Θυμάμαι πριν 30 χρόνια περίπου τον παππού μου ,με καλούσε για να πιούμε ένα ποτήρι κρασί,το έφερνε κουτσαίνοντας σε μια μεγάλη γυάλινη κανάτα.Στο πόδι είχε χτυπηθεί από σφαίρα στον πόλεμο του '40 πάνω στα βουνά.Μια πληγή που πάντα έμοιαζε ανοιχτή.
Πάντα μα πάντα όμως τέτοιες μέρες φρόντιζε να βάλει την σημαία στο κοντάρι με τον σταυρό έξω από το σπίτι .
Όταν μιλούσε για τον πόλεμο και την σημαία το σώμα του ίσωνε,κορδωνόταν λες και κάποιος του ζήτησε να κάτσει προσοχή.
Όλες οι ιστορίες από τον πόλεμο έβγαιναν από το στόμα του με μια άλλη χροιά, λες και όσοι πολέμησαν είχαν κάτι μαγικό στην φωνή τους όταν μιλούσαν για τότε.
Θυμάμαι πως εκείνη την εποχή,πριν από 30 χρόνια, το χωριό ήταν γεμάτο από Ελληνικές σημαίες που κυμάτιζαν ως και μια εβδομάδα πριν από την γιορτή της 28ης.
Ήταν μέγα χρέος όλων των κατοίκων να φυλάξουν την σημαία καθαρή, σιδερωμένη και όταν έρθει η ώρα με περηφάνια να την κρεμάσουν στα μπαλκόνια ,στα παράθυρα,στους δρόμους ,στις καρδιές τους ,πάνω από όλα στις καρδιές τους .
Ονειρευόμουν και εγώ πως μόλις μεγαλώσω και κάνω δικό μου σπίτι θα πάρω την μεγαλύτερη και χρυσοκέντημένη σημαία για να βάλω , πάνω σε ένα ψηλό κοντάρι με έναν περήφανο σταυρό στο τελείωμα του να ατενίζει τον γαλάζιο Ελληνικό ουρανό.
30 χρόνια μετά (σήμερα)
είμαι τυχερός που έχω ακόμη την δουλειά μου και ξυπνάω το πρωί.
Οι εταιρίες πλέον κλείνουν η μια μετά την άλλη και είναι δύσκολο να γνωρίζω αν αύριο ξημερώνει μια μέρα που θα έχω τα αυτονόητα(δουλειά-σπίτι-φαγητό-την οικογένεια μου)
Κοντεύει 28η και καμία μα καμία κίνηση.
Ούτε στα μπαλκόνια ούτε στους δρόμους αλλά πάνω από όλα καμία σημαία στις καρδιές μας.
Αλλά θα μου πεις ποιος να σκαλώσει σημαία ?
Ο αλλοδαπός που μένει στο νοικιασμένο σπίτι στον κεντρικό δρόμο ?
Ο Έλληνας που δεν έχει ρεύμα και τηλέφωνο και κρύβεται να τον βρούνε οι δανειστές του?
Ποιος να βάλει σημαία ?
σημαία σημαίνει Περηφάνια ,γιορτή ,και εμείς πλέον ούτε περήφανοι είμαστε ,ούτε γιορτάζουμε.
Εγώ δεν πήρα ακόμη την χρυσοκέντητη σημαία που είχα τάξει στον εαυτό μου , και δεν είμαι πλέον σίγουρος αν ο ουρανός είναι γαλάζιος γιατί Ελληνικός δεν είναι σίγουρα.
Το μνημόνιο βλέπετε με έκανε να είμαι κρυμμένος στην γωνιά μου και να φοβάμαι να ξοδέψω τα 20 ευρώ που έχει μια σημαία για να την σκαλώσω στο σπίτι.
Άστα μωρέ ,ας δώσουμε αυτά τα 5 ευρώ στο παιδί να πάει μια βόλτα να κάτσει στα κομπιούτερ του net cafe και να διδαχθεί την ιστορία μέσα από το call of dutty (πολεμικό παιχνίδι).
Και εμείς ας κάτσουμε στο σπιτάκι μας με τα άλλα 15 ευρώ για να γεμίσουμε την άδεια μας κατσαρόλα ,χωρίς σημαία, χωρίς χρήματα
γιατί έτσι μας καταντήσατε.
Ο Παππούς μου κορδωνόταν που ήταν Έλληνας και εγώ ντρέπομαι να πω ότι είμαι Έλληνας.
Ο παππούς μου πολέμησε και πέθανε Έλληνας ,είναι τυχερός που δεν ζει για να δει πως κατάντησε η Ελλάδα μας,
είμαι σίγουρος πως θα δάκρυζε αν έβλεπε όλους αυτούς που στο όνομα της δημοκρατίας μας κλέψανε ότι σημαντικότερο είχαμε σαν λαός.
Την σημαία μας και την καρδιά μας!!
Δεν ξέρω τελικά αν ντραπώ που και φέτος δεν θα κρεμάσω σημαία.
Το σίγουρο είναι πως είμαι ο μόνος που σκέφτομαι έτσι
