Ομιλία για την οικογένεια από τον Μητροπολίτη Σισανίου & Σιατίστης Παύλο

Περί τελέσεως Ιερών Μυστηρίων σε Παρεκκλήσια, Εξωκκλήσια κλπ

Περί τῆς τελέσεως Ἱερῶν Μυστηρίων εἰς ἰδιωτικά Παρεκκλήσια, Εξωκκλησια Ενοριών, μοναστηριακούς Ναούς, καί ὑπαιθρίους χώρους. 2968/2015 Εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Η νύφη ετοιμάζεται να πετάξει το μπουκέτο της, αλλά κάνει κάτι που δεν περίμενε κανείς!

Όλοι οι γάμοι έχουν τις παραδόσεις τους, ασχέτως με το σε ποια χώρα του κόσμου βρίσκεται κανείς. Ο πρώτος χορός, η κοπή της τούρτας και η ανταλλαγή των όρκων είναι μερικές από αυτές.Και ιδιαίτερα στην Αμερική, έχουμε και το έθιμο της ανθοδέσμης όπου η νύφη την πετάει πίσω της και υποτίθεται πως όποια ανύπαντρη την πιάσει, θα είναι η επόμενη που θα ντυθεί νυφούλα. Η συγκεκριμένη νύφη όμως είχε άλλα σχέδια…Γύρισε, προχώρησε προς μία από τις φίλες της και της έδωσε απευθείας την ανθοδέσμη. Γιατί όμως το έκανε αυτό; Ούτε η απορημένη κοπέλα είχε ιδέα μέχρι που…

Συζούμε. Θέλει η κοπέλα μου, θέλω και εγώ, τι κακό κάνουμε;

Από το βιβλίο: «ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ” του π. Επιφάνιου», ΕΚΔΟΣΕΙΣ “ΥΠΑΚΟΗ”

Κάποτε ήλθε για εξομολόγηση στους Τρεις Ιεράρχες στόν π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο ένας φοιτητής, μέλος γνωστής χριστιανικής νεολαίας. Εκεί άρχισε μια συζήτηση για διάφορα θέματα , αλλά κυρίως για τα σαρκικά…

– Γιατί πάτερ Επιφάνιε να απαγορεύεται αυτό και κείνο και το άλλο, όταν πραγματοποιούνται από «ειλικρινή αγάπη», ερωτούσε ο νέος για τα διάφορα σαρκικά παραπτώματα ; Γιατί να μην επιτρέπονται οι «δεσμοί» των νέων αγοριών και κοριτσιών;

…Η συζήτησις ήταν μακρά και κοπιώδης, διότι ο νέος δεν εδέχετο να αντιληφθή την πραγματικότητα, ότι δηλ. ο Χριστός αναζητά καθαρότητα βίου εις κάθε τομέα, προ πάντων δε εις τον σαρκικό. Μας ξεκαθαρίζει με σαφήνεια ότι και το παραμικρό βλέμμα με σκοπό την επιθυμία της σαρκός αποτελεί μοιχεία μέσα εις την καρδία.

– Άκουσε παιδί μου, θεωρώ πιο τίμιο να αποδεχθής ότι δεν διαθέτης τη δύναμη να απαλλαγής από αυτό το πάθος και να ζητήσης να σε ελεήση ο Θεός, παρά να ισχυρίζεσαι ότι αυτό δεν είναι αμαρτία.Πρόσεχε, αυτό αποτελεί τραγικό λάθος σου!
Μάλιστα , διαπράττεις κάτι πολύ χειρότερο από την αμαρτία της πορνείας! Μετατρέπεις το πάθος σου σε κάτι καλό και το κάνεις σημαία. Τροποποιείς το μεγάλο ατόπημα και προσπαθείς να το διαδώσεις και εις τους άλλους.
Φρονώ πως δεν αμαρτάνεις πλέον από αδυναμία, αλλά από ιδεολογία. Αυτή η κατάστασις παγιώνει την ασθένειά σου εις αθεράπευτο και θανατηφόρο πνευματικό νόσημα.
Δυστυχώς τα πάθη δημιουργούν τη δική τους παράλογη και αθεράπευτη λογική.
Είναι εις όλους γνωστόν ότι η διαστροφή του Νόμου του Θεού συντελείται με πολλούς τρόπους.

Ένας από αυτούς είναι η αλλαγή του ορισμού της λέξεως «αμαρτία».
α) «Αμαρτία»,ισχυρίζονται με πονηρία, υπάρχει μόνον όταν διαπράττω κακό εις κάποιον.
Εάν ίσχυε ο συγκεκριμένος ορισμός, τότε πλήθος πράξεων που είναι βαρύτατες δεν θα εθεωρούντο αμαρτίες.Παράδειγμα τρανταχτό, τα ναρκωτικά, η ομοφυλοφιλία, το κάπνισμα, τα ποτά, η διαφθορά και όλα γενικώς τα σαρκικά αμαρτήματα, δεν θα ήσαν αμαρτία, καθ’ ότι υποτίθεται ότι δεν προκαλούν κακό εις τρίτα πρόσωπα…

β) Τα ίδια τα διεφθαρμένα άτομα διατυπώνουν μια ακόμα πονηρά άποψι, ώστε να αιτιολογήσουν την απνευμάτιστη ζωή τους:
«Δεν πρέπει να πράττουμε κάτι, εάν δεν το νιώθει η καρδιά μας!».
Με βάσι αυτή τη συλλογιστική, ο άνθρωπος δεν προσεύχεται, δεν εκκλησιάζεται, δεν νηστεύει, δεν διαβιώνει ηθικά, εφ’ όσον δεν το νιώθει ως επιτακτική ανάγκη μέσα του. Μα, άνθρωπέ μου, και εις το σχολείο δεν νιώθει κανείς ότι πρέπει να φοιτήση, αλλά είναι υποχρεωμένος να το πράξη, διότι διαφορετικά θα παραμείνη αγράμματος.
Προφανέστατα, λοιπόν, το επιχείρημα του «τί νιώθει η καρδία», αποτελεί καταστρεπτικό στοιχείο του πεπτωκότος ανθρώπου.

γ) Εάν δεν αντιλαμβάνομαι,δεν καταλαβαίνω την προσευχή,τότε δεν προσεύχομαι.

Απαντούμε με τον εξής τρόπο:
Ο καθηγητής κρατά εις τα χέρια του το γραπτό που εσύ παρέδωσες μαθαίνοντας το μάθημα «παπαγαλία». Και όμως , αυτός σε βαθμολογεί με άριστα, καθότι κατέβαλες κόπο για να το αποστηθίσης. Έτσι ενεργεί και ο Θεός ( ευλογεί τον κόπο και την προσπάθειά σου ) .
Ακόμη και όταν προσευχόμεθα, αλλά δεν καταφέρνουμε να κατανοούμε σωστά το περιεχόμενο. Εκείνος αποδέχεται ευχαρίστως την πρόθεσι, τη διάθεσι, την απόφασι, τον κόπο, την προσφορά του χρόνου και ολόκληρου του εαυτού μας προς Αυτόν. Τα παραλαμβάνει και τα επιμετρά με το πλήθος των οικτιρμών Του. Τα επευλογή κατά το μέγα Έλεός Του και την άπειρο αγάπη Του.

δ) Επί πλέον, διατυπώνουν το κατάπτυστο επιχείρημα:
«Κάμε ό,τι σου επιτάσσει η καρδιά σου. Αυτή να ακούς, και ουδένα έτερο».

Αυτή η συλλογιστική καταλήγει εις μεγάλη ανηθικότητα. Μήπως «υπακούων εις την καρδιά σου», ήτοι εις τα σαρκικά πάθη, ελευθέρως δύνασαι να πορνεύης, να απατάς τη σύζυγό σου, να διαλύης τον γάμο σου κ.τ.λ.;
Μα, άνθρωπέ μου, και η σύζυγός σου ενδεχομένως να νιώθη ότι «η καρδία της συγκινείται από τον γείτονα!». Είναι μήπως ελεύθερη να αμαρτήση; Ασφαλώς όχι.
Αυτά και άλλα πολλά πονηρά επιχειρήματα προβάλλει ο Διάβολος , για να σπρώξη τον άνθρωπο μέσα εις τα φοβερά τα δίκτυα του.
Και δυστυχώς, πολλοί χριστιανοί, συνεργούσης και της σαρκός, συλλαμβάνονται από την πονηρά παγίδα.
Υιοθετούν αυτές τις καταστρεπτικές απόψεις. Αυτές που τις εισήγαγε ο εχθρός διαστρέφοντας τη λογική τους με πολλή τέχνη και μαεστρία. Εις το τέλος, βεβαίως, το αποτέλεσμα επέρχεται τραγικό και καταστρεπτικό για την πορεία και την ευτυχία του ανθρώπου…

Εν κατακλείδι σημειώνουμε τα εξής:
– Ο δρόμος προς την υγεία διέρχεται μέσα από την προσεκτική εφαρμογή των ιατρικών εντολών και την λήψι των κατάλληλων φαρμάκων.
– Ο δρόμος προς την ασφαλή οικοδομή διέρχεται μέσα από την προσεκτική εκτέλεση των σχεδίων του μηχανικού.
– Και φυσικά, ο δρόμος προς την ευτυχία διέρχεται μέσα από την ακριβή και προσεκτική εφαρμογή όλων των εντολών του Θεού. Και φυσικά και όλων εκείνων που αναφέρονται εις την αγνότητα, την εγκράτεια και τον πόλεμο του σαρκικού φρονήματος.

πηγή

ΤΙ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΙΕΡΩΝΥΜΟ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ;

Κεραυνοβόλα και προσεκτική η απάντηση του υπουργού Δικαιοσύνης κ. Παρασκευόπουλου προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο αναφορικά με την νομοσχέδιο για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια.

Τι επιδιώκει ο κ. Υπουργός;

Να απονευρώσει την όποια αντίδραση της Εκκλησίας.

Με την επιστολή του επαναλαμβάνει πολύ προσεκτικά τις θέσεις των οπαδών της επέκτασης του συμφώνου και στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια και αναγνωρίζει (ω! της καλωσύνης και γενναιοδωρίας το μέγεθος!!!) στην Εκκλησία το δικαίωμα να έχει τις θέσεις της, αλλά εξηγεί ότι η Πολιτεία θα θεσπίσει το σύμφωνο επειδή έχει τους δικούς της όρους του παγνιδιού που δεν δεσμεύονται από το χριστιανικό πλαίσιο του γάμου.

Αλλά τότε γιατί τότε έσπευσε να αποστείλει άμεσα την επιστολή;

Μόνον για ένα λόγο! Επειδή πληροφορήθηκε ότι θα συνέλθει η Διαρκής Ιερά Σύνοδος για να αποφασίσει για το θέμα και φοβάται τις αντιδράσεις.

Φανταστείτε επομένως πόσο περισσότερο θα φοβόταν αν συνερχόταν η Σύνοδος της Ιεραρχίας!

Ο Μακαριότατος μετά την επιστολή του κ. Παρασκευόπουλου μία μόνον ενέργεια μπορεί να  κάνει για να είναι αποτελεσματική η αντίδραση της Εκκλησίας. Να συγκαλέσει αμέσως την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας για να καταγγείλουν στο λαό ότι την ώρα που η κυβέρνηση συζητά την επιβίωση της χώρας βρήκε την ευκαιρία να περάσει το νομοσχέδιο καταστρατήγησης του χριστιανικού γάμου.

Ουδεμία ολιγωρία ή δισταγμός είναι επιτρεπτός.

Ολόκληρη η επιστολή
"Σας ευχαριστώ θερμά για τις ευχές για καλή ευόδωση της θητείας μου και για τους προβληματισμούς τους οποίους θέτετε υπόψη μου με την από 12/6/2015 επιστολή Σας. Στους κρίσιμους αυτούς καιρούς η επικοινωνία των πολιτικών λειτουργών με την Εκκλησία της Ελλάδας, με την οποία η ελληνική Πολιτεία συνδέεται ιστορικά και θεσμικά, είναι ιδιαίτερα σημαντική. Τιμώντας τον μακρόχρονο αυτό δεσμό, αλλά και τους πολίτες εκείνους που με το λόγο σας εκπροσωπείτε ως πιστούς, επιθυμώ με τη σειρά μου να Σας απαντήσω, με ειλικρινές πάντοτε πνεύμα διαλόγου. 
Επιτρέψτε μου καταρχάς να Σας βεβαιώσω ότι η Πολιτεία σέβεται τη διαχρονική πρόταση ζωής που έχει η Εκκλησία για τον άνθρωπο και την προάσπιση εκ μέρους της μόνο του χριστιανικού γάμου. Η νομοθετική πρωτοβουλία της Πολιτείας για την επέκταση του ισχύοντος συμφώνου συμβίωσης με κανένα τρόπο δεν συνιστά εύνοια ή πολύ περισσότερο προτίμηση ενός άλλου τύπου γάμου ή υποτίμηση της οικογένειας. Ο γάμος και η οικογένεια αποτελούν πάντοτε βασικά κύτταρα της ιστορίας του τόπου μας και διαχρονικά ρυθμίζονται και προστατεύονται θεσμικά. Μια ένσταση περί προώθησης με το συγκεκριμένο θεσμό της πολυγαμίας ή της παλλακείας θα μπορούσε άλλωστε να διατυπωθεί και για την ίδια τη δυνατότητα διάλυσης του γάμου. Η δυνατότητα αυτή ωστόσο δεν αναγνωρίζεται μόνο από την Πολιτεία αλλά και από την ίδια την Εκκλησία, προκειμένου να μη συνεχίζονται δεσμοί που δεν ανταποκρίνονται πλέον στα αισθήματα των εμπλεκόμενων προσώπων.
Η Πολιτεία οφείλει να σέβεται την επιλογή των ανθρώπων, πιστών ή όχι, να διαμορφώνουν και άλλες μορφές σχέσεων αγάπης και συνύπαρξης, πέραν του γάμου, παρέχοντας ένα πλαίσιο νομικών εγγυήσεων που θα διασφαλίζει την προστασία των ευάλωτων μερών και θα συμβάλλει σε μια αρμονική κοινωνική συμβίωση. 
Συμμερίζομαι επίσης την ανησυχία της Εκκλησίας για τον ατομικισμό που χαρακτηρίζει τις σύγχρονες κοινωνίες και που μπορεί να ευθύνεται για την ψυχική και κοινωνική απομάκρυνση των προσώπων από την κοινοτική και οικογενειακή συνύπαρξη και αλληλεγγύη. Ωστόσο, η θεσμοθέτηση του συμφώνου συμβίωσης, δηλαδή η θεσμική κατοχύρωση μιας πιο "χαλαρής" από το γάμο μορφής συμβίωσης δεν προωθεί τον ατομικισμό, αλλά την αυτονομία, δηλαδή την εντός πλαισίων ελεύθερη διαμόρφωση των σχέσεων και την ανάληψη της σχετικής διαπροσωπικής ευθύνης. Υπό την έννοια αυτή, συμβάλλει στη διαμόρφωση πολλών και διαφορετικών "εμείς", συνειδητών, ελεύθερων και συνάμα υπεύθυνων. Η αντίληψη που διαπνέει τη σχεδιαζόμενη μεταρρύθμιση του συμφώνου συμβίωσης είναι η εξής : η πρόταξη του παραδοσιακού τύπου γάμου και οικογένειας δεν επιτρέπεται να οδηγεί σε επιβολή. Επιβολή όμως θα συνιστούσε η αποστέρηση οποιουδήποτε ρυθμιστικού πλαισίου για τις προσωπικές και περιουσιακές σχέσεις εκείνων που συμβιώνουν με άλλους τρόπους και δεσμούς. Η πλήρης απουσία ρύθμισης θα ήταν επικίνδυνη για όλους, για την κοινωνική πραγματικότητα και τις ανάγκες της και ιδίως για το κράτος δικαίου: θα ανέκυπταν διαρκώς δυσκολίες στις επαφές με τις δημόσιες αρχές, στην εκπαίδευση, στην κοινωνική ασφάλιση, στην εργασία και γενικά αδικίες και ταλαιπωρίες που δεν θα μπορούσαν να γίνονται ανεκτές ουδέτερα ή τιμωρητικά από την οργανωμένη κοινωνία.
Με δυο λόγια, η έμμεση κρατική πίεση προς τους πολίτες να επιλέξουν ένα συγκεκριμένο τύπο για τη συμβίωσή τους δεν θα ταίριαζε ούτε με τα θεσμικά προτάγματα της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, ούτε, τολμώ να πω,  με τη χριστιανική φιλαλληλία και την αρχή ότι το πρόσωπο επιτυγχάνει τη σωτηρία του μέσα από επιλογές που πραγματώνει με ελεύθερη βούληση.
Η Πολιτεία οφείλει εξάλλου να ανταποκριθεί στη νομική και αξιακή της δέσμευση για το σεβασμό της ετερότητας κάθε προσώπου και για τη σταδιακή άρση των διακρίσεων λόγω φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Αναφορικά δε με τη θέσπιση της δυνατότητας σύναψης γάμου ανεξαρτήτως φύλου και μιας μεταρρύθμισης του θεσμού της υιοθεσίας, η σοβαρότητα αυτών των ζητημάτων επιβάλλει να μην υπάρξει βιασύνη. Προφανώς θα αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης στο πλαίσιο μιας συνολικής επανεξέτασης του οικογενειακού δικαίου, όπου η Εκκλησία και όλοι οι εμπλεκόμενοι κοινωνικοί φορείς θα μπορέσουν να εκθέσουν αναλυτικά τις απόψεις τους.  
Αντιλαμβάνομαι ότι για την Εκκλησία η επαφή των ομοφύλων συνιστά αμαρτία, γνωρίζω όμως επίσης καλά ότι για την έννομη και δη τη συνταγματική τάξη συνιστά δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό και στη διαφορά. Άλλωστε, η χώρα μας σέβεται τους θεσμούς της Ευρώπης και μάλιστα τις σχετικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Δεν είναι καθόλου αμελητέο ζήτημα μάλιστα το γεγονός ότι η διεθνής κοινότητα, ιδίως τα περισσότερα κράτη της Ευρώπης, έχουν αναγνωρίσει ανάλογο θεσμό και καλούν τη χώρα μας να πράξει το ίδιο. 
Θα ήθελα τέλος να υπογραμμίσω ότι η ανάρτηση μιας σχετικής ρύθμισης στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Δικαιοσύνης δεν συνιστά τη θεσμικά προβλεπόμενη διαδικασία δημόσιας διαβούλευσης, η οποία θα ακολουθήσει. Αποτελεί όμως ένα πιο έγκαιρο βήμα δημόσιου διαλόγου για τη μεταρρύθμιση του ήδη ισχύοντος από το 2008 συμφώνου συμβίωσης.
Κλείνοντας, θα ήθελα να Σας ευχαριστήσω ξανά για τους προβληματισμούς που μου κάνατε την τιμή να εκθέσετε και να εκφράσω την ελπίδα η δημόσια επικοινωνία να αποτελεί πάντοτε τη βάση των αρμονικών σχέσεων της Πολιτείας με την Εκκλησία".

Αρχιεπίσκοπος σε Υπ. Δικαιοσύνης: ''Με το σύμφωνο συμβίωσης επιβραβεύετε την ανευθυνότητα''

Νεοφιλελεύθερη επιβράβευση της ανευθυνότητας στις διαπροσωπικές σχέσεις" χαρακτηρίζει ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος το σύμφωνο συμβίωσης σε επιστολή του προς τον υπουργό Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλο που απέστειλε το περασμένο Σάββατο και δόθηκε στη δημοσιότητα σήμερα.

Έχοντας εξουσιοδότηση της Ιεράς Συνόδου ο Αρχιεπίσκοπος καταθέτει στην επιστολή του προς τον υπουργό Δικαιοσύνης τους προβληματισμούς της Εκκλησίας για το νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση για να νομιμοποιήσει το σύμφωνο συμβίωσης.

Η Ιερά Σύνοδος επιθυμεί να επαναλάβει, αναφέρει ο Αρχιεπίσκοπος, και να καταστήσει σαφές ότι από το 2008 έχει εκφράσει την κάθετη αντίθεση συνολικά για το σύμφωνο συμβίωσης. Η Εκκλησία, προσθέτει, τάσσεται υπέρ του χριστιανικού γάμου καθώς οποιαδήποτε άλλη μορφή συμβίωσης (πολιτικός γάμος, σύμφωνο συμβίωσης) απορρίπτεται όχι ως στείρα άρνηση αλλά γιατί η Εκκλησία έχει τη δική της διαχρονική και θετική πρόταση προς τον άνθρωπο.

Τι διαπαιδαγώγηση παίρνουν οι πολίτες από ένα νομοθέτημα και τι ηθικό μήνυμα λαμβάνουν όταν το κράτος θεσπίζει ένα νομικό υποκατάστατο του μυστηρίου του γάμου, μία δήθεν "ελαφρά μορφή" του που έχει όμως όλες τις συνέπειες του γάμου;

Ο Αρχιεπίσκοπος χαρακτηρίζει το σύμφωνο "σκαιά απομίμηση του γάμου που απευθύνεται σε όσους θέλουν να δημιουργήσουν σχέση και οικογένεια ξεγελώντας τον εαυτό τους ότι δεν αναλαμβάνουν κάποια σοβαρή ευθύνη".

Το σύμφωνο συμβίωσης, γράφει ο Αρχιεπίσκοπος, αναγνωρίζει ως πατέρα και μητέρα "συμβαλλόμενο" και "αντισυμβαλλόμενο" και διαφημίζεται ως νομοθετική πρόοδος όμως αποτελεί ουσιαστικα επιστροφή στη ρωμαϊκή εποχή και στον θεσμό της "παλλακείας" που χρησιμοποιήθηκε από όσους συμβίωναν χωρίς πρόθεση έγγαμης συμβίωσης.

Κατά τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο το σύμφωνο αποτελεί νεοφιλελεύθερη επιβράβευση της ανευθυνότητας στις διαπροσωπικές σχέσεις και τις υποβιβάζει σε απλή συναλλαγή. Αλλοιώνει την ίδια την οικογένεια το σύμφωνο, σημειώνει, και θεσπίζει την "εξώγαμη οικογενεια". Η ύπαρξη οικογένειας δεν αφορά μόνο τα άτομα και την ελευθερία και ιδιωτικότητά τους αλλά είναι θέμα συντήρησης του οικογενειοκεντρικού χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας.

Πρέπει να κάνει σαφές η Πολιτεία, τονίζει ο Αρχιεπίσκοπος, αν μετά την "ομοφυλοφιλική συμβίωση" θα προχωρήσει και στην "ομοφυλοφιλική οικογένεια" για την οποία δημιουργεί από τώρα τις προυποθέσεις για να διεκδικηθεί από οργανωμένους ακτιβιστές.

Το σύμφωνο, καταλήγει ο Αρχιεπίσκοπος, "αποτελεί οπισθοδρόμηση σε έθιμα και θεσμούς ειδωλολατρικών εποχών και παρασύρει σε απατηλή διέξοδο όσους στοχεύει να βοηθήσει". "Είναι ένα πιστοποιητικό καθωσπρεπισμού που κινείται μακριά από την αλήθεια και θα περιπλέξει τις ζωές τους σε χειρότερες περιπέτειες".

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ:

Shpock: Εκεί όπου βρίσκεις νυφικά μισοτιμής -Ολα έχουν μια ιδιαίτερη ιστορία

Ένα νυφικό θα έπρεπε να προκαλεί τα πιο θετικά συναισθήματα και τις πιο όμορφες αναμνήσεις. Τι συμβαίνει όμως όταν ο γάμος διαλύεται στο παρά πέντε και η νύφη μένει με το φόρεμα στο χέρι;
Προφανώς, επειδή αποτελεί πλέον μία έντονα δυσάρεστη ανάμνηση προσπαθεί να το αποχωριστεί. Τι μπορεί να κάνει όμως στην περίπτωση που δεν μπορεί να το επιστρέψει;

Μία πρόσφατη εφαρμογή το Shpock έχει έρθει για να δώσει τη λύση στο πρόβλημα. Σε αυτό οι χρήστες μπορούν να ανεβάσουν την αγγελία τους και να πουλήσουν το φόρεμά τους. Το τελευταίο διάστημα μάλιστα, όπως όλα δείχνουν, οι «παρατημένες νύφες» που αναρτούν αγγελίες στο Shpock με τα νυφικά που δεν κατάφεραν να φορέσουν γίνονται όλο και περισσότερες.
Πολλά από τα νυφικά είναι ολοκαίνουρια και σε τιμή ευκαιρίας καθώς οι χρήστες της εφαρμογής  θέλουν να τα ξεφορτωθούν με κάθε τρόπο, ώστε να μην έρχονται αντιμέτωπες με την οδυνηρή υπενθύμιση του χωρισμού.
Σε πολλές περιπτώσεις η τιμή πέφτει ακόμα και στο 50% ή και περισσότερο. Μία από αυτές είναι η αγγελία της Στέφανι από το Σάρεϊ, η οποία πουλάει το νυφικό φόρεμά της για 600 βρετανικές λίρες (832 ευρώ) ενώ η τιμή που το αγόρασε ήταν ακριβώς η διπλάσια.

Αυτό που αξίζει να σημειωθεί πάντως είναι το γεγονός ότι οι χρήστες που ανεβάζουν τις συγκεκριμένες αγγελίες, προχωρούν σε μία περιγραφή του φορέματος, δίνουν στοιχεία για το νούμερο, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις αναφέρουν και τον λόγο για τον οποίο το αποχωρίζονται.
Οι παραπάνω αγγελίες όμως έρχονται μετά από μία καταχώρηση που έγινε πριν λίγο διάστημα στο eBay. «Παρατημένο νυφικό αναζητά αιώνια αγάπη και τα ιερά δεσμά του γάμου», είναι  τίτλος της αγγελίας που προτίμησε η παρολίγον νύφη που μπορεί να μην ανέβηκε τα σκαλιά της εκκλησίας, κατάφερε όμως να μετατρέψει το φόρεμά της σε ένα από τα πιο δημοφιλή νυφικά της πλατφόρμας.


«Θα με φορούσε στο Δημαρχείο της Νέας Υόρκης σε ένα γάμο θέματος '60s... Και τότε χώρισαν. Και η νύφη με κράτησε σε κουτί επειδή δεν άντεχε να με βλέπει. Είμαι μια συνεχής υπενθύμιση για το τι θα μπορούσε να ήταν. Ετσι τώρα θέλει να με πουλήσει. Δεν είμαι πολύ εξεζητημένο, ούτε πολύ απλό και η ιδιοκτήτρια μου σκέφτηκε ότι θα μπορούσε ίσως να με φορέσει και σε άλλες περιπτώσεις στο μέλλον. Αλλά σκέφτηκε και ότι ήμουν ένα φόρεμα που θα μπορούσε κάποια να το κοιτάει και να χαμογελάει, όχι ένα λάθος της μόδας», γράφει η αγγελία.
 
Η Τζούλια έχει καταχωρήσει ένα λεκό στράπλες φόρεμα με γοργονέ ουρά. Εξηγεί ότι το πουλάει επειδή ο γάμος ακυρώθηκε
Ένας ακόμα χρήστης που πουλάει νυφικό. Σε αυτή την καταχώρηση δεν δίνεται εξήγηση για τον λόγο που πωλείται
Η Νάταλι αγόρασε το φόρεμα για 675 λίρες (940 ευρώ), αλλά εδώ το πουλάει στο ένα τρίτο της τιμής. Όπως εξηγεί δεν έχει φορεθεί
Μία ακόμα καταχώρηση που έγινε επειδή δεν υπήρξε γάμος

Πηγή

Το πιο ηλικιωμένο ζευγάρι νεόνυμφων του κόσμου!

Στα 103α γενέθλιάτου ο George Kirby αποφάσισε να αποκαταστήσει το… κορίτσι του, την 91 ετών Doreen Luckie, γεγονός που τους καθιστά ως το πιο ηλικιωμένο ζευγάρι νεονύμφων στον κόσμο. Οι δύο Βρετανοί είναι μαζί 27 χρόνια και ποτέ δεν σκέφτηκαν τον γάμο, ενώ το ζευγάρι μπήκε στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες για το γεγονός αυτό. Γνωρίστηκαν σε έναν οίκο ευγηρίας και μένουν μαζί σχεδόν από την αρχή.

Ο George υπήρξε μποξέρ και γυμναστής στα νιάτα του, ενώ η σύζυγός του ήταν δακτυλογράφος. Ο ίδιος τώρα περνά τον περισσότερο χρόνο του σε αναπηρικό καροτσάκι, καθώς αντιμετωπίζει προβλήματα με τη μέση και τα πόδια του, ενώ εκείνη βρίσκεται πάντα στο πλευρό του. Τα παιδιά τους από προηγούμενους γάμους αλλά και οι συγγενείς τους δεν έφεραν καμία αντίρρηση στο γάμο, το αντίθετο, μάλιστα, αφού από την αρχή της σχέσης τους τούς προέτρεπαν να παντρευτούν. Οι δυο τους ζουν ευτυχισμένοι στο Έσεξ και ασχολούνται με τον κήπο και τα ζώα τους.

ΠΗΓΉ

ΡΩΣΙΑ: «Οι εκκλησίες που αποδέχονται την ομοφυλοφιλία, προετοιμάζουν τους οπαδούς τους να αποδεχτούν τον Αντίχριστο», λέει Ορθόδοξος ηγέτης

LifeSiteNews / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Οι εκκλησίες που έχουν αποδεχτεί ηθικά την ομοφυλοφιλία έχουν απορρίψει τον Χριστιανισμό και προετοιμάζουν τους οπαδούς τους να αποδεχθούν τον Αντίχριστο, σύμφωνα με μία από τις κορυφαίες προσωπικότητες της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Η δήλωσή του ήρθε την ώρα που η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία ανακοίνωσε ότι τερματίζει τις «επίσημες επαφές» με την Ενωμένη Προτεσταντική Εκκλησία της Γαλλίας και την Εκκλησία της Σκωτίας, καθώς οι εκκλησίες αυτές εγκατέλειψαν την παραδοσιακή χριστιανική σεξουαλική ηθική. Στη δήλωσή της, η εκκλησία αναφέρει ότι ο οικουμενικός διάλογος είναι άσκοπος αφότου η Ενωμένη Προτεσταντική Εκκλησία της Γαλλίας τον περασμένο μήνα ψήφισε στο να επιτρέψει σε ποιμένες να χοροστατήσουν σε «γάμους» ατόμων του ίδιου φύλου ​​και η Εκκλησία της Σκωτίας ενέκρινε την χειροτονία ιερέων που βρίσκονται σε ομόφυλα σύμφωνα συμβίωσης.

"Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία διατηρεί τη σταθερή θέση που έχει βάση την Αγία Γραφή και έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι [ο «γάμος» των ομοφυλόφιλων είναι] απαράδεκτος για την ηθική διδασκαλία", αναφέρει η δήλωση. Εκκλησίες που προσφέρονται να "παντρέψουν" ομοφυλόφιλους "ποδοπατούν τις αρχές της παραδοσιακής χριστιανικής ηθικής."

Η δήλωση εξηγεί ότι για μια μακρά περίοδο ετών, η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει μοιραστεί τις ανησυχίες της με αυτές τις εκκλησίες και έχει προειδοποιήσει για τις συνέπειες που θα έχει ο οικουμενικός διάλογος αν θεσπίσουν "γάμο" μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου.

«Δυστυχώς, οι προειδοποιήσεις μας δεν ακούστηκαν», δήλωσαν ορθόδοξοι αξιωματούχοι.

Μετά την απόφαση, ο Επικεφαλής της Πατριαρχικής Επιτροπής για Οικογενειακά Θέματα, την Προστασία της Μητρότητας και της Παιδικής Ηλικίας, πρωθιερέας Dimitry Smirnov, (φωτο), είπε σε έναν από τους κορυφαίους ρωσικούς τηλεοπτικούς σταθμούς ότι οι νέες ηθικές διδασκαλίες τοποθετούν αυτά τα φιλελεύθερα δόγματα έξω από τα όρια του Χριστιανισμού.

«Εμείς οι ίδιοι διαχωριζόμαστε από αυτούς, όπως από την πανούκλα, που είναι μεταδοτική», είπε. "Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν μπορεί να υποστηρίξει κάτι που είναι απλά μια αδικία από βιβλική άποψη."

«Αυτές δεν είναι χριστιανικές κοινότητες πια. Είναι άλλες κοινότητες με το δικό τους ξεχωριστό όνομα «LGBT». Το μέλλον τους είναι απλό και σαφές - η «φωτιά της Γέενας» - αυτό ακριβώς είναι που λέει η Αγία Γραφή», δήλωσε ο π. Smirnov.

Απορρίπτοντας την πανάρχαια διδασκαλία της χριστιανικής πίστης για τη σεξουαλική ηθική, "οι πρώην χριστιανικοί λαοί προετοιμάζονται για την επίσημη υποδοχή του Αντίχριστου."

Ο Πατριάρχη Κύριλλος της Μόσχας έχει δηλώσει πολλές φορές ότι ο "γάμος" των ομοφυλόφιλων ​​είναι ασυμβίβαστος με τη χριστιανική διδασκαλία.

Ο Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ, εξήγησε, «Η νομιμοποίηση των συμβιώσεων ατόμων του ίδιου φύλου, η ανεκτική στάση απέναντι στην ευθανασία και την πορνεία, η διαταραχή του μακραίωνου θεσμού του γάμου και της οικογένειας, συνιστούν σαφή απειλή για το μέλλον της ανθρωπότητας".

Ο πρωτοπρεσβύτερος JasonKappanadze της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αμερική (φωτο), χαρακτήρισε την κίνηση του Πατριαρχείου Μόσχας «μια κατάλληλη δήλωση της ηθικής σαφήνειας», σημειώνοντας ότι «με ορισμένες προτεσταντικές εκκλησίες που έχουν απομακρυνθεί μακριά από το χριστιανισμό ... καθίσταται ο περαιτέρω διάλογος αδύνατος".

Ο Kappanadze φρόντισε να επισημάνει ότι ο λόγος για την απόφαση της Μόσχας δεν είναι το «μίσος», αλλά η φροντίδα της και το ενδιαφέρον για την ευημερία όλων. "Στεκόμαστε με σταθερή αγάπη για τη σωτηρία των συνανθρώπων μας!"

Ο πατέρας Hans Jacobse του Αμερικανικού Ορθόδοξου Ινστιτούτο είπε στο LifeSiteNews, "Οι άνθρωποι θα δουν την απόφαση της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και θα πιστεύουν ότι είναι άδικη. Κάποιος πρέπει να καταλάβει ότι η Ρωσική Ορθόδοξη βλέπει τους «γάμους» των ομοφυλοφίλων ως σοβαρή στρέβλωση του σχεδίου του Θεού για τους άνδρες και τις γυναίκες". 

Ο π. Jacobse δήλωσε ότι την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία την απασχολούν οι μακροπρόθεσμες κοινωνικές επιπτώσεις της «ομαλοποίησης» της ομοφυλοφιλίας. «Οι Ορθόδοξοι ηγέτες πιστεύουν ότι η νομιμοποίηση του "γάμου" ατόμων του ιδίου φύλου ​​"θα αλλάξει την κατανόησή μας για το ποιους μας δημιούργησε να είμαστε ο Θεός και αυτό θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την κοινωνία".

«Δυστυχώς αναγνωρίζουμε, ότι σήμερα έχουμε ένα νέο χάσμα στο χριστιανικό κόσμο, όχι μόνο όσον αφορά τα θεολογικά θέματα, αλλά και τα ηθικά ζητήματα, επίσης», λέει η δήλωση του Πατριαρχείου Μόσχας

Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία διέκοψε τους δεσμούς με τηνΕπισκοπική Εκκλησία των ΗΠΑ το 2003, αφότου δέχτηκαν για επίσκοπο έναν ανοιχτά ομοφυλόφιλο. Δύο χρόνια αργότερα, διέκοψαν τις οικουμενικές σχέσεις με τη σουηδική Λουθηρανική Εκκλησία, αφότου επικύρωσε τις τελετές συμφώνων συμβίωσης για ομοφυλόφιλους το 2005.

«Όσοι πάσχουν από έλξη προς το ίδιο φύλλο πρέπει να αντιμετωπίζονται στην Ορθόδοξη Εκκλησία με συμπόνια. Οι άνδρες και οι γυναίκες με ομοφυλόφιλα αισθήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται με κατανόηση, αποδοχή, αγάπη, δικαιοσύνη και έλεος όπως οφείλεται σε όλα τα ανθρώπινα όντα», ανέφεραν οι επίσκοποι. «Χρειάζεται να αναζητήσουν βοήθεια στην ανακάλυψη των συγκεκριμένων αιτιών του ομοφυλοφιλικού προσανατολισμού τους, και να εργαστούν στο να υπερνικήσουν τις επιβλαβείς επιδράσεις του στη ζωή τους».

Ωστόσο, οι ομοφυλόφιλοι «που εξακολουθούν να θέλουν να δικαιολογήσουν τη συμπεριφορά τους» αποκλείονται από την Θεία Κοινωνία, «δεδομένου ότι αυτή η στάση δεν θα τους βοηθήσει, αλλά θα τους προκαλέσει βλάβη».

πηγή

Μια ειρηνική διαμαρτυρία υπέρ του φυσιολογικού γαμου

πηγή

Οι εκτρώσεις σαν συνέπεια του λεγόμενου «ΠΡΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ»

 

Ο «προγεννητικός έλεγχος», όταν αποσκοπεί όχι στη θεραπεία του κυοφορού­μενου παιδιού, αλλά στη διακοπή της κύησης (δηλαδή δολοφονία του εμβρύου) στις περιπτώσεις κάποιων παθήσεων (π.χ. μεσογειακής αναιμίας, συνδρόμου Down κ.α.) είναι, τουλάχιστον από χριστιανικής σκοπιάς, τελείως απαράδεκτος. Αποτελεί ασφα­λέστατα σύγχρονη έκδοση του απάνθρωπου Καιάδα των αρχαίων Σπαρτιατών, οι οποίοι δολοφονούσαν τα παιδιά, που ερχόντουσαν στο φως με κάποια σωματική πάθη­ση. Απλώς, στους έσχατους καιρούς μας, αυτή η δολοφονική πράξη ανυπεράσπιστων και αθώων παιδιών μετατέθηκε λίγο νωρίτερα, δηλαδή στο στάδιο της κυοφορίας. Επαναφέρει επίσης σε λειτουργία, σε εκσυγχρονισμένη επανέκδοση, τα επαίσχυντα και φρικτά κρεματόρια των χιτλερικών στρατοπέδων, στα οποία εδολοφονούντο εν ψυχρώ όσοι είχαν κάποια ανεπιθύμητα -για τα ναζιστικά δεδομένα- βιολογικά χαρα­κτηριστικά. Στην υποκριτική όμως και αλαζονική κοινωνία μας τα ίδια ακριβώς φρικα­λέα και αποτρόπαια εγκλήματα τιτλοφορούνται με τους «ωραιοποιημένους», «εξευγενι­σμένους» και ταυτόχρονα παραπλανητικούς τίτλους, όπως π.χ. «πρόληψη της μεσογει­ακής αναιμίας», «πρόληψη – θεραπεία τής πνευματικής καθυστέρησης» κ.ά.Ουσιαστικά αυτά τα ωραιοποιημένα μηνύματα αποτελούν θρασύτατα ψεύδη, γιατί στις περιπτώσεις που ο προγεννητικός έλεγχος δώσει ενδείξεις είτε για σύνδρομο Down (μογγολισμό), είτε για μεσογειακή αναιμία (θαλασσαιμία), είτε για κάποιες άλλες, ως προς το παρόν ανίατες παθήσεις, η μόνη «πρόληψη» ή η μόνη «θεραπεία» που προτείνεται είναι κυριο­λεκτικά η εν ψυχρώ δολοφονία του εντελώς αθώου και ανυπεράσπιστου κυοφορούμενου παιδιού δια της μεθόδου τής Εκτρώσεως! Και προς τούτο ασκείται μέχρι και απάνθρωπος ψυχολογικός πόλεμος στην κυοφορούσα μητέρα και τους οικείους της ώστε να πεισθούν και να συγκατατεθούν στη δολοφονία του παιδιού τους!

Ένα συνηθισμένο παραπλανητικό ερώτημα, αναφορικά με τον «ΠΡΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ»

 Προβάλλεται από παντού και «κατά κόρον» το εξής παραπλανητικό ερώτημα-«επιχείρημα»: «Γιατί να γεννηθεί ένα παιδί, που θα υποφέρει σ’ όλη του τη ζωή; Καλύτε­ρα να διακόψουμε την κύησή του προτού γεννηθεί, ώστε να το απαλλάξουμε από τα βάσανα και τα προβλήματα».

Σχολιάζοντας αυτό το φαινομενικά «λογικό», αλλά στην πραγματικότητα τελείως παραπλανητικό συλλογισμό, πρέπει να πούμε τα εξής:

 (α) Το έμβρυο είναι ΗΔΗ ανθρώπινη ζωή. Αρα: Έκτρωση = Φόνος.

 Το επιχείρημα είναι τελείως παραπλανητικό διότι, η προτεινόμενη έκτρωση ΔΕΝ αποσκοπεί στο να παρεμποδίσει τη γέννηση του παιδιού, αλλά να φονεύσει το παιδί, που ΗΔΗ υπάρχει και ζει μέσα στη μήτρα τής μητέρας του. Υπενθυμίζουμε για πολλοστή φορά ότι πραγματική γέννηση ενός παιδιού δεν είναι η στιγμή που αυτό βγαίνει στο φως μετά που θα συμπληρωθεί η εννιάμηνη κύησή του, αλλά πραγματική γέννησή του είναι η στιγμή της γονιμοποίησης. Δηλαδή η στιγμή της σύλληψής του μέσα στα σπλάγχνα της μητέρας του! Συνεπώς το κυοφορούμενο έμβρυο ήδη έχει γεννηθεί και ήδη ζει, και δεν έχουμε κανένα απολύτως δικαίωμα να το φονεύσουμε! Η προτεινόμε­νη έκτρωση στις περιπτώσεις παιδιών με μεσογειακή αναιμία, σύνδρομο Down (δηλ. μογγολισμό) κ.λ.π. ΔΕΝ αποσκοπεί στο να προληφθεί η γέννηση του παιδιού (αφού η πραγματική του γέννηση έχει ήδη συντελεσθεί με την ένωση ωαρίου-σπερματοζωαρίου), αλλά προφανέστατα αποσκοπεί στο να φονευθεί η ήδη υπάρχουσα ανθρώπινη ζωή, που κυοφορείται μέσα στη μήτρα της μητέρας.

[…]

 (β) «Σκότωσε τον ασθενή, για να θεραπεύσεις την ασθένεια»!!!

 Είναι ποτέ δυνατό να διανοηθεί οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος την εξάλειψη κάποιας ασθένειας με τη μέθοδο της δολοφονίας όσων πάσχουν από αυτήν; Είναι ποτέ δυνατό να γίνει αποδεκτή μια τέτοια παράδοξη ιατρική ηθική: «Σκότωσε τον ασθενή, για να θεραπεύσεις την ασθένεια»; Και όμως!!! Αυτή ακριβώς η τελείως εξωφρενική μέθο­δος εφαρμόζεται σήμερα όχι μόνο διεθνώς, αλλά και στην ταλαίπωρη Κύπρο μας (ΣΗΜ.: ο συγγραφέας του άρθρου και ιατρός είναι Κύπριος), για να εξαλειφθεί επί του παρόντος μεν η μεσογειακή αναιμία (θαλασσαιμία), η πνευματική καθυστέρηση λόγω π.χ. «συνδρόμου Down» (μογγολισμός), και μερικές άλλες παθή­σεις, και μελλοντικά κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει με ακρίβεια στο που μπορεί να καταλήξει αυτό το εξωφρενικό ηθικό κατρακύλισμα! Ας μην εκπλαγούμε, όταν σε μερικά χρόνια θα δολοφονείται κάποιο έμβρυο μόνο και μόνο γιατί ο κυοφορούμενος άνθρωπος, αν αφεθεί να ζήσει, θα είναι π.χ. κοντού αναστήματος!!!

Στους έσχατους καιρούς μας, που συχνά το «φως» κατάντησε να λέγεται «σκότος» και το «σκότος» κατάντησε να λέγεται «φως», βλέπουμε τους αξιωματούχους της πολιτείας να θριαμβολογούν γιατί στην Κύπρο δεν γεννήθηκε κανένα παιδί με μεσογει­ακή αναιμία μέσα στα 3 έως 4 τελευταία χρόνια. Και όμως το «κατόρθωμα» αυτό πραγματοποιήθηκε με τη στυγνή δολοφονία δεκάδων αθώων και ανυπεράσπιστων παιδιών, όταν βρισκόντουσαν στο στάδιο της κυοφορίας τους!!!

 (γ) Η αξία της ανθρώπινης ζωής μπροστά στα μάτια του Θεού.

 Η ανθρώπινη ζωή αποτελεί ανεκτίμητο δώρο του Θεού. Ο Ανθρωπος είναι η κορυφαιότατη αξία μέσα στο υλικό Σύμπαν. Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον Ανθρωπο, ώστε «προσέλαβε» ο Ίδιος την ανθρώπινη φύση, προκειμένου να την καθαγιάσει, να την αναστήσει, να τη θεώσει! Και τόσο μεγάλη είναι η αξία της ζωής τού κάθε ανθρώπου ξεχωριστά, ώστε αυτός ο ίδιος ο Κύριος σαρκώθηκε και σταυρώθηκε, προκειμένου να προσφέρει τη Σωτηρία και την Αιώνια Ζωή στην κάθε μια ξεχωριστή (και όλως ιδιαίτερη και ανεπανάληπτη) ανθρώπινη ύπαρξη!

Η Αιώνια Ζωή για τον κάθε πιστό άνθρωπο αρχίζει στην παρούσα, την επίγεια ζωή του. Και κερδίζεται στη διάρκεια αυτής ακριβώς της επίγειας ζωής του. Και αυτή την Αιώνια Ζωή δεν είναι καθόλου υποχρεωτικό να την κερδίσουν είτε οι υγιέστεροι, είτε οι δυνατότεροι, είτε οι αρτιμελέστεροι. Αρκεί μόνο να αναφέρουμε ότι τα συναξάρια των αγίων τής Εκκλησίας μας βρίθουν κυριολεκτικώς από περιπτώσεις ασθενούντων και πασχόντων και εξουθενωμένων, οι οποίοι όχι απλώς εσώθησαν, αλλά αξιώθηκαν να γίνουν ουρανομήκεις άγιοι, πνευματοφόροι και θαυματουργοί, Πατέρες και Διδάσκα­λοι της Εκκλησίας, αληθινοί ευεργέτες τής οικουμένης, παρά τη σωματική τους ευτέλεια ή, πολλές φορές, χάρη σ’ αυτήν ακριβώς την ευτέλεια και τα βάσανά τους. Η αξία τής ανθρώπινης ζωής δεν κρίνεται ασφαλώς μόνο με τα εφήμερα και υλιστικά κριτήρια αλλά κυρίως με τα πνευματικά και αιώνια Κριτήρια. Ανθρωποι υγιέστατοι σωματικά μπορεί κάλλιστα να καταντήσουν επαίσχυντοι εγκληματίες. Και άνθρωποι ασθενείς και αδύνατοι έχουν τη δυνατότητα να γίνουν ουρανομήκεις προσωπικότητες, ευεργέτες ποικιλοτρόπως των συνανθρώπων τους, άγιοι του Θεού, προάγγελοι επί της γης τής Βασιλείας τών Ουρανών! Η ιστορία τής ανθρωπότητος έχει να παρουσιάσει πλήθος παραδειγμάτων αμφοτέρων των ακραίων περιπτώσεων.
Υπενθυμίζουμε ακόμα ότι ο Κύριός μας, κυριολεκτικά ανατρέποντας την «ασφά­λεια» των δικών μας ανθρωπίνων κριτηρίων, δεν προέκρινε τους κατά κόσμον σοφούς και δυνατούς για να τους κάνει μαθητές Του, αλλά «τά μωρά του κόσμου εξελέξατο, ίνα τους σοφούς καταισχύνη, και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο, ίνα καταισχύνη τα ισχυρά, και τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενημένα εξελέξατο ο Θεός και τα μη όντα, ίνα τα όντα καταργήση» (Α’ Κορ. α’, 27-28).

Ενόψει αυτών των δεδομένων, με ποιό άραγε δικαίωμα, με ποια «λογική», τερμα­τίζουμε εγκληματικά τη ζωή του κυοφορούμενου ανθρώπου, επειδή τα ιατρικά τεστ έδειξαν ότι υπάρχει κάποια πάθηση στο έμβρυο; Πώς μπορούμε να προδιαγράψουμε ότι αυτό το σημερινά πάσχον έμβρυο δεν θα αναδειχθεί αύριο ένας άγιος στα μάτια του Θεού; Με ποιό δικαίωμα τερματίζουμε τη ζωή του και εμποδίζουμε την ανέλιξη και τελείωσή του; Πώς αποκλείουμε το ενδεχόμενο μελλοντικής θεραπείας του, ενόψει μάλιστα και της ραγδαίας εξέλιξης της επιστήμης; Κι αν ακόμα δεν αποθεραπευθεί, αλλά ζήσει όλη την υπόλοιπη επίγεια ζωή του φέροντας την πάθησή του, πώς ξέρουμε ότι ο τρόπος που θα δράσει και θα λειτουργήσει αυτός ο πάσχων άνθρωπος μέσα στη ζωή δεν θά’ ναι λυτρωτικός και σωτήριος όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για τους συναν­θρώπους του; Πώς μας διαφεύγει το γεγονός ότι και με μόνη την παρουσία του ένας πάσχων αδελφός ανάμεσά μας αποβαίνει αφορμή και αιτία και για τη δική μας σωτηρία;
Εμείς οι αμαρτωλοί και ενώπιον του Θεού ανάξιοι άνθρωποι σε κανένα δεν δώσαμε ζωή και από κανένα δεν έχουμε δικαίωμα να την αφαιρέσουμε. Ο Κύριος της ζωής και του θανάτου είναι μόνο ο Θεός. Αυτός μόνο παρέχει τη ζωή και Αυτός μόνο έχει το δικαίωμα να την αφαιρέσει, με βάση τα ιδικά Του αιώνια, υπερχρονικά και αλάθητα Κριτήρια, και όχι σύμφωνα με τις ιδικές μας εμπαθείς προϋποθέσεις, μυωπικές προοπτικές και αλαζονικές βλέψεις.
(δ) Οι «ελάχιστοι» αδελφοί του Ιησού!

 Κι αν εμείς οι αμαρτωλοί άνθρωποι απορρίπτουμε και φονεύουμε κυοφορούμενες ανθρώπινες ζωές με τη «δικαιολογία» ότι είναι άρρωστες και προσπαθούμε να πνίξουμε τη φωνή τής συνειδήσεώς μας με το πρόσχημα ότι πρόκειται για «ασήμαντες υπάρξεις», όμως ας μη μας διαφεύγει το γεγονός ότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός δεν ταύτισε τον εαυτό Του με τους «μεγιστάνες» του κόσμου τούτου, αλλά ταύτισε τον εαυτό Του με τους γυμνούς και τους αδυνάτους και τους πεινασμένους και τους ασήμους και τους ασθενείς! Τους πάσχοντες και «ελαχίστους» ο Ιησούς τους κατονόμασε και τους τιτλοφόρησε Αδελφούς Του! Και μάλιστα, τη συμπεριφορά μας απέναντι σ’ αυτούς τους «ελαχίστους αδελφούς» Του ο Κύριός μας την ταυτίζει κατά τρόπο αδιαμφισβήτη­το, καθηλωτικό και εξόχως συγκλονιστικό σαν συμπεριφορά μας απέναντι σ’ Αυτόν τον Ίδιο!!! «Εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Ματθ. κε’, 40), και «εφ’ όσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε» (Ματθ. κε’, 45).

Κι αν μπροστά στα εγωιστικά μας μάτια ένα μικρούτσικο γονιμοποιημένο ωάριο αποτελεί κάτι το ευτελές και ασήμαντο, ώστε να το περιφρονούμε ή και να το φονεύου­με, όμως μπροστά στα μάτια του Θεού αυτό το «ελάχιστο» είναι ουσιαστικά πελώριο! Και έχει τόση ακριβώς αξία, όση αξία έχει οποιοδήποτε άλλο ανθρώπινο πρόσωπο! Και ταυτίζει ο Ιησούς τη συμπεριφορά μας απέναντι σ’ αυτό το «ελάχιστο» πρόσωπο σαν συμπεριφορά μας απέναντι στο ιδικό Του θεανθρώπινο Πρόσωπο! Εφ’ όσον απορρί­ψαμε τα ανυπεράσπιστα και αθώα αυτά πλάσματα, μόνο και μόνο γιατί ήταν ως προς τη σωματική τους υγεία άρρωστα, ή ως προς τους οικονομικούς μας προγραμματισμούς αντιπαραγωγικά και φτωχά ή ως προς τις συναισθηματικές μας φορτίσεις άγνωστα και ξένα, ή ως προς τις γεωμετρικές τους διαστάσεις ελάχιστα, ή ως προς τις δυνατότητες αντίστασής τους εγκλωβισμένα, ανίσχυρα και φυλακισμένα μέσα στα μητρικά τους σπλάγχνα, όμως ο λόγος του Χριστού αγκαλιάζει ασφαλέστατα και αυτά τα αθώα πλάσματά Του, για να μας πει τη φοβερή ώρα της Κρίσεως· «Επείνασα γαρ και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα και ουκ εποτίσατέ με, ξένος ήμην και ου συνηγάγετέ με, γυμνός και ου περιεβάλετέ με, ασθενής και εν φυλακή και ουκ επεσκέψασθέ με… Αμήν λέγω υμίν, εφ’ όσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε» (Ματθ. κε’, 43 και 45).

Είπε ακόμη ο Ιησούς Χριστός· «Αφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν πρός με. Των γαρ τοιούτων εστίν η Βασιλεία των Ουρανών» (Ματθ. ιθ’, 14). Ποιός εχέφρων είναι ποτέ δυνατόν να αμφισβητήσει το γεγονός ότι η εμβέλεια αύτης της όλως ιδιαίτε­ρης αγάπης του Κυρίου μας προς τα αθώα παιδάκια αγκαλιάζει αναμφισβήτητα ΚΑΙ τα ανυπεράσπιστα αυτά έμβρυα, που εμείς «ελαφρά τη καρδία» περιφρονούμε, απορρί­πτουμε και φονεύουμε;!!!

Φαίνεται το κυοφορούμενο έμβρυο μπροστά στα αλαζονικά μας μάτια σαν κάτι το «μικρό»; Όμως μπροστά στα μάτια του Θεού αυτό το «μικρό» και «ελάχιστο» έχει τέτοιο πνευματικό εκτόπισμα, ώστε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός μάς επιτάσσει· «Οράτε, μη καταφρονήσητε ενός των μικρών τούτων. Λέγω γαρ υμίν ότι οι άγγελοι αυτών εν ουρανοίς δια παντός βλέπουσι το πρόσωπο του πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθ. κη’,10).

 (ε) «Ευεργετούμε» τα έμβρυα, τα οποία φονεύουμε;

 Προσπαθούμε συνήθως να καθησυχάσουμε τη συνείδησή μας, όταν γίνεται έκτρω­ση ενός εμβρύου, για το οποίο ο προγεννητικός έλεγχος έδειξε ότι πάσχει από κάποια πάθηση (όπως π.χ. σύνδρομο Down, μεσογειακή αναιμία, κ.ά.), με το επιχείρημα πως, αν το αφήσουμε να ζήσει, θα υποφέρει τάχα σ’ όλη του τη ζωή. Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ θέλουμε να πιστέψουμε πως κάνοντας έκτρωση ένα «άρρωστο» έμβρυο ουσια­στικά το…ευεργετούμε!!! Και του…κάνουμε χάρη!!! Σε τελευταία όμως ανάλυση δεν είναι το άρρωστο παιδί που «ευεργετούμε», αλλά τον όντως αρρωστημένο εγωισμό μας και τα σχέδια του διαβόλου, που μας υποκινά σε τέτοιες σκέψεις και αποφάσεις.

Και πράγματι, αν ερωτηθή ένα παιδί, που πάσχει από τέτοια ασθένεια, κάθε άλλο παρά θα προτιμούσε να το σκοτώναμε!!! Τα παιδιά π.χ. με σύνδρομο Down είναι κατά κανόνα εύθυμα, άκακα, ευγενικά με όλους, νιώθουν ευτυχισμένα και κανένα δεν ενοχλούν. (Ενοχλείται μόνο ο εγωισμός μας, γιατί σκεφτόμαστε τι θα πει ο γείτονας, ο συγγενής, ο γνωστός και γι’ αυτό καταφεύγουμε προκαταβολικά στη δολοφονία του κυοφορούμενου παιδιού, για να μη μαθευτεί πως φέραμε στον κόσμο παιδί «καθυστερημέ­νο»). Όμως είναι γνωστό πως κανένα τέτοιο παιδί δεν γίνεται ούτε ψεύτης, ούτε κλέφτης, ούτε εγκληματίας, ούτε δολοπλόκος, ούτε δολοφόνος. Το μόνο που ζητούν από εμάς αυτά τα παιδάκια είναι λίγη αγάπη. Κι όταν ακολουθείται μια σωστή αγωγή και θεραπεία, παρά την κατ’ αρχήν πνευματική τους καθυστέρηση, μπορούν όμως σε αρκετές περιπτώσεις να τελειώσουν όχι μόνο γυμνάσιο, αλλά και ανώτερες σχολές! Κατά παρόμοιο τρόπο, κανένα από τα παιδιά με μεσογειακή αναιμία δεν θά ‘θελε να το σκότωναν οι γονείς του προτού έλθει στο φως. Τα παιδιά με μεσογειακή αναιμία (όσα μπόρεσαν για διάφορους λόγους να διαφύγουν το θάνατο από τα δολοφονικά νυστέρια και ζουν ήδη ανάμεσά μας) έχουν κατά κανόνα ψηλό δείκτη νοημοσύνης, μορφώνονται, αποκαθίστανται επαγγελματικά, δημιουργούν οικογένειες, γίνονται χρήσιμα μέλη της κοινωνίας, παρά την ταλαιπωρία της ασθένειάς τους. Εξ άλλου κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει μελλοντική θεραπεία της παθήσεως και περαιτέρω παράταση της ζωής τους, λόγω των νέων αποκαλύψεων της επιστήμης.

Ο «προγεννητικός έλεγχος», που πραγματοποιείται με σκοπό όχι να θεραπεύσει μια πάθηση, αλλά για να φονεύσει τα έμβρυα που πάσχουν από κάποια ανίατη (για τα σημερινά, αλλά ίσως όχι για τα μελλοντικά δεδομένα) ασθένεια, αποτελεί μια από τις χειρότερες μορφές ρατσισμού, γιατί αρνείται το δικαίωμα της ζωής σε πάσχοντες αδελ­φούς μας, χάριν των οποίων μάλιστα ο θεάνθρωπος Χριστός απέθανε επάνω στο Σταυρό!

 (ζ) Κίνδυνοι από τον «Προγεννητικό Έλεγχο».

 Τα εργαστηριακά τεστ για τον προγεννητικό έλεγχο ούτε είναι πάντα αλάνθαστα, αλλά ούτε και είναι πάντα ακίνδυνα, τόσο για την υγεία του κυοφορούμενου εμβρύου, όσο και για την υγεία της κυοφορούσας μητέρας.

Όπως υπήρξαν περιπτώσεις παιδιών, που μετά τον τοκετό τους διαπιστώθηκε, με έκπληξη των γιατρών, ότι έπασχαν είτε από μογγολισμό (σύνδρομο Down), είτε από μεσογειακή αναιμία κ.ά., παρά το γεγονός ότι είχε προηγηθεί ο προγεννητικός έλεγχος και βρέθηκαν «αρνητικές» ενδείξεις, έτσι κατά αντίστροφο τρόπο, υπάρχει ενδεχόμε­νο το μεν εργαστηριακό τεστ να δείξει κάποια ανίατη πάθηση για το κυοφορούμενο έμβρυο, εν συνεχεία αυτό να φονευθή δια της Εκτρώσεως, και όμως στην πραγματι­κότητα το έμβρυο αυτό που φονεύθηκε να ήταν υγιέστατο!

 Ακόμα:

Σύμφωνα με γνωματεύσεις ιατρών, ο προγεννητικός έλεγχος συνεπάγεται κινδύνους για τη μητέρα, όπως: Να συμβή πρόωρος τοκετός με τα συνακόλουθα προβλή­ματα΄ αύξηση στο τριπλάσιο της πιθανότητας αποβολής κυοφορούμενου υγιούς εμ­βρύου σε μελλοντικές εγκυμοσύνες, πρόκληση αιμορραγιών πριν από τον τοκετό που εξαναγκάζουν την προσφυγή σε καισαρική τομή΄ και τέλος στις περιπτώσεις που ο «προγεννητικός έλεγχος» θα οδηγήσει σε έκτρωση, τότε παρουσιάζεται το γνωστό «μετεκτρωτικό σύνδρομο», στο οποίο περιλαμβάνονται και τα βαθύτατα ψυχικά τραύματα στη μητέρα που προβαίνει σε έκτρωση.
Ο προγεννητικός έλεγχος συνεπάγεται κινδύνους και για το κυοφορούμενο παιδί, όπως: Αύξηση στο διπλάσιο της πιθανότητας ενδομητρίου θανάτου του εμβρύου, λόγω ακριβώς της αμνιοκέντησης, που συνεπάγεται ο προγεννητικός έλεγχος· μελλοντικές σκελετικές ανωμαλίες στο παιδί που θα γεννηθή, πιθανότης τραυματισμού του εγκε­φάλου ή και των αρτηριών του εμβρύου· πιθανώς αναπνευστικά προβλήματα στο νεογέννητο οφειλόμενα στην ανεπαρκή ποσότητα αμνιακού υγρού. Ενώ δηλαδή ο προγεννητικός έλεγχος αποσκοπεί να εντοπίσει υπάρχουσες παθήσεις στο κυοφορού­μενο έμβρυο, εντούτοις όμως ο ίδιος ο προγεννητικός έλεγχος, αυτός καθεαυτός, είναι δυνατόν να ΔΗΜΙΟΥΡΓΉΣΕΙ παθήσεις από το «μηδέν», τις οποίες δηλαδή το παιδί δεν θα τις είχε, αν δεν υποβαλλόταν στην ταλαιπωρία αυτού του ελέγχου.
Επισημαίνουμε τέλος το γεγονός ότι με τον προγεννητικό έλεγχο υπάρχει το ενδεχόμενο να δημιουργηθούν ψυχικά τραύματα στο παιδί που θα γεννηθεί. Σύμφωνα με τα τελευταία πορίσματα της νευρολογίας και της ψυχιατρικής η ενδομήτρια ζωή του εμβρύου έχει καθοριστικές επιπτώσεις στη μετέπειτα ζωή του ως ενήλικα ανθρώπου. Η διαδικασία του προγεννητικού ελέγχου είναι οπωσδήποτε επώδυνη διαδικασία για την ψυχολογία του εμβρύου: Το έμβρυο «αισθάνεται» με το δικό του τρόπο τη βελόνα του εμβρυοσκοπίου να το κυνηγά, προκειμένου να παρθή αμνιακό υγρό. Και όταν «ο στόχος» δεν επιτυγχάνεται από την πρώτη φορά, γίνονται, ως γνωστό, επανειλημμένες παρακεντήσεις. Και κάθε φορά κινδυνεύει να «τρυπηθή» το έμβρυο και να πάθει ενδεχομένως ανεπανόρθωτες βλάβες. Ποιός μπορεί να προκαθορίσει τί τραυματικές εμπειρίες καταγράφονται στο υποσυνείδητο του εμβρύου από τέτοιες διαδικασίες; Πώς μπορούμε «να παίζωμεν εν ου παικτοίς»;

 (η) Αναφορά στην ενδομήτρια ζωή του ανθρώπου.

 Σχετικά με τις επιπτώσεις της ενδομήτριας ζωής του ανθρώπου στη μετέπειτα ζωή του δεν μιλά μόνο η νεώτερη ψυχιατρική και νευρολογία. Μιλά και η εμπειρία αγίων γερόντων της Εκκλησίας μας. Χάριν παραδείγματος αναδημοσιεύουμε πιο κάτω κάτι από τη διδασκαλία τού γνωστού γέροντος αγίας βιοτής πατρός Πορφυρίου, που πρόσφατα κοιμήθηκε στο Αγιον Όρος (+ 2.12.1991):

 «Η προγεννητική παιδαγωγική τού γέροντος Πορφυρίου πάντως έχει το μεγαλύ­τερο ενδιαφέρον, μάλιστα για τον απλό και κατανοητό τρόπο διατυπώσεως ενός τόσο λεπτού θέματος. Έλεγε λοιπόν ο μακαριστός γέρων:

- Η μητέρα αρχίζει να παιδαγωγεί το παιδί της μέσα από τη μήτρα της με τα ψυχικά της βιώματα.
Αλλ’ όταν άκουσε τα λόγια αυτά μια εγκυμονούσα γυναίκα στον 5ο της μήνα, είπε στο γέροντα.
- Τρομοκρατούμαι μ’ αυτά που λέτε, γέροντα. Εγώ τώρα τί να κάνω; Εγκυμονώ στον 5ο μήνα.
Και ο γέρων της απάντησε:
- Τώρα νομίζω ότι είναι και λίγο αργά!
Γι’ αυτό και συχνά έλεγε για τα παιδιά που είχαν ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία ονόμαζε «μπερδεμένα», ότι ήδη από την κοιλιά της μητέρας τους είχαν αυτό το «μπέρδε­μα». Γιατί, όταν η μητέρα ήταν έγκυος, δεν φρόντιζε να είναι τακτοποιημένη η ζωή της, να έχει ηρεμία, γαλήνη, να προσεύχεται και να συμμετέχει στα Μυστήρια της εκκλη­σίας και μάλιστα την Ιερά Εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία.
Κάποτε μάλιστα ο γέροντας διηγήθηκε, ανώνυμα βέβαια, τη συζήτηση που είχε μ’ ένα Καθηγητή του Πανεπιστημίου, που του παραπονιόταν για κάποια ψυχολογικά του προβλήματα και στον οποίο ο γέροντας είπε:
- Κύριε Καθηγητά, αυτά τα προβλήματα τα έχεις από την κοιλιά της μητέρας σου. Τότε ο Καθηγητής εδάκρυσε και άρχισε να κλαίει, ώστε ο γέροντας να του ειπεί:
- Εσύ, ένας Καθηγητής Πανεπιστημίου, να κλαις;
Και ο Καθηγητής με συντριβή επιβεβαίωσε τα προηγούμενα σχόλια του Γέροντος:
- Έχετε δίκαιο, Γέροντα, και τα λόγια σας αυτά έχουν μια βαθειά σημασία για μένα. Γιατί μου έλεγε η μητέρα μου ότι, όταν ήμουν στην κοιλιά της, ο πατέρας μου την κλωτσούσε στην κοιλιά, ώστε να με αποβάλει…(!!!)
Ο Γέροντας κατέληξε ως εξής τη διήγησή του, δίδοντας όμως έμμεσα απάντηση σε απορία για το διορατικό του χάρισμα:
- Εγώ παιδί μου, ήμουν στην κοιλιά της μητέρας αυτού του Καθηγητή; Ο Θεός με φωτίζει για να λέω αυτά που λέω»·
Μιλώντας σε άλλη περίπτωση και πάλιν ο γέροντας Πορφύριος για τη διαπαιδα­γώγηση των παιδιών, είπε και τα εξής:
«Εάν δεν υπάρχει σωστή διαπαιδαγώγηση, δεν υπάρχει τίποτε. Και η σωστή διαπαιδαγώγηση δεν γίνεται όπως θέλουμε εμείς και πολύ περισσότερο δεν γίνεται όποτε θέλουμε εμείς! Αυτά τα δύο πρέπει να έχουν το ίδιο σημείο εκκινήσεως και υποχρεωτικά να συνυπάρχουν. Και το σημείο εκκινήσεως συμπίπτει απόλυτα με το σημείο της συλλήψεως του παιδιού. Συνεχίζεται καθ’ όλη τη διάρκεια της κυήσεως και αυξάνεται συνεχώς από την ημέρα του τοκετού μέχρι της πλήρους ενηλικιώσεως του παιδιού. Και αυτό που σας λέω είναι πολύ βασικό. Γι’ αυτό θέλω πολύ να το προσέξετε. Η φροντίδα των γονέων για το παιδί αρχίζει από τότε που αυτό βρίσκεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του! Ναι, από τότε!
» Μα θα μου πείτε: «Τί μπορούμε να κάνουμε εμείς για το έμβρυο και γενικά για ένα παιδί που βρίσκεται ακόμη μέσα στην κοιλιά της μάνας του;».
» Σας απαντώ: Εμείς μόνοι μας τίποτε! Εκείνος όμως, που επέτρεψε τη σύλληψή του, ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
» Αλήθεια, υπάρχει μεγαλύτερο θαύμα από το θαύμα της συλλήψεως; Ασφαλώς όχι! Γι’ αυτό εμείς σ’ Εκείνον θα απευθυνθούμε και από Εκείνον θα ζητήσουμε με τις θερμές προσευχές μας να μεριμνήσει για την τελειότητα του σώματος και της ψυχής του συλληφθέντος παιδιού, όταν ακόμη αυτό βρίσκεται στο στάδιο της κυήσεως. Και Εκείνος με τη θεία Χάρη του Αγίου Πνεύματος θα φροντίσει και για τα δύο. Οι προσευχές μας όμως δε σταματάνε εδώ. Αντίθετα μάλιστα, μετά τον τοκετό του παιδιού, όσο αυξάνει αυτό, θα αυξάνουν και οι προσευχές μας.
» Έτσι, με τον τρόπο αυτό δείχνουμε ότι πράγματι εμπιστευόμεθα τη σωστή διαπαι­δαγώγηση του παιδιού μας στον ίδιο το Θεό. Και όταν το παιδί μας ευρίσκεται υπό την άμεση και συνεχή εποπτεία, παρακολούθηση και προστασία του Θεού, ε, τότε να είμαστε βέβαιοι πως ποτέ δεν θα παραστρατήσει…».

 (Έ.α, σ. 27. Από το βιβλίο «Ο πατήρ Πορφύριος, ο διορατικός, ο προορατικός, ο ιαματικός» του Ανάργ. Ι. Καλλιάτσου, δικηγόρου, Έκδοση «Ορθοδόξου Τύπου», Αθήνα 1992).

 (θ) Όταν το σκοτάδι παρουσιάζεται σαν φως και το φως σαν σκοτάδι

Είναι τέτοιες οι τερατώδεις αντινομίες στην «κοινωνία του παραλόγου», όπου ζούμε, ώστε:

 1 Προκειμένου να επισημάνουμε (για να τα…φονεύσουμε!!!) 5 έως 6 παιδιά με σύν­δρομο Down, που κυοφορούνται -σύμφωνα με τις στατιστικές- στην Κύπρο κάθε χρόνο, (ή, για να επισημάνουμε, με σκοπό και πάλι να τα …φονεύσουμε!!!, λιγοστά αθώα παιδάκια, που έχουν μεσογειακή αναιμία ή κάποιας άλλης μορφής ανίατη πάθηση), προβαίνουμε στην τόσο πολυέξοδη, αβέβαιη, αλλά προπαντός τόσο επικίνδυνη για τη μητέρα και τα παιδιά της, εξέταση του λεγομένου «ευγονικού» προγεννητικού ελέγχου (αυτού δηλαδή του προγεννητικού ελέγχου, που αποβλέπει όχι στη θεραπεία, αλλά στην Έκτρωση του εμβρύου).

 2 Σκοτώνεται ο ασθενής, για να.. «θεραπευθή» η ασθένεια!!!

 3 Εκστομίζονται ουρανομήκη «εύγε!» στον αξιωματούχο του κράτους, που ούτε λίγο ούτε πολύ θριαμβολογεί, γιατί έπαψαν πια να γεννιούνται στην Κύπρο παιδιά με μεσογειακή αναιμία, ενώ αποτελεί κοινό μυστικό ότι το «επίτευγμα» αυτό είναι καρπός της σφαγής ανυπεράσπιστων παιδιών στην εμβρυϊκή τους ηλικία!!!

 4 Θεωρείται τελείως φυσικό να διεξάγεται εκείνος ο προγεννητικός έλεγχος, που αποσκοπεί αποκλειστικά στην έκτρωση και θεωρείται… παράλογη(!) η μάνα, που αρνείται να σκοτώσει το πάσχον κυοφορούμενο παιδί της!!!

 5 Έχουμε το θράσος να διατεινόμαστε ότι… ευεργετούμε(!!!) τα πάσχοντα αθώα και ανυπεράσπιστα παιδιά, που δολοφονούνται εν ψυχρώ δια της μεθόδου της εκτρώσεως. Ονομάζουμε δηλαδή «ευεργεσία» τη στυγνή δολοφονία!!!

 6 Καταδικάζουμε το ρατσισμό στα διεθνή βήματα, ενώ στο σπίτι μας εφαρμόζουμε το χειρότερο, απανθρωπότερο και στυγερότερο ρατσισμό!!!

 7 Κάνουμε πορείες, διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις, για να υπερασπισθούμε τα «αν­θρώπινα δικαιώματα», τη στιγμή που εμείς οι ίδιοι αμφισβητούμε με τον πιο ανοικτίρμονα τρόπο το ιερό δικαίωμα της ζωής (και αρνούμαστε την ίδια τη ζωή) σε αθώα, ανίσχυρα και ανυπεράσπιστα κυοφορούμενα παιδάκια!!!

 8 Παρουσιάζεται σαν «φιλανθρωπία» το να γίνονται έρανοι και να μαζεύονται χρήμα­τα για την πρόληψη της θαλασσαιμίας ή της πνευματικής καθυστέρησης, ενώ σε σημαντικό ποσοστό αυτά τα χρήματα θα διατεθούν, είτε έμμεσα είτε άμεσα, για… εκτρώσεις!!! Παρουσιάζεται δηλαδή σαν «φιλανθρωπία» η πιο στυγνή απανθρωπιά!!!

 9 Ιδρύματα και Οργανώσεις που προωθούν τον επάρατο μηχανισμό: «προκαταρ­κτικός Προγεννητικός Έλεγχος — Αμνιοκέντηση — Έκτρωση» ονομάζονται «φι­λανθρωπικά», επιχορηγούνται από επίσημους φορείς και τιτλοφορούνται (ως μη ώφειλαν) με άγια και ιερά ονόματα!!!
πηγή

Υπουργείο... γάμου στο Ιράν: Δίνεις ύψος, βάρος, ηλικία και το κράτος σου βρίσκει ταίρι

Τον απόλυτο έλεγχο και στους γάμους των πολιτών προσπαθεί να πάρει το κράτος του Ιράν με βασικό στόχο να μειωθούν τα διαζύγια στη χώρα.

Για τον λόγο αυτό δημιούργησε μια νέα πλατφόρμα, υπό την κρατική φροντίδα, μέσω της οποίας οι ενδιαφερόμενοι θα υποβάλλουν αιτήσεις για να βρουν το ταίρι της.

Το νέο site ονομάζεται hamsan.tebyan.net και οποίο διαχειρίζεται ο Ισλαμικός Οργανισμός Ανάπτυξης.

Προς το παρόν, η πλατφόρμα είναι διαθέσιμη μόνο στα αραβικά και αφορά την Τεχεράνη, ωστόσο αναμένεται να εξαπλωθεί και σε άλλες ιρανικές πόλεις.

Η διαφορά με τις υπόλοιπες online dating ιστοσελίδες είναι πως οι χρήστες δεν μπορούν να δουν την φωτογραφίες και το προφίλ των υπολοίπων.

Το ταίριασμα αναλαμβάνει ομάδα υπαλλήλων και αναλόγως τα χαρακτηριστικά (ύψος, βάρος, ηλικία) κάνουν τη σύνδεση.

Η ενέργεια αυτή έγινε μετά από τις ανησυχίες της κυβέρνησης σχετικά με την αύξηση των διαζυγίων, η οποία άγγιξε το 22%.

Στόχος είναι να καταπολεμηθεί το πρόβλημα και το κράτος να είναι υπεύθυνο για περίπου 100.000 γάμους ετησίως.

Πηγή