Όταν έχουν ειρήνη ο άνδρας και η γυναίκα πρώτα μέσα τους και κατόπιν μεταξύ τους, αυτό τους προφυλάσσει από την αμαρτία. Ο ένας βοηθεί τον άλλο, ώστε να μην διαταραχθεί η εσωτερική οικογενειακή ειρήνη ακόμη και αν μύρια κύματα υπάρχουν εξωτερικά.
Άν όμως μεταξύ τών συζύγων υπάρχει φιλονικία, υπάρχει μιά αντιπαράθεση, μιά διαμάχη, τότε αυτή η ταραχή εξαπλώνεται καί στά υπόλοιπα μέλη τής οικογένειας. Ταράζονται τά παιδιά καθώς καί όποιοι άλλοι συμβιώνουν μέ τό ταραγμένο ζεύγος (παππούδες, γιαγιάδες κ.λ.π.).
Βασική αιτία τής ακαταστασίας στήν οικογένεια, λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος είναι η υπερβολική καί αγωνιώδης μέριμνα γιά τίς βιοτικές ανάγκες.
Προσέξτε τίς λέξεις: υπερβολική μέριμνα καί αγωνιώδης. Μέριμνα θά πεί φροντίδα, υπερβολική αγωνιώδης φροντίδα.
Η φροντίδα, η οποία έχει μέσα της αγωνία είναι αιτία ταραχής. Η μέριμνα είναι ένα μεγάλο λάθος. Ο Κύριος μάς είπε: «Μήν μεριμνάτε, μήν έχετε φροντίδα γιά τίποτα εκτός από τήν Βασιλεία Μου». Μάλιστα μάς τόνισε να μήν έχουμε ποτέ αγωνία.
Αυτό δέν σημαίνει ότι θά γίνουμε οκνηροί, ότι θά γίνουμε αδιάφοροι καί δέν θά κάνουμε αυτά πού πρέπει, αυτά πού μάς πληροφορεί η λογική. Αντίθετα θά κάνουμε ό,τι πρέπει αλλά χωρίς άγχος, χωρίς αγωνία. Ο Κύριος μάς είπε ότι πρέπει νά ζητάμε συνεχώς τήν Βασιλεία Του καί τήν δικαιοσύνη Του (δηλ. τήν σύνολη αρετή). Γιά όλα τά υπόλοιπα, τά βιοτικά θά φροντίσει Εκείνος.
Εμείς θά προσπαθήσουμε νά Τόν έχουμε Βασιλιά μέσα μας καί Εκείνος θά μάς προσθέσει όλα αυτά τά γήινα, πού σάν άνθρωποι γνωρίζει ότι χρειαζόμαστε: Τί θά φάμε δηλαδή, τί θά πιούμε, πώς θά έχουμε χρήματα, άν θά έχουμε χρήματα κλπ., κλπ.
Εμείς άς ζητάμε πάντοτε νά γίνεται τό θέλημά Του καί νά επικρατεί η αρετή στή ζωή μας, καί Εκείνος θά μάς δώσει έτοιμα όλα όσα χρειαζόμαστε γιά τήν βιολογική μας συντήρηση.
«Ο συνήθης λόγος διαπληκτισμού καί φιλονικίας είναι ο εγωισμός καί τό ίδιο θέλημα».
Πόσο σοφά είναι αυτά πού λέει ο Άγιος! …
Ο εγωισμός καί τό ίδιο θέλημα. Όταν ο καθένας κρατάει τό θέλημά του πεισματικά, «στήνει» τό θέλημά του, τό γεγονός αυτό είναι αιτία διαπληκτισμού καί ταραχής.
Όλοι ξέρουμε πόσο εύκολο, είναι νά συμβεί αυτό μέσα στήν οικογένεια. Όταν ο καθένας εμμένει στό θέλημά του, τότε συμβαίνει αυτός ο διαπληκτισμός, αυτός ο «τσακωμός», όπως τόν λέμε.
Γι’ αυτό εκεί, όπου δέν υπάρχει τό «ίδιον θέλημα», επικρατεί ομόνοια καί ειρήνη.
-Βλέπετε πώς η οικογένεια μοιάζει πάρα πολύ μέ ένα μικρό μοναστηράκι;
Όπως στο μοναστήρι τό πρώτο πού ζητιέται είναι η υπακοή -δηλαδή τό νά μήν έχει κανείς δικό του θέλημα- τό ίδιο είναι απαραίτητο καί μές τήν οικογένεια: Νά μάθει καί ο άντρας νά μήν έχει δικό του θέλημα καί η γυναίκα επίσης, νά μήν έχει δικό της θέλημα. Θά πρέπει καί οι δυό νά κάνουν τό θέλημα τού Θεού.
Όταν λοιπόν καί ο άντρας καί η γυναίκα προσπαθούν νά κόβουν τό δικό τους θέλημα καί νά κάνουν τό θέλημα τού Θεού, τότε τί γίνεται; Έχουν καί οι δυό τό ίδιο θέλημα, οπότε δέν υπάρχει «τσακωμός».
Αντίθετα όταν ο καθένας κρατάει τό δικό του θέλημα, πάντα υπάρχει μιά αιτία καί μιά συνεχής κατάσταση έντασης καί εκνευρισμού. Σέ μία τέτοια οικογένεια, ο καθένας προσπαθεί νά επιβάλει τό θέλημά του στόν άλλον, νά έχει «τό πάνω χέρι» όπως λέμε, νά κάνει τό «κουμάντο». Καί είναι εγωισμός βέβαια αυτό, αλλά είναι καί μιά μόνιμη αιτία ταραχής καί τσακωμού.
Η αγάπη καί η συμφωνία τών συζύγων, αποτελεί βασική προϋπόθεση γιά τήν ευημερία όλης τής οικογένειας. Άν οι γονείς δέν είναι αγαπημένοι, τότε όλη η οικογένεια δέν πάει μπροστά. Τότε καί τά παιδιά δέν αισθάνονται καλά, αλλά καί οι σύζυγοι δέν χαίρονται τήν ζωή τους.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, προβάλει τήν ενότητα τής ψυχής μέ τό σώμα, σάν πρότυπο ενότητας τού άνδρα μέ τήν γυναίκα. Πώς είναι ενωμένη, λέει, η ψυχή μέ τό σώμα, έτσι πρέπει νά είναι ενωμένος ο άνδρας μέ τήν γυναίκα.
Οι Άγιοι Πατέρες μάς διδάσκουν ότι η ψυχή δέν είναι μέσα στό σώμα, αλλά τό σώμα είναι μέσα στήν ψυχή. Δηλαδή η ψυχή αγκαλιάζει τό σώμα. Έτσι πρέπει νά είναι καί η σχέση τού άνδρα μέ τήν γυναίκα.
Ψυχή καί σώμα είναι αδιάσπαστα. Τό μόνο πού τά χωρίζει είναι ο θάνατος. Ο θάνατος είναι, πού χωρίζει καί τόν άνδρα απ΄ τήν γυναίκα.
Στό πλαίσιο μιάς τέτοιας ενότητας είναι αδιανόητη η διά¬σταση καί η διαμάχη. Όπως είναι αδιανόητο, είναι αδύνατο τό νά σκεφτείς ότι η ψυχή πολεμάει τό σώμα ή τό σώμα τήν ψυχή.
