.

ΠΕΡΙ ΓΑΜOY MAΡΤΥΡΙΕΣ (και όχι μόνο)

Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

10 «παλαβά» πράγματα που όλοι οι γονείς πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας!

18616578_200940901c49835b92c7297eb4664255.limghandler

1. Δεν κατεβάζουμε το παντελόνι μας (ή τη φούστα μας) μπροστά στον κόσμο
2. Οι τσίχλες που είναι κολλημένες κάτω από τα τραπέζια ή τα θρανία δεν είναι «δωρεάν τσίχλες», οπότε δεν τις ξεκολλάμε για να τις ξαναμασήσουμε
3. Όσο κι αν σε ενοχλεί η αδελφή σου δε μπορείς να την τσιμπάς μέχρι να μελανιάσει, ούτε να προσπαθείς να μας πείσεις να την διώξουμε από το σπίτι
4. Δεν τρώμε: πέτρες, άμμο, έντομα, χώμα, πατημένες σοκολάτες και οτιδήποτε πατημένο βρούμε στο δρόμο
5. Δεν τρώμε αυτά που βρίσκουμε στη μύτη μας όταν την σκαλίζουμε
6. Δεν βάζουμε το φαγητό στα μαλλιά μας, στις τσέπες μας,  κάτω από το μαξιλάρι μας, στο καναπέ, ή στο κουκλόσπιτο. Και κυρίως όχι μέσα στη μπανιέρα
7. Δεν πρέπει να εξασκείσαι στο γράψιμο, γράφοντας στους τοίχους. Ούτε στη ζωγραφική ζωγραφίζοντας τα έπιπλα!
8. Ναι, μπορείς να έχεις αγαπημένο πουκάμισο (ή φόρεμα) και να το φοράς για μέρες, αλλά δεν μπορείς να έχεις αγαπημένο εσώρουχο(και να το φοράς για μέρες)
9. Η λεκάνη της τουαλέτας δεν είναι βυθό για το μεγάλο πλαστικό σου υποβρύχιο. Και το νερό δεν είναι πόσιμο!
10. Όχι δε γίνεται να με παντρευτείς! Ούτε εσύ, ούτε η αδελφή σου. Ούτε το μπαμπά μπορείτε να παντρευτείτε!
Από τη blogger και συγγραφέα  Jenny Isenman
Από: Ελένη Χαδιαράκου

Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2015

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης: Κάποιοι έπαιξαν με τον χαρακτήρα του Έλληνα


* Ποιά ηθική υπάρχει πλέον; Το κακό έχει χτυπήσει την οικογένεια, την Παιδεία. Έχει χτυπήσει σε κάθε υγιές κύτταρο της κοινωνίας και σήμερα ζούμε τα αποτελέσματα αυτού του πολέμου. Τρέχουν οι άνθρωποι χωρίς να νοιάζονται για τον διπλανό τους. Η κοινωνία που ξέραμε δεν υπάρχει πια. Σήμερα κυριαρχεί ο ατομικισμός...

* Γιατί; Επειδή κάποιοι έπαιξαν με τον χαρακτήρα του Έλληνα και διάβρωσαν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν. Είναι αδιανόητο! Ο ατομικισμός ζει και βασιλεύει, ενώ η απάτη έγινε "χάρισμα". Μεγάλωσαν γενιές που διδάχτηκαν πως να αρπάξουν. Και αυτό σε ένα καθεστώς πλήρους ατιμωρησίας... Μάλιστα, όσα πιο πολλά "αρπάζεις" τόσο περισσότερο απομακρύνεσαι από την τιμωρία. Αυτό το βλέπει ο Θεός. Σήμερα επιτρέπει να δεχτούμε μερικές σφαλιάρες, ελπίζοντας πως θα συνέλθουμε, όπως συμβαίνει και στους μεθυσμένους...

* Να πεις και σε άλλους να προσέχουν. Μην αφήνετε την λογική σας να παραδίνεται σε όσα σας λένε. Πού είναι μωρέ η λεβεντιά εκείνων που δεν επέτρεπαν σε κανέναν να τους μειώσει; Πού είναι εκείνα τα λεβεντόπαιδα που έδωσαν το αίμα τους για όλους εμάς; Αυτή η γη ποτίστηκε με αίμα. Είναι μεγάλο κρίμα να την κυβερνάνε ξένοι και ανάξιοι... Να προσέχετε...

πηγή

Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015

Οικογενειακές στενοχώριες και αγιασμός

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Για να διορθώσει σ’ έναν αδελφό τα πολλά ελαττώματα του, όπως και σε όλους μας, έπαιρνε ό Γέροντας παραδείγματα από τη φύση και τη ζωή του και του έλεγε:
«Να ξέρεις, παιδί μου, τίποτα δεν έγινε εκεί και ως έτυχε. Όλα έχουν το σκοπό τους. Και τίποτα δεν γίνεται χωρίς να υπάρχει αιτία. Ούτε μια πευκοβελόνα δεν πέφτει από το πεύκο αν δε θέλει ο Θεός.
Γι’ αυτό θα πρέπει να μη στενοχωριέσαι για ό,τι σού γίνεται. Έτσι αγιαζόμαστε.
Να! εσύ στενοχωριέσαι μέ τά πρόσωπα τού σπιτιού σου και βασανίζεσαι πότε μέ τή γυναίκα σου καί πότε μέ τά παιδιά σου.
Αυτά είναι όμως πού σέ κάνουν καί ανεβαίνεις πνευματικά ψηλά.
Αν δέν ήσαν αυτοί, έσύ δέν θά προχωρούσες καθόλου. Σού τους έχει δώσει ό Θεός γιά σένα. Μά θά μού πείς -συνέχισε ό Γέροντας- είναι καλό νά υποφέρουμε άπό τους αγαπημένους μας;

Έ! έτσι τό θέλει ό Θεός.
Καί έσύ είσαι ευαίσθητος πολύ καί άπό τή στενοχώρια σου, σού πονάει τό στομάχι σου καί ή κοιλιά σου εκεί χαμηλά. Έτσι δέν είναι;»
Ναί, μά είναι κακό Παππούλη, τον ρωτάει ό αδελφός, νά είναι κανείς ευαίσθητος;
«Ναί, τού απαντάει ό Γέροντας, είναι κακό νά είναι κανείς πολύ ευαίσθητος σαν εσένα, γιατί με τη στενοχώρια δημιουργείς διάφορες σωματικές αρρώστιες. Δέν ξέρεις ακόμα ότι καί όλες οί ψυχικές αρρώστιες είναι δαιμόνια;»
Όχι, του λέει ό αδελφός.
«Έ! μάθε το τώρα από μένα» κατέληξε ό Γέροντας.

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

Ἀρετὲς καὶ πάθη μέσα στὴν Οἰκογένεια

Τοῦ Μητροπολίτου Λεμεσοῦ  Ἀθανασίου
Τὸ πρῶτο λοιπὸν πάθος, ἡ κενοδοξία ἢ καλύτερα ὁ ἐγωισμός, εἶναι ἡ πηγὴ καὶ ρίζα ὅλης τῆς μεταπτωτικῆς διαστροφῆς καὶ ἁμαρτίας. Ἡ κενοδοξία τυφλώνει τὸ νοῦ καὶ ἐκδιώκει τὸ φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ρίχνει τὸν ἄνθρωπο σὲ φοβερὰ λάθη, γιατί λειτουργεῖ μέσα μας σὰν θανατηφόρα μέθη, ποὺ σπρώχνει στὸ βάραθρο τῆς ἀποτυχίας. Ἡ κενοδοξία ἀγνοεῖ καὶ ἀδυνατεῖ νὰ συλλάβει τὴν πραγματικότητα καὶ ζεῖ σὲ κόσμους ψεύτικους, φτιαγμένους μὲ τὴν ἀρρωστημένη ἐγωπαθῆ φαντασία.
Αὐτὸ τὸ ὀλέθριο πάθος θεραπεύεται μέσα στὸ χῶρο τῆς οἰκογένειας καὶ τῆς ἀνοχῆς, ὑπομονῆς καὶ συμβολῆς τοῦ ἄλλου ἀνθρώπου. Ὅταν δὲν ἀρκεῖται κανεὶς στὶς δικές του κρίσεις καὶ ἀποφάσεις, ἀλλὰ ταπεινώνεται καὶ δέχεται τὶς ἀπόψεις τῶν ἄλλων καὶ ὑπακούει κόβοντας καὶ θυσιάζοντας τὸ δικό του θέλημα, τότε ἀρχίζει ἔτσι νὰ βγαίνει ἀπὸ τὰ στενὰ καὶ ἀσφυκτικὰ δεσμὰ τοῦ ἐγωισμοῦ καὶ νὰ πλανιέται μέσα στὸν ἐλεύθερο χῶρο τῆς ταπεινώσεως.
Ἡ ταπείνωση εἶναι τὸ περιεχόμενο τῆς καρδιᾶς τοῦ Χριστοῦ μας, ποὺ συμβαδίζει πάντοτε μὲ μόνιμο σύντροφο τὴν πραότητα. Αὐτὲς οἱ δύο ἀρετὲς, ἡ ταπείνωση καὶ...
ἡ πραότητα εἶναι οἱ ἀπαραίτητοι στύλοι ποὺ συγκρατοῦν ὁλόκληρο τὸ οἰκοδόμημα τῆς οἰκογένειας, ποὺ πρέπει νὰ ἀντέξει στὶς ἐσωτερικὲς καὶ ἐξωτερικὲς θύελλες καὶ πιέσεις. Μέσα στὸν κύκλο τῆς οἰκογένειας, ὅπου οἱ σωματικὲς καὶ οἱ πνευματικὲς ἡλικίες εἶναι ποικίλες καὶ διέρχονται ἰδιόμορφες ἀλλοιώσεις, ἡ πραότητα ἀποτελεῖ τὴ συνδετικὴ ὕλη ποὺ συγκροτεῖ καὶ συνέχει τὰ μέλη τῆς οἰκογένειας καὶ τὰ ὁδηγεῖ ἤρεμα καὶ σταθερὰ στὴν καθολικὴ καὶ τελείωση καὶ ὡριμότητα.

Δεύτερο πάθος καταστρεπτικό, ποὺ γεννᾶται ἀπὸ τὸ προηγούμενο καὶ τὸ ἀκολουθεῖ ὅπως ἡ σκιὰ τὸ σῶμα, εἶναι ἡ φιλαυτία. Ἡ ἄλογη φιλία τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἡ λατρεία τοῦ ἐγώ, ποὺ ἀπαιτεῖ νὰ περιστρέφει τὰ πάντα γύρω ἀπὸ τὴ δική μας ἀρέσκεια καὶ προτίμηση. Ἡ φιλαυτία εἶναι ὁ ἄκρατος ἀτομισμὸς σὲ ὅλη τὴν ἔκτασή του, ποὺ διαλύει κάθε κοινωνικότητα καὶ δεσμὸ λόγω τῆς ἀδυναμίας νὰ ἀρνηθεῖ κανεὶς τὸν ἑαυτό του.
Ἡ φιλαυτία γεννᾶ τὴν ἀνταρσία καὶ τὴν ἰδιορρυθμία καὶ γινόμαστε δυστυχῶς μάρτυρες καθημερινῶν οἰκογενειακῶν ναυαγίων, πού, ἐὰν θελήσουμε νὰ δοῦμε τὶς αἰτίες, θὰ διαπιστώσουμε ὅτι αὐτὲς δὲν εἶναι ἄλλες ἀπὸ τὸν ἀτομισμό, τὴ φιλαυτία καὶ τὴν ἰδιορρυθμία, εἴτε τῶν συζύγων μεταξύ τους, εἴτε τῶν παιδιῶν στὶς σχέσεις μαζί τους. Ὅταν “μέτρον πάντων” τῶν κινήσεων καὶ τῶν αἰσθημάτων μας εἶναι τὸ ἄτομό μας, ἡ ἀρέσκεια καὶ ἡ ἀνάπαυσή μας, τότε καταλαβαίνουμε πολὺ καλὰ τὸ λόγο τῶν πολλῶν διαζυγίων ποὺ δημιουργεῖ ἐρείπια καὶ τραύματα μὲ μόνες τὶς καθιερωμένες πλέον προφάσεις “αὐτὸ δὲν μοῦ ἀρέσει, δὲν μὲ ἐκφράζει, δὲν μὲ καταλαβαίνει, δὲν ταιριάζουμε”. Ἡ φιλαυτία μᾶς κάνει σκληροὺς καὶ ἀνάλγητους οὐσιαστικὰ τυφλοὺς καὶ ἀναίσθητους, γιατί προκειμένου νὰ ἱκανοποιήσει τὸν ἑαυτὸ της ἀδιαφορεῖ γιὰ ὁτιδήποτε ἄλλο ἤθελε συμβεῖ, γιὰ οἱαδήποτε τραύματα καὶ ἐρείπια καὶ ἂν δημιουργηθοῦν στὰ ὑπόλοιπα μέλη τῆς οἰκογένειας καὶ κυρίως στὰ παιδιά.
Φάρμακο κατὰ τῆς φιλαυτίας ὁρίζουν οἱ ἅγιοι πατέρες τὴν ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη. Ἀγάπη ποὺ δίδει τὴ ζωογόνο δύναμη νὰ ἀποθάνει τὸ “ἐγὼ” γιὰ νὰ ζήσει τὸ “ἐσὺ” μέσα στὴν κοινωνία τοῦ “ἐμείς”. Ἡ ἀγάπη “οὐ λογίζεται τὰ ἐαυτῆς” καὶ ἔχει διδάσκαλό της τὸ Χριστό, ποὺ παρέδωσε “ἑαυτὸν ὑπὲρ τῆς κόσμου ζωῆς” καὶ ἔτσι ἀνέστησε τὴν ’Ἐκκλησία.
Ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ κένωση τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ ἡ ἀνασυγκρότηση τοῦ προσώπου μας, γιατί αὐτὴ εἶναι ἡ κατ’ ἐξοχὴν ὑγιὴς κίνηση τῆς ψυχῆς. Γιὰ νὰ μπορέσομε ὅμως νὰ “κενώσωμεν ἐαυτούς” καὶ νὰ γίνομε πλήρεις ζωῆς, τότε ἡ ἀγάπη πρέπει νὰ στραφεῖ πρῶτα πρὸς τὸ Θεὸ καὶ δι’ Αὐτοῦ στὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν κτίση ὁλόκληρη. Γι’ αὐτὸ ἐπιβάλλεται ἡ ἐν Χριστῷ ζωὴ στὰ μέλη τῆς οἰκογενείας, ὥστε νὰ καταλάβουν καλὰ ποιὸ τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς ἀγάπης, πῶς ξεκινᾶ καὶ ποῦ καταλήγει, ποιὰ εἶναι ἡ σωστὴ τροχιὰ καὶ πορεία της, ὥστε νὰ εἶναι ἁγνὴ καὶ ἀπαλλαγμένη ἀρρωστημένων συναισθημάτων καὶ ἀτομικῶν κριτηρίων.
Τὸ τρίτο πάθος, ποὺ σὰν ἰσχυρὸς κρίκος ἑνώνεται μὲ τὴν προηγούμενη ἁλυσίδα, εἶναι κατὰ τοὺς Πατέρες ἡ φιληδονία.
Ἡ φιληδονία στὴ γενική της μορφὴ σὰν ἄρνηση κάθε εἴδους φιλοπονίας, κόπου καὶ στερήσεως γιὰ τὸ καλὸ τῶν ἄλλων, ἀλλὰ καὶ σὰν ἀπολυτοποίηση καὶ θεοποίηση τῆς ἡδονῆς. Οἱ ρίζες της βρίσκονται στὴν ψυχικὴ ἀσθένεια τῆς πτώσεως καὶ τὸ σκοτισμὸ τοῦ μακράν τοῦ Θεοῦ νοῦ, μὲ προεκτάσεις καὶ ἐπιδράσεις στὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου ποὺ εἶναι “ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος” καὶ “μέλος Χριστοῦ”.

Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2015

Γιατί παντρευόμαστε;

Παθογένεια και προβληματισμός στον Γάμο σήμερα.

Ομιλία Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης Παύλου για το γάμο

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2015

Γαμήλιες πόζες εν μέσω… κακοκαιρίας!

Τη μέρα του γάμου του ο καθένας θέλει έναν λαμπερό ήλιο πάνω από το κεφάλι του και σε καμία περίπτωση δεν φαντάζεται βροχή ή χιόνι να καταστρέφουν το σκηνικό! Τι γίνεται όμως όταν ο καιρός έχει άλλη άποψη; Τότε ο καθένας οπλίζεται με δύναμη για να αντεπεξέλθει στη βραδιά. Οι καλεσμένοι, το ζευγάρι, οι συγγενείς… Ωστόσο ακόμα και εν μέσω βροχής ή χιονόπτωσης οι νεόνυμφοι τα πήγαν μια χαρά στις πόζες…
perierga.gr - Γαμήλιες πόζες εν μέσω... κακοκαιρίας!
perierga.gr - Γαμήλιες πόζες εν μέσω... κακοκαιρίας!
perierga.gr - Γαμήλιες πόζες εν μέσω... κακοκαιρίας!
perierga.gr - Γαμήλιες πόζες εν μέσω... κακοκαιρίας!
perierga.gr - Γαμήλιες πόζες εν μέσω... κακοκαιρίας!
perierga.gr - Γαμήλιες πόζες εν μέσω... κακοκαιρίας!
perierga.gr - Γαμήλιες πόζες εν μέσω... κακοκαιρίας!
perierga.gr - Γαμήλιες πόζες εν μέσω... κακοκαιρίας!
perierga.gr - Γαμήλιες πόζες εν μέσω... κακοκαιρίας!
perierga.gr - Γαμήλιες πόζες εν μέσω... κακοκαιρίας!
perierga.gr - Γαμήλιες πόζες εν μέσω... κακοκαιρίας!
perierga.gr - Γαμήλιες πόζες εν μέσω... κακοκαιρίας!
πηγή