μακροβιότερες των αντρών, η επιστημονική ανακάλυψη για το σεξ αφορά τους άντρες.
Κι εδώ όμως υπάρχει μια προϋπόθεση. Οι άντρες για να επωφεληθούν του ευεργετήματος θα πρέπει να είναι μονογαμικοί. Γιατί αν έχουν και ερωμένη δεν απολαμβάνουν την προστασία που τους παρέχει η τεστοστερόνη, επειδή ζουν επικινδύνως.
Στα οφέλη του μονογαμικού σεξ κατέληξαν δύο μελέτες που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο της ιταλικής Εταιρείας Ανδρολογίας και Σεξουαλικής Ιατρικής στη Μόντενα. Στην πρώτη, του Τμήματος Κλινικής Φυσιοπαθολογίας του Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας, εξετάστηκε δείγμα 4.000 αντρών σε ό,τι αφορούσε σχέση, σεξουαλική δυσλειτουργία και επίπεδα τεστοστερόνης.
Τα δεδομένα διασταυρώθηκαν στη συνέχεια με εκείνα των μητρώων για καρδιαγγειακά επεισόδια. Ενα από τα ευρήματα ήταν ότι οι άπιστοι άντρες, που διατηρούσαν παράλληλο δεσμό σε μόνιμη βάση, βίωναν μεγάλο στρες στην εργασία τους, είχαν περισσότερες συγκρούσεις με τη σύζυγο, ενώ βασανίζονταν από ενοχές.
Αντιθέτως, οι πιστοί άνδρες διαπιστώθηκε ότι απολάμβαναν τα οφέλη της τεστοστερόνης, της ορμόνης που επηρεάζει την ποιότητα των σεξουαλικών σχέσεων. «Για να απολαύσει όμως ο πιστός άντρας όλα τα οφέλη στην υγεία του (λιγότερη κατάθλιψη, καλύτερη καρδιαγγειακή λειτουργία και καλύτερο μεταβολισμό) χρειάζεται να κάνει συχνά σεξ, που σημαίνει περισσότερη τεστοστερόνη» δήλωσε ο Εμανουέλε Τζανίνι, συντονιστής της έρευνας.
Η δεύτερη έρευνα, που έγινε στο Τμήμα Παθολογικής και Ιατρικής Φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο La Sapienza της Ρώμης, σε δείγμα 45 μεσήλικων αντρών, με υπογοναδισμό και μεταβολικό σύνδρομο, έδειξε ότι το σεξ που αποτελεί και ένα είδος σωματικής άσκησης βελτιώνει τον μεταβολισμό του σακχάρου στο αίμα. Επίσης, διαπιστώθηκε ότι χάρη στην τεστοστερόνη μπορεί να μειωθεί η αντίσταση στην ινσουλίνη, οι φλεγμονές και το σωματικό λίπος.
Αντιθέτως, όταν η αγάπη σβήνει ή υπάρχουν προστριβές, επιδεινώνεται το μεταβολικό σύνδρομο, αυξάνονται οι φλεγμονώδεις κυτοκίνες και ο καρδιαγγειακός κίνδυνος, ενώ κόβεται το σεξ. Κατά τη διάρκεια της έρευνας μελετήθηκαν τα επίπεδα ινσουλίνης, το σωματικό λίπος και οι φλεγμονώδεις κυτοκίνες των αντρών. «Παρέχοντας τεστοστερόνη στο δείγμα διαπιστώθηκε ότι η ικανότητα της ινσουλίνης, σε ό,τι αφορά την είσοδο των σακχάρων στα κύτταρα, αυξήθηκε κατά μέσο όρο 25%, ενώ οι κυτοκίνες μειώθηκαν κατά 20%» δήλωσε ο Αντρέα Λέντζι, επικεφαλής της έρευνας
