Η σταθερότητα μιας έγγαμης σχέσης έχει να κάνει και με γενετικούς παράγοντες, υποστηρίζουν οι επιστήμονες
Σε μια εποχή όπου τα διαζύγια αυξάνονται, όλο και περισσότεροι επιστήμονες προσπαθούν να βρουν την απάντηση στο ερώτημα γιατί κάποιοι απατούν τους συντρόφους τους ενώ άλλοι αντιστέκονται στον πειρασμό.
Μελετώντας τα πάντα, από τους βιολογικούς παράγοντες που φαίνονται να επηρεάζουν τη σταθερότητα ενός γάμου ως την ψυχολογική αντίδραση ενός ατόμου όταν φλερτάρει με έναν άγνωστο, οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ενώ ορισμένα άτομα είναι από τη φύση τους πιο ανθεκτικά στον πειρασμό, τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες μπορούν να εκπαιδεύσουν τον εαυτό τους ώστε να προστατεύουν τη σχέση τους και να ενισχύουν το συναίσθημα της δέσμευσης προς αυτήν.
Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι η δέσμευση σε μια σχέση και η συζυγική σταθερότητα ίσως να επηρεάζεται από γενετικούς παράγοντες. Ο σουηδός καθηγητής της Βιολογίας του Ινστιτούτου Καρολίνσκα Χάσε Βάλουμ μελέτησε 552 ζεύγη διδύμων για να ανακαλύψει περισσότερα σχετικά με το γονίδιο που ρυθμίζει την έκκριση της αγγειοπιεσίνης, μιας ορμόνης που συνδέεται με τον συναισθηματικό δεσμό στα ζευγάρια. Αποκαλύφθηκε ότι οι άνδρες που έφεραν μια παραλλαγή του γονιδίου είχαν λιγότερες πιθανότητες να παντρευτούν, ενώ όσοι είχαν παντρευτεί είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα στον γάμο τους. Αυτό το λεγόμενο «γονίδιο της πίστης» αφορά περισσότερο τη σταθερότητα ενός γάμου παρά το ενδεχόμενο της απιστίας.
Ετσι ο καναδός καθηγητής της Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ Τζον Λάιντον εστίασε στον τρόπο με τον οποίο αντιδρούν ενώπιον του πειρασμού άτομα που βρίσκονται ήδη σε μια σοβαρή σχέση. Σε μια έρευνα ζήτησε από παντρεμένους άνδρες και γυναίκες να βαθμολογήσουν πόσο ελκυστικά έβρισκαν άτομα του αντίθετου φύλου σε μια σειρά από φωτογραφίες. Οταν αργότερα τους ζητήθηκε να βαθμολογήσουν άτομα παρόμοια με αυτά που εξαρχής είχαν βρει γοητευτικά και τα οποία υποτίθεται ότι ενδιαφέρονταν να γνωρίσουν τους συμμετέχοντες στην έρευνα, αυτοί τους έδωσαν πολύ χαμηλότερες βαθμολογίες απ΄ ό,τι την πρώτη φορά.
« Οταν έλκονταν από κάποιον που μπορεί να αποτελούσε απειλή για τη σχέση τους,έμοιαζαν να λένε ενστικτωδώς στον εαυτό τουςότι το πρόσωπο της φωτογραφίας δεν ήταν τόσο καλό. Οσο πιο δεσμευμένος είσαι τόσο λιγότερο ελκυστικά βρίσκεις άτομα που μπορεί να σε βάλουν σε πειρασμό.Επίσηςστο μυαλό των γυναικών φαίνεται να λειτουργεί αυτόματα ένα σύστημα συναγερμού που κωδικοποιεί τον ελκυστικό ξένο ως απειλή, ενώ στους άνδρες δεν λειτουργεί κάτι ανάλογο » λέει ο καθηγητής Λάιντον.
Δεν είναι όμως μόνο τα συναισθήματα της αγάπης και της αφοσίωσης που κρατούν τα ζευγάρια ενωμένα. Αντιθέτως ορισμένοι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι το επίπεδο δέσμευσης που νιώθουμε εξαρτάται από το κατά πόσον ο σύντροφός μας εμπλουτίζει τη ζωή μας και διευρύνει τους ορίζοντές μας. « Μπαίνουμε σε μια σχέση επειδή ο άλλος γίνεται κομμάτι του εαυτού μας και αυτό μας διευρύνει. Γι΄ αυτό και οι ερωτευμένοι μένουν ξάγρυπνοι συζητώντας και νιώθουν ενθουσιασμένοι. Πιστεύουμε ότι τα ζευγάρια μπορούν να ξαναβρούν αυτή τη χαρά, κάνοντας ενδιαφέροντα πράγματα μαζί » λέει ο καθηγητής της Ψυχολογίας Αρθουρ Αρον.
πηγή
