Οι απανταχού Έλληνες τον εορτάζουν πανηγυρικά. Η αγάπη τους για την Παναγία, μεγάλη. Μόνο η σκέψη Της, μας αγαλλιάζει. «Στους θερμούς εσπερινούς του ωραίου Αυγούστου οι παρακλήσεις σαν βάλσαμο θωπεύουν τις πονεμένες καρδιές κι αισθάνονται δρόσο γλυκιά εξαίσιας αναψυχής. Οι θαυματουργές πολλές εικόνες της, με τα ακοίμητα καντήλια, τις άσβεστες λαμπάδες από μελισσοκέρι, τα μύρια αφιερώματα, τ' ασημένια περίτεχνα πουκάμισα, τις μετάνοιες, τα δάκρυα, τους ασπασμούς, τα τάματα, τις υποσχέσεις, τις παρακλήσεις και τις ευχαριστίες. Νηστεύουν, εξομολογούνται, μεταλαμβάνουν πολλοί. Σαγηνεύει το ιερό και ωραίο πρόσωπο της Θεοτόκου. Σε κάνει να καταθέσεις το βάρος σου, τον πόνο σου, τον πικρό λογισμό σου, την αθυμία, την κόπωση, τον στεναγμό και τη στεναχώρια σου», γράφει ο αγιορείτης μοναχός Μωϋσής, στην εφημερίδα «Μακεδονία».
Στην Θεοτόκο αποδόθηκε η σωτηρία της Βασιλεύουσας από τους Αβάρους, που την πολιόρκησαν όταν ο Αυτοκράτωρ Ηράκλειος απουσίαζε σε πόλεμο κατά των Περσών. Ο λαός αγρύπνησε στις Βλαχέρνες ψάλλοντας τον Ακάθιστο Ύμνο. Διαβάστε και τι έγραψε ο Στρατής Μυριβήλης: «Προς την Παναγία, προς την Υπέρμαχο Στρατηγό, αποτείνεται το θαυμάσιο βυζαντινό τροπάρι ‘Tη Υπερμάχω Στρατηγώ', που στην πραγματικότητα είναι ο εθνικός ύμνος του αγωνιστικού Βυζαντίου. Και σαν εθνικό μας ύμνο έπρεπε να το κρατήσει και ή απελευθερωμένη Ελλάδα του ‘21, αν οι λόγιοι και οι πολιτικοί της εποχής εκείνης είχαν την οξυδέρκεια να καταλάβουν τη σημασία που παίρνει η Παράδοση στη ζωή των εθνών και δεν έβλεπαν την κλασική Ελλάδα να ενώνεται ηθικά και ιστορικά με το απελευθερωμένο Έθνος, δίχως την ένδοξη και μεγαλόπρεπη περίοδο της Βυζαντινής χιλιετίας που μεσολάβησε και σφυρηλάτησε τη νέα μας Ελληνοχριστιανική συνείδηση».
Όλος ο ελληνικός χώρος, είναι γεμάτος εκκλησιές, μοναστήρια, προσκυνήματα, αφιερωμένα στη χάρη Της. Η Παναγία, είναι πάνω από όλους τους αγίους της Εκκλησίας μας και οι απανταχού Έλληνες, της έχουν προσδώσει άπειρα ονόματα: Μαρία, Μαριάμ, Λαγουδιανή, Άχραντος, Άσπιλη, Παντοβασίλισσα, Γλυκοφιλούσα, Ελεούσα, Ενδοξοτέρα, Θρηνούσα, Ζωοδόχος Πηγή, Αγιοσορίτισσα, Λαοδέουσα, Δουπιανή, Φιλόστοργος, Άσπιλη, Πανάσπιλη, Παρηγορίτισσα, Τριχερούσα, Βηθλεεμίτισσα, Ουρανοφόρα, Ευλογημένη, Παντευλογημένη, Απείρανδρη, Κοσμοπόθητη, Κεχαριτωμένη, Γλυκοφιλούσα, Πανάχραντη, Σπηλιώτισσα, Θεοτάτη, Υπερθεοτάτη, Χαριωτάτη, Υπερχαριωτάτη, Υπερενδοξασμένη, Υπεραγία, Αγιοτέρα, Καρδιανή, Άνασσα, Καθαρωτέρα, Υπερτέρα, Αειπάρθενος, Λοχεύτρια, Ικετεύρια, Ποθητή, Πλατυτέρα, Κοσμοπόθητη, Καλοπόθητη, Υπερπόθητη, Ξεσκλαβώστρα, Μυροφόρα, Γαλατιανή, Θαλασσομαχούσα, Διώτισσα, Παμακάριστη, Τσιπιώτισσα, Ιεροσολυμίτισσα, Χρυσολεόντισσσα, Καλλιπάρθενος, Πανύμνητη, Αιματούσα, Πανεύφημη, Παντάνασσα, Οδηγήτρια, Ανύμφευτη, Βλεφαριώτισσα, Παρηγορήτρια, Δυοχούσαινα, Βηματάρισσα, Νερατζιώτισσα, Πλημμυριανή, Χρυσομαλλούσα, Παραμυθία, Υψηλοτέρα, Κισσιώτισσα, Εσφιγμένη, Διμιοβίτισσα, Πορταΐτισσα, Ελαιοτριβίτισσα, Εικοσιφοίνισσα, Καβουριανή, Μυρτιδιώτισσα, Βρεφοκρατούσα, Τιμιοτέρα, Ζιδανιώτισσα, Κακαβιώτισσα, Ολυμπιώτισσα, Οδηγήτρια, Αειμακάριστος, Πανάμωμος, Καθαρωτέρα, Προυσιώτισσα, Αρχοντάρισσα, Γοργοηπύκοος, Σκοπιώτισσα, Κρεμαστή, Παρθενομήτωρ, Απείρανδρος, Καστριώτισσα, Πλατανιώτισσα, Καταφυγή, Κλίμαξ, Μυροβλύτισσα, Χοζοβιώτισσα, Ποταμίτισσα, Μεσίτρια, Δαμάστα, Φιδούσα, Φανερωμένη, Γερόντισσα, Γοργοεπήκοος, Αμπελακίωτισσα, Δοχειάρισσα, Χαρδακιώτισσα...
Παραθέσαμε μερικές από τις ονομασίες που βρήκαμε. Βρήκαμε πάνω από 300, είμαστε σίγουροι πως υπάρχουν πολύ περισσότερες! Η λαογραφική μας παράδοση είναι πολύ πλούσια και αναδεικνύει την αγάπη των Ελλήνων στη Μεγαλόχαρη.
Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών
