«Την ψυχωφελή πληρώσαντες Τεσσαρακοστήν, την αγίαν εβδομάδα του πάθους σου αιτούμεν κατιδείν, Φιλάνθρωπε, του δοξάσαι εν αυτή τα μεγαλεία σου και την άφατον δι ημάς οικονομίαν σου».
Με τις ασκήσεις της Μεγάλης Σαρακοστής αποκτούμε αυτοσυνειδησία, νιώθουμε την ανεπάρκεια και θνητότητά μας, βιώνουμε στην ύπαρξή μας την τραγωδία του πόσο απαραίτητη μας είναι η αυτοσυντήρησή μας, που εντούτοις μας μεταγγίζει τη φθορά και το θάνατο।.Έτσι, απογοητευμένοι από τα αδιέξοδα της φύσεώς μας, λαχταρούμε να έρθει ο Κύριος στη θανατική κατάστασή μας, να δώσει τη σωτήρια μάχη του για μας και να μας βγάλει από το φαύλο κύκλο της φθαρτότητάς μας. Η φιλανθρωπία του Θεού κάνει το θαύμα να συμμετέχουν πραγματικά οι πιστοί στα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδος, που είναι η ανείπωτη θεία οικονομία του Χριστού για τη σωτηρία τους.
Κατανοούμε με όλη την ύπαρξή μας την απέραντη αγάπη του Κυρίου, που ανέχεται όλη την ανθρώπινη αθλιότητα, μόνο και μόνο για να βρεθεί στην κατάστασή μας και να την ανακαινίσει με την παρουσία Του. Η απέραντη αυτή αγάπη του Χριστού προς την ανθρώπινη ύπαρξη, που τον κάνει να δεχθεί, αθάνατος Θεός αυτός, την ανθρώπινη θανατική μοίρα, κατασυγκινεί την ύπαρξή μας, κεντρίζει τα φίλτρα μας, ματώνει την καρδιά μας. Μας μεταδίδει θαυματουργικά τα σπλάγχνα του. Αλλοιώνει τη φύση μας. Μας μπολιάζει την αγάπη Του. Ευαισθητοποιεί το χαρακτήρα μας. Μας κάνει να αγαπάμε, όπως αγαπά Αυτός…
Γράφει ο κ. Δ. Ματσκίδης – Θεολόγος
πηγή
