Η διαπαιδαγώγηση του παιδιού που μας έδωσε ο θεός ξεκινά ακόμα και όταν βρίσκεται σε εμβρυiκή κατάσταση. Η μητέρα που κυοφορεί την νέα ζωή εκτός απο την διατροφή της πρέπει να προσέχει και την πνευματική της κατάσταση. Να προσεύχεται να έχει ηρεμία και να ζεί σε αρμονικό περιβάλλον κάτι που παίζει καταλυτικό ρόλο στην ψυχοσύνθεση της.
Οι πνευματικές νουθεσίες προς το παιδί και η διαπαιδαγώγηση του δεν έχουν να κάνουν μόνο με τα λόγια αλλά και την στάση μας απέναντι σε αυτό αλλά και την σύντροφο μας. Να δείχνουμε τρυφερότητα και αγάπη προς το παιδί αλλά και στην σύντροφο μας κάτι που το παιδί θα το εισπράττει και θα το αντιλαμβάνεται αν αυτή η αγάπη είναι αληθινή και πραγματική η υποκριτική.
Να φερόμαστε στο παιδί ώριμα και να το ενημερώνουμε για τις αιτίες κάθε αποτελέσματος που διερωτάται και απορεί μέσα του. Καλύτερα να μην απαντήσουμε στην απόρια του όταν δεν την γνωρίζουμε αλλά φυσικά να την ερευνήσουμε παρά να του απαντήσουμε λανθασμένα ώστε να καλύψουμε εκείνη την στιγμή την επιβεβαίωση του ρόλου μας.
Η καρδιά ενός παιδιού είναι σαν ένα τρυφερό χωράφι που ότι σπείρεις θα θερίσει. Η ταπείνωση, η αγνότητα και η απροϋποθετη αγάπη είναι τα μονοπάτια άνθισης και καλλιέργειας ώστε να διαμορφωθεί ο νέος άνθρωπος σωστά και με ανοιχτό, ερευνητικό, αγωνιστικό πνεύμα αλλά με τρυφερή και ταπεινή καρδιά.
Το παιδί δεν μας ανήκει , δεν ειναι δικό μας αλλά του θεού απλά εμείς είμαστε συνοδοιπόροι και συνεργάτες στην πορεία του σε αυτό τον μάταιο κόσμο. Να καλλιεργήσουμε μέσα του νουθεσίες ταπεινές αλλά με αγωνιστικό πνεύμα. Η διαπαιδαγώγηση πρέπει να έχει πνευματικά θεμέλια και όχι κοσμικά. Το παιδί πρέπει να κινείται στην κοσμικότητα και να την βλέπει σαν εργαλείο χωρίς όμως να την ακουμπά, να ταυτίζεται και να εξαρτάται από αυτήν, ωστε να μπορέσει να κρατήσει την φλόγα της αγάπης του Κυριού μέσα του αναλλοίωτη ώστε να το φωτίζει στην ζωή του και να του δείχνει το μονοπάτι της αρετής και της αγάπης.
Η προσωπική επιθυμητή ευτυχία του παιδιού μας να συντονίζει και να τροφοδοτεί την δική μας ευτυχία και όχι να έχουμε απαίτηση η δική μας ευτυχία να εξαρτάται απο την υπακοή του παιδιού στις δικές μας προσδοκίες ιδιαίτερα όταν αυτές βρίσκονται σε πλαίσια κενοδοξίας κοινωνικής διαμόρφωσης. Μην χρησιμοποιήσεις το τέκνο σου αδερφέ μου για να εκπληρώσει τα δικά σου απωθημένα ή οι πράξεις του να συντηρήσουν την εικόνα σου στην κοινωνία. Η κατάχρηση της γονεϊκής μας εξουσίας κρύβεις κινδύνους που θα έχουν σαν αποτέλεσμα να βλάψουν την ψυχοσύνθεση του παιδιού , μην ξεχνάμε οι γραμμές είναι λεπτές όταν μιλάμε για παιδί αγνή καρδιά.
Είπε ο Κύριος “αν δεν αλλάξετε τον τρόπο που σκέφτεστε και δε γίνετε σαν τα παιδιά, δε θα μπείτε στη βασιλεία των ουρανών”
Ας διδαχτούμε λοιπόν, απο το παιδί μας την καθαρή καρδιά ώστε να μπορέσουμε να συντονιστούμε στο δικό του κόσμο και ας του διδάξουμε τα εργαλεία προστασίας στην ζωή ώστε να γίνει ένας πνευματικός πολεμιστής που θα διατηρήσει μεν την καθαρότητα μέσα του, αλλά και θα αναπτύξει τις γνώσεις και τις κλίσεις του ώστε να δημιουργηθεί ένας άνθρωπος που θα προσφέρει στην ζωή και τον πλησίον με αποτέλεσμα να γίνει ένας φωτισμένος εν Κυρίω άνθρωπος.
Να εύχεσαι να γίνει το παιδί σου πνευματικός αγωνιστής εν Χριστώ και όχι στρατιώτης της κοσμικής ζωής και της νέας τάξης πραγμάτων. Πάντα φυσικά με διάκριση, πίστη, δύναμη και αγάπη απροϋπόθετη.
Οι νουθεσίες των αγίων και των πατέρων με διάκριση θα σε βοηθήσουν σε αυτό το διδακτικό ταξίδι και το ρόλο σου σαν γονιός. Μην ξεχνάς αδερφέ μου, αυτές οι πνευματικές νουθεσίες των πατέρων που σήμερα απο κάποιους χαρακτηρίζονται ακραίες έβγαλαν αγίους και μάλιστα σε χρόνια δυσκολότερα απο αυτα της καλοπέρασης που ζούμε στις μέρες μας.
Μην ξεχνάς πάντα κάποτε υπήρξες και εσύ παιδί . . .
Μην ξεχνάς μπορεί το παιδί σου να φύγει πριν απο σένα οπότε πρέπει να ειναι κατάλληλα προετοιμασμένο...
Μην ξεχνάς οτι μπορεί να φύγεις εσύ οπότε να νιώθεις καθημερινά ότι δεν αφήνεις εκρεμμότητες που στην απουσία σου το παιδί θα έχει βάρη να αντιμετωπίσει μαζί με την απώλεια σου...
Μην ξεχνάς είναι παιδί του θεού οχι δικό σου . . .
Μην ξεχνάς να ακούς την καρδιά του παιδιού σου . . .
Μην ξεχνάς να αποδέχεσαι οτι είσαι ανάξιος και να παραδέχεσαι τυχόν λάθη σε συμβουλές σου . . .
Μην ξεχνάς να εξελίσεσαι πνευματικά σαν γονιός και να προσεύχεσαι οχι μόνο για το παιδί σου αλλά και για τα παιδιά όλου του κόσμου. . .
Μην ξεχνάς τα λόγια σου να αγγίζουν πρώτα την καρδιά και μετά το μυαλό του . . .
Μην ξεχνάς όπως αγαπάς το παιδί σου να αγαπήσεις τον πλησίον σου . . .
Μην ξεχνάς ότι η κτητική υπερβολική αγάπη θα πνίξει εσένα και το παιδί σου οπότε προσοχή. . .
Ο θεός σε αξίωσε σε αυτό τον ρόλο του γονιού οπότε μην ξεχνάς να τον ευγνωμονείς,
και μην κάνεις κατάρχηση της εξουσίας αυτής.
Η ταπείνωση να είναι ο δρόμος σου , το φώς του Κυρίου ο οδηγός σου
και εσύ ο φύλακας άγγελος του.
Καλές διαδρομές . . .
πηγή
