Η κυρά—Άννα ήταν Μικρασιάτισσα. Ήταν μαθήτρια από την τρυφερή της ηλικία του μακαριστού, αγίας φήμης, γέροντα Γερβασίου Παρασκευοπούλου. Χήρα από τα πρώτα χρόνια του γάμου της είχε μόνο ένα παιδί στο οποίο έδινε μια χριστιανική ανατροφή.
Στη γυναίκα αυτή βρήκε εφαρμογή ο μακαρισμός του Κυρίου: ’’μακάριοι οι ελεήμονες ότι αυτοί ελεηθήσονται’’. Τη μια μέρα συγκέντρωνε αγαθά από καταστήματα και οικογένειες και την άλλη σαν ταχύ βαποράκι — έτσι την αποκαλούσαν — τα σκόρπιζε σαν να ήταν Ρωμαία αρχόντισσα: σκεπάσματα, τρόφιμα, φάρμακα, παπούτσια. Οι δρόμοι της Πάτρας και των γύρω χωριών την γνώρισαν φορτωμένη με αγαθά για τους φτωχούς. Ακόμη και αγιορείτικη μονή δέχθηκε πολλές φορές τα φορτώματά της.
Θεία Λειτουργία παρακολουθούσε κάθε μέρα στον Άγιο Λουκά, οι δε νηστείες και προσευχές της την συνόδευαν πάντα όπως τα λουλούδια την άνοιξη. Τα τελευταία χρόνια έζησε ως μοναχή Ανθούσα στη μονή της Παναγίας της Ελεούσας στην Πιτίτσα, στην οποία οι μοναχές την περιποιήθηκαν πολύ και εκεί αναπαύθηκε εν Κυρίω πριν λίγα χρόνια.
Σύνοψη του Σπύρου Γκ. από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτου Γρηγορίου, ηγουμένου της Ι.Μ. Δοχειαρίου : «Μορφές που γνώρισα να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας»
πηγή
