.

ΠΕΡΙ ΓΑΜOY MAΡΤΥΡΙΕΣ (και όχι μόνο)

Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΖΥΓΙΩΝ



Του Πανοσ. Αρχιμ Αθανάσιου Σταυροβουνιώτη


Δὲν εἶναι μόνον ο ἄθεος φεμινισμός, μία ἀπὸ τὰς πλέον σοβαρὰς αἰτίας, αἱ ὁποῖαι ὁδηγοῦν εἰς τὸν κλονισμὸν τοῦ συζυγικοῦ βίου καὶ καταλήγουν τελικῶς εἰς τὴν διάλυσιν του συζυγικοῦ εὐλογημένου δεσμοῦ.

Ὑπάρχουν ἀσφαλῶς καὶ ἄλλα πολλὰ πάθη, ἕως καὶ διαστροφικὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα πάσχουν ὄχι μόνον οἱ λεγόμενοι “κοσμικοὶ” ἄνθρωποι, ἀλλὰ δυστυχῶς καὶ οἱ θεωρούμενοι ὡς εὐσεβεῖς καὶ συνειδητοὶ χριστιανοὶ (ἄνδρες καὶ γυναῖκες) καὶ τὰ ὁποῖα πάθη, εἴτε ψυχικὰ εἴτε σωματικά, σταδιακῶς διαβιβρώσκουν τὰ θεμέλια τοῦ Γάμου καὶ ὁδηγοῦν εἰς, τρόπον τινά, “νεκροὺς γάμους” καὶ τελικῶς εἰς ἐπωδύνους χωρισμοὺς καὶ διαζύγια.

Αἱ ἀνωτέρω ὑποσκάπτουσαι τὸν Ἱερὸν δεσμὸν τοῦ Γάμου καὶ τῆς Οἰκογενείας πνευματικαὶ ἀσθένειαι καὶ διαστροφαὶ τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς πηγάζουν -ὡς ἔγραψαν καὶ περιέγραψαν ἅγιοι ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ- ἀπὸ τὰ τρία μεγάλα πάθη, ποὺ μαστίζουν τὸν μεταπτωτικὸν ἄνθρωπον: Τὴν φιλαυτίαν, τὴν φιληδονίαν καὶ τὴν φιλαργυρίαν.

Ὑπερήφανοι καὶ αὐταρχικοὶ ἄνδρες (οὐχὶ σπανίως, μάλιστα, ἐκ τῶν τακτικῶς ἐκκλησιαζομένων καὶ ἐξομολογουμένων) γίνονται συχνάκις αἰτία, ἡ μὲν σύζυγός των νὰ καταντήση ἀγχῶδες καὶ ἄβουλον ὄν, τὰ δὲ τέκνα των φοβισμέναι καὶ ἀνασφαλεῖς ὑπάρξεις.

Παθολογικῶς ζηλότυποι γυναῖκες προκαλοῦν ἀχρειάστους καὶ ψυχοφθόρους συγκρούσεις καὶ διαπληκτισμοὺς ἐντὸς τῆς οἰκογενείας, αἱ ὁποῖαι (συγκρούσεις) πλήττουν πλειστάκις ἀνεπανορθώτως τὴν οἰκογενειακὴν εἰρήνην καὶ κατ’ ἐπέκτασιν τὴν ψυχικὴν ὑγίειαν ὅλων τῶν μελῶν τῆς οἰκογενείας, ἰδιαιτέρως μάλιστα τῶν τέκνων.

Φιλήδονοι καὶ ἀκρατεῖς ἄνδρες ὁδηγοῦνται εἰς καταχρήσεις καὶ ἐξαρτήσεις (ἀλκοολοῦχα ποτά, κάνπνισμα, ναρκωτικαὶ οὐσίαι, ἄσεμνα θεάματα, τζόγος κ.ἄ.) ἀπὸ τὰς ὁποίας μύρια ἄλλα δεινὰ ἕπονται, ὡς π.χ. σωματικαὶ κακοποιήσεις, ψυχολογικαὶ ταλαιπωρίαι, ἀπώλεια περιουσιῶν καὶ εἰσοδημάτων, ἠθικὴ διαφθορά, ψυχικαὶ ὀδύναι, πνευματικὸς θάνατος.

Φιλάρεσκοι καί ψυχολογικῶς ἀνασφαλεῖς γυναῖκες γίνονται εὐκόλως εὔκολος «λεία» εἰς τὰ δίκτυα ἐπιτηδείων καὶ ὑπούλων ἀνθρώπων καὶ σταδιακῶς καταλήγουν δέσμιοι παρανόμων ἐρωτικῶν σχέσεων, ἐκ τῶν ὁποίων μία σωτήριος ἔξοδος εἶναι συνήθως λίαν δυσχερὴς καὶ ἀβεβαία.

Πάσχουσαι ὑπὸ πλεονεξίας καὶ μεγαλομανίας γυναῖκες, προβαίνουσιν εἰς ἀσκόπους καὶ ὑπερόγκους δαπάνας καὶ ἐξαναγκάζουν τοὺς συζύγους των νὰ προβαίνουν εἰς ἄκρως ἐπισφαλεῖς ἢ καὶ ἀθεμίτους ἐπενδύσεις ἢ εἰς ὑπερωριακὰς ἐξουθενωτικὰς ἀπασχολήσεις, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ἀπώλειαν τῆς οἰκογενειακῆς συνοχῆς καὶ τῆς ἐν Χριστῷ εἰρήνης.

Ἐρωτομανεῖς καὶ πάσχοντες ἀπὸ μεγαλοϊδεατικὰς ἐμμονὰς ἄνδρες, ζοῦν “διπλῆν”“τριπλῆν” ζωήν, δημιουργοῦντες διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ πολλαπλὰς ἐξωσυζυγικὰς σχέσεις, μὲ θανασίμους συνεπείας καὶ ἐν τῷ νῦν, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ μέλλοντι, μετατρέποντες τὸν οἰκογενειακόν των βίον εἰς “θέατρον παραλόγου”.
ΠΗΓΗ:Χριστιανική Βιβλιογραφία