Θα βρεις στην πλατεία που… σιωπά την Ειρήνη Μακρυλάκη που θα σε τρατάρει τσικουδιά και καφέ, δείγμα της φιλόξενης διάθεσής της, θα έλθει και ο Λευτέρης Χατζηδάκης που ξέρει πολλά για τους Ενετούς που κόνεψαν για χρόνια, θα σπεύσει και ο Νίκος Κορωνάκης από το σπίτι του που ειδοποιήθηκε τηλεφωνικά για «το δημοσιογράφο που τον έβγαλε στο ίντερνετ» και ύστερα και ο Βαγγέλης Μακρυλάκης, που θα βγει από το σπίτι του μέσα, στο κέντρο…
Έγιναν όλοι μια μικρή παρέα στην πιάτσα κάτω από τη μουριά, ο καθένας κάτι είχε να πει και να ζητήσει να μάθει. Μα το σπουδαίο γεγονός των τελευταίων μηνών ήταν ένας γάμος, διαφορετικός από τους άλλους γιατί γάμο στην εκκλησία του Άη Γιάννη της πλατείας και παράλληλα και γλέντι στο χωριό, είχαν να δουν ούτε ένα, ούτε δυο, ούτε τρία μα ολόκληρα εικοσιπέντε χρόνια!
Θυμούνται πως αυτός ήταν του Παντελή Σταγάκη με την Βαγγελιώ Κορωνάκη. Αλλά γάμος από την έναρξη του μυστηρίου μέχρι το τέλος του γλεντιού στους Βεδέρους μετά από δυόμιση δεκαετίες, φυσικά ήταν ένα μεγάλο γεγονός, γιατί οι τριάντα… φύλακες από τότε ναι μεν έβλεπαν τα μυστήρια να ευλογούνται στην εκκλησία τους, όμως τα γλέντια τους να φιλοξενούνται στην πόλη…
Τούτος ο γάμος, ωστόσο, ήταν διαφορετικός από τους άλλους, γιατί τα εδέσματα του γαμήλιου τραπεζιού είχαν… άνεση στην παρασκευή και στη διάθεση στους γαμηλιώτες και δεν χρειάστηκαν ούτε ο… μόνιμος μάγειρας του χωριού Βασίλης Τζιμπουκάκης για να ετοιμάσει στο μεγάλο καζάνι το πιλάφι και το βραστό, ούτε φυσικά τα χέρια των χωριανών για να βοηθήσουν στη μεγάλη χαρά!
Αυτό το γάμο της χωριανής τους, Ινώς Μαραγκουδάκη με τον εκλεκτό της από
την Ιεράπετρα, «το γιό του παπά» Αντώνη Ξυδιανό, θυμούνται οι λιγοστοί
των Βεδέρων.
Και πώς να μην τον θυμούνται, αφού για λίγες μέρες αυτό το χωριουδάκι μέσα στο δάσος των βελανιδιών, πήρε μια μικρή αναπνοή, έστω και μεταλλαγμένη, από τους παλιούς καιρούς με τον ερασιτέχνη λυράρη Βαγγέλη Μακρυλάκη, που οι γάμοι ήταν χαρές ολόκληρου του χωριού!
Κατά τα άλλα, ο παπάς του Πρινέ που ιερουργεί, όποτε χρειαστεί και πρέπει, και δεν έχει πολλή δουλειά στο… ησυχαστήριο με τα βενετσιάνικα χαρακτηριστικά. Ο Λευτέρης Χατζηδάκης φέρνει στο μυαλό του τη λαϊκή ρήση των παλαιών «κακό χωριό τα λίγα σπίτια», όμως ο Νίκος Κορωνάκης που μέρος της ζωής του είναι η μοναξιά και «δίχως της δεν κάνει», επιμένει στο «καλό χωριό τα λίγα σπίτια».
Τα σπίτια, όσα δεν έχουν σηκωθεί στα πόδια τους, μένουν και περιμένουν μήπως και φανεί η ανάκαμψη και αναστηλωθούν…
