Θέλοντας να πουν ότι ο Χριστός ήταν... παντρεμένος, ανέφεραν μία ακόμα ανόητη θεωρία.
Ειπώθηκε από τους διαστρεβλωτές σε βίντεο ότι «αυτός που παντρεύτηκε στο γάμο στην Κανά της Γαλιλαίας... ήταν ο Ιησούς!»
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Καταρχάς εύκολα διαπιστώνουμε ότι κάτι τέτοιο δεν προκύπτει πουθενά από το κείμενο και είναι ένα εντελώς αυθαίρετο το συμπέρασμα. Είναι όμως να γελάει κανείς για τα τραγικά ατοπήματά τους ή και να κλαίει για την ευτελή κατάσταση που μπορεί να φέρει ο φανατισμός τους ανθρώπους.
Διαβάζουμε στο πρωτότυπο κείμενο:
"7 λέγει αυτοίς ο Ιησούς· Γεμίσατε τας υδρίας ύδατος. και εγέμισαν αυτάς έως άνω. 8 και λέγει αυτοίς· Αντλήσατε νύν και φέρετε τώ αρχιτρικλίνω· και ήνεγκαν. 9 ως δε εγεύσατο ο αρχιτρίκλινος το ύδωρ οίνον γεγενημένον - και ουκ ήδει πόθεν εστίν· οι δε διάκονοι ήδεισαν οι ηντληκότες το ύδωρ - φωνεί τον νυμφίον ο αρχιτρίκλινος 10 και λέγει αυτώ· Πας άνθρωπος πρώτον τον καλόν οίνον τίθησι…" (Ιωάννης 2/β: 7-10).
Δηλαδή:
- Ο Ιησούς κάνει το θαύμα της μετατροπής του νερού σε οίνο.
- Λέει κατόπιν: Φέρτε τον εδώ τον Αρχιτρίκλινο (δηλ. αυτόν που έχει αναλάβει την προετοιμασία του συμποσίου)
- Φέρνουν λοιπόν τον Αρχιτρίκλινο μπροστά στον Ιησού. Και τι κάνει αυτός (ο Αρχιτρίκλινος); ΦΩΝΑΖΕΙ τον γαμπρό να έρθει!!!! και να του πει «Πας άνθρωπος πρώτον τον καλόν οίνον τίθησι…» κ.λπ.
Αν ο Ιησούς είναι ο Γαμπρός, γιατί να φωνάζει τον γαμπρό να έρθει; Μήπως επειδή είναι δύο διαφορετικά πρόσωπα; Προφανώς.
Αυτό όμως είναι κάτι που όπως φαίνεται, καθόλου δεν απασχολεί τους Παγανιστές…
Επίσης:
Είπαν πως «από τις διαταγές που έδινε ο Ιησούς(!!!) φαίνεται ότι ήταν ο γαμπρός, γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να διατάζει».
Όμως να τι λέει το χωρίο:
"2 εκλήθη δε και ο Ιησούς και οι μαθηταί αυτού εις τον γάμον. 3 και υστερήσαντος οίνου λέγει η μήτηρ τού Ιησού προς αυτόν· Οίνον ουκ έχουσιν. 4 λέγει αυτή ο Ιησούς· Τί εμοί και σοί, γύναι; ούπω ήκει η ώρα μου. 5 λέγει η μήτηρ αυτού τοίς διακόνοις· Ό,τι αν λέγη υμίν ποιήσατε." (Ιωάννης 2/β: 2-5).
Πρώτον:
Ο Ιησούς δεν έδωσε διαταγές παίρνοντας τον ρόλο αυτό μόνος του, αλλά η Μητέρα του είπε στους υπηρέτες «να κάνετε ότι σας πει».
Δεύτερον:
Αν ο Ιησούς και ο γαμπρός ήταν το ίδιο πρόσωπο, χρειαζόταν να πει η Παναγία στους υπηρέτες "να κάνετε ότι σας πει"; Δεν θα ήταν αυτονόητο ότι ο λόγος του γαμπρού θα ήταν αρκετός; Αυτό δεν υποστήριξαν άλλωστε και οι ίδιοι οι επικριτές, ότι δηλ. ο γαμπρός έχει εξουσία να δώσει εντολές;
Προφανώς επρόκειτο για έναν πολύ φιλικό ή συγγενικό γάμο και γι' αυτό η Παναγία μπορούσε να ορίζει κάποια πράγματα.
Όμως, για να χρειαστεί να πει η Παναγία στους υπηρέτες: «κάντε ότι σας πει» σημαίνει πως δεν τον ήξεραν τον Ιησού ως άνθρωπο που να έχει λόγο για το συμπόσιο. Πόσο μάλλον ότι τάχα ήταν και ο γαμπρός…
Τρίτον:
Στο τελευταίο εδάφιο του ίδιου κεφαλαίου, λέει: "Μετά τούτο (τον γάμο του Χριστού στην πόλη Κανά), κατέβη εις Καπερναούμ αυτός (δηλαδή ο υποτιθέμενος γαμπρός) και η μήτηρ αυτού και οι αδελφοί αυτού και οι μαθηταί αυτού, και εκεί (στην Καπερναούμ) έμειναν ού πολλάς ημέρας".
Δηλαδή, αν ο Χριστός ήταν "ο γαμπρός", μόλις τελείωσε το γαμήλιο φαγοπότι ("μετά ΤΟΥΤΟ"), πήρε αγκαζέ ο γαμπρός την μαμά του και την παλιοπαρέα του, (όοοοοχι, δεν λέει πουθενά ότι πήρε και τη νύφη του μαζί, ο... νεόνυμφος Χριστός !!!!!!) και πήγαν όλοι μαζί σε μια άλλη πόλη, αλλά δεν έμειναν εκεί πολλές ημέρες... Εεεεεε... μήπως γύρισαν πίσω από το... ταξίδι του μέλιτος στην Καπερναούμ, επειδή είχαν ξέχασει την νύφη στην Κανά;;; Μήπως;;; Ή μήπως ήταν τοπικό έθιμο αυτό που έγινε;
Τι δουλειά είχαν, να πάνε αυτοί οι συγκεκριμένοι, μαζί, στην Καπερναούμ, αμέσως μετά από τον γάμο?
Τέταρτον:
Αυτό όμως που "βγάζει μάτι" στο κείμενο, αλλά οι τυφλωμένοι Νεοπαγανιστές ΔΕΝ το είδαν, είναι το εξής: Λέει το χωρίο:
"εκλήθη δε και ο Ιησούς και οι μαθηταί αυτού εις τον γάμον. (Ιωάννης 2/β: 2). Τι λέει εδώ; Λέει: "προσκαλέσθηκε"! Πού προσκαλέστηκε ο Ιησούς; Στο δικό του γάμο; Αν ήταν γαμπρός θα τον προσκαλούσαν; Στέλνεται ποτέ πρόσκληση στον γαμπρό;;;
Μπορεί να γελάμε με τις ανόητες και φανατισμένες ερμηνείες των Νεοπαγανιστών, όμως κατά βάθος θλιβόμαστε, για την καταστροφική κατάσταση που έχει φέρει τη σκέψη και την αντίληψή τους, η λατρεία ξοάνων και διεφθαρμένων ψευτοθεών.
