Όπως όλοι οι συγκαθιστοί της Ελλάδας είναι ερωτικός χορός που χορεύεται
από άντρες και γυναίκες, ελεύθερα και αντικριστά στο χώρο.
Όταν ο γάμος γίνονταν στο Συρράκο, χορεύονταν τη Δευτέρα, μετά το γάμο,
στην πλατεία του χωριού, όταν «έβγαζαν» τη νύφη για χορό.
Μετά συνέχιζαν σε κυκλικό χορό.
Στα πανηγύρια, δεν χορεύονταν στο χοραστάσι.
Ο ρυθμός της μελωδίας είναι πεντάσημος.
Με συγκαθιστό (ή συγκαστό) ξεκινούσαν οι παρέες το γλέντι στα σπίτια
των μελλονύμφων ή των νιόγαμπρων. Το ίδιο γίνεται σήμερα πολλές φορές
στα καφενεία ή τα κέντρα, όταν πραγματοποιούνται εκεί εκδηλώσεις ή
γλέντια.
Επίσης στα καφενεία του Συρράκου όταν μεταφέρονται τα πανηγύρια, μετά την πλατεία.
Ο βηματισμός είναι όπως το πρώτο μέρος του χορού «Γιάνν’ Κώστας».
(Μερικοί τον χορεύουν και στα βήματα του «συρτού στα δύο» με πολύ αργό
ρυθμό).
Στο πρώτο μέρος του γίνονται τρία τριπλά βήματα προς τη
δεξιά μεριά του κύκλου και ένα τριπλό προς την αριστερή, που
επαναλαμβάνονται.
Το δεξί πατά δεξιότερα.
Κατόπιν το
αριστερό κάνοντας μια μικρή αιώρηση προς τη μεριά του δεξιού,
επανέρχεται αριστερά και πατά στα δάκτυλά του, ενώ το δεξί κατά τη
διάρκεια αυτής της κίνησης πραγματοποιεί ένα ελαφρύ σπάσιμο στο γόνατο
(συγκάθισμα). Αμέσως μετά την επαφή του αριστερού ποδιού με το έδαφος,
το ίδιο πόδι κινείται δεξιά και περνώντας το δεξί, πατάει με ολόκληρο το
πέλμα δεξιότερά του.
Η κίνηση αυτή επαναλαμβάνεται μια φορά ακόμα.
Την τρίτη φορά το δεξί πόδι πατάει και το αριστερό πραγματοποιεί
αιώρηση πρώτα στα δάχτυλα και μετά στην καμάρα του σταθερού (δεξιού)
ποδιού.
Χαμηλά στις γυναίκες, εφάπτοντας με τα δάχτυλα το έδαφος, πιο ψηλά στους άντρες (σχεδόν στη μέση της κνήμης).
Στη συνέχεια το αριστερό πόδι πατάει αριστερότερα και τα δεξί κάνει αντίστοιχη κίνηση (αιώρηση)
Ο άντρας βρίσκεται απέναντι από τη γυναίκα και τα βήματά του είναι πιο
έντονα. Πραγματοποιεί στροφές, καθίσματα, μικρά χτυπήματα του ποδιού
κ.α.
Η θέση των χεριών είναι ανοιχτά στα πλάγια και λοξά πάνω ή
το δεξί πλάγια πάνω και το αριστερό πίσω στη μέση ή και τα δύο στη μέση
πίσω πιασμένα από τις παλάμες.
Οι γυναίκες χορεύουν με πιο στρωτά βήματα και παραλλάζουν το βηματισμό με
μερικές στροφές. Η θέση των χεριών είναι στη μεσολαβή ή στη μέση πίσω πιασμένα από τις παλάμες.
Το συνηθισμένο τραγούδι είναι το «Βαριά βαρούν τα σήμαντρα» το οποίο
γυρίζει στο «παλιό» συρτό στα δύο (μελωδία με επιρροές από πιο πεδινά
μέρη) για να βγουν όλοι στον κύκλο και να αρχίσει ο κυκλικός διπλός ή
τρίδιπλος χορός.
Σε γειτονικά χωριά συνηθισμένα είναι και άλλα τραγούδια για τον συγκαθιστό και το γύρισμά του.
Την ημέρα που «έβγαινε η νύφη» στο χορό όλοι φορούσαν την επίσημη φορεσιά.
Οι άντρες την φουστανέλα και οι γυναίκες τα φορέματα με την φλοκάτη (το σιγκούνι, βλαχ. σάρικα)
Όταν οι χορευτές επιστρέψουν στον κύκλο συνεχίζουν με την «παραδομένη» χορευτική διάταξη.
Αυτή είναι το «διπλοκάγγελο» ή «τριπλοκάγγελο», ανάλογα τις σειρές των
γυναικών, οι οποίες χόρευαν πάντα εσωτερικά των αντρών. πηγή
