.

ΠΕΡΙ ΓΑΜOY MAΡΤΥΡΙΕΣ (και όχι μόνο)

Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

Σαν σήμερα ο Εβραίος Ανδρέας Παπανδρέου (Μινέικο) νομιμοποίησε τη μοιχεία!!! (Και έβαλε την ταφόπλακα στην Ελληνική Οικογένεια...)



Από ΕΘΕΛ Συνάδελφος
ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΜΟΝΟ ΤΑ...ΣΕΝΤΟΝΙΑ - ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΑ

Δείτε την είδηση όπως διαδίδεται από τα καθεστωτικά μέσα, που είναι (φυσικά) υπέρ... Είναι τα ίδια μέσα που χαίρονται επειδή έρχονται λαθρομετανάστες στην Ελλάδα και παρέχουν ιδεολογική κάλυψη στους αναρχοαριστερούς δολοφόνους:


"H σκηνή από τη Βίλα των Οργίων με τους παράνομους εραστές τυλιγμένους σε σεντόνια να οδηγούνται στο αστυνομικό τμήμα έχει σφραγίσει μια ολόκληρη εποχή για την Ελλάδα, που από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους έως το 1982 ζούσε στα «μαύρα» χρόνια της μοιχείας.

Ηταν η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου που αποποινικοποίησε την μοιχεία μέσα από μια σειρά κινήσεων και νομοθετικών πράξεων που κορυφώθηκαν σαν σήμερα το 1982. Η οργή της εκκλησίας ήταν δεδομένη, όμως το νέο Οικογενειακό Δίκαιο ήταν γεγονός και ο πανίσχυρος τότε Παπανδρέου δεν έκανε βήμα πίσω.


Η ιστορία ενός ...αδικήματος

Σύμφωνα με το άρθρο 286 του Ποινικού Νόμου της Βαυαροκρατίας που ίσχυσε έως το τέλος του 1950 η διάπραξη μοιχείας ήταν πλημμέλημα. Στο νέο Ποινικό Κώδικα που τέθηκε σε ισχύ από την 1η Ιανουαρίου του 1951, και συγκεκριμένα στο άρθρο 357 προβλεπόταν ποινή ενός έτους για τους μοιχούς, μόνο αν είχε ζητήσει η απατημένη ή ο απαντημένος σύζυγος να ασκηθεί δίωξη. Οι δράστες έπρεπε να συλληφθούν επ' αυτοφώρω για να στοιχειοθετηθεί ευκολότερα η κατηγορία γεγονός που οδηγούσε σε απίστευτες σκηνές σαν κι αυτές που αποτύπωσε ο σκηνοθέτης Ντίνος Διαμαντόπουλος το 1964 στην ταινία «Η βίλα των Οργίων» με πρωταγωνιστή «μοιχό» τον Λάμπρο Κωνσταντάρα.


Η μοιχεία αποποινικοποιήθηκε με το νέο οικογενειακό δίκαιο τον Ιούλιο του 1982, παρά τις προειδοποιήσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος ότι «η αποποινικοποίηση της μοιχείας θα κλονίσει τα θεμέλια της οικογένειας και του γάμου». Επιπλέον με το Νόμο 1329/1983 η μοιχεία έπαψε να αποτελεί απόλυτο λόγο διαζυγίου. Μπορεί, όμως, να επιφέρει τη λύση του γάμου μόνο αν κριθεί ότι από αυτή έχουν διαταραχθεί τόσο σοβαρά οι συζυγικές σχέσεις, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης να είναι αφόρητη για τον ενάγοντα (άρθρο 1439 Α.Κ).