, ομολογούμε, υπενθυμίζοντάς μας τον λόγο του Κυρίου
<b>και πως ο Θεός κανέναν δεν τιμωρεί, αλλά πως είναι αυτοτιμωρία η απομάκρυνσή
μας από Εκείνον, </b>μακριά από τον τρόπο της αληθινής αγάπης. Θα μας θυμίσει
πως </span><b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">δεν υπάρχει
αμαρτία που να υπερβαίνει το έλεος, την αγάπη και την φιλανθρωπία του Θεού. Δεν
υπάρχει αμαρτία ασυγχώρητη, εκτός από την αμετανόητη, </span></b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">αφού ο Θεός «θέλει πάντας
ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» </span><span style="font-family: Gentium; font-size: 9.0pt;">(Α´ Τιμ. 2,4), </span><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">αλλά, βέβαια, επειδή δεν θέλει να
παραβιάσει την ελευθερία μας «ουδένα αναγκάζει σωθήναι».</span></span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.2pt 1.8pt 0cm 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;"><b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Η εξομολόγηση δεν είναι μια
ψυχολογική τεχνική, </span></b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">αλλά
ειλικρινής κατάθεση ψυχής με την συναίσθηση πως μιλάμε στον Θεό, επισημοποίηση
της μετάνοιας, γι᾽ αυτό προϋποτίθεται η επίγνωση της αμαρτίας, η προσωπική
ανάληψη της ευθύνης, η αίσθηση της συντριβής.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.2pt 1.8pt 0cm 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;"><b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Η εξομολόγηση δεν είναι
δικαστήριο, ούτε ανακριτική διαδικασία, </span></b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">όπου θα κριθούμε από έναν αυστηρό κριτή ιερέα, αλλά
επιβεβαίωση της άπειρης αγάπης του Θεού που κήρυξε πως «χαρά έσται εν τω ουρανώ
επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι η επί ενενήκοντα εννέα δικαίοις, οίτινες ου χρείαν
έχουσι μετανοίας» </span><span style="font-family: Gentium; font-size: 9.0pt;">(Λουκ.
15, 7).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Στην εξομολόγηση πάμε να να «μηδενίσουμε το κοντέρ»
της ζωής μας και να ξαναρχίσουμε από την αρχή!</span></span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;"><b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Η εξομολόγηση δεν είναι κάτι τυπικό, ούτε επετειακό έθιμο,
</span></b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-weight: bold;">αλλά πορεία αυτογνωσίας συνεχής που μας οδηγεί στην Θεογνωσία. </span><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Λέει σχετικά ο άγιος Ισαάκ ο
Σύρος:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Όποιος αισθάνθηκε τις αμαρτίες
του είναι ανώτερος από εκείνον που εγείρει νεκρούς με τήνπροσευχή του... Όποιος
αξιώθηκε να δει τον εαυτό του, αυτός είναι ανώτερος από εκείνον που αξιώθηκε να
δει τους αγγέλους· διότι ο τελευταίος επικοινωνεί με τους σωματικούς οφθαλμούς,
ενώ εκείνος βλέπει με τους οφθαλμούς της ψυχής».</span></span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.2pt 1.8pt 0cm 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;"><b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Η εξομολόγηση δεν έχει ως σκοπό να
πούμε πόσες «καλές» πράξεις </span></b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">πραγματοποιήσαμε, πόσο ηθικοί είμαστε, πόσο καλοί
Χριστιανοί νοιώθουμε, αλλά να κατανοήσουμε την προσωπική μας ευθύνη σε αυτόν
τον κόσμο. Πίσω από την αυτοδικαίωσή μας πολλές φορές κρύβεται η ασυγχωρησία
μας, η σκληρότητά μας, η αδιαφορία μας, το πλήγωμα των άλλων στο όνομα των
αρχών μας. Τι αξία έχει η «ηθική» μας αν στενοχωρούμε τους κοντινούς μας,
την/τον σύζυγό μας, τα παιδιά μας, τον συνάδελφό μας, αν τους εκβιάζουμε
ψυχολογικά, αν δεν ελέγχουμε την οργή μας η την γκρίνια μας, αν προσπαθούμε να
τους επιβάλλουμε το θέλημά μας, αδιαφορώντας για την δική τους ψυχή; Πίσω από
εκφράσεις του τύπου «όπως όλος ο κόσμος είμαι λίγο νευρικός», η «για το καλό
του/της φωνάζω» κλπ, κρύβεται η αμετανοησία μας και η ανικανότητά μας να
συναισθανθούμε τις πραγματικές ανάγκες των άλλων. Δια της μετανοίας
αναμορφωνόμαστε στην καινή ηθική του Ευαγγελίου, στον τρόπο της Αγάπης.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 1.2pt 1.8pt 0cm 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;"><b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Πόσο κατανοούμε πως η απλή
απαρίθμηση αμαρτωλών πράξεων </span></b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">δεν είναι παρά η αναφορά στο αποτέλεσμα και όχι στην αιτία
της αμαρτίας, όπως ο πυρετός είναι σύμπτωμα και όχι ο λόγος μιας ασθένειας;
Πόσο καταλαβαίνουμε ότι αιτία όλων των αμαρτιών είναι η έλλειψη ζωντανής και
προσωπικής σχέσης με τον Θεό, με την διδασκαλία του Χριστού, με την διαρκή
αναζήτηση της Αλήθειας, όπως Εκείνος μας ζήτησε: <b>«</b>Γνωρίστε την αλήθεια, και
η αλήθεια θα σας ελευθερώσει» </span><span style="font-family: Gentium; font-size: 9.0pt; mso-bidi-font-weight: bold;">(Ιωάν. 8, 32). </span><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-weight: bold;">Επίσης,
πόσο καταλαβαίνουμε πως το να επαναλαμβάνουμε μηχανικά λέξεις που διαβάζουμε
στα ασκητικά βιβλία (φιληδονία, γαστριμαργία κλπ), δίχως να αναφέρουμε
συγκεκριμένα περιστατικά και λογισμούς που θα μας δώσουν την ευκαιρία να
συνειδητοποιήσουμε ότι η αμαρτία δεν είναι κάτι ασαφές αλλά συγκεκριμένες
σκέψεις και πραξεις;</span></span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;"><b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Πόσο κατανοούμε πως στην εξομολόγηση πρέπει να ερευνούμε
και να ομολογούμε </span></b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">αδιάκοπα
της εκφάνσεις τήςφιλαυτίας μας, η οποία είναι η ρίζα της αμαρτίας μας; Πόσο
καταλαβαίνουμε τον εγωκεντρισμό μας, τον ναρκισσισμό μας, τα συμπλέγματά μας;
Πόσο κατανοούμε πως το Μυστήριο της μετανοίας εξαρτάται από τον τρόπο που
αντιμετωπίζουμε τον πλησίον; Πόσο μεγάλη σημασία έχει το να συναισθανθούμε την έλλειψη
αγάπης, την δυσκολία να συγχωρέσουμε, την δυσκολία μας να δούμε τους άλλους ως
«εικόνες Θεού», να νοιαστούμε κατά τον τρόπο που ο Απόστολος μας προτρέπει:
«Χαίρε μετά χαιρόντων και κλαίε μετά κλαιόντων» </span><span style="font-family: Gentium; font-size: 9.0pt;">(Ρωμ. 12,15).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;"><b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Το Μυστήριο της μετανοίας αποσκοπεί να μας αποκαλυφθεί
σταδιακά η αστοχία της ζωής μας</span></b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">, σε όλη της την διάσταση. Πόσοι άραγε κατανοούμε πόσο
μεγάλη αμαρτία είναι η αχαριστία, η γκρίνια, η μεμψιμοιρία, το να μην
ευχαριστούμε τον Θεό για την ημέρα που ξημέρωσε, για την ζωή που μας χαρίστηκε,
όταν ο Χριστός μας παραγγέλει: «Να χαίρεστε και να νοιώθετε αγαλλίαση, γιατί ο
μισθός σας πολύς εν τοις ουρανοίς», κι ο Απόστολος Παύλος μας υποδεικνύει
«πάντοτε να χαιρόμαστε και για κάθε τι να ευχαριστούμε»;</span></span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;"><b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Κατανοούμε άραγε πόσο μεγάλη αμαρτία είναι η βιοτική
μέριμνα και το άγχος </span></b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">για
το αύριο (το οποίο εξ άλλου επιφέρει τόσες βλάβες στην ψυχοσωματική υγεία),
όταν ο Κύριος έχει δώσει την εντολή: <span style="mso-bidi-font-weight: bold;">«Μην μεριμνάτε για την ζωή σας, τι θα φάτε η τι θα πιείτε, μήτε για το
σώμα σας τι θα ντυθείτε. Η ζωή σας δεν είναι πιο σημαντική από την τροφή και το
σώμα από το ένδυμα; Μην μεριμνάτε για το αύριο, γιατί το αύριο θα έχει τις
δικές του φροντίδες. Αρκετές είναι οι έγνοιες της σημερινής ημέρας» (Ματθ.
6,25&34).</span></span></span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;"><b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Κατανοούμε άραγε πόσο μεγάλη αμαρτία είναι ο φόβος </span></b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-weight: bold;">που
γεμίζει την ψυχή με ανασφάλεια , όταν ο Ευαγγελιστής μας λέγει πως «η αγάπη έξω
βάλλει τον φόβο» </span><span style="font-family: Gentium; font-size: 9.0pt; mso-bidi-font-weight: bold;">(Ιω. 4,18) </span><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-weight: bold;">και πως στην οδό της μετανοίας
θα κατανοήσουμε πως ακόμα κι αν «δεν πειράζουμε ούτε μυρμήγκι», όπως λέμε
πολλοί, το ότι ζούμε με φόβο σημαίνει πως δεν έχουμε πραγματική αγάπη στον Θεό,
ούτε στον συνάνθρωπο. Και, βέβαια, κατανοούμε πως πίσω από όλους τους φόβους
και τις φοβίες κρύβεται ο έσχατος εχθρός, ο θάνατος, και πως σκοπός της ζωής
μας είναι να πιστέψουμε στην Ανάσταση κι έτσι να νοιώσουμε αιώνιοι;</span></span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;"><b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Κατανοούμε, επίσης, πόσο πολύ μας εμποδίζουν οι ενοχές </span></b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-weight: bold;">στην
σχέση μας με τον Θεό και τους ανθρώπους, πόσο βαραίνουν την ψυχή μας όταν
μένουν απωθημένες στο ασυνείδητο η φωλιασμένες στο συνειδητό μας και πως η
εξομολόγηση μας οδηγεί ακριβώς στην θεραπεία των ενοχών, όταν ο Χριστός δια του
στόματος του ιερέα μας διαβεβαιώνει πως όλα μας τα συγχωρεί και μας καλεί σε
μια νέα αρχή; Αυτός είναι και ο λόγος που δίπλα Του κατέφυγαν πόρνες, τελώνες
και ληστές, γεγονός που σκανδάλιζε τους Φαρισαίους, οι οποίοι φόρτωναν (και
φορτώνουν) με ενοχές τους ανθρώπους αντί να τους ελευθερώνουν κατά τον λόγο
«Ελάτε προς εμένα όλοι όσοι κουράζεστε και είστε φορτωμένοι, κι εγώ θα σας
αναπαύσω. Σηκώστε το ζυγό μου πάνω σας και διδαχτείτε από εμένα, γιατί
είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και οι ψυχές σας θα βρουν
ανάπαυση. Γιατί ο ζυγός μου είναι ευεργετικός και το φορτίο που σας
ζητώ ελαφρό» </span><span style="font-family: Gentium; font-size: 9.0pt; mso-bidi-font-weight: bold;">(Ματθ. 11, 28-30).</span></span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;"><b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Χωρίς την κατανόηση και την παραδοχή σε βάθος του τι
σημαίνει αμαρτία</span></b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">,
στην πραγματικότητα η εξομολόγησή μας γίνεται μια τυπική διαδικασία, το
μυστήριο καθίσταται ανενεργό κι εμείς μάλλον κοροοϊδεύουμε τον εαυτό μας...
γιατί τον Θεό δεν μπορούμε να τον εξαπατήσουμε.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;"><b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Συνεπώς, μάλλον αυταπατώμεθα όταν ζητάμε μια συγχωρητική
ευχή </span></b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">χωρίς να
έχουμε εξομολογηθεί, και υποβιβάζουμε μια βαθειά και μακρόχρονη θεραπευτική
διαδικασία σε μαγική πράξη, όπου ο ιερέας σαν μάγος θα μεταβιβάσει κάποιο
αόρατο «συγχωροχάρτι», δίχως εμείς να συνεργούμε συνειδητά στην μετάνοιά μας. </span></span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="mso-pagination: none;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;"><b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Όσον αφορά την σχέση μας με τον πνευματικό </span></b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">προϋποτίθεται πως θα πρέπει να
αναζητήσουμε τον κατάλληλο για μας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ιερέα
και αφού καταλήξουμε θα πρέπει να του δείξουμε εμπιστοσύνη. Ας μην
ισχυριζόμαστε πως δεν βρήκαμε κατάλληλο, γιατί απλούστατα δεν ψάξαμε! Μπορεί να
υπάρχουν προβληματικοί ιερείς, μπορεί να είχαμε ίσως μια δυσάρεστη εμπειρία,
αλλά όταν μπούμε σε πορεία μετανοίας θα δούμε με έκπληξη πως υπάρχουν αρκετοί
καλοί πνευματικοί. Ας ψάξουμε να δούμε ποιός μας ταιριάζει κι ας μπούμε σε
πορεία σχέσης πραγματικής. Εννοείται ότι δεν πρέπει να ντρεπόμαστε για όσα λέμε
αφού και ο ιερέας ως αμαρτωλός άνθρωπος κάνει κι αυτός τον αγώνα του και
βρίσκεται ο ίδιος σε μια πορεία εξομολογητική, οπότε θα ακούσει με μεγάλη
προσοχή και κατανόηση. Έχει πολύ μεγάλη σημασία να ανοίγουμε την καρδιά μας και
να λέμε όσα μας απασχολούν και είναι μεγάλη η ανακούφιση και η ειρήνη που
έρχεται μετά.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;"><b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Σκοπός του πνευματικού είναι να βοηθήσει τον
εξομολογούμενο να αφυπνιστεί, </span></b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">να καταλάβει ποιά είναι η αστοχία του, να πάψει να
δικαιολογείται και να κατανοήσει πως σκοπός της ζωής του Χριστιανού είναι η
αγιότητα. Εις τύπον Χριστού και προσευχόμενος, οφείλει να δείχνει αγάπη,
διάκριση, υπομονή, συγχωρητικότητα, κατανόηση, σεβασμό στην ασθένειά μας,
ενσυναίσθηση, να υπενθυμίζει πως η εξομολόγηση έχει σκοπό να μας βοηθήσει στον
δρόμο της θεραπείας, στην άρνηση της αμαρτίας. Αν χρειαστεί να βάλει επιτίμια,
δηλαδή στέρηση της Θείας Κοινωνίας, αυτό δεν σημαίνει τιμωρία, αλλά υπενθύμιση
πως με την στάση μας έχουμε απομακρυνθεί από τον Χριστό και πρέπει πάλι να Τον
αποζητήσουμε με έμπρακτη μετάνοια.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 5pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;"><b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Να τονίσουμε εδώ πως δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον
πνευματικό ως «αυθεντία», σαν «γκουρού» που θα μας δίνει χρησμούς </span></b><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">και θα αποφασίζει εκείνος αντί για
εμάς, <b>αλλά ως αγωνιζόμενο άνθρωπο που λειτουργεί ως «παιδαγωγός εις Χριστόν»
εν ελευθερία </b>και αποτελεί πρότυπο αγωνιστικότητας, ως έναν πιο έμπειρο
συνοδοιπόρο ο οποίος θα μας υποδεικνύει το θέλημα του Θεού και θα μας καθοδηγεί
χωρίς καταναγκασμούς, αφού με την δική μας βούληση εμείς οι ίδιοι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>θα αποφασίζουμε για κάθε θέμα μας έχοντας την
ευθύνη των πράξεών μας.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #660000; font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;">
<span style="color: #660000;"><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">«<b>Χαρά έσται εν τω ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι», </b><span style="mso-bidi-font-weight: bold;">λέει ο Κύριος </span></span><span style="font-family: Gentium; font-size: 9.0pt;">(<span style="mso-bidi-font-weight: bold;">Λουκ. 15, 7).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></span><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">Χιλιάδες Ορθόδοξοι σε όλο τον
κόσμο ζούμε μυστικά δια του Μυστηρίου της μετανοίας τον δρόμο της επιστροφής
στην αγκαλιά του Θεού, εξομολογούμεθα θεραπευόμενοι, γνωρίζουμε τον εαυτό μας
με την ενέργεια της Θείας Χάριτος και την βοήθεια του πνευματικού. Όσο
περισσότερο καταλαβαίνουμε την ασθένειά μας, θα νοιώθουμε σταδιακά την
συγχώρεση από τον Θεό κι όσο πασχίζουμε να αγαπήσουμε τον πλησίον, τόσο θα
πορευόμαστε προς τον προορισμό μας, το καθ᾽ ομοίωσιν. Αν όντως έχουμε μετάνοια,
το Άγιο Πνεύμα θα μας πληροφορεί για την πρόοδό μας και με έκπληξη θα βλέπουμε
πως «τα αδύνατα παρά ανθρώποις, δυνατά παρά τω Θεώ…» </span><span style="font-family: Gentium; font-size: 9.0pt;">(18, 27) </span><span style="font-family: Gentium; font-size: 11.0pt;">. Αρκεί να καταβάλουμε ελεύθερα
την προαίρεσή μας και προσερχόμαστε στο μυστήριο της εξομολογήσεως με φόβο Θεού
κι ελπίδα Αναστάσεως πνευματικής. Αμήν.</span></span></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: #134f5c;"><span style="font-family: Gentium;"> από το περιοδικό ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΛΟΓΟΣ, Καλοκαίρι 2016</span></span></span><br />
<a href="http://taxiarhes.blogspot.gr/2016/06/blog-post_30.html"><span style="font-size: large;"><span style="color: #134f5c;"><span style="font-family: Gentium;">πηγή </span></span></span></a>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com