Ή Γερόντισσα του Μοναστηριού ήταν πολύ ενάρετη γυναίκα, πού θύμιζε παλαιές ασκήτριες. Γι' αυτό και κατέφευγαν σ' αυτή πολλές γυναίκες κυρίως και την παρακαλούσαν να προσεύχεται γι' αυτές και για τα προβλήματά τους. Έτσι μια μέρα την πλησίασε μια νεαρή γυναίκα και με δάκρυα της ανέφερε ότι κάποια χρόνια δεν μπορούσε να συλλάβει παιδί, πράγμα πού στενοχωρούσε και την ίδια, αλλά πιο πολύ τον άντρα της. Γι' αυτό και την παρακάλεσε να κάμει Παράκληση στην Παναγία, αν ήταν δυνατό, μαζί της. Άρχισε ή Γερόντισσα να ψάλλει ευλαβικά την Παράκληση, οπότε για μια στιγμή βλέπει μπροστά της στον αέρα μετέωρο ένα μωράκι να κινείται ζωηρά μέσα σε αίματα! Τότε διέκοψε την Παράκληση και γυρνώντας προς την νεαρή γυναίκα, πού ήταν γονατιστή και δακρυσμένη, της είπε:
-«Με συγχωρείς, παιδί μου. Μήπως έχεις κάμει έκτρωση;»
Ξαφνιασμένη με την απροσδόκητη ερώτηση ή γυναίκα την ώρα της Παρακλήσεως και τρέμοντας ομολόγησε:
-«Ναι, πριν παντρευτώ, είχα κάμει μια έκτρωση»!
-«Εξομολογήθηκες, παιδί μου, τον αμάρτημα σου;»
-«Όχι, Γερόντισσα...».
-«Φανερά, παιδί μου, τον 'δειξε ή Παναγία, πώς έγινες στείρα από την έκτρωση, πού μάλιστα δεν εξομολογήθηκες. Σου είχε δώσει ό Θεός παιδί και σι τον σκότωσες. Πρέπει πρώτα να έξομολογηθής και μετά να παρακαλέσουμε την Παναγία...».
(Μας τον διηγήθηκαν δύο Φίλοι των Πολυτέκνων Κερκυραίοι, πού γνώριζαν καλά την αγία εκείνη Γερόντισσα, ή οποία τον διηγήθηκε ανώνυμα κατά σχετική με την οικογένεια και την τεκνογονία συζήτηση).
Από το βιβλίο ''Η αλήθεια για τις εκτρώσεις''
Εκδ.''Ορθόδοξος Κυψέλη''/ΠΗΓΗ
