Ο ιερός Χρυσόστομος συμβουλεύει
Παράλληλα με την ανιδιοτελή αγάπη θά πρέπει οι σύζυγοι, άνδρες και γυναίκες- προπάντων οι άνδρες- νά καλλιεργούν την επιείκεια, την υπομονή, την ανεκτικότητα, την καλωσύνη πρός τό «έτερον ήμισυ». Τί μεγάλη ευλογία νά είναι επιεικείς και ήμεροι ο ένας πρός τον άλλο πάντοτε!
Η ανοχή και η ηρεμία μπροστά στά λάθη τού άλλου προκύπτει από την αγάπη τού ενός πρός τον άλλο. «Νά ανεχόμαστε, λέει ο άγιος (Απόστολος Παύλος), ο ένας τον άλλο με αγάπη. Πώς είναι δυνατόν» παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος …«νά ανέχεσαι αν είσαι οργίλος και κακόγλωσσος; Πές τον τρόπο: με αγάπη. Αν δεν ανέχεσαι τον πλησίον, πώς θά σέ ανεχθεί ο Θεός; Αν σύ δεν υποφέρεις αυτόν πού είναι σύνδουλός σου, πώς θά σέ ανεχθεί εσένα ο Κύριος;»[1]
Οι γυναίκες επίσης θά πρέπει νά είναι ειρηνικές και αφοσιωμένες στούς άνδρες τους.
Η μεγάλη αγάπη της γυναίκας πρός τον άνδρα και τό αντίστροφο, τούς κάνει νά μήν χάνουν ποτέ την ειρήνη και την καλή της διάθεση.
«Δέν υπάρχει τίποτε, τίποτε πολυτιμότερο» παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος «από τό νά αγαπιέται κανείς τόσο πολύ από την γυναίκα του και νά την αγαπάει»[2].
Η αφοσίωση της γυναίκας στόν άνδρα δεν καταργεί την αγάπη της πρός τον Θεό και την ακόμη μεγαλύτερη αφοσίωσή της σ΄ Αυτόν. Πάντοτε οι πράξεις της θά πρέπει νά είναι σύμφωνες με τό θέλημα τού Θεού. Παρ’ όλη την αφοσίωσή της στόν άνδρα ποτέ δεν συμπράττει μαζί του στην αμαρτία. Καλείται νά τον στηρίζει και νά τον βοηθεί μόνο σ’ αυτά, πού είναι σύμφωνα με τό θέλημα τού Θεού. Γι’ αυτό λέει η Αγία Γραφή ότι επλάσθηκε η Εύα «βοηθός κατ’ αυτόν» (γιά τον Αδάμ), ώστε νά επιτελεί ο Αδάμ ευκολώτερα τό έργο του μπροστά στόν Θεό.
Η οικογένεια παραβάλλεται από τον ιερό Πατέρα Άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο, με πλοίο. Ο διαπληκτισμός τού άντρα με την γυναίκα μές την οικογένεια, μοιάζει με τον διαπληκτισμό τού κυβερνήτη με τον πηδαλιούχο… Τή στιγμή μάλιστα πού τό πλοίο θαλασσοδέρνεται…
Η διχόνοια τών γονέων επηρεάζει δυσμενώς όλα τά μέλη της οικο¬γένειας. «Όταν οι κυβερνήτες τών πλοίων κάνουν στάση», λέει ο ιερός Χρυσόστομος, «συμμετέχουν στίς θλιβερές συνέπειες και οι συνταξιδιώτες».
Όταν είναι τό πλοίο ακυβέρνητο, αφού τσακώνεται ο καπετάνιος με τούς ναύτες ή με τον τιμονιέρη, επόμενο είναι νά βυθιστεί· και μαζί μ’ αυτό νά βυθιστούν και όλοι όσοι είναι μέσα σ’ αυτό.
Έτσι συμβαίνει και με την οικογένεια, στην οποία υπάρχει διχόνοια ανάμεσα στόν άντρα και στην γυναίκα. Τά παιδιά τότε, επίσης ταλαιπωρούνται, καθώς και όλα τά υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.
«Τίποτε δεν είναι πικρότερο» παρατηρεί ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «από την μάχη πού γίνεται από τον άνδρα ενάντια στην γυναίκα. Γιατί είναι πικρές, πραγματικά, οι μάχες πού γίνονται ανάμεσα σέ πρόσωπα πού αγαπιούνται, και δείχνουν ότι όταν κανείς διχάζεται με τό ίδιο του τό μέλος, όπως λέγεται, αυτό πρέπει νά προκαλείται από μεγάλη πικρία. Τό μέρος (τό καθήκον), λοιπόν, τών ανδρών είναι νά αγαπούν και τών γυναικών νά υποχωρούν. Εάν λοιπόν καθένας συνεισφέρει τό δικό του μέρος, όλα θά είναι στερεά. και η γυναίκα (τότε) γίνεται φιλική και αγαπιέται»[3].
Τό νά υπάρχει διαμάχη ανάμεσα στούς συζύγους πού υποτίθεται ότι είναι ένας άνθρωπος (οπότε ο καθένας είναι κομμάτι τού άλλου) και αγαπούν σωστά τον Χριστό είναι κάτι τό τελείως αδικαιολόγητο.
Κι όμως η εποχή μας είναι τόσο αλλοτριωμένη ώστε θεωρεί αναμενόμενο, κανονικό και νόμιμο τό νά «τσακώνονται» οι σύζυγοι.
Έχουμε δυστυχώς αποδεχθεί την αρρώστια σάν κάτι τό φυσιολογικό.
Αν ο άνδρας αγαπά πάντα την γυναίκα του, ανεξάρτητα τού πώς αυτή τού φέρεται (σύμφωνα με την εντολή τού Θεού διά τού Αποστόλου Παύλου) και απ’ την άλλη πλευρά η γυναίκα υπακούει στόν άνδρα της, όταν βεβαίως αυτό πού της ζητιέται είναι σύμφωνο με τό θέλημα τού Θεού (σύμφωνα πάλι με την εντολή τού Θεού διά τού Αποστόλου Παύλου) τότε η οικογενειακή ειρήνη είναι απαρασάλευτη (στερεωμένη γερά) σ’ αυτήν την οικογένεια.
Ιερομόναχος Σάββας Αγιορείτης
http://Hristospanagia3.blogspot.com
________________________________________
[1] Πρός Εφεσίους, Ομιλία 9, PG 62, 72
[2] Βλ. Εις Πράξεις, Ομιλία 49, ΕΠΕ, τ. 16Β, σ. 124.
[3] Πρός Κολoσσαείς, Ομιλία 10, PG 62, 365-366। Μή μάχεσθε· ουδέν γάρ ούτως της μάχης ταύτης πικρότερον, όταν παρά ανδρός πρός γυναίκα γίνηται. Αι γάρ πρός τά φιλούμενα πρόσωπα γινόμεναι μάχαι, αύται πικραί· και δείκνυσιν ότι από πολλής πικρίας τούτο γίνεται, όταν πρός τό μέλος αυτού, φησί, τίς διαστασιάζη. Τό μέν ούν αγαπάν τών ανδρών εστι, τό δέ είκειν εκείνων.Εάν ούν έκαστος τό εαυτού εισενέγκη, έστηκε πάντα βέβαια. Από μέν γάρ τού αγαπάσθαι γίνεται και η γυνή φιλική· από δέ τού υποτάσσεσθαι ο ανήρ επιεικής. Όρα δέ ότι και εν τή φύσει ούτω κατεσκεύασται, ώστε τον μέν φιλείν, την δέ υπακούειν.
