Αγιορείτης Άγιος
Μνήμη 15 Οκτωβρίου
Γεννήθηκε
στην περιοχή της Άγκυρας, το 823, από ευσεβείς γονείς και στη βάπτισή
του έλαβε το όνομα Νικήτας. Σε ηλικία επτά ετών αποχωρίσθηκε τον πατέρα
του και δεκαεπτά ετών νυμφεύθηκε την Ευφροσύνη και απόκτησε μία
θυγατέρα, την Αναστασώ. Ποθώντας τον βίο της ασκήσεως εγκαταλείπει τον
πλούτο του στους συγγενείς του και αναχωρεί κρυφά για τον Βιθυνικό
Όλυμπο, όπου μαθητεύει σε αγίους ασκητές και φορά το μοναχικό σχήμα,
μετονομαζόμενος σε Ευθύμιο.
Μετά
από δεκαπέντε ετών άσκηση έρχεται στον ιερό Άθωνα, για να συνεχίσει
αυστηρότερα τις μοναχικές αναβάσεις του. Τα πρώτα τρία έτη τα ζει
έγκλειστος μέσα σε σπήλαιο – παρά τη σημερινή Νέα Σκήτη. Για τροφή του
είχε βελανίδια, κούμαρα και κάστανα. Υπάκουος πάντα στις συμβουλές
σημειοφόρων Γερόντων απόκτησε φήμη μεγάλου ασκητού. Για μικρό χρονικό
διάστημα έζησε έξω της Θεσσαλονίκης ως στυλίτης Πολλούς στήριξε με τον
ιλαρό λόγο του και θεράπευσε με τη χάρη του. Οι ενοχλήσεις των πολλών
τον επέστρεψαν στη γαλήνη του Άθωνα. Αλλά κι εδώ δεν τον άφηναν οι
θαυμαστές του μοναχοί στη φίλη του ησυχία. Έτσι αναγκάσθηκε ν’
απομακρυνθεί ξανά, σε τόπους άγνωστους και απαραμύθητους, στο νησί του
Αγίου Ευστρατίου και, κατόπιν επιδρομής πειρατών, στα σημερινά Βραστά
της Χαλκιδικής. Εκεί έκτισε λαύρα κι απέκτησε πολλούς μαθητές. Τέλος
ίδρυσε, περί το 870, μονή ανδρική, των Περιστερών, παρά τη Θεσσαλονίκη,
και αργότερα δεύτερη, γυναικεία, όπου μόνασαν η μητέρα του, η αδελφή
του, η σύζυγός του και δύο εγγόνια του.
Προγνώρισε
τα τέλη του και αποσύρθηκε στη μικρόνησο Ιερά, που βρίσκεται στην
είσοδο του Παγασητικού κόλπου, κι εκεί παρέδωσε το πνεύμα του ο
πολύαθλος και θαυματουργός όσιος (898). Σύντομα τα τίμια λείψανά του τα
μετακόμισαν στη μητρόπολη της Θεσσαλονίκης ως ακριβή ευλογία (899). Το
1986 βρέθηκαν στη μονή Περιστερών, όπου εκεί σήμερα προσκυνούνται.
Ο
βίος του οσίου Ευθυμίου γράφηκε με αγάπη από τον μαθητή του Βασίλειο,
επίσκοπο Θεσσαλονίκης, που είναι και συνθέτης της ακολουθίας του.
Παρακλητικό Κανόνα συνέθεσε ο Χ. Μ. Μπούσιας.
Κατά
τον βιογράφο – εγκωμιαστή του Όσιο Βασίλειο, ο όσιος Ευθύμιος
χαρακτηρίζεται ως μεγάλος ασκητής, του οποίου η φήμη νωρίς είχε φθάσει
πολύ μακρυά από το Άγιον Όρος. Όταν ήλθε στη φιλόχριστη, φιλομόναχη και
μαρτυροπλούτιστη Θεσσαλονίκη, όλος ο λαός της τον καλωσόριζε ως Ηλία τον
Θεσβίτη, τον καταφιλούσαν και πίστευαν πως λάβαιναν αγιασμό, θεωρούσαν
πως με τον άγιο ασπασμό ο ένας μετέδιδε στον άλλο την ευλογία. Πολλούς
χειραγώγησε στις αρετές, κατά την εκεί παραμονή του, και πολλούς έκανε
με τη διδασκαλία του να μονάσουν, τους οποίους απάλλαξε από νοσήματα της
ψυχής και του σώματος. Οι μαθητές του διακρίνονταν για την ουράνια και
ενάρετη πολιτεία τους και ζούσαν οι σάρκινοι ως άσαρκοι. Οι κάτοικοι της
Χαλκιδικής τον υποδέχονταν ως άγγελο που κατέβαινε από ουράνια
σκηνώματα. Στους ακροατές του πρόσφερε μ’ ευκολία κάθε νέα κι αρχαία
διδασκαλία, ώστε όλοι να θαυμάζουν τη σοφία του κι έκπληκτοι να λέγουν
πως το Άγιον Πνεύμα κινεί τη γλώσσα του, όπως των αγίων Αποστόλων.
Οι
σπουδαίοι μαθητές του διατήρησαν το ασκητικό του πνεύμα. Μεταξύ αυτών
διακρίνονται: Ο «θεομάκαρ» Θεοστήρικτος, Ονούφριος ο «περιώνυμος
ασκητής», Ιγνάτιος, Γεώργιος, Εφραίμ, Παύλος, Βασίλειος, οι εγγονοί του
Μεθόδιος κι Ευφημία, που μόνασαν σε διαφορετικές μονές που ίδρυσε ο
ίδιος, όσιος Βασίλειος ο βιογράφος του και οι αυτάδελφοι όσιοι Συμεών
και Θεόδωρος. Η μνήμη του τιμάται στις 15 Οκτωβρίου.
Πηγή: Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, Άγιοι Αγίου Όρους
