.

ΠΕΡΙ ΓΑΜOY MAΡΤΥΡΙΕΣ (και όχι μόνο)

Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Θέλει να κάνουμε έρωτα, αλλά εγώ δεν είμαι έτοιμη…

Δεν έχουν περάσει παρά λίγες εβδομάδες αφ’ ότου έχετε γεννήσει και ο σύντροφός σας έχει όρεξη για σεξ, ενώ εσείς δεν θέλετε ούτε να το… ακούσετε;

Μην ανησυχείτε! Συνήθως έτσι συμβαίνει. Οι γυναίκες που γεννούν, ειδικά τα πρώτα παιδιά, είναι πολύ απορροφημένες στο νέο τους ρόλο και βασικά πολύ κουρασμένες.

Το να μιλήσετε με τον σύντροφό σας γι’ αυτό που αισθάνεστε, λίγες ημέρες μετά τον τοκετό σας, είναι το καλύτερο που έχετε να κάνετε.

Η πλειοψηφία των γυναικών που βρίσκονται στη λοχεία, έχουμε μειωμένη λίμπιντο, και αυτό εξηγείται τόσο από την αυξομείωση των ορμονών, όσο και των αλλαγών που συντελούνται στον οργανισμό τους.

Αν μοιραστείτε ό,τι νιώθετε με τον συντροφό σας τότε θα έχετε και την αντίστοιχη κατανόηση. Όταν όμως τον αποφεύγετε συστηματικά χωρίς να του εξηγείτε, τότε και αυτός δικαιολογημένα αναρωτιέται τι έχει πάει στραβά!

Το επόμενο βήμα που πρέπει να «δουλέψετε» είναι το να επιστρέψετε σταδιακά σε γνώριμες καθημερινές συνήθειες και φυσικά να βρείτε τη διάθεσή σας για σεξ!

Ακόμα και αν δεν αισθάνεστε σέξι, πρέπει να αντιληφθείτε ότι έχετε υποχρέωση απέναντι στο συντροφό σας να διατηρήσετε τη σχέση σας!

Αφήστε για λίγες ώρες το μωρό σας με κάποιον που εμπιστεύεστε και αφιερώσετε λίγο χρόνο και στον σύντροφό σας! Δεν χάθηκε ο κόσμος αν μείνει για λίγο μόνο του!

Κάντε πράγματα που συνηθίζατε όταν ήσασταν χωρίς παιδιά! Πηγαίνετε σινεμά, για ένα ποτό ή μία μεγάλη βόλτα πιασμένοι χέρι – χέρι.


Περισσότερα στο mother.gr

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Η αγάπη της μάνας θωρακίζει την υγεία για πάντα!

Η αγάπη της μάνας «θωρακίζει» την υγεία για πάντα

Η αγάπη της μάνας δεν είναι μόνο ανεκτίμητη, αλλά και γιατρικό που κρατάει για πάντα. Μία νέα μελέτη αποκαλύπτει πως όσο περισσότερη στοργή και αγάπη δείχνει μια μητέρα στο παιδί της, τόσο πιο προστατευμένο είναι από σοβαρά νοσήματα – όπως ο διαβήτης και η καρδιοπάθεια – μέχρι να γεράσει.

Στην πραγματικότητα, η μελέτη συσχέτισε την αγάπη της μητέρας κατά την παιδική ηλικία με την μείωση του κινδύνου αναπτύξεως διαβήτη και καρδιοπάθειας στις ηλικίες 50-60 ετών.

Την μελέτη πραγματοποίησαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Brandeis, στη Βοστώνη, οι οποίοι εξέτασαν 1.000 εθελοντές οι οποίοι προέρχονταν από φτωχές οικογένειες.

Η επιλογή αυτή δεν ήταν τυχαία: πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει πως οι άνθρωποι οι οποίοι προέρχονται από χαμηλά οικονομικά στρώματα, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο νοσηρότητας και έχουν μειωμένο προσδόκιμο επιβιώσεως.

Ωστόσο, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως αρκετοί από τους εθελοντές τους είχαν εξουδετερώσει αυτή την τάση – και οι περισσότεροι είχαν μεγαλώσει με πολλή αγάπη από τις μητέρες τους.

Οι εθελοντές είχαν δηλώσει συμμετοχή στη μελέτη σε ηλικία 46 ετών κατά μέσον όρο, ενώ κατά την έναρξη της μελέτης είχαν υποβληθεί σε πλήρες τσεκ απ σε ένα νοσοκομείο.

Είχαν επίσης απαντήσει σε ερωτήματα για τη μητέρα τους, όπως «πόσο καταλάβαινε τα προβλήματα και τις ανησυχίες σας;» και «πόσο χρόνο σάς αφιέρωνε και πόσο σας φρόντιζε όταν το είχατε ανάγκη;».

  • Τα ευρήματα

Μία δεκαετία αργότερα, οι μισοί από τους εθελοντές είχαν παρουσιάσει μεταβολικό σύνδρομο, δηλαδή είχαν ταυτοχρόνως τρεις ή περισσότερους παράγοντες κινδύνου για καρδιοπάθεια, εγκεφαλικό και διαβήτη (όπως παχυσαρκία, υπέρταση, αυξημένη χοληστερόλη και αυξημένη αντοχή στην ινσουλίνη).

Η συχνότητα του συνδρόμου ήταν ιδιαιτέρως αυξημένη στους εθελοντές που είχαν μεγαλώσει πιο φτωχικά απ’ όλους, ανεξάρτητα από το αν στην πορεία της ζωής τους τα πράγματα είχαν αλλάξει και είχαν αποκτήσει οικονομική άνεση.

Μολονότι όμως ο ιδιαίτερα αυξημένος κίνδυνος έμοιαζε να είναι «προδιαγεγραμμένος» από την παιδική τους ηλικία, όσοι από αυτούς δήλωσαν πως είχαν μεγαλώσει με άφθονη αγάπη και φροντίδα από τη μητέρα τους, είχαν πολύ λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν το σύνδρομο.

  • «Βιολογικό αποτύπωμα»

Η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Μάρτζι Λάχμαν, καθηγήτρια Ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο, εκτίμησε πως τα γεγονότα της παιδικής ηλικίας προφανώς αφήνουν ένα «βιολογικό αποτύπωμα» που μας ακολουθεί μέχρι να γεράσουμε.

«Η επίδραση της μητρικής αγάπης στην υγεία μας στην μέση ηλικία αποδεικνύεται τεράστια», εξηγεί. «Προσπαθούμε τώρα να καταλάβουμε τι είναι αυτό στην στοργή της που μπορεί να βοηθήσει έναν άνθρωπο να δραπετεύσει από τη “μοίρα” που του επιφυλάσσει η φτώχεια και να μεγαλώσει υγιέστερος από συνομηλίκους του, οι οποίοι μεγάλωσαν εξίσου φτωχικά με εκείνον».

Προς το παρόν, οι ερευνητές μόνο υποθέσεις μπορούν να κάνουν. Εκτιμούν λοιπόν πως μια στοργική, γεμάτη αγάπη μητέρα μαθαίνει στο παιδί της να είναι συμπονετικό, του «διδάσκει» τεχνικές καλύτερου χειρισμού του στρες ώστε να μην επηρεάζει τη ζωή του και ίσως το ενθαρρύνει να ζει όσο πιο υγιεινά μπορεί – αποτρέποντάς το λ.χ. από το να στραφεί στο τσιγάρο ή/και στο ποτό για παρηγοριά.

Αν και οι ερευνητές δεν εξέτασαν τον πιθανό ρόλο του πατέρα στην μελλοντική υγεία των απογόνων του, δεν αποκλείουν το γεγονός κάτι ανάλογο να ισχύει και για τους άντρες.

Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Psychological Science».

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ



Η προσευχή των παιδιών


π. Ανδρέας Αγαθοκλέους
Μιλάω στο Θεό Πατέρα μου.
Και του ζητώ, και του ζητώ...
Κάποτε, που σταματώ,
Τον ακούω να μου λέει:
- Τι άλλο; Τι άλλο; Πες μου!...
(Διονύσης Ν. Πόθος)
Όταν ρωτώ ως πνευματικός «προσεύχεσαι;», συνήθως η απάντηση είναι καταφατική. Στην πορεία όμως ανακαλύπτω ότι αυτή η «προσευχή» είναι βασικά ένας κατάλογος αιτημάτων. Ο δυνατός Θεός, ως παντοδύναμος, που τα έχει και τα μπορεί όλα, δίνει στα αδύνατα

πλάσματά Του...

Η αντίληψη μιας τέτοιας σχέσης με το Θεό δεν είναι απλά παιδική αλλά θρησκευτική. Είναι η βάση των θρησκειών που αναζητούν στήριγμα και βοήθεια, για να δώσουν στους ανθρώπους το δυνατό Θεό, ώστε να νικήσουν τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες της ζωής.

Ο Θεός της Ορθοδοξίας είναι ο «παθών», ο Εσταυρωμένος, ο ζητιάνος της αγάπης μας, ο αδύνατος μπροστά στην ανθρώπινη ελευθερία. Γι’ αυτό και ο όντως δυνατός! Μια δύναμη που δεν συντρίβει αλλά ανορθώνει. Γιατί είναι η δύναμη της αγάπης.

Γίνεται ο Πατέρας μας και εμείς τα παιδιά Του. Η σχέση μας είναι στενή, ουσιαστική, δυνατή. Γι’ αυτό και υπάρχει η άνεση να ζητήσεις πάλι και πολλάκις ό,τι θέλεις, όπως το θέλεις κι όταν το θέλεις. Όπως ακριβώς το μικρό παιδί. Μέσα στην ανωριμότητά του, που θεωρεί όλο τον κόσμο δικό του και τον πατέρα του ικανό για όλα, ζητά και ζητά και ζητά...

Από την άλλη στέκεται ο Πατέρας, που δίνει και δίνει και δίνει... Κάποτε παραπάνω και από τις προσδοκίες μας! Όμως, επειδή είναι όντως Πατέρας, θέλει και να παιδαγωγήσει το παιδί του, να το μάθει πως η συνεχής αίτηση και η συνεχής ανταπόκριση δημιουργεί άνθρωπο εγωκεντρικό, ανώριμο και ανίκανο να ζήσει και να χαρεί τον εαυτό του, το δόσιμο, τη δημιουργία, τον όμορφο κόσμο μας.

Δεν είναι έκφραση της ανωριμότητάς μας το να μην δεχόμαστε και την άρνηση ή τη σιωπή του Πατέρα μας; Δεν ενεργεί σωστά, όταν σιωπά ή λέει όχι, μπροστά σε τέτοιο παιδί;

Ένας χαρτοπαίκτης έλεγε με σιγουριά: «εμένα ο Θεός με αγαπά. Όταν χάνω, τον παρακαλώ να με βοηθήσει και με βοηθά!». Θα έλεγε κάποιος πως είναι η φαντασία του, ο Θεός δεν ασχολείται μ’ αυτά. Νομίζω πως ο χαρτοπαίκτης έχει δίκαιο! Γιατί να μην κατανοήσω τη συγκατάθεση του ουράνιου Πατέρα ως τον τρόπο που θα του δείξει την αγάπη Του; Δεν θα πρέπει να μιλήσει στη γλώσσα που κατανοεί αυτή την αγάπη; Κι όταν βεβαιωθεί γι’ αυτή, δεν θα μπορεί να πει τ’ αντίθετο στην ερχόμενη παιδαγωγία που θα τον βοηθήσει να προχωρήσει πιο πέρα «από τα πρόσκαιρα στα αιώνια».

Έχουμε ένα Θεό που θέλει να λέγεται ΠΑΤΕΡΑΣ, δηλαδή τρέφει τα παιδιά με την αγάπη Του. Να μπορούσαμε να νιώσουμε δυναμικά την αγάπη Του! Τότε θα υπομέναμε, θα ελπίζαμε, θα εμπιστευόμαστε. Τότε θα πήγαζε από μέσα μας η χαρά, η ασφάλεια, η ειρήνη και η ευχαριστία που έχουμε τέτοιο Πατέρα, ακόμα και τις στιγμές που «η αγάπη Του σπάζει κόκκαλα».

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Ανωνύμου γέροντος.



Γέροντα, είναι δύσκολο να αγαπά κάποιος τους εχθρούς του;
Α, αυτό είναι εύκολο. Το ν' αγαπάς τον εχθρό σου είναι εύκολο, το ν' αγαπάς τα πεινασμένα παιδιά στην Αφρική είναι ευκολότερο. Ν' αγαπάς τον κοντινό σου άνθρωπο, τον συγγενή σου, τον γείτονά σου, τον συνάδελφό σου, αυτόν τον γνωστό που δεν ανέχεσαι την παρουσία του δίπλα σου, είναι το δύσκολο. Το να αγαπάς αυτόν τον πλησίον σαν τον εαυτούλη σου, το ίδιο, είναι το δυσκολότερο πάντων.

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Γάμος και οικογένεια.


Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού

«Οι άνδρες αγαπάτε τας γυναίκας εαυτών».

Στη συζυγία η αγάπη επιβάλλεται και για ένα ακόμη λόγο, ας πούμε καλύτερα από κάποια ιδιαιτερότητα. Αυτός είναι η φύση της γυναίκας, που αποδεικνύεται ότι είναι γέννημα και προϊόν αγάπης (δημιουργήθηκε από την πλευρά του Αδάμ που ήταν κοντά στο μέρος της καρδιάς) και επομένως δεν ισορροπεί, όταν τη στερείται. Η ίδια πηγάζει αγάπη μέσω της μητρότητάς της και δίκαια απαιτεί να αγαπάται, αφού και η ίδια κατά φύση και θέση αγαπά.

Η ιστορία και τα πράγματα μαρτυρούν ότι αν οι σύζυγοι θέλουν να πετύχουν την αρμονία και την ομαλότητα μεταξύ τους, πρέπει να υπάρχει μόνιμα μεταξύ τους η αγάπη. Ειδικά όμως του άνδρα προς τη γυναίκα του. Αυτό ακριβώς έκανε και ο Χριστός προς την Εκκλησία του. Παρέδωσε τον εαυτό του για να την καταστήσει ένδοξη.

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αυτός ο μέγιστος ιεράρχης, προκαλεί τον άνδρα να μην κουράζεται να δείχνει στη σύζυγό του την αγάπη του και ότι όλη η θέληση και η προσπάθεια του είναι η ευτυχία της.

Αυτό, δυστυχώς, πολύ απουσιάζει σήμερα και τα αποτελέσματα είναι απελπιστικά. Η σημασία και η φύση της συζυγίας παραχαράχθηκε από την επίδραση του ευρωπαϊκού κυκεώνα, που τίποτε δε σεβάστηκε από την ανθρώπινη προσωπικότητα και τις πνευματικές και ηθικές αξίες, που οι προγονοί μας με αυτοθυσία κράτησαν.

Επειδή η αύξηση των ανθρώπων γίνεται με τη νόμιμη συζυγία με λύσσα ο αδίστακτος εχθρός του άνθρωπου, ο διάβολος, προσπαθεί να διαλύσει τα ήθη και να καταλύσει το δεσμό της αγάπης και της ενότητας. Το τόσο σοβαρό θέμα του γάμου δεν πρέπει να παραμεληθεί με τις παραχαράξεις του ένοχου και ανώμαλου βίου για να μην ακούσουμε και εμείς, όπως οι παλαιοί αποστάτες των ηθικών αξιών, που αποκήρυξε ο Θεός: «ου μη καταμείνει το πνεύμα μου εν τοις ανθρώποις τούτοις διά το είναι αυτούς σάρκας» (Γέν. 6,3). Και επέφερε τον κατακλυσμό για να τιμωρήσει την αποστασία.

Ο σύζυγος για να πετύχει εύκολα αυτό το ρόλο -ανάλογα με τις περιστάσεις-, θα πρέπει να φέρεται στη σύζυγό του άλλοτε σαν πατέρας, άλλοτε σαν αδελφός, άλλοτε σαν φίλος και πάντοτε σαν άνδρας της. Αν το κάνει αυτό θα πετύχει την ατάραχη και αρμονική διάθεση της συζύγου, που ενώ σε πολλά σημεία είναι περισσότερο φιλότιμη και έχει αυτοθυσία, σε μερικά μικρής σημασίας συμβάντα αποθαρρύνεται και μικροψυχεί.

Δεν είναι υπερβολή ούτε προσποίηση η εκδήλωση αγάπης του συζύγου προς τη γυναίκα του, αφού μόνο στη νόμιμη συζυγία μπορεί να εκδηλωθεί η γνήσια και πραγματική αγάπη, εφ’ όσον «έσονται οι δυο εις σάρκα μίαν». Καμιά άλλη εκδήλωση τρυφερότητας και συμπάθειας δεν μπορεί να παραλληλι­σθεί με το «έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν» της νόμιμης συζυγίας από την οποία προέρχεται η καταβολή της ανθρώπινης ζωής. Άλλωστε και η περιγραφή του γυναικείου φύλου, που είναι και το ασθενές μέρος, απαιτεί την πρακτική του συμπλήρωση από την ανδρική αγάπη και αυτός είναι ο λόγος της ζήλειας που πλεονάζει στη γυναίκα. Ο καλύτερος τρόπος δαμασμού της γυναικείας ζήλειας είναι πρακτικά η γνήσια και έμπρακτη εκδήλωση αγάπης του συζύγου προς τη γυναίκα του.

Στη γενική διαστροφή που επικράτησε λόγω της αποστασίας από το Θεό «ανένδεκτον του μη ελθείν τα σκάνδαλα» (Λουκ. 17,1). Χρειάζεται πολλή προσοχή στη συγκράτηση του δεσμού της συζυγίας. Να μη λαμβάνονται υπ’ όψιν τα σκάνδαλα, από τα οποία πηγάζουν οι παρεξηγήσεις. Συνιστούμε, ειδικά στον άνδρα, ως την κεφαλή, να μην προδίδει την αγάπη και το σύνδεσμο με τη σύζυγό του, γιατί ο διάβολος και τα όργανά του ουδέποτε θα παύσουν να πολεμούν για να πληγώσουν τη ρίζα της ζωής.

Ένα δείγμα πραγματικής παρηγοριάς και στηριγμού, που μας συμβούλευσαν οι γέροντες σύμβουλοί μας, και των δύο φύλων, για τις δύσκολες ώρες είναι: «Μην ξεχνάτε ποτέ την πρώτη εβδομάδα του γάμου σας». Είστε οι ίδιοι όπως και τότε. Τίποτε δε σας χωρίζει.

Υπενθυμίζουμε στους άνδρες το «συνοικούντες κατά γνώσιν, ως ασθενεστέρω σκεύει τω γυναικείω» (Α’ Πέτ. 3,7). Αυτό σημαίνει ότι η παρεκτροπή της συζύγου θεραπεύεται με την αγάπη και την τρυφερότητα, παρά με την επίπληξη και το θυμό. Μην κάνεις παρατήρηση στη σύζυγό σου, σε περίπτωση λάθους, ειδικά την ώρα του πειρασμού και της αιχμής. Εφάρμοσε το λόγο του Δαβίδ: «Εγώ δε ωσεί κωφός ουκ ήκουον, και ωσεί άλαλος ουκ ανοίγων το στόμα αυτού» (Ψαλμ. 37,13). Σε άλλη ώρα, όταν είστε μόνοι σας, μακριά από τα παιδιά, εάν υπάρχουν, πάρε με τρυφερότητα τη σύζυγό σου στην αγκαλιά σου και πες της. «Αγάπη μου, δεν ξέρεις πόσο σε αγαπώ; Εγώ θέλω να είσαι μια αξιοπρεπής κυρία. Αυτό που έκανες δεν σε τιμά». Τότε μόνο δέχεται το σφάλμα και ζητά συνειδητά συγγνώμη. Αυτά είναι γεννήματα της πείρας. Εάν την ώρα του λάθους η της ζημιάς, την ελέγξεις, θα πεισμώσει, θα ανταπαντήσει, θα μουτρώσει, θα επικαλε­σθεί προφάσεις και θα πει ψέματα! Η σύνεση προλαμβάνει, εάν χρησιμοποιηθεί το φάρμακο της αγάπης.

Από τη μικρή ερευνά μας, από όσα ακούσαμε και είδαμε, βγάλαμε το συμπέρασμα ότι την περισσότερη ευθύνη για ό,τι κακό συμβαίνει στους γάμους έχουν οι άνδρες, γιατί δεν δείχνουν αγάπη στις συζύγους τους. Αγαπούν, δυστυχώς τις γυναίκες, αλλά όχι τις δικές τους. Αυτή είναι η ρίζα του κακού. Τότε φυτρώνει η ζήλεια και η υποψία -με τα γνωστά αποτελέσματα-, ιδίως όταν και οι γύρω διατείνονται ότι μάλλον κάτι συμβαίνει!

Το γραφικό «άφετε και αφεθήσεται» και το «ανεχόμενοι αλλήλων εν σπλάχνοις Ιησού Χρίστου» πρέπει να επικρατεί απαραιτήτως για να υπάρχει ομαλότητα στην οικογένεια. Πολλά λάθη και σκληρότητα έχουν οι άνδρες. Συνήθως πλεονάζει η απροσεξία και η υποχώρηση στα θέματα ηθικής, που στους καιρούς μας πέρασε τα όρια. Αν συμβεί κάτι τέτοιο στη γυναίκα, τότε ο πέλεκυς της παιδείας και εκδικήσεως πέφτει βαρύς.

Η αγάπη προς τη σύζυγο είναι ως προς τον άνδρα και δικαιοσύνη, γιατί το μόνο πρόσωπο που αχώριστα και πρακτικά θα παραμείνει στο πλευρό του είναι η σύζυγός του, αφού όλα τα πρόσωπα του περιβάλλοντός του σιγά-σιγά θα εκλείψουν, ενώ στους ευσεβείς συζύγους η συζυγία συνεχίζεται και στην αιωνιότητα.

Ο νόμος της επιρροής.

Υπάρχει και άλλος λόγος σοβαρότερος, που απορρέει από την έμπρακτη συζυγική αγάπη και ενότητα, σύμφωνα με το νόμο της επιρροής. Αν οι πιστοί σύζυγοι εφαρμόζουν το νόμο της αγάπης μεταξύ τους, τότε η υπερφυσική ενέργεια της αγάπης, που είναι θεία και ζωοποιός, επιδρά οργανικά από τη σύλληψη, την εγκυμοσύνη και τον τοκετό στη διάπλαση του ακέραιου και σωστού χαρακτήρα του παιδιού. Έτσι, πρακτικά και πραγματικά το παιδί αποκτά χαρακτήρα και προσωπικότητα που περιείχε η πρώτη «κατ’ εικόνα και ομοίωσιν» του Δημιουργού ανθρώπινη υπόσταση.

Αν οι σύζυγοι με προσοχή και πίστη εφαρμόζουν στη ζωή τους την εντολή της θείας αγάπης, οι καρποί είναι εμφανείς στην αρμονική και ειρηνική οικογενειακή ζωή καθώς και στο χαρακτήρα των παιδιών που θα γεννηθούν αφού δε θα είναι μόνο γεννήματα και προϊόντα της σάρκας αλλά και του πνεύματος, εφ’ όσον «το γεγεννημένον εκ του πνεύ­ματος πνεύμα έστιν» (Ιω. 3, 6).

(Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού, «Συζητήσεις στον Άθωνα». Ψυχωφελή Βατοπαιδινά 13, σ. 146-150, 152-153)



πηγή

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Πώς να κοιμίσετε το μωρό


της Έλενας Μπούλια

Όσους γονείς ρωτήσετε για το πώς καταφέρνουν να κάνουν τα παιδιά τους να κοιμηθούν τόσες απαντήσεις θα πάρετε. Άλλες τόσες γνώμες θα σας πουν οι ειδικοί. Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει ένας συγκεκριμένος «σωστός τρόπος» γιατί το κάθε μωρό είναι διαφορετικό, όπως και ο κάθε γονιός, και μία μέθοδος που μπορεί σε κάποια οικογένεια «να πιάνει» σε κάποια άλλη μπορεί να ακούγεται εξωφρενική.

Κάποιοι γονείς είναι τυχεροί με το θέμα του ύπνου: Απλά βάζουν το μωρό στο κρεβάτι του και αυτό κοιμάται για ώρες. Κάποιοι άλλοι χρειάζεται να το κρατούν ώρες αγκαλιά λικνίζοντάς το μέχρι να κοιμηθεί, ενώ πολλοί απελπισμένοι γονείς το πάνε βόλτα, στα μαύρα μεσάνυχτα, με το αυτοκίνητο, προκειμένου το μωρό κάποια στιγμή να νυστάξει.

Μία κοινή «γραμμή», ωστόσο, που συνιστάται από τους επιστήμονες, ξεκάθαρα γιατί αν δεν ακολουθείται μπορεί να κινδυνεύει ακόμα και η ζωή του μωρού, είναι να αποφεύγετε να κοιμάστε αγκαλιά με το μωρό. Σε μελέτη που έγινε στη Μεγάλη Βρετανία σε διάστημα τεσσάρων ετών, η οποία ανέλυσε τις αιτίες βρεφικών θανάτων από την γέννηση του μωρού έως τα δύο έτη του, έδειξε ότι οι περισσότεροι θάνατοι συνέβησαν όταν ένας από τους γονείς αποκοιμιόταν αγκαλιά με το μωρό.

Πολλοί είναι οι γονείς που θα απαντήσουν ότι η αγκαλιά είναι ο μόνος τρόπος για να κάνουν το μωρό τους να κοιμηθεί και ότι πάντα είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί. Δεν είναι, όμως, απίθανο κάποια στιγμή και ο ίδιος ο γονιός να αποκοιμηθεί και άθελά του είτε να ρίξει το βάρος του πάνω στο μωρό είτε να ρίξει το ίδιο το μωρό από το κρεβάτι.

Κρατήστε, λοιπόν, αυτή τη συμβουλή ως κανόνα και δείτε μερικές ακόμα δοκιμασμένες προτάσεις για το πώς θα καταφέρετε να κάνετε το μωρό σας να κοιμηθεί -καθ’όλη τη διάρκεια της νύχτας, αν είναι αυτό εφικτό- κερδίζοντας και εσείς μερικές ώρες πολύτιμου ύπνου:

1. Η ιερή ώρα του ύπνου: Ο ύπνος, όπως το φαγητό, δεν είναι μία κατάσταση στην οποία μπορείτε να πιέσετε το μωρό σας να εισέλθει. Φροντίστε, όμως, τουλάχιστον να έχετε εξασφαλίσει τα βασικά: Ένα ασφαλές, ευχάριστο και ζεστό περιβάλλον. Ένα κατάλληλο στρώμα, ελαφρύ ντύσιμο με ζεστά σκεπάσματα (όπως συνηθίζετε και εσείς να κοιμάστε, δηλαδή), σκοτεινό δωμάτιο, χωρίς ενοχλητικούς ήχους.

2. Προσέξτε τα βιβλία που δίνουν οδηγίες μωρουδιακού ύπνου: Στο εμπόριο κυκλοφορούν αμέτρητα βιβλία με «δοκιμασμένες» φόρμουλες για να κάνετε το μωρό σας να κοιμηθεί. Και όχι μόνο βιβλία, αλλά και gadgets, κουνάκια, μηχανήματα που δονούν το λίκνο του μωρού έτσι ώστε να μιμείται το κούνημα της αγκαλιάς σας, αρκουδάκια που «αναπνέουν» για να νιώθει το μωρό ότι είναι κάποιος δίπλα. Πριν κατασταλάξετε σε κάποιο αυτό σκεφτείτε κατά πόσο ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία την δική σας και του μωρού σας, κατά πόσο είναι ασφαλές και κυρίως αν τελικά θα κάνει το μωρό να κοιμηθεί ή θα το ξαγρυπνήσει. Σκεφτείτε αν κάτι τέτοιο θα μπορούσε να του γίνει κακή συνήθεια για την πορεία της ζωής του. Τέλος, αν κάποια μέθοδος, που προτείνεται στα βιβλία ως πλέον επιτυχημένη, δεν λειτουργεί με τίποτα στο δικό σας μωρό, μην επιμένετε μάταια.

3. Αποφασίστε πού κοιμάται καλύτερα το μωρό: Κάποιοι ειδικοί επιμένουν ότι το μωρό πρέπει να κοιμάται από την πρώτη μέρα της γέννησής του στο κρεβάτι του, στο δικό του δωμάτιο. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι θα πρέπει να κάνετε πολλές "διαδρομές" τον πρώτο καιρό για να το ταΐζετε κάθε φορά που θα ξυπνάει για να φάει. Κάποιοι άλλοι λένε πως τα μωρά κοιμούνται καλύτερα σε μία κούνια δίπλα στο κρεβάτι των γονιών, τουλάχιστον κατά τα δύο πρώτα χρόνια. Πόσο εύκολο είναι, όμως, μετά να μεταφέρετε το παιδί στο δικό του δωμάτιο; Μία καλή συμβουλή είναι να μεταφέρετε το μωρό σε δικό του δωμάτιο όταν αυτό αρχίσει να μην ξυπνάει πια στα μέσα της νύχτας για να φάει. Το πότε, όμως, σταματά να γίνεται αυτό μπορεί να διαφέρει για το κάθε μωρό. Σε κάθε περίπτωση, μετά τα δύο χρόνια το παιδί πρέπει να έχει συνηθίσει να κοιμάται στον δικό του χώρο.

4. Οι μεγάλες των μωρών σχολές: Υπάρχουν βασικά δύο «σχολές» σχετικά με το τι πρέπει να κάνουν οι γονείς όταν πλέον ξαπλώσουν το μωρό στο κρεβάτι του, στο μεταβατικό στάδιο μέχρι αυτό να κοιμηθεί. Και οι δύο αυτές κατευθύνσεις, όμως, έχουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους.

Η μία "σχολή" υποστηρίζει πως ένας από τους δύο γονείς πρέπει να βρίσκεται δίπλα στο μωρό μέχρι αυτό να αποκοιμηθεί, να το νανουρίζει με τραγουδάκια, να λικνίζει το κρεβάτι, να το χαϊδεύει. Η μέθοδος αυτή έχει τα πλεονεκτήματα ότι προσφέρει στο παιδί ένα ευχάριστο μεταβατικό στάδιο, του δημιουργεί αισθήματα ασφάλειας και του αφήνει όμορφες αναμνήσεις καθώς αυτό θα μεγαλώνει. Ωστόσο, το μωρό μαθαίνει να βασίζεται σε έναν εξωτερικό παράγοντα για να κοιμηθεί, με αποτέλεσμα να έχει ανάγκη από αυτήν την συντροφιά πριν τον ύπνο συνέχεια, καθώς θα μεγαλώνει. Επιπλέον, αν ξυπνήσει μέσα στη νύχτα θα περιμένει κάποιον γονιό να το αποκοιμίσει με τον ίδιο τρόπο και αυτό μπορεί μετά από κάποιες μέρες να εξουθενώσει τους γονείς.

Η δεύτερη "σχολή", από την άλλη, υποστηρίζει πως το μωρό πρέπει να τοποθετείται στο κρεβάτι ακόμα κι αν είναι ακόμα ξύπνιο. Οι γονείς τότε θα το καληνυχτίσουν τρυφερά και θα το αφήσουν μόνο του να αποκοιμηθεί. Η μέθοδος αυτή μαθαίνει στο μωρό να κοιμάται μόνο του και ακόμα κι αν ξυπνήσει κατά την διάρκεια του ύπνου πάλι μόνο τα αποκοιμηθεί, γιατί δεν έχει συνδέσει τον ύπνο με την παρουσία κάποιου άλλου προσώπου. Μπορεί να ακούγεται σκληρό για ένα μωρό, όμως μακροπρόθεσμα είναι πολύ πιο ξεκούραστο για τους γονείς.

Τα μειονεκτήματα αυτής της μεθόδου είναι ότι πολλά βράδια θα πρέπει να αφήσετε το μωρό να κλαίει μόνο του μέχρι να αποκοιμηθεί –κάτι που πολλοί γονείς δεν αντέχουν συναισθηματικά. Επίσης, κάποιοι ειδικοί εκφράζουν φόβους ότι αυτή η μέθοδος μπορεί να δημιουργήσει στο παιδί αισθήματα ανασφάλειας και έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στους γονείς, ενώ και οι ίδιοι οι γονείς μπορεί να γίνουν αναίσθητοι ως προς το κλάμα του μωρού.

5. Μία καλή μέρα για μία καλύτερη νύχτα: Όταν η μέρα του μωρού είναι ήσυχη και ευχάριστη, το πιθανότερο είναι ότι εξίσου ήσυχη και ευχάριστη θα είναι και η νύχτα του. Περάστε μαζί του όσο περισσότερο χρόνο έχετε στην διάθεσή σας για να νιώσει χαρά και ασφάλεια μαζί σας και αυτό θα βοηθήσει στο να πέσει για ύπνο πιο «χορτασμένο» από την παρουσία και την αγάπη σας.

6. Η ανάγκη για ξεκούραση: Πολλές φορές τα μωρά δε μπορούν να κοιμηθούν γιατί δεν είναι αρκετά κουρασμένα ή γιατί έχουν κοιμηθεί πολλές ώρες κατά την διάρκεια της ημέρας. Προσπαθήστε να φτιάξετε έτσι το ημερήσιο πρόγραμμα του μωρού, ιδιαίτερα όσο αυτό μεγαλώνει, ώστε να μην παίρνει μεγάλους απογευματινούς ύπνους που θα το κρατήσουν ξύπνιο το βράδυ και παίξτε αρκετή ώρα μαζί του το απόγευμα, ώστε να εξαντληθεί και να νιώσει και το ίδιο την ανάγκη να κοιμηθεί το βράδυ.

7. Φτιάξτε αυστηρό πρόγραμμα ύπνου: Τα μωρά έχουν ανάγκη από ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα φαγητού και ύπνου, ώστε να «αυτό-ρυθμίσουν» τις ανάγκες τους. Όπως έχετε ρυθμίσει το φαγητό του μωρού σας, κάθε 3-4 ώρες, ώστε αυτό να μη μείνει νηστικό, με τον ίδιο τρόπο πρέπει να ρυθμίσετε και τον ύπνο του –να το βάζετε, δηλαδή, να κοιμάται την ίδια ώρα κάθε βράδυ. Αυτό θα βοηθήσει το βιολογικό του ρολόι να ρυθμιστεί έτσι ώστε την συγκεκριμένη ώρα να αρχίσει πλέον να νυστάζει. Το ποια θα είναι αυτή η ώρα είναι μία απόφαση που πρέπει να σχετίζεται και με το δικό σας πρόγραμμα –π.χ. αν κοιμάστε κατά τις 11 θα πρέπει και το μωρό να έχει κοιμηθεί μέχρι εκείνη την ώρα.

Σε πολλές περιπτώσεις κάποια μωρά, ακόμα και μετά τα δύο τους χρόνια, συνεχίζουν να ξυπνούν στα μισά της νύχτας γιατί πεινάνε. Κάποια μωρά πραγματικά έχουν ανάγκη να φάνε. Κάποια άλλα ξυπνούν περισσότερο από συνήθεια και όχι τόσο επειδή πραγματικά πεινάνε –ειδικά αν έχουν φάει καλά πριν κοιμηθούν. Το αν θα πρέπει να τα ταΐσετε εκείνη την ώρα ή όχι είναι μία απόφαση που θα πάρετε από κοινού με τον/την παιδίατρό σας.

8. Βάλτε και τον μπαμπά στο «παιχνίδι»: Το να βάζει η μαμά κάθε βράδυ το μωρό για ύπνο όχι μόνο μπορεί να είναι εξαντλητικό για την ίδια –ειδικά αν έχει αποφασίσει να κάνει τα αδύνατα δυνατά για να το κοιμίσει, αλλά απομακρύνει το μωρό από τον πατέρα του, με αποτέλεσμα αν επιχειρήσει αυτός μία φορά να το κοιμίσει να του είναι αδύνατο. Το μωρό πρέπει να συνηθίσει το καληνύχτισμα και των δύο γονιών, με όποια μέθοδο έχει αποφασίσει να το κάνει ο κάθε ένας.

9. Μειώστε τις φυσικές ενοχλήσεις: Υπάρχουν πολλές αιτίες που μπορεί να μην αφήνουν το μωρό σας να κοιμηθεί. Βεβαιωθείτε πως τις έχετε «ελέγξει» όλες πριν το τοποθετήσετε στο κρεβάτι του. Οι συνηθέστερες από αυτές μπορεί να είναι:

-Βουλομένη μύτη: Ειδικά τους πρώτους μήνες η μυτούλα του βρέφους βουλώνει αρκετά συχνά και χρειάζεται να του την καθαρίζετε με αμπούλες ορού ή όπως σας προτείνει ο/η παιδίατρός σας.
-Πονόδοντος: Ακόμα κι αν δεν έχουν ακόμα κάνει την εμφάνισή τους, τα δοντάκια του μωρού αρχίζουν να το πονάνε ήδη από τον 3ο μήνα και θα συνεχίσουν να το πονάνε μέχρι να βγουν όλα, σχεδόν μέχρι τα 2 του χρόνια. Κάποια μωρά υποφέρουν πολύ περισσότερο από άλλα και αυτό μπορεί να τους χαλάει τον ύπνο. Συμβουλευτείτε τον/την παιδίατρό σας για το αν μπορείτε να δώσετε στο μωρό λίγο παυσίπονο που θα το ανακουφίσει και θα το βοηθήσει να κοιμηθεί.
-Βρεγμένη πάνα: Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να έχετε αλλάξει πάνα στο μωρό σας πριν το βάλετε για ύπνο.
-Ρούχα ή αντικείμενα που το ενοχλούν: Φροντίστε να φοράτε βαμβακερά ρούχα στο μωρό όταν κοιμάται και αφαιρέστε από το κρεβάτι του αντικείμενα, π.χ. κουκλάκια ή άλλα παιχνίδια, που μπορεί να το ενοχλούν.

10. Μιλήστε στον/στην παιδίατρό σας αν κάτι σας απασχολεί: Αν έχετε για αρκετό καιρό δοκιμάσει κάποιες από τις παραπάνω προτάσεις και το μωρό σας συνεχίζει να μην κοιμάται ή να ξυπνά πολλές φορές μέσα στη νύχτα θα πρέπει να συμβουλευτείτε τον/την παιδίατρό σας –πιθανώς και κάποιον δεύτερο ειδικό- για να ανακαλύψετε μαζί αν συντρέχει κάποιος άλλος λόγος που το μωρό δε μπορεί να κοιμηθεί –ειδικά αν δείχνει να πονάει κάθε φορά που ξυπνάει.

πηγή

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Επικερδής βιομηχανία άσκοπων καισαρικών


της Γαληνής Φούρα

Παρά την κρίση, «η βιομηχανία των καισαρικών» εξακολουθεί να αναπτύσσεται, εξοβελίζοντας τον φυσιολογικό τοκετό και...
πλουτίζοντας ορισμένους μαιευτήρες. Μια επίσημη και δημόσια αυτή τη φορά έρευνα από το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας στα μαιευτήρια της χώρας δείχνει ότι η κατάσταση συνεχώς επιδεινώνεται και δεκάδες χιλιάδες γυναίκες, κάθε χρόνο, βιώνουν ένα επώδυνο όσο και άσκοπο σοβαρό χειρουργείο για να γεννήσουν το παιδί τους.

Τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή της η «Κ» είναι, στην κυριολεξία, τρομακτικά. Οταν σε άλλες χώρες οι καισαρικές δεν ξεπερνούν το 20% των γεννήσεων, στην Ελλάδα αντιπροσωπεύουν το 44% στα δημόσια νοσοκομεία και το 56% στα ιδιωτικά μαιευτήρια. Υπάρχουν μαιευτήρια στα οποία επτά στις δέκα γεννήσεις γίνονται με καισαρική. Τα νέα ζευγάρια γνωρίζουν πολλές φορές τον κίνδυνο και αναζητούν πλέον όχι τον «καλό» γιατρό, αλλά «κάποιον να εμπιστεύονται».

Τα στοιχεία
Σε 38 από τα 53 ιδιωτικά μαιευτήρια της χώρας (που έδωσαν στοιχεία στο ΚΕΣΥ) σημειώθηκαν το 2008 57.162 γεννήσεις, οι περισσότερες (το 54%) με καισαρική τομή. Το 2009 έγιναν στα μαιευτήρια αυτά 54.943 τοκετοί (2.000 λιγότεροι από το προηγούμενο έτος), αλλά οι καισαρικές έφτασαν το 56%.

Ενα άλλο εντυπωσιακό στοιχείο έχει να κάνει με το γεγονός ότι υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση υπηρεσιών, καθώς το 74% των τοκετών στον ιδιωτικό τομέα γίνεται σε τρία μεγάλα μαιευτήρια της Αθήνας και τρία της Θεσσαλονίκης. Αντίστοιχα, στα 84 μαιευτικά τμήματα δημοσίων νοσοκομείων έγιναν το 2008 55.480 τοκετοί (το 42% με καισαρική τομή) και το 2009 56.085 γεννήσεις, εκ των οποίων μόνο το 56% με φυσιολογικό τοκετό. Τα νέα στοιχεία δεν είναι ενθαρρυντικά για τον δημόσιο τομέα, αφού σε δεκατέσσερις μαιευτικές κλινικές οι γιατροί στέλνουν πάνω από τις μισές γυναίκες στο χειρουργείο, ενώ δέκα κλινικές υπολειτουργούν, με λιγότερους από 500 τοκετούς τον χρόνο.

Χωρίς απαντήσεις
«Τα στοιχεία είναι αξιόπιστα», δήλωσε στην «Κ» ο πρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας Ανδρέας Σερέτης, «γιατί προήλθαν από πανελλαδική έρευνα και αξιολόγηση. Περιμένουμε απαντήσεις από 12 ακόμα ιδιωτικές μαιευτικές κλινικές, ορισμένες από τις οποίες ίσως δεν λειτουργούν πλέον. Οι άσκοπες καισαρικές αποτελούν ένα ακόμη φαινόμενο προκλητής ζήτησης διαγνωστικών και θεραπευτικών ιατρικών πράξεων, που οφείλονται στην υπερπληθώρα των γιατρών. Γίνονται καισαρικές αναίτια από γυναικολόγους, όπως και σπονδυλοδεσίες που δεν είναι απαραίτητες, από ορθοπεδικούς και νευροχειρουργούς. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει επιστημονικός μηχανισμός ελέγχου και αξιολόγησης και κάθε γιατρός ενεργεί κατά βούληση. Αυτός ο μηχανισμός διαμορφώνεται τώρα με τις αποφάσεις του ΚΕΣΥ για τις ιατρικές ειδικότητες και την εκπαίδευση των γιατρών».

«Γέννησα πριν από ένα χρόνο με καισαρική σε μεγάλο ιδιωτικό μαιευτήριο», ανέφερε στην «Κ» εργαζόμενη μητέρα. «Ο τοκετός σε μονόκλινο δωμάτιο στοίχισε 8.000 ευρώ συν 4.000 η αμοιβή του γιατρού. Διαπίστωσα ότι ο γιατρός χρέωνε άλλη τιμή στο μονόκλινο και άλλη στο δίκλινο ή τρίκλινο».

Σήμερα, η οικονομική κρίση αποτρέπει τις περισσότερες γυναίκες από το να επιλέγουν τόσο ακριβές λύσεις και πολλές στρέφονται προς τις δημόσιες μαιευτικές κλινικές. Στα ιδιωτικά μαιευτήρια, ο ανταγωνισμός ρίχνει τις τιμές και ένας τοκετός με καισαρική κυμαίνεται στα 5,5 έως 6 χιλιάδες ευρώ.

«Το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό», επισήμανε έμπειρος παιδίατρος στην «Κ». «Επηρεάζει σημαντικά την πιθανή έκβαση της υγείας τόσο της μητέρας όσο και του νεογνού. Αυξάνει τη διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο μετά τον τοκετό και τον κίνδυνο αιμορραγίας, λοιμώξεων και επιπλοκών από την αναισθησία, ενώ δυσχεραίνει τον μητρικό θηλασμό. Οι νέες μητέρες, χωρίς την απαιτούμενη προετοιμασία και καθοδήγηση, που παλιά ήταν δουλειά των γιαγιάδων, αποτελούν εύκολη βορά για ασυνείδητους κερδοσκόπους. Πολλές αναπτύσσουν φοβίες για τον πόνο του φυσιολογικού τοκετού και συχνά αποδέχονται χωρίς πολλές ερωτήσεις την καισαρική».
Σύνδεσμος
πηγή

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

Το ταχύ βαποράκι των Πατρών



Η κυρά—Άννα ήταν Μικρασιάτισσα. Ήταν μαθήτρια από την τρυφερή της ηλικία του μακαριστού, αγίας φήμης, γέροντα Γερβασίου Παρασκευοπούλου. Χήρα από τα πρώτα χρόνια του γάμου της είχε μόνο ένα παιδί στο οποίο έδινε μια χριστιανική ανατροφή.

Στη γυναίκα αυτή βρήκε εφαρμογή ο μακαρισμός του Κυρίου: ’’μακάριοι οι ελεήμονες ότι αυτοί ελεηθήσονται’’. Τη μια μέρα συγκέντρωνε αγαθά από καταστήματα και οικογένειες και την άλλη σαν ταχύ βαποράκι — έτσι την αποκαλούσαν — τα σκόρπιζε σαν να ήταν Ρωμαία αρχόντισσα: σκεπάσματα, τρόφιμα, φάρμακα, παπούτσια. Οι δρόμοι της Πάτρας και των γύρω χωριών την γνώρισαν φορτωμένη με αγαθά για τους φτωχούς. Ακόμη και αγιορείτικη μονή δέχθηκε πολλές φορές τα φορτώματά της.

Θεία Λειτουργία παρακολουθούσε κάθε μέρα στον Άγιο Λουκά, οι δε νηστείες και προσευχές της την συνόδευαν πάντα όπως τα λουλούδια την άνοιξη. Τα τελευταία χρόνια έζησε ως μοναχή Ανθούσα στη μονή της Παναγίας της Ελεούσας στην Πιτίτσα, στην οποία οι μοναχές την περιποιήθηκαν πολύ και εκεί αναπαύθηκε εν Κυρίω πριν λίγα χρόνια.

Σύνοψη του Σπύρου Γκ. από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτου Γρηγορίου, ηγουμένου της Ι.Μ. Δοχειαρίου : «Μορφές που γνώρισα να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας»



πηγή

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

χωρίς λόγια!

Αστείες φωτογραφίες γάμων (2)

Φωτογραφίες από τους πιο τρελούς γάμους όλων των εποχών που θα μείνουν στην ιστορία.

Αστείες φωτογραφίες γάμων (18)

Αστείες φωτογραφίες γάμων (1)

Αστείες φωτογραφίες γάμων (3)

Αστείες φωτογραφίες γάμων (4)

Αστείες φωτογραφίες γάμων (6)

Αστείες φωτογραφίες γάμων (9)

Αστείες φωτογραφίες γάμων (10)

Αστείες φωτογραφίες γάμων (11)

Αστείες φωτογραφίες γάμων (12)

Αστείες φωτογραφίες γάμων (13)

Αστείες φωτογραφίες γάμων (14)

Αστείες φωτογραφίες γάμων (15)

Αστείες φωτογραφίες γάμων (16)

Αστείες φωτογραφίες γάμων (17)

Αστείες φωτογραφίες γάμων (19)

Αστείες φωτογραφίες γάμων (20)

Αστείες φωτογραφίες γάμων (21)

Αστείες φωτογραφίες γάμων (22)

Αστείες φωτογραφίες γάμων (23)

Αστείες φωτογραφίες γάμων (24)

Αστείες φωτογραφίες γάμων (25)

Αστείες φωτογραφίες γάμων (7)

Αστείες φωτογραφίες γάμων (8)

Τα πάθη

α Τα πάθη μας να τα κόβουμε όταν είμαστε νέοι.

β Όλα τα πάθη θέλουν πολύν αγώνα, επειδή η κακία, η έχθρα, είναι ο ίδιος ο εναντίος, δηλ. ο διάβολος, στα σπλάχνα μας. Γιατί εκείνος είναι ο κατ’ εξοχή φθονερός. Άμα κυριέψει το πλάσμα το μίσος, και γέρος και κατάκοιτος να είναι, δεν έχει τη θέληση να το διώξει. Γίνεται έξις, κι η έξις δεύτερη φύση.

γ। Κάποτε ένα αντρόγυνο είχε το πάθος της ζήλειας. Όπου ήταν να πάει ο άντρας ήθελε να παίρνει και τη σύζυγο του. Όμως εκείνη ζήλευε από τις άλλες γυναίκες. Όταν τους προσκάλεσαν κάπου, λέει ο άντρας στη γυναίκα του: «Πήγαινε εσύ. Εγώ δεν θα πάω». «Όχι, να πάμε μαζί», απαντά η γυναίκα. «Όχι, μόνη σου θα πάεις», λέει ο άντρας. Σκέφτηκε η γυναίκα: Γιατί να θέλει να πάω μόνη μου; Και κατέληξε να του πει: «Θέλω να με ζηλεύεις», διότι, σκέφτηκε, πως για να μην πάει μαζί της δεν την θέλει.

δ. Βλάφτει πολλά η ζήλεια. Κοίταξε από τα μωρά. Άμα ένα μωρό ζηλεύει ούτε τρώει, ούτε πίνει. Μαραζώνει. Η ζήλεια τρώει το μάστρον (αφεντικό) της.

ε। Το κληρονομικό πάθος είναι δύσκολο. Κάποιος βασιλιάς πήρε ένα φιλάργυρο κι ένα ζηλιάρη για να τους προβάρει (να τους δοκιμάσει). «Ζητάτε μου ότι θέλετε και θα σας το δώσω. Όποιος μου ζητήσει πρώτος, θα του το δώσω και ακολούθως θα δώσω στον άλλο διπλά». «Άντε, λέει ο φιλάργυρος του ζηλιάρη, ζήτα για να πιάσω διπλά». Ο ζηλιάρης δεν ζητούσε, τελικά όμως αποφάσισε να ζητήσει: «Να μου βγάλεις το ένα μου μάτι, για να του βγάλεις εκείνου και τα δυο». Δεν κάμνει χαίρι ο ζηλιάρης, ο φθονερός. Βλάπτει τον ίδιο τον εαυτό του.

στ. Όπως ο φιλάργυρος, ενώ έχει πλούσια αγαθά δεν περνά καλά, έτσι και ο φθονερός, ενώ είναι καλά περνά μίζερα.

ζ. Η αμαρτία αρχίζει από μικρή. Ένα ψέμα, μια κλεψιά. Καλό είναι να αποδιώχνουμε τον κλέφτη πριν φωλιάσει μέσα μας. Όπως την αρρώστια έτσι και το πάθος, πρέπει να το αντιμετωπίσομε από την αρχή.

η. Πολλές φορές κι από απροσεξία και από χωρατά (αστεϊσμό) προκαλείται διχόνοια. Οι χωρατάδες είναι του εναντίου. Το ανδρόγυνο, άμα λογοφέρνει και τσακώνεται, πλέον φεύγει ο φόβος και η ντροπή, και προβαίνει από βαρύ σε βαρετότερο λόγο.

Από το βιβλίο ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ, έκδοση του Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος, Λυθροδόντας – Κύπρος. τηλ. 00357-99607871

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Το θαύμα της γέννησης σε 5 λεπτά


Δείτε ένα πολύ ωραίο βίντεο που έχει κάνει θραύση στο facebook και δείχνει το θαύμα της γέννησης ξεκινώντας από σπερματοζωάριο μέχρι την ημέρα που έρχεται στον κόσμο.



πηγή

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

Το παιδί που σκοτώνεται, δεν ξαναγίνεται το ίδιο ποτέ!


Μια μάνα με τρία παιδιά, έμεινε έγκυος στο τέταρτο. Θεώρησε πολλά τα τέσσερα παιδιά και πήγε στο γιατρό, να τον συμβουλευτεί για την άμβλωση. Ο γιατρός, τίμιος άνθρωπος, της είπε ως επιστήμονας, τους κινδύνους που συνεπάγεται για την γυναίκα η άμβλωση. Η γυναίκα που κι η ίδια εφοβείτο την επέμβαση, στενόχωρεθηκε κι ήταν αναποφάσιστη: Δεν ήθελε να κρατήσει το παιδί, αλλά εφοβείτο και την άμβλωση!

Τότε ο γιατρός της λέει: -Μην στενοχωριέστε. Υπάρχει τρόπος ν' αποφύγομε την άμβλωση!
Έλαμψε το πρόσωπο της γυναίκας: -Αλήθεια γιατρέ; Πώς;

-Είναι απλό: Θ' αφήσομε να γεννηθεί το τέταρτο και θα φέρεις να σκοτώσομε το τρίτο! Έτσι και την άμβλωση θ' αποφύγουμε και τα παιδιά θα παραμείνουν τρία!
Τότε ξύπνησε η ΜΑΝΑ μέσα της και κατάλαβε το λάθος της.

Είθε το ξύπνημα αυτό ο Θεός, να το φέρει στην καρδιά της κάθε μητέρας, και το στόμα του Άδη, που καταπίνει τις χιλιάδες των αμβλώσεων, να κλείσει για π
άντα!...
Αξιοπρόσεκτες Θέσεις
και Μαρτυρίες για τις ΑΜΒΛΩΣΕΙΣ

πηγή

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

Οι αρετές των κοσμικών

Ο Φίλιππας και η Γιώτα είναι ένα σύγχρονο κοσμικό ζευγάρι του οποίου την ευτυχία έχει συμπληρώσει μια μονάκριβη κορούλα. Όμως μια μέρα εντελώς ξαφνικά πέθανε η κορούλα τους και το ζευγάρι απελπισμένο κάνει προσπάθεια προσέγγισης της εκκλησίας όμως εντελώς μονόπλευρα. Η σύζυγος θέλει παιδί, όμως θεωρώντας τον σύζυγο προβληματικό, διαλύει τον γάμο και τον στέλνει «πακέτο» στην γερασμένη μάνα του.

Ένας γέροντας που τυχαία είχαν γνωρίσει σε ένα νησί παρακαλεί την γυναίκα , η οποία μένει μόνη, με την υλική όμως υποστήριξη του πρώην συζύγου να τα ξαναβρούν, όμως η τελευταία αρνείται λέγοντας: «Δε γίνεται, γιατί συνδέθηκα με ένα θρησκευόμενο άτομο που με γεμίζει και από αυτόν είμαι έγκυος«. Θα τον παντρευτείς ρώτησε ο γέροντας; Όχι, εγώ παιδί ήθελα, έγινε, δεν συνεχίζω.

Όταν το άκουσε ο Φίλιππας, ο πρώην σύζυγος, δεν θύμωσε, μόνο είπε στο γέροντα: τη λυπάμαι γέροντα και πρέπει να την βοηθήσω. Πέρασε πεντάμηνο από τότε και ο γέροντας που δεν είχε επικοινωνία με την γυναίκα είχε αρνηθεί να προσεύχεται για αυτήν, μια και η ίδια δεν ήθελε να ξανασμίξει με τον άνδρα της.

Ένα βράδυ αυτή η πεντάμηνη σιωπή λύθηκε. Ο φαρμακωμένος σύζυγος ανήγγειλε στο γέροντα την διάλυση της εταιρείας του, η οποία δεν τον λύπησε τόσο, όσο η συμφορά της πρώην γυναίκας του που βρίσκεται στο νοσοκομείο με σοβαρό κίνδυνο της ζωής αυτής και του παιδιού της. Ο Φίλιππας κλαίει για την ζωή της μάνας και του ξένου παιδιού, δεν νιώθει προσβεβλημένος και ζητά από τον γέροντα θερμή προσευχή. Ο γέροντας ‘’χάζεψε’’, αφού το κλάμα και το δάκρυ του κόσμου της ανεξικακίας και της ανωτερότητας κυριολεκτικά τον φίμωσε. Εδώ θυμόμαστε και πάλι την αδελφή Ευγενία που έλεγε: ’’Αδελφοί ας αποκτήσουμε πρώτα τις αρετές των κοσμικών και μετά των μοναχών’’.

Πηγή: Αρχιμανδρίτου Γρηγορίου, ηγουμένου Ι.Μ. Δοχειαρίου, Μορφές που γνώρισα να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

Η αλήθεια για την αστρολογία



Από τη σειρά επιστημονικών εκπομπών της ΕΤ3 "Το σύμπαν που αγάπησα" Επιμελούνται και παρουσιάζουν οι Μάνος Δανέζης, επίκουρος καθηγητής, και Στράτος Θεοδοσίου, αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

πηγήΣύνδεσμος

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Το πρώτο αίτιο του διαζυγίου

Ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος εντοπίζει στην ρίζα της πνευματικής αρρώστιας που ονομάζεται κρίση της οικογένειας την αδυναμία της επικοινωνίας μεταξύ των συζύγων.

  • Η τέχνη του ακούειν
  • Βασικά στοιχεία της ψυχολογίας του άνδρα και της γυναίκας
  • Παγίδες για το ανδρόγυνο στο γάμο
  • Η ψυχολογία των παιδιών
  • Το μυστικό για το μεγάλωμα των παιδιών: οι εικόνες από τους γονείς τους


Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

Αρχές Διαπαιδαγώγησης των Παιδιών

Ομιλία – σταθμός του Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης για την ανατροφή των παιδιών από την βρεφική και την παιδική ηλικία, στην εφηβεία και την ενηλικίωση:

  • Ο στόχος της αγωγής των παιδιών.
  • Ο προορισμός της ανθρώπινης ύπαρξης.
  • Πότε αρχίζει η διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού;
  • Το παιδί έχει δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις.
  • Εμπειρίες εκκλησιαστικής ζωής: «Οι γονείς που δεν οδηγούν τα παιδιά τους μικρά στην Εκκλησία είναι καταδικασμένοι στα 17 να τα πάνε στον ψυχίατρο».
  • Το τραγικό κενό στην ψυχή του παιδιού.
  • Η προετοιμασία των παιδιών για την εφηβεία.
  • Ο σεβασμός της ελευθερίας του εφήβου.
  • Αμφισβήτηση και αλήθεια.
  • Τα λόγια και το προσωπικό παράδειγμα των γονιών.
  • Η ανακάλυψη του φύλου και η διπλή ηθική μερικών γονιών.
  • Τα βασικά στοιχεία του αθλήματος της αγάπης.
Κάντε κλίκ!Μητροπολίτης Παύλος Σισανίου - Η Διαπαιδαγώγηση των Παιδιών

Το δίλημμα

Η Ελένη ζούσε στο Καρπενήσι και είχε παντρευτεί έναν πολύ σκληρό άνδρα ο οποίος την χτυπούσε για το παραμικρό όπως χτυπούν τα παιδιά την μπάλα στο γήπεδο. Τα βάσανα της ζωής την έκαναν να υπηρετεί στη μονή της Παναγίας της Προυσιώτισσας κάθε Δεκαπενταύγουστο.

Διηγείτο η ίδια: Μια περίοδο δούλευα παραδουλεύτρα σε ένα γιατρό, που ήταν καλοπληρωτής αλλά και πολύ σκληρός σαν τον άνδρα μου. Μια μέρα πήρα τον κάδο των σκουπιδιών για να πάω να τα πετάξω και ξαφνικά άκουσα ένα κλαυθμύρισμα. Φθάνοντας στο σκουπιδότοπο άνοιξα το καπάκι και βλέπω ένα μωρό μέσα στα αίματα. «Παναγιά μου τι να κάνω; Να γυρίσω στο γιατρό δε γίνεται γιατί αυτός το πέταξε, όμως αν το πάρω στο σπίτι ο άντρας μου θα με σφάξει σαν λαμπριάτικο αρνί’’.

***

Το πήρα , το φίλησα σκουπίζοντας τα αίματα και το έσφιξα στην αγκαλιά μου γιατί ήταν ο χειμώνας πολύ παγερός.

Όταν έφθασα στο σπίτι δεν ήταν κανείς. Είπα μέσα μου: «Ο Θεός είναι μαζί μου και αφού το έπλυνα το τύλιξα σε μια παλιά μου πουκαμίσα και το σταύρωσα προσευχόμενη: «Παναγία μου Προυσιώτισσα, χαρίτωσέ το να μην κλάψει. Και το θαύμα έγινε.Το μωρό για δυο χρόνια δεν έκλαψε! Το τάιζα κρυφά και το κοίμιζα κάτω από το κρεβάτι μας. Όταν ερχόταν ο άνδρας μου η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά.

Πέρασε ο καιρός και το παιδί άρχισε να μπουσουλά. Οπότε ένα μεσημέρι εκεί που τρώγαμε ξετρύπωσε το μωρό και ήρθε κάτω από το τραπέζι. Μόλις το είδε ο άνδρας μου τα μάτια του γυάλισαν σαν του λιονταριού. Τι είναι αυτό; μου λέει.

Τότε έκαμα τον σταυρό μου και του είπα το μυστικό. Συγκινήθηκε και το δέχθηκε σαν να ήταν δικό του. Το παιδί αυτό τώρα έχει παντρευτεί και εργάζεται στο Καρπενήσι. Από το παιδί αυτό έχω ένα ποτήρι νερό, ενώ από τα δικά μου τίποτα.

Πηγή: Αρχιμανδρίτου Γεωργίου, ηγουμένου Ι.Μ. Δοχειαρίου, Μορφές που γνώρισα να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας


Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012




Αν σιωπάς,
Να σιωπάς από αγάπη.

Αν μιλάς,
Να μιλάς από αγάπη.

Αν διορθώνεις κάποιον,
Να τον διορθώνεις από αγάπη.

Αν συγχωρείς,
Να συγχωρείς από αγάπη.

Στο βάθος της καρδιάς σου,
Να έχεις τη ρίζα της αγάπης.

Από μια τέτοια ρίζα,
Μόνο καλό μπορεί να προέλθει.

Αγάπα το Θεό,
Και κάνε ό,τι θέλεις.

Ιερός Αυγουστίνος

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

Χωρούν δυο εγωισμοί να ταξιδέψουν ;



Χωρούν δυο εγωισμοί να ταξιδέψουν πλάι - πλάι στον δρόμο τον λιγότερο ταξιδεμένο;

Μου το έφερε εχθές ο ξάδερφός μου. Συνήθως είχε φωτογραφίες έγχρωμες, καλλιτεχνικές από παραλίες και καλντερίμια. «Για την ενίσχυση του Συλλόγου του Χωριού», μου είπε. «Εφέτος νομίζω πως εσένα ειδικά πολύ θα σ’ αρέσει». Δεν ξέρω αν το είπε επειδή ήξερε πόσα αντίστοιχα μυστήρια έχω παρακολουθήσει, ή για το ειδικό φιλολογικό ενδιαφέρον. Δεν τον ρώτησα, απέμεινα απλώς να ξεφυλλίζω τις σελίδες με τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες και τα συνοδευτικά δίστιχα πανομοιότυπα τοποθετημένα πάνω από την γνωστή αρίθμηση.



Έχει εξώφυλλο μια ξύλινη στεφανοθήκη με σταυρό το νέο ημερολόγιο του Συλλόγου και φιλοξενεί ανά μήνα κι από έναν γάμο χωριανών των μέσων του περασμένου αιώνα συνοδευμένο από τραγούδια που ειπώθηκαν ειδικά για κάθε ζευγάρι. Δεν έμεινα στα λαογραφικά στοιχεία, παρότι έχουν ενδιαφέρον, είτε αφορούν προξενιά, προίκα ή τελετουργίες και αντιλήψεις. Αστραπιαία σκέφτηκα πως τώρα η φασαρία κι η αδιαφορία κατά την τέλεση του μυστηρίου είναι μεγαλύτερες. Μόνο ο «τελετάρχης» ιερέας αναμένεται να προσευχηθεί κι ας μην ξέρει τους μνηστευόμενους, μάγος της φυλής αλλόγλωσσος που και αυτός όμως παραγκωνίστηκε από τον φωτογράφο και καμέραμαν. Μα και τότε η αμάθεια δεν βεβαίωνε πως τα πράγματα ήταν καλύτερα. Αφήστε που κανένα μυστήριο δεν έχει ουσιαστικά ισχύ αν δεν το ενεργοποιήσουμε με τη βιοτή μας. Κι αυτό είναι που με καίει κυρίως, το μετά την τελετή, όπου σχεδόν ποτέ τα πράγματα δεν ήταν όντως ανθόσπαρτα, ίσως παλιά μόνο πιο κουκουλωμένα ή συμβιβασμένα.



Παρατηρώντας τις φωτογραφίες, αναγνώρισα πρόσωπα που αλλαγμένα λόγω προσμείξεων DNA ταυτίζονται με παιδιά ή ρυτιδιασμένα με γέροντες σημερινούς, κάποιους που χήρεψαν πια, άλλους που κακόπεσαν ή καλογερνούν χέρι – χέρι. Οι όλο χαμόγελα φωτογραφίες και τα σχετικά δίστιχα αποτυπώνουν τις ελπίδες που θέριευε κι άλλοτε ο γάμος, όπως κάθε ξεκίνημα. Γνωρίζοντας από αφηγήσεις τρίτων το μετά, η θλίψη πέρασε σύννεφο στο ουρανό του μυαλού μου. Πόση δυστυχία για τους περισσότερους που ξεκινούσαν με τόση χαρά... Μπορεί να μη χώριζαν τότε στην κλειστή κοινωνία μα το μαρτύριο υπήρχε. Κι οι άλλοι πώς τα κατάφεραν; Εγώ τι κάνω αντίστοιχα;

Θύμωσα σκεπτόμενη πώς η τόση δυστυχία δεν βοήθησε στην εξέλιξη του είδους μας, αντίθετα μας άφησε ανέγγιχτους στην καθήλωση στο ανούσιο. Παραινέσεις που επαναλαμβάνονταν σαν ηχώ μέσα στα χρόνια: «Ο έρωτας περνά απ’ το στομάχι, πρέπει να του μαγειρεύεις καλά και να προσέχεις πολύ το σπίτι». Μα οικιακή βοηθό ή μαγείρισσα θέλει ο άλλος; «Είδες η ξαδερφή σου που πήρε τόσο καλό παιδί; Ξέρω τους γονείς του κι είναι γιατρός…» Δηλαδή δεν είναι άνθρωπος;


Πολύ θα ’θελα να ‘χα μάθει κάτι περισσότερο από το να έχω αόριστα «κορόνα στο κεφάλι μου τον άντρα μου και την πεθερά μου στα ώπα ώπα». Πόσο πιο ωφελημένη θα ‘μουν αν κάποιος μου έλεγε πως χρειάζονται όρια στις σχέσεις και με τους τέσσερεις γονείς, όρια όχι απομάκρυνσης μα αγάπης. Πως η σχέση δεν είναι κατάσταση αλλά διαρκής κατάκτηση, αφού κανείς δεν είναι δεδομένος… Ή μήπως έπρεπε να πάθω για να μάθω;



Αυτοί εδώ που στολίζουν τον Ιούνη, και σήμερα ευτυχούν. Πώς τα κατάφεραν; Σίγουρα όχι επειδή τους έριξαν ρύζι και ρίζωσαν, ούτε διότι η γυναίκα πάτησε πόδι κόβοντας του κυρίου τον βήχα εφάπαξ… Δεν αρκούσε εκείνος να μην την δει με το νυφικό πριν το γάμο, όχι δεν ήταν το έτερο ήμισυ ο ένας του άλλου, μοναδικοί στον πλανήτη που ευτυχώς συναντήθηκαν. Με όποιον κι αν βρεθούμε αν το παλέψουμε και δη εν Χριστώ, η σχέση κυλά. Όχι μόνο επειδή είμαστε δυο «καλά παιδιά», ούτε γιατί ερωτευτήκαμε παράφορα.



Φυλλομετρώντας το χθες, αντίκρισα κρυστάλλινο το σήμερα, αφού η αμαρτία και η αρετή είναι κοινή σε όλες τις εποχές. Η κάθε μορφής καταπίεση των γονιών που απ’ το μεταξύ τους πέρασε στον κανακάρη ή τη μοσχαναθρεμμένη θυγατέρα δεν μας εξέλιξε μα ούτε νουθετεί. Κάποιοι, καμένοι ή παρασυρμένοι από το πνεύμα των καιρών, πάντως σίγουρα μη συνειδητοποιημένοι, μηδενίζουν. Δεν ισχύει ούτε πως «ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα» ούτε το «ο παντρεμένος ζει κορόιδο στο κλουβί». «Τα χρόνια μας τα λεύτερα στο γάμο εκάνανε φτερά»; Τουναντίον…

Καταρχάς, ο έρωτας μόνος του αυτοκαταστρέφεται αν δεν αλλοιώνεται σταδιακά σε αγάπη, αν οι γωνίες μας δεν λειαίνονται με τη συμβίωση κι ο καθένας μένει πεισματικά στο θέλημά του. Έπειτα, κάθε περίπτωση όπως και καθένας μας είναι διαφορετική. Άρα μαζικές βελτιώσεις και πανάκειες δεν υφίστανται. Καθένας μοναχός του πορεύεται κι όσο ο ίδιος αλλοιώνεται στην πορεία προς το ομολογημένο ή μη Κέντρο, τόσο πλησιάζει τον άλλο συνοδοιπόρο. Τι κρίμα που παλεύουμε μια ζωή μόνο τον άλλον ν’ αλλάξουμε...



Έπειτα, πόσο επαναπαυόμαστε… Κωφεύουμε στις έμμεσες καμπάνες κινδύνου που κρούει ο άλλος και εθελοτυφλούμε στην ευθύνη μας… Μόνο τ’ αρνητικά του αναγνωρίζουμε συνήθως εμείς οι αυτοδικαιωμένοι… Κι όμως μπορούσαμε, από εμάς εξαρτιόταν…
Αυτό με ανησυχεί, η διαχείριση της ελευθερίας μας... Οι φίλες που μια ωραία πρωία ξύπνησαν κι ο άντρας τους πήγε για τσιγάρα στο περίπτερο ανεπιστρεπτί. Κανείς τους δεν ήταν κακός. Απλώς ο ένας ένιωσε πρώτος το τέλμα. Η ευθύνη συχνά βαραίνει αυτόν που μένει πίσω κι ας προσπαθεί μανιωδώς να την αποποιηθεί εξ ολοκλήρου. Η απογοήτευση δεν χωρά ηθικολογίες ούτε λογική. Μια γυναίκα που πρώτη παραιτήθηκε από μια σχέση περιοριζόμενη στο ρόλο της καθαρίστριας ή της μάνας, ή ένας άντρας γερασμένος πρόωρα από την ασταμάτητη μετακίνηση απ’ τη δουλειά στην αραχτή θέση απέναντι στην τηλεόραση δεν είναι οι ηθικοί αυτουργοί;


Ελπίδα υπάρχει κι είναι η μετάνοια ως τρόπος ζωής, η αναζήτηση της προσωπικής ευθύνης, η λεβεντιά μπροστά στις δυσκολίες και την ελευθερία μας, η ευχαριστία και παράκληση σ’ Εκείνον που ευλόγησε πρώτα εκείνο το ζευγάρι στην Κανά…

Ε.Κ.


πηγή