Χαραλαμπόπουλος: Παντρεύτηκα στη Βενετία γιατί...

Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος μίλησε πρώτη φορά για τον γάμο του στην Βενετία. Ο ηθοποιός αποκάλυψε ότι ήταν δική του ιδέα η επιλογή της Βενετίας και ότι ετοίμαζε τον γάμο του εδώ και ένα χρόνο. Δείτε το βίντεο από την εκπομπή "To Πρωινό":

Τι γίνονται τα στέφανα σε περίπτωση που ένας εκ των συζύγων πεθάνει; Ή σε περίπτωση διαζυγίου;

Πρώτα η εκκλησία είχε κοινά στέφανα για όλο τον κόσμο. Εν συνεχεία το κάθε νέο ζευγάρι έφτιαχνε τα δικά του στέφανα. Μέχρι σήμερα για τα εν Ελλάδι δεδομένα μας ισχύει αυτό το έθιμο. Τα στέφανα από τους νεονύμφους διατηρούνται σε ειδική θήκη. Αυτή συνήθως διατηρείται στην κρεββατοκάμαρα. Στο παραπάνω ερώτημα η απάντηση που συνήθως δίδει ο απλός λαός, είναι ότι κατά τον θάνατο ενός εκ των δύο η πρόληψη θέλει το ένα από τα δύο στέφανα να μπαίνει μαζί του στον τάφο, ενώ άλλη πρόληψη λέει ότι τα στέφανα παραμένουν μέσα στην κρεββατοκάμαρα μέχρι του θανάτου και του άλλου μέλους, οπότε τότε μπαίνουν και τα δύο στέφανα στον τάφο του δευτέρου, δηλώνοντας έτσι ότι ο θάνατος σταματάει το συγκεκριμένο ανδρόγυνο. Αυτά όμως εντάσσονται στη σφαίρα των προλήψεων και δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με την ορθόδοξη ζωή. Τα στέφανα, εφόσον επέρχεται θάνατος ή διαζύγιο, μπορούν οι άμεσοι συγγενείς να τα προσκομίζουν στον ιερό ναό. Τα ίδια αυτά στέφανα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σε άλλο γάμο ή να τοποθετούνται στο χωνευτήρι, αφού πρώτα καούν. Για τον λόγο αυτό, σε παλαιότερες εποχές τα στέφανα ήταν λειτουργικά σκεύη του ναού. Αυτό σήμαινε ότι τα στέφανα ήταν κοινά για όλους τούς πιστούς και όχι όπως συμβαίνει σήμερα όλα να ιδιωτικοποιούνται. Έτσι και το ερώτημα που τίθεται σε παλαιότερες εποχές δεν θα προέκυπτε.

O γάμος περνάει...κρίση

Διστάζουν οι νέοι να παντρευτούν, καθώς φοβούνται τις συνέπειες της κρίσης και προτιμούν το σύμφωνο συμβίωσης, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών.
Το πρώτο εξάμηνο του 2014 παντρεύτηκαν μόλις 18.806 ζευγάρια, ενώ πέρυσι όλο το χρόνο έγιναν 41.208 γάμοι που και πάλι ήταν λιγότεροι από προηγούμενες χρονιές. Την ίδια στιγμή τα σύμφωνα συμβίωσης έχουν διπλασιαστεί φέτος: από την αρχή του χρόνου συνυπέγραψαν σύμφωνο συμβίωσης 528 ζευγάρια, περισσότερα δηλαδή από ό,τι όλο το 2013 που ήταν μόλις 482.
Παράλληλα η κρίση φαίνεται ότι δυναμιτίζει τις σχέσεις ανάμεσα στους συζύγους και οδηγούνται πιο εύκολα στο διαζύγιο.Ηδη μέσα σε 6 μήνες έχουν χωρίσει 9.419 ζευγάρια, ενώ όλο τον περυσινό χρόνο τα διαζύγια ήταν 13.164.

Τι είναι η ακολουθία εις Δίγαμον;

Κατά την Ορθόδοξη Παράδοση επιτρέπεται ένας γάμος για τους πιστούς. Κατ’ άκραν οικονομίαν επιτρέπεται ο δεύτερος και ο τρίτος γάμος για κάποιους συγκεκριμένους λόγους. Σύμφωνα με κανόνα του Νικηφόρου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως του Ομολογητού, σχετικά με το δεύτερο γάμο ορίζεται: «Ο δίγαμος ου στεφανούται». Αυτό σημαίνει ότι αυτό που εμείς λέμε δεύτερος γάμος, κατ’ ουσίαν, αν προσέξουμε και την ειδική ακολουθία εις δίγαμον [1], θα δούμε ότι δεν θεωρείται μυστήριο, αλλά ακολουθία. Ακόμη η έναρξη της ακολουθίας του αρραβώνα του δευτέρου γάμου αρχίζει με Τρισάγιον και στο αίτημα «Υπέρ των δούλων του Θεού (δεινός) και της (δεινός) και της εν Θεώ σκέπης και συμβιώσεως αυτών…» και «υπέρ του συζήσαι αυτούς καλώς εν ομονοία…» φαίνεται η διαφορά από του πρώτου γάμου τα αιτήματα. Επίσης στην ακολουθία εις δίγαμον δεν υπάρχει η έναρξη του γάμου με το• «Ευλογημένη η Βασιλεία…» αλλά με την έναρξη των απλών ακολουθιών διά του: «Ευλογητός ο Θεός ημών…». Ακόμη στην πρώτη ευχή μετά την αλλαγή των δακτυλιδιών• «Δέσποτα Κύριε, ο Θεός ημών, ο πάντων φειδόμενος, και πάντων προνοούμενος…» οριοθετείται η ευλογία εις Δίγαμον που είναι η ασθένεια της ανθρωπίνης φύσεως, δηλ. της σάρκας, και προς αποφυγήν της πορνείας ευλογεί η Εκκλησία τον δεύτερο γάμο, στην προοπτική όμως της μετανοίας. Γι’ αυτό και οι αναφορές σε πρόσωπα, όπως του Τελώνου με την επιστροφή του, της Πόρνης με τα δάκρυα της και του ληστού με την επί του σταυρού εξομολόγηση του, αποτελούν υπομνήματα και παραδείγματα γι’ αυτούς που τελούν το δεύτερο γάμο. Η προοπτική της Εκκλησίας για τα παιδιά της είναι η θεραπεία πρωτίστως των ψυχών και των σωμάτων αυτών, που έρχονται σε δεύτερο γάμο, ώστε διά της μετανοίας που βγαίνει απ’ ολόκληρη την καρδιά τους, η εν ομονοία και ειρήνη τήρηση των εντολών του Θεού τους καταξιώσει της επουρανίου Βασιλείας Του. Παλαιότερα στους δίγαμους η Εκκλησία σύμφωνα και με τον κανόνα του Νικηφόρου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, δεν έβαζε στέφανα. Κάποτε μάλιστα κάποιοι ιερείς έβαζαν τα στέφανα στους ώμους των διγάμων. Τελευταία, η στέψη γίνεται κανονικά και στους διγάμους και τριγάμους για λόγους καθαρά εκκλησιαστικής οικονομίας. Αυτό στηρίζεται σε μια από τις αποκρίσεις του μακαρίου Νικήτα Μητροπολίτου Ηρακλείας, όταν ερωτήθηκε από κάποιον επίσκοπο ονόματι Κωνσταντίνο [2]. 

Σχετικά αναφέρει: «Η μεν ακρίβεια τους διγάμους ουκ είωθε στεφανούν• η δε της Μεγάλης Εκκλησίας συνήθεια τα τοιαύτα ου παρατηρείται, αλλά και τοις διγάμοις και τριγάμοις τους νυμφικούς στεφάνους επιτίθησι και ουδείς ουδέποτε παρά τούτο ενεκλήθη• πλην ένα ή δεύτερον χρόνον της θείας είργοντο Κοινωνίας. Αλλά και τον ιερολογήσαντα τούτους πρεσβύτερον, συνδειπνείν αυτοίς ου νενόμισται, κατά τον ζ’ Κανόνα της εν Νεοκαισαρεία Συνόδου». Μάλιστα, σύμφωνα με το ισχύον τυπικόν, κανονικά τον δίγαμον, όπως και τον τρίγαμο, τον στεφανώνει μόνον εις εκ των εφημερίων: κι αυτό γίνεται, γιατί η όλη ακολουθία έχει χρώμα μετανοίας και συντριβής και δεν συνάδει με τον πανηγυρικό χαρακτήρα του πρώτου γάμου. Αλλά και στη δεύτερη ευχή εις Δίγαμον• «Κύριε Ιησού Χριστέ, Λόγε του Θεού, ο υψωθείς επί του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού…» φαίνεται η κατ’ οικονομίαν υιοθέτηση του δευτέρου γάμου, που δεν είναι άλλη από «τον καύσωνα και το βάρος της ημέρας, και της σαρκός την πύρωσιν μη ισχύοντες βαστάζειν, εις γάμου δευτέραν κοινωνίαν συνέρχονται». Η θεμελίωση δε αυτής της υιοθέτησης, στηρίζεται στον Μέγα Απόστολο των Εθνών Παύλον, ο οποίος είπε για εμάς τους ταπεινούς ανθρώπους: «Κρείσσον εν Kυρίω γαμείν ή πυρούσθαι». 

Ο δεύτερος και ο τρίτος γάμος μόνον σ’ αυτήν την προοπτική της Εκκλησίας ευλογείται και για τον λόγο αυτόν επιτρέπεται. 

Η άρμοση των χειρών, η στέψη, το Αποστολικόν και Ευαγγελικόν ανάγνωσμα, το κοινόν ποτήριον, ο χορός του Ησαΐα και η λοιπή εν κατακλείδι ευχολόγια του δευτέρου γάμου, είναι ίδια μ’ εκείνης του πρώτου γάμου. 

Τέλος, ο Κανόνας του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Νικηφόρου, ορίζει κι ένα επιτίμιο για τον δίγαμο αποχής από τη θεία Μετάληψη για δύο έτη. Ενώ για τον τρίγαμο ορίζει κανόνα για πέντε χρόνια αποχής. Αυτοί όμως οι Κανόνες δεν λειτουργούν άψυχα και απρόσωπα, αλλά πάντοτε ο πνευματικός που ασκεί το μυστήριο της μετανοίας κρίνει την διάθεση των προσερχόμενων και τις καταστάσεις κάτω από τις οποίες οδήγησαν τους ανθρώπους στον δεύτερο ή τον τρίτο γάμο και αναλόγως της μετανοίας που διαπιστώνει, μετριάζει ή ακόμη και επαυξάνει τους κανόνες.
[1] Βλ. Μικρόν Εύχολόγιον, εκδ. Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, ανατύπωσις Η’, Αθήνα 1981, σ. 114-128.
[2] «Μικρόν Εύχολόγιον», εκδ. Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήναι, σ. 114.

Οι γυναίκες «είναι οι αληθινοί δυνάστες στη σχέση»!

Θυμάστε τον άντρα-δυνάστη που τρομοκρατεί τη γυναίκα του και απαιτεί να γίνονται τα πάντα, εντός και εκτός σπιτιού, όπως αυτός ορίζει; Αν πιστέψουμε μία νέα μελέτη, ο άντρας αυτός πνέει τα λοίσθια. Η μελέτη, που πραγματοποιήθηκε σε 1.104 νεαρούς άντρες και γυναίκες, αποκάλυψε πως οι γυναίκες έχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι επιθετικές και να καταδυναστεύουν τους άντρες τους, χρησιμοποιώντας κάθε είδους «επιχείρημα», από απειλές έως σωματική βία. Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Cumbria, στη Βόρειο Αγγλία, που πραγματοποίησαν τη μελέτη, πήραν συνεντεύξεις από τους εθελοντές τους, ρωτώντας για κάθε είδος απρεπούς συμπεριφοράς στη σχέση – από τις φωνές, τις προσβολές και τις απειλές έως τα σπρωξίματα, τον ξυλοδαρμό και την χρήση όπλων.
Τους ζήτησαν επίσης να συμπληρώσουν ειδικά ερωτηματολόγια που αξιολογούσαν την επιθετικότητά τους και την ελεγχομανία τους απέναντι στους ερωτικούς συντρόφους τους, αλλά και στους φίλους τους του ιδίου φύλου. Οι απαντήσεις τους ήταν εντελώς αντίθετες από αυτές που περίμεναν οι ερευνητές, καθώς προγενέστερες μελέτες είχαν δείξει ότι οι γυναίκες αποτελούν σχεδόν πάντοτε τα θύματα της ψυχοσωματικής κακοποίησης σε μία σχέση. «Η μελέτη μας έδειξε ότι οι γυναίκες επιδεικνύουν έντονη επιθυμία να ελέγχουν τον ετεροφυλόφιλο σύντροφό τους και είναι πιο πιθανό να χρησιμοποιούν σωματική επιθετικότητα για να το πετύχουν», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Ελίζαμπεθ Μπέιτς, λέκτορας Εφηρμοσμένης Ψυχολογίας στο Cumbria.
«Και δεν μιλάμε μόνο για σπρωξιές και χειρονομίες», πρόσθεσε. «Οι κλωτσιές, ο ξυλοδαρμός και οι απειλές για χρήση όπλων δεν είναι διόλου σπάνιες. Όταν το θέμα είναι ο έλεγχος και η επιθετικότητα, άντρες και γυναίκες χρησιμοποιούν ακριβώς τις ίδιες μεθόδους». Η δρ Μπέιτς επισήμανε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που επιστημονική μελέτη αποκαλύπτει την σκοτεινή πλευρά του γυναικείου χαρακτήρα. «Η στερεοτυπική άποψη είναι πως η ελεγχομανία στη σχέση είναι γένους αρσενικού, αλλά τα τελευταία 10-15 χρόνια, η μία μελέτη μετά την άλλη αποκαλύπτουν πως οι γυναίκες δεν υστερούν καθόλου σε αυτό τον τομέα», είπε. «Η εκτίμησή μας είναι πως το φαινόμενο αυτό δεν είναι καινούργιο. Απλώς οι άντρες ντρέπονταν έως πρότινος να μιλήσουν για όσα τραβούσαν μέσα στο σπίτι, ενώ τώρα πια όχι». Η νέα μελέτη παρουσιάσθηκε σε συμπόσιο του Τομέα Ιατροδικαστικής Ψυχολογίας της Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρείας (BPS), το οποίο ήταν αφιερωμένο στην βία μεταξύ συντρόφων.
πηγή: tanea.gr

Παραλληλισμοί μεταξύ γάμου και μοναχισμού (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)

Δεν μπορώ να πω ότι χρειάστηκε να περάσω από την εμπειρία της «αποταγής», όταν αποφάσισα να ακολουθήσω τον μοναχισμό. Όταν άφηνα τον «κόσμο», δεν δοκίμασα εσωτερική πάλη με τον εαυτό μου, δηλαδή δυσκολία να αρνηθώ κάτι που με τραβούσε στην κοσμική ζωή.

Τίποτε δεν απέρριπτα ούτε υποτιμούσα. Πήγα στο μοναστήρι, γιατί μου ήταν πνευματικά απαραίτητο να βρω μια τέτοια μορφή ζωής, στην οποία θα μπορούσα να δοθώ στον Θεό ολοκληρωτικά, δηλαδή με όλες τις σκέψεις, όλη την καρδιά, όλες τις φυσικές και ψυχικές δυνάμεις του είναι μου. Ωστόσο, αυτό δεν απέκλεισε κάποια περίοδο οδυνηρής πάλης ανάμεσα στην προσευχή και την εμπαθή αγάπη μου προς τη ζωγραφική. Η τέχνη ήταν για μένα η οδός προς τη γνώση του είναι. Έτσι αντιλαμβανόμουν την τέχνη, έτσι την ζούσα· με διεκδικούσε ολόκληρο, ακόμη και περισσότερο από «ολόκληρο». Χωρίς την πλήρη παράδοση του εαυτού μας στην τέχνη, αυτή δεν γίνεται ποτέ γνήσια, δηλαδή δεν μπορεί να οδηγήσει τον θεράποντά της πέρα από τα όρια του χρόνου και του χώρου. Αυθεντικά καλλιτεχνικό έργο είναι μόνο εκείνο, που φέρει μέσα του στοιχεία του αιωνίου· έξω από αυτό παραμένει μόνο «διακοσμητικό» αντικείμενο των σπιτιών μας. Η σκέψη για το αιώνιο με συνόδευε από τα παιδικά μου χρόνια. Η προσευχή, βαθαίνοντας μέσα μου, με οδηγούσε με μεγαλύτερη δύναμη στην ψηλάφηση της αιωνιότητας. Και αύτη νίκησε.

Αργότερα ο μοναχισμός έθεσε το πρόβλημα του «προσώπου». Γνωρίζουμε από την παγκόσμια λογοτεχνία ότι η ένωση δύο προσώπων στον γάμο, όταν αύτη φέρει περισσότερο ή λιγότερο τέλειο χαρακτήρα προσωπικής αγάπης, δίνει στους ανθρώπους την εμπειρία κάποιας «αιωνιότητας», δηλαδή εξωχρονικότητας διανοίξεως πέρα από το στενό πλαίσιο της ατομικής υπάρξεως. Όσοι πέρασαν από την εμπειρία αυτή δοκίμασαν ενθουσιασμό, θαυμασμό. Από αυτό κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο γάμος είναι «μυστήριο» καθεαυτό: υπερνίκηση του εγωισμού, συνένωση των δύο σε «ενότητα». Έτσι, ένας θεολόγος στο Παρίσι έφθασε και ως το σημείο να ισχυρίζεται ότι, έξω από την εμπειρία αυτού του είδους, είναι αδύνατον να συλλάβει κάποιος το δόγμα για την ενότητα της Αγίας Τριάδος.

Δεν ισχυρίζομαι καθόλου ότι τα γνωρίζω όλα. Εξαιτίας των συνθηκών της επίγειας υπάρξεώς μας, κανένας δεν μπορεί να τα βιώσει «όλα» στην προσωπική του ζωή. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την αναγκαιότητα επιλογής αποφάσεως, οπωσδήποτε κατηγορηματικής. Σε αυτό μάς βοηθά τόσο η παρατήρηση της ζωής των ανθρώπων που μάς περιβάλλουν και που στη συντριπτική πλειονότητα τους φέρουν μέσα τους τη σφραγίδα του κενού, της απογοητεύσεως, όσο και η διείσδυση στα γεγονότα του είναι μέσω της προσευχής. Είναι αδύνατον να αποσπάσουμε από την ψυχή την ελπίδα σε κάτι καλύτερο γι’ αυτή την ίδια. Με τη φαντασία σχεδιάζουμε θαυμάσιο πίνακα αρμονικού γάμου. Στην περίπτωσή μου όμως νίκησε η προσευχή. Σε αυτή διανοίγεται το «πρόσωπο» ασυγκρίτως βαθύτερα από όσο στη συνένωση δύο αγαπημένων προσώπων. Η προσευχή πρόσωπο με Πρόσωπο του Θεού εισάγει το πνεύμα του ανθρώπου στη γεμάτη από ιδιαίτερη αγάπη και θαυμαστή ειρήνη περιοχή του Ακτίστου Φωτός. Επίσης η προσευχή για όλο τον κόσμο, για όλη την ανθρωπότητα, μας αποκαλύπτει νέες σφαίρες του είναι. Την εμπειρία αυτή δεν την παρέχει ο γάμος.

Κάθε γνήσια ανθρώπινη συνάντηση αντανακλά μέσα της την ομορφιά της κοσμικής ζωής. Ο κάθε άνθρωπος περιμένει από μας την πληρότητα της προσοχής μας απέναντί του. Παρ’ όλη όμως τη χαρά που προσελκύει η συνάντηση με ζωντανό πρόσωπο, στην προσευχή για όλο τον κόσμο η ψυχή διαβλέπει το μεγαλείο της πάγκοινης πραγματικότητος και δεν μπορεί πλέον να αφήσει τους ορίζοντες που διανοίχθηκαν μπροστά της. Είναι υπέροχο πράγμα να αγαπάς κάποιο πολύτιμο για σένα πρόσωπο. Αλλά να προσεύχεσαι είναι κάτι περισσότερο. Για να επιτύχουμε την αδιάλειπτη προσευχή, για την οποία μάς δόθηκε εντολή (βλ. Εφεσ. 6,18· Α’ Θεσ. 5,17), είναι απαραίτητο να οργανώσουμε τη ζωή μας με τέτοιον τρόπο, ώστε όλη αυτή να γίνει ενιαία, αδιάλειπτη πράξη παραστάσεως ενώπιον του Μεγάλου Θεού με επίκεντρο την τέλεση της Θείας Λειτουργίας. Η ιστορική πείρα κατέδειξε ότι ο καλύτερος τρόπος για τον άγιο αυτό σκοπό είναι ο μοναχισμός. Η απουσία ευθυνών για την προστασία οποιουδήποτε, είτε πρόκειται για γυναίκα είτε για παιδιά και τα όμοια, δίνει στον μοναχό την ελευθερία να διακινδυνεύσει όλη τη ζωή του στον αγώνα της νηστείας, της αγρυπνίας, της λήθης για τις φυσικές ανάγκες του: διατροφής, ενδυμασίας, ανέσεων κλπ. Ο νους του μοναχού είναι ελεύθερος να παραμείνει απερίσπαστα στη μνήμη του Θεού. Κινείται φυσιολογικά στη σφαίρα της καθαρής προσευχής. Δοκιμάζει την επαφή με τη ζώσα αιωνιότητα. Κατοπτεύει το Άκτιστο Φως, που εκπορεύεται από το Πρόσωπο του Θεού. Αναπνέει το άρωμα της Αγάπης, που κατέρχεται άνωθεν.



Όταν μετά από πραγματικά ευλογημένο γάμο -όχι σύντομο ούτε απλώς σαρκικό, αλλά με βαθειά προσωπική αγάπη-, κάποιος από τους συζύγους πεθαίνει αφήνοντας τον άλλο μόνο, τότε αυτός που μένει αισθάνεται τον εαυτό του χαμένο, διαλυμένο, «μισό». Ο κόσμος γι’ αυτόν αδειάζει. Και μόνο μερικοί με φλογερή προσευχή υπερνίκησαν τη μοναξιά τους, βγήκαν στην ελευθερία για καλύτερη ανάβαση προς τον ουρανό. Συνεπώς, ο γάμος, ακόμη και στην καλύτερή του μορφή, ενέχει τον κίνδυνο της στενώσεως της ανθρωπινής προσωπικότητος. Ο μοναχισμός προφυλάσσει από παρόμοια υποβάθμιση. Η ακατάπαυστη στροφή προς τον Ουράνιο Πατέρα, χωρίς την ανάγκη για επικοινωνία στα χαμηλότερα επίπεδα της υπάρξεώς μας, πλαταίνει την καρδιά του μοναχού για την πρόσληψη της κοσμικής ζωής, που δεν μπορεί να του αφαιρεθεί με τον φυσικό θάνατο. Το πρόσωπό του αναπτύσσεται και προσλαμβάνει χαρακτήρα χριστοειδούς παγκοσμιότητας. Στον μοναχό δίνεται άνωθεν να αισθανθεί τους λόγους του Κυρίου, την ανταύγεια του Άναρχου Είναι. Ο ίδιος ο Πατέρας έδωσε τους λόγους στον Υιό Του, και ο Υιός τους μετέδωσε στους ανθρώπους.

(Αρχιμ. Σωφρονίου(Σαχάρωφ), «Το Μυστήριο της χριστιανικής ζωής», σ.395-398. Έκδοση Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου-Έσσεξ)

πηγή

Ενας σπαρακτικός γάμος -Ασθενής σε τελικό στάδιο, πέθανε 10 ώρες αφού παντρεύτηκε τη γυναίκα της ζωής του

Στις αρχές του τρέχοντος έτους, ο Rowden και η Leizl αποφάσισαν να παντρευτούν στις 8 Ιουλίου του 2014, στα 30α γενέθλια του Rowden. Μαζί με την αξιολάτρευτη δίχρονη κόρη τους, είχαν ήδη μια τέλεια οικογένεια.
Το παραμύθι ωστόσο μετατράπηκε σε εφιάλτη, όταν ο Rowden διαγνώστηκε με καρκίνο του ήπατος στο τελικό στάδιο, στα τέλη Μαΐου. Η τελευταία του επιθυμία ήταν να παντρευτεί τη γυναίκα της ζωής του, την αληθινή του αγάπη. Μετά από 12 ώρες προετοιμασιών, το όνειρό του εκπληρώθηκε ωστόσο ανίκανος να βγει από το νοσοκομείο, οι δικοί του άνθρωποι έφεραν την εκκλησία σ 'αυτόν. Ήταν σαν ένα σπαρακτικό παραμύθι.
Ο Rowden Go Pangcoga, στην ηλικία των 29 ετών απεβίωσε στις 11 Ιουνίου 2014, 10 περίπου ώρες αφού αντάλλαξε όρκους με την αγαπημένη του.

Πρόταση γάμου πριν τη σέντρα

“Χρήστο, με παντρεύεσαι”; αναφέρει η σημαία της Ελληνίδας που κάνει με αυτόν τον τρόπο πρόταση γάμου στον αγαπημένο της, λίγο πριν τη σέντρα της αναμέτρησης της Εθνικής μας με την Ακτή Ελεφαντοστού.
Η συγκεκριμένη φωτογραφία δημοσιεύεται στη «ζωντανή ροή ειδήσεων» της ιστοσελίδας της Dailymail, και είναι από το European Photo Agency.

Tags: ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΑΜΟΥ, ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Τι κρύβεται πίσω από το έθιμο να «στήνει» η νύφη τον γαμπρό στην Εκκλησία και γιατί θα πρέπει να αποφεύγεται;

Είναι κι αυτό μια συνήθεια εκ μέρους ορισμένων νυφών να στήνουν το γαμπρό στην Εκκλησία. Η αναμονή αυτή πιστεύουν ότι κάνει το γαμπρό να λιώνει σε αγωνία περιμένοντας. Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζει ότι η γυναίκα είναι το παν στη ζωή του. Αποτελεί για πολλούς ένα αθώο έθιμο. Όμως πίσω από την αθωότητα και το αστείο κρύβεται μια πονηρή πράξη. Επιθυμεί η γυναίκα να αποδείξει ότι έχει μεγαλύτερη αξία από τον άνδρα, γεγονός που είναι αντίθετο ως θεωρία από την ορθόδοξη διδασκαλία περί ισότητας των προσώπων. Πέραν τούτου, η καθυστέρηση αυτή έχει επιπτώσεις: α) στο πρόγραμμα του ιερού ναού που επιλέγουμε να τελεσθεί το μυστήριο και ό,τι συνεπάγεται αυτό σε μυστήρια που έπονται του δικού μας μυστηρίου και β) η αναμονή πολλών συγγενικών μας προσώπων. Είναι πολύ εγωιστικό να μην τηρείται το πρόγραμμα που εμείς ορίσαμε. Κάποιοι πιθανόν και από τους παρευρισκομένους του γάμου να πρέπει να παρευρεθούν και σε άλλο μυστήριο. Καλό είναι να έχουμε όλα τα προαναφερθέντα στη σκέψη μας.

Υπάρχει σύνδεση του μυστηρίου του γάμου με το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας;

Στην πρώτη Εκκλησία όλα τα μυστήρια, ακόμη και οι ακολουθίες, ήταν συνδεδεμένα με το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Το κέντρο θα λέγαμε της ζωής όλων των χριστιανών ήταν η θεία Λειτουργία και η μετά ευλαβείας και φόβου Θεού μετάληψη των αχράντων μυστηρίων. Έτσι συνέβαινε και με το μυστήριο του γάμου. Ο γάμος τελούνταν κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας. Η πράξη αυτή συν τω χρόνω για κάποιες αιτίες ατόνησε, με αποτέλεσμα ο γάμος και γενικά όλα τα μυστήρια, εκτός του μυστηρίου της ιεροσύνης, να αποσυνδεθούν από τη Θεία Ευχαριστία και να αποτελέσουν ξεχωριστά μυστήρια, τα οποία πλέον τελούνται σε χρόνο που επιθυμεί ο κόσμος. Η όλη δομή όμως του μυστηρίου του γάμου, αν και αυτή η αποσύνδεση έγινε κατά τον 10° με 12° αι. μ.Χ., φανερώνει ότι κάποτε ο γάμος ήταν συνδεδεμένος με την Θεία Λειτουργία. Αυτό το αντιλαμβανόμεθα, εάν με προσοχή διαβάσουμε τη λειτουργική φυλλάδα της Θείας Λειτουργίας και εκείνης του γάμου. Θα δούμε ότι ο γάμος έχει διατηρήσει μέχρι σήμερα πολλά απομεινάρια εκείνης της παλαιάς συνδέσεως. Τελευταία ο αείμνηστος καθηγητής της Λειτουργικής κ. Ιωάννης Φουντούλης έκανε μια αναστήλωση της Θείας Λειτουργίας μετά γάμου, την οποία και παρακάτω παραθέτουμε. Πολλοί νέοι και πνευματικά ψαγμένοι ζητούν σήμερα από τους πνευματικούς τους πατέρες να τελέσουν το γάμο τους μέσα στη Θεία Λειτουργία. Έχει μεγάλη σημασία κάποτε το μυστήριο του γάμου να επανασυνδεθεί με το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Αυτό όμως για να γίνει θέλει χριστιανούς που να ζουν και να βιώνουν καθημερινά την ορθόδοξη λατρεία μας. Αυτό σημαίνει με άλλα λόγια, ότι οι χριστιανοί μας, όποιοι κι αν είναι, δεν θα είναι επισκέπτες των ορθοδόξων ναών μας μόνο Λαμπρή και Χριστούγεννα ή προσκεκλημένοι σε γάμους και βαπτίσια, αλλά θα είναι ενεργά μέλη της Εκκλησίας και θα εκκλησιάζονται τακτικά και ανελλιπώς, τουλάχιστον κάθε Κυριακή και κάθε μεγάλη εορτή. Τότε μόνον μπορούν να συντελεσθούν κάποιες αλλαγές στην ήδη υπάρχουσα και διαμορφωθείσα τάξη της Εκκλησίας μας. Ειδ’ άλλως αλλαγές με μόνο κριτήριο την πρωτοτυπία και τον εντυπωσιασμό, δεν μπορούν να γίνουν. Πρώτα στην Εκκλησία απαιτείται το βίωμα κι έπειτα οι όποιες αλλαγές. Και φυσικά οι αλλαγές δεν μπορούν με τίποτα να γίνουν από εισηγητές που ούτε γνωρίζουν που βρίσκεται ο ναός, ποιος είναι μέσα στο ναό, ποιος είναι ο κληρικός, ποια είναι τα μυστήρια, και ποια είναι ακόμη η μυστηριακή συμμετοχή εκείνων, που θέλουν να αλλάξουν τα της Εκκλησίας.

Τελικά έτσι γεννιούνται τα παιδιά!

Στη σκέψη και μόνο της εγκυμοσύνης της γυναίκας του ο φωτογράφος Patrice Laroche… τρελάθηκε εντελώς! Τόσο πολύ, μάλιστα, που αποφάσισε να δημιουργήσει μια χιουμοριστική συλλογή με φωτογραφίες, παρουσιάζοντας την πορεία της εγκυμοσύνης της συζύγου του Sandra Denis μέχρι τη γέννηση της κόρης τους Justine. Επιλέγοντας να παρουσιάσει το… φούσκωμα της κοιλιάς σαν ένα άλλο… ελαστικό αυτοκινήτου, το ζευγάρι έκανε μια στάση σε κοντινό βενζινάδικο όπου με τη βοήθεια μιας αντλίας αέρα απαθανατίζει παραστατικά την αλλαγή στο σώμα της γυναίκας. Και στο ίδιο ακριβώς σημείο πόζαραν για εννέα μήνες μέχρι τη γέννηση του μωρού.







πηγή

Τι είναι η ακολουθία επί επανασυστάσει γάμου διαζευχθέντων;

Συμβαίνει κάποιες φορές ένα ανδρόγυνο να χωρίζει κανονικά με διαζύγιο κι έπειτα από πολύ καιρό να ξαναεπιθυμεί να ενωθεί. Τότε φυσικά δεν επαναλαμβάνεται το μυστήριο του γάμου, γιατί πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο γάμος λύεται μόνο για τα ανθρώπινα δεδομένα, ενώ για τον Θεό ο γάμος παραμένει αναλλοίωτος αλλά σε μια μορφή, εξ αιτίας της αδιαλλαξίας και αμετανοησίας των ανθρώπων, ανενεργή.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία για την περίπτωση αυτή τελεί μια ειδική ακολουθία επί επανασυστάσει γάμου διαζευχθέντων. Για το τυπικό μέρος όμως της ακολουθίας απαιτούνται κάποια απαραίτητα δικαιολογητικά:
α) Πιστοποιητικό Αγαμίας, στο οποίο να δηλώνεται η παρούσα κατάσταση των, ότι, τελούν εν διαζυγίω ή από ποιο γάμο προσέρχονται, εάν φυσικά είχε προηγηθεί άλλος γάμος ή ακόμη και άλλο διαζύγιο μετά το πρώτο διαζύγιο τους.
β) Προετοιμασία φακέλου γάμου. Αυτά συμπληρώνονται κανονικά από τον εφημέριο.
γ) Συμπληρώνεται ειδικό έντυπο για την επανασύσταση του γάμου (Βλ. Πίνακα).
Αφού λάβει την σχετική έγκριση ο εφημέριος από την οικεία Εκκλησιαστική του Αρχή, τότε με πνευματική προετοιμασία που κάνει το ζεύγος διά του μυστηρίου της εξομολογήσεως, τελεί και την σχετική ακολουθία.
Η ακολουθία ξεκινά με την έναρξη «Ευλογητός ο Θεός…» και ακολούθως ψάλλονται οι στίχοι εκ του Ψαλτηρίου: «Μακάριος ανήρ ο φοβούμενος τον Κύριον» με εφύμνιο το «Δόξα σοι Κύριε, δόξα σοι».
Ακολούθως η μεγάλη συναπτή, κατά την οποία, υπάρχουν τα αιτήματα: «Υπέρ των επανασυναπτομένων γάμω δούλων του Θεού (του δεινός) και (της δεινός) και του δωρηθήναι αυτοίς βίον αλοιδόρητον, πολιτείαν άμεμπτον και διαγωγήν ακατάγνωστον…» κι επίσης: «Υπέρ του δωρηθήναι αυτοίς συμβίωσιν εν ομονοία και αγάπη, προκοπήν εν έργοις αγαθοίς και ημέρων μακρότητα…», τα οποία προσδιορίζουν και τον σκοπόν της νέας ευλογίας της Εκκλησίας για την επανασύσταση του γάμου των διαζευχθέντων.
Ακολουθεί η ευχή• «Δέσποτα φιλάνθρωπε, Βασιλεύ των αιώνων και Δημιουργέ των απάντων…». Κατά την ανάγνωση αυτής ο ιερεύς εύχεται για την κατάλυση της έχθρας και την ειρήνη που πρέπει να υπάρχει μεταξύ των ανδρογύνων, αιτίες όμως που, εάν δεν προσεχθούν, οδηγούν σε διχόνοια και χωρισμό. Η κατάλυση όμως της έχθρας είναι δώρο του Θεού και αποκτάται με την προσευχή και την μυστηριακή ζωή. Η μεταξύ των συζύγων διατάραξη των σχέσεων οφείλεται εν πολλοίς στην έλλειψη αγάπης. Άλλωστε και η εγκατάλειψη του Θεού, που αισθάνονται πολλοί εκ των πιστών, οφείλεται στην ανυπαρξία αγάπης που έπρεπε να υπήρχε στις καρδιές τους για τον Θεό. Η αγάπη, όπως λένε πολλοί, είναι ένα λουλούδι, που για να διατηρηθεί πρέπει να το φροντίζει ο κάτοχος του. Συνέπεια αυτού είναι ότι και η αγάπη μεταξύ των συζύγων, πρέπει από ημέρα σε ημέρα να επαυξάνει και φυσικά να καλλιεργείται. Ο διάβολος πετυχαίνει πολλές φορές στις σχέσεις των συζύγων μέσα στο γάμο να φέρνει μια εξοικείωση κακώς νοούμενη, πειρασμική και ως εκ τούτων μια απομάκρυνση ή συνήθεια μεταξύ των συζύγων, η οποία κατάσταση, επειδή είναι δαιμονική, έχει ως αντίκρισμα της την ψύχρανση των σχέσεων, αυτό που λέμε πάγωμα αγάπης. Η νέα βάση στις σχέσεις του ανδρογύνου για την επανένωση, δεν μπορεί να είναι άλλη από την προσευχή της Εκκλησίας για εμφύτευση μέσα στις καρδιές του ανδρογύνου της αγάπης του ενός για τον άλλον. 

Για να γίνει όμως αυτό, έχει ανάγκη το ζεύγος για θεία αποστολή βοήθειας 
α) για πνευματική γαλήνη και β) ανεπιβούλευτη ζωή, δηλ. ζωή χωρίς να δίδεται σημασία στις διαβολές και στις εισηγήσεις του πονηρού, που προσπαθεί κάθε στιγμή να εισαγάγει.

Αποτέλεσμα αυτών των παραπάνω, θα είναι η ψυχική γαλήνη στη μεταξύ των κοινωνία και η απόλαυση όλων των αγαθών της ζωής, πνευματικών και υλικών. Με τον τρόπο αυτό και πάντα στην προοπτική της δοξολογίας, που οφείλει ο κάθε άνθρωπος, το ανδρόγυνο ως μια ενιαία χαριτωμένη διά του γάμου ύπαρξη θα ευχαριστεί τον Δημιουργό εν Τριάδι Θεό.
Τέλος, κατακλείεται η ακολουθία με την απόλυση.

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η επανένωση ενός ζευγαριού είναι άθλος και νίκη κατά του διαβόλου. Εάν αυτό ως αιτία χωρισμού το αντιληφθεί από νωρίς το ανδρόγυνα κι έχει τη θέληση να το πατάξει, μπορεί να το επιτύχει μόνον με το μυστήριο της μετανοίας, που συνδυάζει το τριπλό στάδιο, κάθαρση – με το μυστήριο της εξομολογήσεως, φωτισμός – μυστηριακή ζωή, καλλιέργεια προσευχής, εμπιστοσύνη στο Θεό και πολλή πίστη και τέλος Θέωση – ένωση με τον Θεό, οπότε ολοκλήρωση του μυστηρίου του γάμου.

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΓΑΜΟ

ΜΕ ΕΝΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

Υπάρχουν άραγε σήμερα;

*  *  *

ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ 

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΩΝ

ΓΑΜΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ

-Πρωτοβουλία ορθοδόξων νέων και κληρικών-

ΑΝΑΦΕΡΕΙ ο Χριστός μας : «ὅτι υἱοὶ τοῦ αἰῶνοςτούτου  φρονιμώτεροι ὑπὲρ τοὺς υἱοὺς τοῦ φωτὸς εἰς τὴν γενεὰν τὴν ἑαυτῶν εἰσι.(Λουκ. Ιστ΄-8)

Πιο οργανωμένοι, προνοητικοί και αποτελεσματικοί είναι οι  άνθρωποι όταν θέλουν να κάνουν εφήμερες διεκπεραιώσεις  και μπίζνες ,παρά τα παιδιά  του φωτός όταν ασχολούνται με θέματα πνευματικά που  αφορούν την αιώνα σωτηρία τους.

Χρησιμοποιούμε λοιπόν σήμερα το Διαδίκτυο για κάθε μας  χρήση και επικοινωνία, συμπυκνώνονταςτον τόπο και τον  χρόνο ,από αγορές σπιτιών έως καιοδοντογλυφίδων.

Γιατί λοιπόν και οι  άνθρωποι του φωτός να μην χρησιμοποιούμε τα δεδομένα και τα όπλα της εποχής μας   για την πνευματική τους ζωή.

 Ένα μαχαίρι μπορεί να σκοτώσει αλλά μπορεί και να 

εγχειρήσει και θεραπεύσει.

Το διαδίκτυο  σήμερα είναι και θησαυροφυλάκιο αλλά και αποχωρητήριο, αναλόγως με το πώς το χρησιμοποιείς και το τι θέλεις να κάνεις.

Βλέπουμε λοιπόν  νέα παιδιά, με πνευματική ζωή, που θέλουν ειλικρινά να βρούν τον ή την σύντροφο της ζωής  τους προκειμένου , να συμπορευθούν στον δρόμο της αγάπης και του θελήματος του Χριστού.

Οιαναζητήσεις τους όμως είναι δυστυχώς πολλές φορές άκαρπες και απογοητευτικές αφού ή ταλαιπωρούνται  και βασανίζονται  πάρα πολύ μέχρινα βρούν κάποιον αξιόλογον άνθρωπο (σε μία εποχή καταχρήσεως, σκουπιδοποιήσεως και ανακύκλωσηςτου ανθρωπίνου  προσώπου) ή λαμβάνουν απόρριψη λόγω της ορθόδοξης συνείδησής τους και έτσι αποξενώνονται και απογοητεύονται ακόμη περρισσότερο.

Πολλοί δε, βρίσκουν ανθρώπους εντός  του θρησκευτικού χώρου,  επαγγελομένους απόλυτη θεοσέβεια ,  νομίζοντας πως βρήκαν την πανάκεια της ζωής τους,  μέχρι πολύ σύντομα να διαπιστώσουν   ότι είναι πολύ πιο άρρωστοι ψυχικά και μπερδεμένοι  ακόμη και από τους κοσμικούς και μακράν του Θεού .

Σκοπός μας λοιπόν, ως μία ομάδα νέων ορθοδόξων και κληρικών, δεν είναι ούτε να κάνουμε τις προξενήτρες της γειτονιάς , ούτε να κερδίσουμε παράδες από θλιβερά συνοικέσια, αλλά να βάλουμε και μείς ένα λιθαράκι στην Αγάπη , να προτρέψουμε σε ένα άνοιγμα και σε μία ανεπιφύλακτη εμπιστοσύνη  προς την Θεία Πρόνοια του Τριαδικού Θεού  που οικονομεί στον κάθε άνθρωπο τον σύντροφό του , όπως Αυτή 

παρέδωκε και την Εύα στον Αδάμ ως αιώνιο σύντροφό του.

Άλλωστε ο Γάμος δεν είναι ένα επίγειο,  εφήμερο και διεκπεραιωτικό γεγονός αλλά μία κατάσταση κοινωνίας και αγάπης που συνεχίζει να υπάρχει και στην αιωνιότητα ,αφού οι σύζυγοι μαζί συνβαθμολογούνται, όπως ανέφερε ο Γερ.Παϊσιος και μαζί κερδίζουν ή χάνουν τον Παράδεισο.

Αυτό που σου ζητάμε φίλε μου , εάν είσαι ανύπαντρος ,έχεις πνευματικά κριτήρια και ενδιαφέρεσαι  να εισέλθεις στο  στάδιο του Γάμου δραπετεύοντας από την 

αυτοαπασχόλησή σου

Να μας στείλεις στην διεύθυνση

  gamos.rafail@gmail.com 

 τον παρακάτω δεκάλογο :

1^ον Το φύλο σου

2^ον Το μικρό όνομά σου

3^ον Την ηλικία σου

4^ον Ποια πνευματικά βιβλία διαβάζεις , ποια σε συγκινούν  και σε βοηθούν περισσότερο.

5^ον Πώς προσεύχεσαι καθημερινά  ;

6^ον  Ποια τα βασικά στοιχεία του χαρακτήρα σου.

7^ον Το επάγγελμά σου, ή αν είσαι άνεργος τα επαγγελματικά ενδιαφέροντά σου .

8^ον Την πόλη στην οποία μένεις.

9^ον Τα όνειρά και τα σχέδιά σου.

10^ον. Το χόμπι σου.

και βεβαίως δεν θα ασχοληθούμε με το βάρος, το ύψος, τον μισθό, το αμάξι  ή την μεζονέτα , διότι μας αφορά η ουσία και όχι η περι-ουσία.

Ερευνώντας και σταθμίζοντας τα στοιχεία που μαςδίνετε (πολλες φορές μάλιστα τα ανόμοια έλκονται,καθώς έλεγε ο π.Παϊσιος : «ότι για να ταιριάξουν δύο άνθρωποι πρέπει να μην ταιριάζουν»)  θα σας φέρουμε σε επαφή μέσω των δικών σας email για να προχωρήσετε με διάλογο, ειλικρίνεια και προσευχή στα ευλογημένα οράματά σας.

Από εδώ και στο εξής η ευθύνη είναι εξ’ολοκλήρου δική σας.  Ως ενήλικοι μπορείτε να διαπιστώσετε σύντομα  τα κίνητρα του συνομιλητή σας και ή να προχωρήσετε ή να τον απορρίψετε, αν αυτό δεν σας βοηθάει πνευματικά.

Θα μας δώσει μεγάλη χαρά εάν μάθουμε πως βάλαμε και εμείς ένα λιθαράκι προκειμένου να γίνει έναςάνθρωπος 

ευτυχισμένος μέσα από το μυστήριο της αγάπης του Γάμου και ευλογίας του Χριστού και να δημιουργηθούν  έτσι υγιείς και πιστές οικογένειες κάτω από την σκέπη της Παναγίας Μητρός μας.

-Πρωτοβουλία ορθοδόξων νέων και κληρικών για τον Γάμο και την Οικογένεια-


*****

Ο ΑΡΧΑΓΕΛΟΣ ΡΑΦΑΗΛ

ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ

ΟΣΩΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ

ΝΑ ΝΥΜΦΕΥΘΟΥΝ.

Ο Τωβίτ από την παιδική του ηλικία στην πατρίδα του βάδιζε την οδό του Κυρίου. Αλλά και στην εξορία διακρίνεται μεταξύ των συμπατριωτών του για την υποδειγματική διαγωγή του φοβούμενος τον Θεό, ελεώντας τους ανθρώπους και θάβοντας, τους νεκρούς, αν και διέτρεχε μεγάλο κίνδυνο από το τελευταίο αυτό επειδή παρέβαινε τη ρητή εντολή του βασιλιά. Θάβοντας κάποτε κάποιο νεκρό τυφλώθηκε. Και όμως δεν αγανάκτησε, αλλά υπέμεινε με μεγάλη καρτερία τη δοκιμασία αυτή. Αργότερα περιέρχεται σε μεγάλη φτώχεια, ώστε αναγκάζεται η γυναίκα του να εργάζεται έξω από το σπίτι της. Ο Τωβίτ υπομένει και τη συμφορά αυτή παρά τον πειρασμό της γυναίκας του, η οποία τον κορόιδευε για τη φτώχεια του παρ' όλη την ευσέβειά του

Η σκηνή αιφνιδίως αλλάζει και μεταφέρεται στα Εκβάτανα στη Σάρρα τη μέλλουσα σύζυγο του γιου του Τωβία. Εκείνη προσεύχεται, έτσι ώστε να την απαλλάξει ο Θεός από μία μεγάλη δυστυχία, από τον πειρασμό του δαίμονα. Η σκηνή έρχεται και πάλι στον Τωβίτ, ο οποίος προσεύχεται στον Θεό, να τον πάρει από τη ζωή. Αναμένοντας λοιπόν το θάνατό του ο Τωβίτ, συνιστά στον γιο του Τωβία, να ζει ζωή ενάρετη και λέει σε αυτόν, να ζητήσει και να βρει τον Γαβαήλο κάποιον ομόφυλο που ζει στους Ράγους, έτσι ώστε να λάβει απ’ αυτόν κάποιο χρηματικό ποσό το οποίο του είχε δανείσει Ο νεαρός Τωβίας διστάζει να αναλάβει τόσο μακρινό ταξίδι σε άγνωστη χώρα. Όμως βοηθείται σε αυτό από τον άγγελο Ραφαήλ που εμφανίσθηκε με τη μορφή άνδρα και επιχειρεί το ταξίδι αυτό. Στο δρόμο, ο Ραφαήλ και ο Τωβίας αλιεύουν από τον Τίγρη ποταμό ένα ψάρι, του οποίου ο νεαρός Τωβίας, κατόπιν εντολής του αγγέλου λαμβάνει και φυλάει την καρδιά, το συκότι και τη χολή.

Οι δυο τους πλησιάζουν στα Εκβάτανα, στον Ραγουήλ τον πατέρα της παραπάνω μνημονευμένης Σάρρας. Ο Άγγελος συνιστά στον Τωβία να ζητήσει σε γάμο τη Σάρρα. Ο Τωβίας αρνείται λέγοντας, ότι έχει μάθει, ότι επτά άνδρες, οι οποίοι τη ζήτησαν σε γάμο, πέθαναν ο ένας μετά τον άλλο κατά την πρώτη νύχτα του γάμου, φονευμένοι από δαίμονα. Ο Άγγελος καθησυχάζει τον Τωβία και τον συμβουλεύει, πώς θα απαλλαγή από το δαίμονα αυτό. Έτσι φθάνουν στον Ραγουήλ, από τον οποίο γίνονται δεκτοί μετά χαράς. Ο Τωβίας ζήτησε σε γάμο τη Σάρρα. Οι γονείς της εξέφρασαν τους φόβους τους προς αυτόν αναφέροντας όσα συνέβησαν κατά τους γάμους της Σάρρας. Ο Τωβίας όμως δέχεται το γάμο Τα πράγματα έγιναν όπως είπε ο Άγγελος στον Τωβία. Οι νεόνυμφοι προσευχήθηκαν, θυμίασαν με την καρδιά και το συκότι του ψαριού και το δαιμόνιο έφυγε Ο Τωβίας παραμένει κοντά στον Ραγουήλ, τον πεθερό του, και ο Άγγελος μεταβαίνει προς τον Γαβαήλο στους Ράγους, και παίρνει απ’ αυτόν το δανεισμένο από τον Τωβίτ χρηματικό ποσό και επιστρέφει

Στο μεταξύ στο σπίτι του Τωβία οι γονείς του ανησυχούν, επειδή δεν επέστρεψε ο γιος τους, στον ορισμένο χρόνο. Η μητέρα του ιδίως ήταν πολύ ανήσυχη και απαρηγόρητη

Ο Τωβίας επιμένει και λαμβάνει ως καλός γιος άδεια από τον πεθερό του Ραγουήλ και επιστρέφει με τον Άγγελο και τη σύζυγό του Σάρρα προς τους γονείς του Η άφιξή τους γίνεται αιτία μεγάλης χαράς και ο Τωβίας θεραπεύει την τύφλωση του πατέρα του με τη χολή του ψαριού. Όταν θέλησαν Τωβίτ και Τωβίας να πληρώσουν τον (με μορφή ανθρώπου) παρουσιασμένο άγγελο Ραφαήλ, για τη συνοδεία που πρόσφερε στον Τωβία, ο Άγγελος αποκαλύπτεται, εκείνοι τρομάζουν και ο Άγγελος τους συμβουλεύει. Μετά απ’ αυτά ο Άγγελος εξαφανίσθηκε.

 ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ  ΡΑΦΑΗΛ

Αρχιστράτηγος Ραφαήλ (31η Δεκεμβρίου)

῏Ηχος πλ. α'. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Συνοδίτην ἐν τρίβοις ἡμῶν τὸν ἔμπειρον, προσαναφέροντα πάντων τῶν εὐσεβῶν προσευχὰς καὶ ἐνώπιον Θεοῦ εἰσπορευόμενον δόξης, φωσφόρον Ῥαφαὴλ, ἀρχαγγέλων παμφαῶν κοσμήτορα εὐφημοῦμεν, ὡς συνοδίτην ἐν βίῳ ,πρὸς ἀρετῆς ἡμῶν τελείωσιν.

*  *  *

Μία πολύ όμορφη  ευχή του Γάμου

«Ὅτε παρεγένετο Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας, τότε Μιχαὴλ τὰ νυμφικὰ ηὐτρέπιζεν, ὁ δὲ Γαβριὴλ ταῖς συζυγίαις στέφανα ἔπλεκεν, οἱ ἄγγελοι ἔχαιρον, στρατιαὶ τῶν ἀγγέλων πρὸς εὐφημίαν συνέτρεχον, ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη ἀκτινοφόροι παρίσταντο, χοροὶ τῶν ἀγγέλων λαμπαδηφόροι παρίσταντο, ὁ ἀὴρ ἐστιλβοῦτοἐπὶ τῇ εὐτρεπίσει τοῦ γάμου, τότε τὰ πετεινὰ χαρμονῇ ἐκελάδουν, τὰ ζῷα εἰς συνάντησιν τοῦ γάμου συνέτρεχον, τὰ δένδρα λυγιζόμενα τοὺς κλάδους κατέσειον, ἡ θάλασσα καὶ πᾶσα κτίσις ἐφαιδρύνετο, τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον ἐνυμφαγώγει, ὁ Πατὴρ τῶν ἁπάντων ἐπευλόγει.»

(Ἐκ τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Γάμου παλαιοτέρου Εὐχολογίου, Κώδικας 958 τοῦ Σινᾶ, ι´ αἰ.)

ΣΟΦΑ  ΛΟΓΙΑ  ΓΙΑ  ΤΟΝ  ΓΑΜΟ

Γράφει ο Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης για τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο και για την διδαχή του επάνω στα θέματα του Γάμου και της Οικογένειας :

«Υπήρξε βαθύς γνώστης του ιερού ανθρωπίνου προσώπου, της ψυχής και της αδυναμίας του. Γνώριζε καλά τη σημασία της καλής οικογένειας στην κοινωνία. Η οικογενειακή συνοχή, η συζυγική ομόνοια και η γονεϊκή αγάπη δημιουργούν υπευθυνότητα και απαραίτητη στοργικότητα. Για τον θεοφόρο Χρυσόστομο μυστήριο αγάπης είναι ο γάμος. Δεν είναι, λέει, δύο άνθρωποι αλλά ένας. Ουσία και σύνδεσμος του γάμου είναι η θυσιαστική αγάπη των μελών του. Θα τονίσει ιδιαίτερα πως σκοπός του γάμου είναι η αλληλοβοήθεια των συζύγων προς κατάκτηση της αρετής. Ο γάμος, λέει και ξαναλέει, δεν είναι εμπόδιο για την κατόρθωση της αρετής. Ο γάμος είναι ασφάλεια, παρηγοριά και ανάπαυση.

Ο ίδιος όμως τονίζει πως όπως ο γάμος είναι λιμάνι, έτσι μπορεί να γίνει και ναυάγιο, για εκείνους που κακώς τον χρησιμοποιούν. Για τον λόγο αυτό διδάσκει πως το σπιτικό αποτελεί αγώνα και παλαίστρα αγωγής, ώστε τα μέλη του γυμνασμένα καλά να αντιμετωπίσουν και την αγορά του κόσμου.

.Για να ευημερήσει ο γάμος χρειάζεται απαραίτητα ανιδιοτέλεια των συζύγων, θυσιαστική αγάπη, αλληλοσεβασμός και αλληλοκατανόηση. Δεν δυσκολεύεται να πει πως ο σύζυγος θα πρέπει στη σύζυγο να μιλά χαριτωμένα, καλοσυνάτα, ευγενικά και στοργικά. Το ίδιο και η σύζυγος και οι γονείς προς τα παιδιά. Συνεχίζει ο άγιος απευθυνόμενος προς τον σύζυγο: ποτέ να μη της μιλάς άκομψα και πεζά, αλλά με φιλοφρόνηση και με πολλή εκτίμηση.

Η σύζυγος δεν θα πρέπει να καταδυναστεύεται, να δεσμεύεται, να φοβείται, να απειλείται και να υβρίζεται. Πώς θα υπάρχει αρμονία και γαλήνη όταν η γυναίκα είναι τρομοκρατημένη από τον άνδρα της; Η αναζήτηση συζύγου θέλει μεγάλη προσοχή, σπουδή, σύνεση και όχι βιασύνη και επιπολαιότητα. Θα πρέπει να ενδιαφέρει και η σημαντική εσωτερική ωραιότητα. Δυστυχώς σήμερα δεν αναζητείται το κάλλος της ψυχής, και γι’ αυτό έχουμε τόσα πολλά προβλήματα. Ο άγιος επιμένει. Να προτιμάται η ευγένεια της ψυχής, των τρόπων η αρετή και η επιείκεια, και όχι μόνο η κτηματική περιουσία και η σωματική ωραιότητα. Έτσι η συζυγία ισχυροποιείται, μένει αδιάλυτη και ηγεμονεύει η αγάπη. Τον γάμο τον θέλει ισόβιο και το διαζύγιο το θεωρεί ναυάγιο. Η ανδρική σκληρότητα προς το ασθενές φύλο είναι ανεπίτρεπτη. Θεωρεί ότι το ωραιότερο είναι η συνεχής, ιερή και πολύτιμη αγάπη μεταξύ των συζύγων, την οποία επαναλαμβάνει στα έργα του.

ΑΛΛΑ και ο αγαπητός μας και γνωστός κωμικός ηθοποιός, ο μακαριστός Θανάσης Βέγγος, είχε δηλώσει ,για την μοναδικότητα της συζυγικής αφωσίωσης και  αγάπης ,τα εξής συγκινητικά:

 «Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τι είναι ευτυχία.

Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια.

Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμήσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαϊδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια.

Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν…

Χάσιμο χρόνου.

Θα το δεις κι εσύ όσο μεγαλώνεις…»

**********

Μην το σκέφτεσαι…παντρέψου!!! Αν βρεις μια καλή σύζυγο θα γίνεις ευτυχισμένος. Αν βρεις μια κακή σύζυγο, θα γίνεις φιλόσοφος!

το ιστολογιο: http://gamos-oikogeneia.blogspot.gr/