Η αγάπη της μάνας δεν είναι μόνο ανεκτίμητη, αλλά και γιατρικό που κρατάει για πάντα. Μία νέα μελέτη αποκαλύπτει πως όσο περισσότερη στοργή και αγάπη δείχνει μια μητέρα στο παιδί της, τόσο πιο προστατευμένο είναι από σοβαρά νοσήματα – όπως ο διαβήτης και η καρδιοπάθεια – μέχρι να γεράσει.
Στην πραγματικότητα, η μελέτη συσχέτισε την αγάπη της μητέρας κατά την παιδική ηλικία με την μείωση του κινδύνου αναπτύξεως διαβήτη και καρδιοπάθειας στις ηλικίες 50-60 ετών.
Την μελέτη πραγματοποίησαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Brandeis, στη Βοστώνη, οι οποίοι εξέτασαν 1.000 εθελοντές οι οποίοι προέρχονταν από φτωχές οικογένειες.
Η επιλογή αυτή δεν ήταν τυχαία: πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει πως οι άνθρωποι οι οποίοι προέρχονται από χαμηλά οικονομικά στρώματα, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο νοσηρότητας και έχουν μειωμένο προσδόκιμο επιβιώσεως.
Ωστόσο, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως αρκετοί από τους εθελοντές τους είχαν εξουδετερώσει αυτή την τάση – και οι περισσότεροι είχαν μεγαλώσει με πολλή αγάπη από τις μητέρες τους.
Οι εθελοντές είχαν δηλώσει συμμετοχή στη μελέτη σε ηλικία 46 ετών κατά μέσον όρο, ενώ κατά την έναρξη της μελέτης είχαν υποβληθεί σε πλήρες τσεκ απ σε ένα νοσοκομείο.
Είχαν επίσης απαντήσει σε ερωτήματα για τη μητέρα τους, όπως «πόσο καταλάβαινε τα προβλήματα και τις ανησυχίες σας;» και «πόσο χρόνο σάς αφιέρωνε και πόσο σας φρόντιζε όταν το είχατε ανάγκη;».
- Τα ευρήματα
Μία δεκαετία αργότερα, οι μισοί από τους εθελοντές είχαν παρουσιάσει μεταβολικό σύνδρομο, δηλαδή είχαν ταυτοχρόνως τρεις ή περισσότερους παράγοντες κινδύνου για καρδιοπάθεια, εγκεφαλικό και διαβήτη (όπως παχυσαρκία, υπέρταση, αυξημένη χοληστερόλη και αυξημένη αντοχή στην ινσουλίνη).
Η συχνότητα του συνδρόμου ήταν ιδιαιτέρως αυξημένη στους εθελοντές που είχαν μεγαλώσει πιο φτωχικά απ’ όλους, ανεξάρτητα από το αν στην πορεία της ζωής τους τα πράγματα είχαν αλλάξει και είχαν αποκτήσει οικονομική άνεση.
Μολονότι όμως ο ιδιαίτερα αυξημένος κίνδυνος έμοιαζε να είναι «προδιαγεγραμμένος» από την παιδική τους ηλικία, όσοι από αυτούς δήλωσαν πως είχαν μεγαλώσει με άφθονη αγάπη και φροντίδα από τη μητέρα τους, είχαν πολύ λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν το σύνδρομο.
- «Βιολογικό αποτύπωμα»
Η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Μάρτζι Λάχμαν, καθηγήτρια Ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο, εκτίμησε πως τα γεγονότα της παιδικής ηλικίας προφανώς αφήνουν ένα «βιολογικό αποτύπωμα» που μας ακολουθεί μέχρι να γεράσουμε.
«Η επίδραση της μητρικής αγάπης στην υγεία μας στην μέση ηλικία αποδεικνύεται τεράστια», εξηγεί. «Προσπαθούμε τώρα να καταλάβουμε τι είναι αυτό στην στοργή της που μπορεί να βοηθήσει έναν άνθρωπο να δραπετεύσει από τη “μοίρα” που του επιφυλάσσει η φτώχεια και να μεγαλώσει υγιέστερος από συνομηλίκους του, οι οποίοι μεγάλωσαν εξίσου φτωχικά με εκείνον».
Προς το παρόν, οι ερευνητές μόνο υποθέσεις μπορούν να κάνουν. Εκτιμούν λοιπόν πως μια στοργική, γεμάτη αγάπη μητέρα μαθαίνει στο παιδί της να είναι συμπονετικό, του «διδάσκει» τεχνικές καλύτερου χειρισμού του στρες ώστε να μην επηρεάζει τη ζωή του και ίσως το ενθαρρύνει να ζει όσο πιο υγιεινά μπορεί – αποτρέποντάς το λ.χ. από το να στραφεί στο τσιγάρο ή/και στο ποτό για παρηγοριά.
Αν και οι ερευνητές δεν εξέτασαν τον πιθανό ρόλο του πατέρα στην μελλοντική υγεία των απογόνων του, δεν αποκλείουν το γεγονός κάτι ανάλογο να ισχύει και για τους άντρες.
Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Psychological Science».
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ
