ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ «Οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ πάντες γὰρ ὑµεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Κυρ. 25.11.12)

.            Ἑορτάζει σήµερα ἡ ἁγία µας Ἐκκλησία τὴν µνήµη τῆς ἁγίας ἐνδόξου μεγαλοµάρτυρος Αἰκατερίνης τῆς πανσόφου.
.            Πρὸς τιµὴν τῆς Ἁγίας ἀναγινώσκεται καὶ ἡ ἀποστολικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολὴ μὲ τὴν ἐπαναστατικὴ διακήρυξη τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «Οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑµεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ»· δηλαδή, δὲν ὑπάρχει πλέον ἄνιση διάκριση μεταξὺ ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, διότι ὅλοι ἐσεῖς γίνατε ἕνας νέος ἄνθρωπος µὲ τὴν ἑνωσή σας μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό.
.            Ἂς δοῦµε λοιπὸν ποιὰ εἶναι ἡ θέση τῆς γυναίκας γιὰ τὸν κόσµο ποὺ ζεῖ χωρὶς Χριστὸ καὶ ποιὸ εἶναι τὸ μεγαλεῖο στὸ ὁποῖο τὴν ἀνυψώνει ἡ ἐν Χριστῷ ζωή.

1. Ἡ γυναίκα χωρὶς τὸν Χριστὸ

.            Ὅπως μαρτυρεῖ ἡ ἱστορία, ὁ προχριστιανικὸς κόσµος θεωροῦσε τὴν γυναίκα πολὺ κατώτερη ἀπὸ τὸν ἄνδρα. Δὲν τῆς ἐπέτρεπαν νὰ συµµετέχει στὴν δηµόσια ζωὴ καὶ τὴν ἀντιµετώπιζαν ὡς δούλη καὶ ἰδιοκτησία τοῦ ἄνδρα, ὁ ὁποῖος τῆς φερόταν ὡς ἀπόλυτος κυρίαρχος.
.            Αὐτὴν τὴν περιφρόνηση τῆς γυναίκας ποὺ παρατηροῦµε στὰ χρόνια πρὸ Χριστοῦ, τὴν βλέπουµε δυστυχῶς µέχρι σήµερα μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν λαῶν ποὺ ζοῦν χωρὶς τὸν Χριστό. Χαρακτηριστικὸ παράδειγµα οἱ µωαµεθανικὲς χῶρες, ὅπου ἡ γυναίκα ζεῖ µᾶλλον σὰν φυλακισµένη. Τὸ Κοράνι τὴν θεωρεῖ κατώτερη ἀπὸ τὸν ἄνδρα καὶ δίνει τὸ δικαίωµα στὸν ἄνδρα νὰ τὴν χτυπᾶ, νὰ τὴν πουλᾶ, νὰ τὴν διώχνει ὅποτε ἐκεῖνος θέλει.
.            Ἀλλὰ καὶ στὶς λεγόµενες χριστιανικὲς χῶρες, ὅταν οἱ ἄνθρωποι ζοῦν μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ χωρὶς ἠθικοὺς φραγµούς, ἡ γυναίκα γίνεται ἀντικείµενο ἐκµεταλλεύσεως καὶ οὐσιαστικὰ χάνει τὴν ἀξιοπρέπειά της.
.            Ἡ γυναίκα δὲν καταξιώνεται οὔτε ἀπὸ τὴν οἰκονοµικὴ ἀνεξαρτησία της οὔτε ἀπὸ τὴν χειραφέτησή της ἀπὸ τὸν ἄνδρα. Κάπου ἀλλοῦ κρύβεται τὸ μεγαλεῖο της. Κι αὐτὸ τὸ μεγαλεῖο µᾶς φανερώνει σήµερα ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἀλλὰ καὶ τὸ παράδειγµα τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης.

 2. Τὸ μεγαλεῖο της

.            Εἶναι ἐντυπωσιακὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ἀπόστολος Παῦλος µέσα σὲ ἕναν κόσµο μὲ ἔντονες προκαταλήψεις ἐναντίον τῶν γυναικῶν τολµᾶ νὰ ὑπερασπισθεῖ τὴν ἰσότητα μεταξυ τῶν δύο φύλων καὶ νὰ διακηρύξει ὅτι στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ «οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ». Δὲν πλεονεκτοῦν οἱ ἄνδρες εἰς βάρος τῶν γυναικῶν. Ὅλοι εἴµαστε ἴσοι!
.            Πόσο τιµητικὴ εἶναι ἡ θέση τῆς γυναίκας µέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία φανερώνεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι στὴν κορυφὴ τῆς ἁγιότητος βρίσκεται µία γυναίκα: ἡ Πάναγνη Παρθένος Μαρία, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος! ἀλλὰ καὶ κάθε γυναίκα ποὺ ἐγκολπώνεται τὸν Χριστό, µπορεῖ νὰ με γαλουργήσει καὶ νὰ διακριθεῖ σὲ ἀρετή, σὲ ἀνδρεία, σὲ ἀγάπη, σὲ αὐτοθυσία, στὴν ἁγιότητα!
.            Αὐτὸ φάνηκε καθαρὰ καὶ στὴν ζωὴ τῆς πανσέµνου Νύµφης τοῦ Χριστοῦ, τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης. Ἡ ἁγία Αἰκατερίνη ἦταν µιὰ νεαρὴ κόρη ποὺ διέθετε ὀµορφιά, σοφία, πλούτη καὶ δόξα. Κάπου ἀλλοῦ ὅμως κρυβόταν τὸ μεγαλεῖο της: στὴν ὁλόθερµη ἀγάπη της πρὸς τὸν Χριστό, στὸν Ὁποῖο ἀφιέρωσε ὅλα τὰ χαρίσµατά της. Ἀπὸ τὴν στιγµὴ ποὺ γνώρισε τὸν Κύριο Ἰησοῦ καὶ δέχθηκε στὴν ψυχή της τὸ καλεσµά Του, Τὸν ἀκολούθησε μὲ πιστότητα καὶ ἀφοσίωση. Ἀπέρριψε χωρὶς ἀµφιταλαντεύσεις τὶς δελεαστικὲς προτάσεις τοῦ αὐτοκράτορα, ὁ ὁποῖος εἶχε θαµπωθεῖ ἀπὸ τὸ κάλλος της, καὶ ὁµολόγησε ἐνώπιόν του μὲ παρρησία τὴν χριστιανικὴ πίστη. Μὲ καταπληκτικὴ σοφία ἀποστόµωσε τοὺς φιλοσόφους ποὺ προσπάθησαν νὰ τὴν μεταστρέψουν στὴν εἰδωλολατρία καὶ τοὺς κέρδισε στὸν Χριστό. Ἔµεινε ἀτρόµητη καὶ σταθερὴ µέχρι τέλους καὶ ἀξιώθηκε νὰ μαρτυρήσει μόλις σὲ ἡλικία 18 ἐτῶν!

*  *  *

.            Ποιός µπορεῖ νὰ µιλήσει γιὰ «ἀσθενὲς φύλο», ὅταν διαβάζει τὸν βίο τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης καὶ τῶν ἄλλων ἀναριθµήτων ἁγίων μαρτύρων γυναικῶν; Ποιός µπορεῖ νὰ μὴ θαυµάσει τὴν τόλµη τῶν Μυροφόρων ἢ τὴν φιλανθρωπικὴ ἀκτινοβολία τῆς ἁγίας Ταβιθᾶ, τῆς ἁγίας Ὀλυµπιάδος, τῆς ἁγίας Φιλοθέης καὶ τόσων ἄλλων; Ποιός µπορεῖ νὰ μὴ συγκινηθεῖ ἀπὸ τὴν θυσιαστικὴ ἀγάπη τῶν ἁγίων µητέρων τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν ἢ ἀπὸ τὴν πίστη καὶ τὴν ἀνεξάντλητη ὑποµονὴ τῆς ἁγίας Μόνικας;

.            Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλεῖο στὸ ὁποῖο ἀνύψωσε ὁ Χριστὸς τὴν γυναίκα. Μεγαλεῖο ἀρετῆς καὶ ἁγιότητος. Μεγαλεῖο ποὺ ἔγινε πράξη στὴν ζωὴ ὅλων τῶν ἁγίων, κατ᾽ ἐξοχὴν δὲ στὴν Παναγία Παρθένο, τὴν Κεχαριτωµένη. Μακάρι καὶ οἱ σηµερινὲς γυναῖκες νὰ ἀνακαλύψουν αὐτὸ τὸ µυστικὸ μεγαλεῖο καὶ νὰ ποθήσουν νὰ τὸ κατακτήσουν.

 

τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»,
ἀρ. τ. 2055, 15.11.12