Φρίκη και σκότος, ερημιάς
έστω ζωής, ίχνος καμιάς
και ευθύς Θεός, από καρδιάς,
με Λόγον Θείον, δια μιας
ύδωρ και φως να ψηλαφάς,
και ουράνια , έδωσε για εμάς…
Το χώμα πήρε και έπλασε
μορφήν τινός ανθρώπου,
πνοήν του φύσηξεν, ευθύς
άρχων, γένη του τόπου…
Να αφήσει μόνον, τον ανήρ
δε θέλει , από αγάπη,
και εκ του ενός, δύο ψυχές
δίδει με παναγάπη!
Εκ της καρδίας ,την πλευράν
πλάθει την σύντροφό του
εκ σάρκας γέννημα εις , αεί
να έχει , εις το πλευρό του…
Αγάπης να είσαι γέννημα
γυνή, είπεν ο Πλάστης
και σώμαν έδωκεν , αυτής
εκ της καρδίας, ταύτης…
((Αυξάνεσθε, πληθύνεσθαι,
και εις σάρκαν μίαν ,οι δύο))
αεί , πορεύεστε ως εν
και εδώ και εις άλλον, βίον…
Φίλος ,Πατήρ και αδελφός
και πάντα σύζυγος, σωστός
αγάπην δώσε και στοργήν
για τούτον πλάστηκε , η γυνή.
Και ως θα διδάξει η Κεφαλή
όταν κατέλθει , εις τη γη
ως την εσχάτην σου πνοήν
να αγαπάς ανήρ, αυτήν…..
Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής
