The Telegraph / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
Το άρθρο, που δημοσιεύθηκε στο ‘Journal of Medical Ethics’, λέει ότι τα νεογέννητα μωρά δεν είναι «πραγματικά πρόσωπα» και δεν έχουν «ηθικό δικαίωμα στη ζωή». Οι ειδικοί υποστηρίζουν επίσης ότι οι γονείς πρέπει να είναι σε θέση να σκοτώσουν το μωρό τους (!!!) εάν βγει ανάπηρο, όταν γεννηθεί.
Ο συντάκτης του περιοδικού, καθηγητής Julian Savulescu, διευθυντής του Κέντρου Uehiro της Οξφόρδης για την Πρακτική Ηθική, είπε ότι οι συγγραφείς του άρθρου είχαν δεχθεί απειλές θανάτου από τη δημοσίευση του άρθρου. Είπε ότι εκείνοι που έκαναν προσβλητικά και απειλητικά μηνύματα για τη μελέτη ήταν «φανατικοί που είναι αντίθετου στις μεγάλες αξίες μιας φιλελεύθερης κοινωνίας».
Το άρθρο, με τίτλο «Η Άμβλωση Μετά τη Γέννηση: Γιατί Θα Πρέπει Να Ζήσει Το Μωρό;», γράφτηκε από δύο πρώην συνεργάτες του καθηγητή Savulescu, τον Alberto Giubilini και την Francesca Minerva.
Προέβαλαν το επιχείρημα: «Η ηθική υπόσταση ενός βρέφους είναι ισοδύναμη με εκείνη ενός εμβρύου, υπό την έννοια ότι και στα δύο λείπουν αυτές οι ιδιότητες που δικαιολογούν την απόδοση του δικαιώματος στη ζωή σε ένα άτομο."
Αντί για «πραγματικά πρόσωπα», τα νεογέννητα είναι «εν δυνάμει πρόσωπα». Εξήγησαν: "Τόσο το έμβρυο όσο και το νεογέννητο μωρό σίγουρα είναι ανθρώπινα όντα και εν δυνάμει πρόσωπα, αλλά δεν αποτελούν «πρόσωπο» κατά την έννοια του «αντικειμένου ενός ηθικού δικαιώματος στη ζωή».
«‘Πρόσωπο’ για εμάς σημαίνει ένα άτομο που είναι σε θέση να έχει κάποια χαρακτηριστικά, για την ίδια του την ύπαρξη, κάποιες (τουλάχιστον) βασικές αξίες τέτοιες ώστε αν τις στερηθεί αυτό να αποτελεί μια απώλεια».
Ως εκ τούτου, ισχυρίστηκαν ότι "δεν είναι δυνατόν να βλάψεις ένα νεογνό με την πρόληψη της ανάπτυξης από τη δυνατότητα να γίνει ένα πρόσωπο στην ηθικά σχετική έννοια».
Οι συγγραφείς λοιπόν κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «αυτό που λέμε «έκτρωση μετά τη γέννηση» (δολοφονία ενός νεογέννητου) θα πρέπει να επιτρέπεται σε όλες τις περιπτώσεις όπου η άμβλωση επιτρέπεται, συμπεριλαμβανομένων των περιπτώσεων όπου το νεογέννητο δεν είναι ανάπηρο".
Ισχυρίστηκαν επίσης ότι οι γονείς πρέπει να είναι σε θέση να σκοτώσουν το μωρό εάν αποδεικνυόταν ότι είναι ανάπηρο χωρίς να το γνώριζαν πριν από τη γέννηση, για παράδειγμα, αναφέροντας ότι «μόνο το 64 τοις εκατό των περιπτώσεων συνδρόμου Down» στην Ευρώπη έχουν διαγνωσθεί με προγεννητικό έλεγχο.
Μόλις αυτά τα παιδιά γεννηθούν, δεν υπάρχει «καμία επιλογή για τους γονείς, παρά μόνο να κρατήσουν το παιδί», έγραψαν.
"Να κρατήσουν τα παιδιά αυτά μπορεί να είναι ένα αβάσταχτο βάρος για την οικογένεια και την κοινωνία στο σύνολό της, όταν το κράτος δαπανά για τη φροντίδα τους."
Ωστόσο, δεν υποστηρίζουν ότι ορισμένες δολοφονίες μωρών είναι πιο δικαιολογημένες από ό, τι άλλες - βασικό σημείο ήταν ότι, ηθικά, δεν υπήρχε διαφορά με την έκτρωση.
Προτιμούν να χρησιμοποιούν τη φράση "άμβλωση μετά την γέννηση" και όχι "παιδοκτονία" για να "τονίσουν ότι η ηθική υπόσταση του να σκοτωθεί ένα άτομο είναι συγκρίσιμη με αυτή ενός εμβρύου".
Τόσο η Minerva όσο και ο Giubilini γνωρίζουν τον καθηγητή Savulescu μέσω της Οξφόρδης. Η Μινέρβα ήταν επιστημονικός συνεργάτης στο Κέντρο Uehiro της Οξφόρδης για την Πρακτική Ηθική μέχρι τον περασμένο Ιούνιο, όταν μετακόμισε στο Κέντρο Εφαρμοσμένης Φιλοσοφίας και Ηθικής στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης.
Ο Giubilini, πρώην επισκέπτης φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, έδωσε μια ομιλία τον Ιανουάριο στην Σχολή Μάρτιν της Οξφόρδης - όπου ο καθηγητής Savulescu είναι επίσης διευθυντής – με θέμα «Ποιο είναι το πρόβλημα με την ευθανασία;»
Πήγε και αυτός στη Μελβούρνη.
Υπερασπίζοντας την απόφαση για τη δημοσίευση στο blog του British Medical Journal, ο καθηγητής Savulescu, (φώτο) δήλωσε ότι τα επιχειρήματα υπέρ της θανάτωσης νεογέννητων «σε μεγάλο βαθμό δεν είναι νέα».
Αυτό που η Minerva και ο Giubilini έκαναν ήταν να θέσουν αυτά τα επιχειρήματα "εξετάζοντάς τα από την πλευρά των συμφερόντων της μητέρας και της οικογένειας".
Ενώ αποδέχεται ότι πολλοί άνθρωποι θα διαφωνήσουν με τα επιχειρήματά τους, έγραψε: «Ο στόχος του Journal of Medical Ethics δεν είναι να παρουσιάσει την Αλήθεια ή να προωθήσει την ηθική άποψη κάποιου. Είναι να παρουσιάσει καλά αιτιολογημένη επιχειρηματολογία που βασίζεται σε ευρέως αποδεκτές προτάσεις. "
Μιλώντας στην εφημερίδα Daily Telegraph, πρόσθεσε: "Αυτή η ‘συζήτηση’ μοιάζει με κυνήγι «μαγισσών ηθικής» - μια ομάδα ανθρώπων που γνωρίζει ποιος είναι η μάγισσα και επιδιώκουν να την κάψουν (sic). Είναι μία από τις πιο επικίνδυνες ανθρώπινες τάσεις που υπάρχει (sic). Οδηγεί σε λιντσάρισμα και γενοκτονία (sic). Αντί να υποστηρίζουν και να συμμετάσχουν, οδηγούν στη σιωπή και, σε ακραίες περιπτώσεις, στον θάνατο, με βάση τη δική τους ηθική βεβαιότητα. Αυτό δεν είναι το είδος της κοινωνίας που πρέπει να ζούμε».
Είπε ότι το περιοδικό θα εξέταζε το ενδεχόμενο δημοσίευσης ενός άρθρου που θα έθετε το θέμα, ότι αν δεν υπήρχε ηθική διαφορά μεταξύ της έκτρωσης και της θανάτωσης νεογνών, τότε η έκτρωση πρέπει να είναι παράνομη.
Ο Δρ Trevor Stammers, διευθυντής της Ιατρικής Ηθικής στο Πανεπιστήμιο St Mary College, είπε: "Εάν μια μητέρα πνίξει το παιδί της με μια κουβέρτα, θα λέμε «δεν πειράζει, μπορεί να κάνει κι άλλο». Αυτό θέλουμε να συμβεί;
"Αυτό που οι νέοι συνάδελφοι εκθέτουν είναι αυτό που θα είναι η αναπόφευκτη κατάληξη ενός δρόμου που οι ‘φιλόσοφοι ηθικής’ των ΗΠΑ και της Αυστραλίας έχουν ανοίξει εδώ και χρόνια και σίγουρα δεν υπάρχει κάτι νέο."
Αναφερόμενος στον όρο «άμβλωση μετά τη γέννηση», ο Δρ Stammers πρόσθεσε: "Αυτή είναι μόνο μια λεκτική χειραγώγηση, δεν είναι η φιλοσοφία. Εγώ μπορώ να αναφερθώ στην άμβλωση ως μια ‘προγεννητική βρεφοκτονία’».
πηγή
