Είναι σωστή η πρακτική του πατήματος του ποδιού του γαμπρού ή της νύφης κατά το μυστήριο του γάμου;

Κατά το χρόνο που διαβάζεται το αποστολικό ανάγνωσμα του γάμου και συγκεκριμένα κατά την τελευταία φράση: «ἡ δέ γυνή ἵνα φοβῆται τόν ἄντρα» συνηθίζουν κάποιες νύφες να πατάνε το πόδι του γαμπρού. Με τον τρόπο αυτό θέλουν επιπόλαια να δείξουν μέσα σε πλήθος προσκεκλημένων ανθρώπων, ότι είναι χειραφετημένες γυναίκες και δεν φοβούνται τους άνδρες, αλλά τους υποτάσσουν με το πάτημα που κάνουν κάτω από τη δική τους εξουσία. Η πράξη αυτή αποτελεί μια διαστρέβλωση της παραπάνω φράσεως. Το ρήμα «φοβούμαι» δε σημαίνει στο αποστολικό ανάγνωσμα φόβο, αλλά σεβασμό. Ο Απόστολος Παύλος γράφοντας στους Εφεσίους, εννοεί τη βαθιά υπόληψη και τιμή που οφείλει να τρέφει η γυναίκα απέναντι στον άνδρα. Πολλοί μάλιστα, δυστυχώς, και πολλές μητέρες νυφών και φίλες περιμένουν εναγωνίως, πότε θα γίνει το πάτημα για να γελάσουν. Συμβαίνει κάποιες φορές το πάτημα να το κάνει ο γαμπρός προς τη νύφη θέλοντας να δείξει στους οικείους του ότι είναι άνδρας και ότι αυτός θα κατεξουσιάζει τη γυναίκα του ως τύραννος. Μια τέτοια, όμως, πράξη διακωμωδεί το μυστήριο του γάμου. Οι νεόνυμφοι που θα έπρεπε πρώτα οι ίδιοι να προσεύχονται κατά την ιεροτελεστία του μυστηρίου και να δίνουν το παράδειγμα, είναι εντελώς απαράδεκτο να προκαλούν οι ίδιοι τους προσκεκλημένους του μυστηρίου σε περισπασμό και θόρυβο. Κάποιοι νεόνυμφοι κατά την ώρα εκείνη, αντί να πατήσουν το πόδι του άλλου, γυρνάνε και φιλούν ο ένας τον άλλο. Όμως ούτε και αυτό πρέπει να γίνεται μέσα στο ναό. Και μόνο μια κίνηση των νεόνυμφων μπορεί να προκαλέσει τους προσκεκλημένους σε σχόλια και θορύβους. Αυτό που πρέπει να τηρήσουν και οι δύο από την πρώτη στιγμή που θα εισέλθουν στο ναό μέχρι να φύγουν είναι η προσήλωση τους στα λόγια του ιερουργούντος κληρικού και η προσωπική τους προσευχή ο Θεός να ευλογήσει τον γάμο τους.