Μακαριστός Μητροπολίτης Σιατίστης Αντώνιος.
... Πάντα χωρὶς θόρυβο, σεμνός, ταπεινός, λιτοδίαιτος, πρότυπο ἱερέα, ποὺ ἀρέσει στὸ Μέγα Διδάσκαλο.
Δὲν τὸν ξεχώριζες ἀνάμεσα στοὺς κληρικοὺς τῆς Μητρόπολής του. Ἐκεὶ ποὺ τὸν ἔβλεπες, χανόταν σὰν νὰ μὴ ἦταν αὐτὸς ὁ Μητροπολίτης, ἀλλὰ κάποιος ἄσημος ὑποτακτικός. Τὸν ἀναγνώριζες, ὅμως, ἀπὸ τὴν λεπτὴ φιγούρα του, τὴ ζωντάνια τῶν ματιῶν του, τὴν ἁπαλή του εὐγένεια, τὰ φθαρμένα του ράσα. Ξεχνοῦσε τὸ φαγητό, ἀλλὰ πάντα εἶχε κάτι νὰ κάνει. Ἔμπαινε μπροστά κι' ἂν ἀκολουθοῦσαν καὶ οἱ ἄλλοι καλῶς κι' ἂν ὄχι, πάλι καλῶς. Ὅμως, ἕναν τέτοιο ποιμένα ποιὸς νὰ τὸν ἀφήνει μόνο του. Φωνὴ ἦταν τὸ παράδειγμά του καὶ προσκλητήριο!
Δὲν σήκωσε ποτὲ τὴ φωνή του σὲ κανένα। Νουθετοῦσε μὲ τὸ βλέμμα του, μὲ τὸ παράδειγμά του καὶ δίκαζε μὲ τὸ πνευματικό του ἀνάστημα.
πηγή
