Σύζυγος αγόρασε 55.000 φορέματα για τη γυναίκα του!

Η 76χρονη σήμερα Margot Brockmann μπορεί να υπερηφανεύεται για τη συλλογή της από επίσημα βραδυνά φορέματα που αριθμεί περί τα 55.000 κομμάτια και κοστίζει πάνω από 1.000.000 δολάρια. Υπαίτιος για τη δημιουργία της εξαιρετικής αυτής συλλογής δεν είναι α΄λλος από τον σύζυγό της Paul, ο οποίος για πάνω από 50 χρόνια αγοράζει στη γυναίκα του τουαλέτες για να μην φοράει ποτέ την ίδια στο χορό, όπως λέει ο ίδιος. Το ζευγάρι χορεύει από την αρχή του γάμου του και παλαιότερα πήγαιναν μέχρι και σε τρεις διαφορετικούς χορούς τη μέρα.

«Η Margot δεν ήθελα να φοράει τα ίδια φορέματα και έτσι της αγόραζα συνεχώς καινούρια. Έκανα οικονομίες και έδινα τα χρήματά μου στα ρούχα της. Ήθελα να είναι η… βασίλισσα του χορού!», λέει ο 78χρονος. Σήμερα έχουν δημιουργήσει στο σπίτι τους μια τεράστια «ντουλάπα» στο γκαράζ, όπου σε ειδικά stands κρεμάνε τα ρούχα, καλυμένα με νάιλον για να μην φθείρονται. Μάλιστα συνηθίζουν να δίνουν κάποια από αυτά σε νεαρές κοπέλες που πηγαίνουν στο χορό.






πηγή

6 σημάδια ότι δε θέλει σοβαρή σχέση

Δεν είναι λίγες οι γυναίκες που αναρωτιούνται αν ο σύντροφός τους τις βλέπει ‘σοβαρά’ και αν επιθυμεί να έχουν ένα κοινό μέλλον. Μετά από κάποιους μήνες ή κάποια χρόνια σχέσης θέλουν να αισθανθούν επιβεβαίωση για την επιλογή τους και θέλουν να προγραμματίσουν το μέλλον τους για να κάνουν οικογένεια. Κι επειδή συνήθως ποτέ οι άντρες δεν είναι αυτοί που κάνουν σχέδια για γάμο, δεν είναι παράλογο να αναρωτηθούμε «δεν θέλει να κάνει μελλοντικά σχέδια μαζί μου» ή μήπως απλά φοβάται τη δέσμευση; 6 ενδείξεις θα σας βοηθήσουν να καταλάβετε εάν ο σύντροφός σας φοβάται τη δέσμευση:

1. Επικοινωνία: Οι άνθρωποι που φοβούνται τη δέσμευση συνήθως δεν εκφράζουν τα συναισθήματά τους με ευκολία. Το ‘σ’αγαπώ’ είναι για αυτούς μια ένδειξη ότι είναι έτοιμοι να δεσμευτούν για αυτό το αποφεύγουν.

2. Δεν κάνουν σχέδια για το μέλλον ή όταν κάνουν δεν σας συμπεριλαμβάνουν. Εάν δεν σκέφτεται τον εαυτό του μαζί σας για τα επόμενα πέντε χρόνια και κάθε φορά που ονειροπολεί μιλάει μόνο για τη δουλειά του ή για τους φίλους του, τότε ο γάμος σίγουρα είναι κάτι που δεν θέλει καν να φέρει στο μυαλό του.

3.Είναι μπερδεμένος με την καριέρα του: Μετά το σχολείο, μετά το πανεπιστήμιο ή στην πρώτη του δουλειά είναι λογικό να μην ξέρει τι ακριβώς θέλει να κάνει στα επαγγελματικά του. Όταν έχει τις ίδιες αμφιβολίες στα 30 ή στα 40 τότε ίσως δείχνει μια βαθύτερη άρνηση να δεσμευτεί γενικότερα.

4. Δεν περνάει ποιοτικά τον ελεύθερο χρόνο του: Σύμφωνα με τους ειδικούς οι άνθρωποι που δεν περνούν ποιοτικά τον ελεύθερο χρόνο τους, δεν έχουν χόμπι και ενδιαφέροντα δείχνουν μια τάση να μην αφοσιώνονται σε κάτι ουσιαστικά.

5.Έχει εκφράσει τον φόβο του για δέσμευση: Εάν στην αρχή της σχέσης σας είχε εκφράσει ότι φοβάται τη δέσμευση ή ότι δεν σκοπεύει να παντρευτεί το πιο πιθανό είναι να μην έχει αλλάξει γνώμη.

6. Έχει εξαρτήσεις:  Οι ειδικοί δηλώνουν ότι οι άνθρωποι που έχουν πρόβλημα με τη δέσμευση δεν έχουν όρια και είναι επιρρεπείς στις εξαρτήσεις. Οι εξαρτήσεις μονοπωλούν τον χρόνο τους κι έτσι δεν χρειάζεται να περάσουν χρόνο με τη σύντροφό τους και να δεθούν περισσότερο.

 kathimerini.gr

Γυναίκες: Τα 9 χαρακτηριστικά μιας κακής συζύγου

Δεν είναι σπάνιο κατά τη διάρκεια του γάμου ή μιας μακροχρόνιας σχέσης να κουραζόμαστε, να περνάμε περιόδους απογοήτευσης ή νεύρων. Συνήθως οι γυναίκες έχουμε την τάση να κατηγορούμε τους άντρες ως αδιάφορους για τη σχέση, όμως σπάνια αναλογιζόμαστε αν είμαστε εμείς εκείνες που σαμποτάρουμε τον γάμο μας με την συμπεριφορά μας. 9 χαρακτηριστικές συμπεριφορές όταν εκδηλώνονται συχνά μπορεί να ευθύνονται για τους καυγάδες, την αδιαφορία στη σχέση ή τον χαρακτηρισμό μιας συζύγου ως ΄κακιά’.
 Δεν είστε μετριόφρων: Στους περισσότερους καυγάδες δεν παραδέχεστε τα λάθη σας και κατηγορείτε τον σύντροφό σας. Ακόμα κι όταν έχετε δίκιο, αντί να συζητήσετε δεν απευθύνεστε με μετριοφροσύνη στον άλλο αλλά του επιτίθεστε με ατάκες, όπως «δεν θα σου φώναζα, αν άκουγες!».
 Είστε επιθετική: Φωνάζετε για το παραμικρό, τον αποκαλείτε με διάφορα προσβλητικά ‘παρατσούκλια’, τον προσβάλετε και τον απειλείτε ψυχολογικά.
Νομίζετε ότι είστε το θύμα: Δεν κάνετε τις απαραίτητες αλλαγές για να αλλάξει μια κατάσταση αλλά προτιμάτε να γκρινιάζετε και να πιστεύετε ότι είστε ανήμπορη να κάνετε οτιδήποτε περνάει από το χέρι σας για να βελτιωθούν τα πράγματα.
Είστε πονηρή/ παραπλανητική: Λέτε ψέματα, δεν αναφέρετε κάτι όταν δεν σας συμφέρει και προδίδετε την εμπιστοσύνη του συντρόφου σας με διάφορους τρόπους (συναισθηματικούς, σεξουαλικούς, οικονομικούς).
Φέρεστε εγωιστικά: Συμπεριφέρεστε ανάλογα με τις δικές σας ανάγκες και πιστεύετε ότι τα ξέρετε όλα. Επιτίθεστε σε όποιον δεν συμφωνεί μαζί σας και θέλετε να θέσετε τους δικούς σας κανόνες στο σπίτι.
 Έχει αφεθεί: Δεν έχει να κάνει μόνο με την εμφάνιση, αφού ένας άνθρωπος που παίρνει κιλά, δεν γυμνάζεται ή έχει κακές συνήθειες όχι μόνο κάνει τον σύντροφο του να ανησυχεί αλλά δεν μπορεί και να συμμετέχει και σε κοινές δραστηριότητες.
Δεν έχετε καλή σχέση με το… σεξ, το οποίο σημαίνει ότι αρνείστε για μεγάλο χρονικό διάστημα επειδή είστε κουρασμένη ή απασχολημένη. Καλό είναι να το συζητήσετε με τον σύντροφό σας και όχι να τον αφήσετε να πιστεύει ότι υπάρχει κάποιο άλλο πρόβλημα στη σχέση σας.
 Δεν είστε τρυφερή: Μια δύσκολη καθημερινότητα μπορεί να απομακρύνει ένα ζευγάρι. Εάν συναντιέστε λίγες ώρες μέσα στην ημέρα και απλά συζητάτε για τα βασικά θέματα του σπιτιού ή των παιδιών, μήπως πρέπει να αφιερώσετε λίγο παραπάνω χρόνο στη σχέση σας;
 Είστε αρνητική: Δεν θέλετε να κάνετε τίποτα, δεν συμπαθείτε κανέναν και βλέπετε την αρνητική πλευρά των πραγμάτων. Αυτή η συμπεριφορά συνήθως τρομάζει τον σύντροφό σας, ο οποίος προσπαθεί να φερθεί τόσο προσεχτικά ώστε να μην σας ενοχλήσει. Καλό είναι να κάνετε μια προσπάθεια να δείτε τα πράγματα διαφορετικά πριν σαν κατηγορήσει ως καταπιεστική ή αντικοινωνική.
πηγή

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ(εξαιρετικό αφιέρωμα)

Στην Ελληνική Επανάσταση η γυναικεία συμμετοχή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αποφασιστική. Αυτοί που συγκροτούν τη σιδερένια γροθιά της Επανάστασης είναι οι άνδρες. Όμως, η σποραδική έστω παρουσία των γυναικών σε κρίσιμες περιόδους πολέμου είναι ενδεικτική των δυνατοτήτων του γυναικείου φύλου, το οποίο έτσι ενέγραψε στο κεφάλαιο των δικαιωμάτων του μια μακροπρόθεσμη υποθήκη. Όσες γυναίκες ξεχώρισαν στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 επέβαλαν άτυπα την ισοτιμία των φύλων στα πεδία των μαχών. Με το απαράμιλλο θάρρος τους, την αξιοθαύμαστη γενναιότητα, τις περιπέτειες και τις θυσίες τους αποτελούν αξεπέραστα σύμβολα δυναμισμού και πατριωτισμού που συνεχίζουν να εμπνέουν σε εθνικά κρίσιμες περιόδους.
ΣΟΥΛΙΩΤΙΣΣΕΣ
Οι σχέσεις των φύλων στο περήφανο και αδούλωτο Σούλι ήταν διαφορετικές απ΄ ό,τι στην υπόλοιπη
Ελλάδα. Θύμιζαν τη θέση της γυναίκας στην αρχαία Σπάρτη. Οι άντρες σέβονταν τις γυναίκες τους και συχνά ζητούσαν τη γνώμη τους, ιδιαίτερα σε κρίσιμες περιστάσεις. Οι σεβαστότερες απ΄ αυτές αναλάμβαναν το ρόλο του διαιτητή σε διαμάχες μεταξύ των ανδρών. Αντίθετα, ουδέποτε άνδρες ανακατεύονταν σε γυναικείους καβγάδες.

        Μερικές καπετάνισσες έπαιρναν μέρος στα στρατιωτικά συμβούλια, όπου οι γνώμες τους υπολογίζονταν όσο και των καπεταναίων. Στο σπίτι, τέλος, οι γυναίκες ήταν οι αδιαμφισβήτητες αφέντρες.

        Οι Σουλιώτισσες, πέρα από το νοικοκυριό, έπαιρναν όλες μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις, όπου ο ρόλος τους ήταν, σε πρώτη φάση, εφεδρικός και βοηθητικός Όταν όμως οι περιστάσεις το απαιτούσαν, οι γυναικείες εφεδρείες ρίχνονταν στη μάχη, άλλοτε κατρακυλώντας βράχους πάνω στον εχθρό, άλλοτε περιβρέχοντάς τον με καυτά βόλια, άλλοτε ορμώντας μπροστά με το σπαθί στο χέρι.

        Ο «Χορός του Ζαλόγγου» (παραμονές Χριστουγέννων 1803) αποτελεί αιώνιο σύμβολο για τη γυναίκα που προτιμά το θάνατο από την ατίμωση και τη δυστυχία. Τη γυναίκα-ηρωίδα που «της Ελευθερίας ο έρως» τη σπρώχνει να θυσιάσει τον εαυτό της και τα παιδιά της, να αποχαιρετήσει παντοτινά  «τη γλυκιά ζωή» και τη «δύστυχη πατρίδα». «Στη στεριά δε ζει το ψάρι ούτ’ ανθός στην αμμουδιά / κ’ οι Σουλιώτισσες δε ζούνε μέσ’ τη μαύρη τη σκλαβιά». Η πρώτη σέρνει το χορό, φτάνοντας στο χείλος του γκρεμού, πηδάει και χάνεται στα βάθη του. Την ακολουθούν με τον ίδιο τρόπο, πάντα τραγουδώντας και χορεύοντας,   η δεύτερη, η τρίτη, η τέταρτη… Γύρω ακούγεται το μουγκρητό του ανέμου, που στροβιλίζει το χιόνι κι ανακατεύεται με το τραγούδι…

        Την ίδια χρονική στιγμή(Δεκ. 1803), η Δέσπω Σέχου-Μπότση, σύζυγος του Γιωργάκη Μπότση, κυνηγημένη από τους Τουρκαλβανούς, μετά τη συνθηκολόγηση του Αλή Πασά με τους Σουλιώτες, οχυρώθηκε με τις κόρες, τις νύφες και τα εγγόνια της στον πύργο του Δημουλά στη Ρηνιάσα και ύστερα από σθεναρή αντίσταση ανατίναξε τον πύργο, για να μην παραδοθούν στον εχθρό.

        Από τις Σουλιώτισσες ξεχώρισαν άλλες δυο, οι οποίες υπήρξαν οι διασημότερες από τις άλλες, καταφέρνοντας να περάσουν τα ονόματά τους στο δημοτικό τραγούδι κι από εκεί στη σφαίρα του θρύλου. Η Μόσχω Τζαβέλα, σύζυγος του Λάμπρου, κατέχει τον τίτλο της «γυναίκας του Σουλίου». Ήταν  η πρώτη και μεγαλύτερη ηρωίδα του Σουλίου. Με βαριά καρδιά έδωσε στο χέρι του αιμοβόρου Αλή Πασά τον πρωτότοκο γιο της Φώτο, για θυσία, και έβαλε πάνω από τον ίδιο της το γιο την αγάπη της για την πατρίδα. «Το παιδί μου  είναι παιδί του Σουλίου και σα γλιτώσει το Σούλι γλιτώνει και το παιδί μου»,είπε χαρακτηριστικά στον πασά.

        Μια άλλη γυναίκα φυσιογνωμία που ξεχώρισε ήταν η Χάιδω Γιαννάκη Σέχου. Το όνομά της είχε πρωτακουστεί στον πόλεμο του 1792, όπου ο ηρωισμός της , μας πληροφορούν ξένοι διπλωμάτες την εποχή εκείνη στην κατεχόμενη Ελλάδα, προκαλούσε το σεβασμό και το θαυμασμό των συμπατριωτών της. Πρώτη έτρεχε στη μάχη, συχνά δίπλα στους άντρες, συχνότερα μπροστά απ’ αυτούς.       Η ηρωίδα αυτή άγγιξε το απόγειο της δόξας της στη δραματική τριετία 1800-1803, οπότε «καμιά γυναίκα δεν αναδείχθηκε όσο η Χάιδω», βεβαιώνει ο Γερμανός Μπαρτόλντι.


ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΤΙΣΣΕΣ
Αξιοθαύμαστο θάρρος έδειξαν και οι Μεσολογγίτισσες «ελεύθερες πολιορκημένες», οι οποίες σε όλη τη διάρκεια της μακράς πολιορκίας του προπυργίου της δυτικής Ελλάδας βοήθησαν με κάθε τρόπο στην άμυνα:μεταφορά υλικών για τα οχυρωματικά έργα, περίθαλψη των ασθενών και τραυματιών.

        Φιλέλληνες πολεμιστές του Μεσολογγίου, όπως ο Αύγουστος Φαμπρ και άλλοι, έχουν αποθανατίσει ατέλειωτες σκηνές βομβαρδισμών με θύματα γυναίκες, όπως εκείνη με τις έξι φίλες που περπατούσαν μαζί και μια οβίδα έσκασε στα πόδια τους, σκοτώνοντας ή τραυματίζοντας και τις έξι. Ή εκείνη με το αίμα μιας πληγωμένης μητέρας να βρέχει τα πτώματα των εννέα κοριτσιών της, τα οποία κείτονταν γύρω της. Οι Μεσολογγίτισσες όχι μόνο δε δείλιασαν, αλλά αντίθετα εμψύχωναν τους μαχητές και τους παρακινούσαν να αγωνιστούν ως το τέλος.

        Όταν αποφασίζεται η ηρωική έξοδος(10 Απριλίου 1826), μετά το φοβερό λιμό, ακολουθούν πολλές γυναίκες με αντρική ενδυμασία, κρατώντας από το ένα χέρι το σπαθί και από το άλλο το μωρό τους, ενώ οι άοπλες μπήκαν στη μέση της φάλαγγας μαζί με τα παιδιά τους. Αυτές οι γυναίκες είχαν την ίδια φρικτή τύχη, όπως και οι άνδρες της Εξόδου, κατά τη γνωστή φοβερή σύγχυση που επικράτησε, και όσες κατάφεραν να γυρίσουν στην πόλη αυτοκτόνησαν, σφαγιάστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν.

        Από ότι ξέρουμε από τις τόσες ηρωίδες του Μεσολογγίου λίγα ονόματα διέσωσε η ιστορία για τις ηρωικές πράξεις τους.

        Μια από τις γυναίκες του Μεσολογγίου ήταν και η Αλεφαντώ. Η ενδυμασία προσιδίαζε αυτής των αντρών.Αψηφούσε τους κινδύνους, τις κακουχίες και τις στερήσεις. Αντίθετα, εμψύχωνε τους άνδρες στον αγώνα και θυσίασε τη ζωή της για την ελευθερία και την τιμή της.Εκτός από αγωνίστρια, ήταν σύζυγος και μητέρα. Ο σύζυγός της  σκοτώθηκε το Μάιο του’21 και νεαρά τότε η Αλεφαντώ έμεινε χήρα με μια μικρή κόρη.Όταν έγινε η έξοδος,συνελήφθη μαζί με την κόρη της και για πολλά χρόνια είχε μαρτυρική ζωή.

         ΧΙΩΤΙΣΣΕΣ
Οι γυναίκες της Χίου, σύμφωνα με περιηγητές της εποχής, ήταν «ωραίες και αβρές», με «ευγενική συμπεριφορά, ιδιαίτερα απέναντι στους ξένους». «Πουθενά αλλού οι γυναίκες δεν απολαμβάνουν τόση ελευθερία κι ωστόσο καμιά κατάχρησή της δεν παρατηρείται. Εργάζονται και τραγουδάνε. Τα σκάνδαλα είναι σπάνια».

Οι σφαγές στο νησί(1822) εμπνέουν το Γάλλο ζωγράφο Ντελακρουά, που στο γνωστό του πίνακα αποτυπώνει όλη τη φρίκη αυτής της τραγωδίας. Από τους 100.000 κατοίκους στο νησί έμειναν λιγότεροι από 2000. «Χιλιάδες γυναίκες , κορίτσια κι αγόρια πουλιόνταν κάθε μέρα στο παζάρι. Πολλά από αυτά τα δυστυχισμένα πλάσματα αυτοκτόνησαν κατά τη μεταφορά. Βλέπεις γυναίκες να μη δέχονται τροφή, μ’ όλο που μαστιγώνονταν, για να πεθάνουν από την πείνα», ανέφερε ο Άγγλος πρόξενος στη Σμύρνη Francis Werry.

                                  ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ (1771-1825)

Η Καπετάνισσα Μπουμπουλίνα ξέφευγε από τα γυναικεία πρότυπα της εποχής της. Μεγαλωμένη στη θάλασσα, από νωρίς εκδήλωσε την αγάπη της για τα πλοία και τα ταξίδια. Η μυθιστορηματική ζωή της, από τη γέννηση της ακόμη, ήταν γεμάτη περιπέτειες που σφυρηλάτησαν το χαρακτήρα της, ένα χαρακτήρα ανεξάρτητο, δυναμικό, αγωνιστικό. Καπετάνισσα, λοιπόν, όχι μόνο στα πλοία, αλλά και στην ίδια της τη ζωή. Γεννήθηκε ορφανή από πατέρα, έμεινε δύο φορές χήρα και με μεγάλη περιουσία την οποία διαχειρίστηκε με πολλή ευστροφία και κατάφερε να την αυξήσει. Γεύτηκε συχνά το φθόνο των συμπατριωτών της και γι’ αυτό αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες, τις οποίες πάντα ξεπερνούσε.

Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες προφορικές μαρτυρίες, το 1819 στην Κωνσταντινούπολη μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία. Μετά την έκρηξη της Επανάστασης από τους πρώτους συμμετείχε ενεργά, προσφέροντας χρήματα και πολεμοφόδια και διαθέτοντας τα πλοία της στην υπηρεσία του Αγώνα. Η μεγαλύτερη απώλεια ήταν ο θάνατος του πρωτότοκου γιου της (από τον πρώτο της γάμο) Γιάννου Γιάννουζα, στα τέλη Απριλίου του 1821,σε μια συμπλοκή με τους Τούρκους έξω από το Άργος. Η Μπουμπουλίνα έλαβε μέρος με το πλοίο της «Αγαμέμνων» στην πολιορκία του Ναυπλίου και μετά την απελευθέρωσή του εγκαταστάθηκε εκεί σε οίκημα που της παραχώρησε η επαναστατική κυβέρνηση.

«Από της εμφανίσεώς της εις τον Αργολικόν, επί ιδίου πλοίου δια την πολιορκίαν του Ναυπλίου, και έπειτα εις το Αργος» γράφει ο Διονύσιος Κόκκινος, «η φυσιογνωμία της Μπουμπουλίνας καθίσταται η αμαζόνιος διακόσμησις του πολεμικού πίνακος του 1821. Η δόξα της, που έφτασε μέχρι της εκπλήκτου δια την δράσιν της Ευρώπης, οφείλεται εις πραγματικάς πολεμικάς πράξεις.»

Το Σεπτέμβριο του 1821 βρέθηκε στο στρατόπεδο του Κολοκοτρώνη στην Τρίπολη και μπήκε από τους πρώτους στην πόλη. Η εκεί συμπεριφορά της προξένησε σχόλια για αρπαγή κοσμημάτων από τις γυναίκες του χαρεμιού με υπόσχεση την ασφάλεια της ζωής τους.

Ο πρωταγωνιστικός της ρόλος δεν την άφησε αμέτοχη στις εμφύλιες διαμάχες, κατά τις οποίες υποστήριξε τους στρατιωτικούς και το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, με τον οποίο είχε συγγενέψει, μετά το γάμο της κόρης της Ελένης Μπούμπουλη με τον Πάνο Κολοκοτρώνη.

Η φιλοπατρία υπερισχύει όλων των άλλων συναισθημάτων της, δηλαδή της πικρίας της από τις έριδες των πολιτικών και την έκβαση του αγώνα. Και ενώ κάνει πάλι προετοιμασίες, για να λάβει μέρος στο αγώνα εναντίον του Ιμπραήμ, έρχεται το αναπάντεχο τέλος της. Η ηλιοκαμένη κόρη της θάλασσας πέφτει νεκρή από σπετσιώτικο βόλι, στις 22 Μαΐου 1825,στο σπίτι του πρώτου της άνδρα, του Γιάννουζα. Αιτία; Μια λογομαχία της με άτομα από την οικογένεια της Κούτση Ευγενίας, αγαπημένης του γιου της Μπουμπουλίνας. Άδοξο και τραγικό λοιπόν το τέλος αυτής της γυναίκας που μέσα της ξεχείλιζε, πιο ισχυρή από όλα τα άλλα, η αγάπη της για την πατρίδα.    

 ΜΑΝΤΩ ΜΑΥΡΟΓΕΝΟΥΣ (1796-1840)
Γεννήθηκε στην Τεργέστη, όπου ήταν εγκατεστημένος ο πατέρας της Νικόλαος Μαυρογένης, μέλος της Φιλικής Εταιρίας, στην οποία μυήθηκε και η Μαντώ το 1820. Εκτός από το ψυχικό σθένος και τη μεγάλη περιουσία, διαθέτει και μια πλούσια δυτική παιδεία, που περιλαμβάνει άριστη γνώση της Γαλλικής και Ιταλικής, καθώς και της Τουρκικής, προσόν που της επιτρέπει να δραστηριοποιηθεί σε μια μεγάλη προσπάθεια επηρεασμού της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης. Οι επιστολές της προς τις Παριζιάνες και τις Αγγλίδες εντυπωσιάζουν, συγκινούν και συζητιούνται τόσο στο Παρίσι όσο και στο Λονδίνο.

Το 1820 ήρθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Τήνο και τη Μύκονο, πατρίδα της μητέρας της. Διέθεσε όλη την πατρική περιουσία στον απελευθερωτικό αγώνα, ενώ έλαβε και η ίδια μέρος σε πολλές επιχειρήσεις. Με τη λήξη της επανάστασης εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο και τιμήθηκε, με διάταγμα του Καποδίστρια, για τις υπηρεσίες της με μια μικρή σύνταξη και το βαθμό της αντιστράτηγου. Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια αναγκάστηκε, ύστερα από τον άτυχο έρωτα της με το Δημήτριο Υψηλάντη και την έντονη πολεμική του Κωλέττη, να επιστρέψει στη Μύκονο. Φτωχή, έχοντας δωρίσει την τεράστια περιουσία της στον αγώνα, κατέφυγε κοντά στους συγγενείς της στην Πάρο. Εκεί πέθανε από τυφοειδή πυρετό.

Ως γυναίκα η Μαντώ ήταν το αντίθετο της Μπουμπουλίνας, νεαρή, λεπτή και λυγερόκορμη, με εύθραυστη ομορφιά. Γυναίκα μεσόκοπη, όταν άρχισε ο αγώνας, τραχιά, με χοντρά χαρακτηριστικά κι αρρενωπά φερσίματα η αντικομφορμίστρια Μπουμπουλίνα. Μόνα κοινά σημεία τους οι μεγάλες περιουσίες τους και η φλογερή πίστη της στο ιδανικό της ελευθερίας που τις μεταμόρφωσε σε ατρόμητες μαχήτριες για την ανεξαρτησία της Ελλάδας
.ΚΡΗΤΙΚΕΣ

Εκτός όμως από τις Σουλιώτισσες και τις Μεσολογγίτισσες, οι Μανιάτισσες (όπως η Σταυριάνα Σάββαινα και η Πανωραία Βοζίκη) και οι Κρητικές επέδειξαν απαράμιλλη ανδρεία και ανέπτυξαν ηρωικό ήθος.

Στην κρητική επανάσταση του 1866, και πιο συγκεκριμένα στην πολιορκία της Μονής Αρκαδίου, διακρίθηκε η σκληροτράχηλη και αδάμαστη Χαρίκλεια Δασκαλάκη.

 ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ
Η ηρωίδα ήταν κόρη, σύζυγος και μητέρα αγωνιστών. Ο σύζυγός της, Μιχαήλ Δασκαλάκης, ήταν απόγονος του Δασκαλογιάννη. Και οι τρεις γιοι της έπεσαν σε μάχες του 1866.

Πρωταγωνίστησε στην πολιορκία του Αρκαδίου. Οι οπλαρχηγοί που βρίσκονταν στην μονή, προεξάρχοντος του ηγούμενου Γαβριήλ και, όπως λένε μερικοί, με τη σύμφωνη γνώμη της Χαρίκλειας Δασκαλάκη, η οποία συμμετείχε στα συμβούλια, αποφάσισαν να αντιταχθούν στην επίθεση του Μουσταφά Πασά μέχρις εσχάτων.

Την 8η Νοεμβρίου ο Μουσταφάς μετέφερε από το Ρέθυμνο πυροβόλο μεγάλης ολκής, για να καταρρίψει τη σιδερένια πύλη της μονής. Άρχισε ο κανονιοβολισμός.

Η Χαρίκλεια Δασκαλάκη, κλεισμένη σε ένα κελί με το γιο της Κωνσταντίνο και άλλους πολεμιστές, πολεμούσε ακατάβλητη και εμψύχωνε με το θάρρος της τους άλλους. Τρεις φορές έτρεξε και αναστήλωσε τη σημαία του οπλαρχηγού γιου της, την οποία κατέρριπταν ο σφαίρες του εχθρού. Τέλος, την τέταρτη φορά, αφού έσπασε το κοντάρι, δίπλωσε τη σημαία, τη φίλησε και την έκρυψε στην αγκάλη της.

Ενώ η ηρωίδα πυροβολούσε αδιάκοπα τους εχθρούς, ξαφνικά εχθρική σφαίρα πληγώνει το γιο της. «Για τόσο μικρό πράγμα!», του λέει η Χαρίκλεια. Η φωνή της μητέρας δίνει δύναμη και ζωή στο γιο της. Σηκώνεται, παίρνει το όπλο του και αρχίζει πάλι να πυροβολεί. Τα φυσίγγιά τους εξαντλούνται. Η Δασκαλάκη, με απίστευτη ψυχραιμία και θάρρος, ανοίγει την πόρτα του κελιού, τρέχει κάτω από χαλάζι σφαιρών προς το πτώμα Τούρκου στρατιώτη. Παίρνει τα φυσίγγιά του και επανέρχεται.

Από τους 950 πολιορκημένους στη Μονή γύρω στους 100 μόνο σώθηκαν. Η ηρωίδα Δασκαλάκη σώθηκε και επέζησε. Ενώ συνελήφθη μαζί με το γιο της, ο οποίος φονεύθηκε από τους Τούρκους , η Χαρίκλεια

κατόρθωσε να διαφύγει. Μετά την επανάσταση εμφανίστηκε στην Αθήνα, έδωσε πολύτιμες πληροφορίες για την πολιορκία του Αρκαδίου και την αυτοθυσία των πολιορκημένων.  
πηγη

Ο Χαραλάμπης

Ελλάδα: μετά την οικονομική χρεοκοπία έρχεται και η δημογραφική...

του Αναστάσιου Λαυρέντζου

Την τελευταία πενταετία η ελληνική κοινή γνώμη ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με το ζήτημα της οικονομίας, ξεχνώντας τα άλλα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Αυτό έως έναν βαθμό είναι δικαιολογημένο. Ωστόσο, θα πρέπει να τονίσουμε ότι το οικονομικό ζήτημα είναι μεν το αμεσότερο, αλλά δεν είναι το σημαντικότερο ελληνικό πρόβλημα. Το κύριο και μέγα ελληνικό ζήτημα για τις επόμενες δεκαετίες θα είναι το δημογραφικό. Ας δούμε γιατί.

Ελλάδα: σε τροχιά δημογραφικής παρακμής

Η Ελλάδα και προ της κρίσης που ξέσπασε το 2010 ήταν μια χώρα με σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα, αφού ήδη από τη δεκαετία του 1980 ο αριθμός των γεννήσεων σημείωσε ραγδαία πτώση, φτάνοντας για πρώτη φορά το 1996 να εξισωθεί με τους θανάτους. Έκτοτε και για μια περίπου δεκαετία οι γεννήσεις ήταν περίπου ίσες με τους θανάτους. Έτσι ο ελληνικός πληθυσμός παρέμεινε στάσιμος, αλλά παράλληλα γερνούσε. Μετά από μια σύντομη αλλά προσωρινή ανάκαμψη των γεννήσεων στην πενταετία 2005-2009 – η οποία εν πολλοίς οφειλόταν και στη γονιμότητα των αλλοδαπών – με την εμφάνιση της οικονομικής κρίσης οι γεννήσεις σημείωσαν απότομη πτώση. Το αποτέλεσμα ήταν για πρώτη φορά το 2011 οι θάνατοι να ξεπεράσουν τις γεννήσεις και η κατάσταση να χειροτερεύει σε κάθε επόμενη χρονιά. Άρχισε δηλαδή να συμβαίνει αυτό που ήδη προδίκαζαν οι δημογραφικοί δείκτες, αλλά συμβαίνει με μια επιπρόσθετη σφοδρότητα λόγω της οικονομικής κρίσης.

Για να μιλήσουμε συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία που έχουν δημοσιευτεί από την ΕΛΣΤΑΤ, το 2013 οι θάνατοι στην Ελλάδα ήταν 111.794, ενώ οι γεννήσεις ήταν 94.134. Από αυτές οι 13.194 ήταν γεννήσεις από αλλοδαπές μητέρες. Το 2013 λοιπόν, μόνο από τη διαφορά γεννήσεων – θανάτων ο ελλαδικός πληθυσμός μειώθηκε κατά 17.660 άτομα. Αν αφαιρέσουμε τις γεννήσεις αλλοδαπών, η μείωση για τον ελληνογενή πληθυσμό φτάνει τα 30.854 άτομα μόνο σε μια χρονιά! (σ.σ. η συνεισφορά των αλλοδαπών στους θανάτους είναι αμελητέα, λόγω της πολύ μικρότερης μέσης ηλικίας τους.) Όσο και αν τα στοιχεία αυτά φαίνονται ανησυχητικά, θα πρέπει να τονίσουμε ότι αυτή είναι μόνο η αρχή...

Η παγίδα της χαμηλής γονιμότητας

Για να καταλάβουμε τί πρόκειται να συμβεί στο μέλλον, θα αναφέρουμε ότι για να μπορεί ένας πληθυσμός να ανανεώνεται ομαλά, θα πρέπει κάθε γυναίκα να φέρνει στη ζωή κατά μέσο όρο 2,1 παιδιά. Το όριο αυτό τίθεται από τους δημογράφους, ώστε να εξασφαλίζεται ότι κάθε γυναίκα θα γεννήσει μια κόρη που θα την αντικαταστήσει. Στην Ελλάδα μετά το 1981 ο μέσος αριθμός παιδιών ανά γυναίκα έπεσε κάτω από το όριο αυτό και σήμερα βρίσκεται στη χαμηλή τιμή των 1,3 παιδιών ανά γυναίκα. Με αυτά τα επίπεδα γονιμότητας είναι μαθηματικά βέβαιο ότι ο ελληνικός πληθυσμός εισέρχεται (έχει εισέλθει ήδη!) σε μια διαρκή και ασταμάτητη συρρίκνωση. Ο μηχανισμός αυτού του καθοδικού δημογραφικού σπιράλ είναι απλός: κάθε γενιά γυναικών θα είναι μικρότερη από την προηγούμενη, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός να μειώνεται συνεχώς. Αυτή είναι η λεγόμενη «παγίδα χαμηλής γονιμότητας».

Η οικονομική κρίση εντείνει το ελληνικό δημογραφικό πρόβλημα

Στα παραπάνω θα πρέπει κανείς να προσθέσει τις παρενέργειες της οικονομικής κρίσης για να έχει την πλήρη εικόνα. Την ώρα που ο ελληνικός πληθυσμός ξεκινά τη δημογραφική του κάθοδο, δέχεται ένα διπλό πλήγμα: οι Ελληνίδες τα επόμενα χρόνια θα γεννήσουν ακόμη λιγότερα παιδιά λόγω των δυσχερών οικονομικών συνθηκών, ενώ παράλληλα ένα σημαντικό τμήμα του νεανικού πληθυσμού από το οποίο περιμένουμε να παραχθούν αυτές οι γεννήσεις θα διαρρεύσει μέσω της μετανάστευσης στο εξωτερικό. Έχουμε λοιπόν έναν εξαιρετικά δυσμενή συνδυασμό γεγόνοτων, ο οποίος θυμίζει πάρα πολύ αυτό που συνέβη μετά το 1990 στη Βουλγαρία. Τί όμως συνέβη στη Βουλγαρία, για να αντιληφθούμε τί επίκειται και στην Ελλάδα;

Βουλγαρία: μια δραματική προειδοποίηση για την Ελλάδα

Η Βουλγαρία αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της πληθυσμιακής καθίζησης που μπορεί να υποστεί μια χώρα, όταν αδύναμα δημογραφικά δεδομένα συνδυαστούν με τη βύθιση των γεννήσεων και τη μεταναστευτική εκροή που γεννά η οικονομική δυσπραγία: Από τα 9 εκατομμύρια πληθυσμού που είχε το 1989, σήμερα έχει μόλις 7,2 εκατομμύρια. Συνολικά δηλαδή έχασε το 20% του πληθυσμού της μέσα σε μια εικοσιπενταετία και σήμερα έχει λιγότερους κατοίκους από όσους είχε το 1950! Για να καταλάβει κανείς το μέγεθος του προβλήματος, αρκεί να αναφέρουμε ότι μόνο στην περίοδο 2000-2013 η Βουλγαρία έχει χάσει από τη διαφορά γεννήσεων – θανάτων 545 χιλιάδες κατοίκους! Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η Βουλγαρία μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970 συμβάδιζε πληθυσμιακά με την Ελλάδα, αφού οι δύο χώρες έχουν σχεδόν τους ίδιους δημογραφικούς δείκτες (ίδια επίπεδα γονιμότητας). Η μόνη ίσως διαφορά είναι ότι η Βουλγαρία δεν είχε την μεταναστευτική εισροή από τα Βαλκάνια και την Ανατ. Ευρώπη που γνώρισε η Ελλάδα, και η οποία εν πολλοίς έχει «μασκάρει» έως σήμερα το ελληνικό δημογραφικό πρόβλημα. Ενδέχεται λοιπόν στο μέλλον ο συνολικός ελλαδικός πληθυσμός να μην γνωρίσει τόσο ραγδαία μείωση, αυτή τη φορά λόγω των μεταναστευτικών εισροών από την Ασία και την Αφρική που πλέον δέχεται, αλλά τότε θα έχουμε άλλης κλίμακας ζητήματα, τα οποία αποτελούν το αντικείμενο μιας άλλης ανάλυσης.

Υπαρξιακά ερωτήματα

Τα παραπάνω στοιχεία καταδεικνύουν με έναν απλό αλλά ξεκάθαρο τρόπο το τεράστιο πρόβλημα με το οποίο έρχεται αντιμέτωπη στις επόμενες δεκαετίες η ελληνική κοινωνία. Σε όσους πιστεύουν ότι ακόμη έχουμε χρόνο για να ασχοληθούμε με αυτό το ζήτημα, θα πούμε ότι οι δημογραφικές εξελίξεις μπορεί να είναι σχετικά αργές, αλλά τα αποτελέσματά τους είναι μη αναστρέψιμα. Αν πάλι κάποιοι πιστεύουν ότι όλα αυτά είναι ζητήματα που δεν τους αφορούν άμεσα, θα πρέπει να σκεφτούμε ότι ήδη αφήνουμε στα παιδιά μας μια πολύ βαριά οικονομική κληρονομιά. Έχουμε άραγε το δικαίωμα να τους δώσουμε μια κοινωνία που δεν θα είναι βιώσιμη; Μια κοινωνία που δεν θα μπορεί να τους δώσει σύνταξη ή περίθαλψη και που κάποια στιγμή θα υποχρεωθεί να αποδεχτεί εκατομμύρια αλλοδαπών, χωρίς να μπορεί να τους ενσωματώσει λειτουργικά και πολιτισμικά; Ποιό είναι άραγε το μέλλον αυτής της χώρας, η Βουλγαροποίηση ή η Λιβανοποίηση; Και ποιά θα είναι η τύχη της ελληνικής ταυτότητας; Μήπως λοιπόν εκτός από την οικονομική του χρεοκοπία, ο ελληνισμός βρίσκεται μπροστά σε ένα πολύπλευρο τέλος; Αυτά είναι τα μεγάλα ερωτήματα με τα οποία οφείλουμε να ασχοληθούμε άμεσα. Προτού οδηγηθούμε σε μια άλλη, κολοσσιαίων διαστάσεων και πολύ πιο μόνιμου χαρακτήρα χρεοκοπία...

Συγχαρητήρια στον κο Λαυρέντζο.
Αυτό είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας. Και δεν φταίει μόνο η οικονομική κρίση γι' αυτό, εφόσον το πρόβλημα ξεκίνησε από το 1981.
Για μένα το δημογραφικό οφείλεται πρώτιστα στην αποδόμηση του θεσμού της οικογένειας ως κυρίαρχης αξίας στην κοινωνία μας, που συντελείται ταυτόχρονα με την αποδόμηση του Έθνους και της πατρίδας.
Και το πρόβλημα ξεκινάει από τα σχολεία.
Όσοι πήγαμε δημοτικό την δεκαετία του 70 και νωρίτερα, γαλουχηθήκαμε με το οικογενειακό πρότυπο (σεβάσμιες μορφές η γιαγιά, ο παπούς, οι γονείς) από το αναγνωστικό της 1ης Δημοτικού.
Εάν δει κανείς στο διαδίκτυο τις παρουσιάσεις του δάσκαλου κου Νατσιού, για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση θα φρίξει.
Πέραν λοιπόν των οικονομικών κινήτρων, είναι σημαντικό να αντιμετωπιστεί το δημογραφικό και στα σχολεία μας.
Το δυστύχημα είναι ότι κανένα πολιτικό κόμμα δεν ασχολείται με το ζήτημα.

Γυναίκα: Στα 15 δίνει το πρώτο φιλί, στα 27 βρίσκει τον Mr. Perfect και στα 65... πειραματίζεται στο σεξ!

Η ζωή κάθε γυναίκας είναι μοναδική, αλλά κάποιες «ηλικίες - σταθμοί» μπορεί να είναι κοινές για όλες τις γυναίκες...

Από τα 12 χρόνια της μια γυναίκα αρχίζει, κατά μέσο όρο, την μετάβαση από την ανέμελη ζωή του μικρού κοριτσιού στη ζωή της γυναίκας. Αλλά, υπάρχουν κάποιες ηλικίες που θεωρούνται σημαντικές καμπές για τις γυναίκες και αυτές αποκαλύπτει νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε την περασμένη εβδομάδα.



12. Στα δώδεκα χρόνια του ένα κορίτσι γίνεται γυναίκα. Οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Λονδίνου ισχυρίζονται ότι στην ηλικία των δώδεκα ετών και επτά μηνών το νεαρό κορίτσι αποκτά γυναικεία υπόσταση, παρόλο που θα έχει την πρώτη του περίοδο στην ίδια ηλικία με την μητέρα του.



14. Σε αυτή την ηλικία, σύμφωνα με μαρτυρίες των γονιών, τα κορίτσια βρίσκονται στο ζενίθ του ξεσπάσματος και της ανησυχίας για θέματα, όπως είναι το αλκοόλ, τα αγόρια και το μακιγιάζ!

16. Ένας χρόνος πέρασε από το πρώτο φιλί, που κατά μέσο όρο, ανταλλάσσει μια γυναίκα με τον καλό της σε ηλικία 15 ετών. Τα 16 είναι μια ηλικία ορόσημο, επειδή τώρα η γυναίκα θα χάσει την παρθενιά της.

18. Τώρα, σεξουαλικά έμπειρη πια, ήρθε η στιγμή που θα απολαύσει τον πρώτο της οργασμό στο πλευρό του κατάλληλου συντρόφου!



20. Σε αυτή την ηλικία η γυναίκα αρχίζει ιδανικά να κτίζει ευτυχισμένες σχέσεις ενώ ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Τέξας αναφέρουν ότι οι πιο μορφωμένες γυναίκες «ανακαλύπτουν» τον πρώτο τους εραστή σε αυτή την ηλικία...

22. Ήρθε η στιγμή να εγκαταλείψει τις τροφές που αγαπούσε στην παιδική της ηλικία και να αναζητήσει πιο δυνατές γεύσεις!

25. Αρχίζουν οι ανησυχίες για το αν έχει τέλειο σώμα και συγκρίνει τις σεξουαλικές της επιδόσεις στο κρεβάτι με τις επιδόσεις άλλων γυναικών.



27. Με δεδομένο ότι οι γυναίκες ερωτεύονται τέσσερις φορές στην διάρκεια της ζωής τους, αυτή είναι η ηλικία που βρίσκουν τον «τον έναν και μοναδικό».

28. Αυτή είναι η ηλικία, που, αν και μια γυναίκα ισορροπεί συνήθως σε σταθερή σχέση, μπαίνει στον πειρασμό να απιστήσει.

29. Η καλύτερη ηλικία για να αρχίσει μια γυναίκα να σχεδιάζει να αποκτήσει κοινό σπίτι με τον σύντροφό της, στο οποίο θα στεγάσει την οικογένεια που οι δυο τους θα δημιουργήσουν.



30. Η ηλικία που μια γυναίκα θέλει να παντρευτεί και σκέφτεται να αποκτήσει το πρώτο της παιδί.

32. Μετά από  πολλούς πειραματισμούς στα 32 η γυναίκα καταλήγει πώς θέλει να είναι το στιλ των μαλλιών της.

34. Η καλύτερη ηλικία για μια γυναίκα να γίνει μητέρα, σύμφωνα με τους επιστήμονες σε αυτή την ηλικία οι πιθανότητες επιπλοκών είναι μηδαμινές και η γυναίκα είναι συναισθηματικά ώριμη για να μεγαλώσει ένα παιδί. Αλλά, γενικότερα τα 34 είναι «ηλικία - σταθμός» στη ζωή της γυναίκας, επειδή τώρα κτίζει ταυτόχρονα καριέρα και προσωπική ζωή.



35. Είναι η ηλικία που η γυναίκα προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε καριέρα και μητρότητα και επίσης, όσες γυναίκες δεν έχουν αποκτήσει παιδιά, σκέφτονται την εξωσωματική γονιμοποίηση.

38. Ένα διάλειμμα από το κτίσιμο της καριέρας επιβάλλεται, προκειμένου να κάνει ένα ταξίδι, αφού σε αυτή την ηλικία τα οικονομικά της το επιτρέπουν!

39. Τώρα ήρθε η στιγμή που θα πάρει τον μεγαλύτερο μισθό, ενώ σύμφωνα με έρευνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι άνδρες συνάδελφοί της θα πάρουν μισθούς μεγαλύτερους σε ποσοστό 20%.



40. Μια ηλικία που αρκετές γυναίκες παίρνουν το πρώτο τους διαζύγιο. Τώρα, ήρθε η ώρα για ανανέωση και ένα restart στη ζωή τους επιβάλλεται.

47. Η γυναίκα αρχίζει να αισθάνεται ότι η εμφάνισή της μπορεί να την «προδώσει» και αναρωτιέται, αν έχει τα περιθώρια να φοράει ακόμα το μπικίνι της.

49. Ήρθε η ώρα να ασχοληθεί πάλι με τις πάνες... Σε αυτή την ηλικία αρκετές γυναίκες αποκτούν το πρώτο τους εγγόνι.




50. Τα συναισθήματα είναι ανάμικτα. Υπάρχουν καλά και κακά νέα. Δεν υπάρχουν χρέη, ο μισθός έχει αυξηθεί, υπάρχει η πιθανότητα μιας κληρονομιάς, αλλά... τα γηρατειά είναι προ των πυλών...

51. Η περίοδος σταματά, οι άνδρες δεν της ανοίγουν πια την πόρτα και θεωρεί ότι έχει γίνει αόρατη για εκείνους.

52. Η γυναίκα βλέπει την συνομήλική της ηθοποιό, Ντέμι Μουρ και σκέφτεται, μήπως ήρθε η στιγμή για να κάνει face lifting.



55. Στα 55 η γυναίκα αναλαμβάνει την ευθύνη της προστασίας των νεώτερων και των μεγαλύτερων μελών της οικογένειας και οι επιστήμονες δικαίως την αποκαλούν ηλικία sandwich!

58. Έχει πια αρκετό ελεύθερο χρόνο, κάνει λιγότερες υπερωρίες στη δουλειά και ελέγχει την ισορροπία ανάμεσα σε εργασία και προσωπική ζωή.

60. Η γυναίκα έχει χαλαρώσει, απολαμβάνει το σεξ μια φορά την εβδομάδα, ενώ σύμφωνα με την έρευνα, το 16% αυτών των γυναικών κάνει έρωτα περισσότερο από μια φορά την εβδομάδα.



63. Είναι η στιγμή της ξεκούρασης και η ώρα να απολαύσει την σύνταξή της!

65. Θα σας φανεί απίστευτο, αλλά η έρευνα αποκαλύπτει ότι στα 65 πολλές γυναίκες αναζητούν την ανανέωση και θέλουν να δοκιμάσουν νέες σεξουαλικές εμπειρίες στο κρεβάτι.

82. Το προσδόκιμο ζωής είναι, προς το παρόν, για την γυναίκα τα 82,9 έτη, μια αύξηση 12 μηνών σε σχέση με  τα στοιχεία του 2007 και, ας το εκμεταλλευτούμε, αφού ζούμε κατά μέσο όρο τέσσερα χρόνια παραπάνω από τους άνδρες!


πηγή

Όσιος Παύλος ο απλός - Ένας "απατημένος" 60άρης! ( Ζωή ...best-seller!!!)

Πως θα σου φαινόταν αν γνώριζες 1 τόσο "σημερινή" περίπτωση;

Δες σκηνικό:

Ταλαιπωρημένος 60άρης, αγράμματος οικογενειάρχης, μεροκαματιάρης αγρότης.

Γύρισε από την δουλειά & "βρήκε" την γυναίκα του με άλλον άντρα μέσα στο ίδιο του το σπίτι...

Αντίδραση;

(Εσύ κι εγώ τι θα κάναμε;)

Τους κύτταξε στα μάτια & τους 2... 

& ανέθεσε στον "άλλον" την γυναίκα & τα παιδιά του...

Έκλεισε την πόρτα πίσω του & δεν ξαναγύρισε!!!

Έρημος, Άγιος Αντώνιος, 3 μερόνυχτα έξω από το κελί του μεγάλου ασκητή, άσιτος, χωρίς τροφή & νερό...

Πως μετά από όλα αυτά να μην βλέπει τις ψυχές των ανθρώπων & μαζί με αυτές 

& τους αγγέλους & τα "ταγκαλάκια";

Τι λες;

Να τον κάνουμε από σήμερα "φίλο";

Θα μας κάνει την τιμή;

αμφ.- 

πηγή

"ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ" ΚΑΙ ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ

Της Χριστούφαντου

Ἕνα ἀπό τά θέματα πρός συζήτηση στήν "Μεγάλη Σύνοδο" τό 2016 θά εἶναι καί τά κωλύματα τοῦ γάμου σέ ἕνα πολυπολιτισμικό καί διαθρησκειακό περιβάλλον.

Σύμφωνα μέ τούς Ἱερούς Κανόνες καί τήν τάξη καί Παράδοση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, γάμος μπορεῖ νά γίνει μόνο μεταξύ ἄνδρα καί γυναίκας πού ἔχουν Ὀρθόδοξη πίστη. Σέ περίπτωση χηρείας ἤ διαζυγίου ἐπιτρέπεται κατ᾽ οἰκονομίαν καί δεύτερος γάμος καί κατά ἄκραν οἰκονομίαν καί τρίτος γάμος. 

Ἐπειδή ὅμως τά σημερινά κέντρα ἐξουσίας στόν πλανήτη ἔχουν βάλει σκοπό νά ξεθεμελιώσουν τίς ἐθνικές καί θρησκευτικές παραδόσεις τῶν λαῶν, καί κυρίως τῶν Ὀρθοδόξων, ἐπιχειρεῖται συστηματικά ἡ μεθόδευση κατάλυσης τῶν παραδοσιακῶν μορφῶν τῆς οἰκογένειας καί ἀλλοτρίωσης καί διαφοροποίησης τῆς μέχρι τώρα γνωστῆς ἔννοιας τοῦ θεσμοῦ τοῦ γάμου. Αὐτό φοβούμεθα ὅτι θά γίνει κατά κάποιο τρόπο καί φαίνεται ὅτι μεθοδεύεται νά ἐπιχειρηθεῖ στήν προγραμματισμένη "Μεγάλη Σύνοδο" τό 2016. 

Οἱ Ἱεροί Κανόνες ἀπαγορεύουν τόν γάμο μεταξύ Ὀρθοδόξου καί ἑτεροδόξου (Παπικοῦ, Προτεστάντη) καί φυσικά μεταξύ Ὀρθοδόξου καί ἀλλοθρήσκου (Ἰουδαίου, Μουσουλμάνου, Ἰνδουϊστῆ, κλπ.), ὅταν δηλαδή δέν ὑπάρχει στό ζευγάρι ἡ κοινή Ὀρθόδοξη πίστη. Ἐπίσης δέν ἐπιτρέπεται ὁ γάμος ἀπό τού Κανόνες ὅταν ὑπάρχει βαθμός συγγενείας. Καί φυσικά, ἐννοεῖται, ὅτι τό μυστήριο τοῦ γάμου οὐδέποτε ἐπιτρέπεται σέ ὅσους ἔχουν λάβει μοναχική κουρά. 

Σήμερα ὅμως, κατά παρέκκλιση ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες, ἤ μᾶλλον κατά παραβίαση τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας, τελοῦνται γάμοι, δῆθεν ''κατ᾽ οἰκονομίαν'', μεταξύ Ὀρθοδόξου καί ἑτεροδόξου. Καί ἡ νεωτεριστική αὐτή τάση καί ὁ οἰκουμενιστικός σχεδιασμός εἶναι, νά ἐπιτραπεῖ στό μέλλον καί ὁ γάμος μεταξύ Ὀρθοδόξου καί ἀλλοθρήσκου (Ἰουδαίου ἤ Μουσουλμάνου). 

Κάποιοι νεωτεριστές ''Ὀρθόδοξοι'' μεταπατερικοί θεολόγοι τό ἔχουν ἤδη προτείνει. Αὐτά τά ἰσχυρίζονται οἱ Οἰκουμενιστές μέ τήν δικαιολογία ὅτι καί ὁ Ἰουδαϊσμός καί τό Ἰσλάμ πιστεύουν στόν ἴδιο Θεό μέ ἐκεῖνον τῶν Ὀρθοδόξων, πρᾶγμα βέβαια ψευδέστατο. 

Ὁ κίνδυνος σήμερα γιά τούς Ὀρθοδόξους εἶναι, ἐκτός τῶν μή ὀρθοδόξων χριστιανῶν καί ὁ συγχρωτισμός τους μέ τούς Μουσουλμάνους. 

Ἡ μεθόδευση πού ἤδη ἐπιχειρεῖται στό νά συμπεριληφθεῖ τό θέμα αὐτό στά ὑπό συζήτηση θέματα καί ἐκείνη πού σχεδιάζεται νά ἐπιχειρηθεῖ, προϊούσης τῆς διαδικασίας περατώσεως, στήν οἰκουμενιστικῶν ἀρχῶν Μεγάλη Σύνοδο τό 2016, ὥστε νά περάσει τό θέμα τῶν μικτῶν γάμων, ἤδη καταδεικνύουν ὅτι ἡ ''Μεγάλη Σύνοδος'' δέν θά ἐμφορεῖται ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ.  

Τό Μυστήριο τοῦ γάμου θά παραμείνει ὅπως τό εὐλόγησε ὁ Χριστός, μᾶς τό παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί τό διασφάλισαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Ὅλα τά ἄλλα ἀποτελοῦν ἀλλοιώσεις πού καταστρατηγοῦν τήν οὐσία τοῦ Μυστηρίου καί ἐν πολλοῖς γελοιοποιοῦν τόν ἱερό θεσμό. 

Ὀρθόδοξη χριστιανική ζωή σημαίνει ἀγωνιστική-ἁγιοπνευματική ζωή. Δέν θά ἔλθει τό Μυστήριο νά εὐλογήσει τήν παρανομία γιά νά καλυφθεῖ ἡ ἁμαρτία, ἀλλά ὁ ἄνθρωπος θά πρέπει νά προσαρμοσθεῖ στήν ζωή καί στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί ἐν προκειμένω νά ἐνταχθεῖ στό πλαίσιο τοῦ εὐλογημένου ὑπό τῆς Ἐκκλησίας γάμου.

πηγή

Πώς συμπεριφέρεται ένα ζευγάρι στον 1 μήνα σχέσης, στους 12 και στα 10 χρόνια

Είναι ένας από τους χιουμοριστικούς πίνακες που κυκλοφορούν καιρό στο Διαδίκτυο και κατά διαστήματα γίνονται ξανά και ξανά viral.
Δικαιολογημένα, αφού αναφέρεται σε κάτι που απασχολεί τους πάντες: Τις σχέσεις. Ο εν λόγω πίνακας αποτυπώνει με χιούμορ το πώς αλλάζει η σχέση ενός ζευγαριού από τον πρώτο μήνα στον ένα αλλά και στα 10 χρόνια.
Αν αναλογιστεί κανείς και την πορεία των δικών του σχέσεων θα διαπιστώσει ότι η συμπεριφορά του απέναντι στον σύντροφό του αλλά και η καθημερινότητα μαζί του είναι εντελώς διαφορετική στην πορεία από ότι στην αρχή της σχέσης.
Όλοι στην αρχή, στο στάδιο ακόμη της γνωριμίας, προσπαθούν να βγάλουν τον καλό τους εαυτό. Καθώς ο χρόνος περνά έρχεται η εξοικείωση και αργότερα η ρουτίνα και η βαρεμάρα, τα οποία αποτυπώνει με χιουμοριστικό τρόπο ο παρακάτω πίνακας:

Εισήγηση Αεροπαγίτη: Οχι σε "γάμο" ομόφυλων

«Κόκκινη κάρτα» στο γάμο ομόφυλων προτείνει να μπει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου στην εισήγησή του για το ζευγάρι που παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο στο Δημαρχείο της Τήλου το 2008.

Η Δικαιοσύνη φαίνεται το λιγότερο ανέτοιμη να αντιμετωπίσει το ζήτημα, όπως προκύπτει από την εν λόγω υπόθεση.

Ο εισαγγελέας υποστηρίζει ότι νομικά ο γάμος μεταξύ των δύο γυναικών, είναι ανυπόστατος, δίνοντας το δικαίωμα στον εισαγγελέα να ασκήσει ως δημόσια αρχή αγωγή «αναγνώρισης της ανυπαρξίας του γάμου μεταξύ δύο προσώπων του ιδίου φύλου, όπως εν προκειμένω, η ενέργεια αυτή δεν αποτελεί επέμβαση στην ιδιωτική ζωή των εν λόγω προσώπων, αλλά προβλεπόμενη από το νόμο διαδικαστική ενέργεια του ενάγοντος εισαγγελέα, που αποτελεί μέτρο αναγκαίο για την προστασία της ηθικής, ενόψει και του ενδιαφέροντος της πολιτείας για την ομαλή διαμόρφωση και λειτουργία των οικογενειακών σχέσεων».

Και συνεχίζει: «Ούτε, εξάλλου, η αγωγή αυτή αποτελεί επέμβαση στην οικογενειακή ζωή των εν λόγω προσώπων, για το λόγο κυρίως ότι στην περίπτωση του «γάμου» δυο προσώπων του ιδίου φύλου το ζητούμενο είναι κατά πόσο υπάρχει μεταξύ των προσώπων αυτών «οικογένεια», η νομική έννοια της οποίας έχει ως σταθερά στοιχεία το γάμο και τη συγγένεια έτσι ώστε να τίθεται στη συνέχεια ζήτημα προστασίας της. Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο το οποίο, με την εκκαλούμενη απόφαση του, έκρινε ότι νομιμοποιείται ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Ρόδου να ασκήσει την υπό κρίση αγωγή και ότι η ενέργεια του αυτή δεν συνιστά παράβαση του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ, δεν έσφαλε, αλλά ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε τις προαναφερόμενες διατάξεις και οι υποστηρίζοντες τα αντίθετα πρώτος και τρίτος λόγοι της έφεσης πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι. Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1372 εδαφ. γ’, γάμος που έγινε χωρίς να τηρηθεί καθόλου ένας από τους τύπους που προβλέπονται στο άρθρο 1367 είναι ανυπόστατος».

Μάλιστα, ο εισαγγελικός λειτουργός φτάνει στο σημείο να αναφέρει ότι ως εκδήλωση της προσωπικότητας θα μπορούσε να καταγραφεί και η σεξουαλική ελευθερία, «δηλαδή το δικαίωμα του προσώπου να αναπτύσσει σεξουαλική δραστηριότητα εφόσον, καθόσον, όποτε, όπως και με όποιον θέλει (σε ό, τι αφορά την τελευταία αυτή διάσταση, με την προϋπόθεση, εννοείται, ότι το άλλο πρόσωπο συναινεί). Αυτή δεν εκτείνεται πάντως και σε δικαίωμα του προσώπου να τυποποιεί νομικά τη σχέση του με άλλο πρόσωπο, κυρίως διότι εκεί που ο συντακτικός νομοθέτης θέλησε να καθιερώσει μια παρόμοια υποχρέωση του κοινού νομοθέτη το έπραξε ρητά».

Στην Ολλανδία νομιμοποίησαν το κόμμα των παιδόφιλων! - Στόχος του η νομιμοποίηση ερωτικών σχέσεων ενηλίκων με 12χρονα!

Νομιμοποίηση του Κόμματος των Παιδοφίλων (PNVD) από το Τοπικό Δικαστήριο της Χάγης! Μετά την απόφαση του Τοπικού Δικαστηρίου της Χάγης, η οποία βασιζόμενη στην ελευθερία της έκφρασης, του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, δεν απαγόρευσε την ίδρυσή του, η Ολλανδική Κυβέρνηση αναγνώρισε και επίσημα το νεοϊδρυθέν Κόμμα των Παιδοφίλων (PNVD).

Σε αυτή την περίπτωση η ελευθερία της έκφρασης λειτούργησε εναντίον των δικαιωμάτων των παιδιών.

Βασικοί στόχοι του κόμματος είναι:

- Η νομιμοποίηση της σεξουαλικής επαφής μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων από 12 ετών

- Η νομιμοποίηση της κατοχής παιδικού πορνογραφικού υλικού για προσωπική χρήση

Ωσονούπω θα τα δούμε αυτά και εδώ. Κάπως έτσι ξεκίνησε και το σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφίλων και μάλιστα στην συγκεκριμένη χώρα.

Η Σαντορίνη μας

Στο δρόμο για «μωρά κατά παραγγελία»

Επιστήμονες ζητούν μορατόριουμ στη γενετική τροποποίηση εμβρύων

Λονδίνο

Κάθε έρευνα που περιλαμβάνει τη γενετική τροποποίηση εμβρύων, σπερματοζωαρίων ή ωραρίων θα πρέπει να σταματήσει μέχρι να ολοκληρωθεί ο δημόσιος διάλογος και η συγκέντρωση δεδομένων ασφάλειας, ζητούν τέσσερις επιστήμονες με άρθρο τους στο περιοδικό Nature. Αφορμή για το άρθρο, λένε οι συντάκτες του, είναι οι ανεπίσημες πληροφορίες για τη δημοσίευση των πρώτων τέτοιων μελετών το επόμενο διάστημα.

Η βασική ανησυχία είναι ότι οι κληρονομήσιμες γενετικές παρεμβάσεις, δηλαδή οι παρεμβάσεις στο DNA των γεννητικών κυττάρων, θα μπορούσαν να επηρεάσουν με απρόβλεπτο τρόπο τις επερχόμενες γενιές.

Οι συντάκτες του άρθρου δέχονται ότι οι γενετικές παρεμβάσεις στα γεννητικά κύτταρα θα μπορούσαν μελλοντικά να έχουν εφαρμογή στη πρόληψη κληρονομικών νοσημάτων: Μέχρι σήμερα, η μόνη επιλογή που έχουν οι γονείς για να αποφύγουν τη γέννηση παιδιών με κληρονομικές ασθένειες είναι η δημιουργία εμβρύων με εξωσωματική γονιμοποίηση και η επιλογή μόνο αυτών που δεν φέρουν τη γενετική βλάβη.

Οι τέσσερις επιστήμονες ανησυχούν ωστόσο για ενδεχόμενη κατάχρηση των νέων μεθόδων για τη τη δημιουργία «μωρών κατά παραγγελία». 

«Οι έρευνες αυτού του είδους θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για μη θεραπευτικές παρεμβάσεις» γράφει ο Έντουαρντ Λάνιπερ, πρόεδρος της Συμμαχίας για την Αναγεννητική Ιατρικής, και οι τρεις συνάδελφοί του. «Ανησυχούμε ότι μια κατακραυγή της κοινής γνώμης για μια τέτοια ηθική παράβαση θα μπορούσε να εμποδίσει έναν υποσχόμενο τομέα θεραπευτικής ανάπτυξης» προειδοποιούν.

Τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί νέα εργαλεία -όπως το λεγόμενο CRISP-R και τα ένζυμα δακτύλων ψευδαργύρου- τα οποία επιτρέπουν την αλλαγή, τη διαγραφή και την προσθήκη γονιδίων σε έμβρυα, ωάρια και σπερματοζωάρια.

Στην Κίνα, για παράδειγμα, η τεχνολογία αυτή έχει ήδη χρησιμοποιηθεί στη δημιουργία γενετικά τροποποιημένων πιθήκων, και οι κινέζοι ερευνητές ζητούν τώρα άδεια από τις αρμόδιες αρχές βιοηθικής για την πειραματική εφαρμογή των ίδιων παρεμβάσεων σε έμβρυα που περισσεύουν από κλινικές εξωσωματικής γονιμοποίησης.

Όπως μάλιστα αναφέρει o δικτυακός τόπος του Nature, «αρκετοί επιστήμονες που ζήτησαν να μην κατονομαστούν μας είπαν ότι επιστημονικές μελέτες που περιγράφουν τέτοιες εργασίες [για την τροποποίηση ανθρώπινων εμβρύων] έχουν ήδη ληφθεί υπόψη για δημοσίευση». Τις ίδιες πληροφορίες μεταδίδει εξάλλου το MIT Review.

Άλλοι επιστήμονες δηλώνουν πάντως ότι διαφωνούν με τις προτάσεις του άρθρου, και θεωρούν ότι η υπόσχεση των νέων τεχνικών για τη θεραπεία κληρονομικών νοσημάτων καθιστά επιτακτική τη συνέχιση των ερευνών.

Η αλήθεια είναι ότι οι γενετικές παρεμβάσεις σε έμβρυα, ωάρια και σπερματοζωάρια απαγορεύονται σήμερα στις περισσότερες δυτικές χώρες.

Ωστόσο η εφαρμογή αυτών των απαγορεύσεων είναι σε κάποιες περιπτώσεις ελλιπής, και οι επίμαχες μέθοδοι είναι θεωρητικά αρκετά απλές για να εφαρμοστούν, έστω και παράνομα, σε κλινικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

Επιμέλεια: Βαγγέλης Πρατικάκης

in.gr