«Πρότυπο Συζύγου καί Μητέρας» Αγία Νόννα

Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα

Η αγία Νόννα γεννήθηκε τό 304 μ.Χ. στήν κώμη Αριανζό τής Καππαδοκίας, πού βρισκόταν κοντά στήν πόλη Ναζιανζό. Οι γονείς της ονομάζονταν Φιλτάτιος καί Γοργονία. Ο σύζυγός της Γρηγόριος ήταν ευσεβής άνθρωπος, αλλά είχε ασπασθή τήν αίρεση τών Υψησταρίων, οι οποίοι ονομάζονταν έτσι, επειδή πίστευαν ότι ο Ύψιστος Θεός δέν είναι Τριαδικός. Αλλά η αγία Νόννα μέ τήν υπομονή, τήν αγάπη καί τήν θερμή προσευχή της κατάφερε νά τόν επαναφέρη στήν Ορθόδοξη πίστη. Βαπτίσθηκε τό 325 μ.Χ., έγινε Κληρικός, καί μάλιστα αναδείχθηκε ένας από τούς καλύτερους Επισκόπους τής Εκκλησίας.

Ο άγιος Γρηγόριος καί η αγία Νόννα απέκτησαν τρία παιδιά, ήτοι τόν άγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο, τόν άγιο Καισάριο καί τήν αγία Γοργονία. Πρόκειται δηλαδή γιά μιά ευλογημένη οικογένεια, τής οποίας όλα τά μέλη είναι άγιοι τής Εκκλησίας.

Τά τέλη τής αγίας Νόννας ήσαν ειρηνικά.

Ο βίος καί η πολιτεία της μάς δίνουν τήν αφορμή νά τονίσουμε τά ακόλουθα:

Πρώτον. Οι έγγαμες γυναίκες καί οι μητέρες πρέπει νά έχουν τήν αγία Νόννα ως πρότυπο, επειδή υπήρξε, όντως, πρότυπο συζύγου καί μητέρας. Αγαπούσε τόν σύζυγό της μέ μιά αγάπη, η οποία πήγαζε από τόν Θεό, ο Οποίος είναι η Αγάπη. Γι’ αυτό καί η αγάπη της ήταν αυθεντική, ανιδιοτελής, χωρίς ημερομηνία λήξης. Δέν σκέφτηκε ούτε στιγμή νά εγκαταλείψη τόν σύζυγό της, επειδή εκείνος παρασύρθηκε στήν αίρεση, αλλά μάλλον τότε τού έδειξε μεγαλύτερη αγάπη. Οπλισμένη μέ πίστη καί υπομονή προσευχόταν μέ περισσότερη θέρμη στόν Θεό, γιά νά τόν φωτίση νά επιστρέψη στήν Ορθόδοξη πίστη, πράγμα πού τελικά έγινε. Αλλά καί τά παιδιά της τά βοήθησε μέ τήν αγάπη, τό φωτεινό παράδειγμα καί τήν προσευχή της. Άλλωστε, τά παιδιά της ήσαν καρπός τής έμπονης προσευχής της. Τά απέκτησε αρκετά χρόνια μετά τόν γάμο της καί γι’ αυτό ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος τήν αποκαλούσε χαϊδευτικά Σάρρα. Προσευχόταν, λοιπόν, καί παρακαλούσε τόν Θεό νά τής χαρίση παιδί. Καί όπως η αγία Άννα η μητέρα τού Προφήτου Σαμουήλ, στήν Παλαιά Διαθήκη, έτσι καί αυτή τό έταξε στόν Θεό. Τού υποσχέθηκε, δηλαδή, νά τού αφιερώση τό παιδί πού θά τής χάριζε. Ο Θεός εισάκουσε τήν προσευχή της καί μάλιστα τής χάρισε τρία παιδιά. Ο πρωτότοκος γιός της, ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, μέ θαυμάσιο ποιητικό λόγο, εξέφρασε αυτήν τήν λαχτάρα τής μητέρας του γιά τήν απόκτηση παιδιού, τίς προσευχές, τό τάξιμό της, καθώς καί τό ότι επέτυχε τού σκοπού της. Γράφει:

«Αρσενικό παιδί ποθώντας στό σπίτι της νά δή -πολλών κοινή λαχτάρα-

προσεύχεται στόν Θεό παρακαλώντας νά λάχη ό,τι ποθεί.

Μά ως ήταν ασυγκράτητη, προσφέρει δώρο αυτόν πού γύρευε νά λάβη

ίδια θερμά προσφέροντας όσο ζητούσε.

Από τήν προσευχή δέν βγαίνει μ’ άδεια χέρια».

Καί αλλού γράφει πάλι γιά τήν μητέρα του: «Ποιός καιρός καί ποιός τόπος δέν τήν είδε νά προσεύχεται; Η προσευχή ήταν η πρώτη της δουλειά μόλις έστελνε ο Θεός τήν καινούργια μέρα... Ήταν αφιερωμένη ολόψυχα στόν Θεόν καί τήν ευσέβειά της δέν τήν είχε μόνον γιά τόν εαυτό της, αλλά καί γιά νά τήν μεταδίδη στά παιδιά της». Καί γεμάτος θαυμασμό καί ευγνωμοσύνη γιά τήν μητέρα του, αναφωνεί: «Ουδέν μητρός ευσπλαγνότερον. Καί τούτο λέγω, ίνα τιμάσθαι νομοθετήσω τάς μητέρας... Τί μητρός συμπαθέστερον;».

Στό σημείο αυτό θά πρέπει νά σημειωθή ότι καί εκείνη «χρεωστούσε τήν ανατροφή της στούς επίσης καλούς γονείς της». Εδώ βλέπουμε ότι υπάρχει μία συνέχεια. Δηλαδή, μία μεταλαμπάδευση τής αληθινής ευσέβειας από γενιά σέ γενιά. Μέ άλλα λόγια, βλέπουμε μιά αυθεντική Ορθόδοξη Χριστιανική οικογένεια, μιά «κατ’ οίκον Εκκλησία», μέσα στήν οποία τά παιδιά δέχονται τήν αληθινή πίστη καί τήν αυθεντική αγάπη, καί στήν συνέχεια, μέ τήν σειρά τους, τίς μεταλαμπαδεύουν στά δικά τους παιδιά.

Δεύτερον. Η αγία Νόννα ήταν φίλεργη καί φιλόπονη. Παρά τό ότι δέν είχε οικονομικές δυσκολίες εν τούτοις εργαζόταν καί έτσι γινόταν φωτεινό παράδειγμα στούς γύρω της καί κυρίως στά παιδιά της. Έκανε όλες τίς δουλειές τού σπιτιού, φρόντιζε τά μέλη τής οικογένειάς της καί παράλληλα ασχολείτο μέ τήν ρόκα καί τό αδράχτι, καθώς επίσης ύφαινε στόν αργαλειό γιά τίς δικές της ανάγκες, αλλά καί γιά τούς φτωχούς. Ο σύζυγός της άγιος Γρηγόριος σπούδασε τήν νομική επιστήμη καί εργαζόταν καί αυτός ως ανώτερος υπάλληλος. Αλλά καί ως Επίσκοπος, αργότερα, εργάσθηκε σκληρά γιά τήν προκοπή τού λογικού ποιμνίου πού τού εμπιστεύθηκε η Εκκλησία. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος στό παραπάνω ποίημά του, τό αφιερωμένο στήν μητέρα του, λέγει καί τά εξής:

«Άλλη φημίζεται γιά κόπους της μέσα στό σπίτι,

άλλη γιά τήν ομορφιά, αλλά καί τήν φρονιμάδα της,

άλλη γιά έργα ευσεβείας ή γι’ ασθένειες στό σώμα,

ή γιά δάκρυα, γιά προσευχή, γιά περίθαλψη πτωχών.

Μά η Νόννα καλοτυχίζεται γιά όλα».

Η αγία Νόννα δέν είχε χρήματα ξεχωριστά από τόν σύζυγό της. Στό ευλογημένο αυτό ανδρόγυνο τά πάντα ήσαν κοινά καί ο ένας συμπαραστεκόταν στόν άλλον στά έργα τής φιλανθρωπίας. Καί οι δύο αγαπούσαν καί φρόντιζαν όσους είχαν ανάγκη, ιδιαίτερα όμως η αγία Νόννα υπήρξε προστάτης τών πτωχών καί κυρίως τών βασανισμένων γυναικών καί τών ορφανών παιδιών, γεγονός πού έκανε τόν άγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο νά πή: «Ποιός αναδείχθηκε σέ τόσο μεγάλο βαθμό προστάτης τών ορφανών καί τών χηρών; Ποιός συμπαραστάθηκε τόσο πολύ καί παρηγόρησε αληθινά τούς πενθούντας;». Στ’ αλήθεια η Νόννα «έναν πλούτο θεωρούσε ασφαλή καί αλιγόστευτο, τήν προσφορά στούς φτωχούς».

Σίγουρα, αποτελεί πρότυπο όχι μόνον γιά τίς συζύγους καί τίς μητέρες, αλλά γιά όλες τίς γυναίκες, οι οποίες καλούνται νά μιμηθούν τίς αρετές καί τήν εσωτερική της ωραιότητα. Γιατί τήν αγία Νόννα -παρά τό ότι ήταν καί εξωτερικά όμορφη- αυτό πού τήν ενδιέφερε πραγματικά καί τήν έκανε νά ξεχωρίζη ήταν η εσωτερική της ωραιότητα καί ομορφιά. «Μιά ωραιότητα εγνώριζε καί προσπαθούσε νά διατηρή στόν εαυτό της, καί αυτή ήταν η ομορφιά τής ψυχής», η οποία μένει άφθαρτη στόν χρόνο, αφού συνδέεται μέ τήν αυθεντική αγάπη, η οποία είναι «συνομήλικη μέ τούς αιώνες». 

πηγή

"Και ο τίμιος Γάμος οδηγεί στην αγιότητα"

τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πατρῶν π. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Στὶς 26 Αὐγούστου ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ τὴν ἱερὰ μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀδριανοῦ καὶ Ναταλίας οἱ ὁποῖοι ἦταν σύζυγοι. Ἀξίζει τὸν κόπο πρὶν ἀναφέρωμε ὁ,τιδήποτε ἄλλο, νὰ σημειώσωμε κάποια στοιχεῖα ἀπὸ τὴν ὡραία, συγκινητικὴ καὶ θαυμαστὴ ζωὴ τῶν δύο Ἁγίων.

Ἔζησαν, στήν Νικομήδεια, στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ (298). Ἡ Ναταλία ἦτο Χριστιανή, ἐνῶ ὁ Ἀδριανὸς εἰδωλολάτρης. Παρὰ τὶς προσπάθειες τῆς συζύγου του, ὁ Ἀδριανὸς παρέμενε στὴν «πατρώαν ἀσέβειαν», ὡς ἀναφέρει χαρακτηριστικὰ ὁ Ἱερὸς Ὑμνογράφος.

Ὅμως, οἱ προσευχὲς τῆς θεοσεβοῦς συζύγου του ἔπιασαν τόπο, εἰσακούστηκαν ἀπό τόν Θεὸ καὶ ἔτσι ὁ Ἀδριανὸς, κατὰ τὴν τοῦ Θεοῦ οἰκονομία, ὁδηγήθηκε στὴν εὐσέβεια. Σὲ ἡλικία 28 ἐτῶν, εἶδε 23 νέους, πιστοὺς Χριστιανοὺς, νὰ ὁδηγοῦνται στὸ Μαρτύριο, ἐνῶ τὰ πρόσωπά τους ἔλαμπαν ἀπὸ χαρὰ καὶ ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ.
Ἐντυπωσιασμένος ὁ Ἀδριανὸς ἀπὸ ὅσα εἶδε καὶ ἄκουσε, εἶπε στοὺς εἰδωλολάτρες, ὅτι καὶ αὐτὸς πλέον πιστεύει στὸν ἀληθινό Θεό. Συνελήφθη, ἐφυλακίσθη καὶ ἐβασανίσθη φρικτά.

Ἡ εὐσεβὴς Ναταλία, γεμάτη χαρὰ γιὰ τὴν μεταστροφὴ τοῦ συζύγου της στὴν εὐσέβεια, μὲ προσευχὲς καὶ λόγια θερμὰ καὶ μὲ τὴν παρουσία της στὴ φυλακή, στήριξε τὸν σύζυγό της, ὁ ὁποῖος μὲ ἀγαλλίαση καί θαυμαστή καρτερία ὑπέστη θάνατον μαρτυρικό. Ἡ Ναταλία ἔζησε ἀπό κοντά τό μαρτύριο τοῦ συζύγου της καί μέ εὐλάβεια ἀσπαζόταν τά δεσμά του. Οἱ εἰδωλολάτρες θέλησαν νὰ κάψουν τὸ μαρτυρικό του σῶμα, μαζί μέ τά λείψανα τῶν ἄλλων Μαρτύρων, ἀλλὰ δυνατὴ βροχή, σημεῖο μέγα καὶ αὐτό ἀπὸ τὸν Θεό, κατέσβεσε τὴν φωτιά. Ἔτσι ἡ Ναταλία ἔλαβε τὸ σῶμα τοῦ καλλινίνου Μάρτυρος συζύγου της καὶ τὸ ἐνταφίασε μὲ τὶς δέουσες χριστιανικὲς τιμές. Μετὰ ἀπὸ λίγο, ὑπέστη καὶ ἐκείνη θάνατον μαρτυρικὸ γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν ἀγάπη καὶ ἐτάφη δίπλα στὸν Ἅγιο σύζυγό της.

Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία γηθοσύνως ψάλλει κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς μνήμης τῶν δύο Ἁγίων Μαρτύρων:

«Γυναικὸς θεόφρονος τοὺς θείους λόγους ἐν καρδίᾳ θέμενος, Ἀδριανὲ μάρτυς Χριστοῦ ἐν τοῖς βασάνοις προσέδραμες, σὺν τῇ συζύγῳ τὸ στέφος δεξάμενος».

·   Πολλοὶ ἄνθρωποι πιστεύουν ὅτι μόνο οἱ Μοναχοὶ ἁγιάζουν, ἢ γιὰ νὰ εἶμαι ἀκριβέστερος,  ὅτι εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ φτάσουν στὸν ἁγιασμὸ καὶ τὴν θέωση οἱ μοναχοὶ καὶ ἀσκητὲς καὶ πολὺ δύσκολο νὰ ἁγιάσουν οἱ ἔγγαμοι.

Τὸ ὅτι εἶναι δύσκολος ὁ δρόμος τῆς ἁγιότητος, εἶναι τοῖς πᾶσι γνωστό. Ὅπως ἐπίσης εἶναι γνωστὸ, ὅτι καί οἱ δύο δρόμοι, μοναχισμός δηλ. καί ἔγγαμος βίος, ὁδηγοῦν στὴν ἁγιότητα. Ὁ κάθε δρόμος ἔχει τὶς δικές του δυσκολίες, τὰ προβλήματά του, τὶς παγίδες τοῦ διαβόλου, ἀλλὰ καὶ τὶς ὀμορφιές του∙ τὴν γλυκύτητά του καὶ τὶς ἀνεπανάληπτες πνευματικὲς στιγμές.

Τόσον οἱ Μοναχοὶ, ὅσον καὶ οἱ ἔγγαμοι ποὺ βιώνουν τὴν κατὰ Χριστὸν ζωή καὶ πολιτεία εἶναι ἥρωες καὶ μάρτυρες μέσα στὴν κοινωνία καὶ μάλιστα στὴν ἐποχή μας, ἡ ὁποία οὐδόλως διευκολύνει τὶς προσπάθειες γιὰ πνευματικοὺς ἀναβαθμούς.

Δὲν θὰ ἀναφερθῶ σὲ Ἁγίους Ἀσκητὲς καὶ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ θὰ ἀναφέρω παραδείγματα ἐγγάμων Ἁγίων, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ προαναφερθέν, τὰ ὁποῖα μᾶς βεβαιώνουν ὅτι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ περιλαμβάνει εὐωδέστατα ἄνθη, ζεύγη ἁγιόλεκτα, τὰ ὁποῖα μετά ἀπό ἀγῶνες καὶ θυσίες κατὰ Θεὸν, μετά ἀπό πνευματικὴ ζωή, ὁμολογία πίστεως, πόνους καὶ κόπους γιὰ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν τους καὶ πολλάκις μαρτύριο τοῦ αἵματος, κοσμοῦν τὸ οὐράνιο στερέωμα.

Τρανὰ παραδείγματα εἶναι:

1.      Ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα, οἱ γονεῖς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

2.      Ὁ Ζαχαρίας καὶ ἡ Ἐλισάβετ, οἱ γονεῖς τοῦ Τιμίου Προδρόμου.

3.      Ὁ Ἀκύλας καὶ ἡ Πρίσκιλλα (ἑορτάζουν στὶς 13 Φεβρουαρίου).

4.      Οἱ Μητέρες τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, Ἐμμέλεια, Νόνα καὶ Ἀνθοῦσα (Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τὴν μνήμη τους τὴν Κυριακή, μετὰ τὴν Ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς).

5.      Ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Εὐστάθιος μέ τήν σύζυγό του Θεοπίστη καί τά παιδιά τους (20 Σεπτεμβρίου).

Καὶ ἄλλους θὰ ἠδυνάμεθα νὰ ἀναφέρωμε, ἀλλὰ περιοριζόμεθα στοὺς παραπάνω καὶ θεωροῦμε πολὺ ὠφέλιμο νὰ κάνωμε λόγο γιὰ τόν ἀγῶνα καὶ τὶς ἀρετὲς ἐγγάμων Ἁγίων, διότι οἱ ἔγγαμοι ἀδελφοί μας σήμερα, ζοῦν σὲ δύσκολους καιροὺς καὶ σηκώνουν βαρὺ σταυρό, μεγαλώνοντας παιδιὰ μὲ δυσκολίες καί ἀντιμετωπίζοντας πλεῖστα προβλήματα.

Ὑποκλινόμεθα ἐνώπιον αὐτοῦ τοῦ ἀγῶνος καὶ ἐνθυμούμεθα τὸν ἀγῶνα τῶν ἰδικῶν μας γονέων, οἱ ὁποῖοι σὲ ἐποχὲς ἀκόμα πιὸ δύσκολες, ἀγωνίστηκαν καὶ κατώρθωσαν νὰ μᾶς ἀναθρέψουν μὲ τὰ νάματα τῆς πίστεως στὸ Θεὸ, ὥστε νὰ δυνηθοῦμε νὰ ὑπηρετήσωμε τὴν κοινωνία μας, ὁ καθεὶς ἀπὸ τὸ δικό του «μετερίζι» καὶ μὲ τὸν δικό του τρόπο κατὰ τὴν χάρη καὶ τὰ τάλαντα, τὰ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ δοσμένα.

Σημειώνομε, λοιπόν, τά ἐξῆς, ἐνδεικτικά ὡς πρός τά ἐφόδια πού εἶναι ἀπαραίτητα γιά νὰ σταθῇ ἕνα ζευγάρι στὰ πόδια του καὶ νὰ προχωρήσῃ ὑπερνικώντας τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς, φτάνοντας στόν ἁγιασμό καί τήν σωτηρία.

α)  Ἡ ἀκλόνητη πίστη στὸ Θεὸ. Ὅταν τό σπίτι στηρίζεται σ’ αὐτή τήν βάση, ποτέ δέν θά πέσῃ, ὅπως λέγει ὁ ποιητής, μέ τόν δικό του τρόπο:

«Μή φοβηθεῖς τό σπίτι π’ ἄνοιξε

στήν γῆ βαθειά τά θέμελά του

κι ἄς ἔλθουν χίλιοι ἀνεμοστρόβιλοι

καί τήν σκεπή του ἄς ρίξουν κάτω».

( Ἰ. Πολέμης)

Ἄν ἀντιθέτως ὑπάρχουν μόνο τά ὑλικά ἀγαθά καί δέν ὑπάρχει ὁ θεμέλιος, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός, τό οἰκοδόμημα εὔκολα κατακρημνίζεται καί σωριάζεται σέ φρικτά ἐρείπια.

Αὐτὴ ἡ πίστη γεννᾶ τὴν ἀσφάλεια, τὴν προσευχή, τὴν βεβαιότητα τῆς εὐτυχίας, ἡ ὁποία διασφαλίζεται μὲ τὴν μυστηριακὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπίσης ἡ πίστη στὸ Θεὸ γεννᾶ καὶ στηρίζει τὴν ἀγάπη μέσα στὸ γάμο, ἡ ὁποία κεῖται ὑπεράνω τῆς σαρκικῆς σχέσεως καί συναφείας καὶ ἐκφράζει τὴν θεμελιώδη ἀνθρώπινη ὑπόσταση σύμφωνα μὲ τὴν θεία Εἰκόνα. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ὀνομάζει τὸν Γάμο, «Μυστήριο τῆς ἀγάπης». Κατ’ ἀντιστοιχίαν καὶ ὁ Μοναχισμὸς καλεῖται «θεῖον Μυστήριον τῆς ἀγάπης».

β) Ἡ ὑπομονή. Ἡ ζωή εἶναι δύσκολη και γι’ αὐτό χρειάζεται καρτερία, μέ τήν ὁποία τίποτε δέν μπορεῖ νά συγκριθῇ. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγει περί τῆς ὑπομονῆς: «Ὑπομονῆς ἴσον οὐδέν, ἀλλά αὕτη μάλιστα ἐστίν ἡ βασιλίς τῶν ἀρετῶν, ὁ θεμέλιος τῶν κατορθωμάτων, λιμήν ὁ ἀκύμαντος, ἡ ἐν πολέμοις εἰρήνη, ἡ ἐν κλύδωνι γαλήνη» (Εἰς Ὀλυμπιάδα, Ἐπιστ. ΙΓ΄, 4δ, ΕΠΕ 37, 528)

Εἶναι ἄξιοι θαυμασμοῦ οἱ σύζυγοι, πού μέσα ἀπό πολλές θλίψεις καί δυσκολίες, ἀνέχεια ὑλικῶν ἀγαθῶν καί ἄλλα δεινά, ἔφτασαν νά ζήσουν μαζί δεκάδες ἐτῶν, ἕως τῆς τελευτῆς τοῦ βίου των, καυχώμενοι γιά τόν ἀγῶνα τους καί τήν ἀνατροφή τῶν παιδιῶν τους. Εἶναι ἐπίσης ἄξιοι ἐπαίνου ὅσοι κατά τούς δύσκολους καιρούς μας, ἀνεβαίνουν μαζί τό δύσκολο δρόμο τῆς ζωῆς γιά νά φτάσουν, μέσα ἀπό τούς ἀγῶνες τῆς εὐλογημένης συζυγίας, στήν θέωση.

γ) Ἡ ταπείνωση, ἡ ὁποία εἶναι λίθος ἄσειστος στό οἰκοδόμημα τῆς οἰκογένειας. Δέν ζεῖ ὁ καθένας γιά τόν ἑαυτό του, ἀλλά ὅλοι μαζί, ὡς κοινωνία προσώπων, μέσα στήν οἰκογένεια. Ἡ ἀρετή αὐτή πρέπει νά ὑπηρετῆται καί νά καλλιεργῆται ἀπό τούς συζύγους πρῶτον, ὥστε καί τά παιδιά νά χαίρωνται στήν ἀτμόσφαιρα τῆς γαλήνης πού προσφέρει ἡ ταπείνωση, ἀφοῦ δι’ αὐτῆς κατανικῶνται τά πάθη.

«Πόσα οὖν τίκτει ὑμῖν ἀγαθά ἡ ταπεινοφροσύνη; Τί βούλει;Τό ἀνεξίκακον, τό ἀόργητον, τό φιλάνθρωπον, τό νήπτικόν, τό προσεκτικόν...» (Εἰς Φιλιπ., Ὁμιλ. Η΄, 5, ΕΠΕ 21, 554).  Ἀντιθέτως ὁ ἐγωϊσμός γκρεμίζει τίς σχέσεις, καταστρέφει τήν κοινωνία, ξεθεμελιώνει τά σπίτια, διαλύει τίς συζυγίες.

· Φαίνεται, λοιπόν, ἀπό ὅσα ἀναφέραμε παραπάνω, ἀλλά μαρτυρεῖται καί ἀπό τήν ἰδια τήν ζωή, ὅτι καί μέσα στό γάμο ὄχι μόνο εἶναι δυνατόν, ἀλλά ἐπιβάλλεται νά ὑπάρχῃ πνευματική ἄσκηση, ἀφ’ ἑνός μέν γιά τήν εὐτυχία καί τήν προκοπή τῶν συζύγων καί ὅλης τῆς οἰκογενείας, ἀφ’ ἑτέρου δέ γιά τόν στέφανον παρά Κυρίου, πού δίδεται στούς ἀγωνιστάς, οἱ ὁποῖοι νομίμως ἀθλοῦνται στῆς ζωῆς τό στάδιο.

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, σχετικά μέ τό θέμα μας, πάλι γίνεται δάσκαλός μας. «Μή κώλυμα (τῆς ἁγιότητος) ὁ γάμος;... Ὁ Προφήτης οὐ γυναῖκα εἶχε; Καί οὐκ ἐγένετο κώλυμα τοῦ πνεύματος ὁ γάμος.. Ὁ Μωυσῆς οὐ γυναῖκα ἔσχε; Καί πέτρας ἔρρηξε καί ἀέρα μετέβαλε καί Θεοῦ διελέγετο καί θεήλατον ὀργήν ἀνέστειλεν. Τί δέ Πέτρος, ἡ κρηπίς τῆς Ἐκκλησίας, ὁ μανικός ἐραστής τοῦ Χριστοῦ... ὁ τήν οἰκουμένην περιδραμῶν καί σαγηνεύσας τήν θάλασσαν... οὐκ εἶχε καί οὖτος γυναῖκα;Ναί εἶχεν» ( Εἰς Ἠσ. ὁμιλ. Δ΄, 2,3 ΕΠΕ 8^Α,388).

Πιστεύομε, ὅτι πρέπει οἱ νέοι ἄνθρωποι νά πάρουν στά σοβαρά τήν ὑπόθεση τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου καί νά ἀντιληφθοῦν ὅτι ὁ Γάμος μέ ἀσφάλεια καί σιγουριά, ὅπως καί ἡ μοναχική Πολιτεία, ὁδηγεῖ στόν ἁγιασμό καί τήν κατά Χριστόν Ἰησοῦν τελείωση. Οἱ ἐπιπολαιότητες σχετικά μέ τό, ὡς εἴρηται θέμα, ὁδηγοῦν σέ τραγικά ναυάγια καί τούς συζύγους καί ὁλόκληρη τήν οἰκογένεια.

Ὁ Ἱερέας, ὅταν τελειώνῃ τὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου, λέγει τὴν εὐχή: «Παράλαβε ( Κύριε) τοὺς στεφάνους αὐτῶν ἐν τῇ Βασιλεία σου...».

Ὁ ἀπώτερος σκοπὸς τοῦ Γάμου εἶναι νὰ βοηθήσῃ τοὺς συζύγους, διά τῆς ἀμοιβαίας καὶ ἀδιαπτώτου ἀγάπης, τῆς κοινῆς μαρτυρικῆς πορείας καὶ ἀσκητικῆς ζωῆς, διά τῆς δημιουργίας ἀπογόνων, ἐφ’ ὅσον δώσει ὁ Θεὸς αὐτὴ τὴν εὐλογία, ὥστε νὰ εἰσέλθουν στὴν Οὐράνια καὶ ἀτελεύτητη Βασιλεία Του.

Δέν μπορεῖ νά σταθῇ σπίτι χωρίς Χριστό, χωρίς ὑπομονή, ταπείνωση, ἀγάπη, προσευχή, πνευματικό ἀγῶνα. Νά λοιπόν, πῶς μέσα ἀπό τήν ἄσκηση τοῦ Γάμου ἁγίασαν, ἁγιάζουν καί θά ἁγιάζουν ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, τά εὐλογημένα ἀνδρόγυνα.

·        Τὶς σκέψεις αὐτὲς ἀφιερώνομε μὲ πολλὴ πατρικὴ ἀγάπη σὲ ὅλους τους ἀδελφούς μας, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται μέσα ἀπὸ τὸν τίμιο Γάμο γιὰ τόν ἁγιασμό καί τήν θέωση.

Τοὺς προβάλλομε ὡς παραδείγματα μιμήσεως σὲ ὅσους δὲν βλέπουν τὸν Γάμο ὡς δρόμο ἁγιότητος, ἀλλὰ ὡς ἕνα προσωρινὸ σταθμὸ, ἢ ὡς μιά πρόσκαιρη κατάσταση στὴ ζωή τους. Κυρίως στὰ παιδιά μας ποὺ ἑτοιμάζονται νὰ ἔλθουν εἰς Γάμου κοινωνίαν, ὥστε νὰ ὁλοκληρωθοῦν ὡς προσωπικότητες, κερδίζοντας ὄχι μόνο τοὺς ἐπιγείους ἄθλους, ἀλλὰ καὶ τοὺς οὐρανίους στεφάνους.

Τέλος, παρακαλοῦμε ὅλους τούς, «ἐν τῷ μοναχικῷ βίῳ ἐνασκουμένους καὶ ἱερῶς ἡσυχάζοντας», στὶς προσευχὲς καὶ τὶς λιτὲς των, νὰ μνημονεύουν καὶ τῶν ἐν τιμίῳ Γάμῳ διαβιούντων ἀδελφῶν μας καὶ νά δέωνται ὑπὲρ σωτηρίας τῶν κλυδωνιζομένων ἕνεκα, ὀλιγοπιστίας, ἐλλείψεως ἀγάπης καὶ ὑπομονῆς οἰκογενειῶν, ὥστε νὰ ἔλθουν εἰς τὴν ἐπίγνωσιν τῆς Ἀληθείας καί νά σωθοῦν.

πηγή

Τεστ πατρότητας… on the go!

Άμα τη εμφανίσει του στους δρόμους της Νέας Υόρκης, το φορτηγάκι που βλέπετε προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στους κατοίκους και τους περαστικούς. Ο λόγος; Η κινητή επιχείρηση με την ονομασία «Who’s Your Daddy?» (σ.σ. «Ποιος είναι ο πατέρας σου;») προσφέρει στους ενδιαφερομένους τεστ πατρότητας… on the go, δίνοντας άμεσα απαντήσεις στο φλέγον θέμα των πατεράδων. Μιλώντας για τα αμερικανικά δεδμένα πάντα, τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί κατά πολύ οι άντρες που θέλουν να γνωρίζουν «εάν το παιδί είναι δικό τους», σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες.

Στο πλαίσιο αυτό, λοπόν, ο ευφυέστατος επιχειρηματίας κ. Jared Rosenthal αποφάσισε να διευκολύνει τους «αναποφάσιστους» και «προβληματισμένους» πατεράδες, φέρνοντας πιο κοντά τους την… πολυπόθητη απάντηση! «Πολλοί ;άντρες έρχονται να κάνουν τεστ DNA αλλά και γυναίκες με δείγματα των συζύγων τους, χωρίς οι ίδιοι να το γνωρίζουν! Τα συναισθήματα είναι ανάμικτα, καθώς υπάρχουν καλές αλλά και κακές στιγμές. Τα αποτελέσματα είναι απολύτως αξιόπιστα και παραδίδονται είτε αυτοπροσώπως είτε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Όσο για το κόστος; Από 300 έως 575 δολάρια, ανάλογα με την περίπτωση», περιγράφει ο επιχειρηματίας. Η επιχείρηση πάει πολύ καλά γιατί μπορεί «το τεστ πατρότητας να μην είναι κάτι για το οποίο θα ακούσεις πολλούς να μιλάνε αλλά υπάρχει μεγάλη ζήτηση σχετικά με αυτό», συμπληρώνει ο Jared Rosenthal.

 

Ο Άγ.Κοσμάς ο Αιτωλός μιλά για το γάμο και την οικογένεια

Ισότητα άνδρα καί γυναίκας.
"Οταν έκαμεν ό Θεός τον άνδρα, γυναίκα εις τον κόσμον δεν ήτον. Εκβαλεν ό πανάγαθος Θεός μίαν πλευράν από τον άνδρα καί έκαμε μίαν γυναίκα... "Ισια την έκαμεν ό Θεός την γυναίκα με τον άνδρα, όχι κατωτέραν. (Α2, 1η 131, 5η 67).
"Ετσι καί εσύ, Χριστιανέ, πρέπει να την χαίρεσαι την γυναίκα σου καί να την αγαπάς ωσάν σύντροφόν σου καί να μην ιήν στοχάζεσαι ωσάν σκλάβαν σου. Διατί καί αυτή πλάσμα Θεού είναι ωσάν καί εσύ. Τον Θεόν Πατέρα τον λέγεις καί εσύ, Πατέρα τον Λέγει καί αυτή. Μίαν Πίστιν έχετε καί οί δύο, ένα Βάπτισμα, ένα Εύαγγέλιον, μίαν άγίαν Κοινωνίαν, έναν Παράδεισον έχετε να απολαύσετε. Δεν την έχει ό Θεός κατώτερην από εσένα, δια τοΰτο δεν την έκαμεν από τα ποδάρια, δια να μη την καταφρονά ό άνδρας, άλλ' ούτε πάλιν την έκαμεν από το κεφάλι, δια να μην καταφρονά αυτή τον άνδρα, αλλά την έκαμεν από την πλευράν, ήγουν από την μέσην, δια να την έχη σύντροφόν του καί της εμφύσησε καί ιδίαν ψυχήν, ωσάν καί του ανδρός, καί υστέρα ώνόμασε του άνδρα Αδάμ καί την γυναίκα Εύα. (Α2, 1η 164, 5η 100).

. Ό ευλογημένος γάμος.
Να χαίρεστε καί να εύφραίνεσθε χιλιάδες φορές οί παντρεμένες τίμια. Εις τα πολλά καλά, οπού σας έχάρισεν ό πανάγαθος Θεός, σας έχάρισε καί ευλογημένου γάμον. Να κλαίετε δια τους άσεβεΐς καί απίστους- ανάμεσα είς τα πολλά κακά οπού έχουν, έχουν καί καταφρονεμένον γάμον. (Β1, 1η 194, 5η 130).
"Ακουσε, παιδί μου, όταν θέλης να ύπανδρευθής, να ζήτησης πρώτον γυναίκα να μην είναι από συγγένεια σου, οπού το εμποδίζει ό Νόμος της Εκκλησίας• δεύτερον να έχη τον φόβον του Θεού εις την ψυχήν της- καί τρίτον να είναι στολισμένη με την έντροπήν. Επήρες γυναίκα πτωχή; Επήρες σκλάβα. Επήρες γυναίκα πλούσια; "Εγινες εσύ σκλάβος, επήρες ραβδί της κεφαλής σου.
Πρώτον να έξομολογάστε καί να στεφανώνεστε εις την Έκκλησίαν. (Β1, 1η 195,5η 131).
Καί έρωτα ό παπάς τον γαμπρόν: Θέλεις, Ιωάννη, την Μαρία δια γυναίκα σου; Άνίσως καί ειπή: Την θέλω, του δίνει την λαμπάδα. Όμοίως ρωτά καί την νύμφη: Θέλεις εσύ, Μαρία, τον Ίωάννην δια άνδρα; Άνίσως καί τον θέλη, δεν ομιλεί, μόνον σκύφτει την κεφαλήν της. Είδε καί δεν τον θέλει καί είναι χωρίς το θέλημα της, φωνάζει: Δεν τον θέλω. Καί ωσάν εΐπή πώς δεν τον θέλει, ό παπάς να μη βάλη χέρι να τους στεφάνωση, διατί κολάζονται. "Αν είναι με το θέλημα καί των δύο, έτότες να τους στεφάνωση, καί έπειτα από το στεφάνωμα να τους μεταλαμβάνη τα "Αχραντα Μυστήρια, καί άνίσως καί έχουν κανένα εμποδίον, ας τους κοινωνήση το κοινόν ποτήριον. "Υστερα τους παίρνουν ψάλλοντας καί πηγαίνοντας εις το σπίτι κάνει δέησιν ό παπάς, ευλογεί την τράπεζαν καί φεύγει.
Καί ωσάν άπεράσουν τρεις ήμερες, έτότες να σμίγετε το ανδρόγυνο καί να φυλάγεστε τές Κυριακές, Εορτές, με εύγένειαν ωσάν Χριστιανοί. Δεν εδωσεν ό Θεός την γυναίκα δια πορνείαν, αλλά δια παιδία. Καί εσύ ό άνδρας να φεύγης την ξένην γυναίκα, καθώς φεύγεις το φίδι. Καί όχι μόνον την ξένην γυναίκα, αλλά είναι καιρός να φεύγης καί την έδικήν σου. "Ετυχε ή γυναίκα σου καί έχει συνήθεια ή έγγαστρώθη, πρέπει να φυλάγεσαι. "Η έγέννησε καί δεν έσαράντισε, δεν έκαθαρίστηκε. Καί εάν θέλης να σμίξης με την γυναίκα σου, πάρε παράδειγμα- ρώτησε του γεωργόν να ίδής πόσες φορές σπέρνει το χωράφι: τον χρόνον μίαν φοράν καί το αφήνει ως οπού γίνεται καί τότες το θερίζει καί υστέρα πάλιν ωσάν θέλη το ματασπέρνει. Όμοίως καί εσύ, αδελφέ μου, έσμιξες με την γυναίκα σου, έγγαστρώθηκε; Αναχώρησε έως οπού να γέννηση, να σαραντίση, να καθαριστή καί τότες σπέρνεις καί άλλο. Καί κάμε σαράντα, πενήντα παιδιά.
"Ηθελα να σας ειπώ έναν λόγον, μα είναι αισχρός κομμάτι καί θέλετε να με κατηγορήσετε. Δεν βλέπετε τα ζώα οπού σμίγουν έως να έγγαστρώθη το θηλυκόν καί ωσάν γέννηση έτότες ματασμίγουν; Καί εμείς οί άνθρωποι δεν το ντρεπόμαστε να είμαστε χειρότεροι καί από τα ζώα; Μα πάλιν δεν ήμπορείς να το κάμνης αυτό, σου πέφτει βαρύ; Κάμε άλλο, ταπεινώσου καί είπε πώς είσαι ανάξιος, αμαρτωλός καί χειρότερος από τα ζώα, κατηγόρησε του Λόγου σου καί έτσι ημπορεί να σε σπλαγχνισθή ό Θεός, να σε σώση. Άμή να κόμης την άμαρτίαν, να καυχάσαι, να λέγης πώς είσαι καί άγιος, γίνεται τούτο να είναι;
Τότε εύλογεί ό Θεός τον άνδρα καί την γυναίκα καί τα παιδιά σας καί δεν σας κολλά κανένα πράγμα μήτε μποδέματα, μήτε γητεύματα, μήτε κανένα κακόν. Έτσι άπερνάτε καί εδώ καλά καί πηγαίνετε καί εις τον Παράδεισον να χαίρεστε πάντοτε. Καί πλέον έξουσίαν δεν έχετε να χωρίζεσθε καί μόνον ό θάνατος καί ή πορνεία σας χωρίζει... (Β1, 1η 198, 5η 134).

Για το ανδρόγυνο: «αλλήλων τα βάρη βαστάζετε» (Γαλάτ. 6, 2).
"Αλλο καλύτερον δεν είναι εις την γυναίκα ωσάν οπού να έχη ϋπομονήν καί ταπείνωσιν. Καί, αν τύχη καί έχη κακόν άνδρα, να ύπομένη καί να ευχαριστά τον Θεόν περισσότερον από τές άλλες, διατί έχει μισθόν πολύν εις την ψυχήν της καί πάντα με γλυκά λόγια να τον παρήγορη καί να στοχάζεται πώς καί αυτός αγανακτεί καί κινδυνεύει την ζωήν ήμέραν καί νύκτα, δια να την φύλαξη. Καί αν έχη καί ό άνδρας κανένα ελάττωμα, να τον ύποφέρη καί να μην τον πικραίνη, άνθρωπος είναι καί αυτός, δεν είναι άγγελος. Καί να ένθυμαται πάντα τές καλωσύνες του καί να συλλογίζεται (Α2, 1η 169, 5η 105) καί τές εδικές της κακωσύνες. Όμοίως καί εσύ ό άνδρας, όταν σου τύχη κακή γυναίκα, πρέπει να ύπομένης καί να ευχάριστος τον Θεόν, διατί έχεις μισθόν μεγάλον εϊς την ψυχήν σου καί, αν σου πταίση καμμίαν φοράν, μη την συνερίζεσαι καί στοχάσου καί τές καλωσύνες της. Ακόμη συλλογίσου καί τα εδικά σου τα ελαττώματα.
Πάλιν εσύ, γυναίκα, έχεις περισσότερον χρέος από τον άνδρα να άνατρέφης τα παιδιά σου καί να τα νουθετάς εις τα καλά έργα. (Α2, 1η 170, 5η 106).

Γονείς καί παιδιά.
"Ενα δένδρο, ωσάν το κόψης, ευθύς ξεραίνονται τα κλαριά, άμή ωσάν ποτίζης την ρίζαν, στέκονται δροσερά τα κλωνάρια. Όμοίως εϊστενε καί οί γονείς ωσάν το δένδρο καί όταν ποτίζεται ό πατέρας καί ή μητέρα, οπού εϊστενε ή ρίζα των παιδιών, με νηστείες, προσευχές, ελεημοσύνες, με καλά έργα, φυλάγει ό Θεός τα παιδιά σας. Ωσάν ξεραίνεστε οί γονείς με τές αμαρτίες, θανατώνει ό Θεός τα παιδιά σας καί σάς βάνει εις την κόλασιν μαζί τους.
Είναι μια μηλιά καί κάνει ξινά μήλα. Έμείς τώρα τί πρέπει να κατηγορήσωμε, τη μηλιά ή τα μήλα; Τη μηλιά. Λοιπόν κάμνετε καλά έσεϊς οί γονείς, οπού εϊστενε ή μηλιά, να γίνωνται καί τα μήλα γλυκά.

 Δεν είναι κατάρα ή ακουσία άτεκνία, ούτε λόγος διαζυγίου.
Ακόμη να προσέχετε οί άνδρες να μη κοιτάζετε τές γυναίκες σας με άγριον μάτι δια πολλές αιτίες, μάλιστα πώς δεν κάνουν παιδιά καί λέγετε τάχα πώς έχετε κατάραν. Ακούσατε να σας ειπώ: τον πάλαιαν καιρόν ό Διάβολος έβαλε σκοπόν να χαλάση τον κόσμον καί έβανε μίσος εις τα ανδρόγυνα, για να μη κάνουν παιδιά να αύξηση ό κόσμος, καί έτσι οί άνθρωποι δεν έκαναν παιδιά, άλλ' ούτε
έφρόντιζαν δια να ύπανδρεύωνται καί έκινδύνευε να σωθή ό κόσμος. Τότε ό Θεός, θέτοντας να λείψη αυτό το διαβολικού κακόν, έπρόσταξεν ότι οποίος δεν κάμη παιδιά εϊναι κατηραμένος. Δια τούτο καί μόνον τον είπεν ό Θεός αυτόν τον λόγον, δια να χαλάση (Α2, 1η 156, 5η 92) τον σκοπόν του κατηραμένου Διαβόλου. Λοιπόν τώρα δεν έχετε κατάρα όσοι δεν κάνετε παιδιά καί μη λυπασθε, αλλά χαίρεσθε, όπου γίνεται το θέλημα του Θεοΰ καί όχι το έδικόν σας καί μάλιστα εκείνοι οπού έχουν παιδιά είναι σκλάβοι καί κατά την ψυχήν καί κατά το σώμα. Καί να φυλάγεσθε να μη κάμετε ωσάν κάποιοι ανόητοι καί τρελλοί, οπού δια να μην έγέννησαν παιδιά οί γυναίκες τους, τές έχώρισαν καί επήραν άλλες. Ό Διάβολος θέλει να χωρίζωνται τα ανδρόγυνα καί όχι ό Θεός. "Ετσι λέγει καί ό Νόμος: Κανένα άλλο αίτιον δεν τους χωρίζει έξω αν ξεπέσουν είς πορνείαν. Καί οποίος δια άλλο αίτιον χωρίζει την γυναίκα του καί πάρη άλλην έχει να κριθή ως μοιχός, χειρότερος από τον πόρνον, καί θέλει πηγαίνει είς την Κόλασιν.

Οικογενειακό Εικονοστάσι καί αγωγή παιδιών. 
Να κάμης μίαν εικόνα του Χριστού, της Παναγίας, του Προδρόμου, να έχη καί τον "Αγιον του παιδιού σου καί όταν το παιδί σου σηκώνεται από τον ϋπνον να σου γυρεύη ψωμί, μην του δίνης, μόνο να πάρης το ψωμί, να το βάλής ομπρός εις την εικόνα του Χρίστου καί νά του εΐπής: Εγώ, παιδί μου, δεν έχω ψωμί, ό Χριστός έχει. Σήκω να κάμης το Σταυρό σου να παρακαλέσωμε τον "Αγιον σου να παρακάλεση τον Χριστόν να σου το δώση. Καί έτσι το παιδίον παρακινεϊται δια την άγάπην του ψωμιού καί ευθύς οπού ξυπνά, τον "Αγιόν του Βλέπει. Βλέποντας τότε ό Διάβολος το παιδίον πώς έχει την ελπίδα του είς τον Χριστόν καί εις τον "Αγιόν του, κατακαίεται καί φεύγει. Κι έτσι να συνηθίζετε τα παιδιά σας, να τα παιδεύετε από μικρά, δια να συνηθίζουν είς τον καλόν δρόμον. (Β1, 1η 187, 5η 123).


πηγή

Ο ΓΑΜΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΣΩΖΕ ΤΟ 1453 ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΚΑΙ ΘΑ ΑΛΛΑΖΕ ΤΗΝ ΡΟΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

 

ΝΙΚΟΥ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗ
Δημοσιογράφου –Συγγραφέα-Τουρκολόγου

Την καταπληκτική αποκάλυψη ότι ο Μωάμεθ ο Πορθητής δεν θα προχωρούσε σε πόλεμο με τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και δεν θα καταλάμβανε την Κωνσταντινούπολη καταλύοντας την χιλιετή βυζαντινή αυτοκρατορία, κάνει ο πολύ γνωστός Τούρκος ιστορικός και δημοσιογράφος, Murat Bardakçi, (ειδικός σε θέματα Ανατολικής Ρωμαϊκής και Οθωμανικής αυτοκρατορίας), σε ένα αποκαλυπτικό δημοσίευμά του στην τουρκική εφημερίδα, Habertürk.
Σύμφωνα με τον Tούρκο ερευνητή, ένας γάμος που πάρα λίγο θα γίνονταν μεταξύ της κατά άλλους φυσικής και κατά άλλους θετής μητέρας του Μωάμεθ του Πορθητή, δηλαδή της Σέρβας πριγκίπισσας, Μάρας, με τον τελευταίο βυζαντινό αυτοκράτορα, Κωνσταντίνο Παλαιολόγο θα απέτρεπε τον Οθωμανό ηγεμόνα να προχωρήσει στην πολιορκία και άλωση της Πόλης. Η μεγάλη αγάπη του Μωάμεθ του Πορθητή για την ορθόδοξη χριστιανή πριγκίπισσα Μάρα και η χριστιανική παιδεία που είχε λάβει από αυτήν κατά την παιδική του ηλικία, θα ήταν ο κύριος λόγος για να μην προχωρήσει στην πολιορκία της Κωνσταντινούπολης αλλάζοντας έτσι την ροη της παγκόσμιας ιστορίας.

Όπως είναι γνωστό από την ιστορία ο τελευταίος βυζαντινός αυτοκράτορας, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, (9 Φεβρουαρίου 1404-29 Μαΐου 1453), είχε παντρευτεί δυο φορές αλλά και τις δυο είχε μείνει χήρος. Η πρώτη του σύζυγος ήταν η Μανταλένα Τόκκο, ανιψιά του Καρόλου Τόκκο, Δεσπότη της Ηπείρου, η οποία μετά τον γάμο τους το 1427, ή το 1430, έγινε Ορθόδοξη και άλλαξε το όνομά της σε Θεοδώρα. Πέθανε το 1429 ή 1430. Η δεύτερη σύζυγος του ήταν η Caterina Gattilusio, κόρη του Ντορίνο, Ενετού ηγεμόνα της Λέσβου η οποία πέθανε το 1442. Ο Κωνσταντίνος από τις δυο αυτές συζύγους του δεν απέκτησε παιδιά.
Το 1449, μόλις ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος είχε ανεβεί στον θρόνο της βυζαντινής αυτοκρατορίας άρχισε αμέσως να ψάχνει για να βρει σύζυγο, δηλαδή να παντρευτεί για τρίτη φορά δίνοντας στην αυτοκρατορία μια αυτοκρατόρισσα. Το έργο της αναζήτησης της συζύγου του νέου αυτοκράτορα, είχε αναλάβει ο έμπιστος του σύντροφος, Γεώργιος Φραντζής. Οι πρώτες υποψήφιες ήταν η κόρη του Δούκα της Βενετίας και η κόρη του βασιλιά της Πορτογαλίας, προφανώς για πολιτικούς λόγους καθώς επιδίωκε την βοήθεια αυτών των βασιλιάδων για την άμυνα της Πόλης. Επίσης υποψήφιες νύφες ήταν και οι κόρες του αυτοκράτορα της Τραπεζούντας, αλλά και του ηγεμόνα της Γεωργίας, που ήταν ορθόδοξες. Τότε όμως έγινε γνωστό πως ο Οθωμανός σουλτάνος, Μουράτ ο Δεύτερος, είχε πεθάνει και η σύζυγός του, η γνωστή Σέρβα πριγκίπισσα Μάρα, κόρη του Σέρβου ηγεμόνα Γεωργίου Μπράνκοβιτς, είχε μείνει χήρα. Μόλις το νέο αυτό έγινε γνωστό στην Κωνσταντινούπολη, αποφασίστηκε να γίνει επίσημη πρόταση στην Μάρα να νυμφευτεί τον βυζαντινό αυτοκράτορα, καθώς η ίδια είχε παραμείνει ορθόδοξη και μάλιστα ήταν πολύ πιστή και είχε επηρεάσει άμεσα τον νεαρό σουλτάνο Μωάμεθ τον Δεύτερο υπέρ της Ορθοδοξίας. Όταν όμως η πρόταση αυτή έφτασε και στην ίδια την Μάρα, αυτή θεώρησε ότι η ηλικία της, ήταν ήδη 50 χρονών, δεν την επέτρεπε καινούργιο γάμο ενώ είχε ήδη αποφασίσει, καθώς είχε επιστρέψει στον πατέρα της, να κλειστεί σε ορθόδοξο μοναστήρι και να περάσει τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής της σαν ορθόδοξη μοναχή.
Ο γάμος αυτός αν πραγματοποιούνταν, σύμφωνα με τον ίδιο τον Τούρκο ιστορικό εξ αιτίας του μεγάλου σεβασμού που είχε ο Μωάμεθ ο Πορθητής για την Μάρα, η οποία από μικρό τον είχε αναθρέψει με τα ορθόδοξα πιστεύω, (μάλιστα υπάρχει η οθωμανική ιστορία ότι ο Μωάμεθ από μικρός είχε μάθει το Πάτερ υμών και συχνά το απήγγειλε και όταν μια φορά ο πατέρας του, ο σουλτάνος Μουράτ τον είχε ακούσει να το απαγγέλει τον έπιασε ο ίδιος και τον ξυλοκόπησε με τα ίδια του τα χέρια), σίγουρα θα τον απέτρεπε να πολεμήσει κατά της φυσικής ή θετής του μητέρας, που τόσο πολύ αγαπούσε. Έτσι η Κωνσταντινούπολη δεν θα έπεφτε στα χέρια των Οθωμανών, δεν θα καταλύονταν η βυζαντινή αυτοκρατορία, ενώ το πιο πιθανό θα ήταν μια συνύπαρξη μεταξύ Οθωμανών και Βυζαντινών που θα έδινε ίσως νέα ζωή στην καταρρέουσα Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Άλλωστε οι Οθωμανοί, όπως και οι Σελτζούκοι, ακολουθούσαν τα βυζαντινά πολιτιστικά πρότυπα.
Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος μετά την απόρριψη της πρότασής του από την Μάρα, έστειλε τον Γεώργιο Φραντζή στην Γεωργία για να φέρει από εκεί την κόρη του Γεωργιανού ηγεμόνα, μια πεντάμορφη πριγκίπισσα, όπως αναφέρονταν στην Κωνσταντινούπολη, για να την παντρευτεί και να την στέψει αυτοκρατόρισσα. Ο γάμος αυτός όμως δεν έγινε ποτέ, καθώς τα γεγονότα τον πρόλαβαν και στις 29 Μαΐου του 1453 η Πόλη έπεφτε στους Οθωμανούς. Είναι γνωστό πως μετά την ιστορική αυτή πτώση, ο Μωάμεθ, Φατίχ πλέον, έψαξε με αγωνία να βρει την σωρό του αυτοκράτορα και παραλίγο θετού του πατέρα. Για τους περισσότερους ιστορικούς η σωρός αυτή δεν βρέθηκε ποτέ.

Έτσι καταλύθηκε η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Όμως η επίδοξη αυτοκρατόρισσα, η ελληνορθόδοξη Μάρα, συνέχισε και μετά την άλωση να επηρεάζει συχνά τον Μωάμεθ τον Πορθητή υπέρ των ορθοδόξων, καταπραΰνοντας τους πόνους της πτώσης και δίνοντας κάποια ελπίδα πως, «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θάναι». Ο ίδιος ο Μωάμεθ ο Πορθητής, με μια μπερδεμένη θρησκευτική συνείδηση, άφησε μετά τον θάνατό του ένα μεγάλο αίνιγμα για τις πραγματικές του θρησκευτικές πεποιθήσεις, κάτι που μέχρι σήμερα απασχολεί τους ίδιους τους Τούρκους ιστορικούς.

πηγή 

Τα Ανώγεια στην Κρήτη κρατούν ζωντανές τις παραδόσεις

Ξακουστός ο παραδοσιακός ανωγειανός γάμος ζωντανεύει τους κατοίκους στο χωριό των Ανωγείων αλλά και τους επισκέπτες κάθε φορά που πραγματοποιείται ειδικά τα τελευταία χρόνια.

Άνθρωποι όλων των ηλικιών συγγενείς και φίλοι του ζευγαριού αλλά ακόμη περισσότερο και συγχωριανοί παίρνουν μέρος στην ιεροτελεστία που κρατά σχεδόν μια βδομάδα πριν την ώρα της στεφάνωσης αλλά και μετά .  Ειδικά στις μέρες μας που τα ελληνικά ήθη κι έθιμα αλλά και οι παραδόσεις μας περνούν αναμφισβήτητα μια κρίση που πληγώνει τις μνήμες αιώνων, γεγονότα σαν τον παραδοσιακό γάμο στα Ανώγεια έρχονται να ταρακουνήσουν και πάλι τα νερά της παράδοσης ,να μαζέψουν τους Ανωγειανούς και με την προετοιμασία του γάμου να δημιουργήσουν  πραγματικά για  άλλη μια φορά πολιτισμό. Αυτόν το ιδιαίτερο πολιτισμό που πλάθεται ,που τραγουδιέται στο χωριό του αείμνηστου  Νίκου Ξυλούρη , του Βασίλη Σκουλά, του Ψαραντώνη και τόσων άλλων τραγουδοποιών ερμηνευτών και λυράρηδων.το ζευγάρι καθισμένο στον παραδοσικαό μπαστο περιμένει τις ευχές του κόσμου έχοντας μαζί τους έναν νεαρό για να φέρει γούρι στο ζευγάρι και να γεννήσον αγοράκι το πρώτο παιδί τους.Η λεβεντογέννα περιοχή θαρρείς κι έχει μια ιδιαίτερη αύρα που έρχεται από τον Ψηλορείτη και συνεπαίρνει μαζί με τους κατοίκους και όλους όσους παρεβρίσκονται τις μέρες του γάμου εκεί. Στα πλαίσια των γυρισμάτων ντοκιμαντέρ για τον παραδοσιακό ανωγειανό γάμο  είχαμε την τύχη να βιώσουμε βήμα βήμα την προετοιμασία και την συμμετοχή όλων των κατοίκων σε ένα τέτοιο γεγονός. Ο Ιούλιος είναι ένας μήνας που συνήθως προτιμούν να παντρεύονται τα περισσότερα ζευγάρια  και από το σπίτι της νύφης ή του γαμπρού μέχρι και την πλατεία του χωριού  στήνεται ένα απίστευτο αλισβερίσι με το ατέλειωτο πήγαινε έλα όλων όσων βοηθούν. Κάπου μέσα στον Ιούλη ο Γκρανιός ένας περήφανος νέος με γερακίσιο βλέμμα και καρδιά μικρού παιδιού παντρεύτηκε την Αγγέλα μια νεαρή που αγαπά τις παραδόσεις και φροντίζει να τις «κρατά γερά» όπως λένε στην Κρήτη.
Σχεδόν μια βδομάδα κράτησε η διαδικασία του γάμου.
με τις λύρες και τι μαντινάδες περνούν μέσα από τα σοκάκια του χωριού για να οδηγήσουν τον γαμπρο και τη νύφη στην εκκλησία.

Την πρώτη μέρα η μάνα του γαμπρού με τις πιο παλιές γυναίκες ,αλλά και τις νέες συναντήθηκαν σε ένα συγγενικό σπίτι και ζύμωσαν τα κουλούρια του γάμου. Αυτά που θα έδιναν σε όποιον βοηθούσε στην προετοιμασία του αλλά και στους καλεσμένους.
Αφού ζύμωσαν τραγούδησαν πάνω από το ζυμάρι είπαν τα αστεία τους κεράστηκαν και από τη μάνα του γαμπρού με σαρικοπιτάκια ρακί και ότι άλλο παραδοσιακό επιβάλει η μέρα. Έπειτα μετέφεραν τα κουλούρια σε ειδικές ξύλινες τάβλες στον φούρνο του χωριού και τα έψησαν  ώσπου μοσχομύρισε το χωριό. Την ίδια ώρα έξω από το σπίτι του γαμπρού είχαν ανάψει φωτιές και τα καζάνια έψηναν το φαγητό που θα τάιζε αργότερα όλους όσους δούλευαν τούτη τη μέρα για το γάμο. Τις γυναίκες που ζύμωναν τις κοπελιές που μετέφεραν τις τάβλες τους άνδρες που θα προετοίμαζαν τα κρέατα  που θα ψήσουν για να φάνε όλες τα μέρες της προετοιμασίας. Το απόγευμα την ώρα που τύλιγαν τα κουλούρια οι γυναίκες ο ντελάλης θα περνούσε έξω από τα σπίτια όλου του χωριού και θα φωναχτά θα προσκαλούσε όλους τους χωριανούς στο γάμο του Γκρανιού και της Αγγέλας που θα γινόταν το Σάββατο στο Περαχώρι δηλαδή στην κεντρική πλατεία του χωριού.το έθιμο του Βασιλικού

Η οικογένεια της νύφης έρχεται με κανίσκια

Η νύφη με την οικογένειά της περιμένει την παρέα με τις λύρες να την παραλάβει για να την συνοδεύσει στην εκκλησία

προετοιμασία του μπαστού από τα ανύπανδρα κορίτσια

Το βράδυ έξω από το σπίτι του γαμπρού μετά το φαγοπότι και τα πειράγματα στήθηκε το πρώτο γλέντι με λύρες και λαούτα όπου ο καθένας είχε την ευκαιρία να πει τη μαντινάδα του και να πιει το κρασί του . Αυτά τα γλέντια άλλωστε είναι που κρατούν ακόμη πιο ανεξίτηλη μέσα τους την παράδοση .
Την επόμενη μέρα εξίσου μια σημαντική μέρα για τον ανωγειανό γάμο , είναι η μέρα με τα κανίσκια. Από όλο το χωριό χωριανοί φίλοι και συγγενείς έρχονται κατά τη διάρκεια όλης της μέρας στο σπίτι του γαμπρού και φέρνουν το κανίσκι τους. Παλαιότερα το κανίσκι αυτό είχε μέσα από όσπρια ζυμαρικά ρύζι  μέχρι κρέας , τα πήγαιναν στο ζευγάρι για να το βοηθήσουν στο νέο του ξεκίνημα. Σήμερα κυρίως κουλούρες και  ολόκληρα ζώα σφαγμένα πάνε στο ζευγάρι για να βοηθήσουν στο γάμο. Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η εικόνα των κανισκιών όταν βλέπεις όλο το χωριό να κουβαλάει στο ζευγάρι το δικό του κανίσκι. Το βραδάκι έρχεται και το σόι της νύφης με τη νύφη ντυμένη παραδοσιακά να τους υποδέχεται μαζί με τον γαμπρό.  Κρατούν μαζί τους και τη γάστρα με τον βασιλικό την εικόνα για ευλογημένη ζωή και μυρωδάτα χρόνια .
Τότε είναι που ακούς και την συγκινητική φράση από την πλευρά του γαμπρού : Καλώς ήρθατε συμπεθέροι…. Οι δύο οικογένειες αγκαλιάζονται και φιλιούνται γίνονται ένα ,ενώ ακολουθεί φαγοπότι και γλέντι μέχρι αργά. Οι γυναίκες που μαγειρεύουν στα καζάνια που βράζουν πάνω στη φωτιά δεν φεύγουν από το πόστο τους και οι νεαροί με τις νεαρές μέχρι να έρθει και το τελευταίο κανίσκι είναι όρθιοι και υποδέχονται τους καλεσμένους και τους σερβίρουν με οφτό κρέας μακαρόνια βρασμένα στο κρέας πασπαλισμένα με ανθότυρο , παραδοσιακά πιτάκια , ντολμαδάκια , ανθόγαλο και ότι άλλο καλό έχει η Κρήτη. Παραδοσιακό και ζηλευτό μενού  ,με ρακί και κόκκινο κρασί.κατά τη διάρκεια της μέρας φέρνουν κανίσκια για να βοηθήσουν στο τραπέζι

μεταφέρουν το παραδοσιακό ψημένο κρέας για τα τραπέζια

Την άλλη μέρα οι άντρες πάνε στα σφαγεία να σφάξουν τα ζώα που θα προετοιμάσουν για το βράδυ του γάμου. Κι μόλις τελειώσουν τα φέρνουν στο σπίτι του γαμπρού εκεί το βράδυ θα ξαποστάσουν όλοι μαζί στο τραπέζι στήνοντας ένα νέο γλέντι με λύρα και λαούτο.
Την ημέρα του γάμου στο σπίτι του γαμπρού οι νεαρές ανύπανδρες φτιάχνουν τον παστό ένα μεγάλο υφαντό σε μικρό αργαλειό χιράμι δηλαδή σεντόνι που θα το κρεμάσουν στον τοίχο και θα το στολίσουν με λουλούδια για να είναι ανθισμένη η ζωή του ζευγαριού και εκεί θα καθίσει το ζευγάρι αμέσως μετά το γάμο για του ευχηθούν. Η πλατεία του χωριού και όλοι οι δρόμοι τριγύρω είναι προετοιμασμένοι γι α τη μεγάλη μέρα τραπέζια με ότι λογής καλούδια μπορεί κανείς να φανταστεί για φιλέψουν τους καλεσμένους του γάμου.Νεαροί μεταφέρουν κανίσκια για το γάμο

Κάθε βράδυ ένα γλέντι ήταν στημένο έξω από το σπίτι του γαμπρού στα Ανώγεια

Την ίδια ώρα όλοι όσοι βοήθησαν στο γάμο , φίλοι φίλες και συγγενείς του γαμπρού , ντύνονται με τις παραδοσιακές στολές και πάνε στην πλατεία όπου πριν το μυστήριο της στεφάνωσης χορεύουν προετοιμάζοντας τη διάθεση του κόσμου. Σε λίγο οι λύρες και μια μεγάλη παρέα θα φτάσει τραγουδώντας μαντινάδες του γάμου έξω από το σπίτι του γαμπρού για να τον πάρει και να τον συνοδέψει στην εκκλησία. Την ώρα που  ο Γκρανιός βγαίνει έξω από το πατρικό του σπίτι οι παραδοσιακές μπαλωθιές ακούγονται από παντού τηρώντας την παράδοση που θέλει με αυτόν τον τρόπο να ειδοποιούν το χωριό και την πλευρά της νύφης ότι ο γαμπρός ξεκίνησε για την εκκλησία και πρέπει να ξεκινήσουν και αυτοί για να συναντηθούν εκεί. Αυτό το έθιμο κρατείται από παλιά τότε που δεν υπήρχαν τηλέφωνα. Παρόλο που σήμερα αυτό είναι παρεξηγημένο , γάμος χωρίς μπαλωθιές δεν έχει νοστιμάδα. Η μάνα του γαμπρού τοποθέτησε στους ώμους των καλεσμένων της άσπρα μαντίλια τα λεγόμενα σαρίκια ειδικά πλεγμένα για το γάμο και ξεκίνησαν για την εκκλησία.

Τα όργανα με τον γαμπρό φτάνουν στην εκκλησία και μετά συνοδεύουν και την νύφη με την οικογένειά της περνώντας από τα σοκάκια του χωριού. Σε αυτόν τον γάμο ο λυράρης που συνόδευε το ζευγάρι στην εκκλησία ήταν ο γνωστός Καλομοίρης που παρόλο το πέρας των χρόνων κράτησε το κέφι και τη συγκίνηση ,όσων συνόδευσαν το ζευγάρι . Αφού το ζευγάρι συναντήθηκε στην εκκλησία και τελέσθηκε το μυστήριο του γάμου έπειτα πήγαν στο πατρικό σπίτι του γαμπρού. Εκεί το ζευγάρι πέρασε κάτω από  μαχαίρια για να μπει μέσα, η νύφη έσπασε ένα καρπούζι έκανε σταυρό από μέλι στο κεφάλι της πόρτας και πάτησαν και οι δυο τους πάνω σε πέταλα σιδερένια που φορούσαν τα ζώα για να έινα πάντα δεμένοι μαζί. Έμεινα  για λίγες ώρες στο σπίτι καθισμένοι  μπροστά στο παστό για να δεχθούν τις ευχές του κόσμου και ένα αγόρι κάθισε στα πόδια τους όπως λέει το έθιμο για να είναι το πρώτο παιδί αγόρι.

την ώρα του γλεντιού βλέπουμε τον Βασίλη Σκουλά να ανοίγει το χορό και μετά να οδηγεί με τη λύρα του και τη φωνή του το κέφι

Όταν αργότερα το ζευγάρι άνοιξε τον χορό στο γλέντι μια έκπληξη τους περίμενε αφού στον πρώτο χορό τους συνόδεψε ο Βασίλης Σκουλάς ο ερμηνευτής που 50 χρόνια τώρα έχει γράψει την δική του ιστορία στα κιτάπια της μουσικής της παράδοσης και του πολιτισμού. Λίγο μετά η φωνή του και η λύρα του συνόδεψαν μέχρι το ξημέρωμα το γλέντι στην μέση του χωριού που έφερε και πάλι όλο τον κόσμο στα βήματα της ευθυμίας και της παραδοσιακής διασκέδασης με τις φιγούρες στον χορό τις λεβέντικες κινήσεις και τις θαυμαστές μαντινάδες που δεν χόρταινες να ακούς.
Ο Γκρανιός και η Αγγέλα έγιναν η αιτία εκείνο το βράδυ να ξαναζωντανέψει το ταπεραμέντο και η λεβεντιά που έχουν μέσα τους οι κάτοικοι του Ψηλορείτη.

Μια μέρα μετά το γάμο αργά το βράδυ όσου δούλεψαν σκληρά και βοήθησαν στην προετοιμασία του κάθονται γύρω από ένα τραπέζι και στήνουν ένα υποτιθέμενο δικαστήριο για το γαμπρό και τη νύφη. Είναι υποχρεωμένο το ζευγάρι να ικανοποιήσει τις επιθυμίες όσων δούλεψαν. Επειδή συνήθως όμως οι επιθυμίες τους είναι ακριβές και δύσκολες το ζευγάρι προτιμά να τους κάνει άλλη μια φορά το τραπέζι για να βγάλει την υποχρέωση δίνοντάς τους και χοιρινό κρέας όπως λέει το έθιμο αφού προηγουμένως έχουν όλοι ξεκαρδιστεί με τις επιθυμίες τους…
Εμείς που παραβρεθήκαμε εκεί να ευχηθούμε στο ζευγάρι να ριζώσει και μπράβο του που τις δύσκολες μέρες της οικονομικής κρίσης που περνά η Ελλάδα εκείνοι δεν πτοήθηκαν αλλά κράτησαν την παράδοση μαζί με τους συγχωριανούς τους

Η νεαρή παρέα του χωριού που βοήθησε στην προετοιμασία του γάμου τηρώντας τα έθιμα που βρήκαν από παππούδες και γιαγιάδες

 πηγή

Ὁ γάμος εἶναι σταυρός. Ἡ ἀγάπη πρέπει ν᾿ ἀγκαλιάζει καὶ τὴν ψυχικὴ καὶ τὴ βιολογικὴ ζωὴ τῶν συζύγων. Καὶ ὁλοκληρωμένη νὰ παρέχεται στὸ παιδί. (Στάρετς Ἀλέξιος Μετσώφ )

πηγή

δος μου και εμένα άνεση παναγιά μου πριν να απέλθω και πλέον δεν θα υπάρχω ...

[...]Έλεγε τον Μέγαν Παρακλητικόν κανόνα τον εις την Παναγίαν, όπου διεκτραγωδούνται τα παθήματα και τα βάσανα μιάς ψυχής, και την σειράν όλην των κατανυκτικών ύμνων, όπου εις βασιλεύς Έλλην, διωγμένος, πολεμημένος, στενοχωρημένος, από Λατίνους και Άραβας και τους ιδικούς του, διεκτραγωδεί προς την Παναγίαν τους ιδίους πόνους του, και τους διωγμούς όσους υπέφερεν από τα στίφη των βαρβάρων, τα οποία ονομάζει νέφη.

Είτα, κατά μικρόν, αφού είπεν όσα τροπάρια ενθυμείτο από στήθους, ύψωσεν ακουσίως την φωνήν, και ήρχισε να μέλπη το αθάνατον εκείνο:

“Απόστολοι εκ περάτων, συναθροισθέντες ενθάδε,
Γεθσημανή τω χωρίω, κηδεύσατέ μου το σώμα.
Και συ, Υιέ και Θεέ μου, παράλαβέ μου το πνεύμα".

 Και είτα προσέτι, παρεκάλει δια του άσματος την Παναγίαν, να είναι μεσίτρια προς τον Θεόν, "μη μου ελέγξη τας πράξεις, ενώπιον των Αγγέλων [...]". Ω, αυτό είχε την δύναμιν και το προνόμιον να κάμνη πολλά ζεύγη οφθαλμών να κλαίωσι, τον παλαιόν καιρόν, όταν οι άνθρωποι έκλαιον ακόμη εκούσια δάκρυα εκ συναισθήσεως [...]

δος μου και εμένα άνεση παναγιά μου πριν να απέλθω και πλέον δεν θα υπάρχω ...

Αλεξ. Παπαδιαμάντης 

Η αμοιβαία εκδήλωση στοργής είναι αναγκαίο στοιχείο της συζυγικής αγάπης

Η αμοιβαία εκδήλωση στοργής είναι αναγκαίο στοιχείο της συζυγικής αγάπης. Η αγάπη φανερώνεται με την τρυφερότητα, την ευγένεια, το ενδιαφέρον. Η αγάπη εκφράζεται με λόγια.

    Οι λέξεις είναι η τροφή των συναισθημάτων, ζωντανεύουν την αγάπη. Στα απλά καθημερινά πράγματα βρίσκεται συχνά το μυστικό της ευτυχισμένης οικογενειακής ζωής. Δυστυχώς τα ξέχασαν αυτά σήμερα οι σύζυγοι. Ξεχνούν να εκφράσουν την εκτίμηση και τον θαυμασμό τους για τα χαρίσματα, τις ικανότητες, τις προσπάθειες, τις επιτυχίες που κάνει ο καθένας στον τομέα του, ακόμη και ένα κομπλιμέντο για την εμφάνιση και το καθημερινό ντύσιμο, το καλομαγειρεμένο φαγητό.

    Η γυναίκα ακτινοβολεί, αυξάνει το φιλότιμό της όταν νιώθει ότι την αγαπούν. Το ίδιο συμβαίνει και στους άνδρες. Σ' αυτούς αυξάνεται η καλή αυτοπεποίθηση. Η αγάπη συντηρείται με την επινόηση τρόπων εκδήλωσεώς της. Η ικανοποίηση των ιδιαιτέρων επιθυμιών και η ανοχή των αδυναμιών του άλλου βοηθούν την συνοχή των συζύγων.

   Ο άγιος Χρυσόστομος με τον τονισμό της αγάπης λέει στην ουσία ότι οι σύζυγοι πρέπει να μάθουν να συγχωρούν και να ανέχονται. Ο πιο ώριμος από τους δυό πρέπει να κάνει το πρώτο βήμα.

Μέσα στον γάμο δεν έχει σημασία ποιός έκανε ένα λάθος η γιατί το έκανε.    Εκείνο που είναι ζητούμενο, είναι ποιός είναι ο πιο γρήγορος τρόπος για να διορθωθεί η κατάσταση. «Να ανεχόμαστε, λέει ο άγιος, ο ένας τον άλλο με αγάπη. Πως είναι δυνατόν να ανέχεσαι αν είσαι οργίλος και κακόγλωσσος; Πες τον τρόπο: Με αγάπη.

Αν δεν ανέχεσαι τον πλησίον, πως θα σε ανεχθεί ο Θεός; Αν συ δεν υποφέρεις αυτόν που είναι σύνδουλος σου, πως θα σε ανεχθεί εσένα ο Κύριος»;

πηγή

Οι εικόνες στο σπίτι και στη ζωή μας...

Κάθε οικογένεια, όταν συγκρο­τήσει το σπιτικό της, ένα δω­μάτιο το χρησιμοποιεί ως χώ­ρο υποδοχής των επισκεπτών της. Στο δωμάτιο αυτό υπάρχουν διάφο­ρες φωτογραφίες. Είναι φωτογραφίες ζώντων και κεκοιμημένων προσώπων, πού συνδέουν και παρουσιάζουν την οικογένεια με την ιστορία της. Υπάρχουν και φωτογραφίες όχι μόνο μεμονωμένων προσώπων αλλά και γεγονότων: γάμων, βαπτίσεων, φοιτητικών στιγμών, όπως όταν το παιδί τους παίρνει το δίπλωμα του, ή στρατιωτικών, όταν το παιδί τους υπηρετεί στο στρατό.
Είναι μια ιστόρηση και περιγραφή της ζωής της οικογενείας του παρόντος και του παρελθόντος. Στις ερωτήσεις των επισκεπτών ό οικοδεσπότης ή ή οικοδέ­σποινα άπαντα: Έδώ είναι ό παππούς, ή γιαγιά μας, έδώ είναι ό μεγάλος γυιός πού παίρνει το δίπλωμα του. Έδώ ό γά­μος μας, έδώ ό γάμος της κόρης μας. Κα­θεμιά φωτογραφία γίνεται μια ζωντανή περιγραφή της ιστορίας της οικογένειας.
Είμαστε όμως σ' ένα Ορθόδοξο σπίτι. Και αυτό το σπίτι θα πρέπει να έχει και ιερές εικόνες στο χώρο υποδοχής των ξένων. Την εικόνα του Χριστού, της Παν­αγίας και την εικόνα πού ιδιαίτερα τιμά ή οικογένεια. Μια εικόνα δηλαδή στην ό­ποια εικονίζεται ό Άγιος τού οποίου το όνομα φέρει ό οικοδεσπότης, ή μία ει­κόνα πού έρχεται κληρονομιά από το παρελθόν.
Στο δωμάτιο της Ορθόδοξης οικογένει­ας υπάρχουν τα στέφανα μέσα σε κα­σετίνα με εικόνα τού Χριστού και της Παναγίας, θα υπάρχει όμως και ό Ε­σταυρωμένος πάνω από κάθε κρεβάτι όλων των μελών της οικογενείας. Στο δωμάτιο των αγοριών εικόνες με τούς Αγίους πού έχουν τα ονόματα τους και στο δωμάτιο των κοριτσιών αντιστοίχως. Ακόμα κάπου πρέπει να υπάρχει το ει­κονοστάσι της οικογένειας με το καντήλι αναμμένο.
Αλήθεια, τί προσφέρουν οι άγιες ει­κόνες στη ζωή της οικογένειας και στους επισκέπτες; Γράφει ένας συγγραφέας πού ασχολείται με το βαθύ νόημα των εικόνων ότι ή εικόνα είναι ό ορατός λό­γος. Όταν διαβάζουμε τον λόγο του Θε­ού στην Αγία Γραφή, Παλαιά και Και­νή, έχουμε τον γραπτό λόγο του Θεού-όταν ακούμε μία κατήχηση ή ένα λόγο εκκλησιαστικό, ένα κήρυγμα, έχουμε τον προφορικό λόγο τού Θεού. Όταν βλέπουμε μια εικόνα, έχουμε τον ορατό λόγο τού Θεού. Δηλαδή όταν βλέπουμε την εικόνα της Σταυρώσεως, έχουμε μπροστά μας το γεγονός της Σταυρώ­σεως. Όταν βλέπουμε την εικόνα του ά­γιου Δημητρίου, έρχεται στη σκέψη μας το μαρτύριο του Αγίου. Με αυτό τον τρό­πο ξαναθυμίζει ή εικόνα την πίστη της Εκκλησίας μας, την πίστη πού θέλει τον χριστιανό να νιώθει εγγύτητα προς το ει­κονιζόμενο πρόσωπο.
Οι εικόνες μας θυμίζουν τη ζωή του Χρίστου, τα θαύματα Του, τις ευλογίες Του στα παιδιά, τη δράση Του, τον Μυ­στικό Δείπνο και τόσα άλλα. Η εικόνα της Θεοτόκου μας θυμίζει ότι Εκείνη εί­ναι ή Μητέρα όλων μας. Είναι αυτή πού πρεσβεύει κάθε στιγμή στον Χριστό, τον Υιό της, για τη σωτηρία μας. Ό λαός μας την τιμά ξεχωριστά με τόσους ιερούς Ναούς και εκλεκτή εικονογραφία. Οι ει­κόνες στα δωμάτια των παιδιών όμιλούν για τη ζωή και το έργο του Αγίου πού φέρουν το όνομα του και πού ό πατέρας και ή μάννα το επαναφέρουν στη μνή­μη τους περιγράφοντας τον βίο του Α­γίου.
Ένα ερώτημα πού το θέτουν ίσως όλοι εκείνοι πού τις εικόνες τις θεωρούν διακοσμητικό στοιχεία και όχι ιερά αν­τικείμενα πού βοηθούν στον αγώνα και την προσευχή: 
«Οι εικόνες ακούνε; Οι εικόνες βλέπουν; Οι εικόνες εκπληρώ­νουν το αίτημα του πιστού πού το θέ­τει μπροστά τους με προσευχή, με κλά­μα, με πόνο;» Να ανατρέξουμε στον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο. Λέει ό Άγιος ότι μία κόρη πού ήταν έτοιμη να υ­ποκύψει σε αμαρτία, καθώς είδε τη σε­βάσμια εικόνα του αγίου Πολέμωνος, συγκλονίστηκε τόσο πολύ, ώστε ντρά­πηκε γι’ αυτό πού πήγαινε να κάνει και ανέστρεψε την πορεία της και έφυγε από τον πειρασμό.
Έχουμε την όσια Μαρία την Αιγύπτια. Είναι γνωστή ή μετάνοια της. Είναι γνω­στή ή αγιότητα της. Ή Εκκλησία την τιμά δύο φορές τον χρόνο. Λόγω της απρόσεκτης ζωής της, μια αόρατη δύ­ναμη την εμπόδιζε να εισέλθει για να προσκυνήσει τον Σταυρό του Κυρίου. Τότε, ατενίζοντας την εικόνα της Θεοτό­κου στην είσοδο του ναού της Αναστά­σεως, ζήτησε από την Παναγία να της επιτρέψει να μπει, και ή Παναγία της το επέτρεψε.
Αλλά ρωτάνε σήμερα μερικοί: Τί κά­νουν οι εικόνες; Ποιους ρωτάτε και για­τί τούς ρωτάτε; Να ρωτήσετε τις μαννάδες πού ξενυχτούν γονατιστές, τούς πατεράδες, τις αδελφές, τούς αδελφούς. Αυτούς θα ρωτήσετε και θα σάς πουν. Ναι, θα σάς πουν ότι οι εικόνες δεν είναι απλώς διακοσμητικοί πίνακες, Οι εικό­νες μας φέρνουν σε επαφή με τα εικο­νιζόμενα πρόσωπα, και αυτά τα πρό­σωπα, οι Άγιοι, μάς ακούν, βλέπουν και πρεσβεύουν για τα αιτήματα των προσευχομένων. Ναι- δοκιμάστε, αν θέλετε, θα το δείτε κι εσείς.
Θα τελειώσουμε με κάτι ακόμη για το τί ρόλο έχουν οι εικόνες στο σπίτι μας. Οι εικόνες είναι οι φύλακες του σπιτιού και τού ήθους του σπιτιού μας και του ήθους των μελών της οικογένειας. Ό επισκέ­πτης βλέπει τις εικόνες, αντιλαμβάνεται την πίστη της οικογένειας και προσαρ­μόζει κατά την επίσκεψη του τα λόγια του και τη συμπεριφορά του προς την πίστη και το ήθος αυτής της οικογένειας. Αυτό είναι ή ασφάλεια της οικογενείας. Και την προσφέρουν οι εικόνες με την παρουσία τους.
Δεν είναι ούτε τα ξύλα ούτε τα χρώμα­τα ούτε οι μπογιές. Είναι οι εικόνες. Είναι εικόνες ζωντανών προσώπων πού έζησαν κάποτε, μαρτύρησαν την αλή­θεια του Χριστού, αλλά και εξακολου­θούν να ζουν. Γι’ αυτό και ακούν τις προσευχές μας και βοηθούν να έλθουν λύσεις στα προβλήματα μας με την ευ­λογία του Θεού
ΠΗΓΗ 

«ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΕΡΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΝΑ ΑΓΙΟ; Ἂν μπορεῖς, τότε παντρέψου».

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο:
[Β´]

Τατιάνα Γκορίτσεβα
«Εἶναι ἐπικίνδυνο νὰ μιλᾶς γιὰ τὸν Θεὸ»
Μετάφραση Μαρίας Λαγουροῦ

ἐκδ. «ΤΗΝΟΣ», Ἀθῆναι 1988, σελ. 95 ἑπ.

.         Ὁ στάρετς Ἰάκωβος δὲν ἔκανε γενικὲς ἐρωτήσεις. Τὸ πλησίασμα τῶν ἀνθρώπων γι’ αὐτὸν ἦταν ἀναγκαστικὰ ἄμεσο καὶ συγκεκριμένο. «Κάθε ἄνθρωπος θὰ διανύσει τὸν δικό του δρόμο πρὸς τὸν Θεό. Πρέπει νὰ δώσεις στὸν καθένα σύμφωνα μὲ τὰ μέτρα του», ἔλεγε. Θυμᾶμαι ποὺ τὸν εἶδα νὰ μιλᾶ μὲ μερικὲς γυναῖκες ποὺ τοῦ ζητοῦσαν μία εὐλογία γιὰ τὸν γάμο τους. Στὴν σκληρὴ ἐποχή μας, τὸ πρόβλημα τῶν γάμων καὶ τῶν διαζυγίων ἔχει γίνει δραματικό. Σπάνιος εἶναι ὁ γάμος ποὺ μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ὡς πετυχημένος. Ἐπίσης, οἱ μισοὶ γάμοι στὴ χώρα καταλήγουν σὲ διαζύγιο. Γι’ αὐτὸν τὸ λόγο, οἱ στάρετς δὲν δίνουν εὔκολα τὴν εὐλογία τους γιὰ ἕνα γάμο. Σὲ μία ἀπὸ τὶς γυναῖκες ποὺ τοῦ εἶχε ζητήσει τὴν εὐλογία του, ὁ πατὴρ Ἰάκωβος ἔκανε τὴν ἑξῆς ἐρώτηση: «Μπορεῖς νὰ φέρεις στὸν κόσμο ἕναν ἅγιο; Ἂν μπορεῖς τότε παντρέψου, διαφορετικὰ δὲν σοῦ δίνω τὴν εὐλογία μου».
.          Σὲ μιὰν ἄλλη εἶπε: «Εἶσαι μιὰ μορφωμένη γυναίκα, ἡ ἐπιστήμη ὑπῆρξε πάντα γιὰ σένα τὸ οὐσιωδέστερο πράγμα, ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ ὁ γάμος ζητᾶ πολλὲς θυσίες. Εἶσαι ἱκανὴ νὰ θυσιάσεις τὶς ἐπιστημονικές σου ἀσχολίες, γιὰ ν’ ἀφιερώσεις τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ χρόνου σου σὲ πράγματα βαρετὰ γιὰ σένα: τὸ νοικοκυριό, τὰ ψώνια, τὸ πλύσιμο; Κι ἂν ἔχεις παιδιά, θὰ πρέπει ἀναγκαστικὰ νὰ κάνεις αὐτὴν τὴν θυσία. Σκέψου».
.         Κι ἔτσι μιλοῦσε στὴν κάθε μιὰ μ’ ἕνα διαφορετικὸ τρόπο. Σὲ νεοφώτιστους σὰν κι ἐμᾶς, ὁ παπα-Ἰάκωβος, τοῦ ἄρεσε νὰ λέει: «Ἑτοιμαστεῖτε, γιὰ μιὰ μεγάλη ἀπόσταση, μὴ βιάζεστε». Συγχρόνως ἦταν ἀπαιτητικὸς ἀγρυπνοῦσε αὐστηρά, ὥστε νὰ ὑπάρχει μιὰ πνευματικὴ πρόοδος, καὶ ὥστε οἱ δυνάμεις τῶν πνευματικῶν του παιδιῶν ν’ αὐξάνονται μέρα μὲ τὴ μέρα.

Ὁ παπα-Ἀντώνης

.         Ὁ παπα-Ἀντώνης εἶναι ἕνας ἐξορκιστὴς γνωστὸς σ’ ὅλη τὴν Ρωσία. Εἶναι ἀδύνατος, κοντός, μὲ γκρίζα μαλλιά. Εἶναι ἕνας καλόγερος ἀκόμα ἐν δυνάμει ποὺ δὲν ἔχει φτάσει τὰ ἑξήντα. Ἀπ’ ὅλες τὶς γωνιὲς τῆς χώρας ἔρχονται στὸ μοναστήρι γιὰ τοὺς δαιμονισμένους καὶ τοὺς ἀρρώστους. Εἶναι ἐνδιαφέρουσα ἡ παρατήρηση ὅτι στὴν καθημερινὴ ζωὴ οἱ δαιμονισμένοι δὲν διαφέρουν σὲ τίποτα ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Ἀλλὰ στὸ μοναστήρι τὸ χειρότερο καὶ τὸ καλύτερο ἀποκαλύπτονται. Στὸν κόσμο πολλὲς ἀπ’ αὐτὲς τὶς δυστυχισμένες γυναῖκες (ὑπάρχουν ἐπίσης καὶ ἄνδρες, ἀλλὰ εἶναι λιγώτεροι) αἰσθάνονται ἕνα μόνιμο βάρος ποὺ τὶς καταπιέζει μὲ ἀνυπόφορο τρόπο. Αὐτὸ τὸ αἴσθημα τὶς σπρώχνει νὰ βροῦν τὴν ἀπελευθέρωση στὰ μοναστήρια. Μερικὲς στιγμὲς κατὰ τὴν διάρκεια τῆς λειτουργίας στὸ μοναστήρι τοῦ Πετσόρι, ἀκοῦμε οὐρλιαχτά: μερικοὶ βγάζουν κραυγὲς ζώων, ἄλλοι χτυπιοῦνται κατὰ γῆς, ἄλλοι πάλι, ἐπιθετικοί, βλασφημοῦν. Δὲν εἶναι εὔκολο νὰ τοὺς ὁδηγήσουν γιὰ τὴν Θεία κοινωνία, χρειάζονται πολλοὶ γιὰ νὰ τοὺς συγκρατήσουν. Πάντα ἔμενα ἔκπληκτη ἀπὸ τὴν ἀπόλυτη ἠρεμία τοῦ ἱερέα ποὺ ἔδινε τὴν Θεία κοινωνία. Ἐνεργοῦσε σὰν νὰ εἶχε δύναμη, σὰν ἕνας γιατρὸς καὶ σὰν ἕνας νικητής! Μετὰ τὴν Θεία κοινωνία οἱ δαιμονισμένοι, γενικά, ἠρεμοῦσαν, τὰ πρόσωπά τους γινόντουσαν γλυκὰ καὶ τρυφερά, πολλοὶ ἔκλαιγαν σιωπηλά.
.         Δυὸ φορὲς τὴν ἑβδομάδα, ὁ παπα-Ἀντώνης ὀργανώνει μίαν ἀκολουθία γιὰ ἐξορκισμό. Ἡ εἴσοδος εἶναι αὐστηρὰ ἀπαγορευμένη στοὺς ξένους. Ὁ στάρετς διαβάζει γιὰ κάμποσες ὧρες εἰδικὲς προσευχές. Τότε εἶχε γιὰ βοηθὸ ἕναν νεαρὸ μοναχό, ὅλοι οἱ ἄλλοι ἦταν ἄρρωστοι. Στὴν ἀρχή, οἱ δαιμονισμένοι φωνάζουν, φτύνουν τὸν στάρετς, κυλιοῦνται κατὰ γῆς. Ἀλλὰ σιγὰ-σιγὰ μερικοὶ ἀπ’ αὐτοὺς ἠρεμοῦν, ἄλλοι ἀρχίζουν νὰ βοηθοῦν τὸν στάρετς, νὰ βάζουν κεριά, νὰ προσεύχονται μαζί του.
.         Τέτοιες ἀκολουθίες μποροῦν νὰ χαρακτηρισθοῦν σὰν παράνομη λατρεία σύμφωνα μὲ τοὺς σοβιετικοὺς νόμους. Στὴν χώρα μας ἡ ἐξάσκηση, κατὰ κάποιον τρόπο, θεραπευτικῶν μεθόδων ποὺ γίνονται χωρὶς δίπλωμα, χωρὶς ἕνα ἰατρικὸ πιστοποιητικὸ τιμωροῦνται αὐστηρά. Στὸ μοναστήρι, ἔλεγαν, ὅτι ὁ πάπα-Ἀντώνης εἶχε φάει πολλὲς φορὲς ξύλο ἀπὸ ἀστυνομικοὺς ποὺ τὸν ἄφηναν σχεδὸν ἡμιθανῆ. «Ἡ ἐκδίκηση τῶν δαιμόνων», ἔλεγε ὁ κόσμος. Μιὰ φορά, συνέβη μπροστὰ στοὺς ἄλλους μοναχούς. Ρώτησα ἕναν ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς: «Γιατί δὲν τὸν ὑπερασπιστήκατε;» Ὁ μοναχὸς μοῦ ἀπάντησε: «Ὡς μοναχὸς δὲν μπορῶ ν’ ἀναμιχθῶ στὰ σχέδια τοῦ Θεοῦ. Ὁ πάπα-Ἀντώνης ἤθελε νὰ ὑποφέρει γιὰ τὸν Χριστό, ἦταν ἕτοιμος γιὰ κάτι τέτοιο».

 

πηγή

Εσύ θα ήθελες, να κάνεις οικογένεια σαν κι αυτή που ζεις;

ΜΙΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΝΑΧΗ ΠΟΡΦΥΡΙΑ, ΤΗΝ ΠΡΩΗΝ TAXI– DRIVER!

Εννέα η ώρα το βράδυ, βρίσκομαι στην πλατεία Παγκρατίου. Ένα παιδί γύρω στα 17 με σταματάει.

– Καλησπέρα, στα VILLAGE.

Από το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου έχει αρχίσει το απόδειπνο. Το παιδί, που κάθισε δίπλα μου, μου λέει:

– Δεν βγάζεις τον παπά, να βάλεις τραγούδια;

– Γιατί, αγόρι μου, δεν σου αρέσει η ακολουθία;

– Η ακολουθία δεν με νοιάζει… Τους παπάδες δεν θέλω να ακούω.

– Γιατί, τι σου έκαναν οι παπάδες;

– Εμένα τίποτε… Ο πατέρας μου τους βρίζει, γι’ αυτό δεν τους θέλω.

– Ο πατέρας σου γιατί τους βρίζει;

– Δεν ξέρω.

– Έχεις πάει ποτέ σου στην Εκκλησία;

– Όχι! Ποτέ!

– Καλά, στην Ανάσταση δεν πάτε; Τα Χριστούγεννα δεν πάτε;

– Όχι!

– Σε γάμους, σε βαφτίσια, πάτε;

– Ναι, πάμε.

– Η μανούλα σου δεν σου έχει μιλήσει για τον Θεό;

– Όχι!

– Ούτε το σταυρό σου κάνεις;

– Όχι!

Χριστέ μου, δεν είναι δυνατόν!

– Αγόρι μου γλυκό, στο σχολείο θρησκευτικά δεν κάνετε;

– Ε, κάνουμε κάτι λίγο.

– Άκουσε να σου πω, αγόρι μου, ο Θεός είναι η ζωή, η Εκκλησία είναι το σπίτι του Θεού και ο παπάς είναι για να μας μεταφέρει τα λόγια του Θεού. Χωρίς τον Θεό είμαστε νεκροί!

– Νεκροί;

– Ναι! Χωρίς Θεό είμαστε πνευματικά νεκροί. Στο σπίτι σας είστε ευτυχισμένοι, οι γονείς σου είναι αγαπημένοι;

– Μμ!! όχι.

– Γιατί; Τι συμβαίνει;

– Ο πατέρας μου είναι νευρικός, όλο μαλώνει με την μάννα μου και με μας. Όλα του φταίνε.

– Βλέπεις πως μακριά από τον Θεό είμαστε δυστυχισμένοι; Ενώ, όταν είμαστε κοντά Του, είμαστε χαρούμενοι και ήρεμοι, δεν νευριάζουμε, ξέρουμε να συγχωρούμε, είμαστε γεμάτοι από αγάπη. Εσύ θα ήθελες, όταν θα μεγαλώσεις και παντρευτείς, να κάνεις οικογένεια σαν και αυτή που ζεις;

– Όχι, γιατί δεν μ’ αρέσει.

– Για να κάνεις καλύτερη οικογένεια, πρέπει να πλησιάσεις τον Θεό.

– Πώς θα τον πλησιάσω;

– Να, θα σε πάω τώρα να μιλήσεις με έναν παπά, όπως τους λες εσύ. Πάμε;

– Όχι, όχι, δεν θέλω!

– Σε παρακαλώ, σε ικετεύω, του είπα πολύ γλυκά, πολύ τρυφερά. Πήγαινε μόνο μια φορά και μην ξαναπάς ποτέ σου, σε παρακαλώ. Και εγώ θα έρθω μαζί σου και ύστερα θα σε πάω στα, VILLAGE, χωρίς χρήματα.

Αυτό του άρεσε και μου λέει:

– Το λόγο σου;

– Το λόγο μου!

 Βιαζόμουν να προλάβω, πριν φύγει ο ιερέας από την Εκκλησία. Ευτυχώς πρόλαβα. Το παλληκάρι μπήκε για εξομολόγηση. Όταν μετά από μισή ώρα βγήκε, ήταν τόσο αλλαγμένος, που με ευχαρίστησε και μου είπε: «Ωραίος αυτός ο παπάς, θα ξανάρθω!»

Μετά τον πήγα στα VILLAGE. όπως του είχα υποσχεθεί. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη· το παιδί ξεκινούσε μία νέα σωτήρια πορεία.   

μοναχή Πορφυρία, Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης, εκδ. «Παναγόπουλος Νεκτάριος».

 Πηγή

Αγία Νόννα (5 Αυγούστου)

Αρχιμ. Επιφάνιος Οικονόμου

 Το μεγαλείο της μητρότητας

 Μία σπουδαία και Αγία Μητέρα τιμά σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας. Πρόκειται για την Αγία Νόννα, μητέρα ενός εκ των Αγίων Tριών Ιεραρχών, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Yπήρξε γυναίκα ευσεβής, αγνή, με θερμή πίστη, με διαμαντένιο χαρακτήρα, με πολλή μελέτη και ακριβή γνώση των δογμάτων και των εντολών της χριστιανικής πίστεως, που αναδείχθηκε ο καλός άγγελος της οικογένειάς της.

Ο σύζυγός της Γρηγόριος είχε πλανηθεί στην αίρεση των Yψισταρίων, που δεχόταν μονοπρόσωπο τον Ύψιστο και  απέρριπτε τον Tριαδικό Θεό. Αλλά η Νόνα, με τις προσευχές της και την πειθώ, που εξασκούσε με σοφία και στοργή, επανέφερε το σύζυγό  της στον Ορθόδοξο δρόμο, για να αναδειχθεί, στη συνέχεια, ένας από  τους πιο ευσεβείς Επισκόπους της Εκκλησίας μας. 

Ταυτόχρονα, η  Νόνα έδειξε τόσο μεγάλη προσοχή στην ανατροφή των παιδιών της,  ώστε ανέδειξε πολύτιμες δυνάμεις και έξοχα κοσμήματα της  χριστιανικής πίστεως. Και αυτά ήταν ο μεγάλος  Πατέρας της  Εκκλησίας μας Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο άλλος γιος της Καισάριος και  η ευσεβέστατη κόρη της Γοργονία. Έτσι η Νόννα αποτελεί διαχρονικό  παράδειγμα προς μίμηση στις κοινωνίες που θέλουν να αντλούν από  την οικογένεια χριστιανική τόνωση και δυνάμεις νικηφόρες κατά των  ασεβών δοξασιών και της τυραννίας των παθών.

Ο υιός της Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Μέγας αυτός ποιητής της Εκκλησίας και της Πατερικής Θεολογίας, υμνεί το μεγαλείο της μητέρας του Νόννας αναφωνώντας  «τί μητρός συμπαθέστερον;»1

Υπάρχει, άραγε, ανθρώπινο πλάσμα σ’ αυτόν τον κόσμο που να  προκαλεί τέτοια αισθήματα συμπάθειας, στοργής, αγάπης αλλά και  λατρείας, όσο η μητέρα; Η όποια μητέρα, η αγράμματα ή η  εγγράμματη, με ευγενή ή ταπεινή καταγωγή, η νεότερη ή η γεροντότερη; Η μητέρα είναι  συνεργάτης του Θεού στο μεγαλύτερο μυστήριο του κόσμου: στο μυστήριο της ζωής, καθώς, κάθε φορά που γεννά, θριαμβεύει επί του θανάτου. Η μητέρα είναι η ήρεμη δύναμη, ο κυρίαρχος παράγων της οικογενειακής συνοχής, ο κυματοθραύστης των οικογενειακών κρίσεων  και προβλημάτων, η απαντοχή του συζύγου, το καταφύγιο και η ασπίδα των παιδιών.

Και όμως, αυτό το συμπαθέστατο πλάσμα στις μέρες μας απογυμνώνεται από την ζηλευτή ιερότητα με την οποία το προίκισε ο Θεός, καθώς η βασική του ιδιότητα, η μητρότητα, τίθεται  σε αμφισβήτηση. Η μητρότητα πλήττεται βάναυσα στην εποχή μας όταν γίνεται αντικείμενο πειραματισμών στα επιστημονικά εργαστήρια, τα οποία, προκειμένου να πετύχουν την κύηση, χρησιμοποιούν μεθόδους που δε συνάδουν με τα φυσικά ανθρώπινα δεδομένα. Η μητρότητα υποτιμάται στα πρόσωπα εκείνων των γυναικών που, ως φέρουσες και υποκαθιστώσες μητέρες, παίζουν ένα συγκεκριμένο και προκαθορισμένο ρόλο, απογυμνωμένο από το θεϊκό συστατικό της αγάπης, ανακατεύοντας επικίνδυνα την εικόνα των γονεϊκών σχέσεων.

Η μητρότητα εξουθενώνεται όταν η γυναίκα αρνείται τον ιερό της ρόλο και τη θεϊκή της αποστολή και χωρίς δισταγμό, δέχεται να πετάξει το έμβρυο στα σκουπίδια για να μη στερηθεί την ελευθερία της, για να μη θιγεί η καριέρα της, για να μη περιοριστούν τα δήθεν ατομικά  της δικαιώματα. Η μητρότητα εκφυλίζεται σήμερα όταν γίνεται υπό πίεση και χρησιμοποιείται από τους επικίνδυνους νόες επικίνδυνων και επιτηδείων ανθρώπων και συστημάτων, για την εξυπηρέτηση σκοτεινών οικονομικών συμφερόντων. Τπό αυτές τις συνθήκες, το  «συμπαθέστερον» πρόσωπο, όπως ο Άγιος Γρηγόριος χαρακτηρίζει τη μητέρα του Νόννα, αποσυντίθεται από όλα εκείνα τα στοιχεία που το καθιστούν ιερό, συμπαθές, αγαπητικό και σεβαστό.

Όλα τα παραπάνω δεν είναι άσχετα με την σύγχρονη ποικίλη κατάπτωση της κοινωνίας μας, που υφίσταται φθορά και αποσύνθεση, επειδή, συν τοις άλλοις, έθεσε στο περιθώριο την αξία της μητρότητας και την ιερή αποστολή της, επειδή επηρεάστηκε καταλυτικά από την υλιστική αντίληψη της ζωής, την ηδονοθηρία και τον εγωιστικό ανταγωνισμό. 

Η μητρότητα λαμβάνει τις διαστάσεις που πρέπει να έχει όταν επενδύεται από δύο απαραίτητα συστατικά: την θυσιαστική αγάπη και την έμπονη προσευχή. Μητέρες που αγάπησαν τα παιδιά τους περισσότερο και από τον ίδιο τους τον εαυτό, αναδείχθηκαν αληθινές μητέρες, ζωντανά παραδείγματα όλες τις εποχές. Μητέρες που ακούμπησαν τα παιδιά τους στα χέρια του Θεού, με την προσευχή, προσέφεραν στα τέκνα τους την μεγαλύτερη ευεργεσία, που δε μπορεί να συγκριθεί με καμία υλική προίκα και κληρονομιά: τα έκαναν ζωντανά μέλη της Εκκλησίας. Σα ασφάλισαν στο λιμάνι της οικογένειας του Θεού.

Μια τέτοια μητέρα ήταν, αδελφοί μου, η Αγία Νόννα. Το παράδειγμά της ας γίνει υπόδειγμα ζωής για όλες τις μητέρες. ΑΜΗΝ!

πηγή