ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ: Ο ΑΠΑΤΗΜΕΝΟΣ ΣΥΖΥΓΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΕ ΠΟΛΥ

Ο γέροντας μου διηγήθηκε την έξης ιστορία: «Μία φορά είχε έρθει εδώ ένας Ελληνοαμερικάνος γιατρός. Ορθόδοξος ήταν, αλλά δεν είχε πολλά με τη θρησκεία… Ούτε τη νηστεία της Παρασκευής δεν κρατούσε… ούτε πολύ πήγαινε στην Εκκλησία. “Έζησε μία εμπειρία και ήθελε να τη συζητήσει. “Ένα βράδυ, ενώ προσευχόταν στο διαμέρισμά του «άνοιξε ο ουρανός». “Ένα φως τον έλουσε, και χάθηκε το ταβάνι και οι σαράντα όροφοι από πάνω του. Βρισκόταν λουσμένος μέσα στο φως για πολλή ώρα, δεν μπορούσε να υπολογίσει πόσο!

Θαύμασα! Γιατί ένοιωσα και κατάλαβα ότι ήταν «εκ Θεού». Ήταν πραγματικό… Είδε το «άκτιστο φως»[*]. Τι έκανε στη ζωή του; Πώς ζούσε και αξιώθηκε τέτοια θεία πράγματα;

Ήταν παντρεμένος, είχε γυναίκα και παιδιά. Του λέει ή γυναίκα του:

«Βαρέθηκα να ασχολούμαι με το σπίτι, θέλω να πηγαίνω καμιά βόλτα». Ε! δεν δούλευε κιόλας, άρχισε να γυρίζει με τις φίλες της και να τον τραβάει κάθε βράδυ έξω. Μετά από λίγο διάστημα, του λέει: «θέλω να βγαίνω μόνη μου με τις φίλες μου». Το δέχτηκε και αυτό για χάρη των παιδιών του. Μετά, «θέλω να πάω μόνη μου διακοπές…» Τι να κάνει; της έδινε και λεφτά και το αυτοκίνητο.

Μετά ζήτησε να της νοικιάσει ένα διαμέρισμα να ζει μόνη της, κουβαλούσε και τους φίλους της εκεί. Της μιλούσε, τη συμβούλευε, «βρε τι θα νοιώθουν τα παιδιά μας;» Τίποτα αυτή. Στο τέλος του πήρε πολλά λεφτά και έφυγε. Στεναχωριόταν!

Μετά από λίγα χρόνια έμαθε ότι είχε καταντήσει πόρνη στα μαγαζιά του Πειραιά!

Στενοχωρήθηκε! Έκλαιγε! Σκεφτόταν να πάει να τη βρει. Τι να της πει όμως;…

Γονάτισε να προσευχηθεί: «Θεέ μου… φώτισε με, τι να πω… τι να κάνω… για να σωθεί αυτή ή ψυχή…». Βλέπεις την πονούσε. Ήθελε «να σωθεί αυτή ή ψυχή». Ούτε αντρικός εγωισμός, ούτε μνησικακία, ούτε περιφρόνηση… πονούσε για την κατάντια της. Ποθούσε τη σωτηρία της. Τότε άνοιξε ο Θεός τον ουρανό… τον έλουσε με το φως Του.

Βλέπεις;… Βλέπεις;… Αυτός στην Αμερική… σε τι περιβάλλον ζούσε;… Ενώ πόσοι ζούμε μέσα στο Άγιον Όρος, μέσα στους Αγίους, μέσα στη χάρη της Παναγίας και προκοπή δεν κάνουμε!

Δόξα τω Θεώ! Δόξα τω Θεώ!»

[*] «ακτιστο φώς»: Λέγεται άκτιστο, δηλαδή αδημιούργητο, χωρίς αρχή, δηλαδή θεϊκή ενέργεια, Θεός. Υψηλότατοι πνευματικοί ασκητές το ζουν. Ποθητός στόχος της ασκητικής ζωής. Θεωρείται εμπειρία θέωσης. Μετέχει η ανθρώπινη στη Θεία ενέργεια, «…θείας φύσεως κοινωνοί…».

Απόσπασμα από το βιβλίο: “Ο πατήρ Παϊσιος μου είπε”, του Αθ. Ρακοβαλή, Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”, σελ. 27-29

Γιατί θα πρέπει να παντρευτεί κάποιος για να έχει σαρκικές σχέσεις;

Μια εύλογη απορία που έχουν πολλοί, είναι: Γιατί δηλαδή θα πρέπει να παντρευτεί κάποιος για να έχει σαρκικές σχέσεις; Το να έχει πολλές σχέσεις με πολλούς συντρόφους είναι κατανοητό, αποτελούν παραβίαση του φυσιολογικού δεσμού μεταξύ δύο ανθρώπων. Γιατί άραγε όμως, ο γάμος (και μάλιστα ο θρησκευτικός γάμος), να είναι αναγκαίος για δύο ανθρώπους που αγαπιούνται και θέλουν να ζήσουν μαζί,  και να μην αρκεί η συναισθηματική και σαρκική τους ένωση χωρίς γάμο; Δεν είναι το ίδιο; Ποια η διαφορά;
Γιατί λοιπόν στην Εκκλησία θέλουμε να “τελέσουμε γάμο”, εννοώντας την τελετή;
Εδώ το κλειδί για να το κατανοήσουμε, είναι η λέξη: “ΜΥΣΤΗΡΙΟ”. Γι’ αυτό η Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν αναγνωρίζει τις τελετές γάμου αλλοδόξων. Αλλά οφείλουν να την επαναλάβουν Ορθόδοξα οι Χριστιανοί για να αναγνωρίζονται στην Εκκλησία ως ζευγάρι, έστω και αν ήταν παντρεμένοι για δεκαετίες πριν γίνουν Χριστιανοί!
Εντός την Εκκλησίας, ο γάμος εντάσσεται στο σχέδιο της σωτηρίας. Ο στόχος, δεν είναι να ΩΦΕΛΗΘΕΙ κάποιος από τις σεξουαλικές χάρες του άλλου. Ούτε να ζήσουν απλώς μαζί “ευτυχισμένοι” δύο άνθρωποι. Ο στόχος του γάμου ως ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ, (ως “μύησης”, για να γίνει κατανοητή η έννοια της λέξης), είναι ΝΑ ΕΝΤΑΧΘΕΙ Ο ΓΑΜΟΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΘΕΩΤΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΖΕΥΓΑΡΙΟΥ. Με άλλα λόγια, εκτός από τους δύο, βάζουμε στη ζωή της οικογενείας μας ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ. Δεν ζούμε ερήμην του Θεού, ούτε τεκνοποιούμε χωρίς Αυτόν. Αλλά “εαυτούς και αλλήλους, και ΠΑΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΗΜΩΝ, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα”. Λέμε δια της μύησης αυτής στον Θεό: “Θεέ μου, η πορεία μας προς τη Θέωση, στα πλαίσια της Εκκλησίας σου, είναι δεδομένη. Παρακαλούμε, να ευλογήσεις αυτή τη νέα κατάσταση της ζωής μας, ώστε πλέον, όχι ένας, αλλά ΔΥΟ μαζί, ενωμένοι ως ανδρόγυνο, να συνεχίσουμε αυτή την πορεία, που είναι και το κέντρο της ζωής μας, και ο στόχος μας”.
Ο στόχος λοιπόν, ΔΕΝ είναι ούτε η “ευτυχία” των δύο, ούτε “η τεκνοποιεία”, ούτε “το σεξ”. Ο στόχος είναι Η ΘΕΩΣΗ. Ο ίδιος στόχος που είχαν οι δύο (υποτίθεται, εφ’ όσον ήταν Χριστιανοί) και πριν! Μόνο που τώρα, ο ίδιος αυτός στόχος, συνεχίζεται συντροφικά, όχι μόνο σε κοινή πορεία ΣΥΖΥΓΩΝ, αλλά ΚΑΙ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΑΔΕΛΦΩΝ!!!
Αποζητώντας λοιπόν ο άνθρωπος το σεξ χωρίς τον γάμο, δείχνει τα εξής:
1. Πιθανόν θέλει τα ΗΔΟΝΙΚΑ καλά του γάμου, χωρίς όμως τις ανάλογες ευθύνες. Πρόκειται λοιπόν για ανευθυνότητα!
2. Αφήνει τον Θεό ΑΠ’ ΕΞΩ, δείχνοντάς Του, ότι ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΕΙΣΑΚΤΟΣ στη συζυγική τους ζωή! Συνεπώς και ο Θεός ΔΕΝ ευλογεί τον γάμο ως μέρος της πορείας Θέωσης του ζευγαριού!
3. Δεν έχει ως στόχο την εν Χριστώ ζωή, ούτε τη Θέωση. Με άλλα λόγια, είναι ένα ΣΑΘΡΟ ΘΕΜΕΛΙΟ για τον γάμο, μια σχέση ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ!
Στη Χριστιανική Εκκλησία λοιπόν, η νέα αυτή περίοδος σχέσης του ανθρώπου,
1. συνοδεύεται από ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ, απέναντι στον σύντροφο της ζωής μας, απέναντι στα παιδιά που τυχόν θα γεννηθούν από αυτή την ένωση, και απέναντι στους ανθρώπους που θα επηρεάσει η ένωση αυτή.
2. εντάσσεται στα πλαίσια της Εκκλησιαστικής μας ζωής, όπου η ένωση αυτή αποβαίνει ΑΙΩΝΙΑ, και όχι μόνο παροδική.
3. εντάσσεται στην ΗΔΗ ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ πορεία δύο πιστών ανθρώπων, που αποφασίζουν να τη συνεχίσουν ως σύζυγοι, βοηθώντας ο ένας τον άλλον στον δύσκολο αυτό αγώνα, όπως και στον κοινό αγώνα της βιοπάλης, πάντα με τη Χάρη του Θεού, ο οποίος δια του Μυστηρίου αυτού, ΠΡΟΣΚΑΛΕΙΤΑΙ, να αναλάβει αυτή την πορεία, και να “τελειώσει” αμφοτέρους τους συντρόφους.
Γι’ αυτό και σεξουαλική πράξη έξω από τον γάμο, μαρτυράει πέραν της κοινωνικής ανευθυνότητας, επίσης μια ανευθυνότητα απέναντι στην αγιωτάτη πίστη μας, και στον Δημιουργό μας, που λαχταράει να συμμετέχει κι Εκείνος στη ζωή των πλασμάτων Του ΑΝ ΠΡΟΣΚΛΗΘΕΙ, ώστε να τους οδηγήσει στην Δική Του Ζωή, δια του αγιασμού τους.
Συνεπώς, οι ΜΟΝΟΓΑΜΙΚΕΣ εξωγαμιαίες σχέσεις, με  τον άνθρωπο που αγαπάμε, ΔΕΝ είναι αυτές καθεαυτές κακές, ως πράξη. Είναι όμως αμαρτία, (αστοχία σημαίνει η λέξη αμαρτία), μόνο και μόνο, επειδή μαρτυράει την ΑΠΟΤΥΧΙΑ του Χριστιανού να εντάξει τον γάμο του στην κατά Θεόν ζωή της Εκκλησίας.
Φυσικά για τους μη Χριστιανούς, δεν τίθεται θέμα. Γάμος είναι! Είτε στα πλαίσια της θρησκείας τους, είτε στα πλαίσια της συμβίωσης, είναι γάμος, μια και ΠΟΤΕ δεν αποτελεί Μυστήριο.
Αμαρτία, είναι ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΜΑΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ (ή αποτυγχάνει να μας πλησιάσει) ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ. Και μόνο με αυτή την έννοια, μπορεί να γίνει διάκριση του “τι είναι αμαρτία, και τι όχι”. Δεν είναι λοιπόν ούτε θέμα “ενοχής”, ούτε θέμα “ανηθικότητας”. Είναι θέμα προσωπικής μας αποτυχίας ως Χριστιανών, όσον αφορά την Εκκλησιαστική του διάσταση.
Τελειώνουμε με μια συμβουλή κάποιου ιερέα:
Για να είναι ο γάμος μας σε σωστές βάσεις, και να διαρκέσει, πρέπει να γίνει αφ’ ενός κατά Θεόν, (ως Μυστήριο), αλλά και ΟΙ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΜΑΣ πρέπει να είναι οι σωστές. ΔΕΝ παντρευόμαστε “για να έχουμε σεξ με τη γυναίκα των ονείρων μας”. Δεν παντρευόμαστε “για να έχουμε κάποιον να μας συντηρεί και να μας αγαπάει και να μας φροντίζει”. Δεν παντρευόμαστε “για να ΛΑΒΟΥΜΕ” οτιδήποτε από τον μελλοντικό μας σύντροφο!
Δεν παντρευόμαστε με τη σκέψη: “Τι μπορεί να μου προσφέρει ο άνθρωπος αυτός;”
Το αντίθετο πρέπει να συμβαίνει! Η σκέψη μας πρέπει να είναι: “Τι μπορώ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΩ σε αυτόν τον άνθρωπο που αγαπώ;” Καταλαβαίνεις τη διαφορά; Πρόκειται για ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΘΥΣΙΑ, και όχι για ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΚΕΡΔΟΣ. Είναι ΔΟΣΙΜΟ και ΟΧΙ ΑΠΟΛΑΒΗ. Είναι ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΛΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ, ΧΑΡΙΝ ΤΟΥ ΘΕΛΗΜΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΣΟ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΘΥΣΙΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΝΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
Ο γάμος όπου ζητάμε να λάβουμε, είναι ΕΓΩΙΣΤΙΚΟΣ, έστω και αν λέμε ότι τον κάναμε “από αγάπη”. Αγάπη είναι ΔΟΣΙΜΟ, και όχι “απολαβή”. Και όταν ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ από τον σύντροφό μας, (καμία απαίτηση, αλλά αντιθέτως, αυτοπαράδοση), τότε δεν θα έχουμε και απογοητεύσεις! Ούτε καυγάδες, ούτε διαζύγια! Όπως ο Χριστός αγάπησε την Εκκλησία (κατά την Αγία Γραφή), και έδωσε τη ζωή Του για χάρη της, έτσι και εμείς οι άνδρες, “χρωστάμε να αγαπάμε τις γυναίκες μας όπως τα σώματά μας”! Και ακόμα περισσότερο! Ομοίως και οι γυναίκες, να είναι πρόθυμες να θυσιασθούν για το σύζυγό τους, όπως η Εκκλησία έγινε σπονδή στους διωγμούς, χάριν του συζύγου της και Κεφαλής της, του Ιησού Χριστού!
Λοιπόν, έχοντας κατά νου όλα αυτά, κάτσε και σκέψου: Αν αγαπάω πραγματικά αυτή την κοπέλα, γιατί να μην την οδηγήσω νύφη στην Εκκλησία; Τι με αποτρέπει από αυτό; Μήπως θέλω απλώς να χαρώ τα θέλγητρά της; Μήπως θέλω ΝΑ ΤΗΣ ΠΑΡΩ, και ΟΧΙ ΝΑ ΤΗΣ ΔΩΣΩ; Μήπως τη μεταχειρίζομαι ως “χρηστικό αντικείμενο” των ηδονών μου, και όχι ως ΠΡΟΣΩΠΟ κατ’ εικόνα Θεού; (τα ίδια ισχύουν και για τις γυναίκες)
Και τον Θεό, γιατί θέλω να τον αφήσω έξω από τη ζωή μας;
Να γιατί είναι λάθος ακόμα και οι μονογαμικές σεξουαλικές σχέσεις! Είναι ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ από αυτό που ΟΦΕΙΛΕΙ να κάνει ένας Χριστιανός προς τα δύο πρόσωπα που (υποτίθεται ότι) αγαπάει: Τη γυναίκα ή τον άνδρα της ζωής της/του, και τον Θεό!
Ν. Μ.
πηγή

H Αγία Οικογένεια των Παλαμάδων

Τέλος και το επίδομα γάμου- Στα επίπεδα της δεκαετίας του 1970 πέφτουν οι μισθοί

Όσοι αμείβονται με την εθνική συλλογική σύμβαση χάνουν από την Δευτέρα 1ης Απριλίου και το επίδομα γάμου με αποτέλεσμα να υφίστανται νέα μείωση στους κατώτατους μισθούς οι έγγαμοι κατά 10%.

Την τελευταία τριετία οι αποδοχές των εργαζομένων έχουν μειωθεί κατά 30% εως και 40% ενώ η καταβολή του επιδόματος από τους εργοδότες θα είναι πλέον... προαιρετική
Δεν δικαιούνται το επίδομα γάμου και όσοι αμείβονται με κλαδικές συμβάσεις των οποίων η μετενέργεια έχει λήξει ενώ σύμφωνα με με τον επιστημονικό διευθυντή του Ινστιτούτου Εργασίας (ΙΝΕ) της ΓΣΕΕ, Σάββα Ρομπόλη, η αγοραστική δύναμη των μισθωτών που αμείβονται με την εθνική συλλογική σύμβαση κατρακυλά στα επίπεδα που ήταν στο τέλος της δεκαετίας του 1970

Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΝΙΑΣΗΣ

Ο ανεπανάληπτος λυρισμός των αισθημάτων που ξεπηδούν βλέποντας τους συντελεστές της πραγματικής ζωής να εργάζονται για μας... 

Επικονίαση ονομάζεται η διαδικασία στην οποία γίνεται η γονιμοποίηση στα φυτά. Για να γίνει η γονιμοποίηση θα πρέπει να μεταφερθούν οι γυρεόκοκκοι από τους ανθήρες στο στίγμα του υπέρου.

Τα μικρά ψέματα που λένε οι σύζυγοι

 

Στα 47 χρόνια γάμου η Sherri Mills έκρυψε κάποια πράγματα από τον άντρα της, όπως τα ακριβή ποσά που ξόδευε στα καλλυντικά ή το πόσες φορές ενέδιδε χωρίς εκείνος να το ξέρει στις απαιτήσεις των παιδιών. Τίποτα όμως δεν συγκρίνεται με το ψέμα που λέγεται «ψέμα παράλειψης» και έχει να κάνει τις συναντήσεις της με τον πρώην σύντροφό της, Jim.

Τα πρώτα χρόνια του γάμου της, στη μικρή πόλη, Helper, της Utah, η Sherri συναντούσε τον Jim και την οικογένειά του. Επειδή όμως γνώριζε το ζηλότυπο χαρακτήρα του συζύγου της απέφευγε να του μιλήσει για αυτές τις συναντήσεις ή, αν τις ανέφερε, δεν έλεγε όλη την αλήθεια, καθώς ο άντρας της είχε υποψιαστεί ότι εκείνη έκρυβε ακόμα συναισθήματα για την παλιά της αγάπη.

Κάποια στιγμή η πρώην πεθερά της λίγο πριν πεθάνει ζήτησε από τον γιο της να πουλήσει τα πάντα και να ζήσει μια όμορφη ζωή, καθώς πίστευε ότι ο γιος της ήταν ακόμα ερωτευμένος με τη Sherri.

Από την πλευρά της η Sherri συνάντησε τον πρώην της κάποιες φορές χωρίς να το αποκαλύψει όμως στο σύζυγό της. Σύμφωνα με τους ειδικούς η ερώτηση που τίθεται σε αυτήν τη περίπτωση ή σε ανάλογη περίπτωση είναι η εξής: Όταν κρύβεις κάτι από τον σύντροφό σου το κάνεις γιατί είναι δυσάρεστο για αυτόν ή γιατί δεν θες να χαλάσεις την ηρεμία;  Οι ειδικοί το ονομάζουν «ψέμα προστασίας». Κρύβεις κάτι για να προστατέψεις τον εαυτό σου από το ίδιο το συμβάν αλλά και τον άλλον.

Ο Sean Horan, καθηγητής στις προσωπικές σχέσεις και στην επικοινωνία του Πανεπιστημίου DePaul του Σικάγο, πιστεύει ότι τα ζευγάρια συχνά κάνουν λάθος όταν πιστεύουν ότι η αποκάλυψη ενός γεγονότος είναι πάντα η πιο σωστή μέθοδος. Για παράδειγμα βάλτε τον εαυτό σας στη θέση του άλλου, οποίος σας λέει για παράδειγμα ότι βγήκε με κάποιον φίλο που εσείς μισείτε ή ότι δεν αντέχει τον αδερφό σας ή ακόμα και ότι το νέο τζιν που πήρατε σας δείχνει χοντρή. Πώς θα νιώθατε;

Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και η Marianne Dainton, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο La Salle στη Φιλαδέλφειας, η οποία υποστηρίζει ότι οι πιο ειλικρινείς σύντροφοι είναι συχνά και οι λιγότεροι ευτυχισμένοι: «Το να αποφεύγεις μερικά πράγματα για να μην τσακωθείς είναι συχνά καλή και συνετή κίνηση. Όταν όμως αποκρύπτει κανείς πιο σοβαρά πράγματα όπως οικονομικά ή εθισμούς είναι ψέμα και είναι απόλυτα εγωιστικό. Οσον αφορά τα θέματα πίστης και αφοσίωσης ανάμεσα στα ζευγάρια, το να πρέπει ή όχι να το πεις είναι ένα ζήτημα».

Το ερώτημα που τίθεται σε αυτήν την περίπτωση είναι:
Θα βλάψει η πληροφορία τη σχέση περισσότερο αν αποκαλυφθεί στο μέλλον  από ότι αν το έλεγες από την αρχή; Αυτό είναι που πρέπει κανείς να λαμβάνει υπόψη του πριν κάνει οτιδήποτε. Όπως και ναχει αν η αποκάλυψη βλάψει τη σχέση σου καλύτερα να μείνει κρυφή.

Για παράδειγμα το φλερτ με ένα συνάδελφό σου καλύτερα να μείνει κρυφό. Σε αυτήν την περίπτωση δεν λες ψέματα, απλά αποφεύγεις να πεις κάτι που θα πληγώσει τον άλλον. Το να λες όμως ψέματα για σοβαρά ζητήματα είναι φυσικά χειρότερο από το να αποφύγεις να πεις στον άλλον κάτι που θα τον δυσαρεστήσει.

Σύμφωνα μάλιστα με μια έρευνα που δημοσιεύτηκε στην Journal of Social and Personal Relationships το 2009 στο 71% των ανθρώπων των οποίων οι σύντροφοι τους έλεγαν ανοιχτά ψέματα για σοβαρά ζητήματα είχαν δημιουργηθεί προβλήματα στη σχέση. Ενώ μεταξύ ζευγαριών που ο ένας από τους δυο απλά απέφευγε να πει κάτι, μόνο το 43% αυτών είχε προβλήματα στη σχέση.

«Όταν λέμε ανοιχτά ψέματα για κάτι αυτό δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα» λέει ο John Caughlin, καθηγητής από το Πανεπιστήμιο του Illinois. Με άλλα λόγια το ψέμα δημιουργεί προβλήματα σε αντίθεση με την αποφυγή του να πεις κάτι, που συχνά βοηθάει την ηρεμία ανάμεσα στα ζευγάρια.

Επιστρέφοντας στην ιστορία μας η κυρία Mills τελικά χώρισε τον σύζυγό της και έγραψε το βιβλίο «I Almost Divorced My Husband, But I Went On Strike Instead» χωρίς να μετανιώσει ποτέ για τις συναντήσεις που είχε τότε με τον πρώην της.  

πηγή

Απαθανατίζοντας την παράξενη πλευρά της ζωής!

Όταν μια εικόνα λέει «χίλιες λέξεις» τότε τα λόγια είναι περιττά και καθένας βγάζει τα δικά του συμπεράσματα. Αστείες, παράδοξες, απρόβλεπτες, τρυφερές, τρομακτικές ή απίθανες στιγμές καταδεικνύουν ότι κάθε πλευρά της ζωής έχει τη δική της χάρη! Άλλωστε είμαστε όλοι επισκέπτες σ’ αυτόν το χρόνο και τον τόπο. Απλώς περαστικοί. Σκοπός μας είναι να παρατηρήσουμε, να μάθουμε, να ωριμάσουμε, να αγαπήσουμε και μετά να γυρίσουμε στο σπίτι μας! Με αυτό το σκεπτικό η παράξενη πλευρά της ζωής, νομίζω, έχει περισσότερο ενδιαφέρον…
1. «Κοίτα τι βρήκα»!

2. Η αγκαλιά της μαμάς είναι η καλύτερη!

3. Ο δρόμος για το σχολείο είναι δύσκολος…

4. Σε παρακαλώ, αγάπησέ με…

5. Μην κοιτάξεις κάτω…

6. Μόνος στη φύση…

7. Αγαπημένη οικογένεια…

8. Θα σ’ αγαπώ για πάντα…

9. Κοιτάζοντας τ’ αστέρια…

10. Αραχνοφοβία

11. Φίλοι για πάντα!

12. Γελάσαμε πάλι…

13. Ο Άντρας της Χρονιάς!

14. Ταξιδάκι θα σε πάω, γιατί σε νοιάζομαι και σ’ αγαπάω!

15. Δεν έχω μάτια γι’… άλλη!

πηγή

Οι γυναικείες μορφές στην επανάσταση του 1821

 Στην Ελληνική Επανάσταση η γυναικεία συμμετοχή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αποφασιστική. Αυτοί που συγκροτούν τη σιδερένια γροθιά της Επανάστασης είναι οι άνδρες. Όμως, η σποραδική έστω παρουσία των γυναικών σε κρίσιμες περιόδους πολέμου είναι ενδεικτική των δυνατοτήτων του γυναικείου φύλου, το οποίο έτσι ενέγραψε στο κεφάλαιο των δικαιωμάτων του μια μακροπρόθεσμη υποθήκη. Όσες γυναίκες ξεχώρισαν στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 επέβαλαν άτυπα την ισοτιμία των φύλων στα πεδία των μαχών. Με το απαράμιλλο θάρρος τους, την αξιοθαύμαστη γενναιότητα, τις περιπέτειες και τις θυσίες τους αποτελούν αξεπέραστα σύμβολα δυναμισμού και πατριωτισμού που συνεχίζουν να εμπνέουν σε εθνικά κρίσιμες περιόδους. 

ΣΟΥΛΙΩΤΙΣΣΕΣ

Οι σχέσεις των φύλων στο περήφανο και αδούλωτο Σούλι ήταν διαφορετικές απ΄ ό,τι στην υπόλοιπη Ελλάδα. Θύμιζαν τη θέση της γυναίκας στην αρχαία Σπάρτη. Οι άντρες σέβονταν τις γυναίκες τους και συχνά ζητούσαν τη γνώμη τους, ιδιαίτερα σε κρίσιμες περιστάσεις. Οι σεβαστότερες απ΄ αυτές αναλάμβαναν το ρόλο του διαιτητή σε διαμάχες μεταξύ των ανδρών. Αντίθετα, ουδέποτε άνδρες ανακατεύονταν σε γυναικείους καβγάδες.

        Μερικές καπετάνισσες έπαιρναν μέρος στα στρατιωτικά συμβούλια, όπου οι γνώμες τους υπολογίζονταν όσο και των καπεταναίων. Στο σπίτι, τέλος, οι γυναίκες ήταν οι αδιαμφισβήτητες αφέντρες.

        Οι Σουλιώτισσες, πέρα από το νοικοκυριό, έπαιρναν όλες μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις, όπου ο ρόλος τους ήταν, σε πρώτη φάση, εφεδρικός και βοηθητικός Όταν όμως οι περιστάσεις το απαιτούσαν, οι γυναικείες εφεδρείες ρίχνονταν στη μάχη, άλλοτε κατρακυλώντας βράχους πάνω στον εχθρό, άλλοτε περιβρέχοντάς τον με καυτά βόλια, άλλοτε ορμώντας μπροστά με το σπαθί στο χέρι.

        Ο «Χορός του Ζαλόγγου» (παραμονές Χριστουγέννων 1803) αποτελεί αιώνιο σύμβολο για τη γυναίκα που προτιμά το θάνατο από την ατίμωση και τη δυστυχία. Τη γυναίκα-ηρωίδα που «της Ελευθερίας ο έρως» τη σπρώχνει να θυσιάσει τον εαυτό της και τα παιδιά της, να αποχαιρετήσει παντοτινά  «τη γλυκιά ζωή» και τη «δύστυχη πατρίδα». «Στη στεριά δε ζει το ψάρι ούτ’ ανθός στην αμμουδιά / κ’ οι Σουλιώτισσες δε ζούνε μέσ’ τη μαύρη τη σκλαβιά». Η πρώτη σέρνει το χορό, φτάνοντας στο χείλος του γκρεμού, πηδάει και χάνεται στα βάθη του. Την ακολουθούν με τον ίδιο τρόπο, πάντα τραγουδώντας και χορεύοντας,   η δεύτερη, η τρίτη, η τέταρτη… Γύρω ακούγεται το μουγκρητό του ανέμου, που στροβιλίζει το χιόνι κι ανακατεύεται με το τραγούδι…

        Την ίδια χρονική στιγμή(Δεκ. 1803), η Δέσπω Σέχου-Μπότση, σύζυγος του Γιωργάκη Μπότση, κυνηγημένη από τους Τουρκαλβανούς, μετά τη συνθηκολόγηση του Αλή Πασά με τους Σουλιώτες, οχυρώθηκε με τις κόρες, τις νύφες και τα εγγόνια της στον πύργο του Δημουλά στη Ρηνιάσα και ύστερα από σθεναρή αντίσταση ανατίναξε τον πύργο, για να μην παραδοθούν στον εχθρό.

        Από τις Σουλιώτισσες ξεχώρισαν άλλες δυο, οι οποίες υπήρξαν οι διασημότερες από τις άλλες, καταφέρνοντας να περάσουν τα ονόματά τους στο δημοτικό τραγούδι κι από εκεί στη σφαίρα του θρύλου. Η Μόσχω Τζαβέλα, σύζυγος του Λάμπρου, κατέχει τον τίτλο της «γυναίκας του Σουλίου». Ήταν  η πρώτη και μεγαλύτερη ηρωίδα του Σουλίου. Με βαριά καρδιά έδωσε στο χέρι του αιμοβόρου Αλή Πασά τον πρωτότοκο γιο της Φώτο, για θυσία, και έβαλε πάνω από τον ίδιο της το γιο την αγάπη της για την πατρίδα. «Το παιδί μου  είναι παιδί του Σουλίου και σα γλιτώσει το Σούλι γλιτώνει και το παιδί μου»,είπε χαρακτηριστικά στον πασά.

        Μια άλλη γυναίκα φυσιογνωμία που ξεχώρισε ήταν η Χάιδω Γιαννάκη Σέχου. Το όνομά της είχε πρωτακουστεί στον πόλεμο του 1792, όπου ο ηρωισμός της , μας πληροφορούν ξένοι διπλωμάτες την εποχή εκείνη στην κατεχόμενη Ελλάδα, προκαλούσε το σεβασμό και το θαυμασμό των συμπατριωτών της. Πρώτη έτρεχε στη μάχη, συχνά δίπλα στους άντρες, συχνότερα μπροστά απ’ αυτούς.       Η ηρωίδα αυτή άγγιξε το απόγειο της δόξας της στη δραματική τριετία 1800-1803, οπότε «καμιά γυναίκα δεν αναδείχθηκε όσο η Χάιδω», βεβαιώνει ο Γερμανός Μπαρτόλντι.

ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΤΙΣΣΕΣ

Αξιοθαύμαστο θάρρος έδειξαν και οι Μεσολογγίτισσες «ελεύθερες πολιορκημένες», οι οποίες σε όλη τη διάρκεια της μακράς πολιορκίας του προπυργίου της δυτικής Ελλάδας βοήθησαν με κάθε τρόπο στην άμυνα:μεταφορά υλικών για τα οχυρωματικά έργα, περίθαλψη των ασθενών και τραυματιών.

        Φιλέλληνες πολεμιστές του Μεσολογγίου, όπως ο Αύγουστος Φαμπρ και άλλοι, έχουν αποθανατίσει ατέλειωτες σκηνές βομβαρδισμών με θύματα γυναίκες, όπως εκείνη με τις έξι φίλες που περπατούσαν μαζί και μια οβίδα έσκασε στα πόδια τους, σκοτώνοντας ή τραυματίζοντας και τις έξι. Ή εκείνη με το αίμα μιας πληγωμένης μητέρας να βρέχει τα πτώματα των εννέα κοριτσιών της, τα οποία κείτονταν γύρω της. Οι Μεσολογγίτισσες όχι μόνο δε δείλιασαν, αλλά αντίθετα εμψύχωναν τους μαχητές και τους παρακινούσαν να αγωνιστούν ως το τέλος.

        Όταν αποφασίζεται η ηρωική έξοδος(10 Απριλίου 1826), μετά το φοβερό λιμό, ακολουθούν πολλές γυναίκες με αντρική ενδυμασία, κρατώντας από το ένα χέρι το σπαθί και από το άλλο το μωρό τους, ενώ οι άοπλες μπήκαν στη μέση της φάλαγγας μαζί με τα παιδιά τους. Αυτές οι γυναίκες είχαν την ίδια φρικτή τύχη, όπως και οι άνδρες της Εξόδου, κατά τη γνωστή φοβερή σύγχυση που επικράτησε, και όσες κατάφεραν να γυρίσουν στην πόλη αυτοκτόνησαν, σφαγιάστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν.

        Από ότι ξέρουμε από τις τόσες ηρωίδες του Μεσολογγίου λίγα ονόματα διέσωσε η ιστορία για τις ηρωικές πράξεις τους.

        Μια από τις γυναίκες του Μεσολογγίου ήταν και η Αλεφαντώ. Η ενδυμασία προσιδίαζε αυτής των αντρών.Αψηφούσε τους κινδύνους, τις κακουχίες και τις στερήσεις. Αντίθετα, εμψύχωνε τους άνδρες στον αγώνα και θυσίασε τη ζωή της για την ελευθερία και την τιμή της.Εκτός από αγωνίστρια, ήταν σύζυγος και μητέρα. Ο σύζυγός της σκοτώθηκε το Μάιο του’21 και νεαρά τότε η Αλεφαντώ έμεινε χήρα με μια μικρή κόρη.Όταν έγινε η έξοδος,συνελήφθη μαζί με την κόρη της και για πολλά χρόνια είχεμαρτυρική ζωή.

 ΧΙΩΤΙΣΣΕΣ

Οι γυναίκες της Χίου, σύμφωνα με περιηγητές της εποχής, ήταν «ωραίες και αβρές», με «ευγενική συμπεριφορά, ιδιαίτερα απέναντι στους ξένους». «Πουθενά αλλού οι γυναίκες δεν απολαμβάνουν τόση ελευθερία κι ωστόσο καμιά κατάχρησή της δεν παρατηρείται. Εργάζονται και τραγουδάνε. Τα σκάνδαλα είναι σπάνια».

Οι σφαγές στο νησί(1822) εμπνέουν το Γάλλο ζωγράφο Ντελακρουά, που στο γνωστό του πίνακα αποτυπώνει όλη τη φρίκη αυτής της τραγωδίας. Από τους 100.000 κατοίκους στο νησί έμειναν λιγότεροι από 2000. «Χιλιάδες γυναίκες , κορίτσια κι αγόρια πουλιόνταν κάθε μέρα στο παζάρι. Πολλά από αυτά τα δυστυχισμένα πλάσματα αυτοκτόνησαν κατά τη μεταφορά. Βλέπεις γυναίκες να μη δέχονται τροφή, μ’ όλο που μαστιγώνονταν, για να πεθάνουν από την πείνα», ανέφερε ο Άγγλος πρόξενος στη Σμύρνη Francis Werry.

                                  

ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ (1771-1825)

Η Καπετάνισσα Μπουμπουλίνα ξέφευγε από τα γυναικεία πρότυπα της εποχής της. Μεγαλωμένη στη θάλασσα, από νωρίς εκδήλωσε την αγάπη της για τα πλοία και τα ταξίδια. Η μυθιστορηματική ζωή της, από τη γέννηση της ακόμη, ήταν γεμάτη περιπέτειες που σφυρηλάτησαν το χαρακτήρα της, ένα χαρακτήρα ανεξάρτητο, δυναμικό, αγωνιστικό. Καπετάνισσα, λοιπόν, όχι μόνο στα πλοία, αλλά και στην ίδια της τη ζωή. Γεννήθηκε ορφανή από πατέρα, έμεινε δύο φορές χήρα και με μεγάλη περιουσία την οποία διαχειρίστηκε με πολλή ευστροφία και κατάφερε να την αυξήσει. Γεύτηκε συχνά το φθόνο των συμπατριωτών της και γι’ αυτό αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες, τις οποίες πάντα ξεπερνούσε.

Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες προφορικές μαρτυρίες, το 1819 στην Κωνσταντινούπολη μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία. Μετά την έκρηξη της Επανάστασης από τους πρώτους συμμετείχε ενεργά, προσφέροντας χρήματα και πολεμοφόδια και διαθέτοντας τα πλοία της στην υπηρεσία του Αγώνα. Η μεγαλύτερη απώλεια ήταν ο θάνατος του πρωτότοκου γιου της (από τον πρώτο της γάμο) Γιάννου Γιάννουζα, στα τέλη Απριλίου του 1821,σε μια συμπλοκή με τους Τούρκους έξω από το Άργος. Η Μπουμπουλίνα έλαβε μέρος με το πλοίο της «Αγαμέμνων» στην πολιορκία του Ναυπλίου και μετά την απελευθέρωσή του εγκαταστάθηκε εκεί σε οίκημα που της παραχώρησε η επαναστατική κυβέρνηση.

«Από της εμφανίσεώς της εις τον Αργολικόν, επί ιδίου πλοίου δια την πολιορκίαν του Ναυπλίου, και έπειτα εις το Αργος» γράφει ο Διονύσιος Κόκκινος, «η φυσιογνωμία της Μπουμπουλίνας καθίσταται η αμαζόνιος διακόσμησις του πολεμικού πίνακος του 1821. Η δόξα της, που έφτασε μέχρι της εκπλήκτου δια την δράσιν της Ευρώπης, οφείλεται εις πραγματικάς πολεμικάς πράξεις.»

Το Σεπτέμβριο του 1821 βρέθηκε στο στρατόπεδο του Κολοκοτρώνη στην Τρίπολη και μπήκε από τους πρώτους στην πόλη. Η εκεί συμπεριφορά της προξένησε σχόλια για αρπαγή κοσμημάτων από τις γυναίκες του χαρεμιού με υπόσχεση την ασφάλεια της ζωής τους.

Ο πρωταγωνιστικός της ρόλος δεν την άφησε αμέτοχη στις εμφύλιες διαμάχες, κατά τις οποίες υποστήριξε τους στρατιωτικούς και το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, με τον οποίο είχε συγγενέψει, μετά το γάμο της κόρης της Ελένης Μπούμπουλη με τον Πάνο Κολοκοτρώνη.

Η φιλοπατρία υπερισχύει όλων των άλλων συναισθημάτων της, δηλαδή της πικρίας της από τις έριδες των πολιτικών και την έκβαση του αγώνα. Και ενώ κάνει πάλι προετοιμασίες, για να λάβει μέρος στο αγώνα εναντίον του Ιμπραήμ, έρχεται το αναπάντεχο τέλος της. Η ηλιοκαμένη κόρη της θάλασσας πέφτει νεκρή από σπετσιώτικο βόλι, στις 22 Μαΐου 1825,στο σπίτι του πρώτου της άνδρα, του Γιάννουζα. Αιτία; Μια λογομαχία της με άτομα από την οικογένεια της Κούτση Ευγενίας, αγαπημένης του γιου της Μπουμπουλίνας. Άδοξο και τραγικό λοιπόν το τέλος αυτής της γυναίκας που μέσα της ξεχείλιζε, πιο ισχυρή από όλα τα άλλα, η αγάπη της για την πατρίδα.       

  

ΜΑΝΤΩ ΜΑΥΡΟΓΕΝΟΥΣ (1796-1840)

Γεννήθηκε στην Τεργέστη, όπου ήταν εγκατεστημένος ο πατέρας της Νικόλαος Μαυρογένης, μέλος της Φιλικής Εταιρίας, στην οποία μυήθηκε και η Μαντώ το 1820. Εκτός από το ψυχικό σθένος και τη μεγάλη περιουσία, διαθέτει και μια πλούσια δυτική παιδεία, που περιλαμβάνει άριστη γνώση της Γαλλικής και Ιταλικής, καθώς και της Τουρκικής, προσόν που της επιτρέπει να δραστηριοποιηθεί σε μια μεγάλη προσπάθεια επηρεασμού της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης. Οι επιστολές της προς τις Παριζιάνες και τις Αγγλίδες εντυπωσιάζουν, συγκινούν και συζητιούνται τόσο στο Παρίσι όσο και στο Λονδίνο.

Το 1820 ήρθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Τήνο και τη Μύκονο, πατρίδα της μητέρας της. Διέθεσε όλη την πατρική περιουσία στον απελευθερωτικό αγώνα, ενώ έλαβε και η ίδια μέρος σε πολλές επιχειρήσεις. Με τη λήξη της επανάστασης εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο και τιμήθηκε, με διάταγμα του Καποδίστρια, για τις υπηρεσίες της με μια μικρή σύνταξη και το βαθμό της αντιστράτηγου. Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια αναγκάστηκε, ύστερα από τον άτυχο έρωτα της με το Δημήτριο Υψηλάντη και την έντονη πολεμική του Κωλέττη, να επιστρέψει στη Μύκονο. Φτωχή, έχοντας δωρίσει την τεράστια περιουσία της στον αγώνα, κατέφυγε κοντά στους συγγενείς της στην Πάρο. Εκεί πέθανε από τυφοειδή πυρετό.

Ως γυναίκα η Μαντώ ήταν το αντίθετο της Μπουμπουλίνας, νεαρή, λεπτή και λυγερόκορμη, με εύθραυστη ομορφιά. Γυναίκα μεσόκοπη, όταν άρχισε ο αγώνας, τραχιά, με χοντρά χαρακτηριστικά κι αρρενωπά φερσίματα η αντικομφορμίστρια Μπουμπουλίνα. Μόνα κοινά σημεία τους οι μεγάλες περιουσίες τους και η φλογερή πίστη της στο ιδανικό της ελευθερίας που τις μεταμόρφωσε σε ατρόμητες μαχήτριες για την ανεξαρτησία της Ελλάδας.

ΕΡΩΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 21

Έρωτας και πόλεμος δεν είναι έννοιες ασυμβίβαστες και αλληλοαναιρούμενες. Το αντίθετο μάλιστα! Ο Πάρης και η ωραία Ελένη, ο Αχιλλέας κι η Βρισηίδα, ο Αντώνιος κι η Κλεοπάτρα, απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Η επανάσταση του 21 δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Πριν την επανάσταση στα τουρκοκρατούμενα Γιάννενα, πλέχτηκε ένα ειδύλλιο που είχε οδυνηρή κατάληξη.

 Οι πρωταγωνιστές ήταν ο Μουχτάρ και η κυρά Φροσύνη. Εκείνος ήταν γιος του Αλή πασά, παντρεμένος αλλά δεινός γυναικοκατακτητής  κατά το λόρδο Μπάυρον. Εκείνη ήταν μια γυναίκα εξαιρετικής ομορφιάς, που οι γονείς της την πάντρεψαν με τον κατά πολύ μεγαλύτερό της έμπορο και πρόκριτο των Ιωαννίνων Δημήτριο Βασιλείου. Λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων ο σύζυγος της Φροσύνης περνούσε μεγάλο μέρος της ζωής του στην Ευρώπη.

 Ο Μουχτάρ θαμπώθηκε απ’ την ομορφιά της και τη διεκδίκησε έντονα ώσπου την κατέκτησε. Ο πατέρας του, από ερωτική αντιζηλία, την έπνιξε στη λίμνη των Ιωαννίνων μαζί με άλλες δεκαεφτά γυναίκες, με την κατηγορία ότι επρόκειτο για γυναίκες «ελαφρών ηθών».

Θρυλικά έχουν μείνει κάποια ειδύλλια που πλέχτηκαν μέσα στις φλόγες του πολέμου.

Γνωστός σε όλους μας είναι ο θυελλώδης έρωτας της Μαντώς Μαυρογέννους για τον πρίγκηπα Δημήτριο Υψηλάντη. Εκείνος ήταν πληρεξούσιος ηγέτης του αδελφού του Αλέξανδρου Υψηλάντη, που κήρυξε την επανάσταση στις παραδουνάβιες ηγεμονίας ως γενικός επίτροπος της αρχής, της Φιλικής εταιρείας. Ήταν κι ο ίδιος μέλος της Φιλικής και αρχηγός του στρατού ανατολικής Ελλάδος. Εκείνη ήταν γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας με μόρφωση και πλούτη, ηρωίδα της επανάστασης. Η δραστηριότητά της κατά τη διάρκεια του αγώνα και η διάθεση της περιουσίας της γι’ αυτόν, της απέδωσαν το αξίωμα της αντιστρατήγου, τιμή που ο Καποδίστριας απένειμε για πρώτη φορά σε γυναίκα. Ο έρωτάς τους που γεννήθηκε μέσα στις φλόγες του αγώνα, χωρίς να επισημοποιηθεί από γάμο, ήταν μία από τις αφορμές που δόθηκαν στους πολιτικούς της αντιπάλους  για να εξορίσουν τη Μαντώ Μαυρογέννους από το πολιτικό προσκήνιο.

Ο αρχιστράτηγος της Ρούμελης Γεώργιος Καραϊσκάκης αν και παντρεμένος μαγεύτηκε από την ομορφιά μιας όμορφης τουρκοπούλας που την είχε εκχριστιανίσει, της Μαριώς. Ήταν πανέμορφη και πανέξυπνη. Στις μάχες ήθελε να είναι παρούσα  και ντυνόταν αντρικά με τη φουστανέλα. Τη φώναζαν μάλιστα «Ζαφείρη». Δεν δίστασε μάλιστα να την πάρει μαζί του, μεταμφιεσμένη σε άντρα,  στο νησάκι Κάλαμος, όπου είχε φυγαδεύσει την οικογένειά του, για λόγους ασφαλείας και να την παρουσιάσει ως φίλο του, στη γυναίκα του Γκόλφω. Ο στρατηγός Καραϊσκάκης ήταν γνωστός για την πυγμή του και την ικανότητά του να επιβάλλει τις θελήσεις και τα πάθη του.

Πηγές: http://piotermilonas.blogspot.gr/2013/03/21_20.html
http://piotermilonas.blogspot.gr/2013/03/21_18.html

ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ...

Η ώρα της συγχώρεσης -μια περίεργη  ώρα. Της συγχώρεσης εαυτού και  αλλήλων.

 Η ώρα να  συναντήσω τα βλέμματα κάποιων

 και να  αρχίζουμε  να  κλαίμε

 και μόνο να  κλαίμε...

Η ώρα που σπεύδουν να  ξεπλυθούν  μέσα σ' αυτά τα δάκρυα,

 τόσοι και τόσοι πρόγονοι. Κι απόγονοι...

 
 
 Η ώρα να  τους σηκώσω πάνω στο δικό μου το σταυρό.

Ή να  τους πάρω αγκαλιά μες στη ροή της ζωής...

Κι όλοι μαζί, κάπως λυτρωμένοι, να  πάμε παρακάτω...

 
 
 Γιατί  πάντα εκεί που είσαι, ήμουνα. Κι εκεί που είμαι θα είσαι.

πηγή

ΑΤΑΚΕΣ

ΑΤΑΚΕΣ!

ΑΓΑΜΟΣ: Ο άνθρωπος που παίρνει το γάμο στα σοβαρά.
ΑΡΙΒΙΣΤΑΣ:Ένας κύριος που απαλλάσσεται από το βαρύ φορτίο
της συνείδησης , για να φτάσει γρηγορότερα κάπου.

ΓΗΡΑΤΕΙΑ:Η εποχή που όταν ο άνθρωπος φλερτάρει δεν
μπορεί να θυμηθεί γιατί το κάνει.
ΕΓΩΪΣΤΗΣ: Εκείνος που δεν ασχολείται μαζί μου.
ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ:Η τέχνη να μην αρέσει κανείς σε κανέναν.
ΙΠΠΟΤΙΣΜΟΣ: Η προσπάθεια που κάνει ο άντρας να προστατεύσει
μια γυναίκα απ' όλους τους άλλους άντρες εκτός απ' τον εαυτό του.

ΚΑΚΟΑΝΑΘΡΕΜΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ:Το παιδί που συμπεριφέρεται

όπως οι γονείς του, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλουν αυτοί
για να το διδάξουν τους καλούς τρόπους.
ΛΥΓΜΟΣ:Το πιο γυναικείο επιχείρημα.
ΝΙΑΤΑ: Φρούτο που τρώγεται προτού ωριμάσει.
ΤΡΑΠΕΖΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ:Η ωραιότερη ερωτική επιστολή.
ΦΙΛΙ: Μικρό ποιητικό αριστούργημα. Δίστιχο στο μέτωπο
και... τετράστιχο στα χείλη.

Ο «γάμος» μεταξύ τριών ή περισσοτέρων ατόμων είναι το επόμενο βήμα, παραδέχεται ο «πατέρας» του «γάμου» των ομοφυλόφιλων στην Ολλανδία

Ο Boris Dittrich, ο ομοφυλόφιλος ακτιβιστής που ονομάζεται ο "πατέρας" του πολιτικού κινήματος υπέρ του "γάμου" των Ολλανδών ομοφυλόφιλων παραδέχτηκε ότι οι «γάμοι» ομάδων που αποτελούνται από τρία ή περισσότερα άτομα, είναι το επόμενο, αναπόφευκτο λογικό βήμα για τη διάλυση των παραδοσιακών νόμων περί γάμου στη δύση.

Σε ένα βίντεο στο ‘Yagg’, το γαλλικό online περιοδικό των ομοφυλοφίλων, δίνει συνέντευξη ο Dittrich, πρώην Ολλανδός βουλευτής και ομοφυλόφιλος ακτιβιστής που εργάζεται για την οργάνωση ‘Human Rights Watch’, μια οργάνωση που σχεδίασε και πέτυχε την καθιέρωση της δημόσιας αποδοχής του Σύμφωνου Συμβίωσης για τους ομοφυλόφιλους, το οποίο με τη σειρά του οδήγησε αναπόφευκτα στην αλλαγή του ορισμού του γάμου.

Ο ‘επαναπροσδιορισμός’ του γάμου, είπε, οδήγησε σε συζητήσεις που επιτρέπουν  τους ‘γάμους’ από γκρουπ τριών ή περισσοτέρων ατόμων. «Αλλά αυτή είναι η αρχή για κάτι εντελώς νέο», πρόσθεσε. Προέβλεψε ότι για το επόμενο βήμα "θα χρειαστούν πολλά χρόνια."

Ο Dittrich (φωτο) παραδέχθηκε ότι "χρειάστηκε πολύς χρόνος" για να προωθήσει την έννοια της «ισότητας στο γάμο» μέσω της πολιτικής διαδικασίας. Μέχρι την στιγμή που ο ίδιος και άλλοι ομοφυλόφιλοι ακτιβιστές ξεκίνησαν αυτή την διαδικασία, στην Ολλανδία, «δεν υπήρχε πουθενά στον κόσμο η “ισότητα στο γάμο”». Η συζήτηση ξεκίνησε ήδη από το 1994, αλλά χρειάστηκαν άλλα «επτά χρόνια συζητήσεων» πριν μπορέσει το νομοσχέδιο να παρουσιαστεί.

Επεσήμανε ότι οι αντίπαλοι της ‘αλλαγής’ στην Ολλανδία έφεραν τα ίδια επιχειρήματα και αντιρρήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη στη Γαλλία, η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια παρόμοια νομική μεταβολή.

Στις χώρες όπου έχει δημιουργηθεί («η ισότητα στο γάμο»), οι περισσότεροι από τους βουλευτές που πιέζουν για τη νομιμοποίηση του "γάμου" των ομοφυλόφιλων ​​ξεκίνησαν τη διαδικασία με την υπόσχεση ότι το "Σύμφωνο Συμβίωσης" θα ήταν αρκετό. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, όταν οι ομοφυλόφιλοι ακτιβιστές πίεσαν για το Σύμφωνο Συμβίωσης, διαβεβαίωσαν τον κόσμο ότι ο θεσμός της συμβίωσης είχε δημιουργηθεί με αποκλειστικό σκοπό να διασφαλιστεί η δίκαιη φορολογία και οι νόμοι περί κληρονομικής διαδοχής ακινήτων για τους ανθρώπους που είχαν σχέσεις με άτομα του ίδιου φύλου.

Η επιχειρηματολογία αυτή έγινε ευρέως αποδεκτή ακόμη και από τους θρησκευτικούς ηγέτες οι οποίοι αρνήθηκαν, σχεδόν με το ίδιο σθένος όπως οι ίδιοι οι λομπίστες, ότι δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος για την κατάργηση του ορισμού του γάμου. Βρετανοί βουλευτές που υποστήριζαν το σχέδιο επέμειναν ότι δεν θα υπήρχε τίποτα πιο πέρα από το Σύμφωνο Συμβίωσης και ότι ο γάμος θα παρέμενε ανέγγιχτος.

Ο Dittrich, ωστόσο, είπε ότι στο ‘Yagg’ ότι πάντα τα σύμφωνα συμβίωσης προορίζεται ως «το πρώτο βήμα» για το «μεγαλύτερο σχέδιο». Όταν μπήκε το Κοινοβούλιο ως βουλευτής, ο Dittrich είπε ότι «αμέσως» άρχισαν να μιλά για τον «γάμο» μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, αλλά γρήγορα συνειδητοποίησε ότι το κοινό δεν ήταν έτοιμο να την αποδεχθεί. Μια πιο αργή διαδρομή έπρεπε να ληφθεί.

«Σκεφτήκαμε ότι μπορεί να είναι ψυχολογικά καλύτερα να παρουσιαστεί πρώτα το Σύμφωνο Συμβίωσης», είπε. Μόλις αυτό θεσπίστηκε το 1998, είπε ότι «οι άνθρωποι συνήθισαν στην ιδέα ότι οι δύο άνδρες ή δύο γυναίκες πήγαιναν στο δήμο, και η σχέση τους αναγνωρίζεται από το νόμο. Και οι άνθρωποι το έλεγαν αυτό «γάμο ομοφυλοφίλων».

"Έτσι, για το ευρύ κοινό δεν υπήρχε καμία διάκριση. Και οι άνθρωποι είχαν συνηθίσει σε αυτό και συνειδητοποίησαν πως δεν ξέσπασε καμία επανάσταση και η χώρα δεν έπεσε σε καμία ηθική άβυσσο.

"Έτσι, τότε το επόμενο βήμα της ‘ισότητας στο γάμο’, και πραγματικά το να είσαι ίσος, ήταν ένα λογικό βήμα."

Το πιο αποτελεσματικό επιχείρημα για να γίνει αποδεκτή η ιδέα στο κόσμο ήταν να «επικεντρωθεί στις αρχές της ισότητας και της μη διάκρισης», και να τονίζεται η "διάκριση μεταξύ Εκκλησίας και κράτους."

"Έτσι, αν οι άνθρωποι είναι εναντίον του γάμου μεταξύ δύο ατόμων του ίδιου φύλου, εντάξει, δεν χρειάζεται να ασχοληθούν με το θέμα. Είπα σε όλα αυτά τα θρησκευόμενα άτομα, «δεν αγγίζουμε τον θρησκευτικό γάμο», αλλά μιλάμε για πολιτικό γάμο. "

"Και σύμφωνα με το νόμο, όλοι θα πρέπει να τυγχάνουν ίσης μεταχείρισης."

 

πηγή

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης: Ο γάμος είναι ένας δρόμος που αρχίζει από τη γη και τερματίζει στον ουρανό

Ὁ γάμος εἶναι ἕνας δρόμος· ἀρχίζει ἀπό τήν γῆ καί τερματίζει στόν οὐρανό. Εἶναι μία σύναψις, ἕνας σύνδεσμος μαζί μέ τόν Χριστόν, πού μᾶς βεβαιώνει ὅτι θά πᾶμε κάποτε στόν οὐρανό.

Πάνω ἀπό τήν ἀγάπη, πάνω ἀπό τόν ἄνδρα σου, πάνω ἀπό τήν γυναῖκα σου, πάνω ἀπό τά καθημερινά σου γεγονότα, νά θυμᾶσαι ὅτι προορίζεσαι γιά τόν οὐρανό, ὅτι μπῆκες στόν δρόμο πού πρέπει ὁπωσδήποτε νά σέ βγάλη ἐκεῖ. Ἡ νύμφη καί ὁ γαμπρός δίνουν τά χέρια τους, τούς πιάνη ὁ ἱερεύς καί ἀκολουθοῦν γύρω ἀπό τό τραπέζι χορεύοντας καί ψάλλοντας. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ γάμος εἶναι ἡ πορεία, τό ταξίδι πού θά καταλήξη στόν οὐρανό, στήν αἰωνιότητα.

Στόν γάμο φαίνονται ὅτι παντρεύονται δύο. Δέν εἶναι ὅμως δύο ἀλλά τρεῖς. Παντρεύεται ὁ ἄνδρας τήν γυναῖκα καί ἡ γυναῖκα τόν ἄνδρα, ἀλλά καί οἱ δύο μαζί ὑπανδρεύονται τόν Χριστόν. 

Τρεῖς ἑπομένως λαμβάνουν μέρος στό μυστήριο καί τρεῖς πλέον παραμένουν στήν ζωή τους.

Ὅλα ὅσα χρησιμοποιοῦνται, κατά τήν τέλεσι τοῦ γάμου, εἶναι σκιές καί σύμβολα πού δείχνουν ὅτι ἐκεῖ εἶναι ὁ Χριστός. Ὅταν κάθεσαι καί βλέπεις ξαφνικά μιά σκιά, καταλαβαίνεις ὅτι κάποιος ἔρχεται. Δέν τόν βλέπεις· τό ξεύρεις ὅμως. Πρωΐ πρωΐ σηκώνεσαι καί βλέπεις κατακόκκινο τόν ὁρίζοντα στήν ἀνατολή. Θά βγῆ, λές, σέ λίγο ὁ ἥλιος.

Ὅταν βλέπης τόν γάμο σου, τόν ἄνδρα σου, τήν γυναῖκα σου, ὅταν βλέπεις τίς στεναχώριες σου, τά πάντα μέσα στό σπίτι σου, νά ξεύρης ὅτι εἶναι σημάδια τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι σάν νά ἀκοῦς τά βήματά του, σάν νά ἔρχεται, σάν νά πρόκειται νά ἀκούσης τώρα καί τήν φωνή του. Σκιές εἶναι ὅλα αὐτά πού δείχνουν ὅτι μαζί μας εἶναι ὁ Χριστός. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἐξ αἰτίας τῶν μεριμνῶν μας τόν νοιώθομε ὠς ἀπόντα. Τόν βλέπομε ὅμως μέσα στίς σκιές καί εἴμαστε βέβαιοι ὅτι εἶναι μαζί μας. Ἡ ζωή μας εἶναι πλέον μαζί μέ τόν Χριστόν.
πηγή

Της έκανε πρόταση γάμου φτιάχνοντας για χάρη της ταινία τρόμου..

Μια διαφορετική πρόταση γάμου επέλεξε να κάνει ο ευφάνταστος Πολωνός που έφτιαξε ένα τρέιλερ για ταινία τρόμου που δείχνει τον δολοφόνο να κρατάει μια φωτογραφία της αρραβωνιαστικιάς του και τον ίδιο να μπαίνει στο σινεμά και να την σώζει. Δείτε το μέχρι το τέλος..

9 πράγματα για το Facebook που ίσως δεν ξέρεις

Μπορεί το Facebook να αλλάζει συνεχώς ρυθμίσεις και να μην ξέρεις τι πρέπει να κάνεις κάθε φορά για να... προστατεύσεις το λογαριασμό σου αλλά δεν είναι μόνο αυτό που αγνοείς για το πιο δημοφιλές κοινωνικό δίκτυο

1) O μέσος χρήστης έχει περίπου 130 φίλους.Αν ανησυχείτε για τη «δημοτικότητα» σας στο Facebook πρέπει να ξέρετε ότι ο μέσος χρήστης έχει περίπου 130 ενώ οι γυναίκες κάποιες φορές έχουν λίγους παραπάνω. Μάλιστα ο καθένας δεν «μιλάει» ή αλληλεπιδρά με πάνω από επτά.

2) Πάνω από το 25% έχουν χωρίσει μέσω Facebook.Σε μια έρευνα που έγινε το 2010 ανακαλύφθηκε ότι σε δείγμα 1000 χρηστών το 25% είχαν μάθει ότι χώρισαν από το status Των συντρόφων τους στο Facebook. Μάλιστα το 75% αυτών που έμαθαν τα κακά νέα ήταν άνδρες!

3) Το Facebook δεν επιτρέπει να «ανεβαίνουν» φωτογραφίες θηλασμού.Μπορεί να έχετε δει πολλές φωτογραφίες γυμνών γυναικών ή ανδρών ή ακόμα και σελίδες που προωθούν τη βία αλλά το Facebook είναι αυστηρό σε κάποια θέματα και δεν επιτρέπει να «ανέβουν» στα προφίλ φωτογραφίες με μητέρες που θηλάζουν. Τελευταία πάνω από 1.000 γυναίκες που προσπάθησαν να «ανεβάσουν» τέτοια φωτογραφία έλαβαν μήνυμα ότι δεν επιτρέπεται.

4) Το Facebook ευθύνεται για 1 στα 5 διαζύγια.Σύμφωνα με αμερικάνικη έρευνα Ακαδημίας δικηγόρων οικογενειακού Δικαίου 1 στα 5 διαζύγια οφείλεται σε μηνύματα που βρήκε ο ένας σύντροφος στο προφίλ του άλλου!

5) Ο Αλ Πατσίνο ήταν το πρώτο «πρόσωπο» στο Facebook.Θυμάστε ότι το 2007 στην αρχική σελίδα του Facebook πριν συνδεθείτε εμφανιζόταν σχεδιασμένο με αριθμούς και γράμματα ένα πρόσωπο. Αυτό λοιπόν το πρόσωπο ήταν ο ΑΛ Πατσίνο νέος τον οποίο είχε σχεδιάσει ο φίλος του Ζούκερμπεργκ, Andrew McCollum.

6) Το 36% των χρηστών μπαίνουν στο Facebook μετά το sex!Μετά το τσιγάρο και τον ύπνο φαίνεται ότι το Facebook έχει μπει για καλά στη ζωή των νέων αφού σύμφωνα με έρευνα το 35% των χρηστών κάτω των 36 μπαίνουν στο προφίλ τους για να τσεκάρουν τα μηνύματά τους μετά το σεξ!

7) Πάνω από 350 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εθισμό με το Facebook.Σύμφωνα με ομάδα αμερικανών ψυχολόγων περίπου 350 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εθισμό με το Facebook και παρουσιάζουν συμπτώματα όπως έλλειψη συγκέντρωσης και εκνευρισμό να δεν τσεκάρουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα το προφίλ τους.

8)Οι χρήστες του Facebook έχουν χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο από τους μη χρήστες.Έρευνα του Πανεπιστημίου του Οχάιο έδειξε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των ατόμων με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και πανεπιστημιακές σπουδές δε διαθέτουν λογαριασμό στο κοινωνικό δίκτυο.

9) Εστιατόριο χάριζε χάμπουργκερ αν διέγραφες δέκα φίλους σου από το Facebook.Κι όμως συνέβη! Το 2009 ένα εστιατόριο έκανε δώρο ένα σπέσιαλ χάμπουργκερ σε όποιον διέγραφε δέκα φίλους του. Μετά έστελνε μήνυμα σε αυτούς που είχαν διαγραφεί και έλεγε «Ο τάδε φίλος σου σε διέγραψε για ένα burger»!

ΑΛΛΟΣ ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΗ ΝΥΦΗ. Παροιμιώδεις φράσεις και το νόημά τους

Στην παλιά Αθήνα του 1843, επρόκειτο να συγγενέψουν με γάμο δύο αρχοντικές οικογένειες: Του Γιώργη Φλαμή και του Σωτήρη Ταλιάνη. 
Ο Φλαμής είχε το κορίτσι και ο Ταλιάνης το αγόρι. Η εκκλησία, που θα γινόταν το μυστήριο, ήταν η Αγία Ειρήνη της Πλάκας. Η ώρα του γάμου είχε φτάσει και στην εκκλησία συγκεντρώθηκαν ο γαμπρός, οι συγγενείς και οι φίλοι τους. Μόνο η νύφη έλειπε.
Τι είχε συμβεί;
Απλούστατα. Η κοπέλα, που δεν αγαπούσε τον νεαρό Ταλιάνη, προτίμησε ν΄ ακολουθήσει τον εκλεκτό της καρδιάς της, που της πρότεινε να την απαγάγει.
Ο γαμπρός άναψε από την προσβολή, κυνήγησε την άπιστη να την σκοτώσει, αλλά δεν κατόρθωσε να την ανακαλύψει.
Γύρισε στο σπίτι του παρ΄ ολίγο πεθερού του και του ζήτησε τα δώρα που είχε κάνει στην κόρη του. Κάποιος όρος όμως στο προικοσύμφωνο έλεγε πως οτιδήποτε κι αν συνέβαινε προ και μετά το γάμο μεταξύ γαμπρού και νύφης «δέ θά ξαναρχούτο τση καντοχή ουδενός οι μπλούσιες πραμάτιες καί τα τζόβαιρα όπου αντάλλαξαν οι αρρεβωνιασμένοι».
Φαίνεται δηλαδή, ότι ο πονηρός γερο-Φλαμής είχε κάποιες υποψίες από πριν, για το τι θα μπορούσε να συμβεί, γι' αυτό έβαλε εκείνο τον όρο. Κι έτσι πλήρωσε ο φουκαράς ο Ταλιάνης τα δώρα του άλλου.
Από τότε οι παλαιοί Αθηναίοι, όταν γινόταν καμιά αδικία σε βάρος κάποιου, έλεγαν ότι «άλλος πλήρωσε τη νύφη» κι έμεινε η φράση εώς και σήμερα

8χρονος παντρεύτηκε 61χρονη!!!

Ένα οκτάχρονο(!) αγόρι από τη Νότια Αφρική παντρεύτηκε μία 61χρονη γυναίκα, επειδή του το ζήτησε το φάντασμα του νεκρού παππού…

Οι γονείς του μικρού αποφάσισαν να μην του χαλάσουν το χατίρι για να μη νευριάσουν το πνεύμα του!
Ο Sanele Masilela ενώθηκε με τα ιερά δεσμά ενώπιον 100 καλεσμένων με τη Helen Shabangu, που είναι ήδη παντρεμένη και μητέρα πέντε παιδιών ηλικίας από 27 μέχρι 37 ετών.
Σύμφωνα με την οικογένεια του αγοριού, επρόκειτο για μία απλή τελετή για να κατευνάσουν το πνεύμα του παππού και δεν δεσμεύει νομικά το… ζεύγος, που θα ζήσει χωριστά και θα συνεχίσει κανονικά ο καθένας τη ζωή του.





Πηγή: newsbeast.gr