«Επείνασα (μέσα στη μήτρα σας) γαρ και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν,
εδίψησα (και για την γονική στοργή και φροντίδα σας) και ουκ εποτίσατέ με,
ξένος (που ήλθα ξαφνικά κι απρόσμενα να "ενοχλήσω" την καθημερινότητα σας) ήμην και ου συνηγάγετέ με,
γυμνός (και από κάθε ανθρώπινη υποστήριξη) και ου περιεβάλετέ με,
ασθενής (ο μόνος για τον οποίο ο ιατρός είναι ο δήμιος του) και εν φυλακή (στο σώμα σας που κάνατε πτέρυγα μελλοθανάτων) και ουκ επεσκέψασθέ με...
Αμήν λέγω υμίν, εφ' όσον (ουκ) εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, (ουδέ) εμοί εποιήσατε» (Ματθ. κε', 43 και 45).