Θα ήταν μια συνηθισμένη μέρα η σημερινή. Και μάλιστα πολύ καλύτερη από τις προηγούμενες. Η δουλειά πήγε καλά σήμερα, τα σχέδια για τις γιορτές ήταν πολλά. Μέχρι που χτύπησε το τηλέφωνο. ΚΑΡΚΙΝΟΣ. Έτσι απλά το είπε. Είχε κλάψει λίγο πριν, δεν είμαι και σίγουρος. Έχω ΚΑΡΚΙΝΟ Κώστα, είπε. Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ έχει «παράδοση» στην οικογένειά μας. Πριν 3 χρόνια ο πατέρας χτυπήθηκε από αυτή την αγάπη Του Θεού. Έφυγε στις 28 Οκτωβρίου του 2005, από τον «ΑΓΙΟ ΣΑΒΒΑ», ανήμερα της Αγίας Σκέπης. Δοξολογούσαμε το Θεό εκείνη την ημέρα και ευχαριστούσαμε την Παναγία μας που τον πήρε την ημέρα της. Ακούγονται ίσως «τρελά» όλα αυτά… Δοξολογούσατε το Θεό επειδή …πήρε τον πατέρα σας;;;
- o πατέρας στον Άγιο Ευστράτιο (επισκεπτήριο στον εξόριστο πατέρα του
ΝΑΙ! Ο πατέρας ήταν άθρησκος. Πέρασε Κατοχές, Εμφύλιο, Μακρονήσια, Άγιο Ευστράτιο, επιθέσεις ΧΙτών, απορρίφθηκε από την Εμποροπλοιάρχων λόγω φρονημάτων και εργάσθηκε στις οικοδομές για 50 χρόνια. Άθεο τον φώναζαν αλλά απλά ΑΘΡΗΣΚΟΣ ήταν. Άθεος έλεγε πως ήταν και χασκογελούσε, ΕΩΣ ΟΥ…
Μέχρι την ημέρα που ψηλάφισε τις πληγές του Κυρίου. Μέχρι την ώρα που αυτός ο ΑΡΝΗΤΗΣ του Υπερφυσικού είδε την Παρουσία Του Κυρίου. Τον πήγα με το ζόρι στο νοσοκομείο θυμάμαι. Ο γιατρός δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο για να μου το πει. ΚΑΡΚΙΝΟΣ, είπε απλά. Ο πατέρας γέλασε και τίναξε νευρικά το Ριζοσπάστη – πάντα τον αγόραζε πρωί πρωί λες και φοβόταν μην εξαντληθεί. Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ «κράτησε» 4 χρόνια. Ο πατέρας γνώρισε το Χριστό με ένα θαύμα.
Άγιος Παρθένιος Επίσκοπος Λαμψάκου
Πήγαμε στον Άγιο Παρθένιο (θεραπευτής καρκινοπαθών) και προσπάθησε να ανάψει το καντήλι του αγίου. Δεν άναβε. Σκέφτηκε να πάει στο αμάξι και να φέρει άλλον αναπτήρα. Μόλις γύρισε την πλάτη του το καντήλι έβγαλε φλόγα ενός μέτρου. Ο πατέρας δεν μίλησε… το είδαμε όλοι αυτό που έγινε. Εκείνος δεν μίλησε. Ήταν έτοιμος όμως. Ζήτησε ΣΥΓΓΝΩΜΗ από τον Χριστό. Τον δέχτηκε στην καρδιά του. Πίστεψε στον Κύριο. Τις τελευταίες μέρες του μας έλεγε Πατερικό Λόγο, χωρίς να έχει ιδέα από Πατέρες. Ο πατέρας συγχωρέθηκε και είναι στον παράδεισο του Χριστού. Το ξέρω αυτό. Δεν μπορώ να σας το αποδείξω. Το ξέρω όμως. Την μέρα που έφυγε για τον Χριστό γιόρταζε η Παναγία μας. Συμβολισμός; Για κάποιους αφελείς όπως εγώ, Ναι. Θυμάμαι στο διπλανό δωμάτιο έφυγε και κάποιος άλλος αδελφός. Η γυναίκα του βλασφημούσε την Παναγία που της πήρε τον άντρα. Εμείς στο άλλο δωμάτιο είχαμε στήσει Δοξολογία. Κάποιος έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο και πήγε στην πραγματική πατρίδα του. Δεν είναι αυτός λόγος να δοξολογείς τον Κύριο;
Η αδελφή μου έχει ΚΑΡΚΙΝΟ. Και το έμαθα σήμερα το μεσημέρι. Δεν πήγα κοντά της. Προτίμησα να προσευχηθώ. Δεν ήξερα όμως αν έπρεπε να προσευχηθώ για αυτήν ή για μένα. Έχουμε δρόμο μπροστά μας Ελένη. Θα είμαι μαζί σου. Δεν θα ξεχάσω ΠΟΤΕ αυτό που είπες σήμερα. «Ο Χριστός ξέρει τι κάνει» είπες. «Ξέρει τι κάνει για να με σώσει» είπες. Και θυμάμαι τον γέροντα που είπε:
Ο Θεός δεν επιτρέπει να βρεθεί το φάρμακο του Καρκίνου γιατί έχει ΓΕΜΙΣΕΙ ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ από αυτόνΚράτα γερά αδελφή Είμαι μαζί σου Και ο Χριστός Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλόν
