.

ΠΕΡΙ ΓΑΜOY MAΡΤΥΡΙΕΣ (και όχι μόνο)

Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Η απόγνωση ενός μωρού

Ας φανταστούμε ένα φυσιολογικό νεογέννητο που μόλις βγήκε από την κοιλιά της μάνας του και την αποχωρίζεται μεταξύ άλλων για να ζυγιστεί, να πλυθεί κάτω από τη βρύση και να ντυθεί. Η επιστήμη πλέον γνωρίζει τι συμβαίνει στη νέα αυτή ύπαρξη κατά τις κρίσιμες πρώτες της στιγμές.

Σε πρώτη φάση το μωρό που κρατιέται μακριά από τη μητέρα του διαμαρτύρεται και κλαίει. Όσοι έχουν γνώση αυτών των στιγμών θα σας πουν ότι στην πραγματικότητα τσιρίζει. Τι συμβαίνει στο σώμα του; Το συμπαθητικό νευρικό του σύστημα ανάβει κόκκινο συναγερμό. Ξαφνικά η αρτηριακή του πίεση ανεβαίνει στα ύψη, η αναπνοή του γίνεται άρρυθμη, συσπάται ολόκληρο και βρίσκεται σε αναταραχή. Έχει ταχυκαρδία, υπερβολική εγρήγορση, σύσπαση των μυών του και οξύ κλάμα.

Ο οργανισμός του κατακλύζεται από τις ορμόνες του στρες. Αυτές χύνονται σε δεκαπλάσια ποσότητα στο αίμα του, με κίνδυνο μεταβολικών διαταραχών, υποθερμίας και μειωμένης γλυκόζης του αίματος. Μία από αυτές τις ορμόνες, η κορτιζόλη, μπορεί σε επίμονα υψηλά επίπεδα να μειώσει τα αντισώματά του, την άμυνά του γενικότερα απέναντι σε μικρόβια και να προκαλέσει ευαισθησία σε σωματικές και ψυχικές αρρώστιες. Υγιείς μηχανισμοί που προάγουν την σωστή αύξηση, την ανάπτυξη, την ωρίμανση των οργάνων του κλείνουν.

Η κατεξοχήν ορμόνη της γέννας, η ωκυτοκίνη ή και ορμόνη της αγάπης, εξαφανίζεται. Έντονο στρες διαταράσσει το μεταβολισμό του ασβεστίου, έναν κρίσιμο μηχανισμό ενάντια στο θάνατο των κυττάρων. Έχει επίσης ως συνέπεια μόνιμες αλλαγές σε υποδοχείς του νευρικού συστήματος, αυξάνοντας την πιθανότητα για διαταραχές ύπνου, συμπεριφοράς, υπερκινητικότητα, κατάθλιψη και άλλες ψυχοπαθολογικές καταστάσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Πως θα μπορούσε να αισθάνεται ένα νεογέννητο που στερείται τη μάνα του; Δυστυχώς είναι δύσκολο να μας το επιβεβαιώσει το ίδιο. Ωστόσο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ερευνητών, όταν ένα μωρό αφεθεί μακριά από τη γνώριμη ανθρώπινη επαφή, από τη μόνη μυρωδιά που έχει έως τώρα γνωρίσει, βιώνει ίσως εμπειρίες που το ίδιο θα μπορούσε με λόγια να περιγράψει ως:

«Σπάω σε χίλια κομμάτια..»

«Πέφτω στο κενό για πάντα..»

«Βρίσκομαι στο χείλος του θανάτου..»

«Νιώθω ανύπαρκτος..»

«Χάνω κάθε ελπίδα πως θα βρω ξανά ό,τι έχασα..»

Το μικρό στη ουσία αναγκάζεται να συμπεράνει ότι δεν είναι άξιο για αγάπη. Αν σταματήσει τελικά το κλάμα είναι γιατί έχει εγκαταλείψει κάθε ελπίδα για βοήθεια.

Ο εξωτερικός παρατηρητής διαπιστώνει ότι το νεογέννητο σιγά – σιγά σταματάει να κλαίει. Κάπου-κάπου κάνει κάποιες έντονες ανάσες λυγμών. Μπορεί να έχει ανοιχτά τα ματάκια του και στυλωμένα στο κενό. Τι να συμβαίνει τώρα μέσα του;

Όταν ένα μωρό κουραστεί από το χωρίς αποτέλεσμα κλάμα περνάει στην επόμενη φάση. Παραιτείται, αποσύρεται, αποσυνδέεται από την πραγματικότητα. Υιοθετεί μια παθητική κατάσταση απόγνωσης, απάθειας. Κλείνει τα παράθυρα και μαζεύεται στον ατελώς καθοριζόμενο εαυτό του. ‘Πεθαίνει’ λίγο με σκοπό να επιβιώσει. Στο σώμα του ο μεταβολισμός του μειώνεται δραματικά, η θερμοκρασία του πέφτει, οι χτύποι της καρδιάς γίνονται αργοί. Το ενεργοποιημένο παρασυμπαθητικό του σύστημα κατεβάζει την πίεσή του και έρχεται ως σωτήρας.

Ενδογενή οπιοειδή – ορμόνες του εγκεφάλου με αναλγητική δράση – ανεβαίνουν στα ύψη στο αίμα του για να το μουδιάσουν. Δημιουργούνται χαοτικές βιοχημικές αλλαγές. Μια τοξική νευροχημεία για τον ευαίσθητο, αναπτυσσόμενο εγκέφαλό του.

Άνθρωποι που εκφράζουν μια ανικανότητα να αγαπήσουν τον εαυτό τους ή τους άλλους και άλλοι με παρανοικές προσωπικότητες έχουν μελετηθεί στην σύγχρονη ψυχιατρική. Σχεδόν πάντα ανιχνεύονται παράγοντες κινδύνου γύρω από τη στιγμή της γέννησής τους ή κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής τους. Σε άλλες μελέτες ανακαλύπτεται ότι νέοι ενήλικες με βίαιη, εγκληματική συμπεριφορά συχνά είχαν επιπλοκές στον τοκετό με πρόωρη απομάκρυνση από τη μητέρα τους.

Ένα μωράκι, γεννημένο πριν μια ώρα, τυλιγμένο σε κουβέρτα, στο κρεβατάκι του, στο θάλαμο νεογέννητων, μακριά από τη μητέρα του. Είναι ‘ήσυχο’, με μάτια ανοιχτά χωρίς να κοιτάζουν πουθενά, ακίνητο. Οι περισσότεροι – συγγενείς, μπαμπάς – κοιτάζουν το μωράκι και λένε από μέσα τους με αγαλλίαση: «Τι όμορφο και ήρεμο που είναι!». Την επόμενη φορά που θα δείτε ένα μωράκι σαν κι αυτό, μην σκεφτείτε τι γλυκό που είναι.

Αναλογιστείτε όσα πέρασε, πόση ώρα έκλαψε αναζητώντας μάταια τη μαμά του, για να οδηγηθεί τελικά στην καταστροφικά ήρεμη απόγνωση που εσείς τώρα παρατηρείτε. Βάλτε στο μυαλό σας την εικόνα του λίγες στιγμές πριν, όταν η έκφραση του προσώπου του είχε αλλοιωθεί από το απεγνωσμένο κλάμα και θυμηθείτε τι προκάλεσε το άγχος στο σώμα του. Το μωρό αντέδρασε στην απομάκρυνση από ό,τι γνώριμο σε αυτό με μια τυπική αντίδραση δύο σταδίων, διαμαρτυρίας – απελπισίας. Η πρώτη του εμπειρία από τη ζωή ήταν ένα τεράστιο αναίτιο στρες, όταν θα μπορούσε να είναι μόνο αγάπη..

Πόσο μάλλον που η επιστήμη σήμερα γνωρίζει τι πρέπει να γίνει: Το νεογέννητο κλαίει για δύο δευτερόλεπτα. Τυλίγεται σε πετσέτα, σκουπίζεται γρήγορα. Με μια στεγνή πετσέτα στην πλάτη του ξαπλώνει μπρούμυτα στο στήθος της μάνας του. Αμέσως ηρεμεί. Ζεσταίνεται από τη ζέστη της, θυμάται τη μυρωδιά της, την ίδια που οσφριζόταν και μέσα στην κοιλιά της. Ψάχνει τη θηλή, έρπει προς αυτήν. Την πιπιλίζει. Μένει εκεί για μία με δύο ώρες χωρίς καμία παρεμβολή. Έπειτα κοιμάται, όχι τον ύπνο που κάνει κανείς εξαντλημένος μετά από ένα ατύχημα αλλά εκείνον τον γλυκό, λίγο μετά από πολύ ευτυχισμένες στιγμές. Και όταν ξυπνήσει, θα έχει πάλι το γνωστό χάδι..

Στις λίγες περιπτώσεις που η εμπειρία του τοκετού ήταν πραγματικά τραυματική, το μωρό γεννήθηκε με ιατρικά προβλήματα και επιβάλλεται να μείνει μακριά από τη μάνα του, μητέρα και προσωπικό υγείας πρέπει να εργαστούν ακόμα πιο σκληρά κατά τις πρώτες κρίσιμες ώρες και ημέρες, ώστε να φτιάξουν ξανά ένα περιβάλλον όσο το δυνατόν γεμάτο ωκυτοκίνη και προλακτίνη, προσφέροντας στη δυάδα την ευκαιρία να νιώσει την αγάπη που θα διαρκέσει για μια ζωή, να «συνδεθεί» για πάντα. Σε καμία άλλη περίπτωση δεν είναι πιο σημαντική η συνεχής επαφή του νεογέννητου με τη μητέρα του και ο θηλασμός από την περίπτωση της γέννας με επιπλοκές.

Κρίσιμες δεν είναι μόνο οι πρώτες στιγμές της ζωής αλλά και όλος ο πρώτος χρόνος του βρέφους σας. Θέλετε να το ‘μάθετε’ να κοιμάται μόνο του; Κουραστήκατε από τις κραυγές του στη μέση της νύχτας για τάισμα ή αγκαλιά; Πασχίζετε να αποκτήσετε ένα ήσυχο μωρό όπως εκείνο της αδερφής σας; Θέλετε να το μάθετε να παρηγορείται από μόνο του; Σκέφτεστε να το αφήνετε να κλαίει για να μην το «κακομάθετε» ή για να δυναμώσουν (!) τα πνευμόνια του; Μπορείτε πράγματι να το ‘εκπαιδεύσετε’ στο μοναχικό ύπνο, στην απομόνωση και στην απόγνωση. Θα είναι όμως μια βραχυπρόθεσμη ανταμοιβή. Το μωρό σας απλά εξαντλήθηκε από το μάταιο κάλεσμά του για φροντίδα. Θα περάσετε ίσως πιο «ήσυχο» πρώτο χρόνο μαζί του. Ωστόσο, δεκαπέντε χρόνια αργότερα είναι πιθανό να έχετε δυνατό πονοκέφαλο και να αναρωτιέστε τι πήγε στραβά και το παιδί σας σάς έχει αποκλείσει από τον κόσμο του.

Κάθε φορά που το μικρούλι σας αποζητάει την αγκαλιά σας, την παρουσία σας, το στήθος σας κι εσείς νιώθετε να μη μπορείτε άλλο από την κούραση και την προσπάθεια, παρηγορηθείτε με την εξής σκέψη: θα ανταμειφθείτε με πολλές ήσυχες νύχτες ως αποτέλεσμα των υπερπολύτιμων προσπαθειών σας κατά τον πρώτο του χρόνο. Θα υπάρξει απτή ανταπόδοση για κάθε έξτρα προσπάθεια που καταβάλλετε τώρα για το μωρό σας.

Πηγή: Συντάκτης: Παπαβέντσης Στέλιος (Παιδίατρος, M.R.C.P.C.H., D.C.H. I.B.C.L.C. )

Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Αυστραλή μητέρα με την αγκαλιά της κατάφερε να επαναφέρει το νεκρό μωρό της στη ζωή!


Μία απίστευτη ιστορία βλέπει το φως της δημοσιότητας με πρωταγωνίστρια μία Αυστραλή μητέρα που πριν πέντε μήνες γέννησε πρόωρα τα δίδυμα μωρά της.


Ο Jamie και η Emily γεννήθηκαν στις 27 εβδομάδες και ζύγιζαν λιγότερο από ένα κιλό.

Το κοριτσάκι δεν παρουσίασε προβλήματα, ο γιος της Kate Ogg ωστόσο δεν τα κατάφερε.

Οι γιατροί προσπαθούσαν επί 20 λεπτά να τον κάνουν να αναπνεύσει αλλά το μωρό δεν αντιδρούσε. Ετσι πήγαν στο δωμάτιο για να μεταφέρουν τα δυσάρεστα νέα στους γονείς. Εκείνοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν τι έπαθαν και ζήτησαν να μπορέσουν τουλάχιστον να πουν αντίο στο μωρό τους.


Τότε ξεκίνησε το θαύμα: Η Kate κράτησε στα χέρια της τον γιο της. Του έβγαλε την κουβέρτα που τον σκέπαζε και τον έβαλε πάνω στο γυμνό της δέρμα. Τον κράταγε, τον αγκάλιαζε, τον χάιδευε και του μιλούσε συνέχεια. Οι γιατροί πήγαν να τον πάρουν, αλλά η μητέρα του δεν μπορούσε να τον αφήσει.


Επί δυο ώρες, μητέρα και γιος κάθονταν έτσι. Και τότε ξαφνικά η Kate ...ένιωσε μία κίνηση. Ήταν ένα μικρό, ανεπαίσθητο κούνημα, αλλά εκείνη το ένιωσε. Αμέσως ειδοποίησε τους γιατρούς εκείνοι όμως της είπαν ότι δεν ήταν τίποτε! Τότε η Kate έβαλε λίγο γάλα από το στήθος της στο στόμα του και τον ένιωσε να αναπνέει. Ο μικρός άνοιξε τα ματάκια του και λίγα λεπτά αργότερα άπλωσε το χεράκι του και έπιασε το χέρι της μαμάς του.


Στο μαιευτήριο επικράτησε αλαλούμ! Όλοι έτρεχαν αλλόφρονες μη μπορώντας να πιστέψουν τι είχε συμβεί. Οι γιατροί βρίσκονταν σε κατάσταση σοκ μιλώντας ακόμα και εκείνοι για θαύμα. Την Κate δεν την ένοιαζε τίποτε άλλο, είχε το μωρό της στην αγκαλιά της, ζωντανό.


Η μητέρα περιέγραψε το δράμα που πέρασε στο νοσοκομείο λέγοντας: '' Οι γιατροί με ρώτησαν μετά τη γέννα εαν είχα διαλέξει κάποιο όνομα για το γιο μου-. Jamie τους απάντησα και τότε μου είπαν ότι- ο Jamie δεν τα κατάφερε. Ήταν το πιο απαίσιο συναίσθημα που έχω νιώσει. Ξετύλιξα τον γιο μου από την κουβέρτα και τον κράτησα στην αγκαλιά μου. Τα μικροσκοπικά του χεράκια δεν αντιδρούσαν''. Αυτά ήταν τα λόγια της μητέρας περιγράφοντας τις δύσκολες ώρες λίγο πριν αναστηθεί το παιδί της!


Η γενναία μαμά βγήκε την Πέμπτη για πρώτη φορά στην τηλεόραση και μίλησε για την ιστορία της, παρουσιάζοντας μάλιστα τα δύο υγιέστατα μωρά της. Στόχος της να πείσει γιατρούς και νοσοκομεία για τη σημασία της επαφής μάνας-μωρού όταν τα νεογέννητα γεννιούνται πρόωρα ή έχουν προβλήματα υγείας.



πηγή

Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

Η Ορθόδοξη «σεξουαλική αγωγή»




του π. Γεωργίου Μεταλληνού
Απόσπασμα από το βιβλίο “Το σώμα του Χριστού και ο κήπος των τέρψεων”.

Επίμονα προβάλλεται σήμερα η ανάγκη για «σεξουαλική αγωγή» των παιδιών μας, στο πλαίσιο μάλιστα της σχολικής τους παιδείας. Όπως σε πολλούς άλλους τομείς της ζωής μας μάθαμε να ακολουθούμε τυφλά την «πολιτισμένη» Δύση, έτσι και στο θέμα αυτό. Ο φόβος μας είναι πάντα να μην υστερήσουμε απέναντί της. Γι’ αυτό αντιγράφουμε πάντα πρόθυμα τον προβληματισμό και τις μεθόδους της. Επόμενο, λοιπόν, να θεωρούμε απαραίτητο ο «διαφωτισμός» να προχωρήσει και στην προβληματολογία του «γενετησίου ενστίκτου».

Βέβαια, το τι διδάσκει η Δύση σχετικά με το ζήτημα αυτό, δεν φαίνεται να θεωρείται πρωταρχικής σημασίας. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Δύση – και μεις μαζί της, αφού είμαστε κομμάτι της – κλυδωνίζεται σε μια λαίλαπα πανσεξουαλισμού. Ο «φροϋδισμός» έχει καταστεί κυρίαρχη ιδεολογία στην εποχή μας. Η προτεραιότητα δίνεται στο σεξουαλικό ένστικτο και στην κτηνώδη ορμή. Το ανθρώπινο σώμα κατήντησε υποτιμημένη αξία και αντικείμενο – όργανο ηδονής. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα διαμορφώνεται το περιεχόμενο της «σεξουαλικής» διαφώτισης του ευρωπαίου ανθρώπου. Έρχεται όμως από τα βάθη των αιώνων η φωνή του ουρανοβάμονα και θεόπτη Αποστόλου Παύλου να μας παρουσιάσει την «σεξουαλική αγωγή», όπως (πρέπει να) διδάσκεται στο Σώμα του Χριστού, στο «σχολείο» της Εκκλησίας.

Παραθέτουμε το σχετικό κείμενό του:

Το σώμα, ναός του Αγίου Πνεύματος (Α’ Κορ. 6:12 -20).

“Αδελφοί, πάντα μοι έξεστιν, αλλ’ ου πάντα συμφέρει· πάντα μοι έξεστιν, αλλ’ ουκ εγώ εξουσιασθήσομαι υπό τινος. Τα βρώματα τη κοιλία, και η κοιλία τοις βρώμασιν· ο δε Θεός και ταύτην και ταύτα καταργήσει. Το δε σώμα ου τη πορνεία, αλλά τω Κυρίω, και ο Κύριος τω σώματι· ο δε Θεός και τον Κύριον ήγειρε και ημάς εξεργεί δια της δυνάμεως αυτού. Ουκ οίδατε ότι τα σώματα υμών μέλη Χριστού εστιν; Άρας ουν τα μέλη του Χριστού ποιήσω πόρνης μέλη; Μη γένοιτο! Ή ουκ οίδατε ότι ο κολλώμενος τη πόρνη εν σώμα εστιν; «Έσονται» γαρ, φησίν, «οι δύο εις σάρκα μίαν». Ο δε κολλώμενος τω Κυρίω εν πνεύμά εστι. Φεύγετε την πορνείαν. Παν αμάρτημα ο εάν ποιήση άνθρωπος εκτός του σώματος εστιν, ο δε πορνεύων εις το ίδιον σώμα αμαρτάνει. Ή ουκ οίδατε ότι σώμα υμών ναός του εν υμίν Αγίου Πνεύματος εστιν, ου έχετε από Θεού, και ουκ εστέ εαυτών; Ηγοράσθητε γαρ τιμής. Δοξάσατε δη τον Θεόν εν τω σώματι υμών και εν τω πνεύματι υμών, άτινά εστι του Θεού.”.

Μετάφραση: Όλα μου επιτρέπονται, αλλά δεν συμφέρουν όλα. Όλα μου επιτρέπονται, αλλά εγώ δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να εξουσιαστεί από τίποτα. Τα φαγητά είναι για την κοιλιά, και η κοιλιά για τα φαγητά· ο Θεός θα καταργήσει και αυτήν και εκείνα. Αλλά το σώμα δεν είναι για την πορνεία· είναι για τον Κύριο και ο Κύριος για το σώμα. Ο δε Θεός και τον Κύριο ανέστησε και εμάς θα αναστήσει δια της δυνάμεως Του. Δεν ξέρετε ότι τα σώματά σας είναι μέλη του Χριστού; Να πάρω λοιπόν τα μέλη του Χριστού και να τα κάνω μέλη πόρνης; Μη γένοιτο. Δεν ξέρετε ότι εκείνος που προσκολλάται στην πόρνη είναι ένα σώμα μ’ αυτήν; Γιατί θα γίνουν, λέγει, οι δύο μία σάρκα. Εκείνος δε που προσκολλάται στον Κύριο είναι ένα πνεύμα μ’ Αυτόν. Αποφεύγετε την πορνεία. Κάθε άλλο αμάρτημα που κάνει ο άνθρωπος είναι έξω από το σώμα, εκείνος όμως που πορνεύει, αμαρτάνει προς το ίδιο του το σώμα. Ή δεν ξέρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος που είναι μέσα σας και το οποίο έχετε από το Θεό, κι ότι δεν ανήκετε στους εαυτούς σας; Έχετε αγορασθεί αντί τιμήματος. Δοξάστε λοιπόν το Θεό με το σώμα σας και το πνεύμα σας, τα οποία ανήκουν στο Θεό.

Η ρίζα του προβλήματος.

Η απάντηση του Παύλου αρχίζει περίεργα, αλλ’ όχι ανεξήγητα, από την κοιλιοδουλεία. Γιατί οι «σαρκικές επαναστάσεις» έχουν ως βασική τους αιτία την γαστριμαργία. Από αυτήν γεννιέται το πάθος της πορνείας. Και ως «πορνεία» νοεί ο Απόστολος, και μαζί του οι Άγιοι Πατέρες μας, όχι φυσικά μόνο τη σαρκική σχέση με κάποια πόρνη, αλλά κάθε χρήση του γενετησίου ενστίκτου για σκοπούς έξω από το θέλημα του Θεού, που είναι η δημιουργία οικογένειας. «Το σώμα του Χριστιανού δεν επλάσθη δια να τρυφά και εκ της τρυφής να πίπτη εις την πορνείαν, αλλ’ επλάσθη δια να ενωθή με τον Κύριον, Ός τις είναι η κεφαλή του» (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης). Η νηστεία και η χαλιναγώγηση του σώματος, ουσιαστικά στοιχεία της Ορθόδοξης ασκητικής, αυτόν ακριβώς τον στόχο έχουν: να αποφευχθεί η «θεοποίηση» της κοιλίας (Φιλιππ. 3:19), ώστε να μην υποθάλπωνται τα σαρκικά πάθη, που έχουν ως κύρια αιτία την ευζωία και κοιλιοδουλεία. «Τι δε σαρκός ευπαθούσης, και νεότητι περιφερομένης, αφρονέστερον;» – θα πει ο Μ. Βασίλειος.

Η διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου διαρθρώνεται κατά τον ακόλουθο τρόπο:

Πόσοι δεν βλέπουν το σώμα τους ως όργανο ηδονής; Όχι, λέγει ο Παύλος. Το σώμα είναι δημιούργημα του Θεού και δεν πλάστηκε για τις πορνικές σχέσεις, αλλά για να θεωθεί μαζί με την ψυχή, που είναι άρρηκτα δεμένη μαζί του. Θα αναστηθεί μαζί με την ψυχή, για να ζήσει αιώνια, ή στη «δόξα» του Θεού ή στην θέαση της ως «καυστικού πυρός» (πρβλ. Εβρ. 12:29), που είναι η κόλαση. Γι’ αυτό δέχεται το σώμα μας τη χάρη του Θεού, ώστε να μεταβάλλεται σε «ναό του εν ημίν Αγίου Πνεύματος» αφού βέβαια καθαρισθεί πρώτα από τα πάθη του ο άνθρωπος. Πορεία δόξας είναι η ζωή του πιστού μέσα στο Σώμα του Χριστού. Να, λοιπόν, γιατί είναι πτώση και συντριβή η (οποιαδήποτε) πορνεία. Εκτροχιάζει το σώμα μας, αλλά και όλο τον άνθρωπο από τον αιώνιο προορισμό του.

Τα σώματά μας με το βάπτισμα γίνονται μέλη του Χριστού. Όταν λοιπόν χρησιμοποιούμε τα μέλη του σώματός μας, για να διαπράξουμε οποιοδήποτε κακό, χρησιμοποιούμε μέλη του Χριστού για τη διάπραξη της αμαρτίας μας. Έτσι, κάνουμε τα «μέλη του Χριστού» να αμαρτάνουν. Υπάρχει χειρότερο και φοβερότερο από αυτό; Αν λ.χ. φονεύσω κάποιον, με το χέρι του Χριστού τον φονεύω. Όταν βρίζω κάποιον, με το στόμα του Χριστού τον βρίζω. Όταν αδικών τους γύρω μου, με το χέρι του Χριστού τους αδικώ. Και όταν πορνεύω, με τα μέλη του Χριστού πορνεύω. Αυτή είναι η τραγικότητα και αφροσύνη της «πορνείας»! Αποσπώ τα μέλη μου από το σώμα του Χριστού και τα καταδικάζω σε θάνατο, καθιστώντας τα όργανα της αμαρτίας μου. Μέσα στον αληθινά εκκλησιαστικό γάμο, με το μυστήριο , την πίστη και τη σωφροσύνη του, το ζευγάρι εντάσσει στη χάρη του Θεού και τη σωματική του σχέση, που γίνεται «δια της τεκνογονίας» μέσο σωτηρίας. Έξω από το μυστήριο και τη χάρη του Θεού (και αυτό συμβαίνει σε κάθε άλλο είδος «γάμου») η σωματική σχέση παύει να είναι κοινωνία εν Χριστώ και γίνεται σχέση σαρκική, δηλαδή πορνεία, αποκοπή από το Σώμα του Χριστού, θάνατος.

Η ουσία της «πορνείας» παρουσιάζεται από τον Απόστολο και από μια άλλη οπτική γωνία. «Δικό μου είναι το σώμα και το κάνω ό,τι θέλω»! Αυτή είναι η πρόχειρη επιχειρηματολογία μας. Όχι, απαντά ο Παύλος. Δεν είναι δικό σας τίποτε, συνεπώς ούτε και το σώμα σας. Δεν ανήκετε στον εαυτό σας. Και ως δημιουργήματα του Θεού, αλλά και για ένα εξ ίσου σπουδαίο λόγο. Σας εξαγόρασε ο Χριστός με ατίμητο τίμημα, το πανάγιο αίμα Του. Είμαστε «εξαγορασμένοι σκλάβοι», κατά τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη. Δεν είναι δικά μας, λοιπόν τα σώματά μας, αλλά του Χριστού. Περισσότερο δε από κάθε άλλη αμαρτία η πορνεία μολύνει όλο μας το σώμα, σαρκικά και πνευματικά, και ισοδυναμεί με αυτοκτονία. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, γιατί με τόση αγωνία φωνάζει ο Παύλος; Φεύγετε (τρέξτε να σωθείτε) από την πορνεία! Τη βλέπει να καταδιώκει απειλητικά τον άνθρωπο: Καμιά αμαρτία δεν μας κυνηγά τόσο, όσο η σαρκική, γιατί είναι ριζωμένη μέσα μας. Παρατηρεί ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης: «… Όταν μορφή πορνική τοξεύη, νώτα διδόναι (να τρέπεσαι σε φυγή) … Κατατοξεύει γαρ κατ’ οφθαλμών η πορνεία, έστι δε των άλλων πονηρευμάτων φοβερώτερον»!

Αναγκαία προϋπόθεση.

Γίνεται, λοιπόν, φανερό, ότι η «σεξουαλική αγωγή» στο χώρο της Ορθοδοξίας δεν είναι παρά θεολογία του ανθρώπινου σώματος, μέρος της Ορθόδοξης ανθρωπολογίας. Δεν πρόκειται, συνεπώς, για μια «επιστημονική» ανάλυση και περιγραφή της σωματικής λειτουργίας ή για ηθικοκοινωνική καθοδήγηση, αλλά για θεώρηση του ανθρώπου μέσα από το πρίσμα της θείας αποκαλύψεως. Μια τέτοια αντίληψη, άρα, για τον άνθρωπο και το σώμα του δεν «διδάσκεται» θεωρητικά, ούτε, πολύ περισσότερο, επιβάλλεται! Εμπνέεται μονάχα στα πλαίσια της εν Χριστώ ζωής και του πνευματικού αγώνα της Ορθοδοξίας. Ο Χριστιανός νέος μαθαίνει κοντά στον Γέροντα – Πνευματικό του να ζει εν Χριστώ, με προσευχή και άσκηση, αγώνα και εγκράτεια, γνωρίζοντας ότι ο στόχος του είναι ο εν Χριστώ δοξασμός του σώματος και της ψυχής του. Αν δεν ισχύει η προϋπόθεση αυτή, δεν είναι περίεργο η διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου να απορρίπτεται σαν μύθος.

Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

Γάμος και Μοναχισμός

Ομιλία του π. Μωυσέως Αγιορείτου
που πραγματοποιήθηκε στην Ιερά Μονή Αγίων Πάντων Ωλενού Τριταίας
την Δευτέρα 19 Απριλίου 2010































Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

Περί Θεού: Λόγος Αισθήσεως



ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ο Σιμωνοπετρίτης

© 2004, ΙΕΡΟ ΚΟΙΝΟΒΙΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΟΡΜΥΛΙΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ, Εκδ. ΙΝΔΙΚΤΟΣ, Αθήναι 2004.


Όταν παντρεύωνται δυο άνθρωποι είναι σαν να λένε: Μαζί θα προχωρήσωμε, χέρι χέρι, και στα ευχάριστα και στα δυσάρεστα. Θα περάσωμε ώρες σκοτεινές, ώρες θλίψεων γεμάτες από βάρη, ώρες μονοτονίας. Αλλά μέσα στην βαθειά νύκτα πρέπει να δείχνωμε ότι πιστεύομε στον ήλιο και στο φως. Ω, αγαπητοί μου, ποιος μπορεί να πη ότι δεν περνάει δύσκολες στιγμές στην ζωή του; Όμως δεν είναι μικρό πράγμα να ξεύρης ότι στις δύσκολες στιγμές σου, στις αγωνίες σου, στους πειρασμούς σου, θα κρατάς στο χέρι σου ένα άλλο αγαπημένο χέρι. Η Καινή Διαθήκη λέγει ότι θα πόνεση κάθε άνθρωπος, προ πάντων ο εις γάμον ερχόμενος. «Λέλυσαι από γυναικός;» ερωτά ο απόστολος Παύλος. Είσαι δηλαδή ανύπανδρος; «Μη ζήτει γυναίκα• εάν δε και γήμης, ουχ ήμαρτες». Εάν παντρευθής, δεν έχεις αμαρτία. «Και εάν γήμη η παρθένος, ουχ ήμαρτε• θλϊψιν δε τη σαρκί έξουσιν οι τοιούτοι. Εγώ δε υμών φείδομαι»(13). Από την στιγμή που παντρεύεσαι, να θυμάσαι, λέγει, ότι θα πονέσης πολύ, θα υποφέρης, η ζωή σου θα είναι ένας σταυρός, αλλά ανθισμένος σταυρός, θα έχη και τις χαρές του και τα χαμόγελά του και τις ομορφιές του. Όταν πάλι περνάς λιακάδες στην ζωή σου, να θυμάσαι τα λουλούδια που κρύβουν έναν σταυρό(14). Έτσι και στην δική σου λιακάδα ξαφνικά μπορεί να βγη ένας σταυρός.

Δεν είναι γλέντι η ζωή, όπως νομίζουν μερικοί που οδηγούνται στον γάμο και ύστερα πέφτουν από τον ουρανό στην γη. Ο γάμος είναι μια πλατειά θάλασσα πού δεν ξεύρεις τι θα σου βγάλη. Παίρνεις τον άνθρωπο που τον διάλεξες με φόβο και τρόμο και με πολλή προσοχή και ύστερα από έναν χρόνο, από δύο χρόνια, από πέντε χρόνια ανακαλύπτεις πως σε κορόιδεψε.

Είναι νοθεία του γάμου να πιστεύωμε ότι ο γάμος είναι δρόμος, στον οποίον πρέπει να ζητήσωμε την ευτυχία μας, την άρνησι του σταυρού. Χαρά του γάμου είναι ο άνδρας και η γυναίκα να βάζουν και οι δυο τους ώμους τους και να προχωρούν μαζί στις ανηφοριές της ζωής. «Δεν έχετε υποφέρει; Δεν έχετε αγαπήσει», λέγει ένας ποιητής. Μόνον εκείνος που υποφέρει, μπορεί πραγματικά να αγαπήση. Γι' αυτό η θλίψις είναι απαραίτητο στοιχείο του γάμου. «Ο γάμος», λέγει κάποιος αρχαίος ποιητής και φιλόσοφος, «είναι ένας κόσμος που τον ομορφαίνει η ελπίδα και τον ενδυναμώνει η δυστυχία». Όπως μέσα στην φωτιά αποδεικνύεται το ατσάλι, έτσι ακριβώς και ο άνθρωπος χαλκεύεται στον γάμο, στην φωτιά των δυσκολιών. Όταν βλέπης τον γάμο σου από μακριά, όλα σου φαίνονται μέλι γάλα, όλα σου χαμογελούν. Όταν πλησίασης, τότε θα δης πόσες σκληρές στιγμές κρύβει.

«Ου καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον είναι»(15), λέγει ο Θεός, γι' αυτό έβαλε πλάι του έναν σύντροφο, έναν βοηθό για όλες τις στιγμές της ζωής του, ιδίως για τους αγώνες της πίστεως• διότι, για να μπόρεσης να κράτησης την πίστι σου, πρέπει να πονέσης πολύ. Την χάρι του την στέλλει σε όλους μας ο Θεός. Την στέλλει όμως, όταν εμείς είμεθα πρόθυμοι να υπομένωμε και να υποφέρωμε. Μερικοί μόλις δουν τα εμπόδια, το βάζουν στα πόδια. Ξεχνούν και τον Θεόν και την Εκκλησία. Αλλά η πίστις, ο Θεός, η Εκκλησία δεν είναι πουκάμισο, που το βγάζομε μόλις ιδρώσωμε.
Ο γάμος λοιπόν είναι μία πορεία μέσα σε θλίψεις και σε χαρές. Όταν σου φαίνωνται πολύ δύσκολες οι θλίψεις, να θυμάσαι ότι είναι μαζί σου ο Θεός. Αυτός θα σηκώση τον σταυρό. Αυτός που σε στεφάνωσε. Όταν παρακαλούμε τον Θεόν, δεν προσφέρει πάντοτε αμέσως την λύσι. Μας οδηγεί πολύ σιγά. Καμιά φορά κάνει και χρόνια. Το Πνεύμα το Άγιον «υπερεντυγχάνει υπέρ ημών στεναγμοίς αλαλήτοις»(16). Δηλαδή υποφέρεις εσύ και μαζί σου πονάει ο ίδιος ο Χριστός. Πρέπει να πονέσωμε• αλλοιώς δεν θα έχη αληθινό νόημα η ζωή μας.

Δεύτερον, ο γάμος είναι μία πορεία αγάπης. Είναι δημιουργία ενός καινούργιου ανθρώπου• «έσονται εις σάρκα μίαν»(17), λέγει το Ευαγγέλιο. Ενώνει ο Θεός δύο ανθρώπους και τους κάνει έναν. Από την ένωσι των δύο που αποφασίζουν να συγχρονίσουν τα βήματά τους και να συναρμονίσουν τους κτύπους των καρδιών τους, βγαίνει ένας άνθρωπος. Με την βαθειά αυτή και πηγαία αγάπη ο ένας είναι μία παρουσία, μία ζωντανή πραγματικότης μέσα στην καρδιά του άλλου. Είμαι παντρεμένος σημαίνει πως δεν μπορώ να ζήσω ούτε μία ημέρα, ούτε καν λίγες στιγμές, ει δυνατόν, χωρίς τον σύντροφο της ζωής μου. Ο άνδρας μου, η γυναίκα μου είναι ένα κομμάτι του είναι μου, της σάρκας μου, της ψυχής μου• είναι συμπλήρωμά μου. Αποτελεί την απασχόλησι του μυαλού μου. Αποτελεί τον λόγο, για τον οποίον νοιώθω να κτυπά η καρδιά μου.

Αλλάζουν τα δακτυλίδια των αρραβώνων, για να δείξουν ότι στις αλλαγές της ζωής, τελικώς, θα μείνουν πάλι ενωμένοι. Ο καθένας φοράει το δακτυλίδι που γράφει το όνομα του άλλου και το βάζει συμβολικά στο δάκτυλο, από όπου ξεκινάει μία φλέβα που πάει απ' ευθείας στην καρδιά. Δηλαδή το όνομα του άλλου γράφεται στην δική του καρδιά. Ο ένας, θα λέγαμε, δίνει στον άλλον το αίμα της καρδιάς του. Τον κλείνει μέσα στα σωθικά του.

«Τι κάνεις;» ρώτησαν κάποτε έναν μυθιστοριογράφο. Εκείνος παραξενεύθηκε. «Τι κάνω; παράξενο ερώτημα. Μα αγαπώ την Όλγα, την γυναίκα μου». Ζη ο άνδρας για να αγαπά την γυναίκα του. Ζη η γυναίκα για να αγαπά τον άνδρα της.

Το βασικώτερο στον γάμο είναι η αγάπη. «Καμιά θάλασσα και κανένα βουνό, κανένας τόπος και χρόνος, καμιά πικρή γλώσσα δεν θα μπορέσουν να μας χωρίσουν», έλεγε κάποιος που αγαπούσε την σύζυγο του. «Αν μπορής, πάρτον», έλεγε μία άλλη, «τον έχω κρυμμένο μέσα στην καρδιά μου». Τον ζητούσαν για να τον δικάσουν μετά από μία συκοφαντία και εκείνος κρυβόταν.

Γάμος λοιπόν σημαίνει ένωσις εις εν. Ο Θεός βδελύσσεται την διάζευξι και το διαζύγιο, θέλει την αδιάσπαστη ενότητα(18). Ο ιερεύς βγάζει τα δακτυλίδια από το αριστερό δάκτυλο, τα βάζει στο δεξί και κατόπιν πάλι στο αριστερό και τελικώς τα βάζει στο δεξί τους χέρι. Διότι το δεξί χέρι είναι εκείνο με το οποίο κυρίως ενεργούμε. Αυτό δείχνει ότι το χέρι μου το κατέχει πλέον ο άλλος. Δεν κάνω τίποτε που δεν θέλει. Είμαι δεμένος μαζί της. Είμαι δεμένη μαζί του. Ζω για τον άλλον, γι' αυτό ανέχομαι τα ελαττώματά του. Όποιος δεν μπορεί να ανεχθή τον άλλον, δεν μπορεί και να παντρευθή.

Τί θέλει ο σύντροφος μου; Τι τον ενδιαφέρει; Τι τον ευχαριστεί; Αυτό πρέπει να ευχαριστή, να ενδιαφέρη, να απασχολή και εμένα. Αναζητώ ακόμη αφορμές για να του δώσω μικροχαρές. Σήμερα πώς θα δώσω χαρά στον άνδρα μου, στην γυναίκα μου, είναι το ερώτημα που θέτει στον εαυτό του κάθε ημέρα ο παντρεμένος άνθρωπος. Ασχολείται με τις σκοτούρες του, με τα ενδιαφέροντα του, με την επιστήμη του, με την εργασία του, με τους φίλους του, για να έχουν κοινά τα πάντα, για να δείχνη ότι είναι μέσα στην καθημερινότητά του.

Αν χρειασθή να υποχωρήση, υποχωρεί. Εκείνος που αγαπά κοιμάται τελευταίος και σηκώνεται το πρωί πρώτος. Τους γονείς του άλλου τους βλέπει σαν δικούς του γονείς, με αφοσίωσι, με στοργή. Διότι ξεύρομε πολύ καλά ότι, όταν παντρεύεται το παιδί, για τον γονέα, έστω και αν έχη ετοιμάσει τον γάμο, είναι επίσης μία στιγμή πολύ δύσκολη. Ο γάμος είναι κάτι που κάνει την μάννα και τον πατέρα να κλαίνε, διότι αποχωρίζονται το παιδί τους.

Η γυναίκα εκφράζει την αγάπη της στον άνδρα με την υποταγή της. Υποτάσσεται σε αυτόν, όπως ακριβώς η Εκκλησία εις τον Χριστόν(19). Ευτυχία της είναι να κάνη το θέλημα του ανδρός της. Νάζια, πείσματα, γκρίνιες είναι τσεκούρια που σπάνε το δένδρο της συζυγικής ευτυχίας.

Η γυναίκα είναι η καρδιά. Ο άνδρας είναι η «κεφαλή». Η γυναίκα είναι η καρδιά που αγαπά. Στις δυσκολίες του ανδρός στέκεται όπως στάθηκε η αυτοκράτειρα Θεοδώρα που στήριξε τον άνδρα της στον θρόνο(20). Στις στιγμές της χαράς του προσπαθεί να τον ανυψώση ακόμη περισσότερο σε ύψη ιδανικών. Στις στιγμές της θλίψεώς του στέκεται σαν ένας κόσμος υπέροχος και γαλήνιος για να του προσφέρη την γαλήνη.

Ο άνδρας πρέπει να θυμάται ότι η γυναίκα του είναι αυτή την οποία εμπιστεύθηκε ο Θεός στα χέρια του. Η γυναίκα του είναι μία ψυχή που του την έδωσε ο Θεός, για να την επιστρέψη σε Εκείνον. Την αγαπάει την γυναίκα του, όπως αγαπάει ο Χριστός την Εκκλησία του(21). Την προστατεύει, την περιποιείται, της παρέχει ασφάλεια, ιδιαίτερα όταν είναι στενοχωρημένη, όταν είναι άρρωστη. Ξεύρομε άλλωστε πόσο ευαίσθητη είναι η γυναικεία ψυχή, γι' αυτό, όπως λέγει και ο απόστολος Πέτρος, «ως ασθενεστέρω σκεύει τω γυναικείω απονέμομεν τιμήν»(22). Πληγώνεται η γυναικεία ψυχή, μικροψυχεί, μεταβάλλεται πολύ εύκολα, απελπίζεται ξαφνικά. Γι' αυτό ο άνδρας πρέπει να στέκεται γεμάτος αγάπη και τρυφερότητα, ώστε να καταφέρη να γίνη ο θησαυρός της.

Ο γάμος, αγαπητοί μου, είναι σαν μια βαρκούλα πού πλέει μέσα στα κύματα ανάμεσα σε βράχια. Λίγο άμα δεν προσέξης, θα γίνη συντρίμμια.

Ο γάμος, είπαμε, είναι πρώτον, μία πορεία πόνου• δεύτερον, μία πορεία αγάπης και τρίτον, μία πορεία προς τον ουρανό, μία κλήσις του Θεού. Είναι, όπως λέγει ή Αγία Γραφή, «μυστήριον μέγα»(23).

Γνωρίζομε τα επτά μυστήρια. Εδώ μυστήριο σημαίνει ένα σημάδι της μυστικής παρουσίας κάποιου αληθινού γεγονότος. Η εικόνα είναι ένα μυστήριο. Όταν την προσκυνούμε, δεν προσκυνούμε το ξύλο αλλά τον Χριστόν ή την Παναγία ή τον άγιο που παρίσταται μυστικά σε αυτήν. Ο τίμιος Σταυρός είναι σύμβολο του Χριστού. Σε αυτόν υπάρχει η μυστική παρουσία του Χριστού. Κάτι τέτοιο είναι και ο γάμος. Όπου, λέγει, είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί ανάμεσά τους είμαι και εγώ(24). Παντρεύονται δύο άνθρωποι εις το όνομα του Χριστού• αυτοί πλέον γίνονται το σημάδι που κρατάει και κατέχει τον ίδιο τον Χριστόν.

Επομένως, όταν βλέπης ένα ανδρόγυνο με αυτήν την γνώσι, είναι σαν να βλέπης τον Χριστόν. Υπάρχει εκεί μία θεοφάνεια. Γι' αυτό σε άλλες χώρες βάζουν στέμματα κατά την τέλεσι του μυστηρίου, για να δείξουν πως ο άνδρας είναι ο βασιλιάς Χριστός και η γυναίκα η Εκκλησία, ή χρησιμοποιούν κλάδους ελαίας(25).

Όλα λοιπόν στον γάμο είναι συμβολικά. Οι αναμμένες λαμπάδες συμβολίζουν τις πέντε παρθένες.
Όταν τις δίνη ο ιερεύς στα χέρια των νεονύμφων την ώρα του μυστηρίου, είναι σαν να τους λέγη: Σαν τις πέντε παρθένες να περιμένετε τον Χριστον(26) Ή συμβολίζουν τις γλώσσες του πυρός, που κατέβηκαν την Πεντηκοστή και ήταν στην ουσία η παρουσία του Αγίου Πνεύματος(27). Τα δακτυλίδια τους, τις βέρες τους, τις παίρνει ο ιερεύς από την αγία Τράπεζα, όπου τις είχε τοποθετήσει προηγουμένως, και τις βάζει στο τραπέζι(28), για να δείξη ακριβώς ότι ο γάμος αρχίζει από τον Χριστόν και θα τελειώση στον Χριστόν. Ο ιερεύς επίσης ενώνει τα χέρια τους, για να δείξη ότι τους ενώνει ο ίδιος ο Χριστός. Δηλαδή συμπλέκεται ο Χριστός στο μυστήριο και στην ζωή τους(29).

Όλα όσα χρησιμοποιούνται, κατά την τέλεσι του γάμου, είναι σκιές και σύμβολα που δείχνουν ότι εκεί είναι ο Χριστός. Όταν κάθεσαι και βλέπης ξαφνικά μια σκιά, καταλαβαίνεις ότι κάποιος έρχεται. Δεν τον βλέπεις• το ξεύρεις όμως. Πρωί πρωί σηκώνεσαι και βλέπεις κατακόκκινο τον ορίζοντα στην ανατολή, θα βγη, λες, σε λίγο ο ήλιος. Πράγματι εκεί, πίσω από το βουνό, προβάλλει ο ήλιος.

Όταν βλέπης τον γάμο σου, τον άνδρα σου, την γυναίκα σου, όταν βλέπης τις στενοχώριες σου, το σώμα του συντρόφου σου, τα πάντα μέσα στο σπίτι σου, να ξεύρης ότι είναι σημάδια της παρουσίας του Χριστού. Είναι σαν να ακούς τα βήματά του, σαν να έρχεται, σαν να πρόκειται να ακούσης τώρα και την φωνή του. Σκιές είναι όλα αυτά που δείχνουν ότι μαζί μας είναι ο Χριστός(30). Είναι αλήθεια ότι εξ αιτίας των μεριμνών μας τον νοιώθομε ως απόντα. Τον βλέπομε όμως μέσα
στις σκιές και είμαστε βέβαιοι ότι είναι μαζί μας. Γι' αυτό ακριβώς την αρχαία εποχή δεν είχαν ξεχωριστή ακολουθία. Έπαιρναν τον άνδρα και την γυναίκα, τους έφεραν στην εκκλησία, τους κοινωνούσαν και έφευγαν. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η ζωή τους πλέον είναι μαζί με τον Χριστόν.

Σύμβολο της παρουσίας του Χριστού είναι και τα στέφανα. Ειδικώτερα συμβολίζουν το μαρτύριο. Θυμάσθε τους Σαράντα Μάρτυρες μέσα στην παγωμένη λίμνη που τους στεφάνωσε ο Χριστός; Έτσι στεφανώνει τώρα η Εκκλησία τους νεονύμφους, μνημονεύοντας και τον άγιο Προκόπιο, ο οποίος είχε συμβουλεύσει μερικές γυναίκες να μαρτυρήσουν, για να δείξουν την αγάπη τους στον Χριστόν(31). Φορούν λοιπόν στέφανα ο άνδρας και η γυναίκα, για να δείξουν ότι είναι έτοιμοι να γίνουν μάρτυρες χάριν του Χριστού, ο οποίος είναι μαζί τους.

Παντρεύομαι σημαίνει ζω και πεθαίνω για τον Χριστόν. Παντρεύομαι σημαίνει επιθυμώ και διψώ τον Χριστόν.

Ποιοι άλλοι εστεφανούντο; Οι βασιλείς εστέφοντο. Επομένως, τα στέφανα δείχνουν ότι οι σύζυγοι είναι βασιλιάδες και το σπίτι τους βασίλειον, βασίλειον της Εκκλησίας, ένα κομμάτι της Εκκλησίας.

Πότε άρχισε ο γάμος; Όταν ο άνθρωπος αμάρτησε. Προηγουμένως δεν υπήρχε γάμος με την σημερινή έννοια. Όταν, μετά την πτώσι, οι πρωτόπλαστοι έχασαν τον παράδεισο, τότε γνώρισε ο Αδάμ την Εύα(32), και άρχισε ο γάμος. Γιατί; Για να θυμούνται την πτώσι τους και την έξοδό τους από τον παράδεισο και να τον ζητούν. Ο γάμος γίνεται τώρα μία επαναφορά στον πνευματικό παράδεισο, την Εκκλησία του Χριστού. Παντρεύομαι λοιπόν σημαίνει γίνομαι βασιλιάς, γίνομαι πιστό και αληθινό μέλος της Εκκλησίας του Χριστού και εργάζομαι πλέον για την δόξα του.

Τα στέφανα ακόμη δείχνουν την τελική νίκη στην βασιλεία των ουρανών. Όταν ο ιερεύς παίρνη τα στέφανα, λέγει στον Χριστόν: «ανάλαβε τους στεφάνους αυτών εν τη βασιλεία σου»(33) πάρε τα στεφάνια τους επάνω στην βασιλεία σου.

Επομένως, ο γάμος είναι ένας δρόμος• αρχίζει από την γη και τερματίζει στον ουρανό. Είναι μία σύναψις, ένας σύνδεσμος μαζί με τον Χριστόν, που μας βεβαιώνει ότι θα πάμε κάποτε στον ουρανό. Γάμος είναι μία «γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν»(34). Σαν να λέγη το μυστήριο της Εκκλησίας μας: Πάνω από την αγάπη, πάνω από τον άνδρα σου, πάνω από την γυναίκα σου, πάνω από τα καθημερινά σου γεγονότα, να θυμάσαι ότι προορίζεσαι για τον ουρανό, ότι μπήκες στον δρόμο που πρέπει οπωσδήποτε να σε βγάλη εκεί. Η νύμφη και ο γαμπρός δίνουν τα χέρια τους, τους πιάνει και ο ιερεύς και ακολουθούν γύρω από το τραπέζι χορεύοντας και ψάλλοντας. Αυτό σημαίνει ότι ο γάμος είναι η πορεία, το ταξίδι που θα κατάληξη στον ουρανό, στην αιωνιότητα.

Στον γάμο φαίνονται ότι παντρεύονται δύο. Δεν είναι όμως δύο αλλά τρεις. Παντρεύεται ο άνδρας την γυναίκα και η γυναίκα τον άνδρα, αλλά και οι δύο μαζί υπανδρεύονται τον Χριστόν. Τρεις επομένως λαμβάνουν μέρος στο μυστήριο και τρεις πλέον παραμένουν στην ζωή τους.

Στον χορό τους σέρνει ο ιερεύς, ο τύπος του Χριστού. Αυτό σημαίνει ότι μας άρπαξε ο Χριστός, μας εξηγόρασε(35), μας αιχμαλώτισε, μας έκανε δικούς του. Γι' αυτό ακριβώς «το μυστήριον τούτο μέγα εστίν»(36).

Την λέξι «μυστήριον» στα λατινικά την απέδωσαν με την λέξι «sacramentum» που σημαίνει όρκος. Δηλαδή ο γάμος είναι όρκος, σύναψις, σύνδεσμος, όπως λέγαμε προηγουμένως. Είναι μόνιμος πλέον δεσμός με τον Χριστόν.

Παντρεύομαι λοιπόν σημαίνει σκλαβώνω την καρδιά μου στον Χριστόν. Εάν θέλης, μπορείς να παντρευθής• εάν θέλης, δεν παντρεύεσαι. Εάν παντρευθής όμως, αυτήν την έννοια έχει ο γάμος στην Εκκλησία σου την Ορθόδοξη, η οποία σε γέννησε. Είμαι παντρεμένος σημαίνει είμαι σκλάβος του Χριστού.

«Γόνιμη» διατροφή για... αποτελέσματα


του Νικόλα Γεωργιακώδη

Λέμε ότι ο έρωτας περνάει από το στομάχι, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις δεν είναι μόνος του. «Συνοδοιπόρος» σε αυτό το ταξίδι είναι και η γονιμότητα – ανεξαρτήτως φύλου – η οποία επηρεάζεται άμεσα από την καθημερινή μας διατροφή. Οτιδήποτε καταναλώνουμε καθημερινά έχει άμεσες επιπτώσεις στο αίμα, στα κύτταρα και στις ορμόνες μας, με αποτέλεσμα το ρητό «είμαστε ό,τι τρώμε» να συνδέεται άμεσα και με τα ποσοστά της γονιμότητάς του καθενός από εμάς.

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες μάλιστα, σύμφωνα με την κ. Χριστίνα Έλενα Δρακοπούλου Κλινική Διαιτολόγο, ο ρόλος της διατροφής στην ανδρική όσο και στη γυναικεία υπογονιμότητα αποτελεί κυρίαρχο ερευνητικό θέμα. Πληθώρα σύγχρονων μελετών καταδεικνύει το πόσο σημαντική είναι η διατροφή στην γονιμότητα, με πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ να αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

Ύστερα από συνεχή παρακολούθηση περισσότερων από 18 χιλιάδων γυναικών στην προσπάθειά τους να τεκνοποιήσουν, η έρευνα του πανεπιστημίου επικεφαλής της οποίας ήταν ο καθηγητής Jorge Chavarro, έδειξε ότι η κατανάλωση συγκεκριμένων τροφών μπορεί να βοηθήσει σημαντικά την γυναικεία γονιμότητα. Φυτικές ίνες, «καλά» λιπαρά, γαλακτοκομικά προϊόντα και ποικιλία λαχανικών ενίσχυσαν σημαντικά τις πιθανότητες σύλληψης για όσες γυναίκες συμμετείχαν στην έρευνα.

Από την άλλη πλευρά, η ανδρική γονιμότητα επίσης φαίνεται να εξαρτάται άμεσα από την διατροφή, με τροφές όπως φρούτα και λαχανικά να συνεισφέρουν στην «δύναμη» και την υγεία του σπέρματος, σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην Νέα Ορλεάνη και δημοσιοποιήθηκε σε συνέδριο της Αμερικανικής Κοινότητας για την Αναπαραγωγή (American Society for Reproductive Medicine).

«Γόνιμη» διατροφή για άνδρες
Τα σπερματοζωάρια, ως ζωντανοί οργανισμοί, είναι πλούσια σε βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία. Επομένως, μια ενδεχόμενη αλλαγή στην σύστασή τους μπορεί, σύμφωνα με την κ. Δρακοπούλου, να έχει ως συνέπεια αλλαγές και στην ζωτικότητά τους. Συνήθεις ύποπτοι για την καταστροφή στον αριθμό των σπερματοζωαρίων είναι οι γνωστές ελεύθερες ρίζες, οι οποίες προκαλούν βλάβες στις μεμβράνες και το DNA του κυττάρου.

Παράγονται ενδογενώς στο σώμα, αλλά μπορούμε να τις αποκτήσουμε και από την διατροφή, αλλά και τον τρόπο ζωής μας (π.χ. με το κάπνισμα και την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ). Διατροφικές ασπίδες ενάντια στην δράση των ελεύθερων ριζών είναι μεταξύ άλλων:

* Το λυκοπένιο, μια ουσία που βρίσκεται σε μεγάλη ποσότητα στο σπέρμα και την οποία μπορούμε να βρούμε στις σάλτσες ντομάτας και λιγότερο στις φρέσκιες ντομάτες.

* Οι αντιοξειδωτικές βιταμίνες C και Ε, οι οποίες βελτιώνουν την ποιότητα του σπέρματος και βρίσκονται στα εσπεριδοειδή και στα ωμά λαχανικά (βιταμίνη C) και στα «καλά» έλαια, τους σπόρους και τα λιπαρά ψάρια (βιταμίνη Ε).

* Το σελήνιο, ένα ακόμα αντιοξειδωτικό το οποίο επηρεάζει τα κύτταρα του Leydig, τα «εργοστάσια» παραγωγής τεστοστερόνης στον άνδρα. Μάλιστα σύμφωνα με έρευνες, η πρόσθετη λήψη του σε συμπληρώματα αυξάνει την κινητικότητα του σπέρματος και τις πιθανότητες γονιμοποίησης.

* Ο Ψευδάργυρος και το Φυλλικό οξύ παίζουν σημαντικό ρόλο στην σύνθεση του DNA και του RNA, επομένως πιθανή έλλειψή τους να έχει ως αποτέλεσμα τη μειωμένη παραγωγή σπέρματος και κατ’ επέκταση την υπογονιμότητα. Ο ψευδάργυρος, ο οποίος είναι γνωστός και για τις αφροδισιακές του ιδιότητες, βρίσκεται στα οστρακοειδή, στα αυγά και στο κρέας, ενώ το Φυλλικό οξύ στα πράσινα λαχανικά και στα δημητριακά ολικής άλεσης.

Η παχυσαρκία, ως συνέπεια της κακής διατροφής, μπορεί επίσης να προκαλέσει προβλήματα στην ανδρική γονιμότητα. Για την ακρίβεια, το αυξημένο σωματικό λίπος δεσμεύει την ελεύθερη τεστοστερόνη του αίματος, ενώ υπάρχουν αρκετές ενδείξεις ότι ευνοεί τη μετατροπή της τεστοστερόνης στη γυναικεία ορμόνη οιστρογόνο. Έτσι, έχει αποδειχθεί ότι οι παχύσαρκοι άντρες έχουν μειωμένα επίπεδα τεστοστερόνης, κάτι που επιδρά αρνητικά στην λειτουργικότητα του σπέρματος.

Το αλκοόλ, έχει επίσης αρνητικό αντίκτυπο στην ανδρική γονιμότητα. Σύμφωνα με έρευνες, η υπερβολική κατανάλωσή του μειώνει τον αριθμό και την κινητικότητα των σπερματοζωαρίων, εξαιτίας της παραγωγής από τον οργανισμό μιας ουσίας της ακεταλδεΰδης κατά την κατανάλωσή του, η οποία είναι τοξική για το σπέρμα. Εκτός της παχυσαρκίας και το αλκοόλ είναι υπεύθυνο για τον καταβολισμό της τεστοστερόνης και της μετατροπής της σε οιστρογόνο, ενώ καταστρέφει τις βιταμίνες εκείνες που όπως αναφέραμε παραπάνω προστατεύουν το σπέρμα από την δράση των ελεύθερων ριζών. Η με μέτρο κατανάλωση αλκοολούχων ποτών – ένα με δύο ποτήρια την εβδομάδα – δεν ενέχει κινδύνους για το σπέρμα, ενώ συγκεκριμένα το κόκκινο κρασί χάρη στις πολυφαινόλες φαίνεται να το προστατεύει.

Τέλος, η υπερβολική κατανάλωση καφεΐνης μπορεί να αυξήσει τον αριθμό των ελεύθερων ριζών, επηρεάζοντας έτσι αρνητικά την ποιότητα του σπέρματος. Η κατανάλωσή της με μέτρο από την άλλη πλευρά έχει φανεί πως έχει ευεργετικές επιδράσεις στην ταχύτητα και την αποτελεσματικότητά του.

Γυναικεία διατροφή και γονιμότητα
Μια θρεπτική και ισορροπημένη διατροφή μπορεί να βοηθήσει τα μέγιστα τις γυναίκες να αυξήσουν την πιθανότητα σύλληψης και να τις βοηθήσει να έχουν μια υγιή εγκυμοσύνη. Δηλαδή ο,τι ακριβώς συμβαίνει και με τους άνδρες. Λάβετε υπ’όψιν σας όμως, ότι η απότομη απώλεια βάρους που συνοδεύει τις αυστηρές δίαιτες προκαλεί σοβαρή διαταραχή στην αναπαραγωγική λειτουργία των γυναικών. Μάλιστα, σύμφωνα με τους ειδικούς, η διαταραχή που προκαλείται στον γυναικείο οργανισμό μπορεί να προκαλέσει υπογονιμότητα σε ποσοστό μεχρι 60% ή ακόμα και παρατεταμένη αμηνόρροια. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν, ο δείκτης μάζας σώματος των γυναικών που προσπαθούν να συλλάβουν να μην είναι άνω του 25 και κάτω του 19. Υπολογίστε τον ΔΜΣ σας εδώ.

Η κατανάλωση σύνθετων υδατανθράκων, από την άλλη, όπως είναι τα φρούτα, τα λαχανικά και τα δημητριακά ολικής άλεσης, βοηθά στην γονιμότητα πολύ περισσότερο από την κατανάλωσηα απλών υδατανθράκων (άσπρο ψωμί, μακαρόνια, ρύζι κτλ.). Σε περίπτωση μάλιστα, που έχετε πολυκυστικές ωοθήκες, θα πρέπει να δώσετε ιδιαίτερη προσοχή στην κατανάλωση απλών υδατανθράκων, μιας και αυτοί μπορούν να αυξήσουν την ροή της ινσουλίνης στο αίμα προκαλώντας ανώμαλη γένεση ωαρίων.

Την ίδια ευεργετική επίδραση στην γονιμότητα φαίνεται να έχει η κατανάλωση πλήρων λιπαρών από γαλακτοκομικά προϊόντα, όπως επίσης και ωφέλιμων ω3 και ω6 λιπαρών οξέων, τα οποία βρίσκονται σε ψάρια (σολομός, σαρδέλα), σε ξηρούς καρπούς (φιστίκια, αμύγδαλα) και φυσικά στο ελαιόλαδο. Αν τώρα, είστε χορτοφάγος, τότε οι ειδικοί συνιστούν να δοκιμάσετε λιναρόσπορους, τους οποίους εύκολα βρίσκει κανείς σε καταστήματα με βιολογικά τρόφιμα. Εναλλακτικά, μπορείτε να αγοράσετε από το φαρμακείο κάψουλες με λάδι λιναριού και να τις ενσωματώσετε στην καθημερινή σας διατροφή σύμφωνα με τις οδηγίες που βρίσκονται στην συσκευασία.

Επίσης, μερικοί επιπρόσθετοι παράγοντες που λειτουργούν ευεργετικά στη γυναικεία γονιμότητα είναι:

* Η κατανάλωση σιδήρου, είτε μέσα από συμπληρώματα είτε μέσα από μη αιμικές πηγές όπως είναι τα σκουροπράσινα φυλλώδη λαχανικά.

* Η πρόσληψη πρωτεΐνης από φυτικές παρά ζωικές πηγές, όπως τα δημητριακά και τα όσπρια.

* Η χρήση πολυβιταμινούχων σκευασμάτων έχει συνδεθεί με τη μείωση της υπογονιμότητας σε ορισμένες έρευνες.

πηγή

Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

Πως βρήκα γαμπρό για την κόρη μου

Διηγήθηκε ή γιαγιά Λαμπρινή:

«Ή κόρη μου Σταθούλα είχε περάσει τα δεκαοχτώ της και ήταν καιρός για παντρειά. Άρχισαν τα προξενιά, αλλά δεν με ανέπαυαν οι γαμπροί. Ήταν ευκατάστατοι, καλοί άνθρωποι, αλλά με σεσαλευμένη καθαρότητα.

Εκείνα τα χρόνια δεν είχε τόσο λόγο η νύφη για την επιλογή του γαμπρού και επειδή είχα την μέριμνα του γαμπρού ήθελα πρώτα απ’ όλα να είναι καθαρός, αγνός. Ή Σταθούλα δεν είχε κλίση για καλογερική, όπως εγώ, και έπρεπε να βρεθεί γαμπρός.

Μία μέρα το βράδυ που πήγα στο κρεβάτι να κοιμηθώ, πήρα, ως συνήθως, να διαβάσω ένα βιβλίο και ήμουν στενοχωρημένη, γιατί δεν βρισκόταν ό γαμπρός. Ό άνδρας μου κοιμόταν χωριστά για να μην τον ενοχλώ. Μόλις είχε πάρει ό ύπνος τον άνδρα μου, άνοιξε το παράθυρο μόνο του και μπήκε ό φύλακας Άγγελος μου. Πήρε το πνεύμα μου. Στο κρεβάτι μου έμεινε το σώμα μου μισοπεθαμένο. Βαδίζαμε-βαδίζαμε χωρίς να ξέρω πού πάμε. Φθάσαμε στην Πρέβεζα.

Μού λέει:

- Μην σταματάς καθόλου. Θέλουμε να πάμε στη Λευκάδα.

Εγώ δεν ήξερα πού είναι ή Λευκάδα. Φθάσαμε στο νησί, πήγαμε σ’ ένα σπίτι στην εξώπορτα.

Μού λέει ό Άγγελος:

- Κάθισε εδώ και εγώ θα ανοίξω την πόρτα. Να κοιτάς μέσα.

Άνοιξε την πόρτα τού σπιτιού και είδα ένα νέο όρθιο, με κουστούμι, με την πλάτη γυρισμένη. Γύρισε τότε να κλείσει την πόρτα, γιατί τού φάνηκε ότι άνοιξε μόνη της και τον είδα και από μπροστά.

Ό Άγγελος ήταν πνεύμα και εγώ άυλη και δεν μας έβλεπε.

-Σού αρέσει για γαμπρός στην κόρη σου;

-Καλός είναι, αλλά είμαστε μακριά.

-Άγγελος είναι και αυτός, όπως και εγώ.

-Άγγελο θα πάρει ή κόρη μου; Άνθρωπος είναι, πώς θα πάρει Άγγελο;

ενώ εννοούσε την καθαρότητα του!

-Από τώρα δεν θα κάνεις άλλο συνοικέσιο για την κόρη σου ότι και να σου λένε οι άλλοι. Θα περιμένεις λίγα χρόνια, λόγω κάποιων δυσκολιών, αλλά θα σού τον φέρω τον γαμπρό μόνο του και θα βρει την κόρη σου.

Ξεκινήσαμε την επιστροφή με τον ίδιο τρόπο.

Πέρασαν τρία χρόνια και πήγε ή κόρη μου με το γιό μου σ’ ένα ζαχαροπλαστείο. Εκεί ήταν ό γαμπρός. Μόλις την είδε, ήρθε και την ζήτησε σε γάμο. Κατάλαβα ότι ήταν αυτός πού ήθελε ό Θεός. Τον δεχτήκαμε και δόξασα τον Θεό για την μεγαλοσύνη Του.


πηγή

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

Το πρόβλημα των καταναγκαστικών γάμων στην "πολυπολιτισμική" Ευρώπη


«Πείτε τους ότι χάσατε το διαβατήριο»


Της Ευρυδικης Μπερση/ ebersi@kathimerini.gr


«Τι καμώματα είναι τούτα, με το ζόρι παντρειά...», διαμαρτυρόταν ο Χαραλάμπης στο παλαιό άσμα, απέναντι στον χορό των συγγενών που επέμεναν να τον σύρουν στην εκκλησία. Η σύγχρονη εκδοχή του τραγουδιού είναι γαλλόφωνη, κυκλοφορεί σε 50.000 αντίτυπα και υπογράφεται από το δημαρχείο του Παρισιού.


«Mariages forc s, vous avez le droit de dire non» («καταναγκαστικοί γάμοι, έχετε δικαίωμα να πείτε όχι») είναι ο τίτλος φυλλαδίου που διανέμουν από τις αρχές Αυγούστου οι κοινωνικές υπηρεσίες της γαλλικής πρωτεύουσας. Σε δεκαπέντε σελίδες, το φυλλάδιο δίνει οδηγίες προς υποψήφιους γαμπρούς, κυρίως όμως προς υποψήφιες νύφες για το πώς να αποφύγουν τα δεσμά του γάμου. Το φυλλάδιο δεν περιλαμβάνει ευφάνταστες δικαιολογίες για το στρίβειν, ούτε χρήσιμες συμβουλές για την αντιμετώπιση συναισθηματικών εκρήξεων. Το πρόβλημα δεν είναι πώς θα χειριστεί κανείς το έτερον ήμισυ, ούτε τα πεθερικά και τα λοιπά εξ αγχιστείας σόγια, αλλά το τι θα κάνει με τη δική του οικογένεια.


Περίπου 70.000 κοπέλες στη Γαλλία, σχεδόν αποκλειστικά κόρες μεταναστών, θεωρείται ότι διατρέχουν κίνδυνο να τις παντρέψουν οι οικογένειές τους κυριολεκτικά με το ζόρι. Πολλές υποκύπτουν στις πιέσεις και βρίσκονται εγκλωβισμένες πλάι σε έναν άγνωστο. Η γνωστή επωδός «θα τον αγαπήσεις» συχνά αποδεικνύεται απατηλή – ένα στα τέσσερα τηλεφωνήματα κακοποιημένων γυναικών στο κέντρο βοήθειας NPNS προέρχεται από γυναίκες που ζουν σε καταναγκαστικό γάμο.


Από πέρυσι, τα ειδικά κέντρα κατέγραψαν αύξηση στον αριθμό των γυναικών που επιζητούν να ξεφύγουν από καταναγκαστικούς γάμους και το δημαρχείο απάντησε με εκστρατεία βοήθειας. «Το να αρνηθείτε τον γάμο δεν σημαίνει ότι δεν σέβεστε τους γονείς σας ή ότι εγκαταλείπετε την κουλτούρα και τη θρησκεία σας», γράφει το φυλλάδιο. «Ούτε οι γονείς σας ούτε οι αδερφοί σας ούτε οι θείοι σας μπορούν να αποφασίσουν για σας». Μετά τις θεωρητικές προτροπές και τις νομικές αναφορές στο άρθρο 146 του αστικού κώδικα («δεν υπάρχει γάμος χωρίς συναίνεση»), το φυλλάδιο περνάει στο ψητό.


«Κάνετε τα πάντα για να μη φύγετε από τη γαλλική επικράτεια. Για να κερδίσετε χρόνο, αφήστε το διαβατήριό σας σε κάποιο έμπιστο πρόσωπο και πείτε στην οικογένειά σας ότι το χάσατε». Πολλοί καταναγκαστικοί γάμοι γίνονται υπό το πρόσχημα των διακοπών, καθώς οι οικογένειες των μεταναστών επιστρέφουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους, όπου οι διάφορες θείες έχουν κλείσει το προξενιό. Για όσες νύφες έχουν τη γαλλική υπηκοότητα, τα πράγματα είναι σχετικά εύκολα, αφού επιστρέφοντας μπορούν να ακυρώσουν τον γάμο. Αν όμως υπόκεινται στους νόμους της ξένης χώρας, το γαλλικό κράτος σηκώνει τα χέρια ψηλά. «Ζητήστε βοήθεια από οργανώσεις της χώρας στην οποία βρίσκεστε», είναι η μόνη συμβουλή που μπορεί να δώσει το δημαρχείο. Και τονίζει: «Σε μερικές χώρες, όπως η Αλγερία, το Μαρόκο, η Σενεγάλη και η Τουρκία, ο νόμος απαιτεί κοινή συναίνεση για τον γάμο».


Στην προσπάθεια αντιμετώπισης του φαινομένου, η γαλλική νομοθεσία άλλαξε και το χρονικό περιθώριο στο οποίο μπορεί κανείς να προσφύγει για να ακυρώσει καταναγκαστικό γάμο, αυξήθηκε δηλαδή από τους έξι μήνες στα πέντε χρόνια. Με τον κίνδυνο, βέβαια, πέντε χρόνια μετά, πολλοί και πολλές να θυμηθούν ότι ίσως τελικά η καταπίεση είχε ξεκινήσει από την αρχή...


πηγή

Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

ΠΩΣ ΚΑΝΟΥΝ ΜΠΑΝΙΟ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ.


EMBED-How To Shower: Men Vs Women - Watch more free videos

Συμβουλές ανατροφής

Για να γνωρίσουμε τα παιδιά μας, δεν αρκεί να κατοικούμε στο ίδιο σπίτι. Πρέπει να ζούμε μαζί τους, να ακούμε τις κουβέντες τους, τους θυμούς, τις λύπες, τις κακίες, τις σκέψεις, τις κρίσεις τους.



Τα παιδιά διαμορφώνονται από μωρά μέσα στην οικογένεια και κυρίως από τη μητέρα, ασχέτως κοινωνικών τάξεων. Οι γονείς είναι οι υπεύθυνοι για τις καλές και τις κακές συνήθειες των παιδιών τους. Τόσο οι υπερβολικές ανέσεις και φροντίδες όσο και η σκληρότητα ή οι τιμωρίες κάνουν κακό στη διαπαιδαγώγηση. Στην περίπτωση της υπερπροστασίας, το παιδί αφήνεται στη βούληση των γονέων και κινδυνεύει να γίνει άβουλο και μαλθακό όταν μεγαλώσει. Με τις τιμωρίες αναπτύσσεται ένα αίσθημα φόβου, με κίνδυνο το παιδί να χάσει την όρεξη για μάθηση και να αποστρέφεται το σχολείο και τον δάσκαλο. Για την καλή και σωστή ανατροφή του παιδιού πρέπει να ακολουθηθεί μία μέση οδός, ώστε το παιδί να εξελιχθεί σε ένα υγιές, δυνατό, ενθουσιώδες, λογικό και διακριτικό άτομο.


Σπουδαίο ρόλο παίζει, επίσης, η εκπαίδευση των παιδιών. Η εκπαίδευση, βέβαια, δεν αρχίζει από το σχολείο, αλλά ξεκινάει και αυτή από το σπίτι. Πρώτοι οι γονείς και μετά οι παππούδες και οι γιαγιάδες είναι αυτοί που «διδάσκουν» τα παιδιά, με τις συμβουλές, τις υποδείξεις, το παράδειγμα, το παραμύθι, ακόμα και με τον περίπατο και το παιχνίδι. Οι τρόποι ανατροφής και διαπαιδαγώγησης παίζουν πολύ σπουδαίο ρόλο και επιδρούν στη μετέπειτα ζωή του παιδιού, καθώς το συνοδεύουν σε όλη του τη ζωή.


Οι επιστήμονες προτείνουν τη συμμετοχή των παιδιών, τόσο στις αποφάσεις όσο και στον προγραμματισμό της ημέρας, ώστε τα παιδιά να αισθανθούν ισότιμα μέλη στην οικογένεια, να αναπτύξουν πρωτοβουλίες, να νιώσουν υπεύθυνα και να αφομοιώσουν ασφαλείς κοινωνικές συμπεριφορές.


πηγή

Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

Αναδοχή Παιδιού: Η Ανάδοχη Αγκαλιά δίνει ζεστασιά και θαλπωρή, ανταμείβεται με αγάπη

14.000 παιδιά σε ιδρύματα

Για όσους ενδιαφέρονται:

1. Αναρρωτήριο Πεντέλης – Μονάδα Κοινωνικής Φροντίδας Παιδιού (πρώην ΠΙΚΠΑ)

Επικοινωνία

Τέρμα Ιπποκράτους

152 36 Π. ΠΕΝΤΕΛΗ

Τηλ.: 2132059800-10

E-mail: anarpent@otenet.gr

2. Κέντρο Βρεφών Μητέρα

Τηλέφωνα επικοινωνίας:

210-2640615, 210-2627155

Δύσκολα γινόμαστε ανάδοχοι παιδιών με ειδικές ανάγκες και προβλήματα που στερούνται την οικογένεια.

ΑΝΑΔΟΧΗ

Τί είναι αναδοχή;

Σύμφωνα με τον θεσμό της ανάδοχης οικογένειας και την αντίστοιχη νομοθεσία, βρέφη και παιδιά ως 16 ετών που από έκτακτες ή χρόνιες ανάγκες όπως ασθένεια γονέων, ατύχημα, φυλάκισή τους, διαπίστωση ακαταλληλότητας γονέων, διάλυση οικογένειας κ.λ.π. στερούνται οικογενειακών φροντίδων, τοποθετούνται σε οικογένειες που προσφέρονται γι’ αυτό το σκοπό και που καλούνται ν’αναπληρώσουν την φυσική οικογένεια.

Τα είδη της αναδοχής

- ΣΥΓΓΕΝΙΚΗ ΑΝΑΔΟΧΗ

Η περίπτωση αυτή αφορά οικογένειες που βρίσκονται σε κρίση. Η κοινωνική λειτουργός έρχεται σε επαφή με τους συγγενείς που θέλουν να πάρουν να πάρουν το παιδί και εφόσον το αποδεχτούν έχουμε την συγγενική αναδοχή.

- ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΗ ΑΝΑΔΟΧΗ

Το είδος αυτό της αναδοχής είναι διάρκειας μέχρι 2 χρόνων. Γίνεται όταν οι οικογένειες χρειάζονται αυτό το διάστημα για να ξεπεράσουν την κρίση ώστε να ξαναπάρουν τα παιδιά κοντά τους. Είναι ο πιο συνηθισμένος τρόπος αναδοχής ο οποίος όμως ενδέχεται να εξελιχθεί σε μακροπρόθεσμη τοποθέτηση.

- ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΗ ΑΝΑΔΟΧΗ

Το είδος αυτό της αναδοχής αναφέρεται σε παιδιά που δεν πρόκειται να επιστρέψουν στην οικογένειά τους.

- ΑΝΑΔΟΧΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ

Σημαίνει όταν κάποιος θα ήθελε να φιλοξενήσει στο σπίτι κάποιο παιδί για Σαββατοκύριακο, γιορτές, καλοκαίρια κ.λ.π

Διαφορές αναδοχής και υιοθεσίας.

Η υιοθεσία είναι μια νομική πράξη κατά την οποία το υιοθετημένο παιδί απολαμβάνει όλα τα προνόμια και τα δικαιώματα ενός φυσικού παιδιού, και η οικογένεια έχει τις ίδιες υποχρεώσεις απέναντι σε αυτό σαν να ήταν φυσικό παιδί της. Η υιοθεσία αλλάζει την νομική ταυτότητα του παιδιού. Ένα ανάδοχο παιδί κρατάει την δική του ταυτότητα (π.χ. ονοματεπώνυμο) και εξακολουθεί να είναι νόμιμο παιδί των φυσικών γονέων του.

Ποια είναι τα προσόντα των ανάδοχων γονέων;

Αγάπη, υπομονή, καλοσύνη για να μπορείς να ενδιαφερθείς για “το παιδί κάποιου άλλου”. Είναι αδύνατο να περιγράψει κανείς τον ιδανικό ανάδοχο γονέα, γιατί οι ανάγκες των παιδιών ποικίλουν σε μεγάλο βαθμό, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι χρειάζονται και ανάλογοι ανάδοχοι γονείς. Το ιδανικότερο θα ήταν οι ανάγκες κάθε παιδιού να συνταυτίζονται με αυτό που θα μπορούσαν να προσφέρουν οι ανάδοχοι γονείς. Βέβαια οι συνθήκες δεν επιφέρουν τόσο ιδανική τοποθέτηση. Παρ όλα αυτά έχουμε μεγάλο ποσοστό επιτυχίας γιατί οι γονείς που δεν ήταν σίγουροι για τις ικανότητές τους, σήμερα είναι ευτυχισμένοι. Η αναδοχή είναι μια μορφή εργασίας στην οποία πρέπει να συμμετέχει όλη η οικογένεια.

Μπορεί ο καθένας να γίνει ανάδοχος γονέας;

Δεν υπάρχει καμία συγκεκριμένη διαδικασία αναδοχής. Οι κοινωνικοί λειτουργοί έχουν τις δικές τους μεθόδους στο να κρίνουν την καταλληλότητα των ανάδοχων γονέων. Μερικές φορές οι ενδιαφερόμενοι καθώς μαθαίνουν περισσότερα για τον θεσμό ανακαλύπτουν ότι είναι κάτι που δεν ταιριάζει στη δική τους οικογένεια, και άλλες φορές κρίνουν ότι θα ήταν καλύτερα να το αναβάλουν έως ότου τα παιδιά τους ωριμάσουν περισσότερο.

Οι ανάδοχοι γονείς παίρνουν πληροφορίες για τα παιδιά που θα φροντίσουν;

Όλοι οι φορείς δίνουν πληροφορίες για το παιδί και τις ιδιαιτερότητές του. Όμως και οι ανάδοχοι γονείς μπορούν να θέσουν ένα ερωτηματολόγιο αν θέλουν:

Α. Γενικές πληροφορίες – ονοματεπώνυμο, ηλικία, σχολείο κ.λ.π.

Β. Προβλήματα που αντιμετώπισε στο παρελθόν.

Γ. Ποιες είναι οι υποχρεώσεις της αναδόχου οικογένειας;

Ο φάκελος του παιδιού μπορεί να διαβαστεί από τους ανάδοχους γονείς.

Υπάρχει όριο ηλικίας για τους ανάδοχους γονείς;

Κάθε αίτηση εξετάζεται ξεχωριστά. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα όρια ηλικίας. Είθισται πάντως να προτιμούνται γονείς ηλικίας κάτω των 55 ετών.

Ο θεσμός της αναδοχής είναι νομικά κατοχυρωμένος

σύμφωνα με τον ΝΟΜΟ ΥΠ’ΑΡΙΘ. 2447/30-12-1996.

Τα βασικά κριτήρια για έγκριση των ανάδοχων γονιών είναι:

• Να είναι ενήλικα άτομα με καλή φυσική, ψυχική και συναισθηματική υγεία.

• Κύριο κίνητρό τους θα πρέπει να είναι τα αποθέματα αγάπης για ένα ξένο παιδί, τα δε δικά τους παιδιά θα πρέπει να γνωρίζουν και να αναμένουν ότι θα μοιράζονται την αγάπη αυτή.

• Να είναι σε θέση να αντιμετωπίζουν ποικίλες καταστάσεις, συμπεριφορές και συναισθήματα των ανάδοχων παιδιών.

• Να διαθέτουν υπομονή και ικανότητα όσον αφορά το χειρισμό και τη φροντίδα παιδιών.

• Να προσφέρουν θετικές εμπειρίες ομαλής οικογενειακής ζωής.

• Να είναι ευέλικτοι και να διαθέτουν ψηλό επίπεδο κατανόησης, ανοχής και αποδοχής της φυσικής οικογένειας του παιδιού.

Ποιες ιδιότητες χρειάζεται να διαθέτεις ως ανάδοχος γονιός;

Να μπορείς:

• Να αναπτύξεις στο παιδί το αίσθημα ότι αξίζει, καθώς και το αίσθημα της ταυτότητάς του.

• Να υποστηρίζεις το παιδί στις καλές και κακές του στιγμές.

• Να προωθείς την υγεία, την εκπαίδευση και την ανάπτυξη των ικανοτήτων του παιδιού.

• Να ενθαρρύνεις το παιδί να αναπτύσσει και να διατηρεί φιλίες.

• Να αντιλαμβάνεσαι τις πολλές και διάφορες ανάγκες που έχουν γενικά τα παιδιά.

• Να σέβεσαι και να δέχεσαι την ταυτότητα, σεξουαλικότητα, θρησκεία, φυλή, γλώσσα, καθώς και τις ιδιαίτερες ανάγκες των νέων ατόμων.

• Να είσαι ευέλικτος και ικανός να αντιμετωπίσεις τυχόν προκλητική και δύσκολη συμπεριφορά.

• Να αναπτύσσεις τις δικές σου δεξιότητες μέσω κατάλληλης προετοιμασίας και εκπαίδευσης.

• Να συνεργάζεσαι με τον Κοινωνικό Λειτουργό με στόχο πάντοτε το συμφέρον του παιδιού.

• Να είσαι προετοιμασμένος να αναλάβεις το ρόλο του γονιού για ένα ξένο παιδί και η απόφαση σου αυτή να προέρχεται ύστερα από προβληματισμό όλης της οικογένειάς σου.

Κέντρο Βρεφών Μητέρ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΝΑΔΟΧΗΣ

Η αναδοχή είναι μια μορφή παιδικής προστασίας αναγνωρισμένη από το κράτος με Ν.2082/1992.

Το Κέντρο Βρεφών Η ΜΗΤΕΡΑ είναι ένας από τους κύριους φορείς παιδικής προστασίας με υλοποίηση προγράμματος αναδοχής από το πρώτο έτος λειτουργίας του.

Η αναδοχή δεν είναι υιοθεσία. Το παιδί δεν ανήκει νομικά στους ανάδοχους γονείς, χωρίς να αποκλείεται η υιοθεσία του από αυτούς ως εξέλιξη της σχέσης τους ή η μετέπειτα ανάληψη της επιμέλειας του παιδιού από αυτούς.

Οι ανάδοχοι γονείς είναι συνεργάτες του ΜΗΤΕΡΑ και στο ρόλο τους υποστηρίζονται από ομάδα ειδικών (κοινωνικό λειτουργό, παιδίατρο, ψυχολόγο) του Κέντρου.

Αναδοχή είναι:

να αναλάβετε στην οικογένεια σας τη φροντίδα και ανατροφή ενός παιδιού που οι γονείς του δεν μπορούν να το φροντίσουν.

να προσφέρετε την αγκαλιά σας, την αγάπη σας, την ασφάλεια και τη σταθερότητα της οικογένεια σας σε ένα παιδί που το έχει στερηθεί.

να έχετε κατανόηση και να βοηθήσετε ένα παιδί στα προβλήματα και τις δυσκολίες του για να εξελιχθεί σε ένα υγιές συναισθηματικά και κοινωνικά άτομο.

να εξηγήσετε στο παιδί τους λόγους που δε ζει με τους φυσικούς του γονείς, να το στηρίξετε συναισθηματικά και να το βοηθήσετε να αναπτύξει υγιή και ολοκληρωμένη ταυτότητα.

να διευκολύνετε την επικοινωνία του παιδιού με τη φυσική του οικογένεια.

Ποιοι μπορούν να γίνουν ανάδοχοι γονείς.

Όσοι έχουν την ειλικρινή διάθεση να φροντίσουν και να βοηθήσουν ένα παιδί.

-άτομα ηλικίας από 30 έως 50 ετών

-οικογένειες με ή χωρίς δικά τους παιδιά

-μονογονεϊκές οικογένειες

-συγγενικές οικογένειες,

-μεμονομένα άτομα

Ποια παιδιά τοποθετούνται σε ανάδοχες οικογένειες.

-παιδιά που οι γονείς τους προσωρινά αδυνατούν να τα φροντίσουν, αλλά προγραμματίζουν να τα ξαναπάρουν κοντά τους.

-παιδιά με ειδικές ανάγκες και προβλήματα που στερούνται την οικογένεια.

-παιδιά που για σοβαρούς λόγους δεν μπορούν να μείνουν κοντά στους φυσικούς γονείς τους και τα οποία ενδεχομένως θα μεγαλώσουν σε ανάδοχες οικογένειες με παράλληλη επικοινωνία με τους φυσικούς γονείς.

Η ηλικία των παιδιών που τοποθετούνται σε αναδοχή ποικίλει από τη νηπιακή ηλικία μέχρι την πρώτη παιδική ηλικία.

Πόσο διάστημα μένει το παιδί στην οικογένεια.

Η αναδοχή μπορεί να είναι προσωρινή ή μόνιμη. Ένα παιδί μπορεί να μείνει στην ανάδοχη οικογένεια από λίγα χρόνια έως πολλά. Τα περισσότερα παιδιά παραμένουν στις ανάδοχες οικογένειες και μετά την ενηλικίωση τους.

Παροχές στις ανάδοχες οικογένειες.

Το ΜΗΤΕΡΑ για κάθε παιδί που είναι τοποθετημένο σε ανάδοχη οικογένεια παρέχει:

μηνιαίο επίδομα κλιμακούμενο ανάλογα με τις ειδικές ανάγκες του παιδιού

πλήρη ιατροφαρμακευτική και νοσηλευτική κάλυψη.

κάλυψη ειδικών θεραπειών

κάλυψη ένδυσης, υπόδησης, ιματισμού και ειδών πρώτης εγκατάστασης του παιδιού στην οικογένεια

κάλυψη σχολικών δαπανών.

Τηλέφωνα επικοινωνίας:

210-2640615, 210-2627155


πηγή

Σάββατο 14 Αυγούστου 2010

Η Κοίμηση της Θεοτόκου – Μετάβαση προς την Ζωή

Κάθε φορά που εορτάζουμε την Κοίμηση της Θεοτόκου είναι σαν να έχουμε Πάσχα· το Πάσχα του καλοκαιριού. Πάσχα μάς ετοιμάζει η Κυρία Θεοτόκος. Διάβαση ένδοξη «εκ του θανάτου εις την ζωήν». Δεύτερο Πάσχα, άγιο, άμωμο, ζωοποιό για το ανθρώπινο γένος, γιατί πράγματι σήμερα «νενίκηνται της φύσεως οι όροι».

«Πώς η πηγή της ζωής πηγαίνει προς την ζωή περνώντας από τον θάνατο!», αναφωνεί ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Ο θάνατος της «ζωαρχικής Μητρός» του Κυρίου υπερβαίνει την έννοια του θανάτου, ώστε δεν ονομάζεται κάν θάνατος, αλλά «κοίμησις» και «θεία μετάστασις» και εκδημία ή ενδημία προς τον Κύριο. Και αν ακόμη λεχθεί θάνατος, όμως είναι θάνατος ζωηφόρος, αφού μεταβιβάζει σε ουράνια και αθάνατη ζωή.

Η μετάσταση της Θεοτόκου ως ένα γεγονός αναμφισβήτητο, που διασώθηκε από την ιερά Παράδοση, έχει ενσωματωθεί στην διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας και δεν έχει σχέση με τις ευσεβιστικές δοξασίες των Δυτικών περί ασπόρου συλλήψεως και άνευ θανάτου ζωής της Θεοτόκου.

Η Παρθένος ήταν εκείνο το ιδιαίτερο δημιούργημα του Θεού που υπερέβη όλους τους ανθρώπους και αγγέλους. Αυτή μόνη από τους ανθρώπους έζησε βίο πανάμωμο, και το ακατάληπτο για όλα τα λογικά όντα, κατέστη Μητέρα του Θεού. Επειδή δεν είχε ποτέ αμαρτήσει, δεν υποχώρησε σε κάποιο φιλήδονο λογισμό δικαίως και δεν έζησε επί της γής με οδύνες της σαρκός, με ασθένειες. Αν και είχε σώμα ζωαρχικό εν τούτοις ως άνθρωπος υπέρχεται στην ασθένεια του θανάτου και πεθαίνει. Χωρίς όμως να χωρισθεί η ψυχή και το σώμα Της από τον Θεό· λύνεται προσωρινά ο σύνδεσμος που τα ενώνει μεταξύ τους, όπως είχε γίνει και με τον Χριστό. Μετά τον θάνατο η ψυχή Της ενώνεται αμέσως με τον Χριστό. Διότι ο Κύριος κατά την ώρα της Κοιμήσεως της Μητέρας Του συνοδευόμενος από τα υπερκόσμια τάγματα των αγγέλων και αγίων παίρνει την ιερά ψυχή Της όχι απλώς στον ουρανό, αλλά «έως αυτού του βασιλικού θρόνου Του, εις τα επουράνια Άγια των Αγίων», όπως αναφέρει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Ενώ το ζωαρχικό και θεοδόχο σώμα της Παναγίας μετά από τρεις ημέρες μετατίθεται στους υπερουρανίους χώρους, άφθαρτο, προς τον Μονογενή και αγαπημένο Υιό Της. Δηλαδή μπορούμε να μιλήσουμε και για εν σώματι ανάσταση της Θεοτόκου. Ανάσταση όμως που δεν ενεργήθηκε από την ίδια, αλλά από τον Υιό και Θεό Της.

Μάρτυρας αυτής της αναστάσεως-μεταστάσεως της Θεοτόκου είναι ο απόστολος Θωμάς, ο οποίος δεν παρευρισκόταν στην οσία ταφή Της, αλλά ερχόμενος καθυστερημένος ως συνήθως, μετά από τρεις ημέρες, και μετά από παράκλησή του ανοίγουν οι υπόλοιποι απόστολοι τον τάφο και δεν βρίσκουν το θεοδόξαστο εκείνο σώμα. Βλέπουν όμως την Θεοτόκο να ανεβαίνει στους ουρανούς και να παραδίδει στον απόστολο Θωμά την Τιμία και Αγία Της Ζώνη ως τεκμήριο της μεταστάσεώς Της, κάτι αντίστοιχο που είχε γίνει και με την ψηλάφηση του Κυρίου από τον ίδιο απόστολο.

Το σώμα της Παναγίας -όπως και το σώμα του Υιού Της- δεν υπέστη διαφθορά στον τάφο, δηλαδή δεν αλλοιώθηκε, δεν διαλύθηκε από τα υλικά στοιχεία που το συνέθεταν. Εξάλλου μετά την ανάσταση του Χριστού τα σώματα πολλών αγίων Του δεν διαφθείρονται και γίνονται μερικώς άφθαρτα λείψανα· πόσο μάλλον ήταν λογικό να μην φθαρεί και το «θεοδόχον σκήνωμα» της Μητέρας του Θεού.

Ο άγιος Ανδρέας Κρήτης λέγει ότι το αδιάφθορο της παρθενίας της Θεοτόκου κατά την γέννηση του Χριστού έχει ως φυσικό επακόλουθο και την μή διαφθορά του σώματός Της κατά την ώρα του θανάτου. «Ο τόκος διέφυγε την φθορά και ο τάφος δεν δέχτηκε την διαφθορά».

Η Παναγία Θεοτόκος μετά την κοίμησή Της καθίσταται η Μητέρα της νέας κτίσεως, της Εκκλησίας του Χριστού. Επειδή Αυτή είχε την κεντρική θέση στην οικονομία της σωτηρίας, αφού από Αυτήν σαρκώθηκε ο Κύριος που είναι η κεφαλή της Εκκλησίας, έχει τώρα στην επουράνιο Εκκλησία όλο το πλήρωμα της Χάριτος και δόξας και παρρησίας. Έγινε η ευεργέτιδα πάσης της φύσεως και κτίσεως, γι’ αυτό προσκυνείται από όλη την κτίση ως Κυρία και Δέσποινα και Βασίλισσα και Θεομήτορα.

Διά της Θεοτόκου και εξαιτίας Αυτής η ιστορία όλου του κόσμου εισήλθε σε νέα τροχιά, ασύγκριτα μεγαλειωδέστερη και ανώτερη απ’ ό,τι υπήρχε πριν από Αυτήν. Δεν μπορούσε και ούτε μπορεί κάποιο δημιούργημα να γίνει τελειότερο από Αυτήν, ούτε η ίδια μπορούσε να γίνει τελειότερη απ’ ό,τι είναι. Αλλά και σύμφωνα με τους Πατέρες τρία πράγματα δεν μπορούσε να κάνει τελειότερα ο παντοδύναμος Θεός. Την σάρκωση του Θεού Λόγου, την Παρθένο Θεοτόκο και την μακαριότητα που θα απολαμβάνουν οι σεσωσμένοι.

Η Παναγία μετά την ανάσταση του Χριστού ήταν το στήριγμα των αποστόλων και της νεοϊδρυθείσης Εκκλησίας του Χριστού. Αυτή δίδασκε τους νέους χριστιανούς, τους καθοδηγούσε, τους παρηγορούσε στις θλίψεις τους. Στον κατά πλάτος βίο Της διαβάζουμε ότι ο αρχάγγελος Γαβριήλ τρεις ημέρες πριν από την κοίμησή Της, την επισκέπτεται όπως και στον Ευαγγελισμό, και της αναγγέλει την ένδοξη μετάστασή Της από τον θάνατο στην ζωή. Κατόπιν το Άγιο Πνεύμα με τρόπο θαυματουργικό συγκέντρωσε όλους τους αποστόλους στην Γεθσημανή, στον οίκο της Θεοτόκου, για να παραστούν στην οσία ταφή Της και να πάρουν την ευλογία Της. Αφού εγκωμίασαν την υπερύμνητο Μητέρα του Θεού την παρακαλούσαν να τους πεί κάποια τελευταία διδαχή Της ως παρακαταθήκη. Τότε η Θεοτόκος τους λέγει μία παραβολή, στην οποία ο κόσμος τούτος παρομοιάζεται με μία εμποροπανήγυρη και όποιος κάνει την καλή εμπορία, όποιος δηλαδή κάνει την καλύτερη αγορά αυτός είναι και ο πιο κερδισμένος. Και στην συνέχεια τους εξηγεί ότι έτσι είναι και στα πνευματικά. Όποιος τηρήσει με μεγαλύτερο ζήλο και ακρίβεια τις εντολές του Χριστού, αυτός θα πετύχει το μεγαλύτερο κέρδος, θα δοξασθεί περισσότερο στην βασιλεία των ουρανών. Και τους προτρέπει να επιμένουν στον «καλόν αγώνα».

Πράγματι πόσο ευαρεστείται η Παναγία μας όταν βλέπει ότι αγωνιζόμαστε για την σωτηρία μας! Πόσο αναπαύεται! Και η ίδια όμως πόσο αγωνίστηκε επί της γής με αφανή τρόπο -ενώ ως αναμάρτητη δεν όφειλε να το κάνει- το έκανε όμως για να μας αφήσει παράδειγμα τελείας ασκήσεως. Στην Γεθσημανή εκεί που έμενε, μετά την κοίμησή Της, βρήκαν στις πλάκες όπου έκανε μετάνοιες να έχουν σχηματισθεί βαθουλώματα, λακκούβες από την πολλή χρήση και τριβή.

Ας μιμηθούμε και εμείς την άμεση υπακοή Της, την προσφιλή Της ταπείνωση, την μυστική εσωτερική Της πνευματική εργασία, την πυριφλεγή προσευχή Της, την συνεχή νήψη που ασκούσε, τον θείο έρωτά Της, τον πνευματικό πόνο που ως ρομφαία ένιωσε κάτω από τον Σταυρό του Υιού Της.

Σε όσους αγωνίζονται Αυτή γίνεται «υπέρμαχος σύμμαχος», ασχέτως αν πριν ζούσαν ασώτως. Ας θυμηθούμε ότι και για την οσία Μαρία την Αιγυπτία η Θεοτόκος έγινε η «Εγγυήτρια» για την μετάνοιά της. Και αφού η οσία Μαρία αναχώρησε στην έρημο, όπου εκεί αγωνιζόταν με απαράκλητο τρόπο, η ίδια η Παναγία την παρηγορούσε με τις θείες εμφανίσεις Της.

Η Θεοτόκος ως κουροτρόφος των μοναχών είναι και η χορηγός των θείων χαρίτων για τους μοναχούς και ιδιαίτερα για τους Αγιορείτες. Αυτή έδωσε το χάρισμα της νοεράς προσευχής στον άγιο Μάξιμο τον Καυσοκαλύβη, τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, τον άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη, αλλά και στον μακάριο Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή, ο οποίος συνδέεται άμεσα με την συνοδία μας. Και κατά ένα λόγο περισσότερο η σημερινή ημέρα έχει ιδιαίτερη σημασία για εμάς τα πνευματικά εγγόνια του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού, αφού σαν σήμερα, μετά την θεία Λειτουργία, κοιμήθηκε με οσιακό θάνατο το 1959. Αυτός που τόσο αγάπησε την Παναγία μας -τήν γλυκιά του Μανούλα καθώς την αποκαλούσε- ενώ πάμπολλες αντιλήψεις, θείες εμφανίσεις και χαρίσματα έλαβε από Αυτήν. Και πράγματι ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό για τους οσίους Αθωνίτες Πατέρες ήταν η Θεοτοκοφιλία τους. Και στο άκουσμα του ονόματός Της δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους, τα προερχόμενα από τον πάναγνο μητροπαρθενικό έρωτα. Μόνο που ακούγεται το όνομά Της η φιλόθεος ψυχή κινείται σε θαυμασμό, σε ευχαριστία και ευγνωμοσύνη. Έτσι και η μνήμη και μόνο της Θεοτόκου, δηλαδή η διανοητική ενασχόληση με το πρόσωπο της Παναγίας, αγιάζει αυτόν που την χρησιμοποιεί. Έλεγε ο μακαριστός π. Αθανάσιος ο Ιβηρίτης ότι η αγάπη προς την Θεοτόκο σώζει τον άνθρωπο και ας μην έχει έργα.

Ο σύγχρονος άνθρωπος θα πρέπει να αξιοποιήσει την μεσιτεία της Θεοτόκου, η οποία είναι σωστική. Σε κάθε θλίψη και πρόβλημά του να μην ξεχνά ότι υπάρχει «η των θλιβομένων βοηθός, η προστάτις, η αντιλήπτωρ, η παραμυθία των ολιγοψυχούντων» στην οποία μπορεί να προστρέχει και να βρίσκει παρηγορία, άμεση λύση και απάντηση. Ευχόμεθα η Κυρία Θεοτόκος, η οποία «μετέστη προς την Ζωήν», να δίδει πάντοτε την ευλογία Της σε όλους μας ώστε να περάσουμε την παρούσα ζωή όσο το δυνατόν αβλαβή και ακίνδυνο από τις πλάνες και μεθοδείες του πονηρού και να μάς αξιώσει της επουρανίου βασιλείας του Υιού Της. Αμήν.


πηγή