Τον άγιο Φιλάρετο τον ελεήμονα, από τότε - πριν αρκετά χρόνια- που διαβάσαμε το βίο του, τον ευλαβούμαστε και τον αγαπούμε ξεχωριστά. Μοιρασθείτε μαζί μας λίγα στοιχεία από τη ζωή του που σίγουρα ταιριάζουν για συντροφιά στην όποια προσπάθεια νηστείας τούτες τις μέρες κάνουμε.εορτάζει δε τη 1 Δεκεμβρίου ...
« Την εποχή που η αυτοκράτειρα Ειρήνη βασίλευε κηδεμονεύοντας τον ανήλικο ακόμη γιο της Κωνσταντίνο ΣΤ΄ (780 μ.Χ.), ζούσε στην πόλη Άμνεια της Παφλαγονίας ένας πλούσιος γαιοκτήμονας ονόματι Φιλάρετος. Ήταν πολύ πλούσιος και πλήθος ανθρώπων εργάζονταν γι' αυτόν. Ήταν ήδη σε προχωρημένη ηλικία και ζούσε ευτυχής έχοντας γύρω του την πολυάριθμη οικογένειά του όταν, κατά παραχώρηση του Θεού, δοκιμάστηκε όπως ο δίκαιος Ιώβ στην παλαιά Διαθήκη. Ληστές κατέκλεψαν τα πλούτη του και μια σειρά από συμφορές τον έφεραν σε σημείο που δεν του απέμεινε παρά ένα άθλιο χωραφάκι, ένα ζευγάρι βόδια, ένας γάιδαρος, ένα άλογο, μια αγελάδα με το μοσχάρι της και μερικές κυψέλες. Παρά τη μεγάλη και ραγδαία πτώση, ο άνθρωπος του θεού δεν άφησε ούτε ένα παράπονο ή λόγο απρεπή να βγει από τα χείλη του. Αντιθέτως χαιρόταν και ευχαριστούσε το Θεό που τον απήλλαξε από το βάρος του πλούτου, ενθυμούμενος το λόγο του Κυρίου (Ματθ.19,24).
Αναγκάσθηκε πλέον να χειρωνακτεί για να θρέψει την οικογένειά του και μια μέρα, ενώ πήγαινε στο χωράφι του, συνάντησε έναν φτωχό χωρικό ο οποίος θρηνούσε για το βόδι του που μόλις είχε ψοφήσει. Ξεχνώντας τη δική του ανάγκη και υπακούοντας μόνο στην συμπόνια του, αμέσως του χάρισε το ένα από τα δικά του και λίγες ημέρες αργότερα του χάρισε και το άλλο, στερούμενος μ' αυτόν τον τρόπο, την ισχνή έστω συγκομιδή που θα μπορούσε να του προσφέρει το χωράφι του. Πληροφορούμενοι αυτήν την πράξη ελεημοσύνης, η σύζυγος του Φιλαρέτου και τα παιδιά του έκλαψαν πικρά και τον κατηγόρησαν ότι με αυτόν τον τρόπο τους καταδίκαζε να λιμοκτονήσουν. Πλήρης όμως ελπίδας στην πρόνοια του Θεού και πιστός στο λόγο του Κυρίου (Ματθ.6,25-33), ο γενναίος μαθητής του Χριστού τους παρότρυνε να κάνουν υπομονή και τους υποσχέθηκε έναν θησαυρό που (δήθεν) είχε κρυμμένο.
Λίγο μετά, συναντώντας έναν στρατιώτη που είχε χάσει το άλογό του, ο Φιλάρετος του χάρισε το δικό του. ... Εξακολούθησε να μοιράζει τα λίγα αγαθά που του είχαν απομείνει, μέχρι που στερήθηκε τα πάντα, ακόμη και τον επιούσιο. Μια ημέρα έλαβε βοήθεια από πλούσιους φίλους του. (Η σύζυγός του απαίτησε να λάβει το μερίδιό της από τη βοήθεια και πήρε των ομματιών της και έφυγε.)* Έδωσε σε κάθε μέλος της οικογενείας του το μερίδιό του και έτρεξε να μοιράσει το δικό του στους φτωχούς... Τέλος, το ίδιο το ένδυμα που φορούσε το έδωσε σ' έναν ζητιάνο που ήρθε να του ζητήσει τροφή.
Απογυμνωμένος από κάθε αγαθό, νεκρός τω κόσμω, δίχως πλέον καμιά παρηγορία ανθρώπινη, ο Φιλάρετος αφέθηκε στην ευσπλαγχνία του Θεού και Εκείνος του έδειξε ότι δεν τον είχε εγκαταλείψει. Τον καιρό εκείνο είχαν σταλθεί απεσταλμένοι σ' όλη την επικράτεια προκειμένου να βρεθούν ενάρετες και ωραίες κόρες προκειμένου να επιλεγεί μία από αυτές για σύζυγος του νεαρού αυτοκράτορα. Πράγματι, έφθασαν και στην Άμνεια όπου και φιλοξενήθηκαν στην μεγαλόπρεπη οικία του Φιλαρέτου την οποία, παρά τις συμφορές του, την είχε διατηρήσει. Εκεί οι κάτοικοι της πόλης έτρεξαν και πρόσφεραν για την περίσταση τα πλέον πολύτιμα και ακριβά αγαθά τους σ' εκείνον που στο σπίτι του δεν είχε καν τον επιούσιο. Οι απεσταλμένοι εντυπωσιασμένοι από την αρχοντιά και από την αρετή του αγίου Φιλαρέτου διάλεξαν δύο από τις εγγονές του και τις συνόδεψαν στα ανάκτορα, όπου και τη μία, τη Μαρία * την διάλεξε ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο ΣΤ΄ για σύζυγό του. Αμέσως έφερε τον Φιλάρετο στο παλάτι και τον περιέβαλε με τιμές και περισσότερα από το παρελθόν πλούτη.
Ο άγιος ωστόσο δεν αφέθηκε να μεθύσει με την εκ νέου αυτή αφθονία αλλά σε πλουσιοπάροχο γεύμα κάλεσε όλους τους φτωχούς, τους γέροντες και ανήμπορους της Κωνσταντινούπολης. Έκτοτε γυρνούσε πάντα στους δρόμους της Πόλης δίνοντας συνεχώς ελεημοσύνη σε καθέναν που του ζητούσε βοήθεια...
Ο ταπεινός και πράος Φιλάρετος προείδε την επικείμενη τελευτή του και μαζεύοντας όλους τους συγγενείς του τους άφησε και μαζί με εκείνους και σε εμάς τα παρακάτω λόγια
« Τέκνα μου φίλτατα,
μην επιλησμονείτε της φιλοξενίας, τους ασθενείς και τους εν φυλακαίς να επισκέπτεσθε, δια τις χήρες και τα ορφανά να μεριμνάτε, να φροντίζετε δια την ταφή όσων πεθαίνουν άποροι, να επιμελείσθε τον εκκλησιασμό σας.
Μην επιθυμείτε τα των άλλων αγαθά, κανέναν μην κακολογείτε, ποτέ μην επιχαίρεσθε για τις συμφορές που παθαίνουν οι εχθροί σας,
πράττετε πάντα όπως με είδατε να πράττω εγώ στον βίο μου, ώστε ο Θεός να σας έχει υπό την προστασία Του».αποσπάσματα από το βιβλίο «ΝΕΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ Της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΝΔΙΚΤΟΣ, ΑΘΗΝΑΙ, 2005, Σελ.13-16
