Με τη διάλυση του αρραβώνα ..τα δώρα επιστρέφονται!!!

Σε περίπτωση λύσης του αρραβώνα τα χρήματα και τα δώρα που έχουν ανταλλαγεί πρέπει να επιστραφούν, σύμφωνα με τον Άρειο Πάγο, καθώς παραβιάζονται οι διατάξεις του Αστικού Κώδικα περί αδικαιολογήτου πλουτισμού.
Το 2000 πραγματοποιήθηκε αρραβώνας με ρητές αμοιβαίες υποσχέσεις γάμου, μετά την αποπεράτωση της ημιτελούς οικίας της μνηστής. Για την αποπεράτωση του σπιτιού ο υποψήφιος γαμπρός έδωσε στη μνηστή του το ποσό των 32.400 ευρώ, αφού........προηγουμένως πήρε δάνειο από την Εθνική Τράπεζα. Όμως η μνηστή διέλυσε τον αρραβώνα και κατόπιν αυτού ο πρώην μνηστήρας προσέφυγε στη Δικαιοσύνη, ζητώντας να του επιστραφούν τα χρήματα που έδωσε μαζί με τους νόμιμους τόκους.
Οι αρεοπαγίτες (απόφαση 844/2011), οι οποίοι έκριναν ότι η εφετειακή απόφαση που δικαίωσε τον πρώην μνηστήρα είναι ορθή και η αγωγή του νόμιμη, τονίζουν ότι η πρώην μνηστή μετά τη διάλυση του αρραβώνα έγινε «αδικαιολόγητα πλουσιότερη σε βάρος της περιουσίας του πρώην αρραβωνιαστικού της».
Υπογραμμίζουν, μάλιστα, ότι δεν ήταν αναγκαίο στην αγωγή να αναφέρεται πώς δαπανήθηκε το επίμαχο ποσό, αφού ο πλουτισμός της πρώην αρραβωνιαστικιάς «επήλθε με την αποφυγή μείωσης της περιουσίας της» κατά το ποσό της δωρεάς των 32.400 ευρώ, με σκοπό την αποπεράτωση της κατοικίας της. Και δεν ενδιαφέρει το δικαστήριο ποιος από τους δύο (μνηστή ή αρραβωνιαστικός) προέβη στις δαπάνες αγοράς των υλικών και ποιος πλήρωνε τους εργατοτεχνίτες για την αποπεράτωση της ημιτελούς κατοικίας.

Η πρώην..!
Παράλληλα, το δικαστήριο δε δέχτηκε τους ισχυρισμούς της πρώην αρραβωνιαστικιάς ότι α) δε συνήφθη σύμβαση μνηστείας, αλλά συμφωνία ελεύθερης συμβίωσης, καθώς είχε θέσει ως προϋπόθεση προοπτικής γάμου τη μετάθεση του πρώην μνηστήρα της στην Πάτρα και την αποδοχή της δημιουργίας οικογένειας, β) το ποσό που κατέβαλε για την αποπεράτωση της κατοικίας της ήταν πολύ μικρότερο από αυτό των 32.400 ευρώ που αναφέρει στην αγωγή του, γ) οι επίμαχες δαπάνες για την αποπεράτωση του σπιτιού δεν έγιναν με την προοπτική του γάμου, αλλά για λόγους αβροφροσύνης, εντυπωσιασμού και επίδειξης του υποψήφιου γαμπρού και δ) τα δώρα και οι παροχές του τέως μνηστήρα δεν έγιναν με πρόθεση αναζήτησής τους.

«Αμοιβαία υποχρέωση»
Στη δικαστική απόφαση επισημαίνεται, ακόμη, ότι η υπαναχώρηση από τη σύμβαση μνηστείας με μονομερή ρητή ή σιωπηρή δήλωση του ενός από τα δύο μέρη, η οποία μπορεί να γίνει και χωρίς να υπάρχει κάποιος σπουδαίος λόγος, «δημιουργεί αμοιβαία υποχρέωση απόδοσης των ληφθέντων λόγω δωρεών ή ως συμβόλων μνηστείας», σύμφωνα με τις διατάξεις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού, καθώς «λογίζεται ότι δόθηκαν υπό την προϋπόθεση του μέλλοντος γάμου».

Μην λέτε συνέχεια στις κόρες σας πόσο... όμορφες είναι! Οι φιλοφρονήσεις είναι επικίνδυνες για την πνευματική υγεία

Λονδίνο Επικίνδυνες για την πνευματική υγεία των κοριτσιών είναι οι συνεχείς φιλοφρονήσεις για την ομορφιά τους, που τους ενσταλάζουν την πεποίθηση ότι η ωραία εμφάνιση είναι το βασικό «διαβατήριο» για μια επιτυχημένη ζωή.

Επιστημονικές έρευνες που δόθηκαν στη δημοσιότητα στη Βρετανία κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς προκύπτει ότι 6 στα 10 κορίτσια, ηλικίας 8 με 12 ετών θεωρούν ότι "αν ήταν λεπτότερες θα ήταν και πιο ευτυχισμένες", ενώ ακόμη και τα κορίτσια κάτω των 10 τείνουν πλέον να συνδέουν την ευτυχία με την εικόνα του σώματός τους! Όμως το πιο ανησυχητικό είναι πως οι αυξητικές επεμβάσεις στήθους σε έφηβες αυξάνονται κατά 150% ετησίως…

Σύμφωνα με τη Λίζα Μπλουμ, συγγραφέα του βιβλίου «Think: Straight Talk For Women To Stay Smart In A Dumbed-Down World, («Σκέψου: Πώς να παραμείνουν οι γυναίκες έξυπνες σε έναν αποβλακωμένο κόσμο»), για αυτά τα φαινόμενα ευθύνεται (και) η εμμονή αρκετών γονέων να λένε συνεχώς στις κόρες τους πόσο όμορφες είναι και να τους φέρονται σαν να είναι πριγκίπισσες των παραμυθιών.

«Τις μαθαίνουμε ότι η εμφάνιση είναι το σημαντικότερο», λέει, πράγμα το οποίο τις ανησυχεί και επιτείνει τα ψυχολογικά προβλήματα που επιβάλλει ο «πολιτισμός της εικόνας». Και προσθέτει: «αν και είναι γεγονός ότι οι όμορφες γυναίκες κερδίζουν ευκολότερα την κοινωνική «αναγνώριση» από τις λιγότερο εμφανίσιμες, οι ρίζες αυτής της αντίληψης βρίσκονται στη βιβλική εποχή, όταν οι γυναίκες κρίνονταν αποκλειστικά με βάση την ομορφιά τους. Ο κόσμος μας βέβαια είναι πολύ πιο περίπλοκος, και η ομορφιά είναι μεν «κλειδί» για μια καλύτερη ζωή, αλλά σίγουρα όχι το μόνο».

Όταν οι άλλοι παινεύουν λοιπόν τη μικρή μας για την ομορφιά της δεν υπάρχει λόγος να διαφωνήσουμε, αλλά καλό είναι να συμπληρώνουμε και τα άλλα της ταλέντα, όπως το πόσο γρήγορα τρέχει ή το πόσο καλά παίζει μουσική Το σημαντικό, λένε οι ειδικοί, είναι να τονίσουμε συστηματικά άλλες καλές πλευρές της προσωπικότητάς της, ώστε να μην κατέχει η ομορφιά της την πρώτη ή - πολύ χειρότερα...- την μοναδική θέση ανάμεσα στα προτερήματά της.
πηγή

Η "Οδός" και η Σωτηρία

Εμείς οι Ορθόδοξοι, συνηθίζουμε να σκεπτόμαστε τους άλλους ανθρώπους, (τους αλλόθρησκους) αφ’ υψηλού. «Αυτοί είναι αιρετικοί!», ή «άπιστοι!» λέμε. Και κουνάμε το κεφάλι μας με μια λυπημένη έκφραση. Όμως από την άλλη, διώχνουμε μακριά τη σκέψη, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι του πλανήτη αυτού δεν είναι Χριστιανοί, και από τους Χριστιανούς ελάχιστοι είναι πραγματικοί Ορθόδοξοι.

Όσοι από εμάς έχουμε ζήσει και συναναστραφεί με αιρετικούς ή αλλόθρησκους, είναι δύσκολο να μην έχουμε σκεφθεί για το μέλλον των ανθρώπων αυτών και για το σκοπό του Θεού για όλους αυτούς. Συχνά με αγωνία και με δάκρυα, επιθυμούμε και τη δική τους σωτηρία και τη ζητάμε από τον Θεό όλων των ανθρώπων, τον Θεό μας.

Από μια τέτοια αγωνία για τους ανθρώπους αυτούς, διακατέχομαι κι εγώ. Γιατί αν και είμαι Ορθόδοξος, έχω φίλους καλούς από αμέτρητα δόγματα, ακόμα και από τα πιο ακραία, από κάθε γωνία τού πλανήτη. Γιατί θεωρώ φίλους μου όλους όσους αναζητούν το Θεό, ή ακόμα και τους άθεους εκείνους, που με ζήλο ψάχνουν νόημα και λόγο στην ύπαρξή τους. Οι άνθρωποι αυτοί, είναι για εμένα φίλοι και σύντροφοι στον αγώνα για το "καθ' ομοίωσιν", και μόνο όσοι δεν ενδιαφέρονται για το σκοπό τής ζωής μας με αφήνουν παγερά αδιάφορο ως προς τη φιλία τους, κι ας είναι και μέλη τής ίδιας μου τής οικογενείας. Οι εκζητητές τού σκοπού τής ζωής, είναι "οι αδελφοί, και τέκνα, και γονείς, και φίλοι" (κατά τον λόγο τού Κυρίου), και συνοδοιπόροι μου στη μεγάλη περιπέτεια "ΤΗΣ ΟΔΟΥ" προς τον Θεό και τη σωτηρία.

Μίλησα για «οδό», γιατί όπως θα ξέρετε, η Χριστιανική πίστη στην αρχή ονομαζόταν: "η οδός" κατά την Αγία Γραφή. Όμως μια "οδός", προϋποθέτει αφετηρία, προορισμό, και διαρκή κίνηση. Αν στέκεσαι, δεν βρίσκεσαι πια στην "οδό", αλλά σε "χώρο". Όμως η Χριστιανική "οδός" έχει προορισμό το "καθ' ομοίωσιν", και έχει και μακρά πορεία. Στην πορεία αυτή, άλλοι είναι στην αρχή, άλλοι πιο πίσω, άλλοι πιο μπροστά. Άλλοι βαδίζουν πιο γρήγορα, άλλοι πιο αργά, άλλοι παρεκκλίνουν για λίγο και επανέρχονται, άλλοι αποκλίνουν και χάνονται.... ΟΛΟΙ όμως βρίσκονται στην ίδια οδό, από τη στιγμή που αποφασίζουν να δημιουργήσουν μια προσωπική σχέση με το Θεό, ή τουλάχιστον να ανακαλύψουν αν υπάρχει κάτι στο τέλος τού δρόμου αυτού. Όσοι νομίζουν ότι "έφτασαν", χάνουν το στόχο, και παύουν να βαδίζουν στην "οδό".

Στην οδό αυτή, όσο πιο πίσω βρίσκεται κάποιος, τόσο πιο ακαθόριστα και αόριστα αντιλαμβάνεται το στόχο του. "Σκιωδώς" αντιλαμβάνονται τη Βασιλεία κάποιοι που βρίσκονται στην αρχή τού δρόμου, "εικονικά" κάποιοι που είναι πιο μπροστά. Όλοι στο δρόμο αυτό έχουν ελλείψεις. Άλλοι λιγότερες και άλλοι περισσότερες. Όμως είναι "μαθητές", και συνεχώς τις διορθώνουν, και συνεχώς υπεισέρχονται σε όλο και βαθύτερες διευκρινίσεις για το ποθούμενο, τον μέλλοντα αιώνα. Όσοι βρίσκονται πιο μπροστά, παρά τις ελλείψεις τους, αρχίζουν να αντικρίζουν στο βάθος τη θέα τού ιδίου τού Θεού, και αντιλαμβάνονται τι σημαίνει να τον γνωρίζουν "πρόσωπον προς πρόσωπον". Αυτοί συχνά είναι δύσκολο ακόμα και να περιγράψουν στους άλλους όσα βλέπουν, και τους τα εξηγούν δια παραβολών και άλλων εικονικών σχημάτων. Έτσι τους μιλούν για "τη φωτιά τής κόλασης", για "το φωτισμό", για "την απώλεια". Λόγια όμως που έχουν στον δικό μας παρόντα αιώνα μόνο περιορισμένη δυνατότητα αντίληψης. Και μεταξύ τών "πιο πίσω" στην οδό, αρχίζει η διαδικασία που παιδιά τη λέγαμε: "χαλασμένο τηλέφωνο".

Κάποιοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα περί τής "κόλασης", τού "φωτισμού", τής "σωτηρίας" και τής "απώλειας" με βάση τις φτωχές τους εμπειρίες, μια και δεν είχαν ποτέ θέα τής αχνής έστω πραγματικότητας τού μέλλοντος αιώνος. Γι’ αυτό λένε κάποια πράγματα κάπως παραλλαγμένα στους πιο πίσω. Και αυτοί με τη σειρά τους τα διαστρέφουν περισσότερο, και τα λένε πιο αλλαγμένα στους πιο πίσω. Έτσι δημιουργούνται οι αιρέσεις. Δημιουργούνται όμως και οι ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΟΙ. Αυτοί είναι συνήθως όσοι νομίζουν ότι είναι πολύ κοντά στο τέλος τού δρόμου, και βλέπουν ακόμα και αντικατοπτρισμούς τής Βασιλείας, που στην πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετικές εικόνες από την πραγματική. Οι άνθρωποι αυτοί απειλούν τους άλλους με "αιώνια κόλαση", και αντιμετωπίζουν τον Θεό ως έναν "κοινό σαδιστή" και "άδικο", που μόνο να τον φοβάται και να τον μισεί μπορεί κάποιος. Τέτοιοι άνθρωποι, γίνονται αιτία "να βλασφημηθεί η οδός τής αληθείας" κατά το λόγο τής Γραφής. Και στην πραγματικότητα, ενώ νομίζουν ότι φτάνουν στο τέλος τού δρόμου, είναι ακόμα στην αρχή, γιατί μισούν, ενώ η πορεία αυτή, είναι άμεσα συνυφασμένη με την ΑΓΑΠΗ, μια και στο τέλος τού δρόμου είναι ο Θεός, που είναι "αγάπη".

Και οι μισαλλόδοξοι, και οι αιρετικοί, είναι στις δύο αντίθετες πλευρές κατά πλάτος τού δρόμου. Όμως και οι δύο συνεχίζουν να βαδίζουν. Και το παράδοξο είναι ότι συχνά κάποιος αιρετικός, ή πολύ αμαρτωλός, προσπερνάει τους "μισαλλόδοξους", "γιατί αγάπησε πολύ" κατά τον λόγο τού Κυρίου προς την πόρνη.

Όμως πρέπει επίσης να καταλάβουμε, ότι παρά το τι διδάσκουν κάποια κακώς πληροφορημένα πρόσωπα για την κρίση των μη Χριστιανών, Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ (με την έννοια τής λέξεως που τη χρησιμοποιώ πάντα) πίστη, δεν εξαρτάται από το τι πιστεύουν και τι λένε αυτοί. Τα Ορθόδοξα δόγματα διατυπώνονται μόνο από αυτούς που βρίσκονται πολύ μπροστά στην οδό, και ήδη βλέπουν τα πρώτα σπίτια τής ουράνιας πόλης. Και σίγουρα θέλει καθαρό νου για να κατανοήσεις σωστά τι εννοούν με αυτά που λένε στους πιο πίσω τού δρόμου.

Τέλος εισαγωγής.

Απαντώντας τώρα άμεσα στην ερώτηση: «Τι θα απογίνουν οι μη Ορθόδοξοι κατά την κρίση», και επειδή είμαι πολύ πίσω ακόμα στην οδό, από φόβο μη διαστρέψω τα λόγια τών αγίων, θα προτιμήσω να μιλήσουν αυτοί για εμένα, και εσύ που διαβάζεις, κρίνε κατά το δικό σου μέτρο πορείας. Θα μιλήσω διαχρονικά, αρχίζοντας από το θεμέλιο τής πίστης, τον Χριστό, (γιατί "θεμέλιο άλλο κανείς δεν δύναται να θέσει"), και θα φτάσω στο σήμερα.

Αρχίζοντας λοιπόν από την Αρχή όλων, τον Κύριο, βλέπουμε ότι είπε: "θα δείτε ανθρώπους από την Ανατολή και τη Δύση να συνπαρακαθήσουν μαζί με τον Αβραάμ και τον Ισαάκ και τον Ιακώβ στη Βασιλεία, και θα δείτε (εσείς τα τέκνα τού Ισραήλ) τους εαυτούς σας εκβαλλομένους έξω". Δεν μιλούσε και για εμάς; Ή μήπως μόνο για τους Ισραηλίτες μιλούσε;

Είπε επίσης: "και μη λέτε: "Τέκνα τού Θεού είμαστε", γιατί ο Θεός δύναται και από τους λίθους να αναστήσει τέκνα". Ή έπαψε ο Θεός να δύναται και σήμερα να αναστήσει τέκνα από τους λίθους; Και αν μπορεί από τους λίθους, πόσο μάλλον από πλανημένους (αλλά πιστούς) ανθρώπους;

Και όταν είπε ότι "ήλθε μόνο για τα απολωλότα πρόβατα τού Ισραήλ", παρ' όλα αυτά θεράπευσε την Εθνική γυναίκα, που σαν το σκυλάκι περίμενε "τα ψίχουλα" από τα χέρια των τότε "τέκνων" τού Θεού τών Ισραηλιτών, και είπε μάλιστα: "Τόση πίστη δεν βρήκα στον Ισραήλ". Ή μήπως δεν υπάρχει κανείς μέσα στις χιλιάδες αιρέσεις, με τόση, ακόμα και με μεγαλύτερη πίστη;

Είπε και τα εξής, στην παραβολή τών γάμων, όταν "οι κεκλημένοι" δεν πήγαν: "Βγείτε και μαζέψτε χωλούς, τυφλούς, βεβλαμένους, και γεμίστε την οικία τών γάμων". Λες να αφήσει κενή τη θέση τών Ορθοδόξων κεκλημένων που δεν θα τιμήσουν το γάμο του, και δεν θα προσκαλέσει άραγε τους αιρετικούς εκείνους που αν και "χωλοί" και "τυφλοί" κατά την πίστη, τον αποζητούν με ζήλο, και αποβλέπουν και αυτοί στη βασιλεία Του;

Ας συνεχίσουμε με τον απόστολο Πέτρο, όταν είπε στην περίπτωση τού Κορνηλίου: "Επ' αληθείας γνωρίζω, ότι δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός, αλλά σε κάθε έθνος, όποιος εργάζεται δικαιοσύνη είναι δεκτός εις Αυτόν". Ή μήπως θα μεροληπτήσει κατά τών πλανημένων εργατών δικαιοσύνης, που όμως ξυπνούν και κοιμούνται με προσευχή στα χείλη, καλώντας Τον και λέγοντας: "Ναι, έρχου Κύριε Ιησού";

Ας δούμε και τον απόστολο τών εθνών τον Παύλο, στα πρώτα κεφάλαια τής προς Ρωμαίους επιστολής. Λέει εκεί: "εάν ο απερίτμητος πράττει εκ φύσεως τα τού νόμου, δεν θα λογαριαστεί η ακροβυστία τους ως περιτομή; Και ο απερίτμητος μια μέρα θα κρίνει εσένα τον περιτετμημένο... γιατί ο αληθινός Ιουδαίος, είναι ο εν τω κρυπτώ Ιουδαίος..." Μα τι λέει εδώ ο Παύλος; Μιλάει σε Ρωμαίους και τους λέει για περιτομή; Ή μήπως εννοεί την "περιτομή τής καρδιάς", το Χριστιανικό βάπτισμα; Και ορίζει ξεκάθαρα, ότι ακόμα και αβάπτιστοι θα λάβουν κατά την καρδιά τους ευλογία;

Ας πάμε τώρα εν περιλήψει λίγο πιο πέρα, στον Άγιο Ιουστίνο (110 - 167 μ.Χ., στην Απολογία του Α΄ 46,3): "Και οι διαβιώσαντες συμφώνως προς τον λόγον είναι Χριστιανοί, ακόμη και αν θεωρηθούν άθεοι, όπως εις τους Έλληνες μεν ο Σωκράτης και ο Ηράκλειτος και οι όμοιοι με αυτούς".

Πάμε τώρα ακόμα πιο πέρα, μερικούς αιώνες αργότερα στον άγιο Νήφωνα στον οποίο ο Κύριος έδειξε ένα όραμα, το όραμα τής μέλλουσας κρίσης. Πρόκειται για ένα "ζουμ" τής Αποκάλυψης, όπου ο Κύριος πήρε ένα περιληπτικό τμήμα τής Αποκάλυψης, και του το έδωσε αναλυτικότερα. Εκεί μεταξύ πολλών άλλων, περιγράφει την είσοδο στον παράδεισο τών δικαίων, και κάποια στιγμή λέει ότι του έδειξε "τους καλούς ειδωλολάτρες", να εισέρχονται και αυτοί στον Παράδεισο, όμως "τυφλοί". Προφανώς θέλοντας να δείξει ότι σε κάτι θα υπολείπονται οι ευλογίες που θα λάβουν, συγκριτικά με αυτούς που μπήκαν ως Χριστιανοί. Και είναι χαρακτηριστικό ότι στη χειρότερη θέση τής κόλασης είδε παπάδες και μοναχούς, που αν και Χριστιανοί Ορθόδοξοι, δεν στάθηκαν άξιοι τής ευθύνης τους. Γιατί η αλήθεια είναι ευθύνη, και όχι λόγος για "κοκκόρεμα" και αυτοδικαίωση.

Δεν θα αναφέρω άλλα, ούτε θα τολμήσω να μιλήσω για τα εκπληκτικά που γράφει για τη σωτηρία τών απίστων ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, γιατί θεωρώ ότι αυτός είναι πολύ "μπροστά" στην οδό για να κατανοήσω ή να εκφράσω το νόημα τών λόγων του. Μόνο θα τελειώσω με μια διευκρίνιση:

Ναι, ο Χριστός έχει μία μόνο Εκκλησία, ενιαία και αδιάσπαστη: Την Ορθόδοξη Εκκλησία. Αυτή η Εκκλησία Του, έχει την αποστολή και την υποχρέωση να κηρύξει το Ευαγγέλιο ανόθευτο σε κάθε άνθρωπο. Γιατί αυτό είναι το Ευαγγέλιο της σωτηρίας και δεσμεύει κάθε άνθρωπο που θέλει να σωθεί. Δεν δεσμεύει όμως τον Θεό. Γιατί ο Θεός γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες κάθε ανθρώπου. Γνωρίζει ότι κάποιοι, για διάφορες αιτίες, ή δεν θα το ακούσουν ποτέ, ή θα παρανοήσουν το Ευαγγέλιο. Και γνωρίζει τα βάθη της καρδιά τους και τις προθέσεις τους.

Αυτός γνωρίζει αν κάποιος απλά παρασύρθηκε, επειδή «τόσο μπορούσε», ή αν επέλεξε την αίρεση και την απομάκρυνση για δικούς τους ιδιοτελείς λόγους. Και εάν μεν παρασύρθηκε όχι από εγωϊσμό αλλά επειδή "τόσο μπορούσε", θα του δώσει σε αυτήν την ζωή ο Θεός απειράριθμες ευκαιρίες να διορθώσει το λάθος του. Εάν δεν το πράξει , δεν θα έχει καμία δικαιολογία, όχι μόνο μπροστά στον Θεό, αλλά στην ίδια του την συνείδηση. Γιατί η σωτηρία είναι ΑΔΥΝΑΤΗ σε όποιον στενοκέφαλα απορρίψει την αλήθεια του Θεού, την μόνη Εκκλησία, την Ορθοδοξία, επειδή απλά "έτσι νομίζει". Η ίδια του η συνείδηση θα τον καταδικάσει, όταν έρθει η ώρα. Και ξέρει, ο Θεός, να ανταποδώσει στον καθένα κατά τα έργα, την πρόθεση και τις προσπάθειές του, είτε Χριστιανός είναι, είτε αιρετικός, είτε αλλόθρησκος. Κι αυτό το γράφω για να μη σκεφθεί κανείς ότι ο Κύριος θα τον σώσει χωρίς τη δική του προσπάθεια προς την αλήθεια, με όλες του τις δυνάμεις. Ο Θεός θα δει την καλή προαίρεση, αν αυτή υπάρχει , και θα τον οδηγήσει προς την αλήθεια, εάν και ο ίδιος το θέλει.

Η ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ Εκκλησία θα συνεχίσει να κηρύττει το ένα, το αναλλοίωτο Χριστιανικό Ευαγγέλιο ως το τέλος. Και όταν ο Κύριος θα γυρίσει, όσοι Χριστιανοί έμαθαν να αγαπούν, όσοι προσέγγισαν το «καθ’ ομοίωσιν» στο τέλος της «Οδού», δεν θα παραπονεθούν, αν ο Κύριος θελήσει να βάλει δίπλα τους και αιρετικούς, έστω και «τυφλούς». Αλλά θα αλαλάξουν με ευγνωμοσύνη στον Κύριο για την καλοσύνη Του και θα ευφρανθούν μαζί τους.

Κείμενο: Ν. Μ

πηγή

Οκτώ πράγματα που δεν πρέπει να κάνεις αν δεν θες να χωρίσεις Μην απειλείτε, μιλήστε, ακούστε και συνεχίστε να φλερτάρετε τον σύντροφό σας

Υπεύθυνοι ιστότοπου υποστηρίζουν ότι βρήκαν το κόλπο για να σταματήσουν τους χωρισμούς

Είναι εύκολο να αναγνωρίσει κανείς τα σημάδια που οδηγούν μια σχέση προς την … λήξη - αν τουλάχιστον πιστέψουμε τα συμπεράσματα του ιστότοπου World of Psychology, οι υπεύθυνοι του οποίου μελετούν διάφορα ζητήματα κοινωνικής ψυχολογίας. Πολλοί έχουν βαδίσει τον πικρό δρόμο του χωρισμού , αλλά οι περισσότεροι ειδικοί της ανθρώπινης συμπεριφοράς συμφωνούν ότι υπάρχουν οκτώ βασικά ζητήματα που οφείλουν να αποφεύγουν τα ζευγάρια, προκειμένου να μην βρεθούν σύντομα στο «κλαμπ των χωρισμένων». Συμφωνούν, επίσης, ότι η λύση στο πρόβλημα δεν είναι οι «συνεδρίες» με φίλες και φίλους ή με ακριβοπληρωμένου ψυχολόγους, αλλά η προσπάθεια να βελτιώσετε τον εαυτό σας, ώστε να μην οδηγηθείτε στον χωρισμό.

1. Μην θεωρείτε τον σύντροφό σας δεδομένο.

Η αρχή του κακού γίνεται όταν το ζευγάρι ξεχάσει τον πρώτο ενθουσιασμό του και επαναπαυτεί στην «κατάκτησή» του. Όλοι μας θυμόμαστε την αρχή της σχέσης με στιγμές διεκδίκησης του πολυπόθητου συντρόφου μας. Επειδή όμως ο άνθρωπος ξεχνάει εύκολα ότι το ταίρι μπορεί να πάρει πολύ εύκολα «το καπελάκι του και να φύγει», καλό είναι να ευχαριστούμε πάντα τον σύντροφο μας για κάτι που μας πρόσφερε ή να του ζητάμε πολύ ευγενικά, λες και είναι φιλοξενούμενος στο σπίτι, να μας κάνει μια χάρη. Με τον τρόπο αυτό οι διαμάχες αποφεύγονται και ο σύντροφος νιώθει και πάλι χρήσιμος και απαραίτητος, όπως πρώτα.

2. Συζητείστε ότι σας απασχολεί.

Όσοι βρίσκεστε σε μακρόχρονη σχέση νομίζετε ότι συζητάτε με τον σύντροφο σας. Οι ειδικοί δεν αναφέρονται όμως στα νέα της ξαδέρφης ή στην λίστα με τα ψώνια, αλλά σε ουσιαστικές συζητήσεις και αναλύσεις. Οι προβληματισμοί του ζευγαριού, όπως τους μοιραζόταν στην αρχή της σχέσης, πρέπει να έχουν πάντα εξέχουσα θέση στην καθημερινότητα, ώστε να «εξορκίζεται» το αίσθημα της μοναξιάς.

3. Εκφράστε τα συναισθήματα σας άφοβα.

Θυμηθείτε πως είναι το αίσθημα να ακούς τον αγαπημένο/-η να σου λέει «Σ' αγαπώ». Θυμηθείτε πόση δύναμη νιώθει ο δέκτης αυτής της εξαίσιας φράσης, όταν νιώθει ότι δεν είναι μόνος του πια σε αυτόν τον κόσμο. Δεν χρειάζεται κάτι άλλο, για να συνειδητοποιήσουμε ότι έχει και ο σύντροφός μας εξίσου μεγάλη ανάγκη να ακούει τι νιώθουμε. Είναι αυτό το ανέξοδο «θέλω να τ' ακούω», βαρύνουσας σημασίας για το μέλλον μιας σχέσης, που κάνει το ζευγάρι να νιώθει όμορφα με το ταίρι του.

4. Μην σταματάτε να ακούτε.

Αυτό που πολλοί προσάπτουν ως πλεονέκτημα του συντρόφου τους, δυστυχώς μονάχα στην αρχή της σχέσης, είναι ότι «το έτερον ήμισυ ακούει τους προβληματισμούς τους». Αργότερα δυστυχώς οι δύο πλευρές δεν ακούν ουσιαστικά τον άλλον, δείχνοντας έλλειψη σεβασμού, μην συμμετέχοντας στην συζήτηση και επαναλαμβάνοντας μονάχα τα θέλω τους, χωρίς να ακούνε πραγματικά τον άλλον. Ξεκινήστε λοιπόν να κάνετε ερωτήσεις πάνω σε αυτά που σας διηγείται ο άνθρωπος σας.

5. Διασκεδάστε, όπως παλιά.

Μα, «διασκεδάζαμε μαζί, γελάγαμε», παραπονιούνται τα ζευγάρια, αλλοτριωμένα από την μίζερη καθημερινότητα. Η απουσία γέλιουείναι ένα από τα σημάδια μιας αποτυχημένης(;) σχέσης. Και όμως, ο χωρισμός δεν είναι η λύση. Προσπαθήστε να κάνετε ενδιαφέροντα πράγματα μαζί, όπως μια νυχτερινή βόλτα κοντά στην θάλασσα ή μια ποδηλατάδα και τα προβλήματα ίσως δεν φαντάζουν πλέον «βουνό».

6. Μην ζαλίζετε το ταίρι σας με υποδείξεις.

Οι κλασικές παραινέσεις «εγώ, δεν το κάνω έτσι, άρα εσύ το κάνεις λάθος» είναι ό, τι πιο εκνευριστικό. Μπορεί η αφορμή να είναι ασήμαντη, όπως το πλύσιμο των πιάτων, αλλά ο καβγάς έπεται μεγαλειώδης. Αντί λοιπόν να μουρμουράτε και να υποδεικνύετε τα «στραβά» του συντρόφου σας, προσπαθήστε την επόμενη φορά είτε να τον επαινέσετε για την προσπάθειά του(ναι, ξέρω ότι βράζετε, αλλά προσπαθήστε) είτε απλά να το κάνετε εσείς, για να είστε σίγουρος/-η ότι η δουλειά θα γίνει σωστά!

7. Απειλές, απειλές και πάλι απειλές

Αν θες να λύσεις ένα πρόβλημα, τότε οι απειλές, που προκαλούν τον άλλον να αντεπιτεθεί, σίγουρα δεν βοηθούν. Αντί να κουράζεις τον «συνοδοιπόρο» σου, ότι «θα πας στη μάνα σου, αν δεν σου κάνει το χατίρι», ίσως είναι καλύτερα να συζητήσετε αυτά που θέλετε και οι δύο.

8. Μην αγνοείτε τον σύντροφο, γιατί…δαγκώνει.

Όπως και το να μην ακούς όσα σου διηγείται ο σύντροφος σου είναι δείγμα υποτίμησης, έτσι και το να τον αγνοείς είναι πολύ χειρότερο. Μπορεί να μην είναι εξαιρετικά σημαντικό αυτό που σου περιγράφει, θέλει όμως να τον ακούσεις. Προς αποφυγή λοιπόν σκηνών «πολέμου», καλό θα ήταν να δείξετε λίγο περισσότερο ενδιαφέρον.

Ανέκδοτο: Να γαμπρός, να μάλαμα Ο πεθερός είπε την τελευταία λέξη

Ηταν κάποτε μια πεθερά που είχε τρεις γαμπρούς. Ο πρώτος την αγαπούσε, ο δεύτερος έτσι κι έτσι και ο τρίτος καθόλου.

Μια μέρα σκέφτεται η πεθερά να τους τσεκάρει και λέει στον πρώτο: «Πάμε στην παραλία να κάνουμε μια βουτιά;». Πήγαν, βουτάει στη θάλασσα η πεθερά και έκανε ότι πνιγόταν. Ο γαμπρός που την αγαπούσε έτρεξε αμέσως και την έσωσε. Την άλλη μέρα βρήκε στην πόρτα του ένα καινούριο πολυτελές αυτοκίνητο και μια ανθοδέσμη με κάρτα που έγραφε: «Σε ευχαριστώ που με έσωσες. Η πεθερά σου».

Την άλλη μέρα είπε το ίδιο και στον δεύτερο γαμπρό της. Και πάλι η πεθερά, αφού βουτάει, κάνει ότι πνίγεται. Ο γαμπρός διστάζει στην αρχή, αλλά βουτάει και τη σώζει. Την επόμενη μέρα, βρίσκει έξω από το σπίτι του ένα καινούριο αυτοκίνητο και μια ανθοδέσμη, η κάρτα της οποίας έγραφε: «Σε ευχαριστώ που με έσωσες. Η πεθερά σου».

Την επομένη επαναλαμβάνει το πείραμα και με τον τρίτο γαμπρό. Βουτάει, κάνει ότι πνίγεται αλλά ο γαμπρός αδιάφορος. Επιμένει τόσο πολύ που τελικά... πνίγεται στ' αλήθεια.

Το άλλο πρωί, βρίσκει μπροστά από το σπίτι του ένα υπερπολυτελές αυτοκίνητο «του κουτιού» και μια τεράστια ανθοδέσμη με κάρτα που έγραφε: «Σε ευχαριστώ που με έσωσες. Ο πεθερός σου».

Γίνε καλοκαιρινός

• Εξωτερικός καύσωνας και εσωτερική δροσιά
• Ο διάλογος σώματος και ψυχής
• Προσοχή στην χαλάρωση
• Οι πνευματικές εξετάσεις της συνύπαρξης
• Η σημασία της ηρεμίας και της μόνωσης
• Καλοκαίρι και χειμώνας στην ψυχή
• Προτάσεις ωραίων βιβλίων
• Δροσιστικές δραστηριότητες
• Εσύ γιατί πας στην θάλασσα;
• Οι παγίδες στις παραλίες
• Να μην προκαλούμε πειρασμούς στους άλλους, να προστατεύουμε ο ένας το ήθος του άλλου
• Η ξεκούραση που κουράζει και η κούραση που ξεκουράζει (π. Παΐσιος)
• Οι καλοί τσακωμοί
• Το κλιματιστικό της ψυχής μας

Από την εκπομπή Αθέατα Περάσματα με τον π. Ανδρέα Κονάνο στον ραδιοφωνικό σταθμό Πειραϊκή Εκκλησία.

π. Ανδρέας Κονάνος - Προτάσεις Καλοκαιριού

Η Αγάπη ενός τζέντλεμαν

Ο γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός αφηγείται ένα υπόδειγμα χριστιανικής αγάπης, συγχωρητικότητας και προσευχής από λαϊκό σύζυγο.

Γέροντας Σωφρόνιος Αγιορείτης: Πάλη για «εξουσία» στην οικογένεια. Γιατί;

Αν η γυναίκα εργάζεται εξίσου με τον άνδρα, τότε πάλι καταργείται η δικαιοσύνη, επειδή η γυναίκα στην οικογένεια, παράλληλα με την εργασία, βαστάζει και άλλα βάρη, επιπρόσθετα καθήκοντα, επειδή ακριβώς αυτή είναι η μητέρα των παιδιών. Θα νόμιζε κάποιος ότι, επειδή η γυναίκα βαρύνεται από μεγαλύτερες ευθύνες και ασκεί πολυπλοκότερο ρόλο, σε αυτήν πρέπει να ανήκει το προνόμιο να «κατευθύνει» την οικογένεια. Ασφαλώς κάποιος πρέπει να κατευθύνει την οικογένεια, όπως και κάθε άλλο ανθρώπινο καθίδρυμα. Έτσι, σε πολλές οικογένειες ανακύπτει η πάλη για εξουσία, που πολύ συχνά γίνεται καταστροφική για την οικογένεια. Συνεπώς, όπου και αν στρέψουμε τήν προσοχή μας, παντού βλέπουμε υπερβολικά πολύπλοκα προβλήματα, και δεν πλησιάσαμε ακόμη στην επίλυσή τους.

Έκανα τις λίγες αυτές παρατηρήσεις, για να δω τα πράγματα έτσι όπως τα βλέπει η πλειονότητα των ανθρώπων. Νομίζω όμως ότι εμείς ως χριστιανοί βλέπουμε ακόμη και εκείνα που οι άλλοι δεν προσέχουν. Θεωρούμε ότι το σπουδαιότερο θέμα γενικά για κάθε άνθρωπο είναι το ερώτημα: Τί είναι ο άνθρωπος; Ποιός είναι ο προορισμός του; Γιατί και για ποιό λόγο εμφανίστηκε στον κόσμο; Ποιός σκοπός υπάρχει μπροστά του; Ποιό είναι το νόημα της υπάρξεώς του; Αν δεν απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να λύσουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ούτε σε ένα επίπεδο. Είναι αδύνατον για παράδειγμα να επιτύχουμε αληθινά δίκαια δομή της κοινωνίας χωρίς τη γνώση αυτή. Δεν μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα της κρατικής οργανώσεως, αν δεν έχουμε απάντηση στο κύριο αυτό ερώτημα. Όλη η ιστορία της ανθρωπότητας γράφεται με άσκοπη περιδίνηση, παράλογους πολέμους, άδικη καταπίεση του ισχυρού επάνω στον ασθενή, όπως βλέπουμε στο ζωικό κόσμο. Συνεπώς, τί είναι ο άνθρωπος; Τήν απάντηση στο ερώτημα αυτό την παίρνουμε από την Άγια Γραφή: «Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ' εικόνα Θεού ... άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς» (Γέν. 1,27). Και λίγο πιο κάτω διαβάζουμε: «Έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον, χουν από της γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γέν. 2,7).

Αν λοιπόν ο Θεός δημιούργησε τον άνδρα και την γυναίκα ως ενιαία ανθρωπότητα, τότε είναι φυσικό ότι το θέμα της σχέσεως μεταξύ ανδρός και γυναικός ήταν και θα είναι πάντοτε ένα από τα σπουδαιότερα ζωτικά θέματα. Αν στρέψουμε την προσοχή μας στα φυσικά χαρίσματα της γυναίκας και τα συγκρίνουμε με τα αντίστοιχα τους στον άνδρα, θα δούμε από την μακρόχρονη πείρα ότι τα χαρίσματα αυτά είναι ποικίλα· κάποτε συμπίπτουν, ενώ κάποτε γίνονται συμπληρωματικά το ένα του άλλου. Γνωρίζουμε επίσης από την ιστορία και από την Αγία Γραφή ότι στην Ανατολή, όπου γεννήθηκαν όλες οι μεγάλες θρησκείες, η κυριότητα του άνδρα επάνω στη γυναίκα ήταν υπερβολικά ισχυρή. Η γυναίκα στη συνείδηση της Ανατολής ήταν κατά κάποιο τρόπο κατώτερο ον. Ακόμη και στο Ευαγγέλιο βλέπουμε παρόμοια χωρία, όπως για παράδειγμα: «ΟΙ δε εσθίοντες ήσαν άνδρες ωσεί πεντακισχίλιοι χωρίς γυναικών και παιδίων» (Ματθ. 14,21). Ελάμβαναν οπ' όψιν μόνο τους άνδρες, ενώ τις γυναίκες ούτε καν τις μετρούσαν. Αλλά αυτό δεν το βλέπουμε μόνο στην Ανατολή.

Έτυχε να διαβάσω, όταν ήμουν νέος, κάποιες στατιστικές που έκαναν μερικοί Γερμανοί μορφωμένοι άνθρωποι για τον ρόλο του άνδρα και τον ρόλο της γυναίκας στην ιστορία του πολιτισμού. Οι πολυμαθείς αυτοί Γερμανοί παρουσίαζαν τα κατορθώματα του άνδρα ως άκρως σημαντικά (παρομοιάζοντας τα ως όρη υψηλά), ενώ από τα κατορθώματα της γυναίκας σημείωναν μόνο μερικά που ούτως ή άλλως γράφτηκαν στην ιστορία του πολιτισμού.

Μου φαίνεται ότι η παρεξήγηση αυτή εμφανίστηκε ως συνέπεια της απώλειας της συνειδήσεως εκείνης, που περιέχεται στη Γραφή: «Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ' εικόνα Θεού ... άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς» (Γεν. 1,27).

Αυτό το ξεχνούν όχι μόνο οι άνδρες, αλλά και οι ίδιες οι γυναίκες. Για να διορθώσουμε λοιπόν τη ζωή μας σε όλα τα επίπεδά της, αρχίζοντας από την οικογένεια, οφείλουν οι γυναίκες να ανυψωθούν με το πνεύμα και να φανερώσουν στον κόσμο την αυθεντική αξία τους, τον υψηλό ρόλο τους. Για την χριστιανική Εκκλησία το θέμα του ρόλου της γυναίκας γίνεται κάθε χρόνο διαρκώς οξύτερο.

Βλέπουμε ότι στις χώρες όπου ο άθεος κομμουνισμός διεξάγει ανοικτή πάλη εναντίον της Εκκλησίας με την εφαρμογή κάθε είδους εκβιασμών, διασώζει την Εκκλησία η ανδρεία των γυναικών, η αυτοθυσία τους, η ετοιμότητά τους για κάθε είδους παθήματα. Παντού παρατηρούμε ότι οι γυναίκες στις Εκκλησίες αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό. Μπορούμε να πούμε ότι στις Εκκλησίες κατά τις ακολουθίες οι γυναίκες συνιστούν την πλειονότητα, κάποτε τα τρία τέταρτα, κάποτε όμως και περισσότερο. Αν τώρα όλες οι γυναίκες αποχωρούσαν από την Εκκλησία, τότε αυτή δεν θα μπορούσε να υπάρχει, γιατί οι άνδρες που εκπληρώνουν υψηλή ποιμαντική διακονία, κατέχοντας υψηλές ιεραρχικές θέσεις, θα έμεναν ολιγάριθμοι και, με απλά λόγια, θα ήταν γι' αυτούς από υλικής πλευράς αδύνατον να διατηρήσουν την Εκκλησία.

Συνεπώς ο ρόλος της γυναίκας στην Εκκλησία είναι μεγάλος, και όλοι μας πρέπει να σκεφτούμε το φαινόμενο αυτό. Στη χριστιανική μας διδασκαλία για τον άνθρωπο, μιλώντας θεολογικά, η γυναίκα παρουσιάζεται στο ίδιο ακριβώς μέτρο ως άνθρωπος, όπως και ο άνδρας. Οι δυνατότητες της διακονίας της μέσα στην ιστορία είναι απεριόριστες. Το γεγονός ότι ο Θεός Λόγος σαρκώθηκε από γυναίκα καταδεικνύει ότι η γυναίκα δεν είναι καθόλου μειωμένη ενώπιον του Θεού.

αποσπάσματα από: Αρχιμ. Σωφρονίου, Το Μυστήριο της χριστιανικής ζωής, Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ, 2010

ΠΗΓΉ

Με το παράδειγμα και τη ζωή μας

Βλέπω μερικούς γονείς πόσο υπερβολικοί είναι και πόσο παράλογες απαιτήσεις έχουν από τα παιδιά τους. Κάποιος μου έλεγε ότι υποχρεώνει τα παιδιά του να εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή και τα χτυπάει όταν του πουν ότι δεν θέλουν να πάνε στην Εκκλησία. Αυτά όμως δεν είναι σωστά πράγματα, γιατί με το ζόρι δεν μπορείς να κάνεις τον άλλο να αγιάσει.

Αλλά και μερικοί κληρικοί είναι απόλυτοι και μιλούν για τον Θεό με ένα τρόπο που σε τρομάζει. Εγώ βλέπω ότι η σημερινή εποχή έχει αλλάξει και ο άνθρωπος σήμερα σκέφτεται και ζει διαφορετικά από την εποχή την δική μας. Εμείς σαν παιδιά τρώγαμε ξύλο από τους γονείς και τους μεγαλύτερούς μας. Τώρα αυτά δεν περνούν και δεν φέρνουν καλό αποτέλεσμα.

Κάποιος άλλος μου έλεγε ότι τις ελεύθερες ώρες του μπαίνει στα λεωφορεία, κάνει σύντομο κήρυγμα και μοιράζει στους επιβάτες θρησκευτικά έντυπα που μιλούν για την εξομολόγηση. Μου είπε επίσης ότι έχει πρόβλημα με τα παιδιά του, γιατί ντρέπονται με την ιεραποστολή που κάνει. Του είπα ότι είναι καλά αυτά, αλλά υπερβολικά,γιατί σήμερα πρέπει να ψάξουμε και να βρούμε νέους τρόπους ιεραποστολής, όχι όπως την εποχή του πολέμου που οι χριστιανοί νέοι τραγουδούσαν στους δρόμους και τα λεωφορεία χριστιανικά τραγούδια και μοίραζαν έντυπα. Τον σημερινό άνθρωπο πρέπει να τον πλησιάσεις με διαφορετικό τρόπο. Ο χριστιανός πρέπει να ομολογεί τον Χριστό όχι με λόγια, αλλά με έργα, με το παράδειγμα και την ζωή του.

Οι χριστιανοί πρέπει να μάθουμε να σιωπούμε, γιατί είναι εξαιρετικά επικίνδυνο (και αστείο) να αναγορεύουμε τους εαυτούς μας, άλλοτε συνηγόρους του Θεού και άλλοτε ειδικούς στο να εξηγούμε τις βουλές και τα σχέδιά Του.

Πηγή: Τ.Μιχαλά, Τέσσερις ώρες με τον πατέρα Παίσιο σ. 176—179

Αληθινός άνδρας

Ο Γιώργος και η Μιμή γνωρίστηκαν κατά τις σπουδές τους και σύντομα μετά το τέλος τους παντρεύτηκαν.

Και ενώ όλα έδειχναν θαυμάσια, μια μέρα η Μιμή είπε ότι δεν θα ξαναμαγειρέψει,γιατί βαριόταν και στη συνέχεια έλεγε άπρεπα λόγια και γενικά ήταν όλο νεύρα.

Ο Γιώργος της είπε: «Μα γιατί καλή μου; Εμείς παντρευτήκαμε για να είμαστε διπλά ευτυχισμένοι». Όμως η Μιμή ήταν αμετάπειστη.

Τρέχει ο Γιώργος σε ένα γνωστό του παπά και του λέει με πίκρα: «Ατύχησα στο γάμο μου πάτερ. Μόνο όταν ήμασταν αρραβωνιασμένοι ήταν όμορφα.Τώρα τρέμω στη σκέψη πώς θα κάνω οικογένεια με αυτό το κορίτσι!

Απάντησε ο παπάς: «Ο νόμος του Θεού δεν επιτρέπει διαζύγιο. Εσύ ξέρεις τον τρόπο που θα την κάνεις να διορθωθεί.

Πέρασαν λίγες μέρες και ο νεαρός πήρε δυο κόλλες χαρτί και τις πήγε στον παπά για να τις δει. Ήταν δεσμεύσεις για τρόπους συμπεριφοράς δικής του σε στιγμές δύσκολες.

Εάν η Μιμή κάνει…εγώ γελάω.Εάν η Μιμή πει εγώ σφυρίζω και άλλα τέτοια.

Ξαναπήγε στον παπά. Τι είναι αυτά ρε Γιώργο; Τι θέλεις να πετύχεις με αυτά;

Απάντησε: «Χωρίς να δημιουργώ περισσότερη ένταση και τριβή, να της προκαλώ αφορμή για αυτοέλεγχο. Τα μελέτησα όσο πιο καλά μπορούσα. Ευλόγησέ τα λοιπόν να φέρουν αποτέλεσμα.

Μετά ελάχιστο χρονικό διάστημα η Μιμή «άλλαξε» και το εκμυστηρεύτηκε στον άνδρα της:

Κατάλαβα ότι έκανα λάθη και ότι δεν ψάχνεις να βρεις σε μένα λάθη για να με ταπεινώσεις. Κατάλαβα ότι με αγαπάς ειλικρινά. Είσαι αληθινός άνδρας. Ξέρεις να κυβερνάς τον εαυτό σου. Σε εμπιστεύομαι. Βοήθα με να μπούμε σε έναν κόσμο πιο όμορφο. Σε αγαπάω δυο φορές.

Με ένα τρόπο «τρελό» ένας νεαρός κατάφερε να φανεί στα μάτια της γυναίκας του, αληθινά άνδρας, περισσότερο άνδρας από ό,τι τον είχε φανταστεί.

Μητρ. Νικοπόλεως Μελετίου: «Σχέσεις των συζύγων» από Σπύρο Γκ.

Πηγή

Η εξωσωματική γονιμοποίηση αυξάνει τους κινδύνους για σύνδρομο Down

Η ίδια η εξωσωματική γονιμοποίηση μπορεί να αυξάνει τον κίνδυνο να γεννηθεί μωρό με το σύνδρομο Ντάουν, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι υψηλές δόσεις των ορμονικών φαρμάκων που συνοδεύουν την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή μπορεί να προκαλέσουν γενετικές ανωμαλίες στα ωάρια, ιδίως των γυναικών άνω των 35 ετών.

Οι ερευνητές από οκτώ χώρες, με επικεφαλής τον Άλαν Χαντισάϊντ, διευθυντή του Κέντρου Γονιμότητας, Γυναικολογίας και Γενετικής της Γέφυρας του LondonBridge, παρουσίασαν τη σχετική μελέτη στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρίας Ανθρώπινης Αναπαραγωγής και Εμβρυολογίας (ESHRE) στη Στοκχόλμη, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και τη βρετανική «Γκάρντιαν».

Οι επιστήμονες ανέπτυξαν ένα νέο τεστ που εντοπίζει χρωμοσωματικές ανωμαλίες στα ωάρια και το οποίο θα μπορούσε, όπως είπαν, να φέρει «επανάσταση» στη υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, βοηθώντας τις μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκες να προσδιορίσουν καλύτερα τις πιθανότητες απόκτησης μωρού, ώστε να μην ταλαιπωρούνται άσκοπα με αλλεπάλληλες προσπάθειες.

Όμως το νέο τεστ, πρόσθεσαν, παρέχει επίσης ορισμένες ανησυχητικές ενδείξεις ότι η εξωσωματική γονιμοποίηση μπορεί να αυξάνει τον κίνδυνο σύλληψης μωρού με σύνδρομο Ντάουν. «Δεν έχουμε ακόμα άμεσα στοιχεία και δεν θέλω να ανησυχήσω τις γυναίκες», δήλωσε ο Χαντισάϊντ.

Οι ανισορροπίες στους αριθμούς των χρωμοσωμάτων, καθώς τα ωάρια ωριμάζουν, προκαλούν ανωμαλίες στο έμβρυο και τελικά αποβολή του, ενώ αν ειδικότερα υπάρχει ένα πρόσθετο χρωμόσωμα 21, τότε το μωρό πάσχει από σύνδρομο Ντάουν. Το νέο τεστ εντοπίζει έγκαιρα -κατά τη φάση «μείωσης» των ωοκυττάρων- ποια ωάρια (που έχουν γονιμοποιηθεί εξωσωματικά από το σπέρμα του συντρόφου) είναι υγιή και ποια όχι. Συνεπώς δείχνει κατά πόσο η γυναίκα έχει νόημα να μπει στη διαδικασία της εμφύτευσης του ωαρίου και της εγκυμοσύνης.

Οι κλινικές γονιμότητας χορηγούν ισχυρές ορμόνες στις γυναίκες για να βοηθήσουν στην παραγωγή περισσότερων ωαρίων, τα οποία στη συνέχεια γονιμοποιούνται στο εργαστήριο και μερικά μεταφέρονται στην μήτρα, με την ελπίδα ότι θα εξελιχτούν σε πλήρη κύηση. Όσο πλησιάζει η ηλικία της εμμηνόπαυσης, τόσο τα παραγόμενα ωάρια παρουσιάζουν αυξημένο ποσοστό ανωμαλιών, αν και το ποσοστό αυτό διαφέρει πολύ από γυναίκα σε γυναίκα.

Το νέο τεστ μπορεί να διαγνώσει πόσα (ίσως και όλα) ωάρια που έχουν ληφθεί από τη γυναίκα μετά την ορμονοθεραπεία, είναι ακατάλληλα για εμφύτευση στην μήτρα, οπότε η γυναίκα θα πρέπει να καταφύγει στη δωρεά ξένων υγιών ωαρίων. Από την άλλη, το τεστ μπορεί να δείξει έγκαιρα ότι μια γυναίκα παράγει μόνη της μεγάλο ποσοστό υγιών ωαρίων, οπότε έχει αυξημένες πιθανότητες να μείνει έγκυος με δικό της ωάριο.

Η ίδια τεχνική μπορεί να εντοπίσει τα ανώμαλα ωάρια και έτσι να μειώσει την πιθανότητα για «Ντάουν». Όμως οι ερευνητές βρήκαν ανησυχητικές -αν και προς το παρόν ανεπιβεβαίωτες- ενδείξεις ότι η ίδια η διαδικασία της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής μπορεί να οδηγεί στη γέννηση περισσότερων μωρών με το συγκεκριμένο σύνδρομο. Μετά την εντατική ορμονοθεραπεία, τα γονιμοποιημένα ωάρια φέρουν διακριτές χρωμοσωματικές ανωμαλίες, αρκετά διαφορετικές από αυτές που έχουν τα ωάρια, τα οποία έχουν ληφθεί φυσιολογικά, χωρίς δηλαδή να προηγηθεί η χορήγηση ορμονών.

Η ορμονική διέγερση των ωοθηκών σε μερικές γυναίκες φαίνεται να αυξάνει τον κίνδυνο γενετικών ανωμαλιών. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι οι έξτρα ορμόνες διασπούν την «κόλλα» που συγκρατεί τα 23 χρωμοσώματα μαζί κατά την κρίσιμη φάση της κυτταρικής μείωσης, με συνέπεια οι αριθμοί των χρωμοσωμάτων να ανακατεύονται στα ωοκύτταρα πριν τη γονιμοποίησή τους.

Αληθινή σύζυγος

Η Βάσω και ο Τάκης παντρεύτηκαν νέοι, όμως η Βάσω ήταν πολύ καλή και θρησκευόμενη, ενώ ο Τάκης πολύ καλός, αλλά αδιάφορος θρησκευτικά. Η Βάσω βλέποντας τον ωραίο χαρακτήρα του του φερόταν με πολλή αγάπη, όμως και εκείνος χαιρόταν πάρα πολύ για την αγάπη της γυναίκας του. Μια μέρα ο Τάκης ρώτησε την γυναίκα του:

- Βασούλα βλέπω ότι μου κάνεις όλα τα χατίρια και ποτέ δεν μου λες όχι. Εσύ τι θέλεις από μένα;
- Έχω από όλα του απάντησε, δεν θέλω τίποτε.

Εκείνος όμως επέμενε:

- Θέλω και εγώ να κάνω κάτι για σένα. Πες μου και ό,τι θέλεις θα γίνει.
- Αφού επιμένεις σου το λέω. Το μόνο που θέλω είναι να κάνεις και εσύ τον σταυρό σου, όταν τρώμε, όταν πάμε να κοιμηθούμε…

Συννέφιασε λίγο ο Τάκης όμως νικημένος από την καλοσύνη και την ταπείνωση της γυναίκας της είπε: Θα γίνει χρυσή μου! Αφού το θέλεις θα γίνει. Και έμαθε να κάνει τον σταυρό του.
Πώς τα κατάφερε η Βάσω; Τα κατάφερε διότι δεν εφάρμοσε στο σύζυγό της ζοριλίκια, πιέσεις και ατελείωτες συμβουλές διότι έβλεπε ότι αυτά δεν βγάζουν σε καλό। Γιατί του φερόταν με αταλάντευτη καλοσύνη και αγάπη, σε σημείο να αισθάνεται τόσο καλά ο Τάκης, ώστε να θέλει από μόνος του να της ανταποδώσει κάτι από την αγάπη της.

πηγή